• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 89
  • 31
  • 6
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 132
  • 71
  • 46
  • 44
  • 27
  • 27
  • 22
  • 21
  • 17
  • 17
  • 15
  • 14
  • 13
  • 12
  • 12
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

El mito de la crisis de audiencias en el cine chileno: las disputas al interior de un campo en Construcción

Inostroza Alvarez, Pablo Leonardo January 2014 (has links)
Memoria para optar al título de Periodista / Muchos lugares comunes recorren el ámbito del cine chileno contemporáneo. Aunque mayoritariamente se trata de prejuicios sobre sus contenidos, es posible reconocer una considerable distancia entre la cinematografía nacional y el público local, a partir de su extensión en el imaginario colectivo. Si de las películas anteriores a la era digital solía criticarse su calidad técnica, con la profesionalización del rubro en los últimos veinte años han surgido nuevas problemáticas, atravesadas por la consolidación del modelo neoliberal, y que han transformado el lugar del cine en la sociedad. Esta disociación entre público y cine chileno se ha objetivado mediante las cifras de asistencia a películas nacionales en las salas comerciales de cine, es decir, los cortes de boleto de los complejos multisalas y las salas de cine arte. Allí, mientras progresivamente ha crecido el número de espectadores anuales totales, la cantidad de gente que va a ver cine chileno sigue siendo variablemente marginal. En general, cada año concentra en uno o dos títulos la asistencia a filmes nacionales. Se trata de hitos de taquilla que, en su calidad excepcional, han ido marcando una tendencia en cuanto a los criterios que debe cumplir una obra audiovisual chilena para tener éxito en el mercado.
2

