Spelling suggestions: "subject:"citologia"" "subject:"mitologia""
351 |
Control de la estabilidad de ciclinas de G1 por nutrientesHernández Ortega, Sara 18 July 2014 (has links)
El control del ciclo celular está altamente regulado mediante diferentes CDKs asociadas a ciclinas. En Saccharomyces cerevisiae, la CDK esencial Cdc28 es la que regula mayoritariamente este proceso. En la fase G1 del ciclo celular, otra CDK, Pho85, también colabora en este proceso asociada a las ciclinas Pcl1 y Pcl2. Pho85 se considera un enzima accesorio con funciones redundantes básicamente porqué: 1) su delección no da un fenotipo de letalidad (como si lo hace Cdc28) y 2) porqué los substratos descritos para Cdc28 lo son a su vez para Pho85. En esta tesis, hemos demostrado que, aunque es cierto que ambas CDKs regulan a los mismos substratos, lo hacen en condiciones ambientales distintas y que esto es facilitado por un mecanismo de destrucción de proteínas diverso. Hasta el inicio de este trabajo, se conocía el complejo SCF como el único capaz de degradar las ciclinas de G1 pero hemos observado que Dma1, otra E3 ligasa, es la que regula específicamente a Pcl1. Esta ciclina es ubiquitinada in vitro e in vivo por Dma1 y esto es necesario para la correcta degradación de Pcl1 in vivo. Como el SCF, Dma1 también se basa en una pequeña secuencia presente en sus sustratos a la que hemos llamado DDD, sin la cual, Pcl1 no era ubiquitinado correctamente in vitro y no era correctamente degradada in vivo. La fosforilación de Pcl1 mediante Pho85 en la Thr39 y la Ser43 es necesaria para su destrucción in vivo. Además, hemos podido demostrar que este mecanismo regulado mediante fosforilación y ubiquitinación, tiene un sentido fisiológico dado que en condiciones pobres en nutrientes, Pcl1 es la ciclina principal de la fase G1 del ciclo, siendo así acordes unos niveles mas bajos de la E3 ligasa Dma1. Por lo tanto, los complejos Pho85-Pcl1 ayudan a rearrancar el ciclo cuando no hay suficientes nutrientes en el medio y Cdc28 está downregulada y Dma1 es un mecanismo de degradación dependiente y controlado por la presencia de nutrientes en el medio.
Así también, Pho85-Pho80 enlazan la regulación del metabolismo con la fase G1 del ciclo al fosforilar a Cln3 en presencia de fosfato, estabilizando a la ciclina mediante fosforilación. Hemos observado que esta fosforilación se da en lugares diversos a la que realiza su CDK Cdc28, seguramente dado que Pho85 la regula como sustrato y no como ciclina. Esto, nos llevó a sospechar que la degradación de Cln3 pudiese darse por un mecanismo diferente a la que sufre cuando es controlada por su propia CDK. Sabiendo que Pho85 está regulando también de diferentes maneras la autofagia, quisimos comprobar que no fuera este mecanismo el mecanismo de degradación de Cln3. Tras observar que no era así, también buscamos la posible E3 ligasa que estuviese ubiquitinando a esta proteína y, aunque no conseguimos encontrar, cabe destacar que observamos que Ubc4 se encuentra relacionada con el proceso de destrución de Cln3.
|
352 |
Nous mecanismes de resistència primària al trastuzumab (Herceptin): bases moleculars per a la determinació d'un nou subtipus de càncer de mama (Basal/ErbB2+)Oliveras Ferrarós, Cristina 21 June 2013 (has links)
The aim of this doctoral thesis was to unravel mechanisms underlying primary resistance to trastuzumab regarding a putative new breast cancer subtype with mixed basal & ErbB2+ molecular features. Using the JIMT-1 breast cancer cell line as a model, we have been able to identify several candidate mechanisms responsible for trastuzumab resistance in basal/ErbB2+ breast cancer cells: 1) overexpression of survivin, an inhibitor of apoptosis protein family member; 2) Overactivation and sub-cellular re-localization of IGF-1R, a growth factor receptor involved in cellular proliferation and metastasis; and 3) Over-representation of breast cancer cells bearing the CD44+CD24-/low mesenchymal phenotype, which are enriched with putative breast cancer stem cells (CSCs) due to the activation of epithelia-to-mesenchymal transition (EMT) phenomena / El motiu d’aquesta tesi doctoral és l’estudi dels possibles mecanismes de resistència intrínseca al trastuzumab en el marc d’un nou subtipus intrínsec de càncer de mama basal/ErbB2+. Gràcies a l’ús de la línia cel·lular de càncer de mama JIMT-1 com a model d’estudi, hem identificat els possibles mecanismes pels quals el càncer de mama basal/ErbB2+ no respon al tractament amb trastuzumab: 1) augment dels nivells de survivina (una proteïna inhibidora de l’apoptosi), 2) augment dels nivells, activació, i canvi de localització del receptor IGF-1R (receptor implicat en la proliferació cel·lular i formació de metàstasi), i 3) augment de la subpoblació de cèl·lules mesenquimals amb fenotip de cèl·lules mare tumorals CD44+CD24-/low (CMTs) generades mitjançant la transició epiteli-mesènquima (TEM)
