• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 61
  • 25
  • 20
  • 7
  • 3
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 116
  • 57
  • 28
  • 28
  • 23
  • 20
  • 19
  • 18
  • 16
  • 16
  • 16
  • 15
  • 15
  • 15
  • 15
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
31

Physical castration and inmunocastration of early-naturing bulls fed high. Concetrate diets: welfare, performance, and carcass and meat quality

Martí Rodríguez, Sònia 20 December 2012 (has links)
La castració de vedells ha estat proposada com a mètode de millora de la qualitat de la canal i de la carn. Tot i això, la preocupació pel benestar animal, el control del dolor que pugui estar associat i el seu impacte en els paràmetres productius i la qualitat de la carn dels vedells, posen de manifest la necessitat de que sigui revisada. Del primer capítol d’aquesta tesis es pot concloure que tot i que el creixement dels vedells castrats es veu afectat i que alguns paràmetres comportamentals són alterats durant les primeres dues setmanes post castració, la tècnica no està no compromet totalment el benestar dels animals, quan s’utilitza anestesia i analgèsia. El segon estudi (Capítol IV) conclou que la castració a edats prepuberals perjudica el pes de la canal i la conformació dels vedells Holstein i que per tant, caldria sacrificar els animals als 14 mesos d’edat; a més, la castració quirúrgica de vedells Holstein als 8 mesos d’edat no és una bona estratègia quan es combina amb la reducció d’edat de sacrifici, ja que en el moment del sacrifici (10 mesos d’edat) aquests animals no estan recuperats de les seqüeles de la castració. Una alternativa a la castració física es la vacuna contra la hormona alliberadora de gonadotropina (GnRH). Donat que a dia d’avui, no hi ha estudis que correlacionin indicadors de benestar amb la vacuna contra GnRH, es va estudiar el benestar en la immunocastració en un tercer estudi (Capítol V), on es conclou que la immunocastració pot ser una alternativa per millorar el benestar respecte a la castració física tradicional. Finalment, en un quart estudi (Capítol VI) es demostra que els animals vacunats als 7 mesos d’edat amb la vacuna contra la GnRH, amb un interval de 4 setmanes entre vacunacions, millora els paràmetres productius respecte els vedells castrats físicament, i que la immunocastració és una alternativa que permet assolir la mateixa qualitat de carn que els vedells castrats pel mètode tradicional. / Castration of bulls has been proposed as a method to improve carcass and meat quality. However, concern regarding animal welfare and pain control with this management procedure and its impact on animal performance and meat quality of bulls fed high-concentrate diets still needs to be addressed. From the first Chapter (III) of this Thesis it can be concluded that despite growth was reduced and some behavior traits were altered during the first 2 wk after castration, ring-castrating calves at 3 mo using analgesia and anesthesia could be considered as a method that controls pain and does not greatly compromise animal welfare. A second study was conducted (Chapter IV) to evaluate the hypotheses that reducing slaughter age of these pre-pubertal castrated steers could be an alternative to improve feed efficiency without compromising carcass and meat quality. From this study it was concluded that pre-puberty castration impairs carcass weight and conformation of Holstein animals if slaughter age is not delayed until 14 mo of age, and that surgical castration of Holstein animals performed at 8 mo of age is not a good strategy when combined with reduced slaughter ages, as carcass and meat quality at 10 mo of age were impaired because animals had not fully recovered from castration sequels. One alternative to physical castration is active immunization against gonadotropin-releasing hormone (GnRH). To date, there were no published studies evaluating an anti-GnRH vaccine on behavioral or physiological indicators of calf welfare, so third study was conducted (Chapter V) and conclusions were that immunocastration may be a welfare friendly alternative to traditional physical castration methods in beef calves. Finally, the fourth study of this Thesis (Chapter VI) concluded that vaccinating Holstein bulls of 7 mo of age with an anti-GnRH vaccine with a 4 wk interval improved performance compared with physically castrated bulls, and immunocastration is an alternative to achieve the same meat quality as physically castrated male cattle.
32

La pesca al Cap de Creus a l'època moderna: organització, gestió i conflictes per l'accés als recursos pesquers (segles XVI-XVIII)

Garrido, Alfons 18 May 2012 (has links)
La tesi analitza el règim de gestió i organització de la pesca a l’encesa al Cap de Creus entre els segles XVI i XVIII. A través del document de les Ordinacions de la Pesquera s’estudia la gestió de l’accés als espais de pesca i la regulació tècnica i socioeconòmica de l’activitat pesquera local: tecnologia, maniobres, tripulacions, calendaris, fiscalitat i sancions. El règim d’aprofitament comunal, d’origen medieval i basat en la territorialització i la competència pels recursos entre els pescadors de Roses, Cadaqués, La Selva i Llançà motivà una elevada conflictivitat entre comunitats, que desembocà durant l’edat moderna en episodis de violència física. / Organization and fishery management at Cap de Creus between the sixteenth and eighteenth centúries is analyzed. The historical document of Ordinacions de la Pesquera is used to study the fishery grounds access management, thecnical and socio-economic local regulation: technology, maneuvers, crews, calendars, taxation and penalties. Medieval common-based fishery resource management was based on territoriality and competition for marine resources between the fishermen comunities of Roses, Cadaqués, La Selva i Llançà. During modern age resulted in episodes of physical violence among them.
33

Evaluation of autumn frost resistance in Juglans regia L.

