• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 27
  • 14
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 47
  • 47
  • 16
  • 15
  • 12
  • 10
  • 9
  • 8
  • 8
  • 8
  • 8
  • 8
  • 6
  • 6
  • 6
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
41

Homicídios em Porto Alegre, 1996: análise ecológica de sua distribuiçäo e contexto socioespacial / Homicides in Porto Alegre, 1996: ecological analysis of its distribution and context

Santos, Simone Maria dos January 1999 (has links)
Made available in DSpace on 2012-09-06T01:12:24Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) 137.pdf: 1419630 bytes, checksum: 54d1c7a86a48a97123ef9cd42cad1034 (MD5) Previous issue date: 1999 / Na última década, em Porto Alegre, o aumento dos homicídios e dos acidentes de transporte tornaram as causas externas o principal grupo de causas de morte entre 5 e 34 anos de idade. A identificaçao de grupos expostos a fatores correlacionados à violência é fundamental para sua prevençao. O objetivo geral é analisar a distribuiçao espacial das residências das vítimas de homicídios no município de Porto Alegre, em 1996, visando identificar o seu contexto sócio-espacial. Foram utilizados indicadores demográficos e sócio-econômicos, provenientes do censo demográfico de 1991 e contagem populacional de 1996, para caracterizar os setores censitários que compoem o município, através de análise de aglomerados, pelo método K-means. A mortalidade por homicídios, acidentes de transporte e suicídios, proveniente do sistema de informaçoes sobre mortalidade de 1996, foi localizada pontualmente em malha digital de arruamento, através do sistema de informaçoes geográficas do município. A distribuiçao espacial dos óbitos e da populaçao foi analisada através de métodos de alisamento de kernel. A análise do índice de homicídios, construído através da razao entre estas distribuiçoes, permitiu a identificaçao de microáreas de diferentes índices de homicídios. Estas microáreas foram caracterizadas pelos indicadores sócio-econômicos e pela presença de escolas, serviços de saúde, delegacias e postos de polícia militar. Foram identificados quatro grupos que delimitaram microáreas sócio-econômicas, diferenciados com maior peso dos indicadores relacionados às condiçoes de moradia. As microáreas da periferia urbana, onde se concentram as favelas, com piores indicadores sócio-econômicos apresentaram maior índice de homicídios. Por outro lado, os dois grupos de melhor renda e escolaridade apresentaram índices de homicídios menores, mas com níveis de homicídios muito diferenciados entre si. Quando o município foi dividido em microáreas de três níveis de índices de homicídios, as médias dos indicadores que se diferenciaram entre os níveis foram: o número de habitantes por cômodo, renda, instruçao e medianas etárias, mas com grande variabilidade interna. A distribuiçao dos equipamentos públicos de segurança e educaçao, mostrou-se deficitária nas microáreas com alto índice de homicídios. A classificaçao de microáreas através de indicadores sócio-econômicos mostrou capacidade limitada para identificar populaçoes expostas aos homicídios. Pode-se inferir que as condiçoes sócio-econômicas nao determinaram, por si só, os comportamentos violentos. Esta determinaçao depende da combinaçao com outros fatores que têm participaçao importante no perfil de cada local. Sugere-se a busca de novos indicadores que sejam capazes de diferenciar os grupos vulneráveis, com maior precisao. Os métodos espacias utilizados permitiram a identificaçao de microáreas que concentram óbitos, cujas populaçoes devem ser enfocadas no planejamento de açoes de prevençao das mortes violentas. / During the last decade, violent causes of death became the main group of mortality among people between 5 and 34 years old in Porto Alegre City due to an increasing of homicides and traffic accidents. The identification of groups exposed to factors correlated to violence is a major task for its prevention. The general objective of this study is to analyze the spatial distribution of the victims' homicide residences in the municipality of Porto Alegre, in 1996, aiming to identify its social and spatial context. Demographic and socioeconomic indicators were used, based on data from the demographic census of 1991 and population counting of 1996, to characterize the municipal census tracts through cluster analysis, using the K-means method. The mortality by homicides, traffic accidents and suicides, from the mortality information system was located as points on the street digital map, through Geographic Information System. Spatial distribution of deaths and population were analyzed through Kernel smoothing method. Analysis of homicide index, calculated through the ratio between these distributions, allowed the identification of microareas with different homicide indexes. These microareas were characterized by socioeconomic indicators and by the presence of schools, health services and police stations. Four groups were identified defining socioeconomic microareas in which the dwelling condition indicators played a major role in their differentials. Urban peripheric microareas, where slums are concentrated, with worst socioeconomic indicators, presented higher homicide index. On the other hand, the two groups with better income and education levels presented lower homicide indexes, however, with very differentiated homicide levels between them. When analyzing the municipality by microareas of three homicide index levels, the indicators: household crowding, income, education and age, presented wider differences among microareas, although with large internal variability. Police stations and schools were unequally distributed throughout homicide index microareas. The microareas classification through socioeconomic indicators presented a limited capability to identify exposed groups. Socioeconomic conditions by themselves did not determine the violent behaviors. Other factors can have an important participation in the determination of violence depending on each local combination of factors. New indicators must be incorporated for the precise differentiation of vulnerable groups. The used spatial analysis methods allowed the identification of microareas that concentrate deaths. The target populations should be focused by actions aiming to prevent violent deaths.
42

