• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 511
  • 267
  • 84
  • 57
  • 38
  • 35
  • 33
  • 29
  • 17
  • 8
  • 8
  • 4
  • 2
  • 2
  • 2
  • Tagged with
  • 1231
  • 336
  • 163
  • 143
  • 131
  • 104
  • 98
  • 98
  • 88
  • 79
  • 77
  • 72
  • 68
  • 62
  • 62
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
401

Relação da mensuração ultrassonográfica entre aorta e glândulas adrenais como novo método para estimar normalidade das glândulas adrenais em cadelas hígidas / Relationship between ultrasonographic measurement of aorta and adrenal glands: a new method to define normal adrenal size in healthy female dogs

Pires, Sâmara Turbay 26 July 2018 (has links)
A mensuração da glândula adrenal nos cães ainda não está claramente estabelecida de acordo com o peso do animal, havendo uma ampla faixa de normalidade descrita e, além disso, esta não foi relacionada à dimensão da aorta. Este projeto objetivou estabelecer padrão de normalidade de mensuração ultrassonográfica para glândulas adrenais esquerda e direita de cadelas adultas jovens na faixa etária de 1 a 3 anos divididas por porte. A metodologia consiste em verificar se existe relação entre diâmetro da aorta mensurada logo cranialmente à sua trifurcação e a altura do polo caudal da glândula adrenal, na região de maior espessura, em três grupos de peso corporal (porte pequeno, médio e grande). As dimensões do polo caudal das glândulas adrenais direita e esquerda e o diâmetro da aorta, bem como, as relações aorta/adrenal direita e aorta/adrenal esquerda foram avaliadas por dois avaliadores experientes. Os animais foram divididos em grupo 1 (G1) até 10 kg (21 animais), grupo 2 (G2) de 10,1 a 25 kg (22 animais) e grupo 3 (G3) acima de 25,1 a 38 kg (20 animais). A média e o desvio padrão da mensuração do polo caudal da glândula adrenal direita foram de 0,37±0,072 cm (G1), 0,48±0,077 cm (G2) e 0,5±0,048 cm (G3) e da glândula adrenal esquerda de 0,38±0,082 cm (G1), 0,45±0,077 cm (G2) e 0,47±0,073 cm (G3). O diâmetro da aorta 0,52±0,1 cm (G1); 0,78±0,097 cm (G2); 0,94±0,071 cm (G3). Estatisticamente o grupo 2 e o grupo 3 foram semelhantes entre si e significativamente diferentes do grupo 1. Portanto, a mensuração do polo caudal das glândulas adrenais relacionadas ao peso corporal não foi considerada um parâmetro confiável. Os resultados indicaram que, nesse estudo, a relação entre aorta/glândulas adrenais de animais até 10 kg variou de 1,2 a 1,6 e de animais de 10,1 a 38 kg de 1,6 a 2,1. A relação aorta/glândulas adrenais provou ser um ótimo parâmetro para estabelecer mensuração normal das glândulas adrenais e, portanto, sugerido como novo parâmetro a ser utilizado na avaliação ultrassonográfica biométrica das glândulas adrenais. Ao relacionar estruturas do próprio animal, foi estabelecido de forma mais específica para o indivíduo uma relação entre a aorta e glândula adrenal e não mais um valor esperado em uma população normal. / Adrenal gland measurements remain unestablished in dogs since literature reports no consensus regarding to those values according to animal size. There can be seen a wide range of normality and no correlation between adrenal size and the dimension of aorta has yet been described. The present study aims to establish standard values for the ultrasonographic measurement of the right and left adrenal glands, considering 1 to 3-year-old healthy female dogs divided into size categories. Methods consist in verifying the relationship between the diameter of the aorta, measured immediately before its trifurcation, and height of the caudal extremity of the adrenal glands in three different groups according to body weight (small, medium and large dogs. The dimensions of the caudal pole right and left adrenal glands and the aorta, as well as, the aorta/ right adrenal and aorta/left adrenal relations were evaluated by two experienced professionals. Animals weighting up to 10 Kg (n=21) were classified in group 1 (G1); animals weighting from 10,1 to 25 Kg (n=22) were classified in group 2 (G2) and animals weighting 25,1 to 38 Kg (n=20) were classified in group 3 (G3). Mean values and standard deviation of the right adrenal gland were 0,37±0,072 cm (G1), 0,48±0,077 cm (G2) and 0,5±0,048 cm (G3) and for the left adrenal gland, the values were 0,38±0,082 cm (G1), 0,45±0,077 cm (G2) and 0,47±0,073 cm (G3). The values obtained for the aortic diameter were 0,52±0,1 cm (G1); 0,78±0,097 cm (G2) and 0,94±0,071 cm (G3). Groups 2 and 3 were statistically similar and differed from group 1. Therefore, the relationship between the measurement of the caudal extremity of the adrenal glands and the body weight was considered a non-reliable parameter. Results indicated that, in our study, the aorta/adrenal gland ratio ranged from 1,2cm to 1,6cm in dogs with up to 10 Kg and from 1,6cm up to 2,1cm for dogs weighting 10,1 Kg to 38 Kg. The aorta/adrenal gland ratio has proven to be an excellent parameter to establish normal adrenal values and, therefore, this parameter can be used for the biometric investigation of the adrenals, using ultrasound. The correlation between different structures from the same animal, based on the aorta/adrenal gland ratio in the present study, contributed to more accurate values when compared to the general values established for normal populations.
402