Tenda dos milagres : romance, roteiro e filme : recriação e presença

Sousa, Douglas Rodrigues de 17 January 2017 (has links)
Tese (doutorado)—Universidade de Brasília, Instituto de Letras, Departamento de Teoria Literária e Literaturas, Programa de Pós-Graduação em Literatura, 2017. / Submitted by Fernanda Percia França (fernandafranca@bce.unb.br) on 2017-04-18T19:43:53Z No. of bitstreams: 1 2017_DouglasRodriguesdeSousa.pdf: 16908992 bytes, checksum: ca987f7518b88e8fb48ad9b7bb359a4b (MD5) / Approved for entry into archive by Guimaraes Jacqueline(jacqueline.guimaraes@bce.unb.br) on 2017-04-19T15:09:07Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2017_DouglasRodriguesdeSousa.pdf: 16908992 bytes, checksum: ca987f7518b88e8fb48ad9b7bb359a4b (MD5) / Made available in DSpace on 2017-04-19T15:09:07Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2017_DouglasRodriguesdeSousa.pdf: 16908992 bytes, checksum: ca987f7518b88e8fb48ad9b7bb359a4b (MD5) / Jorge Amado é o escritor, na tradição da literatura brasileira, mais adaptado à arte cinematográfica. Suas obras foram levadas aos mais diversos meios semióticos, recriadas para o cinema, o teatro, a teledramaturgia, além de minisséries e tantos outros suportes midiáticos, fazendo-se tanto literária quanto intermidiática. Neste trabalho de tese, analisamos o romance Tenda dos Milagres (1969), o roteiro cinematográfico e o filme homônimo, de 1977, do cineasta Nelson Pereira dos Santos. Elaboramos a hipótese de que Jorge Amado, em Tenda dos Milagres, recupera temas anteriores do seu processo criativo e os aprofunda no romance, e de que Nelson Pereira dos Santos revela uma afinidade artística com o escritor em sua cinematografia, inscrevendo-se no cenário brasileiro como um tradutor e intérprete da obra do romancista. Realizamos um estudo no qual a análise demonstra a presença da literatura amadiana no conjunto cinematográfico de Nelson Pereira dos Santos, antes de o cineasta produzir filmes a partir da obra do autor. Discorremos ainda sobre os trânsitos textuais recorrentes entre as obras de Amado e Santos, a relação entre textos literários e fílmicos, o exercício da recriação e a instalação de uma nova linguagem e ainda acerca dos resultados artísticos que passam pelo romance, roteiro e filme. Este é o caminho que aqui percorremos: leitura e análise do romance, roteiro e filme, bem como a recriação das obras que derivam da produção romanesca de Amado. Para fundamentar esta pesquisa, utilizam-se os pressupostos teóricos de autores como: Hutcheon (2013), Plaza (2013), Genette (2006), Clüver (1997, 2006), Salles (1998, 2010, 2015), entre outros. / Jorge Amado is the most adapted author, in the tradition of the Brazilian literature, for the cinematographic art. His works have been taken to the most diverse semiotic means, recreated for the movies, the theater, the teledramaturgy, in addition to miniseries and so many other mediatic supports, making themselves both literary and intermediatic. In this thesis work, we analyzed the novel Tenda dos Milagres (1969), the cinematographic script and the homonymous movie from 1977, by filmmaker Nelson Pereira dos Santos. We developed the theory that Jorge Amado in Tenda dos Milagres retrieves previous themes from his creative process and further develops them in the novel, and that Nelson Pereira dos Santos reveals an artistic kinship with the author in his cinematography, registering himself in the Brazilian scenario as a translator and an interpreter of the work of the novelist. We carried out a study, in which the analysis shows the presence of the amadiana literature in the cinematographic work collection of Nelson Pereira dos Santos before the filmmaker started producing movies based on the works of the author. We also expatiate on the recurrent textual passages between the works of Amado and Santos, the relation between