• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 664
  • 45
  • 8
  • 8
  • 8
  • 8
  • 7
  • 6
  • 5
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 2
  • Tagged with
  • 741
  • 204
  • 198
  • 165
  • 120
  • 114
  • 106
  • 100
  • 98
  • 94
  • 86
  • 79
  • 57
  • 54
  • 54
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
151

O percurso do logos na "poetica" de Aristoteles

Guimarães, Deborah Vogelsanger 04 January 2002 (has links)
Orientador : Francisco Benjamin de Souza Netto / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Filosofia e Ciencias Humanas / Made available in DSpace on 2018-08-01T05:51:37Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Guimaraes_DeborahVogelsanger_M.pdf: 8249189 bytes, checksum: 35b90e1d82f934f5b63ac78f96948f63 (MD5) Previous issue date: 2002 / Resumo: Neste trabalho será exposto o texto aristotélico "Sobre a Poética" , ao qual nos referiremos como "Poética", em especial nos capítulos 6,9 e 21 de maneira que, em conjunto com a exposição do Livro 11da "Retórica", também de Aristóteles, se possa responder a questão: de que maneira uma composição poética se aproxima de uma composição retórica no âmbito específico de seus conteúdos? A resposta a esta questão deve levar ao reconhecimento de um conteúdo ético para ambas as composições. O estudo dos dois textos deve servir, também, para aproximar a estudo da poesia ao estudo da lógica e da metafísica aristotélica, em um retorno aos primeiros tradutores da "Poética", no século XVI / Abstract: Not informed. / Mestrado / Mestre em Filosofia
152

A percepção energetica como guia para a composição de poeticas corporais

Moretti, Andrezza Campos 09 October 2003 (has links)
Orientador: Eusebio Lobo da Silva / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Artes / Made available in DSpace on 2018-08-03T17:49:38Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Moretti_AndrezzaCampos_M.pdf: 4739501 bytes, checksum: 522c3c978ea2952d3bcfd3eaf019c5ce (MD5) Previous issue date: 2003 / Resumo: Esta dissertação objetiva discutir as relações entre a utilização consciente do Qi (conceito chinês de energia) e o desenvolvimento de processos criativos que sejam capazes de dialogar com a sociedade atual, contribuindo para a formação técnica e criativa de atores-bailarinos através da verificação da influência da percepção energética na composição de poéticas corporais. Parte do pressuposto que a energia é um elemento essencial para o desenvolvimento da percepção, pois ao mesmo tempo em que podemos percebê-la movendo nosso corpo, podemos conduzi-Ia para fins específicos, o que nos conduz ao seguinte problema: Será que ao estudarmos o desenvolvimento da percepção energética como guia para a construção de poéticas corporais estaremos contribuindo para o desenvolvimento técnico e criativo do artista - pesquisador, ator bailarino, desvendando uma poética que possa ser transcriada a favor de uma qualidade mais sutil de movimento e "dizer" artístico? Sendo esta uma pesquisa experimental e qualitativa, na qual concepção e realização são concomitantes, abordamos seu conteúdo através de dois procedimentos: a) observacional- descritivo e b) experimental- analítico, buscando compor um corpo discursivo sobre a relação entre energia e expressividade. Ao analisarmos os laboratórios práticos (compostos por alguns exercícios que desenvolvem a percepção da energia concomitantemente com trabalhos de improvisação e composição coreográfica) e as nossas experiências como performer constatamos que a percepção energética age sobre a presença cênica, sobre a qualidade e refinamento dos movimentos, sobre a clareza da intenção e no que diz respeito à integridade do bailarino, o que conseqüentemente refletirá em trabalhos mais elaborados e consistentes / Abstract: This dissertation intends to discuss the relationship between the conscious utilization of Chinese Energy Conception ("Qi") and the creative processes development that could be able to dialogue with the present society; thus contributing to the technical and creative formation of actors-dancers, through the verification of the influence of energetic perception on the poetic corporal compositions. On the assumption that energy is an essential element to the development of the perception; as we can at the same time feel the energy moving our body or it could be directed for a specific finality, we ask: Could the study of energetic perception as a guide to the construction of the poetic-corporal composition contribute to the technical and creative development of the artist-researcher, actor dancer? and at the same time unveil a poetic that could be converted in behalf of a better quality of the tenuous movement and artistic "saying. This is an experimental and qualitative research, with concomitant conception and realization. Therefore we approach its contents in two procedures: a) observational - descriptive and b) experimental - ana1ytic, searching a discourse composition about the relationship of energy and expressiveness. Upon analyzing the practical works (composed by several exercises that develop the energy perception concomitant with works of improvisation and choreography composition) and our experiences as a performer, we could verify that the energetic perception perform on scenic presence, on the quality and refinement of the movements, on explicitness of intention and in respect to the integrity of the dancer what consequently will reflect more elaborated and consistent works / Mestrado / Artes / Mestre em Artes
153

