A percepção gestual de três licenciandos em situações de uso de representações estruturais químicas (REQ) foi caracterizada em uma disciplina do curso de licenciatura de Metodologia de Ensino de uma universidade pública. Esta percepção foi construída a partir da análise em entrevistas de Lembrança Estimulada por Vídeo (LEV), de uma enquete e da análise de situações de sala de aula de episódios de ensino. A LEV é uma técnica de origem cognitiva que foi adaptada para o estudo em uma abordagem sociocultural. A comparação de dados nesta pesquisa empregou a multimodalidade como modelo teórico e metodológico para caracterizar as interações multimodais em sala de aula. Na categorização de episódios de ensino, adaptamos algumas categorias de Silva (2008) como as operações epistêmicas, a proxêmica e os suportes. Na análise gestual, utilizamos a categorização de Kendon (2004). A percepção gestual foi construída com categorias inspiradas no funcionalismo de Lemke (2009). Contrastamos a análise de aula com a entrevista e a enquete para validar as respostas da entrevista. Os resultados da comparação entre a percepção dos licenciandos contribuíram para diferenciar como cada sujeito identifica sua performance gestual. / The gestural perception of three pre-service teachers has been characterized when using of chemical structural representations (CSR) from public university in a course of Chemistry Teaching. This perception has been constructed with analysis of Stimulated Recall Interviews (SRI), polls and classroom analysis of teaching episodes. SRI is a technique based on cognitive approach which has adapted to sociocultural perspective. We compared data using multimodality as a theoretical methodological model to characterize multimodal interactions at classroom. In categorization of teaching episodes, we adapted some categories from Silva (2008) like epistemic operations, proxemic and media. In gestural analysis, we used Kendon (2004) categories. The gestural perception has been constructed motivate by functionalist of Lemke (2009). We contrast classroom analysis with interviews and polls to increase the reliability of answers in interviews. Results of comparative between pre-service teacher perceptions is some differences how each subject index their gestural performance.

Cette thèse vise à comprendre et à apporter des solutions à la problématique de la baisse du nombre de praticiens ruraux qui touche les vétérinaires en France depuis une trentaine d'années. La population des étudiants vétérinaires est au centre de cette recherche afin d’analyser ce qui les conduit ou non à choisir la pratique rurale. En dépassant les critères socio-démographiques (féminisation, origine urbaine…), le travail se focalise sur les représentations sociales que les étudiants construisent de leur métier et de son environnement spatial tout au long du cursus de formation vétérinaire. Pour cela, l’approche méthodologique utilise des évocations hiérarchisées (n=116), une enquête à grande échelle (n=1508), et une méthodologie originale : des entretiens avec cartes mentales (n=72). Les résultats montrent que les étudiants font évoluer leurs représentations tout au long du parcours mais que de nombreux biais existent. Ceux-ci proviennent en partie du cursus d'enseignement. Ces biais génèrent alors des freins à l'installation en milieu rural qu'il faut surmonter. La seconde partie de la thèse traite donc de la construction et du test d’un dispositif pédagogique sur un échantillon d’étudiants (n=24) dans le cursus vétérinaire, le « jeu de territoire ». Celui-ci permet aux étudiants de mieux appréhender la diversité de la vie de vétérinaire en milieu rural et offre alors une première clé actionnable pour favoriser l’installation en pratique rurale. L’ensemble des résultats produits montrent ainsi que le cursus doit être mobilisé comme une transition, notamment psychosociale, vers le monde professionnel, permettant l’acquisition de nouveaux savoirs en lien avec le territoire d’activité, et dépassant le cadre académique traditionnel. / This thesis aims to understand and provide solutions to the problem of the declining number of rural practitioners that has been affecting veterinarians in France for thirty years. The population of veterinary students is the focus of this research to analyze what led them or not to choose rural practice. To overcome socio-demographic criteria (feminization, urban origin ...), this work focuses on social representations that students build about their future work and its space environment during the curriculum. In this way, a methodological triangulation uses hierarchical evocations (n = 116), a large-scale survey (n = 1508), and an original methodology: interviews with mental maps (n = 72). The results show that students’ representations evolve throughout the course but many biases exist. These come in part from the teaching curriculum. These biases generate barriers to rural facility which may be overcome. The second part of the thesis therefore deals with the construction and the test of a pedagogical tool on a sample of students (n = 24) in the veterinary curriculum, the "territory game". It allows students to better understand the diversity of veterinary rural life and then offers a first operable key to encourage the installation in rural practice. All of these results show that the curriculum must be mobilized as a psychosocial transition, towards the professional world and must allow the acquisition of new knowledge related to the activity territories, beyond the traditional academic setting.

