• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 48
  • 3
  • 2
  • Tagged with
  • 54
  • 34
  • 19
  • 17
  • 10
  • 9
  • 9
  • 8
  • 7
  • 7
  • 7
  • 7
  • 7
  • 7
  • 7
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
31

Levedura na alimentação de poedeiras comerciais e seu impacto sobre o desempenho produtivo e qualidade dos ovos / Effect of yeast in laying hens feed it is impact on production performance and egg quality

Koiyama, Natália Thaís Gonçalves 26 July 2016 (has links)
O objetivo deste trabalho foi avaliar os efeitos da inclusão de leveduras, na forma de parede celular e hidrolisada, na dieta de poedeiras sobre o desempenho produtivo, qualidade dos ovos e viabilidade econômica da suplementação destes aditivos. Dois experimentos foram realizados, para cada um deles foram alojadas 256 poedeiras distribuídas em delineamento inteiramente casualizado em 8 repetições com 8 aves. Foram avaliados os níveis de 0, 225, 450 e 900 g/t de parede celular de levedura na dieta das aves durante o período de 21 a 67 semanas de idade. Os resultados demonstraram um aumento no consumo de ração, produção e massa de ovos, além de uma maior altura do albúmen e unidade Haugh. A espessura da casca e a cor da gema também foram influenciadas pelos tratamentos. A análise da viabilidade econômica demonstrou que mesmo despendendo mais com a alimentação houve um aumento da margem bruta média, devido ao aumento da produção de ovos. Portanto, o uso da parede celular de levedura apresentou efeitos benéficos sobre o desempenho produtivo das poedeiras, como uma melhora na qualidade interna e externa dos ovos, aliado a uma maior rentabilidade da atividade. Para a levedura hidrolisada foram avaliados os níveis de 0, 1, 2 e 4 kg/t. Dois períodos foram analisados, 21 a 40 e 48 a 67 semanas de idade. A adição de levedura hidrolisada na dieta de poedeiras não apresentou melhoria das características analisadas no primeiro período, porém os benefícios surgiram a partir do segundo período. O uso da levedura além de gerar uma menor quantidade de ovos não comerciais, promoveu o aumento do consumo de ração, produção, massa e peso dos ovos, melhoria na qualidade dos ovos em relação a unidade Haugh, altura do albúmen, espessura e resistência da casca; e ainda melhorou a conversão alimentar por massa e dúzia de ovos. A suplementação de levedura hidrolisada para poedeiras proporcionou incremento da margem bruta total média em todos os níveis testados, demonstrando-se viável economicamente. A inclusão de levedura hidrolisada na dieta de poedeiras de 48 a 67 semanas de idade exerceu efeito maximizador do desempenho produtivo e qualidade de ovos, sendo economicamente viável seu uso. / The purpose of this study was to evaluate the effects of including yeast in the form of cell wall and hydrolyzed, in the diet of laying hens on production performance, egg quality and economic viability of these feed additives. Two experiments were conducted, for each of them 256 laying hens were housed and distributed in a completely randomized design with 8 repetitions of 8 birds. The level of 0, 225, 450 and 900 g/t of yeast cell wall were evaluated in the diet of birds from 21 to 67 weeks of age. The results showed an increase in feed intake, egg production and mass as well as a higher albumen height and Haugh unit. The shell thickness and yolk color were also affected by treatments. The economic viability analysis demonstrated that even spending more on feed an increase in the average gross margin due to increased egg production was observed. Therefore, the cell wall yeast showed a beneficial effect on production performance of laying hens, represented by an improvement of internal and external egg quality, combined with higher profitability. Hydrolyzed yeast was evaluated at the levels of 0, 1, 2 and 4 kg/t. Two periods were analyzed, 21-40 and 48-67 weeks of age. The addition of hydrolyzed yeast in the diet of laying hens did not show improvement of the analyzed characteristics in the first period, however the benefits occurred in the second period. The use of yeast although generate a minor amount of non-commercial eggs, promoted an increase in feed consumption, production, egg mass and weight, improving quality of eggs in relation to Haugh unit, albumen height, shell thickness and resistance; and also improves the feed conversion by eggs mass and dozen. The supplementation of hydrolyzed yeast for laying hens provided increase overall average gross margin on all tested levels, demonstrating to be economically viable. The inclusion of hydrolyzed yeast in the diet of laying hens from 48-67 weeks of age maximized production performance and egg quality, being its use economically viable.
32

Impact of the maternal diet and the intervention with fructooligosaccharide on thehuman milk microbiota / Impacto da dieta materna e da intervenção com fruto-oligossacarídeo sobre a microbiota do leite humano

Padilha, Marina 17 April 2018 (has links)
Human milk is recognized as the main component for growth, metabolism, and immune development in infants. Furthermore, during lactation, human milk is an important source of microorganisms for the intestinal colonization of newborns. Mother-related factors have been associated with the human milk microbiota composition. Nevertheless, apparently, there has not been any study in which the maternal diet was evaluated as a modulator of the human milk microbiota. Therefore, the aim of this study was to investigate the impact of the maternal diet on the human milk microbiota composition of healthy women, and subsequently, to evaluate the effect of fructooligosaccharides supplementation on the human milk microbiota. This study consisted of two parts; the first was a cross-sectional study, including 94 lactating women recruited at the University Hospital of the University of São Paulo (HU/USP), to investigate the association between the maternal nutrient intake during pregnancy and lactation over the first month and the human milk microbiota. The second part consisted of a randomized, placebo-controlled clinical trial with 53 lactating, classified as FOS group (n = 28), which received 4.5 g of fructooligosaccharides + 2 g of maltodextrin or placebo group (n = 25), which received 2 g of maltodextrin, over a period of 20 days. The DNA was isolated and used as template for amplification and sequencing by the Illumina MiSeq® System. Overall, the maternal diet during lactation (\"short-term\" food intake) influenced specific bacterial groups, including positive correlations between polyunsaturated fatty acids/linoleic fatty acids and Bifidobacterium. However, only the maternal diet during pregnancy (\"long-term\" food intake) was statistically significant (p = 0.02) for the clustering analyzes (community structure analyzes), in which higher levels of vitamin C intake during pregnancy was related to cluster 2, driven by the Staphylococcus genus. After the intervention period on the maternal diet, no differences were found for relative abundance of genera between the placebo and the FOS groups. However, the distances of the trajectories covered by the samples from the beginning to the end of the supplementation was higher for the FOS group (p = 0.0007). According to our results, the maternal age affects the response for FOS supplementation (p = 0.02), though no patterns in the differences of relative abundances were found between the groups. Our results suggest that the maternal diet may influence the human milk microbiota, and the diet during pregnancy is a stronger factor over the bacterial community structure. Minor changes were found by the maternal short-term food intake or the maternal intervention with the prebiotic, and the changes seem to be individual-dependent and influenced by the maternal age, particularly in the intervention study. / O leite humano é, reconhecidamente, o principal componente para o crescimento e o desenvolvimento metabólico e imunológico de lactentes. Adicionalmente, durante a lactação, o leite humano consiste em uma importante fonte de micro-organismos para a formação da microbiota intestinal de neonatos. Fatores relacionados à mãe têm sido associados à composição da microbiota do leite humano. Entretanto, poucos estudos avaliaram a dieta materna como componente modulador da microbiota do leite humano. Os objetivos deste estudo foram investigar o impacto da dieta materna sobre a composição da microbiota do leite humano de mães saudáveis e, posteriormente, avaliar a influência da intervenção com fruto-oligossacarídeo na microbiota do leite humano, durante 20 dias de lactação. O estudo foi dividido em duas partes; a primeira parte consistiu de um estudo transversal, com 94 lactantes atendidas no Hospital Universitário da Universidade de São Paulo (HU/USP), a fim de investigar a associação entre o consumo materno de nutrientes durante a gestação e durante o primeiro mês de lactação e a microbiota do leite humano. A segunda parte consistiu em um ensaio clínico, aleatorizado, placebo-controlado, com 53 lactantes, classificadas em grupo FOS, que recebeu 4.5 g de fruto-oligossacarídeo + 2 g de maltodextrina (n = 28) ou grupo placebo, que recebeu 2 g de maltodextrina (n = 25), suplementados por 20 dias. O DNA das amostras de leite foi isolado e utilizado como molde para amplificação e sequenciamento em Illumina MiSeq® System. Em geral, a dieta materna durante a lactação (consumo a curto prazo) apresentou influência pontual sobre diversos grupos de micro-organismos, incluindo correlações positivas entre ácidos graxos poli-insaturados/linoleico e o gênero Bifidobacterium. No entanto, somente a dieta materna durante a gestação (consumo a longo prazo) foi estatisticamente significante (p = 0.02) para as análises de agrupamento das amostras (análises de estrutura de comunidade), sendo o maior teor de vitamina C consumido durante a gestação relacionado ao agrupamento 2, direcionado por maiores populações do gênero Staphylococcus. Após o período de intervenção na dieta materna, não foram encontradas diferenças entre a abundância relativa de gêneros entre os grupos placebo e FOS. No entanto, as distâncias do percurso das amostras do início até o final da suplementação foram maiores para o grupo FOS (p = 0.0007). De acordo com os resultados, a idade materna influencia essa resposta à suplementação por FOS (p = 0.02), embora, não tenham sido encontrados padrões nítidos nas diferenças de abundância relativa entre os grupos. Os resultados obtidos sugerem que a dieta materna consiste em um fator de modulação da microbiota do leite humano, sendo a dieta durante a gestação um fator mais intenso sobre a estrutura da comunidade bacteriana do leite humano. No entanto, o consumo a curto prazo ou a intervenção alimentar com prebiótico sobre a dieta materna apresentou influência pontual sobre a dinâmica da microbiota do leite, ainda que mudanças observadas sejam indivíduo-dependentes e influenciadas pela idade materna, como no caso do estudo de intervenção.
33

