• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 54
  • 2
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 55
  • 18
  • 13
  • 12
  • 11
  • 10
  • 10
  • 9
  • 9
  • 8
  • 8
  • 8
  • 8
  • 7
  • 7
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Para uma história Jê meridional na longa duração: o contexto em Alfredo Wagner (SC) e a sua inserção regional

Reis, Lucas Bond January 2015 (has links)
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Filosofia e Ciências Humanas, Programa de Pós-Graduação em História, Florianópolis, 2015. / Made available in DSpace on 2016-10-19T13:13:46Z (GMT). No. of bitstreams: 1 339031.pdf: 8564932 bytes, checksum: 08c6dfc4a5b786188bdfb01c8e114313 (MD5) Previous issue date: 2015 / A proposta desta pesquisa é contribuir para uma melhor compreensão da trajetória histórica dos grupos Jê Meridionais em Santa Catarina a partir da realização de pesquisas no município de Alfredo Wagner. Para tanto, realizamos uma revisão na literatura arqueológica, antropológica e etnohistórica sobre os grupos Jê Meridionais, bem como desenvolvemos prospecções e escavações em campo, além de análises tecnológicas de vestígios líticos e cerâmicos. Neste texto apresentamos de forma inédita os resultados obtidos nas pesquisas realizadas no sítio Tobias Wagner, contexto composto por estruturas subterrâneas, localizado em Lomba Alta. Através dos dados obtidos e das informações compiladas, refletimos e problematizamos a ocupação Jê Meridional sob uma perspectiva diacrônica e em diferentes escalas: intrasitio, local, microrregional e regional. Devemos ressaltar que este estudo foi conduzido sob um enfoque que visa compreender as populações indígenas enquanto sujeitos históricos plenos, agentes de sua própria história, e que acreditamos que a trajetória histórica delas decorre de relações específicas estabelecidas com e em um determinado território. Neste sentido, apresentamos sugestões sobre o processo de ocupação Jê Meridional a partir da proposta de Zedeño (1997; 2008) acerca da história de formação territorial, bem como segundo as compreensões de Braudel ([1958] 2009) e de Sahlins ([1985] 1999) no que remete aos conceitos de duração e de mudança, e, ainda, conforme os entendimentos de Barth ([1969] 1998) sobre fronteiras sociais e grupos étnicos.<br> / Abstract : The proposal of this research is to contribute for a better comprehension of Southern Jê groups historic trajectory in Santa Catarina by means of researches in the city of Alfredo Wagner. Therefore, we engaged a revision on archaeological, anthropologic and ethnohistoric literature on these Southern Jê groups, as well as we developed archaeological prospections and excavation, and then technologic analysis on lithic and ceramic vestiges. In this text, we present in a inedited way the results of these researches placed at Tobias Wagner archaeological site, a context composed by pit houses, nestled in Lomba Alta. Using the dates and information compiled, we reflected and rendered problematic on the Southern Jê occupation in a diachronic perspective and in different ways: intrasite, local, microregional, and regional scales. We shall emphasize that this study was directed using an approach that aims to comprehend indigenous population as complete historic people, agents of their own history, and that we believe these historic trajectories are originated from specific relations established with and at a determined territory. In this way, we present suggestions about the Southern Jê occupation process by means of Zedeño?s proposal (1997; 2008) on the history of territorial formation, as well as on Braudel?s ([1958] 2009) and Sahlins? ([1985] 1999) comprehensions on what concerns the concepts of duration and change, and yet, on Barth?s ([1969] 1998) perceptions about social frontiers and ethnic groups.
2

Educação formal e saúde alopática entre os Tapayúna (Kaykwakhratxi)

