• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 29
  • 2
  • 2
  • 1
  • Tagged with
  • 34
  • 34
  • 22
  • 21
  • 15
  • 14
  • 13
  • 8
  • 8
  • 8
  • 8
  • 8
  • 7
  • 7
  • 7
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
21

Transposició d’un pedicle adipós pericardíac sobre el miocardi: una nova opció terapèutica per a limitar la cicatriu postinfart

Gàlvez Montón, Carolina 26 June 2012 (has links)
Recentment ha estat demostrada l’existència de cèl.lules progenitores en el greix que envolta el cor. Aquesta nova font cel!lular ha esdevingut una bona alternativa per a regenerar el miocardi infartat. Per aquest motiu, és possible que posant en contacte el teixit adipós cardíac en forma de biomembrana amb la zona infartada es pugui limitar l’extensió de l’infart de miocardi. Els objectius de la present tesi són: 1) Generar els perfils genètics de l’evolució de l’IM en el model porcí. 2) Determinar l’existència de cèl.lules mesenquimals al teixit adipós d’origen pericardíac i caracteritzar-les. 3) Avaluar l’efecte de la transposició d’un pedicle adipós pericardíac vascularitzat sobre: a. l’IAM en el model porcí per a valorar els possibles efectes beneficiosos sobre la mida de l’infart i la funció ventricular. b. l’ICM en el model porcí per a valorar els possibles efectes beneficiosos sobre la mida de l’infart i la funció ventricular.
22

Avaliação da viabilidade financeira do banco do sangue de cordão umbilical do Hemocentro de Ribeirão Preto / Evaluation of financial viability of the umbilical cord blood bank of the Hemocentro de Ribeirão Preto

Ana Paula Rocha Diniz Zanelli 02 March 2017 (has links)
Introdução. As células progenitoras hematopoéticas (CPH) têm sido utilizadas no tratamento de algumas doenças malignas hematológicas e de desordens hematopoéticas. Dentre estas células estão as CPHs provenientes de cordão umbilical e placentário (SCUP). Para coleta e armazenamento destas células foram criados os Bancos de Sangue de Cordão Umbilical e Placentário (BSCUP). No Brasil existe a rede BrasilCord e o BSCUP do Hemocentro de Ribeirão Preto é um dos que compõem esta rede. Objetivo. Avaliar a viabilidade financeira de um banco de sangue de cordão umbilical e placentário público comparando os custos de seus procedimentos com os valores ressarcidos definidos pela tabela SUS. Metodologia: Este estudo utilizou a metodologia de Custeio Baseado em Atividades (Activity-Based Costing - ABC), que procura reduzir as distorções provocadas pelo rateio arbitrário dos custos indiretos utilizando direcionadores de custos. Foram avaliados os custos diretos e indiretos da coleta, transporte, processamento, testagem e criopreservação de CPH proveniente de SCUP no primeiro semestre de 2015. Para os custos indiretos foram definidos os direcionadores de custo. Resultados Os resultados mostram que o BSCUP do Hemocentro de Ribeirão Preto foi deficitário no primeiro semestre de 2015. O déficit apurado por unidade foi de R$1.155,69 para o processamento semiautomatizado e R$1.703,78 para o processamento automatizado. O déficit total no período foi de R$ 100.376,50 quando 50 unidades foram processadas utilizando o método semiautomatizado e 25 pelo método automatizado. Conclusão. O valor ressarcido pelo SUS não cobre os gastos do BSCUP do Hemocentro de Ribeirão Preto. Isso pode ser atribuído a várias causas como: sistemática de pagamento pelo SUS apenas pelo produto criopreservado, elevados índices de rejeição das doadoras na maternidade e de descarte das unidades coletadas, embora este último seja menor que o descrito na literatura, e o custo do armazenamento em longo prazo. Os custos do BSCUP são menores que os descritos na literatura e poderiam ser reduzidos com melhorias de processos de gestão e aumento do número de unidades criopreservadas, bem como, por meio de descentralização de coletas para processamento centralizado. / Introduction. Hematopoietic progenitor cells (HPC) are being used in some hematologic malignancies and hematopoietic disorders treatment. Among these cells are the HPCs from umbilical blood cord (UCB). Umbilical cord blood banks were created to collect and store these cells. In Brazil there is a net called Brasilcord and the umbilical cord blood bank (UCBB)of the Hemocentro de Ribeirão Preto belongs to this net. Objective. To evaluate the financial viability of a public umbilical cord blood bank and compare the costs from its procedure with the values reimbursed defined by the SUS table. Methodology.This study used the ActivityBased Costing, which tries to reduce distortions caused by arbitrary apportionment of indirect costs using cost drivers. Direct and indirect costs of collection, transport, processing, testing and cryopreservation of HPCs from umbilical cord blood were evaluated. Cost drivers were defined for indirect costs. Results. The results showed that there was a deficit in the UCBB of the Hemocentro de Ribeirão Preto in the first semester of 2015. The deficit was R$1.155,69 when the unit was processed by the semi-automated method and R$1.703,78 when it was processed by an automated method. The total deficit in the period was R$100.376,50 as 50 units were processed by a semi-automated method and 25 by an automated method. Conclusion. The amount reimbursed by SUS does not cover the UCBB of Hemocentro de Ribeirão Preto expenses. This can be attributed to several causes such as: systematic of reimbursement used by SUS that only cryopreserved units are payed, high percentage of deferral in the maternity and of discard of collected units, although this latter is smaller than that described in the literature and the cost of storage of the units for long periods. The costs of UCBB are lower than that described in the literature and could be reduced with improvements in managing process and increase the number of cryopreserved units as well as decentralization of collections for centralizes processing.
23

Associação entre os níveis citoplasmáticos da enzima aldeído desidrogenase (ALDH) e a capacidade proliferativa \"in vitro\" das células progenitoras hematopoéticas de sangue de cordão umbilical e placentário / Association between the cytoplasmic levels of dehydrogenase aldehyde enzyme (ALDH) and the \"in vitro\" proliferative capacity of hematopoietic stem cells of umbilical cord blood