Guàrdia Bel, Mercè 20 September 2013 (has links)
Institut de Recerca i Tecnologia Agroalimentàries (IRTA). Centre Torre Marimon / Les diferents tasques exposades en aquesta tesi busquen aprofundir en els coneixements sobre la resistència de Juglans regia L. a les gelades de tardor, en les vessants metodològica, genètica i ecofisiològica. El primer objectiu del treball va ser el determinar una metodologia adequada per avaluar el caràcter “resistència a les gelades de tardor” en J. regia, aspecte recollit en el Capítol I. Es va testar la utilitat del paràmetre Fv/Fm obtingut a partir de la mesura de la fluorescència de les clorofil·les del clorènquima de l’escorça en brots de l’any. Els resultats van ser comparables amb els dels mètodes habitualment utilitzats per avaluar els danys de gelades en brots llenyosos, com són l’anàlisi visual de danys i el càlcul d’alliberació relativa d’electròlits. Aquest primer estudi va permetre establir la temperatura de -8.5ºC com la que ja provoca danys visibles sobre J. regia a la tardor. Tot i ser l'avaluació dels danys per fred mitjançant la Fv/Fm el sistema més fàcil i ràpid, a partir del II capítol, per la naturalesa dels objectius dels diferents assaigs, els mètodes emprats van ser els dos mètodes “clàssics” esmentats. L’aprofundiment en els coneixements de la genètica d’aquest caràcter adaptatiu es va abordar als capítols II i III. En primer lloc, es va analitzar la relació entre el genotip i l’ambient i el pes relatiu de cada un dels factors pel que fa a la resistència a les gelades de tardor. L’estudi es va realitzar en quatre procedències de Juglans regia L. de la Península Ibèrica, plantades a dues zones ecològicament diferents també dins de la Península Ibérica. Es van detectar diferències temporals en l'aclimatació al fred entre els dos llocs d'assaig; no obstant, l’ordre que ocupava cada procedència en relació als danys observats a cada assaig fou el mateix. Així doncs, es va poder constatar la importància de la component genètica en l’expressió d’aquest caràcter. Dins d’aquest assaig es va observar un vincle altitudinal, en el que les procedències de les zones de menor altitud eren sempre les més danyades. Posteriorment l’estudi es va centrar en estimar l’heretabilitat familiar del caràcter, a partir d’un test de progènies, obtenint un valor de hF2=0.63. S’avaluà també el vincle del caràcter amb altres caràcters fenològics i vegetatius i s’observà una correlació genètica significativa i positiva tant amb la durada del període vegetatiu com amb el creixement anual en diàmetre. El valor de l’heretabilitat en sentit estricte calculat a partir de la correlació progenitor-progènie va ser de h2 = 0,34. L’últim objectiu, abordat al capítol IV, consistí en l’avaluació de la influència de l’estrès hídric estival (típic del Clima Mediterrani) sobre la resistència dels Juglans a les gelades de tardor. Aquest estudi es va realitzar sobre una progènie de J. regia i una d’ híbrida de J. ×intermedia. Es varen aplicar diferents tractaments de reg tant en arbres adults com en juvenils. S’analitzaren diferents paràmetres relacionats amb l’aclimatació: la caiguda de fulla, el contingut hídric de les varetes i l’ acumulació de sucres solubles i midó als teixits. Els resultats de la major part de les variables estudiades van mostrar un possible avançament de l’aclimatació en els individus sotmesos a tractaments hídrics restringits. Ara bé, aquesta aparent avantatge compromet negativament el creixement i per tant aquests resultats mereixen una avaluació acurada en les noves aforestacions de l’àrea mediterrània. / Las diferentes tareas que se exponen en esta tesis buscan profundizar en los conocimientos sobre la resistencia de Juglans regia L. a las heladas de otoño, en las vertientes metodológica, genética y ecofisiológica. El primer objetivo del trabajo fue determinar una metodología adecuada para evaluar el carácter “resistencia a las heladas de otoño” en J. regia, recogido en el Capítulo I. Se testó la utilidad del parámetro Fv/Fm obtenido a partir de la fluorescencia de las clorofilas del clorénquima cortical de la corteza en brotes del año. Los resultados fueron comparables con los métodos utilizados habitualmente para evaluar daños producidos por heladas en brotes lignificados, como son el análisis visual de daños y el cálculo de la liberación relativa de electrolitos. Este primer estudio permitió establecer la temperatura de -8.5ºC como la que ya provoca daños visibles sobre J. regia en otoño. Aunque la evaluación de los daños mediante la Fv/Fm fue el sistema más rápido y fácil, a partir del Capítulo II, debido a la naturaleza de los objetivos de los diferentes ensayos, los métodos utilizados fueron los “clásicos”, mencionados anteriormente. La profundización en los conocimientos de la genética de este carácter adaptativo se abordó en los capítulos II y III. En primer lugar, se analizó la relación entre el genotipo y el ambiente y el peso relativo de cada uno de los factores en relación a la resistencia a las heladas de otoño. El estudio se realizó en cuatro procedencias de Juglans regia L. de la Península Ibérica, plantadas en dos zonas ecológicamente diferentes