La hipótesis de los estudios que constituyen esta tesis es que las bacterias no patógenas interactúan de manera cepa-específica con la mucosa intestinal humana induciendo un cambio o modulación en el patrón de secreción de citoquinas tanto en tejido normal como inflamado y que en el tejido intestinal inflamado, determinadas bacterias ejercen un efecto antiinflamatorio. Para ello se han realizado dos estudios que han sido publicados en revistas del área de gastroenterología.Estudio 1:"Effects of nonpathogenic bacteria on cytokine secretion by human intestinal mucosa." N.Borruel, F.Casellas, M.Antolín, M.Llopis, M.Carol, E.Espín, J.Naval, F.Guarner, J.R.Malagelada. American Journal of Gastroenterology 2003;98:865-870.El objetivo de este estudio fue estudiar el efecto "ex vivo" de diferentes bacterias no patógenas sobre la secreción de citoquinas pro y anti-inflamatorias en la mucosa colónica normal.Estudio 2:"Increased mucosal tumor necrosis factor ? production in Crohn's disease can be downregulated ex-vivo by probiotic bacteria." N.Borruel, M.Carol, F.Casellas, M.Antolín, F.De Lara, E.Espín, J.Naval, F.Guarner, J.R.Malagelada. Gut 2002;51:659-664.El objetivo del segundo estudio fue estudiar el efecto antiinflamatorio de diferentes bacterias no patógenas en la mucosa intestinal de pacientes con enfermedad de Crohn. Las conclusiones de los estudios son las siguientes:-Las bacterias no patógenas interactúan con la mucosa colónica normal e inducen cambios en la secreción de citoquinas que son cepa-específicos. Así: Lactobacillus casei DN 114 001 induce una disminución de la liberación de TNF? e IL-8; Lactobacillus casei DN 114 056 induce una disminución de la liberación de TNF?, ningún cambio en la liberación de IL-8 y una estimulación TNF?-independiente de la IL-10;Lactobacillus casei ATCC 334 induce una disminución de la liberación de TNF? sin cambios en el resto de citoquinas; Lactobacillus bulgaricus LB10 no induce cambios en la liberación de citoquinas y Escherichia coli ECOR-26 induce un incremento en la liberación de TNF? y un estímulo de la liberación de IL-10 TNF?-independiente.-La mucosa ileal inflamada de pacientes con enfermedad de Crohn presenta una producción aumentada de TNF? cuando se compara con ileon normal o no inflamado. Lactobacillus casei DN 114 001 y Lactobacillus bulgaricus LB10 inducen un potente efecto antiinflamatorio en la mucosa ileal inflamada mediante la inhibición de la liberación de TNF?.La incubación de la mucosa ileal inflamada con L.casei DN114 001 y L. bulgaricus LB10 induce además una disminución del número de linfocitos intraepiteliales y de la proporción de linfocitos activados tanto en el compartimiento intraepitelial como en la lámina propia. / The hypothesis of the studies that constitute this thesis is that nonpathogenic bacteria interact in a strain-specific manner with human intestinal mucosa inducing a change or modulation in the cytokine secretion profile both in normal and inflamed tissue and that in inflamed intestinal tissue, certain bacteria exert an anti-inflammatory effect. To this purpose, it has been performed two studies published in gastroenteroloy area journals. Study 1:"Effects of nonpathogenic bacteria on cytokine secretion by human intestinal mucosa." N.Borruel, F.Casellas, M.Antolín, M.Llopis, M.Carol, E.Espín, J.Naval, F.Guarner, J.R.Malagelada. American Journal of Gastroenterology 2003;98:865-870.The aim of this study was to investigate the effect "ex vivo" of different nonpathogenic bacteria on pro and antiinflammatory cytokine secretion by normal colonic mucosa. Study 2:"Increased mucosal tumor necrosis factor ? production in Crohn's disease can be downregulated ex-vivo by probiotic bacteria." N.Borruel, M.Carol, F.Casellas, M.Antolín, F.De Lara, E.Espín, J.Naval, F.Guarner, J.R.Malagelada. Gut 2002;51:659-664.The aim of the second study was to investigate the anti-inflammatory effect of different nonpathogenic bacteria on the intestinal mucosa from patients with Crohn's disease. The conclusions of both studies were:-Nonpathogenic bacteria interact with normal colonic mucosa and induce changes on cytokine secretion that are strain-specific: Lactobacillus casei DN 114 001 induces an inhibition on TNF? and IL-8 release; Lactobacillus casei DN 114 056 induces an inhibition of TNF? release, no changes on IL-8 release and a TNF?-independient stimulation of IL-10 release; Lactobacillus casei ATCC 334 induces an inhibition of TNF? release without changes in other cytokines; Lactobacillus bulgaricus LB10 does not induce any changes on cytokine release and Escherichia coli ECOR-26 induces a stimulation on TNF? release and a TNF?-independent increase on IL-10 release.-Inflamed ileal mucosa from patients with Crohn´s disease has an increased production of TNF? as compared with normal ileal mucosa or non-inflammed mucosa. Lactobacillus casei DN 114 001 and Lactobacillus bulgaricus LB10 induce a potent anti-inflammatory effect on inflamed ileal mucosa by the inhibition of TNF? release.Incubation of ileal inflamed mucosa with L.casei DN114 001 and L. bulgaricus LB10 induces a decrease in the number of intraepithelial lymphocytes and in the rate of activated lymphocytes both in the epithelium and in the lamina propria.

