• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 15
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 18
  • 8
  • 8
  • 8
  • 6
  • 6
  • 5
  • 5
  • 5
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
11

Existe atividade transcricional durante o fenômeno de persistência nucleolar na meiose dos triatomíneos? /

Madeira, Fernanda Fernandez. January 2017 (has links)
Orientador: Maria Tercília Vilela Azeredo Oliveira / Coorientador: Patrícia Simone Leite Vilamaior / Banca: Alba Regina de Abreu Lima / Banca: Silvana Gisele Pegorin de Campos / Resumo: Os triatomíneos são insetos hematófagos de grande importância para a saúde pública, uma vez que são considerados como a principal forma de transmissão do protozoário Trypanosoma cruzi, agente etiológico da doença de Chagas. Além da importância epidemiológica, esses insetos se destacam em estudos celulares, pois apresentam algumas peculiaridades, como cromossomos holocêntricos, meiose invertida para os cromossomos sexuais e persistência nucleolar durante a meiose. O fenômeno de persistência nucleolar é definido pela presença do nucléolo ou corpúsculos nucleolares durante todas as fases da meiose. Esse fenômeno foi descrito, até o momento, para 24 espécies de triatomíneos, dos gêneros Triatoma, Rhodnius e Panstrongylus. No entanto, somente a presença dessa estrutura nuclear em todas as fases da meiose não garante a sua atividade transcricional. Diante disso, o presente estudo teve como objetivo descrever a nucleologênese em novas espécies de, pelo menos, sete novos gêneros (Cavernicola, Psammolestes, Dipetalogaster, Eratyrus, Meccus, Mepraia, Nesotriatoma), com o intuito de analisar se a persistência nucleolar é uma sinapomorfia da subfamília Triatominae. Além disso, esse trabalho também teve como finalidade avaliar a atividade nucleolar durante a meiose das espécies Triatoma infestans, Rhodnius montenegrensis e Panstrongylus megistus, por meio da técnica citoquímica Acridine Orange, com o objetivo de caracterizar, com base na presença de RNA, se existe atividade transcricional... / Abstract: Triatomines are hematophagous insects of great importance for public health, since they are considered as the main form of transmission of the protozoan Trypanosoma cruzi, etiologic agent of Chagas disease. Besides the epidemiological importance, these insects stand out in cellular studies, as they present some peculiarities, such as holocentric chromosomes, inverted meiosis for sex chromosomes and nucleolar persistence during meiosis. The phenomenon of nucleolar persistence is defined by the presence of the nucleolus or nucleolar corpuscles during all phases of meiosis. So far, this phenomenon has been described for 24 triatomine species of the genus Triatoma, Rhodnius and Panstrongylus. However, only the presence of this nuclear structure in all phases of meiosis does not guarantee its transcriptional activity. So, the objective of the present study was to describe the nucleologenesis in new species of at least seven new genera (Cavernicola, Psammolestes, Dipetalogaster, Eratyrus, Meccus, Mepraia, Nesotriatoma), in order to analyze if nucleolar persistence is a synapomorphy of the subfamily Triatominae. Besides that, this work had the purpose to evaluate the nucleolar activity during the meiosis of the species Triatoma infestans, Rhodnius montenegrensis and Panstrongylus megistus, by means of the cytochemical technique Acridine Orange, with the objective of characterizing, based on the presence of RNA, if there is transcriptional activity in the persistent nucleolar material. All 59 species analyzed, distributed in seven genera, presented nucleolar persistence during meiosis, thus corroborating that this phenomenon is a synapomorphy of the subfamily Triatominae. By means of the fluorochrome Acridine Orange, the persistent nucleolus has been found to be transcriptionally active. Thus, it was evident, for the first time, that the nucleolus is present in the spermatogenesis of ... / Mestre
12

Caracterização do ciclo nucleolar e da formação do corpo cromatóide na espermatogênese de alguns vertebrados