We present a series of improvements to the Hybrid system, a formal theory implemented in Isabelle/HOL to support specifying and reasoning about formal systems using higher-order abstract syntax (HOAS). We modify Hybrid's type of terms, which is built definitionally in terms of de Bruijn indices, to exclude at the type level terms with `dangling' indices. We strengthen the injectivity property for Hybrid's variable-binding operator, and develop rules for compositional proof of its side condition, avoiding conversion from HOAS to de Bruijn indices. We prove representational adequacy of Hybrid (with these improvements) for a lambda-calculus-like subset of Isabelle/HOL syntax, at the level of set-theoretic semantics and without unfolding Hybrid's definition in terms of de Bruijn indices. In further work, we prove an induction principle that maintains some of the benefits of HOAS even for open terms. We also present a case study of the formalization in Hybrid of a small programming language, Mini-ML with mutable references, including its operational semantics and a type-safety property. This is the largest case study in Hybrid to date, and the first to formalize a language with mutable references. We compare four variants of this formalization based on the two-level approach adopted by Felty and Momigliano in other recent work on Hybrid, with various specification logics (SLs), including substructural logics, formalized in Isabelle/HOL and used in turn to encode judgments of the object language. We also compare these with a variant that does not use an intermediate SL layer. In the course of the case study, we explore and develop new proof techniques, particularly in connection with context invariants and induction on SL statements.

We present a series of improvements to the Hybrid system, a formal theory implemented in Isabelle/HOL to support specifying and reasoning about formal systems using higher-order abstract syntax (HOAS). We modify Hybrid's type of terms, which is built definitionally in terms of de Bruijn indices, to exclude at the type level terms with `dangling' indices. We strengthen the injectivity property for Hybrid's variable-binding operator, and develop rules for compositional proof of its side condition, avoiding conversion from HOAS to de Bruijn indices. We prove representational adequacy of Hybrid (with these improvements) for a lambda-calculus-like subset of Isabelle/HOL syntax, at the level of set-theoretic semantics and without unfolding Hybrid's definition in terms of de Bruijn indices. In further work, we prove an induction principle that maintains some of the benefits of HOAS even for open terms. We also present a case study of the formalization in Hybrid of a small programming language, Mini-ML with mutable references, including its operational semantics and a type-safety property. This is the largest case study in Hybrid to date, and the first to formalize a language with mutable references. We compare four variants of this formalization based on the two-level approach adopted by Felty and Momigliano in other recent work on Hybrid, with various specification logics (SLs), including substructural logics, formalized in Isabelle/HOL and used in turn to encode judgments of the object language. We also compare these with a variant that does not use an intermediate SL layer. In the course of the case study, we explore and develop new proof techniques, particularly in connection with context invariants and induction on SL statements.

Bildinformationen erweitern in der heutigen mediensaturierten Umwelt individuelle Erfahrungsräume und verändern so spezifische Wissensinhalte des Menschen. Um externe Repräsentationen als Quelle der Information nutzen zu können, müssen die internen Repräsentationen einen entsprechenden Entwicklungsstand erreicht haben. In den ersten vier Lebensjahren durchlaufen Kinder einen dreistufigen Entwicklungsprozess im repräsentationalen Denken (Perner, 1993) und jede Stufe befähigt sie, kompetenter mit externen Repräsentationen umzugehen. Denken Säuglinge im ersten Lebensjahr in primären Repräsentationen, so erreichen sie ab Mitte des zweiten Lebensjahres eine Entwicklungsstufe, die sie befähigt, multiple mentale Modelle zu gebrauchen, wodurch das Verstehen von Bildinhalten und -funktionen (DeLoache et al., 1998) möglich wird. Im vierten Lebensjahr bildet sich eine erweiterte kognitive Fähigkeit heraus - das Denken über Bilder auf Basis von Metarepräsentationen. Welche Determinanten das frühkindliche Bildverstehen bestimmen und wie sich die Entwicklung in den ersten zwei Lebensjahren vollzieht, wurde in der vorliegenden Dissertation aus theoretischer und empirischer Sicht untersucht. Der theoretische Teil der Arbeit thematisiert das Bildverstehen im Spannungsfeld zwischen repräsentationalen Denken und dem Gebrauch von Symbolen, bevor im empirischen Teil das Bildverstehen in den ersten zwei Lebensjahren auf Grundlage von drei Experimenten beschrieben wird. Im Fokus der Untersuchung standen die Wahrnehmung von zweidimensionalen Bildern und dreidimensionalen Referenten, die Bildhandhabung im Entwicklungsverlauf sowie das intentionale Bildverstehen. Hierfür wurden 92 Kinder zwischen 9 und 24 Monaten im Umgang mit Bildern beobachtet, das Verhalten analysiert und in Bezug auf eine stufenförmige Entwicklung interpretiert. Perners Einordnung des repräsentationalen Denkens in primäre, sekundäre und Metarepräsentationen (Perner, 1993) ließ sich anhand der Ergebnisse für die ersten zwei Lebensjahre abbilden. Das intentionale Bildverstehen konnte zudem als eine Zwischenstufe zwischen Perners sekundären Repräsentationen und Metarepräsentationen herausgestellt werden. Das Verstehen der Bildintention scheint für einen kompetenten Umgang mit Bildern eine zentrale Rolle zu spielen und sollte in zukünftigen entwicklungs- und medienpsychologischen Studien weiter thematisiert werden.

