• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 252
  • 172
  • 43
  • 13
  • 13
  • 13
  • 13
  • 13
  • 13
  • 7
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • Tagged with
  • 553
  • 198
  • 60
  • 48
  • 42
  • 39
  • 38
  • 34
  • 31
  • 28
  • 27
  • 26
  • 25
  • 25
  • 24
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
361

Utilização da triancinolona como agente modulador da resposta inflamatória na cirurgia de músculo extra-ocular em coelhos / Experimental extraocular surgery in rabbits with triamcinolone: outcomes and effects on inflammatory response

Luis Eduardo Morato Rebouças de Carvalho 27 February 2007 (has links)
Objetivo: Avaliar a eficiência da Triancinolona Acetonida como agente modulador da resposta inflamatória e cicatricial em coelhos submetidos a cirurgia de músculo extra-ocular. Método: Foi realizado estudo prospectivo, mascarado, em dois estádios. No primeiro estádio, dez coelhos foram submetidos a retrocesso do músculo reto superior em ambos os olhos. Aplicouse, em um deles, 0,15 cc de Triancinolona Acetonida (40mg/cc) nos tecidos circunjacentes ao local de reinserção muscular e, como controle, 0,15cc de solução de cloreto de sódio a 0,9% no local equivalente no olho contra-lateral. Quinze dias após, cinco coelhos foram submetidos a exenteração das órbitas e os restantes dos animais tiveram o mesmo procedimento realizado após trinta dias. O material do sítio de reinserção muscular foi avaliado por meio de análise histopatológica qualitativa e quantitativa (morfometria). No segundo estádio, com incrementação da agressão cirúrgica, dezesseis coelhos foram submetidos aos mesmos procedimentos com exenteração das órbitas após quinze dias, e posterior análise histopatológica dos tecidos. Resultados: Houve efeito inibitório sobre a intensidade da resposta inflamatória nos olhos tratados em comparação com os olhos controle. Conclusão: Nas condições de realização do presente estudo o uso per-operatório da triancinolona acetonida foi efetivo no controle da resposta inflamatória em olhos de coelhos submetidos a cirurgia de músculo extra-ocular. / Purpose: To evaluate the efficiency of triamcinolone acetonide (TRI) in limiting the postoperative inflammatory response and scarring following strabismus surgery. Methods: A prospective, two-stage, masked, controlled trial was conducted. In the first stage, the inflammatory response at the extraocular reattachment site was analyzed following superior rectus recession in ten rabbits. One eye had 0,15 cc of triamcinolone acetonide (40mg/cc) applied around the new insertion site and, similarly, 0,15 cc of isotonic saline solution (0,9%) was applied to the fellow eye following the same procedure, thus serving as a control. Fifteen days later, orbital exenteration was performed in five rabbits and the remaining five were exenterated thirty days later. The reattachment site tissues were submitted to qualitative and quantitative histological examinations. In the second stage 16 rabbits were submitted to amplified surgical trauma, after which the aforementioned steps were also carried out. Granuloma total area at the extraocular muscle reattachment sites of control and treated eyes were compared. Results: There was an inhibitory effect of TRI on the inflammatory response of treated eyes as compared to control eyes. Conclusions: TRI was effective in controlling the postoperative inflammatory response in rabbit eyes submitted to traumatic recession of the superior rectus muscle.
362

Efeitos da radiofreqüência nas características mecânicas da cápsula anterior do ombro de coelhos / Radiofrequency effects on mechanical characteristics of anterior shoulder capsule of rabbits

José Luiz Pozo Raymundo 17 July 2007 (has links)
INTRODUÇÃO - A literatura mostra a utilização da radiofreqüência como alternativa em casos de redundância ou frouxidão de tecido, podendo ser empregada como solução em alguns casos de instabilidade de ombro. O presente estudo avalia os efeitos mecânicos da radiofreqüência em cápsulas anteriores de ombros de coelhos vivos. MÉTODOS O estudo é comparativo e randomizado, tendo sido realizado em trinta e sete ombros de coelhos, machos, da raça Nova Zelândia, na faixa etária de 4 meses 6 meses, com peso médio de 3kg 250mg, criados para o projeto e mantidos no Biotério Central da Universidade Federal de Pelotas UFPEL - RS. O trabalho consta de dezoito ombros do grupo controle sendo estes abertos para gerar instabilidade e não submetidos ao procedimento de radiofreqüência; e dezenove ombros do grupo experimento (radiofreqüência), abertos para gerar instabilidade e submetidos a radiofreqüência com tempo fixado em 7segundos numa temperatura fixa de 650C, com tecido embebido em solução salina. Após cinqüenta dias de pós operatório, os animais foram levados à eutanásia. O material foi mantido em -21,40C por quinze dias e, após transportado para o Laboratório de Investigação Medica 21 da Universidade de São Paulo USP - SP, para avaliação de nove variáveis: altura, comprimento inicial sem carga, área da cápsula, força máxima, deformação máxima, tensão máxima, deformação relativa, rigidez e módulo de elasticidade. RESULTADOS Foram encontradas diferenças estatisticamente significantes entre os grupos controle e o grupo radiofreqüência, para as variáveis força máxima e rigidez (p<0,05), sendo maiores em média, no grupo controle. CONCLUSÃO Desse modo a força máxima e a rigidez da cápsula anterior de ombros de coelhos vivos, submetidas à radiofreqüência em um único ponto, diminui após cinqüenta dias / INTRODUTION literature presents radiofrequency as an alternative tool to be used in redundancy or tissue looseness cases, and to be employed as a potencial solution for shoulder instability. The present study evaluated the mechanical effects of radiofrequency usage in anterior shoulder capsules of living rabbits. METHODS - the study is comparative and randomized, it was carried out with thirty seven shoulders of male rabbits (New Zealand breed), with ages between 4 to 6 months, weighing on average 3kg250g that were raised for the project and kept at Central Biotery from Federal University of Pelotas RS. The study groups encompassed eighteen shoulders as a control group that were operated to generate instability but were not submitted to radiofrequency procedure; and nineteen shoulders as intervention group (radiofrequency), that underwent the same operation procedure but were submitted to radiofrequency by the period of seven seconds at a steady temperature of 650C, the tissue was Embedded in salt solution. Fifty days after surgery the rabbits were taken to euthanasia. The material was kept at - 21,40C for fifteen days and later was taken to the São Paulo University-USP Medical Investigation Laboratory(#21), for the assessment of nine variables: height, unloaded inicial length, capsule area, maximum strength, maximum deformation, maximum tension, relative deformation, stiffness and elasticity module. RESULTS Statistical differences were observed between groups concerning maximum strength and stiffness(p<0.05), that were higher on average in the contrl group. CONCLUSION Maximum strength and stiffness of the anterior shoulder capsule in living rabbits, submitted to radiofrequency in a single spot, decreases after fifty days
363