Alcântara Neto, Martiniano 15 December 2016 (has links)
Tese (doutorado)—Universidade de Brasília, Instituto de Ciências Sociais, Departamento de Antropologia, Programa de Pós-Graduação em Antropologia Social, 2016. / Submitted by Albânia Cézar de Melo (albania@bce.unb.br) on 2017-02-22T13:06:11Z No. of bitstreams: 1 2016_MartinianoAlcântaraNeto.pdf: 2073059 bytes, checksum: 5500cdf6cbb7941ddc67f40c3d268d5b (MD5) / Approved for entry into archive by Raquel Viana(raquelviana@bce.unb.br) on 2017-03-09T14:16:38Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2016_MartinianoAlcântaraNeto.pdf: 2073059 bytes, checksum: 5500cdf6cbb7941ddc67f40c3d268d5b (MD5) / Made available in DSpace on 2017-03-09T14:16:38Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2016_MartinianoAlcântaraNeto.pdf: 2073059 bytes, checksum: 5500cdf6cbb7941ddc67f40c3d268d5b (MD5) / A tese a seguir a seguir trata das relações dos Tapayúna da aldeia Kawerêtxikô (Parque Indígena do Xingu, Terra Indígena Capoto Jarinã, Mato Grosso) com a educação escolar e a saúde alopática oferecidas pelo Estado brasileiro a eles durante os anos de 2012 a 2015. O foco principal foi o de mapear as interpretações nativas sobre esses dois serviços permanentemente instalados na aldeia Kawerêtxikô, comparando as relações dos Tapayúna com essas duas áreas. As minhas considerações se baseiam em um período de pesquisa e convivência cotidiana entre os Kaykwkhratxi (auto-denominação dos Tapayúna, pertencentes ao tronco lingüístico e à família Jê) de 13 meses não-consecutivos, além da companhia e observação das viagens que eles faziam às cidades do entorno da Terra Indígena Capoto Jarinã, tradicional território dos Kayapó (Mebengôkrê) e onde foi construída a aldeia Kawerêtxikô. Dei especial atenção à maneira como os Tapayúna eram interpelados e, ao mesmo tempo, também interpelavam os funcionários do posto-de-saúde e da Escola Goronã. Por fim, analiso, a partir da noção de dupla ou múltipla-submissão, como a população não-indígena em geral acaba por tentar classificar e subjugar os Tapayúna e toda a população indígena daquela região do norte do Mato-Grosso, principalmente nos municípios de Peixoto de Azevedo, Colider e São José do Xingu. / The following thesis is about the relationship of the Tapayúna indigenous people (South America, Brazil, Mato Grosso) with the public education and the public health systems permanently offered to them by the Brazilian State in Kawerêtxikô village, during the years 2012 to 2015. The main focus was to map the native interpretations about these two services, comparing the relationships of people from Kawerêtxikô in the two areas. My considerations are based in 13 non-consecutive months of coresidency with Kaykwakhratxi people (Tapayúna’s self-nomination, belonging to Jê linguistic family). In the same period, I could also observe and follow them when they were visiting the surrounding cities in the region. The Kawerêtxikô village is located in Terra Indígena Capoto Jarinã (Indigenous Land Capoto Jarinã), which is the traditional territory of the Kayapó people (self-called Mebengôkrê, also a Jê linguistic group). I particularly focus on in how Tapayúna were inquired by and, at the same time, positively inquired the non-indigenous population who worked in the Health Station and the Escola Goronã (Goronã School). Finally, I applied the category of double-submission or multiple-submission in trying to understand the broad relationship between indigenous people (particularly the Tapayúna people) and the non-indigenous population in the surrounding urban area, mainly the cities of Peixoto de Azevedo, Colider and São José do Xingu, all of them located in the north of the state of Mato Grosso, Brazil.
3

Etnossociolinguística e letramentos : contribuições para um currículo bilíngue e intercultural indígena apinajé / Etnossociolinguística and literacy : contributions to the curriculum bilingual and indigenous intercultural apinajé / Etna sociolingüística y alfabetización : contribuciones al currículo bilingüe e intercultural indígena apinajé / mẽ kapẽr nẽ mẽ àhpumunh : “panhĩ pê Apinaje mẽ kapẽr pijukrut kot nhãm mẽ hkwỳjê, hkôt gjêl kagà hkrã kaxpar xà