No description available.

Vascular plant collections were made on the Natchez Trace Parkway over a 15 month period beginning in August 2004. These collections along with previous work done by the National Park Service (NPS) produced a flora of 750 genera and 2196 species in 167 families. Five collection trips were made so as to include as much of the growing season as possible (August 2004, March, May, July and October 2005). Specimens were collected from 500 sites along the Parkway as well as at 50 quadrat locations. The largest families, by species numbers, are Asteraceae (298 species), Poaceae (236 species), Cyperaceae (148 species), Fabaceae (133 species) and Rosaceae (73 species), which accounted for 40.4% of the flora. A Detrended Correspondence Analysis (DCA) and TWINSPAN analysis were performed on data collected from 49 sites along the length of the Natchez Trace Parkway (NATR). It was found that the major environmental gradient (Axis 1) affecting the species composition of the site was to be the level of disturbance. The sites with high levels of disturbance were characterized as grassland field sites, while those areas with low levels of disturbance were characterized as forested sites. The TWINSPAN analysis produced 29 groupings, of which eight were found to be valid groupings. Through the course of the study, almost 450 new species were added to the current knowledge of the Natchez Trace Parkway by the NPS. In addition, one prospective endangered species was located, which will aid the NPS in future management practices within the park.

Abstract Recent researches have pointed out that most of marine bacteria are uncultivable. However, majority of prior researches about bacteria flora in cultivated ponds used cultivating method to researches. That means those researches ignored uncultivable bacteria in ponds and caused inaccuracy in counting bacteria. Therefore we used analyzing bacteria 16S rDNA sequences to study composition of bacteria in cultivated ponds in place of traditional bacteria taxonomy. The phylogenetic diversity of bacteria examined by analyzing the 16S rDNA sequences permits the characterization of environmental bacteria community without culturing and has been used widely. This research is to adopt both MMA medium cultivation and direct recovery of bacteria 16S rDNA sequences to investigate bacteria flora in a closed Penaeus monodon pond. We sampled from A2 (10¡Ñ8¡Ñ1.5m) test pond at the Department of Marine Resource in Sun Yat-Sen University on August 17, 1999. Then, we adopted AO (Acridine Orange) epifluorescent microscopic technique to count total direct count (TDC) and direct count of viable bacteria cell (DVC). Respective results were 2.846¡Ñ107/ml, 1.029¡Ñ107/ml, and plate count (PC) determined by MPN count method were 1.130¡Ñ105cfu/ml. In the part of cultivable bacteria, they could be separated into 9 groups by their morphologic after culturing in MMA plate at 25¢Jfor 5 days. We isolated 15 strains to analyze their 16S rDNA sequences, and separated respectively into 4 groups after comparing with the genebank. Those four groups are CFB group, low G+C Gram-positive bacteria, Alpha proteobacteria and Gamma proteobacteria. The genus Vibrio (47%) in the Gamma proteobacteria group is the dominant. In the part of uncultivable bacteria, we filtered bacteria from the water in the same pond, amplified the 16S rDNA by the polymerase chain reaction (PCR) and then cloned. After that, we randomly isolated 40 clones for sequence analysis. The bacteria belong to following groups, cyanobacteria, CFB group, Verrucomicrobia, Gram-positive eubacteria, Alpha proteobacterium, Beta proteobacterium, Gamma proteobacterium and Delta proteobacterium.