literary and movie texts, the exercise of recreation and the deployment of a new language as well as on the artistic results, which consider the novel, script and movie. This is the road we have traveled here: reading and analysis of the novel, script and movie, as well as the recreation of the works derived from Amado’s novelistic production. In order to substantiate this research, theoretical assumptions from authors such as Hutcheon (2013), Plaza (2013), Genette (2006), Clüver (1997, 2006), Salles (1998, 2010, 2015), among others have been used. / Jorge Amado est un auteur, d’après la critique brésilienne, le plus adapté à l’art cinématografhique. Ses ouvrages circulent sur les différents types de signes, par exemple, le cinéma, le théâtre, la télédramaturgie, les mini-séries et beaucoup d’autres médias ; Ainsi, dans ce travail, nos corpus d’étude sont : le roman d’Amado Tenda dos Milagres (1960), le scénario de cinéma et le film homonyme (1977) du cinéaste Nelson Pereira do Santos. Cette thèse révèle que Jorge Amado a récupéré, dans l’ouvrage Tenda dos Milagres, les sujets de tout son processus de création et il les a approfondis dans ce roman ; nous disons encore que Nelson Pereira dos Santos montre une affinité artistique avec Amado à partir de sa cinématographie, en apparaissant comme un traducteur et un interprétateur des ouvrages d’Amado. A partir de cela, nous avons remarqué la présence de la littérature d’Amado qui apparaît dans les travaux cinématografhiques de Nelson Pereira dos Santos, avant même que le directeur produise les films/ les adaptations sur l’ouvrage d’Amado. En effet, nous avons discuté les trânsitos textuels qui se manifestent entre les ouvrages d’Amado et de Santos, les relations entre les textes littéraires et les textes filmiques, l’exercice de la recréation, la présentation d’un nouveau langage et, encore, les résultats artistiques qui arrivent entre le roman, le scénario et le film étudiés. Pour réaliser cette recherche, nous avons lu et nous avons analysé le roman, le scénario et le film et aussi les ouvrages recriés à partir de la production romanesque d’Amado. Donc, pour cette étude, nous adoptons la vision des recherches de Hutcheon (2013), de Plaza (2013), de Genette (2006), de Clüver (1997, 2006), de Salles (1998, 2010, 2015) et d’autres.
3

El mito de la crisis de audiencias en el cine chileno: las disputas al interior de un campo en construcción

Inostroza Alvarez, Pablo Leonardo 08 1900 (has links)
Memoria para optar al título de periodista / Autor no autoriza el acceso a texto completo de su documento / Muchos lugares comunes recorren el ámbito del cine chileno contemporáneo. Aunque mayoritariamente se trata de prejuicios sobre sus contenidos, es posible reconocer una considerable distancia entre la cinematografía nacional y el público local, a partir de su extensión en el imaginario colectivo. Si de las películas anteriores a la era digital solía criticarse su calidad técnica, con la profesionalización del rubro en los últimos veinte años han surgido nuevas problemáticas, atravesadas por la consolidación del modelo neoliberal, y que han transformado el lugar del cine en la sociedad. Esta disociación entre público y cine chileno se ha objetivado mediante las cifras de asistencia a películas nacionales en las salas comerciales de cine, es decir, los cortes de boleto de los complejos multisalas y las salas de cine arte. Allí, mientras progresivamente ha crecido el número de espectadores anuales totales, la cantidad de gente que va a ver cine chileno sigue siendo variablemente marginal. En general, cada año concentra en uno o dos títulos la asistencia a filmes nacionales. Se trata de hitos de taquilla que, en su calidad excepcional, han ido marcando una tendencia en cuanto a los criterios que debe cumplir una obra audiovisual chilena para tener éxito en el mercado.
4

