• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 53
  • 40
  • 34
  • 13
  • 4
  • 3
  • 2
  • 2
  • 1
  • Tagged with
  • 194
  • 184
  • 180
  • 64
  • 44
  • 44
  • 39
  • 39
  • 37
  • 36
  • 33
  • 30
  • 28
  • 26
  • 24
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
91

The Detection of Cognitive Activity within a System-paced Dual-state Selection Paradigm Using a Combination of fNIRS and fTCD Measurements

Faress, Ahmed 22 November 2012 (has links)
Functional neuroimaging techniques such as near-infrared spectroscopy (NIRS) have been studied in brain-computer interface (BCI) development. Previous research has suggested that the addition of a second brain-monitoring modality may improve the accuracy of a NIRS-BCI. The objective of this study was to determine whether the classification accuracies achievable by a multimodal BCI, which combines NIRS and transcranial Doppler ultrasonography (TCD) signals, can exceed those attainable using a unimodal NIRS-BCI or TCD-BCI. Nine able-bodied subjects participated in the study. Simultaneous measurements were made with NIRS and TCD instruments while participants were prompted to perform a verbal fluency task or to remain at rest, within the context of a block-stimulus paradigm. In five of nine (55.6%) participants, classification accuracies with the NIRS-TCD system were significantly higher (p<0.05) than with NIRS or TCD systems alone. Our results suggest that multimodal neuroimaging may be a promising approach towards improving the accuracy of future BCIs.
92

The Detection of Cognitive Activity within a System-paced Dual-state Selection Paradigm Using a Combination of fNIRS and fTCD Measurements

Faress, Ahmed 22 November 2012 (has links)
Functional neuroimaging techniques such as near-infrared spectroscopy (NIRS) have been studied in brain-computer interface (BCI) development. Previous research has suggested that the addition of a second brain-monitoring modality may improve the accuracy of a NIRS-BCI. The objective of this study was to determine whether the classification accuracies achievable by a multimodal BCI, which combines NIRS and transcranial Doppler ultrasonography (TCD) signals, can exceed those attainable using a unimodal NIRS-BCI or TCD-BCI. Nine able-bodied subjects participated in the study. Simultaneous measurements were made with NIRS and TCD instruments while participants were prompted to perform a verbal fluency task or to remain at rest, within the context of a block-stimulus paradigm. In five of nine (55.6%) participants, classification accuracies with the NIRS-TCD system were significantly higher (p<0.05) than with NIRS or TCD systems alone. Our results suggest that multimodal neuroimaging may be a promising approach towards improving the accuracy of future BCIs.
93

ANALYSIS OF STUDENT & TEACHER OUTCOMES FROM PRE-EXISTING DATA OBTAINED THROUGH THE LOW INCIDENCE INITIATIVE: TEACHING ACADEMIC AGE-APPROPRIATE LEARNING VIA COMMUNICATION PROJECT

Holman, April M. 01 January 2011 (has links)
Students with significant cognitive disabilities frequently exhibit reduced communicative and academic competence. The Low Incidence Initiative (LII) project was a professional development model designed to train school-based teams to facilitate increased communicative and academic competence with such students via distance-technology coaching. This study analyzed pre-existing data from year one of the LII. Data were analyzed to determine effectiveness of the project on communication status of students and on training school personnel to accurately identify student levels of communication, and for overall satisfaction with the project. Results indicated that all student participants demonstrated improvement in expressive communication output. 100% of students who required augmentative and alternative communication (AAC) increased in the complexity of AAC used. Some improvement in school personnel’s identification of student communication levels was demonstrated, however, the continued discrepancy between LII staff and school personnel indicates a need for additional training in this area. Qualitative analysis of survey question responses, and other anecdotal information, revealed an overwhelming satisfaction with the LII model, increased communicative sophistication of students, improvements in collaborative teaming, increased access to general curriculum for students, and improvement in school personnel skill-level. Implications of the results of this study and areas for future research are discussed.
94

Augmentinės ir alternatyvios komunikacijos taikymas, ugdant ikimokyklinio amžiaus vaikus, turinčius autizmo spektro sutrikimų / The peculiarities of augmentative and alternative communication use for pre-school children with autism spectrum disorders

