• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 18
  • 1
  • Tagged with
  • 19
  • 11
  • 5
  • 5
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
11

Transformação genética de laranja doce com o gene codificador de defensina de Citrus sinensis, sob controle dos promotores 35S (Cauliflower mosaic virus) ou AtSuc2 (Arabidopsis thaliana) / Genetic transformation of sweet orange with the gene that encodes Citrus sinensis defensin under the control of 35S (Cauliflower mosaic virus) or AtSUC2 (Arabidopsis thaliana) promoters

Renata Beatriz Cruz 19 May 2015 (has links)
A citricultura brasileira é a maior produtora e exportadora de citros e tem sido afetada por doenças que causam sérios prejuízos a produção e a qualidade dos frutos. No entanto, a cultura apresenta grandes problemas, entre eles, os fatores fitossanitários, que vem dizimando milhares de plantas e afetando a produtividade e a competitividade do setor. Atualmente, o huanglongbing (HLB), associado às bactérias de floema Candidatus Liberibacter spp., é considerado uma das mais destrutivas doenças de citros. A inexistência de cultivares de laranja doce resistentes ao HLB torna a transformação genética de citros uma ferramenta importante no controle desta doença. Para se defender do ataque de pragas e patógenos as plantas desenvolveram, durante o processo evolutivo, uma série de mecanismos de defesa, no qual pode-se incluir a produção de peptídeos com atividade antimicrobiana. As defensinas vegetais são peptídeos pequenos relacionadas à patogênese (PR), que possuem atividade antimicrobiana associada aos mecanismos de defesa das plantas. Assim, o objetivo deste trabalho foi a obtenção de plantas transgênicas de laranja doce (Citrus sinensis L.) cvs. \'Hamlin\', \'Natal\', \'Valência\' e \'Pera\', via Agrobacterium tumefaciens, superexpressando o gene codificador de defensina (def), isolado de Citrus sinensis cv. \'Valência\', dirigido pelo promotor com expressão preferencial no floema AtSUC2 (transportador de sacarose, clonado de Arabidopsis thaliana) ou pelo promotor constitutivo CaMV 35S (clonado do vírus do mosaico da couve-flor). Os explantes utilizados na transformação genética foram segmentos de epicótilo obtidos de plantas germinadas in vitro. A identificação das plantas transgênicas foi realizada por meio da análise da PCR, utilizando-se primers para a detecção do fragmento do gene de seleção nptII. As plantas PCR+ foram aclimatizadas e transferidas para casa-de-vegetação. A análise de Southern blot confirmou a integração do transgene em 36 plantas. Foram obtidas 7 plantas transgênicas da cultivar \'Hamlin\', 9 da cultivar \'Natal\', 1 da cultivar \'Pera\' e 9 da cultivar \'Valência\' contendo a construção gênica pC35S/def, e 3 plantas transgênicas da cultivar \'Hamlin\', 6 da cultivar \'Natal\' e 1 da cultivar \'Valência\' contendo a construção gênica pcAtSUC2/def. Os resultados obtidos neste trabalho serão importantes para futura avaliação e estudo visando o controle de Candidatus Liberibacter spp.. / The Brazilian citrus industry is the world\'s largest producer and exporter of citrus, however, it has been affected by diseases that cause serious production losses and damages to fruit quality. However, the culture faces problems, namely phytosanitary issues that have been damaging thousands of plants, affecting yield and competitiveness of the sector. Currently, Huanglongbing (HLB), associated with phloem bacteria Candidatus Liberibacter spp., is considered one of the most destructive citrus diseases. The lack of sweet orange cultivars resistant to HLB makes genetic transformation an important tool in the disease control. To defend from pest and pathogen attack, plants developed a series of defense mechanisms during the evolutionary process, which may include the production of peptides with antimicrobial activity. Plant defensins are small peptides related to pathogenesis (PR) which have antimicrobial activities, associated with plant defense mechanisms . The objective of this study was to obtain transgenic plants of sweet orange (Citrus sinensis L.) cultivars \'Hamlin\', \'Natal\', \'Valência\' and \'Pera\' with Agrobacterium tumefaciens overexpressing the defensin gene (def), isolated from Citrus sinensis cv. \'Valência\', controlled by the promoter with preferential expression in the phloem AtSUC2, (sucrose transporter, cloned from Arabidopsis thaliana) or by the constitutive promoter CaMV 35S (cloned from the mosaic virus of cauliflower). The explants used in genetic transformation were epicotyl segments obtained from germinated plants in vitro. The identification of transgenic plants was accomplished by PCR analysis using primers for the detection of nptII gene fragment. The PCR+ plants were acclimatized and transferred to greenhouse. The analysis of Southern blot confirmed the transgene integration in 36 plants. Seven transgenic plants were obtained for the cultivar \'Hamlin\', nine for \'Natal\', one for \'Pera\' and nine for \'Valência\' containing the gene construct pC35S/def and three transgenic plants for \'Hamlin\', six for \'Natal\' and one for \'Valência\' containing the gene construct pcAtSUC2/def. The results obtained in this work are important for future evaluation of the plants for resistance to Candidatus Liberibacter spp..
12

A torre de capim de Hilda Hilst : o ofício do escritor em"Fluxo", dramaticidade e humorismo mordentes / Hilda Hilst's grass tower : the writer's craft in "Fluxo", biting dramaticity and humor

