• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 13
  • 3
  • 1
  • Tagged with
  • 17
  • 17
  • 13
  • 8
  • 8
  • 7
  • 7
  • 7
  • 7
  • 5
  • 5
  • 5
  • 4
  • 4
  • 4
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
11

Escurecimento de grãos em feijão: parâmetros genéticos e fenotípicos, associação com tempo de cocção, seleção assistida por marcadores e obtenção de linhagens elite / Grain darkening: genetic and phenotypic parameters, association with cooking time, marker-assisted selection and breeding of elite lines

Alvares, Renata Cristina 31 March 2015 (has links)
Submitted by Luciana Ferreira (lucgeral@gmail.com) on 2018-11-27T11:35:22Z No. of bitstreams: 2 Tese - Renata Cristina Alvares - 2015.pdf: 6545735 bytes, checksum: 57eee901abeda481f65a8b76157955fc (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) / Approved for entry into archive by Luciana Ferreira (lucgeral@gmail.com) on 2018-11-27T12:04:54Z (GMT) No. of bitstreams: 2 Tese - Renata Cristina Alvares - 2015.pdf: 6545735 bytes, checksum: 57eee901abeda481f65a8b76157955fc (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) / Made available in DSpace on 2018-11-27T12:04:54Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Tese - Renata Cristina Alvares - 2015.pdf: 6545735 bytes, checksum: 57eee901abeda481f65a8b76157955fc (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Previous issue date: 2015-03-31 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES / The breeding of common bean cultivars with Carioca grain, slow grain darken-ing, upright plant architecture, and high yield has become a growing challenge. Slow grain darkening will increase the storage time, providing flexibility for producers for the time of sale, and consequently increasing profitability. Studies have demonstrated the existence of genetic variability for this trait, allowing the selection of lines with slow grain darkening. The objectives of this study were i) to estimate genetic and phenotypic parameters of lines of four segregating common bean populations; ii) select those with slow grain darkening, upright plant architecture and high yield; iii) seek an association between slow darkening and cooking time of grains after storage; iv) evaluate two induction methods of grain dark-ening and v) validate the markers Pvsd-1158 and PVM02TC116, associated with grain darkening. The tested lines were derived from four segregating populations resulting from crosses between the cultivar BRSMG Madrepérola with slow grain darkening and the par-ents BRS Estilo, BRS Cometa, BRS Notável, and CNFC 10429. Three trials were installed with 220 lines (55 per population), and 5 parents in a 5x15 triple lattice design, with plots of two 3-m rows, at three locations. The experiments were conducted in the winter grow-ing season 2012, one in Santo Antônio de Goiás and two in Brasilia. The traits grain yield, plant architecture, grain darkening, 100-grain weight, and cooking time were evaluated. The variance components and genetic and phenotypic parameters were estimated, and the phenotypic, genetic and environmental correlation coefficients between grain darkening and cooking time, 90 and 180 days after harvest. Induction methods of accelerated and slow darkening were compared. From the markers Pvsd- 1158 and PVM02TC116, identi-fied as previously linked to the gene that controls grain darkening, the frequency of recom-bination and selection efficiency of the markers was estimated for each population and environment and in the mean of the environments. For slow grain darkening, the estimates of heritability, genetic variance and expected gain with selection were high, indicating good chances of successful selection. For yield, plant architecture and commercial grain size, the estimates of heritability and genetic variance were high, but indicated no high gains with simultaneous selection. Lines with slow grain darkening were obtained from the four populations; the highest number of lines that combined slow darkening with upright plant architecture, high yield, and commercial grain size were derived from the crosses BRSMG Madrepérola x BRS Estilo and BRSMG Madrepérola x BRS Cometa. No im-portant genetic correlation between grain darkening and cooking time was identified, there-fore, light-colored grains do not indicate a short cooking time. The induction methods of slow and accelerated darkening, provide similar information in the discrimination of lines with slow and regular darkening. The estimates of the recombination frequency for marker Pvsd-1158 were always low, indicating the close linkage of this marker to the gene that controls slow darkening, and were stable in the different environments and populations. Marker PVM02TC116 however was not polymorphic in three of the four populations. The recombination frequency of this marker in the polymorphic population was high, showing that it is unsuitable for marker-assisted selection for grain darkening. / A obtenção de cultivares de feijoeiro-comum de grãos carioca que associem escurecimento lento dos grãos, arquitetura ereta e alta produtividade é uma demanda cres-cente para os melhoristas. O escurecimento lento de grãos permitirá aumentar o tempo de armazenamento, proporcionando aos produtores flexibilidade no momento de venda e, consequentemente, maior lucratividade. Estudos têm demostrado a existência de variabili-dade genética para este caráter, possibilitando a seleção de linhagens com escurecimento lento de grãos. Os objetivos do presente trabalho foram i) estimar os parâmetros genéticos e fenotípicos de linhagens obtidas de quatro populações segregantes de feijoeiro-comum; ii) selecionar linhagens que associem escurecimento lento dos grãos, arquitetura de plantas ereta e alta produtividade; iii) verificar a existência de associação entre o escurecimento lento e o tempo de cocção dos grãos, após o armazenamento, iv) avaliar dois métodos de indução do escurecimento dos grãos; e v) validar os marcadores SSR Pvsd-1158 e PVM02TC116, associados ao escurecimento dos grãos. As linhagens avaliadas foram ori-undas de quatro populações segregantes, derivadas do cruzamento entre a cultivar de escu-recimento lento dos grãos BRSMG Madrepérola e os genitores BRS Estilo, BRS Cometa, BRS Notável e CNFC 10429. Foram instalados três ensaios com 220 linhagens, sendo 55 de cada população, e os cinco genitores, em delineamento experimental látice 15x15, com parcelas de duas linhas de três metros em três locais. Os experimentos foram realizados na safra de inverno/2012, sendo um em Santo Antônio de Goiás e outros dois em Brasília. Os caracteres avaliados foram produtividade de grãos, arquitetura de plantas, escurecimento de grãos, massa de cem grãos e tempo de cocção. Foram estimados componentes de vari-ância, parâmetros genéticos e fenotípicos e coeficientes de correlação fenotípica, genética e ambiental entre o escurecimento de grãos e tempo de cocção aos 90 e aos 180 dias após a colheita. Foi realizada a comparação entre os métodos de indução de escurecimento acele-rado e prolongado. A partir dos marcadores Pvsd-1158 e PVM02TC116, identificados co-mo previamente ligados ao gene que controla o escurecimento dos grãos, estimou-se a fre-quência de recombinação e a eficiência de seleção dos marcadores para cada população em cada ambiente. Para escurecimento lento dos grãos as estimativas de herdabilidade, variân-cia genética e ganho esperado com a seleção foram elevadas, indicando boa possibilidade de sucesso com a seleção. Para produtividade, arquitetura de plantas e tamanho comercial dos grãos, as estimativas de herdabilidade e variância genética foram elevadas, no entanto, não evidenciou altos ganhos com a seleção simultânea. As quatro populações possibilitaram a obtenção de linhagens com escurecimento lento dos grãos, sendo BRSMG Madrepé-rola x BRS Estilo e BRSMG Madrepérola x BRS Cometa as que forneceram maior número de linhagens que associaram o escurecimento lento com arquitetura ereta, alta produtivida-de e tamanho comercial de grãos. Não foi identificada correlação genética importante entre o escurecimento e tempo de cocção dos grãos, portanto, grãos claros não são indicativo de baixo tempo de cocção. Os métodos de indução ao escurecimento, prolongado e acelerado, permitem discriminar as linhagens que possuem escurecimento lento e normal e fornecem informações semelhantes. As estimativas de frequência de recombinação para o marcador Pvsd- 1158 foram sempre baixas, indicando que o marcador é intimamente ligado ao gene que controla escurecimento lento, sendo estável nos diferentes ambientes e populações. Já o marcador PVM02TC116 não se mostrou polimórfico em três das quatro populações, para a população polimórfica, apresentou elevada frequência de recombinação, sendo, pois, inadequado para utilização da seleção assistida para escurecimento dos grãos.
12

