• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 1134
  • 380
  • 52
  • 52
  • 51
  • 46
  • 41
  • 39
  • 14
  • 12
  • 12
  • 12
  • 12
  • 9
  • 9
  • Tagged with
  • 1646
  • 639
  • 599
  • 496
  • 414
  • 368
  • 310
  • 300
  • 297
  • 270
  • 228
  • 189
  • 160
  • 157
  • 149
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
141

El pintor Ramon Martí Alsina (1826-1894): Contrastos de la seva vida a partir d'una documentació inèdita, i proposta d'un primer catàleg

Chillón Domínguez, Mª Concepción 07 May 2010 (has links)
L'estructura bàsica d'aquest treball correspon a les clàssiques propostes de vida i obra, doncs considerem que és el primer pas que havíem de deixar assolit ja que era quelcom que amb Ramon Martí Alsina no s'havia fet fins ara. És de tots conegut que Ramon Martí Alsina sempre s'ha considerat com un dels gran renovadors de la pintura catalana, l'home que va recuperar una manera de crear aliena a les exigències acadèmiques com a professor compromès, i que des d'aquesta posició va desenvolupar una pedagogia pròpia amb la que va crear escola, a més de ser una de les figures que més i millor van col·laborar en la recuperació cultural de Catalunya. Però malgrat tot, encara no havia estat objecte de cap tesi doctoral. Sí havia estat objecte de nombrosos articles en revistes artístiques i apareix en totes les publicacions de caràcter general de pintura catalana, i la monografia que li va dedicar Joaquim Folch i Torres l'any 1920 era fins el moment l'eina bibliogràfica de referència per abordar el personatge. Però feia falta més, i aquest ha estat el nostre objectiu. Així doncs, per la complexitat que implicava l'estudi del pintor vam estructurar el treball en tres volums. El primer consta d'una primera part que engloba tot el recorregut biogràfic revisat amb les noves aportacions que hem extret d'una part de l'arxiu familiar que els descendents del pintor han posat a la nostra disposició. En aquesta part fem una immersió profunda de la seva personalitat, de la seva vida, la seva família, els viatges, les exposicions i les crítiques de l'època, el seu compromís amb la ciutat a nivell social, artístic i polític, una visió íntima dels seus pensament i de la seva lluita. Per il·lustrar aquesta part hem utilitzat algunes cites recollides directament de les seves notes manuscrites, que presentem íntegrament transcrites a l'apèndix documental, en el tercer volum. La segona part d'aquest primer volum vol ser un recorregut artístic cronològic des de la crítica, és a dir, com la seva vida queda manifestada en la seva obra a través de l'estil progressiu, el tractament dels gèneres, anàlisi i comentaris de les obres més importants, les exposicions i les influències rebudes que hem pogut establir fent alguna comparació amb artistes de la seva època, sobretot amb França, amb la voluntat d'entendre una mica millor la seva trajectòria. Aquesta part del recorregut crític de la seva obra va íntimament relacionada amb el segon volum que vol ser una aproximació al catàleg del pintor, i diem aproximació perquè no tenim la intenció de convertir aquesta tesi en un catàleg tancat, sinó en un recull aproximatiu de les millors obres que hem pogut aconseguir fins el moment, i moltes més prou conegudes. L'obra de Ramon Martí Alsina és immensa, i gairebé com a conseqüència, molt irregular, per la qual cosa, vam pensar que era una mica incoherent plantejar-nos un catàleg tancat. És per tant que el catàleg de Martí Alsina quedarà obert per futurs estudis més exhaustius. L'últim volum recull tot un apèndix on es presenta de manera inèdita la transcripció de la part de l'arxiu familiar que hem tingut el privilegi de consultar i estudiar. A banda de la novetat documental innegable que aporten aquests escrits, s'afegeix el fet del descobriment de Martí Alsina com a escriptor i poeta, facetes gens conegudes fins ara i que, realment, deixen al descobert la seva idiosincràsia com a persona i artista. També s'inclou documentació molt més concreta d'aspectes administratius o afins a la seva persona que hem pogut anar trobant al llarg d'aquesta investigació. / The main structure of this work is based on the classical proposals of the artist's life and work. This was the first step to reach because it had not been made before with Ramon Marí Alsina. Martí Alsina has always been considered one of the great reformers of the Catalan painting, the one who recovered the way to create without following the academic requirements as a committed teacher. From this position he developed his own pedagogy, creating a new school. He also was one of the most important figures involved in the collaboration with the cultural recuperation of Catalonia, but he had not been object of any doctoral thesis. Martí Alsina had been object of numerous articles in artistic magazines and he also appears in all Catalan painting publications of general interest. Matrí Alsina's biography, written by Joaquim Folch i Torres in 1920, has been the reference book to approach and study him. But it was necessary to go further, and this became our aim. Due to the complexity of studying the painter we structured the thesis in three volumes. The first contains a biographical itinerary revised with the new contributions we have extracted from a part of the family archive that the painter's descendants have put at our disposal. In this part we make a deep immersion in his personality, his life, his family, the journeys, the exhibitions and the critics of the period. We also focus on his social commitment with the city, in both artistic and political aspects, on his intimate vision of his thought and fight. To illustrate this first part we have picked up some quotes directly from his handwritten notes, which we completely transcribed in the documental appendix of the third volume. The second part of this first volume wants to be a chronological artistic itinerary from the criticism, how his life comes off manifested in his work through the progressive style, the treatment of the genres, analysis and comments of the most important works, the exhibitions and the influences that we have been able to establish making some comparisons with other artists of his period, especially from France. The second volume is an approach to the painter's catalogue, and we propose the word "approach" because we do not intend to convert this thesis into a complete catalogue, but into an approximate collection of the best works that we have been able to study including some pieces well known. The last volume is an appendix where we present the transcription of a part of the family's unedited archive, documentation that we have had the privilege of consulting and studying. These writings bring us the possibility to discover Martí Alsina as a writer and poet, aspects unknown until now and that they really show us his idiosyncrasy as a person and artist. We also include administrative and personal documentation that we have been able to find along this research.
142