también dentro de la Península Ibérica (una de clima atlántico y otra de clima mediterráneo). Se detectaron diferencias temporales en la aclimatación al frío entre los dos sitios de ensayo; no obstante, el orden que ocupaba cada procedencia en relación a los daños observados en cada ensayo fue el mismo. De esta manera se pudo constatar la importancia de la componente genética en la expresión de este carácter. En este ensayo se observó un vínculo altitudinal, en el que las procedencias de las zonas de menor altitud eran las más dañadas. Posteriormente el estudio se centró en estimar la heredabilidad familiar del carácter, a partir de un test de progenies, integrado por 22 familias de medios de hermanos de J. regia de distintos orígenes, obteniéndose un valor de hF2=0.63. Se evaluó también el vínculo del carácter con otros caracteres fenológicos y vegetativos como el crecimiento anual en diámetro. El valor de la heredabilidad en sentido estricto calculado a partir de la correlación progenitor-progenies fue de h2 = 0,34. El último objetivo, abordado en el capítulo IV, consistió en la evaluación de la influencia del estrés hídrico estival (típico del clima Mediterráneo) sobre la resistencia de los Juglans a las heladas de otoño. Este estudio se realizó sobre una progenie de J. regia y una progenie híbrida de J. ×intermedia. Se aplicaron diferentes tratamientos de riego en árboles adultos y juveniles. Se analizaron diferentes parámetros relacionados con la aclimatación: caída de hoja, contenido hídrico de varetas y acumulación de azúcares solubles y almidón en los tejidos. Los resultados de la mayor parte de las variables estudiadas mostraron un posible avance en la aclimatación en los individuos sometidos a tratamientos hídricos restringidos. Esta aparente ventaja compromete negativamente el crecimiento, y por lo tanto, estos resultados merecen una evaluación precisa en las nuevas aforestaciones del área mediterránea. / The work described in this thesis aims to deepen knowledge of autumn frost resistance of Juglans regia L. in methodological, genetic and ecophysiological terms. The first objective of the study was to determine an appropriate methodology for evaluating the trait "autumn frost resistance" in J. regia, included in Chapter I. An assessment was made of the usefulness of the Fv/Fm parameter obtained from measurement of chlorophyll fluorescence in cortical bark chlorenchyma of annual budsticks. The results were comparable with those of methods commonly used to assess freezing damage to woody tissues, namely visual analysis and calculation of relative electrolyte leakage. This first study allowed establishing -8.5°C as the temperature which causes the first visible autumn freezing damage on J. regia. Although the assessment of cold damage by Fv/Fm was faster and easier, from Chapter II onwards the nature of the objectives of each assay obliged the use of the two aforementioned "classical" methods to estimate freezing damage. In-depth knowledge of the genetics of this adaptive trait was addressed in Chapters II and III. First, the relationship between genotype and environment was examined as well as the relative weight of each factor on autumn frost resistance. The study was conducted in four provenances of Juglans regia L. from the Iberian Peninsula, planted in two ecologically different areas, the Spanish Atlantic and Mediterranean coast. Temporary differences were detected in cold acclimation entrance between the two trial areas; however, the order of each provenance in relation to freezing damage was the same in both areas. Thus, the importance of the genetic component in the expression of this trait was confirmed. The existence of an altitudinal link between provenances was also observed, with those from lower areas of elevation always the most damaged. The study then focused on estimating family heritability of the trait from a progeny test, integrated by 22 half-sib progenies of J. regia from different origins, obtaining a coefficient of hF2=0.63. The relationship of the trait with other vegetative and phenological features was also evaluated, and a significant positive genetic correlation was observed with both the length of the growing season and the annual growth in diameter. The value of the narrow-sense heritability obtained from the progenitor-progeny regression was h2 = 0.34. The final task, addressed in Chapter IV, consisted of evaluating the influence of summer drought stress (typical in the Mediterranean climate) on autumn frost resistance of Juglans. This study was conducted on a progeny of J. regia and a hybrid progeny of J. ×intermedia. Different irrigation treatments were applied to both adult and young trees. Several parameters related to cold acclimation were analysed: leaf fall, budstick water content and the accumulation of soluble sugars and starch in the tissues. The results of most of the variables showed a possible advance of acclimation in individuals subjected to water restricted treatment. However, this apparent advantage is offset by a negative effect on growth and therefore these results deserve careful evaluation in new afforestation in the Mediterranean area.
34