Voleikaitė, Indrė 17 July 2014 (has links)
Bakalauro darbe nagrinėjami augmentinės ir alternatyiosios komunikacijos taikymo ikimokyklinio amžiaus vaikams, turintiems autizmo spektro sutrikimų ypatumai. Siekta nustatyti, kaip komunikuoja autizmo spektro sutrikimų turintys vaikai, kokias augmentinės ir alternatyvios komunikacijos priemones naudoja. Tyrime dalyvavo 11 pedagogų (logopedai, auklėtojai), dirbantys ikimokyklinėse įstaigose ir ugdantys autizmo spektro sutrikimų turinčius vaikus. Pusiau struktūruoto interviu metodu atliktas tyrimas, kuriuo buvo norima nustatyti augmentinės ir alternatyvios komunikacijos taikymo ypatymus, ugdant ikimokyklinio amžiaus vaikus, turinčius autizmo spektro sutrikimų. Atlikus tyrimą paaiškėjo, jog vaikai, turintys autizmo spektro sutrikimų nesupranta komunikavimo paskirties, nenaudoja kalbos bendravimui. Autizmo spektro sutrikimų turintys vaikai geba bendrauti verbaliai arba neverbaliai. Dažniau pasireiškia neverbalus bendravimas naudojant simbolius, gestus, mimiką. Šių vaikų komunikacinių ir bendravimo gebėjimų ugdymui naudojama augmentinė ir alternatyvioji komunikacija. Pedagogai, mokydami vaikus augmentinės ir alternatyviosios komunikacijos dažniausiai naudoja vaizdines priemones. Pedagogai, dirbantys su autistiškais vaikais, jų komunikaciniams gebėjimams ugdyti derina tarpusavyje šias augmentinės ir alternatyviosios komunikacijos priemones: gestai; simboliai; gestai – simboliai; simboliai – daiktai; simboliai – kalba; gestas – kalba. Pedagogams didžiausių sunkumų taikant... [toliau žr. visą tekstą] / This bachelor’s work analyses augmentative and alternative communication use for pre-school age children with autism spectrum disorders. The goal is to determine how children that have autism spectrum disorders communicate, which augmentative and alternative communication means they use. The study was participated by 11 pedagogues (speech therapists, preceptors) which work in pre-school institutions and are working with children that have autism spectrum disorders. A study was done in a semi structured interview method to determine augmentative and alternative communication application peculiarities in developing pre-school age children that have autism spectrum disorders. The study showed that children with autism spectrum disorders do not understand communication purpose and they do not use speech to communicate. Children with autism spectrum disorder are able to interact verbally and nonverbally. More often reported use of nonverbal interaction which is being used through symbols, gestures, mimics. To develop those children ability to communicate and interact, augmentative and alternative communication is being used. Pedagogues that work with autistic children to develop a child’s communication abilities combine the use of these augmentative and alternative communication tools: gesture; symbols; gesture – symbols; symbols – objects; symbols – speech; gesture – speech. The biggest difficulty for pedagogues to apply augmentative and alternative communication is the negative... [to full text]
95

Uso da comunicação alternativa no autismo : um estudo sobre a mediação com baixa e alta tecnologia

