• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 296
  • 9
  • 6
  • 5
  • 1
  • Tagged with
  • 320
  • 207
  • 65
  • 37
  • 36
  • 31
  • 31
  • 28
  • 28
  • 26
  • 26
  • 25
  • 24
  • 22
  • 21
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
261

ÍNDICE DE PRENHEZ COM SÊMEN CONGELADO DE GARANHÕES CRIOULOS USANDO GLICEROL OU DIMETILFORMAMIDA COMO CRIOPROTETORES / PREGNANCY RATES USING FROZEN SEMEN OF CRIOLLO STALLION S WITH GLYCEROL OR DIMETHYLFORMAMID AS CRYOPROTECTANTS

Oliveira, Rodrigo Arruda de 27 February 2007 (has links)
Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico / During the 2005 and 2006 southern hemisphere natural breeding season, 104 Criollo mares were used to evaluate deep frozen semen fertility from 5 Criollo stallions. FR4 was used as extender (Nutricell, Brazil) with 5% glycerol (GLY) or 5% dimethylformamid (DMF) as cryoprotectants. Semen was loaded in 0.5mL straws (100x106 spermatozoa/straw). Mares were examined every other day by ultrasonography until detection of ≥30mm diameter follicles, when hCG was injected (2500UI i.v.). After 24 hours, mares were examined daily in Experiment I, and every 6 hours, in experiment II. Insemination with frozen semen was performed deep in the uterine horn ipsilateralis to the dominant follicle. Controls were inseminated with fresh semen in the body of the uterus. Only one estrus period per mare was used. Pregnancy diagnosis through ultrasonography was performed on the 15th day postovulation. In experiment I, pregnancy rates were 11.9% (5/42) and 62.5% (20/32), respectively for DMF and fresh semen (P<0.0001). In experiment II, pregnancy rates were 40% (4/10), 10% (1/10) and 70% (7/10), respectively for DMF, GLY (P>0.05) and fresh semen (P<0.0001). It was showed that GLY and DMF can be used for frozen of Criollo Stallion s semen. In this context DMF brought better results. / Durante a estação reprodutiva natural de 2005 e 2006 do hemisfério sul, 104 éguas Crioulas foram utilizadas para avaliar a fertilidade do sêmen congelado de cinco garanhões Crioulos. Como diluente usou-se FR4 (Nutricell, Brasil) com 5% de glicerol (GLI) ou 5% de dimetilformamida (DMF) como crioprotetores. O sêmen foi envasado em palhetas de 0,5mL (100x106 espermatozóides/palheta). Examinou-se as éguas em dias alternados por ultra-sonografia transretal para detecção de folículos ≥30mm de diâmetro, quando recebiam hCG (2500UI i.v.). Apos 24h eram examinadas diariamente no Experimento I e a cada 6h no Experimento II. As inseminações com sêmen congelado eram realizadas no fundo do corno ipsislateralis ao folículo dominante. Nas controle, com sêmen fresco no corpo uterino. Utilizou-se um ciclo estral/animal. O diagnóstico de gestação foi conduzido por ultra-sonografia no 15o dia pós-ovulação. No experimento I, a taxa de prenhez foi 11,9% (5/42) e 62,5% (20/32), respectivamente para DMF e sêmen fresco (P<0,0001). No experimento II, a taxa de prenhez foi 40% (4/10), 10% (1/10) e 70% (7/10), respectivamente para DMF, GLI (P>0,05) e sêmen fresco (P<0,0001). Demonstrou-se que o GLI e a DMF podem ser utilizados como crioprotetores para o congelamento do sêmen de garanhões Crioulos. Neste contexto, a DMF apresentou melhores resultados.
262

Estudo da eficácia da drenagem linfática manual na mobilização hidroeletrolítica, na taxa lipolítica e na variabilidade da frequência cardíaca em homens e mulheres / Study of effectiveness of manual lymphatic drainage in the hydroelectrolytic mobilization, in the lipolytic rate and heart rate variability in men and women

Camargo, Érica Aparecida Mariano, 1989- 03 June 2015 (has links)
Orientadores: Maria Cristina Cintra Gomes Marcondes, Dora Maria Grassi Kassisse / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia / Made available in DSpace on 2018-08-27T12:12:43Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Camargo_EricaAparecidaMariano_M.pdf: 3544834 bytes, checksum: d9515fe1a07bef154d0bed7c21be4a79 (MD5) Previous issue date: 2015 / Resumo: A importância da validação científica de técnicas coadjuvantes a diversos tratamentos de saúde é inquestionável. Assim a influência da drenagem linfática manual na mobilização hidroeletrolítica, na taxa lipolítica, bem como, no sistema nervoso autonômico ainda precisa ser investigada. O objetivo deste trabalho foi avaliar o efeito da drenagem linfática manual na mobilização hidroeletrolítica, na taxa lipolítica e na modulação autonômica da frequência cardíaca em homens e mulheres. Foram estudados 11 homens; 11 mulheres não usuárias de anticoncepcional oral e 12 mulheres usuárias de anticoncepcional oral, com 21,3 ± 2,9 anos de idade, saudáveis, sedentários e eutróficos. As amostras urinárias foram coletadas em um dia, sem intervenção terapêutica, denominado controle e em outro dia com aplicação da drenagem linfática manual. Na urina, foram analisadas osmolaridade, concentração de sódio, fluxo e concentração de glicerol. A variabilidade da frequência cardíaca foi registrada no início, durante e ao final do experimento, nos dias controle e drenagem linfática manual. Os resultados mostram que a drenagem linfática manual promoveu em homens redução dos eletrólitos urinários e aumento do fluxo e em mulheres não usuárias de anticoncepcional oral houve apenas aumento do fluxo. A técnica induziu diluição urinária em homens e mulheres não usuárias de anticoncepcional, sugerindo que os mecanismos são sexo-dependentes. Para usuárias de anticoncepcional oral, a drenagem linfática manual não diferiu do dia controle, onde houve redução dos eletrólitos e aumento do fluxo urinário. A análise da concentração de glicerol urinário mostrou que a drenagem linfática manual não altera a taxa lipolítica nos voluntários dos grupos estudados. Os resultados da modulação autonômica da frequência cardíaca indicaram que a técnica promoveu predomínio simpático no grupo de homens sem alterações nos grupos das mulheres. Conclui-se que a drenagem linfática manual foi eficaz na diluição urinária de homens e mulheres não usuárias de anticoncepcional oral, assim como, foi eficaz em promover predomínio simpático em homens. A técnica não foi eficaz em promover alterações na taxa lipolítica / Abstract: The importance of scientific validation techniques supporting the various health treatments is unquestionable. Thus, the influence of manual lymphatic drainage in the electrolyte mobilization in lipolytic rate as well as in the autonomic nervous system has to be investigated. The objective of this study was to evaluate the effect of manual lymphatic drainage in the electrolyte mobilization in lipolytic rate and autonomic modulation of heart rate in men and women. 11 male patients; 11 women not using oral contraceptives and 12 women used oral contraceptives, with 21.3 ± 2.9 years old, healthy, sedentary and eutrophic. The urine samples were collected in one day, without therapeutic intervention, denominated as the control and on another day with application of manual lymphatic drainage. In the urine, were analyzed osmolality, sodium concentration, flow, and the concentration of glycerol. The heart rate variability was registered at the outset, during and at the end of the experiment, in the days control and manual lymphatic drainage. The results showed that the manual lymph drainage in men promoted reduction of urinary electrolytes and increased flow and in women non-users oral contraceptives there was only increased flow. The technique induced urinary dilution in men and women non-users oral contraceptives, suggesting that the mechanisms are sex-dependent. For oral contraceptive users, manual lymphatic drainage did not differ from control day where there was a reduction of electrolytes and increased urine flow. The analysis of urinary glycerol concentration showed that manual lymphatic drainage does not change the lipolytic rate in voluntary groups studied. The results of the autonomic modulation of heart rate indicated that the technique promoted sympathetic predominance in men group and without changes in women. We conclude that manual lymphatic drainage was effective in urinary dilution of men and women non-users oral contraceptives, as well as, it was effective in promoting sympathetic predominance in men. The technique was not effective in promoting changes in lipolytic rate / Mestrado / Fisiologia / Mestra em Biologia Funcional e Molecular
263