Avaliação da importância das bromeliáceas como criadouro de Aedes (Stegomyia) aegypti (Linnaeus, 1762) (Diptera: Culicidae) no ambiente urbano do Rio de Janeiro

Mocellin, Márcio Goulart January 2010 (has links)
Submitted by Anderson Silva (avargas@icict.fiocruz.br) on 2012-07-16T17:21:08Z No. of bitstreams: 1 marcio_g_mocellin_ioc_bp_0031_2010.pdf: 3032579 bytes, checksum: 7aed3538611cf2e56bbf30c397b03c42 (MD5) / Made available in DSpace on 2012-07-16T17:21:08Z (GMT). No. of bitstreams: 1 marcio_g_mocellin_ioc_bp_0031_2010.pdf: 3032579 bytes, checksum: 7aed3538611cf2e56bbf30c397b03c42 (MD5) Previous issue date: 2010 / Capes / Fundação Oswaldo Cruz. Instituto Oswaldo Cruz. Rio de Janeiro, RJ, Brasil. / Aedes aegypti e Aedes albopictus têm preferência por criadouros artificiais embora possam utilizar criadouros naturais. O encontro de formas imaturas destes vetores da dengue em bromélias tem levado a reflexões sobre o papel de bromeliáceas na proliferação e persistência destes mosquitos. Embora nenhum estudo sistematizado tenha sido feito no Rio de Janeiro para avaliar a importância sanitária deste criadouro no ambiente urbano, a eliminação dessas plantas pela população e a realização de tratamento das mesmas com inseticidas foram implementadas, principalmente com vistas ao combate a Ae. aegypti especialmente durante epidemias. O presente trabalho avalia a presença de Culicídeos em bromélias, com enfoque para Ae. aegypti, em cinco bairros ou favela com características urbanísticas, demográficas e ambientais distintas, no Rio de Janeiro: Amorim (favela), Curicica, Tubiacanga (bairros suburbanos), Urca e Vila Valqueire (urbanos), de outubro de 2008 a outubro de 2009. Sessenta bromélias foram marcadas em cada bairro e examinadas quinzenalmente. A água das axilas foliares de cada planta era totalmente aspirada e aferido o seu volume, e contado o número de axilas foliares contendo água no momento da coleta. O material era levado ao laboratório onde as formas imaturas eram identificadas segundo a espécie a partir de caracteres de formas imaturas ou de adultos emergidos de pupa, e a água analisada segundo sete parâmetros físico-químicos. Criadouros encontrados em oito casas ao redor daquela onde se achavam bromélias marcadas, também foram examinados. Foi coletado um total de 2.368 larvas. A composição da fauna e a frequência das espécies de mosquitos variaram segundo o bairro. Wyeomyia sp. e Ae. aegypti foram as mais frequentes. O gênero Wyeomyia foi o mais abundante nas bromélias urbanas, especialmente em bairros com proximidade com áreas verdes, e houve uma correlação negativa entre a frequência desse táxon e a de Ae. aegypti. O gênero Wyeomyia mostrou-se presente em todos os meses do ano, enquanto que a maior frequência de Ae. aegypti foi entre os meses de dezembro a junho, com um pico em março. Os dados da temperatura mostrou correlação positiva com a abundância de Ae. aegypti e com o gênero Wyeomyia. Não foi possível encontrar qualquer tipo de correlação entre os resultados obtidos na medição dos fatores físico-químico do microambiente das bromélias e a constituição da fauna de mosquitos, e nem em relação ao número de larvas coletadas. Foi verificada uma influência, diretamente proporcional, da densidade populacional de Aedes aegypti nos criadouros artificiais no ambiente urbano com a densidade da fauna dessa espécie de mosquito nas bromélias. Não houve aumento significativo da população de Ae. aegypti nas bromélias quando efetuada a ação de controle sobre os principais criadouros artificiais ao seu redor. Embora Ae. aegypti seja encontrado nas bromélias urbanas, os resultados sugerem que as bromélias não se constituem criadouros importantes para a manutenção e proliferação deste vetor e, desta forma, não poderiam, isoladamente, manter uma epidemia de dengue, além de não ter sido observada preferência de Ae. aegypti pelas bromélias quando comparadas a outros criadouros, tais como caixas d’água, pneus, tonel, prato plástico, ralo e prato de xaxim. / Aedes aegypti and Aedes albopictus are dengue vectors that usually breed in artificial containers, although they may use natural larval habitats. The findings of immature forms of these mosquitoes in bromeliads have led some authors to investigate the potential role of these plants in their proliferation and persistence. Removal of these plants or their treatment with insecticides have been undertaken during dengue outbreaks in Brazil despite uncertainty as to their importance as productive habitats for dengue vectors. The present study aimed at evaluating Culicidae fauna constitution in bromeliads, with emphasis in Ae. aegypti, in five districts and a slum with different urban, demographic and environmental characteristics in the city of Rio de Janeiro: Amorim (slum), Curicica, Tubiacanga (suburban districts), Urca and Vila Valqueire Vila (urban), from October 2008 to October 2009. Sixty bromeliads were marked at each district/slum and examined fortnightly. The water hold in each plant was completely aspirated and measured, and the number of leaf axils holding water at the time of collection was recorded. The immature mosquitoes were taken to the laboratory for species identification from characters of larvae or adults emerged from pupae, and the aspirated water was analyzed according to seven physical and chemical parameters. Any other larval habitats found in eight dwellings around that with marked and sampled bromeliads were also examined. A total of 2,368 mosquitoes were collected. The fauna composition and frequency of mosquito species varied according to the collecting site. Wyeomyia sp. and Ae. aegypti were the frequent. The genus Wyeomyia was the most abundant taxon in the bromeliads, especially in districts close to or with more abundant vegetal coverage, such as Vila Valqueire and Amorim, and its frequency exhibited negative correlation with that of Ae. aegypti. The genus Wyeomyia was collected in all months, whereas the highest frequency of Ae. aegypti was recorded from December to June, peaking in March. The temperature was positively correlated with the abundance of Ae. aegypti and with the genus Wyeomyia. There was no correlation between physical-chemical characteristic of the water hold in bromeliads with the fauna constitution neither with number of larvae collected. The frequency and abundance of Ae. aegypti in artificial larval containers in the districts/slum was directly proportional to those in the marked bromeliads. There was no significant increase in the Ae. aegypti population in bromeliads when control measures were applied to the main artificial larval habitats in the same district. Although Ae. aegypti has been found in bromeliads at the investigated human disturbed sites, the results demonstrate that bromeliads are not important producers of Ae. aegypti comparatively to other larval habitats, hence, bromeliads should not be consider an important focus for dengue control. Ae. aegypti does not prefer to breed in bromeliads when compared to other breeding sites, such as water tanks, tires, metal drums, pots, drain and plant dishes.
43