Desenvolvimento e avaliação de sorbets probióticos e simbióticos elaborados com polpa de Juçara (Euterpe edulis) / Development and evaluation of probiotic and synbiotic sorbets produced with jussara pulp (Euterpe edulis)

Marinho, Júlia Fernanda Urbano 11 March 2016 (has links)
O objetivo deste trabalho foi desenvolver e avaliar diferentes formulações de sorbets probióticos e simbióticos a base de polpa de juçara (Euterpe edulis), de modo a combinar os efeitos benéficos à saúde dos compostos fenólicos deste fruto com os benefícios dos probióticos e prebióticos. Para isso, foram utilizados os microrganismos L. acidophilus e L. paracasei e a fibra polidextrose, além da elaboração de uma amostra controle sem tais elementos para efeito de comparação. Primeiramente, a polpa de juçara pasteurizada utilizada na produção dos sorbets foi avaliada de acordo com suas características físico-químicas e seus compostos bioativos, tendo apresentado resultados adequados para o emprego na matriz alimentícia em questão. Em seguida, os sorbets foram caracterizados através de diversos parâmetros. Assim, a análise centesimal mostrou sorbets com alto índice de carboidratos e baixo valor calórico, enquanto os teores de sólidos solúveis apresentaram-se coerentes em todas as formulações analisadas. Os valores de overrun e densidade aparente relevaram que a incorporação de ar dos sorbets não foi tão elevada quanto de um sorvete lácteo, embora as amostras adicionadas de polidextrose - capaz de mimetizar as propriedades de corpo e espessamento da gordura - tenham obtido resultados mais próximos aos gelados tradicionais. Foram ainda mensurados os efeitos do armazenamento dos produtos a -18 °C durante 120 dias, através de avaliações de pH, coloração instrumental, estabilidade dos compostos fenólicos e antocianinas e viabilidade dos probióticos. O pH das amostras manteve-se constante durante todo o experimento, com valores entre 4,4 e 4,8, enquanto os parâmetros de coloração caracterizaram as amostras como vermelhas e apontaram tendência à perda de luminosidade. Já os polifenóis e antocianinas apresentaram teores elevados, decorrentes da adição da polpa de juçara, sem a ocorrência de degradação destes compostos ao longo da estocagem das amostras sob congelamento. As populações de ambos os microrganismos adicionados apresentaram-se estáveis em cerca de 8 log UFC/ g durante todo o período de armazenamento, o que corresponde a um resultado bastante satisfatório e superior ao recomendado pela legislação brasileira. Por outro lado, a sobrevivência in vitro de tais probióticos quando submetidos aos fluidos gastrointestinais não apresentou resultados adequados para a garantia da funcionalidade destes produtos, com queda de viabilidade superior a 4 ciclos logarítmicos. A aceitabilidade sensorial e intenção de compra apresentaram resultados positivos para todas as formulações, com maior aceitação das amostras probióticas em relação ao controle e menor interesse pelas amostras com adição de prebiótico. Tal resultado demonstra que a incorporação destas bactérias em sorbets de juçara é capaz de melhorar a qualidade do produto, enquanto a adição de polidextrose pode diminuir sua aceitabilidade nas condições empregadas. Em síntese, os sorbets elaborados apresentaram resultados satisfatórios, demonstrando a viabilidade na produção deste tipo de alimento funcional adicionado de probióticos, prebiótico e rico em polifenóis, sendo a combinação de tais elementos capaz de potencializar os efeitos benéficos destes compostos e trazer vantagens fundamentais à microbiota intestinal e à saúde de quem os consome. / This work aimed to develop and evaluate different formulations of probiotic and synbiotic jussara (Euterpe edulis) sorbets in order to combine the beneficial effects of the fenolic compounds of this fruit with the benefits of probiotics and prebiotics. For this, the microorganisms L. acidophilus and L. paracasei and the fiber polydextrose were used and a control sample without such elements was developed for comparison. First, the pasteurized jussara pulp used in the production of sorbets was evaluated according to its physicochemical characteristics and its bioactive compounds and the results obtained showed that it was appropriate for employment in the food matrix. Then, sorbets were characterized by various parameters. The centesimal composition showed high levels of carbohydrates and low caloric value, while the soluble solids content were consistent in all analyzed formulations. The overrun and apparent density values showed that the air incorporated into sorbets was not as high as a dairy ice cream, although the samples with polydextrose - able to mimic the body and thickening properties of fat - have obtained results closer to traditional ice cream. The effects of storage of the products at -18 ° C for 120 days were also measured by pH assessments, instrumental color, stability of phenolic compounds and anthocyanins and viability of probiotics. The pH of the samples remained constant throughout the experiment, with values between 4.4 and 4.8, while the color parameters characterized the samples as red and showed a tendency to lose brightness. The levels of polyphenols and anthocyanins were elevated as a result of the addition of jussara pulp, without degradation of these compounds during storage of samples under freezing. The populations of both added microorganisms were stable at about 8 log CFU/ g throughout the storage period, which is a very satisfactory result and better than the recommended by Brazilian legislation. On the other hand, in vitro survival of the probiotics through simulated gastrointestinal fluids did not present appropriate results to guarantee the functionality of these products, with decrease of viability higher than 4 log cycles. The sensory acceptability and purchase intent showed positive results for all formulations, with greater acceptance of probiotic samples compared to control and less interest in the samples with prebiotic. This result demonstrates that the incorporation of these bacteria in jussara sorbets is able to improve the quality of the product while the addition of polydextrose may decrease the acceptability in conditions employed. In short, sorbets showed satisfactory results, demonstrating the viability of production of functional food with addition of probiotics, prebiotics and rich in polyphenols. The combination of these elements can enhance the beneficial effects and bring fundamental benefits to intestinal microbiota and to health of those who consume them.
34