Almeida, Severina Alves de 15 December 2012 (has links)
Tese (doutorado)—Universidade de Brasília, Instituto de Letras, Departamento de Linguística, Português e Línguas Clássicas, Programa de Pós-Graduação em Linguística, 2015. / Submitted by Fernanda Percia França (fernandafranca@bce.unb.br) on 2016-04-20T13:02:40Z No. of bitstreams: 1 2015_SeverinaAlvesdeAlmeida.pdf: 15577518 bytes, checksum: 41166833cf1f37c0f6837471cd0612f7 (MD5) / Approved for entry into archive by Raquel Viana(raquelviana@bce.unb.br) on 2016-04-20T19:49:23Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2015_SeverinaAlvesdeAlmeida.pdf: 15577518 bytes, checksum: 41166833cf1f37c0f6837471cd0612f7 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-04-20T19:49:23Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2015_SeverinaAlvesdeAlmeida.pdf: 15577518 bytes, checksum: 41166833cf1f37c0f6837471cd0612f7 (MD5) / A Tese “Etnossociolinguística e Letramentos: Contribuições para um Currículo Bilíngue e Intercultural Indígena Apinajé” resultou de uma pesquisa com os Apinajé, povo indígena que habita no norte do estado do Tocantins, falantes de língua homônima pertencente ao Tronco Macro Jê Família Linguística Jê. A população do grupo é de 2.282 pessoas distribuídas por 27 aldeias. O objetivo geral foi revelar que a Etnografia, a Sociolinguística e o Letramento têm importantes contribuições a oferecer para a construção de um Currículo Bilíngue e Intercultural para a Escolas Indígenas Apinajé. A pesquisa é qualitativa mas com uma configuração qanliquantitativa, tendo como base os estudos de Hartmut Günther (2006) e Eduardo M. Vasconcelos (2009). É uma etnografia participante, colaborativa e crítica a partir das teorias de Justa Ezpeleta e Elsie Rockwell (1989), Frederic Erickson (1984) e Jim Tomas (1993). Os dados foram gerados qualitativa e quantitativamente a partir de observações, entrevistas e aplicação de questionários, sendo que este visou a um estudo etnográfico e sociolinguístico e foi adaptado de Francisco Edviges Albuquerque (1999; 2010) e Terezinha de Jesus Machado Maher (2010), fundamentados em Joshua Aaron Fishman (1967; 1980). O corpus investigado é composto de entrevistas realizadas com lideranças, professores e estudantes Apinajé, diário e notas de campo. Destaco para análise da Sociolinguística teóricos como William Labov (1972; 2008); Stella Maris Bortoni-Ricardo, (2005; 2011; 2014); Rainer Enrique Hamel (1988; 1989; 1991); Rosineide Magalhães de Sousa (2006; 2013; 2014); Roberto Gomes Camacho (2013); Louis-Jean Calvet (2009); Dell Hymmes (1974; 1986) e Allan Bell (2014). Para bilinguismo François Grosjean (1982; 1999); Josiane F. Harmers e Michel H. A. Blanc (2000) e Alan Bell (2014). Sobre Educação Indígena, Bilíngue e Intercultural: Terezinha de Jesus Machado Maher (2207, 2008, 2010); Luiz D. B. Grupioni (2002, 2003; 2006); acerca dos Apinajé Curt Nimuendajú (1983); Roberto da Matta (1976); Francisco Edviges Albuquerque (1999, 2007, 2011); Odair Giraldin (2000, 2001); Letramento: Brian Street (2007, 2014), Roxane Rojo (2009), dentre outros. Os resultados permitem afirmar que a Etnossociolinguística e o Letramento têm importantes contribuições para a idealização, construção e viabilização de um Currículo que venha atender aos anseios dos Apinajé, desde que os indígenas sejam os mentores da proposta e acompanhem todo o processo de sua realização. _______________________________________________________________________________________________ ABSTRACT / The Thesis "Etnossociolinguística and Literacy: Contributions to the Curriculum Bilingual and Indigenous Intercultural Apinajé" resulted from a survey of Apinajé, indigenous people who live in the northern state of Tocantins, tongue speakers of the same name belonging to the Trunk Macro Jê and Family Linguistics Jê. The population of the group is 2.282 people spread over 27 villages. The general objective was to reveal the Ethnography Sociolinguistics and literacy have important contributions to make to the construction of a Bilingual and Intercultural Curriculum for Indigenous Schools Apinajé. The research is qualitative but with a qanliquantitativa configuration based on the studies of Hartmut Günther (2006) and Eduardo M. Vasconcelos (2009). It is a participant ethnography, collaborative and criticism from Justa Ezpeleta theories and Elsie Rockwell (1989); Frederic Erickson (1984) and Jim Thomas (1993). The data were generated qualitatively and quantitatively from observations, interviews and questionnaires, and this was aimed at an ethnographic and sociolinguistic study and was adapted from Francisco Edviges Albuquerque (1999; 2010) and Terezinha de Jesus Machado Maher (2010), based on Joshua Aaron Fishman (1967; 1980). The investigated corpus consists of interviews with leaders, teachers and students Apinajé, diaries and field notes. Use for analysis of Sociolinguistics: William Labov (1972; 2008); Stella Maris Bortoni-Ricardo (2005; 2011; 2014); Rainer Enrique Hamel (1988; 1989; 1991); Rosineide Magalhães de Sousa (2006; 2013; 2014); Roberto Gomes Camacho (2013); Louis-Jean Calvet (2009); Dell Hymmes (1974; 1986), and Allan Bell (2014). To emphasize bilingual François Grosjean (1982; 1999); Josiane F. Harmers e Michel H. A. Blanc (2000) and Alan Bell (2014). On Indigenous Education, Bilingual and Intercultural: Terezinha de Jesus Machado Maher (2207, 2008, 2010); Luiz D. B. Grupioni (2002, 2003, 2006); on