• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 224
  • 211
  • 37
  • 30
  • 14
  • 13
  • 12
  • 8
  • 6
  • 5
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • Tagged with
  • 628
  • 341
  • 143
  • 66
  • 55
  • 52
  • 51
  • 48
  • 44
  • 42
  • 39
  • 38
  • 36
  • 34
  • 33
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
141

Determinação da ação in vitro de antibióticos β-lactâmicos frente isolados multidroga-resistentes de Klebsiella pneumoniae portadores dos genes blakpc, blashv, blatem e blactx-m

VERAS, Dyana Leal 24 February 2014 (has links)
Submitted by Ramon Santana (ramon.souza@ufpe.br) on 2015-03-11T19:15:47Z No. of bitstreams: 2 TESE Dyana Leal Veras.pdf: 6559035 bytes, checksum: 43988c4ed7fb791a6e593067fb17b1eb (MD5) license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) / Made available in DSpace on 2015-03-11T19:15:47Z (GMT). No. of bitstreams: 2 TESE Dyana Leal Veras.pdf: 6559035 bytes, checksum: 43988c4ed7fb791a6e593067fb17b1eb (MD5) license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) Previous issue date: 2014-02-24 / O objetivo deste trabalho foi determinar a ação in vitro de antibióticos β-lactâmicos em isolados de Klebsiella pneumoniae portadores dos genes blaKPC, blaSHV, blaTEM ou blaCTX-M, desenvolvendo embasamento teórico para futura proposição de novas combinações terapêuticas. Sete isolados de K. pneumoniae foram utilizados, sendo 3 clínicos, 2 de comunidade e 2 de microbiota. Os isolados clínicos e de comunidade são portadores de genes codificantes de ESBL ou KPC e os de microbiota de -lactamases clássicas. Os genes de resistência foram identificados por PCR e seqüenciados utilizando primers específicos. A primeira fase deste estudo identificou os efeitos ultra-estruturais causados por -lactâmicos in vitro nos isolados clínicos e de microbiota de K. pneumoniae. Os isolados clínicos foram submetidos a concentrações clinicamente relevantes de ceftazidima, cefotaxima, aztreonam e/ou imipenem e os isolados de microbiota a ampicilina e amoxicilina, para análise pela Microscopia Eletrônica de Transmissão (MET) e Varredura (MEV). Diferentes alterações morfológicas e ultra-estruturais foram identificadas, como filamentação celular, perda de material citoplasmático e deformação dos septos de divisão, após submissão aos antibióticos, tanto nos isolados clínicos de K. pneumoniae como nos obtidos de microbiota. A segunda fase deste estudo determinou a influência destes antibióticos na produção de cápsula polissacarídica (CPS) nos isolados clínicos e de comunidade de K. pneumoniae. Os isolados foram submetidos a concentrações clinicamente relevantes de cefotaxima, ceftazidima, aztreonam e/ou imipenem para analise pela MET, utilizando citoquímica de carboidratos. Todos os isolados tiveram confirmação da presença da região promotora do operon envolvido na produção de CPS, identificado através de PCR e sequenciamento. A ceftazidima e o aztreonam foram capazes de inibir a produção de CPS nos isolados de K. pneumoniae produtores de ESBLs mas não no isolado produtor de KPC, o qual teve sua síntese fortemente inibida apenas pelo imipenem. A cefotaxima não interferiu na produção de CPS em nenhum dos isolados analisados. Nossos resultados demonstraram que antibióticos -lactâmicos possuem ação residual in vitro nos isolados analisados, sugerindo que a produção de ESBL e KPC por isolados de K. pneumoniae não são capazes de evitar completamente a interação de antibióticos β-lactâmicos com as PBPs bacterianas. Podemos concluir ainda que a ceftazidima, o aztreonam e o imipenem, podem ser capazes de inibir a produção de CPS em isolados clínicos e de comunidade de K. pneumoniae, contribuindo para diminuir a expressão do fator de virulência mais importante desta espécie bacteriana.
142

Detecção de Beta-lactamases de espectro estendido em isolados clínicos bacterianos

