In western societies, skin cancer incidence has increased dramatically over recent decades, due predominantly to increased sun exposure habits. Ultraviolet (UV) light exposure and individual light sensitivity of the skin constitute two important factors affecting the risk for skin cancer development. Individuals with a heightened propensity to get sunburnt have a higher risk for skin malignancies, and need to protect themselves more systematically from the sun. Individual UVlight sensitivity can be determined either by self-estimation of tendency to burn and tan, as in the Fitzpatrick’s classification, or by use of a phototest. Although phototesting constitutes a considerably more objective method, it is only sparsely used, chiefly due to financial and resource related factors, and is mainly limited to investigation of photodermatoses or dose-management in photo therapy. The general aim of this thesis was to develop and improve aspects of the phototest procedure in rder to broaden the utilisation of phototesting within the fields of research, clinical practice and skin cancer prevention. As a first step, a new phototesting technique, using a divergent UVB beam was evaluated. The principle of the method is to provoke a circular UVB-erythema in the skin, the diameter of which is related to the administered dose and thus the Minimal Erythema Dose (MED). In a test group of healthy subjects, naked eye reading by a trained observer resulted in a more exact, estimation of UVB-sensitivity, compared to traditional phototesting. Since the diffuse border of the provoked erythema was challenging for the untrained observer to read, the need for an objective, bio-engineering technique for test reading was clear. In this thesis, Laser Doppler perfusion imaging (LDPI) has been used. This data also enabled an objective description of doseresponse for the reaction, an outcome not possible in traditional testing. The divergent beam method was also shown to be useful as a model for evaluation of the effect of topically applied substances. In order to broaden the utilisation of phototests in general, a test procedure built on patient performed self-reading of skin tests (a traditional phototest and an irritant patch test) was evaluated. The reliability of these self-readings was shown to be substantial when compared to the control readings of a trained observer. Using the self-reporting procedure, phototesting was evaluated as a tool in primary prevention of skin cancer. The study focussed on sun habits and sun protection behaviour, and also on investigating the impact of different forms of presentation of the preventive information. Results showed significantly higher impact for a personally mediated preventive message than by letterform. For individuals with heightened UV-sensitivity the performance of a phototest led to a greater tendency to adopt sun protection behaviour than for subjects with a lower UV-sensitivity, suggesting that phototesting is a useful way to improve the outcome in terms of preventive behaviours for this group of susceptible, at-risk individuals. Divergent beam phototesting, patient-performed self-reading, and the application of phototesting in skin cancer prevention emerge as three novel, previously little investigated, aspects of phototesting, for which promising results could be demonstrated. / Under de senaste årtiondena har insjuknandet i hudcancer ökat dramatiskt i västvärlden, detta till stor del beroende på förändrade solvanor. Exponering för solens ultravioletta strålning (UVstrålning) samt den individuella ljuskänsligheten i huden utgör två viktiga faktorer av betydelse för uppkomsten av hudcancer. Individer med ökad benägenhet att bli rödbrända i solen löper också ökad risk för hudcancer av solexponering, och behöver således vara extra noga med att skydda sig mot solen. Hur känslig man är mot solljuset kan bedömas antingen genom självskattning (klassificering enligt Fitzpatrick), eller genom att använda ett ljustest. Det sistnämnda är en betydligt mer objektiv metod, men används ändå relativt sparsamt, sannolikt ofta beroende på brist på resurser, tid eller klinisk rutin. Det övergripande syftet med avhandlingen var att utveckla och förbättra aspekter på ljustestningsförfarandet med inriktning på att kunna bredda användningen av ljustest inom forskning, klinisk verksamhet