• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 13
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 15
  • 7
  • 6
  • 6
  • 6
  • 6
  • 5
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Presença de genes de virulência e resistência em cepas de escherichia coli uropatogênicas obtidas de pacientes com câncer ginecológico: comparação entre cepas resistentes e sensíveis ao ciprofloxacino

Capett, Muniqui Scharamm 27 March 2017 (has links)
Submitted by Biblioteca da Faculdade de Farmácia (bff@ndc.uff.br) on 2017-03-27T18:04:04Z No. of bitstreams: 1 Capett, Muniqui Scharamm [Dissertação, 2014].pdf: 1658363 bytes, checksum: 4be51a47b3655224f5200be235524e5d (MD5) / Made available in DSpace on 2017-03-27T18:04:04Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Capett, Muniqui Scharamm [Dissertação, 2014].pdf: 1658363 bytes, checksum: 4be51a47b3655224f5200be235524e5d (MD5) / Escherichia coli é o principal patógeno associado a infecções do trato urinário (ITU) em pacientes com câncer ginecológico. As taxas de resistência dessas bactérias às fluoroquinolonas parecem elevadas nessa população. O objetivo deste trabalho foi caracterizar geneticamente as cepas de E. coli obtidas de ITU de pacientes com câncer ginecológico, bem como estudar a resistência ao ciprofloxacino nestas cepas. Para tal, 77 cepas de E. coli resistentes e 38 sensíveis ao ciprofloxacino, foram avaliadas. A diversidade clonal das cepas foi determinada pela técnica de PFGE. A tipificação filogenética e a presença dos genes de virulência iucC, fyuA, hlyC e cnf1, foram avaliadas por PCR. O estudo da resistência ao ciprofloxacino foi realizado pela detecção dos genes qnrA, qnrB e qnrS, aac(6’)-Ib-cr, e qepA, utilizando PCR; e pelo sequenciamento dos genes da DNA Girase, gyrA e gyrB, e da Topoisomerase IV, parC e parE, em nove cepas resistentes, do grupo filogenético B2. Testes de Fisher ou Qui-quadrado foram utilizados para análise estatística. Os resultados demonstraram grande variação genética entre as cepas resistentes ao ciprofloxacino analisadas pelo PFGE, no entanto, o grupo filogenético B2 foi o prevalente, tanto na população resistente (46,8%) quanto na população de cepas sensíveis (65,8%) ao ciprofloxacino. As cepas sensíveis tiveram maior detecção dos genes hlyC, cnf1 e fyuA (p<0,0001; p<0,0001; p=0,0008, respectivamente). O grupo B2 apresentou maior número de genes de virulência e foi associado com a presença de fyuA (p= 0,0123) na população resistente, e cnf1 (p=0,0008) na população sensível. Dentre todas as cepas, hlyC (p= 0,0255), cnf1 (p=0,0003) e fyuA (p= 0,0004) foram mais presentes no grupo B2. Com relação à resistência ao ciprofloxacino, os genes qnrA e qepA não foram detectados e o gene qnrS foi encontrado em uma única cepa. Número maior de detecção (6/ 7,8%) deu-se com relação ao gene aac(6’)-Ib-cr; porém, a detecção do gene qnrB foi muito acima do esperado, sendo este gene encontrado em 26% das cepas resistentes e em 13,2% das cepas sensíveis. As mutações encontradas foram Ser-83-Leu e Asp-87-Asn em gyrA, Ser-80-Ile, Glu-84-Val e Glu-84-Lys em parC. O número de mutações não teve correlação direta com a concentração mínima inibitória (CMI) / Escherichia coli is the major pathogen associated with urinary tract infections (UTI) in patients with gynecological cancer. The resistant rates of these bacteria to fluoroquinolones seem to be high in this population. The aim of this study was to genetically characterize and study the resistance to ciprofloxacin in E. coli strains obtained from UTI patients with gynecological cancer. For this purpose, 77 ciprofloxacin-resistant and 38 ciprofloxacin-susceptible E. coli strains were evaluated. The clonal diversity of the strains was determined by PFGE. Phylogenetic typing and the presence of virulence genes iucC, fyuA, hlyC, cnf1, were analyzed by PCR. The study of resistance to ciprofloxacin was performed by detection of qnrA, qnrB, qnrS, aac(6’)-Ib-cr and qepA genes using PCR; and the sequencing of DNA Gyrase genes, gyrA and gyrB, and Topoisomerase IV, parC and parE in nine resistant strains of phylogenetic group B2. Fisher or Chi-square tests were used for statistical analysis. The results showed large genetic variation among the ciprofloxacin-resistant strains analyzed by PFGE, however, the phylogenetic group B2 was the most prevalent in both the ciprofloxacin-resistant (46.8%) and ciprofloxacin-susceptible (65.8%) population of strains. The ciprofloxacin-sensitive strains had a greater detection of hlyC, cnf1 and fyuA (p<0.0001; p<0.0001; p=0.0008, respectively). The phylogenetic group B2 had a greater number of virulence genes and it was associated with the presence of fyuA (p= 0.0123) in the resistant population, and cnf1 (p=0.0008) in the sensitive population. Among all strains, hlyC (p= 0.0255), cnf1 (p=0.0003) and fyuA (p= 0.0004) were more present in phylogenetic group B2. Regarding to the ciprofloxacin-resistance, the qnrA and qepA genes were not detected, the qnrS gene was found in just one (1.3%) strain. A higher number of detection (6/ 7,8%) was found with respect to the aac(6’)-Ib-cr gene; however, the detection of the qnrB gene gene was far higher than expected, with this gene being noticed in 26% of resistant strains and 13.2% of susceptible strains. The mutations found were Ser-83-Leu and Asp-87-Asn in gyrA, Ser-80-Ile, Glu-84-Val and Glu-84-Lys in ParC. The number of mutations had no direct correlation with the Minimum Inhibitory Concentration (MIC)
2

Aspectos psicológicos em mulheres com câncer ginecológico submetidas à braquiterapia num hospital universitário de Ribeirão Preto: um estudo clínico-qualitativo / Psychological aspects in women with gynecological cancer submitted to brachytherapy at a university hospital in Ribeirão Preto: a clinicalqualitative study