Potencial genético de populações segregantes de feijoeiro-comum para escurecimento e cocção dos grãos / Genetic potential of segregating populations of common bean for slow darkening and cooking time of grains

Silva, Fernanda de Cássia 08 March 2012 (has links)
Submitted by Erika Demachki (erikademachki@gmail.com) on 2014-11-04T19:06:15Z No. of bitstreams: 2 Dissertação - Fernanda de Cássia Silva - 2012.pdf: 1265107 bytes, checksum: 5e9e08cba006eb3cc70a84e9166cfcbd (MD5) license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) / Approved for entry into archive by Erika Demachki (erikademachki@gmail.com) on 2014-11-04T19:12:06Z (GMT) No. of bitstreams: 2 Dissertação - Fernanda de Cássia Silva - 2012.pdf: 1265107 bytes, checksum: 5e9e08cba006eb3cc70a84e9166cfcbd (MD5) license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) / Made available in DSpace on 2014-11-04T19:12:07Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Dissertação - Fernanda de Cássia Silva - 2012.pdf: 1265107 bytes, checksum: 5e9e08cba006eb3cc70a84e9166cfcbd (MD5) license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Previous issue date: 2012-03-08 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES / The obtain cultivars which have slow darkening allows storage of grains for a longer period, making it more flexible bean market. Recent studies have demonstrated the possibility of selecting line of common bean grain slow darkening. The objectives of this study were i) to select parents who meet slow darkening, low cooking time after storage and productivity, ii) select promising populations segregating for extraction of lines, iii) determine the relationship between the slow darkening of the grains and shortest time cooking after storage, and iv) determine the genetic control of slow darkening the grains in the populations evaluated. We used twelve common bean genotypes divided into two groups: group I consists of two genotypes with slow darkening of grains, and group II consisted of ten genotypes with regular darkening of grains, which were crossed according to the partial diallel genetic design, yielding twenty populations. The population obtained in this diallel were evaluated, along with his parents in Santo Antônio de Goiás/inverno/2010-F3 (STO) and Ponta Grossa/águas/2010-F4 (PGA) in randomized complete block design with three replications and four lines meters. The characters were: the darkening of grain during the storage, by grading scale, the cooking time after storage (TCA) by means of Mattson cooker, and yield. We conducted analyzes of individual variance and joint, and then analyzes diallel during storage. It was observed phenotypic segregation to grain in the darkness of populations, from the chi-square test. For the darkening of grains, the parents BRSMG Madrepérola (group I), IPR Siriri e CNFC 10429 (group II) contributing to the slow darkening of the grain, with high CGC. The population that better were BRSMG Madrepérola x CNFC 10429 and BRSMG Madrepérola x IPR Siriri. For TCA, the parents who contributed to low cooking time were BRS Requinte (group I), IPR Saracura and BRSMG Majestoso (both group II). The populations that showed the reduction to this character were BRS Requinte x BRS Estilo and BRS Requinte x BRS 9435 Cometa. For grain yield the parents who contributed to this character additions were BRSMG Madrepérola (group I), BRS Estilo and CNFC 10429 (group II). Among the best populations for productivity, the most relevant populations BRSMG Madrepérola x CNFC 10429, BRSMG Madrepérola x CNFC10429, BRSMG Madrepérola x BRS Estilo, BRS Requinte x CNFC 10429. There were no parents and populations who meet the desirable phenotypes for the tree characters together. However, the line CNFC 10429 and populations BRSMG Madrepérola x CNFC 10429 e BRSMG Madrepérola x BRS Estilo sood out by gathering slow darkening and productivity, with promising for plant breeding. No linear association has been detected between the slow darkening and shorter cooking grain after storage. High correlation was found between the evaluation periods for the darkening of the grain. For the darkening of the grain populations were detected with mono and bigenic inheritance, indicating that this character is controlled by few genes. It was found also that for the elucidation of the genetic control of slow darkening of grain these is a need to evaluate different populations in different environments due to the presence of G x E interation for this trait. Based on these results suggest that there is variability in the darkening of the grains and parents are well variability in the darkening of the grains and parents are well adapted, and these may lead to promising populations, aiming at the selection of strains with slow darkening of the grains. / A obtenção de cultivares que apresentem escurecimento lento permite o armazenamento dos grãos por maior período, tornando a comercialização do feijão mais flexível. Estudos recentes têm demonstrado a possibilidade de seleção de linhagens de feijoeiro-comum com escurecimento lento dos grãos. Os objetivos desse trabalho foram i) selecionar genitores que reúnam escurecimento lento, baixo tempo de cocção após o armazenamento e produtividade; ii) selecionar populações segregantes promissoras para a extração de linhagens; iii) verificar a relação entre o escurecimento lento dos grãos e o menor tempo de cocção após o armazenamento; e iv) verificar o controle genético do escurecimento dos grãos nas populações avaliadas. Foram utilizados doze genótipos de feijoeiro-comum divididos em dois grupos: grupo I composto por dois genótipos com escurecimento lento dos grãos, e, grupo II, composto por dez genótipos com escurecimento normal dos grãos, que foram cruzados de acordo com o delineamento genético de dialelos parciais, originando vinte populações. As populações obtidas neste dialelo foram avaliadas, juntamente com seus genitores, em Santo Antônio de Goiás/inverno/2010-F3 (STO) e Ponta Grossa/águas/2010-F4 (PGA), em delineamento experimental de blocos casualizados com três repetições e parcelas de quatro linhas com quatro metros de comprimento. Os caracteres avaliados foram: o escurecimento dos grãos durante o período de armazenamento, por meio de escala de notas; o tempo de cocção após o armazenamento (TCA), por meio do cozedor de Mattson, e a produtividade de grãos. Realizaram-se as análises de variância individuais e conjuntas, e, posteriormente, as análises dialélicas para todos os caracteres avaliados. Estimou-se a correlação de linear entre o TCA e o escurecimento dos grãos, assim como a correlação entre as épocas de avaliação para o escurecimento durante o armazenamento. Verificou-se a segregação fenotípica para o escurecimento dos grãos nas populações avaliadas, a partir do teste Qüi-Quadrado. Para o escurecimento dos grãos, os genitores BRSMG Madrepérola (grupo I), IPR Siriri e CNFC 10429 (grupo II) destacaram-se por contribuírem para o escurecimento lento dos grãos, apresentando alta CGC. As populações que apresentaram melhores desempenhos foram BRSMG Madrepérola x CNFC 10429 e BRSMG Madrepérola x IPR Siriri. Para o TCA, os genitores que contribuíram para o menor tempo de cocção foram BRS Requinte (grupo I), IPR Saracura e BRSMG Majestoso (ambos do grupo II). As populações que se destacaram com redução para esse caráter foram BRS Requinte x BRS Estilo e BRS Requinte x BRS 9435 Cometa. Para a produtividade de grãos, os genitores que contribuíram com acréscimos para esse caráter foram BRS Estilo e CNFC 10429, ambos do grupo II. Entre as melhores populações para produtividade, merecem destaque as populações BRSMG Madrepérola x CNFC10429, BRSMG Madrepérola x BRS Estilo e BRS Requinte x CNFC 10429. Não foram encontrados genitores e populações que reúnam fenótipos desejáveis para os três caracteres em conjunto. Entretanto, a linhagem CNFC 10429 e as populações BRSMG Madrepérola x CNFC 10429 e BRSMG Madrepérola x BRS Estilo se destacaram por reunir escurecimento lento e produtividade de grãos, sendo promissoras para o melhoramento de plantas. Não foi detectada associação linear entre o escurecimento lento e menor tempo de cocção de grãos após o armazenamento. Foi detectada alta correlação entre as épocas de avaliação para o escurecimento dos grãos. Para o escurecimento dos grãos, foram detectadas populações com herança mono e bigênica, indicando que esse caráter é controlado por poucos genes. Detectou-se, ainda, que para a elucidação do controle genético do escurecimento dos grãos há a necessidade de avaliação de diferentes populações em ambientes distintos devido às populações não apresentarem mesmo padrão de segregação, e pela presença da interação G x A para esse caráter. Com base nesses resultados sugere-se que existe variabilidade para o escurecimento dos grãos e em genitores bem adaptados, e estes poderão originar populações promissoras, visando à seleção de linhagens com escurecimento lento dos grãos.
13

