• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 63
  • 30
  • 3
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 98
  • 45
  • 19
  • 15
  • 14
  • 12
  • 12
  • 10
  • 9
  • 8
  • 8
  • 7
  • 7
  • 7
  • 7
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
71

Avaliação patológica de pacientes com único fragmento comprometido à biopsia prostática e sua correlação com câncer de próstata de baixo risco / Pathological evaluation in a single positive core at prostate biopsy and correlation with low risk prostate cancer

Ricardo Kupka da Silva 11 November 2016 (has links)
Introdução: Biopsia de próstata com único fragmento comprometido geralmente associa-se a um câncer de próstata (CaP) pequeno e de baixo risco. O objetivo é avaliar e comparar os achados patológicos dos pacientes com único versus múltiplos fragmentos comprometidos à biopsia que foram submetidos a prostatectomia radical (PR) e correlacioná-los com CaP de baixo risco. Material e Métodos: Foram avaliados 249 pacientes com único fragmento comprometido à biopsia (grupo 1) e 250 pacientes com múltiplos fragmentos (grupo 2) que foram submetidos a PR. Os grupos foram pareados de acordo com idade, peso da próstata, níveis de antígeno prostático específico (PSA) e estadio clínico. Foram avaliadas a concordância do escore de Gleason (EG), margem cirúrgica positiva (MCP), extensão extraprostática (EEP) e invasão de vesículas seminais (IVS). Também foram avaliadas a influência do número de fragmentos biopsiados e do peso prostático. Resultados: EG da biopsia foi idêntico ao EG pós-PR em 55% no grupo 1 e 45% no grupo 2 (p = 0,028). Biopsias com 12 ou mais fragmentos mostraram maior concordância em ambos os grupos quando comparadas aos com menos de 12 fragmentos (p = 0,01 no grupo 1). Subgraduação foi a discrepância mais comum no EG (35% no grupo 1 e 50% no grupo 2), com uma proporção maior no grupo 1 quando menos de 12 fragmentos foram biopsiados (p = 0,007). O grupo 1 apresentou menores taxas de MCP (20,9% vs 37,6%, p < 0,001), de EEP (10% vs 26%, p < 0,001) e IVS (6% vs 13,2%, p = 0,006). As taxas de MCP, EEP e IVS aumentaram com o aumento de EG em ambos os grupos. No grupo 1, biopsias com menos de 12 fragmentos obtiveram maiores taxas de MCP em relação as com 12 ou mais fragmentos (37% vs. 16%, p < 0,001), e esta diferença não ocorreu no grupo 2 (p = 0,69). No grupo 1, pacientes com EG >= 8 tiveram 3,5 vezes mais chance de estar associado com MCP quando comparados àqueles com EG <= 6 (p = 0,03). No grupo 1, EEP e IVS não tiveram diferenças de acordo com o EG (p = 0,273 e p = 0,95, respectivamente). Entretanto, o grupo 2 teve maior proporção de EEP com EG=7 quando comparado ao EG <= 6 (OR = 3,1, p < 0,001) e maior proporção de IVS no EG=7 quando comparado ao EG <= 6 (OR = 3,1, p < 0,004). No grupo 1, 67,3% dos tumores não palpáveis tornaram-se tumores de maior risco (pT2c-pT3). Analisando apenas tumores não palpáveis no grupo 1 com EG <= 6 à biopsia (156 pacientes), notamos que 106 (67,9% de cT1) progrediram para pT2c-pT3. Conclusão: Pacientes com CaP com um fragmento comprometido à biopsia, embora apresentem achados patológicos favoráveis em relação ao grupo com múltiplos fragmentos positivos, ainda têm taxas consideráveis de supergraduação do EG, pT2c-pT3, MCP, EEP e IVS. Estes achados são mais evidentes em biopsias com alto EG e menos de 12 fragmentos. Os resultados sugerem que pacientes com único fragmento comprometido à biopsia não devam, categoricamente, serem classificados sempre como portadores de CaP de baixo risco / Introduction: Single positive core at prostate biopsy is usually associated with small and low risk prostate cancer (PCa). The aim is to evaluate and compare the pathological findings in single versus multiple positive cores patients who underwent radical prostatectomy (RP) and correlates them with low risk PCa. Material and Methods: We evaluated 249 single core patients (Group 1) and 250 with multiple cores (Group 2) who underwent RP. The groups were matched according to age, prostate weight, PSA and clinical stage. We evaluated the Gleason score (GS) concordance, positive surgical margin (PSM), extraprostatic extension (EPE) and seminal vesicle invasion (SVI) between the groups. We also evaluated the influence of the number of fragments sampled and the prostate weight. Results: GS biopsy was identical to RP GS in 55% in group 1 and 45% in group 2 (p = 0,028). Biopsies with 12 or more cores showed higher concordance in both groups than less than 12 cores (p = 0,01 in group 1). Undergrading was the most common GS discrepancy (35% in group 1 and 50% in group 2), with a higher proportion in group 1 when less than 12 fragments were sampled (p = 0,007). Group 1 had lower PSM rate (20,9% vs 37,6%, p < 0,001), less EPE (10% vs 26%, p < 0,001) and SVI (6% vs 13,2%, p = 0,006). PSM, EPE and SVI rates increased with increasing GS in both groups. In group 1, biopsies with less than 12 cores have higher PSM rates than 12 or more cores (37% vs 16%, p < 0,001), and we found no difference in group 2 (p = 0,69). In group 1, a patient with GS >= 8 was 3,5 times more likely associated with PSM than GS <= 6 (p = 0,03). In Group 1, EPE and SVI did not have any difference according the GS (p = 0,273 and p = 0,95, respectively). However, group 2 have higher rate of EPE in GS 7 than among GS <= 6 (OR = 3,1, p < 0,001) and higher rate of SVI in GS 7 than among GS <= 6 (OR = 3,1, p < 0,004). In group 1, a total of 67,3% with nonpalpable tumors became greater risk tumors (pT2c-pT3). Analyzing only nonpalpable tumors in group 1 with a GS <= 6 at biopsy (156 patients), we noted that 106 (67,9% of cT1) progressed to pT2c-pT3. Conclusion: Single core PCa, although they have favorable pathological features than the multiple positive cores PCa, still have considerable rates of overgraduated GS, pT2c-pT3, PSM, EPE and SVI. These findings are even more evident in biopsies with high GS and less than 12 fragments. The results suggest that single core patients should not categorically be classified always as having a low risk PCa
72