Ossos do sistema estomatognático e da articulação temporomandibular de cães e gatos: enfoque anátomo-cirúrgico / Bones of the stomatognathic system and temporomandibular joint in dogs and cats: anatomical and surgical view

Carvalho, Vanessa Graciela Gomes 18 May 2004 (has links)
Sabe-se que o estudo da anatomia é de fundamental importância para todo e qualquer procedimento médico-cirúrgico, como também para o entendimento de toda a fisiologia e das doenças que acometem os seres vivos. Porém, para a prática da odontologia veterinária, especialidade que vem crescendo sobremaneira nos últimos anos, nota-se a ausência de uma compilação única do estudo anatômico da cabeça das espécies mais tratadas, especificamente cães e gatos. Considera-se, portanto, oportuno realizar um estudo geral dos ossos do crânio, dando ênfase ao sistema estomatognático e incluindo a articulação temporomandibular, visando descrever, ilustrar e correlacionar suas estruturas, aplicando este conhecimento na prática cirúrgica, ressaltando os pontos de maior importância para o desempenho da especialidade, disponibilizando uma base de conhecimento que atue como um \"guia" para o médico-veterinário que se interessa e pratica a odontologia veterinária. Para a realização das ilustrações, crânios de cães e gatos foram preparados pela técnica de maceração, fotografados e radiografados, com suas estruturas ósseas identificadas de acordo com as necessidades da correlação cirúrgica. / The study of anatomy is important to accomplish any kind of surgical and medical procedure and to understand the physiology and the diseases that happen in animals. Nowadays, veterinary dentistry is an important area of veterinary medicine which has been increasing and improving during the last years. However, currently, the veterinarian can not find any specific and exclusive literature about head anatomy of dogs and cats. It is therefore important to perform a study of the bones of the cranium, specially the bones of the stomatognathic system, including the temporomandibular joint, describing and illustrating the most important structures and correlating this knowledge with the surgical procedures. This paper serves the veterinarians that work with dentistry as a \"guide". The illustrations and the radiographs were made with macerated craniums of dogs and cats and had the structures identified according to the surgical necessities.
403

Leishmaniose visceral canina: aspectos clínico-epidemiológicos de casos atendidos no período de 1997 a 2007, no Hospital Veterinário da Faculdade de Medicina Veterinária e Zootecnia da Universidade de São Paulo / Canine visceral leishmaniasis: clinical and epidemiologic aspects of cases attended between 1997 to 2007, at the Animal Hospital of the Faculty of Medicine and Zootechny of the University of São Paulo