Levedura na alimentação de poedeiras comerciais e seu impacto sobre o desempenho produtivo e qualidade dos ovos / Effect of yeast in laying hens feed it is impact on production performance and egg quality

Natália Thaís Gonçalves Koiyama 26 July 2016 (has links)
O objetivo deste trabalho foi avaliar os efeitos da inclusão de leveduras, na forma de parede celular e hidrolisada, na dieta de poedeiras sobre o desempenho produtivo, qualidade dos ovos e viabilidade econômica da suplementação destes aditivos. Dois experimentos foram realizados, para cada um deles foram alojadas 256 poedeiras distribuídas em delineamento inteiramente casualizado em 8 repetições com 8 aves. Foram avaliados os níveis de 0, 225, 450 e 900 g/t de parede celular de levedura na dieta das aves durante o período de 21 a 67 semanas de idade. Os resultados demonstraram um aumento no consumo de ração, produção e massa de ovos, além de uma maior altura do albúmen e unidade Haugh. A espessura da casca e a cor da gema também foram influenciadas pelos tratamentos. A análise da viabilidade econômica demonstrou que mesmo despendendo mais com a alimentação houve um aumento da margem bruta média, devido ao aumento da produção de ovos. Portanto, o uso da parede celular de levedura apresentou efeitos benéficos sobre o desempenho produtivo das poedeiras, como uma melhora na qualidade interna e externa dos ovos, aliado a uma maior rentabilidade da atividade. Para a levedura hidrolisada foram avaliados os níveis de 0, 1, 2 e 4 kg/t. Dois períodos foram analisados, 21 a 40 e 48 a 67 semanas de idade. A adição de levedura hidrolisada na dieta de poedeiras não apresentou melhoria das características analisadas no primeiro período, porém os benefícios surgiram a partir do segundo período. O uso da levedura além de gerar uma menor quantidade de ovos não comerciais, promoveu o aumento do consumo de ração, produção, massa e peso dos ovos, melhoria na qualidade dos ovos em relação a unidade Haugh, altura do albúmen, espessura e resistência da casca; e ainda melhorou a conversão alimentar por massa e dúzia de ovos. A suplementação de levedura hidrolisada para poedeiras proporcionou incremento da margem bruta total média em todos os níveis testados, demonstrando-se viável economicamente. A inclusão de levedura hidrolisada na dieta de poedeiras de 48 a 67 semanas de idade exerceu efeito maximizador do desempenho produtivo e qualidade de ovos, sendo economicamente viável seu uso. / The purpose of this study was to evaluate the effects of including yeast in the form of cell wall and hydrolyzed, in the diet of laying hens on production performance, egg quality and economic viability of these feed additives. Two experiments were conducted, for each of them 256 laying hens were housed and distributed in a completely randomized design with 8 repetitions of 8 birds. The level of 0, 225, 450 and 900 g/t of yeast cell wall were evaluated in the diet of birds from 21 to 67 weeks of age. The results showed an increase in feed intake, egg production and mass as well as a higher albumen height and Haugh unit. The shell thickness and yolk color were also affected by treatments. The economic viability analysis demonstrated that even spending more on feed an increase in the average gross margin due to increased egg production was observed. Therefore, the cell wall yeast showed a beneficial effect on production performance of laying hens, represented by an improvement of internal and external egg quality, combined with higher profitability. Hydrolyzed yeast was evaluated at the levels of 0, 1, 2 and 4 kg/t. Two periods were analyzed, 21-40 and 48-67 weeks of age. The addition of hydrolyzed yeast in the diet of laying hens did not show improvement of the analyzed characteristics in the first period, however the benefits occurred in the second period. The use of yeast although generate a minor amount of non-commercial eggs, promoted an increase in feed consumption, production, egg mass and weight, improving quality of eggs in relation to Haugh unit, albumen height, shell thickness and resistance; and also improves the feed conversion by eggs mass and dozen. The supplementation of hydrolyzed yeast for laying hens provided increase overall average gross margin on all tested levels, demonstrating to be economically viable. The inclusion of hydrolyzed yeast in the diet of laying hens from 48-67 weeks of age maximized production performance and egg quality, being its use economically viable.
35

ESTUDO DA VIABILIDADE DE MICRORGANISMO PROBIÓTICO BIFIDOBACTERIUM LACTIS EM PATÊ DE FRANGO COM CARACTERÍSTICAS SIMBIÓTICAS E SUA AÇÃO NA ESTABILIZAÇÃO DA OXIDAÇÃO LIPÍDICA. / STUDY OF AVAILABILITY OF PROBIOTIC MICROORGANISMS BIFIDOBACTERIUM LACTIS APPLIED IN CHICKEN PATE SYMBIOTIC WITH CHARACTERISTICS AND ITS ACTION ON STABILIZATION OF LIPID OXIDATION ".