Transformación de biomasa en productos de química fina: Síntesis de compuestos de alto interés como surfactantes y fármacos utilizando catalizadores heterogéneos

Martínez Silvestre, Sergio 08 April 2016 (has links)
[EN] Under the principles of Green Chemistry has been carried out the synthesis of different esters of glycerol carbonate, which are high value compounds with surfactant properties derived from glycerol by the esterification reaction between glycerol carbonate and various organic acids in the absence of solvent and using heterogeneous catalysts include zeolites and acidic resins. The best results, in terms of activity and selectivity, were obtained using the hybrid Nafion-silica catalyst called Nafion SAC-13. It has been shown that the water generated as a byproduct during the reaction is responsible for the existence of competing reactions of hydrolysis of the carbonate function resulting products as glycerol and glycerol esters. Also are optimized different reaction conditions such as temperature, the molar ratio between the substrates, the amount of catalyst and solvent usage. It has also been shown that the reaction rate decreases as the chain length of the carboxylic acid is increased. After adjustment of the experimental data to a kinetic model, we have determined the kinetic parameters of the reaction catalyzed by Nafion SAC-13 with different carboxylic acids and found to reduce the reactivity of carboxylic acids with increasing chain length alcánica is due both inductive effects such as steric effects. Furthermore, compounds with bencimidazoilquinoxaline and quinoxaline structure have been prepared, which have a wide variety of biological activities. These compounds have been synthesized from various diols and triols from biomass by oxidative cyclization process in two stages performed in a single reactor in an efficient and selective manner. After optimization of the reaction conditions such as temperature, amount of catalyst and concentration of O2, the synthesis of quinoxaline have been carried out with excellent results by using catalysts based on gold nanoparticles supported on oxide nanoparticle cerium (Au/CeO2) and hydrotalcite (Au/HT) using air as oxidant and in the absence of base. Regarding benzimidazoilquinoxalines, we have developed two synthetic routes multistage, in a single reactor, effective and selective catalyzed Au/CeO2. The first method involves the synthesis of compounds benzimidazoilquinoxalines with the same substituents on the two heterocycles by oxidation-cyclization of glycerol derivatives with o-phenylenediamine, while the second method allows the synthesis of benzimidazoilquinoxalines compounds with different substituents on each aromatic ring starting from glyceraldehyde. Finally, it has carried out the synthesis of long chain alkyl glucosides with tensio-active properties via a cascade process that involves first methanolysis cellulose for methyl glucosides and subsequently Fischer glycosidation reaction with n-octanol/n-decanol. The first step is carried out using methanol as solvent and acid catalysts such as inorganic acids, heteropolyacids, ion exchange resins or modified carbon materials. Subsequently the long chain alkyl glycosides are obtained by transacetalization reaction between methyl glucosides obtained in the previous step and a fatty alcohol using the same acid catalyst. The best results for the overall process are obtained using sulfonated carbon as catalyst, it being possible to achieve complete conversion of cellulose in methanol working at 200 ºC in the methanolysis step and at 120 ºC in the transacetalization step. / [ES] Bajo los principios de la Química Verde, se ha llevado a cabo la síntesis de diferentes ésteres del carbonato de glicerol, que son compuestos de alto valor añadido con propiedades surfactantes derivados del glicerol, mediante reacción de esterificación entre el carbonato de glicerol y diferentes ácidos orgánicos, en ausencia de disolvente, y empleando catalizadores heterogéneos, que incluyen resinas ácidas y zeolitas. Los mejores resultados, en términos de actividad y selectividad, se obtuvieron utilizando el catalizador híbrido Nafion-sílice denominado Nafion SAC-13. Se ha demostrado que el agua generada como subproducto durante la reacción es la responsable de la existencia de reacciones competitivas de hidrólisis de la función carbonato dando lugar a subproductos como glicerol y ésteres glicéricos. Asimismo se han optimizado diferentes condiciones de reacción tales como la temperatura, la relación molar entre los sustratos, la cantidad de catalizador y el uso de disolvente. También se ha demostrado que la velocidad de reacción disminuye a medida que se aumenta la longitud de cadena del ácido carboxílico. Tras el ajuste de los datos experimentales a un modelo cinético, se han determinado los parámetros cinéticos de la reacción catalizada por Nafion SAC-13 con diferentes ácidos carboxílicos comprobándose que la reducción de la reactividad de los ácidos carboxílicos a medida que aumenta su longitud de cadena alcánica es debida tanto por efectos inductivos como por efectos estéricos. Por otra parte, se han preparado compuestos con estructura de quinoxalina y bencimidazoilquinoxalina, los cuáles poseen una amplia variedad de actividades biológicas. Estos compuestos han sido sintetizados a partir de diferentes dioles y trioles procedentes de la biomasa mediante un proceso de ciclación oxidativa en dos etapas llevado a cabo en un único reactor de un modo eficiente y selectivo. Tras la optimización de las condiciones de reacción tales como temperatura, cantidad de catalizador y concentración de O2, la síntesis de quinoxalinas ha sido llevada a cabo con excelentes resultados