Selección de nuevas variedades de melocotón [Prunus persica (L.) Batsch] en función de caracteres agronómicos, morfológicos, de calidad y de conservación del fruto

Reig Córdoba, Gemma 12 December 2013 (has links)
Espanya és el quart productor de préssec [Prunus persica (L.) Batsch] i el segon a escala europea, amb una producció anual de més d’un milió de tones. La majoria de les varietats comercialitzades provenen de programes de millora genética d’Estats Units, Itàlia i França, la qual cosa ha provocat un gran dependència dels obtentors estrangers i ha donat lloc a l’aparició de diferents programes nacionals de millora i selecció de noves varietats adaptades a les condicions edafo-climàtiques de les principals zones de cultiu. No obstant, aquesta actual dependència juntament amb la falta d’adaptabilitat de moltes de les varietats quan aquestes són cultivades en zones de condicions climàtiques diferents a les que han estat obtingudes, la necessitat requerida pels agricultors i tècnics de camp a obtenir dades sobre el seu comportament agronòmic i qualitatiu ha donat lloc a la necessitat d’obtenir aquesta informació, que és lo que l’IRTA-Estació Experimental de Lleida està duent a terme en les seves parcel•les experimentals des de 1994, marc d’aquesta Tesis Doctoral. L’objectiu general d’aquest estudi és la caracterització agronòmica, morfològica i qualitativa de varietats comercials de préssec, nectarina, pavia, préssec pla i nectarina plana cultivades a la zona de la Vall de l’Ebre, amb la finalitat d’aprofundir en el coneixement d’aquells factors que poden afectar a una bona elecció per part dels agricultors, tècnics i comercials. A més, s’ha estudiat l’evolució de la maduració i la qualitat en camp, així com el comportament en postcollita de diferents varietats de nectarina cultivades en parcel•les comercials. / España es el cuarto productor mundial de melocotón [Prunus persica (L.) Batsch] y el segundo a escala europea, con una producción anual de más de un millón de toneladas. Las variedades comercializadas proceden en su mayoría de programas de mejora genética de Estados Unidos, Italia y Francia, lo que ha provocado una excesiva dependencia de los obtentores extranjeros, y ha dado lugar a la aparición de diferentes programas nacionales de mejora y selección de nuevas variedades adaptadas a las condiciones edafo-climáticas de las principales áreas de cultivo. La actual dependencia juntamente con la falta de adaptabilidad de muchas variedades extranjeras cuando éstas son cultivadas en zonas de cultivo diferentes de donde han sido obtenidas, y la inmediatez requerida por los agricultores y técnicos de campo para obtener datos sobre su comportamiento agronómico y cualitativo, ha dado lugar a la necesidad de obtener esta información, y es lo que el IRTA-Estación Experimental de Lleida está llevando a cabo en sus parcelas de experimentación desde 1994, marco de esta Tesis Doctoral. El objetivo general de este estudio es la caracterización agronómica, morfológica y cualitativa de variedades comerciales de melocotón, nectarina, pavía, melocotón plano y nectarina plana cultivadas en la zona del Valle del Ebro, con el fin de profundizar en el conocimiento de aquellos factores que puedan afectar a una buena elección por parte de los agricultores, técnicos, y comerciales. Además, se ha estudiado la evolución de la maduración y de la calidad en campo, así como el comportamiento en poscosecha de diferentes variedades de nectarina cultivadas en parcelas comerciales. / Spain is the fourth largest peach crop [Prunus persica (L.) Batsch] producer in the world and the second producer in the European Union with an annual production more than one million tons. The commercialized cultivars have their origin in different breeding programs, mainly from USA, Italy and France breeding programs. This has produced an excessive and not desirable dependency on the foreign breeders, and boost to the development of different national breeding and selection programs for the selection of new cultivars well-adapted to the main growing areas climatic conditions. Nevertheless, this current dependency together with the lack of adaptation of some of these cultivars when they are grown under climatic conditions different from those where they were originally developed, the immediacy required by growers and technicians to establish an experimental trial to provide data about agronomic and qualitative performance, has led to the need to obtain this information. This is what IRTA-Experimental Station of Lleida is carrying on its experimental fields since 1994, framework of this thesis. The general objective of the study was the agronomical, morphological and qualitative characterization of commercial melting peach, nectarine, nonmelting peach, flat peach and flat nectarine cultivars grown in the Ebro Valle area, in order to gain a better understanding of which factors can contribute to growers, technicians and retailers to make a good choice. Another objective has been the study of ripening and quality evolution in the field, as well as postharvest performance of different nectarine cultivars from commercial orchards.
35

Caça de subsistência e conservação na Amazônia (reserva extrativista rio Xingu, Terra do Meio, Pará) : ecologia da caça e avaliação de impactos na fauna