Bonotto, Renata Costa de Sá January 2016 (has links)
Entre outras características, o autismo tem desdobramentos na habilidade de uma pessoa compreender e se expressar por meio de recursos simbólicos. O contexto desta tese é a Tecnologia Assistiva, área da Comunicação Aumentativa e Alternativa (CAA) aplicada aos processos de aprendizagem mediada de crianças com autismo. A CAA, por definição, consiste em um sistema integrado de símbolos, recursos, técnicas e estratégias. Para subsidiar a pesquisa, planejamos e implementamos uma intervenção junto a três mães para a orientação quanto à implementação de CAA com recursos de baixa e alta tecnologia junto a seus filhos, crianças de 5 a 8 anos, visando ao desenvolvimento da comunicação no cotidiano. O objetivo geral da pesquisa consistiu em analisar os processos de mediação para pôr em curso o desenvolvimento da linguagem e da comunicação dessas crianças. Tratou-se de uma pesquisa de natureza qualitativa baseada nos pressupostos da Teoria Sócio-Histórica e da metodologia de pesquisa-ação. Os materiais e instrumentos de pesquisa incluíram análise documental, observações, análises de registros em áudio e vídeo, diário de campo, materiais produzidos no período de intervenção além da Matriz de Comunicação (ROWLAND, 1996). Discutimos os dados gerados referentes a instrumentos de avaliação para definir o perfil da criança e nortear a definição de objetivos de intervenção; referentes a nosso programa de intervenção; referentes à mediação com CAA para desenvolvimento da comunicação e referentes à dimensão afetiva da mediação com CAA. Os resultados indicam que a Matriz de Comunicação é um instrumento adequado para avaliar o nível de desenvolvimento de habilidades de comunicação e nortear a definição de objetivos de intervenção com CAA com crianças com autismo que não falam. Um programa colaborativo para implementar CAA deve ser sensível ao contexto e a suas necessidades enquanto provê apoios onde são necessários para promover a aderência e a consecução dos objetivos. Durante o processo, percebemos o entrelaçamento da mediação simbólica, da mediação do desempenho e da mediação afetiva na implementação e uso da CAA. A partir de uma perspectiva epistêmica Sócio-Histórica, concluímos que a CAA, enquanto sistema, se configura como artefato cultural potente de mediação que engloba simultaneamente símbolos e instrumentos. No entanto, a mediação não existe per se, se realiza na e pela ação conjunta, de processos interpsicológicos rumo aos intrapsicológicos, na mediação da ação e também da afetividade. Uma vez que esse conjunto de elementos funcionam de modo sinérgico no uso da CAA, observamos o estabelecimento de sentidos mutuamente compartilhados, o desenvolvimento da função comunicativa bem como a regulação do comportamento da criança com autismo. No nível macro, reside o potencial da CAA para fornecer os apoios para o acesso à informação e a superação das barreiras de comunicação, à medida que se amplia a participação social de pessoas com autismo com limitações na fala. / Among other features, autism has consequences on people’s ability to understand and express themselves through symbolic resources. The context of this thesis is in the Assistive Technology field of Augmentative and Alternative Communication (AAC) as applied to mediated learning processes children with autism. AAC, by definition, consists of an integrated system of symbols, resources, techniques and strategies. We planned and implemented an intervention with three mothers for guidance on the implementation of AAC with their 5-8 years old autistic children. The intervention aimed at the development of communication in daily life. The overall objective of the research was to analyze the mediation process to put language and communication development in progress. It is a qualitative research based on the principles of the Socio-Historical Theory and action research methodology. Materials and research strategies included document analysis, observations, analysis of audio and video recordings, field notes, materials produced during the intervention period as well as the Communication Matrix (ROWLAND, 1996). We discussed data related to assessment tools to define children’s profile and guide the definition of objectives for intervention; data from our intervention program; data from mediation with AAC to foster the development of communication and data from the affective dimension of mediation with AAC. According to results, the Communication Matrix proved to be an adequate tool to assess the level of development of communication skills and to guide the establishment of intervention objectives with AAC for children with autism who do not speak. A collaborative program for AAC implementation with the family should be sensitive to a family’s context and needs while providing support where needed to foster adherence and accomplishment of goals. During the process, we noticed an intertwining of three types of mediation: symbolic, performance and affect mediation in the implementation and use of AAC. From a Socio-Historical epistemic perspective, we conclude that, taken as a system, AAC consists of a powerful cultural artifact of mediation, which simultaneously encompasses symbols and instruments. However, mediation does not exist per se. Mediation takes place in and by joint action, from interpsychological through intrapsychological processes, where performance and affect mediation also play a role. Once that set of elements work synergistically in the use of AAC, we can expect the emergence of shared meanings, the development of communicative functions and the regulation of the child’s behavior in the micro level. In the macro level lies the potential of AAC for bridging gaps for access to information and overcoming communication barriers as social participation of people with autism with limited speech increases. / Entre otras características, el autismo tiene consecuencias en la capacidad de una persona para comprender y expresarse a través de recursos simbólicos. El contexto de esta tesis es la Tecnología Asistida en el ámbito de la Comunicación Aumentativa y Alternativa (CAA) aplicada a los procesos de aprendizaje mediado en niños con autismo. CAA, por definición, consiste en un sistema integrado de símbolos, características, técnicas y estrategias. Para apoyar la investigación, planificamos e implementamos una intervención con tres madres para orientarlas sobre la aplicación de CAA con recursos de baja y alta tecnología a sus hijos de entre 5 y 8 años con objetivo de desarrollar la comunicación en la vida cotidiana. El objetivo general de la investigación fue analizar el proceso de mediación para poner en marcha el desarrollo del lenguaje y la comunicación de los niños. Esta fue una investigación cualitativa basada en los fundamentos de La teoría Socio-Histórico y metodología de investigación. Los materiales e instrumentos de investigación incluyen el análisis de documentos, observaciones, análisis de registros de audio y video, diario de campo e materiales producidos durante el período intervención, además de la Matriz de Comunicación (ROWLAND, 1996). Se discuten los datos producidos en relación a los instrumentos de evaluación para definir el perfil del niño y orientar a la definición de los objetivos de la intervención; en relación con el programa de intervención; en ilación a la mediación con la CAA para el desarrollo de la comunicación y la relación con la dimensión afectiva de la intercesión con la CAA. Los resultados indican que la Matriz de Comunicación es una herramienta apropiada para evaluar el nivel de desarrollo de las habilidades de comunicación y guiar el desarrollo de los objetivos para la con CAA en niños con autismo que no hablan. El programa de colaboración para poner en práctica CAA debe ser sensible al contexto y a las necesidades al mismo tiempo que proporciona apoyo donde sea necesario para promover la adhesión y el logro de las metas. Durante el proceso, nos dimos cuenta de la coorelación de la mediación simbólica, el rendimiento de la mediación y la mediación afectiva en la implementación y uso de la CAA. Desde una perspectiva epistémica socio-histórica, llegamos a la conclusión de que la CAA, como sistema, se configura como un poderoso artefacto de mediación cultural que abarca simultáneamente ambos símbolos e instrumentos. Sin embargo, la mediación no existe per se. La mediación se lleva a cabo en y por la acción conjunta de los procesos inter-psicológicos hacia los intra-psicológicos en la mediación de la acción y también la afectividad. Una vez que este conjunto de elementos trabajan de forma sinérgica en el uso de CAA, se pudo comprobar la creación de significados compartidos mutuamente, el desarrollo de la función comunicativa y la regulación del comportamiento del niño con autismo. A nivel macro, el potencial de la CAA es proporcionar apoyo para el acceso a la información y la superación de las barreras de comunicación, al extender la participación social de las personas con autismo con habla limitada.
96

Metodologia Problematizadora na formação de graduandos de Pedagogia em Comunicação Alternativa / Problematization methodology and primary training of teachers in alternative comunication