Paula Renata Machado Passos 22 June 2018 (has links)
A utilização das células progenitoras hematopoéticas (CPH) obtidas do sangue de cordão umbilical e placentário (SCUP) apresenta vários benefícios para o transplante de CPH em comparação às células provenientes de outras fontes. Dentre eles, a maior disponibilidade e a maior imaturidade imunológica das CPH, o que permite certa flexibilidade nos critérios de compatibilidade entre doador e receptor e uma menor taxa de reação do enxerto-versus-hospedeiro. A legislação brasileira e órgãos internacionais exigem a realização de vários testes para garantir a qualidade do produto hemoterápico contendo CPH a ser transplantado. O objetivo deste estudo foi confirmar que o teste para quantificação de CPH com elevada atividade da enzima ALDH1(ALDHbr) pode ser considerado um teste de adequado ou seja, é capaz de predizer quais produtos tem melhor capacidade de repopular a medula óssea do recipiente após o transplante. Para isso, foram utilizadas 40 unidades de SCUP coletadas e processadas pelo Banco de Sangue de Cordão Umbilical e Placentário do Cetebio / Fundação Hemominas. As unidades foram processadas por método automatizado e amostras do creme leucocitário (buffy coat) foram coletadas para a realização da quantificação de células ALDHbr, quantificação de células CD34+, ensaio clonogênico (CFU), hemograma e cálculo do total de células nucleadas (TCN). A citometria de fluxo foi utilizada para a quantificação das CPH ALDHbr e CD34+ e das subpopulações CD45dim e CD38+. Outras informações como idade materna, idade gestacional e sexo do recém-nascido também foram coletadas para descrição das unidades. Para verificar a viabilidade da utilização do teste de ALDH pelos BSCUP foi realizado o levantamento do seu custo. A capacidade funcional das CPH em proliferar e se diferenciar em tecido hematopoético foi avaliada por meio do ensaio clonogênico. Detectou-se correlação entre a quantidade de células ALDHbr e o número de colônias no ensaio clonogênico (p<0,001), entre o número de células ALDHbr e de células CD34+ (p=0,001) e entre o número de colônias no ensaio clonogênico e o número de células CD34+ (p<0,001). A imunofenotipagem mostrou que 46,25% das células ALDHbr eram CD45dimCD38+CD34+. Os dados sugerem que a quantificação de células ALDHbr em unidades de SCUP pode ser considerada teste adequado, de baixo custo, de execução simples, rápida e menos dependente do operador em relação ao ensaio clonogênico. / The use of the umbilical cord blood cells presents numberless benefits when compared to the cells from different sources. Among them, the ease of availability, the bigger immunological immaturity, which allows some flexibility in the compatibility between donor and receptor and less induction of reaction of graft-versus-host. The Brazilian legislation and international organizations demand the practice of various tests to guarantee the quality of the product to be transplanted. The aim of this research was to confirm that the test used to quantify ALDHbr cells can be considered a power test, meaning that it tests the ability to repopulate the bone marrow after transplant. For this study, it has been used 40 units of SCUP collected and processed by the Cetebio Umbilical Cord Blood Bank - Fundação Hemominas. The units were processed by the automatized method and the samples of the final product (buffy coat) were collected for the quantification of ALDHbr cells, quantification of CD34+ cells, clonogenic essay (CFU), hemogram and the total number of nucleated cells (TNC). It was used the flow cytometry to perform ALDH and CD34+ tests. Besides that, it was also performed the association of antibodies anti-CD34, anti-CD45 and anti-CD38 for the immunophenotyping of the units. Other information such as maternal age, fertilization age and the newborn gender were also collected for description of the units. In order to verify the viability of the use of the ALDH test by BSCUP its costs were calculated, as well as of the clonogenic essay. The results showed a significant correlation between ALDHbr cells and the clonogenic essay (p<0.001), between ALDHbr and CD34+ cells (p=0,001) and between the clonogenic essay and the quantification of CD34+ cells (p<0,001). The immunophenotyping revealed that 46,25% of ALDHbr cells were CD45dimCD38+CD34+. The data indicated that the quantification of ALDHbr cells in the SCUP units can be considered a powerful and low cost procedure, of easier and quicker execution and less operator dependent.
24

Apoptose e prejuízo na capacidade de reparo endotelial induzidos por fluxo sanguíneo retrógrado na hipertensão

Rocha, Helena Naly Miguens 05 June 2017 (has links)
Submitted by Biblioteca do Instituto Biomédico BIB (uffbib@gmail.com) on 2017-06-05T19:47:11Z No. of bitstreams: 1 Helena Naly Miguens Rocha.pdf: 1130470 bytes, checksum: 43146823dc28af52b34aa41dd863ff95 (MD5) / Made available in DSpace on 2017-06-05T19:47:11Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Helena Naly Miguens Rocha.pdf: 1130470 bytes, checksum: 43146823dc28af52b34aa41dd863ff95 (MD5) / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / Mecanismos de ativação e reparo endoteliais em resposta ao fluxo sanguíneo retrógrado (FSR) exacerbado ainda não foram completamente elucidados, nem em condições fisiológicas, nem na hipertensão arterial sistêmica (HAS). O objetivo deste estudo foi determinar os efeitos do FSR exacerbado sobre biomarcadores endoteliaisem indivíduos saudáveis e com HAS. Oito homens saudáveis (grupo CT; 36±3) e oito pacientes com HAS(grupo HAS;39±5) foram submetidos a manobra de indução de FSR em um dos braços, através da insuflação de dois manguitos, um no antebraço a 75mmHg e outro manguito próximo ao ombro a 40 mmHg, por 30 minutos. A avaliação do fluxo sanguíneo (ultrassom vascular) e a coleta de sangue foram realizadas no momento basal e no 30º minuto de manobra em ambos os braços (contralateral e ipsilateral). Ativação endotelial, micropartículas endoteliais (MPE) e células progenitoras endoteliais (CPE) foram mensuradas por citometria de fluxo. Nitrito foi mensurado por NOA Sievers. Em condições basais, fluxo sanguíneo médio, condutância vascular, taxa de cisalhamento média (p<0,01) e MPE (p=0,03) foram maiores no grupo HAS quando comparado ao grupo CT. Níveis basais de CPE estavam reduzidos no grupo HAS, permanecendo assim durante a manobra (p<0,01). Ambos os grupos apresentaram redução no fluxo sanguíneo médio e na condutância vascular (p≤0,01), bem como aumento na taxa de cisalhamento retrógrado (p<0,01) e no índice de cisalhamento oscilatório (p<0,01) durante a manobra. Somente o grupo HAS aumentou o número de MPE (p=0,02) e a ativação endotelial (p=0,04) durante a manobra. A razão MPE/CPE foi maior em ambos os momentos no grupo HAS (p<0,02). A resposta dos níveis séricos de nitrito a manobra foi menor no grupo HAS (p=0,03). Conclui-se que pacientes com HAS apresentam um quadro subclínico de disfunção endotelial com comprometimento no reparo vascular, o que foi agravado pela indução de FSR. / Endothelial activation and repair mechanism in response to increased retrograde blood flow (RBF) have not beenfully elucidated, neither in physiological conditions nor in hypertension. We aimed to determinethe effects of increased RBF on endothelial biomarkers in healthy individuals and hypertensive patients. Eight healthy subjects (CT group; 36±3) and eight hypertensive men (HT group; 39±5) underwent a maneuver to increase RBF, using two pneumatic cuffs: one in the forearm, inflated to 75 mmHg and one near the shoulder, inflated to 40 mmHg, for 30 minutes.Blood flow measures (ultrasound doppler) and blood samples were obtained at baseline and during the last minute of the maneuver from both arms (ipsilateral and contralateral). Endothelial activation, endothelial microparticle (EMP) and endothelial progenitor cell (EPC) were measured by flow cytometry. Nitrite was measured through NOA Sievers.At baseline, mean blood flow, vascular conductance, mean shear rate (p<0.01) and EMP (p=0.03) were higher in HT group than CT group. Baseline EPCs levels were reduced in HT group, which was sustained during the maneuver (p<0.01). Both groups presented decreased mean blood flow and vascular conductance (p<0.01), along with increased retrograde shear rateand oscillatory shear index (p<0.01), during the maneuver. Only the HT group showed increased EMP (p=0.02) and endothelial activation levels (p=0.04). EMP/EPC was higher in HT group in both moments (p<0.02).Nitrite levels in response to the maneuver were lower in HT group (p=0.03).Hypertensive patients present a subclinical endothelial dysfunction along with impaired endothelial repair, which was worsened by the RBF induction.
25

