• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 232
  • 17
  • 12
  • 12
  • 12
  • 12
  • 11
  • 7
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 267
  • 267
  • 220
  • 218
  • 79
  • 76
  • 74
  • 74
  • 64
  • 60
  • 57
  • 54
  • 34
  • 34
  • 34
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
141

Influência do tipo de sistema de infra-estrutura na adaptação e microinfiltração de coroas totais cerâmicas / Influence of the type of framework system in the adaptation and microleakage of all-ceramic crowns

Maria Tereza Moura de Oliveira Cavalcanti 04 April 2008 (has links)
Os objetivos deste trabalho foram: a quantificação da microinfiltração e desadaptação antes e após cimentação de coroas totais cerâmicas, com quatro tipos de sistemas de infra-estrutura e a correlação entre desadaptação e microinfiltração. Após aprovação pelo Comitê de Ética da FOUSP, 40 terceiros molares humanos receberam coroais totais cerâmicas, sendo: 2 cerâmicas infiltradas por vidro (In-Ceram alumina Slip-Cast (S) e o bIoco In-Ceram Alumina CA-12 (CA)) e 2 cerâmicas de alumina policristalina (Procera/Nobel Biocare (P) e o bloco In-Ceram Al-20, CEREC In-Lab (CE)), (n=10). O espaço entre coroa e dente foi medido antes e depois da cimentação das coroas. Foram submetidos à ciclagem mecânica (100.000 ciclos, 8 Kgf, 4 Hz), térmica (700 ciclos, 5/55ºC por minuto), submersos em azul de metileno 0,5% por 4 horas e seccionados nos sentidos mésio/distal e vestíbulo/lingual. As imagens foram obtidas em estereomicroscópio (20X) e os dados de desadaptação foram submetidos à ANOVA (e Tukey). Os escores da microinfiltração foram submetidos à análise da concordância dos avaliadores e Kruskal-Wallis. Não houve diferenças significantes entre os sistemas cerâmicos (S= 38, P= 49, CA= 48 e CE= 39?m). O fator \"região\" da linha de cimentação apresentou diferenças estatísticas. A desadaptação foi maior na parede pulpar (60 ?m), seguida dos ângulos axio-pulpar e gengivo-axial (57 e 48 ?m, respectivamente). As paredes axiais e margens foram os locais de menor desadaptação (27 e 26 ?m, respectivamente). Houve diferença estatística entre as duas técnicas de medida, antes e após a cimentação (46 e 41?m, respectivamente). Houve diferença estatisticamente significante entre os quatro tipos de sistemas cerâmicos avaliados quanto à microinfiltração, onde S e CE apresentaram maiores níveis de infiltração, seguidos de P e CA. Não houve correlação entre microinfiltração e desadaptação. Concluiu-se que os quatro sistemas cerâmicos avaliados produziram coroas totais com linha de cimentação dentro dos limites clinicamente aceitáveis. / The objectives of this study were to quantify the microleakage and the loss of marginal adaptation before and after cementation of all-ceramic crowns, with four types of infrastructure systems, and to compare these parameters. After approval by the Committee on Ethics in Research of Dental School of University of São Paulo, 40 human third molars received all-ceramic crowns, 2 glass-infiltrated ceramics (In-Ceram alumina Slip-Cast (S) and the block In-Ceram Alumina CA-12 (CA) ) and 2 polycrystalline alumina ceramics (Procera / Nobel Biocare (P) and the block Ceram In-Al-20, CEREC In-Lab (EC) (n = 10). The gap between ceramic dental prosthesis and tooth was measured before and after cementation of the crowns. They were subjected to mechanical load cycling (100,000 cycles, 8 Kgf, 4 Hz), thermocycling (700 cycles, 5 / 55 ° C per minute), immersed in 0.5% methylene blue dye for 4 hours and then sectioned in the mesial / distal and buccal / lingual aspects. The images were obtained in stereomicroscope (20X) and the marginal fit data were evaluated by ANOVA (and Tukey test). The microleakage values were analyzed by the correlation analysis of examiners and the Kruskal-Wallis test. There were no significant differences between the ceramic systems (S = 38, P = 49, CA = 50 and CE = 39 ? m). The factor \"region\" of the cementation line has presented statistical differences. The loss of adaptation was higher on the pulpal wall (61 ? m), followed by gingival-axial (49 ? m) and axial-pulpal (58 ? m) angles. The axial walls and margins were the sites of the smallest displacement (27 and 26 ?m, respectively). There was statistical difference between the two techniques of measurement, before and after cementation (47 and 41 ?m, respectively). Statistically significant difference among the four types of ceramic systems was detected for microleakage, whereas S and CE showed higher levels of infiltration, followed by P and CA. However, no correlation was found between microleakage and loss of marginal adaptation. It was concluded that the four systems produced all-ceramic crowns with the line of cementation within clinically acceptable limits.
142

Aplicação de modelo educacional interativo  como recurso para orientação e motivação sobre saúde oral  em idosos / Application of interactive educational model as a resource for guidance and motivation on oral health in elderly