Sonoda, Marcia Cristina 29 November 2007 (has links)
A leishmaniose é uma enfermidade zoonótica causada por protozoário pleomórfico do gênero Leishmania. Face a magnitude de alastramentro da doença, em especial no Brasil, foi realizado levantamento retrospectivo de casos de leishmaniose visceral canina diagnosticados (1997-2007) nos Serviços de Dermatologia e de Clínica Médica de cães e gatos do HOVET/USP. A amostragem compôs-se de 36 casos caninos, naturalmente infectados por Leishmania sp. O diagnóstico fora estabelecido pela caracterização propiciada pelos dados anamnésticos, de exames físico e dermatológico, complementados por exames hematológicos, bioquímicos e imagéticos, afora sorologia (ELISA e/ou RIFI), histopatologia de pele e/ou pela evidencialização do protozoário em exames parasitológicos de biópsia aspirativa de linfonodos e/ou medula óssea e pela técnica de imunoistoquímica. Os objetivos foram: evidenciar os aspectos clínico-dermatológicos de animais com diagnóstico estabelecido; caracterizar epidemiologicamente os casos, enfocando aspectos de aloctonia ou de autoctonia. Afora o de avaliar a aplicação da técnica de imunoistoquímica de pele visando o diagnóstico etiológico, comparando e relacionando-a aos exames complementares. Pôde-se concluir que: todos os casos foram alóctones; não houve predisposição por um determinado sexo; a faixa etária (52,8%) foi aquela dos 13 a 48 meses de vida, com maior acometimento de cães de raças definidas (Poodles e Labradores). Quanto aos municípios de origem: Ilha Bela e Ubatuba, um caso de cada, são considerados como silencioso não receptivo não vulnerável; Campinas, Campo Limpo Paulista, Holambra, São Roque, Sorocaba e Uberaba (um caso de cada) como silenciosos não receptivos vulneráveis. Os demais 28 cães do Estado de São Paulo originaram-se de municípios com transmissão: canina e humana (Araçatuba - três, Bauru - um), canina (Cotia - cinco, Embu - quatro) ou sob investigação (São Paulo - 11, Mogi das Cruzes - um). Já Portugal (um) e Minas Gerais (Belo Horizonte - dois) são locais caracterizados como de transmissão canina e humana. Pôde-se evidenciar deslocamentos breves ou longos, a 14 municípios paulistas (Araçatuba, Birigui, Caraguatatuba, Cotia, Eldorado, Embu e Embu Guaçu, Guarujá, Ilha Bela, Itapecerica da Serra, Peruíbe, Presidente Prudente, São Roque e São Paulo Capital) e cinco Estados (Maranhão, Minas Gerais, Paraná, Rio de Janeiro e Santa Catarina). De acordo com a classificação sintomatológica 50% eram oligossintomáticos, 47,2% sintomáticos e 2,8% assintomáticos. As alterações cutâneas se localizavam principalmente em região cefálica, membros e região abdominal, incluíam-se: rarefação pilosa e/ou alopecia (45,7%), escamas (40%), ulcerações (37,1%) e crostas (37,1%), sendo o prurido associado em 63,9% dos casos. Os achados clínicos mais freqüentes foram: linfoadenomegalia (74%), pirexia (44,4%), disorexia (40,7%), emagrecimento (29,7%), hepato (29,7%) e esplenomegalia (25,6%). As alterações laboratoriais foram: hiperproteinemia (56,5%), hipoalbuminemia (52,1%), anemia e trombocitopenia (34,8% cada). Correlacionando a técnica de imunoistoquímica com os exames de ELISA e RIFI, observou-se que a RIFI (100%) foi mais representativa dos casos positivos, em seguida ao exame de ELISA (87,5%) e ao de imunoistoquímica (37,5%). A técnica de imunoistoquímica, empregada em cortes histológicos de 12 (33%) permitiu evidenciar a presença do agente em sete (58,3%): dois (33,3%) oligossintomáticos e cinco (83,3%) sintomáticos. Desta forma, permite-se caracterizá-la como metodologia de inegável valia, superando os resultados positivos da histopatologia (30,8%). / Leishmaniasis is a worldwide chronic zoonotic disease caused by pleimorphic protozoa of the genus Leishmania. The spread of the disease in Brazil lead to this retrospective survey of canine visceral leishmaniasis diagnosed (1997-2007) at the Service of Dermatology and Medical Clinics of the Small Animal Hospital-USP. We evaluated the records of 36 dogs naturally infected with Leishmania sp. Diagnosis included disease characterization during anamnesis, physical and dermatologic examination, hematology, biochemistry, imaging, serology (ELISA or RIFI), skin histopathology and/or agent isolation from aspiration biopsy samples of lymph nodes and/or bone marrow, and immunohistochemistry. In addition to epidemiologic characterization, we aimed to determine clinical and dermatologic aspects of canine leishmaniasis, and to compare diagnostic efficacy of skin immunohistochemistry, ELISA and RIFI. All cases were allochtonous without gender predilection, 52.8% were 13 to 48 months old; mostly Poodles (20.8%) and Labradors (20.8%). Regarding origin: Ilha Bela and Ubatuba (one case each) are classified as silent, non-receptive and not vulnerable; Campinas, Campo Limpo Paulista, Holambra, São Roque, Sorocaba and Uberaba (one case each) are classified as vulnerable. The remaining 28 cases from the State of São Paulo were located in cities with reported canine-human transmission (Araçatuba - three, Bauru - one), intra-canine transmission (Cotia - five, Embu - four) or cities under investigation (São Paulo - 11, Mogi das Cruzes - one). Portugal (one) and Minas Gerais (Belo Horizonte - two) reported canine-human transmission. Prior to the leishmaniasis development dogs remained for short or long periods in 14 cities in the State of São Paulo: Araçatuba, Birigui, Caraguatatuba, Cotia, Eldorado, Embu e Embu Guaçu, Guarujá, Ilha Bela, Itapecerica da Serra, Peruíbe, Presidente Prudente, São Roque and São Paulo Capital) and five other Brazilian States (Maranhão, Minas Gerais, Paraná, Rio de Janeiro and Santa Catarina. Most animals were oligosymptomatic (50%), 47.2% symptomatic and 2.8% asymptomatic. The majority of lesions was on the head, limbs and abdominal region, and included: hair loss and/or alopecia (45.7%), scales (40%), ulcers (37.1%), and crusts (37.1%), with 63,9% associated pruritus. The most common clinical findings were: lymph node enlargement (74%), pyrexia (44,4%), disorexia (40.7%), weight loss (29.7%) , liver (29.7%) and spleen (25.6%) enlargement. Most frequent alterations in laboratory exams were: hyperproteinemia (56.5%), hypoalbuminemia (52.1%), anemia, and thrombocytopenia (34.8% both). RIFI was more representative (100%) in positive cases, followed by ELISA (87.5%) and immunohistochemistry (37.5%). Immunohistochemistry was used in histology samples of 12 (33%) cases and allowed us to detect the agent in seven (58.3%) cases: two (33.3%) oligosymptomatic and five (83.3%) symptomatic. Thus, immunohistochemistry is a useful method, and more effective than histopathology (30.8%).
404

Suplementação de triptofano na atividade elétrica cerebral (EEG) e glicemia de cães da raça Pit Bull / Tryptophan supplementation on brain electrical activity and blood glucose in Pit Bulls