Barros, Gisele Curi de 22 November 2007 (has links)
Uma das modalidades de tratamento para mulheres acometidas pelo câncer ginecológico é a radioterapia interna, também conhecida como braquiterapia. Caracteriza-se pela colocação de materiais radioativos junto ao tumor. No caso daquele tipo de câncer, para se efetuar a irradiação, é necessário introduzir um aplicador dentro da vagina. Este tratamento pode ser bastante desconfortável para a mulher, tanto no momento da aplicação, quanto após a mesma. Neste sentido, estudos sobre o tema apontam não apenas para efeitos colaterais físicos, mas também para conseqüências psicológicas na qualidade de vida de pacientes tratadas por braquiterapia. Entretanto, tais estudos são ainda incipientes, tendo maior concentração na área de Enfermagem. É quase inexistente uma produção de caráter psicológico que aprofunde o conhecimento a respeito de questões emocionais em mulheres submetidas a esse procedimento invasivo. Sendo assim, esta pesquisa qualitativa objetivou compreender aspectos psicológicos em mulheres com câncer ginecológico submetidas a essa modalidade radioterápica. Para tanto, foram realizadas sete entrevistas abertas com mulheres em tratamento junto ao Serviço de Radioterapia do Hospital das Clínicas da Faculdade de Medicina de Ribeirão Preto - Universidade de São Paulo. As entrevistas foram áudio-gravadas, transcritas na íntegra e submetidas à análise de acordo com o método clínico-qualitativo, utilizando-se a psicanálise como marco teórico para a interpretação dos dados. Foi elaborado um diário de campo como instrumento auxiliar de pesquisa. Após realização das leituras flutuantes e análise do material, observou-se que a braquiterapia é sentida pelas mulheres como uma agressão, gerando intensa angústia, desespero e raiva. A manipulação na região vaginal, com entradas e saídas de objetos (aplicador, sonda, etc.), desencadeia vivências e efeitos físicos desagradáveis, como dor, ardência urinária, sensação de queimação. Em uma perspectiva psicanalítica, o tratamento é vivido como um objeto hostil e persecutório que é introduzido na intimidade sexual, afetando a mulher em sua feminilidade. A posição física em que as mulheres permanecem para receber a irradiação acarretou sensação de submissão, vergonha e exposição de sua intimidade. Ainda com relação a este tratamento, foram feitas associações e comparações com a experiência anterior de gravidez/parto, possivelmente pela existência de conflitos e questões inconscientes relacionadas ao nascimento, mas também à morte concretizada pela doença grave. As mulheres atribuíram significados ao surgimento do câncer ginecológico relacionados à vivência de depressão, à sexualidade e à gravidez/parto, sendo que se evidenciou uma culpa inconsciente pela doença. Para enfrentarem as vicissitudes do tratamento, as mulheres tiveram que se basear mais no princípio de realidade - buscar a remissão da doença através do tratamento e da confiança na equipe - do que no princípio de prazer (ou evitação do desprazer), mas com considerável sofrimento psíquico. Neste sentido, considera-se relevante pensar numa assistência psicológica às pacientes, com o intuito de minimizar possíveis efeitos psicológicos adversos associados à braquiterapia. / One of the treatment modes for women affected by gynecological cancer is internal radiotherapy, also known as brachytherapy. It is characterized by the placement of radioactive material near the tumor. For that type of cancer, the irradiation requires the introduction of an applicator inside the vagina. This treatment can be quite uncomfortable for the women, both during and after the application. In this sense, research on the theme appoints not only physical collateral effects, but also psychological consequences for the quality of life of patients treated with brachytherapy. However, these studies are still incipient, with a greater concentration in the Nursing area. Production of psychological nature, which deepens knowledge about emotional issues in women submitted to this invasive procedure, almost does not exist. Thus, this qualitative research aimed to understand psychological aspects in women with psychological cancer submitted to this radiotherapeutic modality. Therefore, seven open interviews were held with women under treatment at the Radiotherapy Service of the University of São Paulo at Ribeirão Preto Medical School Hospital das Clínicas. The interviews were tape-recorded, fully transcribed and submitted to analysis according to the clinical-qualitative method, using psychoanalysis as a theoretical framework for data interpretation. A field diary was elaborated as an auxiliary research instrument. After floating reading and analysis of the material, it was observed that the women feel brachytherapy as an aggression, generating intense anguish, despair and rage. Manipulation in the vaginal region, with insertions and withdrawals of objects (applicator, probe, etc.), causes unpleasant experiences and effects, such as pain, urinary burning and a burning feeling. In a psychoanalytical perspective, treatment is experienced as a hostile and persecutory object, which is introduced in the sexual intimacy, affecting the woman in her femininity. The physical position in which women remain to receive the irradiation caused a feeling of submission, shame and exposure of their intimacy. Moreover, with respect to this treatment, associations and comparisons were made with previous experiences of pregnancy/delivery, possibly due to the existence of conflicts and unconscious questions related to birth, but also to death made real by the severe disease. The women attributed meanings to the appearance of gynecological cancer, related to the experience of depression, sexuality and pregnancy/delivery, evidencing an unconscious feeling of guilt about the disease. In order to face the vicissitudes of treatment, the women had to base themselves more on the reality principle - seeking the remission of the disease through treatment and confidence in the team - than on the principle of pleasure (or avoidance of displeasure), but accompanied by considerable mental suffering. In this sense, it is considered relevant to think of psychological care delivery to these patients, with a view to minimizing possible adverse psychological effects associated with brachytherapy.
3

Virus del papil.loma humà com a factor pronòstic en les neoplàsies malignes de la vulva i de la vagina