Érika Sequeira 04 September 2009 (has links)
É expressiva a quantidade de idosos brasileiros que usam ou necessitam de próteses totais dentárias e que não possuem orientações mínimas sobre higienização das próteses e saúde oral. É preciso planejar e desenvolver novos materiais educacionais, que busquem, por meio da interatividade, promover um efetivo aprendizado e mudança comportamental. Mudanças comportamentais não dependem apenas da disponibilização da informação, é preciso construir um processo que favoreça essa mudança. Por isso, foi criado um modelo de saúde oral específico que reúna recursos de multimeios em comunicação para promover aprendizado e motivação para melhoria da saúde oral e manutenção de próteses totais dentárias. Nessa pesquisa, para explicar os aspectos fundamentais da higienização, houve o desenvolvimento e a integração de material impresso de reforço, vídeo educacional motivacional, objetos de aprendizagem (sequências de computação gráfica em três dimensões - Projeto Homem Virtual) e ambiente de aprendizagem interativo. O ambiente de teleducação utilizado foi o Cybertutor, desenvolvido pela Disciplina de Telemedicina da Faculdade de Medicina da Universidade de São Paulo e hospedado no site www.telessaudesp.org.br, que fez parte da estratégia para instrução dos multiplicadores e formação de uma rede de colaboração de aprendizagem. Este modelo, aplicado na cidade de Tatuí (SP-Brasil), com acompanhamento durante 06 meses, treinou pessoas da comunidade (multiplicadores) para que ensinassem aos idosos sobre assuntos relacionados à saúde oral. Como resultado, os multiplicadores mudaram algum comportamento em relação ao cuidado com a saúde oral, ensinaram o que aprenderam e realizaram atividades em suas comunidades. Em relação aos idosos, relataram ter aprendido algo novo relacionado à saúde oral, ter melhorado a higiene oral e da prótese total dentária e ensinaram o que aprenderam para mais alguma pessoa, tornando-se igualmente multiplicadores. Multiplicadores e idosos participantes mudaram suas opiniões e melhoram seus conhecimentos sobre saúde oral. A perspectiva é a utilização deste modelo em rede de telessaúde em atenção primária e em atividades que utilizem teleducação interativa para difundir conhecimentos. / The amount of Brazilians elderly who use or need total dental prostheses and do not have any minimal instruction about prostheses cleaning and oral health is expressive. It is necessary to plan and develop new interactive educational materials, which seek to promote an effective learning and behavioral change. This change not just depends on the information availability but it is necessary to build a process that will favor that change. Therefore, was created a specific oral health model that gathers multi-means communication resources to promote learning and motivation to improve oral health and maintenance of total dental prostheses. In this research, to explain the fundamental aspects of hygiene, a strengthen printed matter, motivational education video, learning objects (3D computational graphic sequences - Virtual Man Project) and an interactive learning environment was developed and integrated. The educational environment used was the Cybertutor, developed by the Discipline of Telemedicine, Faculty of Medicine, University of São Paulo, and hosted on the website www.telessaudesp.org.br, as a part of a strategy for multipliers instruction and creation of a net of learning collaboration. This model has been implemented in the city of Tatuí (Sao Paulo, Brazil), with monitoring for 06 months, and allowed training the community\'s people (multipliers) to teach the elderly issues related to oral health. As a result, the multipliers changed some habit about the mouth care, taught what they learned, and accomplished activities in their communities. Regarding the elders, they reported having learned something new, also reported that have improved the mouth hygiene and the hygiene of the total dental prosthesis, and taught for any further person what they have learned, becoming also multipliers. Multipliers and elderly participants changed habits and improve their knowledge on oral health. The perspective is to use this model in telehealth network for primary care and activities that apply interactive tele-education to diffuse knowledge.
143

Biomechanical evaluation of short implante to support complete denture in atrophic mandible : Avaliação biomecânica de implantes curtos para suporte de próteses totais fixas em mandíbulas atróficas / Avaliação biomecânica de implantes curtos para suporte de próteses totais fixas em mandíbulas atróficas

Pimentel, Marcele Jardim, 1984- 24 August 2018 (has links)
Orientador: Altair Antoninha Del Bel Cury / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba / Made available in DSpace on 2018-08-24T16:57:08Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Pimentel_MarceleJardim_D.pdf: 4164579 bytes, checksum: 1e78f50ea13ad7d596ee16e56ea5c37d (MD5) Previous issue date: 2014 / Resumo: Este estudo teve como objetivo avaliar o comportamento biomecânico de implantes curtos para suporte de próteses totais fixas em mandíbulas atróficas, assim como avaliar a influência da proporção prótese-implante neste comportamento. Para isto, foi conduzido um estudo "in vitro" com a aplicação do método de Fotoelasticidade e "in silico", com auxílio dos softwares SolidWorks Premium 2013® e Ansys Workbench 14.0®, para aplicação do método de Elementos Finitos. Os grupos foram divididos de acordo com as características dos implantes quanto ao comprimento (11,0; 9,0; 7,0 e 5,0 mm) e diâmetro (Ci = conventional 4,0 mm ou Wi = wide 5,0 mm) sendo: Ci9 (9,0x4,0 mm), Ci7 (7,0x4,0 mm), Ci5 (5,0x4,0 mm), Wi9 (9,0x5,0 mm), Wi7 (7,0x5,0 mm) e Wi5 (5,0x5,0 mm) comparados ao grupo controle (CG 11,0x4,0 mm). A influência da proporção prótese-implante foi analisada em quatro proporções: 1,2:1; 1,7:1; 2,5:1 e 4,0:1. Foram confeccionados modelos representativos da secção anterior da mandíbula, nos quais foram posicionados quatro implantes de interface cone Morse e componentes protéticos (pilar, barra, parafuso de retenção e prótese total - quando aplicável). A extensão do cantilever foi igual para todos os grupos, em ambos os experimentos, determinada em 15mm e na extremidade distal foram realizados os carregamentos. Como variável resposta para análise da distribuição de tensão no estudo "in vitro" foi obtida a tensão cisalhante em 5 pontos em torno do implante distal (lado de carregamento) e implante subsequente, obtida no software Fringes® (carregamento de 0,15 kgf). Já para análise "in silico" os valores máximos de tensão para cada corpo avaliado foram obtidos com auxílio do software Ansys Workbench® (carregamento de 100 N). Foram obtidos os valores de tensão Máxima Principal para osso e tensão de von Mises para implantes e componentes protéticos. Os resultados demonstram que há maior transmissão de forças para região peri-implantar quando implantes de menor área são utilizados. Implantes de 5mm de comprimento mostraram comportamento biomecânico diferente dos demais grupos, com maior níveis de tensão para osso e implantes. O aumento do diâmetro do implantes reduz a concentração de tensão sobre o tecido ósseo, aumentando os níveis de tensão sobre os componentes protéticos. Implantes curtos são responsáveis pelo aumento de tensão nos parafusos de retenção. A proporção prótese-implante aumentada favorece a concentração de tensão no osso cortical, especialmente para proporção extrema de P:I - 4:1 (20:5 mm). Podemos concluir que apesar do aumento de tensão em torno dos implantes e parafusos protéticos implantes curtos representam uma opção para reabilitação de mandíbulas atróficas afim de eliminar procedimentos de enxerto, especialmente quando associados a implantes de largo diâmetro, com ressalva para implantes de 5 mm e proporções P:I extremas / Abstract: The aim of this study was to evaluate the biomechanical behavior of short implants to support fixed prostheses in atrophic mandible, and assess the influence of prosthesis-implant ratio in this behavior. For this, an "in vitro " study by photoelasticity method, and an "in silico" test, with the aid of software SolidWorks Premium 2013® and Ansys Workbench ® 14.0 for Finite Element Analysis, were conducted. The groups were divided according to the length (11.0, 9.0, 7.0 e 5.0mm) and diameter of the implants (conventional - Ci with 4.0 mm or wide - Wi with 5.0 mm) the groups division was: Ci9 (9.0x4.0mm), Ci7 (7.0x4.0mm ), Ci5 (5.0x4.0mm ), Wi9 (9.0x5.0mm ), Wi7 (7.0x5.0mm ) and Wi5 (5.0x5.0mm ) that was compared to CG (11.0x4.0mm). The influence of prosthesis-implant ratio was analyzed at four levels: 1.2:1; 1.7:1; 2.5:1 and 4.0:1. The models are made representing the anterior section of the mandible, with four cone Morse tape implants and prosthetic components (abutment, bar, retaining screw and dentures - when applicable). The cantilever extension (15mm) was equal for all groups, in both experiments. The load was applied at the end of the cantilever. For the "in vitro" study the shear stress was obtained in 5 peri-implant points around the distal (load side) and the subsequent implant using Fringes® software (load of 0.15 kgf). For the " in silico " test the Maximum Principal Stress was obtained for bone and von Mises stress for implants and prosthetic components using the Ansys Workbench® software (load 100N). The results showed that there is a greater transmission of stress to peri-implant area when smaller implants are used. Implants 5mm long showed different biomechanical behavior when compared to other groups, with higher levels of stress to the bone and implants. Implants with larger diameter decrease the stress in the bone tissue, increasing levels of stress on the prosthetic components. Short implants are responsible for the increase of the stress values in retention screws. The prosthesis-implant ratio favors the increase of stress concentration in the cortical bone, especially for extreme prosthesis-implant ratio (4:1/20:5 mm). Was conclude that despite the increased tension around the implants and prosthetic screws short implants represent an option for rehabilitation of atrophic jaws in order to eliminate grafting procedures, especially when associated with large-diameter implants, except for 5mm implants associated to extreme P:I ratio / Doutorado / Protese Dental / Doutora em Clínica Odontológica
144

