Spelling suggestions: "subject:"lévinas (emmanuel)"" "subject:"lévinas (immanuel)""
21 |
The intersubjective phenomenologies of Hegel and Levinas : a comparative analysis of an unlikely similarityGuinan, Natasha S. January 2002 (has links)
No description available.
|
22 |
Levinas y la fenomenología de la sensibilidadAybar Valdivia, Raphael Gustavo 14 August 2015 (has links)
El siguiente trabajo es un análisis del concepto de sensibilidad en la fenomenología de Emmanuel Levinas. La pregunta que lo articula es la siguiente: ¿cómo plantea la filosofía de Levinas la relación entre la experiencia del extraño y la facultad subjetiva de sentir? La hipótesis que defiende es la siguiente: en la filosofía de Levinas la relación del yo con el otro tiene su origen en la vida pasiva del sujeto. Tal relación no se da solo a un nivel consciente, es decir, cuando el yo y el otro están ya constituidos, sino que los niveles más elementales de esta relación, pasivos y sensibles, son condiciones de esta. En esta línea, se busca dar una descripción del nivel primordial de la relación con el extraño, que es genético, en el que es de capital importancia la afección del yo. Este, frente a los contenidos externos a él que le interpelan a un nivel corporal, irrumpe como sujeto consciente. Precisamente, Levinas concibe al yo como ‘reacción’ o ‘respuesta’ ante tales contenidos y considera que ese es el sentido mismo de la intencionalidad y de su vida. Por ello, entiende la subjetivación del yo, la manera en que se auto--‐determina y adquiere una identidad, como ‘respuesta ante el otro’. La identidad, así, depende de la alteridad, de la cosa física que interpela corporalmente al yo y de la materialidad del lenguaje que el otro profiere.
La investigación examina tres formas en que Levinas plantea la relación sensible con el otro. En un primer momento, en una actitud teórica, lo sensible se comprende como dato y el otro dentro de un sistema o red de sentidos. Según esta interpretación, la sensibilidad no se separa de la actividad categorizadora del entendimiento, por lo que en esta actitud el otro pierde su alteridad (que es determinada por la intencionalidad cognoscitiva). En un segundo momento, en la actitud volitiva, lo sensible es el deseo, y el otro la materia que el sujeto quiere o lo deseado. A diferencia de la primera actitud, en esta el yo si se relaciona a una alteridad, aunque esta sea negada en la intención subjetiva, ya que el deseo apunta a la posesión y no respetar la alteridad. En un tercer momento, la sensibilidad es abordada en la vida pasiva del sujeto, en la que se relaciona con la alteridad de la materia y la del otro hombre; aquí, el otro no es una mera determinación del yo, ni tampoco es anulado por su intención. Por medio de las nociones de ‘vulnerabilidad’ y ‘proximidad’, la investigación describe como se gesta relación con el otro hombre en este fondo pasivo.
La tesis se divide en tres capítulos. El primero rastrea las influencias de la noción de sensibilidad de Kant y Husserl en Levinas. Además, explica los conceptos de alteridad y sensibilidad de la actitud teórica. El segundo capítulo examina el concepto de sensibilidad en algunas obras tempranas de Levinas. Además, retoma su temprana crítica a la actitud teórica; luego, presenta el problema cardinal de su filosofía, la trascendencia del yo, en el que se enmarca la relación con el otro. El capítulo, además, presenta algunos conceptos centrales de su obra como subjetividad, sensibilidad, placer y alteridad, constantemente retomados en toda la investigación. Finalmente, el tercer capítulo se divide en dos partes: la primera aborda el concepto de sensibilidad en Totalidad e infinito, y muestra que en esta obra Levinas sostiene que gracias a la sensibilidad emerge una subjetividad separada, es decir, única e idéntica a si; después de esto, presenta algunos problemas del concepto en relación con una presunta oposición que Levinas realiza entre la sensibilidad y el lenguaje. La tercera parte muestra como en su obra tardía Levinas supera dicha oposición; en De otro modo que ser, la sensibilidad no se opone más al lenguaje y está presente en la génesis pasiva del yo. En esta génesis, Levinas destaca una proximidad irreductible del yo con el otro y concluye que la subjetividad se constituye como respuesta a la apelación sensible del otro.