mediante el uso de catalizadores basados en nanopartículas de oro soportadas sobre óxido de cerio nanoparticulado (Au/CeO2) e hidrotalcita (Au/HT), utilizando aire como agente oxidante y en ausencia de base. En cuanto a las bencimidazoilquinoxalinas, se han desarrollado dos rutas sintéticas multietapa, en un único reactor, eficaces y selectivas catalizadas por Au/CeO2. El primer método implica la síntesis de compuestos bencimidazoilquinoxalinas con los mismos sustituyentes en las dos heterociclos a través de oxidación-ciclación de derivados de glicerol con o-fenilendiamina, mientras que el segundo método permite la síntesis de compuestos bencimidazoilquinoxalinas con diferentes sustituyentes en cada anillo aromático partiendo de gliceraldehído. Por último, se ha llevado a cabo la síntesis de alquil glucósidos de cadena larga con propiedades tensioactivas a través de un proceso en cascada que implica en primer lugar la metanólisis de celulosa para obtener metilglucósidos y posteriormente la reacción de glicosidación Fischer con n-octanol/n-decanol. La primera etapa se lleva a cabo utilizando metanol como disolvente y catalizadores ácidos tales como ácidos inorgánicos, heteropoliácidos, resinas de intercambio iónico o materiales de carbono modificados. Posteriormente los alquil glucósidos de cadena larga se obtienen por reacción de transacetalización entre los metilglucósidos obtenidos en la etapa previa y un alcohol graso utilizando el mismo catalizador ácido. Los mejores resultados para el proceso global se han obtenido empleando como catalizador carbón sulfonado, siendo posible alcanzar la conversión completa de la celulosa en metanol a 200 ºC en la etapa de metanólisis y 120 ºC en la etapa de transacetalización. / [CAT] A partir dels principis de la Química Verda, s'ha dut a terme la síntesi de diferents èsters del carbonat de glicerol, que són compostos d'alt valor afegit amb propietats surfactants derivats del glicerol, mitjançant reacció d'esterificació entre el carbonat de glicerol i diferents àcids orgànics , en absència de dissolvent, i emprant catalitzadors heterogenis, que inclouen resines àcides i zeolites. Els millors resultats, en termes d'activitat i selectivitat, es van obtenir utilitzant el catalitzador híbrid Nafion-sílice denominat Nafion SAC-13. S'ha demostrat que l'aigua generada com a subproducte durant la reacció és la responsable de l'existència de reaccions competitives d'hidròlisi de la funció carbonat donant lloc a subproductes com glicerol i èsters glicéricos. Així mateix s'han optimitzat diferents condicions de reacció tals com la temperatura, la relació molar entre els substrats, la quantitat de catalitzador i l'ús de dissolvent. També s'ha demostrat que la velocitat de reacció disminueix a mesura que s'augmenta la longitud de cadena de l'àcid carboxílic. Després de l'ajust de les dades experimentals a un model cinètic, s'han determinat els paràmetres cinètics de la reacció catalitzada per Nafion SAC-13 amb diferents àcids carboxílics comprovant-se que la reducció de la reactivitat dels àcids carboxílics a mesura que augmenta la seva longitud de cadena alcánica és deguda tant per efectes inductius com per efectes estèrics. D'altra banda, s'han preparat compostos amb estructura de quinoxalina i bencimidazoilquinoxalina, els quals posseeixen una àmplia varietat d'activitats biològiques. Aquests compostos han estat sintetitzats a partir de diferents diols i trioles procedents de la biomassa mitjançant un procés de ciclació oxidativa en dues etapes dut a terme en un únic reactor de una manera eficient i selectiu. Després de la optimització de les condicions de reacció tals com temperatura, quantitat de catalitzador i concentració d'O2, la síntesi de quinoxalines ha estat portada a terme amb excel·lents resultats mitjançant l'ús de catalitzadors basats en nanopartícules d'or suportades sobre òxid de ceri nanoparticulado (Au/CeO2) i hidrotalcita (Au/HT), utilitzant aire com a agent oxidant i en absència de base. Pel que fa a les bencimidazoilquinoxalines, s'han desenvolupat dues rutes sintètiques multietapa, en un únic reactor, eficaços i selectives catalitzades per Au/CeO2. El primer mètode implica la síntesi de compostos bencimidazoilquinoxalines amb els mateixos substituents en les dues heterocicles a través d'oxidació-ciclació de derivats de glicerol amb o-fenilendiamina, mentre que el segon mètode permet la síntesi de compostos bencimidazoilquinoxalines amb diferents substituents en cada anell aromàtic partint de gliceraldehid. Finalment, s'ha dut a terme la síntesi d'alquil glucòsids de cadena llarga amb propietats tensioactives a través d'un procés en cascada que implica en primer lloc la metanólisis de cel·lulosa per obtenir metilglucósidos i posteriorment la reacció de glicosidación Fischer amb n-octanol/n-decanol. La primera etapa es porta a terme utilitzant metanol com a dissolvent i catalitzadors àcids com ara àcids inorgànics, heteropoliácids, resines d'intercanvi iònic o materials de carboni modificats. Posteriorment els alquil glucòsids de cadena llarga s'obtenen per reacció de transacetalizació entre els metilglucósides obtinguts en l'etapa prèvia i un alcohol gras utilitzant el mateix catalitzador àcid. Els millors resultats per al procés global s'han obtingut emprant com a catalitzador carbó sulfonat, sent possible aconseguir la conversió completa de la cel·lulosa en metanol a 200 ºC en l'etapa de metanólisis i 120 ºC en l'etapa de transacetalizació. / Martínez Silvestre, S. (2016). Transformación de biomasa en productos de química fina: Síntesis de compuestos de alto interés como surfactantes y fármacos utilizando catalizadores heterogéneos [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/62353 / TESIS
264

