• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 8
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 10
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Estudo Fitoquímico e Biológico de Duguetia riparia (Annonaceae)

Cunha, Livia Melo Arruda 13 February 2009 (has links)
Made available in DSpace on 2015-04-22T22:01:53Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Livia Arruda.pdf: 186826 bytes, checksum: 0068df7532702477ef791490bc9e2dcf (MD5) Previous issue date: 2009-02-13 / The Annonaceae family is made up by 135 kind; 34 of these can be found in South America, where prevail the Annona, Guatteria, Rollinia, Xylopia and Duguetia genus. Among these, 29 take place in Brazil, including the Duguetia genus with 50 of the 70 classified species. The species selected for this study was D. riparia, known popularly as "araticum of the forest", "envira", "black-envira", "envira-tai" and "makahy-myra", ocurr in the Colombian Amazonian, Surinam, French Guiana, Bolivia and Brazil, in forests no flooded, periodically flooded or in savannas, frequently along the rivers with production of fruits during practically the whole year. This study has isolated possible secondary metabolites and determined the capacity of capture of the free radicals, concentration of phenols, toxicity onto larval stage of Artemia salina, stumps of Leishmania amazonensis and larvas of the Aedes aegypti mosquito. Starting of 678g of the fine branches of D. riparia were removed extracts and fractions, being softened with hexane, methanol and methanol/H2O (80%). These extracts, after successive partitions, originated, respectively, a hydroalcoholic fraction, a rich fraction in alkaloids and the soluble methanolic extract 80%. The successive chromatographical divisions of the methanolic extracts, aqueous methanolic to 80% and soluble methanolic, as well as, of the hydroalcoholic and alkaloids fraction originated samples that were investigated as for the presence of bioactives substances. The hexanic, methanolic and soluble methanolic extracts, together with hydroalcoholic and alkaloids fraction, were tested for the capacity of arresting free radicals, their concentration of phenol and toxicity onto larval stage of Artemia salina, stumps of Leishmania amazonensis and larvas of the Aedes aegypti mosquito. The phytochemistry study was revealed suitable response, once it resulted in the isolation and identification of the liriodenine, oxoputerine, lisycamine and asimilobine alkaloids. Secondary assay evidenced for this species, a promising raw material in the obtaining of new medicines of plants, because the hexanic extract obtained, for the test against Artemia salina, a DL50 compatible with a possible anti-tumoral activity (DL50 = 4,9 μg/mL); significant result against the stumps of Leishmania amazonensis (DL50 = 46,4 μg/mL) and good quality of antioxidant activity (CE50 = 6,99 μg/mL), in addition, to confine free radicals; among them, the alkaloid fraction with CE50 equivalent to 1,15 μg/mL and the methanolic extract, with CE50 equal to 1,22 μg/mLLisycamine, Oxoputerine / A família Annonaceae é composta por 135 gêneros; 34 podem ser encontrados na América do Sul, onde predominam os gêneros Annona, Guatteria, Rollinia, Xylopia e Duguetia. Dentre estes, 29 podem ser encontrados no Brasil, incluindo o gênero Duguetia com 50 das 70 espécies catalogadas. A espécie estudada, D. riparia, conhecida popularmente como araticum da mata , envira , envira-preta , envira-tai e makahy-myra , ocorre na Amazônia Colombiana, Suriname, Guiana Francesa, Bolívia e Brasil, em florestas nãob inundadas, periodicamente inundadas ou em savanas, freqüentemente ao longo dos rios com produção de frutos durante praticamente todo o ano. Com intuito de isolar possíveis metabólitos secundários presentes nesta espécie e determinar a capacidade capturadora de radicais livres, concentração de fenóis, toxicidade frente ao estágio larval de Artemia salina, cepas de Leishmania amazonensis e larvas do mosquito Aedes aegypti de seus extratos e frações, 678 g dos galhos finos de D. riparia foram macerados com hexano, metanol e metanol/H2O (80%). Estes extratos, após sucessivas partições, originaram, respectivamente, uma fração hidroalcoólica, uma fração rica em alcalóides e o extrato metanólico solúvel 80%. Os sucessivos fracionamentos cromatográficos dos extratos metanólico, metanólico aquoso 80% e metanólico solúvel, bem como da fração hidroalcoólica e da fração de alcalóides originaram amostras relativamente puras que foram investigadas quanto à presença de substâncias bioativas. Os extratos hexânico, metanólico e metanólico solúvel, juntamente com a fração hidroalcoólica e a fração de alcalóides, foram testados quanto à capacidade capturadora de radicais livres, concentração de fenóis, toxicidade frente ao estágio larval de Artemia salina, cepas de Leishmania amazonensis e larvas do mosquito Aedes aegypti. O estudo fitoquímico se mostrou satisfatório, pois resultou no isolamento e identificação dos alcalóides liriodenina, oxoputerina, lisicamina e asimilobina. Os demais ensaios realizados evidenciaram ser a espécie estudada uma matéria-prima promissora na obtenção de novos medicamentos a base de plantas, haja vista que o extrato hexânico apresentou, pelo teste de toxicidade frente a Artemia salina, DL50 compatível com uma possível atividade antitumoral (DL50 = 4,9 μg/mL); resultado inibitório significativo frente às cepas de Leishmania amazonensis (DL50 = 46,4 μg/mL) e boa atividade antioxidante (CE50 = 6,99 μg/mL). Também se observou que os extratos metanólico e metanólico solúvel, bem como a fração de alcalóides apresentaram, além da atividade inibitória frente às cepas de Leishmania amazonensis, resultados significativos quanto à capacidade capturadora de radicais livres, destacando-se entre eles a fração de alcalóides, com CE50 igual a 1,15 μg/mL e o extrato metanólico, com CE50 igual a 1,22 μg/mL
2

Respostas morfofisiológicas de videiras cultivadas sob diferentes condições in vitro / Morphophysiological behavior of cultured grapevine plants as affected by in vitro stress conditions

