Spelling suggestions: "subject:"cápsula."" "subject:"cláusulas.""
31 |
Abordagem metodológica envolvendo tensiometria e determinação da curva de retenção de água num solo de textura média / Methodological approach involving tensiometry and determination of the water retention curve in a medium texture soilHelio Henrique Soares Franco 02 March 2015 (has links)
A agricultura demanda grande quantidade de água para a produção de alimentos e fibras. Técnicas que determinem e monitorem a dinâmica da água no solo são importantes para promover o uso correto e consciente desse recurso natural. Diante do exposto, a tensiometria é uma ferramenta eficiente na determinação da dinâmica da água em solos agrícolas, podendo ser utilizada em conjunto com sensores de capacitância para a caracterização da curva de retenção de água no solo. Contudo, apesar de práticos, erros associados à instalação e às características das cápsulas podem comprometer a precisão dos tensiômetros. Esse trabalho teve como objetivo testar a influência do uso de lama de solo no momento da instalação, bem como o formato e condutância hidráulica de cápsulas de tensiômetros de punção sobre o potencial matricial da água no solo, tendo-se como referência tensiômetros com manômetro de mercúrio. Também, se objetivou determinar a curva de retenção de água no solo com base nos dados obtidos por tensiometria e de um sensor de capacitância. Os resultados mostram que o formato das cápsulas de cerâmica e a lama de solo influenciaram as determinações do potencial matricial, ao contrário da condutância hidráulica das cápsulas. A lama de solo é indicada na instalação de tensiômetros com manômetro de mercúrio e de punção. As curvas de retenção diferiram quanto aos sistemas de aquisição (manômetro de mercúrio ou tensímetro); no entanto, o modelo ajustado não foi sensível em distinguir diferenças entre os tratamentos quanto ao formato das cápsulas ou uso de lama de solo. De modo geral, ocorreu uma subestimativa dos ajustes das curvas de retenção para os tensiômetros de punção, o que pode levar a interpretações errôneas das curvas de retenção de água no solo quando determinadas por meio desses instrumentos. / The agriculture demand large amounts of water for food and fiber production. The techniques used to determine and monitor the water dynamics in the soil are important to promote the correct and conscious use of this natural resource. Given the above, the tensiometry is an efficient tool for the determination the water dynamics in soils, which can be used in conjunction with capacitance sensors to characterize the water retention curve in the soil. However, although practical, errors associated with the installation and the characteristics of the capsules may compromise the accuracy of tensiometers. This study aimed to test the influence of the use of soil slurry during the tensiometer installation, the format and hydraulic conductance of the capsules from puncture tensiometers on the matric potential of soil water, taking as reference tensiometers equipped with mercury manometers. In addition, aimed to determine the soil-water retention curve based on data obtained by tensiometry and a capacitance sensor. The results shows that the format of the ceramic capsules and the use of the slurry influenced the measurements of matric potential, as opposed to hydraulic conductance of the capsules. The soil slurry is recommended for tensiometers equiped with mercury manometer and puncture tensiometers. The retention curves differed among the acquisition systems (mercury manometer or tensimeter); however, the fitted model was not sensitive enough to distinguish differences between treatments for the format of the capsules or the use of soil slurry. In general, there was an underestimation of the retention curve for puncture tensiometers, which can lead to erroneous interpretations of the soil-water retention curve when determined by these instruments.
|
32 |
Avaliação comparativa do epitélio do esôfago de Barrett atráves da cápsula endoscópica do esôfago e endoscopia digestiva alta associada a cromoscopia com azul de metileno / Comparative evaluation of the epithelium of Barrett\'s esophagus through the esophageal capsule endoscopy and methylene blue chromoendoscopyThiago Alonso Domingos 29 March 2011 (has links)
INTRODUÇÃO: O esôfago de Barrett (EB) é uma patologia que aumenta substancialmente o risco de adenocarcinoma esofágico. Os pacientes portadores de EB devem ser seguidos ao longo de toda a vida na tentativa da detecção de neoplasia em estágio precoce. A endoscopia digestiva alta (EDA) é, atualmente, o método de eleição. OBJETIVO: Avaliar a eficácia da cápsula endoscópica do esôfago (CEE) comparada à EDA com cromoscopia com azul de metileno para detecção de lesões suspeitas de neoplasia esofágica, avaliação da extensão e padrão do EB, e identificação da presença de hérnia de hiato; além de comparar a segurança e grau de desconforto dos dois métodos. MÉTODOS: Estudo de casos transversal, realizado em 22 pacientes sabidamente portadores de EB que foram submetidos à fundoplicatura à Nissen há mais de 5 anos. Os pacientes realizaram os exames de CEE e EDA com cromoscopia esofágica por médicos diferentes e desconhecedores dos achados do outro exame. Após a realização dos exames, foi aplicado um questionário onde foi anotado o grau de desconforto do paciente em cada exame e eventuais complicações. Foi avaliado o índice de concordância (kappa) entre os dois métodos para pesquisa de lesões suspeitas de neoplasia esofágica, características do EB e detecção de hérnia hiatal. RESULTADOS: Dezenove pacientes completaram o estudo. A CEE apresentou sensibilidade e valor preditivo negativo de 100% e acurácia de 79% para detecção de lesão suspeita de neoplasia esofágica e concordância razoável com EDA (kappa = 