Thesis (MA)--Stellenbosch University, 2004. / ENGLISH ABSTRACT: In this thesis the possibility of reading the work of Lettie Viljoen/Ingrid Winterbach as extensive social commentary and criticism on a conformist, normative South African society, is investigated. This investigation will be conducted with the aid of theories about marginality and liminality. In an attempt to determine whether Viljoen/Winterbach's work can indeed be read as social commentary and criticism, a number of characters from her whole oeuvre are classified as either marginal, liminal or a combination of both these characteristics. The concepts marginality and liminality are described in chapter 1. In chapter 2 the classification system on which this investigation is built, will be discussed and attention will also be given to problems with the classification system (and problems with classification systems in general). In chapters 3 to 5 Viljoen/Winterbach's work will be discussed, with a chapter devoted to each of the following broad categories: marginal characters (the homeless, the proletariat, the mentally retarded and the insane), characters who are both marginal and liminal (mystics) and liminal characters (fortune tellers, temporary intermediaries, shamans and tricksters). The salient points will be gathered together in the conclusion. / AFRIKAANSE OPSOMMING: In hierdie verhandeling word die moontlikheid ondersoek om die werk van Lettie Viljoen/Ingrid Winterbach te lees as uitgebreide sosiale kommentaar en kritiek op 'n konformistiese, normatiewe Suid-Afrikaanse samelewing. Hierdie ondersoek sal verrig word aan die hand van teorieë omtrent marginaliteit en liminaliteit. In 'n poging om te bepaal of Viljoen/Winterbach se werk wél as sosiale kommentaar en kritiek gelees kan word, word 'n aantal karakters uit haar hele oeuvre geklassifiseer as marginaal, liminaal, óf 'n kombinasie van beide hierdie kenmerke. Die konsepte marginaliteit en liminaliteit word in hoofstuk lomskryf. In hoofstuk 2 word die klassifikasiesisteem waarop hierdie ondersoek berus, bespreek en word daar ook aandag geskenk aan probleme rondom die klassifikasiesisteem (en rondom klassifikasiesisteme in die algemeen). In hoofstukke 3 tot 5 word Viljoen/Winterbach se werk bespreek, met 'n hoofstuk afgestaan aan elkeen van die volgende breë kategorieë: marginale karakters (haweloses, die proletariaat, swaksinniges en gekke), karakters wat sowel marginaal as liminaal is (mistici) en liminale karakters (sieners, tydelike bemiddelaars, sjamane en trieksters). Die hoofpunte word byeengebring in die samevatting.

Uppsatsen analyserar hur främlingskap framställs i tre av Roberto Rossellinis filmer, ”Stromboli”, ”Europa ´51” och ”Viaggio in Italia”. Utgångspunkten är sociologi med inriktning på främlingskap där syftet är att avtäcka hur främlingen i varje film skildras, vad som utgör främlingskapet, om det löses och i så fall hur.  I min analys har jag tillämpat tematisk och narrativ analys av filmerna, vilka ställts i relation till uppsatsens teoretiska utgångspunkter utifrån Georg Simmel, Zygmunt Bauman, Julia Kristeva och Janet Wolff. Studien visar hur främlingskapets olika aspekter berörs och hanteras i filmerna. Klass, kultur och kön är tre avgörande och genomgående faktorer som frambringar främlingskap. Inledningsvis är huvudkaraktärerna en del av främlingskapet, men en medvetenhet väcks och en transformering av dem och deras relationer till de andra börjar. Främlingskapets lösningar finns i en aspekt som binder filmerna samman, nämligen religionen. Den hjälper huvudkaraktärerna att konfrontera det främmande hos dem själva och därmed avlägsna det som skrämt dem i mötet med den andre.

This study places the poetry of Ingrid de Kok in a critical context that is strongly influenced by the political climate. Unlike political rhetoric, the nature of the lyrical poem is personal and complex, arguably rendering it defunct in a democracy that seeks to serve majority interests. De Kok’s challenge is to be a lyrical poet in the public sphere, to contain and represent the public interest within the personal form. I will examine how she rises to the historical occasion and extends her medium to incorporate the public event. At the same time, if she is to retain her voice as a lyrical poet, she must guard the privacy of its expression and the intimate spaces it seeks to delineate. In this way she asserts the validity of every-day concerns and of spaces traditionally designated as female. By interrogating the categories of personal and public I hope to project a complex vision of the possibilities of the lyric within contemporary South Africa. / Thesis (M.A.)-University of KwaZulu-Natal, Durban, 2010.

