• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 32
  • 10
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 44
  • 22
  • 11
  • 10
  • 9
  • 9
  • 9
  • 8
  • 7
  • 6
  • 6
  • 6
  • 5
  • 5
  • 5
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
31

A apropriação de modelos estrangeiros pelo pensamento político brasileiro: os casos de Bernardo Pereira de Vasconcelos, Marquês de São Vicente, e Visconde do Uruguai / The use of foreign models by brazilian political thought: the case of Bernardo Pereira de Vasconcelos, Marquise of São Vicente and Viscount of Uruguai

Mignozzetti, Umberto Guarnier 23 November 2009 (has links)
Neste trabalho buscaremos dois objetivos. O primeiro será apresentar, de modo sistemático, os principais componentes do pensamento conservador do Império. Tomamos como referência três de seus principais expoentes: Bernardo Pereira de Vasconcelos, Paulino José Soares de Sousa, o Visconde do Uruguai e José Antônio Pimenta Bueno, o Marquês de São Vicente. A partir daí, buscaremos relacionar as proposições destes pensadores com o que acreditamos serem as suas principais influências, no caso, o pensamento político francês do período em que foram ativos. Usamos como autores centrais na discussão, Benjamin Constant, François Guizot e Alexis de Tocqueville. A partir destas duas discussões, nosso foco será então de explorar as relações entre estes autores, suas influências e a forma e conteúdo da apropriação dos modelos estrangeiros, no intuito de entender como procuraram soluções para os problemas políticos do Brasil da época. / This work has two central objectives. The first one will to present, in a systematic way, the main components of conservative thought in the Brazilian Empire. We use as a reference three of the central thinkers of the period: Bernardo Pereira de Vasconcelos, Paulino José Soares de Sousa, the Viscount of Uruguay, and José Antônio Pimenta Bueno, the Marquise of São Vicente. Then, we intend to compare the propositions of these thinkers with what we believe to be their main influences, the French political thought of the period. In this case, Benjamin Constant, François Guizot and Alexis de Tocqueville are central authors for the discussion. Having realized these analyses, our central objective will be to explore the relationship between the Brazilian authors and their supposed influences. We will search for the form and content of their use of foreign models, aiming to find solutions for the Brazilian political problems of the period.
32

Ressecção abdominoperineal do reto após falha do tratamento radioquimioterápico do carcinoma anal / Abdominoperineal resection of the rectum after failure of chemoradiation therapy for anal carcinoma