Potencial de uso agrícola e qualidade de cozimento de cultivares crioulas de feijão / Agronomic performance and cooking quality of common bean land varieties

Morais, Narielen Moreira de 04 December 2013 (has links)
The potential use of common bean land varieties regarding to agronomic performance and cooking quality was little evaluated by plant breeding programs. Therefore, objectives of this study were to evaluate the phenological, morphological, grain yield, absorption percentage and cooking quality characters of common bean land varieties obtained from different location; to study the correlations between phenological, morphological and grain yield characters; to estimate the direct and indirect effects of the characters on grain yield; to select common bean land varieties with high agronomic performance and reduced cooking time for family farms grown and for crosses in plant breeding programs. For this, 23 common bean cultivars, being nineteen land varieties and four cultivars developed by research, were evaluated in field experiments installed at the Federal Institute Farroupilha (IFF), Alegrete, and at Federal University of Santa Maria (UFSM), Santa Maria, in growing season 2012/2013. A significant cultivar x location interaction was observed for the characters number of days from emergence to flowering, cycle, height of insertion of the first pod, height of insertion of the final pod, number of pods per plant, grain yield, b* chromaticity value, absorption percentage and cooking time. Preto Miúdo and Cavalo Rajado land varieties showed high grain yield and agronomic characters desirable for grown. The Banana and Perdiz land varieties showed reduced cooking time, however, presented low agronomic performance and type of grain out of commercial standards, which makes difficult its indication for grown. The number of pods per plant showed positive linear correlation of intermediate magnitude with the grain yield (r = 0.670), and the highest direct effect (0.632). There is presence of genetic variability among the common bean land varieties studied, which enables obtaining genetic gain in breeding programs using this germplasm. The indirect selection for the number of pods per plant is important component in predicting grain yield in common bean land varieties. Preto Miudo and Cavalo Rajado land varieties show high agronomic performance and its use is indicated for cultivation on family farms and for crosses in plant breeding programs. / O potencial de uso das cultivares crioulas de feijão quanto ao desempenho agronômico e a qualidade de cozimento foi pouco avaliado pelos programas de melhoramento. Sendo assim, foram objetivos deste trabalho avaliar os caracteres fenológicos, morfológicos, da produção, da porcentagem de absorção e de qualidade de cozimento de cultivares crioulas de feijão obtidas em diferentes locais; estudar as correlações fenotípicas entre os caracteres fenológicos, morfológicos e da produção; estimar os efeitos diretos e indiretos dos caracteres avaliados sobre a produtividade de grãos; selecionar cultivares crioulas de feijão com elevado desempenho agronômico e reduzido tempo de cozimento para cultivo na agricultura familiar e para uso em cruzamentos dirigidos em programas de melhoramento. Para tanto, 23 cultivares de feijão, sendo 19 crioulas e quatro desenvolvidas pela pesquisa, foram avaliadas em experimentos de campo instalados em área do Instituto Federal Farroupilha (IFF), Alegrete, e da Universidade Federal de Santa Maria (UFSM), Santa Maria, no cultivo de safra 2012/2013. Interação cultivar x local significativa foi observada para os caracteres número de dias da emergência à floração, ciclo, altura de inserção da primeira vagem, altura de inserção da última vagem, número de vagens por planta, produtividade de grãos, valor de cromaticidade b*, porcentagem de absorção e tempo de cozimento. As cultivares crioulas Preto Miúdo e Cavalo Rajado apresentaram alta produtividade de grãos e caracteres agronômicos desejáveis para o cultivo. As cultivares Banana e Perdiz apresentaram tempo de cozimento reduzido, porém desempenho agronômico inferior e tipo de grão fora de padrões comerciais, o que dificulta a sua indicação para o cultivo. O número de vagens por planta apresentou correlação linear positiva de intermediária magnitude com a produtividade de grãos (r= 0,670) e o maior efeito direto (0,632) Variabilidade genética é observada entre as cultivares crioulas de feijão avaliadas, o que possibilita a obtenção de ganhos genéticos em programas de melhoramento com o uso deste germoplasma. A seleção indireta pelo número de vagens por planta é indicada na predição da produtividade de grãos em cultivares crioulas de feijão. As cultivares Preto Miúdo e Cavalo Rajado apresentam alto desempenho agronômico e seu uso é indicado para cultivo na agricultura familiar e para uso em programas de melhoramento.
14

Desempenho de cultivares de feijoeiro comum sob aduba??o org?nica e convencional / Growth, nodulation , productivity and technological analysis of grains of common bean cultivars under organic and conventional fertilization.