Metabolismo de ácidos graxos e glicerol no tecido adiposo branco de camundongos com resistência à insulina induzida pela dieta hiperlipídica / Fatty acid and glycerol metabolism in white adipose tissue of mice with insulin resistance induced by high fat diet

Buzelle, Samyra Lopes 26 February 2016 (has links)
Camundongos Swiss, quando submetidos à dieta hiperlipídica (HL), apresentam considerável ganho ponderal e de depósitos adiposos, tornando-se obesos e resistentes à insulina. O objetivo deste trabalho foi avaliar o efeito da dieta HL por 8 semanas no perfil inflamatório, síntese de triacilglicerol (TAG) com ênfase na vias de geração de glicerol-3-fosfato (G3P) e lipólise nos tecidos adiposos brancos (TAB) retroperitoneal (RETRO) e epididimal (EPI) de camundongos. Camundongos Swiss foram alimentados com as dietas: controle (CT) - dieta purificada (AIN-93G); ou HL - dieta AIN-93G modificada contendo 35% de lipídeos (4% de óleo de soja e 31% de gordura suína). Os camundongos alimentados com a dieta HL apresentaram uma maior massa corporal, acompanhada pelo aumento nos tecidos RETRO e EPI, além de desenvolverem resistência à insulina constatada no teste de tolerância à glicose (TTG), hiperglicemia e hiperinsulinemia. O conteúdo protéico da pAKT, avaliado por western blot (WB), e a adiponectina, dosada em homogenados dos tecidos adiposos, estão reduzidos apenas no EPI. Houve aumento na expressão gênica de MCP-1 e PAI-1, e foi observada menor área dos adipócitos no EPI, sem alteração no RETRO dos animais HL. A síntese de novo de ácidos graxos (AG), avaliada pela incorporação de 3H de 3H2O em AG foi maior em ambos os TAB, porém a captação de AG das lipoproteínas circulantes avaliada pela atividade e expressão da lipase lipoproteica (LPL) aumentou no EPI e reduziu no RETRO. A dieta HL induziu aumento na fosforilação do glicerol, avaliada pela atividade e conteúdo da GK que aumentaram nos dois TAB, e maior incorporação de 1-14C-glicerol em TAG no EPI. A captação de glicose in vitro e conteúdo do GLUT- 4, que indicam atividade da via glicolítica foram reduzidos no EPI e RETRO, assim como a gliceroneogênese avaliada pela incorporação de 1-14C-piruvato em TAG, sem alterações na atividade e conteúdo da fosfoenolpiruvato carboxiquinase (PEPCK). A atividade lipolítica basal foi avaliada in vitro pela liberação de glicerol por adipócitos isolados, e não foi alterada pela ingestão de dieta HL, porém quando estimulada por noradrenalina a liberação de glicerol foi menor nos animais HL, assim como as fosforilações da ATGL e HSL e conteúdo do receptor adrenérgico ?3. A dieta HL levou a uma redução no conteúdo de PPAR? e aumento de ATF3 em ambos os tecidos. No EPI houve aumento de pCREB, pSTAT3 e RGS2 em relação aos controles enquanto no RETRO a única diferença encontrada foi a menor pSTAT3. Nossos resultados demonstram que o aumento nos TAB é resultado de maior síntese e captação de AG, e que o G3P necessário para a esterificação a TAG é proveniente principalmente da fosforilação direta do glicerol pela GK; além disso, a reduzida lipólise também parece contribuir para esse quadro. Nos animais HL, o EPI parece ser mais propenso aos efeitos da dieta do que o RETRO / Swiss mice when subjected to high fat diet (HFD), shown considerable weight gain and adipose depots, becoming obese and insulin resistant. The aim of this study was to evaluate the effect of HFD diet for 8 weeks in the inflammatory profile, triacylglycerol (TAG) synthesis with emphasis in glycerol-3-phosphate (G3P) generation pathways and lipolysis in retroperitoneal (RETRO) and epididymal (EPI) white adipose tissue (WAT) of mice. Swiss mice were fed with diets: control (CT) - purified diet (AIN-93G); or HFD - purified diet (AIN-93G) plus 35% of fat (4% soybean oil and 31% of lard). Mice fed a HFD diet had a higher body mass, accompanied by an increase in RETRO and EPI tissues, in addition to developing insulin resistance, evidenced by glucose tolerance test (GTT), hyperglycemia and hyperinsulinemia. The protein content of pAKT, accessed by western blot, and adiponectin, measured in WAT homogenates, are reduced only in EPI. There was an increase in gene expression of MCP-1 and PAI-1, and was observed smaller area of adipocytes in EPI, with no change in RETRO of HFD fed animals. De novo synthesis of fatty acids (FA), evaluated by incorporation of 3H from 3H2O in FA was higher in both TAB, but the uptake of FA, from blood lipoproteins, evaluated by the activity and expression of lipoprotein lipase (LPL) was increased in EPI and reduced in RETRO. HFD induced increase in phosphorylation of glycerol, evaluated by the activity and content of glycerolkinase (GyK) which increased in both TAB and greater incorporation of 1-14C-glycerol in the TAG only in EPI. The in vitro glucose uptake and GLUT-4 content, which indicates the activity of the glycolytic pathway were reduced in EPI and RETRO, as well as glyceroneogenesis assessed by the incorporation of 1-14C- pyruvate into TAG without changes in the activity and contents of phosphoenolpyruvate carboxykinase (PEPCK). The basal lipolytic activity was evaluated in vitro by glycerol releasing from isolated adipocytes, and was not altered by HFD intake, but when stimulated by noradrenaline glycerol release was lower in HFD animals as well as the phosphorylation of ATGL and HSL and ?3 adrenergic receptor content. HFD led to a reduction in the content of PPAR gamma and an increase in ATF3 in both tissues. In EPI there was an increase in pCREB, pSTAT3 and RGS2 while in RETRO the only difference was reduced pSTAT3. Our results shown that TAB increase is result of increased FA synthesis and uptake, and G3P required for esterification TAG comes mainly from direct phosphorylation of glycerol by GyK; Furthermore, reduced lipolysis also seems to contribute to this scenario. HFD effects seem to be more prominent in EPI than in RETRO
265