SILVA, Eduardo Antonio Maciel de Sousa January 2006 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T15:53:47Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo4868_1.pdf: 953580 bytes, checksum: 30f8d7e6ee8c034d2c9fd4e760ecf3e3 (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2006 / As beta-lactamases de espectro estendido estão em expansão mundial, conferindo em isolados clínicos importantes fenótipos de multi-resistencia em bactérias que abrigam estas enzimas. Pacientes com infecção urinária (ITU) são principalmente infetados pelas E. coli e K. pneumoniae, que são as principais produtoras das ESBLs (beta-lactamases de espectro estendido). Neste trabalho, nós analisamos a presença de ESBL produzidas pela E. coli e K. pneumoniae em isolados de ITU de origem nosocomial e em comunidade. Padrões de suscetibilidade e a presença de genes de ESBL para SHV, TEM e CTX foram estudados em amostras de ESBL positivas. Os resultados mostraram que as cepas produtoras de ESBL estavam presentes em 25% das amostras de ITU nosocomiais e 9.3% nas de comunidade. As ESBLs esteve presente em 12.2 e 18.2% dos isolados de E. coli e de K.pneumoniae, respectivamente. Foram descobertos genes de ESBL em isolados de origem nosocomial e em comunidade. Todos os isolados que carregam os genes de ESBL apresentaram fenótipos de multi-resistência que alertam à necessidade de vigilância contínua nas ITU
143

Avaliação da Acurácia de Métodos Fenotípicos Propostos Por Manuais de Referência na Classificação de Klebsiella Pneumoniae Carreadora do Gene blaKPC.

GOULART, J. P. 12 April 2017 (has links)
Made available in DSpace on 2018-08-01T21:35:34Z (GMT). No. of bitstreams: 1 tese_11077_Dissertação (Jaqueline).pdf: 1705529 bytes, checksum: 66e1c6ab289307aa3361141c2baf7187 (MD5) Previous issue date: 2017-04-12 / Infecções hospitalares causadas por bactérias resistentes a múltiplos antimicrobianos (MDR) são uma ameaça global à saúde pública e resultam no aumento da falha terapêutica e das taxas de mortalidade. Dentro da família Enterobacteriaceae, Klebsiella pneumoniae produtora da carbapenemase KPC é o principal patógeno responsável por essas infecções e é alvo de grande preocupação devido seu alto potencial de disseminação. Para reduzir o atraso na terapia adequada e implementar as medidas de controle é essencial a detecção acurada deste mecanismo de resistência. Entretanto, isso representa um desafio para os laboratórios de microbiologia, pois os pontos de corte clínico recomendados pelos manuais de referência não são capazes de detectar todos os isolados produtores de carbapenemase e nenhum dos testes indicados como confirmatórios possuem 100% de sensibilidade e especificidade. O objetivo do estudo foi verificar a acurácia dos métodos e critérios interpretativos propostos pelos manuais Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) e Brazilian Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing (BrCAST) para detecção da produção de carbapenemase em 47 amostras clínicas de K. pneumoniae carreadora do gene blaKPC. A susceptibilidade aos carbapenêmicos e os critérios de seleção das amostras para realização dos métodos confirmatórios empregados (Teste de Hodge Modificado e Teste de sinergismo com inibidores) foram avaliada através dos métodos de difusão a partir do disco (DD) e da determinação da concentração mínima inibitória utilizando os critérios interpretativos de ambos os manuais. Todas as amostras apresentaram fenótipo MDR. Os resultados indicaram que os pontos de corte clínico associados aos pontos de corte de triagem propostos pelo BrCAST mostraram melhor desempenho em selecionar corretamente as amostras de K. pneumoniae carreando o gene blaKPC para os testes confirmatórios. Para garantir maior acurácia é crucial seguir estritamente o preconizado uso dos três carbapenêmicos e, além disso, foi observado que o método de DD seguindo os critérios do manual brasileiro foi o único capaz de selecionar corretamente todas as amostras para os testes confirmatórios. Ambos os testes fenotípicos foram capazes de detectar produção de carbapenemase nas mesmas 40 amostras e em 7 amostras os resultados nesses testes foram negativos apesar da presença do gene blaKPC.
144