Carolina Rizzotto Schirmer 27 February 2010 (has links)
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado do Rio de Janeiro / A formação inicial de professores se constitui como objeto desta tese. Na presente pesquisa pretendi planejar, implementar e avaliar a eficácia de um programa de formação inicial de professores para atuar com Tecnologia Assistiva, principalmente com a Comunicação Alternativa e Ampliada, por meio de metodologia problematizadora. Para responder à pergunta principal do estudo A formação inicial de professores para atuar com TA, principalmente com a CAA, através de metodologia problematizadora favorece a modificação das preconcepções sobre deficiência e práticas desses futuros professores? foi necessário conhecer as concepções dos alunos de Pedagogia, assim como envolvê-los no planejamento do curso. Outro elemento fundamental na proposta de formação foi a Metodologia da Problematização aplicada a questões educacionais , que estimula o trabalho reflexivo, criativo e colaborativo. A pesquisa foi desenvolvida em dois estudos, durante o período de agosto de 2008 a dezembro de 2010. Uma pesquisa ação foi desenvolvida com 37 alunos da graduação do curso de Pedagogia, duas professoras responsáveis pela disciplina, 26 alunos com deficiência sem fala articulada, com idades entre 8 e 32 anos, cinco professoras de uma escola especial da rede pública de ensino. Os estudos foram desenvolvidos na Faculdade de Educação da UERJ em salas de aula e no Laboratório de Tecnologia Assistiva/Comunicação Alternativa (Lateca) e numa escola especial. Foram utilizados questionários, filmagens, vídeos e vários recursos de tecnologia assistiva. Os procedimentos metodológicos foram os seguintes: 1. Aplicação de questionário com objetivo duplo caracterizar os graduandos de Pedagogia e apreender suas concepções a respeito de Educação Inclusiva, deficiência, TA e CAA. 2. Com base na análise dos questionários, levantei o perfil dos alunos, suas expectativas em relação a essa formação e as sugestões que direcionaram o planejamento e a implementação da oferta das aulas expositivas e das atividades práticas. 3. Oferta de aulas expositivas, acompanhadas de farto material audiovisual e do desenvolvimento de atividades práticas, que versaram sobre os seguintes temas: linguagem, comunicação e interação, deficiência, TA e CAA. 4. Os graduandos observaram, planejaram e desenvolveram uma proposta de intervenção direta para alunos com deficiência. Os estudos apontaram que houve modificação das concepções dos graduandos em relação aos conceitos de deficiência, TA e CAA. Os dados revelaram ainda que esse trabalho proporcionou aos graduandos uma oportunidade real de exercício da prática, com as seguintes características: partindo da observação da realidade de uma sala de aula ou sala de atendimento especializado, identificar problemas pedagógicos e escolher um deles como foco de uma investigação; refletir sobre os possíveis fatores e determinantes principais do problema selecionado e definir os pontos-chave do estudo; investigar esses pontos-chave; buscar informações em diversas fontes e analisá-las para responder ao problema, compondo, assim, a teorização; elaborar hipóteses de solução para o problema; e, por fim, aplicar uma ou mais das hipóteses de solução, como um retorno do estudo à realidade investigada. Verifiquei também, ao final do estudo, a imensa gama de recursos e estratégias de CAA, a adequação de material pedagógico e os recursos de acesso ao computador que foram criados pelos graduandos nesse atendimento aos alunos com deficiência. O estudo beneficiou, ainda, os professores e alunos da escola especial que, além de conhecer os recursos de TA e CAA, puderam vivenciar essa abordagem educacional diferenciada, proposta na formação inicial. Além disso, observei que os alunos com deficiência ampliaram as oportunidades de comunicação e interação social. / The initial teachers training, considered a theme itself, is the object of this doctoral dissertation. Initial Teacher Training is both the theme and the object focus of this research. My intention was to plan, implement, and evaluate the effectiveness of an initial teacher training program, to work with Assistive Technology (AT) and especially with Augmentative and Alternative Communication (AAC), employing problem solving methodology. In addressing the key question f this research: Is initial teacher training to work with AT and AAC, employing problem solving methodology, effective to change Pedagogy undergraduate students misconceptions about deficiency and practices? it was necessary to know their conceptions as well as to engage them in the course planning. Another key element in the training proposal was the employment of the Problem Solving Methodology to educational issues that stimulates reflexive, creative and cooperative work. The research was developed from August 2008 to December 2010. An action research was conducted with 37 students from the Pedagogy course, two teachers in charge of discipline, 26 students with disabilities aged between 8 and 32 years of age, with no articulate speech and five teachers from a special public school. The study was developed in a classroom and in the Assistive Technology/Alternative Communication Laboratory of the Education College of UERJ, and in a special school. Questionnaires, filming, video production and several resources from Assistive Technology were used. The methodological procedures were as follows: administration of a questionnaire in order to characterize the Pedagogys students and to become familiar with their concept of inclusive education, disability, AT and AAC. The questionnaire analysis revealed the student profile, their expectations toward this training and suggestions that guided the planning and implementation of the training course, as well as the practical activities. The training classes were provided with ample audiovisual material and practical development activities over the following topics: language, communication and interaction, disability, AT and AAC. The undergraduate students observed, planned and implemented the educational intervention with the students with disabilities. Data indicated changes in the students conceptions of disability, AT and AAC. Research provided the students with a real opportunity to practice what they have learned during the training period: starting from the observation of a classroom or a resource room, identifying a pedagogical problem and investigating it; evaluating possible factors and major issues of the selected problem and defining key points of the research; and, finally, test, at least, one hypothesis of solution in order to bring the research into the analyzed scenario. The study revealed the huge variety of AAC resources and strategies, adaptation of pedagogical material and computer resources developed by the students. This research also benefited special school teachers and students who, when introduced to AT and AAC resources, experienced this differentiating educational approach that presented students with wider communication and interactive opportunities.
97