La terminología enológica del español en el S.XIX

Bajo Santiago, Francisca 14 May 2003 (has links)
El vino es un producto milenario que particpa activamente en los más diversos aspectos: religión, economía, comercio, medicina, gastronomía. Pero además a finales del siglo XVIII la ciencia y la técnica modernas se ponen al servicio de la elaboración del vino. Nace así la enología. Los cambios que vive la disciplina enológica en España durante el siglo XIX influyen en la configuración de la terminología de esta ciencia. El mejor ejemplo lo constituye el nutrido número de términos nuevos que se incorporan a esta disciplina, como enotermo, enobarómetro, éter pelargónico, micrococo y tanificación. Se ha analizado un total de 1791 términos seleccionados en 8 fuentes enológicas: Cadet-de-Vaux (1803), Boutelou (1806), Carbonell (1820), Bonet (1858), Castellet (1865), Lecannu (1871), Aragó (1871) y Manso y Díaz (1895). La datación de los términos en las fuentes ha permitido establecer tres etapas diferentes:1. Primera etapa (1803-1820). EL NACIMIENTO DE LA ENOLOGÍA ESPAÑOLA. Pertenecen a esta etapa las obras de Cadet-de-Vaux (1803), Boutelou (1806) y Carbonell (1820). Se han documentado 618 términos que representan el 34.5% del corpus. Se caracteriza por la convivencia de la terminología tradicional de la elaboración de vinos con la nueva terminología enológica. Así se han datado términos como bodega, colodra, prensa, uva, vendimiador o vino junto a otros como enología, enologista1, eonológico/a, oenómetro u onólogo. 2. Segunda etapa (1858-1871). LA RECUPERACIÓN DE LA ENOLOGÍA ESPAÑOLA. Se incluyen en esta estapa las obras de Bonet (1858), Castellet (1865) y Lecannu (1871). Se han datado 589 téminos que suponen el 32.9% del corpus. Desde la obra de Carbonell hasta mediados del siglo XIX se produce una ruptura en el desarrollo de los conocimientos enológicos en España como consecuencia de las circunstancias socio-políticas de la época. Esta situación empieza a cambiar a mediados de siglo con la publicación de nuevas obras. Esta etapa se caracteriza por la "importación" de términos químicos a la enología. Por ejemplo los términos que designan diferentes tipos de ácidos: ácido butírico, ácido caprílico, ácido capróico, ácido enántico, ácido láctico, ácido margárico, ácido succínico, ácido racémico o ácido tánico. 3. Tercera etapa (1871-1895). LA EDAD DE ORO DE LA ENOLOGÍA ESPAÑOLA. Pertenecen a esta etapa las obras de Aragó (1871) y Manso y Díaz (1895). Se ha documentado un total de 584 términos que representan el 32.6% del corpus. La terminología de esta etapa se caracteriza por el importante número de términos que designan aparatos, instrumentos o máquinas como despalilladora pisadora, ebullioscopo de cuadrante de Brossard-Vidal, enobarómetro, lavadora de botellas, separadora del escobajo o vaporímetro de Plucker. El estudio de los textos especializados ha demostrado que las unidades terminológicas sí están sujetas a la variación. En el caso de la terminología enológica del siglo XIX se ha constado la presencia de variantes denominativas con respecto a la forma y variantes denominativas con respecto al uso. En el primer caso se distinguen variantes ortográficas (onólogo/enólogo), morfológicas (encubacion/encubamiento), léxicas (escobajo/raspa) y reducciones (máquina pisadora/pisadora). En el segundo caso se encuentran términos acompañados de indicaciones diatópicas (crianza de los vinos), diatécnicas (azúcar de los frutos), diacrónicas (pastorización) y diafásicas (extractivo).Se ha considerado que el diccionario académico es un excelente instrumento de ayuda a la hora de datar la fijación de un término en la lengua. De los 1791 términos del corpus documentados en las fuentes enológicas del siglo XIX, se recogen en el DRAE, desde Autoridades hasta la última edición del siglo XIX (1899), un total de 589 términos.En definitiva, el presente estudio ha permitido observar la complejidad de la terminología enológica del siglo XIX, que se caracteriza por la capacidad de combinar