Purceno, Sonia, 1967- 22 August 2018 (has links)
Orientador: Antonio Alcir Bernárdez Pécora / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Estudos da Linguagem / Made available in DSpace on 2018-08-22T22:34:07Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Purceno_Sonia_D.pdf: 8845454 bytes, checksum: 9c4c445aa2340af018082f7223681e2b (MD5) Previous issue date: 2013 / Resumo: O objetivo da tese é mostrar o potencial dramático do escritor anti-herói representado na obra de Hilda Hilst (1930-2004), particularmente em "Fluxo" - primeiro texto do primeiro livro em prosa: Fluxo-Floema (1970). O bloco original de prosa degenerada, poética e violentamente humorística, é estruturado de forma não convencional e omite: pontuação esclarecedora, origem das elocuções, localizações espaciais, temporais e marcação de personagens - além de trazer um escritor-narrador-personagem que se confunde com o texto criado por ele. Entre a Introdução e a Conclusão, este trabalho cria um miolo como adaptação teatral em seis atos, somando 35 cenas - nas quais, as falas são distribuídas às personae do artista persona-personae. Afora os recortes e a atribuição das vozes, absolutamente nada é mexido no texto de Hilda: centro da argumentação. Cada cena, após esforço de sistematização sinóptica, é analisada individualmente, evidenciando o processo metaliterário de criação em fluxo e queda textual. As noções hilstianas, de dentro e coexistência, são aproximadas à radicalização das categorias, experiência interior e comunicação, de Georges Bataille - todas minadas pela dramaticidade irônica, dilacerante, que caracteriza a obra da autora: colada ao conceito mordaz de humorismo de Pirandello. Problematiza-se, drasticamente, a leitura da categoria humorismo na linguagem corrente brasileira, ao se mostrar a humorista Hilda Hilst cruzando sua literatura com a ficção aterradora de Samuel Beckett. Desta forma, o escritor persona-personae de "Fluxo" resiste às determinações do destino (encarceramento em si, coexistência e morte), fraturando-se em trindade, quaternidade e multidão; pratica sua dramaticidade como embuste cômico que exibe aos leitores, a partir de sua torre de capim textual, a linguagem poética que recusa o projeto, é sacrifício em ato / Abstract: The aim of this thesis is to display the dramatic potential of the antihero writer as represented in Hilda Hilst's oeuvre, especially in "Fluxo" ("Flow") - the first text from her first prose book: Fluxo-Floema (1970). The original block of degenerate prose, poetic and violently humorous, is structured in an unconventional way, omitting clarifying punctuation, the origin of the elocutions, spatial and temporal locations and characters' definitions, and also presenting a writer-narrator character who gets confused with the text he has created. Between the Introduction and the Conclusion, this thesis constitutes the core of a theatrical adaptation in six acts of the aforementioned text, totalizing 35 scenes. Besides all the cuts and attributions of voices, absolutely nothing is altered from Hilda's original text - which is the core of the argumentation. Each scene, after an attempt at a synoptic systematization, is individually analyzed, evidencing the metaliterary process of creation in textual flow and fall. Hilst's notions 'of the inside experience' and coexistence are likened to George Bataille's categories radicalization of inner experience and communication, all of them undermined by the ironic and lacerating dramaticity of the author - coalesced with Pirandello's mordant concept of humor. The concept of humor in the usual Brazilian Portuguese is drastically problematized by showing Hilst the humorist intercrossing her own writing with Samuel Beckett's terrifying fiction. Thus, the persona-personae 'writer' in "Fluxo" resists fate's determinations (self-imprisonment, coexistence and death), fracturing itself into trinity, quaternary and multitude, and practices its dramaticity as a comic hoax which exhibits to the readers, from the writer's textual grass tower, the poetic language that refuses the project, being a sacrifice in action / Doutorado / Teoria e Critica Literaria / Doutora em Teoria e História Literária
13

Anatomia caulinar de Zanthoxylum rhoifolium Lam. (Rutaceae) e Moquiniastrum polymorphum (Less.) G. Sancho (Asteraceae) que ocorrem em Cerrado e Mata Atlântica

Nascimento, Marcela Blagitz Ferraz do January 2017 (has links)
Orientador: Carmen Regina Marcati / Resumo: Avaliar a estrutura anatômica de plantas que crescem em diferentes ambientes é uma maneira de compreender como as plantas se adaptam às variações destes ambientes. Algumas destas adaptações influenciam no transporte de água e de fotoassimilados, na proteção dos tecidos internos, na força mecânica e na capacidade de armazenamento dos tecidos, que são funções associadas ao caule das plantas. Assim, neste trabalho, avaliamos a estrutura caulinar de duas espécies, Moquiniastrum polymorphum e Zanthoxylum rhoifolium que ocorrem simultaneamente em diferentes tipos vegetacionais: o cerrado sensu stricto, o cerradão, a floresta estacional semidecídua e a floresta ombrófila densa. Os três primeiros tipos vegetacionais têm um período de seca durante o ano, enquanto que na floresta ombrófila densa o regime pluviométrico é relativamente constante ao longo do ano. Os solos de cada local apresentam diferentes propriedades físicas e químicas e no cerrado sensu stricto o fogo é um fator ambiental que pode ocorrer naturalmente. Estes fatores podem influenciar a estrutura anatômica dos tecidos vegetais. Para a descrição anatômica coletamos amostras do caule (a 1,30 m do solo) contendo xilema secundário e casca, pelo método não destrutivo, de cinco indivíduos de cada tipo vegetacional, que foram processadas conforme técnicas usuais em anatomia da madeira. Para verificar as diferenças entre os tipos vegetacionais, nós comparamos as características anatômicas por meio de uma análise de variância. ... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Doutor
14