Evolução e involução da aterosclerose estudo experimental em coelhos hipercolesterolêmicos / Evolution and involution of atherosclerosis experimental study in hypercholesterolemic rabbits

Ozaki, Michiko Regina, 1962- 18 August 2018 (has links)
Orientador: Eros Antonio de Almeida / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Ciências Médicas / Made available in DSpace on 2018-08-18T12:06:17Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Ozaki_MichikoRegina_D.pdf: 2408149 bytes, checksum: 859e32381ddd8c14c86054feca0e96a2 (MD5) Previous issue date: 2011 / Resumo: A regressão da aterosclerose é ainda um campo muito amplo a ser pesquisado, com mecanismos a serem desvendados, sendo o coelho um animal utilizado internacionalmente para fins de pesquisa, nesta área. Este trabalho foi realizado com objetivo de verificar a evolução e involução da aterosclerose em coelhos hipercolesterolêmicos e sua relação com a função endotelial, lípides plasmáticos, colesterol e peroxidação tecidual e quantificação de aterosclerose. Foram utilizados 30 coelhos da raça Nova Zelândia, com peso inicial de 3,0 a 3,5 kg e divididos em 6 grupos (n=5): G1 - animais não hipercolesterolêmicos; G2 - animais hipercolesterolêmicos; G3 - animais hipercolesterolêmicos, seguidos por 4 meses de dieta não hipercolesterolêmica; G4 - animais hipercolesterolêmicos, seguidos por 1 mês de dieta não hipercolesterolêmica e tratamento com rosuvastatina (5,0mg/animal/dia); G5 - animais hipercolesterolêmicos, seguidos por 2 meses de dieta não hipercolesterolêmica e tratamento com rosuvastatina (5,0mg/animal/dia); G6 - animais hipercolesterolêmicos, seguidos por 4 meses de dieta não hipercolesterolêmica e tratamento com rosuvastatina. (5,0mg/animal/dia). Sendo que os animais dos grupos G2 a G6 foram alimentados com dieta hipercolesterolêmica composta de colesterol a 0,5% e 10% de gordura de coco por um período de 4 meses. Ao final do experimento foram dosados no plasma: colesterol total, triglicérides e HDL-c. A LDL-c foi estimada através da formula de Friedwald. Em segmentos de aorta, dosou-se colesterol e MDA, assim como foi medida a função endotelial utilizando-se de curvas de concentração/efeito com acetilcolina. A quantificação de aterosclerose foi verificada macroscopicamente na aorta corada pelo sudam IV, e microscopicamente em fragmentos corados com hematoxilina-eosina e estudados por microscopia óptica. A quantificação foi realizada por software especifico. Os valores do colesterol total, LDL-c, HDL-c, triglicérides, colesterol e peroxidação teciduais, nos diferentes grupos de animais, foram examinados por teste estatístico não paramétrico de Kruskall-Walls, seguido do teste de comparação múltipla de Dunn. As curvas que expressam a função endotelial foram comparadas por analise de variância (ANOVA) para medidas repetidas. Considerando-se valores significativos "p"<0,05. Os parâmetros, tanto bioquímicos, quanto teciduais estiveram aumentados no G2 em relação ao G1. A suspensão da dieta hipercolesterolêmica não foi suficiente para retornar os parâmetros teciduais aos do grupo G1. Os grupos tratados com rosuvastatina G4, G5 e G6, tiveram os lípides plasmáticos diminuídos significativamente; porem, em relação ao colesterol e peroxidação teciduais apenas nos animais do G6 ocorreu diminuição significativa. Em relação a função endotelial, somente, os animais do grupo G6 apresentaram melhora significativa. Apenas a suspensão da dieta não foi eficiente para melhorar os valores teciduais do colesterol, peroxidação lipídica, função endotelial e involuir a aterosclerose. O tratamento prolongado com rosuvastatina alem da suspensão da dieta hipercolesterolêmica, diminuiu o colesterol e peroxidação lipídica teciduais, melhorou a função endotelial e produziu involução da aterosclerose / Abstract: Regression of atherosclerosis is still a very broad field to be searched, with mechanisms to be explored, the rabbit is an animal used internationally for research in this area. This work was carried out aiming at checking the progress and regression of atherosclerosis in hypercholesterolemic rabbits and its relation to endothelial function, lipid peroxidation and plasma and tissue. We used 30 New Zealand white rabbits initially weighing 3.0 to 3.5 kg and divided into six groups (n=5): G1: not hypercholesterolemic animals, G2: hypercholesterolemic animals, G3: hypercholesterolemic animals, followed by four months of not hypercholesterolemic diet; G4: hypercholesterolemic rats, followed by a month of not hypercholesterolemic diet and treatment with rosuvastatin (5.0mg/animal/day), G5: hypercholesterolemic rabbits, followed by two months of diet does not hypercholesterolemic and treatment with rosuvastatin (5.0mg/animal/day) G6: hypercholesterolemic animals, followed by four months of diet does not hypercholesterolemic and treatment with rosuvastatin. (5.0mg/animal/day). The animals in groups G2 to G6 were fed a hypercholesterolemic diet composed by 0.5% cholesterol and 10% coconut oil for a period of four months. At the end of the experiment were measured in plasma: total cholesterol, triglycerides and HDL-C. The LDL-C was estimated by the Friedwald formula. In aortic segments dosed 0cholesterol and MDA, as well as measured endothelial function through curves of concentration-effect with acetylcholine. Quantification of atherosclerosis in the aorta was observed macroscopically stained sudam IV, and microscopic fragments stained with hematoxylin-eosin and studied by light microscopy. Quantification was performed by specific software. The values of total cholesterol, LDL-C, HDL-C, triglycerides, cholesterol and tissue peroxidation in different groups of animals were examined by nonparametric statistical test Kruskal-Walls, followed by multiple comparison test of Dunn. The curves expressing endothelial function were compared by analysis of variance (ANOVA) for repeated measures. Considering the significant values "p"<0.05. The parameters, both biochemical and tissue were increased for G2 compared to G1. The suspension of the hypercholesterolemic diet was not enough parameters to return the tissue to the G1. The groups treated with rosuvastatin G4, G5 and G6, plasma lipids were significantly decreased, but in relation to cholesterol peroxidation and tissue in animals only significant decrease in the G6. Regarding the endothelial function, only the animals of the G6 group showed significant improvement. Only the suspension of the diet was not effective for improving the tissue values of cholesterol, lipid peroxidation, endothelial function and regress atherosclerosis. Prolonged treatment with rosuvastatin, besides the suspension of hypercholesterolemic diet decreased cholesterol and tissue lipid peroxidation, improved endothelial function and produced regression of atherosclerosis / Doutorado / Ciencias Basicas / Doutor em Clínica Médica
364