Efeito do treinamento físico aeróbio sobre as células progenitoras endoteliais derivadas da medula óssea em ratos espontaneamente hipertensos / EFFECT OF AEROBIC EXERCISE TRAINING ON THE ENDOTHELIAL PROGENITOR CELLS DERIVED FROM BONE MARROW OF SPONTANEOUSLY HIPERTENSIVE RATS

Tiago Fernandes 13 January 2011 (has links)
O treinamento físico aeróbio (TF) tem sido utilizado como um importante tratamento não farmacológico da hipertensão arterial (HA), uma vez que ele corrige a rarefação microvascular e reduz a pressão arterial; entretanto, os mecanismos envolvidos são pouco conhecidos. Investigamos se o número e a capacidade funcional das células progenitoras endoteliais (CPE) derivadas da medula óssea, sabidamente diminuídas na HA, melhoram pós TF, potencialmente contribuindo para a neovascularização e regressão da doença. O efeito do TF sobre a pressão arterial, freqüência cardíaca, tolerância ao esforço, consumo de oxigênio (VO2), morfologia e bioquímica da musculatura esquelética foram estudados em ratos espontaneamente hipertensos (SHR, n=28) e Wistar Kyoto (WKY, n=28) com 12 semanas de vida e divididos em 4 grupos: SHR, SHR treinado (SHR-T), WKY e WKY Treinado (WKY-T). O TF promoveu redução da pressão arterial em SHR e bradicardia de repouso acompanhado por um aumento da atividade da citrato sintase muscular, tolerância ao esforço e VO2 nos grupos de animais treinados. Concomitantemente, o TF corrigiu a alteração na distribuição dos tipos de fibra muscular e a rarefação capilar em SHR, mediado em grande parte por um aumento nos níveis protéicos periféricos de VEGF, VEGFR2, eNOS e a desativação das vias de apoptose. O número de CPE (CD34+/Flk1+) no sangue periférico (SP) analisadas por FACS foram aumentadas 115% no grupo WKY-T em comparação ao grupo controle. Em contraste, o grupo SHR reduziu 39% o número de CPE, entretanto o TF normalizou os níveis no grupo SHR-T. Resultado similar foi encontrado na quantificação das CPE na medula óssea (MO) avaliadas por células duplamente positivas para Di-acLDL e Lectina-FITC. A senescência das CPE na MO foi aumentada 126% no grupo SHR vs. WKY, e o TF foi eficiente em reduzir 72% este processo no grupo SHR-T. Além disso, os ensaios funcionais avaliados pelo número de unidades formadoras de colônia mostraram um aumento de 40% na MO e 70% no SP de WKY-T vs. WKY. Em contraste, a HA reduziu 35% na MO e 45% no SP este número de colônias vs. WKY, porém o TF corrigiu esta disfunção das CPE na HA. De fato, o TF recuperou a falha na formação de tubos como capilares sobre matrigel na HA. Os resultados demonstram que o remodelamento vascular acompanhado pela redução da pressão arterial induzido pelo TF na HA ocorreram em sinergia com a recuperação do número e das propriedades funcionais das CPE da MO e SP, bem como de seus fatores mobilizadores e angiogênicos. Estes resultados sugerem que o TF pode participar do reparo vascular por meio da ação das CPE, promovendo a revascularização periférica. Assim, há perspectiva do potencial terapêutico das CPE no tratamento da HA pós TF. / Aerobic exercise training (ET) has been established as an important non-pharmacological treatment for hypertension, since it counteracts microvascular rarefaction and decreased blood pressure; however, underlying mechanisms remain to be further determined. We investigated for the first time if the endothelial progenitor cells (EPC) number and the functional capacity, impaired in hypertension; are improved after ET potentially contributing to neovascularization and disease regression. The effect of ET on blood pressure, heart rate, exercise tolerance, peak VO2 and skeletal muscle morphology and biochemistry was studied in twelve-week old male Spontaneously Hypertensive Rats (SHR, n=28) and Wistar Kyoto (WKY, n=28) assigned into 4 groups: SHR, trained SHR (SHR-T), WKY and trained WKY (WKY-T). The ET promoted a decrease in blood pressure in SHR and resting bradycardia, an increase in exercise tolerance, peak VO2 and citrate synthase activity in trained groups. In parallel, the ET repaired the skeletal muscle fiber type shift and capillary rarefaction in SHR, at least partly, by enhancing protein levels of VEGF, VEGFR-2, eNOS and deactivated apoptosis pathway. Numbers of EPC (CD34+/Flk1+) in the peripheral blood (PB) quantified by FACS analysis were enhanced 115% in WKY-T of control levels. In contrast, the SHR group decreased 39%, but ET normalized in the SHR-T. Similar results were found in the EPC quantification of the bone marrow (BM) by double positive cells to Di-acLDL and Lectin-FITC. BM-EPC senescence was increased 126% in SHR and this process was reduced 72% by ET. Moreover, EPC functional assay by colony-forming units showed an increase of 40% to BM and 70% to PB in WKY-T of control levels. In contrast, the SHR group reduced 35% to BM and 45% to PB; however the ET repaired EPC dysfunction in hypertension. In fact, the ET corrected failure in the capillary-like tube formation on matrigel. The present findings reveal that the vascular remodeling accompanied by reduction of blood pressure induced by ET occurs in synergy with the restoration of the BM and PB- EPC number and functional properties, as well as of their mobilizing and angiogenic factors. These results suggest that the ET can participate in the vascular repair by means of the EPC, promoting the peripheral revascularization in hypertension. In this way, there is perspective of therapeutic potential of the EPC in treatment of hypertension after ET.
26

Transcriptional Insights for Spinal Cord Injury and Neural Precursor Cell Therapy: Toward a Novel Optogenetics-Based Treatment for cAMP Neuronal Induction