Poeticas visuais em construção : o fazer artistico e a educação (do) sensivel no contexto escolar

Lelis, Soraia Cristina Cardoso 27 May 2004 (has links)
Orientador: João Francisco Duarte Junior / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Artes / Made available in DSpace on 2018-08-04T00:40:19Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Lelis_SoraiaCristinaCardoso_M.pdf: 5336116 bytes, checksum: 414506f62cdd23db379cb50f5c9077fd (MD5) Previous issue date: 2004 / Resumo: Esta dissertação apresenta uma pesquisa descritiva acerca do ensino de arte no ensino fundamental, cujo enfoque é a construção de poéticas visuais, abordando preferencialmente o fazer artístico, a pedagogia da experiência, a cultura e a educação estética imbricados para o desvelar do sensível no contexto escolar. Concentra-se nas variantes que permitem o efetivo ensino e aprendizagem da arte e provoca atitudes reflexivas ao apresentar-se como pesquisa, investigação, busca e construção do conhecimento sustentado na experiência para poetizar e fruir arte na interculturalidade que margeia o cotidiano escolar, enfatizando o gesto criador, o processo poético e as dimensões de pessoalidade, e não apenas o resultado plástico obtido. Contudo, propõe o diálogo educação e arte ao conceber a leitura da obra como processo de compreensão do mundo, desmistificando a arte como luxo, adereço ou disciplina não-séria no currículo escolar da educação básica / Abstract: This thesis is a descriptive study of art teaching at the elementary school level, focusing on the construction of visual poetry. Artistic production is emphasized, following a pedagogy of experience approach, where cultural and aesthetic education are intermingled in an attempt to unveil the sensorial aspects within the school context. The study concentrates on variables which allow for effective teaching and learning in art and brings forth reflective attitudes. The text is presented as research, investigation, problem solution and construction of knowledge, sustained by experiences of art poetics and fruition in interculturality at the margin of daily school experience. Teaching emphasizes the act of creation, poetic processes and dimensions of being a person, not only the final artistic product. It proposes, however, a dialogue between education and art, demystifying art as luxury, as an accessory, as unimportant subject matter in the school curriculum for basic education / Mestrado / Artes / Mestre em Artes
154

Deixe a visão chegar: a poética xamânica de Roberto Piva

Juvino da Silva Júnior, José 31 January 2011 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T18:30:23Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo2475_1.pdf: 660359 bytes, checksum: 55c72b96016ec666d7564f68e58bd13b (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2011 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / Estudo sobre a poética xamânica de Roberto Piva, centrado nos livros Ciclones e Estranhos Sinais de Saturno. Averiguação do cosmos poético do autor originado nas visões alucinatórias e investigação do êxtase como técnica do exercício poético. Análise das formas e símbolos que compõem a escritura poética e visionária do autor e discussão das reverberações e vínculos entre a figura do xamã e do poeta, além da pesquisa das possibilidades de fulgurações do pensamento mítico na contemporaneidade. Estudo da poética xamânica como método de combate às forças castradoras da mentalidade racionalista e tecnocrática, além de instrumento viabilizador de um erotismo sagrado e catalisador da poesia como poder curativo
155