Corrêa, José Humberto Simões 11 May 2012 (has links)
INTRODUÇÃO: O tratamento padrão do Carcinoma Epidermoide do Ânus (CEDA) é a quimiorradioterapia ou radioterapia exclusiva. Os pacientes em que a terapêutica conservadora falha são tratados com Ressecção Abdominoperineal do Reto (RAP) de resgate. OBJETIVOS: Avaliar a sobrevivência com a RAP de resgate no CEDA, identificando os descritores favoráveis para sobrevivência maior e as características do agrupamento de variáveis relacionadas a descritores independentes de risco para mortalidade. MÉTODOS: Foram levantados dados através de 111 prontuários de portadores de CEDA, tratados inicialmente com quimiorradioterapia combinada ou radioterapia exclusiva e submetidos à RAP no período de outubro de 1982 a janeiro de 2011. RESULTADOS: A média de idade foi de 58 anos, 93 (83,8%) pacientes eram do sexo feminino e 80 (72,1%) da raça branca. O estadio cT3-4 compôs 66,7% e cN0 39,6% da casuística. A RAP foi indicada por persistência da doença (PD) em 61 (55%) pacientes e por recidiva (RD) em 50 (45%) pacientes. A ressecção cirúrgica sem resíduos tumorais (R0) foi realizada em 86 (77,5%) pacientes. O tempo médio de permanência hospitalar pós-operatório foi de 14 dias. A morbidade cirúrgica foi de 64,9%, sendo 78,3% dela devida às complicações da região perineal. Recidiva após RAP ocorreu em 68 (61,2%) pacientes, sendo 40 (58,8%) no primeiro ano do pós-operatório, a maioria locorregional (78%; 53/68). A mediana do seguimento foi de 16 meses (1,2-60 meses). Na análise multivariada, cirurgia R0 (p<0,001), invasão perineural vascular e/ou linfática negativa (p<0,0001) e linfonodo negativo na peça cirúrgica (p=0,03) foram estatisticamente associados à maior sobrevivência. CONCLUSÕES: A taxa de sobrevivência global estimada em cinco anos foi de 24,5%, com mediana de sobrevivência de 32 meses. O subgrupo de pacientes submetidos a cirurgias R0 em cujas peças cirúrgicas não foram encontrados invasão perineural vascular e/ou linfática nem linfonodos comprometidos apresentou taxa de sobrevivência estimada em três e cinco anos de 74,4% e 55,0%, respectivamente, com mediana de sobrevivência de 87 meses. Não houve diferença significativa entre pacientes que evoluíram com PD ou RD. Identificou-se a cirurgia R1-2, invasão perineural vascular e/ou linfática e linfonodo positivo na peça cirúrgica como fatores preditivos independentes de mortalidade / INTRODUCTION: The standard treatment for epidermoid carcinoma of the anus (ECA) is the association of chemotherapy (QT) and radiotherapy or exclusive radiotherapy (RT). When conservative treatment fails, patients are submitted to abdominoperineal resection of the rectum (APR). OBJECTIVES: To assess survival with salvage APR in ECA, identifying the most favorable independent descriptors for longer survival and the characteristics of the group of independent variables for mortality risk. METHODS: Data were collected from the medical records of 111 patients with ECA, initially treated with QT/RT or exclusive RT and later submitted to APR, from October 1982 to January 2011. RESULTS: Their mean age was 58 years, 93 (83.8%) patients were female, and 80 (72.1%) were Caucasian. The cT3-4 stage represented 66.7% of the case series and cN0, 39.6%. The APR was indicated due to persistence of disease (PD) in 61 (55%) patients and recurrence of disease (RD) in 50 (45%) patients. Surgical resection without residual tumor (R0) was performed in 86 (77.5%) patients. The mean postoperative hospital length of stay was 14 days. Surgical morbidity was 64.9%, of which, 78.3% related to perineal infection. Recurrence after APR was observed in 68 (61.2%) patients, 40 (58,8%; 40/68) of whom in the first postoperative year, mostly locoregional (78%; 53/68). The median follow-up was 16 months (1.2 - 60 months). On multivariate analysis, R0 surgery (p<0.001), absence of perineural and/or lymphovascular invasion (p<0.0001) and negative lymph node status in the surgical specimen (p=0.03) were associated with increased survival. CONCLUSION: Estimated overall survival rate in 5 years was 24.5%, with median survival of 32 months. There was no significant difference in survival after APR in patients who had PD or RD after conservative treatment. The subgroup of patients who underwent R0 and whose surgical specimen showed absence perineural and/or lymphovascular invasion and negative lymph nodes had an estimated survival rate at 3 and 5 years of 74,4% and 55,0%, respectively, with a median survival of 87 months. The following were identified as independent predictors of mortality: R1-2 surgery; presence perineural and/or lymphovascular invasion; and positive lymph node in the surgical specimen
33

Conservadurisme català a la Segona República: un estudi de la Lliga Regionalista (catalana) a través de "La Veu de Catalunya", El