Martínez Rojas, Beatriz 08 March 2024 (has links)
[ES] La lesión medular traumática (LM) se refiere a una condición neurológica en la que un insulto mecánico interrumpe la adecuada comunicación de impulsos nerviosos a través del sistema nervioso central (SNC), resultando en la pérdida de función locomotora por debajo del área lesionada. Lamentablemente, en la actualidad aún no existe cura efectiva para restaurar la funcionalidad después de una LM. La búsqueda de un tratamiento eficiente sigue siendo un gran desafío debido a nuestra aún incompleta comprensión de la multitud de procesos biológicos desencadenados por la lesión. La terapia celular destaca como la aproximación más recurrente para el tratamiento de la LM. En las últimas décadas, se han explorado varias estrategias celulares, siendo una de las más prometedoras el trasplante de células progenitoras neurales (CPN). Muchos estudios preclínicos demostrado el potencial del trasplante de CPN para proporcionar una recuperación motora en modelos animales, sin embargo, las mejoras funcionales en ensayos clinicos humanos son limitadas. Por lo tanto, aún se deben realizar esfuerzos para descubrir la cascada precisa de procesos moleculares a lo largo de la fisiopatología de LM, así como el mecanismo subyacente de los CPN. En ese contexto, el Capítulo 1 del presente trabajo tuvo como objetivo proporcionar una caracterización de los cambios en el perfil transcripcional medular a lo largo de las diferentes etapas temporales de una lesión severa contusiva. Además, hemos descrito el impacto transcripcional del trasplante de CPN en ratas lesionadas. Hemos demostrado que mientras la LM conllevó una fuerte desregulación de varios componentes de señalización de AMPc (entre ellos EPAC2), el trasplante de CPN pudo restaurar estas alteraciones transcripcionales. Para explorar el papel de EPAC2 en el mecanismo terapéutico mediado por CPN, realizamos un experimento de inhibición sostenida de EPAC2 mediante la administración de ESI-05. En comparación con los animales solo trasplantados, los animales CPN +ESI-05 mostraron un aumento en el área de cicatriz, una exacerbación de la polarización de la microglía hacia un perfil inflamatorio y una ampliación de la brecha de neuronas preservadas a lo largo de la lesión, sugiriendo que el trnasplante de CPN en el contexto de LM implican un mecanismo dependiente de EPAC2, reduciendo la neuroinflamación y proporcionando un entorno neuro-permisivo. El Capítulo 2 explora el potencial del AMPc para la regeneración de la LM. Hemos diseñado una estrategia innovadora para inducir AMPc en las neuronas corticoespinales a través de la activación optogenética de un adenilato ciclasa foto-inducible (bPAC). La estimulación optogenética en ratas con una hemisección dorsal torácica promovió una recuperación locomotora en comparación con el grupo control. Además, la estimulación de bPAC aumentó el número de neuronas marcadas retrógradamente desde el segmento lumbar tanto en la corteza motora como en la formación rafe-reticular, pero no en el núcleo rojo.La inmunotinción del tracto rafespinal mostró que la estimulación de bPAC aumenta el ratio de axones serotonérgicos caudales a la lesión correlacionando con una mejora funcional. Por último, la depleción del sistema serotoninérgico mediante la administración de 5,7-Dihydroxytryptamina suprimió la abolió la mejora mediada por bPAC, confirmando la implicación de la vía serotoninérgica en la recuperación de los animales estimulados. En resumen, se han proporcionado nuevos conocimientos sobre los cambios transcripcionales que ocurren a lo largo de la progresión de la LM y tras el trasplante de CPN, con énfasis en la señalización de AMPc. La manipulación optogenética de AMPc en las neuronas corticoespinales después de la LM ha demostrado ser efectiva para la recuperación funcional y permitido descubrir una ruta cortical alternativa a través del tracto descendente serotoninérgico / [CA] Lesió medul·lar traumàtica (LM) es una condició neurològica en la qual un traumatisme interromp la comunicació adequada dels impulsos a través del sistema nerviós central (SNC), amb el resultat de la pèrdua de la funció locomotora per baix de la zona lesionada. Lamentablement, en l'actualitat encara no hi ha una cura efectiva per a restaurar completament la funcionalitat de la medul·la espinal després de la lesió. La recerca d'un tractament eficient per a la LM roman un repte complex a causa de la nostra comprensió encara incompleta de la gran quantitat de processos biològics desencadenats per la lesió primària. La teràpia cel·lular destaca com l'aproximació més recurrent per al tractament de la LM. En les dècades passades, s'ha explorat diverses estratègies basades en cèl·lules i una de les més prometedores és el trasplantament de cèl·lules progenitores neurals (CPN). Molts estudis preclínics han demostrat el potencial del trasplantament de CPN per proporcionar una recuperació motora en models animals, no obstant això, les millores funcionals en pacients humans tractats són limitades. Per tant, encara s'han de fer esforços per a descobrir la cascada precisa de processos moleculars al llarg de la fisiopatologia de la LM, així com el mecanisme subjacent dels CPN. El Capítol 1 del present treball va tindre com a objectiu proporcionar una caracterització dels canvis en el perfil transcripcional espinal al la llarga de les diferents etapes temporals de una lesió contusiva. A més, s'ha descrit l'impacte transcripcional del trasplantament d'CPN en animals lesionats. S'ha demostrat que mentre la LM va causar una forta desregulació de diversos components de senyalització de AMPc (sent EPAC2 el gen més regulat a la baixa), el transplantament de CPN van ser capaç de restaurar les alteracions derivades de la LM. Per a explorar el paper d'EPAC2 en el mecanisme terapèutic mediat per CPN, es va realitzar un experiment de inhibició sostinguda d'EPAC2 degut a l'administració d'ESI en animals lesionats. En comparació amb els animals només trasplantats, els animals CPN+ESI-05 van mostrar un augment de l'àrea de cicatriu, una exacerbació de la polarització de les micròglies cap a un perfil inflamatori i una ampliació de la bretxa de neurones preservades a través de la lesió.Aquests resultats suggereixen que el trasplantament de CPN en el context de la LM involucren un mecanisme depenent d'EPAC2, reduint la neuroinflamació i proporcionant un entorn més neuropermissiu. El Capítol 2 va tindre com objectiu explotar el potencial de regeneració de AMPc dissenyant una nova estratègia per a les induccions artificials de AMPc en les neurones corticoespinals mitjançant l'activació optogenètica d'una adenilat ciclasa fotoinduïble (bPAC). L'estimulació diària de AMPc en rates que pateixen una hemisècció dorsal toràcica va promoure una recuperació en comparació amb els control. L'estimulació de bPAC va augmentar el nombre de neurones marcades retrògradament des del segment lumbar, tant a l'escorça motora com a la formació rafe-reticular, però no al nucli roig. A més, la immunotinció del tracte rafespinal va mostrar que l'estimulació de bPAC va augmentar la ràtio d'axons serotoninèrgic cabals a la lesió, cosa que es va correlacionar significativament amb una millora dels paràmetres funcionals. Finalment, la depleció del sistema serotoninèrgic mitjançant l'administració de 5,7-Dihydroxytryptamina va abolir la millora mediada per bPAC, confirmant la implicació de la via serotoninèrgica en la recuperació. En resum, la investigació ha proporcionat coneixements sobre els canvis transcripcionals que tenen lloc a la llarga de la progressió de la LM i després del trasplantament de CPN, amb un èmfasi especial en la senyalització d'AMPc. La manipulació optogenètica d'AMPc a les neurones corticoespinals després de la LM ha demostrat ser efectiva per a la recuperació funcional i ha permès descobrir una ruta cortical alternativa a través del tracte descendent serotoninèrg / [EN] Traumatic spinal cord injury (SCI) refers to a neurological condition in which a mechanic insult disrupts the proper communication of the impulses through the central nervous system (CNS), resulting on the loss of locomotor function below the injured area. Unfortunately, nowadays there is still no effective cure to completely restore the functionality of the spinal cord after the injury. Cell therapy is the most recurring approach for SCI treatment. In the past decades several cell-based strategies have been explored, being one of the most promising the transplantation of neural progenitor cells (NPCs). Many pre-clinical studies evidenced the potential of the NPCs transplantation to provide a substantial motor recovery in animal models, yet functional improvements in clinical trials have been limited. Therefore, efforts still need to be made in disclosing the precise cascade of molecular processes along SCI pathophysiology as well as the NPCs underlying mechanism. In that context, Chapter 1 of the present work aimed to provide a comprehensive characterization of the spinal transcriptional changes along the different temporal stages of rats suffering a severe contusive injury. Additionally, we have described the transcriptional impact of acute and subacute NPCs transplantation in injured animals. Interestingly we have shown that while SCI caused a strong dysregulation of several cAMP-signaling components (being EPAC2 the most downregulated gene), NPCs was able to restore SCI-derived alterations over this pathway with EPAC2 significant upregulation. In order to further explore EPAC2 role in NPCs-mediated therapeutical mechanism we performed a loss-of-function experiment by sustained EPAC2 inhibition via ESI-05 administration along with NPCs transplantation after SCI. Compared with only transplanted animals, NPCs+ESI-05 animals showed increased scar area, exacerbated microglia polarization into an inflammatory profile and widened gaps of preserved neurons across the lesion. Overall, these results suggest that NPC therapeutic mechanisms in the context of SCI involve an EPAC2-dependent mechanism, reducing neuroinflammation and providing a neuro-permissive environment. Chapter 2 aimed to further explore cAMP potential for SCI regeneration. We designed a novel strategy for artificial cAMP inductions in corticospinal neurons via optogenetic activation of a photoinducible adenylyl cyclase (bPAC). Daily optogenetic cAMP stimulation in rats suffering a thoracic dorsal hemisection, which completely disrupt the dorsal aspect of the corticospinal tract (CST), promoted and early and sustained locomotor recovery compared to non-treated control animals. We have shown that bPAC stimulation increased the number of retrograde traced neurons from the lumbar segment both in the motor cortex and the raphe-reticular formation, but not in the red nuclei. Moreover, immunolabelling of the raphespinal tract by 5-HT showed that bPAC stimulation increased the ratio of descending serotoninergic axons caudal to the injury which significantly correlated with improved functional parameters. Our results from corticobulbar projection study, WGA trans-synaptic tracing, and P-CREB analysis suggest that bPAC modulation of cortico-serotonergic pathway might occurs at the brainstem level. Lastly, the serotonergic system depletion by 5,7-Dihydroxytryptamine administration suppressed bPAC-mediated recovery, confirming the implication of the serotonergic tract in the recovery of stimulated animals. In summary, our research has provided new insights into the transcriptional changes that occur along SCI progression and after NPCs transplantation with a special emphasis on cAMP signaling. Optogenetic cAMP manipulation in corticospinal neurons after SCI has proven to be effective for functional recovery and allowed to unveil a cortical rerouting pathway through the serotonergic descending tract. / This research was funded by FEDER/Ministerio de Ciencia e Innovación – Agencia Estatal de Investigación [RTI2018-095872-BC21/ERDF]. Part of the equipment employed in this work was funded by Generalitat Valenciana and cofinanced with ERDF funds (OP ERDF of Comunitat Valenciana 2014– 2020) and the UE; Fondo Europeo de Desarrollo Regional (FEDER) incluido en el Programa Operativo FEDER de la Comunidad Valenciana 2014-2020. B. MartinezRojas was supported by a grant from the Conselleria de Educación, Investigación, Cultura y Deporte de la Generalitat Valenciana and the European Social Fundation ACIF/2019/120. / Martínez Rojas, B. (2024). Transcriptional Insights for Spinal Cord Injury and Neural Precursor Cell Therapy: Toward a Novel Optogenetics-Based Treatment for cAMP Neuronal Induction [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/202972
27