Ramos, Rossano Marchetti 22 August 2013 (has links)
Tese (doutorado)—Universidade de Brasília, Instituto de Ciências Biológicas, Departamento de Ecologia, Programa de Pós-Graduação em Ecologia, 2013. / Submitted by Alaíde Gonçalves dos Santos (alaide@unb.br) on 2013-11-08T13:23:09Z No. of bitstreams: 1 2013_RossanoMarchettiRamos.pdf: 14381503 bytes, checksum: a43b426f281ec05711f8d41e48c4da83 (MD5) / Approved for entry into archive by Guimaraes Jacqueline(jacqueline.guimaraes@bce.unb.br) on 2013-11-20T12:41:33Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2013_RossanoMarchettiRamos.pdf: 14381503 bytes, checksum: a43b426f281ec05711f8d41e48c4da83 (MD5) / Made available in DSpace on 2013-11-20T12:41:33Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2013_RossanoMarchettiRamos.pdf: 14381503 bytes, checksum: a43b426f281ec05711f8d41e48c4da83 (MD5) / Investigamos a caça e avaliamos os efeitos desta atividade e da presença humana em populações de mamíferos. O estudo foi realizado na Reserva Extrativista Rio Xingu (RESEX), com densidade demográfica de cerca de 0.08 pessoas/km2. Ela localiza-se na Terra do Meio, região inserida num vasto mosaico de Unidades de Conservação e Terras Indígenas, alvo de conflitos fundiários e de crescente desmatamento pela expansão da fronteira agropecuária. Avaliamos o efeito da caça na estrutura etária de queixadas (Tayassu pecari) em sete áreas (a RESEX e outras seis Terras Indígenas próximas) que diferiam no número de habitantes, que utilizamos como indicativo de pressão de caça. Obtivemos 486 crânios de animais caçados e os classificamos em quatro faixas etárias, com base na erupção e desgaste dentário. Não encontramos diferenças na estrutura etária relacionada aos níveis de exploração de caça. As diferenças nos níveis de pressão podem ter sido insuficientes para alterar a estrutura etária ou os queixadas, por características de sua ecologia comportamental (como estrutura social e mobilidade), podem minimizar possíveis efeitos da caça em sua estrutura etária. Investigamos também as atividades de caça e consumo de animais silvestres na RESEX, avaliando a composição de espécies caçadas, a extensão das áreas utilizadas e o efeito das distâncias percorridas à partir das residências na captura de queixadas. Obtivemos 155 entrevistas de recordação de caçada (279 animais caçados de 13 espécies) e 162 entrevistas de consumo (486 refeições e 515 itens animais consumidos). O consumo de pescado diminuiu de importância no período chuvoso (localmente chamada de inverno), passando de 45% para 34%, na época de menor precipitação (verão). Com uma variação oposta, a caça aumentou no inverno, variando de 28% (verão) a 34% dos itens animais consumidos.Em relação às espécies caçadas, os queixadas compuseram 63% dos animais caçados no inverno e 31% no verão. Já as pacas (Cuniculus paca) variaram no sentido oposto (3% e 27%, respectivamente). As atividades de caça concentraram-se nas proximidades das residências (até 4.1km de distância) e do rio Xingu, já que as residências localizam-se às margens deste. A caça de um número pequeno de espécies, alta dominância de queixadas e a aparente inexistência de variação do número de queixadas (a espécie mais importante) e biomassa capturados por caçada em relação à distância das residências sugerem um impacto de caça relativamente baixo. Além disso, utilizamos armadilhas fotográficas (1818 armadilhas-dia) e modelos de ocupação pra investigar os efeitos da caça e o uso do espaço pelas pessoas (distância das residências e densidade demográfica) em queixadas, antas (Tapirus terrestris) e cutias (Dasyprocta leporina). Avaliamos também covariáveis relacionadas à sazonalidade (precipitação e nível dos rios), distância do rio Xingu e vegetação (terra firme ou sazonalmente inundável). Encontramos pouco efeito das variáveis relativas à presença humana na ocupação e probabilidade de captura das espécies avaliadas. Os queixadas tiveram uma menor probabilidade de captura nos locais próximos às residências (até 2km) e as antas apresentaram uma menor probabilidade de ocupação nas áreas próximas ao rio Xingu, que pode estar relacionada à caça ser mais intensa nestes locais. O efeito da pressão antrópica na cutia foi ambíguo e baixo. Em conjunto, nosso dados apontaram para um efeito relativamente baixo da caça nas populações exploradas. Isto deve estar relacionado à baixa densidade demográfica, à existência de extensas áreas não caçadas nas proximidades e à oferta de pescado. No entanto, a caça ocorreu principalmente nas proximidades do rio Xingu. Na Amazônia, áreas próximas aos grandes rios normalmente são mais produtivas e possuem uma maior biomassa de mamíferos. Isto pode ter minimizado ou mascarado os impactos da caça. Sugerimos que seja implementado um programa participativo de monitoramento de fauna e se inicie a discussão de regras de uso com os moradores. Sugerimos também o monitoramento da pesca e estoques pesqueiros, já que os moradores manifestaram preocupação com a diminuição da produtividade pesqueira. _______________________________________________________________________________________ ABSTRACT / We investigated hunting and assessed the effects of this activity and the human presence on the population of mammals. The study was conducted at the Xingu River Extractive Reserve (XER), where the human population density is around 0.08 inhabitans/km2. It is located in the ‘Terra do Meio’, which is inserted into a large mosaic of Protected Areas and Indigenous Lands. This region is affected by land tenure conflicts and increasing deforestation. We evaluated the effects of hunting on the age structure of white-lipped peccaries (Tayassu pecari) in seven sites (the XER and six surrounding Indigenous Lands). We used the number of inhabitants per site as an indicator of hunting pressure. We classified 486 skulls of hunted animals in four age groups, using teeth eruption and wear. No age differences related to exploitation levels were found. The differences in hunting pressure among sites may be insufficient to produce changes on age structure. Beside that some aspects of behavioral ecology of peccaries (specially related to social structure and mobility) seems to minimize possible effects of hunting. We also investigated hunting activities and consumption of wild animals in the XER, evaluating the species hunted, the extension of the hunted areas and the effect of the distance from household to hunting location on biomass and number of whitelipped peccaries caught per hunting activity. We made 155 interviews on hunting activities (279 animals caught, 13 species) and 162 on daily consumption (486 meals and 515 animal items consumed). Fish consumption decreased in relevance in the rainy season (locally called winter), from 45% to 34% of animal items consumed. The hunting showed an opposite variation, responding to 34% of animal items consumed in winter and 28% in summer (drier period). In relation to animals hunted, the white-lipped peccaries represented 63% of total animal hunted in winter and 31% in summer whereas pacas (Cuniculus paca) showed an opposite variation (3% and 27%, respectively). Hunting activities were concentrated in the areas next to households (not far than 4.1 km) and to the Xingu river. The hunt of a small number of species, high predominance of peccaries and apparent lack of relation between the distance from residences and the amount of white-lipped peccaries or biomass caught suggest a relatively low impact of hunting. We also used camera traps (1,818 trapping-days) and occupancy models to investigate the effects of hunting and the use of space by people (distance and density of households) on white-lipped peccaries, Brazilian tapirs (Tapirus terrestris), and agoutis (Dasyprocta leporina). We also assessed the effects of covariates related to seasons (rainfall and river level), distance to Xingu River and vegetation (“terra firme” or seasonally flooded forests). The species most affected by human presence was the white-lipped peccary. Tapirs had a lower occupancy nearby the Xingu River, which might be related to a higher hunting pressure in these areas. The effects of anthropic pressure on agoutis were both ambiguous and small. Our results indicated a relatively low effect of hunting on the harvested populations. This could be related to low human density, to large non-hunted areas that might act as source of animals, and to the importance of fish as source of food. Moreover hunting occurred mainly in the areas close to the Xingu River. In the Amazon, the areas close to the big rivers tend to have greater productivity and higher mammal biomass. This may have minimized or masked the impacts of hunting. We suggest the implementation of a participatory monitoring program of hunting activities and also of faunal use regulation, to be discussed with all stakeholders. The monitoring of fishing and fish stocks is also needed. The local population have expressed their concerns with the decrease of fishing productivity.
36