Fusté Chimisana, Maria Victòria 02 July 2012 (has links)
El Virus del Papil•loma Humà (VPH) està implicat en la patogènesis dels tumors del tracte genital femení i es detecta en la pràctica totalitat dels carcinomes de cèrvix, considerant-se una causa necessària per al seu desenvolupament. El VPH també sembla estar involucrat en una proporció de tumors de la vulva i de la vagina, però al contrari que en el cèrvix, els carcinomes escamosos de la vulva (CEV) i de la vagina (CEVa) es desenvolupen seguint dues vies etiopatogèniques diferents: una relacionada amb la infecció pel VPH i una independent de la infecció viral. Degut a la baixa incidència de tumors en aquestes localitzacions, hi ha molt pocs coneixements sobre la epidemiologia, les característiques histològiques i les conseqüències clíniques dels tumors relacionats amb el VPH. Per altra banda, en totes aquestes localitzacions, tant les lesions premalignes com els carcinomes relacionats amb el VPH semblen presentar una morfologia basaloide o condilomatosa, mentre que els carcinomes no relacionats amb el VPH són generalment queratinitzants. Des de fa un temps s’ha evidenciat que la sobrexpressió de p16ink4a es troba de manera uniforme en totes les lesions premalignes i malignes del cèrvix uterí i d’altres localitzacions, com l’amígdala, la vulva o la regió anorectal, associades a la infecció el VPH i s’ha proposat coma marcador d’aquesta infecció viral. L’objectiu de la tesi va ser estudiar un grup ampli de lesions de vulva i de vagina analitzant la presència o no de VPH i determinar si existeixen característiques morfològiques, immunohistoquímiques i clínico-patològiques diferencials entre els tumors positius i els negatius per al VPH. Com a metodologia es va avaluar retrospectivament els casos de CEVa i CEV diagnosticats a l’Hospital Clínic, a l’Hospital de la Vall d’Hebrón, a l’Instituto Portugués de Oncología de Lisboa i a l’Hospital de Vic, entre 1989 i el 2009. El VPH es va detectar mitjançant tècniques de PCR utilitzant primers SPF-10 i tipificat amb el mètode INNO-LIPA HPV. També es van realitzar tècniques de immunohistoquímica per la detecció de p16ink4A i p53. Es va realitzar l’anàlisi de la supervivència global (OS) i de la supervivència lliure de malaltia (DFS) mitjançant corbes de Kaplan- Meier i anàlisis multivariades utilitzant el model de Cox. Els resultats que es van obtenir van ser que tant el CEV com el CEVa presenten dues vies etiopatogèniques, una en relació a la infecció pel VPH i una independent de la infecció viral. El tipus viral més freqüent és el VPH de tipus 16. La tinció immunohistoquímica amb p16ink4 mostra una gran especificitat i sensibilitat per al diagnòstic dels carcinomes escamosos de vagina associats al VPH, i és una tècnica útil i simple per a classificar-los etiològicament. Les dones amb CEV associat al VPH presenten un pronòstic similar a les dones amb carcinomes no relacionats amb el VPH, mentre que les pacients amb CEVa relacionat amb el VPH tenen una millor supervivència global i supervivència lliure de malaltia. Aquesta supervivència està limitada als estadis I i II de la malaltia. Les lesions vulvars intraepitelials negatives per a la infecció del VPH poden adoptar, ocasionalment, una morfologia basaloide i confondre’s amb un VIN de tipus clàssic (relacionat amb el VPH), per això, la tinció immunohistoquímica amb p16(ink4a) i p53 poden ser útils en l’adequada classificació d’aquestes lesions. / HUMAM PAPILLOMA VIRUS AS A PROGNOSTIC FACTOR IN THE CARCINOMAS OF THE VULVA AND THE VAGINA Human Papilloma Virus (HPV) has been clearly implicated in the pathogenesis of maligmant and premalignant tumours of the female lower genital tract and has been detected in almost 100% of cervical carcinomas. HPV also seems to be involved in a proportion of vulva and vagina tumours, but unlike the cervix, these tumors develop following two different etiopathogenic pathways: one group is related to HPV infection whereas a second group arises via independent- HPV infection. Premalignant and malignant tumours related to to HPV are histologicaly squamous cell carcinoma of non-keratinizing, basaloid or warty types, whereas most HPV-negative tumors are commonly of keratinizing type. However some overlap exists between the histological types and the association with HPV and immunohistochemical studies with p16ink4a has been proposed as a marker of this viral infection in the neoplasms. As a methodology, cases of carcinoma of the vulva and the vagina diagnosed in Hospital Clinic, Hospital de la Vall d'Hebron, Portuguese Institute of Oncology and Hospital de Vic, were analyzed between 1989 and 2009. HPV was detected by PCR. Immunohistochemical techniques were carried out for the detection of p p16ink4a and p53. The analysis of the overall survival (OS) and disease-free survival (DFS) was made through Kaplan Meier analysis and multivariate curves using the Cox model. The results show that in vagina, as in vulva, there are two independent pathways in the development of tha carcinomas, one related an another independant of the HPV infection.The most common HPV viral type is the 16 . Immunohistochemical p16ink4 staining shows a great sensitivity and specificity for HPV related neoplasms, and is a useful technique to classify them. In vulva, women with HPV-tumours present a similar prognosis that women with non-HPV related tumours, while in vagina patients with HPV-related tumours stand a better overall survival and disease-free survival. This survival is limited to stages I and II of the disease. Vulvars negative intraepitelials neoplasms for HPV infection can adopt an basaloide morphology and p16ink4a staining with may be helpful in the proper classification.
4

Avaliação ginecológica de éguas receptoras de embrião através de diferentes métodos de diagnóstico / Gynecological evaluation of embryo recipient mares through different diagnostic methods

Soares, Carlos Mattos Teixeira 28 July 2017 (has links)
Submitted by Reginaldo Soares de Freitas (reginaldo.freitas@ufv.br) on 2017-11-14T11:47:05Z No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 1408671 bytes, checksum: 7703568ae2fd819b712c172d5c3330f8 (MD5) / Made available in DSpace on 2017-11-14T11:47:05Z (GMT). No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 1408671 bytes, checksum: 7703568ae2fd819b712c172d5c3330f8 (MD5) Previous issue date: 2017-07-28 / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico / Objetivou-se verificar se a endometrite é a principal causa da retirada de éguas receptoras do programa de transferência de embriões, além de comparar métodos e técnicas de diagnóstico. Quarenta éguas receptoras mestiças oriundas de sete propriedades e que não ficaram gestantes ao final da estação reprodutiva, adicionado ao histórico de subfertilidade, foram selecionadas para exame ginecológico. O exame foi realizado através de (i) coleta de dados do animal, idade, escore de condição corporal (ECC) e histórico reprodutivo; (ii) exame clínico reprodutivo, conformação do períneo, palpação e ultrassonografia transretal dos órgãos reprodutivos, vaginoscopia e exame digital da cérvix; e (iii) exames laboratoriais, cultura e citologia, a partir de um coletor comercial (CC) duplamente protegidos, lavado intrauterino de baixo volume (LBV) e do lavado do fragmento resultante da biópsia endometrial (LFBE), e a avaliação histológica. A presença de polimorfonucleados (PMNs) no estrato compacto durante a avaliação histológica serviu de referência para o diagnóstico da endometrite e base para comparação entre os métodos de diagnóstico. A endometrite foi diagnosticada em 65% dos animais avaliados, sendo caracterizada pela presença de PMNs, distribuição das glândulas endometriais em aglomerações e a presença de fibrose no tecido endometrial e periglandular durante a avaliação histológica. No exame clínico reprodutivo, foram positivos 32,5% dos animais para a avaliação da conformação do períneo; 52,5% para exame de palpação e ultrassonografia; 25% para o exame de vaginoscopia; e 37,5% para o exame da cérvix. Nos exames laboratoriais, foram positivos 17,5% para avaliação do efluxo do LBV; 52,5% para o exame citológico uterino; e 62,5% para exame de cultura uterina, sendo a bactéria mais isolada a Staphylococcus spp., seguida de Escherichia coli, Enterobacter spp. e Citrobacter spp., todas susceptíveis a sulfa/trimetoprim, enrofloxacina e florfenicol. Comparando os exames para o diagnóstico da endometrite, a palpação e ultrassonografia apresentaram os melhores resultados entre os exames clínicos, entretanto, foi inferior aos exames laboratoriais de citologia e cultura uterina, sendo este último com maior sensibilidade e especificidade para endometrite. A utilização de múltiplos resultados de diferentes exames também se mostrou uma alternativa eficaz para o diagnóstico da endometrite. Nas condições em que o estudo foi realizado, a técnica de coleta de amostras mais prática e ao mesmo tempo eficaz para os exames de cultura e citologia uterina foi a do CC. A técnica de LFBE não demonstrou ser tão eficiente quanto às demais. Concluiu-se que a endometrite é a principal causa de éguas receptoras com problemas reprodutivos, e que o exame ginecológico é essencial para o diagnóstico destes animais, utilizando-se o maior número de exames possíveis ou o exame de palpação e ultrassonografia como triagem para a realização de exames laboratoriais, além disto, que o coletor comercial foi o método mais prático e eficaz para a coleta de amostras para os exames de cultura e citologia endometriais. / The objective was to verify if endometritis is the main cause of the withdrawal of recipient mares from the embryo transfer program, in addition to comparing methods and diagnostic techniques. Forty crossbred recipient mares from seven farms that did not become pregnant at the end of the reproductive season, added to the history of subfertility, were selected for gynecological examination. The examination was performed through (i) collection of animal data, age, body condition score (ECC) and examination, conformation reproductive of the history; perineum, (ii) reproductive palpation and clinical transrectal ultrasonography of the reproductive organs, vaginoscopy and digital examination of the cervix; and (iii) laboratory tests, culture and cytology, from a double-shielded commercial collector (CC), low-volume intrauterine flush (LBV) and wash of the fragment resulting from endometrial biopsy (LFBE), and histological evaluation. The presence of polymorphonucleate (PMNs) in the compact stratum during the histological evaluation served as a reference for the diagnosis of endometritis and basis for comparison between diagnostic methods. Endometritis was diagnosed in 65% of the evaluated animals, being characterized by the presence of PMNs, distribution of the endometrial glands in agglomerations and the presence of fibrosis in endometrial and periglandular tissue during the histological evaluation. In the reproductive clinical examination, 32.5% of the animals were positive for evaluation of the perineum conformation; 52.5% for examination of palpation and ultrasonography; 25% for vaginoscopy examination; and 37.5% for the examination of the cervix. In the laboratory tests, 17.5% were positive for evaluation of the efflux of the LGV; 52.5% for uterine cytology examination; and 62.5% for uterine culture, with Staphylococcus spp. being the most isolated bacteria, followed by Escherichia coli, Enterobacter spp. and Citrobacter spp., all susceptible to sulfa / trimethoprim, enrofloxacin and florfenicol. Comparing the exams for the diagnosis of endometritis, palpation and ultrasonography showed the best results among the clinical exams, however, it was inferior to the laboratory exams of cytology and uterine culture, the latter being with greater sensitivity and specificity for endometritis. The use of multiple results from different exams has also proved to be an effective alternative for the diagnosis of endometritis. Under the conditions under which the study was carried out, the most practical and efficient sampling technique for culture and uterine cytology examinations was CC. The LFBE technique did not prove to be as efficient as the others. It was concluded that endometritis is the main cause of recipient mares with reproductive problems, and that gynecological examination is essential for the diagnosis of these animals, using as many tests as possible or palpation and ultrasonography as screening for besides the fact that the commercial collector was the most practical and efficient method for the collection of samples for endometrial culture and cytology exams.
5