Programa de educação familiar a distância em linguagem e comunicação suplementar e alternativa / E-learning family education program about language and augmentative and alternative communication

Donati, Grace Cristina Ferreira [UNESP] 24 February 2016 (has links)
Submitted by GRACE CRISTINA FERREIRA DONATI null (gracecf@uol.com.br) on 2016-03-20T20:36:07Z No. of bitstreams: 1 TESE_versaoFINAL_GCFD.pdf: 5599579 bytes, checksum: 940d0b9b18de6730d212c0477a4923e6 (MD5) / Approved for entry into archive by Ana Paula Grisoto (grisotoana@reitoria.unesp.br) on 2016-03-22T14:28:16Z (GMT) No. of bitstreams: 1 donati_gcf_dr_mar.pdf: 5599579 bytes, checksum: 940d0b9b18de6730d212c0477a4923e6 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-03-22T14:28:16Z (GMT). No. of bitstreams: 1 donati_gcf_dr_mar.pdf: 5599579 bytes, checksum: 940d0b9b18de6730d212c0477a4923e6 (MD5) Previous issue date: 2016-02-24 / Grande número de crianças e jovens com deficiência pode apresentar dificuldades significativas de se comunicar por meio da fala. O conjunto de técnicas, procedimentos, recursos e serviços desenvolvidos na área da Comunicação Suplementar e/ou Alternativa (CSA) objetiva, em síntese, promover a aquisição e o desenvolvimento da linguagem para efetiva interação social entre estes indivíduos e seus interlocutores. Tal objetivo implica, necessariamente, em capacitar os parceiros de comunicação das pessoas que utilizam ou candidatam-se ao uso de sistemas de CSA, sendo os familiares, interlocutores que merecem especial atenção. Considerando a relevância de se desenvolver diferentes formatos de educação familiar em comunicação alternativa, e a reduzida disponibilização de programas sistematizados na área, o objetivo desta pesquisa foi desenvolver um programa de educação familiar à distância a respeito de linguagem e comunicação alternativa para familiares de indivíduos de dois a doze anos com deficiência e necessidades complexas de comunicação. Neste propósito, o trabalho foi estruturado em dois estudos: o primeiro, de natureza bibliográfica, objetivando a identificação de indicadores na literatura especializada, e o segundo, de natureza técnico-científica, que tratou da elaboração do programa. O primeiro estudo identificou 118 excertos de artigos científicos que versavam sobre a interface entre comunicação suplementar e/ou alternativa e algum aspecto de orientação familiar. Tais excertos, agrupados em categorias de análise, fundamentaram cientificamente a criação do conteúdo do programa. No segundo estudo, as ações de planejamento incluíram: a definição do objetivo do programa, da sequência lógica de conteúdo, da estrutura em tópicos, redação dos objetivos dos tópicos e definição dos recursos audiovisuais. A etapa de elaboração estruturou-se pela criação dos textos principais e de orientações curtas, criação do glossário, das atividades dos tópicos, seleção de materiais complementares, redação dos textos de introdução dos tópicos e criação do tutorial de acesso e navegação. Os procedimentos de elaboração do conteúdo audiovisual incluíram: seleção de vídeos, prescrição e criação de ilustrações, e produção do vídeo de abertura. O programa educacional, intitulado “Programa de Educação em Linguagem e Comunicação Alternativa” (Edulinca – módulo para famílias) é composto por doze tópicos de conteúdo multimídia e foi hospedado na plataforma Moodle da UNESP. Como procedimento de avaliação do site do programa, foi realizado teste de usabilidade com quatro participantes, considerando-se a primeira aplicação como piloto. Os participantes eram familiares de crianças com deficiência e necessidades complexas de comunicação. A análise dos dados, coletados por meio de um questionário que avalia a satisfação subjetiva de uso, apontou 92,5% de taxa média de satisfação dos participantes. Excetuando-se a participante do teste-piloto, os demais participantes indicaram 100% de satisfação e facilidade de uso com o Edulinca, mesmo com alguns obstáculos durante a utilização. O teste de usabilidade permitiu identificar características do site que facilitavam e/ou que, de alguma maneira, dificultavam o acesso a funcionalidades ou a execução de tarefas de navegação, indicando ajustes necessários ou validando soluções já adotadas. O programa Edulinca – módulo para famílias se apresenta como alternativa viável ou estratégia coadjuvante no atendimento das necessidades das famílias que utilizam ou poderiam se beneficiar do uso da comunicação alternativa. / Many disabled children and young people may have difficulties in communicating through speech. The techniques, procedures, resources and services in Augmentative and/or Alternative Communication (CSA) aims, in short, to promote effective social interaction among these individuals and their interlocutors. This goal necessarily implies training the communication partners of people who use AAC systems or may come to use it, being the family members, the interlocutors who deserve special attention. Considering the relevance to develop different models of family education in alternative communication, and the few systematized programs on this issue, the goal of this research was to develop an e-learning education program about language and alternative communication for families of people with disabilities and complex communication needs, aged between two and twelve years old. The research was carried out in two studies: the first, a bibliographic one, aiming at identifying indicators in specialized literature, and the second, a technical-scientific one, that was the development of the orientation program. The first study identified 118 excerpts of scientific articles about the interface between alternative communication and some aspect of family orientation. Such excerpts, grouped into analysis categories, were the scientific basis for the creation of the program content. In the second study, planning included the following definitions: goals, logical sequencing of the content, structure in thematic topics, the topics aims and the audiovisual resources. The elaboration phase included the creation of the main texts, the short tips, the glossary, the tasks of the topics, the selection of the supplementary materials, the writing of the introduction of the topics and of the participants’ guide. The creation procedures of the audiovisual content included the selection of videos, the making of illustrations and the opening video production. The educational program, called in portuguese “Educação em Linguagem e Comunicação Alternativa (Edulinca – módulo para famílias)”, and in english “Alternative Communication and Language Education Program (Edulinca – family version)” has twelve topics of multimedia content and it can be found in Moodle platform of UNESP. In order to evaluate the site of the program, a usability test was done with four participants, being the first one a pilot-study. The participants were parents of disabled kids with complex communication needs. The data analysis, which was collected through a scale that evaluates the subjective satisfaction of its use, showed 92,5% as the average satisfaction. Three out of four of the participants indicated a 100% of satisfaction and ease of use perception with Edulinca, even with some drawbacks during the test. The usability test helped to identify the features of the site that eased and/or somehow, made the access to functions or surfing tough, pointing to adjustments or confirming solutions previously adopted. The Edulinca program – family version is a viable alternative or a supporting strategy to help families that already use it or may benefit from alternative communication.
98