términos procedentes de la tradición con nuevos términos, ya sean éstos originarios de la enología o de otras ciencias, especialmente de la química. / Wine as a product has been around for thousands of years. It is an active participant in a wide range of aspects of society, including religion, the economy, business, medicine and gastronomy. At the end of the 18th century, modern science and modern techniques became available to wine producers. This is how oenology was born.The changes in the discipline of oenology that took place in Spain during the 19th century influenced the terminology used for that science. The best examples are the many new terms that were incorporated into the discipline, such as enotermo, enobarómetro, éter pelargónico, micrococco and tanificación.We analysed 1,791 terms selected from the following eight oenological sources: Cadet-de-Vaux (1803), Boutelou (1806), Carbonell (1820), Bonet (1858), Castellet (1865), Lecannu (1871), Aragó (1871) and Manso y Díaz (1895). For dating purposes, these terms can be divided into the following three groups:1. First stage (1803-1820). THE BIRTH OF SPANISH OENOLOGY. The works of Cadet-de-Vaux (1803), Boutelou (1806) and Carbonell (1820) belong to this first stage. This stage, in which 618 terms, or 34.5% of the corpus, are documented, comprises both traditional terminology for wine production and new terminology. Here, terms such as bodega, colodra, prensa, uva, vendimiador and vino, as well as enologista, eonológico/a, oenómetro and onólogo, are dated. 2. Second stage (1858-1871). THE RECOVERY OF SPANISH OENOLOGY. The works of Bonet (1858), Castellet (1865) and Lecannu (1871) belong to this second stage. In this stage, 589 terms, or 32.9% of the corpus, are documented. After the work of Carbonell (1820) and until the middle of the 19th century, there was a breakdown in the development of oenological knowledge in Spain due to the socio-political circumstances of the time. This situation began to change in the middle of the century when new studies were published. In this second stage oenological terminology began "importing" chemical terms, such as the different types of acids e.g. ácido butírico, ácido caprílico, ácido capróico, ácido enántico, ácido láctico, ácido margárico, ácido succínico, ácido racémico and ácido tánico.3. Third stage (1871-1895). THE GOLDEN AGE OF SPANISH OENOLOGY. The works of Aragó (1871) and Manso y Díaz (1895) belong to this third stage. This stage, in which 584 terms, or 32.6% of the corpus, are documented, contains a large number of terms related to apparata, instruments and machines, such as despalilladora pisadora, ebullioscopo de cuadrante de Brossard-Vidal, enobarómetro, lavadora de botellas, separadora del escobajo and vaporímetro de Plucker.Study of specialised texts shows that the terminological units are subject to variation. With regard to 19th-century oenological terminology, denominative variations are observed with respect to both form and use. With respect to form there are orthographical variations (onólogo/enólogo), morphological variations (encubación/encubamiento), lexical variations (escobajo/raspa) and reductions (máquina pisadora/pisadora). With respect to use there are terms accompanied by diatopical indications (crianza de los vinos), diatechnical indications (azúcar de los fruto), diachronical indications (pastorización) and diaphasic indications (extractivo).The dictionary of the Real Academia (DRAE) is an excellent instrument for determining the date when a term is established in a language. Of the 1,791 terms of the corpus documented in the oenological sources of the 19th century, 589 are included in the DRAE, between the Diccionario de Autoridades (1726-1739) and the last edition of the 19th century (1899). This study shows the complexity of 19th-century oenological terminology, which is characterised by an ability to combine traditional terms with new terms originating from both the science of oenology and from other sciences such as chemistry.
143