Expansão ex vivo das células-tronco hematopoiéticas do sangue do cordão umbilical: análise comparativa da proliferação celular em cocultura de células-troco mesenquimais provenientes do endotélio vascular do cordão umbilical e do tecido adiposo / Cord blood hematopoietic stem cells ex vivo expansion: comparative analysis of cell proliferation promoted by adipose tissue and umbilical cord endothelium mesenchymal stem cells in coculture system

Forte, Andresa 10 December 2014 (has links)
INTRODUÇÃO: As células-tronco hematopoiéticas (CTH) do sangue do cordão umbilical (SCU) têm sido utilizadas com sucesso para o tratamento de doenças malignas e não malignas. No entanto, algumas unidades de SCU podem apresentar baixa quantidade de células nucleadas totais (CNT). Algumas abordagens têm sido sugeridas para evitar problemas em relação à baixa concentração de CTH no transplante, como a administração de duas unidades de SCU para o paciente e a expansão ex vivo de CTH. OBJETIVO: Avaliar as taxas de proliferação celular na expansão ex vivo do SCU em sistema de cocultura com células-tronco mesenquimais (CTM) obtidos a partir de diferentes fontes com alta e baixa confluência e adicionando-se ou não coquetel de citocinas no meio de cultura. MÉTODOS: Este estudo foi aprovado pelo Comitê de Ética de Pesquisa (CAPPesq) do Hospital das Clínicas da Faculdade de Medicina da USP. A coleta do SCU (n =10) foi realizada após o nascimento do bebê e expulsão da placenta. O processamento foi realizado utilizando o método de redução de volume, o qual consiste em depleção de eritrócitos. As amostras de CTM provenientes do endotélio vascular do cordão umbilical foram obtidas de doadores diferentes (n=3) e o tecido adiposo (n=3) do inventário do LIM-31. A expansão das CNT e das células com expressão de marcadores CD133+/CD34+ foram observados depois de sete dias de cultura. Além disso, o ensaio para análise de unidades de formadoras de colônias (UFC) foi realizado em todas as amostras antes e depois da expansão do SCU. Para a expansão em sistema de cocultura foi separado dois grupos para ambas as fontes de CTM (Grupo I - cocultura com adição de coquetel de citocinas vs. Grupo II - cocultura sem citocinas). RESULTADOS: Após sete dias, no grupo I com cocultura confluente, a taxa de proliferação de CNT foi duas vezes maior ao comparar com cocultura subconfluente (35 vs. 16 vezes). No mesmo grupo também foi possível evidenciar elevada taxa de proliferação de células CD133+/CD34+. O índice de proliferação das UFC no grupo I aumentou até oito vezes. A cocultura subconfluente tanto do endotélio vascular do cordão umbilical como do tecido adiposo apresentou menor rendimento em comparação as CTM confluentes. A expansão das células na presença de citocinas apresentou maior proliferação celular ao comparar às coculturas sem adição de citocinas. CONCLUSÃO: Este estudo mostrou que para alto rendimento de células do SCU, o sistema de cocultura requer adição de coquetel de citocinas e CTM confluente independentemente da fonte utilizada / INTRODUCTION: Umbilical cord blood (UCB) hematopoietic stem cells have been successfully used for the treatment of both malignant and non-malignant diseases. Nevertheless, some UCB units could have low total nucleated cells (TNC) dose. Several approaches have been suggested to avoid inadequacy problems of hematopoietic stem cells (HSC) number for transplantation, such as administration of two UCB units to the patient and HSC ex vivo expansion. OBJECTIVE: Evaluate UCB ex vivo expansion proliferative rates in a high and low mesenchymal stem cells (MSC) confluence feeder layer obtained from different MSC sources and by adding or not cytokines cocktail into the medium. METHODS: This study was approved by the Research Ethic Committee (CAPPESQ) of Hospital das Clínicas da Faculdade de Medicina da USP. The collection of UCB (n=10) was made after delivery of the infant and the expulsion of placenta. Processing was performed using volume reduction method which consists in red blood depletion. MSC samples from umbilical cord endothelium were obtained from three different donors and adipose tissue (n=3) obtained from LIM31\'s pattern inventory. The total nucleated cell (TNC), expression of hematopoietic surface markers such as CD133+/CD34+ were observed after seven days of culture. Beyond that, colony forming unit assay (CFU) was performed before and after UCB expansion. The expansion by coculture method was observed in two groups (Group I - coculture with cytokines cocktail added vs. Group II- coculture without cytokines cocktail) for both MSCs sources. RESULTS: After seven days, analysis of confluent coculture showed that TNC proliferation rate ware almost 2 times higher than in subconfluent coculture (35 vs. 16-fold) in Group I and also revealed higher proliferative rate in CD133+/CD34+ cells considering. CFU showed similar increase after seven days of culture in comparison of day 0 (up to 8-fold). Subconfluent coculture for both umbilical cord endothelium and adipose tissue showed lower yield compared with those with high MSC confluence. The expansion in the presence of cytokines showed higher cell proliferation compared to the cocultures without addition of cytokines. CONCLUSION: This study showed that coculture system may require the addition of cytokines cocktail in the media and confluent MSC regardless of source for high yield of UCB cells
28