Caminhos do Entretenimento: correspondências dramatúrgicas entre o Século de Ouro Espanhol e a Era de Ouro de Hollywood / Entertainment´s ways: dramaturgical correspondences between Spanish Golden Age and Classical Hollywood Cinema

Batista, Daniel Augusto do Nascimento 30 October 2018 (has links)
Entre os séculos XVI e XVII, a Espanha, à época o mais poderoso império, teve uma de suas principais expressões artísticas no teatro, que se notabilizou por seu caráter fortemente popular, papel análogo ao assumido pelo cinema norte-americano de comunicação de massa na primeira metade do século XX, quando os Estados Unidos já haviam se consolidado como grande potência mundial. Assim sendo, o presente projeto objetiva investigar e relacionar os procedimentos dramatúrgicos do Século de Ouro Espanhol e da Era de Ouro de Hollywood, períodos artísticos de ambos os contextos, a partir de análise comparativa entre obras bibliográficas preceptivas - com o complemento de peças teatrais e filmes específicos - bem como da leitura de referencial teórico diversificado, de maneira que se faça possível o estabelecimento de bases abrangentes para o estudo de uma dramaturgia do entretenimento. / Between the 16th and 17th centuries, Spain, at the time the most powerful empire, had one of its main artistic expressions on theater, which was famed for being strongly popular, something similar to the role played by the American cinema during the first half of the 20th century, when the United States had already established themselves as a great world power. Thus, this project intends to investigate and connect the dramaturgical procedures from Spanish Golden Age and from Classical Hollywood, artistic periods from both contexts, based on a comparative analysis between preceptive works, with the complement of specific plays and films, in order to lay down some comprehensive basis for the study of a dramaturgy of entertainment.
5

Caminhos do Entretenimento: correspondências dramatúrgicas entre o Século de Ouro Espanhol e a Era de Ouro de Hollywood / Entertainment´s ways: dramaturgical correspondences between Spanish Golden Age and Classical Hollywood Cinema

Daniel Augusto do Nascimento Batista 30 October 2018 (has links)
Entre os séculos XVI e XVII, a Espanha, à época o mais poderoso império, teve uma de suas principais expressões artísticas no teatro, que se notabilizou por seu caráter fortemente popular, papel análogo ao assumido pelo cinema norte-americano de comunicação de massa na primeira metade do século XX, quando os Estados Unidos já haviam se consolidado como grande potência mundial. Assim sendo, o presente projeto objetiva investigar e relacionar os procedimentos dramatúrgicos do Século de Ouro Espanhol e da Era de Ouro de Hollywood, períodos artísticos de ambos os contextos, a partir de análise comparativa entre obras bibliográficas preceptivas - com o complemento de peças teatrais e filmes específicos - bem como da leitura de referencial teórico diversificado, de maneira que se faça possível o estabelecimento de bases abrangentes para o estudo de uma dramaturgia do entretenimento. / Between the 16th and 17th centuries, Spain, at the time the most powerful empire, had one of its main artistic expressions on theater, which was famed for being strongly popular, something similar to the role played by the American cinema during the first half of the 20th century, when the United States had already established themselves as a great world power. Thus, this project intends to investigate and connect the dramaturgical procedures from Spanish Golden Age and from Classical Hollywood, artistic periods from both contexts, based on a comparative analysis between preceptive works, with the complement of specific plays and films, in order to lay down some comprehensive basis for the study of a dramaturgy of entertainment.
6

