This study aims to develop assessment which measures learning progressions for important scientific concepts such as oxidation-reduction (redox) and to identify students¡¦ zone of proximal development (ZPD) through teaching practice incorporating assessment feedback. The assessment items of redox were developed based on the framework of the BEAR (Berkeley Evaluation and Assessment Research) Assessment System. Six experts from chemistry, science education, and educational assessment, and three high school chemistry teachers with fruitful instructional experiences were recruited into the assessment team. Through 24 panel discussions, 28 ordered multiple-choice items were developed. Two samples of Taiwanese middle-school students participated in the test development: one for item revision and the other for validation. Sample 1 and 2 consisted of 626 middle school students (304 8th graders and 322 9th graders) and 903 9th graders, respectively. The materials for instruction integrated assessment feedback were designed by the researcher and two middle-school science teachers through seven group meetings. A teaching experiment was implemented to examine the effect of assessment feedback on students¡¦ understandings of redox and to identify their ZPD. The teaching experiment employed a quasi-experiment with a non-equivalent-group pretest-posttest design. Participants were 196 eighth graders (101 boys and 95 girls) from three middle schools. The findings showed that (a) the BEAR assessment system and Rasch measurement approaches provided a feasible framework for developing validated tools to assess learning progressions; (b) the empirical data supported students¡¦ learning of redox concept usually progressed ¡§from uni-structure to multi-structure¡¨ and ¡§from discrete sub-concepts to integrated concepts¡¨; (c) the teaching practice integrated assessment feedback effectively facilitated students¡¦ understanding of scientific concepts; (d) the assessment of learning progressions provided a mechanism for identifying students¡¦ ZPD and helped realize the abtract idea of ZPD in teaching practices. The main contributions of the study included (a) demostrating how to carry out the idea of ZPD into teaching practices through linking learning progressions and ZPD; (b) presenting how to apply BEAR assessment system and Rasch techniques to develop tools for assessing learning progressions; (c) developing a set of items for assessing learning progressions of redox and a series of materials for teaching practices integrated assessment feedback.

This study examined teachers' learning and understanding of mathematical representation through the Middle School Mathematics Project (MSMP) professional development, investigated teachers' use of mathematics representations in teaching fractions and algebraic functions, and addressed patterns of teachers' changes in learning and using representation corresponding to Teachers' Zone of Proximal Development (TZPD). Using a qualitative research design, data were collected over a 2-year period, from eleven participating 6th and 7th grade mathematics teachers from four school districts in Texas in a research-designed professional development workshop that focused on helping teachers understand and use of mathematical representations. Teachers were given two questionnaires and had lessons videotaped before and after the workshop, a survey before the workshop, and learning and discussion videotapes during the workshop. In addition, ten teachers were interviewed to find out the patterns of their changes in learning and using mathematics representations. The results show that all teachers have levels of TZPD which can move to a higher level with the help of capable others. Teachers' knowledge growth is measurable and follows a sequential order of TZPD. Teachers will make transitions once they grasp the specific content and strategies in mathematics representation. The patterns of teacher change depend on their learning and use of mathematics representations and their beliefs about them. This study advocates teachers using mathematics representations as a tool in making connections between concrete and abstract understanding. Teachers should understand and be able to develop multiple representations to facilitate students' conceptual understanding without relying on any one particular representation. They must focus on the conceptual developmental transformation from one representation to another. They should also understand their students' appropriate development levels in mathematical representations. The findings suggest that TZPD can be used as an approach in professional development to design programs for effecting teacher changes. Professional developers should provide teachers with opportunities to interact with peers and reflect on their teaching. More importantly, teachers' differences in beliefs and backgrounds must be considered when designing professional development. In addition, professional development should focus on roles and strategies of representations, with ongoing and sustained support for teachers as they integrate representation strategies into their daily teaching.

In this paper, we establish several strong convergence results of general approximate proximal algorithm and general Bregman-function-based approximate proximal algorithm for solving the generalized variational inequality problem with pseudomonotone multifunction.

