• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 24
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 25
  • 12
  • 7
  • 6
  • 6
  • 6
  • 5
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
11

Evolução e filogenia de Pleurodira (Testudines) com a descrição de uma nova espécie de Bairdemys (Podocnemidae) do Mioceno médio da Venezuela / Evolution and phylogeny of Pleurodira (Testudines) with the description of a new Bairdemys (Podocnemidae) species from the middle Miocene of Venezuela

Ferreira, Gabriel de Souza 29 January 2015 (has links)
Apesar de negligenciados por muito tempo, os Pleurodira, uma das duas linhagens de Testudines (cágados, jabutis e tartarugas-marinhas), vem atraindo crescente atenção dos pesquisadores, com trabalhos que geralmente tratam da descrição de novas espécies (viventes ou extintas), de comportamentos ou hábitos alimentares, ou de análises filogenéticas dos sub-grupos de Pleurodira, como Chelidae ou Pelomedusoides, esta sub-dividida em duas linhagens com representates viventes: Pelomedusidae e Podocnemidae. Análises filogenéticas com táxons terminais de todos os principais grupos de Pleurodira existem apenas com dados moleculares. Assim, uma análise baseada em dados morfológicos que englobe táxons de todos os grandes clados do grupo, incluindo fósseis, faz-se necessária para melhor compreensão da história evolutiva do grupo. Nesta dissertação, descrevemos uma nova espécie de Bairdemys (Podocnemidae) do Mioceno médio da Venezuela e a incluímos em uma análise filogenética com ampla amostragem taxonômica, incluindo táxons de todas as linhagens de Pleurodira. Esta análise é baseada em caracteres morfológicos (novos ou previamente propostos) e a maior análise filogenética exclusiva do grupo já realizada, permitindo inferências sobre padrões gerais de diversificação e morfologia de Pleurodira. Ao mesmo tempo, o novo táxon descrito apresenta características morfológicas que, juntamente com aspectos geológicos de sua localidade tipo, permitem a inferência de que houve, durante o Cenozóico, uma irradiação marinha de Podocnemidae, que alcançou grande sucesso, principalmente no final do Oligoceno e começo do Mioceno / Though neglected for a long time, one of the two lineages of Testudines (turtles and tortoises) the Pleurodira has been attracting the researchers, whose articles usually deal with descriptions of new species (extant and extinct), behavior or feeding habits, or phylogenetic analyzes of one of the subgroups of Pleurodira, Chelidae or Pelomedusoides, the latter subdivided in two lineages with extant taxa: Pelomedusidae and Podocnemidae. There some phylogenetic analyzes with terminal taxa from the main groups of Pleurodira, but only with molecular data. Therefore, a morphological data analysis containing taxa from all the clades of this group, including fossils, is necessary to better understand the evolutionary history of this lineage. In this dissertation, I describe a new species of Bairdemys (Podocnemidae) from the middle Miocene of Venezuela, and I include it in a phylogenetic analysis with extensive taxonomic sampling, including taxa from all the lineages of Pleurodira. This analysis is based on morphological characters (new and previously proposed ones) and it is the largest exclusive phylogenetic analysis ever made for Pleurodira, allowing inferences about the general patterns of diversification and morphology of the group. At the same time, the new described táxon shows morphological characters that, along with geological aspects of its type locality, allow inferences about a marine wave of diversification of Podocnemidae during the Cenozoic, which achieved great success, specially by the end of Oligocene and beginning of Miocene
12

Evolução e filogenia de Pleurodira (Testudines) com a descrição de uma nova espécie de Bairdemys (Podocnemidae) do Mioceno médio da Venezuela / Evolution and phylogeny of Pleurodira (Testudines) with the description of a new Bairdemys (Podocnemidae) species from the middle Miocene of Venezuela

Gabriel de Souza Ferreira 29 January 2015 (has links)
Apesar de negligenciados por muito tempo, os Pleurodira, uma das duas linhagens de Testudines (cágados, jabutis e tartarugas-marinhas), vem atraindo crescente atenção dos pesquisadores, com trabalhos que geralmente tratam da descrição de novas espécies (viventes ou extintas), de comportamentos ou hábitos alimentares, ou de análises filogenéticas dos sub-grupos de Pleurodira, como Chelidae ou Pelomedusoides, esta sub-dividida em duas linhagens com representates viventes: Pelomedusidae e Podocnemidae. Análises filogenéticas com táxons terminais de todos os principais grupos de Pleurodira existem apenas com dados moleculares. Assim, uma análise baseada em dados morfológicos que englobe táxons de todos os grandes clados do grupo, incluindo fósseis, faz-se necessária para melhor compreensão da história evolutiva do grupo. Nesta dissertação, descrevemos uma nova espécie de Bairdemys (Podocnemidae) do Mioceno médio da Venezuela e a incluímos em uma análise filogenética com ampla amostragem taxonômica, incluindo táxons de todas as linhagens de Pleurodira. Esta análise é baseada em caracteres morfológicos (novos ou previamente propostos) e a maior análise filogenética exclusiva do grupo já realizada, permitindo inferências sobre padrões gerais de diversificação e morfologia de Pleurodira. Ao mesmo tempo, o novo táxon descrito apresenta características morfológicas que, juntamente com aspectos geológicos de sua localidade tipo, permitem a inferência de que houve, durante o Cenozóico, uma irradiação marinha de Podocnemidae, que alcançou grande sucesso, principalmente no final do Oligoceno e começo do Mioceno / Though neglected for a long time, one of the two lineages of Testudines (turtles and tortoises) the Pleurodira has been attracting the researchers, whose articles usually deal with descriptions of new species (extant and extinct), behavior or feeding habits, or phylogenetic analyzes of one of the subgroups of Pleurodira, Chelidae or Pelomedusoides, the latter subdivided in two lineages with extant taxa: Pelomedusidae and Podocnemidae. There some phylogenetic analyzes with terminal taxa from the main groups of Pleurodira, but only with molecular data. Therefore, a morphological data analysis containing taxa from all the clades of this group, including fossils, is necessary to better understand the evolutionary history of this lineage. In this dissertation, I describe a new species of Bairdemys (Podocnemidae) from the middle Miocene of Venezuela, and I include it in a phylogenetic analysis with extensive taxonomic sampling, including taxa from all the lineages of Pleurodira. This analysis is based on morphological characters (new and previously proposed ones) and it is the largest exclusive phylogenetic analysis ever made for Pleurodira, allowing inferences about the general patterns of diversification and morphology of the group. At the same time, the new described táxon shows morphological characters that, along with geological aspects of its type locality, allow inferences about a marine wave of diversification of Podocnemidae during the Cenozoic, which achieved great success, specially by the end of Oligocene and beginning of Miocene
13

