• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 1344
  • 78
  • 37
  • 15
  • 9
  • 8
  • 6
  • 6
  • 6
  • 5
  • 2
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 1502
  • 931
  • 366
  • 251
  • 180
  • 154
  • 149
  • 118
  • 97
  • 96
  • 74
  • 67
  • 66
  • 62
  • 62
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
131

Acidose láctica ruminal aguda induzida experimentalmente em ovinos: estudo clínico e laboratorial

Sabes, Amanda Festa [UNESP] 06 November 2015 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2016-04-01T17:54:59Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2015-11-06. Added 1 bitstream(s) on 2016-04-01T18:00:44Z : No. of bitstreams: 1 000860307.pdf: 2478279 bytes, checksum: 671696c5fa16ba127a3f46167c9360a0 (MD5) / A ovinocultura de corte está em constante ascensão no Brasil e tal fato leva ao aumento do número de animais confinados, visando maior ganho de peso em curto período de tempo. Tal situação predispõe os ovinos a desordens como acidose láctica ruminal aguda (ALRA) e, consequentemente, laminite aguda, as quais geram problemas econômicos pelos custos do tratamento, menor produtividade do rebanho e descarte de animais. Dez ovelhas adultas foram induzidas à ALRA através da administração oral de sacarose; posteriormente foram avaliadas quando ao exame físico além das análises hemogasométricas arteriais, hematológicas, avaliação da glicose e lactato plasmáticos, proteinograma sérico e zimografia para detecção das metaloproteinases 2 e 9. Todos os animais tiveram sinais clínicos de ALRA, a frequência respiratória permaneceu elevada até às 36 horas, retornando à normalidade com 48 horas. Cinco animais apresentam sinais clínicos característicos de laminite aguda, porém não foi necessária a realização de tratamento clínico. Os valores da contagem de hemácias, volume globular, hemoglobina, leucócitos totais e neutrófilos bastonetes e segmentados elevaram-se nas 24 horas. Os teores de glicose aumentaram até as 8 horas pelo aumento da síntese dos ácidos graxos voláteis e posterior absorção sanguínea; o lactato apresentou aumento até as 24 horas, com posterior diminuição dos valores. A partir de 4 horas ocorreu elevação do pH, bicarbonato e excesso de base. Após 12 horas, os animais apresentaram acidose metabólica. Com 28 horas houve normalização dos parâmetros hemogasimétricos, sem necessidade de tratamento. No proteinograma sérico foram identificadas 13 proteínas: imunoglobulinas A (IgA) e G (IgG), ceruloplasmina (Cp), transferrina (Tf), albumina (Ab), 1-antitripsina ( 1AT), haptoglobina (Hp), 1-glicoproteína ácida ( 1GA), 95 (PPM95), 46 (PPM46), 36 (PPM36) e 31 (PMM31) kDa proteínas de... / The sheep meet industry is constantly rising in Brazil and this fact leads to an increase on the number of confined animals, looking for greater weight gain in short period of time. This situation predisposes to disorders such as acute lactic ruminal acidosis (ARLA) and, consequently, acute laminitis, which causes economic problems by the treatment costs, reduced productivity and disposal of animals. Ten adult sheep were induced to ALRA by oral administration of sucrose; were further evaluated to physical examination, arterial blood gas analysis, hematological parameters, glucose and lactate plasma, serum protein profile and zymography for detection of metalloproteinases 2 and 9. All animals had clinical signs of ARLA, the respiratory rate remained high up to 36 hours, returning to normal in 48 hours. Five animals showed typical clinical signs of acute laminitis, however clinical treatment was not necessary. The values of the red blood cell count, packed cell volume, hemoglobin, total leukocytes and neutrophils and segmented rod rases in 24 hours. Glucose content increased up to eight hours by increasing the synthesis of volatile fatty acids and subsequent blood absorption; lactate has increased to 24 hours, with a subsequent decrease. From four hours there was an increase of pH, bicarbonate and base excess. After 12 hours, the animals had metabolic acidosis. At 28 hours there was normalization of the hemogasometry parameters without need of treatment. In serum protein were identified 13 proteins: immunoglobulins A (IgA) and G (IgG), ceruloplasmin (Cp), transferrin (Tf), albumin (Ab), 1-antitrypsin ( 1AT), haptoglobin (Hp), 1- acid glycoprotein ( 1GA), 95 (MWP95), 46 (MWP46), 36 (MWP36) and 31 (MWP31) kDa molecular weight protein In all animals with ARLA the total protein showed changes from 08 hours, coinciding with clinical signs of dehydration, which occurred up to 36 hours after induction. Although five animals shown clinical ...
132

Determinação de autovalores e autovetores de matrizes tridiagonais simétricas usando CUDA