Muniesa i Brito, Bernat 01 September 1980 (has links)
Aquesta tesi entra fonamentalment dins del marc de la història de les mentalitats i les idees politiques i socials. I l'esperit amb el qual ha estat abordat és un esperit crític. No podia ser d'una altra manera, puix no he cregut mai en la neutralitat de les ciències socials ni de la història. Com han dit tants i tants investigadors, des del mateix Marx fins a E.H. Carr i R.G. Collingwood, per exemple, l'historiador no pot ser un simple relator dels fets. Està obligat a interpretar i a posicionar-se. Això vol dir que en aquest estudi es trobarà una presa de posició devant dels fets, i conseqüentment judicis de valor, moltes vegades materialitzats amb duresa. Els conceptes de "regressió social", de "conservadurisme social" i de "progressió social", tal com els ha definit un científic social tan poc sospitós de radicalisme com Karl Popper, han estat constants en la història de la humanitat. Sense necessitat de remuntar-nos a edats massa pretèrites, puc assenyalar que "regrés", "conservació" i "canvi" són des del meu punt de vista les claus mentals que dominen l'àmbit intel.lectual i social del segle XIX, i que es perllongaran en el segle XX. Centrant-nos en la nostra recerca, l'àmbit històric que hem escollit és el de la realitat espanyola des del 1930 al 1936. Atesa l'amplitud del terreny plantejat, he afegit una estructuració interna que consta de quatre parts. A la "Part I" faig un breu estudi del pensament del polític Francesc Cambó a la vigília de l'adveniment de la II República, per passar a analitzar el partit que liderava, la "Lliga Regionalista" i el seu paper envers la Dictadura primorriverista, que il.lustra les complicitats entre el regionalisme conservador català i el sistema totalitari que governava Espanya. També s'estudia la naturalesa monàrquica del partit i els seus esforços de Cambó per a salvar la Monarquia (diferenciant-la de la Dictadura) amb l'operació del conegut com a "Centro Constitucional". A la "Part II" es vol fer palesa la contrarietat i la incomoditat amb què la Lliga Regionalista va acollir el nou marc institucional republicà. Es recull la gradual opció de posicions accidentalistes, la tasca del periodista Josep Pla com a crític persistent del reformisme que impulsava la II República i l'actitud devant el procés d'elaboració de la Constitució.A la "Part III" s'analitza la labor agitadora del polític i economista Joan Ventosa i Clavell entre els sectors més reaccionaris del pais mitjançant un seguit de conferències. També es recull l'actitud del conservadorisme català devant de l'Estatut d'Autonomia de Catalunya aprovat el 1932, el rebuig a qualsevol intent reformista per part dels Governs republicans liderats per Azaña, així com l'oposició a la reforma laica de l'ensenyament o a la política agrària seguida per Esquerra Republicana de Catalunya(ERC). També s'analitza la radicalització de la Lliga vers a una posició que es podria definir com d'"esquirolatge polític", en retirar-se del Parlament català el 1934 i buscar l'intervenció del Govern central contra el reformisme agrari propugnat per ERC. Aquest segment acaba amb una breu anàlisi dels fets del 6'octubre de 1934, i que provocaren la suspensió de l'autonomia catalana. A la "Part IV" s'analitza l'acomodació de la Lliga durant el "Bienni Negre" i el seu accés als mecanismes de poder de la minvada autonomia catalana, per entrar finalment en la recta del 1936 amb la seva desfeta i la victòria electoral del Front Popular. Tal com assenyala al subtítol de la tesi, el suport documental de la recerca s'ha basat en un buidat metòdic del diari "La Veu de Catalunya", que va exercir de portanveu oficial de la Lliga. En concret s'ha fet un treball de revisió dels números del diari des del 1930 fins al juliol del 1936, que va significar una dedicació de dos anys amb visites prácticament diàries a l'Hemeroteca de Barcelona. Fou un procés laboriós perquè atès el delicat estat de conservació de la col.lecció del diari, no fou possible obtenir-ne fotocòpies directes i va caldre microfilmar tot el material. El resultat ha estat un petit però sòlid volum documental de més de 1.200 articles, que a banda de servir com a base per a la present tesi doctoral, pot tenir un interès especial per a qualsevol persona que vulgui estudiar aquest convuls període de la nostra història recent. De tot aquest material, es va reatlizar una selecció (246 articles) que permetés justificar el tractament i les conclusions objectives de la tesi. Amb el suport d'una bibliografia escaient, i acompanyada d'una bona provisió de notes a peu de pàgina, el treball adquirí el volum final que ara es posa a disposició de tothom mercès a la seva edició digitalitzada, que reprodueix de manera literal la còpia mecanoscrita dipositada en el Centre d'Estudis Històrics Internacionals (CEHI).
34

O CUIDADO DE SI DE PESSOAS COM INSUFICIÊNCIA RENAL CRÔNICA EM TRATAMENTO CONSERVADOR / SELF CARE IN PEOPLE WITH CHRONIC RENAL FAILURE UNDER CONSERVATIVE TREATMENT