Terapia celular com células-tronco em coelhos com lesão medular induzida e em cães com lesão medular crônica espontânea / Stem cell therapy in rabbits with induced spinal cord injury and in dogs with spontaneous chronic spinal cord injury

Matheus Levi Tajra Feitosa 06 December 2011 (has links)
A regeneração de danos às células nervosas do sistema nervoso central (SNC) é limitada devido aos fatores intrínsecos ao próprio nicho celular. A cicatriz glial, a liberação de inibidores de crescimento axonal, e a ação fagocítica dos astrócitos são fatores que limitam essa regeneração, coibindo os processos de reestruturação axonal. As lesões medulares causam um grande impacto na vida de seus portadores e de seus familiares. O uso das células tronco surgiu como uma alternativa viável ao tratamento das lesões medulares em humanos e animais. No entanto, apesar das tentativas terapêuticas em animais apresentarem resultados animadores, os ensaios clínicos realizados em humanos carecem de estudos mais aprofundados, e ainda não apresentaram resultados satisfatórios. O presente trabalho propôs a avaliação clínica do uso de células tronco da polpa dentária humana em cães com lesão medular crônica, e o uso das células tronco do epitélio olfatório de coelhos em coelhos com lesão medular induzida por hemissecção medular dorsal. Três cães foram submetidos à intervenção cirúrgica e avaliados através de teste comportamental e de ressonância magnética por imagem. Seis coelhos foram submetidos à técnica cirúrgica de hemissecção medular dorsal, e foram transplantados com células tronco do epitélio olfatório de coelhos e avaliados através de histologia e imunohistoquímica. As células-tronco do epitélio olfatório de coelhos foram rastreadas na medula espinhal dos animais 20 dias após a realização da terapia celular, confirmando o sucesso do transplante. A expressão da proteína fluorescente verde (GFP) através da imunohistoquímica comprovam o sucesso do transplante celular. O caso clínico canino um apresentou uma melhora clínica acentuada, pulando de um escore 4 para um escore de 8 em um curto espaço de tempo, mas não apresentou melhora nos exames de ressonância magnética. O caso clínico canino dois apresentou melhora clínica, embora a ressonância magnética mostrasse uma piora na situação da medula espinhal. E nosso caso clínico canino três apresentou mínima melhora clínica, sem alteração na imagem pré e pós operatória. Os dados obtidos com este estudo comprovam que a terapia celular com células tronco na lesão medular podem ser benéficas, no entanto ainda não representam uma cura para as lesões medulares crônicas. / The regeneration of damaged nerve cells of the central nervous system (CNS) is limited due to factors intrinsic to the own cell niche. The glial scar, the release of axonal growth inhibitors, and the phagocytic action of astrocytes are factors that limit this regeneration, deterring axonal restructuring. The spinal cord injuries cause a great impact on the lives of sufferers and their families. The use of stem cells has emerged as a viable alternative to the treatment of spinal cord injuries in humans and animals. However, despite attempts therapies in animals show encouraging results, clinical trials performed in humans require further study, and have not had satisfactory results. This paper proposed the clinical use of stem cells from human dental pulp in dogs with chronic spinal cord injury, and the use of stem cells from the rabbit olfactory epithelium in rabbits with spinal cord injury induced by dorsal hemisection. Three dogs underwent surgery and evaluated by behavioral test and magnetic resonance imaging. Six rabbits underwent surgical technique for spinal cord dorsal hemisection and were transplanted with stem cells from the olfactory epithelium of rabbits and evaluated by histology and immunohistochemistry. Stem cells of the olfactory epithelium of rabbits were traced in the spinal cord of animals 20 days after the completion of cell therapy, confirming the success of transplantation. Green fluorescent protein (GFP) tracked by immunohistochemical evidence the success of cell transplantation. The canine clinical case one presented a marked clinical improvement, jumping from a score of 4 to a score of 8 in a short time, but there was no improvement in magnetic resonance imaging. The canine clinical case two showed clinical improvement, although the MRI showed a worsening situation in the spinal cord. And our canine clinical case 3 showed minimal clinical improvement, no change in image pre-and postoperatively. The data obtained from this study show that cell therapy with stem cells in spinal cord injury may be beneficial, but still not a cure for chronic spinal cord injuries.
365