Evolução da variação cambial e do floema secundário em Bignonieae (Bignoniaceae) / Evolution of the cambial variant and the secondary phloem in Bignonieae (Bignoniaceae)

Pace, Marcelo Rodrigo 17 September 2009 (has links)
Lianas de Bignoniaceae são reconhecidas por apresentarem uma variação cambial em seus caules, que promove a formação de cunhas de floema que interrompem o xilema. Uma grande diversidade de formas anatômicas foram descritas para esta variação, assim como o floema resultante dela também foi descrito como sendo distinto do floema normal presente concomitantemente nestes caules. Entretanto, nada se sabe sobre a origem, evolução e diversificação das características anatômicas neste grupo. Por essa razão, o presente estudo teve como objetivo uma análise anatômica dos caules de Bignonieae num contexto filogenético, com o intuito de lançar hipóteses para a evolução da diversidade anatômica na tribo. Para tanto, foi realizada uma análise anatômica caulinar de 54 espécies de Bignonieae, representantes dos 21 gêneros atualmente reconhecidos. Nossos resultados apontam que, não obstante a grande diversidade anatômica presente nos caules de Bignonieae, todas compartilham estágios comuns de desenvolvimento, seguidos de adições terminais que promoveram o aumento da complexidade em seus caules. Além disso, vimos que as diferenças entre o floema normal e o variante tem aumentado ao longo da evolução e está presente em todos os tipos celulares do floema. Vimos ainda que o floema secundário em Bignonieae evolui em direções opostas em diferentes linhagens da tribo, evidenciando que a evolução do floema não segue uma única direção, mas várias. Por fim, este estudo demonstra que análises anatômicas dentro de um contexto filogenético são primordiais por permitirem um maior entendimento dos processos que promoveram a evolução e diversificação dos grupos. / Lianas in Bignoniaceae are well known for presenting a cambial variant in their stems, which develops into phloem wedges that deep furrows the xylem. An enormous diversity of anatomical forms were described as resulting from this cambial variant, as well as the phloem produced by the cambial variant was described as being distinct from the regular phloem concurrently present in these stems. However, nothing is known about the origin, evolution, and diversification of the anatomical traits in this group. Therefore, the present study aimed to provide an anatomical analysis of the stems of Bignonieae (Bignoniaceae) within a phylogenetic framework, in order to address questions on the evolution of anatomical diversity in this tribe. For that reason, here we analyzed the stems of 54 species of Bignonieae, representative of the 21 genera currently known for the tribe. Our results show that, despite the great anatomical diversity present in the stems of Bignonieae, all of them share common developmental stages, which are then followed by subsequent terminal additions that are though to have promoted an augment in the complexity of these stems. Furthermore, our results indicate that the differences found between regular and variant phloem is increasing along time and is present in all cell types of the phloem. Moreover, we found that the secondary phloem in Bignonieae is evolving in opposite directions in distinct lineages of the tribe, evidencing that the evolution of the phloem is not constraint to a single line of specialization. In conclusion, this study demonstrates the importance of anatomical analyses within a phylogenetic framework, allowing for the detection of the processes that have been involved in the evolution and diversification of plant groups.
15

Evolução da variação cambial e do floema secundário em Bignonieae (Bignoniaceae) / Evolution of the cambial variant and the secondary phloem in Bignonieae (Bignoniaceae)