|
23 |
Éthique et indifférence : questions pour LevinasDugal, Louis 16 April 2018 (has links)
Tableau d'honneur de la Faculté des études supérieures et postdoctorales, 2009-2010 / Nous nous proposons au cours de ce mémoire d'explorer la question de l'indifférence à l'aide de la pensée d'Emmanuel Levinas. À travers une phénoménologie de l'humanité - de c'est-à-dire de la relation d'un homme face à un autre -, nous traverserons le déclin de l'indifférence face à la question de l'éthique. Lorsqu'un être humain apparaît devant un autre humain se produit une relation qui ne laisse ni l'un ni l'autre indifférent. La sensibilité et la différence que l'un s'était découvertes se trouvent, aussitôt posées, accaparées par autrui et par la responsabilité que sa différence et sa sensibilité infiniment vulnérables lui commande. L'éthique instaure donc entre l'homme et son prochain une relation de non-indifférence : à l'autre, absolument différent et sensible, l'un ne peut être insensible - ou, positivement, doit être non-indifférent. L'altérité de l'autre inspire à l'identité de l'un sa non-indifférence au point de délivrer l'un et l'autre de l'indifférence et de l'absurdité où s'abîmerait leur humanité. Par amour pour l'autre, l'homme se découvre capable d'être plus qu'indifférent, c'est-à-dire d'être responsable ; il est en mesure de participer à un mode d'être qui échappe à l'indifférence meurtrière de l'histoire ; il donne à l'utopie d'un monde meilleur une assise concrète en se donnant lui-même pour le Bien d'autrui, donnant au passage à sa propre existence une valeur et une signification.
|
24 |
Excedente de significação na clínica psicanalítica: articulações entre o pensamento de Emmanuel Lévinas e a psicanálise / Excess of sense in the psychoanalytic clinic: linkages between the thought of Emmanuel Lévinas and psychoanalysisSniker, Breno Herman 19 June 2009 (has links)
O presente trabalho articula o pensamento de Emmanuel Lévinas e a clínica psicanalítica. Para tal articulação, o autor serve-se do conceito de inspiração, tomando o pensamento de Lévinas como um conhecimento tácito e subsidiário a psicanálise. Ao colocar o pensamento de Lévinas nessa posição, várias questões podem ser formuladas à clínica psicanalítica. Sobretudo, questões relacionadas às dimensões éticas, seja naquilo que se refere à posição do analista frente ao analisando, seja na sua posição frente às construções teóricas. Para encaminhar tais questões, o autor se servirá de alguns textos freudianos, dentre eles, Construções em Análise, Estudos sobre Histeria e Projeto para uma psicologia científica, ora para exemplificar tais questões, ora para contrastar o pensamento de Freud ao pensamento de Lévinas. / This paper articulates the thought of Emmanuel Lévinas and psychoanalytic clinic. For this joint, the author makes use of the concept of inspiration, taking the thought of Lévinas as a tacit and alternative knowledge to psychoanalysis. By putting the thought of Lévinas in this position, several questions may be made to the psychoanalytic clinic. Above all, questions related to the ethical dimensions, some concerns the position of the analyst in relation to analyzing, others about the position of analyst in relation to theoretical constructions. To forward these questions, the author will use some Freudian texts, among them, Constructions in Analysis, Studies on Hysteria and Project for a scientific psychology, sometimes to illustrate these questions, sometimes to contrast the ideas of Freud to the thought of Lévinas.
|
25 |
Excedente de significação na clínica psicanalítica: articulações entre o pensamento de Emmanuel Lévinas e a psicanálise / Excess of sense in the psychoanalytic clinic: linkages between the thought of Emmanuel Lévinas and psychoanalysisBreno Herman Sniker 19 June 2009 (has links)
O presente trabalho articula o pensamento de Emmanuel Lévinas e a clínica psicanalítica. Para tal articulação, o autor serve-se do conceito de inspiração, tomando o pensamento de Lévinas como um conhecimento tácito e subsidiário a psicanálise. Ao colocar o pensamento de Lévinas nessa posição, várias questões podem ser formuladas à clínica psicanalítica. Sobretudo, questões relacionadas às dimensões éticas, seja naquilo que se refere à posição do analista frente ao analisando, seja na sua posição frente às construções teóricas. Para encaminhar tais questões, o autor se servirá de alguns textos freudianos, dentre eles, Construções em Análise, Estudos sobre Histeria e Projeto para uma psicologia científica, ora para exemplificar tais questões, ora para contrastar o pensamento de Freud ao pensamento de Lévinas. / This paper articulates the thought of Emmanuel Lévinas and psychoanalytic clinic. For this joint, the author makes use of the concept of inspiration, taking the thought of Lévinas as a tacit and alternative knowledge to psychoanalysis. By putting the thought of Lévinas in this position, several questions may be made to the psychoanalytic clinic. Above all, questions related to the ethical dimensions, some concerns the position of the analyst in relation to analyzing, others about the position of analyst in relation to theoretical constructions. To forward these questions, the author will use some Freudian texts, among them, Constructions in Analysis, Studies on Hysteria and Project for a scientific psychology, sometimes to illustrate these questions, sometimes to contrast the ideas of Freud to the thought of Lévinas.