Rocha, Lindomar José 04 August 2015 (has links)
Dissertação (mestrado)–Universidade de Brasília, Universidade UnB de Planaltina, Programa de Pós-Graduação em Ciência de Materiais, 2015. / Submitted by Fernanda Percia França (fernandafranca@bce.unb.br) on 2015-12-15T17:59:17Z No. of bitstreams: 1 2015_LindomarJoséRocha.pdf: 1300687 bytes, checksum: f028dc5aba5d9f92f1b2ee949e3e3a3d (MD5) / Approved for entry into archive by Raquel Viana(raquelviana@bce.unb.br) on 2016-02-29T22:14:44Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2015_LindomarJoséRocha.pdf: 1300687 bytes, checksum: f028dc5aba5d9f92f1b2ee949e3e3a3d (MD5) / Made available in DSpace on 2016-02-29T22:14:44Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2015_LindomarJoséRocha.pdf: 1300687 bytes, checksum: f028dc5aba5d9f92f1b2ee949e3e3a3d (MD5) / Diversos ramos do conhecimento humano fazem uso de autovalores e autovetores, dentre eles têm-se Física, Engenharia, Economia, etc. A determinação desses autovalores e autovetores pode ser feita utilizando diversas rotinas computacionais, porém umas mais rápidas que outras nesse senário de ganho de velocidade aparece a opção de se usar a computação paralela de forma mais especifica a CUDA da Nvidia é uma opção que oferece um ganho de velocidade significativo, nesse modelo as rotinas são executadas na GPU onde se tem diversos núcleos de processamento. Dada a tamanha importância dos autovalores e autovetores o objetivo desse trabalho é determinar rotinas que possam efetuar o cálculos dos mesmos com matrizes tridiagonais simétricas reais de maneira mais rápida e segura, através de computação paralela com uso da CUDA. Objetivo esse alcançado através da combinação de alguns métodos numéricos para a obtenção dos autovalores e um alteração no método da iteração inversa utilizado na determinação dos autovetores. Temos feito uso de rotinas LAPACK para comparar com as nossas rotinas desenvolvidas em CUDA. De acordo com os resultados, a rotina desenvolvida em CUDA tem a vantagem clara de velocidade quer na precisão simples ou dupla, quando comparado com o estado da arte das rotinas de CPU a partir da biblioteca LAPACK. ______________________________________________________________________________________________ ABSTRACT / Severa branches of human knowledge make use of eigenvalues and eigenvectors, among them we have physics, engineering, economics, etc. The determination of these eigenvalues and eigenvectors can be using various computational routines, som faster than others in this speed increase scenario appears the option to use the parallel computing more specifically the Nvidia’s CUDA is an option that provides a gain of significant speed, this model the routines are performed on the GPU which has several processing cores. Given the great importance of the eigenvalues and eigenvectors the objective of this study is to determine routines that can perform the same calculations with real symmetric tridiagonal matrices more quickly and safely, through parallel computing with use of CUDA. Objective that achieved by some combination of numerical methods to obtain the eigenvalues and a change in the method of inverse iteration used to determine of the eigenvectors, which was used LAPACK routines to compare with routine developed in CUDA. According to the results of the routine developed in CUDA has marked superiority with single or double precision, in the question speed regarding the routines of LAPACK.
133

Acidose láctica ruminal aguda induzida experimentalmente em ovinos : estudo clínico e laboratorial /

Sabes, Amanda Festa. January 2015 (has links)
Orientador: Luiz Carlos Marques / Banca: Annelise Carla Camplesi dos Santos / Banca: Paulo Ricardo Dell'armelina Rocha / Resumo: A ovinocultura de corte está em constante ascensão no Brasil e tal fato leva ao aumento do número de animais confinados, visando maior ganho de peso em curto período de tempo. Tal situação predispõe os ovinos a desordens como acidose láctica ruminal aguda (ALRA) e, consequentemente, laminite aguda, as quais geram problemas econômicos pelos custos do tratamento, menor produtividade do rebanho e descarte de animais. Dez ovelhas adultas foram induzidas à ALRA através da administração oral de sacarose; posteriormente foram avaliadas quando ao exame físico além das análises hemogasométricas arteriais, hematológicas, avaliação da glicose e lactato plasmáticos, proteinograma sérico e zimografia para detecção das metaloproteinases 2 e 9. Todos os animais tiveram sinais clínicos de ALRA, a frequência respiratória permaneceu elevada até às 36 horas, retornando à normalidade com 48 horas. Cinco animais apresentam sinais clínicos característicos de laminite aguda, porém não foi necessária a realização de tratamento clínico. Os valores da contagem de hemácias, volume globular, hemoglobina, leucócitos totais e neutrófilos bastonetes e segmentados elevaram-se nas 24 horas. Os teores de glicose aumentaram até as 8 horas pelo aumento da síntese dos ácidos graxos voláteis e posterior absorção sanguínea; o lactato apresentou aumento até as 24 horas, com posterior diminuição dos valores. A partir de 4 horas ocorreu elevação do pH, bicarbonato e excesso de base. Após 12 horas, os animais apresentaram acidose metabólica. Com 28 horas houve normalização dos parâmetros hemogasimétricos, sem necessidade de tratamento. No proteinograma sérico foram identificadas 13 proteínas: imunoglobulinas A (IgA) e G (IgG), ceruloplasmina (Cp), transferrina (Tf), albumina (Ab), 1-antitripsina ( 1AT), haptoglobina (Hp), 1-glicoproteína ácida ( 1GA), 95 (PPM95), 46 (PPM46), 36 (PPM36) e 31 (PMM31) kDa proteínas de... / Abstract: The sheep meet industry is constantly rising in Brazil and this fact leads to an increase on the number of confined animals, looking for greater weight gain in short period of time. This situation predisposes to disorders such as acute lactic ruminal acidosis (ARLA) and, consequently, acute laminitis, which causes economic problems by the treatment costs, reduced productivity and disposal of animals. Ten adult sheep were induced to ALRA by oral administration of sucrose; were further evaluated to physical examination, arterial blood gas analysis, hematological parameters, glucose and lactate plasma, serum protein profile and zymography for detection of metalloproteinases 2 and 9. All animals had clinical signs of ARLA, the respiratory rate remained high up to 36 hours, returning to normal in 48 hours. Five animals showed typical clinical signs of acute laminitis, however clinical treatment was not necessary. The values of the red blood cell count, packed cell volume, hemoglobin, total leukocytes and neutrophils and segmented rod rases in 24 hours. Glucose content increased up to eight hours by increasing the synthesis of volatile fatty acids and subsequent blood absorption; lactate has increased to 24 hours, with a subsequent decrease. From four hours there was an increase of pH, bicarbonate and base excess. After 12 hours, the animals had metabolic acidosis. At 28 hours there was normalization of the hemogasometry parameters without need of treatment. In serum protein were identified 13 proteins: immunoglobulins A (IgA) and G (IgG), ceruloplasmin (Cp), transferrin (Tf), albumin (Ab), 1-antitrypsin ( 1AT), haptoglobin (Hp), 1- acid glycoprotein ( 1GA), 95 (MWP95), 46 (MWP46), 36 (MWP36) and 31 (MWP31) kDa molecular weight protein In all animals with ARLA the total protein showed changes from 08 hours, coinciding with clinical signs of dehydration, which occurred up to 36 hours after induction. Although five animals shown clinical ... / Mestre
134