Marcelo Rodrigo Pace 17 September 2009 (has links)
Lianas de Bignoniaceae são reconhecidas por apresentarem uma variação cambial em seus caules, que promove a formação de cunhas de floema que interrompem o xilema. Uma grande diversidade de formas anatômicas foram descritas para esta variação, assim como o floema resultante dela também foi descrito como sendo distinto do floema normal presente concomitantemente nestes caules. Entretanto, nada se sabe sobre a origem, evolução e diversificação das características anatômicas neste grupo. Por essa razão, o presente estudo teve como objetivo uma análise anatômica dos caules de Bignonieae num contexto filogenético, com o intuito de lançar hipóteses para a evolução da diversidade anatômica na tribo. Para tanto, foi realizada uma análise anatômica caulinar de 54 espécies de Bignonieae, representantes dos 21 gêneros atualmente reconhecidos. Nossos resultados apontam que, não obstante a grande diversidade anatômica presente nos caules de Bignonieae, todas compartilham estágios comuns de desenvolvimento, seguidos de adições terminais que promoveram o aumento da complexidade em seus caules. Além disso, vimos que as diferenças entre o floema normal e o variante tem aumentado ao longo da evolução e está presente em todos os tipos celulares do floema. Vimos ainda que o floema secundário em Bignonieae evolui em direções opostas em diferentes linhagens da tribo, evidenciando que a evolução do floema não segue uma única direção, mas várias. Por fim, este estudo demonstra que análises anatômicas dentro de um contexto filogenético são primordiais por permitirem um maior entendimento dos processos que promoveram a evolução e diversificação dos grupos. / Lianas in Bignoniaceae are well known for presenting a cambial variant in their stems, which develops into phloem wedges that deep furrows the xylem. An enormous diversity of anatomical forms were described as resulting from this cambial variant, as well as the phloem produced by the cambial variant was described as being distinct from the regular phloem concurrently present in these stems. However, nothing is known about the origin, evolution, and diversification of the anatomical traits in this group. Therefore, the present study aimed to provide an anatomical analysis of the stems of Bignonieae (Bignoniaceae) within a phylogenetic framework, in order to address questions on the evolution of anatomical diversity in this tribe. For that reason, here we analyzed the stems of 54 species of Bignonieae, representative of the 21 genera currently known for the tribe. Our results show that, despite the great anatomical diversity present in the stems of Bignonieae, all of them share common developmental stages, which are then followed by subsequent terminal additions that are though to have promoted an augment in the complexity of these stems. Furthermore, our results indicate that the differences found between regular and variant phloem is increasing along time and is present in all cell types of the phloem. Moreover, we found that the secondary phloem in Bignonieae is evolving in opposite directions in distinct lineages of the tribe, evidencing that the evolution of the phloem is not constraint to a single line of specialization. In conclusion, this study demonstrates the importance of anatomical analyses within a phylogenetic framework, allowing for the detection of the processes that have been involved in the evolution and diversification of plant groups.
16

Analise funcional do regulador de transcrição do tipo bZIP AtbZIP9 de Arabidopsis thaliana atraves da superexpressão de seus genes alvos / Fucntional characterization of the Arabidopsis thaliana bZIP transcription factor AtbZIP9 by overexpression of its target genes