Utilização de glicerol como fonte de carbono para desnitrificação e remoção biológica de fósforo em reator submetido à aeração intermitente / Glycerol as carbon source for denitrification and biological phosphorus removal in a reactor subjected to intermittent aeration

Carneiro, Rodrigo Braz 07 April 2015 (has links)
Esse trabalho buscou avaliar a possibilidade de utilização do glicerol como fonte de carbono para a desnitrificação conjunta à remoção biológica de fósforo de um efluente sintético em um reator de fluxo contínuo submetido à aeração intermitente e com biomassa suspensa. O regime operacional do reator foi dividido em duas fases: a primeira visando somente a remoção de nitrato, testando diferentes relações Carbono/Nitrogênio (C/N) em Tempo de Detenção Hidráulica (TDH) de 4 horas; e a segunda visando a remoção de nitrato e fosfato com períodos de aeração e não aeração de 2 e 4 horas respectivamente, para uma relação Carbono/Fósforo de 10 ± 1. Na primeira fase operacional foram testadas 3 relações C/N, a saber: 1,2 ± 0,1; 1,5 ± 0,1 e 1,8 ± 0,2. Para a relação C/N de 1,8 ± 0,2 foi possível atingir uma maior eficiência de desnitrificação com uma maior estabilidade operacional - 91 ± 8%. Para a segunda fase de operação que apresentou relação C/N de 3,5 ± 0,2, a desnitrificação foi completa na maior parte do tempo com 99 ± 2% de eficiência de remoção de NOx (nitrato mais nitrito), indicando que a desnitrificação com glicerol é favorecida para relações C/N mais altas. Não foi evidenciado uma remoção biológica de fósforo expressiva (9 ± 12%), indicando que não houve desenvolvimento dos organismos acumuladores de fósforo (OAPs), uma vez que a liberação de fosfato durante a fase não aerada não ocorreu. Isso pode ser explicado pela falta de ácidos graxos voláteis (AGV), que seriam provenientes da degradação anaeróbia do glicerol, sendo a maior parte desse consumida na desnitrificação. Portanto, o teor de nitrato pode ter sido um fator de impedimento ao desenvolvimento dos OAPs. Pelos ensaios de microscopia óptica foi observado a presença de bactérias filamentosas semelhantes às do gênero Beggiatoa, que também podem ter consumido parte dos substratos da fermentação do glicerol. Por essas razões, sugere-se avaliar outras configurações de reatores de modo a promover uma efetiva fermentação do glicerol previamente ao sistema de remoção de fósforo. / This study aimed to evaluate the feasibility of glycerol as a carbon source for denitrification and biological phosphorus removal of a synthetic wastewater in a continuous flow reactor with suspended biomass and subjected to intermittent aeration. The reactor operation was divided in two phases: the first one aimed only at removing nitrate, testing different C/N (Carbon/Nitrogen) ratios at an HRT (Hydraulic Retention Time) of 4 hours; and the second one aimed at the removal of nitrate and phosphate. During the second phase, the reactor was subjected to periods of aeration and non-aeration of 2 and 4 hours, respectively, for a C/P (Carbon/Phosphorus) ratio of 10 ± 1. In the first operational phase, three C/N ratios were tested, as follows: 1.2 ± 0.1; 1.5 ± 0.1 and 1.8 ± 0.2. For the C/N ratio of 1.8 ± 0.2, it was possible to achieve higher denitrification efficiency with greater operational stability - 91 ± 8%. For the second operational phase, with the C/N ratio of 3.5 ± 0.2, the denitrification was complete most of the time presenting 99 ± 2% of NOx (nitrate and nitrite) removal efficiency, indicating that the denitrification with glycerol is enhanced at higher C/N ratios. The biological phosphorus removal in this phase was not significant (12 ± 9%), indicating that there was no development of Phosphorus Accumulating Organisms (PAO), since the phosphate release during the anaerobic phase did not occur. This can be explained by the lack of Volatile Fatty Acids (VFA), which would come from the anaerobic degradation of glycerol that was consumed in denitrification. Therefore, the nitrate content may have been an interfering factor to the development of PAO. The optical microscopy analysis indicated the presence of filamentous bacteria similar to the genus Beggiatoa, which can also have consumed part of the substrates from the glycerol fermentation. For these reasons, it is suggested to evaluate other reactor configurations in order to promote the effective fermentation of glycerol previously to the phosphorus removal system.
266

Influência da carga orgânica na produção de biohidrogênio em AnSBBR com recirculação da fase líquida tratando o efluente do processo de produção de biodiesel / Influence of organic loading rate on bio-hydrogen production in an AnSBBR with recirculation of the liquid face treating the wastewater from biodiesel production