Metaloproteinases da matriz 2 e 9 em coelhos com cardiomiopatia induzida pela doxorrubicina /

Silva, Sheila Nogueira Saraiva da. January 2014 (has links)
Orientador: Marlos Gonçalves Sousa / Banca: Aparecido Antonio Camacho / Banca: Ronaldo Jun Yamato / Resumo: A doxorrubicina é um quimioterápico bastante utilizado em pacientes oncológicos e sua cardiotoxicidade está relacionada com vários mecanismos celulares, incluindo necrose e apoptose. Estudos têm aventado a participação das metaloproteinases da matriz e seus inibidores na cardiotoxicidade induzida pela doxorrubicina. Assim, esta pesquisa teve como objetivo avaliar as atividades plasmática e miocárdica das metaloproteinases da matriz 2 e 9 em coelhos com cardiomiopatia por doxorrubicina, correlacionando-as com o remodelamento cardíaco que acompanha tal enfermidade. Os animais foram divididos em dois grupos: controle (n=10) e doxorrubicina (n=15). As atividades plasmática e miocárdica foram analisadas através do método de zimografia. Foram evidenciadas apenas as formas inativas das MMPs (pro-MMP) nas amostras sanguíneas analisadas. A pro-MMP-2 foi documentada no plasma dos animais controle e daqueles com cardiomiopatia por doxorrubicina em todos os momentos de avaliação. Já a pro-MMP-9 foi encontrada em algumas amostras dos grupos controle e enfermo, principalmente nos momentos de valiação T30 e T45, porém em fraca marcação. Houve diferença significativa na atividade das pro-MMPs-2 e 9 ao longo dos tempos de estudo. Os testes de correlação entre as pro-MMPs plasmática e os parâmetros ecocardiográficos evidenciaram resultados significativos. Em T0 verificou-se correlação entre A'lat e pro-MMP-2; em T15 documentaram-se correlações entre a pro-MMP-2 e os parâmetros PPE e TEI; já em T30 constatou-se correlação entre pro-MMP-9 e PLVE%; em T45, finalmente, foram observadas correlações entre pro-MMP-2 e os parâmetros DIVEs, DIVEd, SIVs e Emitral/E'sep, assim como entre pro-MMP-9 e TEVE. No miocárdio evidenciou-se apenas a pro-MMP-2. A atividade plasmática das MMPs, em especial a pro-MMP 2, pôde ser relacionada às alterações morfofuncionais da cardiomiopatia induzida, sendo que não houve correlação ... / Abstract: Doxorubicin is a chemotherapy agent frequently used in oncology patients. Its cardiotoxicity is related to several cellular mechanisms, including necrosis and apoptosis. Some studies have ascribed a role to matrix metalloproteinases and their inhibitors in the cardiotoxicity induced by doxorubicin. Therefore, this research was aimed at evaluating the plasma and myocardial activities of matrix metalloproteinases 2 and 9 in rabbits with doxorubicin-induced cardiomyopathy, searching for a correlation between them and the cardiac remodeling attributable to such disease. The animals were assigned into two groups: control (n=10) and doxorubicin (n=15). The plasmatic and myocardial activities were analyzed through the method of zymography. Only the inactive MMPs (pro-MMP) have been identified in the blood samples. The plasma pro-MMP-2 was documented in both control and doxurubicin animals from T0 to T45. On the contrary, the pro-MMP-9 was found in some samples of control and doxurubicin groups, especially at T30 and T45, although only weak bands have been demonstrated. A significant difference was shown to occur in pro-MMPs-2 and 9 along time. Correlation tests between the plasma pro-MMPs and the echocardiographic data demonstrated significant results. At T0 a correlation was found between A'lat and pro-MMP-2; at T15 correlations were documented between pro-MMP-2 and the parameters PEP and TEI; at T30 a correlation was identified between pro-MMP-9 and PLVE%; lastly, at T45 correlations have been observed between pro-MMP-2 and the parameters LVIDs, LVIDd, IVSs e Emitral/E'sep, as well as between pro-MMP-9 and LVET. Only the pro-MMP-2 was documented at the myocardium, although no significant difference between groups could be demonstrated. The plasmatic activity of the MMPs, specially the pro-MMP2, could be related to the morphofunctional alterations of the induced cardiomyopathy, and that there was no correlation between the plasmatic ... / Mestre
135

Avaliação clínico-laboratorial e da expressão de metaloproteinases 2 e 9 de equinos com obstrução experimental do cólon menor /