Santos, Roniscley Pereira 20 July 2007 (has links)
Made available in DSpace on 2015-03-26T13:36:47Z (GMT). No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 2071657 bytes, checksum: 8a43f082ad29541577608649eac7bf13 (MD5) Previous issue date: 2007-07-20 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / The present work aimed to study the morphophysiological behavior of two grapevine rootstocks Vitis vinifera x Vitis rotundifolia VR 043-43 and Vitis riparia, as affected by different stressful conditions. Initially, four types of flask sealing were tested: 1) transparent PVC plastic film; 2) rigid polypropylene closure (TN); 3) rigid polypropylene closure with one (TMF1) or two (TMF2) 10 mm holes, covered with 0.22 μm pore membranes, associated to sucrose concentrations (0; 10; 20, and 30 g.L-1). The experiment followed a completely randomized design in a 4 x 4 factorial scheme. After 60 days, the following characteristics were evaluated: number of leaves, leaf area (mm2), aerial shoot length (cm), root length (cm), contents of chlorophylls a, b, total and carotenoids, final medium volume (mL), and fresh dry weight (g). The effect of ethylene upon morphogenesis was also evaluated by adding the promoter (ACC) or the ethylene inhibitor (STS) to the culture medium (1/2MS; 1/2MS + 10 µM STS and 1/2MS + 3 µM ACC). For that, the following characteristics were used: number of leaves, number of internodes, leaf area, shoot length, root system length, aerial fresh mass, root fresh mass, investment percentage in mass for the aerial part and root, content of chlorophylls a, b, total and carotenoids, accumulated ethylene (at 7; 14; 21; 28; 35; 42; 49, and 56 days after explant inoculation), dry mass of shoots, dry mass of roots, and anatomical aspects. Inductive and non-inductive medium to hyperhydricity, combined with five irradiance levels were also tested. The interaction between sucrose concentrations up to 20 g.L-1 and type of sealing (TMF1 and TMF2), positively influenced in the growth parameters of in vitro propagated plants, though conferring higher survival rates when acclimatized to ex vitro conditions. The total chlorophyll content, number of leaves, leaf area, shoot length, and fresh and dry masses were significantly reduced when both cultivars were grown in ACC-supplemented medium. Hyperhydric shoots presented typical features, such as stomata deformation and increase in leaf blade width, moreover when cultured under higher irradiance levels. Higher irradiances also led to a marked photoinibition in in vitro cultured plants. / O presente trabalho teve por objetivo avaliar o comportamento morfofisiológico de dois porta-enxertos de videiras, Vitis vinifera x Vitis rotundifolia VR 043-43 e Vitis riparia, quando cultivadas sob condições de estresse in vitro, para isso foram realizados três espxperimentos distintos. No primeiro foi avaliado o efeito de quatro tipos de vedações: 1) filme plástico de PVC transparente; 2) tampa rígida de polipropileno autoclavável sem orifício (TN); 3) tampa rígida de polipropileno com um (TMF1) ou dois (TMF2) orifícios de 10 mm, cobertos por membranas de 0,22 μm de poro, permeáveis às trocas gasosas, associadas à concentrações de sacarose (0; 10; 20 e 30 g.L-1), em experimento fatorial 4 x 4, em Delineamento Inteiramente Casualizado (DIC). Após 60 dias de cultivo, foram avaliadas as características número de folhas, área foliar (mm2), comprimento da parte aérea das plantas (cm), comprimento do sistema radicular (cm), teores de clorofila a, b, totais e de carotenóides, volume final do meio de cultivo (mL) e massa seca das plantas (g). No segundo experimento foi estudado o efeito do etileno sobre o comportamento morfofisiológico dessas videiras pela adição do promotor (ACC) ou do inibidor (STS) de etileno no meio de cultivo (1/2MS; 1/2MS + 10 µM de STS e 1/2MS + 3 µM de ACC). Para tal, foram avaliadas as seguintes características: número de folhas, número de entrenó, área foliar, comprimento da parte aérea, comprimento do sistema radicular, massa fresca da parte aérea, massa fresca da raiz, porcentagem de investimento em massa para a parte aérea e raiz, determinação de clorofilas a, b, totais e carotenóides, mensuração de etileno acumulado (aos 7; 14; 21; 28; 35; 42; 49 e 56 dias após inoculação dos explantes - DAI), massa seca da parte aérea, massa seca da raiz, análises anatômicas (microscopia de luz e microscopia eletrônica de varredura). Por último, foi montado um experimento do tipo fatorial 5 x 2, sendo cinco níveis de irradiâncias e dois meios de cultivo, com objetivo de valiar o comportamento de plantas hiperídricas e plantas normais de videiras em distintas irradiâncias. A interação entre as concentrações de sacarose até 20 g.L-1 e as vedações TMF1 e TMF2, permeáveis às trocas gasosas, infuenciou positivamente nos parâmetros fisiológicos de crescimento das plantas propagadas in vitro, conferindo-as características favoráveis à aclimatização ex vitro. O conteúdo de clorofilas totais, número de folhas, área foliar, comprimento da parte aérea, massas frescas e secas foram significativamente reduzidos quando ambas as cultivares foram desenvolvidas em meio de cultivo contendo ACC, assim como aumento na altura das estruturas anatômicas das folhas e deformações nos estômatos. Plantas induzidas à hiperidricidade apresentaram características morfofisiológicas alteradas em relação às normais, sendo que elevados níveis de irradiâncias induziram alterações em ambas as plantas. Níveis elevados de irradiância favorecem a fotoinibição em videiras cultivadas in vitro.
3

Estudo dos efeitos farmacolÃgicos de (O-METIL)-N-2,6-Dihidroxi-benzoil Tiramina (Riparina III) de Aniba Riparia (NEES) mez (Lauraceae) em modelos comportamentais de ansiedade e depressÃo em camundongos / Study of Pharmacological Effects of (O-Methyl)-N-2,6-dihydroxy-benzoyl-tyramine (riparin III) from Aniba riparia (Nees) Mez (Lauraceae) on behavioral models of anxiety and depression in mice