Silveira, Amanda Bortolini, 1983- 28 March 2007 (has links)
Orientador: Michel Georges Albert Vincentz / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia / Made available in DSpace on 2018-08-09T01:42:08Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Silveira_AmandaBortolini_M.pdf: 20873886 bytes, checksum: 0c34c8a141f7bb11f8f3176ba7a976e0 (MD5) Previous issue date: 2007 / Resumo: O crescimento e o desenvolvimento dos organismos são baseados na capacidade celular de expressão gênica diferencial que resulta, principalmente, do controle da taxa de iniciação da transcrição por fatores reguladores de transcrição (FTs). FTs do tipo Basic Leucine QQjJer(bZIP) fQram descritos em todos os eucariotos. Seu domínio conservado é constituído de uma região de ligação ao DNA rica em aminoácidos básicos, flanqueada a um zíper de leucinas responsável pela dimerização. Em angiospermas, os bZIPs são reguladores importantes de processos específicos como fotomorfogênese, desenvolvimento de órgãos, elongação celular, controle do balanço de carbono/nitrogênio, mecanismos de defesa, via de sinalização de hormônios e sacarose, controle osmótico e florescimento. Mostramos que os genomas de Arabidopsis thaliana e Orysa sativa codificam para um conjunto completo e não redundante de 76 e 113 fatores bZIP respectivamente, que foram organizados em 11 grupos de proteínas evolutivamente relacionadas e 33 Possíveis Grupos de Genes Ortólogos (PoGO) de mono e eudicotiledôneas, o que deve permitir racionalizar o processo de caracterização funcional destes fatores em angiospermas. O Grupo C, que inclui genes homólogos ao lócus de regulação Opaco-2 (02) de milho, está organizado em três PoGOS, que possivelmente desempenham três funções ancestrais de angiospermas. Em Arabidopsis estas três possíveis funções ancestrais estão representadas por quatro genes (bZIP' 02 !1omologous, Bzo2h), Bzo2h3/AtbZIP63 (PoGO C1), Bzo2h1/AtbZIP10 e Bzo2h4/ AtbZIP25 (PoGO C2) e Bzo2h2/AtbZIP9 (PoGO C3). Visando um melhor conhecimento sobre a evolução das funções dos fatores bZIP de angiospermas do Grupo C, iniciamos a caracterização funcional de~tes quatro reguladores, focando principalmente em AtbZIP9, um gene único representativo de uma função ancestral de angiospermas e cujo papel ainda é desconhecido. Notamos que a expressão de AtbZIP9 é restrita as células do floema e regulada por glicose, ácido abscísico e citocinina, sugerindo que este gene integra as vias de sinalização destes sinais metabólicos e hormonais no floema. Abordagens de genética reversa como RNAi, knockout e superexpressão não permitiram elucidar de maneira clara a atuação de AtbZIP9 no ciclo de vida de Arabidopsis, indicando que mecanismos de regulação pós-transcricional e/ou redundância genética atuam sobre este gene. Visando dar continuidade e ampliar o estudo funcional de AtbZIP9, foram obtidas linhagens transgênicas de Arabidopsis expressando versões modificadas deste gene que codificam para proteínas ativadoras constitutivas fortes da transcrição. Estas novas versões de AtbZIP9 são teoricamente capazes de ativar de maneira constitutiva a expressão dos genes alvos de AtbZIP9, contornando assim, as dificuldades decorrentes da análise de famílias gênicas que apresentam redundância funcional. Quando comparados a plantas selvagens, transformantes primários para ativadores constitutivos fortes apresentaram diversas alterações de morfologia foliar, além de mudanças metabólicas e fisiológicas como acúmulo de compostos fenólicos em folhas, sintomas de morte celular e senescência. A análise destes transformantes ainda sugere uma possível participação de AtbZIP9 no controle do desenvolvimento do sistema vascular de raízes e folhas. Suspeitamos que as alterações de morfologia foliar e fisiologia observadas possivelmente representem conseqüências de mudanças nas propriedades funcionais de transporte do floema, decorrentes de defeitos no processo de diferenciação e organização das células do cilindro vascular / Abstract: Transcriptional regulatory factors (TFs) play an important role in controlling growth and development of ali organisms. bZIPs TFs have been described in ali eukaryotes and are characterized by a basic aminoacid rich DNA binding domain and a leucine zipper, responsible for dimerization. bZIPs have been reported to act in several different plantspecific processes such as organ development, cell elongation, defense mechanism, hormones and sucrose signalization, light response, control of nitrogen/carbon balance, osmotic control and flowering. We showed that Arabidopsis thaliana and Orysa sativa genomes encode a complete and non-redundant set of 76 and 113 bZIP transcription factors, respectively, which were divided into 11 unique groups of homologous genes. More detailed phylogenetic analysis led to the identification of 33 Possible Groups of Monocot and Eudicot Orthologous Genes (PoGO), which allows rationalizing functional studies in angiosperms. Group C, which includes genes homologous to the maize Opaque-2 locus, is formed by three PoGOs, suggesting that this group represents three ancestral functions among angiosperms. In Arabidopsis these three possible ancestral functions may be represented by the bZIP Qpaque-2. homologous genes (Bzo2h), Bzo2h3/AtbZIP63 (PoGO C1), Bzo2h1/AtbZIP10 and Bzo2h4/AtbZIP25 (PoGO C2) and Bzo2h2/AtbZIP9 (PoGO C3). To get insight into the evolution pattern and function of Group C members, we have iniciated the functional characterization of the Bzo2h genes concentrating initially on AtbZIP9, a unique gene that represents an ancestral function and for which no functional informational is available. We showed that AtbZIP9 expression is restricted to phloem cells and regulated by glucose, abscisic acid and cytokinin, suggesting that this gene is an element of the signalization pathways of these metabolic and hormonal signals in the phloem. Reverse genetic approaches such as RNAi, knockout and superexpression failed to reveal the biological function of AtbZIP9 in Arabidopsis life cycle and suggested that post-transcriptional regulation and/or functional redundancy may act on AtbZIP9. In order to improve our Rnowledge on AtbZIP9 function, Arabidopsis transgenic lines expressing constitutive transcriptional activator versions of AtbZIP9 were obtained. Since such modified versions of AtbZIP9 are theoretically able to promote the superexpression of AtbZIP9 target genes, this strategy should be independent of functional redundancy. When compared to wild type plants, primary transformants for constitutive transcriptional activator versions of AtbZIP9 showed alterations of leaf morphology, as well as metabolic and physiologic modifications, such as phenolic compound accumulation in leaves, cell death and senescence symptoms. Analyses of this transformants also suggest that AtbZIP9 is possibly involved in the control of leaf and root vascular system development. We suspect that the alteration of leaf morphology and physiology observed in primary transformants possibly reflects consequences of changes in phloem transport functional properties, due to defects in vascular cylinder cell differentiation and organization / Mestrado / Genetica Vegetal e Melhoramento / Mestre em Genética e Biologia Molecular
17

Relación estructura-función de las proteínas virales implicadas en el movimiento de los carmovirus y su interacción con factores celulares