Investigação de grupos filogenéticos entre isolados hospitalares e comunitários de Klebsiella pneumoniae provenientes de Recife- PE: relação com resistência a antimicrobianos e origem de isolamento

MELO, Maíra Espíndola Silva de 31 January 2009 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T18:30:01Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo3544_1.pdf: 1186230 bytes, checksum: 16504522cb56cdc3bce40429245fb4fd (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2009 / Faculdade de Amparo à Ciência e Tecnologia do Estado de Pernambuco / O objetivo do presente trabalho foi verificar se isolados de K. pneumoniae provenientes de Recife-PE, Brasil, estão agrupados em diferentes grupos filogenéticos e se esses grupos estão relacionados com origem de isolamento e perfil fenotípico de resistência a antimicrobianos. Portanto, foram analisados 94 isolados de K. pneumoniae, provenientes de infecções hospitalares e comunitárias e da microbiota normal de crianças saudáveis, pelo método de difusão de disco para detecção de susceptibilidade a agentes antimicrobianos, pelo teste de sinergia do disco duplo para detecção de ESBLs e pela fermentação do adonitol. Também foi realizada a PCR com primers específicos para amplificação do gene gyrA e o produto de amplificação foi digerido com as enzimas de restrição TaqI e HaeIII para identificação dos grupos filogenéticos (KpI, KpII, KpIII), como foi descrito para esta espécie em outros países. A PCR-RFLP também mostrou uma maior ocorrência do grupo KpI nos isolados hospitalares e comunitários. Por outro lado, os grupos KpII e KpIII foram encontrados principalmente em isolados da microbiota normal e em menor proporção em isolados patogênicos. A resistência às cefalosporinas de 3ª geração, aztreonam, imipenem, amoxicilina/ácido clavulânico e estreptomicina somente foi observada em isolados do grupo KpI. Os maiores percentuais de resistência foram encontrados no grupo KpI, seguido dos grupos KpII e KpIII. As diferenças na distribuição, freqüência, origem e resistência dos grupos filogenéticos de K. pneumoniae observadas neste estudo sugerem características patogênicas e epidemiológicas distintas entre os três grupos, o que pode ser relevante para o controle de infecções causadas por K. pneumoniae
145

Caracterização genética de isolados clínicos de Klebsiella pneumoniae resistentes a antibióticos β-lactâmicos de última geração provenientes de Recife-PE

CABRAL, Adriane Borges 31 January 2011 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T18:33:34Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo998_1.pdf: 1609980 bytes, checksum: 24a98edce3674f14a6034cad4970277e (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2011 / Universidade Federal de Pernambuco / Klebsiella pneumoniae é uma enterobactéria associada a infecções hospitalares graves que acomete principalmente, o trato urinário e respiratório, causando também meningite e septicemia, particularmente, em pacientes imunocomprometidos. O objetivo desse trabalho foi caracterizar geneticamente isolados clínicos de K. pneumoniae através da investigação dos genes de resistência a β-lactâmicos blaTEM, blaSHV, blaCTX-M, blaKPC, blaVIM, blaIMP e blaSPM, do perfil plasmidial e da ERIC-PCR. Foram analisados 24 isolados clínicos de K. pneumoniae provenientes de hospital público e de um hospital particular nos anos de 2007 e 2008, respectivamente, da cidade de Recife-PE. O Teste de sinergia de disco duplo, o Teste de Hodge Modificado e o E-Test MBL foram aplicados para detecção fenotípica de ESBLs, KPC e MBL, respectivamente. Todos os isolados apresentaram o gene blaSHV, 62,5% blaCTX-M, 29% blaTEM. Dentre os isolados do Hospital particular 71% apresentaram blaKPC e 50% blaVIM. Este é o primeiro relato do gene blaVIM em K. pneumoniae em Recife-PE, Brasil. Os genes blaIMP e blaSPM não foram detectados. O achado de 14 isolados (58%) carreando no mínimo 3 dentre os 7 genes de β-lactamases pesquisados é preocupante, uma vez que não é frequentemente relatado. O perfil plasmidial, agrupou os isolados em 17 grupos e 3 subgrupos. A ERIC-PCR classificou os isolados em 19 perfis distintos com 6 isolados apresentando o mesmo perfil, mostrando relação clonal. Podemos concluir que os isolados estudados acumularam determinantes de resistência que, consequentemente, impõem uma limitação nas opções terapêuticas disponíveis, podendo explicar muitos episódios de insucesso na tentativa de controle das infecções hospitalares
146