och hudcancerprevention. Som ett första steg undersöktes och utvärderades en ny ljustestteknik, baserad på en divergent (spridd) UV-stråle. Genom att belysa huden med ett cirkulärt UV-ljusfält framkallas en cirkulär rodnad (erytem), där diametern på rodnaden står i relation till den individuella ljuskänsligheten i huden. I jämförelse med traditionell ljustestningsmetodik visade sig metoden resultera i en noggrannare uppskattning av ljuskänslighet, samt möjligheten att beskriva ett dos-responsförhållande inom det rodnade hudområdet. Eftersom kanten på den framkallade rodnaden tenderade att bli ganska diffust avgränsad framkom dock, med undantag för speciellt tränade avläsare, svårigheter att läsa av testet med enbart ögats hjälp. Av den anledningen krävdes mer objektiv, hudfysiologisk mätmetodik. I de genomförda studierna användes så kallad Laser Doppler perfusion imaging (LDPI) för detta. Förutom uppskattning av ljuskänsligheten testades den divergenta UV-strålen också som modell för skattning av anti-inflammatorisk effekt av ämnen som appliceras på huden, exempelvis cortison, och visade sig användbar för detta. I syfte att öka förutsättningarna för bredare användning av ljustest, genomfördes en studie där försökspersonerna själva fick avläsa ett traditionellt ljustest och rapportera in testresultatet. Resultaten jämfördes med avläsningar utförda av en kunnig avläsare, och visade på god tillförlitlighet. Slutligen, med hjälp av den beskrivna självavläsningsproceduren, undersöktes i en primärvårdspopulation, om ljustestning kan vara användbart för att förebygga hudcancer, med inriktning på att påverka individers solvanor, solskyddsbeteende och attityder gentemot solning. I studien jämfördes även olika modeller för att presentera ett preventionsbudskap, och där ett muntligt sådant, förmedlat vid ett läkarbesök, hade ett betydligt bättre genomslag än motsvarande, enbart skriftlig, information. För individer med hög ljuskänslighet bidrog ljustestet till ökat solskyddsbeteende, vilket indikerar att ljustest skulle kunna vara ett användbart verktyg i eftersträvan att förebygga hudcancer speciellt i denna grupp av individer med förhöjd hudcancerrisk. Sammanfattningsvis utgör ljustestning med divergent UV-stråle, självavläsning av ljustest samt användning av ljustest vid hudcancerprevention tre nya, tidigare sparsamt undersökta aspekter på ljustestning, för vilka den här avhandlingen visar lovande resultat.

Acute demyelination in children may be a monophasic illness or the sentinel attack of multiple sclerosis (MS) – a chronic inflammatory neurodegenerative demyelinating disease. MS risk is largely determined during childhood and vitamin D may protect against MS. The primary objective of this thesis was to evaluate vitamin D status in children presenting with acute demyelinating syndromes (ADS) as a potential contributor to MS outcome. The LIAISON “25 OH Vitamin D TOTAL” assay was validated to assess the biomarker of vitamin D status – serum 25-hydroxyvitamin D (25(OH)D) concentrations. Consecutive patients (<16 y) were enrolled at presentation with ADS and prospectively evaluated at 23 Canadian centres. MS was defined by a second clinical demyelinating event or by MRI evidence of new lesions over time. Cox proportional hazards regression models assessed risk of MS outcome as a function of serum 25(OH)D tertiles, accounting for factors associated with either MS risk or vitamin D status – age, sex, season, and HLA-DRB1*15 status. Of 211 children with 25(OH)D measured in sera obtained a median of 9 days from onset (interquartile range, 5 – 17 d; maximum 36 days), 20% (n = 41) were diagnosed with MS after 3.7 mos. (3.1 – 7.3 mos.). Risk of MS was lower in children with 25(OH)D levels in the highest tertile (≥ 74 nmol/L) at ADS versus those in the lowest tertile (<50 nmol/L) (HR 0.41; 95% CI 0.18 to 0.97, adjusted model). Children with higher circulating 25(OH)D concentrations at ADS have a lower risk of MS. Further evidence for a role of vitamin D insufficiency during childhood and adolescence contributing to MS risk comes from three MS patients with suboptimally managed pseudo-vitamin D deficiency rickets. Finally, a sun exposure questionnaire was validated in the latter part of this thesis for use in future research into determinants of vitamin D status and their association with risk of MS.