Padrão de atividades de duas comunidades de mamíferos no extremo norte da Amazônia brasileira sob diferentes níveis de conservação

Luna, Rodolfo Burgos de 31 January 2014 (has links)
Submitted by Amanda Silva (amanda.osilva2@ufpe.br) on 2015-03-11T12:14:26Z No. of bitstreams: 2 DISSERTAÇÃO Rodolfo Burgos de Luna.pdf: 1468324 bytes, checksum: a1403700c13605c2a83d1b02c6b13415 (MD5) license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) / Made available in DSpace on 2015-03-11T12:14:26Z (GMT). No. of bitstreams: 2 DISSERTAÇÃO Rodolfo Burgos de Luna.pdf: 1468324 bytes, checksum: a1403700c13605c2a83d1b02c6b13415 (MD5) license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) Previous issue date: 2014 / PROPESQ; CAPES; FACEPE / A bacia amazônica apresenta uma das florestas tropicais mais ricas em biodiversidade do mundo. A biodiversidade de mamíferos é ameaçada frequentemente pelos impactos antrópicos, que podem ainda, provocar alterações nos padrões de atividades desses animais. Dessa forma, o objetivo deste trabalho foi analisar a influência das ações antrópicas na dinâmica de assembléias de mamíferos terrestres no norte da Amazônia. As áreas de estudo foram a ESEC Maracá, Assentamento Entre Rios e Assentamento Bom Jesus, localizadas no estado de Roraima e a REBio Uatumã, localizada no estado do Amazonas. As armadilhas fotográficas foram instaladas ao longo de trilhas em cada área e permaneceram ligadas durante 24 horas/dia, por um período mínimo de 32 dias. O esforço amostral variou ente 448 e 504 câmeras-dia. Uatumã apresentou a maior riqueza (n=16) e diversidade (H=2,532) de espécies. A abundância de mamíferos foi mais elevada nas unidades de conservação (14,08 indivíduos/câmeras-dias). T. terrestres, L. pardalis, D. leporina e C. paca variaram o seu padrão de atividades entre as áreas. A sobreposição espacial e temporal mostrou que a maioria das relações de sobreposição ocorreram nas unidades de conservação. A relação de sobreposição espacial e temporal entre L. pardalis e P. onca (85,95%) foi a principal entre as espécies. Nosso estudo mostrou que, a maioria das espécies de mamíferos estão sendo prejudicadas com os impactos antrópicos, apresentando baixas abundâncias e alterações no seu padrão de atividades.
37

Karawara: a caça e o mundo dos Awá-Guajá / Karawara: hunting and the worl of Awá - Guajá

Uirá Felippe Garcia 14 March 2011 (has links)
Esta tese consiste na etnografia de um povo Tupi-Guarani da Amazônia Oriental, os Awá-Guajá, localizados no estado do Maranhão. Os Awá-Guajá são um povo fundamentalmente caçador, e a tese se debruça sobre as relações que estabelecem entre as atividades de caça e outros processos de vida, como o parentesco, através da idéia de rikô; e a cosmologia, através da idéia de karawara. Basicamente são examinadas: (1) as formas pelas quais os Awá se relacionam com seu território, e as concepções cosmográficas; (2) as formas de produção da pessoa humana; (3) a conjugalidade e a construção do parentesco; (4) a caça, como uma atividade central à vida; (5) e, finalmente, a relação dos humanos com um grupo de entidades não-humanas denominadas karawara. / This thesis is an ethnographic account of the Awa-Guajá people, a Tupi-Guarani speaking group that lives in eastern Amazonia, in the state of Maranhão, Brazil. The work examines: (1) the ways they conceive of territory, and their cosmographic perceptions; (2) human personhood and ways of being; (3) conjugality and kinship processes; (4) hunting as a central activity to life; and (5) finally, the relationship between humans and the karawara (non-human entities), which is also central to life and Awá-Guajá\'s world. The thesis focuses on the relationships established by these people, the activities of hunting, and other life processes, such as kinship, through the idea of \'riko\'; and cosmology, through the idea of karawara.
38