|
26 |
Love and arms : on violence and justification after LevinasDouglas, Helen L. (Helen Lillian) 04 1900 (has links)
Thesis (MA)--University of Stellenbosch, 2002. / ENGLISH ABSTRACT: What does it mean that the violence of aggression could justify the violence of
resistance? What does such justification accomplish, and when, and how? What
underlies the conditions and limitations of justified violence, as, for example,
these have been formulated in western doctrines of "just war"? Most critically,
how could one think about the possibility of a resistance to evil that would be
effective without itself instituting further violence?
The theoretical ground of this investigation is found in a close reading of the
work of Emmanuel Levinas, specifically the section of his Otheruiise than Being,
or Beyond Essence in which human consciousness is shown to be, from the
first, called to justice in responsibility for others. For Levinas, to be a subject is
to be always already for-the-other as a substitute or hostage. This is both a
persecution and the "glory" of human being. Thus Levinas introduces an
enigmatic "good violence" prior to any distinction between aggressive and just
violences. The idea of an originary good violence opens up a reconsideration of
the evil of aggression and the joyfulness of resistance. This in turn shows the
instability or equivocation of just violence: even if it is inspired by goodness - by
one's responsibility for the useless suffering of others - it is never finally good
enough, and always at risk of slipping into injustice. The responsibility of a "just
warrior" is thus not cancelled by the justness of the cause. The justness of the
cause indeed demands ever greater responsibility, even for and before one's
enemy. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Wat sou dit kon beteken dat die geweld van aggressie die geweld van verset
regverdig? Wat word bewerkstellig deur sodanige regverdiging, en wanneer, en
. hoe? Waarop berus die voorwaardes en beperkinge van geregverdigde geweld,
soos dit byvoorbeeld geformuleer is in Westerse leerstellings oor "regverdige
oorlog"? Nog belangriker: hoe kan 'n mens dink oor die moontlikheid van verset
teen die bose wat effektief is, maar sonder om self verdere geweld daar te stel?
Die teoretiese grondslag van hierdie ondersoek is 'n nougesette bestudering van
die werk van Emmanuel Levinas, meer spesifiek die afdeling van sy Otherwise
than Being, or Beyond Essence, waarin hy argumenteer dat die menslike
bewussyn van meet af aan tot geregtigheid opgeroep word in
verantwoordelikheid vir andere. Om 'n subjek te wees is vir Levinas om altyd
alreeds vir-dié-ander te wees as 'n plaasvervanger of gyselaar. Dit is sowel 'n
vervolging as die "heerlikheid" van menswees. Levinas argumenteer dus ten
gunste van 'n "goeie geweld" voorafgaande aan enige onderskeidinge tussen
aggressiewe en geregverdigde geweld. Die idee van 'n oorspronklike goeie geweld
maak 'n herdenking van die boosheid van agressie en die vreugdevolheid van
verset moontlik. Op sy beurt toon dit die onstabiliteit of dubbelsinnigheid van
geregverdigde geweld: selfs al word dit geïnspireer deur goedheid - deur 'n mens
se verantwoordelikheid vir die nuttelose lyding van ander - is dit nooit goed
genoeg nie en loop dit altyd die gevaar om om te slaan in onreg. Die
verantwoordelikheid van 'n "regverdige vegter" word daarom nie uitgekanselleer
deur die regverdigheid van sy saak nie. Die regverdigheid van die saak eis
trouens nog groter verantwoordelikheid, selfs vir en vóór jou vyand.