Fernandes, Rodolfo Cond? 28 July 2016 (has links)
Submitted by Celso Magalhaes (celsomagalhaes@ufrrj.br) on 2018-09-19T14:33:33Z No. of bitstreams: 1 2016- Rodolfo Cond? Fernandes.pdf: 1891258 bytes, checksum: d3f6f4175d22736ad9299a9acbcef3c7 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-09-19T14:33:33Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2016- Rodolfo Cond? Fernandes.pdf: 1891258 bytes, checksum: d3f6f4175d22736ad9299a9acbcef3c7 (MD5) Previous issue date: 2016-07-28 / Coordena??o de Aperfei?oamento de Pessoal de N?vel Superior - CAPES / Cap. I The objective of this study was to evaluate the growth, nodulation, production and technological analysis of grains of common bean cultivars under organic and conventional fertilization. Two field experiments were conducted at the research site of Embrapa Agrobiologia, Serop?dica - RJ, during April and July 2013 and April and August 2014. A 4x4 factorial split plot design (4 bean cultivars and 4 fertilization) with four replications was used, the fertilizations in the plots and cultivars in the subplots. The cultivars were Apor?, Constanza, Manteig?o e Valente. The fertilizer treatments were: absolute control, chemical fertilizer and two levels of cattle manure applied at planting and castor seed meal applied at top dressed. The subplots were 4 lines of 4 m spaced by 0.5 m, using 12 seeds per meter. The seeds were inoculated with rhizobium commercial inoculant for bean with peat as a means of inoculation. Plants were sampled at two growth stages, for biomass and nodulation at flowering, and for grain yield and yield components at maturity of each cultivar. In order to determine the influence of fertilization on the cooking time and grain water absorption, a field experiment was carried out When? with 6 bean cultivars with chemical or organic fertilization. In both years, the lower dose of organic fertilizer had higher nodulation than higher organic dose and the control treatment and chemical fertilizer did not differ between themselves and had the lowest values for number and mass of nodules. In both years, cultivars Apor? and Valente showed higher number of pods per plant, number of seeds per pod and harvest index than the other cultivars. However, there were no differences between cultivars for grain yield in the two years. Organic fertilization associated with inoculation in the two years provided yields ranging from 209.9 to 262.4 g m-2, considered satisfactory and similar to those obtained by chemical fertilizer, arising as a promising technology. The organic fertilization provided N, P, K and Mg contents in grains similar to treatment with chemical fertilization. At experiment of 2015, the percentage of water absorption in grains and baking time was higher in beans that received chemical fertilizers for most cultivars Cap. II The production of common bean (Phaseolus vulgaris L.) in small growing areas, coupled with the use of technologies that provide a reduction in the production cost and increase the economic returns of farmers, demand the identification of cultivars better suited to this type of management and accepted in the regional consumer market. The objective of this study was to evaluate the production of different bean cultivars of different types of commercial grain and the techniques of low cost management used by family farmers in Cachoeiras de Macacu region - RJ. Two experiments were conducted between April and July 2014 (winter crop) in two family farm properties. The sites were "Dois Irm?os" and "Santa Monica". Five bean cultivars were evaluated at ?Dois Irm?os? (Constanza, Kaboon, Manteig?o, Radiante and Valente) and two fertilization treatments (chemistry fertilizer at farmers? applied rate and organic fertilizer). At the Santa Monica site 6 cultivars were evaluated (Valente, Constanza, Radiante, Bolinha, Pitanga and Jalo Precoce) without any fertilization, with four replicates per treatment. The plots were spaced lines of 4 m by 0.5 m, using 12 seeds per meter. Seeds were inoculated with peat based commercial rhizobia inoculants. At maturity, grains of each cultivar were harvested from an area of 2 m2 in the two central lines of each plot for productivity assessment. Grain yield of the five cultivars did not differ among the fertilizer treatments at ?Dois Irm?os?. Grain production of the six cultivars did not differ from each other at ?Santa Monica?. The Valente and Radiante cultivars reached the highest production for the two sites; ?Dois Irm?os? and ?Santa Monica?, respectively. In general, all cultivars showed good performance for the different types of management, with average yield above 2000 kg ha-1 in the two properties. Technique of inoculation of seeds with rhizobia was well evaluated by farmers by the ease implementation and low cost of deployment. / Cap. I O objetivo deste trabalho foi avaliar o crescimento, produ??o e a an?lise tecnol?gica de gr?os de cultivares de feijoeiro comum (Phaseolus vulgaris), sob aduba??o org?nica e convencional. Dois experimentos foram realizados em campo na Embrapa Agrobiologia, em Serop?dica ? RJ, entre abril e julho de 2013 e abril e agosto de 2014, em delineamento em blocos ao acaso, em esquema fatorial 4x4 em parcelas subdivididas (4 cultivares e 4 tipos de aduba??o) com quatro repeti??es, as aduba??es dispostas nas parcelas e as cultivares nas subparcelas. Foram utilizadas as cultivares Apor?, Constanza, Manteig?o e Valente. Os tratamentos de aduba??o foram testemunha absoluta, aduba??o qu?mica e duas doses de aduba??o org?nica com esterco bovino no sulco de plantio e torta de mamona em cobertura. As subparcelas foram constitu?das por 4 linhas de 4 m espa?adas de 0,5 m, empregando-se 12 sementes por metro linear. As sementes foram inoculadas com inoculante comercial contendo riz?bio para feijoeiro com turfa como meio de inocula??o. Efetuaram-se duas amostragens, uma de biomassa e nodula??o na flora??o e outra na matura??o dos gr?os de cada cultivar para avalia??o do rendimento e componentes de produ??o. No mesmo campo experimental, com o objetivo de se determinar a influ?ncia do manejo sobre a qualidade tecnol?gica dos gr?os, instalou-se um ensaio a campo, entre setembro e dezembro de 2015, para produzir gr?os de 6 cultivares comerciais de feijoeiro comum, sob 2 tipos de aduba??o, qu?mica e org?nica. Comparando-se as m?dias da nodula??o quanto ao tipo de aduba??o Nos dois anos, a menor dose de aduba??o org?nica apresentou valores superiores de nodula??o que a maior dose org?nica e, por sua vez os tratamentos testemunha e aduba??o qu?mica n?o diferiram entre si e apresentaram os menores valores para o n?mero e massa de n?dulos. Nos dois anos, as cultivares Apor? e Valente apresentaram valores superiores de n?mero de vagens por planta, n?mero de gr?os por vagem e ?ndice de colheita que as demais. Entretanto n?o houve diferen?as das cultivares para a 19 produ??o de gr?os os dois anos avaliados. A aduba??o org?nica associada ? inocula??o nos dois anos proporcionou rendimentos variando de 209,9 a 262,4 g m-2, considerados satisfat?rios e semelhantes aos obtidos pela aduba??o qu?mica, mostrando-se uma tecnologia promissora. As aduba??es org?nicas proporcionaram conte?dos de N, P, K e Mg nos gr?os similares ao tratamento com aduba??o qu?mica. No experimento de 2015, a porcentagem de absor??o de ?gua nos gr?os e o tempo de cozimento foram menores quando os gr?os foram provenientes da aduba??o org?nica para a maioria das cultivares. Cap. II A produ??o de feijoeiro comum (Phaseolus vulgaris L.) em pequenas ?reas de cultivo, aliado ao uso de tecnologias que proporcionem redu??o no custo de produ??o e aumento do retorno econ?mico para o agricultor, demanda a identifica??o de cultivares melhor adaptadas a este tipo de manejo e aceita??o no mercado consumidor regional. Objetivou-se com o presente trabalho avaliar a produ??o de diferentes cultivares de feijoeiro, de diferentes tipos comerciais de gr?o, e a utiliza??o t?cnicas de manejo de baixo custo por agricultores familiares da regi?o de Cachoeiras de Macacu ? RJ. Dois experimentos foram realizados entre abril e julho de 2014 (safra de inverno), em duas propriedades sob agricultura familiar, os s?tios ?Dois Irm?os? e ?Santa M?nica?. No s?tio Dois Irm?os adotou-se o delineamento experimental de blocos ao acaso no esquema de parcelas subdivididas 2 x 5 (2 aduba??es e 5 cultivares), as aduba??es dispostas nas parcelas e as cultivares nas subparcelas. Foram avaliadas as cultivares (Constanza, Kaboon, Manteig?o, Radiante, Valente) sob os tratamentos de aduba??o (qu?mica praticada pelo agricultor e org?nica), com quatro repeti??es por tratamento. Para o s?tio Santa M?nica, adotou-se um delineamento em blocos ao acaso com quatro repeti??es, onde foram avaliadas 6 cultivares (Valente, Constanza, Radiante, Bolinha, Pitanga e Jalo Precoce) sem nenhum tipo de aduba??o. Em ambos experimentos, as parcelas foram constitu?das por linhas de 4 m espa?adas de 0,5 m, empregando-se 12 sementes por metro linear, cujas sementes foram inoculadas com inoculante comercial com riz?bio para feijoeiro, com turfa como meio de inocula??o. Na matura??o dos gr?os de cada cultivar, foi colhida uma ?rea de 2 m2 nas duas linhas centrais de cada parcela para avalia??o da produtividade. No S?tio dois Irm?os, a produ??o de gr?os das cinco cultivares n?o diferiu entre os tratamentos aduba??o org?nica e aduba??o qu?mica. No S?tio Santa M?nica, a produ??o de gr?os das seis cultivares n?o diferiu entre si. As cultivares Valente e Radiante atingiram a maior produ??o no S?tio Dois Irm?os e no 57 S?tio Santa M?nica, respectivamente. Em geral, nas duas propriedades, todas as cultivares avaliadas apresentaram bom desempenho para os diferentes tipos de manejo, com rendimento m?dio acima de 2 000 kg ha-1. A t?cnica de inocula??o das sementes com riz?bio foi bem avaliada pelos agricultores, pela facilidade de execu??o e pelo baixo custo de implanta??o.
15