Influence of veneer/framework interface on the mechanical behavior of ceramic veneers = Influência da união entre a cerâmica de cobertura e a infraestrutura de zircônia sobre o comportamento mecânico da cerâmica de cobertura / Influência da união entre a cerâmica de cobertura e a infraestrutura de zircônia sobre o comportamento mecânico da cerâmica de cobertura

Lazari, Priscilla Cardoso, 1988 09 February 2013 (has links)
Orientadores: Eduardo Passos Rocha, Altair Antoninha Del Bel Cury / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba / Made available in DSpace on 2018-08-23T13:32:48Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Lazari_PriscillaCardoso_M.pdf: 1639224 bytes, checksum: 04a00f1542f02dc5f013332a3d16a57c (MD5) Previous issue date: 2013 / Resumo: O uso do óxido de zircônia para a confecção de infraestruturas de coroas totais cerâmicas tem se expandido devido às suas excelentes propriedades mecânicas, entretanto estudos recentes demonstram a maior ocorrência de fraturas na cerâmica de cobertura de coroas totais com infraestrutura de zircônia quando comparados ao uso de infraestrutura metálica. Assim, o objetivo deste estudo foi avaliar o comportamento mecânico da cerâmica de cobertura sobre infraestrutura de zircônia ou metal, variando a união entre ambas, com o método dos elementos finitos tridimensional não linear. Os modelos geométricos de um incisivo central superior, portando uma coroa total com infraestrutura de zircônia ou prata/paládio e cerâmica de cobertura sobre retentores dente natural ou implante, foram confeccionados com os softwares SolidWorks Premium 2012 e Mimics. Os grupos em estudos foram: C - Coroa metalocerâmica com infraestrutura em prata/paládio cimentada sobre dente natural; Cz - Coroa cerâmica com infraestrutura em zircônia cimentada sobre dente natural; Ci - Coroa metalocerâmica com infraestrutura em prata/paládio, cimentada sobre implante cone morse; Czi - Coroa cerâmica com infraestrutura em zircônia, cimentada sobre implante cone morse. Os coeficientes de atrito entre a cerâmica de cobertura e a infraestrutura, e a interface de contato foram estabelecidos em 0,3 ou totalmente unidos, simulando desde uma união insatisfatória até uma união perfeita. Foram realizados dois carregamentos (C): C1- 49 N aplicados no terço incisal da superfície palatina com inclinação de 45º em relação ao longo eixo do dente, simulando contato em máxima intercuspidação habitual; C2- 25,5N aplicados perpendicularmente à borda incisal da coroa, simulando contato do tipo "topo a topo". Os valores de tensão principal máxima (?max), tensão de cisalhamento (µmax) e os deslocamentos (?max) foram obtidos para a cerâmica de cobertura, e tensão de von Mises (?vM) obtidos para as infraestruturas de zircônia ou prata/paládio. Os maiores valores de tensão foram observados para a cerâmica de cobertura com o coeficiente de fricção 0.3 independente do material utilizado como infraestrutura. Entretanto, quando os modelos apresentavam-se com uma união perfeita entre as estruturas, as próteses metalocerâmicas apresentaram valores menores de tensão quando comparadas com a infraestrutura de zircônia. Os valores de tensão para os modelos sobre implante apresentaram valores de tensão inferiores aos observados nos modelos sobre dente, independente do material da infraestrutura. Dentro das limitações do estudo, podemos concluir que a união deficiente entre a cerâmica de cobertura e a infraestrutura da prótese afeta a resistência à fratura da cerâmica de cobertura, tornando-a susceptível à falhas independente do material da infraestrutura ou do suporte da coroa total / Abstract: The excellent mechanical properties of zirconium YTZ-P make it a viable option for constructing the framework of metal-free crowns. However, recent studies indicate the occurrence of failures in ceramic veneer crowns with zirconia framework. The aim of this study was to use three-dimensional nonlinear finite element analysis to evaluate the mechanical behavior of ceramic veneers, partially debonded or bonded, over zirconia frameworks under two conditions of veneer/framework bond integrity and support by implant or natural tooth. Three-dimensional finite element analysis was used to compare the mechanical behavior of ceramic veneers on zirconia and metal frameworks under two conditions of bond integrity. The groups were created with the crowns partially bonded (0.3 frictional coefficient) or completely bonded): C - Crown with silver/palladium framework cemented onto natural tooth; Cz - Ceramic crown with zirconia framework cemented onto natural tooth; Ci - Crown with silver/palladium framework cemented on implant morse taper; CZI - Ceramic crown with zirconia framework cemented onto implant morse taper. The test loads consisted of 49 N applied to the palatal surface at 45º to the long axis of the crown and 25.5 N applied perpendicular to the incisal edge of the crown. The maximum principal stress (?max), shear stress (?max) and deformation (?max) were calculated for the ceramic veneer and the von Mises stress (?vM) was determined for the framework. Partially debonded of the veneer to the framework (friction coefficient 0.3) increased stress concentrations in all structures. The metal-ceramic crowns experienced lower stress values than all ceramic crowns in models simulating a perfect bond between the ceramic and framework. Frameworks cemented to tooth exhibited greater stress than frameworks cemented to implants regardless of the material used. The incomplete bonding between the ceramic veneer and the framework prosthesis affects the mechanical performance of the ceramic veneer, making it susceptible to failure independent of the material framework or full crown support / Mestrado / Protese Dental / Mestra em Clínica Odontológica
145