Microbiological effects and clinical use of xylitol in preventing acute otitis media

Tapiainen, T. (Terhi) 23 August 2002 (has links)
Abstract The purpose was to evaluate the microbiological mechanism of action of xylitol and to assess its use in clinical practice for preventing acute otitis media (AOM). To test whether the effect of xylitol on S. pneumoniae is inhibited by fructose, a total of 20 strains of S. pneumoniae were exposed to xylitol in the presence of fructose and other carbon sources. Addition of 5% xylitol to the media resulted in marked growth inhibition, an effect which was totally eliminated in the presence of 1%, 2.5% or 5% fructose but not in the presence of 1% or 5% glucose, 1% galactose or 1% sucrose. The inhibition of pneumococcal growth is probably mediated via a fructose phosphotransferase system in a similar manner to that seen in mutans streptococci. Sorbitol alone did not affect the growth of pneumococci, and thus sorbitol is unlikely to provide any clinical benefit in the prevention of AOM. To evaluate the effect of xylitol on the ultrastructure of S. pneumoniae and Haemophilus influenzae (H. influenzae) and on the pneumococcal phenotype, five strains of S. pneumoniae and one strain of H. influenzae were examined by electron microscopy after xylitol exposure. Xylitol damaged the ultrastructure of the pneumococci. Some of the bacteria were lysed and the cell wall of the remaining ones became more diffuse and the polysaccharide capsule was ragged. The resulting morphology was identical to that of the transparent pneumococcal phenotypic variant. The properties of the transparent variants of pneumococci could explain the clinical efficacy of xylitol in preventing AOM despite the lack of effect on the nasopharyngeal carriage of pneumococci. The cell wall of H. influenzae became slightly thicker, but the morphology remained otherwise unchanged. To evaluate the pharmacokinetics of xylitol locally in the nasopharynx, xylitol concentrations were measured in the saliva of 65 children by enzymatic assay after giving them xylitol chewing gum or syrup at doses equal to those used in clinical trials. Concentrations high enough to have an antimicrobial effect were attained, but the xylitol disappeared from the saliva within 15 minutes, which indicates that high peak concentrations may be more important for efficacy than the time for which the concentration exceeds the level needed for an antimicrobial effect. To find a more convenient dosing regime for xylitol prophylaxis, xylitol was administered to 1277 children only during an acute respiratory infection (ARI) in a randomised placebo-controlled trial. The occurrence of AOM during ARI was 34/166 (20.5%) in the xylitol mixture group as compared with 32/157 (20.4%) among the children receiving the control mixture. Among older children receiving control chewing gum, xylitol chewing gum or xylitol lozenges, AOM was experienced by 24/218 (11.0%), 31/220 (14.1%) and 34/219 (15.5%) respectively. None of the differences between the groups was statistically significant. Xylitol should be used continuously in AOM prophylaxis, as it proved ineffective when used only during URI.
147

Úloha proteinu Spr1851 Streptococcus pneumoniae v buněčném dělení / The role of Spr1851 protein Streptococcus pneumoniae in cell division

Jarošová, Václava January 2017 (has links)
The role of Spr1851 protein Streptococcus pneumoniae in cell division Human extracellular pathogen S. pneumoniae encodes unique serin/threonine protein kinase of Eucaryotic type StkP and its cognate phosphatase PhpP. This kinase affects number of cellular processes including virulence, competence, cell division and cell wall synthesis by phosphorylating its substrates. Hypothetical protein Spr1851 named Jag was identified as a new StkP substrate in the membrane fraction by comparing the wild-type phosphoproteomes with StkP deleted strain. This protein consists of three domains and an interdomain region that contains T89 phosphorylation site. There is a Jag_N domain with an unknown function at the N-terminus. The C-terminus contains two domains - KH and R3H, which are highly conserved and their expected function is binding of nucleic acid. The main aim of this work is to explain the function of Jag protein, to determine the effect of individual domains on the phenotype and the localization of the protein and to determine the role of phosphorylation on T89. The results confirm that Jag protein could play a role in cell division or cell wall synthesis. Furthermore, the results indicate that the Jag_N domain is essential for the localization of the protein into the membrane, whereas the KH and R3H domains are...
148