Moncayo Bravo, Irina 14 March 2014 (has links)
O presente trabalho de pesquisa teve como objetivo principal avaliar o efeito da carga orgânica volumétrica aplicada (COVA) na produção de hidrogênio usando o reator AnSBBR com recirculação operado em batelada e biomassa imobilizada. Para este efeito, o reator foi operado a 30ºC com dois tempos de ciclo (3 e 4 h), alimentado com três concentrações afluentes (3000, 4000 e 5000 mgDQO.L-1), uma velocidade de recirculação de 30 L.h-1, usando glicerol como única fonte de carbono e a biomassa de uma estação de tratamento de abatedouro de aves. A combinação destes fatores fez com que o reator fosse operado com seis cargas orgânicas volumétricas aplicadas diferentes (7565, 9764, 12911, 10319, 13327 e 16216 mgDQO.L-1.d-1). Os resultados mostraram que não existiu uma tendência clara entre a carga orgânica aplicada e a produção de hidrogênio. Porém, os melhores resultados quanto à produção de hidrogênio foram atingidos quando o reator foi operado com 4 horas de tempo de ciclo e alimentado com uma concentração afluente de 5000 mgDQO.L-1 (COVA de 12911 mgDQO.L-1.d-1), sendo sua produtividade molar média de hidrogênio (PrM) de 67,5 molH2.m-3.d-1. Esta condição também atingiu o melhor rendimento molar de hidrogênio por carga orgânica aplicada RMCAS,m e o melhor rendimento molar de hidrogênio por carga orgânica removida (RMCRS,m), sendo estes de 5,2 e 21,1 molH2.kgDQO-1, respectivamente. Adicionalmente foi estudada a diferença na produção de hidrogênio entre o uso de biomassa pré-tratada e não tratada termicamente, cuja análise de variância (ANOVA) mostrou que a diferença não foi estatisticamente significativa. Finalmente o reator foi operado usando glicerina bruta industrial para comparar os resultados com aqueles obtidos operando com glicerol, observando-se uma clara desvantagem na produção de hidrogênio quando foi usada glicerina bruta. Em geral, o reator AnSBBR operado em batelada sequencial apresentou resultados promissores na produção de hidrogênio usando glicerol como fonte de carbono, porém estudos mais profundos ainda são necessários no intuito de otimizar o sistema para a utilização de glicerina bruta. / This study evaluated the influence of applied volumetric organic load on biohydrogen production in an anaerobic sequencing batch biofilm reactor (AnSBBR) with 3.5 L of liquid medium and treating 1.5 L of glycerin based wastewater per cycle at 30ºC. The reactor was operated with two cycle periods (3 and 4 hours), three influent concentrations (3000, 4000 and 5000 mgCOD.L-1), recirculation rate of 30 L.h-1 and an inoculum from a poultry slaughterhouse. Six applied volumetric organic loads (AVOLCT) were generated from the combination of cycle period and influent concentrations (7565, 9764, 12911, 10319, 13327 e 16216 mgCOD.L-1.d-1). There was not a clear relation between the applied volumetric organic load and hydrogen production. However, the highest hydrogen molar production (MPr: 67.5 molH2.m-3 .d-1) was reached when the reactor was operated with a cycle period of 4 h and an influent concentration of 5000 mgCOD.L-1 (AVOLCT: 12911 mgCOD.L-1. d-1). This condition also reached the highest molar yield per removed load based on organic matter (MYRLC,m: 5.2 molH2.kgCOD-1) and the highest molar yield per applied load based on organic matter (MYALC,m: 21.1 molH2.kgCOD-1). In addition, it was studied whether existed or not a statistical significant difference on molar productivity averages pre-treating and not pre-treating the inoculum. It was observed that this was not statistically significant (p>0.05). Finally, the reactor was operated using crude glycerol as a sole source of carbon to evaluate hydrogen production. The disadvantage on hydrogen production when crude glycerol was used comparing to pure glycerol was clearly observed. The AnSBBR used on hydrogen production experiments operated with pure glycerol as a sole carbon XIV source showed an important potential. Nevertheless, additional studies are required in order to optimize results.
267

Desenvolvimento de metodologia para a produção de nanopartículas de Y3Al5O12 (YAG) de tamanhos médios diferenciados / Development of methodology for production of nanoparticles Y3Al5O12 (YAG) with different average sizes

Veroneze, Tatiana 22 September 2011 (has links)
O desenvolvimento de materiais nanoestruturados tem se destacado devido a necessidade de miniaturização de dispositivos e a procura por novos efeitos físicos e químicos capazes de gerar novas tecnologias. Um importante composto com aplicações principalmente em óptica é o YAG (Y3Al5O12) presente no sistema cerâmico alumina-ítria (\'AL IND.2\'O IND.3\'-\'Y IND.2\'O IND.3\'). O YAG apresenta estrutura cristalina cúbica, expansão térmica isotrópica e não apresenta efeitos de birrefringência, o que possibilita a produção de cerâmica transparente para uso como material hospedeiro de íons terras-raras para o desenvolvimento de lasers de estado sólido. O ponto de partida em processamento cerâmico começa com o conhecimento das características físico-químicas do pó do composto. Em nosso trabalho, o objetivo foi o desenvolvimento de uma metodologia para a obtenção de nanopós de YAG de tamanhos médios diferenciados. Para isso foram realizados distintos processos químicos de síntese, e também, foram utilizados diferentes processos de separação, como a centrifugação e a sedimentação. Na produção das nanopartículas foram utilizados três métodos de síntese: Método de Pechini, Rota Glicerol e Método de Coprecipitação. No método de Pechini avaliou-se o efeito de diferentes valores de pH (1, 4, 7, 9 e 11) e procurou-se correlacionar com os tamanhos médios das nanopartículas. Após a obtenção do pó precursor foram realizadas medidas de decomposição térmica (DSC e TG), observando as principais transformações físico-químicas do material decorrentes dos diferentes métodos de síntese. A formação da fase cristalina do YAG foi determinada por difração de raios X e uma análise estrutural foi efetuada por espectroscopia de infravermelho. Medidas de área superficial específica (BET) foram usadas para avaliar o tamanho médio das partículas. Nanopós de YAG com diferentes intervalos de tamanhos foram produzidos, e o rendimento para cada intervalo de tamanho definido. / Nanostructured materials has emerged because the intense interest for miniaturization of devices and crescent demand for new physical and chemical effects that can generate new technologies. An important compound with applications mainly in optics is the YAG (Y3Al5O12). It\'s present in the alumina-yttria ceramic system (\'AL IND.2\'O IND.3\'-\'Y IND.2\'O IND.3\'). The YAG has a cubic crystaline structure, isotropic thermal expansion and it has no birefringence effects, which allows the production of transparent ceramics to use as host of solid-state lasers. The starting point in ceramic processing begins with the knowledge of the characteristics and physical and chemical properties of the powder. In our work, the goal was the development of a methodology for obtaining YAG nanopowders of different average sizes. To do this we performed distinct chemical synthesis, and we also used different separation processes such as centrifugation and sedimentation. For production of nanoparticles we used three synthesis methods: Pechini, glycerol route and coprecipitation. In the Pechini method we evaluated the effect of different pH values (1, 4, 7, 9 and 11) and tried to correlate with the average sizes of nanoparticles. After obtain the precursor powders we studied the decomposition thermal (DSC and TG) process, arising from the different synthesis methods. The crystalline phase of YAG was determined by x-ray diffraction and the structural analysis was carried out by infrared spectroscopy. Specific surface area measurements (BET) were used to evaluate the average particle size.YAG nanopowders with different average sizes were produced.
268

Avaliação do glicerol proveniente da fabricação do biodiesel como substrato para produção de endotoxinas por Bacillus thuringiensis var. israelensis / Evaluation of glycerol derived from biodiesel production as substrate for endotoxins production by Bacillus thuringiensis var. israelensis.

