O sistema verbal do hebraico bíblico tem sido objeto de debate desde o início dos estudos gramaticais até os dias atuais. As conjugações de sufixo e prefixo, com ou sem a presença do waw prefixado (respectivamente, as formas verbais: qatal, yiqtol, weqatal e wayyiqtol) tomam uma parte central nesse debate devido à grande amplitude de significados que possuem na Bíblia Hebraica. A presente pesquisa propõe-se a apresentar as várias correntes teóricas acerca da interpretação do significado e relação dessas quatro formas verbais e também o uso das mesmas nos textos narrativos e poéticos da Bíblia Hebraica. / The verbal system of Biblical Hebrew has been the subject of debate since the beginning of grammatical studies until today. The suffix and prefix conjugations, with or without the presence of prefixed waw (respectively, the verbal forms: qatal, yiqtol, weqatal e wayyiqtol) take a central part in this debate because of the wide range of meaning that they have in the Hebrew Bible. This research aims to present the various theoretical perspectives about the interpretation of the meaning and relationship of these four verbal forms and also the use of each of them in narrative and poetic texts of the Hebrew Bible.

Esta tese trata da obra de Eliezer Lipa Ioffê Nos Passos da Consumpção, Espetáculo em sete atos sobre os dias de Ezequias, rei de Judá, e Acaz, seu pai, aqui traduzida para o português, e de outros textos escritos por ele, tendo como pano de fundo o renascimento da língua hebraica nos séculos XIX e XX. Trata também de elementos biográficos e do desenvolvimento do teatro na língua hebraica. A obra teatral de Ioffê impõe-se como forte crítica às ideias coletivistas, tidas como igualitárias, sintetizadas pelo kibuts, assim como a atitudes discutíveis dos políticos da época, com desdobramentos no presente. Como parte da tendência em Israel de publicações autobiográficas a respeito da vida no kibuts, este trabalho busca expor, num formato diferenciado, através da obra de Ioffê, a desconfiança acerca da aparente igualdade na vida comunitária do kibuts e ao mesmo tempo apresentar elementos sobre a opção de vida individualista oferecida pelo moshav ovdim, criado por Ioffê / This thesis analyses the use of art as an ideological tool in the founding of Israel through the study on Eliezer Lipa Ioffe´s theater play \"In the Footsteps of Consumption, spectacle in seven acts on the days of Hezekiah king of Judah and Akhaz his father and some other texts written by him. This work sets light on the revival of the Hebrew language in the nineteenth and twentieth centuries and also deals with biographical elements and the development of Hebrew Language Theater. Ioffe´s theatrical work translated here to Portuguese imposes itself as a strong criticism against collectivist ideas, wich are considered egalitarian, synthesized in the kibutz life, as well as against controversial political attitudes of the time, with repercussions in the present. As part of the Israeli current trend of autobiographical publications about kibutz life, this work seeks to expose in a different format, through the work of Ioffe, the mistrust about the apparent equality in the kibutz community life, and on the same time present an \"individualistic\" life option offered by Moshav Ovdim, created by Ioffe

The thesis discusses the life and work of the leading Czech biblicist, the orientalists and the pedagogue of the Czech Theological Faculty of Charles-Ferdinand University in Prague, Jaroslav Sedláček (1860-1925). The thesis is divided into two main parts. The first part is contained in Chapter 1 and presents a critical biography of Jaroslav Sedláček in five time segments: 1.1. Childhood and Studies (1860-1889), 1.2. Work in the Spiritual Administration (1881-1925), 1.3. Pedagogical Activity at the Czech Theological Faculty (1891-1924), 1.4. Travels Abroad and Foreign Conferences (1888-1904), 1.5. Final Stages of Life (1924- 1925). The second part is contained in Chapter 2 entitled The Work of Jaroslav Sedláček which is divided into two subchapters: 2.1. introduces Sedláček's bibliography as a whole and 2.2. divides Sedláček's work by thematic perspective in chronological order. The final part contains the list of Sedláček's bibliography. The thesis tries to present a basis for valorization of the work and to evaluate its contribution to the Czech Old Testament biblical theology.