Se realizaron los análisis proximal y lipídico de pulmones, corazón, hígado y riñones de cobayos machos, adultos: 10 de nivel del mar (Lima, 150 m) y 10 de altura (Huancayo, 3 280 m). En el análisis proximal se determinó el contenido de humedad, cenizas, proteínas, lípidos y carbohidratos, y en el análisis lipídico el contenido de fosfolípidos, colesterol y triglicéridos en cada órgano. Los resultados fueron expresados en mg/g de tejido húmedo. El peso corporal y de los órganos fueron mayores en los cobayos de altura con respecto a los de nivel del mar. En los pulmones de cobayos de altura el contenido de: humedad, lípidos, fosfolípidos, colesterol y triglicéridos fue menor; y el de cenizas y carbohidratos fue mayor. En el corazón de cobayos de altura el contenido de: cenizas, lípidos, fosfolípidos y triglicéridos fue menor; y el de carbohidratos fue mayor. En el hígado de cobayos de altura el contenido de: humedad y proteínas fue menor; y el de cenizas, lípidos, carbohidratos, fosfolípidos y colesterol fue mayor. En los riñones de cobayos de altura el contenido de: carbohidratos, fosfolípidos y colesterol fue menor; y el de lípidos y triglicéridos fue mayor. / Proximal and lipidic analysis of lungs, heart, liver and kidney of adult, male guinea pigs: 10 from sea level ( Lima, 150 m. ) and 10 from altitude ( Huancayo, 3280 m. ) were perfomed. In the proximal analysis, moisture, ashes, proteins, lipids and carbohidrates content was determined, and in the lipidic analysis, phospholipides, cholesterol and triglycerides content in each organ was determined. The results were expressed in mg/g of moistured tissue. The corporal and organs weight were greater in the guinea pigs from altitude than those from sea level. In the lungs of guinea pigs from altitude the content of: moisture, lipides, phospholipides, cholesterol and triglycerides was smaller; and ashes and carbohidrates was greater. In the heart of guinea pigs from altitude the content of: ashes, lipides, phospholipides and triglycerides was smaller; and carbohidrates was greater. In the liver of guinea pigs from altitude the content of: moisture and proteins was smaller; and ashes, lipides, carbohidrates, phospholipides and cholesterol was greater. In the kidney of guinea pigs from altitude, the content of: carbohidrates, phospholipides and cholesterol was smaller; and lipides and triglycerides was greater. Key words: altitude, proximal analysis, lipidic analysis, moisture, ashes, proteins, lipides, carbohidrates, phospholipides, cholesterol, triglycerides.

<p>Inom området barnets utveckling borde pedagogiken och kognitionsvetenskapen samarbeta. Pedagogikinriktningen Reggio Emilia påstår bygga sin verksamhet på delar av bland annat Vygotskys teorier. I denna rapport utvärderas detta påstående utifrån frågan: Har förskollärarna inom Reggio Emilia-förskolan stöd hos Vygotskys teorier när det gäller deras roll i barnets vardagsspråkliga utveckling. Reggio Emilia-inriktningens och Vygotskys åsikter om språk och lärarens roll analyseras och jämförs med ett hermeneutiskt angreppssätt. Analysen visar att det finns skillnader mellan Reggio Emilia-inriktningens syn på förskollärarens roll när det gäller barnets vardagsspråkliga utveckling och Vygotskys teorier inom området. Trots skillnaderna visar ändå analysen att Reggio Emilia-inriktningen har fått stora influenser ifrån Vygotsky. Resultatet visar således att även om stödet från Vygotskys teorier inte är hundraprocentigt så finns det där. Undersökningen visar också att pedagogiken och kognitionsvetenskapen kan samarbeta framgångsrikt.</p>

Professional research project (Au.D.)--University of South Florida, 2002. / Title from PDF of title page. / Document formatted into pages; contains 24 pages. / Includes bibliographical references. / Text (Electronic thesis) in PDF format. / ABSTRACT: The purpose of this study was to examine the prevalence of nystagmus found in healthy individuals during the positional testing subtest of the standard vestibular test battery. Positional testing involves moving the patient's head, and sometimes the entire body, into a variety of positions while observing eye movement. The hypothesis of the current study was that a relatively low percentage of participants would display nystagmus during positional testing used routinely in clinical diagnostic procedures. The findings were then compared to those of an earlier study in which 82% of normal, healthy individuals were reported to exhibit nystagmus during this testing. Twenty-five participants were selected that had no known otologic disease and who reported normal hearing sensitivity. / ABSTRACT: In addition, the participants affirmed they had not consumed any alcohol or taken any medications that are known to affect nystagmus. They were then observed in nine different positions. Forty-eight percent of the participants experienced nystagmus in at least one position. Although this percentage was considerably lower than that reported in the earlier study, methodological differences appear to account for the discrepancy. Specifically, the criterion for determining the presence/absence of nystagmus potentially explains the difference in full. / System requirements: World Wide Web browser and PDF reader. / Mode of access: World Wide Web.