Aspectos psicológicos em mulheres com câncer ginecológico submetidas à braquiterapia num hospital universitário de Ribeirão Preto: um estudo clínico-qualitativo / Psychological aspects in women with gynecological cancer submitted to brachytherapy at a university hospital in Ribeirão Preto: a clinicalqualitative study

Gisele Curi de Barros 22 November 2007 (has links)
Uma das modalidades de tratamento para mulheres acometidas pelo câncer ginecológico é a radioterapia interna, também conhecida como braquiterapia. Caracteriza-se pela colocação de materiais radioativos junto ao tumor. No caso daquele tipo de câncer, para se efetuar a irradiação, é necessário introduzir um aplicador dentro da vagina. Este tratamento pode ser bastante desconfortável para a mulher, tanto no momento da aplicação, quanto após a mesma. Neste sentido, estudos sobre o tema apontam não apenas para efeitos colaterais físicos, mas também para conseqüências psicológicas na qualidade de vida de pacientes tratadas por braquiterapia. Entretanto, tais estudos são ainda incipientes, tendo maior concentração na área de Enfermagem. É quase inexistente uma produção de caráter psicológico que aprofunde o conhecimento a respeito de questões emocionais em mulheres submetidas a esse procedimento invasivo. Sendo assim, esta pesquisa qualitativa objetivou compreender aspectos psicológicos em mulheres com câncer ginecológico submetidas a essa modalidade radioterápica. Para tanto, foram realizadas sete entrevistas abertas com mulheres em tratamento junto ao Serviço de Radioterapia do Hospital das Clínicas da Faculdade de Medicina de Ribeirão Preto - Universidade de São Paulo. As entrevistas foram áudio-gravadas, transcritas na íntegra e submetidas à análise de acordo com o método clínico-qualitativo, utilizando-se a psicanálise como marco teórico para a interpretação dos dados. Foi elaborado um diário de campo como instrumento auxiliar de pesquisa. Após realização das leituras flutuantes e análise do material, observou-se que a braquiterapia é sentida pelas mulheres como uma agressão, gerando intensa angústia, desespero e raiva. A manipulação na região vaginal, com entradas e saídas de objetos (aplicador, sonda, etc.), desencadeia vivências e efeitos físicos desagradáveis, como dor, ardência urinária, sensação de queimação. Em uma perspectiva psicanalítica, o tratamento é vivido como um objeto hostil e persecutório que é introduzido na intimidade sexual, afetando a mulher em sua feminilidade. A posição física em que as mulheres permanecem para receber a irradiação acarretou sensação de submissão, vergonha e exposição de sua intimidade. Ainda com relação a este tratamento, foram feitas associações e comparações com a experiência anterior de gravidez/parto, possivelmente pela existência de conflitos e questões inconscientes relacionadas ao nascimento, mas também à morte concretizada pela doença grave. As mulheres atribuíram significados ao surgimento do câncer ginecológico relacionados à vivência de depressão, à sexualidade e à gravidez/parto, sendo que se evidenciou uma culpa inconsciente pela doença. Para enfrentarem as vicissitudes do tratamento, as mulheres tiveram que se basear mais no princípio de realidade - buscar a remissão da doença através do tratamento e da confiança na equipe - do que no princípio de prazer (ou evitação do desprazer), mas com considerável sofrimento psíquico. Neste sentido, considera-se relevante pensar numa assistência psicológica às pacientes, com o intuito de minimizar possíveis efeitos psicológicos adversos associados à braquiterapia. / One of the treatment modes for women affected by gynecological cancer is internal radiotherapy, also known as brachytherapy. It is characterized by the placement of radioactive material near the tumor. For that type of cancer, the irradiation requires the introduction of an applicator inside the vagina. This treatment can be quite uncomfortable for the women, both during and after the application. In this sense, research on the theme appoints not only physical collateral effects, but also psychological consequences for the quality of life of patients treated with brachytherapy. However, these studies are still incipient, with a greater concentration in the Nursing area. Production of psychological nature, which deepens knowledge about emotional issues in women submitted to this invasive procedure, almost does not exist. Thus, this qualitative research aimed to understand psychological aspects in women with psychological cancer submitted to this radiotherapeutic modality. Therefore, seven open interviews were held with women under treatment at the Radiotherapy Service of the University of São Paulo at Ribeirão Preto Medical School Hospital das Clínicas. The interviews were tape-recorded, fully transcribed and submitted to analysis according to the clinical-qualitative method, using psychoanalysis as a theoretical framework for data interpretation. A field diary was elaborated as an auxiliary research instrument. After floating reading and analysis of the material, it was observed that the women feel brachytherapy as an aggression, generating intense anguish, despair and rage. Manipulation in the vaginal region, with insertions and withdrawals of objects (applicator, probe, etc.), causes unpleasant experiences and effects, such as pain, urinary burning and a burning feeling. In a psychoanalytical perspective, treatment is experienced as a hostile and persecutory object, which is introduced in the sexual intimacy, affecting the woman in her femininity. The physical position in which women remain to receive the irradiation caused a feeling of submission, shame and exposure of their intimacy. Moreover, with respect to this treatment, associations and comparisons were made with previous experiences of pregnancy/delivery, possibly due to the existence of conflicts and unconscious questions related to birth, but also to death made real by the severe disease. The women attributed meanings to the appearance of gynecological cancer, related to the experience of depression, sexuality and pregnancy/delivery, evidencing an unconscious feeling of guilt about the disease. In order to face the vicissitudes of treatment, the women had to base themselves more on the reality principle - seeking the remission of the disease through treatment and confidence in the team - than on the principle of pleasure (or avoidance of displeasure), but accompanied by considerable mental suffering. In this sense, it is considered relevant to think of psychological care delivery to these patients, with a view to minimizing possible adverse psychological effects associated with brachytherapy.
6