Acute demyelination in children may be a monophasic illness or the sentinel attack of multiple sclerosis (MS) – a chronic inflammatory neurodegenerative demyelinating disease. MS risk is largely determined during childhood and vitamin D may protect against MS. The primary objective of this thesis was to evaluate vitamin D status in children presenting with acute demyelinating syndromes (ADS) as a potential contributor to MS outcome. The LIAISON “25 OH Vitamin D TOTAL” assay was validated to assess the biomarker of vitamin D status – serum 25-hydroxyvitamin D (25(OH)D) concentrations. Consecutive patients (<16 y) were enrolled at presentation with ADS and prospectively evaluated at 23 Canadian centres. MS was defined by a second clinical demyelinating event or by MRI evidence of new lesions over time. Cox proportional hazards regression models assessed risk of MS outcome as a function of serum 25(OH)D tertiles, accounting for factors associated with either MS risk or vitamin D status – age, sex, season, and HLA-DRB1*15 status. Of 211 children with 25(OH)D measured in sera obtained a median of 9 days from onset (interquartile range, 5 – 17 d; maximum 36 days), 20% (n = 41) were diagnosed with MS after 3.7 mos. (3.1 – 7.3 mos.). Risk of MS was lower in children with 25(OH)D levels in the highest tertile (≥ 74 nmol/L) at ADS versus those in the lowest tertile (<50 nmol/L) (HR 0.41; 95% CI 0.18 to 0.97, adjusted model). Children with higher circulating 25(OH)D concentrations at ADS have a lower risk of MS. Further evidence for a role of vitamin D insufficiency during childhood and adolescence contributing to MS risk comes from three MS patients with suboptimally managed pseudo-vitamin D deficiency rickets. Finally, a sun exposure questionnaire was validated in the latter part of this thesis for use in future research into determinants of vitamin D status and their association with risk of MS.

Denna studie visar vad 4-5-åringar har för uppfattningar om stjärnorna och solen, vad de tror att stjärnorna och solen är för något och vad de har för tankar om fenomen kring dem. Genomförandet av studien bygger på kvalitativa intervjuer i samband med att barnen målar. Metoden har gjort det möjligt för barnen att uttrycka sina egna tankar. Resultatet visar att det finns många uppfattningar inom området hos barn 4-5 år. En del uppfattningar är realistiska, en del fiktiva. Ett barn förklarar att stjärnorna nästan är som blommor medan ett annat barn beskriver dem som något som finns i rymden och bara syns när det är natt. Slutsatsen är att barn kan lära sig saker som anses svåra, bara de har intresset. Barnen menar att de inte fått sina kunskaper från förskolan utan från föräldrar och syskon. Slutsatsen av detta är att barnen har ett intresse för rymden, att de ställer frågor för att få veta saker. / This study shows 4-5 year-olds perceptions about the stars and the sun, what they think the stars and the sun is and what their thoughts of them are. Implementation of the study is based on qualitative interviews in connection with painting. The method has made it possible for the children to express their own thoughts. The result shows that there are many perceptions in the field of children 4-5 years. Some ideas are realistic, some fictitious. One child explains that the stars are almost like flowers, while another child describing them as something that exists in space and only visible when it´s night. The conclusion is that children can learn things that are considered difficult only they have an interest in it. The children say that they have not received their knowledge from preschool but from parents and siblings. The conclusion is that the children have an interest in space, they are asking questions to get to know things.