Evaluation of extracellular matrix and structure of Candida albicans biofilms developed at different pH conditions = Avaliação da matriz extracelular e da estrutura de biofilmes de Candida albicans desenvolvidos em diferentes condições de pH / Avaliação da matriz extracelular e da estrutura de biofilmes de Candida albicans desenvolvidos em diferentes condições de pH

Vasconcellos, Andréa Araújo de, 1986- 14 November 2013 (has links)
Orientador: Wander José da Silva / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba / Made available in DSpace on 2018-08-23T21:32:32Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Vasconcellos_AndreaAraujode_D.pdf: 1848121 bytes, checksum: 942c0eb282415b9184ea64e02add85a8 (MD5) Previous issue date: 2013 / Resumo: A colonização da prótese dental por Candida albicans pode contribuir para o desenvolvimento de candidose associada ao seu uso. As variações de pH que ocorrem no biofilme formado sobre a prótese dental podem influenciar a quantidade de matriz extracelular e a estrutura do biofilme de C. albicans. Entretanto, não está claro como o pH pode interferir na matriz extracelular e em determinados parâmetros estruturais nos biofilmes de C. albicans. O objetivo neste estudo foi avaliar a influência do pH na quantidade de matriz extracelular e na estrutura de biofilmes de C. albicans. Discos de resina à base de poli (metilmetacrilato) com a rugosidade de superfície padronizada foram utilizados como substrato para a formação dos biofilmes. Os discos foram cobertos por uma película de saliva e biofilmes de C. albicans ATCC 90028 foram desenvolvidos em meio de cultura RPMI 1640 tamponado em diferentes valores de pH (4,0, 5,5 e 7,0) por 48 horas como grupos experimentais, e meio de cultura sem o tamponamento (pH inicial de 7,4) como grupo controle. O número de células viáveis foi quantificado por diluição seriada, e a quantidade de matriz de polissacarídeos foi analisada pelo método fenol-sulfúrico (n = 9). As características morfológicas dos biofilmes foram observadas por meio de microscopia eletrônica de varredura e por microscopia confocal (n = 3). Os resultados foram submetidos à análise de variância com um fator, seguido pelo teste de Tukey, com nível de significância de 5%. Observou-se aumento significativo no número de células viáveis nos biofilmes desenvolvidos em pH 4,0 e 5,5 (p < 0,001). A quantidade de polissacarídeos foi maior em pH 5,5, seguida por biofilmes desenvolvidos em pH 4,0 (p < 0,05). As imagens obtidas por microscopia eletrônica de varredura e por microscopia confocal mostram maior formação de hifas pelos biofilmes quando desenvolvidos em pH 7,0 e no grupo controle. Pode ser concluído que condições de pH ácidos influenciaram a formação de biofilmes com o maior número de células viáveis e, consequentemente, maior quantidade de matriz extracelular. Além disso, o pH afetou consideravelmente a morfologia dos biofilmes de C. albicans / Abstract: The colonization of dental prosthesis by Candida albicans may contribute to the development of Candida-associated denture stomatitis. The pH changes that occur in the biofilm developed over the dental prosthesis may influence the amount of extracellular matrix and the structure of C. albicans biofilms. However, it is not clear how the pH could interfere in the extracellular matrix and specifically structural parameters of C. albicans biofilms. The object of this study was to evaluate the influence of environmental pH on the amount of extracellular matrix and structure in C. albicans biofilms. Poly (methylmethacrylate) resin discs with surface roughness standardized were used as substrate for biofilm formation. The discs were covered by the salivary pellicle, and C. albicans ATCC 90028 biofilms were developed in RPMI 1640 culture medium buffered at different pH values (4.0, 5.5 and 7.0) for 48 hours as experimental groups, and unbuffered culture medium (initial pH of 7.4) as control. The number of viable cells was quantified by serial dilution, and the amount of polysaccharide matrix was analyzed by phenol sulfuric method (n = 9). The morphological characteristics of biofilms were observed by scanning electron microscopy (SEM) and confocal laser scanning microscopy (CLSM) (n = 3). Data were analyzed by one-way ANOVA, followed by Tukey's test, with significance set at 5%. It was observed a significant increase in the number of viable cells in biofilms developed at pH 4.0 and 5.5 (p < 0.001). The amount of polysaccharides was higher at pH 5.5, followed by biofilms developed at pH 4.0 (p < 0.05). The images obtained by SEM and CLSM showed higher hyphae formation by biofilms developed at pH 7.0 and in the control group. It can be concluded that acidic pH conditions influenced the formation of C. albicans biofilms, with higher viable cells and, consequently, higher amount of extracellular matrix. Furthermore, the pH significantly affected the morphology of C. albicans biofilms / Doutorado / Protese Dental / Doutora em Clínica Odontológica
146

Influência do material de infraestrutura e do desajuste vertical de próteses parciais fixas implantossuportadas nas tensões transmitidas às estruturas protéticas e ao tecido ósseo peri-implantar / Influence of framework material and vertical misfit of implant-suported partial prostheses on the stresses in prosthetic structures and peri-implant bone tissue