Minerais orgânicos na alimentação de potros / Organic mineral in diet of foals

Alessandra Soares 14 December 2007 (has links)
O objetivo do trabalho foi avaliar o uso de minerais orgânicos na alimentação de potros, avaliando a deposição óssea de Cálcio e Fósforo, através de biopsia e densitometria óssea, além das medidas de crescimento, de altura da cernelha e da garupa, perímetro torácico, joelho, canela e ganho de peso. Foram utilizados dez potros com idade entre 10 e 13 meses e peso aproximado de 221 kg, distribuídos aleatoriamente em dois tratamentos: dieta formulada com minerais orgânicos e dieta formulada com minerais inorgânicos, com cinco repetições por tratamento. A dieta foi composta de 40% de volumoso, feno de gramínea e 60% de concentrado, a qual foi adicionada 3% da mistura mineral orgânico ou inorgânico. Não foi observada diferença entre os tratamentos em relação ao consumo da deita, medidas de crescimento, e deposição óssea de cálcio e fósforo. No entanto, a deposição óssea dos animais do tratamento orgânico foram maiores quando comparada com as médias do tratamento inorgânico. Entretanto para a variável densitometria, a deposição óssea dos potros alimentados com fonte orgânica foi maior aos 90 dias, quando comparado com todos os animais do tratamento com fonte inorgânica. Os animais do tratamento orgânico apresentaram melhor ganho de peso médio e diário em relação aos animais que receberam mineral inorgânico. / The aim of this study was to evaluate the effects of mineral organic in the diet of foals, evaluating the bone mineral deposit of calcium and phosphorus, throughout biopsy and bone mineral density, measures of growing was also did measuring height withers and croup, thoracic circumference, knee, cannon and weight gain. Ten foals which approximated 10 and 13 months and almost 221 Kg weight each one were spread randomly into two treatments: diet with organic mineral and diet with inorganic mineral both with five repetitions for treatments. The diet were composed by 40% of roughage and 60% for concentrate, with was addition 3% of mixed mineral organic or inorganic. It was not detected any for consumption of diet, either for measures of growing and bone mineral concentration of calcium and phosphorus. Nevertheless, the average bone mineral concentration for organic treatment was better than mineral inorganic supplementation. However, the concentration in bone mineral was greater for organic treatment which was better for bone mineral density and weight. The bone deposition was better in 90 days of treatment. Therefore, the diet with organic mineral for foals probably better for bone mineral density and weight gain.
73