Paleobiogeografia dos Bivalvia cenozóicos da Antártica / not available

Quaglio, Fernanda 02 May 2013 (has links)
Grandes mudanças climáticas ocorridas no final do Paleógeno afetaram profundamente a distribuição e evolução de faunas marinhas e terrestres das porções austrais do Hemisfério Sul. Evidências geoquímicas apontam para a ocorrência de um grande evento de esfriamento global concomitante à expansão dos mantos de gelo na Antártica, no limite Eoceno/Oligoceno, marcando a passagem greenhouse-icehouse no planeta. Tais eventos foram deflagrados pela queda na concentração de gás carbônico atmosférico durante uma fase de mudança na obliquidade da Terra. Simultaneamente, a Antártica se isolou geograficamente, pela separação da Austrália e da América do Sul. A nova configuração tectônica alterou os padrões de circulação marinha e atmosférica nas altas latitudes, culminando na formação da Corrente Circum- Antártica. Sob este aspecto, os bivalves representam um grupo adequado para estudos paleobiogeográficos, devido ao grande potencial de preservação e às características ecológicas, que auxiliam no entendimento da resposta biótica frente às mudanças ambientais e dinâmica das correntes marinhas ocorridas nas altas latitudes ao longo do Cenozoico. A presente tese introduz novos dados a respeito dos depósitos relacionados aos principais eventos cenozoicos de glaciação antártica, como as formações Polonez Cove (Oligoceno inicial) e Melville (Mioceno inicial), na Ilha Rei George. Além disso, avalia, do ponto de vista paleobiogeográfico, a distribuição do registro de moluscos bivalves ao longo do Cenozoico nas porções austrais do Hemisfério Sul. A descrição taxonômica de cinco novos registros, incluindo três espécies novas, contribui para o conhecimento da diversidade cenozoica de moluscos bivalves da Antártica. As análises paleobiogeográficas aplicaram, de forma inédita, métodos analíticos de biogeografia, como as análises de cluster e de parcimônia de endemicidade e panbiogeografia, a partir de extensa lista de dados de ocorrência de gêneros de bivalves, do registro atual e fóssil, totalizando aproximadamente 900 gêneros, distribuídos em mais de 41.000 registros austrais cenozoicos. Os resultados da presente tese confirmam a influência do histórico de mudanças ambientais ocorridas na Antártica na fauna de bivalves marinhos austrais ao longo do Cenozoico. A análise multivariada e de parcimônia de todos os gêneros de bivalves registrados do Cretáceo ao Recente em regiões austrais indica que a Província Weddelliana se fragmentou ainda no final do Cretáceo, sendo que as novas províncias austrais se definiram ainda no Paleógeno. O registro dos gêneros de bivalves cenozoicos da Formação Cape Melville sugere que os eventos glaciais na Antártica extinguiram apenas os gêneros de águas rasas, devido à restrição de habitats costeiros e plataformais após o avanço da plataforma de gelo no Plio-Pleistoceno. / Pronounced climatic changes at the end of Paleogene deeply affected the distribution and evolution of marine and terrestrial southern faunas. Geochemical evidences indicate the global occurrence of a major cooling event along with to the ice sheet expansion in Antarctica, in the Eocene/Oligocene boundary, marking the greenhouse-icehouse shift in the planet. Those events were triggered by the drop of the atmospheric carbon dioxide during a phase of changing in the Earth's obliquity. At the same time, Antarctica became geographically isolated, following the separation from Australia and South America. The newly achieved tectonic configuration had a great effect on the marine and atmospheric circulation of the high latitudes, resulting in the development of the Circum-Antarctic Current. In this context, the bivalve molluscs are a good macrofossil model taxon in paleobiogeographic studies as they have a high preservational potential and particular ecological requirements which may help in the understanding of the biotic responses to the environmental changes as well as marine currents dynamics occurred in the high latitudes along the Cenozoic. This thesis introduces new data on the deposits associated to the main Antarctic glacial events in the Cenozoic, as the Polonez Cove (early Oligocene) and Melville (early Miocene) formations. Moreover, it evaluates, in a paleobiogeographic perspective, the distribution of the Cenozoic record of bivalve molluscs in the southernmost South Hemisphere. The taxonomic description of five new records, including three new species, contributes to the knowledge of Cenozoic diversity of Antarctic bivalves. Paleobiogeogtaphic analyses employed, for the first time, analytical method of biogeography, such as cluster analysis, parsimony analysis of endemicity and panbiogeography, by means of a broad data set of Recent and fossil bivalve genera, reaching c.a. 900 austral genera, distributed in more than 41,000 Cenozoic austral records. The obtained results endorse the influence of Cenozoic environmental changes of the high latitudes in the southern marine bivalves. The multivariate and parsimony analyses of all biivalve genera recorded from the Cretaceous to Recent in the southern regions indicate that the Weddellian Province broke apart as early as the end of Cretaceous, and the new southern provinces formed in the Paleogene. The Cenozoic records of bivalve genus from the Cape Melville Formation suggest that the Antarctic glacial events extinguished only shallow genera, due to the restriction of shallow and shelfal habitats following the advance of the Antarctic ice shelf in the Plio-Pleistocene.
14