Um olhar sobre a cidade n'A Emparedada da Rua Nova de Carneiro Vilella

Maria Batista de Lima, Fátima January 2005 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T18:37:58Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo8429_1.pdf: 1209284 bytes, checksum: b8485ba9fc28051988b7eea671bd5170 (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2005 / A presente pesquisa está centrada na poética do autor pernambucano Carneiro Vilella e busca fazer uma leitura em sua obra mais famosa A Emparedada da rua Nova com o objetivo de trazer à discussão o seu olhar sobre a cidade, o qual foi capaz de revelar através de sua escritura. Como o espaço e tempo se apresentam dialogicamente relacionados, percorremos também o seu itinerário no século XIX, analogicamente ligados à época da infância e adolescência do escritor, bem como algumas crônicas em busca desse olhar, sempre atento às coisas que o rodeavam, as quais registrava na memória para posteriormente transformá-las em arte. Considera-se como embasamento teórico preponderante às concepções de Ítalo Calvino, Gaston Bachelard, Kevin Lynch e Lucrécia D Alessio Ferrara. Além destes, é necessário à recorrência a outros teóricos sobre as questões elucidativas com a finalidade de obtermos êxito na configuração desta pesquisa. O principal objetivo é mostrar que lugares e situações representativos do eu-poético podem unir-se com aqueles que captam a evolução da cidade no tempo, através da arte
156

De la naturaleza del hombre a la naturaleza de la obra de arte. El arte como camino y vida, una reflexión previa al siglo XX

Pinilla Zapater, Laura 05 April 2016 (has links)
[EN] ABSTRACT The thesis entitled "From the nature of man to the nature of the work of art, art as pathway and life, prior to the twentieth century thinking", is conceived as a journey that begins with the analysis and study of mankind as nature and as part of a whole, to finish with a more subjective view where we have given life to the artistic process of lost wax smelting with ceramic shell, to create a connection between the mentioned process and the life cycle of the butterfly. The question is not just finding the connection points between mankind and nature that are now almost invisible, but based on the man as an artist since his appearance on the planet, we have tried to enliven the artwork to hold this thought, feelings and experiences of its creator, becoming an extension of the artist. Therefore, the artistic processes used to create these artistic works will also be endowed with nature, being able to carry out the comparative poetics mentioned above. Besides they become paths or channels through which those feelings, fears, experiences and wishes of the artist go through. Based on this idea, we have studied mankind as nature and we have gone beyond the limits of the western world entering the philosophy and art of the East before the era of globalization. The study of the life and work of Joseph Beuys, Giuseppe Penone and Wolfgang Laib have been used as a model for a better understanding when it comes to give life to a work of art because of the feelings expressed in their creations and the visual and spiritual strength they have. The choice of the poetic comparison between the artistic lost wax smelting process and the natural life cycle of the butterfly is an intuitive choice: they have both attracted us because of the strength, complexity and beauty, as well as being a challenge since there is a visual collision between delicacy, lightness, the ephemeral and the fragility of a butterfly when facing the solidity, strength, weight and eternity of bronze. / [ES] RESUMEN La tesis titulada De la naturaleza del hombre a la naturaleza de la obra de arte. El arte como camino y vida, una reflexión previa al siglo XX, está concebida como un camino que comienza en el análisis y el estudio del hombre como naturaleza y parte de un Todo, hasta finalizar con una visión más subjetiva donde hemos dotado de vida a un proceso artístico, como es la fundición artística a la cera perdida con molde de cáscara cerámica, para crear una conexión entre el proceso nombrado y el ciclo vital de la mariposa. No sólo se trata de encontrar los puntos de conexión, actualmente casi invisibles, entre el hombre y naturaleza, sino que, basándonos en el hombre como ser artista desde su aparición en el planeta, hemos pretendido dotar de vida la obra de arte, al albergar ésta los pensamientos, sentimientos y vivencias de su creador, convirtiéndose en una prolongación del artista. Por tanto, los procesos artísticos utilizados para crear estas obras artísticas, también estarán dotados de naturaleza, pudiéndose llevar a cabo esa comparativa poética nombrada anteriormente. Además se convierten en caminos o canales por los que transitan esos sentimientos, miedos, vivencias y deseos del artista. Basándonos en esta idea, hemos estudiado al hombre como naturaleza, hemos traspasado los límites de Occidente y nos hemos adentrado en la filosofía y el arte de Oriente antes de la era de la globalización. El estudio de la vida y la obra de Joseph Beuys, Giuseppe Penone y Wolfgang Laib por el sentimiento que vuelcan en sus creaciones y la fuerza visual y espiritual que éstas poseen, nos han servido de modelo para una mejor comprensión a la hora de dotar de vida la obra de arte. La elección de la comparativa poética entre el proceso de fundición artística a la cera perdida y el proceso natural del ciclo vital de la mariposa, es una elección intuitiva: ambos nos han atraído, por su fuerza, complejidad y belleza, además de ser un reto, en cuanto que hay un choque visual entre la delicadeza, la ligereza, lo efímero y la fragilidad de la mariposa frente a la solidez, fuerza, peso y eternidad del bronce. / [CAT] RESUM La tesi titulada De la naturalesa de l`home a la naturalesa de l`obra d`art. L`art com a camí i vida, una reflexió prèvia al segle XX, està concebuda com un camí que comença en l'anàlisi i l'estudi de l'home com a naturalesa i part d'un Tot, fins a finalitzar amb una visió més subjectiva on hem dotat de vida un procés artístic, com és la fosa artística a la cera perduda amb motle de corfa ceràmica, per a crear una connexió entre el procés esmentat i el cicle vital de la papallona. No sols es tracta de trobar els punts de connexió, actualment quasi invisibles, entre l'home i naturalesa, sinó que, basant-nos en l'home com ser artista des de la seua aparició en el planeta, hem pretés dotar de vida l'obra d'art, perquè abraça els pensaments, sentiments i vivències del seu creador, i es convertix en una prolongació de l'artista. Per tant, els processos artístics utilitzats per a crear estes obres artístiques, també estaran dotats de naturalesa, i es podrà dur a terme eixa comparativa poètica esmentada anteriorment. A més es convertixen en camins o canals pels quals transiten eixos sentiments, pors, vivències i desitjos de l'artista. Basant-nos en esta idea, hem estudiat l'home com a naturalesa, hem traspassat els límits d'Occident i ens hem endinsat en la filosofia i l'art d'Orient abans de l'era de la globalització. L'estudi de la vida i l'obra de Joseph Beuys, Giuseppe Penone i Wolfgang Laib pel sentiment que bolquen en les seues creacions i la força visual i espiritual que estes posseïxen, ens han servit de model per a una millor comprensió a l'hora de dotar de vida l'obra d'art. L'elecció de la comparativa poètica entre el procés de fosa artística a la cera perduda i el procés natural del cicle vital de la papallona, és una elecció intuïtiva: ambdós ens han atret, per la seua força, complexitat i bellesa, a més de ser un repte, ja que hi ha un xoc visual entre la delicadesa, la lleugeresa, l'efímer i la fragilitat de la papallona davant de la solidesa, força, pes i eternitat del bronze. / Pinilla Zapater, L. (2016). De la naturaleza del hombre a la naturaleza de la obra de arte. El arte como camino y vida, una reflexión previa al siglo XX [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/62159 / TESIS
157