Serra Soriano, Marta 10 March 2016 (has links)
[EN] Previous results obtained in the research group where this thesis has been performed shown that the MNSV uses the cellular secretory pathway, through its membrane protein DGBp2 (p7B) to reach the cell periphery. Knowledge about signals/motifs of membrane proteins that facilitate or permit such transport was then rather scarce. In this work we determined the residues involved in the transport of a viral transmembrane protein through the early secretory pathway (DGBp2, MNSV p7B). The residues involved are located in both the Nt (cytosolic) and Ct region (luminal) being one of the first examples in plants of a luminal ER export signal. With this information we have proposed a model in which after insertion and correct folding of the protein in the ER membrane, the luminal Ct of p7B interacts through the K49 residue with a transmembrane adapter associated with the actin cytoskeleton for movement and concentration in the RE-cortical. Nt cytoplasmic seems to be necessary to associate with the COPII vesicle components. Moreover, we have deepened in the study of the interactome of the carmovirus MPs and we have identified through a two-hybrid assay (Y2H), three cellular proteins capable of interacting with three DGBp1 from three different carmovirus (MNSV, TCV and CarMV). These cellular factors are the 60S ribosomal protein P3 (RPP3A), the g subunit of the translation initiation factor 3 (eIF3g) and the transcription factor WRKY36. These interactions were confirmed by BiFC. Furthermore, mutagenesis assays showed that binding domain of these DGBp1 is a FNF conserved domain at the very Ct end. The fact that these three proteins interact with the same host factors suggest a possible mechanism common to most if not all carmoviruses. The unstructured Nt region of MNSV CP, as for other RNA viruses, generally is responsible for viral RNA binding so it is usually called R domain. By using substitution and deletion mutants, we have shown that this R domain (which in MNSV comprising the first 94 residues) is not involved only in the packaging and binding of the viral genome, but is also responsible of CP multifunctionality. By EMSA assays with deletion mutants we could determine that the R domain was essential for binding of RNA. It was further noted that within the R domain there was a conserved region between aa 60 to 91 region, which appears to play a role in both the genomic RNA binding and in vitro encapsidation of subgenomic RNAs. However, in packaging assays, it was observed that the R domain is essential for full genome encapsidation and that the region between residue 31 and 91 is required for both cell to cell and systemic movement. Finally, using PVX as an expression vector, we showed that MNSV CP can act as a suppressor of silencing most likely by sequestering sRNAs. With very few exceptions, plant viruses use the phloem to move from infection sites to distal parts of the plant. In order to know the phloem proteome of infected plants and to identify in the future potential host proteins that facilitate or hinder the systemic transport of viruses, in the last chapter we conducted a comparative proteomic analysis by 2D-DIGE between phloem of MNSV-infected and healthy melon plants. From a total of 1046 spots, 25 were detected having significant abundance changes between the two conditions. After mass spectrometric analysis, 22 spots corresponding to 19 protein, were identified (13 of which were overrepresented and 9 had decreased abundance). Many of the identified proteins were involved in cell death and control of redox homeostasis. Two of these 19 proteins were never described in phloem proteomic assays. / [ES] Resultados previos obtenidos en el grupo de investigación donde se ha realizado la presente Tesis habían puesto de manifiesto que el MNSV utiliza la ruta de secreción celular, a través de su proteína de membrana DGBp2 (p7B), para alcanzar la periferia celular. Hasta el momento de realizar la presente Tesis los conocimientos sobre las señales/motivos de las proteínas de membrana que facilitan o permiten dicho transporte eran más bien escasos. En este trabajo hemos determinado los residuos implicados en la salida de una proteína transmembrana viral en la ruta de secreción temprana (DGBp2, p7B MNSV). Los residuos implicados se encuentran tanto en la región Nt (citosólica) como en la Ct (luminal) siendo éste uno de los primeros ejemplos descritos en plantas de señal luminal de salida de RE. Con todos estos datos se ha propuesto un modelo en el que después de la inserción y correcto plegamiento de la proteína en la membrana del RE, el Ct luminal de p7B interacciona a través del residuo K49 con un adaptador transmembrana asociado al citoesqueleto de actina para su movimiento y concentración en el RE cortical. El motivo Nt citoplasmático sería necesario para el ensamblaje de la vesícula COPII. Por otra parte se ha profundizado en el estudio del interactoma de las MPs de los carmovirus y se han identificado, mediante un ensayo de doble híbrido (Y2H), tres proteínas celulares capaces de interaccionar con tres DGBp1 procedentes de tres carmovirus diferentes (MNSV, TCV y CarMV). Estos factores celulares son la proteína P3 del ribosoma 60S (RPP3A), la subunidad g del factor de iniciación de la traducción 3 (eIF3g) y el factor de transcripción WRKY36. Estas interacciones fueron confirmadas por BiFC. Además, mediante ensayos de mutagénesis se demostró que el dominio de unión de estas DGBp1 es un dominio Ct (FNF) conservado. El hecho de que estas tres proteínas interaccionen con los mismos factores sugiere un posible mecanismo común para todos o la mayor parte de los carmovirus. Las CPs virales constituyen el paradigma de la multifuncionalidad proteica y, además de su obvio papel estructural, intervienen en un gran número de procesos del ciclo viral, incluyendo