Amonóides da Transição Aptiano–Albiano da Bacia de Sergipe, Brasil

Siqueira, Maria Helena Zucon Ramos de January 2005 (has links)
Submitted by Everaldo Pereira (pereira.evera@gmail.com) on 2017-06-28T21:57:03Z No. of bitstreams: 2 (TESE_2005_vers_343o_final_estampas).pdf: 11458086 bytes, checksum: a0e0daeb1660d346e0b7d17de105ed95 (MD5) mapa_fig8.PDF: 245655 bytes, checksum: ba195b5c0c99bd9c832af8044536fe99 (MD5) / Made available in DSpace on 2017-06-28T21:57:03Z (GMT). No. of bitstreams: 2 (TESE_2005_vers_343o_final_estampas).pdf: 11458086 bytes, checksum: a0e0daeb1660d346e0b7d17de105ed95 (MD5) mapa_fig8.PDF: 245655 bytes, checksum: ba195b5c0c99bd9c832af8044536fe99 (MD5) / Os amonóides têm se mostrado eficazes nos estudos biocronoestratigráficos das bacias sedimentares. A grande diversidade das conchas, que variam de muito pequenas a agigantadas, com superfícies lisas a muito ornamentadas, favorecem a identificação taxonômica. Os amonóides da Bacia de Sergipe, no Nordeste do Brasil, ocorrem em uma faixa costeira com largura aproximada de 20 km, nas Formações Riachuelo e Cotinguiba, do Grupo Sergipe; e na Formação Calumbi, do Grupo Piaçabuçu. Essas formações representam a fase marinha da Bacia de Sergipe. O objetivo do presente estudo é datar as primeiras transgressões do Atlântico Sul em Sergipe, através do estudo dos amonóides, para correlacionar estas datações com as diversas escalas cronoestratigráficas internacionais e propor uma reconstrução paleogeográfica da fase inicial da abertura do Atlântico Sul na região nordeste do Brasil. Vinte e cinco áreas de afloramento foram analisadas e descritas 93 localidades com ocorrência de amonóides. Foram selecionados 176 exemplares, entre os mais bem preservados, que pertencem a cinco famílias (Gaudryceratidae, Desmoceratidae, Cleoniceratidae, Douvilleiceratidae e Parahoplitidae), 11 gêneros e 18 espécies, desde o Aptiano superior ao Albiano inferior. A sucessão de gêneros e espécies para estes andares na Bacia de Sergipe foi estabelecida. O Aptiano superior de Sergipe é caracterizado pelas espécies de Eogaudryceras (Eotetragonites), Cheloniceras, Diadochoceras, Vectisites, Eodouvilleiceras e Hypacanthoplites e o Albiano inferior é caracterizado pelas espécies de Aioloceras, Puzosia, Anadesmoceras, Cleoniceras e Douvilleiceras.. O estabelecimento da sucessão das espécies de amonóides permitiu propor para o Aptiano superior de Sergipe a Zona Diadochoceras–Eodouvilleiceras e para o Albiano inferior a Zona Douvilleiceras mammillatum. A paleobiogeografia dos amonóides que ocorrem na transição Aptiano– Albiano de Sergipe está diretamente relacionada com a separação entre América do Sul e África e evidencia a primeira deposição marinha do Oceano Atlântico no nordeste do Brasil, sob a influência predominante das formas tetianas. / ABSTRACT - Ammonites are useful in biochronostratigraphic studies of sedimentary basins. Their wide morphological diversity, with shells that vary from very small to giant and smooth to strongly ornamented, favours identification. In the Sergipe Basin in northeastern Brazil ammonites are found in a 20 km wide coastal belt comprising the Aptian-Albian Riachuelo, CenomanianConiacian Cotinguiba, and Campanian-Maastrichtian Calumbi formations. The objective of the present study is to date the first open marine transgression of the South Atlantic in Sergipe through study of the ammonites, to correlate these datings with the international chronostratigraphic scales and to propose a palaeogeographic reconstruction for the initial opening stage of the northern South Atlantic. Twenty-five outcrop areas exposing the basal beds of the Riachuelo Formation were analyzed and 93 localities with ammonites sampled and described. A total of 176 well-preserved specimens were selected for study, represented by five families (Gaudryceratidae, Desmoceratidae, Cleoniceratidae, Douvilleiceratidae and Parahoplitidae), 11 genera and 18 species, ranging from the upper Aptian to lower Albian. The succession of species for this stratigraphic interval in the basin was established. Thus, the upper Aptian of Sergipe is characterized by species of Eogaudryceras (Eotetragonites), Cheloniceras, Diadochoceras, Vectisites, Eodouvilleiceras and Hypacanthoplites and the lower Albian by species of Aioloceras, Puzosia, Anadesmoceras, Cleoniceras and Douvilleiceras. A Diadochoceras-Eodouvilleiceras Zone for the upper Aptian and a Douvilleiceras mammillatum Zone for the lower Albian are proposed. These oldest ammonite faunas in the northern South Atlantic show a predominantly Tethyan influence, their palaeobiogeographic development being related directly to the progressive opening of the northern South Atlantic through the separation of South America from Africa.
15

Revisão dos Testudines fósseis do cretáceo superior da Bacia Bauru, com a descrição preliminar de novo morfótipo