Marcadores moleculares para identificação de espécies da fauna brasileira: ferramentas para inibição da caça predatória no Brasil

FERREIRA, Paula Braga 31 January 2011 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T23:13:47Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo8_1.pdf: 1293352 bytes, checksum: 746673d69958e017a467483837256871 (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2011 / Fundação de Amparo à Ciência e Tecnologia do Estado de Pernambuco / A caça predatória ilegal é o segundo maior fator de impacto em populações de animais silvestres no Brasil, ficando atrás apenas da perda de habitat por desmatamento. Apesar de ser proibida no Brasil (Leis n° 5.197/1967 e n° 9.605/1998), o poder público ainda não dispõe de recursos eficientes e cientificamente testados que possam ser utilizados em análises forenses visando comprovar o ato da caça, seja ela desportiva ou com finalidade comercial. A análise baseada no DNA tem sido utilizada em várias situações, com a finalidade de detectar fraudes comerciais e outras ilegalidades. Diante do exposto, o objetivo do presente trabalho foi à identificação e a utilização de perfis de PCR/RFLP espécieespecíficos para diagnóstico forense de 15 espécies da fauna brasileira e sua diferenciação de quatro espécies domésticas (bovino, suíno, caprino, ovino), totalizando 19 espécies. Para tanto foram realizadas análises de seqüências de nucleotídeos com os programas Sequencher 4.9, BioEdit 6.0.7, CLEAVER, pDRAW e Gene Runner 3.0.5, tendo sido identificados vários SNPs associados à criação de sítios de enzimas de restrição discriminantes. Com apenas 9 enzimas foram obtidos os perfis de PCR/RFLP discriminantes para as 19 espécies. A validação do protocolo in vitro foi realizada com amostras biológicas de 6 espécies silvestres (Agouti paca, Cebus apella, Dasyprocta leporina, Dasypus novemcinctus, Euphractus sexcinctus, Tayassu tajacu) juntamente com 4 espécies domésticas (Bos taurus, Capra hircus, Ovis aries and Sus scrofa), e os perfis detectados na analise in silico foram confirmados em gel de agarose 2%. O presente estudo reforçou o potencial de polimorfismos do gene Citocromo b como poderosos marcadores para identificação de espécies. Os dados produzidos aqui podem ser úteis como ferramentas em conservação no combate a caça predatória e monitoramento do comércio ilegal de carne de caça e de seus produtos
39

Estrutura da comunidade de primatas no extremo norte da Amazônia brasileira: avaliação dos aspectos ambientais e impacto da caça

ALVES, José Ramon Gadelha de Azevedo 31 January 2012 (has links)
Submitted by Danielle Karla Martins Silva (danielle.martins@ufpe.br) on 2015-03-03T18:17:22Z No. of bitstreams: 2 José Ramon Gadelha de Azevedo Alves. Programa de Pós-Graduação em Biologia Animal. 2012.pdf: 2645952 bytes, checksum: 6e3ab52042f8b39d8998fee05f484b54 (MD5) license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) / Made available in DSpace on 2015-03-03T18:17:22Z (GMT). No. of bitstreams: 2 José Ramon Gadelha de Azevedo Alves. Programa de Pós-Graduação em Biologia Animal. 2012.pdf: 2645952 bytes, checksum: 6e3ab52042f8b39d8998fee05f484b54 (MD5) license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) Previous issue date: 2012 / CNPq / Embora os primatas sejam um dos táxons mais estudados até hoje, ainda pouco se sabe sobre como a estrutura de uma comunidade de primatas pode variar entre diferentes áreas. Além disso, quando a caça está presente, raramente é avaliado como esse fator pode agir independentemente das alterações vegetacionais. Esse trabalho objetivou avaliar como as características do hábitat e o impacto da caça podem afetar a estrutura da comunidade de primatas no extremo norte da Amazônia brasileira. Para tal, foram realizadas amostragens através de transecto linear em duas áreas submetidas à pressão da ação, mas com diferentes fitofisionomias (Assentamentos Novo Paraíso e Entre Rios) e uma área protegida com fitofisionomia semelhante a Novo Paraíso, o Parque Nacional do Viruá. Nós realizamos um esforço amostral de 1248,7 km percorridos nas três áreas, o que resultou em um total de 410 observações das oito espécies de primatas presentes na área de estudo. Em geral, a estrutura da comunidade apresentou-se altamente variável, tanto a nível regional quanto local, o que pode ser melhor explicado pelas diferenças nas fitofisionomias do que o impacto da caça. O assentamento Entre Rios, formado por uma fitofisionimia de Floresta Ombrófila Densa, apresentou uma maior abundância e biomassa de espécies maiores, comparada com Novo Paraíso e até mesmo com a área protegida, estas formadas por um mosaico de campinas, campinaranas e florestas ombrófilas. Assim, a ação da caça não se mostrou tão determinante na estruturação da comunidade, apesar de serem detectadas algumas variações entre a área caçada e não caçada com mesmas fitofisionomias. Isso é explicado pelo fato dos caçadores preterirem os primatas em detrimento de outras espécies, como ungulados, mas principalmente por esses assentamentos serem formados por uma matriz florestal contínua, permitindo um balanço fonte-dreno eficiente.
40