Self-assembling peptide scaffolds as extracellular matrix analogs and their application in tissue engineering and regenerative biology

Genové Corominas, Elsa 26 October 2007 (has links)
En aquesta Tesi, un nou biomaterial de disseny composat per seqüències peptídiques repetitives i amfifíliques, que per autoensamblatge forma xarxes de nanofibres (i hidrogels), AcN-RADARADARADARADA-CONH2, s´ha utilitzat com a anàleg de la matriu extracel·lular per al manteniment, proliferació i diferenciació cel·lular. Aquest pèptid s'ha funcionalititzat amb motius biològicament actius procedents de proteïnes de la matriu extracel·lular incloent laminina-1 i colàgen IV. El scaffold peptídic autoensamblant RAD16-I i els seus derivats biològicament actius s´han caracteritzat i provat utilitzant diferents sistemes cel·lulars com pot ser les cèl·lules d'aorta humanes (HAEC), hepatocits madurs i la línea progenitora de fetge (Lig-8). La proteòlisi d'aquest pèptid s'ha avaluat utilitzant tripsina com a enzim proteolític, i els fragments resultants s'han analitzat per MALDI-TOF i AFM. Així mateix, la segona generació de biomaterials basats en el RAD16-I s'ha provat tant amb HAEC com amb hepatocits madurs. Amb aquests sistemes hem demostrat que el desenvolupament d'una matriu biomiètica reforça, a la vegada que manté, les funcions específiques de cada teixit. En particular, els resultats obtinguts en diferenciació, proliferació i manteniment de la funció cel·lular utilitzant pèptids sintètics autoensamblants són comparables amb els resultats que s'obtenen utilitzant matrius biològiques (Colàgen I i Matrigel). Això indica que els nostres anàlegs de la matriu extracel·lular poden substituir als materials naturals, i suggereix l'ús d'aquests materials intel·ligents amb capacitat instructiva en aplicacions terapèutiques. Així mateix s'ha provat que l'ús d'aquests pèptids auto-ensamblants és eficient en la construcció d'un nínxol de cèl·lules mare. Hem sigut capaços de controlar la cinètica cel·lular (de simètrica a assimètrica) induint diferenciació funcional, a la vegada que es mantenia una petita proporció de cèl·lules no diferenciades. Aquests resultats indiquen clarament que hem sigue capaços d'obtenir un nínxol on cèl·lules primitives (Lig-8) es diferencien adquirint funcions d'hepatocits madurs. Hem desenvolupat una plataforma de biomaterials que es podrien utilitzar per la funcionalització amb innumerables biomolècules amb capacitat d'induir processos biològics com la diferenciació, proliferació i funció metabòlica. Aquests biomaterials, preveiem que tindran un gran impacte a l'àrea terapèutica i biología regenerativa. / En esta Tesis, un nuevo biomaterial de diseño compuesto por secuencias peptídicas repetitivas y amfifílicas que por autoensamblaje forma redes de nanofibras (e hidrogeles), AcN-RADARADARADARADA-CONH2 (RAD16-I), se ha utilizado como análogo de la matriz extracelular para el mantenimiento, proliferación y diferenciación celular. Este péptido se ha funcionalizado con motivos biológicamente activos procedentes de proteínas de la matriz extracelular incluyendo laminina-1 y colágeno IV. El scaffold peptídico autoensamblante RAD16-I y sus derivados biológicamente activos se han caracterizado y probado utilizando diferentes sistemas celulares como puede ser células endoteliales de aorta humanas (HAEC), hepatocitos maduros y la línea progenitora de hígado Lig-8. La proteólisis de este péptido se ha evaluado utilizando tripsina como enzima proteolítico, y los fragmentos resultantes se han analizado por MALDI-TOF y AFM. Asimismo, la segunda generación de biomateriales basados en el RAD16-I se ha probado tanto con HAEC como hepatocitos maduros. Con estos sistemas hemos demostrado que el desarrollo de una matriz biomimética refuerza a la vez que mantiene las funciones específicas de cada tejido. En particular, los resultados obtenidos en diferenciación, proliferación y mantenimiento de la función celular utilizando los péptidos sintéticos auto-ensamblantes son comparables con los resultados que se obtienen usando matrices biológicas (Colágeno I y Matrigel). Esto indica que nuestros análogos de la matriz extracelular pueden reemplazar a los materiales naturales, y sugiere el uso de estos materiales inteligentes con capacidad instructiva en aplicaciones terapéuticas. Asimismo, se ha probado que el uso de estos péptidos auto-ensamblantes es eficiente en la construcción de un nicho de células madre. Hemos sido capaces de controlar la cinética celular (de simétrica a asimétrica) induciendo diferenciación funcional, a la vez que se mantenía una pequeña proporción de células no diferenciadas. Estos resultados indican claramente que hemos sido capaces de obtener un nicho donde células primitivas (Lig-8) se diferencian adquiriendo funciones de hepatocitos maduros. Hemos desarrollado una plataforma de biomateriales que se podrían utilizar para la funcionalización con innumerables biomoléculas con capacidad de inducir procesos biológicos como la diferenciación, proliferación y función metabólica. Estos biomateriales preveemos que tendrán un gran impacto en el área terapéutica y biología regenerativa. / In this Thesis, a new designed biomaterial made out of short repetitive amphiphilic peptide sequence AcN-RADARADARADARADA-CONH2 (RAD16-I) that self-assembles forming nanofiber networks (hydrogel scaffold) has been used as synthetic extracellular matrix analog for cell maintenance, proliferation and differentiation. This peptide has been functionalized with biological active motifs from extracellular matrix proteins including laminin-1 and collagen IV. The prototypic self-assembling peptide scaffold RAD16-I and its biologically active derivatives have been characterized and tested using several cellular systems such as human aortic endothelial cells (HAEC), mature hepatocytes and a putative liver progenitor cell line, Lig-8. The proteolysis of the peptide RAD16-I has been evaluated using trypsin as a proteolytic enzyme and the resulting fragments have been analyzed by MALDI-TOF and AFM. Moreover the second generation of RAD16-I-based biomaterials have been tested using HAEC and mature hepatocytes. With these systems we have shown that the development of a biomimetic matrix enhances as well as maintain tissue-specific functions. In particular, the results obtained in cell differentiation, proliferation and maintenance of cell function using the synthetic self-assembling peptide matrices, are comparable with the results obtained using natural biological matrices counterparts (Collagen-I and Matrigel). This indicates that our extracellular matrix analogs can replace the use of naturally-derived materials and suggests the use of these smart biomaterials with instructive capacity for cells in therapeutics. Moreover, the use of the self-assembling peptide RAD16-I in the recreation of a stem-cell niche proved to be highly efficient. We were able to control stem-cell kinetics (from symmetric to assymetric) inducing functional differentiation while maintaining a small proportion of undifferentiated cells. This striking results clearly indicate that we were able to obtain a stem-cell niche where primitive cells (Lig-8) undergo differentiation acquiring mature hepatic functions. We have developed a biomaterial platform that can be used for functionalization with innumerable biomolecules, with capacity to induce biological processes like differentiation, control of proliferation, metabolic function, etc. These biomaterials will have a strong impact in therapeutics and regenerative biology.
29