Apinajé Curt Nimuendajú (1983); Roberto da Matta (1976); Francisco Edviges Albuquerque (1999, 2007, 2011); Odair Giraldin (2000, 2001); Literacy: Brian Street (2007, 2014), Roxane Rojo (2009), among others. The results allow us to state that the Etnossociolinguística and literacy are important contributions to the idealization, construction and feasibility of a curriculum that will meet the needs of Apinajé, since the indigenous are the proposal of mentors and monitor the entire process of its realization. _______________________________________________________________________________________________ RESUMEN / La tesis "Etna Sociolingüística y Alfabetización: Contribuciones al Currículo Bilingüe e Intercultural Indígena Apinajé" el resultado de una encuesta de Apinajé, los pueblos indígenas que viven en el norteño estado de Tocantins, altavoces de la lengua del mismo nombre perteneciente al tronco Macro Ge Familia Lingüística Ge. La población del grupo es 2.282 personas repartidas en 27 aldeas. El objetivo general fue para revelar la etnografía sociolingüística y la alfabetización tienen contribuciones importantes que hacer a la construcción de un currículo bilingüe e intercultural para Indígenas Escuelas Apinajé. La investigación es cualitativa, pero con una configuración qanliquantitativa basado en los estudios de Hartmut Günther (2006) y Edward M. Vasconcelos (2009). Se trata de una etnografía participante, de colaboración y la crítica de las teorías Justa Ezpeleta y Elsie Rockwell (1989); Frederic Erickson (1984) y Jim Thomas (1993). Los datos fueron generados cualitativa y cuantitativamente de observaciones, entrevistas y cuestionarios, y esto estaba dirigido a un estudio etnográfico y sociolingüística y fue adaptado de Francisco Hedwig Albuquerque (1999; 2010) y Terezinha de Jesus Machado Maher (2010), basados en Joshua Aaron Fishman (1967; 1980). El corpus estudiado consiste en entrevistas con líderes, maestros y estudiantes Apinajé, diarios y notas de campo. Utilice para el análisis de Sociolingüística: William Labov (1972; 2008); Stella Maris Bortoni-Ricardo (2005; 2011; 2014); Rainer Enrique Hamel (1988; 1989; 1991); Rosineide Magalhães de Sousa (2006; 2013; 2014); Roberto Gomes Camacho (2013); Louis-Jean Calvet (2009); Dell Hymmes (1974; 1986), y Allan Bell (2014). Para enfatizar bilingüe François Grosjean (1982; 1999); Josiane F. Michel y Harmers Blanc (2000) y Alan Bell (2014). Sobre la educación indígena, bilingüe e intercultural: Terezinha de Jesus Machado Maher (2207, 2008, 2010); Luiz D. B. Grupioni (2002, 2003, 2006); en Apinajé Curt Nimuendajú (1983); Roberto da Matta (1976); Francisco Edviges Albuquerque (1999, 2007, 2011); Odair Giraldin (2000, 2001); Alfabetización: Brian Street (2007, 2014), Roxana Rojo (2009), entre otros. Los resultados permiten afirmar que el Etnossociolinguística y la alfabetización son importantes contribuciones a la idealización, la construcción y la viabilidad de un plan de estudios que satisfaga las necesidades de Apinajé, ya que los indígenas son la propuesta de los mentores y controlamos todo el proceso de su realización. _______________________________________________________________________________________________ PANHĨ KAPẼR AXPẼN NẼ HO AXKJÊ ARẼ / Kagà nhĩpêx maati “mẽ kapẽr nẽ mẽ àhpumunh: “panhĩ pê Apinaje mẽ kapẽr pijukrut kot nhãm mẽ hkwỳjê, hkôt gjêl kagà hkrã kaxpar xà”. Apinaje kamã mẽ kot mẽmoj ã kagà xwỳnh na nẽ jajê na mẽ kot pyka pê Tokãxĩs já kỳx kôt na mẽ pa nẽ mẽ kapẽrja htipxi kamã mẽ õ hpàr krax pê Makrô-Jê nẽ hijôt mã kêp Jê. Mẽ ohtôja kamã kêp. 2.282 nẽ kr pê 27 ja Kôt pigrành. Kãm hprãm mã xwỳnh ja na kot mẽ kapẽr nẽ mẽ ahkre mex kwỳ hwỳr kator nẽ kãm mex nẽ hkrã kaxpar xà hã Apinaje nhõ iskore xy pê kagà maati kamã mẽ kapẽr piikrut kamã mẽ kaêx kwỳ kamã, hipêx na. Nẽ mẽ ahkukjêr ã kagàja na ãm mẽx te kot jajê xàh pumunh pyràk Hartmut Gunter (2006) mẽ Eduardo Vasconcelos (2009). Mẽ kot amnhĩpêx maati hã kagà na jajê kot hipêx kot nẽ hã hamaxpẽr kot Justa Ezpeleta e Elsie Rockwell (1989), Frederic Erickson (1984), mẽ Jim Tomas(1993). Nẽ mẽ ahpumunh ja mỳnhja mex kôt nẽ ohtô hkôt nẽ no tyr kôt, mẽ kapẽr kôt nẽ haxwỳj kagà xà kukjêr kôt nẽ ja kot mẽ kot amnhĩxpêx nẽ mẽ kapêr kôt harẽnh Francisco Edviges Albuquerque (1999) nẽ Terezinha de Jesus Machado Maher (2010), Joshua Fisshman (1967; 1980). Jakamã ja kôt na mẽhkare nẽ kagà jahkre xwỳnh nẽ kagà pumumnh xwỳnh pê Apinaje nẽ kagà hamẽxkrut kamã haxwỳr xà já wa kamã mẽ kapẽr hã kapi kaxywi Willian Labov (1972-2008), Stella Maris Bortoni-Ricardo(2005;2011;2014); Ranier Enrique Hamel (1988; 1989); Rosineide Magalhães de Sousa (2006; 2016; 2014); Roberto Camacho (2013); Louis-Jean Calvet (2009); Dell Hymmes (1974; 1986) mẽ Allan Bell (2014). Nẽ mẽ kapẽr piikrutja kaxyw na François Grosjean (1982-1999); Josiane F. Harmes e Michel H. A Blanc (2000) nẽ Allan Bell (2014). Panhĩ xà pumnh pykrut nẽ pikàrja hkôt na: Terezinha de Jesus Machado Maher (2007, 2008, 2010), D.B. Grupioni (2002, 2003, 2006); nẽ Apinaje kôt Curt Nimuendajù (1983), Roberto da Matta(1976); Francisco Edviges Albuquerque (1999, 2007, 2011), Odair Giraldin (2000, 2001); mẽ ahkre hkôt: Brian Street (2007, 2014), Roxane Rojo (2009), nẽ hkwỳaja. Jakamã ã kot harẽnh anhỹr mẽ piitã hkôt nẽ hã kagà maati nẽ mẽ kapẽr maati hkôt nẽ mẽ ahkre hkôt mex, kôt hkrã kaxpar nẽ ho amnhĩrĩr xà kukamã hipêx nẽ omunh xà ho kagà maati kot Apinaje mã õr nhũm mẽ ho amnhiptàr xà pẽr jarẽnh.
4