La actuación femenina frente a los estímulos climáticos en el espacio urbano : un estudio de caso en la amazonía peruana

Lozano Ramirez, Juan Joel 20 February 2017 (has links)
La investigación explora los efectos del cambio climático y la variabilidad climática sobre la salud humana y la seguridad alimentaria, colocando el énfasis en las estrategias de adaptación construidas por los actores sociales en el Asentamiento Humano Nuevo Punchana, localizado en la franja inundable de la ciudad de Iquitos, departamento de Loreto, uno de los más importantes ejes urbanos de la amazonía peruana. La investigación intenta demostrar, sobre la base de información cualitativa y cuantitativa, por un lado, que los impactos de las inundaciones severas (cada vez más frecuentes e intensas como consecuencia del cambio climático) se encuentran diferenciadas por el género, y, por el otro, que los actores sociales construyen estrategias de adaptación frente a los estímulos climáticos, actuaciones atravesadas, también, por las diferencias de género. Aunque a primera vista el segmento femenino podría ser clasificado como el más vulnerable al cambio climático (por las inequidades de género estructurales, por su condición especial) la investigación proporciona evidencias de que las mujeres son agentes clave en la construcción de estrategias de adaptación y respuesta encaminadas a afrontarlo. Se advierte, además, que tales estrategias tienen su sustrato en la reproducción de conocimientos tradicionales (como el trabajo colectivo o minga y la práctica de la medicina tradicional) “transportados” a la ciudad por migrantes provenientes en su mayoría de la amazonía rural, y en el despliegue de conocimientos adquiridos en el espacio urbano tales como la gestión de “comedores populares” y comités de “Vaso de Leche”. La puesta en escena de dichas estrategias depende en buena medida de la intervención femenina, en tanto las mujeres son las que “distribuyen” el capital social en la localidad estudiada, esto es, los recursos culturales locales en los ámbitos familiar y comunitario.
44