Η μελέτη της πλαστικότητας του ανθρώπινου εγκεφάλου σε όλα τα επίπεδα είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα στην εξερεύνηση της λειτουργίας του εγκεφάλου και παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στον σχεδιασμό θεραπειών αποκατάστασης μετά από εγκεφαλικές και κινητικές βλάβες. Τα τελευταία είκοσι χρόνια έχει καθιερωθεί πλέον η ιδέα ότι ο ώριμος εγκέφαλος μπορεί να ανακατανέμει τις περιοχές του στην περίπτωση μιας βλάβης ή στην περίπτωση περισσότερης χρήσης ή νέας λειτουργίας, αναδιοργανώνοντας έτσι την λειτουργικότητά του. Και ενώ υπάρχουν αρκετές μελέτες σε ζώα και λιγότερες σε ανθρώπους όπου μελετάται η χωρική έκταση των αλλαγών αυτών, λίγες εργασίες υπάρχουν που να μελετούν τη δυναμική των αλλαγών αυτών σε ένα πεδίο χρόνου μερικών ωρών. Η παρούσα διδακτορική διατριβή συνεισφέρει ακριβώς σε αυτόν τον τομέα: τη μελέτη των πλαστικών αλλαγών σε ένα εύρος χρόνου 6 ωρών με διαδοχικές μαγνητοεγκεφαλογραφικές (ΜΕΓ) μετρήσεις ανά μία ώρα της αναπαράστασης των δακτύλων στον πρωτεύοντα σωματοαισθητικό φλοιό. Μέχρι τώρα στην βιβλιογραφία οι μελέτες για βραχύχρονη πλαστικότητα εστίαζαν στη μελέτη αλλαγών μετά από συγκεκριμένη σωματοαισθητική διέγερση για συγκεκριμένο κάθε φορά χρόνο από μερικά λεπτά και έως τρεις με τέσσερις ώρες. Τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών παρουσιάστηκαν διαφορετικά για διαφορετικούς χρόνους μελέτης. Έτσι και για την περίπτωση των δακτύλων στον σωματοαισθητικό φλοιό, μετά από σύντομο χρονικό διάστημα σωματοαιθητικής αλλαγής, η Ευκλείδεια απόσταση μεταξύ των μελετούμενων περιοχών έδειχνε να συρρικνώνεται (Braun et al, 2000; Ziemus et al, 2000) ενώ μετά από περισσότερο χρονικό διάστημα, αυτή να αυξάνεται (Godde et al, 2003; Schaeffer et al, 2004). Η παρούσα μελέτη, συνεισφέρει στην έρευνα της δυναμικής των πλαστικών αλλαγών σε μικρό εύρος χρόνου. Το πρωτόκολλο, είναι εμπνευσμένο από το πρώτο πείραμα πού έδειξε την ύπαρξη πλαστικότητας στον ώριμο εγκέφαλο μέσω της δημιουργίας συνδακτυλίας σε πιθήκους (Allard et al, 1988; 1991). Οι συγγραφείς παρατήρησαν σημαντικές αλλαγές στην αντιπροσώπεση των δύο αυτών δακτύλων στον σωματοαισθητικό φλοιό (Δ3 και Δ4) μετά από 3-7.5 μήνες. Οι δύο περιοχές εμφανίστηκαν ενοποιημένες, και χωρίς την διαχωριστική γραμμή που συνήθως τις διαχωρίζει. Επίσης παρατηρήθηκε η ύπαρξη ιδιοδεκτικών πεδίων που ανταποκρίνονταν στον ερεθισμό και των δύο δακτύλων. Οι συγγραφείς εξέφρασαν αυτό το αποτέλεσμα ως μία ένδειξη του ρόλου του χρονικού συγχρονισμού όπως εκφράζεται και με την αρχή του Hebb για την ομαδοποίηση των εισερχόμενων σημάτων και τον σχηματισμό των ιδιοδεκτικών πεδίων στον φλοιό. Το πρωτόκολλο που χρησιμοποιήθηκε στην παρούσα μελέτη και εμπνευσμένο από το προηγούμενο πείραμα περιλαμβάνει το δέσιμο των δακτύλων του δεξιού χεριού εθελοντών από τον δείκτη (Δ2) έως το μικρό δάκτυλο (Δ5) και τον ξεχωριστό ηλεκτρικό ερεθισμό των Δ2 και Δ5 για τον εντοπισμό της αντιπροσώπευσής τους στον σωματοαισθητικό φλοιό μέσα σε συνολικό χρονικό διάστημα 5.5 ωρών. Οι καταγραφές πραγματοποιήθηκαν με την τεχνική της Μαγνητοεγκεφαλογραφίας, και η ανάλυση έγινε βάσει της μεθόδου της Μαγνητικής Απεικόνισης Πηγών (Μagnetic Source Imaging). H MΕΓ, χάρη της μη αλλοίωσης των μαγνητικών σημάτων από τις ενδιάμεσες δομές του εγκεφάλου χαρίζει καλλίτερο εντοπισμό των ενεργοποιημένων περιοχών. Το κάθε πείραμα αποτελείτο από 7 ΜΕΓ μετρήσεις, με διαλείμματα μεταξύ των μετρήσεων. Η μέση απόσταση μεταξύ των καταγραφών ήταν περίπου 50 λεπτά της ώρας και το κάθε διάλειμμα διαρκούσε μισή ώρα. Η πρώτη καταγραφή έγινε πριν το δέσιμο των δακτύλων. Επίσης καταγραφές της ποσότητας του ηλεκτρικού παλμού (Sensory nerve action potential, SNAP) πάνω στο ωλένιο και μέσο νεύρο γινόταν ταυτόχρονα για την διασφάλιση της σταθερότητας του ηλεκτρικού