Peruquetti, Rita Luiza [UNESP] 26 February 2009 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:32:14Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2009-02-26Bitstream added on 2014-06-13T20:43:02Z : No. of bitstreams: 1 peruquetti_rl_dr_sjrp.pdf: 4798980 bytes, checksum: 183f2f2646027bae2081cc27764e1c82 (MD5) / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq) / O corpo cromatóide (CB) é uma organela citoplasmática que, aparentemente, possui um papel no estoque de RNA e proteínas para a diferenciação final dos espermatozóides. Existem algumas teorias que tentam explicar a origem do material que compõe essa organela. Uma dessas teorias, proposta por alguns autores, sugere que o CB se origine a partir de material nucleolar, que se fragmenta nas etapas iniciais da espermatogênese e, em seguida, migra para o citoplasma. O objetivo do presente estudo foi acompanhar o ciclo nucleolar por meio de análises citoquímicas – hematoxilina-eosina (HE); azul de toluidina (AT); variante da concentração crítica de eletrólitos (CEC); reação de Feulgen; impregnação por íons prata (AgNOR); citogenéticas – impregnação por íons prata (AgNOR), e análises ultra-estruturais – microscopia eletrônica de transmissão (MET), para verificar a relação da fragmentação do material nucleolar com a formação do corpo cromatóide (CB), em algumas espécies de vertebrados: Tilapia rendalli (Teleostei, Cichlidae); Dendropsophus minutus (Amphibia, Anura); Phrynops geoffroanus (Reptilia, Testudines) e coelho albino da raça Nova Zelândia – Oryctolagus cuniculus (Mammalia, Lagomorpha). Por meio das análises citoquímicas foi possível observar que ocorre uma fragmentação do material nucleolar no início da prófase I, em todas as espécies analisadas, e uma posterior reorganização do nucléolo no núcleo de espermátides iniciais, com uma área significantemente menor do que a área do nucléolo das espermatogônias. Três fenômenos podem contribuir para essa diferença significante entre as áreas nucleolar de espermatogônias e espermátides: a) Modificação no estado funcional da célula; b) Diminuição no número de RONs nas espermátides; c) Migração de material nucleolar fragmentado... / The chromatoid body (CB) is a cytoplasmic organelle that has a function related to RNA and protein accumulation and ⁄ or storage for later germ-cell differentiation. Many theories have been postulated in order to explain the origins of the CB material. One of the most accepted theory describes that it originates from a nucleolar material, where it was fragmented in the early spermatogenesis, and finally, this fragmented nucleolar material migrates to cytoplasm. The aims of the present study were: 1) monitoring the nucleolar material distribution by means of cytochemical techniques (hematoxylin–eosin (HE), toluidine blue (TB), modified Critical Electrolyte Concentration for detecting RNA (CEC), silver-ion impregnation (AgNOR) and Feulgen reaction), and by ultrastructural analysis (Transmission Electron Microscopy – TEM); and 2) comparing the nucleolar material distribution with the formation of CB in some vertebrate species: Tilapia rendalli (Teleostei, Cichlidae); Dendropsophus minutus (Amphibia, Anura); Phrynops geoffroanus (Reptilia, Testudines); and Oryctolagus cuniculus (Mammalia, Lagomorpha). For all analyzed species, the cytochemical techniques showed that the nucleolar fragmentation occurred during the beginning of prophase I, and the nucleolus reorganization occurred in the early spermatids nucleus. Statistical tests evidenced that area of the early spermatids nucleolus were smaller than the spermatogonia nucleolus area. Three phenomena can contribute for the statistical difference between the spermatogonia nucleolar area and the early spermatids nucleolar area: a) Modification of cell activity; b) Decrease of the number of NORs in the spermatids; c) Migration of the fragmented nucleolar material from the nucleus to the cytoplasm. This nucleolar material will participate in the CB formation process. The ultrastructural analysis showed an ...(Complete abstract click electronic access below)
13

Análise citogenética molecular em túbulos seminíferos de triatomíneos (Triatominae, Heteroptera) /