Roso, Camila Castro 29 February 2012 (has links)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / The incidence of people with chronic renal failure has increased significantly, reaching alarming numbers of individuals with kidney failure. This is a disease that affects kidney function and disables the maintenance of internal homeostasis of the organism. Treatment often causes frustration and limitations due to the various dietary restrictions and changes in lifestyle, which requires the patient to participate in their own treatment, determining its autonomy. Thus, this following research aimed to describe how people with chronic renal failure on conservative treatment take care of themselves and identify the possibilities and limits of self-care of people with chronic renal failure undergoing conservative treatment. It is a descriptive qualitative field research, which has taken place in the Uremia Clinic at the University Hospital of Santa Maria. The study included 15 people with chronic renal failure undergoing conservative treatment who attended the clinic. Data collection was performed through narrative interview supplemented by consulting the medical records of patients. The method of analysis of data was through theme analysis, which is a specific form of content analysis proposed by Minayo. All ethical aspects have been respected according to Resolution 196/96 of the National Health Board. The data were organized into two categories, first, the daily life of people with chronic renal failure undergoing conservative treatment as a possibility for self-care, was unveiled on the themes: the experience of self-care of persons with chronic renal failure on conservative treatment, autonomy in self-care of people in the conservative treatment and family support as a possibility of self-care in the conservative treatment. The second category called the limits of self-care of persons with chronic renal failure undergoing conservative treatment, had the following topics: the progress of the disease and care dependency, and the limits and the impact of conservative treatment in chronic renal failure. It is understood that the results of this research might contribute to the care of people with chronic renal failure on conservative treatment and in the manifestation of their autonomy through self-care. It is due to the health team to think and act in promoting the health of those with an eye toward autonomy in health education activities in the pursuit of quality of life. / A incidência de pessoas com insuficiência renal crônica vem aumentando significativamente, atingindo números alarmantes de indivíduos com falência renal. Esta é uma enfermidade que compromete a função renal e incapacita a manutenção da homeostasia interna do organismo. O tratamento geralmente causa frustrações e limitações devido às diversas restrições alimentares e modificações no estilo de vida, o que exige do paciente a participação no seu próprio tratamento, determinando a sua autonomia. Assim, este estudo teve como objetivos descrever como as pessoas com insuficiência renal crônica em tratamento conservador cuidam de si e identificar as possibilidades e os limites do cuidado de si das pessoas com insuficiência renal crônica em tratamento conservador. Trata-se de uma pesquisa de campo, qualitativa, descritiva, cujo cenário do estudo foi o Ambulatório de Uremia do Hospital Universitário de Santa Maria. Participaram do estudo 15 pessoas com insuficiência renal crônica em tratamento conservador que frequentavam o ambulatório. A coleta dos dados foi realizada por meio da entrevista narrativa complementada pela consulta aos prontuários dos pacientes. O método de análise dos dados foi por meio da análise temática, que é uma modalidade específica da análise de conteúdo proposta por Minayo. Foram respeitados todos os aspectos éticos conforme Resolução nº 196/96 do Conselho Nacional de Saúde. Os dados foram organizados em duas categorias, a primeira, o cotidiano de pessoas com insuficiência renal crônica em tratamento conservador como possibilidade para o cuidado de si, foi desvelada nos temas: a experiência do cuidado de si das pessoas com insuficiência renal crônica no tratamento conservador, a autonomia no cuidado de si das pessoas em tratamento conservador e o apoio da família como possibilidade do cuidado de si no tratamento conservador. A segunda categoria denominada os limites do cuidado de si de pessoas com insuficiência renal crônica em tratamento conservador, teve como temas: o avanço da doença e a dependência de cuidados, e os limites e as repercussões do tratamento conservador na insuficiência renal crônica. Entende-se que os resultados dessa pesquisa possam contribuir no cuidado prestado as pessoas com insuficiência renal crônica em tratamento conservador e na manifestação da sua autonomia através do cuidado de si. Cabe a equipe de saúde pensar e atuar na promoção da saúde dessas pessoas com um olhar voltado a autonomia, nas atividades de educação em saúde, na busca da qualidade de vida.
35

A apropriação de modelos estrangeiros pelo pensamento político brasileiro: os casos de Bernardo Pereira de Vasconcelos, Marquês de São Vicente, e Visconde do Uruguai / The use of foreign models by brazilian political thought: the case of Bernardo Pereira de Vasconcelos, Marquise of São Vicente and Viscount of Uruguai

Umberto Guarnier Mignozzetti 23 November 2009 (has links)
Neste trabalho buscaremos dois objetivos. O primeiro será apresentar, de modo sistemático, os principais componentes do pensamento conservador do Império. Tomamos como referência três de seus principais expoentes: Bernardo Pereira de Vasconcelos, Paulino José Soares de Sousa, o Visconde do Uruguai e José Antônio Pimenta Bueno, o Marquês de São Vicente. A partir daí, buscaremos relacionar as proposições destes pensadores com o que acreditamos serem as suas principais influências, no caso, o pensamento político francês do período em que foram ativos. Usamos como autores centrais na discussão, Benjamin Constant, François Guizot e Alexis de Tocqueville. A partir destas duas discussões, nosso foco será então de explorar as relações entre estes autores, suas influências e a forma e conteúdo da apropriação dos modelos estrangeiros, no intuito de entender como procuraram soluções para os problemas políticos do Brasil da época. / This work has two central objectives. The first one will to present, in a systematic way, the main components of conservative thought in the Brazilian Empire. We use as a reference three of the central thinkers of the period: Bernardo Pereira de Vasconcelos, Paulino José Soares de Sousa, the Viscount of Uruguay, and José Antônio Pimenta Bueno, the Marquise of São Vicente. Then, we intend to compare the propositions of these thinkers with what we believe to be their main influences, the French political thought of the period. In this case, Benjamin Constant, François Guizot and Alexis de Tocqueville are central authors for the discussion. Having realized these analyses, our central objective will be to explore the relationship between the Brazilian authors and their supposed influences. We will search for the form and content of their use of foreign models, aiming to find solutions for the Brazilian political problems of the period.
36