Costa, Renata Brum 13 June 2012 (has links)
The aim of this study was to investigate the viability of Bifidobacterium lactis microorganism as probiotic when applied to pate chicken storage for period of 42 days. The chicken pate was prepared in the laboratory of meat processing of the UFSM Polytechnic College, according to the formulation provided by local industry. A portion of this mass of pate was enriched with unripe banana flour (Musa spp.) constituting a symbiotic food. The culture used was probiotic strain Bifidobacterium lactis 420 (B420), acquired by Danisco do Brasil Ltda. Two different inoculants were made in order to reach the expected final concentration of Log 106 UFC.g-1 and 108 UFC.g-1. Preliminary tests of microorganism resistence at different temperatures in the chicken pate were performed in order to establish the best temperature for the inoculation. The strain of microorganism was tested against different concentrations of NaCl (1.0%, 1.5% and 2.0%) and NaNO2 (150 ppm, 200 ppm and 250 ppm). It was resistant to all tests, including when combined concentrations of these values, but it showing increased sensitivity with increasing concentration. The product developed was evaluated by physical-chemical properties ( proximate composition and TBARS), microbiologic (coliforms at 45ºC, Clostridium perfringens, Staphylococcus coagulase positive, Salmonella sp.) and sensory (color, aroma, flavor and texture). It was found that the product reached all the requirements established by Brazilian legislation regarding chemical composition and microbiological standards. Taking into account the previsions of Brazilian law that establishes the minimum amount of viable probiotic bacteria, in the product ready for consumption, is between 108 to 109 colony forming units, the Bifidobacterium lactis was considered a good probiotic for chicken pate for a period of 21 days only, period is too short considering the shelf-life of the traditional chicken pate, which can reach up to 90 days of refrigerated storage. The determination of lipid oxidation (TBARS) showed that treatments 2 and 3 with the addition of the probiotic microorganism in a concentration of 108 UFC.g-1 obtained more satisfactory results when compared to the control and treatment of an added 106.UFC.g-1 of the probiotic, suggesting that the probiotic microorganisms in certain concentrations have a positive influence on the oxidation of lipids in the chicken pate, putting a "protective effect". Treatments with Bifidobacterium lactis had a good sensory acceptance in attributes, with the exception of treatment 3, which was added unripe banana flour, which changed the color and texture of the product but also impaired the development of Bifidobacterium lactis . In this study, it was found that treatment with the addition of probiotic micro-organism concentration of 108 UFC.g-1 was the best satisfied the initial goals as far as the viability of the probiotic lipídica oxidation stabilization. Althoug of a shelf-life minor, it can be seen that there is the feasibility of the probiotic Bifidobacterium lactis organism in meat products such as cooked chicken pate, which has the acceptance by consumers and can serve as an alternative development of meat products with functional properties. / O objetivo do presente trabalho foi estudar a viabilidade como probiótico do microrganismo Bifidobacterium lactis quando aplicado em patê de frango durante o período de armazenamento de 42 dias. O patê de frango foi elaborado no laboratório de processamento de carnes do Colégio Politécnico da UFSM, de acordo com a formulação fornecida pela indústria local. Uma parte dessa massa de patê foi enriquecida com farinha de banana verde (Musa spp.) constituindo um alimento simbiótico. A cultura utilizada foi a cepa probiótica Bifidobacterium lactis 420 (B420), adquirada através da Danisco do Brasil Ltda. Foram feitos dois inóculos diferentes visando atingir as concentrações finais de Log 106 UFC.g-1 e 108 UFC.g-1 . Testes preliminares de resistência do microrganismo a diferentes temperaturas no patê de frango foram realizados com o intuito de estabelecer a melhor temperatura para a inoculação. A linhagem do microrganismo foi testada frente à diferentes concentrações de NaCl ( 1% , 1,5 % e 2% ) e NaNO2 (150 ppm, 200 ppm, e 250 ppm) , sendo resistentes em todos os testes, inclusive quando em concentrações combinadas desses valores, porém demonstrando aumento da sensibilidade com o aumento da concentração. O patê de frango foi avaliado através de análises físico-químicas (composição centesimal e TBARS), microbiológicas (contagem de Bifidobacterium lactis, Coliformes a 45ºC, Clostridium perfringens, Staphylococcus coagulase positiva, Salmonella sp.) e sensoriais (cor, aroma, sabor e textura). Verificou-se que o produto atendeu os requisitos estabelecidos pela legislação brasileira quanto a composição centesimal e padrões microbiológicos. Levando em consideração os preceitos da legislação brasileira para alimentos funcionais que estabelece que a quantidade mínima de bactérias probióticas viáveis no produto pronto para consumo deve estar situada entre 108 a 109 Unidades Formadoras de Colônias (UFC), constatou-se que o Bifidobacterium lactis foi considerado com uma boa viabilidade como probiótico no patê de frango até o 21º dia de armazenamento, período muito curto. A determinação da oxidação lipídica (TBARS) mostrou que os tratamentos 2 e 3 com adição do microrganismo probiótico na concentração 108 UFC.g-1 obtiveram resultados mais satisfatórios quando comparados ao controle e o tratamento 1 adicionado de 106 UFC.g-1 do probiótico, sugerindo que os microrganismos probióticos em determinado nível de concentração apresentam uma influência positiva quanto à oxidação dos lipídios no patê de frango, exercendo um ―efeito protetor‖. Os tratamentos com Bifidobacterium lactis obtiveram uma boa aceitação sensorial nos atributos avaliados, com exceção do tratamento 3 , que foi adicionado de farinha de banana verde, a qual modificou a cor e a textura do produto como também prejudicou o desenvolvimento do Bifidobacterium lactis.. Neste estudo, verificou-se que o tratamento com adição do microrganismo probiótico na concentração de 108 UFC.g-1 foi o que melhor atendeu aos objetivos iniciais, tanto na viabilidade do probiótico como na estabilização da oxidação lipídica.Embora com um período de vida útil menor , pode-se observar que existe a viabilidade de aplicação do microrganismo probiótico Bifidobacterium lactis em produtos cárneos cozidos como o patê de frango, que possui aceitação pelo consumidor, podendo servir como alternativa no desenvolvimento de produtos cárneos com propriedades funcionais.
36

Gluconato de Sódio e fontes de metionina sobre o desempenho, morfometria intestinal e excreção de nitrogênio de poedeiras comerciais

Marchizeli, Patrícia de Cassia Andrade [UNESP] 22 May 2009 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:28:23Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2009-05-22Bitstream added on 2014-06-13T20:18:05Z : No. of bitstreams: 1 marchizeli_pca_me_jabo.pdf: 379771 bytes, checksum: 4ab368a5eecf24097fb6ff931d682d28 (MD5) / Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP) / O presente estudo teve por objetivo avaliar o efeito do uso do gluconato de sódio e duas fontes de metionina em rações com diferentes níveis de metionina + cistina sobre o desempenho, qualidade dos ovos, integridade da mucosa intestinal e a excreção de nitrogênio de poedeiras comerciais. Foram utilizadas 480 poedeiras da linhagem Isa Brown, distribuídas em um delineamento inteiramente casualizado, em esquema fatorial 5 x 2 (5 níveis de metionina+cistina com 2 níveis de gluconato de sódio), e para estudar o efeito do gluconato de sódio sobre as duas fontes de metionina estudadas, optou-se por um esquema fatorial 2 x 2 (dois níveis de gluconato de sódio e duas fontes de metionina), com 5 repetições de 8 aves cada. As variáveis foram submetidas à análise de variância e posteriormente (em caso de significância estatística <0,001) realizadas análises de regressão pelo modelo polinomial linear e quadrático (SAS, 2002). A exigência de metionina+cistina para o melhor desempenho das poedeiras foram de 0,753% para consumo de ração, 0,738% para a produção de ovos, 0,758% para massa de ovos e 0,703% para conversão alimentar. As fontes de metionina não revelaram diferenças estatísticas. Conclui-se que o uso do gluconato de sódio não expressou resultado significativo estatisticamente nas variáveis analisadas, no entanto, a produção e massa de ovos, a conversão alimentar e a integridade intestinal mostraram-se com tendência de melhora. / One experiment was conducted to evaluate the effect of sodium gluconate and two sources of methionine and different levels of methionine + cistyne in laying hens diets, one egg quality, intestinal mucosal integrity and nitrogen excretion. It was used 480 Isa Brown laying hens, distributed at range in a factorial design 5 x 2 (5 levels of methinine + cistyne with 2 levels of sodium gluconate), and to study the effect of sodium gluconate on two sources of methionine, it was chosen a factorial design 2 x 2 (two levels of sodium gluconate and two sources of methionine), with 5 repetitions of 8 hens each. Variables was submitted to analyses of variance and subsequent (when the test had significant effect < 0,001) related regression analyses by linear and quadratic polynomial model (SAS, 2002). The requirement of methionine + cistyne for better performance of laying hens were 0,753% for feed intake, 0,738% for eggs production, 0,758% for egg mass and 0,703% for feed conversion. The sources of methionine did not show statistical difference. It was concluded that the use of sodium gluconate did not expressed significant statistical result in variables analyzed, however, egg production and mass, feed conversion and intestinal mucosal integrity tended to be better.
37

Mananoligossacarídeo durante a reversão sexual de tilápia do nilo / Mannanoligosaccharide during the sexual reversion for nile tilapia