|
353 |
Dynamic behavior of type IV collagen at cell-biomaterial interfaceCoelho, Nuno Miranda 25 May 2012 (has links)
The initial molecular events that take place at biomaterials interface mimic to a certain extent the natural interaction of cells with the extracellular matrix (ECM). In this thesis we describe the fate of adsorbed type IV collagen (Col IV) - the main structural component of the basement membrane (BM) - as an important target in vascular tissue engineering. We studied the adsorption kinetic of Col IV on different model surfaces varying in wettability, chemistry and charge, and followed how it alters the molecular organization of the adsorbed protein layer. We strived to learn how it will affect the subsequent cellular interaction. AFM studies revealed specific substratum– dependent adsorption pattern of Col IV ranging from single molecular deposition to fine
meshwork formation at high coating concentrations, which is characteristic for hydrophilic and NH2 functionalized substrates. Conversely, the formation of a complex networks consisting of molecular aggregates were found on hydrophobic and COOH modified surfaces. Complex structures were found also when a family of model substrates with tailored density of OH, CH3 and NH2 functions were used. Human umbilical endothelial cells (HUVEC) and fibroblasts were employed to study the biological response on these substrata. We found that fibroblast not only interact with adsorbed Col IV but also tend to reorganize it in fibril like pattern, which is strongly dependent on the materials surface properties. Following the trend of adsorption NH2>CH3>COOH>OH the reorganization pattern of Col IV improve with lowering the amount of protein. However, the cells interact better with hydrophilic and NH2 surfaces, thus acting independently on the amount of adsorbed Col IV. This trend was confirmed by the quantitative measurements of cell adhesion and spreading, as well as, the expression of p-FAK, α1 and α2 integrins – all reflecting the proper functioning of cell adhesion machinery. This is the first study that addresses the relationship between microscopic observation for remodeling of surface associated Col IV and it´s dynamic behavior in nano scale. We found that cells remodel Col IV in two ways: by mechanical reorganization and via proteolytic degradation. We identify the role of FN in the reorganization process and the involvement of MMP2 and MMP9 in the pericellular degradation activity of both HUVEC and fibroblasts. The later was further quantified via FITC labeled Col IV release and zymography. We found that in hydrophobic environment the degradation activity can override the Col IV organization process, which corroborates with the altered cell morphology, abrogated cell adhesion machinery and altered capability of HUVEC to form capillary-like structures. Taken together these results support our view that the ability of cells to remodel surface associated proteins affects strongly the biological performance of a biomaterial. They also show that the appropriate chemical functionalization (NH2, OH), combined with Col IV pre-adsorption, comprises a prospective biomimetic modification that might provide insights for the improved endothelization of cardiovascular implants.
|
354 |
Estudi biosistemàtic del gènere "Dianthus" L. al NE de la Península IbèricaBernal i Cid, Mercè 21 March 2000 (has links)
El objetivo de la memoria ha sido la revisión biosistemática de los taxones del genero “Dianthus L”. presentes en el NE de la Península Ibérica. Los 19 taxones reconocidos se estudian desde los puntos de vista morfológico, anatómico, fitodermológico, carpológico, palinológico y cariológico. El conjunto de resultados ha sido procesado mediante diversos análisis de taxonomía numérica.
De acuerdo con los resultados obtenidos a partir de las diferentes metodologías utilizadas, proponemos el reconocimiento de 19 taxones (14 especies, 4 subespecies y 1 variedad) en el área geográfica estudiada. Para cada una de las entidades indicamos el nombre valido según el actual código internacional de nomenclatura botánica, los sinónimos homotípicos y heterotípicos (que, en conjunto, suponen mas de 300 nombres), la tipificación del taxón, la relación de la iconografía publicada, la descripción detallada, la ecología, la distribución geográfica en el territorio estudiado y la relación del material estudiado. Finalmente, incluimos también una clave de identificación de las diferentes unidades taxonómicas reconocidas.