0,27). A acurácia da CEE para avaliação da extensão do EB foi de 89% e concordância moderada (kappa = 0,60) com EDA. A acurácia da CEE para avaliação de EB digitiforme, circunferencial e misto foram, respectivamente, 74%, 79% e 74% com concordância moderada nos casos de EB circunferencial e misto e não significante no EB digitiforme. Quanto à detecção de hérnia de hiato a CEE apresentou sensibilidade de 43% e acurácia de 74%, com concordância razoável (kappa = 0,38) com EDA. Não houve diferença estatística de desconforto entre os exames e não houve complicação em ambos os métodos endoscópicos. CONCLUSÕES: A CEE mostrou-se um bom método de detecção de lesões suspeitas de neoplasia esofágica. Quanto a avaliação da extensão e padrão do EB, a CEE apresentou resultados razoáveis, quando comparada à EDA com cromoscopia esofágica. A CEE apresentou resultados insatisfatórios quanto à detecção de hérnia hiatal. Não houve diferença significativa de desconforto entre CEE e EDA. Os dois métodos mostraram-se seguros / INTRODUCTION: Barrett\'s esophagus (BE) is a condition that substantially increases the risk of esophageal adenocarcinoma. Patients with BE should be followed throughout life in an attempt to detect cancer at an early stage. Upper gastrointestinal endoscopy (GIE) is currently the method of choice. OBJECTIVE: To evaluate the efficacy of esophageal capsule endoscopy (ECE) compared to methylene blue (MB) chromoendoscopy for detection of suspicious lesions of esophageal cancer, evaluation of extent and pattern of BE, and identifying the presence of hiatal hernia, in addition to compare the safety and patients discomfort of the two methods. METHODS: Transverse study, conducted on 22 Barretts patients submitted to Nissen fundoplication with more than five years follow-up. Patients underwent examinations of ECE and MB chromoendoscopy by different physicians blinds to each procedures. After the exams, patients discomfort and possible complications that occurred in each method were recorded. It was evaluated the concordance index between the two methods for detection of suspicious lesions of esophageal cancer, extent and pattern of BE and hiatal hernia detection. RESULTS: Nineteen patients completed the study. The ECE sensitivity, negative predictive value and accuracy were, respectively, 100%, 100% and 79% for detecting suspicious lesion of esophageal cancer and had reasonable agreement with MB chromoendoscopy (kappa = 0.27). The ECE accuracy for assessing the extent of BE was 89% and had moderate agreement (kappa = 0.60) with MB chromoendoscopy. The accuracy of the ECE for evaluation of finger-like, circumferential, and mixed BE were respectively 74%, 79% and 74%, and moderate agreement in cases of circumferencial and mixed BE and not significant agreement for finger-like BE. ECE sensitivity and accuracy for detecting hiatal hernia were, respectively, 43 % and 74%, and fair agreement (kappa = 0.38) with MB chromoendoscopy. There was no statistical difference between the discomfort of examinations and there was no complication in both endoscopic methods. CONCLUSIONS: The ECE has proved to be a good method for detecting suspicious lesions of esophageal cancer. As the evaluation of the extent and pattern of BE, the ECE had reasonable results, when compared to MB chromoendoscopy. The ECE had unsatisfactory results regarding the detection of hiatal hernia. There was no significant difference in discomfort between the ECE and GIE. Both methods proved to be safe
|
33 |
Comparação de perfis de dissolução de cápsulas contendo itraconazol / Comparison of dissolution profiles of capsules containing itraconazoleMartinello, Valeska Cristina Azevedo 30 October 2007 (has links)
O estudo de dissolução in vitro é uma ferramenta importante utilizada para o controle de qualidade lote-a-Iote dos medicamentos, como guia no desenvolvimento de novas formulações e para assegurar a qualidade e performance do produto após certas alterações. O itraconazol é um fármaco com baixa solubilidade em meio aquoso (classe 11), dessa forma, alguns problemas de solubilidade podem ser detectados no ensaio de dissolução. A proposta deste trabalho foi a realização de uma avaliação biofarmacêutica in vitro de cápsulas contendo péletes de itraconazol comercializadas no mercado brasileiro por laboratórios farmacêuticos e farmácias magistrais. O medicamento de referência, registrado com o nome de Sporanox® (Janssen-Cilag), uma formulação genérica, duas formulações similares e quatro formulações magistrais, foram submetidas a ensaios de doseamento, perfil de dissolução, eficiência de dissolução, cinética de dissolução, fator de diferença (f1) e fator de semelhança (f2). Os resultados demonstraram diferenças de liberação entre as formulações sugerindo que as mesmas não são equivalentes ao medicamento de referência. / Dissolution testing is an important tool used as a quality control procedure in pharmaceutical production, as guide in the development of new formulations and to assure the quality and performance of the product after certain modifications. Itraconazol is a poorly water-solubility drug (class 11) and the dissolution studies are very important to detect solubility problems. The purpose of this work was the in vitro biopharmaceutical evaluation of capsules containing Itraconazole pellets manufactured by Brazilian pharmaceutical laboratories and compounding pharmacies. The reference product, registered as Sporanox® (Janssen-Cilag), a generic product, a similar formulation and four compounding formulations were submitted to assay, dissolution profile, dissolution efficiency, dissolution kinetics, difference factor (f1) and similarity factor (f2). The results demonstrated different releases among the formulations suggesting that they are not equivalent to the reference product.