A caça comercial de jacarés no baixo rio Purus e suas implicações no manejo sustentável na Reserva Piagaçu-Purus, Amazônia Central

Mendonça, Washington Carlos da Silva 09 August 2009 (has links)
Made available in DSpace on 2015-04-11T13:54:35Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Dissertacao Washington Carlos da Silva Mendonca.pdf: 484370 bytes, checksum: a48adf077b33b55e5d78ab164b39391d (MD5) Previous issue date: 2009-08-09 / Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado do Amazonas / This study valuated the caimans hunting with hook practiced in the Low Purus river at the Sustainable Development Reserve (RDS) Piagaçu-Purus, Central Amazon. This activity is realized by the riveriner aim the caiman meat production in salt-dry to supply the interstates trade. The knowledge scenery about the hunting of caiman with hook was put in public since 2003, however, not much is know about this catch effects on the caiman hunting productivity and its catch length. Aim to valuate the effect of this catch, were accompanied 31 caiman hunting with hook in the period of February to October 2008. Multiple Linear Regressions and Simple Linear Regression Analyzes were applied to model the caiman catch production and size. The mass of meat produced by the hunting were modeling in function of the river water level, community distance and hunting effort using hook. Were caught 124 caimans, where: 53 with suspense hook and 71 with the hook armed under land. The modeling of the size of hook and to water deep explained 48% of caiman length variance, while the modeling that used the height of hook parameter above the water surface and water deep explain 38% of this variance. The Simple Linear Regression was utilized to modeling the caiman length caught in function of distance hook traped under land from the interface water-land, showing a variance of 60% for the sample size. The hunting effect presented in this study indicates the intensive hunting pressure on the caiman population, confirmed through produced caiman meat decreasing near to hunters communities. Confirmed through Multiple Linear Regression values expressed for 70% of variance for this production. Was observed too that the caiman hunting are proportionally inverse to the river water level. The Caiman crocodilus caught length present higher abundance of individual above 70cm of snout-vent length. This indicate that the hunting method guard the replacement individuals to maintain the caiman population. While the Melanosuchus niger specie had the higher abundance of caught individual sub adult, noting the reduction of big adults. The absence of this caiman length class sustain the hypothesis that the individual lenght structure of M. niger population are probably affected by the intense hunting pressure. The results presented can be utilized to subsides the public policy for assert the sustainable management of caiman in the Amazon States, Brazil. / Este estudo avaliou a caça de jacaré com anzol praticada no baixo Rio Purus na Reserva de Desenvolvimento Sustentável (RDS) Piagaçu-Purus, Amazônia Central. Esta atividade é realizada pelos ribeirinhos e visa à produção de carne de jacaré seco-salgada para abastecer o comércio interestadual. O conhecimento do cenário sobre a caça de jacaré com anzol foi levado a publico em 2003, no entanto, pouco se sabe sobre os efeitos desta caça quanto à sua produtividade e tamanho de captura. Com intuito de avaliar o efeito desta prática, foram acompanhadas 31 caçadas de jacaré com anzol no Período de fevereiro a outubro de 2008. Análises de Regressão Linear Múltipla e Simples foram aplicadas para modelar a produção e tamanho dos jacarés capturados. A quantidade de carne produzida por caçada foi modelada em função da cota do rio, da distância da comunidade e do esforço de caça com anzol. Foram capturados 124 jacarés, onde: 53 com anzol suspenso e 71 com anzol armado sobre o solo. A modelagem do tamanho do anzol e da profundidade da água explicou 48% da variância dos tamanhos dos jacarés, enquanto que o modelo que utilizou os parâmetros da altura do anzol acima da lâmina de água e profundidade da água explicou 38% dessa variância. A Regressão Linear Simples foi utilizada para modelar o tamanho do jacaré capturado em função da distância do anzol armadilhado em terra até a interface água-terra, mostrando uma variância de 60% no tamanho dos exemplares. Os efeitos da caça de jacaré apontados neste estudo indicam intensa pressão de caça sobre o estoque, confirmado através da diminuição de carne produzida próximo as comunidades ali instaladas. Confirmado através dos valores da Regressão Linear Múltipla que expressou 70% de variância nessa produção. Foi observado também, que a captura do jacaré é inversamente proporcional ao nível do rio. Os tamanhos dos Caiman crocodilus capturados apresentaram maior abundância de indivíduos acima de 70 cm de comprimento rostro-cloacal indicando que o método de caça resguarda indivíduos repositores para a manutenção da população. Enquanto que a espécie Melanosuchus niger, teve a maior abundância de indivíduos capturados subadultos, notando-se baixa de grandes adultos. A ausência desta classe de tamanho sustenta a hipótese de que a estrutura de tamanho dos indivíduos na população de M. niger é provavelmente afetada pela intensa pressão de caça. Os resultados apresentados podem ser utilizados para subsidiar políticas publicas que possam assegurar o manejo sustentável do jacaré no Estado do Amazonas.

Page generated in 0.5966 seconds