Ressecção abdominoperineal do reto após falha do tratamento radioquimioterápico do carcinoma anal / Abdominoperineal resection of the rectum after failure of chemoradiation therapy for anal carcinoma

José Humberto Simões Corrêa 11 May 2012 (has links)
INTRODUÇÃO: O tratamento padrão do Carcinoma Epidermoide do Ânus (CEDA) é a quimiorradioterapia ou radioterapia exclusiva. Os pacientes em que a terapêutica conservadora falha são tratados com Ressecção Abdominoperineal do Reto (RAP) de resgate. OBJETIVOS: Avaliar a sobrevivência com a RAP de resgate no CEDA, identificando os descritores favoráveis para sobrevivência maior e as características do agrupamento de variáveis relacionadas a descritores independentes de risco para mortalidade. MÉTODOS: Foram levantados dados através de 111 prontuários de portadores de CEDA, tratados inicialmente com quimiorradioterapia combinada ou radioterapia exclusiva e submetidos à RAP no período de outubro de 1982 a janeiro de 2011. RESULTADOS: A média de idade foi de 58 anos, 93 (83,8%) pacientes eram do sexo feminino e 80 (72,1%) da raça branca. O estadio cT3-4 compôs 66,7% e cN0 39,6% da casuística. A RAP foi indicada por persistência da doença (PD) em 61 (55%) pacientes e por recidiva (RD) em 50 (45%) pacientes. A ressecção cirúrgica sem resíduos tumorais (R0) foi realizada em 86 (77,5%) pacientes. O tempo médio de permanência hospitalar pós-operatório foi de 14 dias. A morbidade cirúrgica foi de 64,9%, sendo 78,3% dela devida às complicações da região perineal. Recidiva após RAP ocorreu em 68 (61,2%) pacientes, sendo 40 (58,8%) no primeiro ano do pós-operatório, a maioria locorregional (78%; 53/68). A mediana do seguimento foi de 16 meses (1,2-60 meses). Na análise multivariada, cirurgia R0 (p<0,001), invasão perineural vascular e/ou linfática negativa (p<0,0001) e linfonodo negativo na peça cirúrgica (p=0,03) foram estatisticamente associados à maior sobrevivência. CONCLUSÕES: A taxa de sobrevivência global estimada em cinco anos foi de 24,5%, com mediana de sobrevivência de 32 meses. O subgrupo de pacientes submetidos a cirurgias R0 em cujas peças cirúrgicas não foram encontrados invasão perineural vascular e/ou linfática nem linfonodos comprometidos apresentou taxa de sobrevivência estimada em três e cinco anos de 74,4% e 55,0%, respectivamente, com mediana de sobrevivência de 87 meses. Não houve diferença significativa entre pacientes que evoluíram com PD ou RD. Identificou-se a cirurgia R1-2, invasão perineural vascular e/ou linfática e linfonodo positivo na peça cirúrgica como fatores preditivos independentes de mortalidade / INTRODUCTION: The standard treatment for epidermoid carcinoma of the anus (ECA) is the association of chemotherapy (QT) and radiotherapy or exclusive radiotherapy (RT). When conservative treatment fails, patients are submitted to abdominoperineal resection of the rectum (APR). OBJECTIVES: To assess survival with salvage APR in ECA, identifying the most favorable independent descriptors for longer survival and the characteristics of the group of independent variables for mortality risk. METHODS: Data were collected from the medical records of 111 patients with ECA, initially treated with QT/RT or exclusive RT and later submitted to APR, from October 1982 to January 2011. RESULTS: Their mean age was 58 years, 93 (83.8%) patients were female, and 80 (72.1%) were Caucasian. The cT3-4 stage represented 66.7% of the case series and cN0, 39.6%. The APR was indicated due to persistence of disease (PD) in 61 (55%) patients and recurrence of disease (RD) in 50 (45%) patients. Surgical resection without residual tumor (R0) was performed in 86 (77.5%) patients. The mean postoperative hospital length of stay was 14 days. Surgical morbidity was 64.9%, of which, 78.3% related to perineal infection. Recurrence after APR was observed in 68 (61.2%) patients, 40 (58,8%; 40/68) of whom in the first postoperative year, mostly locoregional (78%; 53/68). The median follow-up was 16 months (1.2 - 60 months). On multivariate analysis, R0 surgery (p<0.001), absence of perineural and/or lymphovascular invasion (p<0.0001) and negative lymph node status in the surgical specimen (p=0.03) were associated with increased survival. CONCLUSION: Estimated overall survival rate in 5 years was 24.5%, with median survival of 32 months. There was no significant difference in survival after APR in patients who had PD or RD after conservative treatment. The subgroup of patients who underwent R0 and whose surgical specimen showed absence perineural and/or lymphovascular invasion and negative lymph nodes had an estimated survival rate at 3 and 5 years of 74,4% and 55,0%, respectively, with a median survival of 87 months. The following were identified as independent predictors of mortality: R1-2 surgery; presence perineural and/or lymphovascular invasion; and positive lymph node in the surgical specimen
37