Magnetic resonance imaging-guided percutaneous abdominal interventions

Kariniemi, J. (Juho) 11 October 2011 (has links)
Abstract Magnetic resonance imaging (MRI) provides high contrast and spatial resolution images in arbitrarily chosen plane without ionizing radiation. These valuable features make it an attractive technique for guiding percutaneous interventional procedures. The purpose of this study was to develop percutaneous abdominal diagnostic and therapeutic procedures in MRI surroundings by evaluating the feasibility, safety and clinical results of specific interventional procedures. The safety and accuracy of MRI-guided abdominal biopsy was evaluated by performing MRI-guided biopsy on 31 patients who were not amenable for an ultrasound-guided biopsy. The locations of the lesions were liver, pancreas, lymph node, retroperitoneal mass, adrenal gland, and spleen. Fine-needle aspiration (FNA) biopsy was performed on all 31 patients; 18 patients underwent both FNA biopsy and cutting needle core biopsy. The sensitivity, specificity and accuracy of FNA and core biopsies were 71, 100 and 81%, and 90, 100 and 94%, respectively. No immediate or late complications occurred. The feasibility and safety of MRI-guided percutaneous drainage of pancreatic fluid collections was assessed by performing ten percutaneous drainages under MRI-guidance. Five of the patients had symptomatic pseudocysts and five had pancreatic abscesses. All procedures were performed with an MRI-compatible drainage kit using the Seldinger technique. All drainage catheters could be successfully placed into the pancreatic fluid collections under MRI-guidance with a mean procedure time of 44 minutes. No immediate complications occurred. The feasibility and safety of MRI-guided percutaneous nephrostomy was evaluated by performing eight nephrostomies with MRI-guidance. The degree of the dilatation of the renal collecting system varied from minimal to severe. All procedures were performed solely under MRI guidance with MRI-compatible instruments. Seven out of eight nephrostomies were successfully performed under MRI guidance; nephrostomy catheter could not be placed in a nondilated system. The mean procedure time was 26 minutes. No major complications occurred during the procedures or follow-up. The safety and effectiveness of MRI-guided percutaneous laser ablation for the treatment of small renal cell carcinoma (RCC) was assessed by treating eight patients with ten tumors with percutaneous MRI-guided laser ablation. All tumors were biopsy-proven RCCs. One to four laser fibers were used per tumor and the tumors were ablated under near real-time MRI control. All but one tumor were successfully ablated in one session. One complication, a myocardial infarction, occurred; all other patients tolerated the procedure well. No local recurrence was discovered during the follow-up with a mean time of 20 months. / Tiivistelmä Magneettikuvauksella elimistön kudoksista ja sairauksista saadaan tarkkaa tietoa missä tahansa kuvaussuunnassa ilman ionisoivaa säteilyä. Näiden ominaisuuksiensa takia magneettikuvaus on houkutteleva menetelmä myös kuvantaohjattujen perkutaanisten toimenpiteiden tekemiseen. Tämän tutkimuksen tavoitteena oli kehittää perkutaanisia vatsan magneettiohjattuja toimenpiteitä. Tämä tehtiin arvioimalla magneettikuvauksen soveltuvuutta, turvallisuutta ja kliinisiä tuloksia erilaisten diagnostisten ja terapeuttisten toimenpiteiden ohjaamisessa. Magneettiohjattujen vatsan neulanäytteiden turvallisuutta ja tarkkuutta arvioitiin 31 potilaalla, joille ei voitu tehdä ultraääniohjattua biopsiaa. Näytteitä otettiin maksasta, haimasta, imusolmukkeista, retroperitoneaalisista