A criança-ator no cinema : jogando na sétima arte

Cruvinel, Tiago de Brito 08 December 2017 (has links)
Tese (doutorado)—Universidade de Brasília, Instituto de Artes, 2017. / Submitted by Raquel Almeida (raquel.df13@gmail.com) on 2018-04-12T16:27:41Z No. of bitstreams: 1 2017_TiagodeBritoCruvinel_PARCIAL.pdf: 848632 bytes, checksum: 861f3e658c6793a85df8b1a1c535f848 (MD5) / Approved for entry into archive by Raquel Viana (raquelviana@bce.unb.br) on 2018-04-20T20:47:29Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2017_TiagodeBritoCruvinel_PARCIAL.pdf: 848632 bytes, checksum: 861f3e658c6793a85df8b1a1c535f848 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-04-20T20:47:29Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2017_TiagodeBritoCruvinel_PARCIAL.pdf: 848632 bytes, checksum: 861f3e658c6793a85df8b1a1c535f848 (MD5) Previous issue date: 2018-04-20 / Esta tese investiga a singularidade da atuação da criança-ator no cinema e tem como objetivo compreender as relações na preparação das crianças-atores, de modo a discutir os possíveis efeitos na formação artística e no desenvolvimento humano das crianças. Por relação entende-se a maneira de perceber o outro, suas atitudes ou comportamentos (Marie-José Chombart de Lauwe, 1991), de forma a respeitar esse outro (a criança) em sua completude. As relações estudadas foram: a criança-ator com o jogo cinematográfico, da crença na ilusão, por meio dos conceitos de Jean Chateau (1987); o roteiro com a criança-ator, por intermédio de uma noção que intitulo criança conselheira; a direção e a preparação de cenas na relação com a criança-ator; e o trabalho artístico infantil com a criança. A pesquisa, de caráter bibliográfico, apresenta como complemento fragmentos extraídos do documentário Jouer Ponette (2006), de Jeanne Crépeau, que, de forma prática, ilustram a discussão teórica. O estudo traz, ainda, a noção de jogo cinematográfico como a prática de a criança-ator atuar no cinema, quando se considera o set de filmagem como espaço de jogo, mediado por regras. Essa noção foi criada com base na separação conceitual de brincadeira e jogo (Nachmanovitch), nos princípios do jogo dramático (Peter Slade), no jogo teatral (Viola Spolin), no conceito de atuação simples e complexa (Michael Kirby) e nos tipos de direção com as crianças-atores (Jacqueline Nacache). Propõese, como resultado da discussão de cunho teórico-reflexivo, um estudo aprofundado dos processos de preparação da criança-ator, mostrando que qualquer relação se torna mais produtiva quando são respeitados os modos de ser e de estar da criança, evitando, assim, possíveis problemas em seu desenvolvimento. As polêmicas e os questionamentos que envolvem a presença da criança no cinema começam a ser respondidos no momento em que se discute a especificidade de sua atuação. / This thesis investigates the singularity of the actor-child's acting in cinema and aims to comprehend the relations in coaching actors-children, discussing the possible effects in the artistic formation and human development of the children. Relation is meant as the way to perceive the other, his attitude or behavior (Marie-José Chombart de Lauwe, 1991), in order to respect this other (the child) in its completeness. The relations studied were: the actor-child with the cinematographic game, through the perspective of belief in illusion, by the concepts of Jean Chateau (1987); the script with the actorchild, through a conception named counselor child; the direction/coaching of scenes on the relation with the actor-child; and the relation of artistic work with the actor-child. The research, having a bibliographic approach, presenting as a complement fragments extracted from the documentary Jouer Ponette (2006), by Jeanne Crépeau, which illustrate the theoretical discussion in a practical way. The study also brings the conception of cinematographic game as the practice of the actor-child's acting in cinema, considering the movie set as a game space, mediated by rules. This notion was created based on the conceptual difference of amusement and game (Nachmanovitch); on the principles of Dramatic Play (Peter Slade); on the Theater Games (Viola Spolin); on the concepts of simple and complex acting (Michael Kirby); and on the kinds of direction with the actor-child (Jacqueline Nacache). It is proposed, as a result of the theoretical-reflexive discussion, an in-depth study of the processes of coaching the actor-child, defending that any relations will be more productive when the child’s ways of being (anyone) and being (in the present moment) are respected, thus avoiding possible problems in his/her development. The controversies and questioning evolving the presence of a child on cinema begin to be answered when th specificity of the acting is discussed. / Cette thèse explore la singularité du jeu de l'enfant-acteur au cinéma et vise à comprendre les relations dans la préparation des enfants-acteurs, afin de discuter les effets possibles dans la formation artistique et dans le développement humain des enfants. Dans ce cas, la relation est comprise comme la manière de percevoir l’autre, leurs attitudes ou ses comportements (Marie-José Chombart de Lauwe, 1991), afin de respecter cet autre (l’enfant) dans son intégralité. Les relations étudiées étaient: l'enfant-acteur avec le jeu cinématographique à partie de la perspective de la croyance à l'illusion, via le concept de Jean Château (1987); le scénario avec l'enfant-acteur, à travers une notion appelée enfant-conseiller; la direction/préparation des scènes en relation avec l'enfant-acteur; et le travail artistique avec l'enfant. La recherche, de caractère bibliographique, présentant, en complément, des fragments extraits du documentaire Jouer Ponette (2006), de Jeanne Crépeau, qui, d'une manière pratique, illustrent la discussion théorique. L’étude apporte, également, la notion de jeu cinématographique comme la pratique de l'enfant-acteur jouer au cinéma, lorsque le set de filmage est considéré comme espace de jeu médiatisé par des règles. Cette notion a été créée sur la base de séparation conceptuelle d'amusement et jeu (Nachmanovitch); des principes du jeu dramatique; du jeu théâtral (Viola Spolin); du concept de jeu simple et complexe (Michael Kirby) et des types de direction avec les enfants-acteurs (Jacqueline Nacache). Il est proposé comme résultat de discussion théorique-réflexive, une étude approfondie des processus de préparation de l'enfantacteur, montrant que toute relation deviendra plus productive, lorsque ce sont respectés chez l'enfant sa manière d'être (quelqu'un) et sa manière d'être (au moment présent), évitant, ainsi, les problèmes possibles dans son développement. Les polémiques et les questionnements qui impliquent la présence de l'enfant au cinéma commencent à être répondus au moment où la spécificité de leur jeu est discutée.
7