Pimenta, Beatriz de Assis. January 2016 (has links)
Orientador: José Corrêa de Lacerda Neto / Coorientador: Kamila Gravena / Banca: Annelise Carla Camplesi dos Santos / Banca: Fabiana Garcia Christovão / Resumo: A síndrome do abdômen agudo é uma das afecções que mais se destaca no atendimento clínico cirúrgico para a espécie equina. A obstrução do cólon menor é causada principalmente pela compactação de massas ou por enterólitos, acarreta em distensão intraluminal e, consequentemente obstrução dos vasos sanguíneos que irrigam a parede do órgão, desencadeando processo isquêmico. Por conseguinte, ocorrem no organismo alterações metabólicas e enzimáticas, como ativação leucocitária e liberação de enzimas proteolíticas, em direção ao local da injúria. Foram avaliadas as alterações clínicas, hematológicas, celularidade do líquido peritoneal, além da expressão de metaloproteinase 2 e 9 (MMP-2 e MMP-9), em oito equinos, hígidos, adultos, submetidos experimentalmente à obstrução simples de cólon menor, durante 4 horas, por meio de inserção de balão de látex, sob pressão de 80mmHg. Os parâmetros clínicos, hematológicos e o fluido peritoneal foram avaliados antes da obstrução intestinal (M0), imediatamente após a obstrução intestinal (M4) e em intervalos de 12 horas até completarem 72 horas após desobstrução do cólon menor (M72). As atividades gelatinolíticas de MMP-2 e MMP-9, no plasma e líquido peritoneal foram obtidas em M0, M4 e M72, posteriormente submetidas à análise zimográfica. Através do exame físico constatou-se aumento da frequência cardíaca e temperatura retal em M12 e da frequência respiratória em M24. A porção eritrocitária do hemograma não apresentou diferenças significativas, mas evidenciou diminuição discreta de hemácias, hemoglobina, hematócrito e plaquetas em M4. Já o leucograma indicou aumento de leucócitos em M12 e M24 e diminuição na resposta leucocitária a partir de M36 (p≤0,05). Em relação à celularidade do líquido peritoneal verificou-se aumento estatístico dos valores de hemácias, hemoglobina... / Abstract: The syndrome of acute abdomen is one of the diseases that most stands out in the surgical clinical care to the equine species. The obstruction of the lower colon is mainly caused by mass or compression for enterólitos, carries on intraluminal distension and, consequently clogging of blood vessels supplying the organ, triggering ischemic process. Therefore, occur in the body and metabolic changes of enzymes, such as leukocyte activation and proteolytic enzymes release, toward the site of the injury. Were evaluated clinical, haematological changes, peritoneal fluid cellularity, beyond the expression of metalloproteinase 2 and 9 (MMP- 2 and MMP-9), in eight horses, healthy adults, subjected experimentally to simple obstruction of colon minor, during 4 hours, through the insertion of latex balloon, under pressure of 80mmHg. Clinical, hematological parameters and the peritoneal fluid were evaluated before the intestinal obstruction (M0), immediately after the bowel obstruction (M4) and at intervals of 12 hours until they reach 72 hours after clearing the lower colon (M72). Gelatinolíticas activities of MMP-2 and MMP-9, plasma and peritoneal fluid were obtained in M0, M4 and M72, subsequently submitted to zimográfica analysis. Through the physical exam found an increase in heart rate and rectal temperature in M12 and the respiratory rate in M24. The portion of the erythrocyte hemogram showed no significant differences, but showed discrete red blood cells, hemoglobin decrease, hematocrit and platelets in M4. Already the WBC indicated increase of leukocytes in M12 and M24 and decreased leukocyte response from M36 (p ≤ 0.05). Regarding the cellularity of peritoneal fluid was found statistical increase of the values of red blood cells, hemoglobin and hematocrit in M4, leukocytes, mononuclear and polymorphonuclear in M12. The analysis of the expression of MMPs showed just expression of MMPs in ... / Mestre
136

Projeto e otimização de circuitos de microondas por meio de algoritmo genético / not available

Helvécio Moreira de Almeida Neto 16 June 2005 (has links)
A área de projeto, modelagem e simulação de circuitos e dispositivos para microondas e ondas milimétricas é muito promissora para o uso de algoritmos de otimização, dada a atual complexidade advinda do número de parâmetros considerados e exigência de desempenho. Estes algoritmos são particularmente úteis quando se trata de circuitos e dispositivos que têm sido projetados com base em experiência de projetistas ou procedimentos de tentativa e erro. Várias abordagens têm sido propostas para auxiliar o projeto e otimização de circuitos e dispositivos. Dentre elas, o algoritmo genético (AG) tem se destacado por ser computacionalmente simples e eficaz na busca de soluções ótimas de problemas de otimização multitarefa. Os conceitos básicos e algumas ferramentas que úteis para a melhoria da convergência deste método de otimização são apresentados neste trabalho. Algoritmos baseados em AG são propostos para projetar circuitos de microondas a partir de curvas de resposta em freqüência desejadas. Os algoritmos devem determinar as configurações de circuitos equivalentes que realizem as características desejadas. Para ilustrar a versatilidade do programa, são apresentados exemplos de diversos filtros de microondas projetados com componentes discretos e microfitas, descontinuidades em guias de onda retangulares e filtros passa-faixa utilizando acopladores direcionais. Técnicas para a determinação de parâmetros de espalhamento de redes formadas por seções de microfita arbitrariamente conectadas são desenvolvidas. O objetivo do algoritmo é determinar uma configuração de associação de seções de microfitas que reproduza a curva de resposta em freqüência desejada. Vários resultados numéricos são apresentados e comparados com simulações realizadas em software comercial e atestam a versatilidade e aplicabilidade dos algoritmos propostos. / Optimization algorithms have proved to be a valuable tool for the design, modeling and simulation of circuits and devices for microwave and millimeter wave applications. These algorithms are particularly useful when the design of circuits and devices are based either on the designer experience or on trial-and-error procedures. Several approaches currently available in the literature are dedicated to the design of circuits and devices. Nevertheless, a special attention has been paid to the genetic algorithm (GA) approach by virtue of its simple computational procedures and efficiency to find the optimum solution of multitask problems. This work presents the basic GA concepts and proposes algorithms to design and optimize microwave circuits, including several filters based on microstrip technique, lumped elements, discontinuities in rectangular waveguides, and bandpass filters using directional couplers. Additionally, it is proposed a technique to evaluate the S-parameters of a circuit formed by arbitrarily-connected microstrip sections. The GA is employed in this case to find a configuration capable of exhibiting a pre-established frequency response. Several numerical results are presented and compared with simulations carried out with commercial software package. The results show the versatility and applicability of the proposed GA procedures in the design, modeling and simulations of microwave circuits.
137