The purpose of the study is to contribute with knowledge about how children aged 4-5 years build in preschool, what attracts the play and what they use their designs to. While also looking at whether it differs something between girls and boys construction play. For the study, participant observation was selected as the method and observations have been conducted in the mornings and afternoons, after the children taken breakfast and snacks. Participant observation was chosen as the method because I wanted to be able to question the children things while I observed in order to get as broad picture as possible out of the construction play, but also to get a picture from the children's perspective. The results show that childrens construction play is a big part of the everyday life in preeschool, and is characterized by many different factors, such as fine motor abilities, concentration and of course much play between children. Children are not aware of how important the game is for the construction of their own experiences and learning, but see it as a fun activity they love to engage in because they think it's fun and that they are good at what they do. Differences emerge between boys and girls play and is most clear when the girls and boys play together.

Εισαγωγή: Η θεραπεία των σύνθετων καταγμάτων του άνω πέρατος του βραχιονίου είναι αμφισβητήσιμη και παραμένει ένα θέμα διαρκούς αντιπαράθεσης στη διεθνή βιβλιογραφία. Οι ιδιομορφίες των καταγμάτων αυτών, η μικρή αξιοπιστία και αναπαραγωγικότητα των υπαρχόντων συστημάτων ταξινόμησης, η έλλειψη πολυκεντρικών προοπτικών ερευνών και ο μη καθορισμός αντικειμενικών κριτηρίων αξιολόγησης του θεραπευτικού αποτελέσματος, είναι μερικές μόνο από τις αιτίες που οδηγούν σε ασυμφωνία τους ερευνητές. Η επικρατούσα τάση στη διεθνή βιβλιογραφία σήμερα, επικεντρώνεται στις ελάχιστα παρεμβατικές τεχνικές οστεοσύνθεσης, που περιλαμβάνουν περιορισμένες αποκολλήσεις γύρω από τα κατεαγότα τμήματα, προσπάθεια διατήρησης της αιμάτωσης της κεφαλής και περιορισμό των μεταλλικών υλικών που απαιτούνται για την επίτευξη σταθερής οστεοσύνθεσης. Τα βασικά πλεονεκτήματα της μεθόδου που προτείνουμε είναι η ατραυματική προσπέλαση, η αποφυγή βίαιων χειρισμών επί του κατάγματος, η μη χρησιμοποίηση μεταλλικών υλικών οστεοσύνθεσης, η αποκατάσταση της ρήξης του μυοτενόντιου πετάλου και η χιαστί συγκράτηση των αποσπασθέντων τμημάτων της κεφαλής σε ένα ενιαίο τμήμα, δίκην ταινίας ελκυσμού (tension band effect), που επιτρέπει την σταθερή οστεοσύνθεση του κατάγματος και διευκολύνει την πρώιμη κινητοποίηση του ώμου. Υλικό-Μέθοδος: Την χρονική περίοδο 1991-2003 αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά στην κλινική μας με τη μέθοδο της οστεοσυρραφής 214 ασθενείς. Πρόκειται για 123 γυναίκες και 91 άνδρες με πρόσφατο κάταγμα του άνω πέρατος βραχιονίου και μέσο όρο ηλικίας τα 52,7 έτη (από 18 έως 82 ετών). Συνολικά, με βάση την ταξινόμηση και τα κριτήρια του CS. Neer, αντιμετωπίστηκαν 71 κατάγματα 2-τμημάτων, 75 κατάγματα 3-τμημάτων και 64 κατάγματα 4-τμημάτων (48 ενσφηνωμένα σε βλαισότητα) καθώς και 4 περιπτώσεις με κάθετο διαχωρισμό της αρθρικής επιφανείας. Ο μέσος χρόνος παρακολούθησης ήταν 5.2 έτη και αφορούσε το 92% των ασθενών. Συνολικά 13 ασθενείς δεν προσήλθαν στον τελευταίο επανέλεγχο ενώ 4 απεβίωσαν για λόγους μη σχετιζόμενους με το κάταγμα ή την θεραπεία του, αφήνοντας 197 ασθενείς για πλήρη κλινική και ακτινολογική αξιολόγηση. Μελετήθηκαν και αξιολογήθηκαν όλα τα διεγχειρητικά ευρήματα, οι προεγχειρητικές και μετεγχειρητικές ακτινογραφίες, η επάρκεια και διατήρηση της ανάταξης, οι πρώιμες και απώτερες επιπλοκές, τα στοιχεία νοσηλείας, η επίπτωση μετεγχειρητικών φλεγμονών, η συμμόρφωση με το πρόγραμμα