|
34 |
Comparação de perfis de dissolução de cápsulas contendo itraconazol / Comparison of dissolution profiles of capsules containing itraconazoleValeska Cristina Azevedo Martinello 30 October 2007 (has links)
O estudo de dissolução in vitro é uma ferramenta importante utilizada para o controle de qualidade lote-a-Iote dos medicamentos, como guia no desenvolvimento de novas formulações e para assegurar a qualidade e performance do produto após certas alterações. O itraconazol é um fármaco com baixa solubilidade em meio aquoso (classe 11), dessa forma, alguns problemas de solubilidade podem ser detectados no ensaio de dissolução. A proposta deste trabalho foi a realização de uma avaliação biofarmacêutica in vitro de cápsulas contendo péletes de itraconazol comercializadas no mercado brasileiro por laboratórios farmacêuticos e farmácias magistrais. O medicamento de referência, registrado com o nome de Sporanox® (Janssen-Cilag), uma formulação genérica, duas formulações similares e quatro formulações magistrais, foram submetidas a ensaios de doseamento, perfil de dissolução, eficiência de dissolução, cinética de dissolução, fator de diferença (f1) e fator de semelhança (f2). Os resultados demonstraram diferenças de liberação entre as formulações sugerindo que as mesmas não são equivalentes ao medicamento de referência. / Dissolution testing is an important tool used as a quality control procedure in pharmaceutical production, as guide in the development of new formulations and to assure the quality and performance of the product after certain modifications. Itraconazol is a poorly water-solubility drug (class 11) and the dissolution studies are very important to detect solubility problems. The purpose of this work was the in vitro biopharmaceutical evaluation of capsules containing Itraconazole pellets manufactured by Brazilian pharmaceutical laboratories and compounding pharmacies. The reference product, registered as Sporanox® (Janssen-Cilag), a generic product, a similar formulation and four compounding formulations were submitted to assay, dissolution profile, dissolution efficiency, dissolution kinetics, difference factor (f1) and similarity factor (f2). The results demonstrated different releases among the formulations suggesting that they are not equivalent to the reference product.
|
35 |
Obtenção, caracterização e avaliação da estabilidade de extrato do urucum nanoencapsulado em goma do cajueiro / Obtenção, caracterização e avaliação da estabilidade de extrato do urucum nanoencapsulado em goma do cajueiroAguiar, Nágela Martins Oliveira January 2013 (has links)
AGUIAR, Nágela Martins Oliveira Aguiar. Obtenção, caracterização e avaliação da estabilidade de extrato do urucum nanoencapsulado em goma do cajueiro. 2013. 78 f. : Dissertação (mestrado) - Universidade Federal do Ceará, Centro de Ciências Agrária, Departamento de Tecnologia de Alimentos, Fortaleza-CE, 2013 / Submitted by Nádja Goes (nmoraissoares@gmail.com) on 2016-06-22T12:53:13Z
No. of bitstreams: 1
2013_dis_nmoaguiar.pdf: 1157765 bytes, checksum: 9241d55016c121a7950f5ea9673b4b29 (MD5) / Approved for entry into archive by Nádja Goes (nmoraissoares@gmail.com) on 2016-06-22T12:53:29Z (GMT) No. of bitstreams: 1
2013_dis_nmoaguiar.pdf: 1157765 bytes, checksum: 9241d55016c121a7950f5ea9673b4b29 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-06-22T12:53:29Z (GMT). No. of bitstreams: 1
2013_dis_nmoaguiar.pdf: 1157765 bytes, checksum: 9241d55016c121a7950f5ea9673b4b29 (MD5)
Previous issue date: 2013 / Consumers demands for healthier eating are increasing, which has led the industry to invest more persistent in the use of natural products. One of more relevant segment is natural substances acting as pigments, replacing the artificial coloring. Due his high instability, several researches have been directed to determine favorable conditions of use of these substances. Among the compounds studied we have bixin, a natural pigment, carotenoid, lipid-soluble annatto seed extract (Bixa orellana L.). Most carotenoids are sensitive to factors such as high temperature, light, oxygen and low pH, which restricts its use as a pigment in some food products. The use of nanoencapsulation has been an alternative for improving the stability of pigments such as bixin, making possible its incorporation into food systems without loss of its qualities. Considering that, the present study aimed to obtain, characterize and assess the stability of nanocapsules containing annatto extract, employing the cashew gum as wall material. To obtain these nanocapsules were performed steps of preparation of the emulsion and spray drying. The nanocapsules were characterized and showed a average size of 24.17nm + 3.71 with distribution by volume of 97.33% + 2.08, demonstrating high degree of homogeneity in size. The solubility of the nanocapsules was 74.13% + 3.68 and the efficiency achieved in the process of nanoencapsulation was 44.74% + 4.38. Stability tests were made with nanocapsules storing them in conditions of absence and presence of light. During ten days, for forty days, was made the determination of colorimetric coordinates a*, b*, L*, C*, Hue angle and the determinations of the levels of total bixin and superficial bixin. The total bixin had a reduction of 78,48% for the nanocapsules exposed to light, while in condition of absence of light the reduction was only 41.88%. The values of surperficial bixin or unencapsulated, ranged