O movimento mẽbêngôkre : andando, nomeando e assentando sobre a terra

Passos, João Lucas Moraes 27 February 2018 (has links)
Dissertação (mestrado)—Universidade de Brasília, Instituto de Ciências Sociais, Departamento de Antropologia, Programa de Pós-Graduação em Antropologia Social, 2018. / Submitted by Raquel Viana (raquelviana@bce.unb.br) on 2018-07-13T19:15:31Z No. of bitstreams: 1 2018_JoãoLucasMoraesPassos.pdf: 7247836 bytes, checksum: 3a0ce63693f29482e20a38269ff15618 (MD5) / Approved for entry into archive by Raquel Viana (raquelviana@bce.unb.br) on 2018-07-14T19:45:26Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2018_JoãoLucasMoraesPassos.pdf: 7247836 bytes, checksum: 3a0ce63693f29482e20a38269ff15618 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-07-14T19:45:26Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2018_JoãoLucasMoraesPassos.pdf: 7247836 bytes, checksum: 3a0ce63693f29482e20a38269ff15618 (MD5) Previous issue date: 2018-07-13 / Os Mẽbêngôkre são um povo jê setentrional que habitam a bacia do rio Xingu. Esse trabalho se concentra especialmente nos lugares nomeados pelos Mẽbêngôkre de A’ukre e Kubẽkrãkêj, aldeias no Pará, e nas narrativas de seus anciãos sobre as longas andanças que promoviam no passado. Tidos durante muito tempo como nômades ou seminômades, os Mẽbêngôkre tiveram durante muito suas andanças encaradas como estratégia de subsistência. Essa pesquisa busca tratar a mobilidade mẽbêngôkre como um fim em si mesmo, não como uma consequência secundária de uma necessidade de primeira ordem. A atenção se volta também para o modo como os lugares são construídos e nomeados a medida que os deslocamentos são feitos. Interessa-me também as consequências para a socialidade mẽbêngôkre da relativa sedentarização ocorrida após a “pacificação” no início dos anos 1950. / The Mẽbêngôkre are a northern jê people who inhabit the Xingu river basin. This work is specially focused on the named places of the Mẽbêngôkre from A’ukre e Kubẽkrãkêj, mẽbêngôkre villages in the state of Pará, and at the narratives from the elders about the great treks they used to undertake in the past. Known for a long period as nomads or semi nomads, the Mẽbêngôkre were faced as if their trekking patterns were just a subsistence strategy. This research seeks to treat the mẽbêngôkre mobility as an end in itself, not just a secondary consequence of a first-order necessity. The attention here is also drawn to the way the places are constructed and named as the movement is carried out. It is also a point of interest the consequences for the mẽbêngôkre sociality of the relative sedentarization process initiated by the “pacification” in the early 1950’s.
5

“Entre as Teias do Marico : parentes e pajés djeoromitxi”