παλμού που εισέρχεται στο σωματοαισθητικό φλοιό. Δύο πειράματα ελέγχου συμπληρώνουν το πρωτόκολλο, σε μερικούς από τους συμμετέχοντες, ένα με επανάληψη της διαδικασίας χωρίς δέσιμο των δακτύλων μετά από μερικούς μήνες και ένα με συμπληρωματικές ταυτόχρονες μετρήσεις στο άλλο ημισφαίριο. Τέλος η ανατομική μαγνητική τομογραφία, για κάθε συμμετέχοντα λήφθηκε, για επιβεβαίωση του εντοπισμού του ισοδύναμου διπόλου. Μέσω της τεχνικής λοιπόν του ισοδύναμου δίπολου, για κάθε δάκτυλο και κάθε ΜΕΓ καταγραφή κατά την διάρκεια των 5.5 ωρών εντοπίστηκε το ισοδύναμο δίπολο που χαρακτηρίζει το κέντρο βάρους της αντιπροσώπευσης του μεσοποιημένου προκλητού δυναμικού στον πρωτοταγή σωματοαισθητικό φλοιό. Στην συνέχεια ελήφθησαν οι συντεταγμένες του. Μετά την επεξεργασία προ-ανάλυσης του σήματος, μελετήθηκε το ισοδύναμο δίπολο που περιγράφει την κορυφή P30m. Το κύμα P30m προσδιορίζει την είσοδο του ηλεκτρικού σήματος στον σωματοαισθητικό φλοιό. Η θέση του διπόλου κατά τη διάρκεια των μετρήσεων παρουσίασε στατιστικώς σημαντικές αλλαγές, παραμένοντας εντούτοις μέσα στον σωματοαισθητικό φλοιό. Όπως έχει αποδειχθεί και από άλλες μελέτες, στατιστικά σημαντικές αλλαγές στη θέση του ισοδύναμου διπόλου ισοδυναμούν με αλλαγές στην σωματοτοπία (Hodzic et al, 2004; Pleger et al, 2003; 2001). Τα αποτελέσματά λοιπόν έδειξαν ότι συμβαίνουν στατιστικώς σημαντικές αλλαγές στην Ευκλείδεια απόσταση (ΕΑ) των περιοχών μέσα στις 5 περίπου ώρες που διαρκεί η ‘τεχνητή συνδακτυλία’ που επιβάλαμε. Αναλυτικά, και όπως φαίνεται στην Εικόνα 1, στην διάρκεια της πρώτης μισής ώρας, μια μείωση της ΕΑ μεταξύ του δεύτερου (Δ2) και πέμπτου δακτύλου (Δ5) έλαβε χώρα ακολουθούμενη από μία αύξηση της ΕΑ για τις επόμενες δύο ώρες. Στη συνέχεια, ξεκινάει μια μείωση της ΕΑ η οποία διαρκεί πάλι περίπου 2 ωρες. Σημειώνουμε εδώ ότι στα πειράματα ελέγχου, δεν παρατηρήθηκαν αλλαγές στην ΕΑ μεταξύ των δακτύλων, κάτι που μας κάνει να πιστεύουμε ότι η αλλαγές στην ΕΑ οφείλονται αποκλειστικά στην νέα σωματοαισθητική κατάσταση που δημιουργήθηκε με το δέσιμο των δακτύλων. Οι παρατηρούμενες αλλαγές, οι οποίες συμβαίνουν καθ’ όλη τη διάρκεια των έξι ωρών, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι συμβαίνει μία συνεχής ανακατανομή (remapping) των περιοχών των δύο δακτύλων στη διάρκεια του χρόνου αυτού. Σημειώνουμε εδώ ότι στα πειράματα ελέγχου, δεν παρατηρήθηκαν αλλαγές στην ΕΑ μεταξύ των δακτύλων, κάτι που μας κάνει να πιστεύουμε ότι οι αλλαγές στην ΕΑ οφείλονται αποκλειστικά στην νέα σωματοαισθητική κατάσταση που δημιουργήθηκε με το δέσιμο των δακτύλων. Επειδή ενδείξεις δεν έχουμε για αλλαγή στην ισχύ του διπόλου συμπεραίνουμε ότι οι αλλαγές αυτές οφείλονται σε μετατόπιση και όχι σε εξάπλωση των αντίστοιχων περιοχών της αντιπροσώπευσης των δακτύλων. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι οι αλλαγές που παρατηρήσαμε συμβαδίζουν με αλλαγές άλλων ερευνητών στον σωματοαισθητικό φλοιό, ανάλογα με τον χρόνο της παρατήρησης. Δηλαδή, παρόμοιες αλλαγές συμβαίνουν στους αντίστοιχους χρόνους. Αναλυτικά, αύξηση της ΕΑ έχει παρατηρηθεί σε μικρά χρονικά διαστήματα ενώ μείωση της ΕΑ μετά από μεγαλύτερα (της τάξεως των μερικών ωρών) διαστήματα μετά από κάποια σωματοαισθητική αλλαγή/τροποποίηση. Τα αποτελέσματά μας λοιπόν ενοποιούν τα προηγούμενα αποτελέσματα παρουσιάζοντας ένα ενοποιημένο χρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο παρουσιάζονται οι αλλαγές αυτές. Ένα συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί είναι ότι η ανακατανομή των ιδιοδεκτικών πεδίων των νευρώνων του σωματοαισθητικού φλοιού γίνεται με μη γραμμικό τρόπο. Ο εγκέφαλος προκειμένου να προσδιορίσει τις ομάδες νευρώνων που αναπαριστούν καλλίτερα τη νέα σωματοαισθητική πραγματικότητα ανακαταμερίζει τις δυνάμεις του και επαναπροσδιορίζει τα όριά του. Η