Η ελληνική χλωρίδα είναι πλούσια και μάλιστα αρκετά, με τον κατάλογο των ειδών που την αποτελούν να αυξάνεται συνεχώς σε αριθμό, όσο περνάει ο καιρός και η χώρα μας ερευνάται καλύτερα και πιο συστηματικά. Το πιο σημαντικό στοιχείο όμως της εν λόγω χλωρίδας δεν είναι ο πλούτος της, αλλά το ιδιαίτερα μεγάλο ποσοστό ενδημικών ειδών που παρουσιάζει, ειδών δηλαδή που υπάρχουν μόνο στον ελλαδικό χώρο και δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στη γη. Μια από τις περιοχές του ελλαδικού χώρου που έχουν μελετηθεί αρκετά καλά στο μεγαλύτερο μέρος της είναι η Πελοπόννησος. Ο χλωριδικός πλούτος της είναι αδιαμφισβήτητος και γενικά αποδεκτός μεταξύ των επιστημόνων αυτής της χώρας. Παρουσιάζει υψηλό ποσοστό ενδημισμού (Ιατρού, 1986), ωστόσο κάποιες περιοχές της δεν έχουν μελετηθεί στο παρελθόν τόσο καλά όσο κάποιοι από τους μεγάλους ορεινούς της όγκους, όπως η Κυλλήνη (Δημόπουλος, 1993) ή ο Ερύμανθος (Μαρούλης, 2003). Προφανώς η μελέτη του συνόλου των περιοχών της Πελοποννήσου καθώς και ολόκληρου του ελλαδικού χώρου παρουσιάζει αρκετές δυσκολίες, ωστόσο είναι πολύ σημαντική για τον σχηματισμό μιας πιο ολοκληρωμένης εικόνας για την χλωρίδα μας, που θα είχε πολλές και ποικίλες επιδράσεις τόσο στην ζωή μας όσο και στην ίδια. Μια από τις περιοχές που δεν έχουν μελετηθεί αρκετά, είναι και το όρος Κλωκός. Η περιοχή του όρους αποτελεί τόπο κοινοτικής σημασίας (GR2320005) του ευρωπαϊκού δικτύου προστατευόμενων περιοχών ‘’Φύση (NATURA) 2000 ‘’. Αυτή ήταν λοιπόν η αφορμή που οδήγησε στην εν λόγω εργασία καθώς και ο σκοπός της: η όσο το δυνατόν καλύτερη καταγραφή των ειδών της χλωρίδας της περιοχής και η αξιολόγηση της. Μέσα από αυτήν την διπλωματική εργασία δε, θα φανούν και οι συνέπειες που προκαλούνται από τις πυρκαγιές (2007) και γενικότερα από τις φυσικές καταστροφές. / The importance of the flora of Klokos and the results of the catastrophical phenomena that occured at the area in the past.