Leishmaniose Visceral Canina na área urbana de Cuiabá MT: comparação de técnicas laboratoriais, tentativa de desenvolvimento de metodologia para o diagnóstico e caracterização da espécie de Leishmania circulante em amostra selecionada / Canine Visceral Leishmaniasis in Cuiabá Urban Area MT: Comparing Laboratory Techniques, Attempt to Develop Methodology for Diagnosis and Characterization of the Species of Leishmania Stock in the Sample Selected

Gonçalves, Bianca De Santis January 2010 (has links)
Made available in DSpace on 2011-05-04T12:36:22Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2010 / Segundo o Ministério da Saúde, o diagnóstico laboratorial da Leishmaniose Visceral Canina (LVC) permanece como um problema para os serviços de saúde, e está relacionado a três fatores: variedade de sinais clínicos semelhantes aos observados em outras doenças infecciosas, alterações histopatológicas inespecíficas e a inexistência de um teste de diagnóstico próximo a 100% de especificidade e sensibilidade. Esta questão, associada ao fato de haver registro de cães infectados por Leishmania sp, agente etiológico da LVC, desde o final da década de 1990 em Mato Grosso, motivou a realização deste trabalho. O objetivo geral desta dissertação foi analisar amostras de cães com suspeita clínica ou não de leishmaniose visceral, recolhidos pelo Centro de Controle de Zoonoses (CCZ), oriundos de área urbana de Cuiabá (MT), a partir da comparação de técnicas laboratoriais de RIFI, ELISA, teste rápido imunocromatográfico DPPTM e cultivo in vitro com o exame parasitológico direto (esfregaço de medula óssea), desenvolver uma metodologia de diagnóstico utilizando, como substrato, o papel de filtro FTA® Card embebido com o aspirado de tecido subcutâneo dos animais e caracterizar a espécie de Leishmania circulante. Foram analisados 45 cães, de ambos os sexos e de diferentes raças. (...) A combinação do aspirado de tecido subcutâneo dos cães, em papel de filtro FTA® Card, com a PCR não obteve resultados positivos nesta pesquisa. Portanto, esta metodologia deve ser aprimorada mediante novos testes. A priori, com abordagem diferente para a coleta do aspirado de tecido subcutâneo em cães e realização da PCR. A espécie de Leishmania, caracterizada pela enzima 6PGDH, circulante em cinco cães amostrados, provenientes de área urbana de Cuiabá, foi a Leishmania (Leishmania) infantum. / According to the Ministry of Health, the laboratory diagnosis of Canine Visceral Leishmaniasis (CVL) remains as a problem for health services, and is linked to three factors: variety of clinical evidence similar to those observed in other infectious diseases, histopathologic-unspecific changes and the lack of a diagnostic test near 100% specificity and sensitivity. This issue associated with having infected dogs record for Leishmania sp, etiological microorganism of the CVL, since the late 1990s in Mato Grosso state, motivated this study. The main purpose of this dissertation was analyzing samples of dogs with clinical suspicion or not with leishmaniasis, collected by Zoonoses Control Center (ZCC) from Cuiabá (MT) urban area by comparing laboratory techniques IFR, ELISA, rapid test imunocromatographic DPPTM and cultivation in vitro with parasitological direct examination (smear of bone marrow), to develop a methodology for diagnosis using as substrate, the filter paper FTA ® card wet and embedded with the infiltrate of subcutaneous tissue of animals and characterize the species of Leishmania stock present in the culture. The results showed that 45 dogs were examined, of both sexes and of different races. The clinical evidences recorded in dogs sampled from Cuiabá urban area were, in descending order of frequency: desquamation (53.33%), alopecia (44.44%), injuries (40%), cachexia (26.67%), onychogryphosis (26.67%), mucosal pale (26.67%), keratoconjunctivitis, (26.67%) and apathy (13.33%). The positive results obtained by direct parasitological techniques (gold standard), cultivation in vitro IFR, ELISA and DPPTM accounted for 37.21% (16/43), 44.44% (8/18), 84.44% (38/45), 42.22% (19/45) and 46.67% (21/45), respectively. The rapid test sensitivity = imunocromatographic DPPTM (68.42%, specificity = 87.5%, accurate = 73.07%, k = 0.57) proved to be more sensitive, more specific and with greater reliability than IFR (sensitivity = 44.44%, specificity = 100%, accurate = 53.49%, k = 0.21) and ELISA (sensitivity = 58.52%, specificity = 76.92%, accurate = 69.77%, k = 0.36). The combination of subcutaneous infiltrate dogs tissues in filter paper FTA ® card with the PCR did not succeed in this poll. Therefore, this methodology must be enhanced by further testing. A priori with different approach to the collection of induction of subcutaneous in dogs tissues and the proceedings of PCR. The species of Leishmania, characterized by the enzyme 6PGDH, stock in five dogs sampled from Cuiabá, urban area was Leishmania (Leishmania) infantum.
45