Un aspecto cinematográfico de la psicología

Ramírez Salamanca, Franco January 2014 (has links)
Magister en Psicología Clínica de Adultos / La presente tesis teórica se origina en el encuentro entre: una concepción de sujeto en inquietud de sí, en lo que he llamado “momento existencial de adolescencia”, y algunos conceptos de la filosofía estética y de la teoría e historia del cine, con el objetivo de desarrollar, dentro del campo de la hermenéutica comprensiva, una propuesta psicoterapéutica desde un aspecto cinematográfico
8

LA IDENTIDAD DEL TIEMPO EN EL MOVIMIENTO CINEMATOGRÁFICO

Martínez Santa, María Trinidad 15 April 2016 (has links)
[EN] L'IDENTITAT DEL TEMPS AL MOVIMENT CINEMATOGRÀFIC El cinema és la suma d'una successió temporal d'axiomes que escruten el fet estètic; no obstant això, aquests axiomes per assegurar la seva veritable existencia, primer han de ser percebuts a través de l'experiència suportant tot tipus de proves a què sotmetem la seva entelèquia, bé des del punt de vista teòric o mitjançant l'experimentació; i segon, i per tan, poder ordenar i classificar-se d'una manera lògica dins i fora de les estructures a les que pertanyen per poder ser entenses millor. El propòsit d'aquest treball és revisar algunes obres del panorama cinematogràfic actual per concretar les postures dels moviments de camps en la planificació del film; ens enfrontarem a les diverses possibilitats d'interpretar un film, per després d'emmarcar-ho sociològica i psicològicament poder comprendre-ho i explicar-ho millor. Així doncs, analitzarem els fenòmens físics i psicològics per concretar la procedència i l'estructura de les construccions cinematogràfiques, i tot seguit intentarem reconèixer la intenció dels directors a l'hora d'elaborar ambients ficticis. L'Anàlisi de la descongestió i la deconstrucció de moments clau en el recorregut, pausa o declivi de la càmera per seccionar la semiòtica del seu emplaçament. METODOLOGIA La metodologia serà en tot moment pràctica. No obstant, serà necessari abordar una sèrie de continguts teòrics relatius al procés de comunicació i als rudiments teòrics i tècnics dels diferents mitjans de comunicació i els seus llenguatges respectius. Per als continguts teòrics s'utilitzarà, la major part de les vegades, el mètode maièutic: mitjançant preguntes dirigides (aprenentatge significatiu). Les anàlisis pràctics del material audiovisual aniran component el carcassa teòrica de cada capítol i la metodologia a utilitzar será la de projecte. El mètode empíric permetrà l'obtenció i elaboració de dades i el coneixement de fets fonamentals que caracteritzen els fenòmens. OBJECTIUS A- Relacionar observacions de fets estètics, buscar les estructures que els provoquen, i explicar les maneres d'emfatitzar aquests fenòmens en els dispositius fílmics; i d'aquesta manera satisfer la necessitat de l'ésser humà de comprendre el funcionament i l'estructura dels projectes cinematogràfics, a través del coneixement científic. B- Comprendre els principis que fonamenten el conjunt de l'activitat perceptiva i comunicativa audiovisual. C- Capacitar la conceptualització i l'anàlisi crítica adequat del desenvolupament històric de les representacions en la cultura audiovisual. D- Identificar i valorar les noves dimensions comunicatives de la revolució digital en la societat contemporània. RESULTATS La idea central d'aquesta anàlisi tecno ètic prova que sota la superfície del pensament i de la conducta humana en les seves representacions, tant els subjectes individuals com la dels grups o les cultures hi ha formes de comportament perceptibles que es poden desmuntar per esbrinar qui és el organitzador del nostre inconscient col¿lectiu per poder reclamar el JO. Per això, hem de considerar que les tecno estructures s'han d'utilitzar com a marcs d'investigació per utilitzar aquesta experiència i desenvolupar teories i elaborar informes que permetin reforçar i complementar les nostres idees. En el cas que ens ocupa, concretament el cinema ha quedat demostrat que l'exercici de la cinematografia ha evolucionat de manera paral¿lela als seus avanços tecnològics, desenvolupant un model semiòtic que ens ajuda a comprendre l'amplitud de les pel¿lícules en tota la seva extensió. S'ha complert el nostre objectiu que no ha estat altre que intentar definir el camí que des del text audiovisual procuri a la nostra naturalesa una transparència en la veritat per estimular les dimensions dels nostres sentits. Que l'ésser i el poder ser es quedin perfectament definits amb la voluntat dels nostr / [ES] LA IDENTIDAD DEL TIEMPO EN EL MOVIMIENTO CINEMATOGRÁFICO El cine es la suma de una sucesión temporal de axiomas que escrutan el hecho estético; no obstante, estos axiomas para asegurar su verdadera existencia han primero de ser percibidos a través de la experiencia soportando todo tipo de pruebas a las que sometemos su entelequia, bien desde el punto de vista teórico o mediante la experimentación; y segundo, y por consiguiente, poder ordenarse y clasificarse de un modo lógico dentro y fuera de las estructuras a las que pertenecen para poder entenderse mejor. El propósito de este trabajo es revisar algunas obras del panorama cinematográfico actual para concretar las posturas de los movimientos de campos en la planificación del film; nos enfrentaremos a las diversas posibilidades de interpretar un film, para después de enmarcarlo sociológica y psicológicamente poder comprenderlo y explicarlo mejor. Así pues, analizaremos los fenómenos físicos y psicológicos para concretar la procedencia y la estructura de las construcciones cinematográficas, y seguidamente intentaremos reconocer la intención de los directores a la hora de elaborar ambientes ficticios. Análisis de la descongestión y la deconstrucción de momentos clave en el recorrido, pausa o declive de la cámara para seccionar la semiótica de su emplazamiento. METODOLOGÍA La metodología será en todo momento práctica. No obstante, será necesario abordar una serie de contenidos teóricos relativos al proceso de comunicación y a rudimentos teóricos y técnicos de distintos