- / -

Η παρούσα μελέτη εκπονήθηκε κατά την διάρκεια των ετών 2004-2006. Περιλάμβανε έρευνα πεδίου με συλλογή δειγμάτων ξεκινώντας από την περιοχή των Καλαβρύτων έως το Διακοπτό τόσο κατά μήκος του φαραγγιού, όσο και κατά μήκος του επαρχιακού δρόμου που συνδέει τα Καλάβρυτα με το Διακοπτό όπου αυτός αποτελεί τμήμα του φαραγγιού καθώς και σε σημεία που εμφανίζουν χλωριδικό ενδιαφέρον. Η περιοχή η οποία έχει ιδιαίτερο χλωριδικό και οικοτουριστικό ενδιαφέρον δεδομένου ότι είναι προσβάσιμη σχετικά εύκολα σε σχέση με τα άλλα σημεία του φαραγγιού, εντοπίζεται στην περιοχή Μεγάλου Σπηλαίου – Ζαχλωρού (B1, B2, C1, C3). Συνολικά καταγράφηκαν 651 taxa (604 είδη και 47 υποείδη) κατά την περίοδο 2004-2006, εκ των οποίων τα 323 taxa (303 είδη και 20 υποείδη) είναι νέες καταγραφές σε σύγκριση με τις βιβλιογραφικές αναφορές και τις σχετικές δημοσιεύσεις που αφορούν το φαράγγι του Βουραϊκού (Halacsy Vol 1, 2, 3 και Κουτσόπουλος Π. & Σαρλής Γ). Από τα 651 taxa που αναφέρονται για τα 38 δεν έχω συλλεχθέν δείγμα. Τα 32 αναφέρονται στον Halacsy και τα 6 στην δημοσιεύση των Κουτσόπουλου Π. & Σαρλή Γ. Πρέπει να σημειωθεί ότι δύο από τα 323 νέα είδη, το Vicia sp και το Muscari ? sp., παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και απαιτείται για τον πλήρη προσδιορισμό τους περαιτέρω έρευνα - συλλογή δειγμάτων. Οι οικογένειες με τον μεγαλύτερο αριθμό taxa (≥20) είναι οι Compositae: 80, Fabaceae: 69, Poaceae: 50, Lamiaceae: 46, Apiaceae: 31, Brassicaceae,: 31 Caryophyllaceae: 25, Liliaceae: 22. Πάνω από το χωριό Ζαχλωρού στα κάθετα κροκαλοπαγή αλλά και στα ασβεστολιθικά βράχια του φαραγγιού,αξιοσημείωτη είναι η παρουσία του, ενδημικού είδους Aurinia moreana, το οποίο συνήθως αναπτύσσεται στα βουνά της Β. Πελοποννήσου μαζί με πολλά άλλα ενδημικά taxa όπως τα παρακάτω: Silene conglomeratica, Gymnospermium altaicum subsp peloponnesiacum, Reseda tymphaea, Cicer graecum, Peucedanum achaicum, Galium peloponnesiacum, Teucrium halacsyanum, Ophrys xdiakoptensis, Onobrychis ebenoides, Achillea umbellatα ssp monocephala, Silene congesta ssp moreana, Onosma erecta ssp malickyi, Asperula lutea, Asperula arcadiensis, Campanula rupestris, κ.α. Ιδιαίτερα τα δύο τελευταία taxa αναπτύσσονται μαζί με το taxon Odontites linkii ssp linkii σε πολλά σημεία κατά μήκος του φαραγγιού και στα κάθετα τοιχώματά του. 136 Σε ανοίγματα της υποβαθμισμένης μακκία και ανάμεσα στα φρύγανα μέσα στο φαράγγι και στο ύψος του Μεγάλου Σπηλαίου κατηφορίζοντας το μονοπάτι προς την Ζαχλωρού αναπτύσσεται ένας πολύ καλός πληθυσμός του Ελληνικού ενδημικού είδους Stachys parolinii. Την περίοδο του Φθινοπώρου μπορεί κανείς να συναντήσει στα μέσα και κατώτερα σημεία του φαραγγιού δύο ακόμη εντυπωσιακά Ελληνικά ενδημικά φυτά το Petrorhagia graminea και το Colchicum peloponnesiacum. Στο βορειότερο τμήμα του φαραγγιού απαντάται αρκετά μεγάλο σε έκταση δάσος με Pinus halepensis. Στα ανοίγματα του δάσους απαντώνται τα: Onosma frutescens, Salvia triloba, Satureja graeca, Phlomis fruticosa, Cistus salviifolius, Euphorbia characias, Ptilostemon chamaepeuce και Hypericum empetrifolium, κ.λ.π. Σε μερικά σημεία παρεμβάλλεται μακκία βλάστηση με : Pistacia lentiscus, Pistacia terebinthus, Cercis siliquastrum, Arbutus unedo, Arbutus adrachne, κ.α. Ο χλωριδικός κατάλογος περιλαμβάνει επίσης περίπου 1.920 λεπτομερείς φωτογραφίες των δειγμάτων που συλλέχθησαν και ταυτοποιήθηκαν καθώς και πλούσιο φωτογραφικό υλικό σχετικό με τοπία, πανίδα και ρύπανση. / -