Thesis (M.A.)--Ohio University, August, 2008. / Title from PDF t.p. Includes bibliographical references.

Submitted by Eliezer Santos (eliezer.santos@mackenzie.br) on 2018-06-15T16:28:20Z No. of bitstreams: 1 Priscilla Luciane Bastos Oliveira.pdf: 1480979 bytes, checksum: ec5ab7d4f0a14e355f9269ff5dba4f30 (MD5) / Approved for entry into archive by Giovanna Brasil (1154060@mackenzie.br) on 2018-06-15T19:45:21Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Priscilla Luciane Bastos Oliveira.pdf: 1480979 bytes, checksum: ec5ab7d4f0a14e355f9269ff5dba4f30 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-06-15T19:45:21Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Priscilla Luciane Bastos Oliveira.pdf: 1480979 bytes, checksum: ec5ab7d4f0a14e355f9269ff5dba4f30 (MD5) Previous issue date: 2017-08-17 / The guiding proposition of this study is the analysis of the interconnection between the phenomenon of spectacularization, result of the cultural industry production, and the neopentecostal religious group. Among the neopentecostal churches, which use the spectacle of faith, we chose as the object of study the Igreja Apostólica Plenitude do Trono de Deus, founded by the apostle Agenor Duque and the bishop Ingrid Darakdjian Medeiros. We propose in this research to identify the mechanisms by which the spectacularization of faith is used by denominational leaders in order to reach and retain loyalties and to gain legitimacy in society. The research was organized through non-participant observation in lócus, interviews, investigations in the communication channels and in websites. In the religious practices of the Igreja Apostólica Plenitude do Trono de Deus, it was possible to perceive its relation with religious entrepreneurship, being the spectacularization of faith, a significant factor for its expansion in the religious field. We conclude, then, that the leaders of the Igreja Apostólica Plenitude do Trono de Deus use the spectacularization proposed by Debord (2011) in order to attract adherents to the denomination and to promote its legitimacy in the Brazilian religious scene. / O problema norteador das reflexões nesse estudo consistiu na analise da relação do fenômeno da espetacularização, fruto da produção da indústria cultural capitalista, com o grupo religioso neopentecostal. Dentre as igrejas neopentecostais, as quais se utilizam do espetáculo da fé, tomamos como objeto de estudo a Igreja Apostólica Plenitude do Trono de Deus, fundada pelo apóstolo Agenor Duque e pela bispa Ingrid Darakdjian Medeiros. Propomos nessa pesquisa, identificar os mecanismos, pelos quais, a espetacularização da fé é utilizada pelos líderes da denominação a fim de alcançar e fidelizar adeptos, e conquistar a legitimidade na sociedade. A pesquisa foi organizada por meio de observação não-participante in Lócus, entrevistas, investigações nas mídias, nos canais de comunicações e sites. Nas práticas religiosas da Igreja Apostólica Plenitude do Trono de Deus, foi possível perceber sua relação com o empreendedorismo religioso, sendo a espetacularização da fé, um fator significativo para a sua expansão no campo religioso. Concluímos, então, que os líderes da Igreja Apostólica Plenitude do Trono de Deus se valem da espetacularização, proposta por Debord (2011), a fim de conquistar adeptos para a denominação e promover sua legitimidade no cenário religioso brasileiro.