Bacchi, Ataís, 1986- 19 August 2018 (has links)
Orientador: Rafael Leonardo Xediek Consani / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba / Made available in DSpace on 2018-08-19T19:18:16Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Bacchi_Atais_M.pdf: 865962 bytes, checksum: 55e25bc8a48c9b1870a41c704082365a (MD5) Previous issue date: 2012 / Resumo: O objetivo neste estudo foi avaliar a influência do material de infraestrutura e diferentes níves de desajuste vertical na concentração de tensões em prótese parcial fixa implantossuportada (infraestrutura e porcelana de cobertura), parafuso de retenção e tecido ósseo peri-implantar durante o assentamento protético e frente à aplicação de carga oclusal. Um modelo tridimensional de elementos finitos de uma porção posterior de mandíbula contendo dois implantes osseointegrados nas posições de segundo pré-molar e segundo molar, suportando uma prótese parcial fixa foi construído utilizando software específico de modelagem (SolidWorks 2010). Modelos de elementos finitos foram obtidos pela importação do modelo sólido ao software de simulação mecânica (ANSYS Workbench 11). Os modelos foram separados em grupos de acordo com o material de infraestrutura (liga de ouro tipo IV, liga de prata-paládio, titânio comercialmente puro, liga de cobalto-cromo ou zircônia) e o nível de desajuste vertical (10 ?m, 50 ?m e 100 ?m) criado na interface prótese-implante do segundo pré-molar. A concentração de tensões foi avaliada nas seguintes condições: (1) assentamento protético; e (2) cargas oclusais simultâneas de 110 N vertical e 15 N horizontal em cada dente. Os resultados obtidos mostraram que as infraestruturas mais rígidas apresentam maior concentração de tensões internas; entretanto, promoveram menores concentrações de tensão sobre a porcelana de recobrimento, em ambas condições avaliadas. Na análise do assentamento protético, materiais mais rígidos para infraestruturas aumentaram os valores de tensão no parafuso de retenção e não causaram diferença relevante nas tensões no tecido ósseo peri-implantar. Quando a carga foi aplicada, o uso de infraestruturas mais rígidas promoveu redução de tensões no parafuso de retenção e no tecido ósseo peri-implantar. Em ambas condições avaliadas um considerável aumento na concentração de tensões foi obsevado em todas as estruturas com a amplificação do desajuste. Nas diferentes simulações, o material de infraestrutura exerceu considerável influência nas tensões transmitidas às estruturas avaliadas, exceto ao tecido ósseo peri-implantar em condições de assentamento. Aumento de tensões em todas as estruturas pode ser observado com o aumento do desajuste / Abstract: The aim in this study was to evaluate the influence of the framework material and vertical misfit on the stresses created in an implant-supported partial prosthesis (framework and porcelain veneer), retention screw and peri-implant bone tissue during the settlement of the prosthesis and under load conditions. A 3-D Finite Element model of a posterior part of a jaw with two osseointegrated implants at the place of the right second pre-molar and second molar supporting an implant-supported fixed partial prosthesis was constructed using specific modeling software (SolidWorks 2010). Finite element models were obtained by importing the solid model into mechanical simulation software (ANSYS Workbench 11). The models were divided into groups according to the framework material (type IV gold alloy, silver-palladium alloy, commercially pure titanium, cobalt-chromium alloy or zirconia) and vertical misfit level (10 ?m, 50 ?m and 100 ?m) created at the second pre-molar implant-prosthesis interface. The stress concentration was evaluated in the following conditions: (1) settlement of the prosthesis; and (2) simultaneous loads of 110 N vertical and 15 N horizontal in each tooth. The obtained results showed that stiffer frameworks presented higher stress concentrations in it and led to lower stresses in the porcelain veneer, in both conditions. In the analysis of settlement of the prosthesis, stiffer framework materials increased the stress values in the retention screw and did not cause a relevant difference in the stresses values in peri-implant bone tissue. When the load was applied, the use of more stiffness frameworks led to lower stresses in the retention screw, and peri-implant bone tissue. In both conditions evaluated, considerable raise of stress concentration was observed in all the structures within misfit amplification. Comparing the results of the different simulations, the framework materials presented a considerable influence on the stress concentration in the structures evaluated, except on the peri-implant bone tissue during the settlement of the prosthesis, while a considerable increase of the stress in all the structures was observed with the increase of the misfit / Mestrado / Protese Dental / Mestre em Clínica Odontológica
147

Avaliação da precisão de diferentes técnicas para obtenção de modelos de trabalho de próteses implantorretidas / Evaluation of different cast techniques accuracy for implant-retained prosthesis

Rodrigues, Mariana Agustinho, 1987- 19 August 2018 (has links)
Orientador: Guilherme Elias Pessanha Henriques / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba / Made available in DSpace on 2018-08-19T22:04:29Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Rodrigues_MarianaAgustinho_M.pdf: 1199483 bytes, checksum: a7e857503f4eeab6a93e110c0445bc98 (MD5) Previous issue date: 2012 / Resumo: O intuito deste trabalho foi comparar diferentes técnicas de preenchimento do molde com gesso e verificar uma metodologia que fosse precisa o bastante para o julgamento das técnicas. Foram obtidos 40 modelos de gesso a partir de uma matriz metálica simulando uma situação clinica de prótese fixa implantorretida de três elementos. Os 40 modelos foram confeccionados segundo quatro técnicas de preenchimento do molde com gesso tipo IV (n=10), sendo assim foram obtidos os seguintes grupos: Grupo 1- 10 modelos de trabalho a partir do preenchimento do molde com gesso em porção única; Grupo 2- 10 modelos de trabalho obtidos a partir do preenchimento do molde com gesso em duas porções; Grupo 3- 10 modelos de trabalho obtidos segundo a técnica do manguito; Grupo 4- 10 modelos de trabalho obtidos a partir do preenchimento do molde com gesso realizando-se a união prévia dos análogos com haste metálica. Foi confeccionada estrutura metálica em titânio utilizada para mensurar os dejasustes marginais e tensão. Os desajustes verticais foram avaliados por meio de observação de desajuste marginal em microscópio com aumento de 120X e 0,1?m de precisão segundo protocolo do parafuso único para teste de passividade em estruturas implantorretidas. A análise de tensão ocorrida sobre a barra metálica foi avaliada por extensometria pela adaptação de dois strain gauges. Os dados foram submetidos à análise variância (ANOVA-1 fator), seguidos de teste de Tukey (?=0,05) para comparação entre os grupos. Foi avaliado presença de correlação entre tensão e desajuste vertical utilizando-se teste de Pearson. Não houve diferença estatística entre as técnicas de preenchimento do molde avaliadas quando comparados os valores de desajuste marginal (p=0,979), entretanto, quando se compara os valores médios de tensão sobre a barra, foi observado diferença estatística significante entre as técnicas do manguito e da união rígida dos análogos de implante (p=0,027). Desta forma, a técnica de união rígida dos análogos previamente a moldagem apresentou resultados similares à técnica convencional e uma técnica adequada para obtenção de modelos de trabalho. A utilização de strain gauges mostrou-se adequada para a avaliação de tensões ocorridas sobre a barra e comparação entre as técnicas de obtenção de modelos de gesso. Não houve correlação entre desajuste marginal e tensão ocorrida na barra / Abstract: The aim of this study was to evaluate the precision of four different mold filling techniques and verify an accurate methodology to evaluate these techniques. It was obtained 40 casts using four from a metallic matrix simulating three unit implant retained prosthesis. The molds were filled using four different techniques (n=10) following the four groups (n=10): Group 1- casts obtained with a single portion filling technique; Group 2- by using a two-step filling technique; Group 3- by using the latex cylinder technique; Group 4- by joining the implant analogues previously to the mold filling. A titanium framework was obtained used as reference to evaluate the marginal misfit and tension forces in each cast. The vertical misfit was measured with an optical microscope with an increase of 120 times following the single screw test protocol. The strain was quantified using strain gauges. Data were analyzed by ANOVA- 1 way and Tukey test (?=0,05). The correlation presence between strain and vertical misfit was evaluated by Pearson test. The misfit values did not present statistic difference (p=0,979). The strain results showed statistic difference between groups 3 and 4 (p=0,027). The splinting technique was considered as efficient as the conventional technique. The strain gauges methodology was accurate on strain measurements and cast distortion evaluation. There was no correlation between strains and marginal misfit / Mestrado / Protese Dental / Mestre em Clínica Odontológica
148