Estudio de Streptococcus iniae en tilapia nilótica (Oreochromis niloticus) de crianza intensiva en Sullana-Piura: aspecto microbiológico, anatomopatológico y molecular

Ortega Asencios, Yessica Lisette January 2015 (has links)
Publicación a texto completo no autorizada por el autor / Determina la presencia de Streptococcus iniae en Tilapia nilótica (Oreochromis niloticus) mediante el aislamiento y análisis bioquímico, caracteriza las lesiones histopatológicas de las tilapias presuntas positivas a S. iniae por bioquímica y confirmar su presencia o no mediante la PCR a tiempo real, en un centro de cultivo intensivo de la zona de Sullana-Piura. Se determina el tamaño de muestra con una prevalencia límite de 2.7%; empleándose en total 150 tilapias de las fases de engorde y pre engorde con signos de enfermedad. La necropsia evidencia lesiones compatibles con Streptococcus spp, como exoftalmia, hifema, congestión y/o hemorragia de meninges, ascitis, esplenomegalia, hepatomegalia y zonas hemorrágicas difusas en todo el cuerpo. La prevalencia media para tilapias positivas al género Streptococcus spp., por microbiología es 26% (21% - 33%) y la prevalencia media de tilapias presuntas positivas a S. iniae por perfil bioquímico es 10.12% (6% – 15.10%). Los hallazgos histopatológicos son: epicarditis, periesplenitis y perihepatitis fibrino supurativa aguda o crónica, meningitis, panoftalmitis, necrosis coagulativa del músculo esquelético y formación de granulomas. Sin embargo, en la prueba confirmatoria de PCR a tiempo real, sondas Taqman, no se obtiene ninguna tilapia positiva a S.iniae. Los resultados son analizados a través de una simulación estocástica de la distribución beta, empleando el programa de incertidumbre @Risk, reportándo una prevalencia media de 0.66 % (0.02-2.41%) en tilapias enfermas. / Tesis
149

Effects of cigarette smoke condensate on the growth of and production of biofilm by Streptococcus pneumoniae and on the bioactivity of pneumolysin