Analise da influencia do diabetes tipo I induzido na progressão da doença periodontal experimental em ratos / Analysis of the influence of diabetes type I induced in the progression of experimental periodontal disease in rats

Silva, Juliete Aparecida Francisco da 26 April 2006 (has links)
Orientador: Dagmar Ruth Stach-Machado / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia / Made available in DSpace on 2018-08-06T14:02:19Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Silva_JulieteAparecidaFranciscoda_M.pdf: 1928631 bytes, checksum: b86edaf3408398f4a27c1c24171c8108 (MD5) Previous issue date: 2006 / Resumo: A doença periodontal é caracterizada como um grupo de lesões que afetam os tecidos que rodeiam e suportam os dentes nos seus alvéolos. A placa bacteriana é seu agente etiológico principal, todavia inúmeras evidências sugerem que a doença periodontal não está simplesmente associada à colonização da cavidade oral por microrganismos patogênicos, mas à susceptibilidade ou resistência do hospedeiro, uma vez que, dependendo da resposta imune mediada a estes microrganismos poderá resultar ou não na destruição do tecido periodontal. Nos tecidos periodontais saudáveis, há um delicado equilíbrio entre os microrganismos encontrados na placa e a resposta do hospedeiro. Embora a resposta seja essencialmente protetora é influenciada por diversos fatores que podem gerar uma resposta imune exacerbada e deste modo, contribui para o agravamento das lesões e cronificação da doença periodontal. Entre os fatores de risco está o Diabetes Mellitus, caracterizado pela ineficiência na produção ou utilização inadequada de insulina pelo organismo, afetando o metabolismo de proteínas, carboidratos e gordura, resultando em severas desordens metabólicas. O objetivo inicial deste trabalho foi estudar o desenvolvimento da doença periodontal experimental em ratos sob influência do diabetes induzido por estreptozotocina (STZ), caracterizando as alterações morfológicas encontradas no tecido epitelial e conjuntivo, uma vez que, indivíduos diabéticos apresentam um retardo na capacidade de cicatrização. Os resultados obtidos confirmaram que os animais diabéticos tiveram cronificação da resposta inflamatória com aumento de células inflamatórias no tecido do periodonto, degradação maior e mais rápida de fibras colágenas, que levou ao acúmulo de fibras colágenas densas, aumentou aparentemente a quantidade de fibroblastos, aumentou a degradação de fibras reticulares que sustentam a membrana da basal, houve involução das papilas dérmicas e aumento da camada córnea. Uma vez que, nos animais diabéticos o processo fibrótico foi mais acentuado com o avanço da inflamação afetando a organização estrutural do tecido epitelial e conjuntivo, provavelmente devido ao aumento da degradação da matriz extracelular. Deste modo, efetuamos a avaliação das MMP2 e 9, também denominadas gelatinases, as quais entre outras atividades biológicas atuam na degradação proteolítica da matriz extracelular. Os resultados obtidos na quantificação da atividade enzimática das MMPs por zimografia mostrou que,a expressão das isoformas de MMP 2 foram significativamente menores nos animais diabéticos quando comparados aos animais normais durante todo decorrer do tempo experimental. Todavia, a atividade enzimática da MMP9 foi maior nos animais diabéticos. Estes dados foram confirmados pela imunofluorescência, uma vez que a MMP2 em animais normais foi expressa em vários tipos celulares como as células basais do epitélio, endotélio dos vasos, no tecido conjuntivo e algumas regiões entre fibras musculares. Todavia, em animais diabéticos sua expressão esteve mais limitada às células do epitélio e do tecido conjuntivo. Enquanto que, a expressão da MMP9 é mais evidente nos animais diabéticos. Entretanto, a análise da expressão da MMP2 por PCR quantitativo mostrou não haver diferença significativa entre os animais diabéticos e normais, todavia a expressão gênica da MMP9 apresentou expressão inversamente proporcional. Nos animais normais a sua expressão foi mínima na ausência do estimulo inflamatório e apresentou aumento no decorrer dos tempos experimentais. No animal diabético ocorreu o contrário, uma vez que, na ausência do estimulo inflamatório o nível de expressão da MMP9 foi elevado e durante a resposta inflamatória houve diminuição significativa da sua expressão. Estes dados sugerem que as MMP2 e MMP9 podem estar envolvidas na dinâmica da resposta do tecido periodontal atuando na degradação da matriz extracelular e resultam em diferentes padrões de fibrose nos animais normais e diabéticos / Abstract: The periodontal disease is characterized as a group of lesions that affect the tissues which surround and support the teeth in their correct places. The bacterial plaque is the major ethiological agent, and most evidences suggest the periodontal disease is not simply associated with oral cavity colonization by pathogenic microorganisms, but to host susceptibility or resistance to the disease, once that, the destruction of periodontal tissue can occur depending on the immune response activated by these microorganisms. In health periodontal tissues there is a slightly equilibrium between bacterial plaque microorganisms and host response. Although the immune response is essentially protective, ir s influenced by some factors which can develop an exacerbated immune response, and in this way, contributing to appearance of worse lesions and a periodontal disease more severe. The Diabetes Mellitus is one of many risk factors and is characterized by inefficient production of insulin or its inadequate utilization by the individual, affecting the protein, carbohydrate and lipids metabolisms, resulting in severe metabolic disorders. The aim of this project was to study the development of experimental periodontal disease in rats under influence of diabetes induced by streptozotocin (STZ), characterizing the morphological changes found in epithelial and connective tissues, considering that patients affected by this disease shows a delay in the healing capacities. Our results confirmed that the diabetic animaIs presented a chronic inflammatory response with an increase of inflammatory cells in the periodontal tissues, and higher and faster collagen fibers degradation occurred, causing their accumulation. Moreover, the amount of fibroblasts raised, the reticulin fibers that support the basal membrane were more destroyed, and finally there was an involution in dermic papillas and a comium layer thicker. In the diabetic animaIs, the fibrosis was more emphasized with the inflammation progression, affecting the structural organization of epithelial and connective tissues, probably due to the increase in extracellular matrix degradation. In this way, we evaluated the MMP 2 and 9, called gelatinases, which has a proteolytic activity in the extracellular matrix. The MMPs enzymatic activity quantification by zymography showed that, the MMP2 isoform expressions was significantly lower in diabetic animaIs when compared to controls, during alI the experimental time. However, the MMP9 enzymatic activity was higher in diabetic animaIs. These data were confirmed by immunoflorescence, because MMP2 in controls was expressed in more than one cellular type such as basal epithelial cells, endothelium cells, Cl»)J)ecÚve tjssues and some regions between musc1e fibers. Otherwise, in diabetic animaIs, its expression was limited to epithelial cells and connective tissue. The MMP2 expression in quantitative PCR showed no significant differences between diabetic and control animaIs, while MMP9 presented a genic expression inversely proportional. In controls, the MMP9 expression was minimal in lack of inflammatory stimulation and showed an increase during the experimental time. Otherwise, in the diabetic animaIs the MMP9 expression was higher, and during the inflammatory response, its expression decreased. These data suggest that MMP2 and MMP9 can be involved in dynamics of periodontal tissue response, acting in the extracellular matrix and resulting in different pattems of fibrosis in control and diabetic animaIs / Mestrado / Imunologia / Mestre em Genética e Biologia Molecular
138