A large proportion of the energy consumption is in the building industry and a large part goes to heating our homes and premises. In the developing countries' development now threatens the large consumption of energy in our earth's climate. It is in the West world that we must be good role models in terms of energy efficiency. One solution to reduce energy consumption for heating of buildings may be to continue to build low energy houses and passive houses, but it is also about rebuilding the buildings that currently have high energy consumption such as the old Million program Houses. These buildings will be standing many years and their energy consumption will not diminish over time by itself and energy prices will certainly not diminish in the future. This report will touch on the subject mainly new construction, how to build an energy efficient building, but a smaller portion will touch on the subject rebuilding, particularly the solutions that can fit into economic terms.   Calculations have been done to link the concepts of Umean of a building and its energy consumption. This was done by calculations using an Excel document created in connection with this thesis.   The buildings and architectural solutions addressed in this report will focus on apartment buildings where the partner of this thesis is Eskilstuna Municipal Building. Eskilstuna Municipality Property manages buildings and premises to Eskilstuna Municipality, but also owns their own house with rental apartments.

Studies have shown that air pollution, as well as bark fissure depth and sun exposure of a tree can have an effect on lichen growth as well as abundance of lichen species. The aim of this study was to find out the relative importance of these factors. 211 oaks in south eastern Sweden were surveyed for presence of 17 lichen species, as well as the total number of lichen species. Half of the trees were situated in urban areas and half in the countryside. For each tree the bark fissure depth was measured and the sun exposure of the trunk was estimated. The results showed a significant negative effect on a majority of lichens growing in an urban environment and a significant positive effect on a majority of lichens growing on trees with deep bark fissures. The sun exposure was a less important factor but could not be excluded as a factor affecting lichen occurrence. These results show the negative effect urbanization can have on rare lichen species, as well as be used in the development and maintenance for the nature reserves containing them

For photographers to capture good pictures of their subjects, the lighting conditions must be taken into account and adjusted for accordingly. The same holds true for a satellite attempting to photograph another object in space: it must know the lighting conditions to adjust camera settings and position itself properly to take the best photograph. This thesis presents a photon mapping based algorithm to compute a physically accurate representation of the illumination of objects in orbit around the Earth, taking into account the effects that cause refraction in the atmosphere. I also discuss the assumptions that I have made to utilize the algorithm in an interactive 3D visualization tool, which I implemented to view the illumination on objects at arbitrary positions in space. Finally, I show that the photon mapping method offers improvements over simpler methods of computing illumination.

published_or_final_version / Architecture / Master / Master of Architecture