Barbosa, Claudia Rodrigues 19 June 2009 (has links)
A utilização do glicerol proveniente da fabricação do biodiesel como substrato para a obtenção de produtos biotecnológicos é uma alternativa promissora como forma de disposição adequada deste subproduto. O bioinseticida formulado com toxinas de Bacillus thuringiensis tem sido utilizado para o controle de insetos veiculadores de doenças, como a dengue, que atingem milhões de pessoas em todo o mundo. Para que este bioinseticida seja competitivo com os inseticidas químicos é necessário que o custo de sua produção seja diminuído, o que pode ser feito com a utilização de fontes de carbono alternativas, de forma a diminuir o custo do meio de fermentação. Neste trabalho, empregou-se o glicerol proveniente da fabricação do biodiesel de sebo bovino como componente do meio de fermentação para a produção de bioinseticida por Bacillus thuringiensis var. israelensis. Foram avaliados diferentes tratamentos do resíduo contendo glicerol, baseados em acidificação, decantação e aquecimento, para remoção de impurezas. O ajuste do pH até 7 pela adição de ácido fosfórico, seguido de decantação, aquecimento para remoção de metanol e nova decantação, foi a forma de tratamento escolhida, uma vez que proporcionou a maior atividade tóxica do meio fermentado contra larvas de Aedes aegypti. O meio de fermentação foi formulado determinando-se as concentrações de glicerol, extrato de levedura, sulfato de amônio e cloreto de cálcio que proporcionaram a maior atividade larvicida do meio fermentado, de acordo com planejamento fatorial 24. A toxicidade foi avaliada pela CL50 (concentração do complexo esporo-cristal necessária para matar 50% da população de larvas). O melhor valor de CL50 foi obtido com a utilização de glicerol a 10 g/L, extrato de levedura a 12 g/L, cloreto de cálcio a 0,24 g/L e sem adição de sulfato de amônio. A análise estatística dos dados confirmou a significância das variáveis glicerol, extrato de levedura e cloreto de cálcio sobre a atividade larvicida do meio fermentado. Cloreto de cálcio não influenciou significantemente a produção de esporos pela bactéria, e a taxa de esporulação não foi influenciada por cloreto de cálcio e sulfato de amônio nas concentrações estudadas. Para a otimização da produção de endotoxinas pela bactéria, foi realizado um planejamento fatorial 22, variando-se apenas as concentrações de extrato de levedura e de cloreto de cálcio, fixando-se a concentração de glicerol em 10 g/L e excluindo-se o sulfato de amônio do meio de fermentação. O melhor valor de CL50 (0,295 mg/mL) foi obtido no ensaio com 15 g/L de extrato de levedura e 0,4 g/L de cloreto de cálcio. / The use of glycerol derived from biodiesel production as a substrate for the acquisition of biotechnology products is a promising alternative as an adequate disposal mean of this by-product. The bioinsecticide formulated with toxins from Bacillus thuringiensis has been used to control vectors insects of diseases, such as dengue, which affect millions of people around the world. For this bioinsecticide be competitive with chemical insecticides is necessary a lower cost of its production, which can be achieved by the use of alternative carbon sources in order to reduce the fermentation medium cost. In this work, it was used glycerol from beef tallow biodiesel production as a component of the fermentation medium for the production of bioinsecticide by Bacillus thuringiensis var. israelensis. Different treatments of the residue containing glycerol, based on acidification, sedimentation and heating, to remove impurities, were evaluated. The adjustment of pH to 7 by addition of phosphoric acid, followed by decantation, then heating for removal of methanol, and a new decantation, was the treatment selected, since it provided the highest toxic activity of the fermented broth against Aedes aegypti larvae. The fermentation medium was formulated by determining the concentration of glycerol, yeast extract, ammonium sulfate and calcium chloride that provided the greatest larvicidal activity of the fermented broth according to 24 factorial design. The toxicity was measured by the LC50 (concentration of the spore-crystal complex required to kill 50% of the larvae). The best value of LC50 was obtained using glycerol at 10 g/L, yeast extract at 12 g/L, calcium chloride at 0.24 g/L and without addition of ammonium sulfate. Statistical analysis confirmed the significance of the variables glycerol, yeast extract and calcium chloride on the larvicidal activity of fermented broth. Calcium chloride did not influence significantly the production of spores by the bacteria and the sporulation ratio was not affected by calcium chloride and ammonium sulfate at the studied concentrations. For the endotoxins production optimization, a 22 factorial design was carried out, varying only the concentrations of yeast extract and calcium chloride, maintaining the concentration of glycerol at 10 g/L and excluding ammonium sulfate of the fermentation medium. The best value of LC50 (0,295 mg/mL) was obtained in the assay with 15 g/L of yeast extract and 0.4 g/L of calcium chloride.
269

Desenvolvimento de células a combustível de álcoois direta: produção de protótipos de alta potência / Direct alcohol fuel cell development: high power prototype production