Menegazzo, Mirian Costa [UNESP] 09 October 2009 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:26:14Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2009-10-09Bitstream added on 2014-06-13T18:29:42Z : No. of bitstreams: 1 menegazzo_mc_me_rcla.pdf: 10356948 bytes, checksum: 56f764ea2f9a268b9fefcc4b3771d258 (MD5) / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq) / Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP) / Testudines constituem um grupo de amniotas muito comum em depósitos do Cretáceo do Brasil, sendo abundantes na Bacia Bauru. Até o momento, para estes sedimentos, foram descritas as espécies “Podocnemis” harrisi, “Podocnemis” brasiliensis, Roxochelys wanderleyi, Bauruemys elegans e Cambaremys langertoni. As ocorrências de Testudines distribuem-se amplamente pelo Oeste dos estados de São Paulo e Minas Gerais, estando presentes nas formações Santo Anastácio, Araçatuba, Adamantina e Marília. O presente estudo revisa a Paleontologia, Paleoecologia e Paleobiogeografia relacionadas a essas ocorrências. Em adição, um novo material é descrito e discutida a Filogenia de alguns Pelomedusoides e as espécies presentes na Bacia Bauru. A descrição do novo morfótipo permitiu algumas questões sobre o relacionamento entre Cambaremys langertoni e “Podocnemis” brasiliensis, considerados no presente trabalho como um único táxon. Assim, essa proposta pode trazer possibilidades de correlações estratigráficas, porque o novo morfótipo, e as espécies Cambaremys langertoni e “Podocnemis” brasiliensis são provenientes de quatros unidades geológicas distintas da Bacia Bauru, formações Araçatuba, Adamantina, Marília e Santo Anastácio / Testudines is an amniote group very common in the Cretaceous deposits from Brazil, and it is abundant in the Bauru Basin. For these sediments, until now, there were described the species: “Podocnemis” harrisi, “Podocnemis” brasiliensis, Roxochelys wanderleyi, Bauruemys elegans and Cambaremys langertoni. The occurrences of Testudines are widely distributed in Western São Paulo and Minas Gerais states, and they are present in the Santo Anastácio, Araçatuba, Adamantina and Marília formations. The present study revises the Paleontology, Paleoecology and Paleobiogeography related to these occurrences. In addition, a new fossil material is described and the Phylogeny of some Pelomedusoides and the species presents in the Bauru Basin is discussed. The description of the new morphotype allowed some questions about the relationships between Cambaremys langertoni and “Podocnemis” brasiliensis, and in this study they are considered the same taxon. So, this assumption could bring significant stratigraphical correlations possibilities, because the new morphotype, “Podocnemis” brasiliensis and Cambaremys langertoni came from four distinct geological units of the Bauru Basin, Araçatuba, Adamantina, Marília and Santo Anastácio Formation
16

Paleobiogeografia dos Bivalvia cenozóicos da Antártica / not available

Fernanda Quaglio 02 May 2013 (has links)
Grandes mudanças climáticas ocorridas no final do Paleógeno afetaram profundamente a distribuição e evolução de faunas marinhas e terrestres das porções austrais do Hemisfério Sul. Evidências geoquímicas apontam para a ocorrência de um grande evento de esfriamento global concomitante à expansão dos mantos de gelo na Antártica, no limite Eoceno/Oligoceno, marcando a passagem greenhouse-icehouse no planeta. Tais eventos foram deflagrados pela queda na concentração de gás carbônico atmosférico durante uma fase de mudança na obliquidade da Terra. Simultaneamente, a Antártica se isolou geograficamente, pela separação da Austrália e da América do Sul. A nova configuração tectônica alterou os padrões de circulação marinha e atmosférica nas altas latitudes, culminando na formação da Corrente Circum- Antártica. Sob este aspecto, os bivalves representam um grupo adequado para estudos paleobiogeográficos, devido ao grande potencial de preservação e às características ecológicas, que auxiliam no entendimento da resposta biótica frente às mudanças ambientais e dinâmica das correntes marinhas ocorridas nas altas latitudes ao longo do Cenozoico. A presente tese introduz novos dados a respeito dos depósitos relacionados aos principais eventos cenozoicos de glaciação antártica, como as formações Polonez Cove (Oligoceno inicial) e Melville (Mioceno inicial), na Ilha Rei George. Além disso, avalia, do ponto de vista paleobiogeográfico, a distribuição do registro de moluscos bivalves ao longo do Cenozoico nas porções austrais do Hemisfério Sul. A descrição taxonômica de cinco novos registros, incluindo três espécies novas, contribui para o conhecimento da diversidade cenozoica de moluscos bivalves da Antártica. As análises paleobiogeográficas aplicaram, de forma inédita, métodos analíticos de biogeografia, como as análises de cluster e de parcimônia de endemicidade e panbiogeografia, a partir de extensa lista de dados de ocorrência de gêneros de bivalves, do registro atual e fóssil, totalizando aproximadamente 900 gêneros, distribuídos em mais de 41.000 registros austrais cenozoicos. Os resultados da presente tese confirmam a influência do histórico de mudanças ambientais ocorridas na Antártica na fauna de bivalves marinhos austrais ao longo do Cenozoico. A análise multivariada e de parcimônia de todos os gêneros de bivalves registrados do Cretáceo ao Recente em regiões austrais indica que a Província Weddelliana se fragmentou ainda no final do Cretáceo, sendo que as novas províncias austrais se definiram ainda no Paleógeno. O registro dos gêneros de bivalves cenozoicos da Formação Cape Melville sugere que os eventos glaciais na Antártica extinguiram apenas os gêneros de águas rasas, devido à restrição de habitats costeiros e plataformais após o avanço da plataforma de gelo no Plio-Pleistoceno. / Pronounced climatic changes at the end of Paleogene deeply affected the distribution and evolution of marine and terrestrial southern faunas. Geochemical evidences indicate the global occurrence of a major cooling event along with to the ice sheet expansion in Antarctica, in the Eocene/Oligocene boundary, marking the greenhouse-icehouse shift in the planet. Those events were triggered by the drop of the atmospheric carbon dioxide during a phase of changing in the Earth's obliquity. At the same time, Antarctica became geographically isolated, following the separation from Australia and South America. The newly achieved tectonic configuration had a great effect on the marine and atmospheric circulation of the high latitudes, resulting in the development of the Circum-Antarctic Current. In this context, the bivalve molluscs are a good macrofossil model taxon in paleobiogeographic studies as they have a high preservational potential and particular ecological requirements which may help in the understanding of the biotic responses to the environmental changes as well as marine currents dynamics occurred in the high latitudes along the Cenozoic. This thesis introduces new data on the deposits associated to the main Antarctic glacial events in the Cenozoic, as the Polonez Cove (early Oligocene) and Melville (early Miocene) formations. Moreover, it evaluates, in a paleobiogeographic perspective, the distribution of the Cenozoic record of bivalve molluscs in the southernmost South Hemisphere. The taxonomic description of five new records, including three new species, contributes to the knowledge of Cenozoic diversity of Antarctic bivalves. Paleobiogeogtaphic analyses employed, for the first time, analytical method of biogeography, such as cluster analysis, parsimony analysis of endemicity and panbiogeography, by means of a broad data set of Recent and fossil bivalve genera, reaching c.a. 900 austral genera, distributed in more than 41,000 Cenozoic austral records. The obtained results endorse the influence of Cenozoic environmental changes of the high latitudes in the southern marine bivalves. The multivariate and parsimony analyses of all biivalve genera recorded from the Cretaceous to Recent in the southern regions indicate that the Weddellian Province broke apart as early as the end of Cretaceous, and the new southern provinces formed in the Paleogene. The Cenozoic records of bivalve genus from the Cape Melville Formation suggest that the Antarctic glacial events extinguished only shallow genera, due to the restriction of shallow and shelfal habitats following the advance of the Antarctic ice shelf in the Plio-Pleistocene.
17