The analysis of the main weeks of Lithuanian macrophytes reserchers, classification of rivers and the main types of grows of the rivers with plants are presendet in the work. The Mūša river hadn’t been investigated from the standpoint of botany yet. It begins 5 kilometers avay from Juodeikiai in the western port of the Mūša Tyrelis (by Taminskas, 1997). The Mūša river was reserched in 157 kilometers long. The botanical reserches were carried out ofter the methodics of general macrophytes investigation (by Katanskaja, 1981). It was used Brown-Blanquet (1964) or the so-called Zurich-Montpeljė school researches of floro and principles of classification, then too synthatical code to pick out associations (by Balevičienė, 1991; by Pott, 1992). Macrophytes make up zones till 4 metres Width in the Mūša river. Longer areas in the river take up such associations: Potamogetonetum pectinati, Phragmitetum australis, Typhaetum angustifoliae, Phalaridetum arundinacea. In order to clear up the arrangement of various macrophytes ecological groups and their forming associations, there were fulfilled 5 vegetation side-views in Mūša river. 68 species of macrophytes that belong to 26 families ant 49 genus were inventoried in the Mūša river. The following families distinguish the lorgest specific variety. These are Cyperaceae (9 species), Poaceae (8 species), Lamiaceae (5 species), Polygonaceae (4 species), Apiaceae, Scrophulariaceae and Lemnaceae (3 species). The associations that, were... [to full text]

Hymenophyllum (Hymenophyllaceae) es un género de helechos leptosporangiados basales, de distribución mundial, la mayoría epífitos, que crecen principalmente en bosques tropicales y templado-húmedos. En el Cono Sur las especies de Hymenophyllum han sido tratadas parcialmente en revisiones y floras regionales, faltando una revisión taxonómica que incluya todas las especies de la región subtropical y templada de América del Sur. Se realizó un estudio sistemático del género Hymenophyllum abarcando las especies de la Argentina, Chile, estados meridionales de Brasil, Paraguay y Uruguay. Como resultado de este tratamiento, se reconocen un total de 45 especies. Se presenta una clave de identificación de los siete subgéneros del Cono Sur: Fuciformia, Globosa, Hymenoglossum, Hymenophyllum, Mecodium, Myrmecostylum y Sphaerocionium. Para cada subgénero se detalla la lista de sinónimos, especie tipo, una descripción breve y una clave para la identificación de sus especies. Para cada una de las especies aquí reconocidas, se brinda el nombre correcto, la lista sinonímica, una descripción, su distribución y hábitat, una lámina que ilustra los aspectos morfológicos de valor taxonómico, un mapa de distribución y el material examinado. En el caso de Hymenophyllum axillare, H. delicatulum, H. elegans, H. filmenofilicum, H. fucoides, H. glaziovii, H. hirsutum, H. lineare, H. plumosum, H. ulei e H. venustum, se presenta a modo ilustrativo una fotografía del ejemplar tipo. Durante el transcurso de este estudio, se observaron la mayor parte de los ejemplares tipo, y se designaron 69 lectotipos. Asimismo, se reconocen como válidas las especies H. axillare, H. megachilum, H. ulei, H. venustum y H. viridissimum para el sur de Brasil. Se sinonimizaron las variedades y formas de las especies H. caespitosum, H. caudiculatum, H. cuneatum e H. peltatum dentro del rango específico de cada uno de estos taxones. Se citan por primera vez para la Argentina a H. crispum e H. polyanthos y se reconoce a H. apiculatum como única especie conocida para Paraguay. Por otro lado, se realizaron estudios moleculares que incluyeron la extracción de ADN y secuenciación del gen del cloroplasto rbcL en 13 especies, las cuales fueron analizadas en conjunto con secuencias previamente publicadas. Se obtuvo una filogenia, utilizando el método de máxima parsimonia, que confirmó la monofilia de los subgéneros propuestos en publicaciones anteriores. Por último, a partir de un análisis biogeográfico realizado con anterioridad para el género, se comparan y comentan las distribuciones de las nuevas especies secuenciadas y sus relaciones con otras especies del género de distintas partes del mundo.