Caracterização dos enunciados de um aluno não-falante com paralisia cerebral durante o reconto de histórias com e sem tabuleiro de comunicação suplementar

Guarda, Nathália Silveira da [UNESP] 30 November 2007 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:24:57Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2007-11-30Bitstream added on 2014-06-13T18:53:05Z : No. of bitstreams: 1 guarda_ns_me_mar.pdf: 1243998 bytes, checksum: 424704c73d8ec8561776c7e323c1e99b (MD5) / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq) / Os enunciados produzidos por usuários de sistemas de Comunicação Suplementar e Alternativa (CSA), baseados em símbolos gráficos, são freqüentemente descritos como reduzidos ou diferentes quando comparados com sentenças faladas, em crianças, adolescentes e adultos. A expansão dos enunciados capacitaria o usuário de CSA a operar significados mais complexos e, assim, aumentar as possibilidades de expressão de seu vocabulário funcional, importantes para a recontagem de histórias. A presente pesquisa visou a caracterização dos enunciados de um aluno não-falante com paralisia cerebral durante o reconto de histórias com e sem o tabuleiro de comunicação suplementar. Participou deste estudo, com consentimento livre e esclarecido de seus responsáveis, um aluno de sala especial, usuário de recurso suplementar de comunicação, do gênero masculino, de onze anos de idade, com paralisia cerebral e severo distúrbio da expressão oral. A coleta de dados fundamentou-se na contagem pela professora do aluno, com seu consentimento, por meio da leitura de dezesseis histórias selecionadas e adequadas ao conteúdo pedagógico do aluno, em dois dias consecutivos e em semanas sucessivas. Após ter tido acesso auditivo à história por ele escolhida, o aluno era solicitado a recontá-la, primeiramente sem a utilização de seu tabuleiro de comunicação suplementar e, no dia seguinte, após o conto de outra história, utilizando seu tabuleiro disponível. A ordem de reconto das histórias foi seqüencialmente alternada. Os procedimentos pertinentes à coleta de dados, realizada na própria sala de aula do aluno, em meio aos demais colegas de sala, foram registrados por meio de duas filmadoras, em dois focos distintos e de um caderno para registro contínuo, cujas informações foram transcritas e compiladas em um documento escrito. / The statements produced by users of augmentative and alternative communication systems based on graphical symbols, frequently have been described as reduced or different when compared with spoken sentences of children, adolescents and adults. The expansion of the statements could enable the AAC user to operate more complex significances and, thus, to increase the possibilities of expression of ones functional vocabulary, such as important meanings to the histories’ recount. The present research aimed to characterize the statements of a non-speaking student with cerebral palsy during histories’ recounts with and without his augmentative communication tray. It had participated of this study, with free and clarified concernment of his responsible relatives, an eleven-year-old of masculine gender student of a special classroom, user of augmentative communication resource, with cerebral palsy and severe impairment on verbal expression. The data collection was based on the counting by the teacher of the student, with her consent, by means of the reading of sixteen histories selected and adjusted to the student pedagogical content, in two consecutive days and successive weeks. After he’d had auditory access of history chosen by himself, the student was requested to recount it, primary without the use of his augmentative communication tray. After that, another history should be counted by his teacher and his augmentative communication tray would be available for that. The order of the histories’ recount was sequentially alternated. The pertinent procedures of the data collection, which were carried through in the proper student classroom, among his colleagues of room, had been registered by two cameras, in two distinct focus, and a notebook for continuous register, which information had been transcribed and compiled in a written document for the accomplishment of content analysis.
99