kasvaimista, lisämunuaisista ja pernasta. Kaikilta 31 potilaalta otettiin solunäyte, 18 potilaalta otettiin lisäksi kudosnäyte. Solunäytteiden sensitiivisyys oli 71&#160;%, spesifisyys 100&#160;% ja tarkkuus 90&#160;%; kudosnäytteissä vastaavat luvut olivat 90&#160;%, 100&#160;% ja 94&#160;%. Neulanäytteiden otosta ei aiheutunut yhtään komplikaatiota. Magneettiohjauksen soveltuvuutta ja turvallisuutta haiman nestekertymien perkutaanisessa dreneerauksessa arvioitiin kymmenellä potilaalla, joista puolella oli oireileva haiman pseudokysta ja puolella haiman absessi. Kaikki kanavoinnit tehtiin Seldingerin tekniikalla käyttäen magneettiyhteensopivia toimenpidevälineitä. Kaikkien nestekertymien dreneeraus magneettiohjatusti onnistui ilman välittömiä komplikaatioita ja keskimäärin toimenpiteeseen kului aikaa 44 minuuttia. Magneettiohjauksen soveltuvuutta ja turvallisuutta punktionefrostomian tekemiseen tutkittiin kahdeksalla potilaalla, joilla hydronefroosin aste vaihteli vähäisestä vaikeaan. Kaikki toimenpiteet tehtiin magneettiyhteensopivilla toimenpidevälineillä. Magneettiohjatut punktionefrostomiat onnistuivat lukuun ottamatta yhtä potilasta, jolla munuaispikareissa oli vähäistä laajentumaa. Keskimääräinen toimenpideaika oli 26 minuuttia eikä yhtään hoitoa vaativaa komplikaatiota tapahtunut. Magneettiohjatun perkutaanisen munuaissyövän laserpolton turvallisuutta ja tehokkuutta tutkittiin kahdeksalla potilaalla, joilla oli yhteensä kymmenen kasvainta. Kaikki kasvaimet olivat biopsialla varmennettuja munuaissyöpiä. Laserpoltot tehtiin lähes reaaliaikaisessa magneettikuvauskontrollissa käyttäen yhdestä neljään laserkuitua jokaista kasvainta kohden. Yhtä lukuun ottamatta kaikkien kasvainten poltto onnistui yhdellä hoitokerralla. Yhdellä potilaalla hoitoa komplisoi sydäninfarkti, mutta muut sietivät hoidon hyvin. Potilaita seurattiin hoidon jälkeen keskimäärin 20 kuukautta eikä seurannassa todettu yhtään taudin uusiutumaa.
74

Correlación Radiológica Anatomopatológica de lesiones focales de columna vertebral y rendimiento de la biopsia Percutánea en el Hospital Nacional Edgardo Rebagliati Martins-EsSalud. Mayo de 2002 a mayo de 2008

Arapa García, Juan Carlos January 2010 (has links)
Objetivos: Determinar la relación de dependencia entre el Diagnostico por imágenes (radiografía, tomografía y resonancia magnética) y el diagnostico definitivo de la lesiones focales de columna vertebral biopsiadas percutáneamente así como describir los diagnósticos anatomopatológicos y determinar su exactitud diagnóstica. Material y métodos: Bajo el diseño de estudio de tipo observacional, descriptivo y transversal de carácter retrospectivo, se evalúan los resultados obtenidos en 139 pacientes a quienes se les realizó biopsia vertebral percutánea. Se realiza pruebas inferenciales y de exactitud diagnóstica. Resultados: La relación de dependencia entre diagnóstico definitivo y patrón radiológico es significativa, con asociación media fuerte (V Cramer 0.641). La relación se da entre Metástasis con patrón Osteoblástico y mixto; proceso inflamatorio con vertebra mas partes blandas y vertebra mas disco intervertebral. En tomografía y resonancia magnética la relación se da entre metástasis con patrón osteoblástico; plasmocitoma/mieloma múltiple con patrón osteolítico y mixto; proceso inflamatorio se relaciona con vertebra mas partes blandas y vertebra mas disco intervertebral. Conclusión: La exactitud diagnóstica supera el 85 %, el material histológico es adecuado en un 93 % y presenta una sensibilidad superior al 90 %. Palabras claves: Biopsia vertebral percutánea, patrón radiológico, lesión focal de columna vertebral. / Tesis de segunda especialidad
75