Modelagem espacial, temporal e longitudinal: diferentes abordagens do estudo da leptospirose urbana / Space, time and longitudinal modeling: different approaches for the urban leptospirosis study

Tassinari, Wagner de Souza January 2009 (has links)
Made available in DSpace on 2011-05-04T12:42:00Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2009 / (...) O objetivo desta tese foi modelar os fatores de risco associados à ocorrência de leptospirose urbana em diferentes contextos, com especial atenção para aspectos espaciais e temporais. Foram utilizadas técnicas de modelagem tais como, modelos generalizados aditivos e mistos. Também explorou-se técnicas de detecção de aglomerados espaço-temporais. (...) / Leptospirosis, a disease caused by pathogenic spirochete of the genus Leptospira, is one of the most widespread zoonoses in the world, considered a major public health problem associated with the lack of sanitation and poverty. It is endemic in Brazil, data from surveillance show that outbreaks of leptospirosis occur as cyclical annual epidemics during rainfalls. The aim of this thesis was modeling the risk factors associated with the occurrence of leptospirosis in di erent urban contexts, with particular attention to spatial and temporal aspects. We used some modeling techniques such as generalized additive and mixed models. Techniques for detection space-time clusters were also explored. This thesis has prioritized the use of free softwares - R, ubuntu linux operating system, LATEX , SatScan (this is not open source but free). This thesis was prepared in the form of three articles. In the rst article is presented a spatio-temporal analysis of leptospirosis cases occurrence in Rio de Janeiro between 1997 and 2002. Using the detection of space-time clusters - \outbreaks" method - were statistically signi cant only cluster ocorred in 1997 and 1998. Generalized Linear Mixed Models were used to evaluate the risk factors associated with the occurrence of cases that belonged to outbreaks in endemic cases. The cases belonging to the outbreaks are associated with the occurrence of rainfall over 4 mm (OR, 3.71; 95% CI, 1.83 - 7.51). There were no signi cant associations with socioeconomic covariates, in other words, being endemic or epidemic leptospirosis occurs in the same population. The second and third articles examined a seroprevalence survey and seroconversion cohort conducted in Pau da Lima community, Salvador, Bahia. In both Generalized Additive Models were used to t the exposure variables both in individuals and peridomicile context, as well as to estimate the spatial area of leptospirosis risk. The signi cant variables were: gender, age, presence of rats in the peridomicile, domicile near a trash collectin or an open sewer and domicile altitude above sea level. Studies show that individual and contextual variables explain much of the spatial variability of leptospirosis, but there are still factors that were not measured in the studies but which should be investigated. The maps of risk of seroprevalence and seroconversion show distinct regions where the spatial e ect is signi cantly di erent from the global average. It is still lack for a more robust integration between the professionals who develop and operate the GIS, epidemiologists and biostatistics. This integration represents an important advance enabling the development and use of these techniques in Public Health support. The study of prevalence and incidence of endemic areas, in the leptospirosis context, it is very complex and still grow up. The reunion of professional specialists from several areas of human knowledge (eg, clinicians, epidemiologists, geographers, biologists, statisticians, engineers, etc.), it is essential to advance the knowledge about the disease and their relationship to social inequality and environmental well to contribute to the creation of efficient and e ective measures to control endemic diseases.
46

Resiliência a eventos traumáticos: conceito, operacionalização e estudo seccional / Resilience to traumatic events: concept, execution and cross-sectional study