Effect of denture cleanser on multispecies biofilms = In vitro and In vivo evaluations = Efeito de limpador químico de prótese sobre biofilmes multiespécies: avaliações In vitro e In vivo / Efeito de limpador químico de prótese sobre biofilmes multiespécies : avaliações In vitro e In vivo

Lucena, Sílvia Carneiro de, 1983- 21 August 2018 (has links)
Orientador: Altair Antoninha Del Bel Cury / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba / Made available in DSpace on 2018-08-21T19:13:49Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Lucena_SilviaCarneirode_D.pdf: 2411404 bytes, checksum: 60623a707d801134f36a5179acd0d512 (MD5) Previous issue date: 2013 / Resumo: A adequada higienização das próteses dentais removíveis é fundamental para prevenir o acúmulo de biofilme, que funciona como reservatório de microorganismos que podem levar a infecções locais e sistêmicas. Apesar de a escovação constituir um método bem estabelecido para tal fim, limitações visual e motora de alguns pacientes reduzem sua eficácia. Assim, o uso de limpadores químicos (LQ) tem sido indicado como método complementar para remoção do biofilme. Frente ao exposto, os objetivos deste trabalho foram (i) avaliar in vitro o efeito da imersão diária em LQ sobre biofilmes multiespécies desenvolvidos em resina para base de próteses removíveis e (ii) avaliar in vivo o efeito do LQ no controle do biofilme de próteses parciais removíveis (PPR). Para o estudo in vitro, foram confeccionados discos de resina acrílica sobre os quais foram desenvolvidos biofilmes multiespécies (Candida albicans, Veillonella dispar, Streptococcus mutans, Streptococcus oralis, Fusubacterium nucleatum e Actinomyces naeslundii). Após 64,5 horas de desenvolvimento do biofilme, os espécimes foram aleatoriamente distribuídos em grupos controle e experimental. Os espécimes do grupo experimental foram submetidos a imersões diárias de 3 minutos na solução de LQ (Polident® 3 minute) por sete dias consecutivos; o biofilme do grupo controle foi desenvolvido durante o mesmo período sem tratamento. O biofilme de ambos os grupos foi coletado após 1, 4 e 7 dias experimentais (n=16) e analisados quanto ao número de células viáveis e concentração de polissacarídeos. Adicionalmente, a topografia superficial do biofilme e a morfologia celular foram analisadas através de microscopia eletrônica de varredura e confocal a laser. Para a avaliação in vivo, foram selecionados 25 voluntários usuários de PPR. Estes foram instruídos a complementar a higienização das próteses imergindo-as na solução do LQ (Polident® 3 minute) diariamente, por 3 minutos, durante 15 dias. O biofilme presente nas próteses foi coletado imediatamente antes e após o período experimental e o número de micro-organismos totais, estreptococos totais e Candida spp. foi quantificado. No estudo in vitro, foi observado que a imersão diária no LQ reduziu significativamente o número de micro-organismos totais quando comparado ao grupo controle nos três períodos avaliados (Análise de variância a dois fatores, p<0,05). Esta redução também foi observada para as bactérias individualmente e F. nucleatum e V. dispar não foram detectadas nos biofilmes expostos ao LQ. Observou-se um aumento gradativo na contagem de células de C. albicans no grupo experimental, comportamento inverso ao grupo controle no qual houve redução do número de células fúngicas viáveis. A concentração de polissacarídeos extracelulares no biofilme foi maior no grupo experimental após sete dias de limpeza quando comparado ao controle (Análise de variância a dois fatores, p<0,05). As imagens de microscopia revelaram elevada quantidade de hifas de C. albicans no grupo experimental. No estudo in vivo, observou-se uma redução significativa do número de micro-organismos totais e estreptococos totais após o período experimental (Teste-t pareado, p<0,05). Entretanto, não houve diferença para as contagens de Candida spp.. Conclui-se que a exposição diária ao limpador químico reduziu significativamente os micro-organismos totais viáveis em biofilmes multiespécies mas não apresentou eficácia sobre Candida / Abstract: The maintenance of adequate denture hygiene is of paramount importance to prevent biofilm accumulation which acts as a reservoir of microorganisms that can cause local and systemic infections. Although brushing is a well established method for denture cleaning, visual and manual limitations of some patients can reduce its efficacy. Therefore, the use of denture cleansers (DC) has been indicated as a complementary method for denture hygiene. Considering this, the aims of this study were to (i) evaluate, in an in vitro model, the effect of daily immersion in DC on a multispecies biofilm develop on denture-base acrylic resin and (ii) assess the effect of DC on controlling biofilm from removable partial dentures (RPD) surfaces. For the in vitro study, specimens were fabricated using acrylic resin on which it was develop a multispecies biofilm (Candida albicans, Veillonella dispar, Streptococcus mutans, Streptococcus oralis, Fusubacterium nucleatum e Actinomyces naeslundii). After 64.5 hours of biofilm growth, the specimens were randomized into control and experimental groups. The specimens of experimental group were submitted to 3-minutes immersions on DC solution daily for seven consecutive days; the biofilms of control group were developed for the same period without any treatment. The biofilms from both groups were collected after 1, 4 and 7 experimental days (n=16) and analyzed for viable cells and polysaccharides concentration. Additionally, the biofilms topography and cellular morphology were analysed by scanning electron microscopy ) and confocal microscopy. For in vivo evaluation of DC, 25 volunteers that used RPD were selected. They were instructed to complement their dentures hygiene by immersing them on DC solution, for 3 minutes, during 15 days. The biofilm present on RPD was collected immediately before and after the experimental period and the number of total microorganisms, total streptococci and Candida spp. were quantified. In the in vitro study, it was observed that daily immersion on DC significantly reduced the total microorganisms in comparison to control group, in all periods evaluated. (Two-way Anova, p<0.05). This reduction was also observed for individual bacteria and F. nucleatum and V. dispar were not detected on biofilms exposed to DC. It was observed a gradual increase of C. albicans count in biofilms of experimental group while, in control group, Candida counts decreased and it was not observed viable cells after seven experimental days. Additionally, extracellular polysaccharides concentration was significantly higher in experimental group after 7 days of treatment (Two way Anova, p<0.05). The microscopy images revealed a remarkable presence of hyphae in experimental group. In clinical study, it was observed a reduction on total microorganisms and total streptococci. However, no difference was observed in Candida spp. counts (paired t-test, p<0.05). It can be concluded that daily exposure to DC reduced total microorganisms on multispecies biofilms but did no demonstrated efficacy on Candida / Doutorado / Protese Dental / Doutora em Clínica Odontológica
149