el transporte del RNA viral. La región Nt desestructurada de la CP del MNSV, al igual que para otros virus de RNA, generalmente es la encargada de unir el RNA viral por lo que se le suele llamar dominio R. Mediante mutantes de deleción y sustitución se ha demostrado que este dominio R (que en el MNSV comprende los primeros 94 residuos) no interviene solo en la encapsidación y unión del genoma viral, sino que es la responsable de la multifuncionalidad de la CP. Mediante EMSAs con mutantes de deleción se pudo determinar que la región R es esencial para la unión del RNA. Además se observó que dentro del dominio R se encuentra una región conservada entre los aa 60 al 91, que parece desempeñar un papel tanto en la unión de RNA genómico in vitro como en la encapsidación de RNAs subgenómicos. Sin embargo, en ensayos de encapsidación se observó que todo el dominio R es esencial para la encapsidación del genoma completo y que la región comprendida entre el residuo 31 y el 91 es necesaria para el movimiento tanto célula a célula como sistémico. Finalmente, utilizando PVX como vector de expresión, se demostró que la CP del MNSV puede actuar como un supresor del silenciamiento mediante la unión a los sRNAs. Con objeto de conocer el proteoma del floema de plantas infectadas y poder en el futuro identificar posibles proteínas del huésped que faciliten o dificulten el transporte sistémico de los virus, en el último capítulo se llevó a cabo un análisis proteómico comparativo, mediante 2D-DIGE, entre floemas de plantas de melón infectadas con MNSV y plantas sanas. Se detectaron 1046 spots de los cuales 2 poseían cambios significativos entre las dos condiciones Dos de estas 19 proteínas no habían sido descritas previamente en ens / [CAT] Resultats previs obtinguts en el grup de recerca on s'ha realitzat la present Tesi havien posat de manifest que el MNSV utilitza la ruta de secreció cel·lular, a través de la seva proteïna de membrana DGBp2 (p7B), per arribar-hi a la perifèria cel·lular. Fins al moment de realitzar la present Tesi els coneixements sobre els senyals/motius de les proteïnes de membrana que faciliten o permeten aquest transport eren més aviat escassos. En aquest treball hem determinat els residus implicats en el transport d'una proteïna transmembrana viral a través de la ruta de secreció primerenca (DGBp2, p7B MNSV). Els residus implicats es troben tant a la regió Nt (citosòlica) com en la Ct (luminal) sent aquest un dels primers exemples descrits en plantes de senyal luminal de sortida de RE. Amb totes aquestes dades s'ha proposat un model en el qual després de la inserció i correcte plegament de la proteïna en la membrana del RE, el Ct luminal de p7B interacciona a través del residu K49 amb un adaptador transmembrana associat al citoesquelet d'actina per al seu moviment i concentració en el RE cortical. El motiu Nt citoplasmàtic caldria per a l'acoblament de la vesícula COPII. D'altra banda s'ha aprofundit en l'estudi del interactoma de les MPs dels carmovirus i s'han identificat, mitjançant un assaig de doble híbrid (Y2H), tres proteïnes cel·lulars capaces d'interaccionar amb tres DGBp1 procedents de tres Carmovirus diferents (MNSV, TCV i CarMV). Aquests factors cel·lulars són la proteïna P3 del ribosoma 60S (RPP3A), la subunitat g del factor d'iniciació de la traducció 3 (eIF3g) i el factor de transcripció WRKY36. Aquestes interaccions van ser confirmades per BiFC. A més, mitjançant assajos de mutagènesi es va demostrar que el domini d'unió d'aquestes DGBp1 és un domini Ct (FNF) conservat. El fet que aquestes tres proteïnes interaccionen amb els mateixos factors suggereix un possible mecanisme comú per a tots o la major part dels carmovirus. Les CPs virals constitueixen el paradigma de la multifuncionalitat proteica i, a més del seu obvi paper estructural, intervenen en un gran nombre de processos del cicle viral, incloent el transport de l'RNA viral. La regió Nt desestructurada de la CP del MNSV, igual que per altres virus de RNA, generalment és l'encarregada d'unir l'RNA viral pel que se li sol cridar domini R. Mitjançant mutants de deleció i substitució s'ha demostrat que aquest domini R (que en el MNSV comprèn els primers 94 residus) no intervé només a la encapsidación i unió del genoma viral, sinó que és la responsable de la multifuncionalitat de la CP. Mitjançant EMSAs amb mutants de deleció es va poder determinar que el domini R essencial per a la unió de l'RNA. A més es va observar que dins del domini R es troba una regió conservada entre els aa 60 al 91, que sembla tenir un paper tant en la unió de RNA genòmic in vitro com en l'encapsidació de RNAs subgenómicos. No obstant això, en assajos d'encapsidació es va observar que tot el domini R és essencial per a l'encapsidació del genoma complet i que la regió compresa entre el residu 31 i el 91 és essencial per al moviment tant cèl·lula a cèl·lula com sistèmic. Finalment, utilitzant PVX com a vector d'expressió, es va demostrar que la CP del MNSV pot actuar com un supressor de silenciament mitjançant la unió als sRNAs. Amb l'objecte de conèixer el proteoma del floema de plantes infectades i poder en el futur identificar possibles proteïnes de l'hoste que facilitin o dificultin el transport sistèmic dels virus, en l'últim capítol es va dur a terme una anàlisi proteòmic comparatiu, mitjançant 2D-DIGE, entre floemas de plantes de meló infectades amb MNSV i plantes sanes. Es van detectar 1046 espots dels quals 25 tenien canvis significatius entre les dues condicions. Després de sotmetre les proteïnes a una anàlisi d'espectrometria de masses , es van identificar 19 proteïnes que corresponien a 22 espots Dues / Serra Soriano, M. (2016). Relación estructura-función de las proteínas virales implicadas en el movimiento de los carmovirus y su interacción con factores celulares [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/61634 / TESIS
18