A Álgebra de Gauss de uma Álgebra Monomial

Vasconcelos de Araújo, Kalasas January 2007 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T18:28:47Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo646_1.pdf: 442286 bytes, checksum: 8143ec3c3a5b067f3662ed8fb12ba045 (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2007 / Universidade Federal de Sergipe / A álgebra de Gauss associada à k-subálgebra de um anel polinomial k[t0; : : : ; td] gerado por um número finito de formas de mesmo grau corresponde ao anel de coordenadas homogêneo da imagem de Gauss de uma variedade projetiva uniracional sobre k. Focaremos o caso onde os geradores são monômios. Por caracterizar os menores da matriz jacobiana de um conjunto de monômios como certos n-produtos tornaremos mais concreta a natureza da álgebra de Gauss associada à subálgebra monomial correspondente. A versão reticulada destes n-produtos permite uma abordagem combinatória ao tema. Neste caminho, provaremos resultados já obtidos e estudaremos em detalhes a álgebra de Gauss associada ao conjunto dos monômios livre de quadrados de grau dois
139

Projeto e otimização de circuitos de microondas por meio de algoritmo genético / not available

Almeida Neto, Helvécio Moreira de 16 June 2005 (has links)
A área de projeto, modelagem e simulação de circuitos e dispositivos para microondas e ondas milimétricas é muito promissora para o uso de algoritmos de otimização, dada a atual complexidade advinda do número de parâmetros considerados e exigência de desempenho. Estes algoritmos são particularmente úteis quando se trata de circuitos e dispositivos que têm sido projetados com base em experiência de projetistas ou procedimentos de tentativa e erro. Várias abordagens têm sido propostas para auxiliar o projeto e otimização de circuitos e dispositivos. Dentre elas, o algoritmo genético (AG) tem se destacado por ser computacionalmente simples e eficaz na busca de soluções ótimas de problemas de otimização multitarefa. Os conceitos básicos e algumas ferramentas que úteis para a melhoria da convergência deste método de otimização são apresentados neste trabalho. Algoritmos baseados em AG são propostos para projetar circuitos de microondas a partir de curvas de resposta em freqüência desejadas. Os algoritmos devem determinar as configurações de circuitos equivalentes que realizem as características desejadas. Para ilustrar a versatilidade do programa, são apresentados exemplos de diversos filtros de microondas projetados com componentes discretos e microfitas, descontinuidades em guias de onda retangulares e filtros passa-faixa utilizando acopladores direcionais. Técnicas para a determinação de parâmetros de espalhamento de redes formadas por seções de microfita arbitrariamente conectadas são desenvolvidas. O objetivo do algoritmo é determinar uma configuração de associação de seções de microfitas que reproduza a curva de resposta em freqüência desejada. Vários resultados numéricos são apresentados e comparados com simulações realizadas em software comercial e atestam a versatilidade e aplicabilidade dos algoritmos propostos. / Optimization algorithms have proved to be a valuable tool for the design, modeling and simulation of circuits and devices for microwave and millimeter wave applications. These algorithms are particularly useful when the design of circuits and devices are based either on the designer experience or on trial-and-error procedures. Several approaches currently available in the literature are dedicated to the design of circuits and devices. Nevertheless, a special attention has been paid to the genetic algorithm (GA) approach by virtue of its simple computational procedures and efficiency to find the optimum solution of multitask problems. This work presents the basic GA concepts and proposes algorithms to design and optimize microwave circuits, including several filters based on microstrip technique, lumped elements, discontinuities in rectangular waveguides, and bandpass filters using directional couplers. Additionally, it is proposed a technique to evaluate the S-parameters of a circuit formed by arbitrarily-connected microstrip sections. The GA is employed in this case to find a configuration capable of exhibiting a pre-established frequency response. Several numerical results are presented and compared with simulations carried out with commercial software package. The results show the versatility and applicability of the proposed GA procedures in the design, modeling and simulations of microwave circuits.
140