Carla Thiciane Vasconcelos de Melo 11 December 2006 (has links)
Conselho Nacional de Desenvolvimento CientÃfico e TecnolÃgico / A riparina III, alcamida isolada do fruto verde de Aniba riparia, foi avaliada em modelos animais clÃssicos para screening de drogas com atividade em ansiedade, depressÃo, sedaÃÃo e convulsÃo, tais como, campo aberto, rota rod, labirinto em cruz elevado (LCE), placa perfurada, nado forÃado, suspensÃo da cauda, hipotermia induzida por apomorfina, tempo de sono induzido por pentobarbital e convulsÃo induzida por pentilenotetrazol. A riparina III foi administrada de forma aguda em todos os testes, nas doses de 25 e 50 mg/kg, atravÃs das vias oral e intraperitoneal. Os resultados mostraram que esta alcamida nÃo alterou a atividade locomotora, mas diminuiu o nÃmero de rearing e grooming, no teste do campo aberto, sugerindo um possÃvel efeito ansiolÃtico. No LCE e no teste da placa perfurada, a riparina III comprovou seu efeito ansiolÃtico, pois aumentou todos os parÃmetros analisados no LCE, como NEBA, PEBA, TPBA e PTBA, assim como o nÃmero de head dips na placa perfurada. Este efeito està possivelmente relacionado com o sistema gabaÃrgico jà que o flumazenil, antagonista dos receptores GABAA/BenzodiazepÃnico, reverteu o efeito ansiolÃtico da riparina III no LCE. A avaliaÃÃo sedativa/hipnÃtica da riparina III, no teste do tempo de sono induzido por pentobarbital, mostrou uma potencializaÃÃo do sono, que parece estar envolvido com processos farmacocinÃticos ou com mecanismos de regulaÃÃo do sono, jà que o efeito sedativo nÃo foi corroborado no campo aberto. No teste da convulsÃo induzida por pentilenotetrazol, a riparina III protegeu parcialmente os animais da convulsÃo, assim como prolongou o tempo de vida, e, em alguns casos, atà impediu a morte dos animais. Esse resultado sugere um efeito anticonvulsivante da riparina III, possivelmente relacionado com o sistema gabaÃrgico, visto que hà um envolvimento desta substÃncia com os receptores GABAA/BenzodiazepÃnico mostrado no LCE. A riparina III tambÃm parece apresentar um efeito antidepressivo, pois no teste do nado forÃado e suspensÃo da cauda, esta substÃncia diminuiu o tempo de imobilidade dos animais. Este efeito antidepressivo nÃo parece estar relacionado com o sistema noradrenÃrgico, jà que no teste da hipotermia induzida por apomorfina, a riparina III potencializou, ao invÃs de antagonizar, a hipotermia. O efeito de antagonizar a hipotermia à uma caracterÃstica de drogas antidepressivas do tipo imipramina, descartando assim, o envolvimento da riparina III com o sistema noradrenÃrgico. No entanto, o efeito antidepressivo da riparina III parece estar envolvido com o sistema dopaminÃrgico, pois, o antagonista dos receptores dopaminÃrgicos do tipo D2, sulpirida, reverteu o efeito da riparina III no nado forÃado. Por outro lado, o antagonista dopaminÃrgico do tipo D1, SCH23390, nÃo reverteu este efeito. Esse resultado sugere, entÃo, que o efeito antidepressivo desta alcamida, se dà pelo envolvimento com o sistema dopaminÃrgico, especificamente com os receptores do tipo D2. Em conclusÃo, esses efeitos mostraram que a riparina III apresenta efeito ansiolÃtico e anticonvulsivante, provavelmente relacionado com o sistema gabaÃrgico e efeito antidepressivo, provavelmente relacionado com o sistema dopaminÃrgico / Riparin III, an alkamide isolated from unripe fruit of Aniba riparia, was evaluated in animal classical models for screening of new drugs in anxiety, depression, sedation and convulsion, such as, open field, rota rod, plus maze, hole board, forced swimming, tail suspension, apomorphine-induced hypothermia, pentobarbital-induced sleeping time and pentilenotetrazole-induced seizures tests. Riparin III was administered acutely in all tests, at doses of 25 e 50 mg/kg, through oral and intraperitoneal routes. The results showed that this alkamide did not alter the locomotor activity, but decreased the number of rearing and grooming, in the open field test, suggesting a possible anxiolytic effect. In the plus maze and hole board tests, riparin III presented anxiolytic effect due to an increase in all parameters analyzed, such as, NEOA, PEOA, TPOA and PTOA, in the plus maze, and an increase in the number of head dips in the hole board test. This effect is possible related with GABAergic system, since flumazenil, an antagonist of GABAA/Benzodiazepinic receptors, reversed the anxiolytic effect of riparin III, in the plus maze test. The sedative/hypnotic evaluation of riparin III, in pentobarbital-induced sleeping time, showed a sleeping potentiation that seems to be involved with pharmacokinetic processes or sleeping regulation mechanisms, since the sedative effect of riparin III was not corroborated in the open field test. In the pentilenotetrazole-induced seizures test, riparin III partially protected the animals from seizures, increased the death time, and in some cases, even protected the animals from death. This result may suggest an anticonvulsant effect of riparin III, possible related to GABAergic system, since there is an involvement of this substance with GABAA/Benzodiazepinic receptor, seen in plus maze test. Riparin III also presents an antidepressant effect, since in the forced swimming and tail suspension tests, this substance decreased the immobility time of the animals. This antidepressant effect does not seem to be related with noradrenergic system, since in the apomorphine-induced hypothermia test, riparin III potentiated instead of antagonizing, the hypothermia. It is known that the hypothermia-antagonized effect is a characteristic of antidepressant drugs, such as imipramine-like drugs. This way, it can be eliminated the possible involvement of riparin III with noradrenergic system. On the other hand, the antidepressant effect of riparin III seems to be related with dopaminergic system, since the antagonist of D2 dopaminergic receptor, sulpiride, reverted riparin III effect in the forced swimming test. However, the antagonist of D1 dopaminergic receptor, SCH23390, did not revert this effect. This result suggests that the antidepressant effect of this alkamide is involved with dopaminergic system, specifically with D2 dopaminergic receptor. In conclusion, these efects showed that riparin III presents anxiolytic and anticonvulsant effects, probably related with GABAergic system, and presents antidepressant effect, probably related with dopaminergic system
4

Biofilmes a base de amido, gelatina e extrato de Tetradenia riparia na conservação de morango / Biofilms based on starch, gelatine and Tetradenia riparia extract on strawberry conservation