Revisão sistemática e paleobiogeográfica de Trilobitas Phacopida (Homalonotidae e Calmoniidae) do Devoniano das Bacias do Parnaíba e Amazonas, Brasil / not available

Meira, Felipe van Enck 02 September 2016 (has links)
O conhecimento acerca dos invertebrados devonianos no Brasil teve início em fins do século XIX e a primeira metade do século XX, período no qual foram feitas expedições pioneiras às principais bacias paleozoicas do país - as bacias do Paraná, Parnaíba e Amazonas. Desta fase também resultaram importantes trabalhos científicos (e.g., Clarke, 1913), usados ainda hoje como referência em estudos. Dentre os trilobitas, os grupos mais representativos são os Homalonotidae e os Calmoniidae, cuja importância como ferramentas em questões paleoambientais e paleobiogeográficas vem sendo constatada a partir de recentes revisões sistemáticas em fósseis da Bacia do Paraná. Estes estudos também têm demonstrado que muitas das variações nos fósseis, interpretadas por pesquisadores anteriores como taxonômicas, decorrem de alterações tafonômicas, que podem levar a classificações errôneas. Neste contexto, o presente trabalho teve como objetivos revisar a sistemática dos trilobitas Phacopida (Homalonotidae e Calmoniidae) nas bacias do Parnaíba e Amazonas, incluindo, na primeira localidade, a nova ocorrência de São João Vermelho, no município de João Costa (PI), investigar, sempre que pertinente, a implicação das alterações tafonômicas na sistemática desses fósseis, identificando fatores diagenéticos/intempéricos que podem interferir nos caracteres morfológicos e discutir as implicações paleobiogeográficas dos Homalonotidae e Calmoniidae do Devoniano das bacias do Amazonas e Parnaíba, em relação a outras localidades adjacentes à estas bacias. Resultados das pesquisas mostram que a localidade de São João Vermelho é bastante promissora do ponto de vista paleontológico, pois consiste em uma nova localidade para o táxon M. tuberculatus, o qual também é documentado nas duas subbacias da Bacia do Paraná - Alto Garças e Apucarana, indicando que esta espécie apresenta alto grau de cosmopolitanismo. A análise de exemplares de Burmeisteria (Homalonotidae) desta localidade sugere que as diferenças nas espécies deste gênero no Brasil são mais sutis do que imaginado. Na Bacia do Amazonas, os Phacopida estão representados especialmente por Calmoniidae do gênero Malvinella, também presentes na Bolívia. As relações paleobiogeográficas entre as bacias paleozoicas brasileiras e a Bolívia, durante o Eo e Mesodevoniano, teriam sido mais estreitas do que se imaginava. A principal rota de migração para a Bacia do Parnaíba teria sido através da Bacia do Paraná, conforme constatado pela presença de M. tuberculatus. Já a migração para a Bacia do Amazonas teria se dado a sudoeste desta bacia, já que Malvinella ocorre apenas nesta bacia e na Bolívia / The knowledge on Brazilian Devonian invertebrates started by the end of the 19th century and the first half of the 20th century, period which pioneering expeditions were made to the main Paleozoic basins of the country - Paraná, Parnaíba and Amazon basins. Important scientific contributions also resulted from this fase (e.g. Clarke, 1913), still used today as reference in studies. Among trilobites, the most representative groups are the Homalonotidae and Calmoniidae, whose importance in paleoenvironmental and paleobiogeographical questions have been noted from recent systematic revisions in Paraná Basin fossils. These studies also have demonstrated that many variations in fossils, interpreted by previous researchers as taxonomic, are due to taphonomic alterations, which can lead to erroneous classifications. In this context, the current study aimed to review the systematics of Phacopida trilobites (Homalonotidae and Calmoniidae) from the Parnaíba and Amazon basins, including, in the former locality, the new occurrence of São João Vermelho, in the João Costa municipality (PI); to investigate, whenever relevant, .the implication of the taphonomic alterations in the systematics of these fossils, identifying diagenetic/weathering factors which can interfere in the morphological features; and to discuss the paleobiogeographic implications of the Homalonotidae and Calmoniidae from the Devonian of the Parnaíba and Amazon basins, in relation to other localities adjacent to these basins. Study results show that the locality of São João Vermelho is paleontologically promising, as it consists of a new place for the M. tuberculatus taxon, which is also documented in the both Paraná Basin subbasins - Alto Garças and Apucarana, indicating that this species is highly cosmopolitan. The analysis of Burmeisteria (Homalonotidae) exemplars from this locality suggests that differences between the species of this genus in Brazil are slighter than thought. In the Amazon Basin, Phacopida trilobites are especially represented by the Calmoniidae genus Malvinella, also present in Bolivia. The paleobiogeographic relations between the Paleozoic Brazilian basins and Bolivia, during Early and Middle Devonian, would have been closer than thought. The main migration route to the Parnaíba Basin would have been through the Paraná Basin, as found by the presence of M. tuberculatus. The migration to the Amazon Basin, in turn, would have occurred southwestward this basin, as Malvinella occurs only in this locality and in Bolivia.
18

Revisão sistemática e paleobiogeográfica de Trilobitas Phacopida (Homalonotidae e Calmoniidae) do Devoniano das Bacias do Parnaíba e Amazonas, Brasil / not available