Palma, Lívia Martins da 20 May 2015 (has links)
Neste trabalho investigou-se a oxidação de álcoois (etanol e glicerol) em meio alcalino empregando diferentes catalisadores de metais nobres suportados em carbono Vulcan preparados através da síntese de irradiação de micro-ondas, para aplicação em dispositivos de células a combustível. Neste âmbito, catalisadores suportados em carbono na razão metal:carbono de 40:60 % foram preparados com dois metais nobres: catalisadores a base de Pt(PtM/C, M=Sn, Ru e Ni); e catalisadores a base de Pd(PdM/C, M=Sn, Ru, Ni, Rh, Fe e Mn). Os resultados de EDX revelaram que todos os catalisadores apresentam composições experimentais próximas às nominais. Todos os catalisadores apresentaram características dos respectivos metais nobres; geometria cúbica de face-centrada. Catalisadores de Pd54Fe46/C, Pd71Ru29/C também apresentaram fases isoladas dos óxidos de rutênio e ferro,a fase de Pd2Sn também está presente nos catalisadores contendo Sn. Cristalitos e partículas na ordem de 2 a 7 nm foram observados. Dentre os diversos catalisadores estudados para a oxidação de etanol ([Etanol]=1,0 mol L-1 + [NaOH]=1,0 mol L-1), o catalisador Pt45Sn55/C apresentou maior atividade, formando ácido acético e acetaldeído em quantidade superiores aos demais catalisadores. Já para catalisadores a base de Pd, Pd54Fe46/C e Pd63Sn37/C apresentaram resultados eletroquímicos muito semelhantes, porém, em relação aos produtos formados durante a eletrólise, o catalisador Pd54Fe46/C formou 3 vezes mais ácido acético(4 elétrons). Para a eletro-oxidação de glicerol em meio alcalino ([Glicerol]=0,5 mol L-1 + [NaOH]=1,0 mol L-1), o catalisador Pt86Ru14/C foi o que apresentou os maiores valores de atividades catalíticas. Os principais produtos formados durante as eletrólises de glicerol foram ácido glicérico, ácido tartrônico, 1,3-dihidroxiacetona (DHA), a quantidade de produtos formados pelo catalisador Pt86Ru14/C foi, aproximadamente, três vezes superiorao catalisador Pt/C. A formação de um produto de maior valor agregado, 1,3-DHA, é interessante do ponto de vista eletrossíntético. A seguinte ordem de reatividade é observada para os catalisadores de Pd: PdRu/C >PdFe/C >PdMn/C >PdRh/C >PdSn/C. Dentre os produtos formados na oxidação de glicerol somente para os catalisadores PdRh/C e PdFe/Cidentificou-se ácido tartrônico (6 elétrons) e 1,3-DHA (2 elétrons) / In this thesis it was investigated ethanol and glycerol oxidation in alkaline medium using different noble metal catalysts supported on Vulcan carbon prepared by microwave irradiation synthesis, for application in fuel cell devices. In this context, catalysts in the ratio metal:carbon 40:60% were prepared using two noble metals: Pt-based catalysts (PtM/C, M = Sn, Ru and Ni); and Pd-based catalysts (PdM/C, M = Sn, Ru, Ni, Rh, Fe and Mn). The experimental compositions obtained by EDX were close to nominal values. All the catalysts exhibited cubic face-centered geometry characteristics of its respective noble metal. Catalysts Pd54Fe46/C and Pd71Ru29/C also presented of iron and ruthenium oxides phases, Pd2Sn phase is also observed for Pd61Sn39/C catalyst. Particles and crystallites around 2 to 7 nm were observed. Among all catalysts studied for ethanol electro-oxidation ([Ethanol]=1.0 mol L-1 + [NaOH]=1.0 mol L-1), Pt45Sn55/C catalyst was the most active, the yield of acetic acid and acetaldehyde are higher for this composition. Pd-based catalysts, Pd54Fe46/C and Pd61Sn39/C showed very similar electrochemical behavior; however, for Pd54Fe46/C catalyst the amount of acetic acid (4 electrons) formed are three times higher. Pt86Ru14/C catalyst presented the highest catalytic activities for glycerol electro-oxidation ([glycerol]=0.5 mol L-1 + [NaOH]=1.0 mol L-1). The main products formed during glycerol electrolysis were glyceric acid, tartronic acid, 1,3-dihydroxyacetone (DHA), the amount of products formed employing Pt86Ru14/C catalyst was almost three times higher than Pt/C catalyst. The formation of a product with higher added-value, 1,3-DHA, is interesting in electro-synthetic point of view. The reactivity order were observed for Pd catalysts are: PdRu/C > PdFe/C > PdMn/C > PdRh/C > PdSn/C. Tartronic acid (6 electrons) and 1,3-DHA (2 electrons) were only identified at PdRh/C and PdFe/C catalysts
270

Enxertos combinados de derme alógena residual, preservada em glicerol, sobreposta por pele autógena, como cobertura definitiva de queimaduras pofundas - relato de casos / Combined grafts of glycerol preserved residual allogeneous dermis put upon by autogenous skin as definitive covering of deep burns: cases report

Arrunategui, Gino Cesar Cunha 16 February 2007 (has links)
Ainda que resulte na sobrevida do paciente, o tratamento atual de queimaduras profundas e extensas é imperfeito. A contratura cicatricial e o aspecto rendilhado persistentes na área enxertada produzem resultados estéticos e funcionais pobres. A principal dificuldade no adequado restabelecimento do tegumento destes pacientes é o déficit de derme, decorrente da reposição das perdas com enxertos relativamente finos. Neste trabalho são relatados quatro casos, decorrentes da familiaridade obtida em nossa prática clínica com o emprego de pele preservada em glicerol, nos quais foi utilizada a enxertia combinada, isto é, derme alógena residual sobreposta por enxertos de espessura parcial autógenos, como forma de reposição de matriz dérmica. Os tegumentos resultantes da enxertia combinada mostraram-se estáveis e duráveis, dentro do período de seguimento dos casos apresentados. / Although it results in the patient\'s survival, the current treatment of deep and extensive burns is imperfect. Scar contracture and the persistent lacy aspect in the grafted area produce aesthetic and functional poor results. The main difficulty in the appropriate re-establishment of the tegument of these patients is the deficit of dermis, due to the replacement of the skin losses with relatively thin grafts. In this work, decurrent of the familiarity obtained in our clinical practice with glycerol preserved cadaver skin, four cases are reported, which the combined grafting was used, that is, residual allogeneous dermis put upon by split thickness autogenous grafts, as form of replacement of dermal matrix. The resulting teguments of the combined grafting were shown stable and durable, inside the follow-up period of the presented cases.

Page generated in 0.0389 seconds