Elmôr, Lucas Domênico 23 January 2009 (has links)
Três cães machos adultos da raça Pit Bull foram utilizados com o intuito de avaliar o efeito da suplementação de triptofano na atividade elétrica cerebral e taxa glicêmica. Os tratamentos foram: A) Dieta base + veículo com placebo (controle); B) Dieta base + veículo com 1,11g de triptofano. Inicialmente os animais passaram por doze dias de fornecimento do tratamento A, destes, cinco dias foram destinados a colheita dos dados. Após três dias de descanso teve início o período de 12 dias de fornecimento do tratamento B, com o aumento de um dia de colheita. Para a colheita de EEG foi utilizado o registro bipolar, sendo o sinal colhido numa freqüência de amostragem de 120 Hz por um período de 20 minutos por dia de colheita. Utilizou-se um glicosímetro portátil para mensurar a glicemia nos tempos 0, 15, 30, 45 minutos, relacionados com o período destinado ao manejo de colheita de EEG. A suplementação de triptofano diminuiu a energia das bandas de freqüências beta, teta, alfa e delta, permitindo sugerir uma modificação na atividade elétrica cerebral. Não houve efeito significativo do fornecimento de triptofano suplementar sobre a glicemia dos cães utilizados neste experimento. / Three adults male Pit Bulls dogs were housed with the intention of evaluating the effects of tryptophan supplementation on brain electrical activity and glicemic curve. The treatments were: A) Basic Diet + Placebo (control); B) Basic Diet + 1,11 g of tryptophan. First the animals were kept for 12 days using the A treatment, with five days of data collecting. After three days off they were kept for 12 days using the B treatment, but with an addition of one day of data collecting. The EEG collecting was made using a bipolar register, and the signal was collected on a 120 Hz sampling frequency for 20 minutes per collecting day. The blood glucose was measured using a portable blood glucose meter on 0, 15, 30 and 45 minutes, related to the EEG collecting period. The Tryptophan supplementation decreased the energy signals of the beta, theta, alpha and delta frequencies, which suggests some modification on the brain electrical activity. There was no effect of the tryptophan supplementation on the glicemic curve.
405

Arbetsterapeuters erfarenhet om terapihundar påverkar relationen mellan arbetsterapeut och klient samt klientens delaktighet i aktivitet / Occupational therapists' experiences iftherapy dogs affectthe relationship between occupational therapists and client andclient ́s involvementin activity.

Ericson, Annelie, Fredriksson, Olivia January 2019 (has links)
The purposeof the study was to investigate whether occupational therapists find that therapy dogs can affect the relationship with the client and client´s participation in activity. The methodused was a qualitative study with ten participants who were contacted via recommendations and via the social network Facebook. The questions concerned the occupational therapists' experience of working with therapy dogs and their experiences of whether the therapy dog ​​can be a tool to help create relationship with the client and motivate for activity. The resultshowed that the experience was predominantly positive and that the therapy dog ​​made the client contact stronger. The occupational therapists experienced that they could go further in their interventions with the help of the dog and that the clients opened up more and were more motivated to participate in activities when the dog was present. It also showed that education, planning, goal setting and journaling were important to demonstrate the effect of therapy dogs. Conclusion:The result showed positive situations in which the therapy dog ​​was an aid for the occupational therapists' success in the intervention. The study showed that contact with the client was strengthened with the help of the therapy dog ​​and that the motivation to participate in activities increased. / Syftet med studien var att undersöka omarbetsterapeuter upplever att terapihundarkan påverkarelationen till klienten samtklientensdelaktighet i aktivitet. Metodensom användes var en kvalitativ studie med tiodeltagare som kontaktades via rekommendationer och via det sociala nätverket Facebook. Frågorna berörde arbetsterapeuternas upplevelse kring att arbeta med terapihund och deras erfarenheter om huruvida terapihunden kan vara ett hjälpmedel för att hjälpa till att skapa relation till klienten och motivera till aktivitet. Resultatetvisade att erfarenheterna var övervägande positiva och att terapihunden gjorde att klientkontakten blev starkare. Arbetsterapeuterna upplevde att de kunde komma längre i sina interventioner med hjälp av hunden och att klienterna öppnade upp sig mer och var mer motiverade till att delta i aktiviteter närhunden var närvarande.Det visade också att utbildning, planering, målsättning och journalföring var viktigt för att visa på terapihundarnas effekt.Slutsats: Resultatet visade positiva situationer där terapihunden varit ett hjälpmedel för arbetsterapeuternas framgång i interventionen. Studien visade att kontakten till klienten stärktes med hjälp av terapihunden och att motivationen att delta i aktiviteter ökade
406

Avaliação dos perfis de metabólitos de glicocorticóides fecais em cachorros-vinagre (Speothos venaticus) mantidos em cativeiro e suas possíveis implicações na função reprodutiva / Evaluation of fecal glucocorticoid metabolite profiles in captive bush dog (Speothos venaticus) and its possible role in the reproductive function