|
355 |
Avaliação da atividade biológica "in vitro" de polissacarídeos obtidos dos gêneros Pleurotus, Lentinus e AgaricusBiscaia, Stellee Marcela Petris January 2012 (has links)
Orientador : Profª. Drª. Célia Regina Cavichiolo Franco / Coorientador : Prof. Dr. Edvaldo da Silva Trindade / Autor não autorizou a divulgação de impresso e digital / Dissertação (mestrado) - Universidade Federal do Paraná, Setor de Ciências Biológicas, Programa de Pós-Graduação em Biologia Celular e Molecular. Defesa: Curitiba, 29/02/2012 / Inclui referências : f. 105-109 / Área de concentração: Biologia celular e molecular / Resumo: Sete milhões e seiscentos mil pessoas no mundo morreram de câncer em 2008. Câncer é uma doença que apresenta controle anormal da divisão celular, resultando em crescimentos invasivos, ou formação de tumores, que podem se difundir por todo o corpo. Desde tempos antigos há uma busca por compostos naturais para a cura de doenças, sendo associado à medicina popular, assim pesquisas científicas têm sido intensificadas por todo o mundo. Drogas extraídas de diferentes fontes naturais podem ser utilizadas na quimioterapia para o câncer e no combate a outras doenças. O presente trabalho teve por objetivo avaliar o potencial biológico de diferentes polissacarídeos, obtidos de cogumelos dos gêneros Pleurotus, Lentinus e Agaricus, em células de melanoma murino, linhagem B16F10. Quatro diferentes polissacarídeos foram empregados nesta pesquisa, denominados de P1, P2, P5 e P6. Após os experimentos realizados, os resultados demonstram que o P1 não apresenta citotoxicidade, não altera a proliferação celular, aumenta o espraiamento celular e reduz a capacidade invasiva das células. Já o polissacarídeo P2, também reduz a capacidade invasiva das células e aumentou a capacidade de adesão celular em laminina. O P6 modificou a morfologia celular visualizada em microscopia eletrônica de varredura. Já o P5 foi o menos promissor, pois modificou apenas o espraiamento celular. Evidências na literatura atual demonstram corroborar com nossos resultados, visto que muitos polissacarídeos apresentam as mesmas alterações em células tumorais, sendo promissores também em análises in vivo. Assim podemos concluir que os polissacarídeos P1, P2 e P6 serão possíveis agentes antitumorais. Estes resultados alcançados com os respectivos polissacarídeos, de forma promissora, nos dão motivação para seguir com estudos posteriores, que possam comprovar a eficiência desses compostos em modelos tumorigênicos in vivo. Palavras-chave: Melanoma. Polissacarídeos. Cogumelos. Pleurotus. Lentinus. Agaricus. B16F10. / Abstract: Seven and six hundred thousand million people worldwide died from cancer in 2008. Cancer is a disease that shows abnormal control of cell division, resulting in invasive growth or tumor formation which can spread throughout the body. Since ancient times there is a search for natural compounds for curing diseases being associated to popular medicine as well scientific research have intensified worldwide. Drugs extracted from different natural sources can be used in chemotherapy for cancer and to combat other diseases. This study aimed to assess the biological potential of different polysaccharides obtained from mushrooms of the genera Pleurotus, Lentinus and Agaricus; in murine melanoma cells, B16F10 line. Four different polysaccharides were used in this study, called P1, P2, P5 and P6. After the experiments, the results show that P1 non-cytotoxic, does not alter cell proliferation, increased cell spreading and reduces the invasiveness of cells. Since P2 polysaccharide also reduces the invasiveness of the cells and increase cell adhesiveness laminin. The P6 modified cell morphology displayed in scanning electron microscopy. But the P5 was the least promising because only modified cell spreading. Evidence in the literature demonstrates corroborate our results, as many polysaccharides have the same changes in tumor a cell, also promising and in vivo analyzes. Thus we conclude that the polysaccharides P1, P2 and P6 are possible antitumor agents. These results achieved with the respective polysaccharides, promisingly, give us motivation to continue with further studies that can demonstrate the effectiveness of these compounds in vivo tumorigenic models. Keywords: Melanoma. Polysaccharides. Mushrooms. Pleurotus. Lentinus. Agaricus. B16F10.