Submitted by Eliezer Santos (eliezer.santos@mackenzie.br) on 2018-06-15T21:54:25Z No. of bitstreams: 1 Moyses Quiterio Leal Quiterio.pdf: 10115038 bytes, checksum: 7c98e578f3b7a8b0e7334531db89e6c2 (MD5) / Approved for entry into archive by Giovanna Brasil (1154060@mackenzie.br) on 2018-06-20T17:45:29Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Moyses Quiterio Leal Quiterio.pdf: 10115038 bytes, checksum: 7c98e578f3b7a8b0e7334531db89e6c2 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-06-20T17:45:29Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Moyses Quiterio Leal Quiterio.pdf: 10115038 bytes, checksum: 7c98e578f3b7a8b0e7334531db89e6c2 (MD5) Previous issue date: 2018-05-07 / Fundo Mackenzie de Pesquisa / The present study analyzes the growth of the Apostolic Church “Plenitude do Trono de Deus” inserted in the (neo) pentecostal context, which gains prominence in the Brazilian religious scene with only eleven years of existence and positions itself as one of the great pentecostal churches in contemporary times. The proposal of the research brings several aspects of the institution, from companies linked to the group, the highlight on the media and the perspective of its theology. The main figure is the charismatic leader, Apostle Agenor Duque, who, along with his wife, the Bishop Ingrid Duque, is close to great names of gospel music and preachers known in the national as well as the international circuit. To do so, we use a bibliographical approach to pentecostalism and an interview granted by the founder of the institution, which presents the origins and the ethos of the church, as well as he shares about his religious pilgrimage, passing through large pentecostal churches. The use of radio, television, social networks, their approach to classical pentecostalism, and their insertion in politics, gives the direction to continue among the great churches and expresses correlations with the phenomenon of neopentecostality. / O presente estudo analisa o crescimento da Igreja Apostólica Plenitude do Trono de Deus, inserida no bojo (neo) pentecostal, que ganha destaque no cenário religioso brasileiro com apenas onze anos de existência, e se posiciona como uma das grandes igrejas pentecostais na contemporaneidade. A proposta do trabalho traz diversos aspectos da instituição, desde empresas ligadas ao grupo, o destaque midiático e a perspectiva de sua teologia. A figura principal é a do seu líder carismático, o Apóstolo Agenor Duque, que, juntamente com a sua esposa, Bispa Ingrid Duque, têm aproximações com grandes nomes da música gospel e pregadores conhecidos no circuito nacional, bem como internacional. Para tanto, utilizamos uma abordagem bibliográfica acerca do pentecostalismo e uma entrevista concedida pelo fundador da instituição, que apresenta as origens e o ethos da igreja, além de compartilhar sobre sua peregrinação religiosa, que inclui grandes igrejas pentecostais. O uso do rádio, televisão e das redes sociais, suas aproximações do pentecostalismo clássico e a inserção na política, sinalizam a direção para continuar entre as grandes igrejas e expressam correlações diante do fenômeno da neopentecostalidade.