A linguagem como prática social : conceitos bakhtinianos fomentando a arte lírica de expressar-se /

Portella, Kátia Aparecida Ferreira Generoso January 2020 (has links)
Orientador: Odilon Helou Fleury Curado / Resumo: Em virtude da assertiva de que as práticas de ensino da língua materna apregoadas nos últimos anos, nas salas de aula brasileiras, seguem, comumente, o modelo monológico, ou seja, aquele centralizado em um único locutor, que se configura como o professor-avaliador, enveredamo-nos para a discussão da relevância de adotarmos uma educação dialógica, sobretudo, nas séries que compõem o Ensino Fundamental em seus anos finais. Tal argumento se respalda nos preceitos sócio-histórico/dialógico engendrados por Vigotski (2010) e Bakhtin (2003), bem como difundidos por uma profusão de pesquisadores brasileiros e estrangeiros. Amparados, pois, nesses pilares, cremos que uma proposta de ensino voltada à linguagem como prática social possa assegurar a constituição de sujeitos responsáveis e responsivos, conscientes de seus discursos e de seus interlocutores. Por conseguinte, como também ansiando tais avanços, o texto literário como gênero discursivo foi por nós eleito, na medida em que este se ocupa de manifestações enunciativas constituídas por sujeitos concretos, sob condições de produção também concretas e específicas. Em virtude da secundarização destes textos nas aulas de Língua Portuguesa, ou então, em razão das análises abstratas, voltadas a um ensino tecnicista e tradicional destes arquétipos, ansiamos desenvolver a prática da leitura de músicas, de poemas e de textos não verbais como gênero discursivo. Nossa defesa nesses, justifica-se na premissa de que tais obras possam proporci... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: Due to the assertion that the mother tongue teaching practices proclaimed in recent years, in Brazilian classrooms, commonly follow the monological model, that is, the one centered in a single speaker, which is configured by the teacher, we we discuss the relevance of adopting a dialogical education, especially in the grades that make up elementary school in the final years. This argument is supported by the sociointeractionist / dialogical precepts engendered by Vigotski (2010) and Bakhtin (2003), as well as disseminated by a profusion of Brazilian and foreign researchers. Supported, therefore, in these pillars, we believe that a teaching proposal focused on language as a social practice can ensure the constitution of responsible and responsive subjects, aware of their speeches and their interlocutors. Consequently, as well as longing for such advances, the literary text as a discursive genre was chosen by us, insofar as it deals with enunciative manifestations constituted by concrete subjects, under specific and specific production conditions. Due to the secondary importance of these texts in Portuguese language classes, or because of the abstract analyzes, focused on a technicist and traditional teaching of these archetypes, the practice of reading music, poems and non-verbal texts as a discursive genre we wish to develop. Our defense in these, is justified on the premise that such works can provide the reader / student with a critical and valued look at the manifestations... (Complete abstract click electronic access below) / Mestre
158