αναδιάρθρωση των χαρτών του εγκεφάλου σε τόσο μικρά χρονικά διαστήματα έχει αποδοθεί σε μεταβολή της αναστολής. Το γεγονός ότι οι αλλαγές αυτές στην αναπαράσταση των δακτύλων Δ2 και Δ5 έγιναν τόσο γρήγορα δεν πρέπει να μας εκπλήσσει καθώς μελέτες σε in vivo και in vitro έχουν αποδείξει ότι παρόμοιες αλλαγές στο συναπτικό επίπεδο συμβαίνουν σε χρονικά όρια παρόμοια με αυτά του πειράματός μας, όπως στο LTP και LTD. Επίσης, άλλοι μηχανισμοί όπως αυτοί της ομοιόστασης συμμετέχουν ενεργά σε παρόμοιες περιπτώσεις που έχει παρουσιαστεί πλαστικότητα μετά από αλλαγή στην σωματοαισθητική εμπειρία. Η παρούσα μελέτη εκτός του ότι θέτει ένα χρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο, διαφορετικές αλλαγές στην ΕΑ λαμβάνουν χώρα, αποτελεί μια πρώτη ένδειξη της σημαντικότητας του χρόνου ως παραμέτρου σε ηλεκτροφυσιολογικές μετρήσεις. / The adult primary somatosensory cortex (SI) exhibits a detailed topographic organization of the hand and fingers, which undergoes plastic reorganizational changes following modifications of the sensory input. Although the spatial properties of these changes have been extensively investigated, little is known about their temporal dynamics. The current PhD thesis, contributes exactly to this field: to the study of plastic changes in time frame of 6 hours with consecutive Magnetoencephalographic measurements every hour. The inspiration for the protocol came from the finger webbing paradigm first employed to study adult human representational plasticity. In this paradigm of finger webbing, 4 fingers are temporarily webbed together, hence modifying their sensory feedback, for about 6 hours. We used Magnetoencephalography, a non invasive technique to study magnetic fields of the human brain, in order to measure changes in the hand representation in SI, before, during, and after finger webbing for this time frame of 6 hours. Cortical sources representing the index and little finger were localized using electric current stimulation and with the Equivalent Current Dipole method for all the recording sessions. Our results showed a decrease in the Euclidean distance (ED) between the cortical sources of the index and small finger 30 min after webbing, followed by an increase lasting for about 2 h after webbing, which was followed by a return toward baseline values. These results provide a unique frame in which the different representational changes occur, merging previous findings that were only apparently controversial, in which either increases or decreases in ED were reported after sensory manipulation for relatively long or short duration, respectively. Moreover, these observations further confirm that the mechanisms that underlie cortical reorganization are extremely rapid in their expression and, for the first time, show how brain reorganization occurs over time.

We present a series of improvements to the Hybrid system, a formal theory implemented in Isabelle/HOL to support specifying and reasoning about formal systems using higher-order abstract syntax (HOAS). We modify Hybrid's type of terms, which is built definitionally in terms of de Bruijn indices, to exclude at the type level terms with `dangling' indices. We strengthen the injectivity property for Hybrid's variable-binding operator, and develop rules for compositional proof of its side condition, avoiding conversion from HOAS to de Bruijn indices. We prove representational adequacy of Hybrid (with these improvements) for a lambda-calculus-like subset of Isabelle/HOL syntax, at the level of set-theoretic semantics and without unfolding Hybrid's definition in terms of de Bruijn indices. In further work, we prove an induction principle that maintains some of the benefits of HOAS even for open terms. We also