William F. Bukley Jr., National Review e a crítica conservadora ao liberalismo e os direitos civis nos EUA, 1955-1968

Sousa, Rodrigo Farias de January 2013 (has links)
Submitted by Maria Dulce (mdulce@ndc.uff.br) on 2013-12-09T17:31:50Z No. of bitstreams: 2 Sousa, Rodrigo-Tese-Historia-2013.pdf: 2384504 bytes, checksum: 18bd48b5bffb599ba0b0019fd6ad9ff6 (MD5) license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) / Made available in DSpace on 2013-12-09T17:31:50Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Sousa, Rodrigo-Tese-Historia-2013.pdf: 2384504 bytes, checksum: 18bd48b5bffb599ba0b0019fd6ad9ff6 (MD5) license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Previous issue date: 2013 / O conservadorismo é hoje a mais importante família ideológica no cenário político norte-americano. Seu significado, no entanto, comporta muitas ambigüidades e suas manifestações ao longo da história americana têm sido as mais variadas. Sua expressão mais recente, uma coalizão de movimentos de oposição ao moderno liberalismo americano, toma forma logo depois da Segunda Guerra Mundial e deve muito de seus temas e posicionamentos ao trabalho de um dos seus “pais fundadores”, o jornalista William F. Bukley Jr., e sua revista National Review, criada em 1955. A fim de entender esse conservadorismo do pós-guerra, procede-se a uma breve discussão teórica sobre o conservadorismo como um conceito e, em seguida, a um panorama de algumas de suas principais manifestações na história do pensamento político americano. Depois usa-se uma seleção de escritos de Bukley e de seus colegas na National Review para uma caracterização da crítica geral que formularam ao “Establishement” liberal dos anos 1950 e 60, a partir do tratamento dado a vários episódios da época. Finalmente, como um caso especial, analisa-se a abordagem de National Review a respeito do movimento dos direitos civis, com ênfase na luta pela dessegregação escolar nos anos 50 e as campanhas de Martin Luther King na década seguinte. / Conservatism is the most important ideological family in the American political scene today. Its meaning, however, raises many ambiguities and its manifestations throughout American history have been very diverse. Its more recent incarnation, a coalition of movements opposed to modern American liberalism, appears right after World War II and many of its subjects and positions come from the works of one of its “founding fathers”, the journalist William F. Bukley Jr., and his magazine, National Review, created in 1955. In order to understand this postwar conservatism, there is a brief theoretical discussion of conservatism as a concept, followed and overview of its main manifestations in American political thought. Then a selection of Bukley’s and his National Review colleague’s articles are analyzed to illustrate the main traits of their criticism of the liberal “Establishement” of 1950’s and 60’s. Finally, as special case, we investigate National Review’s position on the civil rights movement, emphasizing school desegregation in the 1950’s and Martin Luther King’s campaigns of the next decade.
38

Valoración de la efectividad del tratamiento quirúrgico mediante placa volar frente al tratamiento conservador en la fractura articular de radio distal en mayores de 60 años