φυσιοθεραπείας, η ικανοποίηση του ασθενούς με τη θεραπεία και το τελικό κλινικό αποτέλεσμα, με βάσει τις παραμέτρους του Constant Score. Ακτινολογικά, η εξέλιξη της πώρωσης αξιολογήθηκε με προσθοπίσθια και διαμασχαλιαία ακτινογραφία στον 1ο, 3ο, 6ο και 12ο μήνα, καθώς και στον τελευταίο επανέλεγχο. Η παρουσία πλήρους ή τμηματικής άσηπτης νέκρωσης της κεφαλής, απορρόφησης ή παρεκτόπισης των ογκωμάτων, απώλειας της ανάταξης ή πώρωσης σε πλημμελή θέση, καθώς και οι όποιες ενδείξεις παρουσίας δευτεροπαθούς οστεοαρθρίτιδας και συνδρόμου υπακρωμιακής προστριβής κατεγράφησαν σε όλους τους ασθενείς που συμπεριελήφθησαν στη μελέτη. Σε 16 κατάγματα 4-τμημάτων εκπονήθηκε επιπλέον κλινική αγγειογραφική μελέτη για την διερεύνηση της διατήρησης της αιμάτωσης της βραχιονίου κεφαλής μετά την εφαρμογή της οστεοσυρραφής. Αποτελέσματα: Όλα τα κατάγματα πωρώθηκαν σε διάστημα 10.4 εβδομάδων κατά μέσο όρο (από 6.5 έως 14.6 εβδομάδες), εκτός από τέσσερις περιπτώσεις που παρουσίασαν ψευδάρθρωση. Η μέση τιμή του Constant score κατά τον τελευταίο επανέλεγχο ήταν 80.2 (από 35 έως 100 βαθμούς) ανεξαρτήτως τύπου κατάγματος, ενώ ως ποσοστό επί της λειτουργικότητας του υγιούς ώμου κυμάνθηκε στο 87.5%. Συνολικά 61 ασθενείς (30.9%) είχαν άριστο αποτέλεσμα, 96 (48.8%) πολύ καλό, 24 μέτριο (12.2%) και 16 πτωχό (8.1%). Η συνολική επίπτωση άσηπτης νέκρωσης της βραχιονίου κεφαλής ήταν 22/197 περιπτώσεις (11.1%), με πλήρη καθίζηση της κεφαλής σε 9 ασθενείς και μερική σε 13. Η παρουσία «λύσης» του ΜΒΟ επισημάνθηκε σε 18 ασθενείς (9.1%), έκτοπης οστεοποίησης σε 21 (10.6%), συμπτωματικής οστεοαρθρίτιδας σε 9 (4.5%) και συνδρόμου υπακρωμιακής προστριβής σε 11 (5.5%). Η συνολική επίπτωση επανεγχείρησης λόγω επιπλοκών κυμάνθηκε στο 7.1%. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων της αγγειογραφικής μελέτης κατέδειξε διατήρηση της ενδοστικής αιματικής παροχής μετά από την εφαρμογή οστεοσυρραφής στα κατάγματα 4-τμημάτων ενσφηνωμένων σε βλαισότητα. Συμπεράσματα: Προτείνουμε την ανοικτή ανάταξη και εσωτερική οστεοσύνθεση με μη-απορροφήσιμα ράμματα σε όλα τα παρεκτοπισμένα κατάγματα του άνω πέρατος του βραχιονίου που είναι επιδεκτικά οστεοσύνθεσης (2-τμημάτων ΜΒΟ, 3-τμημάτων και 4-τμημάτων ενσφηνωμένων σε βλαισότητα). Αποφεύγοντας τις πιθανές επιπλοκές των μεταλλικών υλικών μπορούμε, με την τεχνική της οστεοσυρραφής, να επιτύχουμε ικανοποιητική ανάταξη, σταθερή οστεοσύνθεση και αποκατάσταση του μυοτενόντιου πετάλου, που επιτρέπουν την πρώιμη κινητοποίηση της άρθρωσης και την επίτευξη ενός καλού τελικού κλινικού και ακτινολογικού αποτελέσματος. Σε νεαρούς ασθενείς με παρεκτοπισμένα κατάγματα 4-τμημάτων χωρίς ενσφήνωση και σε κατάγματα-εξαρθρήματα 3- και 4- τμημάτων, μπορεί να εφαρμοστεί αρχικά η οστεοσυρραφή, με σκοπό την απώτερη βιωσιμότητα της κεφαλής, αλλά η έκβαση είναι λιγότερο προβλέψιμη και η επίπτωση των επιπλοκών σημαντική. / Background: Ideal treatment of displaced proximal humeral fractures remains controversial and a matter of continuous debate in the international literature. The particularities of those fractures, the under strength reliability and reproducibility of the existing classification systems, the lack of multicenter prospective studies and the heterology definitions about the evaluation of results are only some of the reasons that bring researchers out of step. Current trends in operative treatment of these fractures are focused in minimal invasive techniques of reconstruction, involving limited soft tissue detachments, preserving blood supply of the humeral head and eliminating of necessary hard material application for stable osteosynthesis. The main advantages of our proposed technique are the minimal approach, without forced manipulations