Estudo de vocábulos para proposta de instrumento de avaliação do vocabulário de crianças não-oralizadas

Paura, Andréa Carla [UNESP] 03 August 2009 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:31:44Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2009-08-03Bitstream added on 2014-06-13T21:03:15Z : No. of bitstreams: 1 paura_ac_dr_mar.pdf: 1120352 bytes, checksum: b1fa6d682aefa46927507402c59a8398 (MD5) / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq) / Pesquisadores da área de comunicação suplementar e alternativa têm discutido a falta de instrumentos para avaliar crianças e jovens com necessidade complexa de comunicação. Este trabalho teve por objetivo selecionar vocábulos para um instrumento de avaliação do repertório de vocabulário de crianças não-oralizadas com idade de dois a onze anos e onze meses. Para a seleção dos vocábulos foram realizados três estudos. O primeiro estudo identificou e descreveu instrumentos disponíveis para avaliação do vocabulário receptivo e suas listas de vocábulos. O segundo estudo identificou e descreveu pesquisas que apresentaram inventários ou listas de vocábulos empregados por crianças e seus parceiros de comunicação. O terceiro estudo utilizou o Protocolo de Habilidades de Comunicação para alunos não-falantes em situação familiar e escolar com o objetivo de identificar o vocabulário relatado por pais e professores durante a rotina de crianças e jovens com deficiência nãooralizados. A partir do resultado de vocábulos identificados nos três estudos foram estabelecidos critérios para análise do material: o número de ocorrência dos vocábulos; a classificação do sistema Picture Communication Symbols e uma classificação semântica e sintática. A classificação dos vocábulos de acordo com o sistema Picture Communication Symbols e a classificação semântica e sintática passaram por julgamento de juízes para verificar o índice de concordância. Com respeito à freqüência de ocorrência dos vocábulos, dos 1.181 vocábulos identificados nos três estudos observou-se que 648 (54,87%) vocábulos foram citados uma única vez, 1.014 (85,86%) dos vocábulos ocorreram de uma a quatro vezes e somente 167 (14,14%) vocábulos foram verificados com freqüência de ocorrência igual ou maior que cinco. Com respeito à classificação dos vocábulos pelo sistema Picture... / Researchers in the field of alternative and supplementary communication have studied the lack of instruments to assess children and young people with a complex communication need. This study is focused in selecting words for an assessment tool of vocabulary range in nonspeaking children aged between two and eleven years and eleven months old. Three studies were necessary to select the words. The first study identified and described tools available for the assessment of receptive vocabulary and its lists of words. The second study identified and described the research which showed inventories or lists of words used by children and their partners in communication. The third study used the Communication Skills Protocol for nonspeaking students in school and family situations in order to identify the vocabulary reported by parents and teachers during the routine of those non-speaking children and teenagers. Based on the result of words identified in the three studies, criteria were established to analyze the material: the number of word occurrence, the classification of the Picture Communication Symbols system and a syntactic and semantic classification. The classification of words according to the Picture Communication Symbols system and the syntactic and semantic classification were verified by judges so that the agreement index could be checked. Regarding the frequency of word occurrence, it was found that, out of 1.181 words identified in the three studies, the study indicated that 648 (54.87%) words were mentioned only once, 1.014 (85.86%) words were mentioned between one and four times, and only 167 (14.14%) words were verified with an occurrence of frequency greater than or equal to five. Concerning the classification of words by the Picture Communication Symbols system, it was observed that the classification of words which were concrete and abstract nouns represented a greater number... (Complete abstract click electronic access below)
100

Metodologia Problematizadora na formação de graduandos de Pedagogia em Comunicação Alternativa / Problematization methodology and primary training of teachers in alternative comunication