|
27 |
O próximo de Kierkegaard, o outro de Lévinas e a condição animalFerreira, Sandro de Souza 24 August 2006 (has links)
Made available in DSpace on 2015-03-04T21:01:06Z (GMT). No. of bitstreams: 0
Previous issue date: 24 / Nenhuma / Historicamente, a condição animal tem sido tratada, com pequenas variações, à luz do perfeccionismo moral nascido com Aristóteles e desenvolvido por Tomás de Aquino. Os animais ocupam espaço no mundo para servirem ao homem. A reação à concepção perfeccionista, em nossos dias, tem alcançado destaque nas vozes de Peter Singer e de Tom Regan, filósofos dedicados ao exame da questão animal. Tanto as proposições de Singer, quanto as de Regan, porém, têm sido alvo de objeções que, muitas vezes, as põem em dificuldades. Uma abordagem da condição animal que possa, ao mesmo tempo, reagir à altura ao perfeccionismo moral e escapar às objeções opostas a Singer e Regan, não é tarefa fácil. Tem-se, porém, que a ética pensada a partir da alteridade, na qual a responsabilidade assume o papel primordial, pode apresentar-se como um bom caminho. Sobressaem, nesse contexto, os nomes de Kierkegaard e de Lévinas, filósofos que pensaram a alteridade e a responsabilidade de formas inovadoras. Neste estudo, então, o que se pretende / Historically the condition of the animal has been treated by the light of moral perfectionism developed by Aristotle and Aquinas with small variations. Animals have a place in the world in order to serve man. The reaction to the perfectionist conception has become prominence in the Peter Singer’s and Tom Regan’s voices. They are philosophers dedicated to the exam of the animal condition. However, Singer’s propositions like Regan’s have been criticized by arguments that sometimes put them in trouble. An approach about animal condition which can at the same time to react to the moral perfectionism and to escape from the objections against Singer and Regan is not an easy task. Nevertheless, ethics can be thought from alterity on – in which responsibility assumes the main role – and it can be showed as a good way. In this context, stand out the names of Kierkegaard and Lévinas, philosophers that thought alterity and responsibility in an innovating ways. So, what is intended to analyze in this study are the perspe
|
28 |
Dar y mantener la palabra. Reflexiones acerca de la promesa en Giannini y LévinasFaure Quiroga, Nadine January 2016 (has links)
Tesis para optar al grado de Magíster en Filosofía / La presente investigación tiene como propósito pensar la promesa como una problemática central en la filosofía contemporánea, prestando especial atención a los desarrollos éticos y políticos que se suscitaron después de la experiencia de los totalitarismos del siglo XX. En este contexto, la promesa o el acto de prometer aparecen revitalizados por una suerte de prioridad y relevancia que adquiere el sujeto singular y las relaciones intersubjetivas. Ante el horroroso horizonte que se instala después del holocausto y de la guerra, urge destacar y defender la posibilidad de un sujeto capaz de dar su palabra ante los otros y, de ese modo, capaz de vincularse con ellos. Sin embargo, hemos desistido de hacer una lectura exhaustiva de los múltiples autores que han trabajado la promesa como problema filosófico (entre los que podemos nombrar a Arendt, Ricoeur, Derrida, Jacques, Chrétien, entre otros) para centrarnos en Humberto Giannini, filósofo chileno, que en su propia comprensión del problema, e incorporando matices propios, ha sabido acoger los planteamientos centrales de cada uno de estos pensadores. Así, reconoceremos en su obra la herencia de cierta tradición del pensamiento europeo que decidió hacerse cargo de este asunto en la segunda mitad del siglo XX, centrándose en el rol del sujeto y sus capacidades de acción y discurso. Luego, con el fin de reconsiderar la promesa desde otras perspectivas teóricas que, según pensamos, podrían enriquecerla, la revisitaremos desde la filosofía de Emmanuel Lévinas. De este modo, intentaremos reescribir la promesa desde una teoría ética que considera al sujeto como vulnerable y no como posicionado fuertemente en sus capacidades. El sujeto levinasiano siempre halla cuestionado sus poderes y, por esta razón, desde su filosofía, pensaremos la promesa bajo la figura de la hospitalidad. Finalmente, centrándonos en una comprensión de la promesa como respuesta y ya no como iniciativa por parte del sujeto, expondremos algunas consecuencias éticas que se pueden desprender de esta lectura.