Características agronômicas, nutricionais e tecnológicas de grãos de feijão carioca armazenados, cultivados em sistemas orgânico e convencional / Agronomic, nutritional and technological characteristics of carioca beans grains stored, cropped in organic and conventional systems

Cassol, Flavia Danieli Rech 10 February 2017 (has links)
Submitted by Edineia Teixeira (edineia.teixeira@unioeste.br) on 2017-09-05T17:45:54Z No. of bitstreams: 2 FLÁVIA_CASSOL2017.pdf: 1685226 bytes, checksum: 8f79384919a244c9ef937f3069f3c88d (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) / Made available in DSpace on 2017-09-05T17:45:54Z (GMT). No. of bitstreams: 2 FLÁVIA_CASSOL2017.pdf: 1685226 bytes, checksum: 8f79384919a244c9ef937f3069f3c88d (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Previous issue date: 2017-02-10 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES / The consumption of functional foods, such as beans, has brought important benefits to health, consequently, there is an increasing demand for organic products, which are considered healthier. However, due to the genetic variability of this crop, it is necessary to evaluate it in the field then determine which cultivars are most adapted to different cropping managements, as well as establish the quality attributes involved in the preservation of this leguminous. Thus, this trial aimed at evaluating the agronomic characteristics of carioca beans, cropped in organic and conventional systems, indicating which cultivars are most adapted to each system as well as characterizing the cooling storage effect and in uncontrolled environmental conditions, in order to preserve nutritional and technological characteristics of these grains. Multivariate techniques were applied to determine which variables influenced most on beans quality, and to verify similarities between conservation methods and how carioca beans were produced. Eight carioca bean cultivars were sown in the organic and conventional systems, and the correlation between the production and yield components was evaluated. The studied cultivars were evaluated when freshly harvested (S); and after 180 storage days under refrigeration (R) and environmental conditions (A); according to the nutritional characteristics: protein (Ptn), calcium (Ca), iron (Fe), phosphorus (P), phytic acid (Fit), tannins, antioxidant capacity (DPPH) and technologic characteristics: grain mass (GM), water content (WC), electrical conductivity, grain color (L*, a*, b*, H * and C *) and sphericity, texture, cooking time (CT) and hydration capacity (HC). According to yield, cultivars such as Andorinha, Curió, Estilo, Emperador and Notável were more adapted to the organic cropping, while all the tested cultivars, except Curió, can be indicated to the conventional cropping. The variables that showed the highest correlation with yield were the number of pods in organic beans and plant height in the conventional ones. The cooling storage preserved the technological quality of organic beans, increased the antioxidant capacity and kept higher amount of iron in beans. It also contributed to phosphorus decrease and the significant increases of Fit and tannins, considered antinutritional factors. Campos Gerais beans is a cultivar from IAPAR that showed the best results on quality preservation after six months of storage. According to these data, the main and cluster components (APC) were analyzed. Thus, variables such as Ptn, Ca, P, Fit, tannins, DPPH, CH, TC, MG and H * influenced most beans quality, and were defined according to APC use. Based on the use of Cluster, it is possible to classify cultivars into groups and verify that the refrigerated storage was effective in maintaining their quality. In addition, this technique showed the similarity between organic and conventional beans that belonged to the same cultivar. / O consumo de alimentos funcionais, como o feijão, traz benefícios importantes para a saúde. A procura por produtos de origem orgânica, considerados mais saudáveis, tem, também, contribuído para o aumento no seu consumo. No entanto, devido à variabilidade genética dessa cultura, faz-se necessária sua avaliação no campo, para determinar os cultivares mais adaptados a diferentes formas de cultivo e estabelecer os atributos de qualidade envolvidos na preservação dessa leguminosa. Nesse sentido, os objetivos desta pesquisa foram: avaliar as características agronômicas de feijão carioca, cultivado em sistema orgânico e convencional, indicar os cultivares mais adaptados a cada sistema e caracterizar o efeito do armazenamento refrigerado e em condições ambientais não controladas, na preservação das características nutricionais e tecnológicas desses grãos, usando técnicas multivariadas para determinar as variáveis que mais influenciam na qualidade dos feijões e verificar semelhanças entre as formas de conservação e modo de produção dos feijões carioca. Foram semeados oito cultivares de feijão carioca nos sistemas orgânico e convencional para avaliar a correlação entre as componentes da produção e a produtividade. Após a colheita, os cultivares foram avaliados recém-colhidos (S) e depois de 180 dias de armazenamento, em condições refrigeradas (R) e ambientais (A), quanto às características nutricionais: proteína (Ptn), cálcio (Ca), ferro (Fe), fósforo (P), ácido fítico (Fit) e taninos, capacidade antioxidante (DPPH) e tecnológica: massa de grãos (MG), teor de água (Ta), condutividade elétrica, coloração dos grãos (L*, a*, b*, H* e C*), esfericidade, textura, tempo de cocção (TC) e capacidade de hidratação (CH). De acordo com a produtividade, os cultivares Andorinha, Curió, Estilo, Imperador e Notável mostraram-se mais adaptados ao cultivo orgânico, enquanto todos os cultivares