Relações entre estrutura, química e densidade da casca com sua função em caules e raízes de espécies do cerrado paulista

Vergílio, Paula Cristina Benetton January 2019 (has links)
Orientador: Carmen Regina Marcati / Resumo: A casca é um sistema biológico complexo que desempenha diversas funções na planta, incluindo condução de fotoassimilados, suporte mecânico, armazenamento de substâncias e proteção contra herbívoros, patógenos e intempéries como o fogo. A casca é composta, principalmente, pelo floema secundário e pela periderme, e reveste tanto caules quanto raízes. O caule está exposto à atmosfera e tem funções de elevação e suporte da planta, enquanto a raiz está exposta ao solo e tem funções de fixar a planta ao solo, armazenar substâncias e absorver e conduzir água e nutrientes. Contudo, pouco se sabe se as diferentes funções de caules e raízes indicam diferentes funções na casca de cada órgão. Neste trabalho, comparamos a casca de caules e raízes de 15 espécies representativas do cerrado paulista e testamos se a casca do caule apresentaria funções de suporte e proteção, enquanto a casca da raiz apresentaria função de armazenamento de substâncias. Também testamos se encontraríamos maior eficiência na condução de fotoassimilados na casca da raiz. Para tanto, selecionamos 15 espécies de árvores e arbustos do cerrado sensu stricto e amostramos a casca do caule e da raiz. Analisamos a estrutura (espessura e anatomia), a densidade e a química (água, açúcares solúveis, amido, nitrogênio, fósforo e carbono) e relacionamos com as funções da casca em cada órgão. Na casca do caule, encontramos maior espessura da periderme, devido ao felema mais largo com células maiores e mais espessas, e menor dens... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: Bark is a complex biological system that performs multiple functions in plant, including photoassimilates conduction, mechanical support, storage and protection against herbivores, pathogens and fire. Bark comprises mainly the secondary phloem and the periderm, and covers both trunks and roots. The trunk is exposed to the atmosphere and has the main functions of plant elevation and plant support, whereas the root is exposed to the ground and has the main functions of fix the plant to the ground, store substances, provide water and nutrients to the plant. However, remain unclear whether the different functions of trunk s and roots indicate different functions in the bark of each organ. In this work, we compared the bark of trunk and roots of species in the cerrado of São Paulo, tested whether the trunk bark presents both support and protection functions, whereas the root bark presents storage function. We also tested whether we would find higher efficiency of photoassimilates conduction in the root bark. For this purpose, we selected 15 representative species of trees and shrubs in the cerrado sensu stricto and sample both trunk and root barks. We analyzed the structure (thickness and anatomy), density and chemistry (water, soluble sugars, starch, nitrogen, phosphorus and carbon) and associated to the bark functions in each organ. In the trunk bark, we found thicker periderm, due to thicker phellem with larger cell and thicker wall cells, and lower periderm density, suggesting... (Complete abstract click electronic access below) / Doutor
19

Hilda Hilst e o seu pendulear em Fluxo-floema

Reguera, Nilze Maria de Azeredo [UNESP] 04 March 2011 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:32:49Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2011-03-04Bitstream added on 2014-06-13T18:44:17Z : No. of bitstreams: 1 reguera_nma_dr_sjrp.pdf: 950992 bytes, checksum: 719859089ecf5c85a2a77e40de901c12 (MD5) / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq) / Investiga-se em que medida em Fluxo-floema, de Hilda Hilst, delinear-se-ia um movimento de oscilação que tanto colocaria em cena a tradição moderna de que a autora foi herdeira quanto a problematizaria. Ao convocar os seus interlocutores e ao estabelecer um contato peculiar, Hilst se valeria de um tipo de escritura ambivalente, que toca em polos opostos sem, contudo, a eles aderir. Assim, em Fluxo-floema se enredaria uma verbalização acerca do contexto ditatorial — o que poderia favorecer na relação entre texto e contexto o diálogo com um tipo de texto predominante à época —, ao mesmo tempo em que se fariam presentes a ironia e um humor característico da autora, os quais abalariam essa perspectiva e indiciariam o narrar em sua paradoxal (im)possibilidade. Nos cinco textos que compõem a obra, ao se focalizar o narrador-personagem — sujeitos que se veem diante do narrar, em uma saga irônica ou perturbadoramente defectiva — problematizar-se-ia, à luz da herança moderna e do questionamento de suas utopias, o olhar em relação ao expressar artístico e ao lugar que ao criador/artista supostamente caberia, especialmente em fins do século XX, num contexto opressor. Nesse pendulear ou nesse jogo da língua, com a língua, imperaria o caráter performático do que se apresenta, o qual permitiria, inclusive, observar, entre a aproximação e o distanciamento, o linguajar ostentado da autora e os elementos biográficos como estratégias que seduziriam ou, até mesmo, ―violentariam‖ os seus espectadores / This doctoral dissertation examines the extent to which Hilda Hilst‘s Fluxo-Floema exhibits an oscillation that both brings the modernist tradition, of which the author was an heiress, into light, while simultaneously calling it into question. In dialoguing with her readers and establishing a peculiar type of contact, Hilst makes use of ambivalent writing capable of touching opposite poles without, however, adhering to them. In Fluxo-Floema, a verbalization about the Brazilian dictatorial context takes place, which could favor, in the relationship between text and context, a dialogue with a type of text prevalent at that time. At the same time, however, the author‘s irony and unique humor would make themselves present by disturbing said verbalization and presenting narration as a paradoxical (im)possibility. In the five texts which compose the work, the focus on the character narrators — individuals who are faced with the act of narrating in ironic, or disturbingly defective sagas — problematizes, in the light both of the modernist heritage and the questioning of its utopias, the gaze towards artistic expression and the place in which the artist/creator is supposed to belong, especially in the late twentieth century, in an oppressive context. In this pendulating state (or the play in or with language) a performatic condition reigns, by allowing the observance, in between approximation and detachment, of the author‘s boastful speech and the ―biographical‖ elements as strategies that could seduce or even ―violate‖ her reading audience

Page generated in 0.0237 seconds