Evaluación del proceso y aplicación del consentimiento informado en procedimientos hematológicos en un hospital nacional, Lima 2022

La Torre Matuk, Alejandra January 2023 (has links)
El consentimiento informado es parte esencial de la actividad médica; además de ser un eje fundamental en la relación médico paciente y adquiere especial importancia ante la realización de diferentes procedimientos; como los procedimientos hematológicos de aspirado de médula ósea y biopsia de hueso. Por ello este estudio buscó evaluar el proceso y la aplicación del consentimiento informado en pacientes que son sometidos a procedimientos hematológicos de aspirado de médula ósea y biopsia de hueso, en un hospital nacional público de Lima metropolitana, 2022. Para este fin se llevó a cabo una investigación cuantitativa, inductiva y observacional transversal. Para la recolección de datos se elaboró y validó una encuesta que evaluó el proceso y la aplicación del consentimiento informado, en pacientes que acudieron a realizar procedimientos de aspirado de médula ósea y biopsia de hueso en el Servicio de Hematología del Hospital Nacional Arzobispo Loayza; en las dimensiones técnico – científica, humana y unidimensional. 120 pacientes fueron encuestados. La edad promedio fue de 50 +/- 3 años, el 51.7% de los participantes era de sexo femenino y 48.3 % de sexo masculino. 98,3% de los pacientes proceden de algún distrito de Lima, cuatro de cinco pacientes acuden al hospital acompañados, por lo general por un familiar, la totalidad de los pacientes fueron sometidos a aspirado de médula ósea y 92.5% a biopsia de hueso. El 76,7% de los pacientes sometidos a los diferentes procedimientos hematológicos; manifestó que la aplicación del consentimiento informado fue buena. y el 15.8% considera como buena la evaluación del proceso del CI.
76

Desenvolvimento de uma agulha para terapia celular e biópsia direta ou percutânea do coração / Development of a needle for percuttaneous heart cell therapy and biopsy

Soubihe Junior, Nathan Valle 16 May 2016 (has links)
Introdução:O papel das biopsias do miocárdio, tem tido relativa importância em cardiologia, sendo método diagnóstico fundamental em um pequeno número de patologias do coração como na doença por depósito de glicogênio, amiloidose, hemocromatose e nas miocardites. Ao longo dos anos, o desenvolvimento de diferentes procedimentos que possibilitam a obtenção de fragmentos do tecido cardíaco passou por diversos estágios e evoluída miocardiectomia a céu-aberto aos cateteres endovasculares, passando por procedimentos com agulhas de punção. Estes apesar de estar em desuso atualmente, têm particular importância por proporcional acesso ao miocárdio e a cavidade ventricular esquerda. Paralelamente, a terapia celular tem sido utilizada na recuperação e preservação da função cardíaca em coronariopatia crônica e na doença de chagas. As punções biópsias do coração ressurgem como possível método alternativo de acesso ao miocárdio e implante de material biológico para terapia celular. Objetivos:apresentar instrumento de punção, biopsia e injeção intramiocárdica de material biológico, padronizar a técnica e atestar a segurança do método.A adaptação consiste em um sistema de escarificação do miocárdio para permitir melhor fixação de células-tronco. O objetivo do presente trabalho visa apenas o desenvolvimento da agulha e testar histologicamente a qualidade das biópsias. Método: O instrumento para punção e injeção de material biológico é composto por uma agulha exterior (1), chamado de acoplamento de infusão, o qual contém na sua extremidade uma ponta romba (2) e vários orifícios de 0,5 mm de diâmetro (3). Internamente, está equipado com uma agulha com um mandril fechado, que quando introduzidas no exterior, pode ser mobilizada para dentro para encher os orifícios laterais ocluindo ou soltá-los. O procedimento para a produção de microlesões micro é feito através da troca do mandril de ponta romba (durante o procedimento) por um mandril escova (4), provido de microcerdas que são estruturalmente concebidas para preencher os orifícios com a exteriorização das pequenas cerdas (5). O instrumento está equipado com um mecanismo de bloqueio, que permite a sua mobilização perfeita como uma única unidade de microlesões ou, ainda pode ser utilizado somente como uma agulha externa, de modo que pode tornar-se um instrumento de injeção biológica. Resultado: A técnica já foi testada em modelo suíno vivo mostrando sua viabilidade e segurança. Como resultados são apresentados aspectos macroscópicos e microscópicos do coração (Corantes Hematoxilina eosina, Tricrômico Masson e Azul de Evans).Conclusão: No tocante a sua função o novo Instrumento de punção/infusão tem por característica principal o fato de ser multifuncional. Permite ao operador acessar a cavidade ventricular esquerda por via transtorácica sem risco de lesão (perfuração), das artérias coronárias. Permite penetrar o miocárdio sem laceração das fibras musculares pela divulsionamento das mesmas e escarificar o miocárdio. gerando micro-lesões musculares por intermédio de seu mandril com cerdas, promovendo a \"inflamação benéfica ao processo de transplante celular. / Introduction: The role of myocardial biopsy has had relative importance in cardiology, being fundamental diagnostic method in a small number of diseases of the heart as in glycogen deposit disease, amyloidosis, hemochromatosis and in miocardites. Over the years, the development of different procedures that allow obtaining cardiac tissue fragments went through several stages and evolved from open miocardiectomy to endovascular catheters, going through procedures with puncture needles. These despite being in disuse today, have particular importance for offering access to myocardium and left ventricular cavity. At the same time, the Cellular therapy has been used in the recovery and preservation of cardiac function in chronic coronary artery disease and Chagas disease. The puncture-heart biopsies to re-emerge as a possible alternative method of access to the myocardium and implantable biomaterial for cell therapy. Objectives: Objectives: to present puncture tool, biopsy and intramyocardial injection of biological material, standardizing the technical and certify the safety of the method. The adaptation allows in a myocardial scarification system for making possible a better stem cells fixation. The objective of this study covers only the development of needle and test, macroscopically and histologically the quality of biopsies. Methods: The instrument for puncturing and injection of biological material is composed of an external needle (1), called coupling infusion, which contains at its end a blunt tip (2) and multiple 0.5 mm diameter holes (3). Internally it is fitted with a blunt mandrill needle, which when introduced into the external, can be mobilized inside to fill the lateral holes occluding or releasing them. The procedure for producing micro lesions is done by exchanging the blunt mandrill (during the procedure) for a brush-mandrill (4), provided with micro bristles that are structurally designed to fill the holes with small exteriorization of bristles (5). The instrument is equipped with a locking mechanism, which allows its perfect mobilization as one single unit for micro lesions or it can be used only as an external needle so it can become a biological injection instrument.Result: The technique has been tested in vivo pig model showing its feasibility and safety. The results are presented through macroscopic and microscopic aspects of the heart (dyes hematoxylin eosin, Masson Masson and Evans blue).Conclusion: Regarding its function the new instrument is to be multifunctional main feature. It allows the operator to access the left ventricular cavity through transthoracic without risk of injury (perforation) of the coronary arteries. It allows penetrate the myocardial laceration of the muscle fibers by divulsionamento of them and rip the myocardium. generating muscle micro-injuries through its arbor with bristles, promoting \"inflammation beneficial to the cell transplant process.Key words: heart biopsy puncture, infusion of stem cells in the heart.
77