from 27.64 mg/100g to 8.65 mg/100g, for samples subjected to light, and from 27,64 mg/100g + 2,13 a 16,45 mg/100g + 0,80 for samples stored in absense of light. The nanocapsules showed greater stability when stored away from light, confirming the deleterious light effect in annatto extract and therefore not full protection of cashew gum as wall material. Were also found in this study the antioxidant activities (using the system β-caroteno/ acid linoleic) and antimicrobial (by disk diffusion) of nanocapsules containing annatto extract. In relation to the antioxidant activity (inhibition of the oxidation of β-carotene) was obtained average perceptual corresponding to 61.90%, 54.576%, and 51.73% for containing extracts of nanocapsule concentration of 40 mg/L, 30 mg/L and 20 mg/L. The results suggests antimicrobial activity of the nanocapsules, making an inhibition zone against Staphylococcus aureus using concentrations of 1 mg/L, 2 mg/L and 10 mg/L, however there was observed the formation of inhibition zones for Escherichia coli and Salmonella choleraesuis. In this study, nanocapsules containing annatto extract were applied to the model system (buffer) and food system (yogurt). The stability of these systems was measured using the colorimetric parameters, during five days, for 40 days. It was observed that the system model may have promoted the nanocapsule stability, retaining their nucleus. When applied in yoghurt gave the nanocapsules to this food yellow / orange coloration and during the storage period was reduced values of a* and increased b* and C* parameters. / As exigências dos consumidores por uma alimentação mais saudável são cada vez maiores, o que tem levado a indústria a investir de forma mais persistente no uso de produtos naturais. Um dos segmentos de investimento de destacada importância, é o de substâncias naturais que atuem como pigmentos, em substituição aos corantes artificiais. Devido à alta instabilidade destas substâncias, diversas pesquisas têm buscado determinar condições favoráveis para seu uso. Dentre as substâncias estudadas tem-se a bixina, um pigmento natural, carotenoide, lipossolúvel, extraído da semente do urucuzeiro (Bixa orellana L.). A maioria dos carotenóides é sensível a fatores como alta temperatura, luz, oxigênio e baixo pH, o que restringe o seu emprego como pigmento em alguns produtos alimentícios. O uso da nanoencapsulação tem sido uma alternativa para melhorar a estabilidade de pigmentos como a bixina, tornando possível sua incorporação em sistemas alimentícios sem a perda de suas propriedades. Considerando o exposto, o presente trabalho teve por objetivo obter, caracterizar e avaliar a estabilidade de nanocápsulas contendo extrato do urucum, empregando a goma do cajueiro como material de parede. Para a obtenção das nanocápsulas foram realizadas as etapas de preparo da emulsão e atomização. As nanocápsulas obtidas foram caracterizadas e apresentaram tamanho médio de 24,17 nm + 3,71, com distribuição por volume de 97,33% + 2,08, o que demonstrou considerado grau de homogeneidade de tamanho. A solubilidade das nanocápsulas foi de 74,13% + 3,68 e a eficiência alcançada no processo de nanoencapsulação foi de 44,74% + 4,38. Os testes de estabilidade das nanocápsulas foram feitos armazenando-as em condições de ausência e presença de luz. A cada dez dias, durante quarenta dias, fez-se a determinação das coordenadas colorimétricas a*, b*, L*, C* e ângulo Hue e as determinações dos teores de bixina total e bixina superficial. A bixina total teve uma redução de 78,48% para as nanocápsulas expostas à luz, enquanto que na condição de ausência de luz essa redução foi de apenas 41,88%. Os valores de bixina superficial, ou não encapsulada, oscilaram de 27,64 mg/100g a 8,65 mg/100g, para amostras submetidas à luz, e de 27,64 mg/100g + 2,13 a 16,45 mg/100g + 0,80 para amostras armazenadas na ausência de luz. As nanocápsulas mostraram maior estabilidade quando armazenadas ao abrigo da luz, comprovando o efeito deletério da luz ao extrato de urucum e, portanto, a não total proteção da goma de cajueiro como material de parede. Também foram verificadas nesta pesquisa as atividades antioxidante (utilizando-se o sistema β-caroteno/Ácido Linoléico) e antimicrobiana (pelo método de disco-difusão) das nanocápsulas contendo extrato do urucum. Em relação à atividade antioxidante, obteve-se percentual médio de inibição da oxidação do β-caroteno correspondente a 61,90%, 54,576% e 51,73%, para os extratos contendo concentrações de nanocápsulas de 40 mg/L, 30 mg/L e 20 mg/L. Os resultados obtidos sugerem atividade antimicrobiana das nanocápsulas, com formação de halo de inibição frente ao Staphylococcus aureus utilizando-se as concentrações de 1 mg/L, 2 mg/L e 10 mg/L, porém não foi observada a formação de halos de inibição para os microrganismos Escherichia coli e Salmonella choleraesuis. Neste estudo as nanocápsulas contendo o extrato do urucum foram aplicadas em sistema modelo (solução-tampão) e em um sistema alimentício (iogurte). A estabilidade desses sistemas foi medida através dos parâmetros colorimétricos, a cada cinco dias, durante 40 dias. Observou-se que o sistema modelo pode ter promovido estabilidade às nanocápsulas, conservando seus núcleos. Quando aplicadas em iogurte as nanocápsulas conferiram a este alimento uma coloração amarelo/alaranjado e durante o período de armazenamento houve redução dos valores de a* e aumento dos parâmetros b* e C*.