Influencia das temperaturas de cocção de ceramica na resistencia a tração e dureza Vickers do titanio comercialmente puro fundido

Fonseca, Johnson Campideli 27 January 2005 (has links)
Orientador : Guilherme Elias Pessanha Henriques / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba / Made available in DSpace on 2018-08-04T02:46:58Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Fonseca_JohnsonCampideli_D.pdf: 3777046 bytes, checksum: af3365185db79e8a274340afe4c58f00 (MD5) Previous issue date: 2005 / Resumo:A utilização das ligas de metais não nobres para metalocerâmica tem aumentado com o passar do tempo devido às propriedades mecânicas e baixo custo das mesmas. O titânio tornou-se popular devido à sua excelente biocompatibilidade e propriedades mecânicas favoráveis. Apesar de tais vantagens, as informações sobre a influência dos ciclos de cocção das cerâmicas na dureza Vickers e resistência à tração são escassas. O objetivo do presente estudo foi: 1) avaliar a influência do ciclo de cocção da cerâmica (Vitatitankeramic) na dureza Vickers, bem como na resistência à tração (resistência à tração máxima, resistência à tração na ruptura e alongamento) do titânio comercialmente puro grau 2 fundido; 2) determinar o modo de falha nas superfícies fraturadas por meio de inspeção visual e caracterização por imagens obtidas com microscopia eletrônica de varredura (MEV). A dureza com penetrador Vickers foi medida em corpos-de-prova fundidos em formato de disco (3mm de espessura e 6mm de diâmetro) com carga de 9,08N e 5 segundos (HV1) de tempo de permanência. Os corpos-de-prova foram divididos nos seguintes grupos (n=5): DIN (sem ciclo de cocção), DBO (ciclo do ERQGHU), DOP (ciclos do ERQGHU+opaco), DDE (ciclos do ERQGHU+opaco+dentina) e DGL (ciclos do ERQGHU+opaco+dentina+JOD]H). Para o teste de resistência à tração foram utilizados corpos-de-prova de acordo com a norma E8M da ASTM e especificação número 5 da A.D.A. O teste foi realizado em uma máquina de ensaios mecânicos (MTS 810) com velocidade de deslocamento do atuador de 1mm/min. Os grupos (n=10) para o teste de resistência à tração foram divididos em TIN (sem ciclo de cocção), TBO (ciclo do ERQGHU), TOP (ciclos do ERQGHU+opaco), TDE (ciclos do ERQGHU+opaco+dentina) e TGL (ciclos do ERQGHU+opaco+dentina+JOD]H). A análise de falha foi feita por avaliação macroscópica visual e caracterização com MEV para determinar o modo predominante de fratura. Os valores originais de dureza Vickers e resistência à tração foram submetidos ao teste de análise de variância e as médias comparadas pelo teste de Tukey com 5% de nível de probabilidade. Os valores médios de dureza Vickers foram: 187,00±5,91 para DIN, 206,44±3,37 para DBO, 199,55±3,15 para DOP, 202,05±1,78 para DDE e 207,10±6,87 para DGL, com diferença significativa apenas entre o grupo DIN e os outros grupos submetidos aos ciclos de cocção da cerâmica. Os valores médios de 20 resistência máxima à tração (MPa) foram 494,05±54,4 para TIN, 511,28±51,76 para TBO, 505,46±44,76 para TOP, 481,99±68,66 para TDE e 493,13±33,17 para TGL. Os valores médios de resistência à tração na ruptura (MPa) foram: 409,24±58,5 para TIN, 411,45±42,62 para TBO, 407,06±35,83 para TOP, 390,26±55,96 para TDE e 395,5±26,35 para TGL. Os valores médios de alongamento (mm) foram: 3,07±1,04 para TIN, 3,01±0,93 para TBO, 2,72±0,44 para TOP, 3,05±0,86 para TDE e 2,72±0,89 para TGL. Não foram encontradas diferenças significativas nos grupos quanto à resistência máxima à tração, resistência à tração na ruptura e alongamento. A dureza Vickers após os ciclos de cocção da cerâmica exibiu diferença significativa em relação ao grupo DIN. A resistência à tração máxima, resistência à tração na ruptura e alongamento não foram influenciados pelos ciclos de cocção de forma significativa. A fratura dúctil foi predominante em todos os grupos, com presença de dimples na superfície de fratura / Abstract: The application of base metal alloys in metal-ceramic crowns has increased in the past because of their mechanical properties and low cost. Titanium has become popular due to its excelent biocompatibility and favorable mechanical properties. Despite its advantages, information about the influence of porcelain firing cycle on the Vickers hardness and tensile strenght is scarce. The aim of this study was: 1) to evaluate the porcelain firing cycle (Vitatitankeramic) influence on Vickers hardness and tensile strength, ultimate tensile strength and elongation of cast grade 2 commercially pure titanium; 2) to determine the mode of failure in fractured surfaces by macroscopic visualization and characterisation by scanning electron microscope (SEM) images. The hardness was measured with Vickers hardness tester in cast disc specimens (3mm in thickness and 6mm in diammeter) with 9,08 N of load and 5 seconds (HV1) for maintenance time. The specimens were divided into the following groups (n=5): DIN (without firing cycle), DBO (bonder cycle), DOP (bonder + opaque), DDE (bonder+opaque+dentin cycles) and DGL (bonder+opaque+dentin+glaze cycles). For the tensile test, specimens according with the ASTM E8M and specification 5 A.D.A. were used. The test was performed in a mechanical testing machine (MTS 810) with a crosshead speed of 1mm/min.. For tensile test the groups (n=10) were divided into TIN (without firing cycle), TBO (bonder cycle), TOP (bonder + opaque), TDE (bonder+opaque+dentin cycles) and TGL (bonder+opaque+dentin+glaze cycles). The failure analysis was made by visual inspection and characterisation with SEM to determine the predominant fracture mode. The original values of Vickers hardness and tensile strength were subjected to analysis of variance and the mean values were subjected to Tukey's test set at 5% probability level. The mean values of Vickers hardness were: 187.00±5.91 to DIN, 206.44±3.37 to DBO, 199.55±3.15 to DOP, 202.05±1.78 to DDE and 207.10±6.87 to DGL, with significant difference only between the DIN and the other groups submitted to the firing cycles. The mean values of tensile strength (MPa) were 494.05±54.4 to TIN, 511.28±51.76 to TBO, 505.46±44.76 to TOP, 481.99±68.66 to TDE and 493.13±33.17 to TGL. The ultimate tensile strength (MPa) mean values were: 409.24±58.5 to TIN, 411.45±42.62 to TBO, 407.06±35.83 to TOP, 390.26±55.96 to TDE and 395.5±26.35 to TGL. The values of elongation values (mm) were: 3.07±1.04 to TIN, 3.01±0.93 to TBO, 2.72±0.44 to TOP, 3.05±0.86 to TDE and 2.72±0.89 to TGL. No significant differences were found among groups regarding the tensile strength, ultimate tensile strength and elongation. The Vickers hardness after porcelain firing cycles was significantly different of DIN group. However, the tensile strength, ultimate tensile strength and elongation were not influenced by porcelain firing. Ductile fractures were predominant in all the experimental groups with the presence of dimples / Doutorado / Materiais Dentarios / Doutor em Materiais Dentários
150