Martínez Méndez, Daniel 06 July 2018 (has links)
En el primer trabajo se diseñó un estudio prospectivo aleatorizado. El objetivo era comparar los resultados entre tratamiento conservador (reducción cerrada e inmovilización enyesada) y quirúrgico (reducción abierta y fijación interna con placa volar) en pacientes de edad con fractura de radio distal. Método: 97 pacientes mayores de 60 años fueron aleatorizados a tratamiento conservador (47 pacientes) o quirúrgico (50 pacientes). A lo largo de 2 años postoperatorios fueron evaluados con la escala funcional PRWE (patient-rated wrist evaluation), el cuestionario DASH (Disability Arm, Shoulder and Hand), dolor, rango de movilidad de la muñeca, fuerza del puño y parámetros radiográficos. Resultados: los resultados funcionales y de calidad de vida fueron significativamente mejores tras el tratamiento quirúrgico con placa volar que con el conservador. Se observó que la restauración de la superficie articular, ángulo de inclinación radial y varianza cubital afectaban a los resultados, pero no el escalón articular. El 25% de los pacientes con tratamiento conservador tuvieron pérdida secundaria de la reducción. Conclusión: la placa quirúrgica resultaba en mejor resultado que el tratamiento conservador para pacientes de edad con fractura intraarticular del radio distal. En el segundo trabajo, el objetivo era evaluar la capacidad de la placa volar bloqueada para mantener los parámetros radiográficos a lo largo del tiempo en pacientes de edad con fractura compleja intraarticular del radio distal. Método: cohorte prospectiva de 66 pacientes consecutivos, con edad media de 68 años (rango 60-81) y fractura tipo C de AO tratados con placa volar bloqueada. Se realizaron mediciones radiográficas pre y postoperatorias en cada visita. La valoración clínica se realizó mediante la escala PRWE (Patient-Rated Wrist Evaluation), el cuestionario DASH (Disabilities Arm, Shoulder and Hand), movilidad de la muñeca y fuerza del puño. Resultados: el seguimiento postoperatorio medio fue de 31 meses (rango, 24-47). Los parámetros más difíciles de restaurar con la cirugía fueron el ángulo radial volar y la altura radial, mientras que la inclinación radial y varianza cubital se restauró en la mayoría de los pacientes. Hubo una significativa pérdida de reducción en los primeros 4 meses respecto al ángulo radial volar y altura radial, y sin cambios a partir de dicha fecha. Al seguimiento final, el 50,1% de los pacientes tenían los parámetros radiográficos restaurados de acuerdo a la muñeca contralateral, pero el 83,3% tuvieron todos los parámetros dentro del rango funcional. Conclusión: la fijación con placa volar bloqueada para fracturas intraarticulares del radio distal fue un efectivo procedimiento para obtener resultados funcionales satisfactorios. Aunque hubo pérdida de reducción precoz del ángulo radial volar y altura radial, la placa volar fue capaz de mantener a lo largo del tiempo la estabilización de la fractura con parámetros radiográficos dentro del rango funcional en estos pacientes de edad avanzada.
39

El conservador como gestor: posibilidad de acción política en la interfaz institucional

Farias de Carvalho, Humberto 21 November 2022 (has links)
[ES] La presente investigación de doctorado tiene como objetivo reivindicar una mayor importancia para la actividad del conservador de las instituciones museológicas, partiendo de un cambio de paradigma que coloque al conservador en el centro de las discusiones referentes a la toma de decisiones relacionadas con las obras de arte pertenecientes a colecciones de estas instituciones. Partiendo del presupuesto de que es posible, por analogía, comparar a la institución museo con un ecosistema, es decir como un sistema mayor formado por varios sistemas menores, se pretende examinar como tienen lugar las relaciones entre los conservadores, que actúan en un subsistema específico, y los diversos agentes que actúan en otros subsistemas. Los museos, como otros campos sociales, son espacios de relación en los cuales estructuras jerárquicas de poder pueden generar conflictos entre los agentes que allí actúan. Esta constatación expone problemas variados que pueden afectar a las obras de arte, desde la adquisición, pasando por la conservación y guarda y por la restauración propiamente dicha, hasta llegar a la exhibición entre otros. El entendimiento del conservador como gestor se propone como una alternativa, que busca dar respuesta a los diversos problemas relacionados al proceso de toma de decisiones en beneficio de las obras de arte. La hipótesis defendida es la de que el conservador, como agente poseedor de las prerrogativas para operar como interlocutor político en la interfaz entre los diversos subsistemas del sistema museo, es el agente que puede conducir las discusiones y opinar sobre los diversos aspectos relacionados a los objetos que confieren identidad a la institución museo. De esta manera, el cambio de paradigma propuesto puede contribuir para el equilibrio del ecosistema museo, en favor de todos los que allí comparten relaciones de trabajo buscando el bien común. / [CA] La present investigación de doctorat té com a objectiu reivindicar una major importància per a l'activitat del conservador de les institucions museològiques, partint d'un canvi de paradigma que col.loque al conservador en el centre de les discussions referents a la pressa de decisions relacionades amb les obres d'art pertanyents a col.leccions d'aquestes institucions. Partint del pressupost que és possible, per analogía, comparar a la institució museu amb un ecosistema, és a dir com un sistema major format per diversos sistemes menors, es pretén examinar com tenen lloc les relacions entre els conservadors, que actuen en un subsitema específic, i els diversos agents que actuen en altres subsistemes. Els museus, com altres camps socials, són espais de relació en els quals estructures jeràrquiques de poder poden generar conflictes entre els agents que allí actuen. Aquesta constatació exposa problemes variats que poden afectar les obres d'art, des de l'adquisició, passant per la conservación i guarda i per la restauració pròpiament dita, fins a arribar a l'exhibició entre altres. L'enteniment del conservador com a gestor es proposa com una alternativa, que busca donar resposta als diversos problemes relacionats amb el procés de presa de decisions en benefici de les obres d'art. La hipòtesi defensada és la que el conservador, com a agent poseeïdor de les prerrogativas per a operar com a interlocutor polític en la interfície entre els diversos subsistemes del sistema museu, és l'agent que pot conduir les discussions i opinar sobre els diversos aspectes relacionats amb els objectes que confereixen identitat a la institució museu. D'aquesta manera, el canvi de paradigma proposat pot contribuir per a l'equilibri de l'ecosistema museu, en favor de tots els que allí comparteixen relacions de treball buscant el bé comú. / [EN] The aim of this doctoral research is to assert that the activity of the conservator of museological institutions is of great importance, emanating from a paradigm shift that places the conservator at the centre of discussions regarding decision-making on works of art belonging to the collections of these institutions. Starting from the presupposition that it is possible, by analogy, to compare the museum institution to an ecosystem, that is, as a larger system made up of several minor systems, it is intended to examine the relationships between conservators, acting within a specific subsystem, and various individuals acting within other subsystems. Museums, like other social fields, are spaces of social interaction in which hierarchical structures of power can generate conflicts between the individuals who participate in them. The acknowledgement of this exposes various problems that can affect works of art, from acquisition, through to conservation and storage and restoration itself, and even the exhibition of these works, amongst other things. As an alternative, it is proposed that the conservator must be recognised as a kind of manager, who seeks to react to the various problems related to the decision-making process for the benefit of the works of art. The hypothesis asserts that the conservator, as an individual possessing the power to operate as a political interlocutor at the interface between the various subsystems of the museum system, is the person best-placed to lead discussions and give opinions on the various aspects related to the objects that confer an identity upon the museum institution. Thus, the proposed paradigm shift can contribute to the balance of the museum ecosystem, to the benefit of all those who share working relationships there, in search of the common good. / Farias De Carvalho, H. (2022). El conservador como gestor: posibilidad de acción política en la interfaz institucional [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/190097
40