Influência da pressão abdominal na mobilidade da junção uretrovesical e da uretra proximal avaliação ultra-sonográfica em mulheres com incontinência urinária de esforço

Viana Nóbrega, Leonor January 2003 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T16:26:30Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo5418_1.pdf: 1542707 bytes, checksum: 0c8da8ab0cee86d20ae3177d42a8055f (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2003 / Com o objetivo de determinar a influência da aferição da pressão abdominal na avaliação ultra-sonográfica da junção uretrovesical e da uretra proximal em pacientes com incontinência urinária de esforço, foram submetidas a ultra-sonografia vesical transvulvar e a aferição de pressão abdominal 36 mulheres com queixas de incontinência urinária de esforço, atendidas no ambulatório de uroginecologia da disciplina de Ginecologia do Hospital das Clínicas da Universidade Federal de Pernambuco e encaminhadas à Unidade de Pesquisa de Incontinência Urinária, no período de março de 2002 a setembro de 2003. As pacientes tinham idade variando entre 25 e 69 anos (média 46,4±10,2 anos), predominantemente procedentes da Cidade do Recife (17 &#8594; 47,2%), renda familiar entre 2 e 4 salários mínimos (18 &#8594; 52,9%), com nível de escolaridade de 1º grau (21 &#8594; 60%). Do ponto de vista tocoginecológico, foi mais freqüente pacientes paucigestas (17 &#8594; 47,2%), submetidas a partos vaginais (30 &#8594; 83,3%), não menopausadas (23 &#8594; 63,9%) e não histerectomisadas (28 &#8594; 77,7%). Onze (30,6%) pacientes apresentavam índice de massa corpórea normal, nove (25%) com sobrepeso e 16 (44,4%) eram obesas. Entre os sintomas urinários, predominaram incontinência urinária de esforço de grau moderado (13 &#8594; 36,1%). Foi utilizado um aparelho de ultra som da marca ALOKA, com transdutor vaginal de 7 MHz e seletor eletrônico de mensuração de imagem real, equipado com computador e câmera fotográfica de resolução instantânea. Para medida da pressão abdominal foi utilizado aparelho de urodinâmica do tipo MPX616 de Dynamed, que mediu apenas a pressão intra-abdominal, através de um cateter de 10fr retal, com balão dotado de sensor para medida da pressão abdominal. Comparadas as medidas no repouso àquelas ao esforço, após manobra de Valsalva, houve aumento da distância pubo-uretral, do deslocamento horizontal da junção uretrovesical ao esforço, assim como redução do deslocamento da uretra proximal em relação à sínfise púbica. Embora, estatisticamente, não se tenha verificado associação entre a pressão abdominal e as medidas ultra-sonográficas, considerando que o único fator que se alterou foi a pressão abdominal, pode-se aventar a hipótese de que sua elevação promoveu aumento do deslocamento da uretra proximal, com perda urinária
7

Caracterização das espécies Ureaplasma urealyticum, Ureaplasma parvum e Mycoplasma hominis através do cultivo e da PCR e detecção da heterogeneidade gênica da espécie Mycoplasma hominis por RAPD em amostras clínicas / Characterization of the species Ureaplasma urealyticum, Ureaplasma parvum and Mycoplasma hominis through culture and PCR and detection of the genetic heterogeneity of the species Mycoplasma hominis by RAPD in clinical samples

Passadore, Lílian Ferri 08 July 2005 (has links)
O presente estudo teve como objetivo a caracterização genômica das espécies: Mycoplasma hominis, Ureaplasma urealyticum e Ureaplasma parvum em amostras cervicais de gestantes. Cepas de Mycoplasma hominis e de Ureaplasma spp., foram identificadas através do cultivo e por PCR utilizando-se primers genéricos e específicos. Os achados na literatura são contraditórios quanto a participação dessas bactérias nas doenças humanas, especialmente quanto a participação destas em casos de infertilidade e alterações perigestacionais. Considerando a marcante heterogeneidade das cepas de Mycoplasma hominis, utilizamos a reação de RAPD com a finalidade de definir os perfis genômicos das cepas isoladas. A caracterização dos biótipos 1 e 2 do gênero Ureaplasma, respectivamente, Ureaplasma urealyticum e Ureaplasma parvum, através da análise da MBA (Múltipla Banda Antigênica) por PCR, teve como finalidade determinar a predominância de cada uma dessas espécies. Foram estudadas amostras de material cervical de 163 gestantes em várias idades gestacionais. Os resultados obtidos neste trabalho foram: M. hominis foi detectado em 14,7% (24/163) das amostras, sendo a RAPO realizada em 7 das amostras positivas e puras de M. hominis. A reação RAPD demonstrou similaridade do perfil gênico entre as amostras 3 e 4 e entre as amostras 6 e 8, enquanto que as amostras 2, 5 e 7 demonstraram uma grande heterogeneidade. O gênero Ureaplasma foi isolado em 54,6% (89/163) das amostras, sendo 31,5% (28/89) cepas de U. urealyticum e 68,5% (61/89) U. parvum. Foram detectados 10,4% (17/163) casos de co-infecções M. hominis e Ureaplasma spp. O estudo da suscetibilidade das cepas isoladas frente a tetraciclina foi realizado com o intuito de se determinar a freqüência de cepas resistentes a essa droga. Considerando ser este antibiótico o de eleição no tratamento das micoplasmoses humanas e devido aos altos índices de resistência apresentados, resistência esta conferida pela presença do plasmídeo tetM, submetemos nossas amostras à pesquisa deste plasmídeo através da PCR. A presença do plasmídeo tetM foi detectada em 29,5% (7/24) das amostras positivas para Mycoplasma hominis e em 60,7% (54/89) das amostras positivas para Ureaplasma spp., sendo que dentre estas, 57,4% (31/54) foram detectados na espécie U. parvum e 42,6% (23/54) na espécie Ureaplasma urealyticum. O estudo da heterogeneidade intra-espécie das cepas de Mycoplasma hominis pela técnica de RAPD é inédito no Brasil. Da mesma maneira a caracterização das espécies do gênero Ureaplasma em U. parvum e U. urealyticum, através da PCR pela análise da MBA, foi pioneiramente realizada pelo nosso grupo de pesquisa. Esperamos com esse trabalho poder contribuir para um conhecimento melhor da freqüência dessas espécies na nossa população e tentar explicar as divergências das avaliações nas interações entre os micoplasmas e o hospedeiro. / The objective of this study was to characterize the species Mycoplasma hominis, Ureaplasma urealyticum and Ureaplasma parvum in cervical samples from pregnant women. Strains of Mycoplasma hominis and Ureaplasma spp., were identified by means of culture and by PCR using generic and specific primers. The findings in the literature with regard to the involvement of these bacteria in human diseases are contradictory, especially regarding their involvement in cases of infertility and perigestational changes. In view of the strong heterogeneity among Mycoplasma hominis strains, we used RAPD to define the profiles of the strains isolated. Biotypes 1 and 2 of the genus Ureaplasma - Ureaplasma urealyticum and Ureaplasma parvum respectively - were characterized by means of MBA (Multiple Banded Antigenic) analysis using PCR to determine the predominance of each of these species. Samples of cervical material from 163 pregnant women at various stages of pregnancy were studied. The results obtained in this study were: M. hominis was detected in 14.7% (24/163) of the samples, and RAPD analyses carried out in 7 M. hominis strains. The RAPD similarly gene profile was showed: between strains 3 and 4, and between strains 6 and 8. The strains 2, 5 and 7 showed a pronounced heterogeneity in the gene profile. The genus Ureaplasma was isolated in 54.6% (89/163) of the samples, of which 31.5% (28/89) were U. urealyticum and 68.5% (61/89) U. parvum. Mycoplasma hominis and Ureaplasma spp., coinfection were detected in 10.4% (17/163) of the samples. The study of the susceptibility of the isolated strains to tetracycline was carried out with a view to determining the frequency of strains resistant to this drug. As this is the antibiotic of choice in the treatment of human mycoplasmoses, and in view of the high resistance indices observed, which are conferred by the presence of the \"tetM\" plasmid, we looked for this plasmid in our samples using PCR. The presence of the tetM plasmid, was detected 57,1% (4/7) of the Mycoplasma hominis - positive samples and in 40,2% (29/72) of the Ureaplasma spp - positive samples. Of the latter, 41,6% (25/72) were detected in the species U. parvum and 33,4% (4/12) were detected in the species Ureaplasma urealyticum. This is the first time that a study of the intraspecies heterogeneity of Mycoplasma hominis strains using RAPD has been carried out in Brazil. Characterization of the genus Ureaplasma species into U. parvum and U. urealyticum by means of PCR using MBA analysis was likewise pioneering effort by our research group. We hope that our work will contribute to a greater knowledge of the frequency of these species in our population and that it will help to explain differences in the assessment of the interaction between mycoplasma and the host.
8