testados, exceto Curió, podem ser indicados ao cultivo convencional. As variáveis que mostraram maior correlação com a produtividade foram o número de vagens nos feijões orgânicos e a altura da planta, no sistema convencional. Nos feijões orgânicos, o armazenamento refrigerado preservou a qualidade tecnológica, aumentou a capacidade antioxidante e manteve maior a quantidade de Fe dos grãos, além de contribuir para a diminuição do P e o aumento significativo dos Fit e taninos, considerados fatores antinutricionais. Os feijões do cultivar IAPAR Campos Gerais foram os que melhor preservaram a qualidade após o armazenamento de 180 dias. Diante desses dados, foram realizadas análises dos componentes principais (APC) e de agrupamento (Cluster). As variáveis que mais influenciaram a qualidade dos feijões foram definidas com o uso da APC, sendo elas Ptn, Ca, P, Fit, taninos, DPPH, CH, TC, MG e H*. Com a utilização do Cluster, é possível classificar os cultivares em grupos e verificar que o armazenamento refrigerado foi eficaz na manutenção da qualidade. Além disso, essa técnica mostrou a semelhança entre os feijões orgânicos e convencionais pertencentes ao mesmo cultivar.
16

Seleção de linhagens de feijão de ciclo precoce, arquitetura ereta, alta produtividade e cozimento rápido / Selection of common bean lines with early cycle, erect growth, high grain yield and fast cooking

Santos, Guilherme Godoy dos 24 February 2014 (has links)
The objectives of this study were to evaluate whether advanced common bean lines differ in phenological, morphological, grain yield and cooking quality characters; to study the linear correlations between these characters; and to select superior lines for these characters for use in breeding programs. For this purpose, 14 common bean lines of trial Use and Cultivation South -Brazilian Bean (VCU - SB) were growing in normal rainy 2012/2013 and in dry season 2013 in Santa Maria, Rio Grande do Sul, Brazil. Data were subjected to analysis of individual and joint variance, using the F test at 5 % probability. If the effect of line and control was significant, the stratification of averages was performed by the Scott-Knott test at 5 % probability. Interaction line x growing season significant was observed for the characters: number of days from emergence to flowering, reproductive period, cycle, lodging, stay green, number of lateral branches, number of pods per plant, number of grains per plant, number of grains per pod, weight of 100 grains, grain yield, grain length and width. The line and control evaluated differed significantly among the characters: number of days from emergence to flowering, cycle, number of nodes on main stem, width and thickness of grains, grain brightness and time of cooking, allowing you to select improved lines for these characters. Positive linear correlation of high magnitude was observed between grain yield and number of pods per plant (r = 0.632) and weight of 100 grains (r = 0.942), while the grain yield and the number of days from emergence to flowering (r = -0.857) and the cycle (r = -0.677) had high negative linear correlation. The LP 09-40 line and BRS Valente control have the lower note of lodging in the two growing seasons, allowing the use of these blocks of crosses to obtain lines with erect architecture. The CNFP 10794 and DF 06-17 lines may be used as parents in hybrid combinations for presenting high yield and reduced cooking time and high yield and early cycle, respectively. / Os objetivos deste trabalho foram avaliar se as linhagens avançadas de feijão diferem quanto aos caracteres fenológicos, morfológicos, de produção e de qualidade de cozimento; estudar as correlações lineares entre esses caracteres; e selecionar linhagens superiores para esses caracteres para uso em programas de melhoramento. Para tanto, foram avaliadas 14 linhagens de feijão do Ensaio de Valor Cultivo e Uso Sul-brasileiro de Feijão (VCU-SB) em cultivo de safra 2012/2013 e de safrinha 2013 em Santa Maria, Rio Grande do Sul, Brasil. Os dados obtidos foram submetidos à análise de variância individual e conjunta, usando o teste F a 5% de probabilidade. Sendo o efeito de linhagens significativo, a estratificação das médias obtidas foi realizada pelo teste de Scott-Knott a 5% de probabilidade. Interação linhagem x época de cultivo significativa foi observada para os caracteres: número de dias da emergência a floração, período reprodutivo, ciclo, acamamento, stay green, número de ramos laterais, número de vagens por planta, número de grãos por planta, número de grãos por vagem, massa de 100 grãos, produtividade de grãos, comprimento e largura de grãos. As linhagens e as testemunhas avaliadas diferiram significativamente para os caracteres: número de dias da emergência a floração, ciclo, número de nós no ramo principal, largura e espessura dos grãos, luminosidade dos grãos e tempo de cozimento dos grãos, possibilitando a seleção de linhagens superiores para esses caracteres. Correlação linear positiva de alta magnitude foi observada entre a produtividade de grãos e o número de vagens por planta (r = 0,632) e a massa de 100 grãos (r = 0,942), enquanto que a produtividade de grãos e o número de dias da emergência a floração (r = -0,857) e o ciclo (r = -0,677), apresentaram alta correlação linear negativa. A linhagem LP 09-40 e a testemunha BRS Valente apresentam as menores notas de acamamento nas duas épocas de cultivo, o que possibilita o uso dessas em blocos de cruzamentos para a obtenção de linhagens com porte ereto. As linhagens CNFP 10794 e DF 06-17 poderão ser utilizadas como genitores em combinações híbridas por apresentarem alta produtividade de grãos e reduzido tempo de cozimento e alta produtividade de grãos e ciclo reduzido, respectivamente.
17