Soares-Pinto, Nicole 01 December 2014 (has links)
Tese (doutorado)—Universidade de Brasília, Instituto de Ciências Sociais, Departamento de Antropologia, Programa de Pós-Graduação em Antropologia Social, 2014. / Submitted by Ana Cristina Barbosa da Silva (annabds@hotmail.com) on 2015-03-26T16:45:05Z No. of bitstreams: 1 2014_NicoleSoares-Pinto.pdf: 5422651 bytes, checksum: 6e9599cbdd241ea0da1e0185fbec996f (MD5) / Approved for entry into archive by Ruthléa Nascimento(ruthleanascimento@bce.unb.br) on 2015-04-29T15:48:55Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2014_NicoleSoares-Pinto.pdf: 5422651 bytes, checksum: 6e9599cbdd241ea0da1e0185fbec996f (MD5) / Made available in DSpace on 2015-04-29T15:48:55Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2014_NicoleSoares-Pinto.pdf: 5422651 bytes, checksum: 6e9599cbdd241ea0da1e0185fbec996f (MD5) / Esta tese é um esforço etnográfico sobre os temas do parentesco e do xamanismo entre os Kurupfü, subgrupo djeoromitxi, de língua macro-jê, habitantes do sudoeste amazônico (T.I. Rio Guaporé/ Rondônia). Considerando a conexão entre estes dois temas de estudo, abordo-os a partir da noção de perspectiva, pois interessam as transformações ou assimetrias requeridas por um e pelo outro. O intuito é explorar o processo de constituição da pessoa, isto é, o que se entende por ‘ser parente’ e o que se entende por ‘ser pajé’. Ao final, dialogo com os debates contemporâneos preocupados com o uso e apropriação do conceito de cultura pelos coletivos indígenas. ___________________________________________________________________________________ ABSTRACT / This thesis is an ethnographic effort on the themes of kinship and shamanism among Kurupfü, a djeoromitxí subgroup, macro-je speakers, inhabitants of the southwest Amazon (T.I. Rio Guapore/ Rondônia). Considering the connection between these two subjects of study, I approach them from the notion of perspective, because it concerns the transformation or asymmetries required by one and the other. The aim is to explore the formation process of the person, i.e., what is meant by ‘being a relative’ and what is meant by ‘being a shaman’. At the end, I’ll dialogue with contemporary debates concerned with the use and appropriation of the concept of culture by indigenous collectives.
6

O panorama da ocupação sambaquieira no arquipélago de Ilhabela, SP. / An overview of the shell mound builders occupation in the archipelago of Ilhabela, SP

Simões, Cintia Bendazzoli 26 August 2014 (has links)
O município de Ilhabela, localizado na região insular do litoral norte do estado de São Paulo, nunca havia sido alvo de estudos voltados para o entendimento do panorama da ocupação sambaquieira, sendo considerado ausente de sambaquis, ou área de ocupação periférica. A realização de estudos de arqueologia da paisagem no arquipélago de Ilhabela resultou na localização de diversos sambaquis implantados a céu aberto ou associados a abrigos na Ilha de São Sebastião, na Ilha dos Búzios e na Ilha da Vitória. Os sambaquis dessa região são predominantemente de pequeno porte e alguns com feição muito terrosa, mas revelam a manutenção das práticas culturais tipicamente sambaquieiras como as já estabelecidas para o sul do país. As datações muito tardias dos sítios dessa região, principalmente aqueles localizados nas ilhas mais afastadas do continente, revelam que a região insular ofereceu condições para um estabelecimento sambaquieiro mais prolongado, enquanto que o continente contíguo guarda os sambaquis mais antigos, ainda que muitos tenham sido destruídos durante o período colonial conforme atestado por documentação do período. O final da presença sambaquieira em Ilhabela tem relação direta com a chegada de povos jês ao litoral, dominando e resignificando áreas de domínio e marcos paisagísticos sambaquieiros até mesmo nas ilhas mais distantes. / The municipality of Ilhabela, located at the insular region of São Paulo\'s north coast, had never been the object of studies dedicated to understanding the overview of the shell mound builders settlements, frequently being considered either an area with absence of shell mounds or an area of peripheral occupation/settlement. The attainment of studies within the field of Landscape Archaeology at the archipelago of Ilhabela resulted in the localization of several shell mounds, both open air or related to shelters in the following islands: Ilha de São Sebastião, Ilha dos Búzios and Ilha da Vitória. Although the shell mounds in this area are predominantly small, some of them presenting quite earthy features, they demonstrate the maintenance of cultural practices typically related to shell mound builders, such as those established for the southern portion of the country. The very late dates obtained for the sites in this area, mainly for those located at the islands more distant to the continent, evidence that the insular region provided conditions for a prolonged settlement of shell mound builders. The contiguous continent holds the older shell mounds, although many of them were destroyed during the colonial period, as attested by historical documentation. The end of shell mound builders presence at Ilhabela relates directly related to the arrival of jê populations at the coast, dominating and redefining landmarks and areas previously dominated by shell mound builders, even in remote islands.
7

Rikbaktsa: um estudo  de parentesco e organização social / Rikbaktsa: a study of kinship and social organization