¿Por qué hacen tanto ruido? : más allá del simple cuestionamiento, respuesta creativa frente al caos limeño durante la década del 80

Cárdenas Moreno, Mónica Janet January 2007 (has links)
No description available.
144

México y su revolución en la Revista Amauta, 1926-1930

Padilla Moreno, Roberto January 2008 (has links)
No description available.
145

Crímenes y misterios en El club Dumas, de Arturo Pérez-Reverte : (un análisis narrativo de los códigos de la novela de folletín de aventuras y el relato policíaco en El club Dumas)

Prado Alvarado, Agustín January 2008 (has links)
No description available.
146

«Nosotros somos ahora los verdaderos españoles».El proceso de la independencia de México

Rodríguez O., Jaime E. 12 April 2018 (has links)
El texto reconstruye el heterogéneo comportamiento político del pueblo novohispano entre 1808 y 1824. El autor discute la cultura política y jurídica que México compartió con España antes, durante y después de la independencia de 1821. Propone que conceptos como autonomismo, insurgencia, constitucionalismo, monarquismo imperial o independentismo deben comprenderse en el contexto de las turbulencias políticas que llevaron al pueblo novohispano a elegir entre distintas opciones de gobierno con el único fin de preservar el legado liberal hispánico, con o sin Fernando VII. Esto explica que la Constitución mexicana de 1824 plasmase en su esencia los principios de la Carta de Cádiz y que ese legado perdurase hasta fines del siglo XIX.
147

Quintais urbanos de Salvador: Realidades, Usos e Vivências no século XIX

Holthe, Jan Maurício Oliveira Van 08 August 2013 (has links)
Submitted by Francisco Costa (xcosta@ufba.br) on 2013-07-08T15:40:38Z No. of bitstreams: 1 dissertacao_cd.pdf: 2261019 bytes, checksum: 843e168545acc24aeae479afb73727d9 (MD5) / Approved for entry into archive by Eleonora Guimaraes(esilva@ufba.br) on 2013-08-08T18:14:37Z (GMT) No. of bitstreams: 1 dissertacao_cd.pdf: 2261019 bytes, checksum: 843e168545acc24aeae479afb73727d9 (MD5) / Made available in DSpace on 2013-08-08T18:14:37Z (GMT). No. of bitstreams: 1 dissertacao_cd.pdf: 2261019 bytes, checksum: 843e168545acc24aeae479afb73727d9 (MD5) / O objetivo principal deste trabalho é o resgate da importância dos quintais urbanos em Salvador, numa tentativa de oferecer aos pesquisadores, arquitetos e demais envolvidos na questão do patrimônio histórico em nossa cidade, uma visão mais clara e realista sobre estes espaços. Através de uma exaustiva pesquisa histórica – sem pretensões, porém, de esgotar cada tema individualmente -, buscamos compreender não apenas os quintais de Salvador, mas também todos aqueles elementos que, a nosso ver, ajudam a definí-los. Desta forma, fomos obrigados também a estudar a cidade sob os mais diversos aspectos (físicos, econômicos, sociais, paisagísticos etc.), procurando traçar um painel bastante amplo – com ênfase, obviamente nos dados referentes ao século XIX -, que servisse de suporte para a nossa pesquisa dos quintais. Estudamos também a população de Salvador, sua composição, seus meios de sobrevivência, suas características raciais e culturais etc. Conhecendo profundamente os moradores da cidade, compreendemos também como viviam, como construíam suas casas e, consequentemente, como inseriam os quintais nas atividades diárias que, de alguma forma, garantiam a sua sobrevivência. Por fim, procuramos demonstrar a relação de total integração das casas em Salvador – “casas térreas” e sobrados - com os seus quintais, através de um estudo de suas principais características físicas (listagem dos cômodos, implantação nos lotes urbanos, dimensões etc.) e dos serviços normalmente associados ao seu pleno funcionamento, garantindo assim o conforto, a segurança e a subsistência de seus habitantes. Inseridos de tal forma na vida da cidade, os quintais naturalmente tornavam-se parte de sua paisagem. Sua vegetação, em contraste com as cores claras das edificações e da aridez de suas ruas e praças públicas, desempenhava importante papel na formação de um caráter paisagístico próprio para a cidade. Desta forma, não é possível preservar este caráter sem garantir também a presença dos elementos que o constituem, dentre os quais os quintais urbanos formam peça fundamental. / Salvador - Programa de Pós-Graduação em Arquitetura e Urbanismo/UFBA
148