Friedrich, Jussara Carla Conti 02 March 2017 (has links)
Submitted by Marilene Donadel (marilene.donadel@unioeste.br) on 2017-09-28T20:16:38Z No. of bitstreams: 1 Jussara_C_C_Friedrich_2017.pdf: 2490952 bytes, checksum: b514f94e0cb058f511bb4a2167bd8821 (MD5) / Made available in DSpace on 2017-09-28T20:16:38Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Jussara_C_C_Friedrich_2017.pdf: 2490952 bytes, checksum: b514f94e0cb058f511bb4a2167bd8821 (MD5) Previous issue date: 2017-03-02 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES / Strawberry is a non-climacteric pseudofruit and has a short shelf life after harvest. Among the factors responsible for the loss of quality of strawberries are high metabolic activity and high susceptibility to microbial attack. Therefore, studies with edible coverings or coverings are being one of the most appropriate alternatives to assist in the post harvest conservation of fruits, especially non-climacteric ones such as strawberry. These coatings have excellent barrier properties, mainly to the transport of gases and water vapor, among other factors that contribute to the maintenance of fruit quality. Therefore, the objective of this work was to evaluate the effect of edible films produced from gelatine, native starch, sorbitol and Tetradenia riparia extract (antimicrobial agent) in the post harvest harvesting of strawberries (Fragaria ananassa). The films were analyzed for thickness, solubility, opacity, colorimetry, TVA (water vapor transmission) and mechanical analysis. The films that received the addition of Tetradenia riparia extract became thicker with lower solubility and opacity, and greater luminosity. These data corroborated the mechanical analysis, in which the films with extract were more elastic, in addition, it was necessary to apply a greater force to break, that is, more resistant. Regarding the fruits, the analyzes were performed on alternate days, during 10 days of storage, under temperature and humidity of refrigerator with temperature of 8ºC at 10ºC and relative humidity of approximately 75%, being evaluated the loss of mass, microbiological analysis, analysis Antioxidant, calorimetry, vitamin C contents, total soluble solids (TSS), titratable total acidity (TTA) and the relationship between both SST / ATT. The loss of mass increased with the prolongation of the storage, that is to say, when adding the extract of Tetradenia riparia both in medium and in high inhibition the losses of mass of the fruits were superior to 10% in the 4th day of storage, for the two treatments mentioned above. As for the contents of total soluble solids and titratable total acidity the contents increased with the increase of the storage period, this fact may be related to the respiratory process and consumption of organic acids. Regarding the vitamin C content, only the treatments that did not receive the addition of extract continued to increase the contents at the end of the experiment. This proves the importance of using biofilm as a protective agent, it is also observed that these fruits that the coloration decreases, leaving the less looking less shiny. Microbiological analysis showed that the most effective treatment was the high inhibition of starch film (FAAI), that is, 500 μg / ml of Tetradenia riparia extract was enough to decrease the number of colony forming units at the end of experiment. For the antioxidant activity it was observed that the most efficient treatments were those with the addition of T. riparia extract to the films that is, when adding 500μg / ml or 1000μg / ml, they presented a decrease of the antioxidant activity, indicating that the Extract may reduce metabolic activity and delay fruit senescence. / O morango é um pseudofruto não climatérico e que tem uma curta vida útil após a colheita. Entre os fatores responsáveis pela perda de qualidade dos morangos estão alta atividade metabólica e alta susceptibilidade ao ataque microbiano. Diante disso, estudos com revestimentos ou coberturas comestíveis estão sendo uma das alternativas mais apropriada para auxiliar na conservação pós colheita de frutas principalmente as não climatéricas como é o caso do morango. Estes recobrimentos podem possuir excelentes propriedades de barreira, principalmente ao transporte de gases e vapor de água, entre outros fatores que contribuem para manutenção da qualidade do fruto. Desta forma, o objetivo deste trabalho foi avaliar o efeito de filmes comestíveis produzidos a partir de gelatina, amido nativo, sorbitol e extrato de Tetradenia riparia (agente antimicrobiano) na conservação de morangos em pós- colheita. Os filmes foram analisados em relação à espessura, solubilidade, opacidadade, colorimetria, TVA (transmissao de vapor de agua) e análise mecânica. Em relação aos frutos, as análises foram realizadas em dias alternados, durante 10 dias de armazenamento, sob refrigeracão com temperatura de 8ºC á 10ºC e umidade relativa de aproximadamente 75%, sendo avaliados a perda de massa, análise microbiológica, análise antioxidante, calorimetria, vitamina C, sólidos solúveis totais (SST), acidez total titulável (ATT) SST/ATT. Os filmes que receberam a adição do extrato de Tetradenia riparia tornaram-se mais espessos com menor solubilidade e opacidade, e maior luminosidade. Estes dados corroboraram a análise mecânica, em que, os filmes com extrato mostraram-se mais elásticos, além disso, foi necessário aplicar uma força maior para que se rompesse, ou seja, mais resistentes. A perda de massa aumentou com o prolongamento do armazenamento, ou seja, ao adicionar o extrato de T. riparia tanto em média quanto em alta concentracao as perdas de massa dos frutos foram superiores a 10% no 4º dia de armazenamento, para os dois tratamentos citados acima. Quanto aos teores de sólidos solúveis totais e acidez total titulável os teores aumentaram com o aumento do período de armazenamento. Em relação ao teor de vitamina C, apenas os tratamentos que não receberam a adição de extrato continuaram a aumentar os teores ao final do experimento. Isto comprova a importância da utilização de biofilme como agente de proteção, também observa-se que estes frutos que a coloração diminui, deixando os menos com aspecto menos brilhante. A análise microbiologica mostrou que o tratamento mais eficaz, foi o filme de amido com alta concentracao de extrato (FAAI), ou seja, 500µg/ml de extrato de T. riparia foi o suficiente para diminuir o número de unidades formadoras de colônias ao final do experimento. Para a atividade antioxidante observou-se que os tratamentos mais eficientes foram aqueles com a adição de extrato de T. riparia aos filmes, ou seja ao adicionar 500µg/ml ou 1000µg/ml, os mesmos apresentaram uma diminuição da atividade antioxidante, indicando que o extrato pode reduzir a atividade metabólica e retardar a senescência dos frutos.
5

Využití kapilární elektroforézy pro stanovení vybrané skupiny flavonoidů / Use of capillary electrophoresis to determine a selected group of flavonoids

Tran Xuan, Tiep January 2021 (has links)
In recent years, the use of natural medicinal properties of plants has again come to the forefront of interest of the public. Because of their therapeutic properties, these plants are commonly used in alternative treatments for minor ailments. This thesis deals with the determination of polyphenolic acids in extracts from aronia, echinacea, tetradenia and centella. One of the aims of the thesis was to compare the amount of polyphenolic acids in individual plants with their antioxidant properties. The theoretical part includes a general introduction to flavonoids, introduction to polyphenolic acids, introduction to the principles of capillary zone electrophoresis and a summary of selected foreign studies for the determination of flavonoids. An important chapter of the theoretical part is a description of individual plants with an explanation of their possible therapeutic use. The experimental part is devoted to the process of optimization of electrophoretic determination of selected polyphenolic acids and evaluation of their content. It was found that in the extracts six representatives of polyphenolic acids occur in minimal amounts, often below the limit of quantification or detection of the method.
6

Desempenho vitivinícola da Cabernet Sauvignon em dois sistemas de condução e três porta-enxertos em região de altitude / Viticultural performance of Cabernet sauvignon in two training systems and three rootstocks in high altitudes region