Optimización del problema de valor propio inverso para matrices estructuradas

Gigola, Silvia Viviana 30 July 2018 (has links)
Un área importante de la Matemática Aplicada es el Análisis Matricial dado que muchos problemas pueden reformularse en términos de matrices y de así facilitar su resolución. El problema de valor propio inverso consiste en la reconstrucción de una matriz a partir de datos espectrales dados. Este tipo de problemas se presenta en diferentes áreas de la ingeniería y surge en numerosas aplicaciones. En esta tesis se resuelve el problema de valor propio inverso para tres tipos específicos de matrices. Los problemas de valores propios inversos han sido estudiados tanto desde los puntos de vista teórico, numérico como del de las aplicaciones. Un problema de valor propio inverso adecuadamente planteado debe satisfacer restricciones referidas a los datos espectrales y a la estructura deseada. Dada una matriz X y una matriz diagonal D, se buscan soluciones de la ecuación AX = XD siendo A una matriz con una determinada estructura. A partir de estas restricciones sobre la matriz A surgen una variedad de problemas de valores propios inversos. El problema para el caso de una matriz A hermítica y reflexiva o antireflexiva con respecto a una matriz J tripotente y hermítica ha sido resuelto por L. Lebtahi y N. Thome. En el Capítulo 2 de esta memoria se extiende este trabajo al caso de una matriz A hermítica y reflexiva con respecto a una matriz J {k +1}-potente y normal. En el Teorema 2.2.1 se dan las condiciones bajo las cuales el problema tiene solución y se proporciona la forma explícita de la solución general. Además, si el conjunto de soluciones del problema de valor propio inverso es no vacío, se resuelve el problema de Procrustes asociado. Las matrices Hamiltonianas y antiHamiltonianas aparecen en la resolución de importantes problemas de la Teoría de Sistemas y Control. El problema de valor propio inverso para matrices hermíticas y Hamiltonianas generalizadas fue analizado por Z. Zhang, X. Hu y L. Zang. Más tarde, Z. Bai consideró el caso de matrices hermíticas y antiHamiltonianas generalizadas. En ambos casos se estudió el problema de valor propio inverso y el problema optimización. Una extensión de las matrices Hamiltonianas son las matrices J-Hamiltonianas, y corresponden a una de las aportaciones originales que se realizan en esta memoria. En los Capítulos 3 y 4 de esta tesis se estudian el problema de valor propio inverso para matrices normales J-Hamiltonianas y para normales J-antiHamiltonianas. Para la resolución del caso de las matrices normales y J-Hamiltonianas se presentan cuatro métodos diferentes. Los dos primeros métodos son generales, dan condiciones para que el problema tenga solución. El tercer método se formaliza en el Teorema 3.2.2 que proporciona las condiciones bajo las cuales el problema tiene solución y se presentan infinitas soluciones del mismo. Todas las soluciones se obtienen con el último método. El principal resultado se da en el Teorema 3.2.3. Una sección completa está dedicada a la resolución del problema de optimización de Procrustes asociado. La organización de esta tesis es la siguiente: Capítulo 1 contiene una introducción al problema de valor propio inverso y al problema de Procrustes. En el Capítulo 2 se estudia el problema de valor propio inverso para una matriz hermítica y reflexiva con respecto a una matriz normal {k + 1}-potente, así como también el problema de optimización de Procrustes asociado. Además, se propone un algoritmo que resuelve el problema de Procrustes y se da un ejemplo que muestra el funcionamiento del mismo. El problema de valor propio inverso para una matriz normal y J-Hamiltoniana se resuelve en el Capítulo 3 usando distintos métodos y además se considera el problema de optimización de Procrustes asociado. Se propone un algoritmo que sirve para calcular la solución del problema de optimización y se presentan algunos ejemplos. En el Capítulo 4, en base a los resultados obtenidos en el Capítulo 3, se aborda el problema / An important area of Applied Mathematics is Matrix Analysis due to the fact that many problems can be reformulated in terms of matrices and, in this way, their resolution is facilitated. The inverse eigenvalue problem consists of the reconstruction of a matrix from given spectral data. This type of problems occurs in different engineering areas and arises in numerous applications. In this thesis the inverse eigenvalue problem for three specific sets of matrices is solved. Inverse eigenvalue problems have been studied from theoretical and numerical points of view as well as from their applications. An inverse eigenvalue problem properly posed must satisfy constraints referring to the spectral data and to the desirable structure. Given a matrix X and a diagonal matrix D, solutions of the equation AX = XD are searched, where A is a matrix with a prescribed structure. Based on these restrictions on matrix A, a variety of inverse eigenvalue problems arise. L. Lebtahi and N. Thome solved the problem for the case of a matrix A hermitian and reflexive or antireflexive with respect to a matrix J tripotent and hermitian. In Chapter 2 of this tesis, the results are extended to the case of a matrix A hermitian and reflexive with respect to a matrix J {k+1}-potent and normal. Theorem 2.2.1 provides conditions under which the problem has a solution and the explicit form of the general solution is given. In addition, in case of the set of solutions of the inverse eigenvalue problem is not empty, the associated Procrustes problem is solved. Hamiltonian and skewHamiltonian matrices appear in the resolution of important problems of Systems and Control Theory. The inverse eigenvalue problem for hermitian and generalized Hamiltonian matrices was analyzed by Z. Zhang, X. Hu and L. Zang. Afterwards, the case of hermitian and skewHamiltonian generalized matrices by Z. Bai was considered. In both cases, the inverse eigenvalue problem and the best approximation problem were studied. An