Mörschbächer, Eder Felipe 25 May 2009 (has links)
Made available in DSpace on 2017-07-10T17:48:17Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Eder_Morschbacher.pdf: 604897 bytes, checksum: 185b7a10312912e21907fcdb57556daf (MD5) Previous issue date: 2009-05-25 / This present study aimed to evaluate the use of prebiotic mannanoligosaccharide (Bio-Mos®) during the sexual reversion to larvae of Nile tilapia. The study was realized in the Laboratory of Aquaculture of the Western Parana State University (Unioeste). Onethousand nd eighty larvae of Nile tilapia with three days old and initial average weight of 10.9 ± 1.2 mg were used. The larvae were distributed in 36 aquariums with 30 liters of usable volume each, in a completely randomized experimental design with six treatments and six replications. The treatments consisted of five levels, 0.2%, 0.4%, 0.6%, 0.8% and 1% for inclusion of Bio-Mos® and a control without the inclusion.The ad libitum feeding was carried out six times a day with diet formulated to obtain 38.6% of digestible protein, 3,500 kcal of digestible energy and 60 mg/kg of hormone masculine 17-α- methyltestosterone, keeping them isocaloric, isonitrogenous and isophosphoric. Aquariums were cleaned two times a day for withdrawal of surplus of feed and feces, and water renewal. The temperature was measured daily in the early morning and late afternoon. Dissolved oxygen, pH and conductivity were measured weekly. At the end of 30 days of reared period the fish were weighed and measured individually to obtain the zootechnical parameters as to final average weight, length, final biomass, survival, specific growth, condition factor and homogeneity of the lots. Ten fish from each replicate were preserved in formalin (10%) for later determination of sex ratio. The water quality parameters such as temperature, dissolved oxygen, pH and conductivity ranged from 24.76 to 26.16 °C, 5.7 to 5.85 mg/L, 7.32 to 7.65 and 87.67 to 111.33 μS/cm, respectively. The values of productive performance did not differ significantly (P>0.05). The values of final average weight, length, survival, specific growth and condition factor were 620 mg, 32.62 mm, 91.85%, 13.34%/day and 1.31, respectively. The effectiveness of sex reversal was 100% and there was not difference (P>0.05) in uniformity of lots of fish fed with different levels of inclusion of prebiotic in the ration. The average values of dry matter, ash, ether extract and crude protein from carcasses of fingerlings ranged from 22.93 to 28.45%, 11.80 to 13.61%, 23.67 to 29.97% and 60, 64 to 64.34%, respectively, but did not differ significantly (P>0.05) between the levels of prebiotic studied. The inclusion up to 1.0% Bio-Mos® did not affect the parameters of performance, sex ratio, survival, uniformity of lots and chemical composition of carcass of Nile tilapia during the sexual reversion. / O presente estudo teve como objetivo avaliar a utilização do prebiótico mananoligossacarídeo (Bio-Mos®) durante a fase de reversão sexual de tilápia do Nilo. O estudo foi realizado no Laboratório de Aquicultura da Universidade Estadual do Oeste do Paraná (Unioeste). Foram utilizadas 1.080 larvas de tilápia do Nilo com três dias de idade e peso médio inicial de 10,9 ± 1,2 mg. As larvas foram distribuídas em 36 aquários de 30 litros de volume útil cada, em um delineamento experimental completamente casualizado com seis tratamentos e seis repetições. Os tratamentos foram constituídos de cinco níveis, 0,2%, 0,4%, 0,6%, 0,8% e 1,0% de inclusão de Bio-Mos® e um tratamento controle. A alimentação foi realizada ad libitum seis vezes ao dia com ração formulada para se obter 38,6% de proteína digestível, 3.500 kcal de energia digestível e 60 mg/kg de hormônio masculinizante 17-α-metiltestosterona, mantendo-as isocalóricas, isoprotéicas e isofosfóricas. Os aquários foram sifonados duas vezes ao dia para retirada das sobras de ração e fezes e para renovação da água. A temperatura foi aferida diariamente no início da manhã e final da tarde. Oxigênio dissolvido, pH e condutividade foram mensurados semanalmente. Ao final de 30 dias de cultivo os peixes foram pesados e medidos individualmente para se obter os parâmetros zootécnicos de peso médio final, comprimento, biomassa final, sobrevivência, crescimento específico, fator de condição e uniformidade dos lotes. Dez peixes de cada repetição foram conservados em formalina (10%) para posterior determinação da proporção sexual. Os parâmetros de qualidade de água como a temperatura, oxigênio dissolvido, pH e condutividade variaram entre 24,76 a 26,16 ºC, 5,7 a 5,85 mg/L, 7,32 a 7,65 e 87,67 a 111,33 μS/cm, respectivamente. Os valores de desempenho zootécnico não diferiram significativamente (P>0,05). Os valores médios finais de peso, comprimento, sobrevivência, crescimento específico e fator de condição foram, 620 mg e 32,62 mm, 91,85%, 13,34%/dia e 1,31, respectivamente. A efetividade da reversão sexual foi de 100% e não houve diferença (P>0,05) na uniformidade dos lotes dos peixes alimentados com diferentes níveis de inclusão de prebiótico na ração. Os valores médios de matéria seca, matéria mineral, extrato etéreo e proteína bruta das carcaças dos alevinos variam de 22,93 a 28,45%, 11,80 a 13,61%, 23,67 a 29,97% e 60,64 a 64,34%, respectivamente, porém não diferiram significativamente (P>0,05) entre os níveis de prebióticos estudados. A inclusão até 1,0% de Bio-Mos® não afetou os parâmetros de desempenho, proporção sexual, sobrevivência, uniformidade dos lotes e composição química da carcaça de tilápia do Nilo durante a fase de reversão sexual
38

Avaliação de promotores de crescimento alternativos em substituição aos convencionais sobre o desempenho, características de carcaça e morfometria intestinal em frangos de corte / Evaluation of alternative growth promoters in order to substitute the conventionals on the performance, carcass yield and intestinal morphology of broilers