on the fracture, the avoidance of any hard material application, the repair of coexisting rotator cuff tears and the cruciate, tension-band like manner of bone fragments retention to a uniform part that allows stable internal fixation of the fracture and early shoulder joint motion. Material-Methods: Between 1991 and 2003, 214 patients underwent transosseous suturing for displaced fractures of the proximal humerus in our Department. There were 123 women and 91 men with a mean age of 52.7 years (range, 18-82). According to Neer criteria and fracture classification we managed 71 two-part fractures, 75 three-part and 64 four-part (48 of them was of valgus impacted subtype) as well as 4 splitting head fractures. Mean follow up period was 5.2 years and concerned the 92% of the patients. Overall, 13 patients were lost from the last follow up appointment and 4 died from reasons unrelated to the fracture or its treatment, leaving a total of 197 patients for full clinical and radiological evaluation. We recorded and investigated all preoperative and postoperative radiographs, intraoperative details, kind of reduction, early and late complications, hospital stay details, the incidence of infection, the cooperation with the rehabilitation program, the patient satisfaction and the objective clinical outcome according to the parameters of Constant score. Radiologically, the union progress was evaluated with anteroposterior and auxiliary views at 1st, 3rd, 6th, and 12th month as well as at the last follow up. All radiographs were investigated for the presence of partial or total collapse of the head, lysis or tuberosity displacement, loss of reduction or malunion as well as for signs of post-traumatic osteoarthritis and subacromial impingement syndrome. In 16 patients with four-part valgus impacted fractures, a digital angiographic evaluation was performed for further investigation of humeral head supply after transosseous suturing. Results: All fractures were united until the 10.4 week (range, 6.5 to 14.6 weeks), except four that developed nonunion. The mean Constant score at the last follow up was 80.2 (from 35 to 100 points) singly from fracture type, whereas the functional score as a percentage to that of the unaffected shoulder was 87.5%. Overall, 61 patients (30.9%) were rated as excellent, 96 (48.8%) very good, 24 good (12.2%) και 16 poor (8.1%). The overall incidence of avascular necrosis was 22/197 cases (11.1%); 9 patients showed total collapse and 13 partial collapse. Greater tuberosity lysis was noted in 18 patients (9.1%), heterotopic ossification in 21 (10.6%), posttraumatic osteoarthritis in 9 (4.5%) and subacromial impingement syndrome in 11 (5.5%). The overall rate of reoperation due to complications was 7.1%. The results of angiographic investigation showed conservation of endosteal blood supply of the humeral head, after transosseous suturing. Conclusions: We suggest open reduction and internal fixation in all displaced fractures of the proximal humerus that were amenable for fixation (2-part greater tuberosity, 3-part and 4-part valgus impacted fractures). Avoiding the complications of any hard material application, we are able, with the solely use of transosseous sutures, to accomplish adequate reduction, stable osteosynthesis and repair of rotator cuff tears, allowing for early shoulder joint motion and a satisfactory clinical and radiological outcome. In young patients, with displaced four-part fractures without impaction or 3- and 4-part fractures-dislocations, the transosseous suturing can be applied initially, as a head preserving treatment, but the outcome is less predictable and the rate of complications prominent.