Bardella, Vanessa Bellini. January 2010 (has links)
Orientador: Maria Tercília Vilela de Azeredo Oliveira / Banca: Hermione Elly Melara de Campos Bicudo / Banca: Patricia Pasquali Parise Maltempi / Resumo: Os heterópteros apresentam a meiose cística nos túbulos seminíferos. Esses possuem o cisto espermatogonial envolto pelas células císticas, as quais desenvolvem a função de nutrição das células em divisão celular. Quanto às características citogenéticas, esses insetos apresentam cromossomos holocinéticos, baixa variabilidade cariotípica e meiose invertida dos cromossomos sexuais. No presente trabalho foram caracterizadas as células císticas quanto a sua localização, ultraestrutura e citogenética e, também, foram analisados os aspectos citogenéticos de quatro espécies do gênero Triatoma. Foram utilizadas as técnicas de microscopia eletrônica de transmissão, citogenética convencional (orceína e AgNOR), bandamento C CMA3/DAPI e a técnica de hibridização in situ fluorescente (FISH), com sonda de DNAr 45S de Drosophila melanogaster. Os resultados indicaram que a célula cística envolve um cisto espermatogonial e apresenta um grande núcleo com invaginações citoplasmáticas. Em todas as espécies foram observados vários graus de ploidia da célula cística. Triatoma infestans e T. infestans melanosoma apresentaram vários blocos heterocromáticos com a periferia CMA3 + e o interior DAPI+. Associada às bordas dos blocos heterocromáticos foram observados os segmentos de DNAr 45S, além da presença de vários nucléolos em cada núcleo. Triatoma matogrossensis, T. rubrovaria e T. brasiliensis apresentaram apenas um bloco heterocromático com as mesmas características, com exceção de T. brasiliensis, que apresentou em algumas células vários blocos CMA3 + dispersos. Nessas espécies foi observado apenas um nucléolo com similaridade na localização dos sítios de DNAr. Quanto aos aspectos citogenéticos, todas as espécies apresentaram 2n = 20A + XY, com decréscimo do tamanho relativo dos cromossomos. Em T. infestans melanosoma os cromossomos foram... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: Heteroptera, or "true bugs", exhibit meiosis in their seminiferous tubules. They posses the spermatogonial cysts that are enclosed by cyst cells, which develop the nutritional function of the cells during cell division. In terms of cytogenetic characteristics, these insects possess holokinetic chromosomes, low karyotype variability, and inverted meiosis in the sex chromosomes. In this study, cyst cells from four species of the genus Triatoma were characterized by their location, superstructure, and cytogenetic makeup. Electronic transmission microscopy techniques were used, as well as conventional cytogenetic techniques (Orcein and AgNOR), C-banding with CMA3 and DAPI banding, and Fluorescence in situ Hybridization (FISH) with a 45S DNA probe of Drosophila melanogaster. The results indicated that the the spermatogonial cyst is enclosed by the cyst cell, and that the cyst cell possesses a large nucleus with cytopasmic invaginations. In all species studied, varying degrees of ploidy were observed in the cyst cells. Triatoma infestans and T. infestans melanosoma presented with various heterochromatic blocks, with CMA3 + at the periphery and DAPI+ at the interior. Segments of rDNA 45S were found along the edges of the heterochromatic blocks, along with the presence of various nucleoli in each nucleus. Triatoma matogrossensis, T. rubrovaria and T. brasiliensis presented with only one heterochromatic block with the same characteristics (with the exception of T. brasiliensis, which presented with various dispersed CMA3 + blocks). In these species, only one nucleolus that was similar to the localization of the rDNA sites was found. All species presented with 2n = 20A + XY, with a decrease in size relative to the chromosomes. In the case of T. infestans melanosoma, the chromosomes were split into groups based on their relative sizes. The heterochromatin of this species presented... (Complete abstract click electronic access below) / Mestre
14

Relações inter- e intraespecíficas no grupo de Phyllomedusa hypochondrialis (Anura, Hylidae) = estudo citogenético e de DNA mitocondrial / Inter and intraespecific relationships in the group of Phyllomedusa hypochondrialis (Anura, Hylidae) : cytogenetic study and mitochondrial DNA analysis