7. Zusammenfassung Untersuchungen zur Bedeutung der Magen-Darm-Flora auf das Immunsystem von Hühnern Nasser Ali Abou Hashem Elsayed Instiut für Bakteriologie und Mykologie, Veterinärmedizinische Fakultät, Universität Leipzig Leipzig, Juli, 2002 (128 Seiten, 60 Abbildungen, 21 Tabellen und 227 Referenzen) Viele komplexe bakterielle Kontrollmechanismen der Darmmikroflora sind am Ausschluss pathogener Keime beteiligt. Dysregulationen im gastrointestinalen Ökosystem können den schützenden Effekt der indigenen Mikroflora schwächen, was die Kolonisation von pathogenen Keimen im Darmkanal begünstigt. Dysregulationen im gastrointestinalen Ökosystem treten bei Jungtieren hauptsächlich unter Stress, bei der Futterumstellung oder Verdauungsstörungen in Erscheinung. Alle diese Situationen kommen bei Jungvögeln vor. Dem zu Folge ist es nicht überraschend, dass Jungvögel empfindlicher für die Kolonisation von pathogenen Darmerregern wie Salmonellen sind. Das Verstehen der gastrointestinalen Mikroflora ist nicht nur für die Entwicklung von Probiotika sondern auch für das Entwickeln neuer Präbiotika wichtig. 1. Effekt von 0.5% Inulin im Trinkwasser und 1% Leinsamen im Futter auf die natürliche Besiedlung junger Küken mit S. Enteriditis, die Zugaben von Inulin im Trinkwasser (I-Gruppe) oder Inulin und Leinsamen (IL-Gruppe) an die jungen Küken führte zur Reduzierung der Nachweisrate von S. Enteritidis bei natürlich besiedelten Küken. 2. Effekte von 0.5% Inulin im Trinkwasser und 1% Leinsamen im Futter auf die intestinale bakterielle Besiedlung und den Immunstatus von SPF Hühnern, die bakteriologischen Untersuchungen offenbarten einen signifikanten Abfall der aeroben Gesamtbakterienzahl im Dünndarm und in Zäkum, aber nicht in Kropf und Rektum, insbesondere von der dritten Versuchswoche in den IL- und I-Gruppen gegenüber den Kontrolltieren. Die Zahl der gramnegativen Bakterien war in der zweiten Woche im Kropf und Dünndarm in den IL- und I-Gruppen deutlich rückläufig sowie in der dritten Woche im Zäkum und Rektum aber nicht in der C-Gruppe. Die Bdellovibrionenzahl stieg signifikant nur im Zäkum und im Rektum der IL- und I-Gruppen an, dem gegenüber konnten in der C-Gruppe keine Bdellovibrionen isoliert werden. Bedeutsame Unterschiede der Körpergewichte zwischen all den Gruppen zeigten sich nicht, wobei das signifikante Ansteigen die Quotient aus Bursa Fabricii/Körpergewicht in den IL- und I-Gruppen gegenüber der C-Gruppe auffielen. 3. Effekte von Inulin auf die Darmflora, den Endotoxin- und PC-BP-Blutspiegel und den Immunstatus von Broilern, nach der ersten Woche der Inulin-Verabreichung zeigten sich kaum Unterschiede in den Gesamtzahlen der aeroben Bakterien im Zäkum in der I-Gruppe (mit Inulin) und C-Gruppe (ohne Inulin). Hingegen stieg die Gesamtkeimzahl in der I-Gruppe gegenüber der C-Gruppe deutlich an. Gramnegative Bakterien fielen zahlenmäßig nach 2 Wochen deutlich bei der I-Gruppe ab. Die Bdellovibrionen steigen nach einer Woche in dieser I-Gruppe etwas an. Ab der zweiten Woche bis zum Ende des Versuchs (also nach 5 Wochen) stieg die Bdellovibrionenzahl in der I-Gruppe signifikant gegenüber der C-Gruppe. Dem gegenüber fiel die C. perfringens-Zahl in dieser I-Gruppe ab, welches in der ersten Versuchswoche von geringer Signifikanz war. In der dritten Woche fielen die zäkalen C. perfringens-Zahlen deutlich in der I-Gruppe gegenüber der C-Gruppe ab, wobei die Clostridien negativ zu den Bdellovibrionen im Zäkum korrelierten. Die Entwicklungen der Körpergewichte im Vergleich der beiden Gruppen zeigten insbesondere ab der 5.Woche signifikante Vorteile in der I-Gruppe. Die Quotienten aus Bursa Fabricii/Körpergewicht und Pankreas/Körpergewicht nahmen deutlich 2 Wochen nach der Inulin-Verabreichung bis zum Versuchsende zu. Die Endotoxin-Blutspiegel reduzierten sich in der I-Gruppe im Vergleich zu den Kontrolltieren besonders deutlich zum Ende des Experiments in der 6. Woche. Ebenso war eine Reduktion des PC-BP-Blutspiegels in der I-Gruppe in der zweiten Woche feststellbar in der 5.Woche. Die PC-BP-und Endotoxin-Blutspiegel korrelierten negativ zu den Körpergewichtzunahmen. Ebenso wirkten sich Zunahmen der aeroben Gesamtkeimzahl, gramnegativen- und Clostridien-Zahlen ungünstig auf die Körpergewichtszunahmen aus. Andererseits zeigt sich hierbei eine positive Korrelation zwischen der Bdellovibrionenzahl und der Körpergewichtzunahme. 