O conselheiro/orientador espiritual Frei António das Chagas nas Cartas Espirituais /

Nogueira, Andréa Scavassa Vecchia. January 2019 (has links)
Orientador: Carlos Eduardo Mendes de Moraes / Banca: Brunno Vinicius Gonçalves Vieira / Banca: Helena de Oliveira Belleza Negro / Banca: Marcio Roberto Pereira / Banca: Francisco Claudio Alves Marques / Resumo: Em razão de poucos estudos sobre o autor Frei António das Chagas, esta pesquisa aborda uma de suas principais obras: as Cartas Espirituais. Chagas, nome religioso de António da Fonseca Soares (1631 a 1682), ao se tornar franciscano em 1662, foi representante vivo da dualidade encontrada no seiscentismo português, uma vez que dividiu sua vida entre o laicismo e a religiosidade. A essência do autor, condizente com o período referido, trata das dualidades corpo e alma, condenação e salvação, vícios mundanos e virtudes divinas, uma vez que parte de sua vida foi voltada aos prazeres e à guerra, depois, tocada pela religião. Nessa fase, o Frei produz, entre outros escritos, cartas com um forte apelo místico de uma autêntica poesia religiosa. As Cartas Espirituais resultam de compilação "post mortem" do autor e são apresentadas em dois volumes, perfazendo o total de 380 cartas, escritas entre 1662 a 1682. A obra reflete o momento de sua maturidade espiritual e procura preparar o espírito de seu leitor para o desengano do mundo e a negação de si. Assim, o Frei Chagas compõe discursos articulados por diversos recursos retóricos, produzindo efeitos e sentidos na intenção de comover e persuadir seus destinatários, aconselhando-os e orientando-os na busca da salvação de suas almas. Frei Chagas não foi só o missionário religioso, mas demonstrou experiência literária, que, por meio de suas cartas, transpõe o tempo. Guiado por seu amor a Deus e consciente de si, o seu discurso efetiva... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: Due to few studies about the author Frei António das Chagas, this research addresses one of his main works: the Spiritual Letters. Chagas, religious name of António da Fonseca Soares (1631 to 1682), when becoming a Franciscan in 1662, was a living representative of the duality found in Portuguese seiscentism, since he divided his life between secularism and religiosity. The essence of the author, corresponding to the period referred, deals with the dualities body and soul, condemnation and salvation, worldly vices and divine virtues, since part of his life was turned to pleasures and war, then touched by religion. In this phase, the Friar produces, among other writings, letters with a strong mystical appeal of an authentic religious poetry. The Spiritual Letters result from the author's postmortem compilation and are presented in two volumes, making a total of 380 letters, written between 1662 and 1682. The work reflects the moment of his spiritual maturity and seeks to prepare the spirit of his reader for the disillusionment of the world and the denial of self. Thus, Frei Chagas composes discourses articulated by various rhetorical resources, producing effects and meanings in the intention of moving and persuading its recipients, advising them and guiding them in the search for the salvation of their souls. Frei Chagas was not only the religious missionary, but he demonstrated literary experience, which, through his letters, transposed time. Guided by his love for God and conscious of himself, his effective discourse reiterates and consolidates his "missionary" action, having as main argumentative model of refutation his own worldly experience as poet / military António da Fonseca Soares. In order to analyze these singularities, we resort to the fields of Rhetoric and Poetics... (Complete abstract click electronic access below) / Doutor
159