Estudo experimental avaliando os efeitos de nanopartículas naturais e transialidase - componentes do PTCTS - no combate à aterosclerose em coelhos / Experimental study evaluating the effects of natural nanoparticles and transialidase - PTCTS components - combating atherosclerosis in rabbits

Shérrira Menezes Garavelo 21 November 2016 (has links)
A aterosclerose é um processo sistêmico crônico, caracterizado pela presença de lesões, espessamento da parede arterial com acúmulo de lipídeos, e resposta inflamatória e fibroproliferativa. Muitos processos associados à oxidação da LDL, ao aumento de expressão de fatores prótrombóticos, moléculas de adesão próinflamatórias, citocinas e fatores quimiotáticos estão envolvidos na fisiopatologia da doença aterosclerótica. Trabalhos anteriores mostraram a presença de Mycoplasma pneumoniae (Mic) em placas lipídicas vulneráveis, associada à liberação de micropartículas (MPs) capazes de interagir com o ambiente e influenciar o processo aterogênico. Assim, a H&S Ciência e Biotecnologia, desenvolveu o complexo PTCTS que tem em sua composição nanopartículas naturais provenientes de plantas medicinais (PTC) associadas à enzima transialidase (TS) para combater as MPs e o Mic, além de ter efeito antilipemiante e antiaterosclerótico. O presente estudo teve como objetivo verificar os efeitos dos diferentes componentes do PTCTS administrados por via oral em relação à eficácia, toxicidade e mecanismo de ação na terapia antiaterosclerótica em coelhos hipercolesterolêmicos. Foram estudados coelhos da raça Nova Zelândia separados randomicamente em 6 grupos de tratamento: Controle Negativo (CNeg n=6), Controle Positivo (CPos n=6), Partículas orgânicas (PTC n=6), Transialidase (TS n=5), Partículas orgânicas associadas à transialidase (PTCTS n=6), e PTCTS com adição de PDTC (n=6). Os animais foram alimentados com dieta enriquecida com colesterol por doze semanas, exceto o CNeg, e receberam seus respectivos tratamentos durante as últimas seis semanas, concomitantemente à dieta hipercolesterolêmica. Tiveram sangue coletado durante as fases basal, pré e pós tratamento, para avaliação bioquímica do perfil lipídico, transaminases hepáticas e quantificação de MPs associadas a antígenos de Mic e LDLox no soro. Ao fim do experimento, foram sacrificados, e tiveram a aorta colhida em conjunto com o monobloco de órgãos para análises morfométrica, histológica, e imunohistoquímica, de forma a verificarmos os efeitos do PTCTS e seus compostos. O composto PTCTS via oral se mostrou eficaz quanto a eliminação de MPs associadas tanto a antígenos de Mic como de LDLox, e apesar de não ter tido os efeitos antiateroscleróticos e antilipemiantes esperados, reduziu não significativamente a área de placa na porção abdominal da aorta, induziu a aorta ao remodelamento positivo, permitindo um fluxo livre mesmo com uma grande área de placa, e evitando assim a obstrução do vaso. Seus componentes, quando administrados isoladamente tiveram efeitos parciais, as PTC sobre o remodelamento do vaso e redução de placa na aorta abdominal, e a TS sobre a redução do colesterol total, comprovando que a associação de ambos possui atividade mais completa e balanceada. A adição do PDTC ao complexo levou ao efeito oposto, ao inibir a atividade de eliminação de MPs apresentada pelo PTCTS, bem como ao induzir remodelamento negativo dos vasos. Nenhum dos componentes apresentou toxicidade nos órgãos estudados. Os dados encontrados neste trabalho experimental reforçam a teoria infecciosa na patogenia da aterosclerose, bem como a de que MPs originadas de tais microorganismos possam estar induzindo a produção de radicais livres e influenciando a oxidação de lípides, de forma que a remoção de tais patógenos do sangue circulante pode ser um novo caminho terapêutico no tratamento da aterosclerose / Atherosclerosis is a chronic systemic process, characterized by lesions, thickening of the arterial wall with accumulation of lipids, inflammatory and fibroproliferative response. Many processes associated with the oxidation of LDL, increase expression of prothrombotic factors, adhesion molecules, proinflammatory cytokines and chemotactic factors are involved in the pathophysiology of atherosclerosis. Previous works have shown the presence of Mycoplasma pneumoniae (Mic) in vulnerable lipid plaques, associated with the release of microparticles (MPs) able to interact with the environment and influence the atherogenic process. Thus, H&S Science and Biotechnology developed the PTCTS complex, which has in its composition natural nanoparticles from medicinal plants (PTC) associated with transialidase enzyme (TS), to combat MPs and Mic, that together have antilipemiante and antiaterosclerotic effects. This study aimed to determine the effects of different components of PTCTS administered orally regarding the efficacy, toxicity and mechanism of action in antiatherosclerotic therapy in hypercholesterolemic rabbits. It was studied White New Zealand rabbits separated randomly into six treatment groups: Negative Control (CNeg n=6), Positive Control (CPos n=6), organic particles (PTC n=6), transialidase (TS n=5) organic particles attached to transialidase (PTCTS n=6) and PTCTS with addition of PDTC (n=6). The animals were fed with a diet enriched with cholesterol for twelve weeks, except the CNeg, and received their treatments during the last six weeks, concurrently with hypercholesterolemic diet. Blood samples were taken during the baseline, pre and post treatment phases for biochemical evaluation of the lipid profile, liver transaminases and quantification of MPs associated with Mic antigens and oxLDL in the serum. At the end of the experiment they were sacrificed and the aorta was harvested together with the monoblock of organs for morphometric analysis, histology and immunohistochemistry, so we could check the effects of PTCTS and their compounds. The compound PTCTS orally is effective at removing MPs associated with both Mic and oxLDL antigens, and despite not having had the expected antiatherosclerotic and antilipemiantes effects, reduced not significantly plaque area in the abdominal portion of aorta, and induced its ascendant portion to positive remodeling, allowing a free flow even with large plate area, avoiding obstruction of the vessel. Its components when administered alone had partial effects, PTC on the remodeling of the vessel and plaque reduction in the abdominal aorta, and TS on the reduction of total cholesterol, proving that the combination of both has more complete and balanced activity. The addition of PDTC to the complex led to the opposite effect to inhibit MPs scavenging activity displayed by PTCTS as well as to induce negative remodeling of vessels. None of the components presented toxicity in the organs studied. The data found in experimental work reinforce the infectious theory on the pathogenesis of atherosclerosis as well as that originating MPs such microorganisms may be inducing the production of free radicals and oxidation of lipids, so that the removal of such pathogens from circulating blood may be a new therapeutic approach in the treatment of atherosclerosis
366