|
36 |
Estudo da encapsulação do óleo essencial e extratos de Rosmarinus officinalis L. em sílica nanoestruturada SBA-15 e avaliação de sua liberação controlada in vitroAndrade, Ana Paula Amorim [UNIFESP] January 2013 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2015-12-06T23:46:20Z (GMT). No. of bitstreams: 0
Previous issue date: 2013 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES) / Associação Fundo de Incentivo à Psicofarmacologia (AFIP) / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq) / Oleos essenciais e extratos de plantas possuem substancias ativas instaveis a presenca de ar, luz, calor e umidade; materiais nanotecnologicos podem oferecer protecao e estabilidade termica a estes compostos naturais. A silica mesoporosa ordenada SBA-15 e considerada promissora na liberacao controlada de farmacos demonstrando ser uma boa matriz devido as suas propriedades de superficie (grandes area superficial especifica e volume de poros) e estrutural, assim como, alta estabilidade termica, hidrotermica e mecanica. O Rosmarinus officinalis L. (Alecrim), possui propriedades farmacologicas, tais como: estimulante digestivo, diuretico, cardiotonico, entre outros. Estudos recentes tem evidenciado sua utilizacao como um potencial antidepressivo. No presente estudo foi avaliado a encapsulacao de oleo essencial (OERO) e extratos: aquoso (EARO), hidroalcoolico (EHRO) e etanolico (EERO) de Rosmarinus officinalis L. utilizando SBA-15 como matriz. Com base nos resultados obtidos pelas tecnicas de Microscopia Eletronica de Varredura (MEV), Espectroscopia de Absorcao na Regiao do Infravermelho com Transformada de Fourier (FTIR), Analise Elementar (AE), Medidas de Adsorcao-Dessorcao de Nitrogenio, Termogravimetria/Termogravimetria Derivada (TG/DTG) e Calorimetria Exploratoria Diferencial (DSC) foi possivel confirmar a presenca dos extratos e do oleo essencial na SBA-15. A cromatografia liquida de alta efiCiência (CLAE) possibilitou identificar o acido cafeico na composicao do EHRO puro, porem nao foi possivel quantificar o mesmo presente nessa amostra de EHRO encapsulada na silica SBA-15 em teste de liberacao, devido a baixa concentracao desse acido presente na composicao quimica dessa amostra. Essa explicacao condiz, tambem, com a nao identificacao do acido cafeico nas amostras de EARO e EERO puras. Com base nos resultados obtidos, comprovou-se que o processo de encapsulacao do oleo essencial e dos extratos na silica mesoporosa SBA-15 foi efetivo, oferecendo protecao e estabilidade termica a esses produtos naturais. / BV UNIFESP: Teses e dissertações
|
37 |
Development and Application of Low-Cost and Environment-Friendly Techniques for Fish Sperm Cryopreservationde Souza França, Thales 20 May 2024 (has links)
Tesis por compendio / [ES] La criopreservación de semen de peces es una técnica que puede aumentar la eficiencia de la reproducción en cautiverio de especies de peces de agua dulce y marinas.
A lo largo de las últimas décadas, se han establecido protocolos para criopreservación de semen de diversas especies de peces. Sin embargo, el foco principal de los pescadores ha sido en tener éxito en el congelamiento y descongelamiento de los espermatozoides, no llevando en cuenta el período en que los gametos se quedan expuestos a la solución crioprotectora en un momento previo a la fertilización. Esta exposición de los espermatozoides a las soluciones crioprotectoras después del descongelamiento puede ser perjudicial a la calidad de los gametos, ya que pueden ser tóxicos. La mayoría de los protocolos establecidos utilizan recipientes de plástico ultrarresistentes para almacenar el semen durante el proceso de criopreservación. Estos recipientes normalmente no se reutilizan, generando residuos altamente contaminantes al medio ambiente. Así, el objetivo principal de la tesis fue crear y probar métodos de bajo costo que potencialicen el uso de los espermatozoides descongelados de peces y torne el proceso de criopreservación de semen menos contaminante al medio ambiente. Los experimentos de los capítulos 1 y 2 se llevaron a cabo en Brasil. Utilizamos el jundiá gris Rhamdia quelen, especie considerada modelo experimental para peces nativos de América del Sur. En el capítulo 1, probamos el uso de la dilución de semen descongelado para disminuir la toxicidad de la solución crioprotectora. La técnica se utiliza comúnmente en protocolos de criopreservación de semen de mamíferos, pero nunca antes se había aplicado al semen descongelado de peces suramericanos. Muestras de semen descongelado de R. quelen se diluyeron en un diluyente salino (NaCl al 1,1% - 325 mOsm kg-1; pH 7,6). Después, observamos que los espermatozoides de muestras diluidas mostraron mayores velocidades, rectitud, progresión y frecuencia de batido flagelar que las muestras no diluidas. La dilución del semen descongelado también proporcionó mayores tasas de fertilización y eclosión que el grupo no diluido. De esta manera, la dilución de semen descongelado de R. quelen resultó ser una metodología sencilla, económica y eficiente que debe incluirse en el protocolo de criopreservación del semen de la especie. En los capítulos 2 y 3 desarrollamos y probamos la metodología para el uso de cápsulas de gelatina biodegradables (colágeno) y cápsulas de hipromelosa biodegradables (HPMC) como recipiente alternativo al uso de pajuelas de plástico en la criopreservación de semen de peces. En el segundo capítulo observamos que las cápsulas biodegradables mantuvieron los parámetros cinéticos y la capacidad reproductiva del esperma de R. quelen así como las pajuelas de plástico.Los procedimientos experimentales del capítulo 3 se llevaron a cabo en España. En este capítulo aplicamos la metodología desarrollada en el capítulo 2 para la criopreservación del semen de anguila europea Anguilla anguilla, dorada Sparus aurata y lubina Dicentrarchus labrax. En estas tres especies, las cápsulas biodegradables conservaron los parámetros cinéticos y la integridad de la membrana de los espermatozoides, así como las pajuelas de plástico. Además, observamos que el daño al ADN en muestras de semen de anguila europea y lubina europea criopreservadas en cápsulas y pajuelas no difirió. Sin embargo, las muestras de semen de dorada mostraron mayor daño en el ADN que las criopreservadas en pajuelas. Aunque, el nivel de daño que observamos en las muestras almacenadas en las cápsulas se considera bajo, por lo que pueden no comprometer el desarrollo embrionario. Evaluamos los resultados y concluimos que las cápsulas de gelatina biodegradables y las cápsulas de HPMC biodegradables pueden utilizarse como recipientes alternativos al uso de pajuelas de plástico para la criopreservación de semen de las cuatro especies de peces. / [CA] La criopreservació de l'esperma de peixos és una tècnica que pot augmentar l'eficiència de la reproducció en captivitat d'espècies de peixos d'aigua dolça i marins.