Carolina Rizzotto Schirmer 27 February 2010 (has links)
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado do Rio de Janeiro / A formação inicial de professores se constitui como objeto desta tese. Na presente pesquisa pretendi planejar, implementar e avaliar a eficácia de um programa de formação inicial de professores para atuar com Tecnologia Assistiva, principalmente com a Comunicação Alternativa e Ampliada, por meio de metodologia problematizadora. Para responder à pergunta principal do estudo A formação inicial de professores para atuar com TA, principalmente com a CAA, através de metodologia problematizadora favorece a modificação das preconcepções sobre deficiência e práticas desses futuros professores? foi necessário conhecer as concepções dos alunos de Pedagogia, assim como envolvê-los no planejamento do curso. Outro elemento fundamental na proposta de formação foi a Metodologia da Problematização aplicada a questões educacionais , que estimula o trabalho reflexivo, criativo e colaborativo. A pesquisa foi desenvolvida em dois estudos, durante o período de agosto de 2008 a dezembro de 2010. Uma pesquisa ação foi desenvolvida com 37 alunos da graduação do curso de Pedagogia, duas professoras responsáveis pela disciplina, 26 alunos com deficiência sem fala articulada, com idades entre 8 e 32 anos, cinco professoras de uma escola especial da rede pública de ensino. Os estudos foram desenvolvidos na Faculdade de Educação da UERJ em salas de aula e no Laboratório de Tecnologia Assistiva/Comunicação Alternativa (Lateca) e numa escola especial. Foram utilizados questionários, filmagens, vídeos e vários recursos de tecnologia assistiva. Os procedimentos metodológicos foram os seguintes: 1. Aplicação de questionário com objetivo duplo caracterizar os graduandos de Pedagogia e apreender suas concepções a respeito de Educação Inclusiva, deficiência, TA e CAA. 2. Com base na análise dos questionários, levantei o perfil dos alunos, suas expectativas em relação a essa formação e as sugestões que direcionaram o planejamento e a implementação da oferta das aulas expositivas e das atividades práticas. 3. Oferta de aulas expositivas, acompanhadas de farto material audiovisual e do desenvolvimento de atividades práticas, que versaram sobre os seguintes temas: linguagem, comunicação e interação, deficiência, TA e CAA. 4. Os graduandos observaram, planejaram e desenvolveram uma proposta de intervenção direta para alunos com deficiência. Os estudos apontaram que houve modificação das concepções dos graduandos em relação aos conceitos de deficiência, TA e CAA. Os dados revelaram ainda que esse trabalho proporcionou aos graduandos uma oportunidade real de exercício da prática, com as seguintes características: partindo da observação da realidade de uma sala de aula ou sala de atendimento especializado, identificar problemas pedagógicos e escolher um deles como foco de uma investigação; refletir sobre os possíveis fatores e determinantes principais do problema selecionado e definir os pontos-chave do estudo; investigar esses pontos-chave; buscar informações em diversas fontes e analisá-las para responder ao problema, compondo, assim, a teorização; elaborar hipóteses de solução para o problema; e, por fim, aplicar uma ou mais das hipóteses de solução, como um retorno do estudo à realidade investigada. Verifiquei também, ao final do estudo, a imensa gama de recursos e estratégias de CAA, a adequação de material pedagógico e os recursos de acesso ao computador que foram criados pelos graduandos nesse atendimento aos alunos com deficiência. O estudo beneficiou, ainda, os professores e alunos da escola especial que, além de conhecer os recursos de TA e CAA, puderam vivenciar essa abordagem educacional diferenciada, proposta na formação inicial. Além disso, observei que os alunos com deficiência ampliaram as oportunidades de comunicação e interação social. / The initial teachers training, considered a theme itself, is the object of this doctoral dissertation. Initial Teacher Training is both the theme and the object focus of this research. My intention was to plan, implement, and evaluate the effectiveness of an initial teacher training program, to work with Assistive Technology (AT) and especially with Augmentative and Alternative Communication (AAC), employing problem solving methodology. In addressing the key question f this research: Is initial teacher training to work with AT and AAC, employing problem solving methodology, effective to change Pedagogy undergraduate students misconceptions about deficiency and practices? it was necessary to know their conceptions as well as to engage them in the course planning. Another key element in the training proposal was the employment of the Problem Solving Methodology to educational issues that stimulates reflexive, creative and cooperative work. The research was developed from August 2008 to December 2010. An action research was conducted with 37 students from the Pedagogy course, two teachers in charge of discipline, 26 students with disabilities aged between 8 and 32 years of age, with no articulate speech and five teachers from a special public school. The study was developed in a classroom and in the Assistive Technology/Alternative Communication Laboratory of the Education College of UERJ, and in a special school. Questionnaires, filming, video production and several resources from Assistive Technology were used. The methodological procedures were as follows: administration of a questionnaire in order to characterize the Pedagogys students and to become familiar with their concept of inclusive education, disability, AT and AAC. The questionnaire analysis revealed the student profile, their expectations toward this training and suggestions that guided the planning and implementation of the training course, as well as the practical activities. The training classes were provided with ample audiovisual material and practical development activities over the following topics: language, communication and interaction, disability, AT and AAC. The undergraduate students observed, planned and implemented the educational intervention with the students with disabilities. Data indicated changes in the students conceptions of disability, AT and AAC. Research provided the students with a real opportunity to practice what they have learned during the training period: starting from the observation of a classroom or a resource room, identifying a pedagogical problem and investigating it; evaluating possible factors and major issues of the selected problem and defining key points of the research; and, finally, test, at least, one hypothesis of solution in order to bring the research into the analyzed scenario. The study revealed the huge variety of AAC resources and strategies, adaptation of pedagogical material and computer resources developed by the students. This research also benefited special school teachers and students who, when introduced to AT and AAC resources, experienced this differentiating educational approach that presented students with wider communication and interactive opportunities.

Page generated in 0.0642 seconds