Bruschi, Daniel Pacheco, 1987- 17 August 2018 (has links)
Orientadores: Shirlei Maria Recco-Pimentel, Carmen Sílvia Busin / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia / Made available in DSpace on 2018-08-17T01:27:16Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Bruschi_DanielPacheco_M.pdf: 3876863 bytes, checksum: 337679c24ea52e966f84be587a0058cb (MD5) Previous issue date: 2010 / Resumo: A taxonomia e as relações de parentesco em Phyllomedusa são temas de constantes discussões. Hipóteses sobre os relacionamentos intra- e interespecíficos desse gênero decorrem basicamente de análises morfológicas e comportamentais, o que não têm sido suficiente para responder alguns dos questionamentos. O grupo de P. hypochondrialis, o maior dentro do gênero, apresenta dificuldades na sua delimitação e, até o momento, não foi observada nenhuma sinapomorfia que possa reunir as espécies atualmente alocadas no grupo, de maneira que outras ferramentas podem ser elucidativas para resolução dessa problemática. O presente trabalho teve como objetivo utilizar dados citogenéticos e de sequências de DNA mitocondrial para o estudo de algumas das espécies do grupo de P. hypochondrialis. Todos os espécimes apresentaram o número diplóide 2n=26 e morfologia dos cromossomos bastante conservada, o que permitiu a inferência de homeologias cromossômicas. Exceto nas populações de Phyllomedusa sp. (aff. azurea) que apresentam o par 7 submetacêntrico, os cariótipos das demais populações analisadas foram constituídos por seis pares metacêntricos (1, 4, 8, 11-13), seis submetacêntricos (2, 3, 5, 6, 9, 10) e um subtelocêntrico (par 7). A diferença detectada no par 7 pode ser atribuída à presença de uma NOR nos braços curtos dos cromossomos 7 submetacêntricos. Pequenas variações na morfologia de alguns pares cromossômicos, incluindo a localização da NOR, foram observadas em P. rohdei de Ilhéus/BA em relação à descrita por outros autores, corroborando a hipótese da provável existência de espécies crípticas sob esse nome. O cariótipo de P. nordestina se diferenciou dos demais principalmente pela grande quantidade de heterocromatina e pela posição da NOR em 9p. A análise de morfologia externa relativa aos dois caracteres indicados para diagnose e separação de P. hypochondrialis e P. azurea, aplicados a todos os espécimes de diferentes localidades brasileiras, mostrou variações intrapopulacionais não acompanhadas de variações citogenéticas e moleculares. Esses dados apontam a necessidade de uma re-avaliação desses caracteres de diagnose e separação para essas espécies. A análise conjunta de dados citogenéticos e moleculares das populações permitiu identificar a população de Belterra/PA como P. hypochondrialis, portadora de NOR intersticial em 8p. Dados moleculares sugerem que as populações de Uberlândia (Minas Gerais), de São Luís, Bacabeira e Urbano Santos (Maranhão) e de Porto Nacional (Tocantins) possivelmente correspondam a um mesmo táxon, P. azurea. Nesse caso, a NOR em 7p nas populações ao Norte (Maranhão e Tocantins) e em 4p ao sudeste (Minas Gerais) corresponderia a variação interpopulacional. Na análise filogenética molecular, os haplótipos de Chapada dos Guimarães + Santa Terezinha (Mato Grosso) formaram um clado e as populações de Laranjal do Jari (Amapá) e de Prainha (Pará) formaram cada uma um ramo independente. Os dados dessas quatro populações (portadoras de NOR pericentromérica em 8q) sugerem que uma revisão minuciosa deva ser realizada para auxiliar no esclarecimento de seus status taxonômicos. / Abstract: Taxonomy and phylogenetic relationships of Phyllomedusa have been subject of continuous discussions. Hypotheses about the intra- and interspecific relationships within this genus have basically arised from morphological and behavioral characteristics, which have not been enough to elucidate the problems as the assigning of species to the P. hypochondrialis group. So, other tools may help to solve this problem. This work aimed to contribute with cytogenetic analysis and mitochondrial DNA sequencing data to the understanding of intra- and interspecific relationships involving the species P. rohdei, P. nordestina, P. hypochondrialis and P. azurea of the P. hypochondrialis group. These species showed the same chromosome number, 2n=26, with a very similar morphology. All populations had karyotypes with six metacentric (1, 4, 8, 11-13), six submetacentric (2, 3, 5, 6, 9, 10) pairs and one subtelocentric pair (7). The populations of Phyllomedusa sp. (aff. azurea) from São Luis, Bacabeira, Urbano Santos (Maranhão state) and Porto Nacional (Tocantins state) had the pair 7 submetacentric. This morphological difference in pair 7 can be attributed to the Nucleolus Organizer Region (NOR) that is located only in the submetacentric pair 7. The karyotype of P. nordestina was distinguished from P. rohdei by the large amount of heterochromatin and by the position of the NOR in chromosome 9p, whereas in P. rohdei it is located in 9q. The karyotype of P. rohdei also differed from that described by other author, suggesting the existence of cryptic species. Brazilian populations of P. azurea, P. hypochondrialis and other populations related to those species were analyzed. Intrapopulational variations in characters of external morphology were not associated with cytogenetic and molecular variations, showing that it is necessary a reevaluation of the diagnosis and separation characters for those species. The combined analysis of molecular and cytogenetic data allowed classifying the population of Belterra/PA as P. hypochondrialis, with NOR in pair 8p. Molecular data suggested that populations from Uberlândia (Minas Gerais), São Luiz, Bacabeira e Urbano Santos (Maranhão) and Porto Nacional (Tocantins) probably correspond to the taxon P. azurea. By comparing the karyotype of specimens from North populations (Maranhão and Tocantins) and from Southeast populations (Minas Gerais) different NOR positions were observed and interpreted as an interpopulational variation. The genetic diversity observed among populations with pericentromeric NOR in 8q (Laranjal do Jari, Prainha and Chapada dos Guimarães + Santa Terezinha; three clades in the molecular phylogenetic analysis) suggests that these populations could be in incipient process of speciation. / Mestrado / Biologia Celular / Mestre em Biologia Celular e Estrutural
15

Análisis de la interacción del virus del arabesco del Pelargonium con la ruta de silenciamiento por RNA del huésped