Mutepe, Ndiafhi Daphney 02 August 2012 (has links)
Streptococcus pneumoniae is a common human pathogen, causing severe and often life-threatening respiratory tract infections. Even though most patients receive appropriate antimicrobial chemotherapy, a significant percentage still die. Cigarette smoking is a well-documented risk factor for severe pneumococcal pneumonia; however, the microbiological/ immunological mechanisms which predispose smokers to infection are not yet completely understood. The pneumococcal toxin, pneumolysin, is a major virulence factor of S. pneumoniae; it forms pores in eukaryotic cell membranes, resulting in the influx of extracellular Ca2+. Biofilm is a self-generated polymer matrix, used by microbial pathogens to isolate themselves from both host defences, as well as antibiotics. In this dissertation, the effects of cigarette smoke condensate (CSC) on the bioactivity of pneumolysin, as well as on the growth of, and production of biofilm by Streptococcus pneumoniae are described. A clinical isolate of S. pneumoniae, strain 172, was used for both growth and biofilm determinations in the presence or absence of concentrations of CSC (20-160 μg/ml), representative of the smoking habit. Growth and biofilm determinations were performed using spectrophotometric procedures, viability by standard colony forming unit procedures, and the effect of the condensate on pneumolysin bioactivity using a fura-2/AM-based spectrofluorometric procedure. Exposure of the pneumococcus to CSC resulted in a dose-dependent increase in biofilm formation which achieved statistical significance (P≤0.05) at concentrations of 80 and 160 μg/ml, in the setting of modest effects on bacterial growth. These findings were not unique to S. pneumoniae since exposure of Staphylococcus aureus, a known biofilm former, to CSC showed similar results. Exposure of pneumolysin to CSC (20 and 40 μg/ml) was accompanied by attenuation of the biological activity of the toxin, resulting in impaired pore-forming ability manifest as a considerable reduction in influx of extracellular Ca2+ following exposure of isolated neutrophils to the toxin. It is possible that CSC acts as a stressor to the bacteria, thereby enhancing biofilm formation and consequently persistence in the respiratory tract. These effects of the toxin may be complemented by inactivation of pneumolysin, presumably by pro-oxidative mechanisms, affecting innate cellular host defences. These mechanisms may underpin the predisposition of smokers to develop severe pneumococcal infections. / AFRIKAANS : Streptococcus pneumoniae is ‘n algemene menslike patogeen, wat ernstige en soms lewensbedreigende lugweg infeksies veroorsaak. Alhoewel die meeste pasiënte geskikte antimikrobiese chemoterapie ontvang, sterf ‘n betekenisvolle hoeveelheid steeds. Sigaretrook is ‘n welbekende risikofaktor vir ernstige pneumokokkale pneumonie; die mikrobiologiese/ immunologiese meganisme wat rokers vatbaar maak vir infeksie word egter nog nie heeltemal verstaan nie. Die pneumokokkale toksien, pneumolisien, is ‘n belangrike virulensie faktor van S. pneumoniae; dit vorm porieë in die eukariotiese selmembrane wat ‘n invloei van ekstrasellulêre Ca2+ tot gevolg het. Biofilm is ‘n self-genererende polimeermatriks, wat deur mikrobiese patogene gebruik word om hulself teen gasheerverdedigings meganismes en antibiotika te isoleer. In hierdie verhandeling word die uitwerking van sigaretrook kondensaat (SRK) op die bioaktiwiteit van pneumolisien, asook die effekte op groei en die produksie van biofilm deur S. pneumoniae, beskryf. ‘n Kliniese isolaat van S. pneumoniae, stam 172, is gebruik vir beide groei en biofilm bepalings, in die teenwoordigheid en afwesigheid van SRK (20-160 μg/ml), wat verteenwoordigend van die rook gewoonte is. Groei en biofilm bepalings is uitgevoer deur gebruik te maak van spektrofotometriese prosedures, lewensvatbaarheid, deur standard kolonievormende eenheid prosedures, en die effek van die kondensaat op die pneumolisien bioaktiwiteit, deur fura-2/AM-gebaseerde spektrofluorometriese prosedures. Blootstelling van die pneumokokkus aan SRK het in ‘n dosis-verwante verhoging in biofilm-formasie tot gevolg gehad, wat statistiese betekenisvolheid (P≤0.05) bereik het teen konsentrasies van 80 en 160 μg/ml, teenoor die agtergrond van beskeie effekte op bakteriële groei. Hierdie bevindinge is nie uniek aan S. pneumoniae nie, aangesien blootstelling van Staphylococcus aureus, ‘n bekende biofilm-vormer, aan SRK soortgelyke resultate gelewer het. Blootstelling van pneumolisien aan SRK (20-160 μg/ml) was geassosieer met die verswakking van die biologiese aktiwiteit van die toksien, met verminderde porie-vormende vermoë, wat gemanifesteer het met ‘n ongelooflike verlaging in die invloei van ekstrasellulêre Ca2+ na die blootstelling van geïsoleerde neutrofiele aan die toksien. Dit is moontlik dat die SRK as ‘n stressor vir die bakterieë optree, en daardeur biofilm formasie en gevolglik hardnekkige infeksies in die lugweg tot sellulêre gasheervededing beïnvloed. Hierdie effekte op die toksien mag gekomplimenteer word deur die inaktivering van pneumolisien, heelwaarskynlik deur pro-oksidatiewe meganismes, wat die vatbaarheid van rokers om ernstige pneumokokkale infeksies te ontwikkel, beklemtoon. / Dissertation (MSc)--University of Pretoria, 2011. / Immunology / Unrestricted
150

Effect of natural colonization by Streptococcus pneumoniae on the systemic immune responses to common pneumococcal protein antigens with immune protective potential