Vilete, Liliane Maria Pereira January 2009 (has links)
Made available in DSpace on 2011-05-04T12:42:02Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2009 / Introdução: A resiliência pode ser conceituada como um processo dinâmico que leva à adaptação positiva diante de uma adversidade e que envolve a interação entre processos sociais e intrapsíquicos de risco e de proteção. Metodologia: Tese composta por trêsartigos independentes, que apresentam a resiliência como aspecto comum. O primeiro deles apresenta uma revisão sistemática sobre a operacionalização do conceito de resiliência em estudos epidemiológicos sobre o transtorno de estresse pós-traumático (TEPT) seguido a eventos de violência urbana e/ou íntima. O segundo artigo traz uma revisão sistemática sobre as propriedades psicométricas da Escala de Resiliência e de suas diferentes versões. As bases de dados nas duas revisões foram: ISI; MEDLINE; PILOTS e LILACS. O terceiro artigo investigou os fatores associados à resiliência a eventos traumáticos a partir dos dados de um inquérito epidemiológico domiciliar conduzido com uma amostra representativa da população com 15 anos ou mais residente na cidade de São Paulo. A associação foi investigada através de modelos logísticos multivariados hierárquicos, tanto para traumas intensos quanto para aquelesleves/moderados. Resultados: Artigo 1) Estudos epidemiológicos sobre violência íntima e/ou urbana são relativamente recentes e muito heterogêneos no modo como operacionalizam o conceito de resiliência junto ao TEPT. Artigo 2) A literatura apresenta críticas sobre a capacidade de um instrumento único abranger a complexidade do fenômeno de resiliência. No entanto, a Escala de Resiliência vem sendo amplamente aplicada, apresentando boas propriedades psicométricas em suas diferentes versões, e sugerindo ser um instrumento útil para aferir alguns fatores individuais de resiliência. Artigo 3) O estudo seccional conduzido em São Paulo exemplificou a proposta de um método de análise que combina algumas formas de operacionalização da resiliência, demonstrando congruência dos achados (isto é, com maiores escores da Escala de Resiliência predizendo ausência de patologia após um evento traumático e com o grupo classificado como resiliente - através dessa operacionalização de adaptação positiva - apresentando os maiores escores de bem-estar). Conclusão: Apesar da complexidade do fenômeno de resiliência, a congruência dos achados aponta para a possibilidade de uma cada vez melhor apreensão do construto, favorecendo o entendimento sobre o que pode contribuir para a superação de eventos traumáticos pelos indivíduos a eles expostos. / Introduction: The resilience can be conceptualized as a dynamic process that leads to positive adaptation in the face of adversity and involves the interaction between intrapsychic and social processes of risk and protection. Methods: Thesis of three independent articles, which have the resilience as common theme. The first one presents a systematic review on the operationalization of the resilience concept in epidemiological studies on Postttraumatic Stress Disorder (PTSD) following events of urban and/or intimate violence. The second article provides a systematic review on the psychometric properties of the Resilience Scale, and their different versions. The databases in the two revisions were: ISI, MEDLINE, LILACS and PILOTS. The third article investigates the factors associated with resilience to traumatic events from the data of a household survey conducted with a representative sample of the population aged 15 years or more living in the city of São Paulo. The association was investigated using hierarchical multivariate logistic models for both trauma intense as those for light / moderate. Results: Article 1) Epidemiological studies on PTSD followed intimate and/or urban violence are relatively recent and very heterogeneous in how operationalize the resilience concept. 2) The literature presents criticism on the ability of a single instrument to cover the complexity of the resilience phenomenon. However, the Resilience Scale has been widely applied, showing good psychometric properties in different versions, and suggesting to be a useful tool to assess individual factors of resilience. 3) The cross-sectional study conducted in São Paulo illustrated the proposal for a method of analysis that combines some forms of operationalization of resilience, demonstrating consistency of findings (with higher scores of the Resilience Scale predicting absence of disease after a traumatic event and the group classified as resilient - through the operationalization of "positive adjustment" - showing the higher scores of well-being). Conclusion: Despite the complexity of the phenomenon of resilience, the congruence of findings points to the possibility of an even better understanding of the construct, facilitating the comprehension of what can help to overcome traumatic events on individuals exposed to them.
47