Σε αυτήν την εργασία συζητάμε κυρίως τις ηλιακές παρατηρήσεις οι οποίες προτείνουν την ύπαρξη του σωματιδίου axion. Η αρχή λειτουργίας των ηλιακών τηλεσκοπίων που χρησιμοποιούνται για την ανίχνευση των ηλιακών axions μπορεί να βρίσκεται πίσω από την απροσδόκητη ηλιακή εκπομπή ακτίνων X, ακόμη και επάνω από 3.5 keV από τα μη ενεργά active regions. Επειδή αυτό συνδέεται με τα ηλιακά μαγνητικά πεδία και παρουσιάζει την αναμενόμενη B2 εξάρτηση, που είναι χαρακτηριστική για την αλληλεπίδραση τους με μαγνητικά πεδία. Τα μαγνητικά πεδία γίνονται σε αυτό το πλαίσιο ο καταλύτης και όχι η ειδάλλως πιθανή/απροσδιόριστη πηγή ενέργειας των ηλιακών ακτίνων X. Επιπλέον, ίσως μπορέσουμε (ίσως και όχι) να είμαστε σε θέση να αναδημιουργήσουμε πλήρως τον υποτιθέμενο ενσωματωμένο συντονισμό αλληλεπίδρασης των axions στον ήλιο και, να είμαστε σε θέση (ή και όχι) να τον αντιγράψουμε σε ένα επίγειο πείραμα. Τα σήματα των ηλιακών axions μπορεί να είναι παροδικές εκλάμψεις ακτίνων X ή συνεχής ακτινοβολία, όπως π.χ. από την κορώνα η οποία εκ πρώτης όψεος παραβιάζει το δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής καθώς και το νόμο Planck περί ακτινοβολίας μέλανος σώματος. Για την κατανόηση του προβλήματος της ηλιακής κορώνας και των άλλων ηλιακών μυστηρίων, όπως είναι οι ηλιακές καταιγίδες, οι ηλιακές κηλίδες, οι κατανομές χημικών στοιχείων, κ.λ.π., καταλήγουμε τουλάχιστον σε δύο νέα ‘εξωτικά σωματίδια’, όπως είναι: α) παγιδευμένα ‘βαριά’ axions τύπου Kaluza-Klein τα οποία διασπώνται ακτινοβολώντας και επιτρέπουν μια συνεχή αυτο-ακτινοβολία του ήλιου, μέσω της αυθόρμητης διάσπασής τους σε δύο φωτόνια. Αυτή η διεργασία εξηγεί την ξαφνική αναστροφή θερμοκρασίας στα ~2000 χλμ επάνω από την επιφάνεια του ήλιου. β) εξερχόμενα ‘ελαφριά’ axions, τα οποία αλληλεπιδρούν με τα τοπικά μαγνητικά πεδία μέσω της χαρακτηριστικής εξάρτησης (~B2). Η αλληλεπίδραση αυτή εξαρτάται από πολλές παραμέτρους, μία εκ των οποίων είναι η συχνότητα πλάσματος του περιβάλλοντος χώρου. Η συχνότητα αυτή θα πρέπει να ταιριάζει με τη μάζα ηρεμίας του axion, προκειμένου να έχουμε τον επιθυμητό συντονισμό. Η αναμενόμενη συμπεριφορά αυτών των δυο κατηγοριών αυτή εξηγεί τα κατά τα άλλα απρόβλεπτα παροδικά, αλλά ταυτόχρονα και συνεχή, ηλιακά φαινόμενα. Κατόπιν, η ενεργειακή κατανομή των φωτονίων ενός υποψήφιου φαινομένου άγνωστης προέλευσης μπορεί να ‘φωτογραφίσει’ το σημείο γέννησης των axions. Παραδείγματος χάριν, αυτό θα μπορούσε να προτείνει ότι ηλιακή κορώνα θερμοκρασίας ~2MK έχει τις ρίζες της στο πάνω μέρος της «ζώνης ακτινοβολίας» (radiation zone) ακόμα κι αν αυτό από μόνο του δεν μπορεί να εξηγήσει προφανώς την τόσο απότομη περιοχή μετάπτωσης μεταξύ της χρωμόσφαιρας και της κορώνας. Το προβλεφθέν μαγνητικό πεδίο Β ≈ 10 – 50 Τ στην αποκαλούμενη tachocline σε ακτίνα ~0.7R๏, κάνει αυτήν την περιοχή μια πιθανή νέα πηγή ηλιακών axions. Σε κάθε περίπτωση, η πολλαπλή σκέδαση φωτονίων μέσω του φαινομένου Compton ενισχύει τη μετατροπή φωτονίων από axions, δεδομένου ότι τα axions δεν μπορουν να αλληλεπιδράσουν πολλές φορές και έτσι δραπετεύουν. Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι η ενεργειακή κατανομή κάτω από περίπου 100 eV είναι ένα νέο παράθυρο για τις αναζητήσεις axion. Εντυπωσιακά, αυτή η ενεργιακή κατανομή συμπίπτει με το γεγονός ότι: α) οι ενέργειες των φωτονίων που προκύπτουν από την αυθόρμητη διάσπαση των axions για μια εξωτερική αυτο-ακτινοβολία του ήλιου, πρέπει να διαπεράσουν μέχρι την ‘περιοχή μετάπτωσης’ στα ~2000 χλμ επάνω από την ηλιακή επιφάνεια, και β) με την κύρια συνιστώσα της ηλιακής φωτεινότητας ακτίνων X χαμηλής ενέργειας, η οποία είναι άγνωστης προέλευσης. Κατά συνέπεια, τα άμεσα/έμμεσα σήματα υποστηρίζουν τα axions ως μια εξήγηση της αινιγματικής συμπεριφοράς του ήλιου. Π.