|
29 |
El (no) sujeto ateo/religioso contemporáneo: una lectura unificadora de Edith Stein y Emmanuel Lévinas en las figuras de Edmund HusserlMolina García, Erika January 2012 (has links)
Facultad de Filosofía y Humanidades / Tesis para optar al grado de Magíster en Filosofía / El presente escrito contiene los resultados de un trabajo de investigación destinado al cierre de un primer ciclo de estudios de postgrado, en el cual se realizó una filiación entre los filósofos contemporáneos Edith Stein (1891-1942) y Emmanuel Lévinas (1906-1995), a través de la aclaración de su mutua vinculación con la fenomenología de Edmund Husserl (1859-1938), pensador crucial en la vida y obra de ambos autores. Esto, con el objetivo de comprender la aparente contradicción entre filosofías que cuentan con la premisa de Dios y filosofías que no lo hacen; contradicción encarnada tanto en Stein como en Lévinas, por cuanto ambos autores, nacidos en familias judías, realizan, cada uno de maneras diversas, una apología del ateísmo, pero manteniendo hasta el fin de sus vidas una fuerte religiosidad. Esta paradoja o indecisión entre ateísmo y religión haría eco de una falta de univocidad general de la filosofía occidental contemporánea en lo que respecta a su pronunciamiento acerca del tema de Dios, por cuanto se trata de una época de cara a una serie de acontecimientos históricos imperdonables que es preciso prevenir definitivamente, pero cuyas fuentes son ambiguas. Ésta, se desarrolla así, como indagadora de las causas de eventos que quiebran el sentido común, que ponen a prueba el pensamiento y cuestionan el que se creía el curso regular de la historia, aquello que se podía esperar y tolerar.
|
30 |
Da Totalidade ao Infinito. Quanto às possibilidades de superação das limitações éticas da Cultura Ocidental Contemporânea: um estudo à luz do pensamento de Emmanuel LévinasBezerra, Herlon Alves January 2006 (has links)
BEZERRA, Herlon Alves. Da Totalidade ao Infinito. Quanto às possibilidades de superação das limitações éticas da Cultura Ocidental Contemporânea: um estudo à luz do pensamento de Emmanuel Lévinas. 2006. 181f. – Dissertação (Mestrado) – Universidade Federal do Ceará, Programa de Pós-graduação em Filosofia, Fortaleza (CE), 2006. / Submitted by Márcia Araújo (marcia_m_bezerra@yahoo.com.br) on 2013-11-05T16:18:56Z
No. of bitstreams: 1
2006-DIS-HABEZERRA.pdf: 832928 bytes, checksum: 131fcd6daa78435cfcf91664ddcd37dc (MD5) / Approved for entry into archive by Márcia Araújo(marcia_m_bezerra@yahoo.com.br) on 2013-11-05T18:18:57Z (GMT) No. of bitstreams: 1
2006-DIS-HABEZERRA.pdf: 832928 bytes, checksum: 131fcd6daa78435cfcf91664ddcd37dc (MD5) / Made available in DSpace on 2013-11-05T18:18:57Z (GMT). No. of bitstreams: 1
2006-DIS-HABEZERRA.pdf: 832928 bytes, checksum: 131fcd6daa78435cfcf91664ddcd37dc (MD5)
Previous issue date: 2006 / Este trabalho apresenta dois contextos significadores últimos: (1) por um lado, deve o mesmo ser entendido como participante dos jogos argumentativos praticados na tradição hermenêutica do pensamento filosófico, particularmente naquele espaço teorético que reúne Fenomenologia, Pensamento Existencial e as Filosofias da Vida; (2) por outro lado, este exercício compartilha das preocupações morais que marcam a humanidade nos últimos séculos, em especial àquelas que dizem respeito à possibilidade e necessidade de significação ético-filosófica do multiculturalismo, tenso e caótico, que marca as urbanizadas sociedades contemporâneas, visando produzir condições culturais globais capazes de possibilitar a convivência pacífica entre as inúmeras diferenças em choque cotidiano. Nesse sentido, o mesmo encontra suas direções investigativas nas seguintes pressuposições: embora seja a Ética uma particularidade cultural grega, foi mesma “imposta” às mais diversas culturas “incorporadas” pelo violento processo global de expansão e domínio em que se possibilitou, estabeleceu e desenvolveu a Civilização Ocidental. Os efeitos das evidentes contradições morais de tal processo impõem severas limitações éticas à Cultura Ocidental Contemporânea, uma vez que, em resposta a tais contradições, dissemina-se o relativismo como único critério universal de julgamento ético das condutas, quer de indivíduos quer de coletividades humanas. À luz do pensamento ético de Emmanuel Lévinas, propõe-se neste trabalho que a possibilidade de superação ética de tal condição cultural reside numa difícil escolha a ser hoje realizada pela consciência filosófica: de um lado, a reposição do universalismo, fictício e violento, possibilitado na tendência intelectualista do logos grego e as abstrações de suas Luzes; de outro, a assunção das exigências advindas da imediaticidade concreta da Sensibilidade e da Proximidade, única fonte para uma universalidade humanamente significativa, já que pré-originária do próprio humano e, assim, anterior a toda possível cultura.
|
Page generated in 0.0309 seconds