Organische-Anionen-Transporter (OATs) sind maßgeblich an der Ausscheidung von körpereigenen und körperfremden Substanzen über die Niere beteiligt. In Ratten, einem häufig verwendeten Tiermodell in präklinischen Studien, ist bekannt, dass die basolateral lokalisierten Organischen-Anionen-Transporter 1 (Oat1) und 3 (Oat3) in männlichen Tieren stärker und darüber hinaus Testosteron abhängig exprimiert werden. Beide Transporter sind an der Ausscheidung von organischen Anionen, einschließlich negativ geladener Medikamente wie zum Beispiel Adefovir, Furosemid oder Penicillin, beteiligt. In den menschlichen Nieren zählen der OAT1 und der OAT3 zu den klinisch relevanten Transportern, deren Funktionen im Laufe neuer Medikamentenentwicklung berücksichtigt werden sollten. Für das Antibiotikum Penicillin wurde bei Frauen ein vermehrtes Auftreten von Nebenwirkungen im Vergleich zu Männern gezeigt. Dieses erhöhte Risiko könnte möglicher Weise auf einer geschlechtsabhängigen Expression des OAT1 und OAT3 zurückzuführen sein. Ziel der vorliegenden Arbeit war es, den molekularen Mechanismus, der für die höhere Oat1 und Oat3 Expression in den männlichen Rattennieren verantwortlich ist, zu identifizieren. Mit Hilfe von Luciferase assays wurde die Aktivierung von Ratten und menschlichen Oat1/OAT1 und Oat3/OAT3 Promotoren untersucht. Hierzu wurden zunächst Oat1/OAT1 und Oat3/OAT3 Promotorkonstrukte generiert, welche unterschiedlich lange Promotorregionen enthielten, und diese anschließend transient in OK oder LLC-PK1 Zellen transfiziert. Mittels Co-Transfektion potentieller transkriptioneller Regulatoren konnte deren Einfluss auf die Promotoraktivität von Oat1/OAT1 und Oat3/OAT3 untersucht werden. Zur Identifikation geschlechtsabhängig exprimierter Gene in der proximalen Tubuluszelle der Rattennieren wurden von vier männlichen und vier weiblichen Tieren je eine Niere präpariert und deren RNA mit Hilfe eines microarrays und real-time PCR analysiert. Im Rahmen dieser Arbeit konnte gezeigt werden, dass die bereits bekannte männlich dominierende Expression von Oat1 und Oat3 in Rattennieren nicht durch den klassischen Testosteron/Androgenrezeptor vermittelten, transkriptionellen Mechanismus reguliert wird. Vergleichbar zu den Ratten Oat1 und Oat3, zeigten auch die menschlichen OAT1 und OAT3 Promotoren keine Aktivierung durch den Testosteron/Androgenrezeptor-Komplex. Während der Suche nach geschlechtsabhängig exprimierter transkriptioneller Regulatoren in der Rattenniere, konnte die Expression des Transkriptionsfaktors B-cell CLL/ lymphoma 6 (BCL6) erstmalig als männlich dominierend identifiziert werden. Die bereits bekannten Aktivatoren der Oats/OATs Expression, hepatocyte nuclear factor 1α (HNF1α), HNF1β und HNF4α zeigten keine geschlechtsabhängige Expression. Zudem konnte gezeigt werden, dass BCL6 die Promotoren der Ratten und menschlichen Oat1/OAT1 und Oat3/OAT3 aktiviert. Die BCL6-vermittelte Aktivierung von Oat1/OAT1 und Oat3/OAT3 erfolgt nicht über die bislang vorhergesagten BCL6-Bindungsstellen, aber möglicher Weise über Protein-Protein Interaktionen mit den Transkriptionsfaktoren HNF1 oder cAMP response element binding protein (CREB). Zusammenfassend konnte gezeigt werden, dass der Transkriptionsfaktor BCL6 einen vielversprechenden Regulator der geschlechtsabhängigen Expression von Oat1 und Oat3 in Ratten darstellt. Es ist anzunehmen, dass BCL6 ebenso die humane OAT1 und OAT3 Expression reguliert.

No description available.