Uso de carmustina associada a nanoemulsões ricas em colesterol (LDE) para tratamento da aterosclerose induzida em coelhos / Use of carmustine associated with cholesterol-rich nanoemulsions (LDE) to treatment of atherosclerosis induced in rabbits

Elaine Nunes Daminelli 10 February 2015 (has links)
A aterosclerose é uma doença inflamatória crônica e proliferativa que tem início quando fatores de risco alteram o endotélio vascular. As partículas da nanoemulsão lipídica LDE concentram-se em sítios inflamatórios e de intensa proliferação celular, como acontece nas lesões ateroscleróticas. A carmustina, um fármaco antiproliferativo usado na quimioterapia do câncer, não foi ainda explorada no tratamento da aterosclerose. Em trabalhos anteriores, mostrou-se que a associação com a LDE reduz drasticamente a toxicidade da carmustina, o que já foi demonstrado em pacientes com câncer avançado. O propósito do estudo é avaliar se a carmustina associada à LDE pode promover o efeito antiproliferativo nas lesões ateroscleróticas induzidas em coelhos. No presente trabalho, dezoito coelhos machos da raça New Zealand, receberam dieta rica em colesterol a 1% durante 8 semanas. Depois de 4 semanas foram divididos em dois grupos: grupo controle, que recebeu injeção endovenosa contendo apenas solução salina e grupo tratado, que recebeu LDE-carmustina na dose de 4mg/Kg semanalmente durante 4 semanas. Foram avaliados perfil hematológico, lipídico, bioquímico, ponderal e o consumo de ração. Após a eutanásia, foram medidas as lesões ateroscleróticas macroscópicas. Em seguida, o arco aórtico foi analisado por morfometria e por imunohistoquímica. Observou-se que não houve diferença no perfil ponderal e no consumo de ração entre os grupos de estudo. Não houve toxicidade hematológica, hepática e renal no grupo tratado. No perfil lipídico, ao final do estudo, as concentrações de colesterol total, não HDL-C e triglicerídeos aumentaram em todos os grupos. Portanto, o tratamento com LDE-carmustina inibiu as lesões ateroscleróticas em aproximadamente 90%, comparado ao grupo controle. LDE-carmustina também reduziu a presença de macrófagos, de células de músculo liso e das células reguladoras de linfócitos T na íntima arterial, bem como a expressão protéica de MMP9, das citocinas inflamatórias e dos receptores de lipoproteínas. O tratamento da aterosclerose induzida em coelho com LDE-carmustina resultou em marcante redução das lesões na aorta, da proliferação e invasão da íntima por macrófagos e células musculares lisas, características da doença, além dos fatores inflamatórios. Tendo em vista que, associada à LDE, a carmustina tem baixa toxicidade, a nova preparação LDE-carmustina tem grande potencial para a terapêutica das doenças cardiovasculares de natureza aterosclerótica / Atherosclerosis is a chronic inflammatory and proliferative disease that starts when risk factors alter vascular endothelium. The particles of the lipid nanoemulsion LDE concentrate on inflammatory sites and with intense cell proliferation, as occurs in atherosclerotic lesions. The carmustine, an antiproliferative drug used in cancer chemotherapy has not yet been explored for the treatment of atherosclerosis. In previous work, we showed that the association with LDE drastically reduces toxicity of carmustine, which has been demonstrated in patients with advanced cancer. The purpose of this study is to evaluate whether carmustine associated with LDE can promote antiproliferative effect on atherosclerotic lesions induced in rabbits. In this study, eighteen male New Zealand rabbits were given a diet rich in cholesterol 1% for 8 weeks. After 4 weeks they were divided into two groups: control group, which received an intravenous injection containing only saline and treated group receiving LDE-carmustine dose of 4 mg/kg weekly for 4 weeks. Hematology, lipid, biochemical, weight profile and feed intake were evaluated. After euthanasia, macroscopic atherosclerotic lesions were measured. Then, the aortic arch was analyzed by morphology and by immunohistochemistry. It was observed that there was no difference in weight and profile in feed intake between the study groups. There were not hematological, hepatic and renal toxicity in the treated group. Lipid profile at the end of the study, the concentrations of total cholesterol, non-HDL-C and triglycerides increased in all groups. Therefore, treatment with LDE-carmustine inhibit atherosclerotic lesions in approximately 90%, compared to the control group. LDE-carmustine also reduced the presence of macrophages, smooth muscle cells and regulatory T cells in the arterial intima as well as the protein expression of MMP9, inflammatory cytokines and lipoprotein receptors. Treatment of rabbits with induced atherosclerosis LDE-carmustine resulted in marked reduction of lesions in the aorta, proliferation and invasion by macrophages and intimal smooth muscle cells, disease characteristics, in addition to inflammatory factors. Given that, associated with LDE, carmustine has low toxicity, the new formulation LDE-carmustine has great potential for the therapy of atherosclerotic cardiovascular disease nature
367