In hierdie studie word gepoog om met behulp van die werktuie, deur die Sielkunde ontwikkel, 'n analise van Ingrid Jonker (1933-1965) te maak en sodoende meer oor die "kuns van menswees" te wete te kom. Dit geskied aan die hand van 'n ondersoek na haar lewe en werk, wat so gevoer word dat groter begrip vir die medemens in die algemeen en vir die skeppendbegaafde persoon in die besonder, daaruit voortspruit. In die inleiding tot die eerste hoofstuk word die probleemstelling uiteengesit. Daarna word daar op die wisselwerking tussen die Letterkunde en die Sielkunde ingegaan en aangetoon hoedat wedersydse bevrugting dikwels langs hierdie weg, wat oor baie jare strek, plaasgevind het. Vervolgens word die wyse waarop kuns deur sommige ondersoekers aan 'n psigopatologiese verskynsel gelykgestel word, krities ondersoek. Verskille word aangetoon en sowel die oorsprong van, as die gevare verbonde aan so 'n gelykstelling word blootgelê. Hierna word die verwantskap tussen skepper en skepping en die verskillende vorms wat dit mag aanneem, uiteengesit en ondersoek. Vervolgens word aangetoon waarom Ingrid Jonker tot onderwerp van studie gekies is. Die plek wat sy in die Afrikaanse Letterkunde inneem, haar invloed op ander kunstenaars, die omstandighede wat haar lewe gekenmerk het, die invloed van die era waarin sy geleef het en ander faktore, wat die keuse beinvloed het, word uiteengesit. In die laaste afdeling van hierdie hoofstuk word die wyse waarop daar in die analise te werk gegaan is, verantwoord. Die teoretiese raamwerk vir die studie word uiteengesit en daaruit blyk dat die analise beskou word as 'n poging tot doeltreffende begrip van 'n persoon wat nie in die hier-en-nou situasie aanwesig is nie. Hierdie sogenaamde "analise in absentia" is dan geskoei op die lees van daardie psigoterapeutiese pogings wat op empatiese begrip van die medemens gebaseer is. Besondere klem word gelê op die feit dat die sielkundige die terrein van die Kuns as sielkundige betree en dat kunskritiek en kunswaardering hoegenaamd nie aan die orde kom nie. Die analise is derhalwe uitsluitlik daarop afgestem om tot 'n ryker begrip van Ingrid Jonker se lewe te lei, om haar werk op so 'n wyse te ontsluit dat die mens daaragter vir sover moontlik kenbaar word en om idees wat andersins nie verband met mekaar sou hou nie en gedrag wat andersins onverklaarbaar sou wees, tot 'n sinvolle geheel saam te snoer. Om hiertoe te kan kom, word die begrippe waarvan daar gebruik gemaak word, onderskei en sowel die metodes wat gevolg as die beginsels wat toegepas word, uiteengesit. In die laaste instansie kom die wyse waarop daar in ander soortgelyke ondersoeke te werk gegaan is en die mate van ooreenkoms wat dit met hierdie studie vertoon, aan die orde. Ingrid Jonker se lewensloop word volledig in die eerste gedeelte van hoofstuk twee uiteengesit. Hierna word 'n aantal van haar werke wat sowel gedigte as sketse, kortverhale en 'n drama insluit, in chronologiese volgorde gerangskik en in ses afdelings, verteenwoordigend van verskillende tydperke in haar lewe, aangebied en ontleed. Aan die einde van elke afdeling word die belangrikste temas wat daarin voorkom, saamgevat. Ten slotte word 'n oorkoepelende uiteensetting van al die verskillende temas gegee. Sommige van die werke wat ontleed word is vry-algemeen bekend en is ook in haar gepubliseerde bundels opgeneem. Ander kom slegs in jeug- en populêre tydskrifte voor. In hoofstuk drie word die nuwe begrip vir die kunstenares as mens, waartoe daar uit die beskrywing van haar lewe en die ontleding van haar werk gekom is, opnuut saamgestel. Eers word sommige van haar persoonlikheidseienskappe beskryf, daarna word 'n uiteensetting van die verskillende gevoelens en behoeftes wat sy ervaar het, gegee. Dit word opgevolg deur 'n beskrywing van die houdings en gedrag wat sy openbaar het. In die laaste instansie word die aanpassingsprobleme wat sy ondervind het en die beskerrnings- en aanpassingsmeganisrnes waarvan sy gebruik gernaak het, weergegee. Omdat soveel wanopvattinge oor haar geestestoestand wêreldin gestuur is, word in die volgende afdeling hieraan aandag gegee. Die laaste afdeling van die hoofstuk word gewy aan 'n uiteensetting van die gevolgtrekkings, waartoe daar voortspruitend uit hierdie studie, geraak is. In hoofstuk vier kom die implikasies wat hierdie studie vir die Sielkunde inhou en die raakpunte tussen haar lewe en die werk van 'n psigoterapeut, aan die orde. Eerstens word die voorveronderstellings waarop die studie gebaseer is, herbevestig en daarna word aangetoon watter insigte dit opgelewer het. So beklemtoon dit, byvoorbeeld, dat die mens nie net in afsondering van sy medemens beskou en behandel kan word nie. Daar word dus aangetoon hoedat sy nie anders as teen die agtergrond van die gesinsdinamiek, waarvan sy deel gevorm het, begryp kon word nie en hoedat hierdie verbondenheid in die terapeutiese hulp wat sy ontvang het, ingeweef kon word. In dieselfde trant word aangetoon hoedat die tyd waarin sy geleef het en die samelewing waarvan sy deel gevorm het, 'n ewe belangrike invloed op haar uitgeoefen het. Haar vermoë om intens by 'n situasie betrokke te wees en tegelykertyd objektief daarteenoor te staan, kom as derde raakpunt met die werk van 'n psigoterapeut aan die orde. In die laaste instansie word aangetoon hoedat die Sielkunde, soos trouens ook elke ander dissipline, binne perke lê en hoedat dit, in 'n ondersoek van hierdie aard, nie alle antwoorde verskaf nie. / Thesis (DPhil)--University of Pretoria, 1978. / gm2013 / Psychology / unrestricted