Pérez Cañamás, Miryam 08 November 2019 (has links)
[ES] En plantas, el silenciamiento por RNA constituye un potente mecanismo de defensa frente a virus. Los RNA virales de doble cadena activan este tipo de procesos y son digeridos por las enzimas DCL (Dicer-like), cuya acción genera pequeños RNA (sRNA) de entre 20 y 24 nt. Estos sRNA promueven la degradación de RNA de secuencia complementaria a través de un complejo multiproteico conocido como RISC (RNA-induced silencing complex), cuya molécula efectora es una proteína Argonauta (AGO). Con el fin de evadir esta barrera defensiva del huésped, la mayoría de los virus de plantas codifican supresores del silenciamiento por RNA (VSR), cuyos mecanismos de acción son diversos y en muchos casos no se comprenden del todo. Aunque todas las etapas de la ruta de silenciamiento pueden ser inhibidas por los VSR, los sRNA y las proteínas AGO parecen ser las dianas más frecuentes. Se ha postulado que motivos GW/WG podrían ser fundamentales para la actividad de algunos VSR, al intervenir en la interacción con proteínas AGO. En este trabajo se ha pretendido seguir profundizando en el estudio de la respuesta antiviral en plantas y de los mecanismos de acción de los supresores de silenciamiento. El primer objetivo abordado ha sido identificar el VSR codificado por el virus del arabesco del Pelargonium (Pelargonium line pattern virus, PLPV), un miembro del género Pelarspovirus dentro de la amplia familia Tombusviridae. Los resultados han mostrado que la proteína de cubierta del virus (p37) es capaz de inhibir de manera eficiente el silenciamiento inducido por RNA. La generación de un batería de variantes capaces e incapaces de actuar como VSR y/o de empaquetar el RNA viral mediante mutagénesis dirigida de distintos motivos de la proteína, incluido un motivo GW que está conservado en ortólogos, nos han permitido conocer que: (i) tanto la función de supresión del silenciamiento como la función de encapsidación son esenciales para que el PLPV alcance una infección sistémica y (ii) p37, a pesar de contener un motivo GW funcional e interaccionar con distintas AGO, emplea el secuestro de sRNA como estrategia principal para inhibir el silenciamiento. A pesar de que ambas funciones conocidas de p37 deben ser llevadas a cabo esencialmente en el citoplasma, esta proteína se localiza en citoplasma y núcleo, con gran acumulación en nucleolo, por lo que nos planteamos como segundo objetivo en este trabajo profundizar acerca de la localización nucleolar de p37. Además de mapear la región de la proteína que contiene la señal de localización nucleolar (NoLS) en los primeros 45 aminoácidos de la molécula, también hemos observado que p37 interacciona con diferentes miembros de la familia de las importinas ¿, adaptadores moleculares del transporte nucleocitoplasmático, y que esta interacción es esencial para la localización nucleolar de la proteína. Adicionalmente, la anulación de la localización nucleolar de p37 mediante el silenciamiento de importinas ¿ ha correlacionado con una disminución de acumulación del virus, lo que sugiere que dicha localización es ventajosa para la infección viral. Por último, para intentar conocer más datos acerca de las actividades de la ruta de silenciamiento que están implicados en la defensa frente al PLPV, analizamos la infección viral en líneas transgénicas de N. benthamiana con la expresión o actividad distintos componentes de la ruta comprometida. Los resultados han mostrado que DCL4 y, en menor medida, DCL2 afectan a la infección viral y que ambas tienen un efecto aditivo, tal y como se ha descrito en diversas interacciones virus-planta. Adicionalmente, AGO2 se ha revelado como un factor clave en la respuesta frente al PLPV, ampliando el número de virus que están afectados por esta endonucleasa particular. En conjunto, los resultados obtenidos muestran que tanto el procesamiento de dsRNA mediado por enzimas DCL como el corte de RNA mediado AGO, contribuyen a la defen / [CAT] En plantes, el silenciament per RNA constitueixen un potent mecanisme de defensa davant virus. Els RNA virals de doble cadena activen aquest tipus de processos, i són digerits per els enzims DCL (Dicer-like), donant lloc a xicotets RNA (sRNA) d'entre 20 i 24 nt. Estos sRNA promouen la degradació de RNA de seqüència complementària a través d'un complex multiproteic conegut com RISC (RNA-induced silencing complex), la molècula efectora del qual és una proteïna Argonauta (AGO). Per tal d'evadir aquesta barrera defensiva de l'hoste, la majoria dels virus de plantes codifiquen supressors del silenciament per RNA (VSR), els mecanismes d'acció dels quals són diversos i en molts casos no es comprenen del tot. Encara que totes les etapes de la ruta poden ser inhibides, els sRNA i les proteïnes AGO semblen ser les dianes més freqüents. S'ha postulat que els motius GW/WG podrien ser fonamentals per a l'activitat d'alguns VSR, en intervindre en la interacció amb proteïnes AGO. En aquest treball s'ha pretés continuar aprofundint en l'estudi de la resposta antiviral en plantes i dels mecanismes d'acció dels supressors de silenciament. El primer objectiu abordat ha sigut identificar l'VSR codificat pel virus de l'arabesc del Pelargonium (Pelargonium line pattern virus, PLPV), un membre del gènere Pelarspovirus dins de l'amplia família Tombusviridae. Els resultats han mostrat que la proteïna de coberta del virus (p37) és capaç d'inhibir de manera eficient el silenciament induït per RNA. La generació d'una bateria de variants capaces i incapaces d'actuar com VSR i/o d'empaquetar l'RNA viral mitjançant la mutagènesi dirigida de diferents motius de la proteïna, inclòs un motiu GW que està