Protocolo para avaliação e terapia nutricional no transplante de células hematopoiéticas em pacientes do Hospital das Clínicas de Botucatu / Evaluation and nutritional therapy protocol for patients in hematopoietic stem cell transplantation program in Hospital das Clínicas de Botucatu

Costa, Cesar Martins da 02 May 2018 (has links)
Submitted by Cesar Martins da Costa (cesarmt_costa@hotmail.com) on 2018-08-29T01:13:06Z No. of bitstreams: 1 Repositório 28_08_18(3).pdf: 1899213 bytes, checksum: 4d06edd1c8c52ada7f2c1e6877ca335e (MD5) / Rejected by ROSANGELA APARECIDA LOBO null (rosangelalobo@btu.unesp.br), reason: Solicitamos que realize uma nova submissão seguindo as orientações abaixo: problema 1: Capa No arquivo submetido faltou a capa, item obrigatório de acordo com as normas do seu programa de pós. problema 2: ficha catalográfica No arquivo submetido não consta a ficha catalográfica, item obrigatório para submissão. A ficha deve ser incluída no arquivo PDF logo após a folha de rosto do seu trabalho. Assim que tiver efetuado a correção submeta o arquivo em PDF novamente Agradecemos a compreensão. on 2018-08-31T14:00:19Z (GMT) / Submitted by Cesar Martins da Costa (cesarmt_costa@hotmail.com) on 2018-09-02T20:04:42Z No. of bitstreams: 1 Repositório_02_09.pdf: 1813055 bytes, checksum: 28ed24672d32c464e368529cae5993bc (MD5) / Rejected by Sulamita Selma C Colnago null (sulamita@btu.unesp.br), reason: Solicitamos que realize uma nova submissão seguindo as orientações abaixo: Problema 1: A capa do seu trabalho não está de acordo com as normas do Programa de Pós-Graduação. Assim que efetuar essa(s) correção(ões), submeta o arquivo em PDF novamente. Agradecemos a compreensão. on 2018-09-03T17:01:07Z (GMT) / Submitted by Cesar Martins da Costa (cesarmt_costa@hotmail.com) on 2018-09-04T02:44:43Z No. of bitstreams: 1 Repositório_03_09.pdf: 1792756 bytes, checksum: 66827eabf8f9f93bf0427b25dd02e0e2 (MD5) / Approved for entry into archive by ROSANGELA APARECIDA LOBO null (rosangelalobo@btu.unesp.br) on 2018-09-04T19:18:59Z (GMT) No. of bitstreams: 1 costa_cm_me_bot.pdf: 1792756 bytes, checksum: 66827eabf8f9f93bf0427b25dd02e0e2 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-09-04T19:18:59Z (GMT). No. of bitstreams: 1 costa_cm_me_bot.pdf: 1792756 bytes, checksum: 66827eabf8f9f93bf0427b25dd02e0e2 (MD5) Previous issue date: 2018-05-02 / O Transplante de Células Progenitoras Hematopoiéticas (TCPH) é um método terapêutico utilizado no tratamento de diversas doenças que envolvem o tecido linfo-hematopoiético, doenças autoimunes e condições não-malignas. As evidências apontam que o reconhecimento precoce de pacientes em grupos de risco nutricional no TCPH e a elaboração de um plano terapêutico para tal tem impacto positivo na redução da mortalidade. A monitorização diária das necessidades energéticas, proteicas e de nutrientes é um dos pontos cruciais da terapia, pois o paciente que é incapaz de suprir mais do que 60% das necessidades nutricionais diárias por via oral torna-se candidato a outras modalidades de terapia (enteral ou parenteral), a depender da viabilidade do trato gastrointestinal, das contra-indicações relativas a cada método (plaquetopenia na introdução de sonda nasoenteral, por exemplo) e das complicações associadas aos procedimentos (aumento das taxas de infecção de corrente sanguínea na nutrição parenteral). Se o paciente atingir mais do que 60% das necessidades nutricionais por via oral e mantiver esse aporte por pelo menos 3 dias, o suporte por nutrição enteral ou parenteral pode ser descontinuado. A literatura científica ainda não elucidou todos os questionamentos quanto à melhor abordagem nutricional em pacientes submetidos a TCPH, podendo-se observar grande variação entre as condutas orientadas pelas diretrizes internacionais mais recentes e o que se adota como prática clínica diária, chamando atenção para a necessidade da elaboração de protocolos nutricionais que diminuam essas divergências. Objetivos​: elaboração de um manual de avaliação do risco nutricional e de implementação de terapia nutricional para pacientes que serão submetidos ao Transplante de Células Progenitoras Hematopoiéticas no Hospital das Clínicas de Botucatu, facilitando a tomada de decisões de acordo com as evidências científicas mais recentes e contribuindo para minimizar as divergências de condutas através de um protocolo nutricional hospitalar. Casuística e Métodos​: o manual foi elaborado por meio de uma revisão narrativa da literatura científica, utilizando-se de artigos e diretrizes relevantes contidos nas bases de dados Pubmed, Lilacs e Scielo, assim como de livros textos e de consensos desde o ano 2000 até 2017. Para a busca, os termos utilizados foram “nutrition assessment", "nutrition therapy", "nutrition risk", “undernutrition”, "malnutrition", “obesity”, "chemotherapy", “blood 8 marrow transplantation”, “haematopoietic stem cell transplantation”, “body composition”, “phase angle”. Resultados​: há escassez de estudos específicos relacionados a terapia nutricional e a TCPH. A busca resultou na utilização de 20 trabalhos científicos que embasam a produção desta dissertação. Considerando a estrutura e a dinâmica do Hospital das Clínicas de Botucatu, a padronização de condutas deste Manual levou à elaboração de um protocolo em forma de fluxograma que abrange a avaliação do Risco Nutricional e de aplicação da Terapia Nutricional em pacientes submetidos ao TCPH neste serviço de saúde. Conclusão​: o protocolo de avaliação de Risco e de aplicação de Terapia Nutricional, redigido em forma de fluxograma, facilita a aplicabilidade do conteúdo do Manual para os profissionais que dele se utilizarão, simplifica a classificação dos grupos de risco nutricional, disponibiliza elaboração rápida de condutas e evita divergências de prescrição quanto à melhor Terapia Nutricional em pacientes submetidos ao TCPH. / Hematopoietic Stem Cell Transplantation (HSCT) is a therapeutic method used for treatment of various diseases involving lymphohematopoietic tissue, autoimmune diseases and non-malignant conditions. Evidence indicates that the early recognition of nutritional risk in HSCT patients and the elaboration of a therapeutic plan for them has a positive impact in reducing mortality. Monitoring daily needs of energy, protein and nutrient is one of the crucial points of therapy, because individuals who are unable to supply more than 60% of the daily nutritional needs orally become candidates for other modalities of therapy (enteral or parenteral), depending on the viability of the gastrointestinal tract, contraindications for each method (thrombocytopenia in the introduction of nasoenteral probe, for example) and complications associated with procedures (increased bloodstream infection rates in parenteral nutrition) . If the patient reaches more than 60% of nutritional needs orally and maintains this intake for at least 3 days, enteral or parenteral nutrition support may be discontinued. The scientific literature has not yet elucidated all the questions regarding the best nutritional approach in patients undergoing HSCT and a great variation between the conducts guided by the most recent international guidelines and what is adopted as daily clinical practice can be observed, drawing attention to the need for nutritional protocols that could reduce these divergences. Objectives​: elaboration of a manual of nutritional therapy and nutritional risk assessment for patients in the Hematopoietic Progenitor Cell Transplantation program at the Hospital das Clínicas de Botucatu, facilitating decision-making according to the latest scientific evidence and contributing to minimize differences of conduct guided by a hospital nutritional protocol. Materials and Methods​: the manual is a narrative review of the scientific literature, using relevant articles and guidelines contained in the Pubmed, Lilacs and Scielo databases, as well as textbooks and consensus books from year 2000 to 2017. The terms used for the research were “nutrition assessment”, “nutrition therapy”, “nutrition risk”, “undernutrition”, “malnutrition”, “obesity”, “chemotherapy”, “blood marrow transplantation”, “haematopoietic stem cell transplantation","Body composition","phase angle". Results: ​there are few specific studies related to nutritional therapy and HSCT. The search resulted in the use of 20 scientific papers that support the production of this dissertation. Considering the structure and dynamics of Hospital das Clínicas de Botucatu, 10 the standardization of conducts in this Manual led to the elaboration of a protocol in the form of flowchart that includes the evaluation of Nutritional Risk and Nutritional Therapy in patients undergoing HSCT. Conclusion​: the risk assessment and nutrition therapy application protocols, built in the form of a flowchart, facilitate the applicability of the manual contents, simplify the classification of nutritional risk groups, provide rapid pipeline elaboration and avoid divergences of prescription regarding the best nutritional therapy in patients undergoing HSCT.
30