Al llarg de les dècades passades, s'han establert protocols per a la criopreservació de l'esperma de diverses espècies de peixos. No obstant això, el focus principal dels pescadors ha estat tenir èxit en la congelació i descongelació dels espermatozoides, sense tenir en compte el temps en què els gamets queden exposats a la solució crioprotectora abans de la fecundació. Aquesta exposició dels espermatozoides a les solucions crioprotectores després de la descongelació pot ser perjudicial per a la qualitat dels gàmetes, ja que poden ser tòxics. La majoria dels protocols establerts utilitzen recipients de plàstic ultrarresistents per emmagatzemar l'esperma durant el procés de criopreservació. Aquests recipients normalment no es reutilitzen, generant residus altament contaminants per al medi ambient. Així, l'objectiu principal de la tesi va ser criar i provar mètodes de baix cost que potenciïn l'ús dels espermatozoides descongelats de peixos i facin que el procés de criopreservació de l'esperma sigui menys contaminant per al medi ambient. Els experiments dels capítols 1 i 2 es van dur a terme a Brasil. Vam utilitzar el jundia gris Rhamdia quelen, una espècie considerada com a model experimental per a peixos natius d'Amèrica del Sud. En el capítol 1, vam provar l'ús de la dilució de l'esperma descongelat per reduir la toxicitat de la solució crioprotectora. Aquesta tècnica s'utilitza comúment en protocols de criopreservació de l'esperma de mamífers, però mai abans s'havia aplicat a l'esperma descongelat de peixos sud-americans. Mostres d'esperma descongelat de R. quelen es van diluir en un diluent salí (NaCl al 1,1% - 325 mOsm kg-1; pH 7,6). Després, vam observar que els espermatozoides de mostres diluïdes mostraven majors velocitats, rectitud, progressió i freqüència de batuda flagel·lar que les mostres no diluïdes. La dilució de l'esperma descongelat també va proporcionar majors taxes de fecundació i eclosió que el grup no diluït. D'aquesta manera, la dilució de l'esperma descongelat de R. quelen va resultar ser una metodologia senzilla, econòmica i eficient que ha d'incloure's en el protocol de criopreservació de l'esperma de l'espècie. En els capítols 2 i 3 vam desenvolupar i provar la metodologia per a l'ús de càpsules de gelatina biodegradables (col·lagen) i càpsules d'hipromelosa biodegradables (HPMC) com a recipient alternatiu a l'ús de canuts de plàstic en la criopreservació de l'esperma de peixos. En el segon capítol vam observar que les càpsules biodegradables mantenien els paràmetres cinètics i la capacitat reproductiva de l'esperma de R. quelen així com els canuts de plàstic. Els procediments experimentals del capítol 3 es van dur a terme a Espanya. En aquest capítol vam aplicar la metodologia desenvolupada al capítol 2 per a la criopreservació de l'esperma d'anguila europea Anguilla anguilla, daurada Sparus aurata i llobarro Dicentrarchus labrax. En aquestes tres espècies, les càpsules biodegradables van conservar els paràmetres cinètics i la integritat de la membrana dels espermatozoides, així com els canuts de plàstic. A més, vam observar que el dany a l'ADN en mostres d'esperma d'anguila europea i llobarro europeu criopreservades en càpsules i canuts no es va diferir. No obstant això, les mostres d'esperma de daurada van mostrar més dany a l'ADN que les criopreservades en canuts. Tot i això, el nivell de dany que vam observar a les mostres emmagatzemades en càpsules es considera baix, pel que poden no comprometre el desenvolupament embrionari. Vam avaluar els resultats i vam concloure que les càpsules de gelatina biodegradables i les càpsules d'HPMC biodegradables es poden utilitzar com a recipients alternatius a l'ús de canuts de plàstic per a la criopreservació de l'esperma de les quatre espècies de peixos. / [EN] Fish sperm cryopreservation is a technique that can increase the reproduction in captive efficiency of freshwater and marine fishes.Over the last few decades, protocols for sperm cryopreservation from many fishes have been established. However, the researchers' main focus was successfully freezing and thawing sperm, neglecting the period in which the gametes remain in contact with the cryoprotective solution until fertilization. Exposure of sperm to cryoprotectant solutions after thawing can be harmful to the quality of the gametes since they can be toxic. The majority of the established protocols use ultra-resistant plastic containers to store sperm during the cryopreservation process. These containers usually are not reused, generating highly polluting waste for the environment. Furthermore, in some countries, the containers usually used are sold by a few industries, which makes acquisition difficult and increases the product's price. Thus, the main objective of the thesis was to create and test low-cost methodologies that enhance the use of fish post-thaw sperm and make the sperm cryopreservation process more environmentally friendly. The experiments in the Chapters 1 and 2 were developed in Brazil. We used the South American silver catfish Rhamdia quelen, a species considered an experimental model for native South American fishes. In Chapter 1, we tested the use of post-thawing dilution to reduce the toxicity of the cryoprotectant solution. This technique is commonly used