Corneli, Joaneis 28 December 2004 (has links)
The experiment was conducted at the Laboratory of Poultry (LAVIC) of the Department of Animal Science at Federal University of Santa Maria - RS, from November of 2003 to January of 2004 aiming to evaluate the use of prebiotics, organic acids (acidifiers), enzymes and garlic (phytotherapeutic) as alternative growth promoters, instead of the conventionals (antibiotics) commonly used in broilers feed. The amount of 480 males, day old, Cobb chicks were used, which were submitted to six experimental treatments: T1= Basic Diet (BD) without any growth promoters; T2= BD with 0.1% of garlic in powder; T3= BD with 0.2 % of garlic in powder; T4= BD with antibiotics (Zinc Bacitracina (10 g/ton) and Olaquindox (70 g/ton);T5= BD with prebiotic (mananoligossacarídeos(MOS)) and acidifier (fórmic acids (50%) + propionic acids (50%) and T6= BD whit prebiotic (mananoligossacarídeos(MOS)) and enzymes. The amount of prebiotic, acidifier and enzymes used were rated by the technical advise of the commercial products used. Twenty four experimental boxes of the 1.5 X1.5m, with 20 fowls each were used, with four replicates by treatment in a completely randomized design. The fowls were sheltered on reutilized bed wood shavings, in a mansory shed raised with animal feed based on corn and soy bean meal, ad libitum , isonutritives and divided in three phases: initial (1-21 days) bearing 22% Crude Protein (CP) and 3050 Kcal ME/Kg, growth (22-35 days) with 20% CP and 3100 Kcal ME/Kg, final (36- 43 days) with 18.5 % of CP and 3150 Kcal ME/Kg. The treatments did not show any statistic difference for the parameters: weigh gain (WG) and production factor (PF). There wasn t a significant effect on the feed intake (FI), in the phases of 1-21 and 22-35 days of live, but in the phase of 36-43 days there was a significant effect (P<005), with difference only between the treatments without growth promoters (T1) and the treatments with garlic (T2 and T3), but they did not diverge significantly from the others. Introductory the period of 1-43 days, to come different significant (P<0.05), at the feed intake (FI), of the fowls the treatments without growth promoters (T1) and with antibiotics (T4), but they did not diverge significantly from the others. The feed conversion (FC), did not differ statiscally (P>0.05) in the phases of 1-21 and 36-43 days of live the fowls. The phase of 22-35 days to come different significant (P<0.05), where the fowls submitted to treatment with antibiotics (T4) and with prebiotics + acidifier (T5), showed better feed conversion (FC) and it was statistically relevant (P<0.05), when compared with fowls of the treatment prebiotics + enzymes (T6), but the treatment with prebiotics + acidifier (T5), was not differences between them (P>0.05). In the period of 1-43 days, the fowls submitted to treatment with antibiotics (T4) showed better feed conversion (FC) and it was statistically relevant (P<0.05), when compared with fowls of the control treatments (T1) and prebiotics + enzymes (T6), but there were no differences between them (P>0.05). The feed conversion (FC) of the fowls submitted to the other treatments (T2, T3 and T5) did not differ statiscally (P>0.05). The results according to the intestinal morphology and carcass yield did not show significant effects (P>0.05) between the different growth promoters tested. Based on the results obtained, taking in to account the conditions of what the experiment was conducted, it was concluded that the alternative growth promoters tested did not affect negatively the characteristics of the intestinal morphology of the broilers validating them as substitutes to the conventional promoters. / O experimento foi conduzido no Laboratório de Avicultura (LAVIC) do Departamento de Zootecnia da Universidade Federal de Santa Maria - RS, no período de novembro de 2003 a janeiro de 2004, com o objetivo de avaliar o uso de prebióticos, ácidos orgânicos (acidificantes), enzimas e alho (fitoterápico) como promotores de crescimento alternativos, em substituição aos convencionais (antibióticos), usualmente utilizados nas dietas para frangos de corte. Foram usados 480 pintos de corte, machos, com um dia de vida, da linhagem Cobb 500, os quais foram submetidos a seis tratamentos experimentais: T1= Dieta Base (DB) sem adição de promotor de crescimento; T2= DB com 0,1% de alho em pó; T3= DB com 0,2% de alho em pó; T4= DB com Bacitracina de Zinco (10g/ton) e Olaquindox (70g/ton); T5= DB com prebiótico (mananoligossacarídeos (MOS)) e acidificante orgânico (ácido fórmico (50%) + ácido propiônico (50%)) e T6= DB com prebiótico (mananoligossacarídeos (MOS)) e complexo enzimático (proteases, amilases e celulases). Os níveis utilizados de prebióticos, acidificantes e enzimas foram obtidos através das recomendações técnicas dos produtos comerciais usados. Foram usados 24 boxes experimentais de 1,5 X 1,5 m, contendo 20 aves cada, com quatro repetições por tratamento, distribuídos num delineamento experimental inteiramente casualizado. As aves foram alojadas em cama de maravalha reutilizada, num galpão de alvenaria, alimentadas com ração isonutritiva , à base de milho e farelo de soja, fornecida à vontade e dividida em três fases: inicial (1-21 dias), contendo 22% PB e 3050 Kcal de EM/Kg, crescimento (22-35 dias) com 20% PB e 3100 Kcal EM/Kg e final (36-43 dias) com 18,5% de PB e 3150 Kcal EM/Kg. Os tratamentos não apresentaram diferença estatística nos parâmetros de: ganho de peso (GP) e fator de produção (FP). Para o consumo de ração (CR), não se observaram diferenças significativas nas fases de 1-21 e 22-35 dias, mas na fase de 36-43 dias verificou-se efeito significativo (P<0,05), com diferença apenas entre os tratamentos sem adição de promotores de crescimento (T1) e os tratamentos com adição de alho (T2 e T3), estes com a adição de alho não diferiram significativamente dos demais tratamentos (T4,T5 e T6). Considerando o período total (1-43 dias), ocorreu diferença significativa (P<0,05), no consumo de ração entre as aves dos tratamentos sem adição de promotores de crescimento (T1) e com a adição de antibióticos (T4), nos demais tratamentos não houve efeito significativo em relação ao consumo de ração. A conversão alimentar (CA) não foi afetada nas fases de 1-21 e 36-43 dias de idade das aves. Na fase de 22-35 dias verificou-se efeito significativo, onde as aves com antibióticos convencionais (T4) e com MOS + Acidificantes (T5) obtiveram a melhor conversão alimentar, porém sem diferir significativamente entre ambas. Entretanto, as aves do tratamento T5 foram mais eficientes, diferindo significativamente (P<0,05) em relação as aves do T6 (MOS + enzimas), mas não diferiram significativamente das aves dos tratamentos ( T1, T2 e T3 ). Sendo que no período de 1-43 dias, as aves submetidas ao tratamento com antibióticos (T4) apresentaram melhor conversão alimentar (CA) estatisticamente significativa (P<0,05), quando comparadas as aves dos tratamentos sem adição de promotores de crescimento (T1) e prebiótico + complexo enzimático (T6), sendo que estes não diferiram entre si (P>0,05). A conversão alimentar das aves submetidas aos demais tratamentos (T2, T3 e T5) não diferiram entre si (P>0,05). Os resultados referentes à altura de vilos intestinais e rendimento de carcaça não apresentaram efeitos significativos (P>0,05) entre os diferentes promotores de crescimento avaliados. Com base nos resultados obtidos, levando em consideração as condições em que o experimento foi conduzido, conclui-se que os promotores de crescimento alternativos testados são uma opção aos antibióticos. Os promotores de crescimento alternativos testados não afetaram negativamente as características de carcaça e morfometria intestinal dos frangos de corte.
39

Desenvolvimento e avaliação de sorbets probióticos e simbióticos elaborados com polpa de Juçara (Euterpe edulis) / Development and evaluation of probiotic and synbiotic sorbets produced with jussara pulp (Euterpe edulis)