Brighenti, Alberto Fontanella 25 February 2010 (has links)
Made available in DSpace on 2016-12-08T16:44:35Z (GMT). No. of bitstreams: 1 PGPV10MA050.pdf: 404855 bytes, checksum: 36e6d7d5b5fb8a59d940f37f3e2de324 (MD5) Previous issue date: 2010-02-25 / Rootstocks are used primarily for pest resistance, they are a link between the soil and the scion, play an important role in vine adaption to environmental factors. Rootstocks and training systems can influence the productivity, fruit and wine composition. The objective of this study was evaluate the influence of three rootstocks and two training systems on vineyard productivity, scion growth, physical-chemical quality of fruits and wine chemical composition of Cabernet Sauvignon grapevine produced in high altitude regions of Santa Catarina State. The study was conducted in a experimental vineyard located at the city of Painel (28°01‟02 S and 50°08‟57 W, altitude 1200 m). The cultivar evaluated was Cabernet Sauvingon grafted on Paulsen 1103 (V. berlandieri x V. rupestris), Couderc 3309 and 101-14 Mgt (V. riparia x V. rupestris), the training systems evaluated were vertical shoot positioning trellis and Y trellis. The plants were five years old and the spacing was 3,0 x 1,5 m. The experiment was evaluated at the seasons 2007/08 and 2008/09. According to the results, plants grafted on 1103P and trained in vertical shoot positioning trellis have lowest yields, 3309C is the rootstock less vigorous and and acts positively on fruit set. The high productivity of Y trellis reflect negatively increasing grape acidity. The rootstocks 1103 P and 101-14 Mgt, presents the best results for grape anthocyanins contents. The wine color is not affected by the rootstocks and the training systems. Wine made with grapes from plants grafted on 1103P and trained in Y trellis have higher rates of total polyphenols index and tannins than wines made from grapes of plants trained in vertical shoot positioning trellis and grafted on 1103P. / Os porta-enxertos são usados primariamente como uma forma de resistência a pragas e doenças, eles são uma ligação entre o solo e a copa e desempenham um papel importante na adaptação da videira a fatores ambientais. Os porta-enxertos e os sistemas de condução podem influenciar na produtividade, na composição da fruta e do vinho. O objetivo deste trabalho foi avaliar a influência de três porta-enxertos e dois sistemas de condução na produtividade do vinhedo, no crescimento da copa, na qualidade físico-química dos frutos e na composição química do vinho elaborado com a uva Cabernet Sauvignon, produzida nas regiões de altitude, do estado de Santa Catarina. O experimento foi conduzido em um vinhedo experimental da Epagri - Estação Experimental de São Joaquim, localizada no município de Painel (28°01‟02 S e 50°08‟57 O, altitude 1.200m). O trabalho foi executado com a variedade Cabernet Sauvignon, enxertado sobre Paulsen 1103 (Vitis berlandieri x Vitis rupestris), Couderc 3309 (Vitis riparia x Vitis rupestris) e 101-14 Mgt (Vitis riparia x Vitis rupestris), em dois sistemas de condução, espaldeira e manjedoura, com cinco anos de plantio, no espaçamento de 3,0 x 1,5 m. O experimento foi avaliado nas safras 2007/08 e 2008/09. De acordo com os resultados obtidos conclui-se que plantas enxertadas em 1103P e conduzidas em espaldeira apresentam as menores produtividades, 3309C é o porta-enxerto menos vigoroso e atua de forma positiva na frutificação efetiva. A produtividade elevada do sistema manjedoura reflete de forma negativa no aumento da acidez da uva. Os porta-enxertos 1103 P e 101-14 Mgt, apresentam os melhores resultados para antocianinas das uvas. A cor dos vinhos não é afetada pelos porta-enxertos e pelos sistemas de condução. Vinhos elaborados com frutos de plantas enxertadas em 1103P e conduzidas em manjedoura apresentaram maiores índices de polifenóis totais e taninos do que os vinhos originados de uvas de plantas conduzidas em espaldeira e enxertadas em 1103P
7

Desempenho viti-enológico da variedade Merlot produzida sobre diferentes porta-enxertos no Planalto Sul de Santa Catarina / Viticultural and oenological performance of Merlot variety grafted on different rootstocks in Southern Highlands of Santa Catarina State

Allebrandt, Ricardo 08 August 2014 (has links)
Made available in DSpace on 2016-12-08T16:44:49Z (GMT). No. of bitstreams: 1 PGPV14MA154.pdf: 838575 bytes, checksum: 1ddc3528cf3bc228191e87bd98d4719f (MD5) Previous issue date: 2014-08-08 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / The use of rootstocks in viticulture emerged in Europe in the late nineteenth century, in order to protect European grapevines (Vitis vinifera L.)from phylloxera. As a consequence, the study of the influence of rootstocks on wine and oenological characteristics of the scion has become increasingly important, since there is no other way to avoid the attack of phylloxera. Viticulture in the South Highlands of Santa Catarina State is a recent activity when compared to the main wine regions, technical and scientific information about combinations of rootstocks and canopy varieties best suited to the conditions environment of the region. This purpose of this thesis was to evaluate de performance of Merlot variety grafted onto three rootstocks, and grown in three different altitudes of highlands of Santa Catarina State. The study was conducted in two commercial vineyards located in the counties of São Joaquim (1.300 m) and Urubici (1.150 m). The vineyard was established in 2004, spacing 1,5 x 3,0 m, with vines trained to one trunk and bilateral cordons and winter-pruned to two bud spurs per vine. Shoots were positioned in a Y-shaped trellis system. Merlot grapevines grafted onto 1103P, 3309C and 101-14 were evaluated during 2012/2013 and 2013/2014 cycles, according to the following variables: phenology, production, vigor, technological and phenolic ripening. Besides that, the phenolic and chromatic compositions of the wines were evaluated by spectrophotometer. The results reveal that Merlot vines grafted onto 101-14 and 3309C showed an anticipation of 5 days in São Joaquim and 3 days in Urubici, in the occurrence of véraison compared to vines combined with 1103P. This anticipation conferred a greater GDD accumulation until harvest. The Merlot variety grafted onto 3309C and 101-14 produced the lowest number of canes per meter of canopy, and 3309C produced the largest number of cluster per shoot. When grafted on 1103P, Merlot produced the lowest number of cluster per shoot the larger leaf area and higher chlorophyll content per area unit of leaf. In Urubici, Merlot had yielded the highest fruit load in plants grafted on 101-14. The increase in production was associated with increased physical characteristics of clusters. Rootstocks that induced low vigor as 3309 and 101-14, advanced the technology maturation. The rootstock 101-14 was related to higher accumulation of anthocyanins in grapes and wines. Chromatic characteristics related to the color of anthocyanins was also higher in wines from Merlot grafted onto 101-14 / O uso de portaenxertos na viticultura surgiu na Europa, no final do século XIX, com a finalidade de controlar a filoxera, principal praga que ataca a videira européia (Vitis vinifera L.). Como consequência, o estudo da influência dos portaenxertos sobre as características vitícolas e enológicas das variedades copa tem se tornado cada vez mais importante. A vitivinicultura do Planalto Sul de Santa Catarina é uma atividade recente, quando comparada às regiões tradicionais de produção de uvas destinadas à elaboração de vinhos finos, carecendo de informações técnico-científicas a respeito de combinações entre portaenxertos e variedades copa que melhor se adaptem às condições ambientais da região. Este trabalho teve por objetivo avaliar o desempenho viti-enológico da variedade Merlot produzida sobre três portaenxertos e em dois municípios de elevadas altitudes de Santa Catarina. O estudo foi realizado em vinhedos comerciais localizados nos municípios de São Joaquim (1.300 m) e em Urubici (1.150 m). O plantio foi realizado em 2004, com espaçamento 1,5 x 3,0 m, e as plantas foram conduzidas em cordão duplo, com poda em esporões de duas gemas. Os ramos do ano foram conduzidos no sistema de sustentação em Y . As plantas da variedade Merlot em combinação com os portaenxertos 1103P, 3309C e 101-14, foram avaliadas durante os ciclos 2012/2013 e 2013/2014, quanto às seguintes variáveis: ciclo fenológico, produtividade, vigor, maturação tecnológica e fenólica. Além disso, a composição fenólica e cromática dos vinhos, provenientes de cada combinação, foram avaliadas por métodos de espectrofotometria. Os resultados revelaram que as plantas Merlot enxertada sobre 101-14 e 3309C apresentaram uma antecipação média de 5 dias em São Joaquim e 3 dias em Urubici, na ocorrência da mudança de cor das bagas, quando comparadas às plantas combinadas com 1103P. Esta antecipação possibilitou um maior acúmulo de soma térmica (GDD) até a data da colheita. Quando enxertada em 3309C e 101-14, a variedade Merlot produziu os menores números de ramos por metro linear de dossel, e em 3309C produziu o maior número de cachos por ramo. Quando enxertada sobre 1103P, produziu o menor número de cachos por ramo, a maior área foliar e o maior teor de clorofila nas folhas. Em Urubici, obteve-se maior produção de carga de frutos em plantas enxertadas sobre 101-14. O aumento da produção esteve relacionado com o aumento das características físicas do cacho. Portaenxertos que induziram baixo vigor, como 3309C e 101-14, adiantaram a maturação tecnológica. O portaenxerto 101-14 esteve relacionado ao maior acúmulo de antocianinas nas uvas e nos vinhos. As características cromáticas relacionadas à cor das antocianinas também foi maior nos vinhos da combinação de Merlot com 101-14
8