POLÍTICA de Imigração Estrangeira no Jornal a Província do Espírito Santo (1882/1889)

BARROS, T. Z. 03 August 2008 (has links)
Made available in DSpace on 2016-08-29T14:11:47Z (GMT). No. of bitstreams: 1 tese_3211_Thiago_Zanetti_de_Barros.pdf: 474257 bytes, checksum: 9408083d96a0a3b561236bf75f3c303f (MD5) Previous issue date: 2008-08-03 / O objetivo principal deste trabalho é identificar qual o foi tratamento dado pelo jornal A Província do Espírito Santo ao fenômeno da imigração estrangeira que estava em curso século XIX, e, por conseguinte a política dessa imigração travada no jornal. Através do método indiciário proposto por Ginzburg (1989), indiscriminadamente colhemos todo o material referente à imigração que encontramos no jornal. Nosso propósito foi colher todo o material sobre imigração (matérias, reportagens, notas, artigos, editoriais, relatórios de governo, avisos, etc.) não apenas aqueles que tratavam da imigração para Brasil e para o Espírito Santo, mas referente ao fenômeno imigrantista que estava ocorrendo para todos os cantos do mundo. Nosso período de analise inicia-se em 1882, data em que o jornal A Província do Espírito Santo surgiu no cenário da imprensa capixaba, e enceramos com o ano de 1889, data em que, como conseqüência da proclamação da República o jornal passa a se chamar Diário do Espírito Santo (e em seguida Estado do Espírito Santo). As maiores ondas imigratórias para o Brasil foram patrocinadas pelo governo a partir da segunda metade do século XIX, a maioria vem da Europa. O objetivo era trazer trabalhadores aptos a substituir os escravos na agricultura e a executar tarefas necessárias à industrialização e ao desenvolvimento econômico. O jornal A Província do Espírito Santo, editado em Vitória, e um dos jornais capixabas mais importantes da época, está no bojo desses acontecimentos e de suas páginas se travaram vários debates; aferir a discurso que esse jornal produziu acerca do fenômeno imigrantista e suas implicações é o objetivo central dessa pesquisa
149

O léxico do Brasil em dicionários de língua portuguesa do século XIX / Le lexique du Brésil dans des dictionnaires de la langue portugaise au XIXe siècle