Júlia Fernanda Urbano Marinho 11 March 2016 (has links)
O objetivo deste trabalho foi desenvolver e avaliar diferentes formulações de sorbets probióticos e simbióticos a base de polpa de juçara (Euterpe edulis), de modo a combinar os efeitos benéficos à saúde dos compostos fenólicos deste fruto com os benefícios dos probióticos e prebióticos. Para isso, foram utilizados os microrganismos L. acidophilus e L. paracasei e a fibra polidextrose, além da elaboração de uma amostra controle sem tais elementos para efeito de comparação. Primeiramente, a polpa de juçara pasteurizada utilizada na produção dos sorbets foi avaliada de acordo com suas características físico-químicas e seus compostos bioativos, tendo apresentado resultados adequados para o emprego na matriz alimentícia em questão. Em seguida, os sorbets foram caracterizados através de diversos parâmetros. Assim, a análise centesimal mostrou sorbets com alto índice de carboidratos e baixo valor calórico, enquanto os teores de sólidos solúveis apresentaram-se coerentes em todas as formulações analisadas. Os valores de overrun e densidade aparente relevaram que a incorporação de ar dos sorbets não foi tão elevada quanto de um sorvete lácteo, embora as amostras adicionadas de polidextrose - capaz de mimetizar as propriedades de corpo e espessamento da gordura - tenham obtido resultados mais próximos aos gelados tradicionais. Foram ainda mensurados os efeitos do armazenamento dos produtos a -18 °C durante 120 dias, através de avaliações de pH, coloração instrumental, estabilidade dos compostos fenólicos e antocianinas e viabilidade dos probióticos. O pH das amostras manteve-se constante durante todo o experimento, com valores entre 4,4 e 4,8, enquanto os parâmetros de coloração caracterizaram as amostras como vermelhas e apontaram tendência à perda de luminosidade. Já os polifenóis e antocianinas apresentaram teores elevados, decorrentes da adição da polpa de juçara, sem a ocorrência de degradação destes compostos ao longo da estocagem das amostras sob congelamento. As populações de ambos os microrganismos adicionados apresentaram-se estáveis em cerca de 8 log UFC/ g durante todo o período de armazenamento, o que corresponde a um resultado bastante satisfatório e superior ao recomendado pela legislação brasileira. Por outro lado, a sobrevivência in vitro de tais probióticos quando submetidos aos fluidos gastrointestinais não apresentou resultados adequados para a garantia da funcionalidade destes produtos, com queda de viabilidade superior a 4 ciclos logarítmicos. A aceitabilidade sensorial e intenção de compra apresentaram resultados positivos para todas as formulações, com maior aceitação das amostras probióticas em relação ao controle e menor interesse pelas amostras com adição de prebiótico. Tal resultado demonstra que a incorporação destas bactérias em sorbets de juçara é capaz de melhorar a qualidade do produto, enquanto a adição de polidextrose pode diminuir sua aceitabilidade nas condições empregadas. Em síntese, os sorbets elaborados apresentaram resultados satisfatórios, demonstrando a viabilidade na produção deste tipo de alimento funcional adicionado de probióticos, prebiótico e rico em polifenóis, sendo a combinação de tais elementos capaz de potencializar os efeitos benéficos destes compostos e trazer vantagens fundamentais à microbiota intestinal e à saúde de quem os consome. / This work aimed to develop and evaluate different formulations of probiotic and synbiotic jussara (Euterpe edulis) sorbets in order to combine the beneficial effects of the fenolic compounds of this fruit with the benefits of probiotics and prebiotics. For this, the microorganisms L. acidophilus and L. paracasei and the fiber polydextrose were used and a control sample without such elements was developed for comparison. First, the pasteurized jussara pulp used in the production of sorbets was evaluated according to its physicochemical characteristics and its bioactive compounds and the results obtained showed that it was appropriate for employment in the food matrix. Then, sorbets were characterized by various parameters. The centesimal composition showed high levels of carbohydrates and low caloric value, while the soluble solids content were consistent in all analyzed formulations. The overrun and apparent density values showed that the air incorporated into sorbets was not as high as a dairy ice cream, although the samples with polydextrose - able to mimic the body and thickening properties of fat - have obtained results closer to traditional ice cream. The effects of storage of the products at -18 ° C for 120 days were also measured by pH assessments, instrumental color, stability of phenolic compounds and anthocyanins and viability of probiotics. The pH of the samples remained constant throughout the experiment, with values between 4.4 and 4.8, while the color parameters characterized the samples as red and showed a tendency to lose brightness. The levels of polyphenols and anthocyanins were elevated as a result of the addition of jussara pulp, without degradation of these compounds during storage of samples under freezing. The populations of both added microorganisms were stable at about 8 log CFU/ g throughout the storage period, which is a very satisfactory result and better than the recommended by Brazilian legislation. On the other hand, in vitro survival of the probiotics through simulated gastrointestinal fluids did not present appropriate results to guarantee the functionality of these products, with decrease of viability higher than 4 log cycles. The sensory acceptability and purchase intent showed positive results for all formulations, with greater acceptance of probiotic samples compared to control and less interest in the samples with prebiotic. This result demonstrates that the incorporation of these bacteria in jussara sorbets is able to improve the quality of the product while the addition of polydextrose may decrease the acceptability in conditions employed. In short, sorbets showed satisfactory results, demonstrating the viability of production of functional food with addition of probiotics, prebiotics and rich in polyphenols. The combination of these elements can enhance the beneficial effects and bring fundamental benefits to intestinal microbiota and to health of those who consume them.
40

Metabolismo y síntesis de oligosacáridos de la leche humana mediante la utilización de enzimas glicosil hidrolasas de Lactobacillus casei