|
356 |
Análise da modulação da expressão gênica de Trypanosoma cruzi ao longo da curva de crescimento e em diferentes condições de estresseSantos, Cyndia Mara Bezerra dos January 2016 (has links)
Orientador : Christian Macagnam Probst / Coorientador : Daniela Parada Pavoni / Tese (doutorado) - Universidade Federal do Paraná, Setor de Ciências Biológicas, Programa de Pós-Graduação em Biologia Celular e Molecular. Defesa: Curitiba, 29/08/2016 / Inclui referências : f. 133-147 / Resumo: O Trypanosoma cruzi é o agente da doença de Chagas, sendo um protozoário flagelado pertencente à ordem Kinetoplastida. Este parasita está distribuído em 21 países. Possui um ciclo de vida bastante complexo com diferenças morfológicas ultra-estruturais, funcionais e bioquímicas, apresentando sob diferentes formas nos hospedeiros invertebrados e vertebrados. A forma epimastigota é não infectiva e proliferativa, encontrada naturalmente no trato digestivo do inseto vetor, podendo ser cultivada in vitro. Um importante passo para melhor entendimento desse parasita é estudo das suas características celulares e moleculares apresentadas durante a sua curva de crescimento. Nesse trabalho foi apresentada uma visão global do perfil de expressão gênica a partir das frações de mRNA total e polissomal ao longo de 10 dias da curva de crescimento de epimastigotas de T. cruzi. Usando a metodologia de RNA-seq, 2491 genes diferencialmente expressos (DEGs) foram identificados, dos quais 768 foram modulados em ambas as frações. De acordo com os padrões de modulação encontrados, os DEGs foram agrupados em 13 clusters e alguns destes apresentaram enriquecimento de termos de ontologia gênica (GO) indicando os processos biológicos e moleculares envolvidos. Análises do perfil polissomal podem revelar quais genes estão sendo traduzidos em uma determinada condição, assim o padrão de expressão desses mRNAs pode ser diferente nas frações de total e polissomal. No entanto, foi encontrada uma extensa sobreposição dos padrões de modulação para a maioria dos clusters. Claramente durante a fase estacionária o conteúdo de polissomos apresentou uma forte diminuição associado ao surgimento de grânulos de mRNA. Isto sugere que durante esta fase a maioria dos transcritos isolados a partir do colchão de sacarose está provavelmente associada a complexos de mRNA invés de polirribossomos. Isto pode indicar que os mRNAs da fase estacionária podem estar sendo protegidos por esses grânulos para posterior tradução quando o ambiente se tornar novamente favorável. Vários aspectos da curva de crescimento deste parasita foram destacados, principalmente em relação as alterações pelas quais o parasita transita ao longo da fase estacionária. Além disso, foi investigada uma possível via de controle através da concentração de glicose a qual foi proposta a partir de comparações com estudos de Saccharomyces cerevisiae. Para um estudo complementar da curva de crescimento foi realizada uma abordagem de proteômica. Os dados preliminares mostraram uma boa identificação de grupos de proteínas (3.249), a maioria representando uma proteína por grupo. Algumas proteínas diferencialmente expressadas (DEPs) foram detectadas, apesar do baixo poder estatístico das análises. Dentre 68 DEPs identificadas, 21 mostraram correlação no padrão de modulação com os dados de transcritômica. Também foi apresentada uma análise de transcritômica preliminar de epimastigotas em fase estacionária inicial submetidos a diferentes condições nutricionais (PBS, TAU e TAU3AAG) por 1, 2, 4, 6 e 24 horas. Foram identificados 612, 804 e 941 supra-genes diferencialmente expressos nos meios PBS, TAU e TAU3AAG, respectivamente. A maioria dos supra-genes modulados foram comuns nas três condições. Juntos, esses estudos representam uma etapa importante na obtenção de dados em larga escala que geração de conhecimento sobre o comportamento e resposta do parasita em diferentes condições ambientais. Palavras-chave: Trypanosoma cruzi, doença de Chagas, curva de crescimento, RNA-seq, polissomos, proteômica e estresse. / Abstract: The Trypanosoma cruzi is a flagellated protozoa that belongs to the Kinetoplastida order and is the etiologic agent of Chagas disease, an endemic illness distributed in 21 countries. The T. cruzi life cycle is complex including morphological, functional and biochemical changes. The epimastigote form is proliferative and non-infective, founded naturally in the insect vector gut and can be cultivated in vitro. An important step to comprehend the T. cruzi biology is the study of cellular and molecular features presented during its growth curve. Here, we show a global view of gene expression profile for total and polysomal RNA fractions along 10 days of the T. cruzi epimastigote growth curve in vitro. A total of 2491 differential expressed genes (DEGs) were established using RNA-Seq approach, of which 768 were modulated in both fractions. According to the modulation pattern, these DEGs were grouped into 13 clusters and some of them show enrichment to important GO terms, indicating molecular and cellular biological processes involved. The polysomal profile might reveal mRNAs that are being translated and their expression pattern could be different from the total RNA fraction, nevertheless, in most clusters we see remarkable overlapped modulation. Moreover, at the stationary phase the polysomal content greatly decline while the RNA granules seems to increase. This suggests that most of mRNAs isolated from sucrose cushion at this growth stage should be associated with granules instead with polyribosomes. This possible indicates that stationary phase mRNAs are being protected by granules for further translation when the environment becomes favorable. We highlight some views on the T. cruzi growth curve, mainly related to the alteration that the parasite pass along the stationary phase. Moreover, a possible sensing pathway for glucose depletion was suggested for T. cruzi based on Saccharomyces cerevisiae studies comparison. Growth curve complementary study was performed using proteomic approach. Preliminary data shows the identification of 3,249 protein groups, mostly representing one protein per group. Some differential expressed proteins (DEPs) were identified, besides the limited statistical power. Among the 68 DEPs identified, 21 showed correlation in their proteomic and transcriptomic modulation pattern. Preliminary transcriptomic analysis of epimastigote in early stationary phase under three nutritional different conditions (PBS, TAU, TAU3AAG) during 1, 2, 4, 6 and 24 hours were also present here. Total of 612, 804 and 941 differential expressed supra-genes were identified in PBS, TAU and TAU3AAG conditions, respectively. Most of supra-genes were common to all treatments. Together, these works represent an important step for large scale data generation that will provide insights into the parasite behavior and response to different environmental conditions. Key-words: Trypanosoma cruzi, Chagas disease, growth curve, RNA-seq, polysomes, proteome and stress.