conservat en ortòlegs, ens ha permés conèixer que: (i) tant la funció de supressió del silenciament com la funció d'encapsidació són essencials per a que el PLPV aconseguisca una infecció sistèmica i (ii) p37, malgrat contindre un motiu GW funcional i interaccionar amb diferents AGO, empra el segrest de sRNA com a estratègia principal per a inhibir el silenciament. Malgrat que ambdues funcions conegudes de p37 han de ser dutes a terme essencialment en el citoplasma, esta proteïna localitza en citoplasma i nucli, amb gran acumulació en nuclèol, per la qual cosa ens hem plantejat com a segon objectiu en este treball aprofundir sobre la localització nucleolar de p37. Ademés de mapejar la senyal de localització nucleolar (NoLS) en els primers 45 aminoàcids de la molècula, també hem observat que p37 interacciona amb diferents membres de la família de les importines ¿, i que aquesta interacció és essencial per a la localització nucleolar de la proteïna. A més, l'anul¿lació de la localització nucleolar de p37 mitjançant el silenciament d'importines ¿ s'ha correlacionat amb una disminució d'acumulació del virus, la qual cosa suggereix que aquesta localització és avantatjosa per a la infecció viral. Finalment, per a intentar conéixer més dades sobre les activitats de la ruta de silenciament que estan implicats en la defensa front al PLPV, hem analitzat la infecció viral en línies transgèniques de N. benthamiana amb l'expressió o activitat diferents components de la ruta compromesa. Els resultats han mostrat que DCL4 i, en menor mesura, DCL2 afecten la infecció viral i que ambdues tenen un efecte additiu, tal com s'ha descrit en diverses interacciones virus-planta. Addicionalment, AGO2 s'ha revelat com un factor clau en la resposta front al PLPV, ampliant el nombre de virus que estan afectats per aquesta endonucleasa particular. En conjunt, els resultats obtinguts mostren que tant el processament de dsRNA mediat per enzims DCL com el tall d'RNA mediat AGO, contribueixen a la defensa de N. benthamiana front al PLPV. / [EN] n plants, RNA silencing functions as a potent antiviral mechanism. Viral-derived double-stranded RNAs trigger this type of processes, being digested by DCL (Dicer-like) enzymes into virus-derived small RNAs (vsRNAs) of 20-24 nt. These vsRNAs guide sequence-specific RNA degradation upon their incorporation into an RNA-induced silencing complex (RISC) that contains a slicer of the Argonaute (AGO) family. To counteract this host defence response, most plant viruses encode suppressors of RNA silencing (VSRs), whose mechanisms of action are diverse and often not well understood. Though virtually all stages of the antiviral silencing pathway can be blocked by VSRs, sRNAs and AGO proteins seem to be the most common targets. It has been postulated that GW/WG motifs could be fundamental for the activity of some VSRs by directing interaction with AGOs. In this work, we have pursued to get further insights into the antiviral silencing in plants and the mechanisms of action of silencing suppressors. The first objective has been to identify the VSR encoded by Pelargonium line pattern virus (PLPV), a member of the genus Pelarspovirus within family Tombusviridae. The results have shown that the viral coat protein (p37) is able to efficiently inhibit RNA silencing. Generation of suppressor-competent and incompetent molecules and uncoupling of the RSS and particle assembly capacities through site-directed mutagenesis of some p37 sequence traits, including a conserved GW motif, allowed us to know that: (i) the silencing suppression and encapsidation functions of p37 are both required for systemic PLPV infection and, (ii) p37, even though it has a functional GW motif and interacts with different AGOs, inhibits silencing most likely through vsRNA sequestration. Despite both p37 functions have to be executed essentially in the cytoplasm, this protein localizes in cytoplasm and nucleus, with high accumulation at the nucleolus, so the second objective of this work has been to gain further insights into the nucleolar localization of p37. Besides mapping the protein region containing the nucleolar localization signal (NoLS) in the first 45 amino acids of the molecule, we have found that p37 interacts with distinct members of the importin ¿ family, main cellular transporters for nucleo-cytoplasmic traffic of proteins, and that these interactions are crucial for nucleolar targeting of p37. In addition, impairment of p37 nucleolar localization through down-regulation of importin ¿ expression has been correlated with a reduction of viral accumulation, suggesting that sorting of the protein to the major subnuclear compartment is advantageous for the infection process. Finally, in order to obtain information on which activities of RNA silencing pathway are involved in the defense against PLPV, we analyzed the viral infection in N. benthamiana transgenic lines with the functions of distinct components of the pathway impaired. Results have shown that DCL4 and, to lesser extent, DCL2 contribute to restrict viral infection and that they have additive effects, in agreement with that observed in other plant-virus interactions. Additionally, AGO2 was found to be a key factor in the defense against PLPV, extending the number of viruses that are affected by this particular slicer. Altogether, the results supported that both dicing and slicing activities participate in the defense of N. benthamiana against PLPV. / Pérez Cañamás, M. (2019). Análisis de la interacción del virus del arabesco del Pelargonium con la ruta de silenciamiento por RNA del huésped [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/122297 / TESIS
16