Felipe van Enck Meira 02 September 2016 (has links)
O conhecimento acerca dos invertebrados devonianos no Brasil teve início em fins do século XIX e a primeira metade do século XX, período no qual foram feitas expedições pioneiras às principais bacias paleozoicas do país - as bacias do Paraná, Parnaíba e Amazonas. Desta fase também resultaram importantes trabalhos científicos (e.g., Clarke, 1913), usados ainda hoje como referência em estudos. Dentre os trilobitas, os grupos mais representativos são os Homalonotidae e os Calmoniidae, cuja importância como ferramentas em questões paleoambientais e paleobiogeográficas vem sendo constatada a partir de recentes revisões sistemáticas em fósseis da Bacia do Paraná. Estes estudos também têm demonstrado que muitas das variações nos fósseis, interpretadas por pesquisadores anteriores como taxonômicas, decorrem de alterações tafonômicas, que podem levar a classificações errôneas. Neste contexto, o presente trabalho teve como objetivos revisar a sistemática dos trilobitas Phacopida (Homalonotidae e Calmoniidae) nas bacias do Parnaíba e Amazonas, incluindo, na primeira localidade, a nova ocorrência de São João Vermelho, no município de João Costa (PI), investigar, sempre que pertinente, a implicação das alterações tafonômicas na sistemática desses fósseis, identificando fatores diagenéticos/intempéricos que podem interferir nos caracteres morfológicos e discutir as implicações paleobiogeográficas dos Homalonotidae e Calmoniidae do Devoniano das bacias do Amazonas e Parnaíba, em relação a outras localidades adjacentes à estas bacias. Resultados das pesquisas mostram que a localidade de São João Vermelho é bastante promissora do ponto de vista paleontológico, pois consiste em uma nova localidade para o táxon M. tuberculatus, o qual também é documentado nas duas subbacias da Bacia do Paraná - Alto Garças e Apucarana, indicando que esta espécie apresenta alto grau de cosmopolitanismo. A análise de exemplares de Burmeisteria (Homalonotidae) desta localidade sugere que as diferenças nas espécies deste gênero no Brasil são mais sutis do que imaginado. Na Bacia do Amazonas, os Phacopida estão representados especialmente por Calmoniidae do gênero Malvinella, também presentes na Bolívia. As relações paleobiogeográficas entre as bacias paleozoicas brasileiras e a Bolívia, durante o Eo e Mesodevoniano, teriam sido mais estreitas do que se imaginava. A principal rota de migração para a Bacia do Parnaíba teria sido através da Bacia do Paraná, conforme constatado pela presença de M. tuberculatus. Já a migração para a Bacia do Amazonas teria se dado a sudoeste desta bacia, já que Malvinella ocorre apenas nesta bacia e na Bolívia / The knowledge on Brazilian Devonian invertebrates started by the end of the 19th century and the first half of the 20th century, period which pioneering expeditions were made to the main Paleozoic basins of the country - Paraná, Parnaíba and Amazon basins. Important scientific contributions also resulted from this fase (e.g. Clarke, 1913), still used today as reference in studies. Among trilobites, the most representative groups are the Homalonotidae and Calmoniidae, whose importance in paleoenvironmental and paleobiogeographical questions have been noted from recent systematic revisions in Paraná Basin fossils. These studies also have demonstrated that many variations in fossils, interpreted by previous researchers as taxonomic, are due to taphonomic alterations, which can lead to erroneous classifications. In this context, the current study aimed to review the systematics of Phacopida trilobites (Homalonotidae and Calmoniidae) from the Parnaíba and Amazon basins, including, in the former locality, the new occurrence of São João Vermelho, in the João Costa municipality (PI); to investigate, whenever relevant, .the implication of the taphonomic alterations in the systematics of these fossils, identifying diagenetic/weathering factors which can interfere in the morphological features; and to discuss the paleobiogeographic implications of the Homalonotidae and Calmoniidae from the Devonian of the Parnaíba and Amazon basins, in relation to other localities adjacent to these basins. Study results show that the locality of São João Vermelho is paleontologically promising, as it consists of a new place for the M. tuberculatus taxon, which is also documented in the both Paraná Basin subbasins - Alto Garças and Apucarana, indicating that this species is highly cosmopolitan. The analysis of Burmeisteria (Homalonotidae) exemplars from this locality suggests that differences between the species of this genus in Brazil are slighter than thought. In the Amazon Basin, Phacopida trilobites are especially represented by the Calmoniidae genus Malvinella, also present in Bolivia. The paleobiogeographic relations between the Paleozoic Brazilian basins and Bolivia, during Early and Middle Devonian, would have been closer than thought. The main migration route to the Parnaíba Basin would have been through the Paraná Basin, as found by the presence of M. tuberculatus. The migration to the Amazon Basin, in turn, would have occurred southwestward this basin, as Malvinella occurs only in this locality and in Bolivia.
19

Evolució del paisatge vegetal holocè al Pla de Barcelona, a partir de les dades pol.líniques