Desarrollo de un modelo ecohidrológico para el análisis de la dinámica de ecosistemas riparios

García Arias, Alicia 24 July 2015 (has links)
[EN] The riparian areas can be understood as those areas adjacent or very close to the river channels that are environmentally influenced by this proximity and, in consequence, that are frequently subjected to periodic flooding. The riverbank is an ecosystem itself that has great ecological value. It acts as a transition zone between land and water areas and as a corridor across different regions. As riparian areas are located beside the river water, their soils are frequently very productive. The vegetation in these areas is very productive and favours a great density and diversity of wild life. It has an important role in the ecosystem's capacity for other different functions as the nutrients balance, the water temperature regulation by shadowing, the banks stabilization, etc. In consequence, the riparian vegetation is necessary for the correct balance in the fluvial ecosystem. As this vegetation conditions the hydrology of the river system, the hydrological regime of the river determines the development, the distribution and the diversity of this vegetation. In fact, the presence and wellbeing of the vegetation in semiarid riparian environments is mainly conditioned to the floods frequency and magnitude, to the water availability in the unsaturated upper soil and to the water table accessibility. The aim of the present thesis is to develop and to implement a new ecohydrological dynamic model that predicts the vegetation on the riparian zones of a river reach by including new processes or by reconsidering the definition of those already included in the models taken as reference. In addition, it is pursued to demonstrate the utility of the new model by analysing the dynamic response of the vegetation under different global change scenarios. A background review has been intensively addressed to obtain the required expert knowledge needed to face the proposal of a new methodology for the analysis of the spatial and temporal distribution of the vegetation in the riparian area. A selection of the most representative models among the currently available and their implementation on different Mediterranean semiarid case studies of the Jucar River Basin District have been performed. After evaluating the advantages and limitations of these reference models, a new improved mathematical model has been proposed. This new tool, the Riparian Vegetation Dynamic Model (RVDM), integrates the knowledge provided by previous tools and represents an upgrade in the way of understanding the relations between the riparian hydrodynamics and the vegetation dynamics. The model has proved to be capable to predict the distribution of the riparian vegetation communities observed in reaches with semiarid characteristics. It has been demonstrated that RVDM represents an upgrade respect to previous tools in the quality and the reliability of the results. Once the advantages of this new tool have been proven, different global change scenarios have been simulated to analyse the dynamic response of the vegetation in the riparian areas. / [ES] Las riberas pueden entenderse como aquellas áreas adyacentes o muy próximas a los cauces fluviales, con inundaciones periódicas, que se ven ambientalmente influidas de forma distintiva por esta proximidad. La ribera es un ecosistema en sí mismo que tiene un gran valor ecológico por constituir una zona de transición entre las zonas terrestre y acuática y un corredor a través de diferentes regiones. Su cercanía al agua, sus suelos tradicionalmente fértiles y su vegetación característica, hacen de estos ecosistemas entornos favorables para una gran densidad y diversidad de vida salvaje. La vegetación de ribera tiene un papel importante en la capacidad del ecosistema para diferentes funciones como son el balance de nutrientes, la regulación de la temperatura de las aguas por efecto del sombreo, la estabilización de las márgenes del río, etc., y por tanto es necesaria para un equilibrio adecuado del ecosistema fluvial. Pero no solo la vegetación de ribera tiene influencia sobre la hidrología del cauce; el desarrollo, la distribución o la diversidad de esta vegetación vienen determinados por el régimen hidrológico del mismo. De hecho, en entornos semiáridos, no solo la frecuencia e intensidad de las avenidas, sino también la cantidad de agua capilar disponible en la zona superficial del suelo, así como la accesibilidad al nivel freático, condicionan tanto la presencia como el bienestar de la vegetación. El objetivo fundamental de esta tesis doctoral es el desarrollo e implementación de un modelo ecohidrológico dinámico, de distribución espacio-temporal de la vegetación de ribera a escala de tramo que, incluyendo nuevos procesos o replanteando la definición de los ya incluidos en los modelos de referencia, mejore los resultados que pueden obtenerse con los modelos actualmente disponibles. Asimismo, se pretende demostrar la utilidad del nuevo modelo mediante el análisis de la respuesta dinámica de la vegetación de ribera a escala de tramo frente a diferentes escenarios de cambio global. Con el fin de adquirir la autonomía y el conocimiento experto necesario para abordar este objetivo, se propone una revisión del estado del arte actual, una selección de los modelos más representativos entre los actualmente disponibles y su aplicación en diferentes casos de estudio dentro del entorno semiárido mediterráneo de la Demarcación Hidrográfica del Júcar. Tras valorar los defectos y posibles mejoras de los modelos de referencia, se ha propuesto un nuevo modelo mejorado que combina el conocimiento existente de los procesos hidrológicos, biológicos y geomorfológicos que se producen en la zona de ribera. Este modelo matemático, Riparian Vegetation Dynamic Model (RVDM), se ha implementado en una herramienta capaz de reproducir la distribución de las comunidades vegetales riparias observadas en tramos con características similares a las de los casos de estudio seleccionados. Se ha comprobado que, efectivamente, RVDM supone una mejora en la calidad y la fiabilidad de los resultados respecto a las herramientas homólogas contemporáneas, es decir, respecto a los modelos de referencia. Demostradas las ventajas de su uso se ha determinado, mediante la aplicación del nuevo modelo RVDM, la respuesta dinámica de la vegetación de ribera a escala de tramo frente a diferentes regímenes de aportaciones, como respuesta a diferentes escenarios de cambio global. / [CAT] Les riberes poden entendre's com aquelles àrees adjacents o molt pròximes als llits fluvials, amb inundacions periòdiques, que es veuen ambientalment influïdes de forma distintiva per esta proximitat. La ribera és un ecosistema en si mateix que té un gran valor ecològic per constituir una zona de transició entre les zones terrestre i aquàtica i un corredor a través de diferents regions. La seua proximitat a l'aigua, els seus sòls tradicionalment fèrtils i la seua vegetació característica, fan d'estos ecosistemes entorns favorables per a una gran densitat i diversitat de vida salvatge. La vegetació de ribera té un paper important en la capacitat de l'ecosistema per a diferents funcions com són el balanç de nutrients, la regulació de la temperatura de les aigües per efecte de l'ombrege, l'estabilització dels marges del riu, etc., i per tant és necessària per a un equilibri adequat de l'ecosistema fluvial. Però no sols la vegetació de ribera té influència sobre la hidrologia del llit; el desenvolupament, la distribució o la diversitat d'esta vegetació vénen determinats pel règim hidrològic del mateix. De fet, en entorns semiárids, no sols la freqüència i intensitat de les avingudes, sinó també la quantitat d'aigua capil·lar disponible en la zona superficial del sòl, així com l'accessibilitat al nivell freàtic, condicionen tant la presència com el benestar de la vegetació. L'objectiu fonamental d'esta tesi doctoral és el desenvolupament i implementació d'un model ecohidrológic dinàmic, de distribució espai-temporal de la vegetació de ribera a escala de tram que, incloent nous processos o replantejant la definició dels ja inclosos en els models de referència, millore els resultats que poden obtindre's amb els models actualment disponibles. Així mateix, es pretén demostrar la utilitat del nou model per mitjà de l'anàlisi de la resposta dinàmica de la vegetació de ribera a escala de tram enfront de diferents escenaris de canvi global. A fi d'adquirir l'autonomia i el coneixement expert necessari per a abordar este objectiu, es proposa una revisió de l'estat de l'art actual, una selecció dels models més representatius entre els actualment disponibles i la seua aplicació en diferents casos d'estudi dins de l'entorn semiárid mediterrani de la Demarcació Hidrogràfica del Xúquer. Després de valorar els defectes i possibles millores dels models de referència, s'ha proposat un nou model millorat que combina el coneixement existent dels processos hidrològics, biològics i geomorfològics que es produïxen en la zona de ribera. Este model matemàtic, Riparian Vegetation Dynamic Model (RVDM) , s'ha implementat en una ferramenta capaç de reproduir la distribució de les comunitats vegetals riparies observades en trams amb característiques semblants a les dels casos d'estudi seleccionats. S'ha comprovat que, efectivament, RVDM suposa una millora en la qualitat i la fiabilitat dels resultats respecte a les ferramentes homòlogues contemporànies, és a dir, respecte als models de referència. Demostrats els avantatges del seu ús s'ha determinat, per mitjà de l'aplicació del nou model RVDM, la resposta dinàmica de la vegetació de ribera a escala de tram enfront de diferents règims d'aportacions, com a resposta a diferents escenaris de canvi global. / García Arias, A. (2015). Desarrollo de un modelo ecohidrológico para el análisis de la dinámica de ecosistemas riparios [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/53693 / TESIS
9