4. In den Untersuchungen zur Dynamik der normalen Darmflora im Zäkum der jungen Broiler und erwachsenen Zuchthühner, fanden wir eine umgekehrte Beziehung zwischen dem zahlenmäßigen Vorkommen von Bdellovibrionen und C. perfringens. Die Anzahl der Bdellovibrionen korrelierte negativ zu den aeroben Gesamtkeimzahlen, den gramnegativen und C. perfringens-Bakterienzahlen sowie Endotoxin- und PC-BP (phosphoryl choline-binding protein)-Blutspiegeln. Andererseits korrelierten sie positiv zu den Quotienten aus Bursa Fabricii/Körpergewicht und Pankreas/ Körpergewicht. Die Endotoxin- und PC-BP-Blutspiegel korrelierten positiv mit dem Anstieg der Gesamtkeimzahlen. Das Pankreas/Körpergewicht-Verhältnis korrelierte positiv zum Verhältnis Bursa Fabricii/Körpergewicht. Die Resultate der vorliegenden Untersuchungen weisen darauf hin, dass Inulin für Hühner schützende Effekte offeriert: 1) Deutlich abnehmende intestinale Keimzahlen von C. perfringens. 2 ) Anstieg der Bdellovibrionenzahl. 3 ) Abfall des Endotoxin-Blutspiegels. 4 ) Abfall des PC-BP-Blutspiegels. 5 ) Verbesserung des Immunstatus der Vögel. Aus unseren Resultaten und vorhergehenden Studien können wir feststellen, dass Inulin- und Leinsamen als Funktionelle Futtermittel bei Geflügel eingestuft werden können, weil sie das Risiko einiger Erkrankungen verringern (z.B. durch Salmonellen). Inulin und Leinsamenl besitzen förderliche Effekte auf die intestinale Mikroflora und verbessern den Immunstatus der Tiere. Sie spielen eine wichtige Rolle in der Erhaltung der Homöostase in den ökologischen Systems des Magen-Darm-Traktes. Weiterführende Untersuchungen wären wünschenswert in Bezug auf die diätetischen Effekte des Inulins auf die anderen wichtigen Vertreter der Darmflora bei Hühnern wie Laktobazillen und Bifidobakterien. Auch die Kombination von Inulin mit Probiotika (Synbiotika) und deren Rolle zur verbesserten lokalen Immunität des Gastrointestinaltrakts und der kompetiven Exclusion pathogener Bakterien wie Salmonella-Serovare wären zu untersuchen. / 6. Summary Investigations on the significance of the gastrointestinal flora for the immune system of chickens Nasser Ali Abou Hashem Elsayed Institute of Bacteriology and Mycology, Faculty of Veterinary Medicine, University of Leipzig. Leipzig, July, 2002 (128 pages, 60 figures, 21 tables and 227 references) Many complex bacterial control mechanisms are involved in regulating the composition of the gut microflora and in excluding intestinal pathogens. Imbalances in the gastrointestinal ecosystem can weaken the protective effect of the indigenous microflora which gives enteric pathogen a better chance to colonize in the gut. Imbalances in the ecosystem mainly occur in the young animal, during periods of stress, changes in the periods of nutritive application and/ or digestive disorders. The young bird combines all these situations. It therefore not surprise that the young bird is prone to the colonization with enteric pathogens such as salmonellae. Understanding the gastrointestinal microflora is essential not only for the development of probiotics but also for developing new prebiotics. 1- Effect of inulin 0.5% via drinking water and feed supplement with 10% linseed on the natural colonization of young chicks with S. Enteritidis was examined; the addition of inulin to the drinking water (I-group) or inulin and linseed to the young chicks (IL-group) reduced the incidence of a naturally intestinal colonization with S. Enteritidis. 2- Effect of inulin 0.5 % via drinking water and food supplemented with 1% linseed on the intestinal bacterial population and the immune status of SPF chicken was investigated, the bacteriological examinations revealed a significant decrease in total aerobic bacterial count in the small intestine and caecum only but not in the crop and rectum of the IL-group and I-group respectively at the third week of the trial in comparison with control birds. Gram-negative bacterial counts also were significantly decreased in crop and small intestine of IL-group and I-group at the second week and in the caecum and rectum at the third week but not in the C-group. Bdellovibrio bacteriovorus counts were significantly increase only in the caecum and rectum of the IL-group and I-group respectively at the second week but can not be isolated from the C-group. There was no important difference in BW between all groups but there was a significant increase in BF/BW ratio in the I- group and in the IL-group than in C-group indicated increase immune capacity of IL-group and I-group. 