Pires, Paula Wolthers de Lorena 04 December 2009 (has links)
Esta dissertação de mestrado tem como objeto de pesquisa a população indígena Rikbaktsa, ou Canoeiros, como são conhecidos na região. Localizados no sudoeste amazônico, a noroeste do estado de Mato Grosso (Bacia do Juruena), têm um contingente populacional de aproximadamente 1200 habitantes. São filiados ao tronco lingüístico Macro-Jê e dividem-se em metades exogâmicas agnáticas organizadas em clãs patrilineares. O estudo em questão constitui-se de uma ampla pesquisa bibliográfica, revisão e sistematização dos dados Rikbaktsa, procurando colocar em diálogo os textos e materiais já produzidos sobre esta população, bem como estabelecer comparações com pesquisas realizadas sobre outras etnias Jê-Bororo. Uma ferramenta computacional (MaqPar) também contribuiu para produzir novas descrições sobre o sistema empírico de aliança Rikbaktsa. Deste modo, procurou-se debater a fundo temas relacionados à organização e morfologia social, pertencimento Rikbaktsa ao tronco lingüístico Macro-Jê e sistema de parentesco e terminologia. / This masters thesis has the Rikbaktsa indigenous society, or Canoeiros - as they are locally known - as the research object. Located on the southwest of the Amazonian range, on the north-west of the state of Mato Grosso, the Rikbaktsa people comprise a population of approximately 1200 individuals. They are filiated to the linguist trunk of Macro-Jê and are equally divided into exogamic moieties organized into fatherhood clans. This research consist of an ample bibliographic account as well as a review and systematization of available data on the Rikbaktsa people, aiming not only to expose research and materials that has been produced regarding this society but also to establish a comparative interpretation with research carried out with other Jê-Bororo ethnic groups. In addition, a computational tool (MaqPar) has contributed to the production of new descriptions about the empirical system of alliance Rikbaktsa. Thus, this research has envisaged a thorough discussion of the social organization and morphology, the Macro-Jê linguist trunk within the Rikbaktsa society and its system of kinship along with the terminology associated.
8

O sítio costeiro Galheta IV: uma perspectiva zooarqueológica / The coastal site Galheta IV: a zooarchaeological perspective

Cardoso, Jéssica Mendes 12 September 2018 (has links)
As pesquisas atuais sobre os sambaquis litorâneos no Brasil os consideram estruturas intencionalmente construídas a partir de unidades culturais complexas, de processo contínuo de sedentarização e adensamento demográfico, que se expandiram por toda a costa brasileira entre pelo menos sete mil e mil e quinhentos anos atrás. Após esse período de dominação sambaquieira em ecossistemas costeiros, ocorreu um processo de mudança na configuração dos sítios, marcado pela presença de cerâmica em camadas mais recentes dos sambaquis e pelo surgimento de novos assentamentos tardios. Tais transformações são interpretadas como o início do contato entre povos interioranos e as populações do litoral. Essa pesquisa de mestrado buscou aprofundar o conhecimento obtido a respeito do sítio cerâmico Galheta IV (datado entre 1256-1031 e 690-530 cal AP) durante o projeto Sambaquis e Paisagem, a partir de uma perspectiva zooarqueológica, e trazer novos dados que auxiliem na compreensão dos processos de descontinuidade da construção de sítios conchíferos no litoral sul catarinense. As análises contemplaram áreas intra-sítio na tentativa de compreender sua contextualização relacional e espacial. Os resultados identificaram vestígios zooarqueológicos atuando como acompanhamentos funerários. Uma concentração de vestígios de fauna em uma área específica do sítio arqueológico, associada à grande quantidade concreções, apontam para um alto processamento e consumo de vertebrados relacionados ao contexto funerário do sítio. A presença significativa de espécies marinhas de grande porte, como pinípedes, tubarões, e cetáceos, somados aos resultados de análises isotópicas previamente desenvolvidas, inaugura um panorama que difere dos demais estudos de fauna em sítios costeiros desenvolvidas até então, nos quais os peixes são fontes proteicas predominantes na dieta de populações pré ceramistas e ceramistas. Esses animais marinhos de elevado nível de cadeia trófica, somados aos peixes, aves e tartarugas marinhas, demonstram uma continuidade e intensificação das práticas pesqueiras desenvolvidas por grupos sambaquieiros, numa adaptação para a captura de recursos junto às áreas próximas ao costão rochoso e ao mar aberto. / Current research on the coastal shellmounds (or sambaquis) in Brazil considers them structures intentionally constructed from complex cultural units, a continuous process of sedentarization and demographic densification, which have expanded throughout the Brazilian coast between at least seven thousand and fifteen hundred years ago. After this period of shellmounds domination in coastal ecosystems, a process of change in the configuration of the sites occurred, marked by the presence of pottery in more recent layers of the shellmounds and by the appearance of new late settlements. Such transformations are interpreted as the beginning of contact between the interior peoples and the coastal populations. This master\'s research sought to deepen the knowledge obtained about the Galheta IV ceramic site (dating from 1256-1031 and 690-530 cal BP) during the Sambaquis e Paisagem project, from a zooarchaeological perspective, and to bring new data that contribute to the understanding of the discontinuity processes of the construction of shellmounds sites in the south coast of Santa Catarina. Analyzes contemplated intra-site areas in an attempt to understand their relational and spatial contextualization. The results identified zooarchaeological vestiges acting as funerary accompaniments. A concentration of fauna remains in a specific area of the archaeological site, associated to a large number of concretions, point to a high processing and consumption of vertebrates related to the funerary context of the site. The significant presence of large marine species, such as pinnipeds, sharks, and cetaceans, added to the results of previously developed isotopic analyzes, inaugurates a panorama that differs from other studies of fauna in coastal sites developed until then, in which fish are protein sources predominant in the diet of pre-ceramic and ceramic populations. These marine animals of high trophic chain, in addition to fish, birds and sea turtles, demonstrate a continuity and intensification of the fishing practices developed by sambaquis people, in an adaptation for the capture of resources near the rocky coast and the open sea.
9