Nir Spectral Techniques and Chemometrics Applied to Food Processing

Teixeira Badaró, Amanda 20 December 2021 (has links)
Tesis por compendio / [ES] Las técnicas rápidas, no destructivas y libres de químicos tienen una demanda creciente en muchos campos de la industria. Las técnicas de espectroscopia de infrarrojo cercano (NIRS) y imágenes hiperespectrales NIR (NIR-HSI) han mostrado un gran potencial para determinar los parámetros de calidad de los alimentos, autenticar productos alimenticios, detectar el fraude, entre otras. En la NIRS, las medidas se toman en puntos específicos, detectando solo una pequeña porción; en la NIR-HSI, la información espectral y espacial se combinan, lo que la convierte en una opción adecuada para muchos productos alimenticios, ya que son matrices muy heterogéneas. Por lo tanto, este estudio tuvo como objetivo revisar la aplicación de NIRS (dispersivos), NIR de Transformada de Fourier (FT) y HSI en la evaluación de los parámetros de calidad de harina de trigo y productos a base de trigo, así como para la autenticación y determinación de la composición de estos productos. Además, este trabajo tuvo como objetivo identificar y clasificar diferentes tipos de muestras de fibra agregadas a la semolina y pasta producidas por estas formulaciones, y monitorear el proceso de cocción de esta pasta enriquecida en fibra mediante técnicas espectrales. Además, se objetivó aplicar HSI a otro producto en polvo, por lo que se cuantificó el contenido de pectina en las cáscaras de naranja. Primero, se adquirieron espectros NIR para comparar la precisión en la clasificación de muestras enriquecidas con fibra, para cuantificar la cantidad de estas fibras y verificar su distribución en muestras de semolina. Para la clasificación se utilizaron el Análisis de Componentes Principales (PCA) y el Soft Independent Modelling of Class Analogy (SIMCA). Los modelos de regresión de mínimos cuadrados parciales (PLSR) aplicados a espectros NIR-HSI mostraron R²P entre 0,85 y 0,98 y RMSEP entre 0,5 y 1, y los modelos se utilizaron para construir los mapas químicos para verificar la distribución de fibra en las superficies de las muestras. Además, se probó el NIR-HSI junto con Multivariate Curve Resolution-Alternating Least Squares (MCR-ALS) para investigar la capacidad de evaluación, resolución y cuantificación de la distribución de fibra en la pasta. Los resultados mostraron R²P entre 0.28 y 0.89,% de falta de ajuste (LOF) <6%, varianza explicada sobre 99% y similitud entre espectros puros y recuperados sobre 96% y 98%. Además, se probó VIS/NIR-HSI en el modo de transmisión como una alternativa objetiva para la clasificación de muestras de pasta según el tiempo de cocción. El análisis discriminante lineal (LDA) mostró valores de sensibilidad y especificidad entre 0,14-1,00 y 0,51-1,00, respectivamente, y una tasa de ausencia de error (NER) superior a 0,62. El análisis discriminante de mínimos cuadrados parciales (PLSDA) mostró valores de sensibilidad y especificidad entre 0,67-1,00 y 0,10-1,00, respectivamente, y NER superiores a 0,80. Los resultados de este trabajo mostraron que la técnica NIR-HSI se puede utilizar para la identificación y cuantificación de la fibra agregada a la semolina. Además, NIR-HSI y MCR-ALS pueden identificar la fibra en la pasta. La HSI en el modo de transmisión demostró ser una técnica adecuada como alternativa objetiva para la clasificación de muestras de pasta según el tiempo de cocción como una forma de automatizar la determinación de los atributos de la pasta. La determinación del contenido de pectina en cáscaras de naranja se investigó usando NIR-HSI. LDA mostró mejores resultados de discriminación considerando tres grupos: bajo (0-5%), intermedio (10-40%) y alto (50-100%) contenido. Los modelos PLSR basados en espectros completos mostraron mayor precisión (R2> 0,93, RMSEP entre 6,50 y 9,16% de pectina) que los basados en pocas longitudes de onda seleccionadas (R2 entre 0,92 y 0,94, RMSEP entre 8,03 y 9,73% de pectina). Los resultados demuestran el potencial de NIR-HSI para cuantificar el contenido de pectina en las cáscaras de naranja, proporcionando una técnica valiosa para los productores de naranja y las industrias de procesamiento. / [CA] Les tècniques ràpides, no destructives i lliures de químics tenen una demanda creixent en molts camps de la indústria. Les tècniques d'espectroscopia d'infraroig proper (NIRS) i d'imatges hiperespectrals NIR (NIR-HSI) han demostrat tindre un gran potencial per a determinar paràmetres de qualitat d'aliments, autenticar productes alimentaris, detectar frau entre altres aplicacions. Mentre que en la NIRS proper les mesures es prenen en punts específics de la mostra i es detecta una porció menuda, en la HSI es combina informació espectral i espacial de tal manera que és una opció adient per a molts tipus de productes alimentaris, ja que són matrius molt heterogènies. Per tant, este estudi va tindre com objectiu revisar tota l'aplicació de NIRS (dispersius), NIR de Transformada de Fourier (FT) i HSI en l'avaluació dels paràmetres de qualitat de la farina de blat i els productes a base de blat, així com per a l'autenticació i determinació de la composició d'estos productes. A més a més, este estudi va tindre com objectiu identificar i classificar diferents tipus de mostres de fibra afegides a la semolina i pasta produïdes per formulació de fibra i semolina, i monitorar mitjançant tècniques espectrals el procés de cocció d'aquesta pasta enriquida amb fibra. A més, este treball va tindre com objectiu aplicar HSI a un altre producte en pols, de tal manera que es va quantificar el contingut de pectina en les corfes de taronja. Primer, es van adquirir espectres NIR per comparar la precisió en la classificació de mostres enriquides amb fibra, per quantificar estes fibres i verificar la seua distribució en mostres de sèmola. Per a la classificació es van emprar l'Anàlisi de Components Principals (PCA) i el SIMCA (Soft Independent Modelling of Class Analogy). Els models de regressió de mínims quadrats parcials (PLSR) aplicats a espectres NIR-HSI mostraren R²P entre 0,85 i 0,98 i RMSEP entre 0,5 i 1% de contingut de fibra, i els models s'utilitzaren per construir els mapes químics per verificar la distribució de fibra en les superficies de les mostres. Així mateix, es va provar NIR-HSI amb Multivariate Curve Resolution-Alternating Least Square (MCR-ALS) per a investigar la capacitat d'avaluació, resolució i quantificació de la distribució de fibra en la pasta enriquida. Els resultats mostraren un R²P entre 0,28 i 0,89%, lack of fit (LOF)<6%, variància explicada sobre 99% i