Estudo randomizado testando musicoterapia na redução da fadiga relacionada ao câncer em mulheres com neoplasia maligna de mama ou ginecológica em curso de radioterapia / Randomized trial testing music therapy in reducing fatigue-related to cancer in women with breast or gynecological malignant neoplasms in course of radiotherapy

Alcântara-Silva, Tereza Raquel de Melo 05 April 2012 (has links)
Submitted by Cláudia Bueno (claudiamoura18@gmail.com) on 2015-11-11T16:34:34Z No. of bitstreams: 2 Tese - Tereza Raquel de Melo Alcântara-Silva.pdf: 3175551 bytes, checksum: 574347502e52a9058a69b0b0001f8cbe (MD5) license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) / Approved for entry into archive by Luciana Ferreira (lucgeral@gmail.com) on 2015-11-12T09:23:20Z (GMT) No. of bitstreams: 2 Tese - Tereza Raquel de Melo Alcântara-Silva.pdf: 3175551 bytes, checksum: 574347502e52a9058a69b0b0001f8cbe (MD5) license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) / Made available in DSpace on 2015-11-12T09:23:20Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Tese - Tereza Raquel de Melo Alcântara-Silva.pdf: 3175551 bytes, checksum: 574347502e52a9058a69b0b0001f8cbe (MD5) license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Previous issue date: 2012-04-05 / To study the influence of music therapy in reduction of Fatigue related to cancer in patients with breast’s or gynecology’s cancer, during the radiotherapy treatment. METHODS: This is a randomized controled study (Control Group - CG e Musictherapy Group - MTG) wich values fatigue, life’s quality, anxienty, depression by using evaluative instruments Functional Assessment of Cancer Therapy: Fatigue (FACT-F), Beck Depression Inventory (BDI), Beck Anxiety Inventory (BAI) in three differents moments (during first week of radiotherapy, in the intermediate phase’s week and during the last week of radiotherapy) for patients of bouth groups. Women allocated in MTG, in addition to the scales described above, answered the Music therapy Questionary (MQ), and the Subjective Impression of the Subject’s Questionary in last meeting. Music Therapy sessions were individual and lasted an average of 40 minutes. Music therapeutic techniques used were Musical Audition (MA) and Therapeutic Musical Audition (TMA). RESULTS: 164 women were randomized and 116 women with middle age of 52,9 (CG) and 51,85 years (MTG) were included in the analysis. MTG’s patients had on average 10 music therapy sessions, totalizing 509 assistences during the search. In the analysis between groups, Functional Assesment of Cancer Therapy: Fatigue (FACIT-F) demonstrated significance related to Trial Outcome Index (TOI) (p=0,011), Functional Assesment of Cancer Therapy – Geral (FACT-G) FACT-G (p=0,001) FACIT-F FACT-F(p=0,005) areas to the MGT compared to CG. In comparisson made inside the same group results pointed a significant worsening for women. The GMT showed a significant in TOI, FACT-G and FACIT – F (p<0,001) areas in fatigue scale. Music Therapy Questionary showed that 59,3% of the pacients didn’t know what music therapy was, and 53,7% thought that Music Therapy was a relaxing activity. In the end of the process, based on ISS, 98,1% of the women afirmated that Music Therapy made difference in their lives, 96,2% reported a positive perception of music therapy, 75,5% noticed less fatigue and 84,9% reported less stress. CONCLUSION: Individual Music therapy is effective in treatment of Fatigue Related to Cancer during the radiotherapy, to depression and to improve quality of life. / Estudar a influência da musicoterapia na redução da fadiga relacionada ao câncer em mulheres com câncer de mama ou ginecológico durante o tratamento radioterápico. MÉTODOS: Trata-se de um estudo randomizado controlado (Grupo Controle - GC e Grupo de Musicoterapia - GMT) de avaliação da fadiga e fatores corelacionados (qualidade de vida, ansiedade, depressão) em mulheres submetidas à radioterapia através dos instrumentos avaliativos Functional Assessment of Cancer Therapy: Fatigue (FACT-F), Beck Depression Inventory (BDI), Beck Anxiety Inventory (BAI) em três momentos distintos (durante a primeira semana de radioterapia, na semana da fase intermediária e durante a última semana de radioterapia) para as participantes dos dois grupos. As sessões de musicoterapia foram individuais, com duração, em média, de 40 minutos. As técnicas musicoterapêuticas utilizadas foram audição musical (AM) e audição musical terapêutica (AMT). RESULTADOS: Foram randomizadas 164 mulheres (82 GC e 82 GMT) e incluídas na análise 116 mulheres com média de idade de 52,9 anos (GC) e 51,85 anos (GMT). As participantes do GMT tiveram em média 10 sessões de musicoterapia, totalizando 509 atendimentos ao longo da pesquisa. Os resultados da FACT-F mostraram maior significância quanto aos domínios Trial Outcome Index (TOI) (p=0,011), Functional Assesment of Cancer Therapy – Geral (FACT-G0 (p=0,005) e Functional Assesment of Cancer Therapy - Fatigue (FACT-F) (p=0,001) para o GMT em relação ao GC. O Questionário Musicoterapêutico mostrou que 59,3% nada sabiam a respeito da Musicoterapia e para 53,7% ela se constituia em uma atividade de relaxamento. Ao final do processo, por meio do questionário Impressão Subjetiva do Sujeito obteve-se que 98,1% afirmaram que a Musicoterapia fez diferença em sua vida; 96,2% relataram percepção positiva da musicoterapia; 75,5% perceberam melhora quanto à fadiga e 84,9% relataram redução do estresse. CONCLUSÃO: A musicoterapia individual é efetiva para a redução da fadiga relacionada ao câncer e dos sintomas depressivos, assim como para a melhora da qualidade de vida de mulheres com câncer de mama ou ginecológico, submetidas à radioterapia.
9