|
357 |
Avaliação do efeito da isoflavona sobre o epitélio cérvico-vaginal e sintomas da menopausa / Evaluation of the effect of isoflavona on the cervico-vaginal epithelium and symptoms of MenopauseEdna Talarico Rodrigues 24 January 2007 (has links)
A menopausa é conseqüência da falência ovariana, caracterizada pela queda na produção de estrógenos, podendo causar na mulher vários sintomas e condições patológicas como vaginite atrófica, osteoporose e doençsa cardiovasculares. A terapia estroprogestiva é largamente prescrita na pós-menopausa, no entanto existem freqüentes efeitos colaterais e contra-indicações, inclusive possibilidade de aumento do câncer de mama. Devido a toda esta polêmica as terapias alternativas para combaterem os sintomas da menopausa estão largamente sendo exploradas, neste contexto cita-se os fitohormônios. A isoflavona é um deles obtido de várias plantas e mais usualmente da soja, que possui na sua molécula uma estrutura fenólica que se liga aos receptores de estrogênio e exerce um efeito estrogênico. Neste estudo enfocando a isoflavona, extraída da soja Glycine max, para o tratamento dos sintomas da menopausa, avaliou-se o efeito desse composto sobre a maturação do epitélio cérvico-vaginal e microbiota vaginal. Para isto propô-se um estudo randomizado, duplo cego, placebo controlado do qual participaram 49 voluntárias. Um grupo de 23 mulheres recebeu 1 cápsula/dia de 40 mg de caseína de leite, constituindo o grupo placebo e o outro grupo de 26 mulheres tratadas com 1 cápsula/dia de 40 mg de isoflavona. Amostras de urina e secreção vaginal para colpocitograma, colpocitograma com coleta úmida, bacterioscopia foram colhidas antes do início e ao término do tratamento. Foram determinados índice de maturação (I.M.) e valor de maturação (V.M.) pela técnica da citologia hormonal. O estudo da microbiota foi avaliado por exame direto a fresco e bacterioscopia de Gram. As mulheres participantes do estudo forneceram dados através de entrevistas mensais, antes do início e após o término do estudo, respondendo a questionários sobre queixas, sintomas, história da vida sexual, percepção da menopausa, estado de saúde e questões sócio demográficas. A avaliação destes dados aparece no índice de Kuppermann, nas maiores queixas e melhoras mais evidentes das mulheres tratadas com isoflavona. A avaliação do I.M. resultou no grupo tratado com isoflavona em redução significativa das células parabasais (P=0,003) no colpocitograma tradicional, em aumento significativo das células superficiais cianofílicas (P=0,006) e tendência de aumento das células superficiais eosinofílicas (P=0,18). No colpocitograma obtido por coleta úmida houve diminuição significativa das células parabasais (P=0,004), aumento significativo na porcentagem de células superficiais cianofílicas (P=0,008) e tendência de aumento das células superficiais eosinofílicas (P=0,18). No urocitograma houve redução significativa de células parabasais (P=0,008), aumento significativo na porcentagem de células superficiais cianofílicas (P=0,013) e aumento das células superficiais eosinofílicas (P=0,002). No grupo placebo não se observou variação significativa nos índices acima mencionados. O V.M. no grupo tratado com isoflavona apresentou aumento significativo (P=0,007) no colpocitograma tradicional, colpocitograma, obtido por coleta úmida (P=0,004); e no urocitograma (P=0,0008). No grupo placebo houve diminuição significativa (P=0,02) para este índice. Após o tratamento pela isoflavona houve aumento significativo de bacilos de Döederlein (P=0,005), diminuição significativa de 19,3% nos casos de vaginose bacteriana (índice de Nugent) e diminuição de outros agentes microbiológicos patogênicos. Houve diminuição dos sintomas da menopausa após o tratamento com isoflavona, também se observou diminuição das queixas após o tratamento com placebo. / The lack of estrogens characterizes postmenopausal condition and is associated with pathological conditions and symptoms, including atrophic vaginites, osteoporosis and cardiovascular disease. Hormone replacement therapy is recommended for postmenopausal women but there are contraindications and side effects. There are many alternative therapy researches in order to alleviate these symptoms. Soy isoflavone has hormonal effects in postmenopausal women, by binding a common phenolic structure to estrogens receptors. The aim of this study focusing isoflavone, extracted from soy beans Glycine max, was to evaluate the effects of isofavone on vaginal cytology, vaginal maturation index (M.I.), maturation value (M.V.), vaginal microbiota and menopausal symptoms. This study involved 49 postmenopausal women, a randomized double blind placebo controlled. The first group of 23 women was treated with 40 mg/day capsule of placebo (caseyne) and the second group of 26 women