Laura Aparecida Ferreira do Carmo 31 March 2015 (has links)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / Dans cette thèse, on examine la présence du lexique brésilien dans des dictionnaires de la langue portugaise au XIXe siècle dans une perspective linguistique et meta-lexicographique. On a entrepris lanalyse de tous les titres canoniques qui composent le corpus de luvre dictionnairique portugaise, à caractère général et monolingue, pendant la période étudiée, par rapport à la proposition lexicographique explicite et à la microstructure dune section de la nomenclature (tous les brésiliennismes qui commencent par la letre c). À partir de lanalyse comparative des dictionnaires, on a pu établir, quantitativement et qualitativement, les éditions qui présentent un intérêt pour le relevé des mots brésiliens au XIX siècle: quatre éditions du dictionnaire de Morais et lédition de Caldas Aulete. Bien que largement employées, les notations diatopiques ne font pas lobjet de discussion dans les uvres lexicographiques étudiées. On infère, daprès lusage de lexpression mot du Brésil, léquivalent de brésiliennisme, quil sagit dun concept géographique coincidant parfois avec celui dorigine. Trois dictionnaires de mots brésiliens publiés entre 1852 et 1889 ont été considérés comme source de recherche des dictionnaires généraux. Les unités lexicaux brésiliens ont été observés selon des paramètres linguistiques et lexicographiques: étimologie, type de brésiliennisme (lexical ou sémantique), régionalismes brésiliens, domaines sémantiques et types de définition. Ces données ont permis didentifier des continuités et des ruptures dans la tradition lexicographique au XIXe siècle, tout en signalant des moyens pour observer le maintien de cette tradition au XXe siècle / Esta tese estuda o registro do léxico brasileiro em dicionários de língua portuguesa do século XIX, numa perspectiva linguística e metalexicográfica. Foram analisados todos os títulos que integram o cânone da dicionarística portuguesa, de caráter geral e monolíngue, no período em questão, quanto à proposta lexicográfica explícita e quanto à microestrutura de uma seção da nominata (todos os brasileirismos iniciados pela letra c). A partir da análise comparativa dos dicionários, foi possível estabelecer, em termos quantitativos e qualitativos, quais edições são relevantes para o registro de termos brasileiros no século XIX: quatro edições do dicionário de Morais e a edição de Caldas Aulete. Embora amplamente utilizada, a marcação diatópica não é alvo de discussão nas obras lexicográficas estudadas. Depreende-se, pelo emprego da marca termo do Brasil, equivalente a brasileirismo, que se trata de um conceito geográfico que, às vezes, coincide com o de origem. Três dicionários de vocábulos brasileiros publicados entre 1852 e 1889 foram identificados como fontes de consulta dos dicionários gerais. Os itens lexicais brasileiros foram observados segundo parâmetros linguísticos e lexicográficos: etimologia, tipo de brasileirismo (lexical ou semântico), regionalismos brasileiros, campos semânticos e tipos de definição. Esses parâmetros permitiram identificar continuidades e rupturas na tradição dicionarística do século XIX e apontar para modos de observar a manutenção dessa tradição no século XX
150

ALMEIDA JUNIOR: A afirmação de uma subjetividade moderna.

CRIVILIN, T. M. 17 June 2011 (has links)
Made available in DSpace on 2016-08-26T15:18:51Z (GMT). No. of bitstreams: 1 tese_4881_Dissertação Almeida Junior - A afirmação de uma subjetividad.pdf: 7058717 bytes, checksum: 0f55f8b476cd42b5052483adbfd02096 (MD5) Previous issue date: 2011-06-17 / Esta dissertação de mestrado versa sobre o pintor Almeida Junior (1850 - 1899), conhecido principalmente por suas telas de temática regionalista. O principal objetivo do trabalho consiste em desenvolver um estudo teórico buscando a identificação de questões subjetivas na obra do pintor e a partir daí rever o processo de instauração de uma discussão pictórica, bem como o desdobramento desta no envolvimento com o espectador. Interessa-nos, deste modo, a compreensão de elementos da pintura de Almeida Junior os quais, em sua maioria focaliza sua filiação ao academicismo, mas que sempre buscam localizar o que parece inovador no artista, e que contribuam para a elaboração de diferentes discursos sobre sua obra. Por meio de revisões bibliográficas e suportes teóricos distintos que, possibilitaram o entendimento do alargamento da obra, tornou-se possível perceber a criação de um espaço, onde se instala a figura do espectador, bem como a utilização de recursos pictóricos que resultaram na quebra da planaridade. Diante do exposto, pretende-se demonstrar que a obra de Almeida Junior se constitui a partir de características tradicionalmente acadêmicas pontuadas por particularidades, onde se percebe que a representação de uma ação humana significativa, proporciona um campo de discussão sobre a própria pintura, e que esta é formada por efeitos pictóricos que não se encontrava entre seus contemporâneos no Brasil. Palavras-chave: Almeida Junior. Pintura do século XIX. Espectador. Subjetividade.

Page generated in 0.087 seconds