Hirata, Suzana Bezzegh 07 October 2009 (has links)
O objetivo do presente estudo foi avaliar os perfis de metabólitos de glicocorticóides fecais através de radioimunoensaio em cachorros-vinagre (Speothos venaticus) mantidos em cativeiro e suas possíveis implicações na função reprodutiva. Duas fêmeas e quatro machos adultos, após período de condicionamento, foram marcados e tiveram suas fezes recolhidas durante 45 dias. Estes animais recebiam diariamente marcadores (corantes e miçangas) para a devida identificação das amostras fecais. O desafio com ACTH foi realizado em uma das fêmeas e mostrou o perfil reativo esperado, validando a técnica do ponto de vista fisiológico. As concentrações de metabólitos de glicocorticóides fecais para o grupo em geral variaram de 2,32 a 65,09 μ/g de fezes secas, com média e desvio-padrão de 18,11±11,33 μ/g de fezes secas, respectivamente. Quatro animais apresentaram um pico cada um, porém aparentemente, sem relação com qualquer evento estressante em particular. Não se verificou diferença significativa nos perfis de glicocorticóides fecais entre machos e fêmeas, nem entre a fêmea dominante e os outros indivíduos. Tais resultados sugerem que os animais estão bem adaptados à condição do cativeiro e provavelmente isentos ou minimamente afetados pelo estresse. A dosagem dos glicocorticóides fecais é uma ferramenta útil no monitoramento não-invasivo para avaliar a condição de estresse do cachorrovinagre, demonstrando se aspectos de manejo e fatores ambientais interferem de modo importante ou não no bem-estar animal e no potencial reprodutivo, sendo de interesse para a manutenção e conservação da espécie. / The aim of this study was to evaluate the fecal glucocorticoid metabolite profiles by radioimmunoassay in captive bush dog (Speothos venaticus) and its possible role in the reproductive function. Six adult animals (two females and four males), after training, were marked and their fecal samples were collected during 45 days. Every day the animals received markers (dye and colored plastic beads) for the appropriate identification of each sample. One female was used to the ACTH challenge and showed the expected classical response, with a significant peak one day after stimulation, therefore confirming the physiological validation. The overall fecal glucocorticoid metabolite concentrations for the whole group, ranged from 2,32 to 65,09 μ/g of dried feces, with an average and standard deviation of 18,11±11,33 μ/g of dried feces, respectively. Four animals revealed one individual peak during the observation period, however they could not be correlated with any stressful event. The fecal glucocorticoid metabolite concentrations did not show significant differences between males and females neither between the dominant female and the other animals in the study. The results suggest that the animals are well adapted to the captive conditions and likely without or minimally affected by stress. The fecal glucocorticoid metabolite dosage is a useful non-invasive tool to evaluate the bush dog stress situation and to monitor local management and environmental factors that could possibly influence the well being and reproductive success, considered both key factors for the specie maintenance and conservation.
407

Uso de suabe conjuntival na detecção de Leishmaniose Visceral Canina por PCR / Use of conjunctival swab for detection Canine Visceral Leishmaniasis by PCR

Pereira, Vanessa Figueredo 24 May 2013 (has links)
A leishmaniose visceral canina é uma zoonose, no Brasil causado pelo protozoário Leishmania chagasi (syn. L. infantum). É endêmica em 88 países, os quais compreendem regiões tropicais e subtropicais do Velho e do Novo Mundo, com incidência estimada em 2 milhões de casos por ano. No ambiente urbano, o cão doméstico é considerado o principal reservatório do parasito. A transmissão da doença ocorre através da picada do vetor, díptero flebotomíneo, da espécie Lutzomyia longipalpis. O diagnóstico pode ser feito através de métodos diretos, como esfregaço preparado com os diferentes órgãos linfoides, Reação em Cadeia da Polimerase (PCR), cultivo in vitro do parasito, ou por métodos sorológicos, como ELISA (Ensaio Imunoenzimático) e RIFI (Reação de Imunofluorescência Indireta). O controle epidemiológico da doença humana envolve o tratamento sistemático dos casos humanos, borrifação de inseticida em região domiciliar e peridomiciliar e eliminação de cães soropositivos, ponto mais controverso do programa de controle. O objetivo do presente trabalho foi avaliar a técnica não invasiva do suabe conjuntival na identificação por PCR de leishmaniose canina. As amostras, de sangue e suabe conjuntival, foram coletadas durante