in mammalian sperm cryopreservation protocols but has never before been applied to post-thaw sperm of South American fishes. South American silver catfish post-thaw sperm samples were diluted in a saline extender (1.1% NaCl - 325 mOsm kg-1; pH 7.6). The post-thaw sperm diluted samples showed higher velocities, straightness, progression, and flagellar beat frequency than the cells of undiluted samples (control). The post-thawing dilution also provided higher fertilization and hatching rates than the control group. Thus, the post-thawing sperm dilution proved to be a simple, cheap, and efficient methodology that should be included in the silver catfish sperm cryopreservation protocol. In Chapters 2 and 3, we developed, tested, and described the methodology for using biodegradable gelatin (collagen) and hypromellose (HPMC) capsules as an alternative container to plastic straws in the fish sperm cryopreservation. In the second chapter, we observed that the biodegradable capsules maintained the kinetic parameters and reproductive capacity of South American silver catfish sperm just as effectively as plastic straws. The experimental procedures in Chapter 3 were carried out in Spain. We apply the methodology developed in Chapter 2 to the cryopreservation of sperm from European eel Anguilla anguilla, gilthead seabream Sparus aurata, and European sea bass Dicentrarchus labrax. In these three species, biodegradable capsules preserved the sperm kinetic parameters and membrane integrity just as effectively plastic straws. We observed that DNA damage in European eel and European sea bass sperm samples cryopreserved in capsules and straws did not differ. On the other hand, gilthead seabream sperm samples showed higher DNA damage than those cryopreserved in straws. However, the damage level observed in samples stored in capsules is considered low, thus, may not compromise embryonic development. We observed the results and concluded that biodegradable gelatin and HPMC capsules could be used as alternative containers to plastic straws for sperm cryopreservation from the tfour aquaculture fishes. / This study was supported by MICINN with funding from European Union NextGenerationEU (PRTR-C17.I1) and by Generalitat Valenciana (THINKINAZUL/2021/012;THINKINAZUL/2021/024;THINKINAZUL/2021/042) including the contract of FF-G.WAG-L has a Margarita Salas postdoctoral contract (RD 289/2021. UAB) by the Spanish Ministry of Universities. LF has a PhD contract from Generalitat Valenciana (GRISOLIAP/2020/063). TSF (141717/2019-0 and 200285/2021-1) and MPS (200452/2022-3) have fellowships from Brazilian National Council for Scientific and Technological Development (CNPq). / De Souza França, T. (2024). Development and Application of Low-Cost and Environment-Friendly Techniques for Fish Sperm Cryopreservation [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/204486 / Compendio
|
38 |
Estudo da variabilidade genética e dos fatores de virulência de isolados de Ureaplasma diversum. / Study of genetic variability and virulence factors of Ureaplasma diversum isolates.Marques, Lucas Miranda 23 June 2009 (has links)
O presente trabalho teve como objetivo o estudo da variabilidade genética e dos fatores de virulência de isolados de U. diversum. As cepas foram submetidas a sequenciamento dos genes da urease e 16S rRNA e a testes para verificar os fatores de virulência: cápsula, fosfolipase C, IgAse e adesão e invasão. A análise do sequênciamento parcial do gene 16S rRNA resultou na presença de polimorfismos em 44 posições da seqüência, que diferenciou as amostras em sete grupos. Em relação aos fatores de virulência, os dados mostraram que as cepas estudadas apresentaram uma camada densa ao redor da membrana celular dos microrganismos e atividade de fosfolipase C. No entanto, não foi observado a atividade de IgAse nas cepas. Em relação a atividade de invasão, observou-se que os ureaplasma estudados puderam ser visualizados no interior de células Hep-2 com apenas um minutos de infecção, sendo observados em uma região perinuclear, mas não no interior do núcleo. Além disto, pode verificar que entre 1% a 10% dos ureaplasmas estudos penetraram na célula pelo teste da gentamicina. / The aim of the present study was the study of genetic variability and virulence factors of U. diversum clinical isolates. The strains were submitted to sequencing for 16S rRNA and urease genes. Moreover, the strains were analyzed to the virulence factors: capsule, phospholipase C, IgA protease and adhesion and invasion into Hep-2 cells. The sequencing of parcial 16S rRNA gene showed polymorphic patterns into 44 positions. These polymorphisms clustered the strains in seven groups. For the virulence factors, ureaplasma cells showed a dense-stained external capsule-like structure surrounding the cell membrane. A high level of phospholipase C activity was also detected in 31 studied ureaplasma. However, no strains showed IgA protease activity. For the invasion assay, the isolates and strains used were detected inside the cells after infection of one minute. The invasions of the ureaplasmas surrounded the nuclear region but were not observed inside the nuclei. The gentamicin invasion assay detected that 1% to 10% of studied ureaplasmas were inside the infected cells.