O panorama da ocupação sambaquieira no arquipélago de Ilhabela, SP. / An overview of the shell mound builders occupation in the archipelago of Ilhabela, SP

Cintia Bendazzoli Simões 26 August 2014 (has links)
O município de Ilhabela, localizado na região insular do litoral norte do estado de São Paulo, nunca havia sido alvo de estudos voltados para o entendimento do panorama da ocupação sambaquieira, sendo considerado ausente de sambaquis, ou área de ocupação periférica. A realização de estudos de arqueologia da paisagem no arquipélago de Ilhabela resultou na localização de diversos sambaquis implantados a céu aberto ou associados a abrigos na Ilha de São Sebastião, na Ilha dos Búzios e na Ilha da Vitória. Os sambaquis dessa região são predominantemente de pequeno porte e alguns com feição muito terrosa, mas revelam a manutenção das práticas culturais tipicamente sambaquieiras como as já estabelecidas para o sul do país. As datações muito tardias dos sítios dessa região, principalmente aqueles localizados nas ilhas mais afastadas do continente, revelam que a região insular ofereceu condições para um estabelecimento sambaquieiro mais prolongado, enquanto que o continente contíguo guarda os sambaquis mais antigos, ainda que muitos tenham sido destruídos durante o período colonial conforme atestado por documentação do período. O final da presença sambaquieira em Ilhabela tem relação direta com a chegada de povos jês ao litoral, dominando e resignificando áreas de domínio e marcos paisagísticos sambaquieiros até mesmo nas ilhas mais distantes. / The municipality of Ilhabela, located at the insular region of São Paulo\'s north coast, had never been the object of studies dedicated to understanding the overview of the shell mound builders settlements, frequently being considered either an area with absence of shell mounds or an area of peripheral occupation/settlement. The attainment of studies within the field of Landscape Archaeology at the archipelago of Ilhabela resulted in the localization of several shell mounds, both open air or related to shelters in the following islands: Ilha de São Sebastião, Ilha dos Búzios and Ilha da Vitória. Although the shell mounds in this area are predominantly small, some of them presenting quite earthy features, they demonstrate the maintenance of cultural practices typically related to shell mound builders, such as those established for the southern portion of the country. The very late dates obtained for the sites in this area, mainly for those located at the islands more distant to the continent, evidence that the insular region provided conditions for a prolonged settlement of shell mound builders. The contiguous continent holds the older shell mounds, although many of them were destroyed during the colonial period, as attested by historical documentation. The end of shell mound builders presence at Ilhabela relates directly related to the arrival of jê populations at the coast, dominating and redefining landmarks and areas previously dominated by shell mound builders, even in remote islands.
10

Rikbaktsa: um estudo  de parentesco e organização social / Rikbaktsa: a study of kinship and social organization

Paula Wolthers de Lorena Pires 04 December 2009 (has links)
Esta dissertação de mestrado tem como objeto de pesquisa a população indígena Rikbaktsa, ou Canoeiros, como são conhecidos na região. Localizados no sudoeste amazônico, a noroeste do estado de Mato Grosso (Bacia do Juruena), têm um contingente populacional de aproximadamente 1200 habitantes. São filiados ao tronco lingüístico Macro-Jê e dividem-se em metades exogâmicas agnáticas organizadas em clãs patrilineares. O estudo em questão constitui-se de uma ampla pesquisa bibliográfica, revisão e sistematização dos dados Rikbaktsa, procurando colocar em diálogo os textos e materiais já produzidos sobre esta população, bem como estabelecer comparações com pesquisas realizadas sobre outras etnias Jê-Bororo. Uma ferramenta computacional (MaqPar) também contribuiu para produzir novas descrições sobre o sistema empírico de aliança Rikbaktsa. Deste modo, procurou-se debater a fundo temas relacionados à organização e morfologia social, pertencimento Rikbaktsa ao tronco lingüístico Macro-Jê e sistema de parentesco e terminologia. / This masters thesis has the Rikbaktsa indigenous society, or Canoeiros - as they are locally known - as the research object. Located on the southwest of the Amazonian range, on the north-west of the state of Mato Grosso, the Rikbaktsa people comprise a population of approximately 1200 individuals. They are filiated to the linguist trunk of Macro-Jê and are equally divided into exogamic moieties organized into fatherhood clans. This research consist of an ample bibliographic account as well as a review and systematization of available data on the Rikbaktsa people, aiming not only to expose research and materials that has been produced regarding this society but also to establish a comparative interpretation with research carried out with other Jê-Bororo ethnic groups. In addition, a computational tool (MaqPar) has contributed to the production of new descriptions about the empirical system of alliance Rikbaktsa. Thus, this research has envisaged a thorough discussion of the social organization and morphology, the Macro-Jê linguist trunk within the Rikbaktsa society and its system of kinship along with the terminology associated.

Page generated in 0.0252 seconds