Riera i Mora, Santiago 11 November 1994 (has links)
Des d'un punt de biogeogràfic, el sector d'estudi, el Pla de Barcelona, es caracteritza per ser l'àrea de contacte entre les províncies austromediterània, al sud del riu Llobregat, i boreomediterrània, al nord del mateix. Aquestes zones de contacte presenten un gran interés per als paleobiogeogràfics i paleoclimatològics, ja que són molt sensibles i qualsevol petita variació mediambiental es tradueix en una oscil.lació del citat límit.Amb la finalitat d'estudiar els canvis i variacions d'aquesta zona de frontera, s'han realitzat sis diagrames pol.línics al llarg del litoral situats en un transecte latitudinal.La correlació entre les zones pol.líniques locals dels diversos diagrames ens ha permés establir sis grans fases de vegetació entre els 9000 i 600 anys B.P.Durant la primera fase (A), entre 8700 i 7000 B.P., existeix al Pla de Barcelona una certa homogeneïtat vegetal, basada en la dominància de les rouredes i pinedes, si bé es pot observar ja l'existència d'un cert gradient latiludinal de vegetació. Les condicions climàtiques existents durant aquest període poden qualificar-se de submediterrànies.La Fase B, entre 7200/7000 i 6500 B.P., és crucial en la configuració vegetal del sector, ja que s'instal.la ara un marcat gradient latiludinal de la vegetació: al centre i nord de la plana barcelonina les rouredes són dominants. mentre al sector sud, les comunitats perennifòlies passen a ser preponderants. El riu Llobregat es configura ara com un important límit biogeogràfic, zona de contacte de les rouredes i alzinars.El segon moment d'importants canvis biogeogràfics cal situar-los vers els 4000/3000 anys B.P. Al sector nord de la plana barcelonina, l'alzina penetra progressivament en el si de la roureda, donant lloc a un alzinar mixt. Aquestes noves formacions correspondrien probablement a la vegetació potencial actual del sector. Al sud del Massís del Garraf té lloc la definitiva instal.lació de l'associació Querco-Lentiscetumum. En base als paral.lelismes existents amb d'altres diagrames de la conca mediterrània, creiem que aquestes variacions vegetals foren el resultat d'un canvi climàtic que propicià una reducció de la disponibilitat hídrica. Tanmateix, les actuacions bumanes, ara ben documentades, degueren amplificar i accelerar el citat procés de substitució vegetal.Durant la Fase E (1500/1300 a 900/800 anys D.P.) es produeix una suavització del gradient vegetal, com a conseqüència de la degradació antròpica, que propicià l'extensió de brolles, pinedes i prats secs. Durant aquesta fase hem de considerar l'home com el principal factor de transformació del medi vegetal, si bé s'ha pogut documentar també l'existència d'una variació climàtica que tendeix a una intensificació de la sequera.La darrera fase documentada, Fase F, entre 900/800 i 600 D.P., es caracteritza per una nova accentuació del gradient vegetal i per l'extensió del conreu d'olivera.Un segon apartat del present treball ha estat dedicat a l'estudi de la dinàmica de les masses forestals i del paper històric en la configuració dels boscos mediterranis. Amb aquesta finalilat, es dugué a terme una quamificació de les micro i macropanícules carbonoses.L'anàlisi en detall de totes de les fases de pertorbació i regeneració del bosc ens ha permès establir un model general, dividit en cinc moments.A partir de la plasmació d'aquest model general en els diagrames pol.línics, es pot diferenciar entre dos tipus de fases de pertorbació, segons hagi estat el règim de pertorbacions. Les fases d'interferència es caracteritzen per presentar un únic cicle de pertorbació-regeneració, on la regeneració és completa. D'altra banda, en les fases d'obertura se succeixen dos o més cicles de pertorbació-regeneració. En aquestes darreres fases, la durada temporal de cada tipus de fase, sensiblement diferent, essent de 350/550 anys per a les fases d'interferència i de 700/1000 anys, per a les d'obertura.Les restes carbonoses ens han permès reconstriuir la història dels incendis forestals a la costa central catalana. Dels sis períodes individualitzats, destaquen principalment el primer (7800 a 5500 anys B.P.) i el cinquè (1500 i 1200 anys B.P.) per presentar aquests les freqüències d'incendis més altes. Aquest cinquè període presenta, a més, la característica detenir un caràcter regional ja que els nivells de cendres han estat documentats en tots els sondeigs. Creiem que en aquest cas el factor climàtic (accentuació de la sequera) degué jugar també un paper important.De la comparació entre els espectres pol.línics i de cendres, podem assenyalar, en primer lloc, que el pi és el taxó que, a la llarga, es veu més afavorit pels incendis; que no existeix una relació directa entre esclerofíl.lia i incendis; i, per últim, que règim de pertorbadons i canvi climàtic sovint es combinen com a causa de l'extensió de determinats taxons.Les primeres actuacions antròpiques documentades poden situar-se vers 7500/5500 B.P. Durant aquest període es dugueren a terme desforestacions puntuals mitjançant el foc, del tipus landnamt. Durant el Neolític Mitjà i Final (5500/4000 B.P.), l'ús del foc s'abandona, si bé la desforestació és més intensa. Aquests canvis foren deguts a una més gran estabilitat dels grups humans a la plana.Durant l'Edat de Bronze (4000/3800 a 2700 B.P.), la pressió humana s'intensifica mentre que les activitats agrícoles es diversifiquen. Durant el període anterior, però sobretot en aquest moment, es fan molt notables les diferències en l'explotació dels diferents sectors del Pla de Barcelona, El sector de Montjuïc-Llobregat el configura com l'àrea central d'ocupació.Durant el període ibèric (2700-2200 B.P.), l'acció antròpica segueix el procés de progressiva intensificació, mantenint-se les diferències regionals. Aquesta heterogeneïtat s'accentuarà encara més en època romana (2200-1700 B.P.), convenint-se l'àrea del Llobregat en un centre important d'explotació agrícola.La fase de màxima pressió antròpica s'inicià vers els 1350/1200 anys B.P., moment en queè es produïren extenses desforestacions com a conseqüència dels incendis i que provocaren un intens procés erosiu. Aquests procesos foren el resultat d'una activitat pecuària extensiva.Durant els segles XII i XIII es produeix un canvi de les bases econòmiques, amb l'extensió del conreu de l'olivera i dels cereals, principalment, comú a tot el Mediterrani occidental. / The central sector of the Catalan coast, where the Barcelona plain it located, it the contact area between two belts of Mediterranean vegetation: the Austro-Mediterranean and the Boreo-Mediierranean. The border between these areas has a great interest because it is highly sensitive to environmental variations.The conclusions that will be explained below have been obtained from the pollen analyses of several drillings, distributed along a latitudinal gradient on the Barcelona plain.The pollen data show that the plant latitudinal gradient has been installed at least for the last 9,000 years. This gradient became more pronounced between 7200/7000 and 6500 B.P., as a consequence of a brief climatic fluctuation. After that, the northern area became occupied by deciduous woods, while in the southern sector evergreen and pine woods prevailed.The second deep change occurred between 4000-3000 B.P., due to an increase in drought. The new communities installed can be considered as the potential present-day vegetation of the Barcelona plain, characterized by a mixed oak forest (deciduous and evergreen oaks) in the northern sector, and by evergreen oak, pine and maquis (Querco-Lentiscetum) communities, in the southern area.Nevertheless, plant uniformity along the plain was induced by a new change occurring between 1500-1200 B.P. This process was due to the vegetation degradation, a consequence of the frequent occurrence of forest fires.Later than 900/800 B.P., farming activities developed, mainly olive crops.Charcoal analyses have also been performed, allowing us to identify ancient forest fires.Firstly, these data allow us to establish a general model for the forestry phases of disturbance-regeneration. This model considers the presence of two successive sequences: a regressive stage and a regenerative one. Most of the disturbance phases documented were caused by the fires.Secondly, our charcoal analyses allow us to reconstruct the history of the forest fires along the Catalan coast. High frequencies of fires mainly occurred during two periods: 7800-5500 B.P. and 1500-1200 B.P. These fires were probably caused by new human activities. However, the frequent fires could also be favoured by an increase in climatic drought.
20