medios de comunicación y sus lenguajes respectivos. Para los contenidos teóricos se utilizará, las más de las veces, el método mayéutico: mediante preguntas dirigidas (aprendizaje significativo). Los análisis prácticos del material audiovisual irán componiendo el armazón teórico de cada capítulo y la metodología a utilizar la de proyecto. El método empírico permitirá la obtención y elaboración de datos y el conocimiento de hechos fundamentales que caracterizan a los fenómenos. OBJETIVOS A- Relacionar observaciones de hechos estéticos, buscar las estructuras que los provocan, y explicar las maneras de enfatizar estos fenómenos en los dispositivos fílmicos; y de este modo satisfacer la necesidad del ser humano de comprender el funcionamiento y la estructura de los proyectos cinematográficos, a través del conocimiento científico. B- Comprender los principios que fundamentan el conjunto de la actividad perceptiva y comunicativa audiovisual. C- Capacitar la conceptualización y el análisis crítico adecuado del desarrollo histórico de las representaciones en la cultura audiovisual. D- Identificar y valorar las nuevas dimensiones comunicativas de la revolución digital en la sociedad contemporánea. RESULTADOS La idea central de este análisis tecno ético prueba que bajo la superficie del pensamiento y de la conducta humana en sus representaciones, tanto la de sujetos individuales como la de grupos o culturas existen formas de comportamiento perceptibles que se pueden desmontar para averiguar quién es el organizador de nuestro inconsciente colectivo para poder reclamar el YO. Por ello, debemos considerar que las tecno estructuras se deben utilizar como marcos de investigación para utilizar esta experiencia y desarrollar teorías y elaborar informes que permitan reforzar y complementar nuestras ideas. En el caso que nos ocupa, concretamente el cine, ha quedado demostrado que el ejercicio de la cinematografía ha evolucionado de manera paralela a sus avances tecnológicos, desarrollándose un modelo semiótico que nos ayuda a comprender la amplitud de las películas en toda su extensión. Se ha cumplido nuestro objetivo que no ha sido otro que intentar definir el camino que desde el texto audiovisual procure a nuestra naturaleza transparencia en la verdad al estimular las dimensiones de los sentidos. Que el ser y el poder ser se queden perfectamente d / [CAT] IDENTITY OF TIME IN THE FILM MOVEMENT The film is the sum of a temporal succession of axioms that scrutinize the aesthetic fact; however, these axioms to ensure their very existence have first to be perceived through the experience enduring all kinds of tests to submit pipe dreams, either from a theoretical point of view or through experimentation; and second, and therefore, to be able to be sorted and classified logically into and out of the structures they belong to for their best understanding. The purpose of this paper is to review some of the current movie scene works to finalize the positions of the movements of fields in planning the film; we will face the various possibilities of interpreting a film, so after framing it sociologically and psychologically we could understand and explain it better. So, we analyze the physical and psychological phenomena to realize the origin and structure of the film constructions, and then we will try to recognize the intention of the directors when preparing fictitious environments. Decongestion analysis and deconstruction of key moments in the tour, pause or decline of camera movements to demarcate the semiotics of its location. METHODOLOGY The methodology will be mainly practice. However, it will be necessary to address a number of theoretical content related to the communication process and the theoretical and technical of the different media and their respective languages rudiments. For the theoretical contents we will use the maieutic method: using leading questions (meaningful learning). Practical analysis of audiovisual material will compose the theoretical framework of each chapter and the methodology to use along the project. The empirical method will allow the collection and processing of data and will help us with the knowledge of basic facts that characterize phenomena. GOALS A- Connect observations from the aesthetic facts, find the structures that cause them, and explain ways to emphasize these phenomena in film devices; and thus will satisfy the human need to understand the functioning and structure of film projects, through scientific knowledge. B- Understand the principles underlying the whole visual perceptive and communicative activity. C- Train conceptualization and proper critical analysis of the historical development of performances in audiovisual culture. D Identify and evaluate the new communication dimensions of the digital revolution in contemporary society. RESULTS The central idea of this techno ethical analysis proves that under the surface of human thought and behavior, in their performances, both individual subjects as groups or cultures, perceptible forms of behavior are and can be dismantled to find out who is the organizer of our collective unconscious to be able to claim the ME. Therefore, we must consider that the techno structures should be used as research frameworks to use this experience, and so far develop theories, and built reports to strengthen and complement our ideas. In the present case, specifically with the film, has been shown that exercise of filmmaking has evolved in parallel fashion to its technological advances, developing a semiotic model that has helped us to understand the extent of the film totally. Our objective, that was no other that trying to define the path from the audiovisual text to seek the transparency in our truth nature to stimulate the dimensions of our senses, has fulfilled. That being and the desire of being keep clearly defined with the will of our ethical and aesthetic principles. / Martínez Santa, MT. (2016). LA IDENTIDAD DEL TIEMPO EN EL MOVIMIENTO CINEMATOGRÁFICO [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/62584 / TESIS
9