Protocolo para avaliação e terapia nutricional no transplante de células hematopoiéticas em pacientes do Hospital das Clínicas de Botucatu

Costa, Cesar Martins da January 2018 (has links)
Orientador: Paula Schmidt Azevedo Gaiolla / Resumo: O Transplante de Células Progenitoras Hematopoiéticas (TCPH) é um método terapêutico utilizado no tratamento de diversas doenças que envolvem o tecido linfo-hematopoiético, doenças autoimunes e condições não-malignas. As evidências apontam que o reconhecimento precoce de pacientes em grupos de risco nutricional no TCPH e a elaboração de um plano terapêutico para tal tem impacto positivo na redução da mortalidade. A monitorização diária das necessidades energéticas, proteicas e de nutrientes é um dos pontos cruciais da terapia, pois o paciente que é incapaz de suprir mais do que 60% das necessidades nutricionais diárias por via oral torna-se candidato a outras modalidades de terapia (enteral ou parenteral), a depender da viabilidade do trato gastrointestinal, das contra-indicações relativas a cada método (plaquetopenia na introdução de sonda nasoenteral, por exemplo) e das complicações associadas aos procedimentos (aumento das taxas de infecção de corrente sanguínea na nutrição parenteral). Se o paciente atingir mais do que 60% das necessidades nutricionais por via oral e mantiver esse aporte por pelo menos 3 dias, o suporte por nutrição enteral ou parenteral pode ser descontinuado. A literatura científica ainda não elucidou todos os questionamentos quanto à melhor abordagem nutricional em pacientes submetidos a TCPH, podendo-se observar grande variação entre as condutas orientadas pelas diretrizes internacionais mais recentes e o que se adota como prática clínica diária, cham... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: Hematopoietic Stem Cell Transplantation (HSCT) is a therapeutic method used for treatment of various diseases involving lymphohematopoietic tissue, autoimmune diseases and non-malignant conditions. Evidence indicates that the early recognition of nutritional risk in HSCT patients and the elaboration of a therapeutic plan for them has a positive impact in reducing mortality. Monitoring daily needs of energy, protein and nutrient is one of the crucial points of therapy, because individuals who are unable to supply more than 60% of the daily nutritional needs orally become candidates for other modalities of therapy (enteral or parenteral), depending on the viability of the gastrointestinal tract, contraindications for each method (thrombocytopenia in the introduction of nasoenteral probe, for example) and complications associated with procedures (increased bloodstream infection rates in parenteral nutrition) . If the patient reaches more than 60% of nutritional needs orally and maintains this intake for at least 3 days, enteral or parenteral nutrition support may be discontinued. The scientific literature has not yet elucidated all the questions regarding the best nutritional approach in patients undergoing HSCT and a great variation between the conducts guided by the most recent international guidelines and what is adopted as daily clinical practice can be observed, drawing attention to the need for nutritional protocols that could reduce these divergences. Objectives​: elabora... (Complete abstract click electronic access below) / Mestre

Page generated in 0.1987 seconds