|
39 |
Estudo da variabilidade genética e dos fatores de virulência de isolados de Ureaplasma diversum. / Study of genetic variability and virulence factors of Ureaplasma diversum isolates.Lucas Miranda Marques 23 June 2009 (has links)
O presente trabalho teve como objetivo o estudo da variabilidade genética e dos fatores de virulência de isolados de U. diversum. As cepas foram submetidas a sequenciamento dos genes da urease e 16S rRNA e a testes para verificar os fatores de virulência: cápsula, fosfolipase C, IgAse e adesão e invasão. A análise do sequênciamento parcial do gene 16S rRNA resultou na presença de polimorfismos em 44 posições da seqüência, que diferenciou as amostras em sete grupos. Em relação aos fatores de virulência, os dados mostraram que as cepas estudadas apresentaram uma camada densa ao redor da membrana celular dos microrganismos e atividade de fosfolipase C. No entanto, não foi observado a atividade de IgAse nas cepas. Em relação a atividade de invasão, observou-se que os ureaplasma estudados puderam ser visualizados no interior de células Hep-2 com apenas um minutos de infecção, sendo observados em uma região perinuclear, mas não no interior do núcleo. Além disto, pode verificar que entre 1% a 10% dos ureaplasmas estudos penetraram na célula pelo teste da gentamicina. / The aim of the present study was the study of genetic variability and virulence factors of U. diversum clinical isolates. The strains were submitted to sequencing for 16S rRNA and urease genes. Moreover, the strains were analyzed to the virulence factors: capsule, phospholipase C, IgA protease and adhesion and invasion into Hep-2 cells. The sequencing of parcial 16S rRNA gene showed polymorphic patterns into 44 positions. These polymorphisms clustered the strains in seven groups. For the virulence factors, ureaplasma cells showed a dense-stained external capsule-like structure surrounding the cell membrane. A high level of phospholipase C activity was also detected in 31 studied ureaplasma. However, no strains showed IgA protease activity. For the invasion assay, the isolates and strains used were detected inside the cells after infection of one minute. The invasions of the ureaplasmas surrounded the nuclear region but were not observed inside the nuclei. The gentamicin invasion assay detected that 1% to 10% of studied ureaplasmas were inside the infected cells.
|
40 |
Barreiras, refúgios, claustros: vias cruzadas numa travessia / Barriers, retreats, claustrum; crossed paths on a journeyMorelli, Andrea de Davide Ratto 15 March 2013 (has links)
Made available in DSpace on 2016-04-28T20:38:37Z (GMT). No. of bitstreams: 1
Andrea de Davide Ratto Morelli.pdf: 720847 bytes, checksum: f67ae12322be10f9bae642d62c44bd21 (MD5)
Previous issue date: 2013-03-15 / This study aims to gather information on some types of pathological organizations of the personality, using psychoanalytic knowledge. Several authors underlie it, starting with Sigmund Freud, Melanie Klein, Joan Riviere, Wilfred Bion, Herbert Rosenfeld, Hanna Segal and getting to John Steiner, Donald Meltzer, Frances Tustin, Judith Mitrani and James Grotstein, whose works in these areas are discussed more deeply. Efforts are made to understand and identify points of convergence, divergence and/or intersection among concepts like claustrum, psychic retreats, autistic capsules and adhesive pseudo-object relations. Discussion of the importance of continence and the development of schizo paranoid and depressive positions, permeate all the work and are fundamental to the approach of the clinical material presented. Analyst's psychic continence is questioned in face of difficulties as the claustrum seduction, attraction of adhesive pseudo-object relations, embarrassment of tenderness and struggles for dominate or exclusion of the analyst. Facing the difficulties of handling complex defensive systems, such as pathological organizations, confidence in the existence of unconscious need of psychic truth remains encouraging and cherishing, both to continue the trajectory of psychoanalytic exercise, and to achieve the needs of patients / Este estudo tem por objetivo recolher informações sobre alguns tipos de
organizações patológicas da personalidade, utilizando conhecimentos
psicanalíticos. Vários autores embasam-no partindo de Sigmund Freud, Melanie
Klein, Joan Riviere, Wilfred Bion, Herbert Rosenfeld, Hanna Segal e chegando a
John Steiner, Donald Meltzer, Frances Tustin, Judith Mitrani e James Grotstein,
cujos trabalhos nessas áreas são discutidos mais profundamente. Esforços são
realizados para compreender e identificar pontos de convergência, divergência
e/ou intersecção entre conceitos como claustros, refúgios psíquicos, cápsulas
autistas e pseudorrelações objetais adesivas. Discussões da importância da
continência e da elaboração das posições esquizoparanoides e depressivas
perpassam todo o trabalho e são fundamentais para a abordagem do material
clínico apresentado. A continência psíquica do analista é questionada em face de
dificuldades como a sedução dos claustros e a atratibilidade de pseudorrelações
objetais adesivas, o embaraço diante da ternura e lutas por dominar ou excluir o
analista. Diante da dificuldade de manejo com sistemas defensivos complexos,
como os das organizações patológicas, a confiança na existência da necessidade
inconsciente da verdade psíquica permanece estimulante e acalentadora tanto
para continuar a trajetória do exercício psicanalítico, quanto para alcançar as
necessidades dos pacientes
|
Page generated in 0.0333 seconds