Foraminíferos e Ostracodes do Cretáceo Superior: Análise Taxonômica, Paleobiogeográfica e Paleoecológica. Formação Algodões, Bacia de Camamu, Bahia

Mascarenhas, Grace Batista Carneiro 12 1900 (has links)
Submitted by Everaldo Pereira (pereira.evera@gmail.com) on 2017-02-21T00:51:37Z No. of bitstreams: 1 Tese - Grace Batista Carneiro Mascarenhas 2015.pdf: 7607433 bytes, checksum: 5d6187f30a5bd94d34d94cc17ee8c5fa (MD5) / Made available in DSpace on 2017-02-21T00:51:37Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Tese - Grace Batista Carneiro Mascarenhas 2015.pdf: 7607433 bytes, checksum: 5d6187f30a5bd94d34d94cc17ee8c5fa (MD5) / Este estudo refere-se ao registro de foraminíferos e ostracodes em amostras de afloramentos da Formação Algodões, Cretáceo Superior da Bacia de Camamu, Bahia. A Formação Algodões subdivide-se nos membros Germânia (calcarenitos e calciruditos oolíticos/oncolíticos) e Quiepe (calcilutito). As áreas de coleta de amostras foram a Ilha de Boipeba (praias de Boipeba e Tassimirim) e a Baía de Camamu (praias de Barra Grande e Taipús de Fora; e as ilhas de Quiepe e Cangaíba). Todo o material foi submetido a três técnicas de laboratório aplicadas à extração de microfósseis, principalmente em rochas calcárias: (1) confecção de lâmina delgada, (2) método de acetólise e (3) desagregação utilizando Peróxido de Hidrogênio. No total foram recuperados 128 espécimes de foraminíferos e 137 espécimes de ostracodes em afloramentos da Ilha de Quiepe, Formação Algodões, Membro Quiepe. Dentre os foraminíferos, 65 espécimes são planctônicos pertencentes aos táxons: Whiteinella ex gr. aprica, Whiteinella ex gr. archaeocretacea, Whiteinella cf. baltica, Whiteinella sp. 1, Hedbergella sp. 1. Os foraminíferos bentônicos foram tentativamente atribuídos às famílias Bolivinidae?/Fursenkoinidae?, Textulariidae? e Spiroplectamminidae?. A idade turoniana para essas rochas calcárias é indicada pela presença dos gêneros de amonoides Mammites, Kamerunoceras, Romaniceras e Neoptychites, registrados em estudo anteriores nos mesmos níveis analisados neste trabalho, corroborada pelas espécies de foraminíferos planctônicos Whiteinella ex gr. aprica e W. ex gr. archaeocretacea identificadas no intervalo estudado. Foram identificados também seis táxons de ostracodes: Brachycythere ex gr. sapucariensis, Brachycythere sp. 1, Brachycythere sp. 2, Matronella? sp. 1, Matronella? sp. 2, Trachyleberididae gen. et sp. indeterminada 1, todos pertencentes à família Trachyleberididae. A espécie B. ex gr. sapucariensis possui grande importância paleobiogeográfica, especialmente no reconhecimento da similaridade faunística entre a América do Sul e a África e na proposição de bioprovíncias no Cretáceo Superior. / ABSTRACT - This study refers to the record of foraminifera and ostracods in outcrop samples from Algodões Formation, Camamu Basin. The Algodões Formation is divided in Germania Member (constituted by of calcarenite and oolitic/oncolytic calcirudites) and Quiepe Member (constituted by calcilutite). The areas of sampling were Boipeba (Boipeba and Tassimirm beaches) and the Camamu Bay (Barra Grande and Taipus de Fora beaches, and the Quiepe and Cangaíba islands). All material was subjected to three laboratory techniques applied to microfossils extraction, mainly for calcareous rocks: (1) preparation of thin sections (2) acetolysis method and (3) disaggregation using hydrogen peroxide. A total of 128 specimens were recovered from foraminifera and 137 specimens of ostracods in outcrops of Quiepe Island samples from Algodões Formation, Member Quiepe. Among the foraminifera, 65 species are planktonic taxa belonging to: Whiteinella ex gr. aprica, Whiteinella ex gr. archaeocretacea, Whiteinella cf. baltica, Whiteinella sp. 1, Hedbergella sp. 1. The benthic foraminifera were tentatively assigned to families Bolivinidae?/Fursenkoinidae?, Textulariidae? and Spiroplectamminidae?. The Turonian age for these limestone is indicated by the presence of genera of amonoides Mammites, Kamerunoceras, Romaniceras and Neoptychites, previously registered, in the same levels analyzed in this work, corroborated by species of planktonic foraminifera Whiteinella ex gr. aprica and W. ex gr. archaeocretacea identified in the range studied. They were also identified six taxa of ostracods: Brachycythere ex gr. sapucariensis, Brachycythere sp. 1, Brachycythere sp. 2, Matronella? sp. 1, Matronella? sp. 2 and, Trachyleberididae gen et sp. indeterminate 1, all belonging to the Trachyleberididae family. The species B. ex gr. sapucariensis has great paleobiogeographic importance, especially in the recognition of faunal similarities between South America and Africa and bioprovinces proposition in the Upper Cretaceous.

Page generated in 0.0343 seconds