No description available.

Note:

No description available.

Thesis (MPhil)--University of Stellenbosch, 2002. / ENGLISH ABSTRACT: My provisional identification of chiasm in Mark 7:24-31 initiated this multidisciplinary study of the literary shape of this interesting text. New Testament scholars tend to agree that the genre (form, content and function) of the Gospel of Mark exhibits the literary characteristics typical of ancient, first century AD, Greco-Roman biography thereby evidencing, in a broad sense, Greco-Roman form and function, and Jewish content. As a result, the New Testament Gospels have been described as a "tertium quid'. However, until fairly recently, few scholars appear to have taken the possibility of finding Jewish rhetorical form, in the shape of chiasm, into account in their examination of New Testament texts and have almost exclusively tended to focus on classical Greek rhetorical forms. As a result, this study opens itself to the possibility of finding both Jewish and Greco- Roman literary forms in the text, thereby attempting to obtain a greater presence of understanding of what the implied author was doing with the text. This study therefore endeavours to understand, not only what the implied author intended to communicate through the literary form of the text to the implied reader but also, at the level of discourse, the "how" of that communication within the literary context of the Gospel as a whole. In the light of the aforegoing, the research questions appear as follows. (1) What, on a balance of probability, is the literary form or structure of Mark 7:24- 3 1 within its literary context? If the form of the text is found, on a balance of probability, to exhibit the characteristics of chiasm: (2) What implied effect would this have on an implied reader when understood and interpreted within the context of Greco-Roman biography? And, (3) what effect would the answers to (1) and (2) above have on a modern (present) reader of the Gospel of Mark? After a brief overview of the socio-historical and cultural setting to the Gospel of Mark that serves as essential background material necessary for an understanding of the text, this study proceeds to consider the ancient roots of chiasm with regard to the literature of the Ancient Near East and briefly traces its prevalence from the ancient past through to the period of the New Testament. Because chiasm is a particular form of parallelism, the importance of understanding Biblical parallelisms in the Hebrew literature in general and its significance with regard to the New Testament and Mark's Gospel in particular is considered. A discussion of various definitions of chiasm follows. After considering the Gospel of Mark and the literary context of the subject text, its literary form is examined in the light of known ancient literary conventions, including Biblical narrative and the various forms evidenced in the exchange of dialogue are considered and the text examined for further correspondences. Thereafter the text is reviewed within its literary context and, what follows, is an explanation of how the form of the text may function within its literary location. / AFRIKAANSE OPSOMMING: My voorlopige identifiesering van chiasme in Markus 7:24-31 inisieer 'n multidimensionele studie van die literêre vorm van dié interessante teks. Nuwe-Testamentici neig om saam te stem dat die genre (vorm, inhoud en funksie) van die evangelie volgens Markus die literêre kenmerke toon, tipies van antieke, eerste eeuse (AD) Grieks-Romeinse biografie en stel so, in 'n breë sin, Grieks-Romeinse