Estudo dos genes codificadores de citocinas implicadas na modulação da leishmaniose tegumentar americana e correlação com os achados clínico-laboratoriais da doença / Study of genes encoding cytokines involved in the modulation of American cutaneous leishmaniasis and correlation with the clinical-laboratory findings of the disease

Hippolito, Daise Damaris Carnietto de 31 August 2017 (has links)
A resposta imune desencadeada em pacientes com leishmaniose tegumentar Americana (LTA) é predominantemente celular. Assim, o estudo dos mecanismos imunológicos responsáveis pela formação, progressão e cura desta infecção é de grande importância, considerando a deformação que ela pode causar em indivíduos infectados. Este estudo investigou a expressão de mRNA de IFN-?, IL-10, IL-27, TNF-?, TGF-? e IL-6 em 40 biopsias de parafina (FFPE) fixadas em formalina de pacientes com diagnóstico clínico e laboratorial para LTA. Um grupo de 10 biópsias FFPE coletadas de pacientes com diagnóstico clínico de leishmaniose mucosa (LM) foi utilizado para o controle da evolução da infecção. Inicialmente, foi padronizado a extração de RNA, a síntese de cDNA e a escolha do gene endógeno em 9 biopsias frescas e 8 FFPE. Após essas padronizações, as moléculas de RNA de fragmentos de biopsias parafinadas, foram extraídas com kit específico, tratadas com DNase, quantificadas por fluorimetria e sintetizadas para cDNA. A expressão relativa de cada citocina foi determinada (em duplicata) por PCR em tempo real. As reações foram normalizadas frente ao padrão de expressão do gene endógeno GAPDH, que foi previamente padronizado. O padrão de expressão de cada gene alvo foram determinados segundo a fórmula do \"CT comparativo\" (2-??CT), na qual calcula-se quantas vezes mais ocorre a expressão do gene alvo em relação a indivíduos normais. Também incluído nesse estudo 5 amostras de biopsia de pele de indivíduos normais (grupo IV). Os resultados foram expressos em média de quantificação relativa, a análise estatística foi realizada utilizando foi determinada por Teste t não pareado e teste F para comparação de variâncias, onde três grupos de pacientes foram formados. Grupo I, 35 pacientes com LTA, cuja expressão relativa de IFN-? foi inferior a 100. Grupo II, 5 pacientes com LTA cuja expressão relativa de IFN-? foi superior a 100. Grupo III, 10 pacientes com leishmaniose mucosa. Os níveis de expressão para IFN-? foram 33,34; 214,1 e 129,6 vezes maiores para os Grupos I, II e III, respectivamente do que as amostras do controle normal. Para o TNF-? foram 11,22; 2,37 e 4,59 vezes superiores ao normal nos Grupos I, II e III, respectivamente. Para IL-10 foram 5,14; 11,54 e 2,51 vezes superiores aos valores normais nos Grupos I, II e III, respectivamente. Para IL-27 foram 15,81; 85,29 e 17,29 vezes superiores ao normal nos Grupos I, II e III, respectivamente. Para o TGF-? foram 5,38; 4,33 e 4,72 vezes superiores ao normal nos Grupos I, II e III, respectivamente. Para a IL-6 foram 5,92; 5,69 e 2,09 vezes superiores aos valores normais nos Grupos I, II e III, respectivamente. Estes resultados foram semelhantes a resultados de estudos que analisam a expressão de citocinas já sintetizadas. No geral, os resultados de expressão gênica das citocinas estudadas sugerem que a exacerbação da resposta imune do perfil Th1 (IFN-?) poderia levar ao surgimento de lesões mais graves nos pacientes dos Grupos II e III. Os níveis elevados de mRNA de IL-10, observado nos pacientes do Grupo II podem promover baixa ativação macrofágica, colaborando com a replicação do parasita e assim culminar com a progressão da doença. A expressão de mRNA de IL-27 não interferiu na expressão de mRNA de IFN-? nas células dos pacientes com leishmaiose tegumentar ou leishmaniose mucocutânea. Em conclusão, estes resultados podem sugerir que os pacientes do Grupo II podem desenvolver formas mais graves de LTA quando comparados aos do Grupo I. / The immune response triggered in patients with American cutaneous leishmaniasis (ACL) is predominantly cellular. Thus, the study of the immunological mechanisms responsible for the formation, progression and cure of this infection is of great importance, considering the deformation that it can cause in infected individuals. This study investigated the expression of IFN-?, IL-10, IL-27, TNF-?, TGF-? and IL-6 mRNA in 40 formalin-fixed paraffin-embedded paraffin biopsies (FFPE) from patients with clinical and laboratory diagnosis for LTA. A group of 10 FFPE biopsies collected from patients with clinical diagnosis of mucosal leishmaniasis (MCL) was used to control the evolution of the infection. Initially, RNA extraction, cDNA synthesis and the choice of the endogenous gene were standardized in 9 fresh biopsies and 8 FFPE. After these standardizations, the RNA molecules of fragments of paraffin-shaped biopsies were extracted with a specific kit, treated with DNase, quantified by fluorimetry and synthesized for cDNA. The relative expression of each cytokine was determined (in duplicate) by real-time PCR. Reactions were normalized against the expression pattern of the endogenous GAPDH gene, which was previously standardized. The expression pattern results for each target gene were determined by the \"comparative CT\" (2-??CT) formula, in which it is calculated how many times more the expression of the target gene occurs in relation to normal individuals. Also included in this study 5 skin biopsy samples from normal subjects (group IV). The results were expressed as mean relative quantification, statistical analysis was performed using was determined by unpaired t test and F test for comparison of variances, where three groups of patients were formed. Group I, 35 patients with ACL, whose relative expression of IFN-? was less than 100. Group II, 5 patients with ACL whose relative expression of IFN-? was greater than 100. Group III, 10 patients with mucosal leishmaniasis. The expression levels for IFN-? were 33,34; 214,1 and 129,6 times higher for Groups I, II and III, respectively than the samples from the normal control. For TNF-? were 11,22; 2,37 and 4,59 times higher than normal in Groups I, II and III, respectively. For IL-10 were 5,14; 11,54 and 2,51 times higher than the normal values in Groups I, II and III, respectively. For IL-27, 15,81; 85,29 and 17,29 times higher than normal in Groups I, II and III, respectively. For TGF-? were 5,38; 4,33 and 4,72 times higher than normal in Groups I, II and III, respectively. For IL-6 were 5,92; 5,69 and 2,09 times higher than the normal values in Groups I, II and III, respectively. These results were similar to the results of studies that analyze the expression of cytokines already synthesized. In general, the gene expression results of the cytokines studied suggest that the exacerbation of the Th1 profile (IFN-?) immune response could lead to more serious lesions in patients in Groups II and III. Elevated levels of IL-10 mRNA observed in Group II patients may promote low macrophage activation, assisting in the replication of the parasite and thus culminating in the progression of the disease. Expression of IL-27 mRNA did not interfere in the expression of IFN-? mRNA in the cells of patients with tegumentary leishmaiosis or mucocutaneous leishmaniasis. In conclusion, these results may suggest that patients in Group II may develop more severe forms of ACL when compared to those in Group I.
78

Pesquisa do Linfonodo Sentinela em Pacientes portadoras de CÃncer de Mama localmente avanÃado e submetidas à quimioterapia neoadjuvante / Linfonodo sentry in cancer in breast local advanced pÃs-quimioterapia neoadjuvante