inquérito epidemiológico realizado na cidade de Ilha Solteira - SP. A prevalência de animais positivos em pelo menos um dos três testes (RIFI, PCR de sangue, e PCR de suabe conjuntival) foi de 28,17% (60/213). No teste sorológico RIFI, um total de 13,6% (29/213) dos cães reagiram positivamente. Na PCR do suabe conjuntival, 13,1% (28/213) dos cães foram positivos, e na PCR de sangue total também obtivemos 13,1% (28/213) positivos. Comparando os animais testados pela RIFI e pela PCR de suabe conjuntival, 7,9% (17/213) animais foram positivos em ambos os testes, enquanto 81,2% (173/213) animais foram negativos em ambos os testes (PCR-SC e RIFI). Dos animais testados para PCR-SC, 5,1% (11/213) foram positivos apenas neste teste. Na sorologia, 5,6% (12/213) reagiram positivamente apenas pela RIFI. A sensibilidade e especificidade da PCR-SC foram respectivamente 58,6% e 94,0%, valor preditivo positivo de 61,0%, valor preditivo negativo de 94,0%, e o índice kappa 0,53, o qual demonstra moderada concordância entre os testes. Ao se comparar a RIFI com a PCR-SG, dos animais testados, 3,3% (7/213) foram positivos nos dois testes simultaneamente, 13,6% (29/213) foram positivos apenas na RIFI, logo, 9,9% (21/213) foram positivos apenas na PCR-SG. Foram negativos nos dois testes 76,5% (163/231). A PCR-SG demonstrou sensibilidade de 24,1%, especificidade de 88,5%, valor preditivo positivo de 25,0% e valor preditivo negativo de 88,0% e índice kappa de 0,13, quando comparado à RIFI, indicando uma fraca concordância. Além disso, foram positivos em todos os três testes 2,35% (5/213), e apenas 0,47% (1/213) foi positivo nos testes de PCR-SG e PCR-SC. Os resultados demonstraram que o suabe conjuntival é uma boa alternativa, fácil e pouco invasiva, que pode ser utilizada para auxiliar inquéritos e estudos epidemiológicos da Leishmaniose Visceral Canina. / Canine visceral leishmaniasis is a zoonosis in Brazil caused by the protozoan Leishmania chagasi (syn. L. infantum). It is endemic in 88 countries, which include tropical and subtropical regions of the Old and New World, with an estimated incidence of 2 million cases per year. In the urban environment, the domestic dog is the main reservoir of the parasite. Disease transmission occurs through the bite of the vector, sandfly, Lutzomyia longipalpis species. The diagnosis by direct methods can be made, such as smear prepared with different lymphoid organs, Polymerase Chain Reaction (PCR) in vitro culture of the parasite, or by serological methods such as ELISA (enzyme immunoassay) and IFAT (Indirect Immunofluorescence Test). The epidemiological control of human disease involves the systematic treatment of human cases, insecticide spraying in domiciliary area and elimination of seropositive dogs, most controversial point of the control program. The objective of this study was evaluate the noninvasive technique of conjunctival swab for canine leishmaniasis PCR identification. Were collected Samples of blood and conjunctival swab during an epidemiological survey conducted in the city of Ilha Solteira SP. The prevalence of positive animals in at least one of the three test (IFAT, blood PCR, and swab PCR) was 28.17% (60/213). In IFAT serological test, 13.6% (29/213) of the dogs responded positively. In conjunctival swabs PCR, 13.1% (28/213) dogs were positive, and PCR of whole blood obtained 13.1% (28/213) positive. Comparing the animals tested by IFAT and conjunctival swab PCR, 7.9% (17/213) were positive in both tests, while 81.2% (173/213) animals were negative in both tests. Of the tested animals for swab PCR, 5.1% (11/213) were positive only in this test. In serology, 5.6% (12/213) reacted positively only by IFAT. The sensitivity and specificity of swab PCR were respectively 58.6% and 94.0%, positive predictive value 61.0%, negative predictive value of 94.0%, and kappa 0.53, which demonstrates moderate agreement between tests. Comparing the IFAT with blood PCR, the animals tested, 3.3% (7/213) were positive in both tests simultaneously, 13.6% (29/213) were positive only by IFAT, so, 9, 86% (21/213) were positive only by blood PCR. Were negative in both tests 76.5% (163/213). The blood PCR demonstrated a sensitivity of 24.1%, specificity 88.5%, positive predictive value 25% and negative predictive value of 88% and coefficient of agreement (kappa) of 0.13, compared to IFAT, indicating poor agreement. Furthermore, were positive in all three tests 2.35% (5/213), and only 0.47% (1/213) were positive in the PCR-SC and PCR-SG test. The results showed that conjunctival swab is a good alternative, easier and less invasive that can be used to aid investigations and epidemiological studies of Canine Visceral Leishmaniasis.
408