Mecanismos fisiopatológicos do desequilíbrio redox em células neointimais vasculares / Pathophysiological mechanisms of redox inbalance in neointimal vascular cells

Kenya Thiesen 04 May 2007 (has links)
O crescimento de uma camada neoíntima é o marcador central do processo aterosclerótico, bem como do remodelamento vascular associado à reestenose após intervenções vasculares terapêuticas, tais como angioplastia ou colocação de stents. A célula neointimal é essencialmente uma célula com fenótipo muscular liso indiferenciado, cuja origem pode ser múltipla e com característica ação secretora de matriz extracelular. Dentre os fatores que coordenam a (des)diferenciação, proliferação e migração destas células, há evidências de que processos redox tenham papel preponderante, porém os mecanismos de tais processos não estão claros. A compreensão mais profunda de tais mecanismos redox tem sido dificultada pela falta de modelos de células neointimais cultivadas. Os objetivos específicos deste trabalho são: 1) Desenvolver um modelo de cultura de células neointimais de artéria ilíaca de coelho obtidas após lesão por catéter-balão. 2) Avaliar em tais células índices do estado redox e potenciais fontes enzimáticas de ERO, com ênfase no complexo NAD(P)H oxidase. 3)Avaliar marcadores de estresse do retículo endoplasmático e sua correlação com os índices do estado redox. 4) Estudar o efeito de estímulos proapoptóticos como deprivação de soro, estressores do RE e particularmente administração exógena de NO na viabilidade e estado redox de células neointimais. Os resultados obtidos demonstram que: é possível obter células neointimais em cultura de modo reproduzível e estável. Células provenientes da artéria lesada mantém um estado persistente de aumento do estresse oxidativo. O estresse oxidativo nessas células decorre de produção aumentada de radical superóxido e ativação do complexo da NADPH oxidase vascular. Diferentemente do observado em vasos lesados, os marcadores do estresse do reticulo endoplasmático não se apresentam alterados se comparados a células musculares lisas normais. Células neointimais têm resposta aumentada a agonistas da NADPH oxidase e estressores celulares. A exposição a óxido nitrico promove aumento da produção de superóxido, particularmente acentuado em células neointimais. As curvas de viabilidade celular indicam uma sensibilidade aumentada a estressores do RE, doadores de NO e particularmente a oxidantes exógenos. Em conjunto, estes resultados permitem concluir que o fenótipo neointimal é um fenótipo de estresse oxidativo acentuado e persistente, mesmo em condições de cultura celular, e que este estresse oxidativo decorre pelo menos em parte da ativação do complexo NADPH oxidase no contexto de uma adaptação à resposta celular integrada ao estresse. Estes dados indicam novas perspectivas no entendimento dos mecanismos envolvidos na fisiopatologia redox da neoíntima, podendo suscitar o desenho de intervenções terapêuticas racionais. / Formation of a neointimal layer is the hallmark of most vascular diseases, such as atherosclerosis and restenosis after angioplasty. Neointimal cells display an undifferentiated noncontractile smooth muscle phenotype with marked extracellular matrix secretion. Their origin can be multiple. Among factors that govern the (de)differentiation, proliferation and migration of neointimal cells, there is evidence for a key role of redox processes, but the underlying mechanisms are unclear. Advancing the knowledge about such redox mechanisms has been difficulted by the absence of a reproducible method of neointimal cell culture. The objectives of this work are: 1) To develop a model of neointimal cell culture, in which cells are harvested from rabbit iliac arteries 14 days after overdistention balloon injury. 2) To assess the redox status in such neointimal cells and the possible enzymatic source of reactive oxygen, with emphasis in the NAD(P)H oxidase complex. 3) To investigate the expression of endoplasmic reticulum stress markers and their corralation with redox status. 4) To investigate the effects of proapoptotic stimuli such as serum deprivation, endoplasmic reticulum stressors and particularly the exogenous administration of nitric oxide in viability and redox status of neointimal cells. Our results show that it is possible to harvest and cultivate neointimal cells after balloon injury. The neointimal cells in culture, even after several passages, exhibit increased indexes of oxidative stress. Oxidative stress in such cells is associated with increased activation of the vascular NAD(P)H oxidase complex. Contrarily to what was observed in healing arteries harvested from in vivo rabbits, markers of ER stress did not show any change when compared with primary smooth muscle cells kept in similar conditions. Oxidative stress response was increased after NADPH oxidase agonists; in particular, exposure to exogenous nitric oxide markedly increased superoxide radical production in neointimal cells. Cell viability curves showed increased sensitivity to ER stressors, NO donors and, particularly, exogenous oxidants. Therefore, the neointimal phenotype is a phenotype of intrinsic sustained oxidative stress even after several passages in culture. Such oxidative stress is due at least in part to activation of the NAD(P)H oxidase complex in the context of adaptation to an integrated stress response. This data provide new perspectives to understand redox mechanisms associated with neointimal pathophysiology and can lead to development of rational therapeutic interventions.
368