was treated with 40 mg/day capsule of isoflavone. Urine and vaginal samples for 3 slides: colpocytogram, wet sample colpocytogram, Gram-stained smears was taken at baseline and after treatment in order to determine M.I., M.V., vaginal microbiological findings and colpocytologic findings. Study participants answered an in-person interview with questions in order to determine menopausal symptoms, complains, menopause perception, sexual life, general health to determine, for instance the Kuppermann menopausal index (KMI) at baseline, every month and after six-months of treatment. The M.I. from traditional colpocytogram reduced significantly the parabasal cells (P=0,003), increased significantly the percentage of Superficial Cianophilic cells (P=0,006), there was a tendence of increasing the Superficial Eosinofilic cells (P=0,18). From wet sample colpocytogram, similar results were obtained: reduced significantly the parabasal cells (P=0,004), increased significantly the percentage of Superficial Cianophilic cells (P=0,008) there was a tendence of increasing the Superficial Eosinofilic cells (P=0,18).. In urocytogram, the results obtained were: reduced significantly the parabasal cells (P=0,008), increased significantly the percentage of Superficial Cianophilic cells (P=0,013), increase of Superficial Eosinofilic cells (P=0,002). For placebo group there were no significative changes. The Maturation Value, M.V. increased significtively (P=0,007) in traditional colpocytogram; in wet sample colpocytogram (P=0,004) and in urocytogram (P=0,0008), comparing with placebo was observed significant decrease (P=0,02) for M.V. After treatment with isoflavone there was significative increase of Döederlein bacillus (P=0,005), decrease of 19,3% in cases of bacterial vaginosis (Nugent score) and decrease of others pathogenic microbial agents. The symptoms decreased significatively in woman treated with placebo and decreased significatively in women treated with isoflavone.
|
358 |
Estudo da resposta inflamatória em lactentes com sibilância : análise de IL-10 e celularidade no aspirado nasofaríngeoPitrez, Paulo Marcio Condessa January 2001 (has links)
Episódios de sibilância secundários a infecções respiratórias virais são comuns nos primeiros anos de vida. Contudo, sua patogênese e relação com o posterior surgimento de asma permanecem ainda pouco esclarecidos. Com o objetivo de analisar a resposta celular e da IL-10 em lactentes com sibilância, foram analisadas amostras de aspirado nasofaríngeo de 71 lactentes. Os pacientes foram classificados em três grupos: primeiro episódio de sibilância (n=36), sibilância recorrente (n=18) e infecção de vias aéreas superiores (n=17). O exame citológico da secreção nasofaríngea demonstrou uma predominância de neutrófilos em todos os grupos. Não foi evidenciada a presença de eosinófilos na secreção nasofaríngea de nenhum paciente, exceto em um caso do grupo de sibilância recorrente, cujo percentual dessas células foi de 1%. Foram encontrados níveis de IL-10 significativamente aumentados no aspirado nasofaríngeo do grupo com primeiro episódio de sibilância, quando comparados ao grupo de infecção de vias aéreas superiores (p=0,017). Não foi encontrada correlação significativa entre os níveis de IL-10 em secreção nasofaríngea e gravidade do episódio de sibilância. Conclui-se que os neutrófilos são as células que predominam na resposta inflamatória em lactentes com sibilância secundária à infecção respiratória viral e que a IL-10 pode ser uma citocina com participação importante na predisposição à doença obstrutiva brônquica do lactente. / Wheezing in infancy during viral respiratory infections is common. However, the pathogenesis and the relationship with the development of asthma later in life are not well understood. The aim of this study was to evaluate the cellular pattern and IL-10 responses in nasopharyngeal secretions in these patients. Seventy one children were recruited and classified in 3 groups: first episode of wheezing (n=36), recurrent wheezing (n=18) and upper respiratory tract infections (n=17). Neutrophils were the predominant cells in cytologic analysis. Except in one recurrent wheezing infant, which accounted for 1% of the total cells, no eosinophils were detected in any sample. The IL-10 concentrations in nasopharyngeal samples from infants with the first episode of wheezing were significantly greater than those in samples obtained from patients with upper respiratory tract infections (p=0,017). There was no correlation between IL-10 levels and severity of the wheezing episodes. We conclude that neutrophils are the predominant cells in the airways of wheezy infants with viral respiratory infections and we suggest that IL-10 may play an important role in the pathogenesis of obstructive airway disease of infancy.