Paulo Henrique Walter de Aguiar 27 December 2007 (has links)
CoordenaÃÃo de AperfeiÃoamento de Pessoal de NÃvel Superior / estudar o linfonodo sentinela em pacientes portadoras de cÃncer na mama localmente avanÃado e que foram submetidos a quimioterapia neoadjuvante, compararando-o com os linfonodos axilares nÃo-sentinelas. Verificar a taxa de identificaÃÃo do linfonodo sentinela nestas pacientes, assim como estimar a sensibilidade, especificidade, falso-negativo, valor preditivo negativo e acurÃcia do mÃtodo. Metodologia: estudo transversal de validaÃÃo de teste diagnÃstico, envolvendo 34 pacientes oriundas do AmbulatÃrio da Maternidade-Escola Assis Chateaubriand. As pacientes portadoras de cÃncer na mama localmente avanÃado foram submetidas a quimioterapia neoadjuvante e aquelas que apresentaram axila clinicamente negativa para metÃstase de cÃncer de mama foram submetidas a biopsia do linfonodo sentinela e linfadenectomia axilar, utilizando administraÃÃo subareolar de azul patente, e este, apÃs sua identificaÃÃo, foi estudado mediante o exame de citologia de contato e parafina e comparado com conteÃdo linfÃtico axilar nÃo-sentinela. Realizada anÃlise descritiva e anÃlise dos testes utilizando teste t de Student, as proporÃÃes dos testes foram consideradas significativamente diferentes quando a probabilidade de estas serem semelhantes foi menor ou igual a 0,05. Resultados: Quando foi testada a citologia de contato intra-operatÃrio e parafina linfonodo sentinela e padrÃo-ouro os linfonodos sentinelas e nÃo-sentinelas, a taxa de identificaÃÃo do linfonodo sentinela foi de 85,3%. A sensibilidade foi de 84,62% e a especificidade de 100%. O valor preditivo negativo de 87,99% e taxa de falso-negativo de 12,01%. A acurÃcia foi de 92,77%. Dado observado na amostra foi a diferenÃa significativa do nÃmero mÃdio do total de linfonodos observados entre o grupo de pacientes com tempo de intervenÃÃo cirÃrgica Ãtimo p=0,037. Quando foi testada apenas a citologia de contato intraoperatÃria do linfonodo sentinela e padrÃo-ouro, a parafina dos linfonodos sentinelas e nÃo-sentinelas a sensibilidade foi de 62,50%, a especificidade de 100%, valor preditivo negativo de 75,04%, falso-negativo de 24,96% e acurÃcia de 82,38%. ConclusÃo: a citologia de contato intraoperatÃrio do linfonodo sentinela para pacientes com cÃncer de mama localmente avanÃados com axila clinicamente negativa apÃs quimoterapia neoadjuvante apresenta baixa sensibilidade e taxa de falso-negativo elevada. / Aims: investigating sentinel lymph node in patients with locally advanced breast cancer whom were administered neoadjuvant chemotherapy, by contrast to non-sentinel axillary lymph nodes. Verifying the identification of sentinel lymph node rate in these patients, as well as estimating methodâs sensibility, specificity, false-negative and accuracy. Methodology: transversal study for validation of a diagnostic test, with 34 patients from Maternidade-Escola Assis Chateaubriandâs ambulatory. The locally advanced breast cancer patients were treated with neoadjuvant chemotherapy, and the ones with cancer metastasis clinically negative axilla were submitted to sentinel lymph node biopsy and axillary lymphadenectomy, using subareolar patent blue, and, after its identification, it was studied with contact cytology and paraffin and it was compared with non-sentinel axillary lymph content. The descriptive analysis of tests used Studentâs t-test, and tests proportions were considered significantly different when their similarity possibility was less or equal to 0.05. Results: When intraoperatory contact cytology study, paraffin sentinel lymph node and gold standar, sentinel and non-sentinel lymph nodes, the sentinel lymph node identification rate was 85.3%. Sensibility was 84.62%, and specificity was 100%. The predictive negative value was 87.99%, and the false-negative rate was 12.01%. Accuracy rate was 92.77%. The study points the significant difference of total lymph nodes mean number observed among the group with optimal time of surgical intervention p=0.037. When only the intraoperatory contact cytology of sentinel lymph node and gold pattern, the paraffin of sentinel and non-sentinel lymph nodes, sensibility was 62.50%, specificity 100%, predictive negative value 75.04%, false-negative 24.96%, and accuracy 82.38%. Conclusion: intraoperatory contact cytology of sentinel lymph node to locally advanced breast cancer patients with clinically negative axilla after neoadjuvant chemotherapy presents low sensibility and high false-negative rates.
79

Intoxicação experimental de cães com sementes de Crotalaria spectabilis (Leg. Papilionoideae) /