3- The effect of inulin on the intestinal flora, endotoxin and PC-BP blood levels and on the immune status of broiler chicken was investigated, There was no significant difference in the total aerobic bacterial counts in the caecum of I-group (with inulin) and C-group (without inulin) after one week of inulin administration but at the second week the total bacterial count by I-group was significantly decreased than in C-group. Gram-negative bacterial counts were also significantly decreased after 2 weeks of inulin administration by I-group, whereas the Bdellovibrio counts were slightly increased in I-group after one week of inulin administration. At the second week and until the end of the experiment (5 weeks) the Bdellovibrio counts were significantly increased in I-group than in C-group. On the other hand, there was a decrease in the C. perfringens caecal counts of I-group, which were slightly significant at the first week of the experiment. At the third week there was a strongly significant decrease in C. perfringens caecal counts of the I-group in comparison with C-group. There was also a negative correlation between C. perfringens and Bdellovibrio caecal counts. There were no significant changes in BW between I-group (with inulin) and C-group (without inulin) during the experiment but at the 5th week, there was a significant increase in the BW of I-group, whereas there was a significant increase in BF/BW ratio in the I-group after 2 weeks of inulin administration until the end of the experiment. The endotoxin level in the blood of I-group was significantly reduced in comparison with control birds especially at the end of the experiment at 6th week. There was also a significant reduction in phosphoryl choline binding protein (PC-BP) at the second week and at the 5th week in the blood of the I-group in comparison with control birds. The PC-BP, endotoxin levels in the blood of birds were negatively related to the growth rates of BW. Also at increasing total aerobic, gram-negative and clostridial bacterial counts there were an adverse effect on the BW, whereas there was a positive correlation between Bdellovibrio count and growth rate of BW of birds. 4- When studying the dynamic of normal caecal flora of young (broilers) and adult (breeders) chicken we have found a conversely relationship between Bdellovibrio and C. perfringens counts. The Bdellovibrio count was negatively related to total aerobic, gram-negative bacterial counts and endotoxin blood level. On the other hand Bdellovibrio caecal counts were positively related with the BF/BW and P/BW ratios and to body weight, whereas the increase in the endotoxin and PC-BP blood levels had negative effect on these immune ratios. The endotoxin blood levels were also found positively related to phosphoryl choline-binding protein (PC-BP) levels and to increasing in the total aerobic and gram-negative bacterial counts. P/BW ratio was positively related with BF/BW ratio. Results of the present studies indicate that inulin offer protection to chickens by: 1- Markedly decreased intestinal colonization by C. perfringens counts. 2- Increase in Bdellovibrio bacteriovorus counts. 3- Decrease in the endotoxin level of blood. 4- Decrease in the PC-BP level of blood. 5- Enhancing the immune status of the bird. From our results and previous studies, we can conclude that inulin and linseed can be classified as functional diat in poultry, because they reduce the risk of some diseases (like Salmonella). Inulin and linseed have enhanced effects on the intestinal microflora and on the immune status of birds and play important role in the maintenance of homeostasis in the ecological system. Additional research is required in order to determine the effect of dietary inulin on the other important intestinal flora of chicken like Lactobacillus and bifidobacteria. Also the combination of inulin with probiotic (synobiotic) and their role in enhancing the local immunity of gastrointestinal tract and the competitive exclusion against pathogenic bacteria like Salmonella.