Genomic analysis of divergently selected experimental lines in rabbit

Sosa Madrid, Bolívar Samuel 23 April 2020 (has links)
[ES] La selección divergente puede cambiar las frecuencias de los marcadores genéticos en direcciones opuestas, produciéndose frecuencias alélicas intermedias en estos marcadores cuando ambas líneas divergentes son consideradas conjuntamente en los análisis genéticos. Por lo tanto, los experimentos de selección divergente aumentan el poder de detección para estudios de asociación de genoma completo (GWAS) y para estudios de escaneo genómico por medio de métodos de huellas de selección. GWASs bayesianos, utilizando el modelo Bayes B, se implementaron para analizar datos genómicos de los caracteres de tamaño de camada del experimento de capacidad uterina con 181 hembras. Las asociaciones fueron evaluadas calculando los factores de Bayes para cada SNP, y calculando los porcentajes de la varianza genómica para cada ventana no solapada de 1-Mb. Los GWASs descubrieron SNPs asociados con el número total de gazapos al parto y los embriones implantados. Además, se revelaron regiones genómicas relevantes para el número total de gazapos al parto (1 región), el número de nacidos vivos (1 región), los embriones implantados (3 regiones) y la tasa de ovulación (5 regiones). Los porcentajes de varianza genómica que explicaban los anteriores caracteres de tamaño de camada fueron 39,48%, 10,36%, 37,21% y 3,95%, respectivamente, en un modelo que excluye el efecto línea; y 7.36%, 1.27%, 15.87% y 3.95%, respectivamente, en un modelo con el efecto línea. La región genómica localizada en el cromosoma del conejo (OCU) 17 en 70.0 - 73.3 Mb se consideró como un nuevo locus de carácter cuantitativo (QTL) asociado a caracteres reproductivos en conejos, ya que esta región fue encontrada solapada para el número total de gazapos al parto, el número de nacidos vivos y los embriones implantados. El gen de la proteína morfogenética ósea 4, BMP4, es el principal gen candidato prometedor dentro del nuevo QTL. Una combinación de GWASs fueron implementados para analizar los datos genómicos del experimento de la grasa intramuscular con 480 conejos. Los métodos de GWASs incluyeron un método bayesiano, modelo Bayes B; y un método frecuentista, regresiones de marcadores únicos con los datos ajustados por el parentesco genómico. Este estudio reveló cuatro regiones genómicas relevantes en OCU1 (1 región), OCU8 (2 regiones) y OCU13 (1 región) asociadas con la grasa intramuscular. La región asociada más importante estaba en OCU8 en 24.59 - 26.95 Mb, y explicó el 7.34% de la varianza genómica. El bajo porcentaje explicado por las principales regiones genómicas relevantes indica un gran componente poligénico para la grasa intramuscular. Los análisis funcionales recuperaron genes vinculados con las rutas y funciones de los metabolismos de energía, carbohidratos y lípidos. Además, se realizó un estudio de escaneo genómico usando conejos del experimento de selección divergente para grasa intramuscular, y usando tres métodos de firmas de selección: índice de fijación de Wright (Fst), coeficiente de verosimilitud compuesto entre poblaciones (XP-CLR) y extensión de homocigosidad de los haplotipos entre poblaciones (XP-EHH). Los resultados mostraron múltiples huellas de selección en todo el genoma del conejo. Ninguna de estas huellas de selección concuerda con las regiones genómicas asociadas con la grasa intramuscular, provenientes de los resultados de los GWASs. En síntesis, los resultados de ambos experimentos, GWASs y el estudio de escaneo genómico, sugieren que la arquitectura genómica de la grasa intramuscular en el conejo parece ser altamente poligénica y sus variantes causales serían apenas detectables. Este estudio demuestra que la detección de variantes causales y marcadores genéticos asociados depende de las hipotéticas arquitecturas genómicas de los caracteres, independientemente de las exitosas respuestas logradas en los dos experimentos de selección divergente. Hasta la fecha, estos hallaz / [CAT] La selecció divergent pot alterar les freqüències dels marcadors genètics en direccions oposades, donant lloc a freqüències al·lèliques intermèdies quan les dos línies divergents es consideren conjuntament en els anàlisis genètics. Per tant, els experiments de selecció divergents augmenten el poder de detecció en estudis d'associació de genoma ampli (GWAS) i en estudis d'exploració genòmica a través de mètodes de signatures de selecció. GWASs bayesians, utilitzant el model Bayes B, es van implementar per a analitzar dades genòmiques de caràcters de grandària de ventrada de l'experiment de capacitat uterina amb 181 conilles femelles. Les associacions es van provar calculant els factors de Bayes per a cada SNP, i calculant els percentatges de la variància genòmica per a cada finestra no superposada d'1-Mb. Els GWASs van descobrir SNPs associats amb el número total de llorigons al part i els embrions implantats. A més, es van