vorm en funksie sowel as Joodse inhoud ten toon. As 'n resultaat is die Nuwe Testamentiese Evangelies beskryf as 'n "tertium quid." Tog, tot redelik onlangs het weinig Nuwe-Testamentici die moontlikheid in ag geneem om Joodse retoriese vorm, in die vorm van giasme, te vind in hulle ondersoek van Nuwe Testamentiese tekste en het geneig om bykans uitsluitlik te fokus op klassieke Griekse retoriese vorme. As 'n gevolg open hierdie studie ditself tot die moontlikheid om Joodse, sowel as Grieks-Romeinse literêre vorme binne die teks te vind en sodoende 'n groter begrip mee te bring van wat die geïmpliseerde outeur met die teks gemaak het. Die studie onderneem dus om nie net aan te dui wat die geïmpliseerde outeur beoog het om te kommunikeer d.m.v. die literêre vorm van die teks aan die geïmpliseerde gehoor nie, maar ook op die vlak van diskoers, die "hoe" van die kommunikasie binne die literêre konteks van die evangelie as geheel. In die lig van die voorafgaande kan die ondersoekvrae as volg geformuleer word. (1) Wat is die literêre vorm of struktuur van Markus 7:24-31 binne die bepaalde literêre konteks? lndien die vorm van die teks die kenmerke van chiasme vertoon: (2) Watter geïmpliseerde effek sal dit hê op 'n geïmpliseerde gehoor indien die teks verstaan en geïnterpreteer word binne die konteks van Grieks-Romeinse biografie? En (3) watter effek sal die antwoorde tot vrae (1) en (2) hê op die moderne (eietydse) leser van die Evangelie volgens Markus? Na 'n kort oorsig oor die sosio-historiese en kulturele plasing van die Evangelie volgens Markus wat dien as noodsaaklike agtergrond materiaal, noodsaaklik vir 'n verstaan van die teks, gaan die studie voort om die antieke wortels van chiasme te oorweeg, met inagneming die literatuur van die ou Nabye Ooste en gaan kortliks die belang hiervan na, vanaf die antieke tye tot en met die Nuwe Testamentiese tydperk. Aangesien chiasme 'n spesifieke vorm van parallelisme is, word die belang van die verstaan van Bybelse parallelisme binne die Hebreeuse literatuur in die algemeen en die belang daarvan rakende die Nuwe Testament en die Evangelie volgens Markus in besonder, oorweeg. 'n Bespreking van verskeie definisies van chiasme volg. Na 'n bespreking van die Evangelie volgens Markus, sowel as die literêre konteks van die bepaalde perikoop, word die literêre vorm ondersoek in die lig van bekende antieke literêre konvensies, insluitende Bybelse narratief en verskeie vorme wat, waarneembaar binne die uitruil van dialoog ondesoek, en word die teks ondersoek vir verdere ooreenstemminge. Om hiedie rede word die teks oorweeg binne die literêre konteks en wat daarop volg is 'n verduideliking van hoe die vorm van die teks kan funksioneer binne die literêre plasing daarvan.

Thesis (PhD)--Stellenbosch University, 2002. / Tot op hede is die studie van die semantiek tot 'n groot mate bëinvloed deur die taalkundige perspektiefvan die navorser. Dit het dikwels gelei tot resultate wat skeefgetrek is deur die voorveronderstellings van die navorser. Sommige aspekte van betekenis wat van primêre belang is vir die semantiese beskrywing van bepaalde taalkundige konstruksies is in die proses nie genoegsaam, of glad nie, aan die orde gestel nie. Semantiek as 'n interdissiplinêre wetenskap het 'n komplekse karakter aangesien taalkunde, antropologie, kognitiewe sielkunde en, afhangend van die doel van 'n bepaalde semantiese analise, ander verwante dissiplines daarin 'n rol kan speel. Om die rede is daar 'n behoefte aan 'n omvattende benadering in terme waarvan die verskillende faktore verreken kan word. In die