Modeling and Optimization of Photovoltaic Installations at Urban Scale

Fuster Palop, Enrique 15 January 2024 (has links)
Tesis por compendio / [ES] El sector de la edificación representa el 20% y el 40% de la energía primaria mundial, contribuyendo al 30% de las emisiones de CO2, un desafío amplificado por el crecimiento de la población. Sin embargo, el creciente interés en las fuentes de energía renovables ya maduras, como la energía solar fotovoltaica (PV), ofrece oportunidades para mitigar los anteriores impactos, así como potenciales beneficios económicos, ambientales y sociales. El presente trabajo investiga las posibilidades y limitaciones en el despliegue masivo de sistemas de autoconsumo fotovoltaico (PVSC) en áreas urbanas desde una perspectiva de planificación urbana, considerando las limitaciones técnicas y económicas actuales. Con este fin, esta tesis emplea estrategias basadas en datos para desarrollar modelos físicos y modelos ágiles basados en regresiones como herramientas de evaluación del potencial técnico y económico de los sistemas PVSC en contextos urbanos. En primer lugar, se ha desarrollado y validado un submodelo empírico de producción fotovoltaica con mediciones climáticas y de producción recopiladas de una planta fotovoltaica de 50MW en funcionamiento. Además, se han investigado varias mejoras en el modelado del performance ratio (PR) en entornos de baja irradiancia. En la segunda etapa de esta investigación, el submodelo anterior se ha integrado en un modelo tecnoeconómico 3D basado en sistemas de información geográfica (GIS) capaz de evaluar el PVSC económico para una muestra de edificios residenciales. Además, el modelo incorpora modelos de sombras y estimaciones de demanda eléctrica horaria para evaluar una muestra de edificios residenciales. Una base de datos de simulación, derivada de los resultados anteriores, ha permitido el desarrollo de una metodología para entrenar un modelo basado en regresión y con ello estimar la producción y el periodo de retorno económico (PB) a escala de edificio con una precisión asumible para fines de planificación energética. Como último paso, se mejoró el submodelo de demanda empleando datos reales agregados de series temporales para múltiples patrones de consumo y proporcionando estimaciones realistas para otras tipologías de edificios. Además de las restricciones espaciales, el modelo optimiza el tamaño de las instalaciones según su demanda y limitaciones económicas, maximizando la relación entre autosuficiencia (SS) y el PB. Además, la metodología basada en regresión se ha ampliado para estimar, además del retorno de la inversión, múltiples indicadores clave de desempeño (KPIs) como la tasa interna de retorno (IRR), la tasa de autoconsumo (SC) y SS. A través de una adecuada identificación de predictores y una metodología de entrenamiento y validación, estas correlaciones permitieron estimaciones de rendimiento con una desviación aceptable respecto al modelo físico. La disponibilidad de datos relacionados con la construcción está aumentando progresivamente en la mayoría de los países, lo que permite una amplia aplicación y generalización de las metodologías propuestas y reduce el costo de simulación de estos estudios para cubrir áreas urbanas más extensas. Como aplicación de las metodologías anteriores, se analizaron los resultados del potencial económico fotovoltaico del parque inmobiliario completo de un municipio mediterráneo bajo diferentes escenarios económicos y de demanda a escala de edificio y municipal. Para el escenario que cumple con la regulación actual en España, la SS municipal oscila entre el 22%-43% para los escenarios más optimista y pesimista, respectivamente. El dimensionamiento óptimo de las instalaciones según las curvas de carga en la modalidad de Net Billing (NB) es crucial para obtener resultados económicos competitivos. En consecuencia, la generación fotovoltaica anual representó el 68% del consumo eléctrico total anual. / [CA] El sector de l'edificació representa el 20% i el 40% de l'energia primària mundial, contribuint al 30% de les emissions de CO2, un desafiament amplificat pel creixement de la població. No obstant això, el creixent interés en les fonts d'energia renovables ja madures, com l'energia solar fotovoltaica (PV), ofereix oportunitats per a mitigar els anteriors impactes, així com potencials beneficis econòmics, ambientals i socials. El present treball investiga les possibilitats i limitacions en el desplegament massiu de sistemes PVSC en àrees urbanes des d'una perspectiva de planificació urbana, considerant les limitacions tècniques i econòmiques actuals. A aquest efecte, aquesta tesi empra estratègies basades en dades per a desenvolupar models físics i models àgils basats en regressions com a eines d'avaluació del potencial tècnic i econòmic dels sistemes PVSC en contextos urbans. En primer lloc, s'ha desenvolupat i validat un submodel empíric de producció fotovoltaica amb mesuraments climàtics i de producció recopilats d'una planta fotovoltaica de 50MW en funcionament. A més, s'han investigat diverses millores en el modelatge del performance ràtio (PR) en entorns de baixa irradiància. En la segona etapa d'aquesta investigació, el submodel anterior s'ha integrat en un model tecnoeconòmic 3D basat en sistemes d'informació geográfica (GIS) capaç d'avaluar el PVSC econòmic per a una mostra d'edificis residencials. A més, el model incorpora models d'ombres i estimacions de demanda elèctrica horària per a avaluar una mostra d'edificis residencials. Una base de dades de simulació, derivada dels resultats anteriors, ha permés el desenvolupament d'una metodologia per a entrenar un model basat en regressió i amb això estimar la producció i la període de retorn econòmic (PB) a escala d'edifici amb una precisió assumible per a fins de planificació energètica. Com