χ., η ανεξήγητη «solar oxygen crisis». Έτσι, λαμβάνοντας υπόψη σχετικές παρατηρήσεις στους ‘πόρους’, παρατηρείται μια επίσης εντυπωσιακή ~B2 εξάρτηση της κατανομής των χημικών στοιχείων πάνω απο έναν ‘πόρο’. Όλη αυτή η συμπεριφορά μπορεί να εξηγηθεί μέσω της πίεσης ακτινοβολίας απο την εκπομπή ακτίνων X που προέρχονται από τα axions του ηλιακού πυρήνα, ή, ακόμη και από κάποια άλλη εσωτερική ηλιακή πηγή axions. Έτσι, κεραίες αxions θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν / ενσωματώσουν ένα τέτοιο μηχανισμό. Τέλος, η παρατηρηθείσα χαμηλο-ενεργειακή εκπομπή ακτίνων X από τον ‘ήρεμο’ ήλιο στα υψηλότερα πλάτη καθώς επίσης και η εκτεταμένη δραστηριότητα που συνδέεται με τις μαγνητικές δομές, που διασχίζουν το κέντρο του ηλιακού δίσκου, προτείνουν ότι τελικά έχουμε να κάνουμε με ένα σενάριο axions πολλών συνιστωσών. Ένα τέτοιο σενάριο ίσως είναι τελικά στην πράξη, αυτό που εξηγεί γιατί τα ηλιακά axions δεν έχουν προσδιοριστεί / παρατηρηθεί μέχρι τώρα στο καθ’ολα πλούσιο και χωρο-χρονικά μεταβαλλόμενο ηλιακό φάσμα ακτίνων X. Τέλος, υποστηρίζουμε, σε αυτήν την εργασία ότι, τα ηλιακά axions που μετατρέπονται σε (υψηλοενεργειακές) ακτίνες X κοντά στην ηλιακή επιφάνεια μπορούν να ιονίσουν τα ανωτέρω στρώματα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την ισοτροπική Compton σκέδαση και την ενεργειακή υποβάθμιση των φωτονίων. Τα φωτόνια διαδίδονται μέσα στο πλάσμα με πολλαπλές σκεδάσεις Compton (τυχαίος βηματισμός). Και τα δύο φαινόμενα επιτρέπουν για πρώτη φορά την σύνδεση της ηλιακής εκπομπής ακτίνων X με το τυποποιημένο πρότυπο ηλιακών axions. Δηλαδή, έχουμε να κάνουμε όχι μόνο με μια ακτινική εκπομπή ακτίνων X που προέρχονται από το κέντρο του ηλιακού δίσκου αλλά και με ένα ενεργειακό φάσμα που μετατοπίζεται προς όλο και χαμηλότερες ενέργειες. Αυτό είναι κάτι νέο που προέκυψε από αυτήν την εργασία. Επιπλέον, τονίζουμε ότι, από την λογική αυτής της εργασίας προκύπτει το σημείο γέννησης / μετατροπής axions, και μάλιστα ‘φωτογραφίζοντας’ την ηλιακή επιφάνεια. Αυτό το συμπέρασμα είναι πολύ σημαντικό. Διότι, εάν υιοθετήσουμε το ευρέως διαδεδομένο, αντίστροφο φαινόμενο Primakoff, που πιστεύεται ότι προκαλεί αυτήν την αλληλεπίδραση, όπως γίνεται παραδείγματος χάριν στην 2η φάση του πειράματος CAST με το ‘buffer gas’ στους μαγνητικούς σωλήνες, καταλήγουμε για πρώτη φορά σε μια μάζα ηρεμίας ενός σωματιδίου όπως είναι το axion: maxion ≥ 0.01 eV/c2. Αυτό το γεγονός μαζί με την γωνιακή και ενεργειακή κατανομή των ακτίνων Χ, που προέρχονται από axions στην επιφάνεια του ήλιου, προέκυψαν από αυτήν την εργασία. Επίσης, και η ανάλυση των δισδιάστατων κατανομών ηλιακών ακτίνων Χ χαμηλής ενέργειας απο δημοσιευθέντα αρχεία δεδομένων οδήγησε σε νέα αποτελέσματα. / We discuss mainly solar signatures suggesting axion or axion(-like) particles. The working principle of axion helioscopes can be behind unexpected solar X-ray emission, even above 3.5 keV from non-flaring active regions. Because this is associated with solar magnetic fields shows the expected B2- dependence. The magnetic fields become in this framework the catalyst and not the otherwise suspected / unspecified energy source of solar X-rays. In addition, the built–in fine tuning we may (not) be able to fully reconstruct, and, we may (not?) be able to copy in an earth bound experiment. Solar axion signals are transient X-ray brightenings, or, continuous