Treatment outcome of zirconia single crowns and fixed dental prostheses

Pihlaja, J. (Juha) 17 May 2016 (has links)
Abstract Metal ceramic restorations have been used in fixed prosthodontics since the 1950s, but the lack of aesthetics, the inclination to use metal-free materials, possible allergic reactions to metals, and the high cost of high noble alloys have increased the use of all-ceramic materials. The ongoing development of ceramic materials led to the introduction of zirconia to fixed prosthodontics over a decade ago. The mechanical properties of zirconia have proven to be excellent, but the clinical outcome of conventional fixed zirconia restorations over the long term is unclear. This retrospective clinical study evaluated two- to seven-year outcomes, early complications during prosthetic treatment and short-term failures during the first year of use of zirconia single crowns and fixed dental prostheses (FDPs). The usefulness and durability of zirconia single crowns in abutment teeth of partial removable dental prostheses (RDPs) was also evaluated. The material consisted of 173 patients treated with zirconia single crowns or FDPs by undergraduate dental students between 2007 and 2010. Of these patients 94 were women and 79 men (mean age 55 years, range 18–79 years). Altogether 268 zirconia single crowns (mean 3 crowns, range 1–12 crowns per patient) had been fabricated for 88 patients and 120 zirconia FDPs (range 3–12 units, mean 4.5 units) for 102 patients. Seventeen patients had received both crown(s) and FDP(s). The results show that zirconia single crowns and FDPs are a suitable treatment alternative in fixed prosthodontics. Early complications during prosthetic treatment and short-term failures during the first year of use were few. The survival rate of the zirconia single crowns after 3.9 years (2–6 years) was 89% and the success rate was 80%. The survival rate of zirconia FDPs after 4.9 years (3–7 years) was 100% and the success rate was 89%. Zirconia single crowns perform well as abutment teeth of partial RDPs with a metal framework, but fractures in the veneering porcelain remain a problem. / Tiivistelmä Metallokeraamisia rakenteita on käytetty kiinteässä protetiikassa 1950-luvulta lähtien, mutta puutteet estetiikassa, pyrkimys metallittomiin materiaaleihin, mahdolliset allergiset reaktiot ja jalojen metallien korkea hinta ovat lisänneet kokokeraamisten materiaalien käyttöä. Kokokeraamisten materiaalien kehitystyö on tuonut zirkonian kiinteän protetiikan materiaaliksi. Zirkonian mekaaniset ominaisuudet ovat osoittautuneet erinomaisiksi, mutta hammaskantoisten kiinteiden zirkonia-runkoisten proteesien kliiniset pitkäaikaistulokset puuttuvat. Tämän retrospektiivisen kliinisen tutkimuksen tarkoituksena oli selvittää zirkonia-runkoisten yksittäisten kruunujen ja zirkonia-runkoisten siltojen menestymistä 2–7 vuoden aikavälillä sekä kartoittaa niiden valmistuksen aikaiset ongelmat ja varhaiset epäonnistumiset ensimmäisen vuoden aikana. Lisäksi tutkittiin zirkonia-runkoisten yksittäisten kruunujen käyttökelpoisuutta ja kestävyyttä metallirunkoisten rankaproteesien tukihampaina. Materiaali koostui 173 potilaasta, joille hammaslääketieteen opiskelijat olivat tehneet zirkonia-runkoisia yksittäisiä kruunuja tai zirkonia-runkoisia siltoja vuosina 2007–2010. Potilaista 94 oli naisia ja 79 miehiä (keski-ikä 55 vuotta, jakauma 18–79 vuotta). Kaiken kaikkiaan 268 zirkonia-kruunua (keskimäärin 3 kruunua, jakauma 1–12 kruunua potilasta kohti) oli valmistettu 88 potilaalle ja 120 siltaa (keskimäärin 4,5 yksikköä, jakauma 4,5 yksikköä) 102 potilaalle. Seitsemälletoista potilaalle oli tehty sekä kruunuja että siltoja. Tulokset osoittavat, että zirkonia-runkoiset kruunut ja sillat ovat käyttökelpoisia kiinteässä protetiikassa. Valmistuksenaikaiset ongelmat ja varhaiset epäonnistumiset ovat vähäisiä. Yksittäisten kruunujen selviytymisprosentti 3,9 vuoden jälkeen (2–6 vuotta) oli 89 % ja onnistumis-prosentti 80 %. Siltojen selviytymisprosentti 4,9 vuoden jälkeen (3–7 vuotta) oli 100 % ja onnistumisprosentti 89 %. Zirkonia-runkoiset kruunut toimivat hyvin rankojen tukihampaina, mutta niiden ongelmana ovat päällepolttoposliinin lohkeamat.

Page generated in 0.1251 seconds