present a case study of the formalization in Hybrid of a small programming language, Mini-ML with mutable references, including its operational semantics and a type-safety property. This is the largest case study in Hybrid to date, and the first to formalize a language with mutable references. We compare four variants of this formalization based on the two-level approach adopted by Felty and Momigliano in other recent work on Hybrid, with various specification logics (SLs), including substructural logics, formalized in Isabelle/HOL and used in turn to encode judgments of the object language. We also compare these with a variant that does not use an intermediate SL layer. In the course of the case study, we explore and develop new proof techniques, particularly in connection with context invariants and induction on SL statements.

Submitted by Edileide Reis (leyde-landy@hotmail.com) on 2013-05-13T19:08:18Z No. of bitstreams: 2 Mariana Fagundes de Oliveira P2.pdf: 929031 bytes, checksum: 52d1ca8a565e251f55ea6f25ee989211 (MD5) Mariana Fagundes de Oliveira P1.pdf: 1290183 bytes, checksum: 1e51a681bd31465bfc4f0c538c8f35cc (MD5) / Approved for entry into archive by Alda Lima da Silva(sivalda@ufba.br) on 2013-05-16T17:08:52Z (GMT) No. of bitstreams: 2 Mariana Fagundes de Oliveira P2.pdf: 929031 bytes, checksum: 52d1ca8a565e251f55ea6f25ee989211 (MD5) Mariana Fagundes de Oliveira P1.pdf: 1290183 bytes, checksum: 1e51a681bd31465bfc4f0c538c8f35cc (MD5) / Made available in DSpace on 2013-05-16T17:08:52Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Mariana Fagundes de Oliveira P2.pdf: 929031 bytes, checksum: 52d1ca8a565e251f55ea6f25ee989211 (MD5) Mariana Fagundes de Oliveira P1.pdf: 1290183 bytes, checksum: 1e51a681bd31465bfc4f0c538c8f35cc (MD5) Previous issue date: 2009 / Os papéis temáticos Agente e Paciente constituem o objeto de estudo deste trabalho, cujos objetivos são caracterizá-los – com base em dados da língua portuguesa, no domínio do predicador verbal, considerando o predicado global e o contexto situacional – em propriedades semânticas prototípicas e não-prototípicas, na perspectiva da Semântica Lexical e numa abordagem representacional ou mentalista; num estudo descritivocomparativo em textos do português arcaico e do português europeu contemporâneo nas modalidades oral e escrita, listar os verbos com que ocorrem nos corpora de pesquisa os diferentes tipos de Agente e de Paciente propostos, procurando alguma situação de mudança ao nível da estrutura temática dos verbos, e descrever as configurações sintáticas do Agente e do Paciente, numa abordagem diacrônica que incide na relação entre a sintaxe e a semântica. Na bibliografia sobre o assunto, o Agente e o Paciente recebem definições variáveis, por vezes imprecisas. Neste estudo, tentando uma melhor compreensão dessas noções, é apresentada uma classificação para o Agente e para o Paciente, trabalhando com seis propriedades semânticas: desencadeador, controle, intenção, causa, afetado e experienciador. Desta forma, são propostos dois tipos de Agente: Agente prototípico e Agente afetado, e três tipos de Paciente: Paciente prototípico, Paciente experienciador e Paciente agentivo, num continuum que vai do Agente e do Paciente mais prototípicos ao Agente e ao Paciente menos prototípicos; no ponto em que se apresenta, no continuum, o Agente menos prototípico, é quando começa o Paciente prototípico, e, vice-versa, no ponto onde se apresenta o Paciente menos prototípico, que é o Paciente agentivo, é quando começa o Agente mais prototípico. Listando os verbos com que ocorrem os diferentes tipos de Agente e de Paciente nos corpora diacrônicos analisados, não foi verificada nenhuma situação de mudança da estrutura temática dos verbos; foi possível, porém, em relação ao Paciente agentivo, traçar um grupo específico de verbos que o selecionam. Quanto às configurações sintáticas do Agente e do Paciente, foi constatada alguma mudança na história do português, e, comparando as modalidades oral e escrita da língua, verificada alguma diferença. / Salvador