a últim pas, es va millorar el submodel de demanda emprant dades reals agregats de sèries temporals per a múltiples patrons de consum i proporcionant estimacions realistes per a altres tipologies d'edificis. A més de les restriccions espacials, el model optimitza la grandària de les instal·lacions segons la seua demanda i limitacions econòmiques, maximitzant la relació entre la taxa d'autosuficiència (SS) i PB. A més, la metodologia basada en regressió s'ha ampliat per a estimar, a més del retorn de la inversió, múltiples indicadors clau d'acompliment (KPIs) com la taxa interna de retorn (IRR), la taxa d'autoconsum (SC) i la SS. A través d'una adequada identificació de predictors i una metodologia d'entrenament i validació, aquestes correlacions van permetre estimacions de rendiment amb una desviació acceptable respecte al model físic. La disponibilitat de dades relacionades amb la construcció està augmentant progressivament en la majoria dels països, la qual cosa permet una àmplia aplicació i generalització de les metodologies proposades i redueix el cost de simulació d'aquests estudis per a cobrir àrees urbanes més extenses. Com a aplicació de les metodologies anteriors, es van analitzar els resultats del potencial econòmic fotovoltaic del parc immobiliari complet d'un municipi mediterrani baix diferents escenaris econòmics i de demanda a escala d'edifici i municipal. Per a l'escenari que compleix amb la regulació actual a Espanya, la taxa d'autosuficiència municipal oscil·la entre el 22%-43% per als escenaris més optimista i pessimista, respectivament. El dimensionament òptim de les instal·lacions segons les corbes de càrrega en la modalitat de Net Billing (NB) és crucial per a obtindre resultats econòmics competitius. En conseqüència, la generació fotovoltaica anual va representar el 68% del consum elèctric total anual. / [EN] The building sector in developed countries consumes 20% to 40% of global primary energy, contributing to 30% of the CO2 emissions, a challenge amplified by urban population growth. However, the rising interest in mature renewable energy sources, such as solar photovoltaic (PV), offers opportunities to mitigate these impacts and potential economic, environmental, and social benefits. The present research investigates the possibilities and constraints in the massive deployment of photovoltaic self-consumption (PVSC) systems in urban areas from an urban planning perspective, considering the current technical and economic limitations. To this end, this thesis employs data-driven strategies to develop both bottom-up physical and agile regression-based models as assessment tools for the technical and economic potential of PVSC systems in urban contexts. First, an empirical PV production submodel has been developed and validated with climate and production measurements collected from a 50MW utility-scale in operation. Additionally, several improvements in modeling the performance ratio (PR) in low-irradiance environments have been investigated. In the second stage of this research, the previous submodel has been integrated into a physical 3D GIS-based techno-economic model capable of assessing the economic PVSC for a sample of residential buildings. Additionally, the model incorporates shadow modeling and hourly electric demand estimations to assess sample residential buildings. A simulation database, derived from the previous results, has allowed the development of a methodology to train a regression-based model to estimate the production and the economic payback (PB) at a building scale with an assumable accuracy for energy planning purposes. As the last step, the demand submodel was improved by employing real aggregated time series data for multiple consumer patterns and providing realistic estimations for other building typologies. In addition to spatial restrictions, the model optimizes the sizing of the facilities according to their demand and economic constraints, maximizing the relationship between self-sufficiency (SS) and PB. Furthermore, the regression-based methodology has been extended to estimate, besides the payback, multiple key performance indicators such as internal rate of return (IRR), self-consumption rate (SC), and SS. Through an appropriate predictor identification and a training and validation methodology, these correlations allowed performance estimations with an acceptable deviation compared with the physical model. The availability of building-related data is progressively increasing in most countries, enabling widespread application and generalization of the proposed methodologies and reducing the simulation cost of these studies to cover larger urban areas. As an application of the previous methodologies, a complete-census economic PV potential results of a Mediterranean municipality's building stock was performed under different demand and economic scenarios at a building and municipality scale. For the scenario that meets the current regulation in Spain, the municipality SS ranged between 22%-43% for the most optimistic and pessimistic scenarios, respectively. The optimal sizing of the facilities according to the load curves in the Net Billing (NB) modality is crucial to obtaining competitive economic results. Consequently, the annual PV generation represented 68% of the annual total electricity consumption of the municipality for a net billing scenario, while a net metering scenario represented 103%. Owing to economies of scale and high demand intensity, a higher profitability was found in rooftops of apartment blocks and industrial buildings, which also achieve the highest savings in emissions. / Fuster Palop, E. (2023). Modeling and Optimization of Photovoltaic Installations at Urban Scale [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/202061 / Compendio

Page generated in 0.0653 seconds