|
359 |
Desenvolvimento de protocolos pré-clínicos de terapia celular em modelos animais de lesão hepática aguda e crônicaBaldo, Guilherme January 2008 (has links)
Neste trabalho verificamos o efeito da administração de células mononucleares de medula óssea murinas em ratos submetidos a modelos de lesão hepática aguda (por CCl4) e crônica (por ligadura de ducto biliar comum). No modelo de lesão hepática aguda as células foram injetadas através da veia porta 24 horas após a administração de 1,25 mL/kg de CCl4. Nos ratos submetidos à LDB a injeção foi realizada 14 dias após a lesão, através da veia mesentérica. Em ambos casos, foram injetadas 1 x 106 células mononucleraes de medula óssea diluídas em 0,2 mL de PBS. A sobrevida, níveis de ALT e avaliação histológica foram analisados no modelo agudo, 72 horas após lesão. A quantificação da fibrose hepática, ALT, AST, FA, peroxidação lipídica e avaliação histológica foram realizadas no modelo crônico 14 e 28 dias após a lesão. Pode-se observar um aumento na sobrevida de ratos tratados pós IHA, com aumento do número de mitoses no tecido hepático e diminuição nos níveis de ALT 72 horas após a lesão. No modelo de LDB houve uma redução na deposição de colágeno após o tratamento e uma diminuição nos níveis de fosfatase alcalina. Os outros parâmetros não apresentaram alterações. Em ambos estudos pode-se observar a presença das células transplantadas no fígado dos animais. Nossos dados sugerem um efeito benéfico do transplante celular para as duas situações, no entanto, os resultados encontrados indicam mecanismos de ação diferentes destas células em resposta aos danos induzidos. Os resultados deste trabalho juntamente com estudo destes mecanismos podem ajudar no desenvolvimento de futuros protocolos clínicos envolvendo esta abordagem terapêutica. / In this work we verified the effects of bone marrow mononuclear cell transplantation in animal models of acute and chronic liver disease induced by carbon tetrachloride and common bile duct ligation, respectively. In the acute liver damage model, cells were injected through the portal vein of rats 24 hours after damage, induced by 1.25 mL/kg of CCl4. Rats with common bile duct ligation were transplanted with bone marrow cells 14 days after surgery through the mesenteric vein. In both protocols 1 x 106 cells were injected in 0.2 mL of PBS. Survival, ALT levels and histological evaluation were the main endpoints of the CCl4 protocol, while liver fibrosis, ALT, AST, ALP, lipid peroxidation and histologic evaluation were studied in the chronic disease model. In the CCl4 model, we were able to verify an increase in the survival rate of treated animals with a two fold raise in liver mitotic activity and reduced ALT levels 72 hours after damage. In the common bile duct ligation model there was a significant reduction in fibrotic area in cell treated animals. Besides, a significant reduction in alkaline phophatase levels was also observed. Other parameters did not show any differences among the groups. In both protocols it was possible to detect the presence of donor-derived cells in livers from treated rats. Our data suggest a benefit from cell therapy in both situations. Moreover, our findings indicate that these cells may act through different mechanisms in response to different liver insults. The results obtained in this work, combined to further studies may help in developing adequate and safe clinical protocols using cell therapies in liver disease.
|
360 |
Determinação de parâmetros oftálmicos em Iguana-verde (Iguana iguana)Araújo, Nayone Lima Lantyer Cordeiro de 22 August 2016 (has links)
Submitted by Emanoel Martins Filho (emanoelfilho@ufba.br) on 2016-12-09T13:31:58Z
No. of bitstreams: 1
Nayone Lantyer.pdf: 1923180 bytes, checksum: d9ebeeafc08bf0b1f2b936cd4c76821e (MD5) / Approved for entry into archive by Patricia Barroso (pbarroso@ufba.br) on 2017-02-03T18:39:52Z (GMT) No. of bitstreams: 1
Nayone Lantyer.pdf: 1923180 bytes, checksum: d9ebeeafc08bf0b1f2b936cd4c76821e (MD5) / Made available in DSpace on 2017-02-03T18:39:52Z (GMT). No. of bitstreams: 1