Esta dissertação é sobre filosofia do entendimento. Buscaremos responder questões como: O que é o conteúdo de um pensamento? Como entendemos um conteúdo de um pensamento? Como se dá uma deliberação? Qual o papel do conteúdo do pensamento em uma deliberação? Que tipo de acesso temos ao conteúdo do pensamento? Para tanto, nos deteremos em analisar a filosofia anti-individualista de Tyler Burge a partir das objeções levantadas por Åsa Wikforss (2006), que defende que o Princípio de Frege é incompatível com a teoria do entendimento incompleto e que a noção burgeana de conteúdo não é capaz de desempenhar à função de capturar a perspectiva cognitiva de primeira pessoa. Veremos como a leitura burgeana do Princípio de Frege é capaz de dissolver a incompatibilidade alegada. Defenderemos a tese de que o conteúdo do pensamento na concepção anti-individualista é capaz de capturar a perspectiva cognitiva de primeira pessoa mediante uma compreensão aprofundada do papel do conteúdo representacional na deliberação, considerando sua inserção no sistema filosófico de Burge que o relaciona com a teoria das garantias epistêmicas e da percepção. Ao atentarmos para a distinção entre significado lexical e significado de tradução, apresentaremos um argumento em defesa da tese de que a teoria do entendimento anti-individualista explica melhor a perspectiva cognitiva e é mais condizente com a prática comum do que as teorias do conteúdo que residem no plano de fundo da interpretação de Wikforss acerca do Princípio de Frege. Por fim, proporemos e defenderemos uma leitura alternativa do Princípio de Frege que julgamos exprimir melhor tanto a visão anti-individualista quanto a fregeana. / This thesis is concerned with the philosophy of understanding. We will try to answer questions such as: What is thought content? How do we understand a thought content? How do we deliberate? What is the role of a thought content in a deliberation? What kind of access do we have to a thought content? For this, we will focus on analyzing the anti-individualist philosophy of Tyler Burge with respect to the objections raised by Åsa Wikforss (2006), who argues that Frege's Principle is incompatible with the Theory of Incomplete Understanding and that the Burgean notion of content is not able to fulfill the function of capturing the cognitive perspective from a first person point of view. We shall see how the Burgean reading of Frege's Principle is capable of dissolving the alleged incompatibility. We will defend the thesis that thought content on the anti-individualist account is capable of capturing the cognitive perspective of the first person point of view through a deep comprehension of the role of the representational content in deliberation, considering that‟s insertion in the philosophical system of Burge‟s, who connects it with the theories of epistemic warrants and of perception. Moreover, when we look at the distinction between lexical meaning and translational meaning, we will present an argument in defense of the thesis that the anti-individualist theory of understanding better explains the cognitive perspective and is more genuine to the common practice than the content theories which are on the background of Wikforss‟ interpretation of the Frege‟s Principle. Finally, we will propose and defend an alternative reading of Frege's Principle that we think will better capture both the anti-individualistic and the Fregean views.