Da poética movente: uma prática quinhentista em diálogo com Herberto Helder / From the poetic moving: a practice of the sixteenth century in dialogue with Herberto Helder

Picosque, Tatiana Aparecida 28 November 2008 (has links)
osso objetivo, nesta dissertação, é analisar a poética de um século, a do XVI, e a poética de um autor, a de Herberto Helder. Trata-se de produções artísticas que se assemelham, pois, por motivos distintos, privilegiam o processo de criação poética, a obra inacabada, em detrimento ao produto final, a obra acabada. Ao mesmo tempo, demonstraremos que as categorias vigentes no imaginário do senso comum são insuficientes para explicitar poéticas, como estas, moventes. Enquanto obra em processo, constataremos que a produção quinhentista, sendo meio de comunicação social, caracteriza-se pela profusão de variantes, ao passo que a poética herbertiana caracteriza-se pela adoção de um princípio cosmológico: o devir. Pela adesão a este princípio, os poemas herbertianos são concebidos enquanto corpos, passíveis de transmutação e, concomitantemente, desencadeadores de transmutação. A poética herbertiana, ao eleger o devir como fundamento universal do existente, aparece em consonância com as filosofias da imanência e da materialidade da comunicação que, por sua vez, desempenham um papel significativo na cena do pensamento contemporâneo. / Our objective, at this dissertation, is to analyze the poetry of a century, the sixteenth, and the poetry of an author, of Herberto Helder. These are artistic productions similar because, for different reasons, favour the process of creating poetry, the unfinished work, in detriment to the final product, the finished work. At the same time, we´ll demonstrate that the existing categories in the imaginary of the common sense are insufficient to explain poetics, as these, moving. As work in process, we´ll evidence that the production of the sixteenth century, and means of social communication, characterizes by the proliferation of variants, while the poetry of Herberto Helder is characterized for the election adoption of a cosmological principle: the becoming. By the adhesion to this principle, the poems of Herberto Helder are considered as bodies, susceptible to the transmutation and, concomitantly, agents of transmutation. The poetic of Herberto Helder, to elect the becoming as existing universal basis, appears in accord with the philosophies of immanence and the materiality of communication which, in turn, play a important role in the scene of contemporary thought.
160

Jorge de Sena e a recusa dialética ao fingimento pessoano / Jorge de Sena and the dialectic refusal of Pessoas poetic pretense

Araujo, Daiane Walker 05 September 2017 (has links)
O estudo propõe-se a revisitar os desdobramentos da relação intelectual e poética de Jorge de Sena com Fernando Pessoa, vistos da perspectiva dialética na qual assenta o pensamento seniano. Tendo como principal referência crítica os estudos compilados em Fernando Pessoa & Cª Heterónima (1982), procura-se associar o desenvolvimento das teses de Sena sobre o fingimento pessoano, considerando a sua abordagem evolutiva, com diálogos intertextuais, presentes na poesia de Sena, nos quais se verifica a assimilação criativa e a readaptação da lição deixada pelo poeta modernista {s proposições da poética testemunhal. Trata-se de uma relativização da recusa ao fingimento, expressa por Sena em seu importante Pref|cio (1960) { primeira edição de Poesia-I, por meio da qual se busca conciliar a educação que Sena atribui ao conceito estético de Pessoa com a ressonância dessa consciência no interior de sua poesia. / This study proposes to revisit Jorge de Senas intelectual and poetic relationship with Fernando Pessoa by taking into account the dialectical perspective in which Senas thought is grounded. We take as the main critical reference the studies compiled in Fernando Pessoa & Cª Heterónima (1982), in which the development of Senas theses on Pessoas poetic pretense can be associated with intertextual dialogues present in Senas poetry. In this context, we observe Senas creative assimilation and re-adaptation of the lesson left by the modernist poet into the propositions on what he called the poetics of testimony. This means an attenuation of the refusal of Pessoas poetic pretense, first expressed by the author in his important Preface (1960) to the first edition of Poesia-I, by seeking to reconcile the education that Sena attributes to Pessoas aesthetic concept of pretense with the resonance of this consciousness within his own poetry.

Page generated in 0.0354 seconds