Rui Barbosa e Pinheiro Machado: Disputa política em torno da candidatura e do governo do Marechal Hermes da Fonseca

Santos, Marcelo Henrique Pereira dos 21 June 2005 (has links)
Made available in DSpace on 2016-04-25T20:23:03Z (GMT). No. of bitstreams: 1 MarceloSantos.pdf: 2271831 bytes, checksum: 2c9f5178a62484c7f5970eff9b285e2a (MD5) Previous issue date: 2005-06-21 / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico / Este trabalho tem por objeto estudar a mentalidade política de duas importantes personagens da primeira República (1889-1930), a dizer: Rui Barbosa e Pinheiro Machado. O propósito da pesquisa é mostrar que o senador Rui Barbosa estava ligado ao pensamento que pode ser identificado como progressista enquanto o senador Pinheiro Machado estava ligado ao pensamento conservador. Para demonstrar isso, na pesquisa lançar-se-á mão de método histórico e far-se-á a reconstrução dos embates políticos que ocorreram a partir do lançamento da candidatura do marechal Hermes da Fonseca à sucessão do presidente Afonso Pena - lançamento este que foi feito pelo senador Pinheiro Machado e provocou a ruptura entre este último e o senador Rui Barbosa. A pesquisa também remeterá à eleição presidencial de 1910, que passou para a história com o nome de Campanha Civilista por conta da disputa entre o militar Hermes da Fonseca e o civil Rui Barbosa. Por fim, na pesquisa estudar-se-á importantes acontecimentos do Governo Hermes da Fonseca (1910-1914) como, por exemplo, a Revolta dos Marinheiros e o movimento de intervenção nos Estados (Salvações), para verificar como Rui Barbosa e Pinheiro Machado agiram diante de tais acontecimentos e mostrar que o primeiro atuou sob a égide de idéias progressistas e o segundo de idéias conservadoras. Para mostrar que o senador baiano estava ligado ao pensamento progressista e o senador gaúcho estava ligado ao pensamento conservador, na pesquisa, além de recorrer a acontecimentos históricos, utilizar-se-á a tipologia elaborada pelo sociólogo húngaro Karl Mannheim, que apresenta as características tanto do conservantismo quanto do pensamento progressista.

Page generated in 0.0727 seconds