Este trabalho tem por objetivo verificar, a partir do recorte de um dado discurso musical (rap), como os jovens das periferias urbanas brasileiras têm representado discursivamente o social. Sob esse aspecto, a representação dos atores sociais no discurso é o principal foco analítico, tendo como perspectivas teóricas de estudo a Análise Crítica do Discurso (doravante ACD), e a lingüística funcional sistêmica (doravante LFS) no que diz respeito a questões de linguagem. O trabalho apresenta uma introdução na qual são apontadas características de grupos musicais diretamente afetados por conflitos sociais, destacando-se como corpus de trabalho o discurso musical dos Racionais MCs e seguindo-se de uma contextualização histórica do grupo e do movimento hip- hop. Em seguida, apresentam-se, no capítulo teórico, as matérias ligadas diretamente ao objeto de estudo (discurso, ideologia e tipos de significado), ao mesmo tempo em que é feita uma apresentação da linha teórica utilizada e da orientação assumida pelos autores de referência para o trabalho (Fairclough e Halliday). Logo depois, no capítulo metodológico, são descritas as etapas de construção da pesquisa, observando-se os seguintes aspectos: 1) apresentação dos critérios de constituição do corpus, destacando o interesse pelo estilo rap, através de suas principais características, até delimitar as músicas do grupo Racionais MCs para análise; 2) descrição do corpus, a partir de uma característica particular (gangstar rap), com posterior explicação da metodologia criada aqui para sua análise; 3) explicação da categoria analítica utilizada (a representação dos atores sociais), através de exemplos dados pelo seu autor (van Leeuwen, 1996) e outros encontrados no próprio corpus. A análise volta-se, inicialmente, para a observação do significado representacional enfocando as estratégias de representação dos atores sociais utilizadas pelo discurso rap; e, num segundo momento, revela uma prática de polarização, a partir da qual se traça a identidade discursiva do grupo Racionais MCs e sua alteridade (significado identificacional). Com os resultados obtidos, foi possível refletir sobre uma forma de representar o mundo, realizada atualmente por alguns jovens oriundos de comunidades periféricas. Dessa forma, foi possível perceber como os sentidos produzidos por eles podem revelar aspectos significativos de uma nova ordem social brasileira / This dissertation aims at exploring how the youth of Brazilian urban peripheries have been representing their social reality in discourse, on the basis of a study of a given musical genre (rap). To achieve this aim, the main analytical focus of this research is on the discursive representation of social actors, from the perspective of Critical Discourse Analysis (henceforth CDA), and that of systemic functional linguistics (henceforth SFL). The introduction of this dissertation deals with the most prominent features of musical groups directly affected by social conflicts, and singles out for corpus of this research the musical discourse of Racionais MC's, a group from São Paulo. The introduction also presents a historical contextualization of the emergence of the group and that of the hip-hop movement. In the theoretical chapter, conceptual categories directly related to the object of study of this research (discourse, ideology and types of meaning) are presented, as well as the theoretical principles in Faircloughs (CDA) and Hallidays (SFL) frameworks. The chapter which introduces the methodology describes the different stages in the construction of the research: 1) it first introduces the criteria in the constitution and delimitation of the corpus; 2) next, it describes the corpus and how it was narrowed down to one particular kind of artistic phenomenon within hip-hop ( gangstar rap ); 3) finally, it introduces an explanation of the analytical category adopted in the research (the representation of social actors in discourse), with examples given by its author (van Leeuwen, 1996) and others found in the corpus itself. The analysis focusses on the strategies used by producers of rap to represent social actors in discourse (representational meaning); in doing this, it reveals a practice of polarization in discourse, on the basis of which the discursive identity of the group Racionais MC's is constructed, as well as its alterity (identificational meanings). The analyses confirm previous research by Herchmann (2005), who argues that the discursive construction of social reality that is carried out at present by some young people in urban peripheries emphasizes fragmentation and conflict. Results of the analyses also suggest that the social meanings produced by Racionais MCs reveal significant aspects of a new Brazilian social order