semantiese analise van Bybel-Hebreeuse konstruksiesvorm die kulturele agtergrond van leksikale items 'n integrale deel van die semantiese inhoud van hierdie items. In die lig van die beduidende historiese en kulturele verskille tussen die konteks(te) van die Ou Testament en die konteks(te) van hedendaagse lesers is dit dus belangrik om die kulturele dimensie van 'n semantiese analise van Bybels-Hebreeuse leksikale items sistematies aan die orde te stel. So 'n benadering is van groot belang vir Bybelvertaling wat by uitstek 'n proses van interkulturele kommunikasie is. Bybelvertalers het 'n behoefte aan analitiese instrumente wat al die fasette van die semantiese inhoud van Bybels-Hebreeuse lekseme verdiskonteer. Die doel van hierdie studie is om 'n semantiese model te ontwerp wat vir die doel gebruik kan word. Die vertrekpunt van die studie is die teorie van komponensiële analise. Die geskiedenis en ontwikkeling van die model word krities bespreek. Die moontlikhede wat hierdie teorie bied vir 'n meer omvattende model word ondersoek. Besondere aandag word gegee aan die nut wat hierdie benadering het as heuristiese instrument vir die semantiese analises. Die komponensiële analise van betekenis word op hierdie manier geïdentifiseer as 'n benadering wat nie te gou afgeskiet moet word as synde te eng strukturalisties nie. Inteendeel, dit kan ook as 'n buigsame instrument ontwikkel word wat nie net betekenisrelasies in terme van dichotomieë kan beskryf nie. Dit kan ook gebruik word om 'n wye verskeidenheid semantiese verhoudings te analiseer wat insigte van die kognitiewe taalkunde insluit. Daar is verder bevind dat die konsep "semantiese universalium" wat 'n belangrike komponent is van sommige benaderings tot leksikale semantiek weinig waarde het vir 'n semantiese analise wat 'n bydrae wil maak tot vertaling as interkulturele kommunikasie. Die universele kategorieë is meestal so generies dat hulle weinig bydrae tot die beskrywing van die fyner nuanses van lekseme wat tot dieselfde semantiese veld behoort. Daar moet eerder gepoog word om in soverre dit moontlik is 'n instument te ontwikkel wat taal en kultuur spesifiek is. Die kategorieë en kriteria vir die semantiese analise moet verder aan die hand van die brontaal en - kultuur self ontwikkel word. Die navorser moet baie versigtig wees dat sy ofhaar eie teoretiese voorveronderstellings nie op die ondersoek-instrument afgedruk word nie. In die ondersoek is gevind dat die kulturele dimensie van die leksikale items nie genoegsaam verreken kan word, sonder om die wêreldbeeld te analiseer wat ten grondslag lê van die tekste waarin die leksikale items voorkom nie. Vir die doel is 'n analitiese modelontwikkel. Hierdie buigsame model gebruik 'n stel veranderlikes om die tipiese wêreldbeeld te identifiseer wat ten grondslag lê van 'n bepaalde korpus van tekste. Nadat die onderliggende wêreldbeeld van die boek van Jesaja beskryf is, word die leksikale items in hierdie boek, wat behoort tot die semantiese veld "negatiewe morele gedrag" geanaliseer. Op grond van die resultate word 'n aantal aanbevelings gemaak oor die wyse waarop hierdie items in 'n Hebreeuse leksikon beskryf kan word. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Tot op hede is die studie van die semantiek tot 'n groot mate bëinvloed deur die taalkundige perspektief van die navorser. Dit het dikwels gelei tot resultate wat skeefgetrek is deur die voorveronderstellings van die navorser. Sommige aspekte van betekenis wat van primêre belang is vir die semantiese beskrywing van bepaalde taalkundige konstruksies is in die proses nie genoegsaam, of glad nie, aan die orde gestel nie. Semantiek as 'n interdissiplinêre wetenskap het 'n komplekse karakter aangesien taalkunde, antropologie, kognitiewe sielkunde en, afhangend van die doel van 'n bepaalde semantiese analise, ander verwante dissiplines daarin 'n rol kan speel. Om die rede is daar 'n behoefte aan 'n omvattende benadering in terme waarvan die verskillende faktore verreken kan word. In die semantiese analise van Bybel-Hebreeuse konstruksies vorm die kulturele agtergrond van leksikale items 'n integrale deel van die semantiese inhoud van hierdie items. In die lig van die beduidende historiese en kulturele verskille tussen die konteks(te) van die Ou Testament en die konteks(te) van hedendaagse lesers is dit dus belangrik om die kulturele dimensie van 'n semantiese analise van Bybels-Hebreeuse leksikale items sistematies aan die orde te stel. So 'n benadering is van groot belang vir Bybelvertaling wat by uitstek 'n proses van interkulturele kommunikasie is. Bybelvertalers het 'n behoefte aan analitiese instrumente wat al die fasette van die semantiese inhoud van Bybels-Hebreeuse lekseme verdiskonteer. Die doel van hierdie studie is om 'n semantiese model te ontwerp wat vir die doel gebruik kan word. Die vertrekpunt van die studie is die teorie van komponensiële analise. Die geskiedenis en ontwikkeling van die model word krities bespreek. Die moontlikhede wat hierdie teorie bied vir 'n meer omvattende model word ondersoek. Besondere aandag word gegee aan die nut wat hierdie benadering het as heuristiese instrument vir die semantiese analises. Die komponensiële analise van betekenis word op hierdie manier geïdentifiseer as 'n benadering wat nie te gou afgeskiet moet word as synde te eng strukturalisties nie. Inteendeel, dit kan ook as 'n buigsame instrument ontwikkel word wat nie net betekenisrelasies in terme van dichotomieë kan beskryf nie. Dit kan ook gebruik word om 'n wye verskeidenheid semantiese verhoudings te analiseer wat insigte van die kognitiewe taalkunde insluit. Daar is verder bevind dat die konsep "semantiese universalium" wat 'n belangrike komponent is van sommige benaderings tot leksikale semantiek weinig waarde het vir 'n semantiese analise wat 'n bydrae wil maak tot vertaling as interkulturele kommunikasie. Die universele kategorieë is meestal so generies dat hulle weinig bydrae tot die beskrywing van die fyner nuanses van lekseme wat tot dieselfde semantiese veld behoort. Daar moet eerder gepoog word om in soverre dit moontlik is 'n instument te ontwikkel wat taal en kultuur spesifiek is. Die kategorieë en kriteria vir die semantiese analise moet verder aan die hand van die brontaal en - kultuur self ontwikkel word. Die navorser moet baie versigtig wees dat sy of haar eie teoretiese voorveronderstellings nie op die ondersoek-instrument afgedruk word nie. In die ondersoek is gevind dat die kulturele dimensie van die leksikale items nie genoegsaam verreken kan word, sonder om die wêreldbeeld te analiseer wat ten grondslag lê van die tekste waarin die leksikale items voorkom nie. Vir die doel is 'n analitiese model ontwikkel. Hierdie buigsame model gebruik 'n stel veranderlikes om die tipiese wêreldbeeld te identifiseer wat ten grondslag lê van 'n bepaalde korpus van tekste. Nadat die onderliggende wêreldbeeld van die boek van Jesaja beskryf is, word die leksikale items in hierdie boek, wat behoort tot die semantiese veld "negatiewe morele gedrag" geanaliseer. Op grond van die resultate word 'n aantal aanbevelings gemaak oor die wyse waarop hierdie items in 'n Hebreeuse leksikon beskryf kan word.