Caracterização das espécies Ureaplasma urealyticum, Ureaplasma parvum e Mycoplasma hominis através do cultivo e da PCR e detecção da heterogeneidade gênica da espécie Mycoplasma hominis por RAPD em amostras clínicas / Characterization of the species Ureaplasma urealyticum, Ureaplasma parvum and Mycoplasma hominis through culture and PCR and detection of the genetic heterogeneity of the species Mycoplasma hominis by RAPD in clinical samples

Lílian Ferri Passadore 08 July 2005 (has links)
O presente estudo teve como objetivo a caracterização genômica das espécies: Mycoplasma hominis, Ureaplasma urealyticum e Ureaplasma parvum em amostras cervicais de gestantes. Cepas de Mycoplasma hominis e de Ureaplasma spp., foram identificadas através do cultivo e por PCR utilizando-se primers genéricos e específicos. Os achados na literatura são contraditórios quanto a participação dessas bactérias nas doenças humanas, especialmente quanto a participação destas em casos de infertilidade e alterações perigestacionais. Considerando a marcante heterogeneidade das cepas de Mycoplasma hominis, utilizamos a reação de RAPD com a finalidade de definir os perfis genômicos das cepas isoladas. A caracterização dos biótipos 1 e 2 do gênero Ureaplasma, respectivamente, Ureaplasma urealyticum e Ureaplasma parvum, através da análise da MBA (Múltipla Banda Antigênica) por PCR, teve como finalidade determinar a predominância de cada uma dessas espécies. Foram estudadas amostras de material cervical de 163 gestantes em várias idades gestacionais. Os resultados obtidos neste trabalho foram: M. hominis foi detectado em 14,7% (24/163) das amostras, sendo a RAPO realizada em 7 das amostras positivas e puras de M. hominis. A reação RAPD demonstrou similaridade do perfil gênico entre as amostras 3 e 4 e entre as amostras 6 e 8, enquanto que as amostras 2, 5 e 7 demonstraram uma grande heterogeneidade. O gênero Ureaplasma foi isolado em 54,6% (89/163) das amostras, sendo 31,5% (28/89) cepas de U. urealyticum e 68,5% (61/89) U. parvum. Foram detectados 10,4% (17/163) casos de co-infecções M. hominis e Ureaplasma spp. O estudo da suscetibilidade das cepas isoladas frente a tetraciclina foi realizado com o intuito de se determinar a freqüência de cepas resistentes a essa droga. Considerando ser este antibiótico o de eleição no tratamento das micoplasmoses humanas e devido aos altos índices de resistência apresentados, resistência esta conferida pela presença do plasmídeo tetM, submetemos nossas amostras à pesquisa deste plasmídeo através da PCR. A presença do plasmídeo tetM foi detectada em 29,5% (7/24) das amostras positivas para Mycoplasma hominis e em 60,7% (54/89) das amostras positivas para Ureaplasma spp., sendo que dentre estas, 57,4% (31/54) foram detectados na espécie U. parvum e 42,6% (23/54) na espécie Ureaplasma urealyticum. O estudo da heterogeneidade intra-espécie das cepas de Mycoplasma hominis pela técnica de RAPD é inédito no Brasil. Da mesma maneira a caracterização das espécies do gênero Ureaplasma em U. parvum e U. urealyticum, através da PCR pela análise da MBA, foi pioneiramente realizada pelo nosso grupo de pesquisa. Esperamos com esse trabalho poder contribuir para um conhecimento melhor da freqüência dessas espécies na nossa população e tentar explicar as divergências das avaliações nas interações entre os micoplasmas e o hospedeiro. / The objective of this study was to characterize the species Mycoplasma hominis, Ureaplasma urealyticum and Ureaplasma parvum in cervical samples from pregnant women. Strains of Mycoplasma hominis and Ureaplasma spp., were identified by means of culture and by PCR using generic and specific primers. The findings in the literature with regard to the involvement of these bacteria in human diseases are contradictory, especially regarding their involvement in cases of infertility and perigestational changes. In view of the strong heterogeneity among Mycoplasma hominis strains, we used RAPD to define the profiles of the strains isolated. Biotypes 1 and 2 of the genus Ureaplasma - Ureaplasma urealyticum and Ureaplasma parvum respectively - were characterized by means of MBA (Multiple Banded Antigenic) analysis using PCR to determine the predominance of each of these species. Samples of cervical material from 163 pregnant women at various stages of pregnancy were studied. The results obtained in this study were: M. hominis was detected in 14.7% (24/163) of the samples, and RAPD analyses carried out in 7 M. hominis strains. The RAPD similarly gene profile was showed: between strains 3 and 4, and between strains 6 and 8. The strains 2, 5 and 7 showed a pronounced heterogeneity in the gene profile. The genus Ureaplasma was isolated in 54.6% (89/163) of the samples, of which 31.5% (28/89) were U. urealyticum and 68.5% (61/89) U. parvum. Mycoplasma hominis and Ureaplasma spp., coinfection were detected in 10.4% (17/163) of the samples. The study of the susceptibility of the isolated strains to tetracycline was carried out with a view to determining the frequency of strains resistant to this drug. As this is the antibiotic of choice in the treatment of human mycoplasmoses, and in view of the high resistance indices observed, which are conferred by the presence of the \"tetM\" plasmid, we looked for this plasmid in our samples using PCR. The presence of the tetM plasmid, was detected 57,1% (4/7) of the Mycoplasma hominis - positive samples and in 40,2% (29/72) of the Ureaplasma spp - positive samples. Of the latter, 41,6% (25/72) were detected in the species U. parvum and 33,4% (4/12) were detected in the species Ureaplasma urealyticum. This is the first time that a study of the intraspecies heterogeneity of Mycoplasma hominis strains using RAPD has been carried out in Brazil. Characterization of the genus Ureaplasma species into U. parvum and U. urealyticum by means of PCR using MBA analysis was likewise pioneering effort by our research group. We hope that our work will contribute to a greater knowledge of the frequency of these species in our population and that it will help to explain differences in the assessment of the interaction between mycoplasma and the host.
10