Nayone Lantyer.pdf: 1923180 bytes, checksum: d9ebeeafc08bf0b1f2b936cd4c76821e (MD5) / CONS NAC DE DESENVOLVIMENTO CIENTIFICO E TECNOLOGICO - CAPES / A iguana-verde (Iguana iguana) tornou-se popular como animal de estimação exótico devido às suas características corporais distintas e a conveniência de sua manutenção, o que aumentou a ocorrência de problemas relacionados ao manejo, com frequência associados à diferentes alterações oftálmicas. Assim, objetivou-se com o presente trabalho estabelecer parâmetros oftálmicos para diferentes testes diagnósticos em iguanas-verdes (Iguana iguana). Foram utilizados 27 animais, de ambos os sexos, com idade estimada entre 1 e 8 anos, conduzidos ao Centro de Triagem de Animais Silvestres (CETAS – Salvador), submetidos a contenção física para execução dos seguintes testes: avaliação da produção lacrimal através do teste lacrimal do vermelho de fenol (TLVF), da tira endodôntica de papel absorvente (TEPA) e do teste lacrimal de Schirmer (TLS); determinação da microbiota conjuntival e teste de susceptibilidade antimicrobiana; mensuração da pressão intraocular (PIO) por tonometria de rebote; avaliação ultrassonográfica do bulbo do olho, através de diferentes planos de avaliação; e citologia conjuntival. A mediana ± intervalo semi-interquartil (S-IQR) para TLVF, TEPA, TLS, CHFP e PIO foram 3,89 ± 1,67 mm/15s, 8,50 ± 2,40 mm/min, 1,00 ± 0,50 mm/min, 12,45 ± 1,67 mm e 18,00 ± 1,75 mmHg, respectivamente. Houve crescimento em 18 das 20 amostras coletadas, com predominância de bactérias Gram-positivas (75,76%) e o Staphylococcus spp. foi o micro-organismo mais isolado (39,40%). O teste de susceptibilidade antimicrobiana mostrou maior resistência do Staphylococcus spp. a polimixina B. A mediana ± S-IQR para profundidade da câmara anterior foi de 1,20 ± 0,16 mm e 1,40 ± 0,20 mm; profundidade da câmara posterior foi de 6,85 ± 0,58 mm e 6,85 ± 0,53 mm; espessura da lente foi de 4,45 ± 0,26 mm e 4,30 ± 0,31 mm; e comprimento axial do olho foi de 12,60 ± 0,77 mm e 12,55 ± 0,73 mm, para os planos sagital e dorsal. O comprimento do Conus papilaris (Cp) foi de 6,05 ± 0,35 mm e 5,90 ± 0,50 mm; e a espessura do Cp foi de 1,15 ± 0,25 mm e 1,20 ± 0,21 mm, sem diferenças nas posições 4,5 e 7,5 horas. Na citologia conjuntival foi possível observar amostras hipercelulares, com densos aglomerados de células basalóides e escamosas não ceratinizadas. Os resultados obtidos no presente trabalho servirão de auxílio ao diagnóstico e terapêutica de alterações oculares em Iguana iguana. / Green iguanas (Iguana iguana) have become popular pets in several countries because of their distinct body characteristics and convenience in the maintenance, increasing the occurrence of problems related to management, frequently associated to different ocular diseases. The purpose of this study was to establish reference parameters for different ophthalmic diagnostic tests in green iguanas (Iguana iguana). Twenty-seven healthy animals, both sexes, age estimated between one and eight years, conducted to the Triage Center of Wild Animals (CETAS), manually restrained were assessed. Tear production was evaluated by phenol red thread tear test (PRTT), endodontic absorbent paper point tear test (EAPPTT) and schirmer tear test (STT), as well as culture of the conjunctival bacterial flora and antimicrobial susceptibility test, palpebral fissure length (PFL), rebound tonometry, ocular ultrasonography using different evaluation plans, and conjunctival cytology. Median ± semi-interquartile range (S-IQR) PRTT, EAPPTT, STT, PFL and intraocular pressure (IOP) was 3.89 ± 1.67 mm/15s, 8.50 ± 2.40 mm/min, 1.00 ± 0.50 mm/min, 12.45 ± 1.67 mm e 18.00 ± 1.75 mmHg, respectively. Bacterial growth was observed in 18 of 20 samples, with predominance of Gram-positive bacteria (75.76%) and Staphylococcus spp. as the most isolated microorganism (39.40%), with resistance pattern to polymyxin B demonstrated by the antimicrobial susceptibility test. Median ± S-IQR anterior chamber depth was 1.20 ± 0.16 mm and 1.40 ± 0.20 mm; posterior chamber depth was 6.85 ± 0.58 mm and 6.85 ± 0.53 mm; lens length was 4.45 ± 0.26 mm and 4.30 ± 0.31 mm; and axial globe length was 12.60 ± 0.77 mm and 12.55 ± 0.73 mm, for the sagittal and dorsal planes. Conus papilaris (Cp) length was 6.05 ± 0.35 mm and 5.90 ± 0.50 mm; and Cp width was 1.15 ± 0.25 mm and 1.20 ± 0.21 mm, without differences between 4.5 and 7.5 hours. Hypercellular samples, with dense clusters of basaloid and squamous epithelial cells were observed in the conjunctival cytology. The results in the present study may be helpful for diagnosis and therapeutic of ocular disorders in green iguanas.
|
Page generated in 0.1724 seconds