This study focuses on the creative adaptation of Anglo-Boer War material in Ingrid Winterbach’s (Lettie Viljoen) Niggie [Cousin] (2002) with specific reference to the Oorlogsdagboek van Jan F.E. Celliers, 1899-1902 [War Diary of Jan F.E. Celliers, 1899-1902] (1978) and other texts written during or shortly after the Anglo Boer War in Dutch, such as Totius’ Vier-en-sestig dae te velde: ‘n Oorlogsdagboek [Sixty Four Days Afield: A War Diary] (1977) and in English, Woman’s Endurance (1904) by A.D.L. and Deneys Reitz’s Commando. A Boer Journal of the Boer War (1929). More recent Afrikaans novels dealing with the same war are also analysed, such as Ons oorlog [Our War] (2000) by Klaas Steytler, Op soek na Generaal Mannetjies Mentz [In Search of General Mannetjies Mentz] (1998) by Christoffel Coetzee and Etienne Leroux’s Magersfontein O! Magersfontein (1976). A literary analysis is done of the novel Niggie, with specific focus on the nature and function of Anglo-Boer War material in Winterbach’s text. The question is posed why there is such a sustained focus and creative adaptation of Anglo-Boer War texts in Winterbach’s oeuvre (especially in Belemmering [Impediment], 1990, Karolina Ferreira, 1993, Buller se plan [Buller’s Plan], 1999, and Niggie [Cousin], 2002)? This novel has a profound effect on the reader a century after the war, because it addresses postcolonial issues and predicaments such as a defragmenting identity, as well as the possible demise of the Afrikaans language and culture, faced by the descendants of those involved in the war a century ago. In her reworking of the past to come to grips with the present, Winterbach confronts difficult South African topics, such as interracial relationships, racism, the relationship with the land, possible language death, gender relationships, the role of the supernatural and the unconscious in everyday life (in the form of dreams and trickster figures), amongst many others. The dissertation offers an intertextual study as well as a literary analyses of the literary techniques used, and the characteristics of this magisterial novel, which deservedly won the Hertzog prize in 2004, the highest accolade possible for an Afrikaans novel. The anomaly of such a novel in 2002 seemingly dwelling on the past, is shown up for what it is: a metaphor for the present and its dilemmas, reflecting the social conflicts existing at present in the crumbling Afrikaans community.

京都大学 / 0048 / 新制・課程博士 / 博士(理学) / 甲第19219号 / 理博第4111号 / 新制||理||1592(附属図書館) / 32218 / 京都大学大学院理学研究科物理学・宇宙物理学専攻 / (主査)教授 中家 剛, 教授 谷森 達, 准教授 市川 温子 / 学位規則第4条第1項該当 / Doctor of Science / Kyoto University / DFAM

Syftet med uppsatsen är att undersöka hur verksamma pedagoger ser på och förklarar begreppen kunskap och lärande i förskolan. Vi har undersökt om det finns likheter och skillnader i dessa resonemang med det som uttrycks i läroplanen för förskolan (Lpfö 98). För att besvara frågeställningarna valde vi att intervjua fyra förskollärare verksamma i förskolan. Vi använde oss av en kvalitativ intervjumetod som vi kompletterade med filmade observationer av respektive pedagog. Det filmade materialet användes endast som diskussionsunderlag i intervjuerna. Den teoretiska utgångspunkten var dels Läroplanskommiténs betänkande Skola för bildning (SOU 1992:94) och Ingrid Carlgrens definitioner av kunskapsbegreppet, samt det sociokulturella perspektivet och Vygotskijs resonemang kring lärande, då detta ligger till grund för den lärandesyn som uttrycks i Lpfö 98. Resultatet visade att pedagogerna hade svårt att definiera kunskap och lärande, samt att deras förklaringar inte alltid följde de praktiska exempel de gav. De talade bland annat om samspel, kommunikation, lekfulla sammanhang, barns intresse och pedagogens roll som styrande och den som har kunskap. Vår slutsats är att pedagogerna inte aktivt och medvetet tar stöd i Lpfö 98 för att beskriva sin kunskaps- och lärandesyn. De använder ofta samma begrepp som läroplanen uttrycker, däremot har begreppen inte alltid samma innebörd eller definition.