[en] URBAN RIPARIAN AREA OF PERMANENT PRESERVATION: CASE STUDY OF THE RAINHA RIVER / [pt] ÁREA DE PRESERVAÇÃO PERMANENTE RIPÁRIA URBANA: ESTUDO DE CASO DO RIO RAINHA

28 October 2021 (has links)
[pt] O estudo sobre a evolução da legislação ambiental e da ocupação de margens de cursos d água localizados em áreas urbanas respalda a presente pesquisa, sobre a aplicação do instituto da Área de Preservação Permanente Ripária em ambiente urbano, através do estudo de caso do Rio Rainha, no Município do Rio de Janeiro. A pesquisa propõe delimitar a APP Ripária através da utilização de Sistema de Informação Geográfico (SIG) e levantamento de campo, para posterior avaliação quanto à conformidade da situação da área em estudo e à proteção legal vigente. Inicialmente foram elaboradas as cartas de identificação dos braços do Rio Rainha, da APP Ripária de acordo com os parâmetros previstos no Código Florestal e da APP Ripária de acordo com os parâmetros previstos na legislação estadual vigente. Em seguida, foi elaborada a carta com a representação da justaposição das referidas APPs Ripárias com as edificações localizadas às margens do rio, quantificando o percentual de APP Ripária do Rio Rainha ocupada por construções com as considerações sobre o passivo ambiental gerado. / [en] The evolution of the environmental legislation and the occupancy of river banks located in urban áreas supports the research based in the case study of the River Rainha, in the city of Rio de Janeiro, RJ, with the delimitation of the riparian zone with the use of the Geographic Information System (GIS) and field survey. Initially, maps were elaborated with the identification of the Rainha River, the legally protected riparian áreas applicable in accordance with the parameters set in the Brazilian Forest Code, and the legally protected riparian áreas applicable according to the parameters set out in Rio de Janeiro State Legislation. Finally, a map was elaborated with the representation of the juxtaposition of the legally protected riparian area and the buildings along the banks of Rainha River, showing the average of legally protected riparian area along the Rainha River occupied with buildings along with a analyses of this situation.
10

Estrutura e composição de uma vegetação ripária, relações dendrocronológicas e climáticas na Serra dos Macacos em Tobias Barreto, Sergipe-Brasil / STRUCTURE AND COMPOSITION OF A RIPARIAN VEGETATION, DENDROCHRONOLOGY AND RELATIONS CLIMATE IN THE SIERRA IN MONKEY TOBIAS BARRETO, SERGIPE, BRAZIL.