Ditse, Zanele 17 January 2012 (has links)
MSc., Faculty of Science, University of the Witwatersrand, 2011 / Background: Due to the high cost and limited serotype coverage of pneumococcal conjugate vaccines (PCV), surface proteins of Streptococcus pneumoniae are being investigated for their role as potential vaccine candidates. There are limited data on natural antibody kinetics against pneumococcal surface proteins arising through exposure to pneumococcal nasopharyngeal (NP) colonization in African populations. Objectives: To characterize the natural antibody kinetics and sero-prevalence to 15 pneumococcal proteins with respect to age, PCV vaccination and HIV status as well as to explore the association between antibody titers and pneumococcal nasopharyngeal colonization in infants, older children and adults. Methods: We established a 15-plex Luminex assay for the following proteins: PspA, PspC, LytB, IgA1-proteinase, SP 0082, PdB, PcsB, PsaA, SP 0609, SP 0749, PpmA, SlrA, StkP, SP 2027 and SP 2194, and also validated the Luminex assay comparing it to a standard ELISA method for PspA, PspC, PsaA and PdB. We used the Luminex method to characterize the prevalence and dynamics of serum IgG antibodies against the pneumococcal proteins. The study involved 2 166 human subjects which included: i. A longitudinal cohort of children less than 2 years of age, who were vaccinated with the seven-valent pneumococcal conjugate vaccine (PCV-7) and were either a) HIV-exposed infected, b) HIV-exposed uninfected or c) HIV-unexposed uninfected. ii. A longitudinal cohort of PCV-7 unvaccinated children less than 2 years of age who were either: a) HIV-unexposed uninfected or b) HIV-exposed uninfected. The PCV-7 vaccinated and unvaccinated children were followed up from approximately 4 to 24 months of age. In addition, samples were also analyzed from HIV-uninfected and HIV-infected children Project ID: Pneumococcal protein antigens Student: Zanele Ditse Date: 04 October 2011 - 5 - aged between 4 to 7 years who received either a primary series of PCV-9 or placebo during infancy. Lastly, we analyzed cross-sectional samples from HIV-uninfected and HIV-infected women. Results: The multiplex Luminex assay correlated well with singleplex ELISAs for all four analyzed proteins with correlation coefficients of 0.86, 0.90, 0.87 and 0.96 for PspA, PspC, PdB and PsaA respectively. Antibody titers to PspC, PdB, LytB, SP 0082, PcsB and StkP showed increases in titer with respect to increasing age. Prevailing nasopharyngeal pneumococcal colonization in young children was associated with higher antibody titers to PspA, PspC, PdB, SP 0082, LytB, IgA1-proteinase, PpmA, PcsB and StkP. Conversely higher antibody titers to PspC, PdB, LytB, SP 0082, PcsB and StkP were associated with lower prevalence of pneumococcal colonization in older children and adults. In children under two years of age, PCV vaccination was associated with lower antibody titers to PspA, PspC, LytB, PdB, IgA1-proteinase, PcsB and StkP as well as higher antibody titers against SP 0082 and PpmA at multiple time-points. In PCV-vaccinated children under two years of age, those who were HIV-unexposed , -uninfected had higher antibody titers to PspA, PspC, SP 0082, IgA1-proteinase, PpmA and StkP compared to HIV-exposed, uninfected children. Conclusion: There was an age-related increase in antibody titers to PspA, PspC, PdB, SP 0082, LytB, IgA1-proteinase, PpmA, PcsB, and StkP in children under two years of age. PCV immunization was, however, associated with lower antibody titers to PspA, PspC, LytB, PdB, IgA1-proteinase, PcsB and StkP in young children which was not attributed to differences in the prevalence of nasopharyngeal colonization. Furthermore, HIV-infection status in young children was associated with higher antibody responses to PspA, PspC, PdB, SP 0082, LytB, IgA1-proteinase, PpmA, PcsB and StkP proteins in HIV-unexposed uninfected children compared to HIV-exposed uninfected and HIV-exposed infected children. Higher antibody concentrations to Project ID: Pneumococcal protein antigens Student: Zanele Ditse Date: 04 October 2011 - 6 - PspC, PdB, LytB, SP 0082, PcsB and StkP was negatively associated with nasopharyngeal pneumococcal colonization in older children and adults; indicating a protective role against colonization and a potential role as vaccine candidates.

Page generated in 0.0529 seconds