Infusão contínua de dipirona em cadelas: efeitos cardiorrespiratórios e analgésicos

Gorczak, Rochelle 30 March 2017 (has links)
Submitted by Marcos Anselmo (marcos.anselmo@unipampa.edu.br) on 2017-06-12T13:58:59Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) ROCHELLE GORCZAK.pdf: 1606847 bytes, checksum: bc8c2f487df26334b0352b162fbe2aac (MD5) / Approved for entry into archive by Marcos Anselmo (marcos.anselmo@unipampa.edu.br) on 2017-06-12T13:59:15Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) ROCHELLE GORCZAK.pdf: 1606847 bytes, checksum: bc8c2f487df26334b0352b162fbe2aac (MD5) / Made available in DSpace on 2017-06-12T13:59:15Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) ROCHELLE GORCZAK.pdf: 1606847 bytes, checksum: bc8c2f487df26334b0352b162fbe2aac (MD5) Previous issue date: 2017-03-30 / A dipirona é um analgésico eficaz para o manejo da dor pós-operatória moderada ou grave, podendo ser utilizado isoladamente em dores leves ou associado a outros analgésicos em qualquer tipo de dor, gerando diversos benefícios ao paciente. O presente estudo teve como objetivo avaliar os parâmetros cardiorrespiratórios no transoperatório, além da analgesia no período trans e pós-operatório de cadelas que receberam infusão contínua (IC) de dipirona. Para o estudo, 20 cadelas foram submetidas ao procedimento de Ovariohisterectomia eletiva. A medicação pré-anestésica foi composta pela associação de acepromazina e morfina, seguida da indução com propofol e manutenção com isofluorano. Posteriormente, os animais foram alocados, aleatoriamente, em dois grupos: dipirona (GD), que receberam bolus de dipirona (25 mg/kg) seguido da IC do fármaco na taxa de 10 mg/kg/h, e grupo controle (GC), cujos animais receberam o bolus e IC de solução de NaCl 0,9%, ambos os grupos na velocidade de 5 mL/kg/h. Variáveis paramétricas foram analisadas pela ANOVA seguida pelo teste de Tukey (p<0,05) e comparadas entre os grupos pelo teste t pareado. Variáveis não paramétricas foram analisadas pelo teste de Friedman seguido pelo teste de Dunn’s. Entre os grupos, essa avaliação foi realizada pelo teste de Mann-Whitney (p<0,05). Foram observadas diferenças estatísticas entre os momentos em ambos os grupos em relação à FC, f, PAS, PAM, PAD, PPT, glicemia, neutrófilos segmentados e linfócitos. Entre os grupos, houve apenas diferenças nos valores basais de PAM, número de eosinófilos, de neutrófilos segmentados e tempos cirúrgicos. No entanto, a maioria dos valores manteve-se dentro da faixa considerada fisiológica para a espécie. As avaliações da analgesia pós-operatória foram realizadas por um período de 24h, utilizando a Escala Composta de Dor de Glasgow e a Escala da Universidade de Melbourne, não sendo observadas diferenças entre os grupos. A utilização do fármaco como adjuvante a anestesia não alterou os parâmetros cardiorrespiratórios, nem os exames hematológicos realizados. A analgesia pós-operatória foi semelhante entre os grupos. / Dipyrone is an effective analgesic for the management of moderate or severe postoperative pain, can be used alone in mild pain or associated with other analgesics in any type of pain, generating several benefits to the patient. The present study aimed to evaluate cardiorespiratory parameters in the intraoperative period, and analgesia in the trans and postoperative period, in dogs receiving constant rate infusion (CRI) of dipyrone. For the study, 20 canine females were submitted to elective ovariohysterectomy procedure. The preanesthetic medication was composed by the association of acepromazine and morphine, followed by induction with propofol and maintenance with isoflurane. Afterwards, the animals were divided randomly into two groups: dipyrone (GD), who received dipyrone boluses (25 mg/kg) intravenous, followed by the CRI of the drug at the rate of 10 mg/kg/h, and control group (CG), whose animals received the bolus and IC of 0.9% NaCl solution, both groups at a rate of 5 mL/kg/h. Variables with normal distribution were evaluated by ANOVA followed by the Tukey test (p<0,05) and compared between groups by paired t-test. Non-parametric variables were analyzed by Friedman test followed by Dunn's test. Among the groups, this evaluation was performed by the Mann-Whitney test (p<0,05). Statistical differences were observed between time points in both groups regarding HR, f, SBP, MBP, DBP, PPT, glycaemia, segmented neutrophils and lymphocytes. Among these two groups, there were only differences in baseline MBP, number of eosinophils, segmented neutrophils and surgical times. However, most values remained within the physiological range considered for the species. The postoperative analgesia assessments were performed for a period of 24 hours, using Glasgow Composite Pain Scale and Range of the University of Melbourne, no differences were observed between groups. The use of the drug as an adjunct to anesthesia did not alter the cardiorespiratory parameters, Nor haematological examinations performed. Postoperative analgesia was similar between the groups.
409

Amplitude de distribuição das hemácias (RDW) e Proteína-C Reativa (CRP) em cães com doença valvar degenerativa crônica mitral / Red blood cell width (RDW) and C-Reactive Protein (CRP) in dogs with chronic degenerative mitral valve disease