BIDART COSTOYA, GONZALO 03 October 2016 (has links)
[EN] Human milk contains a large number of oligosaccharides, either free or bound to proteins and lipids, and their physiological role is mostly unknown. These oligosaccharides are resistant to host gastrointestinal digestion and therefore, a significant proportion reaches the infant colon, where they can be substrates for the resident microbiota. Lacto-N-biose (LNB) and galacto-N-biose (GNB) are the core type-1 sugar structures in HMO and mucin glycoproteins, respectively. They are fermented by species of the genus Bifidobacterium, but, there is no data about their utilization by the genus Lactobacillus. There is also no information for this genus about the metabolism of N-acetyllactosamine (LacNAc), which constitutes the type-2 sugar core in HMO, and lacto-N-triose, which forms part of the structure of lacto-N-tetraose, one of the most abundant HMOs. Lactobacillus casei is a lactic acid bacteria isolated from several environmental niches such as milk, meat, and reproductive and gastrointestinal tracts of animals and humans. In addition, some strains are used as starter cultures in the dairy industry and also as probiotics. The capability of L. casei species to survive in the gastrointestinal tract would depend in part of its ability to metabolize the available carbohydrates. In this Thesis we have shown that this strain is able to grow using LNB, GBN, LacNAc, and lacto-N-triose as carbon sources, and we have characterized the corresponding metabolic pathways. L. casei contains a gene cluster, gnbREFGBCDA, involved in the metabolism of GNB, LNB and also N-acetylgalactosamine. Transcriptional analysis showed that the gnb operon is regulated by substrate-specific induction mediated by the transcriptional repressor GnbR. Upstream of the gnb operon, there are two genes, bnaG and manA, encoding a b-N-acetylglucosaminidase precursor and a mannose-6P isomerase. It has been shown that BnaG is an extracellular wall-attached enzyme and that it is involved on lacto-N-triose metabolism. ManA enzyme is involved in the utilization of the mannose moiety of 3'-N-acetylglucosaminyl-mannose, which is a carbon source for L. casei BL23. Finally, in this strain, LacNAc is transported and phosphorylated by the lactose PTS and it is intracellularly hydrolyzed by the phospho-b-galactosidase LacG into galactose-6P and GlcNAc. Transcriptional analysis showed that the lac operon, in addition to lactose, is also induced by LacNAc. In an effort to better understand the metabolism and bioactive potential of HMO, sufficient quantities are required. In order to have enough amounts of LNB and GNB to test their biological activities, both disaccharides have been synthesized in vitro using the transglycosylation activity of the GnbG glycosyl hydrolase isolated from L. casei. Transglycosylation reactions were scaled and the resulting products were purified, and the yields obtained were 10.7 ± 0.2 g/L of LNB and 10.8 ± 0.3 g/l of GNB. Both disaccharides were used in vitro to determine their potential prebiotic properties using 33 Lactobacillus strains corresponding to 13 different species. It was determined that 21 strains, corresponding to the species L. casei, Lactobacillus rhamnosus, Lactobacillus zeae, Lactobacillus gasseri and Lactobacillus johnsonii were able to metabolize both GNB as LNB. Recently, some scientific evidences suggest an immunomodulatory function for HMO. In vitro analyses to assay this function have been performed for LNB and GNB, and for two fucosyloligosaccharides (Fuc-a-1,3-GlcNAc and Fuc-a-1,6-GlcNAc) previously synthesized in our laboratory. The four disaccharides were able to significantly increase IFN-g production in Peripheral Blood Mononuclear Cells (PBMC). Fuc-a-1,6-GlcNAc was also able to significantly reduce the production of IL13. These results suggest a stimulatory effect on the immune system, and in the particular case of Fuc-a-1,6-GlcNAc, a polarizing effect of immune response Th1 / Th2 towards Th1 populations. / [ES] La leche humana contiene una gran cantidad de oligosacáridos, libres o unidos a lípidos y proteínas, y su función fisiológica es mayoritariamente desconocida. Estos oligosacáridos son resistentes a la digestión y una gran proporción llega al intestino del lactante, donde pueden ser substratos para la microbiota. La lacto-N-biosa (LNB) y la galacto-N-biosa (GNB) son las estructuras tipo-1 que forman el núcleo de los oligosacáridos de la leche humana (OLH) y de las glicoproteínas de la mucina, respectivamente. Los dos azúcares son fermentados por especies del género Bifidobacterium, pero no hay datos acerca de su utilización por el género Lactobacillus. Tampoco hay información para este género acerca del metabolismo de la N-acetil-lactosamina (LacNAc), que constituye la cadena de azúcar tipo-2 en los OLH, y de la lacto-N-triosa, que forma parte de la estructura de la lacto-N-tetraosa, uno de los OLH más abundantes. La capacidad de Lactobacillus casei, de prevalecer en el sistema gastrointestinal dependerá en parte de su versatilidad metabólica para utilizar los carbohidratos disponibles. En la presente Tesis Doctoral se ha demostrado que la cepa L. casei BL23 se puede cultivar en presencia de LNB, GBN, LacNAc, y lacto-N-triosa como fuentes de carbono. En el metabolismo de la LNB, GNB y también N-acetilgalactosamina (GalNAc) está implicado el operon gnbREFGBCDA. Análisis transcripcionales demostraron que el operon gnb está regulado por inducción del substrato mediada por el represor transcripcional GnbR. Por encima del operon gnb, hay dos genes bnaG y manA, que codifican para el precursor de una b-N-acetilglucosaminidasa y una manosa-6P isomerasa. Se ha demostrado que BnaG es un enzima extracelular unido a la pared celular y que está implicado en el metabolismo de la lacto-N-triosa. El enzima ManA está implicada en el metabolismo de la manosa presente en el disacárido 3'-N-acetilglucosaminil-manosa, el cual es también una fuente de carbono para L. casei BL23. Por último, en esta cepa se ha demostrado que la LacNAc es transportada y fosforilada por el PTS de la lactosa e hidrolizada intracelularmente por la fosfo-b-galactosidasa LacG en galactosa-6P y GlcNAc. Análisis transcripcionales demostraron que el operon lac, además de por lactosa, está también inducido por LacNAc. Para intentar comprender mejor el metabolismo y potencial bioactivo de los OLH se necesitan cantidades adecuadas de éstos. Con el objeto de disponer de LNB y GNB en cantidad suficiente para ensayar su actividad biológica, se han sintetizado in vitro ambos disacáridos utilizando para ello la capacidad de transglicosidación de la glicosil hidrolasa GnbG aislada de L. casei. Las reacciones de transglicosidación se escalaron, los productos resultantes se purificaron, y se obtuvieron rendimientos de 10.7 ± 0.2 g/l de LNB y 10.8 ± 0.3 g/l de GNB. Ambos disacáridos fueron utilizados in vitro para determinar sus propiedades prebióticas potenciales con 33 cepas de Lactobacillus correspondientes a 13 especies diferentes. Se determinó que 21 de las cepas, correspondientes a las especies L. casei, Lactobacillus rhamnosus, Lactobacillus zeae, Lactobacillus gasseri y Lactobacillus johnsonii fueron capaces de metabolizar tanto GNB como LNB. Existen evidencias científicas recientes que les atribuyen a los OLH propiedades inmunomoduladoras, así que se han determinado éstas in vitro para LNB y GNB, y para dos fucosiloligosacáridos (Fuc-a-1,3-GlcNAc y Fuc-a-1,6-GlcNAc) sintetizados anteriormente en nuestro laboratorio. Se ha demostrado que los cuatro disacáridos son capaces de incrementar significativamente la producción de IFN-g en Células Mononucleares de Sangre Periférica. El Fuc-a-1,6-GlcNAc además fue capaz de reducir significativamente la producción de IL13. Estos resultados sugieren un efecto estimulante del sistema inmune y en el caso particular del Fuc-a-1,6-GlcNAc un efecto polarizador de la respuesta inmune Th1/Th2 / [CAT] La llet humana conté una gran quantitat d'oligosacàrids, lliures o conjugats amb lípids o proteïnes i la seua funció fisiològica és majoritàriament desconeguda. Aquests oligosacàrids són resistents a la digestió i una gran proporció arriba a l'intestí dels lactants, on poden ser substrat per a la microbiota. La lacto-N-biosa (LNB) i la galacto-N-biosa (GNB) són les estructures tipus-1 que conformen el nucli dels oligosacàrids de la llet humana (OLH) i de les glicoproteïnes de la mucina, respectivament. Els dos sucres són fermentats per espècies del gènere Bifidobacterium, però no existeixen dades sobre l'ús pel gènere Lactobacillus. Tampoc no hi ha informació per a aquest gènere sobre el metabolisme de la N-acetil-lactosamina (LacNAc), que cosntitueix la cadena de sucre tipus-2 als OLH i de la lacto-N-triosa, que forma part de l'estructura de als OLH tipus-1 i 2. La capacitat de L. casei, una bactèria làctica aïllada de múltiples nínxols ambientals, de prevaler al sistema gastrointestinal dependrà en part de la seua versatilitat metabòlica per a utilitzar els carbohidrats disponibles. A la present tesi doctoral s'ha demostrat que la soca L. casei BL23 es pot cultivar en presència de LNB, GBN, LacNAc i lacto-N-triosa com a fonts de carboni. Al metabolisme de la LNB, GNB i també de la N-acetilgalactosamina (GalNAc) està implicat l'operó gnbREFGBCDA. Anàlisi transcripcionals demostraren que l'operó gnb està regulat per inducció del substrat mitjançant el repressor transcripcional GnbR. A sobre de l'operó gnb, hi ha dos gens bnaG i manA, que codifiquen per al precursor d'una b-N-acetilglucosaminidasa i una manosa-6P isomerasa. S'ha demostrat que BnaG és un enzim extracel·lular unit a la paret cel·lular i que està implicat en el metabolisme de la lacto-N-triosa. Aquesta és hidrolitzada per BnaG en lactosa i N-acetilglucosamina (GlcNAc). L'enzim ManA està implicada en el metabolisme de la manosa present al disacàrid 3-N-acetilglucosaminil-manosa, el qual també representa una font de carboni per a L. casei BL23. Per concloure, en aquesta soca s'ha demostrat que la LacNAc és transportada i fosforilada pel PTS de la lactosa i hidrolitzada intracel·lularment per la fosfo-b-galactosidasa LacG en galactosa-6P i GlcNAc. Anàlisi transcripcionals demostraren que l'operó lac, a més de per lactosa està induït per LacNAc. Per intentar comprendre millor el metabolisme i potencial bioactiu dels OLH es necessiten quantitats adequades d'aquests. A fi de disposar de LNB i GNB en quantitats suficients per a assajar la seua activitat biològica, s'han sintetitzat in vitro ambdós disacàrids utilitzant per a tal la capacitat de trasglicosidació de la glicosil hidrolasa GnbG aïllada de L. casei. Les reaccions de transglicosidació s'escalaren, els productes resultants es purificaren i s'obtingueren rendiments de 10.7 ± 0.2 g/l de LNB y 10.8 ± 0.3 g/l de GNB. Ambdós disacàrids foren utilitzats in vitro per a determinar les seues propietats prebiòtiques potencials amb 33 soques de Lactobacillus corresponents a 13 espècies diferents. Es determinà que 21 de les soques, corresponents a les espècies L. casei, Lactobacillus rhamnosus, Lactobacillus zeae, Lactobacillus gasseri i Lactobacillus johnsonii foren capaces de metabolitzar tant GNB com LNB. Existeixen evidències científiques recents que atribueixen als OLH propietats immunomoduladores, així que s'han determinat aquestes in vitro per a LNB i GNB i per als dos fucosiloligosacàrids (Fuc-a-1,3-GlcNAc y Fuc-a-1,6-GlcNAc) sintetitzats anteriorment al nostre laboratori. S'ha demostrat que els quatre disacàrids són capaços d'incrementar significativament la producció de IFN-g en Cèllules Mononuclears de Sang Perifèrica. El Fuc-a-1,6-GlcNAc a més, fou capaç de reduir significativament la producció de IL13. Aquests resultats suggereixen un efecte estimulant del sistema immune i en el cas particular del Fuc-a-1,6-GlcNAc un efecte pol / Bidart Costoya, G. (2016). Metabolismo y síntesis de oligosacáridos de la leche humana mediante la utilización de enzimas glicosil hidrolasas de Lactobacillus casei [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/70898 / TESIS

Page generated in 0.624 seconds