Nogueira Júnior, Francisco de Carvalho 25 March 2011 (has links)
This work was done in the caatinga dominium in an area of 220 hectares of forest located in the Serra dos Macacos Canyon, municipality of Tobias Barreto, in the period 2009 to 2010. The aim was to diagnose the structure, composition and coverage of vegetation for conservation purposes and conduct a survey dendrochrological trees species. We sampled about 12000 m2 of forest, divided into three plots of 4000 m2 in order to determine the phytosociological parameters of the community tree-shrub canopy and herbaceous understory, species richness and dendrochronological survey of tree species forming rings growth. The plots were distributed in a transect of 1500 m with reference to the creek bed at the Burrow Monkeys at altitudes of 360, 420 and 500 meters to sea level. The trees of the Canyon have two defined strata of canopy and understory shrub and vegetation type with the formation of riparian vegetation, which closed canopies and structured with individuals up to 25 m high and trunk circumference (CAP) of up to 160 cm. The herbaceous layer in the understory has a rich diversity of bromeliads (8) species recorded in the Atlantic. The richness of the floristic composition of 93 species were identified. The vertical structure of vegetation in relation to height, CAP showed strong adjustment of the curves of distribution and abundance "J" reversed indicating that the community is present in mature or stable stage of regeneration. The phytosociological study determined the dominance of the family Fabaceae (Leguminosae - Caesalpinioideae, Faboideae and Mimosoideaee) comprising 17 species of caatinga. The structural patterns of the populations assessed by the Index of Importance Value Index Phytosociology and tree cover in the community of Canyon had a distance-dependent spatial distribution of stream and associated with the behavior of canopy opening, reinforced the idea of riparian vegetation with semideciduous. The analysis of tree cover and shrubs using the GLA (Gap Light Analyzer) demonstrated that semidecidual ranged 30-70% open canopy in the dry season or month in February and a canopy closure of 80 to 90% in September, post-rain season. Prospecting dendrochronological community found that 10 species in the Serra dos Macacos have potential in the formation of growth layers. The analysis of a population of 86 individuals Pseudobombax marginatum (Malvaceae), with the objective of determining the age of the trees through the rings of growth through cross-dating series, we obtained a chronology of 83 sets of growth rings 51 individuals (2353 rings P. marginatum), yielding a value of inter-correlation of 0.449, with mean sensitivity of 0.522, while the number of missing rings was less than 3.0%. The principal component analysis (PCA) indicated that the first components explained 64.58% by 61.23% and ARSTAN chronology Residual variance (ANOVA) of plant growth by estimating the chronological age of the trees up to 62 years in the community. The formation of the rings of annual growth is positively correlated with precipitation for the current year (between April and July) with the temperature of the previous year (September to November) and is associated with deciduous species showed that in the dry season. The behavior of tree growth of revealed significant variations in the rate of average annual increment of 2.15 mm / year, and the population mean age was 27 years. The analysis of climatic parameters was established through a series of 96 years (1914-2010) for precipitation and temperature series of about 50 years (1967-2007) obtained from the Meteorological Station of Samambaia, located at 9 km near of the Canyon. Temperature data were calibrated with data obtained from the SST NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration). Temperature data location had a temperature range above 9ºC, different from the 6ºC as described for the NEB (Northeast of Brazil) and showed marked seasonal climate with increased precipitation and lower temperatures during the months from March to July and rainfall lower and higher temperatures between September and February. The climate for the region of Tobias Barreto proved to be mainly influenced by anomalies in sea SST (surface temperatures). This study establishes for the first time a model for predicting age of tree species associated with the climate in the Northeast of Brazil. Species richness and occurrence of rare species in this enclave in the caatinga forest contributes significantly to the goals of preservation and conservation of this biome. / Este trabalho foi realizado em domínio da caatinga numa área de 220 hectares de floresta localizada no Canyon da Serra dos Macacos, Município de Tobias Barreto, no período de 2009 a 2010. O objetivo do estudo foi diagnosticar a estrutura, composição e cobertura da vegetação para fins de conservação e realizar uma prospecção dendrocrológica das espécies arbóreas. A análise dos parâmetros climáticos foi estabelecida através de séries de 96 anos (1914 a 2010) para a precipitação e séries de temperatura de cerca de 50 anos (1967 a 2007). Os dados de temperatura foram calibrados com dados das Temperaturas da Superfície do Mar (TSM) obtidos através do NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration). Os dados de temperatura local tiveram uma amplitude térmica superior a 9ºC, diferente dos 6ºC descritos para o NEB (Nordeste Brasileiro) e apresentaram acentuada sazonalidade climática tanto para a precipitação quanto para a temperatura. O clima para a região de Tobias Barreto mostrou-se, principalmente, influenciado pelas anomalias nas TSM. Foram amostrados cerca de 12000 m2 de floresta divididos em três parcelas de 4000 m2. As parcelas foram distribuídas em um transecto linear de 1500 metros tendo como referência o leito do riacho Macacos na Toca da Onça nas altitudes de 360, 420 e 500 metros ao nível do mar. Foram determinados os parâmetros fitossociológicos da comunidade arbórea arbustiva do dossel e herbácea do sub-bosque, riqueza de espécies e relações dendrocronológicas de espécies arbóreas formadoras de anéis de crescimento. A vegetação arbórea do Canyon possui dois estratos definidos de dossel e sub-bosque arbustivo e fitofisionomia com formação de vegetação ripária, com indivíduos de até 25 m de altura e Circunferência do Tronco (CAP) de até 160 cm. O estrato herbáceo no sub-bosque possui uma rica diversidade de bromélias (8) espécies de ocorrência na Mata Atlântica. A riqueza da composição floristica foi de 93 espécies. A estrutura vertical da vegetação em função da altura e CAP apresentou curvas de distribuição e abundância em J invertidos indicando que a comunidade atual está em estágio maduro ou estável de regeneração. O estudo fitossociológico determinou a dominância da família Fabaceae (Leguminosae - Caesalpinioideae, Mimosoideaee e Faboideae) compondo 17 espécies de caatinga. Os padrões estruturais das populações avaliados pelo Índice de Valor de Importância Fitossociologica e Índice de Cobertura Árbórea da comunidade do Canyon apresentaram uma distribuição espacial dependente da distância do riacho e associada ao comportamento de abertura do dossel, caracterizando a vegetação como riparia semidecidual. A análise da cobertura arbóreaarbustiva utilizando o Gap Light Analizer (GLA) demonstrou que a semidecidualidade, variou de 30 a 70% de abertura do dossel no mês fevereiro (estação seca) e um fechamento do dossel entre 80 a 90% no mês de setembro (estação pós-chuva). Na prospecção dendrocronológica da comunidade constatou-se que 10 espécies presentes na Serra dos Macacos formam camadas de crescimento. A análise de uma população de 86 indivíduos de Pseudobombax marginatum (Malvaceae), através da datação-cruzada das séries radiais de anéis de crescimento, resultou em uma cronologia com 83 séries para 51 indivíduos (2353 anéis), com valor de inter-correlação de 0,449 e sensibilidade média de 0,522, enquanto a quantidade de anéis ausentes foi inferior a 3,0%. A análise de componentes principais (PCA) explicou 64,58% para a cronologia Arstan da variância (ANOVA) do crescimento das plantas estimando a idade cronológica das árvores em até 62 anos na comunidade e 61,23% para a cronologia Residual. A formação dos anéis de crescimento anuais relacionou-se positivamente com a precipitação do ano corrente (entre abril e julho) e com a temperatura do ano anterior (setembro a novembro), bem como, com a caducifólia das espécies no período seco. A taxa de incremento médio anual das árvores de P. marginatum foi de 2,15 mm/ano, sendo que a população apresentou idade média de 27 anos. Este estudo estabelece pela primeira vez um modelo de predição de idade de espécie arbórea associado à sazonalidade climática no Nordeste do Brasil. A riqueza de espécies e ocorrência de espécies raras neste enclave de floresta na caatinga contribui significativamente aos objetivos de preservação e conservação deste bioma.

Page generated in 0.0727 seconds