Ueda, Mariana Yukari 15 September 2015 (has links)
O RDW é um índice hematológico utilizado para avaliação quantitativa da anisocitose eritrocitária, sendo útil na diferenciação das causas de quadros anêmicos. Atualmente, na medicina humana, o RDW tem sido considerado como um importante fator prognóstico em quadros de ICC, mesmo na ausência de anemia. A CRP é considerada a principal proteína de fase aguda sendo amplamente utilizada como marcadora de inflamação. O objetivo deste estudo foi determinar se há diferença nos valores do RDW e da concentração da CRP em cães com DVDCM com e sem ICC, bem como nos diferentes estágios (A, B1, B2, C e D) da doença, segundo a classificação da ACVIM, comparados a cães de raças predispostas, mas sem a doença cardíaca, e associações entre as variáveis. Esta pesquisa constituiu um estudo clínico observacional prospectivo transversal de caráter exploratório, realizada em cães com DVDCM. Para tal, foram selecionados 141 cães, de até 20kg, machos e fêmeas. O grupo com ICC e sem ICC apresentaram menor número de hemácias, hemoglobina e hematócrito em relação ao grupo controle (P&lt;0,001). O índice RDW não diferiu entre os grupos estudados quando foram alocados quanto ao estadiamento ACVIM (P&#61; 0,25), quanto à presença de ICC (P&#61; 0,146), ou de remodelamento cardíaco (P&#61;0,078). Quanto à CRP, os grupos C e D (C: 2.251 ng/dL, 962,05-5.292,5 ng/dL e D: 3.628,4 ng/dL, 4.1592,3-6.254,5 ng/dL) apresentaram concentração maior que o grupo controle (1.685,5 ng/dL, 1.045,45-3.795,5 ng/dL). Quanto ao estadiamento da DVDCM os grupos diferiram entre si (P&#61;0,014) porém, não foi possível identificar quais grupos apresentaram diferença. O grupo com ICC (2.939,7-1.304,25-5.908,8 ng/dL) apresentou maior concentração de CRP em relação ao grupo controle (1.685 ng/dL, 1.1015,45-3.795,5 ng/dL) (P&#61;0,03). O grupo com remodelamento (4.916,66&plusmn;6.102,14) apresentou maior concentração de CRP em relação ao grupo sem remodelamento (2.510,67&plusmn;3,26) (P&#61;0,009). Houve correlação positiva fraca entre CRP e número total de leucócitos (r&#61;0,197; P&#61;0,019). Conclui-se que apesar de não ter sido detectada diferença significativa para o RDW houve tendência a valores maiores nos cães com remodelamento comparados aos sem remodelamento. A concentração de CRP foi maior nos cães com remodelamento cardíaco em relação àqueles sem remodelamento e nos cães com ICC em relação aos cães sem ICC e àqueles de raças predispostas, mas sem alterações cardíacas. A dosagem sérica de CRP juntamente com outros marcadores e exames complementares já utilizados rotineiramente, poderá ser útil na avaliação e acompanhamento de pacientes portadores de DVDCM / RDW is a hematological index used for anisocytosis quantitative assesment, and useful to diferenciate anemic states. In human medicine, it has been considered an important prognostic factor in heart failure (HF), even in the absence of anemia. CRP is considered the main acute phase protein, and it is widely used as a marker of inflammation. An exploratory prospective cross sectional study was conducted aiming to determine whether there is a difference in RDW and CRP concentration in dogs with chronic degenerative mitral valve disease (CDMVD) with and without HF, presence of remodeling, as well as between the different disease stages (A, B1, B2, C e D - ACVIM), compared to dogs of predisposed breeds, but without heart disease. For this study, 141 dogs, up to 20kg, males and females were distributed in groups in order to achieve the main golas. Dogs with and without HF presented smaller number of red blood cells, hemoglobin and hematocrit compared to control group (P&lt;0.001). RDW was not diferente between groups for CDMVD stages (P&#61; 0.25), regarding HF presence (P&#61; 0.146), or cardiac remodeling (P&#61;0.078). Groups C and D (C: 2,251 ng/dL, 962.05-5,292.5 ng/dL e D: 3,628.4 ng/dL, 4,1592.3-6,254.5 ng/dL) presented higher CRP concentration compared to control (1,685.5 ng/dL, 1,045.45-3,795.5 ng/dL). There was a difference in CRP concentration between groups, however, it was not possible to identify the differing groups (P&#61;0.014). CRP concentration was higher in HF group (2,939.7-1,304.25-5,908.8 ng/dL) compared to control (1,685 ng/dL, 1,1015.45-3,795.5 ng/dL) (P&#61;0.03). CRP concentration was higher in cardiac remodeling group (4,916.66&plusmn;6,102.14) in relation to the group without remodeling (2,510.67&plusmn;3.26) (P&#61;0.009). There was a weak positive correlation between CRP and total leucocyte count (r&#61;0.197; P&#61;0.019). We conclude that although we could not identify a significative difference for RDW, there was a tendency to increased values in dogs with cardiac remodeling. CRP concentration was higher in cardiac remodeling group and in HF group compared to control. CRP serum together with other markers and auxiliary exames already routinely used may provide useful information for assessment and follow up of dogs with CDMVD
410

Avaliação estrutural e quantificação de colágeno na porção atrial do coração de cães sadios e diabéticos / Structural evaluation and quantification of collagen in the atrial portion of the heart healthy and diabetic dogs

Pereira, Miler Rodrigo 18 December 2009 (has links)
O coração é formado por tecido muscular especializado e por um esqueleto de tecido conjuntivo que sustenta e dá inserção a musculatura. Este tecido conjuntivo é formado predominantemente por fibras colágenas tipo I, tipo III e fibras elásticas, as quais influenciam diretamente as propriedades estruturais e funcionais do miocárdio. Algumas doenças podem provocar alterações qualitativas e quantitativas no colágeno comprometendo a funcionalidade do órgão. Diante da inexistência de informações sobre os efeitos diretos do diabetes na estrutura atrial e a concentração de pesquisas em torno dos ventrículos, especialmente o esquerdo, que está ligado à circulação sistema, a proposta deste trabalho foi analisar as alterações morfológicas quantitativas e qualitativas do colágeno nas câmaras atriais comparando as diferenças entre os grupos de cães sadios e diabéticos. Além disto, esta pesquisa verificou a distribuição de outros constituintes do átrio como fibras elásticas e colágenas do tipo III. Foram utilizados corações de cães sem raça definida, machos e fêmeas, sadios e diabéticos. As estruturas foram examinadas por microscopia óptica, imunofluorescência e microscopia eletrônica de varredura. A taxa de colágeno nos átrios de cães diabéticos foi maior do que nos átrios de cães sadios. Isso indica que há uma mudança estrutural nos átrios de animais com doença metabólica, a partir da verificação de uma proteína estrutural importante como o colágeno. / The heart is composed of specialized muscle tissue and a skeleton of connective tissue that supports and gives muscle insertion. This tissue connective is formed predominantly of collagen type I, type III and elastic fibers, which directly influence the structural and functional properties of the myocardium. Some diseases can cause qualitative and quantitative changes in collagen compromising the functionality of the organ. Due to the lack of information on the direct effects of diabetes on atrial structure and the concentration of researches about the ventricles, especially the left, which is connected to the macro circulation system, the purpose of this study was to analyse the morphological quantitative and qualitative collagen in the chambers atrial comparing the differences between the groups of healthy and diabetic dogs. Moreover, this study found the distribution of other constituents like elastic and collagen type III fibers. We used hearts of mongreal dogs, males and females, healthy and diabetics. The structures were examined by light microscopy, immunofluorescence and scanning electron microscopy. The rate of collagen in the atria of diabetic dogs was greater than in the healthy dogs. This indicates that there is a structural change in the atria of animals with metabolic disease, from the finding of a major structural protein like collagen.

Page generated in 0.0738 seconds