similitud entre espectres purs i recuperats sobre 96% i 98%. D'altra part, es va provar VIS/NIR-HSI en el mode de transmissió com una alternativa objectiva per a la classificació de mostres de pasta segons el temps de cocció. L'anàlisi discriminant lineal (LDA) va mostrar valors de sensibilitat i especificitat entre 0,14-1,00 i 0,51-1,00 respectivament, i una taxa d'absència d'error (NER) superior a 0,62. L'anàlisi discriminant de mínims quadrats parcials (PLSDA) va mostrar valors de sensibilitat i especificitat entre 0,67-1,00 i 0,10-1,00 respectivament, i NER superiors a 0,80. Els resultats d'este treball mostraren que la tècnica NIR-HSI es pot emprar per a la identificació i quantificació de la fibra afegida a la semolina. A més a més, NIR-HSI i MCR-ALS poden identificar la fibra en la pasta. La HSI en mode de transmissió va demostrar ser una tècnica adient com a alternativa objectiva per a la classificació de mostres de pasta segons el temps de cocció com forma d'automatitzar la determinació dels atributs de la pasta. La determinació del contingut de pectina en corfa de taronja es va investigar emprant NIR-HSI. LDA va mostrar millors resultats de discriminació considerant tres grups: baix (0-5%), intermedi (10-40%) i alt (50-100%). Els models PLSR basats en espectres complets van mostrar major precisió (R2> 0,93, RMSEP entre 6,50 i 9,16% de pectina) que els basats en longituds d’ona seleccionades (R2 entre 0,92 i 0,94, RMSEP entre 8,03 i 9,73% de pectina). Els resultats demostren el potencial de NIR-HSI per a quantificar el contingut de pectina en corfa de taronja i proporcionen una tècnica valuosa per als productors de taronja i les indústries de processament. / [EN] Fast, non-destructive and chemical-free techniques are in increasing demand in many fields of the industry. Near-infrared spectroscopy (NIRS) and NIR hyperspectral imaging (NIR-HSI) techniques have shown great potential in determining food quality parameters, authenticating food products, detecting food fraud, among many other applications. While in near infrared spectroscopy, the measurements are taken at specific points on the sample, detecting only a small portion; in hyperspectral imaging, spectral and spatial information are combined, making it a suitable choice for many food products, since they are very heterogeneous matrices. Therefore, this study aimed to review all the application of (dispersive) NIRS, Fourier Transform (FT) NIR, and HSI in assessing wheat flour and wheat-based products quality parameters, as well for the authentication and determination of composition of these products. Moreover, this work aimed to identify and classify different types of fibre samples added to the semolina and pasta produced by semolina-fibre formulations, and to monitor the cooking process of this fibre-enriched pasta by spectral techniques. In addition, this work had the aim of applying HSI to other powdered product, so the pectin content in orange peels was quantified. First, NIR spectra were acquired to compare the accuracy in the classification of fibre-enriched samples, to quantify the amount of these fibres and verify their distribution on semolina samples. Principal Component Analysis (PCA) and Soft Independent Modelling of Class Analogy (SIMCA) were used for classification. Partial Least Squares Regression (PLSR) models applied to NIR-HSI spectra showed R2P between 0.85 and 0.98, and RMSEP between 0.5 and 1% of fibre content, and the models were used to construct the chemical maps to check the fibre distribution on the samples surface. Moreover, NIR-HSI together with Multivariate Curve Resolution-Alternating Least Squares (MCR-ALS), was tested to investigate the ability for the evaluation, resolution and quantification of fibre distribution in enriched pasta. Results showed coefficient of determination of validation (R²V) between 0.28 and 0.89, % of lack of fit (LOF) <6%, variance explained over 99%, and similarity between pure and recovered spectra over 96% and 98% in models using pure flour and control as initial estimates, respectively. In addition, VIS/NIR-HSI in the transmission mode was tested as an objective alternative for the classification of pasta samples according to cooking time as way of automating the determination of pasta attributes. Linear Discriminant Analysis (LDA) showed values of sensitivity and specificity between 0.14-1.00 and 0.51-1.00, respectively, and non-error rate (NER) over 0.62. Partial Least Square Discriminant Analysis (PLSDA) showed values of sensitivity and specificity between 0.67 - 1.00 and 0.10-1.00, respectively, and NER over 0.80. The results of the first part of this work showed that NIR-HSI technique can be used for the identification and quantification of fibre added to semolina. Additionally, NIR-HSI and MCR-ALS are able to identify fibre in pasta. Hyperspectral imaging in the transmission mode demonstrated to be a suitable technique as an objective alternative for the classification of pasta samples according to the cooking time as a way of automating the determination of pasta attributes. Determination of pectin content in orange peels was investigated using NIR-HSI. LDA showed better discrimination results considering three groups:low(0-5%), intermediate(10-40%) and high(50-100%) pectin content. PLSR models based on full spectra showed higher precision (R²>0.93, RMSEP between 6.50 and 9.16% of pectin) than those based on few selected wavelengths (R² between 0.92 and 0.94, RMSEP between 8.03 and 9.73%). The results demonstrate the potential of NIR-HSI to quantify pectin content in orange peels, providing a valuable technique for orange producers and processing industries. / This work was supported by the Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior- Brasil (CAPES) [Finance Code 001]; São Paulo Research Foundation (FAPESP) [grant numbers 2015/24351-2, 2017/17628-3, 2019/06842- 0]; and by projects AEI PID2019-107347RR-C31 and PID2019-107347RR-C32, and the European Union through the European Regional Development Fund (ERDF) of the Generalitat Valenciana 2014-2020. The authors would like to thank Nutrassim Food Ingredients company for the donation of the fibre samples, the support provided by Enrique Aguilar María, Carlos Alberto Velasquez Hernández, Diego Hernández Catalán, Carlos Ruiz Catalá and Andrés Estuardo Prieto López during system installation, experimental analysis and data acquisition. / Teixeira Badaró, A. (2021). Nir Spectral Techniques and Chemometrics Applied to Food Processing [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/178758 / TESIS / Compendio

Page generated in 0.0769 seconds