Caracterização do ciclo nucleolar e da formação do corpo cromatóide na espermatogênese de alguns vertebrados /

Peruquetti, Rita Luiza. January 2009 (has links)
Orientador: Maria Tercília Vilela de Azeredo Oliveira / Banca: Maria Luiza Silveira Mello / Banca: Reinaldo Azoubel / Banca: Carlos Alberto Vicentini / Banca: Eliana Morielle Versute / Resumo: O corpo cromatóide (CB) é uma organela citoplasmática que, aparentemente, possui um papel no estoque de RNA e proteínas para a diferenciação final dos espermatozóides. Existem algumas teorias que tentam explicar a origem do material que compõe essa organela. Uma dessas teorias, proposta por alguns autores, sugere que o CB se origine a partir de material nucleolar, que se fragmenta nas etapas iniciais da espermatogênese e, em seguida, migra para o citoplasma. O objetivo do presente estudo foi acompanhar o ciclo nucleolar por meio de análises citoquímicas - hematoxilina-eosina (HE); azul de toluidina (AT); variante da concentração crítica de eletrólitos (CEC); reação de Feulgen; impregnação por íons prata (AgNOR); citogenéticas - impregnação por íons prata (AgNOR), e análises ultra-estruturais - microscopia eletrônica de transmissão (MET), para verificar a relação da fragmentação do material nucleolar com a formação do corpo cromatóide (CB), em algumas espécies de vertebrados: Tilapia rendalli (Teleostei, Cichlidae); Dendropsophus minutus (Amphibia, Anura); Phrynops geoffroanus (Reptilia, Testudines) e coelho albino da raça Nova Zelândia - Oryctolagus cuniculus (Mammalia, Lagomorpha). Por meio das análises citoquímicas foi possível observar que ocorre uma fragmentação do material nucleolar no início da prófase I, em todas as espécies analisadas, e uma posterior reorganização do nucléolo no núcleo de espermátides iniciais, com uma área significantemente menor do que a área do nucléolo das espermatogônias. Três fenômenos podem contribuir para essa diferença significante entre as áreas nucleolar de espermatogônias e espermátides: a) Modificação no estado funcional da célula; b) Diminuição no número de RONs nas espermátides; c) Migração de material nucleolar fragmentado ...(Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: The chromatoid body (CB) is a cytoplasmic organelle that has a function related to RNA and protein accumulation and ⁄ or storage for later germ-cell differentiation. Many theories have been postulated in order to explain the origins of the CB material. One of the most accepted theory describes that it originates from a nucleolar material, where it was fragmented in the early spermatogenesis, and finally, this fragmented nucleolar material migrates to cytoplasm. The aims of the present study were: 1) monitoring the nucleolar material distribution by means of cytochemical techniques (hematoxylin-eosin (HE), toluidine blue (TB), modified Critical Electrolyte Concentration for detecting RNA (CEC), silver-ion impregnation (AgNOR) and Feulgen reaction), and by ultrastructural analysis (Transmission Electron Microscopy - TEM); and 2) comparing the nucleolar material distribution with the formation of CB in some vertebrate species: Tilapia rendalli (Teleostei, Cichlidae); Dendropsophus minutus (Amphibia, Anura); Phrynops geoffroanus (Reptilia, Testudines); and Oryctolagus cuniculus (Mammalia, Lagomorpha). For all analyzed species, the cytochemical techniques showed that the nucleolar fragmentation occurred during the beginning of prophase I, and the nucleolus reorganization occurred in the early spermatids nucleus. Statistical tests evidenced that area of the early spermatids nucleolus were smaller than the spermatogonia nucleolus area. Three phenomena can contribute for the statistical difference between the spermatogonia nucleolar area and the early spermatids nucleolar area: a) Modification of cell activity; b) Decrease of the number of NORs in the spermatids; c) Migration of the fragmented nucleolar material from the nucleus to the cytoplasm. This nucleolar material will participate in the CB formation process. The ultrastructural analysis showed an ...(Complete abstract click electronic access below) / Doutor
17