radiation from the corona violating at first sight the second law of thermodynamics and Planck’s law of black body radiation. To understand the corona problem and other mysteries like flares, sunspots, elemental abundances, etc., we arrive at least at two exotica: a) trapped, radiatively decaying, massive axions of the Kaluza Klein type allow a continuous self-irradiation of the Sun, via their spontaneous decay, explaining the sudden temperature inversion ~2000 km above the Sun’s surface and b) outstreaming light axions interact with local fields (~B2), depending crucially, among other parameters on the plasma frequency which must match the axion rest mass, explaining the otherwise unpredictable transient, but also continuous, solar phenomena. Then, the photon energy distribution of a related phenomenon of unknown origin might point at the birth place of involved axions. For example, this could suggest that the ~2 MK solar corona has its axion roots at the top of the radiative zone even though this alone can not explain the steep transition region (TR) between the chromosphere and the corona. The predicted B ≈ 10–50 T at the so called tachocline at ~0.7R, make this place a potential coherent axion source, while the multiple photon scattering enhances the photon-to-axion conversion unilaterally, since axions escape. We conclude that the energy range below some 100 eV is a new window of opportunity for axion searches. Remarkably, it coincides with a) the 10 derived photon energies for an external self-irradiation of the Sun, which has to penetrate until the transition region at ~2000 km above the solar surface, and b) with the bulk of the soft solar X-ray luminosity, which is of unknown origin. Thus, (in)direct signatures support axions or the like as an explanation of enigmatic behavior in the Sun and beyond; e.g., the otherwise unexplained “solar oxygen crisis” taking into account related observations in pores, which also show striking ~B2 – dependence of elemental abundance in a pore. They can be associated with the radiation pressure of the X-ray emission from converted axions from the solar core, or, other as yet unpredicted inner solar axion source. Axion antennas could take advantage of such a feed back. Finally, the observed soft X-ray emission from the quiet Sun at highest latitudes as well as the extended activity associated with magnetic structures crossing the solar disk centre suggest that a multi-component axion(-like) scenario is finally at work, which explains why the solar axions have not been identified / noticed before in the rich and spatiotemporarily changing solar X-ray spectrum. Finally, it is arguing in this work that solar axions converted to (hard) X-rays near the solar surface can ionize the layers above. This gives rise to the isotropic Compton scattering and to the photon energy degradation while the photons propagate inside the plasma. Both effects allow for the first time to reconcile solar X-ray emission with the standard solar axion model, i.e. not only radial X-ray emission distinguishing thus the solar disk center, and, an energy spectrum shifted towards lower and lower energies. Moreover, the concluded place of birth of the axion conversion points at the solar surface. If we assume the widely mentioned coherent inverse Primakoff-effect being behind this interaction, as it is done for example in CAST phase II with buffer gas in the magnetic pipes, then the axion or axion-like rest mass is maxion ≥ 0.01 eV/c^2.

No description available.