As paixões na narrativa: as teorias da narrativa e da semiótica na construção do roteiro cinematográfico / The passions in the narrative: the theories of narrative and semiotcs in building the screebplay

Leal, Hermes 14 April 2016 (has links)
Com base na teoria da semiótica greimasiana da narrativa e em seus desdobramentos na semiótica da paixão e tensiva, este trabalho analisa o texto do roteiro cinematográfico dos filmes Central do Brasil e Estômago com a finalidade de detectar e teorizar a alma dos personagens e estabelecer parâmetros entre as teorias do roteiro e as teorias semióticas. O objetivo é organizar uma teoria da narrativa com a inclusão do personagem como gerador dos percursos da ação que possa ser aplicada na teoria cinematográfica da análise e construção do roteiro. Este corpus teórico semiótico será utilizado com a finalidade de solucionar uma grande problemática do roteiro, que é a dificuldade de adentrar nas camadas mais profundas da narrativa e dos personagens, considerada uma área nebulosa e impenetrável. Ao nos concentrarmos na análise e evolução da narrativa no interior da semiótica das paixões e tensivas, propomos demonstrar como alcançar esse nível profundo examinando a passionalidade dos personagens através de seus estados patêmicos de alma. / Based on the greimasian semiotic theory of narrative and its consequences in the semiotics of passion and the tensive semiotics, this thesis analyzes the text of the script of the movies \"Central do Brasil\" and \"Estômago\" for the purpose of detecting and theorizing on the soul of the characters and of establishing parameters between the theories of the script and the semiotic theories. The goal is to organize a theory of the narrative with the inclusion of the character as the generator of the action pathways that can be applied in the film theory of the analysis and construction of the script. This semiotic theoretical corpus will be used in order to solve a big problematic of the script, which is the difficulty to enter the deeper layers of the narrative and of the characters, an area which is considered hazy and impenetrable. Since the focus is the analysis and development of the narrative within the semiotics of passions and the tensive semiotics, we propose to demonstrate how to achieve this deep level, by examining the passionateness of the characters through their pathemic states of soul.
10

As paixões na narrativa: as teorias da narrativa e da semiótica na construção do roteiro cinematográfico / The passions in the narrative: the theories of narrative and semiotcs in building the screebplay

Hermes Leal 14 April 2016 (has links)
Com base na teoria da semiótica greimasiana da narrativa e em seus desdobramentos na semiótica da paixão e tensiva, este trabalho analisa o texto do roteiro cinematográfico dos filmes Central do Brasil e Estômago com a finalidade de detectar e teorizar a alma dos personagens e estabelecer parâmetros entre as teorias do roteiro e as teorias semióticas. O objetivo é organizar uma teoria da narrativa com a inclusão do personagem como gerador dos percursos da ação que possa ser aplicada na teoria cinematográfica da análise e construção do roteiro. Este corpus teórico semiótico será utilizado com a finalidade de solucionar uma grande problemática do roteiro, que é a dificuldade de adentrar nas camadas mais profundas da narrativa e dos personagens, considerada uma área nebulosa e impenetrável. Ao nos concentrarmos na análise e evolução da narrativa no interior da semiótica das paixões e tensivas, propomos demonstrar como alcançar esse nível profundo examinando a passionalidade dos personagens através de seus estados patêmicos de alma. / Based on the greimasian semiotic theory of narrative and its consequences in the semiotics of passion and the tensive semiotics, this thesis analyzes the text of the script of the movies \"Central do Brasil\" and \"Estômago\" for the purpose of detecting and theorizing on the soul of the characters and of establishing parameters between the theories of the script and the semiotic theories. The goal is to organize a theory of the narrative with the inclusion of the character as the generator of the action pathways that can be applied in the film theory of the analysis and construction of the script. This semiotic theoretical corpus will be used in order to solve a big problematic of the script, which is the difficulty to enter the deeper layers of the narrative and of the characters, an area which is considered hazy and impenetrable. Since the focus is the analysis and development of the narrative within the semiotics of passions and the tensive semiotics, we propose to demonstrate how to achieve this deep level, by examining the passionateness of the characters through their pathemic states of soul.

Page generated in 0.0479 seconds