[en] ON THE COMPARISON OF COMPUTATIONALLY EFFICIENT QUOTA-SHARING METHODOLOGIES FOR LARGE-SCALE RENEWABLE GENERATION PORTFOLIOS / [pt] COMPARAÇÃO DE METODOLOGIAS COMPUTACIONALMENTE EFICIENTES PARA RATEIO DE QUOTAS DE PORTFOLIOS DE GERAÇÃO DE ENERGIA RENOVÁVEL DE LARGA ESCALA

LUCAS FREIRE 17 July 2017 (has links)
[pt] Portfólios de fontes renováveis de energia elétrica são mecanismos de gerenciamento de risco interessantes para comercialização de energia em mercados de negociação bilateral. Quando formados por agentes que pertencem a diferentes companhias sua estabilidade depende da maneira com que os benefícios de mitigação de risco gerados pelo portfólio são alocados individualmente entre os participantes. O problema de se encontrar uma solução estável pode ser matematicamente formulado através da busca de um vetor de alocação de quotas que pertença ao núcleo do jogo cooperativo, que por sua vez pode ser formulado como um conjunto de restrições lineares que aumenta exponencialmente com o número de participantes. Adicionalmente, o lado direito de cada restrição que define o núcleo do jogo cooperativo define o valor de uma determinada coalisão que, no presente trabalho, é obtido através de um modelo de otimização estocástica de dois estágios. Este trabalho compara diferentes metodologias computacionalmente eficientes baseadas em programação linear inteira mista e na técnica de decomposição de Benders para encontrar vetores de alocação de quotas que pertençam ao núcleo de portfólios de larga escala de geradores de energia renovável. São apresentados estudos de casos que utilizam dados reais do sistema elétrico brasileiro. / [en] Portfolios of renewable electricity sources are interesting risk-management mechanisms for trading in electricity contract markets. When they are formed by players belonging to different companies, their stability relies on the way the riskmitigation benefit generated by the optimal portfolio is allocated through individual participants. The problem of reaching a stable allocation can be mathematically formulated in terms of finding a quota-sharing vector belonging to the Core of a cooperative game, which can be formulated as a set of linear constraints that exponentially grows with the number of participants. Moreover, the right-hand-side of each constraint defining the Core relies on a given coalition value which, in the present work, is obtained by a two-stage stochastic optimization model. This work presents and compares efficient methodologies mainly based on mixed integer linear programming and Benders decomposition to find quota allocation vectors that belongs to the Core of large-scale renewable energy portfolios. Case studies are presented with realistic data from the Brazilian power system.
18

RCY1: proteína nuclear relacionada con el estrés salino

Amoros Seller, Bartolome 04 July 2008 (has links)
La mayor parte de la pérdida de producción vegetal en el planeta es debida principalmente a la salinidad y a la sequía, junto con la aparición de temperaturas extremas (Epstein et al., 1980; Yancey et al., 1982). Este factor, entre otros, provoca que el estudio de los procesos de tolerancia a estos estreses sea de vital importancia, no sólo desde el punto de vista biológico, donde existen plantas capaces de tolerar concentraciones extremas de sales y periodos enormes de tiempo sin agua, sino que desde el punto de vista humano, el estudio de estos procesos beneficia sin duda el aspecto económico de la agricultura. Este beneficio humano obtenido, podría, siendo muy optimistas, resolver los problemas de hambruna de vastos territorios desertificados o salinizados, aunque siendo más realistas, podría permitir en un futuro no muy lejano utilizar agua de mar poco tratada para el riego de cultivos. Siguiendo este planteamiento y utilizando datos previos del "screening" funcional de genes de Arabidopsis thaliana en levadura (Forment et al., 2002), se inició esta Tesis doctoral tomando al gen RCY1 como protagonista. Este gen implicado presuntamente en procesamiento de mRNA fue sometido a estudio, siguiendo el dogma de su relación con la tolerancia a estrés salino en levadura. Así, se realizaron una serie de estudios en Arabidopsis thaliana, encaminados a comprobar si en esta planta, de donde procede el gen, también interviene en procesos de tolerancia a sal, así como encaminados a discernir parte del mecanismo de acción del gen con o sin sal. En primer lugar se comprobó que la expresión de dicho gen en esta planta se dispara en situaciones de estrés salino (NaCl y LiCl), hídrico (ausencia de riego) y osmótico (sorbitol). Es decir, a partir de una expresión basal muy baja y sometiendo a la planta a dichos estreses, los niveles de mRNA de RCY1 aumentan significativamente. También se ha comprobado que de forma silvestre y en ausencia de sal, este gen no tiene una expresión i / Amoros Seller, B. (2008). RCY1: proteína nuclear relacionada con el estrés salino [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/2501 / Palancia

Page generated in 0.42 seconds