Thesis (DLitt (Ancient Studies))--University of Stellenbosch, 2006. / This study accounts for the forms and functions of the similes in the Book of Hosea. It proposes new tools for textual criticism, biblical interpretation, and understanding Biblical Hebrew (BH) worldview. Chapter One presents the task we have chosen for ourselves, its nature, some obstacles from other areas of scholarship, and the foundational notions of embodiment and Prototype Theory. Chapter Two presents principles drawn from Cognitive Semantics and Cognitive Syntax. A weakened version of the Lakoff-Johnson conceptual metaphor theory is adopted, and the key notions of embodiment and judgments of prototypicality are presented. Elements of Conceptual Blending are presented and adapted for simile analysis. Finally, text-based differences between metaphors and similes are discussed. Chapter Three presents cognitive cultural constructs of Strauss and Quinn: cultural schemas, cultural exemplars, cultural models, and cultural themes. Strauss and Quinn’s conclusions about metaphors’ use in everyday speech are shown to agree with our postulation of speaker assessment of the hearer’s ability to process utterances before they are produced. This postulation allows us to erect one part of a theory of simile. Chapter Three then integrates metaphor with the Strauss-Quinn cultural meaning model, and then with Boroditsky’s Weak Structuring view of metaphor. The effect is to provide a reasonable basis, amenable to empirical investigation, for the investigation of both metaphor and simile. Finally, the notions of embodiment and prototypicality are applied to the Strauss-Quinn model. Chapter Four presents various assumptions and conclusions that are later used to analyze Hosea’s similes. These include: (1) elements of Floor’s (2004a) model of Information Structure for BH narrative, with modifications and additions for poetry; (2) three cognitive types of similes in Hosea, posited for working purposes; (3) an adaptation of the conceptual blending apparatus to similes; (4) hypotheses to account for the distribution of similes versus that of metaphors in BH poetry, and to account for patterned differences in how various kinds of concepts are combined and manipulated; (5) an integration of these patterns with the three simile types; and (6) correlation of the cultural constructs of cultural schema, cultural theme, and cultural model with Hosea’s similes and metaphors. Chapter Five presents a number of scholarly views of the Book of Hosea, and characterizes the principal authorities cited in the next chapter. Chapter Six deductively applies all the foregoing theory to an examination of Hosea’s similes. Other observations are made inductively: (1) kinaesthetic image schemas’ role in Hosea’s poetry; (2) systematic difference in the use of similes versus metaphors in image elaboration; and (3) Information Structure’s role in simile analysis. Chapter Seven summarizes this study’s research and conclusions concerning, e.g., (1) the criteria for accounting for the embodiment and judgments of prototypicality characterizing Hosea’s similes; (2) the dependence of Hosea and his audience upon knowledge of themselves and their environment for their view of YHWH; and (3) the aid brought by a cognitive theory of similes in the task of textual criticism. Chapter Eight discusses prospects for further research and possible implications for translating Hosea’s similes and metaphors.

Cette thèse examine la particularité de la démarche qui consiste à traduire le Nouveau Testament en hébreu et qui implique de transférer le texte fondateur du christianisme dans un contexte juif. Elle se concentre sur la façon dont le traducteur utilise la Bible hébraïque et la littérature rabbinique ancienne pour accomplir ce transfère. Il est montré que grâce aux liens historiques, théologiques et conceptuels étroits entre le Nouveau Testament et ces deux corpus juifs, l’emploi d’éléments repris d’eux pour rendre des éléments du Nouveau Testament est particulièrement efficace pour augmenter la compréhensibilité du Nouveau Testament en hébreu et son acceptabilité dans un contexte juif. Cependant, l’usage de tels éléments dans la traduction du Nouveau Testament en hébreu risque souvent de gommer les spécificités du Nouveau Testament par rapport au judaïsme. Le travail du traducteur du Nouveau Testament en hébreu implique donc une constante hésitation quant à la pertinence des formes d’expressions hébraïques et des concepts juifs pour refléter les formes d’expression et les concepts du Nouveau Testament, et, plus généralement, quant aux affinités et aux contrastes entre le christianisme et le judaïsme. / This dissertation examines the specificity of translating the New Testament into Hebrew, an activity which involves transferring the founding text of Christianity into a Jewish context. The dissertation focuses on the use of the Hebrew Bible and of ancient rabbinic literature in bringing about this transfer. It is shown that because of the close historical, theological and conceptual links between the New Testament and these two Jewish corpora, the use of elements borrowed from them in rendering elements found in the New Testament is particularly effective for enabling the New Testament to be easily understood in Hebrew and to be accepted in a Jewish context. However, the use of such elements in a Hebrew translation of the New Testament may often result in blurring features of the New Testament that are distinguished from Judaism. For this reason, the translator of the New Testament into Hebrew constantly hesitates whether Hebrew forms of expression and Jewish concepts are suitable for reflecting the New Testament’s forms of expression and concepts, and asks himself, more generally, what exactly unites and distinguishes Christianity and Judaism.