Estudo da hidrolaparoscopia transvaginal com novo instrumental de acesso à cavidade pélvica / Transvaginal hydrolaparoscopy with a new instrument to access pelvic cavity

Vieira, Carlos Henrique Fontana 22 October 2004 (has links)
INTRODUÇÃO: A hidrolaparoscopia transvaginal (HLT) é uma técnica de exploração das estruturas tubo-ovarianas em pacientes inférteis sem alteração pélvica determinada. O procedimento consiste no acesso via vaginal da cavidade pélvica com trocarte e introdução de óptica que é acoplada ao sistema de videodocumentação. O exame é realizado em ambulatório com anestesia local. A visibilização é conseguida graças a hidroflotação das estruturas pélvicas provocada pela instilação de soro fisiológico ou solução de lactatoringer. Trata-se de uma das técnicas vídeo-endoscópicas ginecológica mais recentes descrita na literatura, ainda em fase de estudos. Este método permite o diagnóstico de afecções da pelve posterior como, endometriose, cistos ovarianos, aderências, hidrossalpinge, miomas e estudo da tuba distal em pacientes laqueadas. O estudo desenvolvido tem por objetivo avaliar a técnica operatória em si, assim como os achados através deste método e a segurança e eficácia de um novo um novo instrumental, mais particularmente uma agulha de Veress modificada, desenvolvida especificamente para este procedimento. Este instrumental difere de outros utilizados e descritos na literatura por apresentar um dispositivo de segurança em sua base que tem por finalidade fixar a parte interna da ponta da agulha, oferecendo maior segurança ao adentrar-se às cegas na cavidade pélvica através do fórnice vaginal posterior. CASUÍSTICA E MÉTODOS: Para realização do estudo selecionou-se 38 pacientes laqueadas que apresentavam desejo de gravidez. Foram excluídas pacientes que apresentassem outra afecção pélvica e aquelas cujos parceiros apresentavam espermograma alterado com indicação de fertilização in vitro. O procedimento foi realizado com a paciente em posição ginecológica. Após a anti-sepsia da vulva e vagina procedeu-se à infiltração de 2 ml de lidocaína com vasoconstritor em porção mediana do fórnice vaginal posterior aproximadamente 1,5 cm abaixo da inserção da parede vaginal na cérvice uterina. Depois disto puncionava-se através do local previamente anestesiado com a agulha, objeto deste estudo, já envolta por uma cânula similar a um trocarte, até transpassar-se a parede vaginal e obter-se acesso à cavidade pélvica. Introduzia-se 100 ml de soro fisiológico ou solução de lactato-ringer com lidocaína 2% sem vasoconstritor diluída em uma proporção de 1/100. Após remover a agulha introduzia-se através da cânula uma óptica de 2,9 mm com ângulo de 30º acoplada a um sistema de vídeodocumentação; confirmava-se o acesso ao interior da cavidade e prosseguia-se a instilação de líquido e inspeção da mesma. RESULTADOS: 1) Obteve-se acesso à cavidade pélvica em 36 (94,7%) das pacientes. 2) A quantidade de líquido utilizada variou de 300 a 1500 ml. 3) O escore médio de dor foi de 2,3 na escala visual analógica de dor. O escore médio nas pacientes nas quais se utilizou quantidades 600ml foi de 2,7 e 1,7 respectivamente. 4) Os achados mais comuns durante o procedimento foram de aderências pélvicas velamentosas, além de hidrossalpinge e salpingectomia distal em alguns casos. 5) Não houve qualquer complicação nos 38 casos estudados. CONCLUSÕES: 1) O novo instrumental de hidrolaparoscopia transvaginal (agulhas de Veress modificada) é eficaz em acessar a cavidade pélvica, é seguro e de fácil manuseio. 2) A hidrolaparoscopia transvaginal é um método realizável em âmbito ambulatorial, reprodutível, bem tolerado, de baixo custo e com boa capacidade diagnóstica / INTRODUCTION: Transvaginal hydrolaparoscopy (THL) is a technique for pelvic exploration in patients without pelvic pathology. The procedure consists of accessing the pelvic cavity with a trocar and introduction of an optic coupled to a videodocumentation system. The exam is performed in outpatient under local anesthesia. Visualization is achieved through hydroflotation of the pelvis\'s structures, following instillation of saline or Ringer\'s lactate solution. It is one of the most recently described gynecological videoendoscopic techniques in the literature and still in trial phase. This method enables the diagnosis of alterations in the posterior pelvis, such as endometriosis; ovarian cysts; adhesions; hydrosalpinx; myomas; and evaluation of the distal tube in patient with tubal ligation. The objective of the study was to evaluate the technique itself, as well as the findings using this method and the efficiency of the new instrument, in particular the modified Veress needle that has been developed specifically for this procedure. This instrument differs from others described in the literature because it has a safety device in its base designed to fix the inner part of needle\'s tip, thereby offering greater safety during blind insertion into the pelvic cavity through the posterior fornix. MATERIAL AND METHODS: A total of 38 patients with tubal ligation were selected that had expressed the desire to become pregnant. Patients with other pelvic alteration and whose partner presented abnormal semen analisys with indication for in vitro fertilization were excluded. The procedure was performed in gynecologic position. After antisepsis of the vulva and vagina, 2 ml of lidocaine with adrenaline was perfomed of posterior fornix at midline, approximately 1.5 cm below the insertion of the vaginal wall in the uterine cervix. After this, the Veress needle previously covered with a cannula that is similar a trocar, was inserted through the anesthetized area until it reached the pelvic cavity. A hundred milliliter of saline or Ringer\'s lactate solution with 2% lidocaine, without adrenaline and diluted to 1:100 was introduced. After removal of the Veress needle, a rigid 2,9 mm endoscope with a 30º optical angle coupled to a videodocumentation system was inserted trough the cannula to confirm the access into pelvic cavity. The liquid has continued instilled and the inspection was undertaken. RESULTS: 1) the pelvic cavity was accessed in 36 (94.7%) patients; 2) the distention media volume used was 300 to 1500 ml; 3) the mean score for pain using the visual analog pain scale was 2.3. This score for the patients that received 600 ml was 2.7 and 1.7, respectively; 4) the most common findings during the procedure were filamentous pelvic adhesions, besides hydrosalpinx and distal salpingectomy in some cases 5) there were no complications in any of the 38 cases studied. CONCLUSIONS: 1)The new transvaginal hydrolaparoscopy instrument (modified Veress needle) is effective to access the pelvic cavity, safe and easy handle; 2) transvaginal hydrolaparoscopy is feasibility in outpatient basis and is reproducible, well tolerated, inexpensive and offers a good diagnostic capacity

Page generated in 0.0633 seconds