extension of the Hamiltonian matrices are the J-Hamiltonian matrices, and it is one of the original contributions of this work. In Chapters 3 and Chapter 4 of this thesis the inverse eigenvalue the respective problems for normal J-Hamiltonian matrices and for normal J-skewHamiltonian matrices are studied. For the resolution of the normal J-Hamiltonian matrices case, four methods are presented. The first two methods are general and they give conditions under which the problem is solvable. The third method is formalized in the Theorem 3.2.2. It provides the conditions under which the problem has a solution and the infinite solutions are presented. The last method states the form of all the solutions. The main result is established in the Theorem 3.2.3. A complete section is dedicated to solve the associated optimization Procrustes problem in case of the problem admits solution. Below, a summary of the organization of this thesis and a brief description of its four chapters are presented. Chapter 1 contains an introduction to the inverse eigenvalue problem, the Procrustes problem, and some other ones studied in the literature. In Chapter 2, the inverse eigenvalue problem for a hermitian reflexive matrix with respect to a normal {k + 1}-potent matrix is studied, as well as the associated optimization Procrustes problem. In addition, an algorithm that solves the Procrustes problem is designed and an example that shows the performance of the algorithm is given. The inverse eigenvalue problem for a normal J-Hamiltonian matrix is investigated in Chapter 3 by using several methods and the associated optimization Procrustes problem is considered. An algorithm that allows us to calculate the solution of the optimization problem is proposed and some examples are provided. In Chapter 4, based on the results obtained in Chapter 3, the inverse eigenvalue problem for normal J-skewHamiltonian matrices is addressed. / Una àrea important de la Matemàtica és l'Anàlisi Matricial ja que molts problemas poden reformular-se en termes de matrius i així facilitar la seua resolució. El problema de valor propi invers consisteix en la reconstrucció d'una matriu a partir de dades espectrals donades. Aquest tipus de problemes es presenta a diferents àrees de l'enginyeria i sorgeix a nombroses aplicacions. Els problemes de valors propis inversos han estat estudiats des dels punts de vista teòric, numèric com també del de les aplicacions. A aquesta tesi es resol el problema per a tres tipus específics de matrius. En diversos casos, per tal de que el problema de valor propi tingui sentit, és necessari imposar una estructura específica a la matriu. Un problema de valor propi invers adequadament plantejat ha de satisfer dues restriccions: la referida a les dades espectrals i la restricció estructural desitjada. Donada una matriu X i una matriu diagonal D, es busquen solucions de l'equació AX = XD sent A una matriu amb una determinada estructura. A partir d'aquestes restriccions sobre la matriu A sorgeixen una varietat de problemes de valors propis inversos. El problema pel cas d'una matriu A hermítica i reflexiva o antireflexiva respecte d'una matriu J tripotent i hermítica ha sigut resolt per L. Lebtahi i N. Thome. Al Capítol 2 d'aquesta memòria s'estén este treball esmentat pel cas d'una matriu A hermítica reflexiva respecte d'una matriu J {k+1}-potent I normal. Al Teorema 2.2.1 es donen les condicions sota les quals el problema té solució i es proporciona la forma explícita de la solució general. A més, en el cas de que el conjunt de solucions del problema sigui no buit, es resol el problema de Procrustes associat. Les matrius Hamiltonianes i antiHamiltonianes apareixen en la resolució d'importants problemes de la Teoria de Sistemes i Control. El problema de valor propi invers per a matrius hermítiques i Hamiltonianes generalitzades va ser analitzat per Z. Zhang, X. Hu i L. Zang i posteriorment va ser considerat el cas de matrius hermítiques i antiHamiltonianes generalitzades per Z. Bai. En ambdós casos no només s'estudia el problema de valor propi invers i el problema de trobar la millor aproximació. Una extensió de les matrius Hamiltonianes són les matrius J-Hamiltonianes, i correspon a una de les aportacions originals que es realitzen a aquesta memòria. Als Capítols 3 i 4 s'estudien el problema de valor propi invers per a matrius normals J-Hamiltonianes i per a normals J-antiHamiltonianes. Per a la resolució del cas de les matrius normals J-Hamiltonianes es presenten quatre mètodes diferents. Els dos primers mètodes són generals i donen condicions per a que el problema tingui solución. El tercer mètode queda formalitzat al Teorema 3.2.2 que proporciona les condicions sota les quals el problema té solució i es presenten infinites solucions del mateix. Totes les solucions s'obtenen amb l'últim mètode. El principal resultat es dona al Teorema 3.2.3. Una secció completa està dedicada a la resolució del problema de Procrustes associat. L'organització d'aquesta tesi es la següent. El Capítol 1 conté una introducció al problema de valor propi invers i al problema de Procrustes. Al Capítol 2 s'estudia el problema de valor propi invers per a una matriu hermítica reflexiva respecte d'una matriu normal {k + 1}-potent, així com també el problema d'optimització de Procrustes associat. A més, es proposa un algoritme que resol el problema de Procrustes i es dona un exemple que mostra el funcionament del mateix. El problema de valor propi invers per a una matriu normal J-Hamiltoniana es resol al Capítol 3 fent servir diferents mètodes i a més es considera el problema d'optimització de Procrustes associat. Es proposa un algoritme que serveix per a calcular la solució del problema d'optimització i es presenten alguns exemples. Al Capítol 4, en funció dels resultats obtinguts al Capítol 3, s'aborda e / Gigola, SV. (2018). Optimización del problema de valor propio inverso para matrices estructuradas [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/106367 / TESIS

Page generated in 0.0801 seconds