Bellodi, Carolina. January 2010 (has links)
Orientador: Mário Roberto Hatayde / Banca: Mirela Tinucci Costa / Banca: Maria Angélica Dias / Resumo: Sabe-se que a C. spectabilis é muito utilizada como adubação verde e para controle de nematóides, com isso espalha-se facilmente, misturando-se com o milho e outros cereais contaminando as rações. O objetivo do presente estudo foi o de avaliar os efeitos tóxicos da semente de Crotalaria spectabilis, quando trituradas e misturadas à ração de cães. Nesse experimento foram utilizados 12 cães, 6 machos e 6 fêmeas, com idades variadas, divididos em três grupos de 4 animais. Os tratamentos foram divididos por grupos, sendo que cada grupo recebeu respectivamente, 0,2, 0,4 e 0,6% de sementes de C. spectabilis, por 28 dias, que foram trituradas e adicionadas à ração. Semanalmente avaliou-se o perfil hematológico e bioquímico dos cães, além do exame físico realizado diariamente. Nos exames bioquímicos realizados, houve alteração significativa da enzima GGT. Os sinais clínicos observados foram, principalmente, alopecia periocular e alopecia difusa, além de hiperceratose nasal, espirros, tosse, vômitos esporádicos, constipação e fezes ressequidas. Para o exame histopatológico foi extraído um fragmento de fígado através de agulha tipo TRU-CUT®. Observou-se hepatócitos tumefados, vacuolização de células nos sinusóides, necrose focal, anisocitose, cariomegalia, células de Kupffer com variadas pigmentações, fibrose e presença de pigmento biliar nos hepatócitos caracterizando doença hepática. Concluise baseado nos exames histopatológicos que as concentrações oferecidas de sementes de C. spectabilis 0,2, 0,4 e 0,6% no período de 28 dias são tóxicas aos cães / Abstract: It is known that C. spectabilis is widely used as green manure and for controlling nematodes, with that spreads easily, mingling with the infecting maize and other cereal rations. The aim of this study was to evaluate the toxic effects of Crotalaria spectabilis seeds, when crushed and mixed with the food of dogs. In this experiment we used 12 dogs, six males and six females, of various ages, which were divided into three groups of four animals. Each group received respectively 0.2, 0.4 and 0.6% of seeds of C. spectabilis, for 28 days, which were crushed and added to the diet. Weekly it was evaluated the hematological and biochemical profile of dogs, in addition to physical examination performed daily. In biochemical tests performed, significant alteration of the enzyme GGT. Clinical signs observed were mainly periocular alopecia and diffuse alopecia, and hyperkeratosis on nose, sneezing, coughing, occasional vomiting, constipation and dry feces. For the histopathology was extracted through a liver biopsy needle type TRU-CUT®, it was observed tumefactive hepatocytes, vacuolization of cells in the sinusoids, focal necrosis, anisocytosis cariomegalia, Kupffer cells with different pigmentation, fibrosis and presence of bile pigment in hepatocytes, characterizing liver disease. It was based on histopathological examinations offered that concentrations of seeds of C. spectabilis 0.2, 0.4 and 0.6% during the 28 days are toxic to dogs / Mestre
80

Estudo da viabilidade do uso da punção biópsia aspirativa por agulhas fina comparada ao da "tru-cut", em testículo de cães /

Cunha, Guilherme Nascimento. January 2009 (has links)
Orientador: Wilter Ricardo Russiano Vicente / Banca: Marcelo Emílio Beletti / Banca: José Octávio Jacomini / Banca: Maria Rita Pacheco / Banca: Paulo Henrique Franceschini / Resumo: O objetivo deste estudo foi avaliar histologicamente as biópsias testiculares de cães obtidas por punção aspirativa por agulhas fina (PAAF) e "tru cut". Foram utilizados 40 cães, adultos, hígidos, distribuídos em 2 grupos: G1 - punção biópsia aspirativa; e G2 - biópsia com agulha "tru-cut". Cada grupo foi dividido em quatro subgrupos (Ga, Gb, Gc e Gd) com cinco animais cada, sendo estes orquiectomizados 3, 7, 14 e 62 dias após as biópsias PAAF ou "Tru-cut". O material colhido pela PAAF foi submetido à avaliação citológica, e o proveniente da biópsia "tru-cut" e orquiectomia submetidos à histopatologia. Foram avaliados os espermiogramas e mensuração de comprimento e largura do escroto e colhido o soro para pesquisa de anticorpo antiespermatozóides. Referente ao espermiograma e a mensuração do escroto não foram observados diferenças (p>0,05) significativas. A amostra direcionada para citologia e histologia obtida pelas duas técnicas foi considerada de quantidade suficiente para diagnóstico. Na histopatologia a PAAF apresentou menor área de lesão e reação inflamatória comparada a "tru cut", no entanto esta última apresentou maior quantidade de material, preservando a arquitetura dos túbulos seminíferos e interstício. Não foi observado diferença (p>0,05) na produção de anticorpos anti-espermatozóides, após as biopsias. Concluímos que apesar das biópsias fornecerem material em qualidade e quantidade adequadas, e da PAAF ter se mostrado menos traumática, a escolha da técnica a ser empregada dependerá da finalidade para o qual o material se destina. / Abstract: The aim of this study it was evaluate hystologicaly the testicular biopsies in dogs obtained by aspirative puncture by fine needle and "tru-cut". Forty males dogs, adults, healthies were used, distributed in 2 groups: G1 - Fine Needle aspiration; and G2- biopsy by "Tru-cut". Each group were shared in four groups (Ga, Gb, Gc e Gd) with 5 animals each, and all of then were orchiectomized after 3, 7, 14, 62 days after the biopsies by FNA and "tru-cut" being performed. The samples collected by FNA were submitted to cytology evaluate, and the sample from tru-cut biopsy and orchiectomy submitted to histopathology. The spermiograms were evaluated, the testicular length and with were measure, and the animal's blood were collected to the anti-sperm antibody quantification. About the spermogram and measurement of scrotal bag any significative difference was observed (p>0,05). The sample to cytology and histology obtained from two techniques showed be in quantity enough to diagnostic. In histopathology, the biopsy FNA showed smaller damage area and inflammatory reaction compared to tru-cut, however this one showed biggest quantity of material, preserving the seminiferous tubules architeture and interstitium. It was not observed significative difference at anti-sperm antibodies production. We concluded that althought the biopsies provide material in quantity and quality appropriate, and the PAAF showed less traumatic, the choose of the technique to be used will depend the purpose for which the material is intended. / Doutor

Page generated in 0.0677 seconds