revelar regions genòmiques rellevants per al número total de llorigons al part (1 regió), el número de nascuts vius (1 regió), els embrions implantats (3 regions) i la taxa d'ovulació (5 regions). Els percentatges de variància genòmica que explicaven els anteriors caràcters de grandària de ventrada van ser 39,48%, 10,36%, 37,21% i 3,95%, respectivament, sota un model que exclou l'efecte de línia; i 7.36%, 1.27%, 15.87% i 3.95%, respectivament, sota un model amb efecte de línia. La regió genòmica situada en el cromosoma del conill (OCU) 17 en 70.0 - 73.3 Mb es va considerar com un nou locus de caràcters quantitatius (QTL) associat a caràcters reproductius en conills, ja que aquesta regió es va superposar per al número total de llorigons al part, el número de nascuts vius i els embrions implantats. El gen de la proteïna morfogenètica òssia 4, BMP4, és el principal gen candidat prometedor dins del nou QTL. Una combinació de GWASs es van implementar per a analitzar les dades genòmiques de l'experiment del greix intramuscular amb 480 conills. Els mètodes GWASs van incloure un mètode bayesià, model Bayes B; i un mètode frecuentista, regressions de marcadors únics amb les dades ajustades pel parentiu genòmico. Aquest estudi va revelar quatre regions genòmiques rellevants en OCU1 (1 regió), OCU8 (2 regions) i OCU13 (1 regió) associades amb el greix intramuscular. La regió associada més important estava en OCU8 en 24.59 - 26.95 Mb, i va explicar el 7.34% de la variància genòmica. El baix percentatge explicat per les principals regions genòmiques rellevants indica un gran component poligènic per al greix intramuscular. Els anàlisis funcionals van recuperar gens relacionats amb les rutes i la funció d'energia, metabolismes de carbohidrats i lípids. A més, es va realitzar un estudi d'exploració del genoma usant conills de l'experiment de selecció divergent per a greix intramuscular, i usant tres mètodes de signatures de selecció: índex de fixació de Wright (Fst), coeficient de versemblança compost entre poblacions (XP-CLR) i extensió de homocigosidad dels haplotipos entre poblacions (XP-EHH). Els resultats van mostrar múltiples petjades de selecció en tot el genoma del conill. Cap d'aquestes petjades de selecció concorda amb les regions genòmiques associades a partir dels resultats dels GWASs. En síntesi, els resultats dels dos experiments, GWASs i estudi d'exploració del genoma, suggereixen que l'arquitectura genòmica del greix intramuscular en el conill sembla ser altament poligènica i les seues variants causals serien a penes detectables. Aquest estudi demostra que la detecció de variants causals i marcadors genètics associats depèn de les hipotètiques arquitectures genòmiques dels caràcters, independentment de les respostes reeixides en els dos experiments de selecció divergents. Fins ara, aquestes troballes no tindrien implicacions valuoses per als programes de cria de conills. / [EN] Divergent selection can alter frequencies of genetic markers in opposite directions, leading to intermediate allelic frequencies when both divergent lines are jointly considered in the genetic analyses. Therefore, divergent selection experiments increase the detection power for genome wide association studies (GWAS) and for genomic scan studies through methods of selection signatures. Bayesian GWASs using Bayes B model was used to analyse genomic data of litter size traits of the uterine capacity experiment with 181 does. The associations were tested by computing Bayes factors for each SNP, and by computing percentages of the genomic variance for each 1-Mb non-overlapping window. The GWASs uncovered SNPs associated with total number born and implanted embryos. Moreover, relevant genomic regions were revealed for total number born (1 region), number born alive (1 region), implanted embryos (3 regions), and ovulation rate (5 regions). The percentages of genomic variance that accounted for these litter size traits were 39,48%, 10.36%, 37.21%, and 3.95%, respectively, under a model excluding line effect; and 7.36%, 1.27%, 15.87%, and 3.95%, respectively, under a model with line effect. The genomic region located on the rabbit chromosome (OCU) 17 in 70.0 - 73.3 Mb was deemed as a novel quantitative trait locus (QTL) of reproductive traits in rabbits, since this region was found overlapped for total number born, number born alive and implanted embryos. Bone morphogenetic protein 4 gene, BMP4, is the main promising candidate gene within the novel QTL. A combination of GWASs were performed for analysing the genomic data of the intramuscular fat experiment with 480 rabbits. The GWAS methods included a Bayesian method, Bayes B model; and a frequentist method, single marker regressions with the data adjusted by genomic relatedness. This study revealed four relevant genomic regions in OCU1 (1 region), OCU8 (2 regions) and OCU13 (1 region) associated with intramuscular fat. The most important associated region was on OCU8 in 24.59 - 26.95 Mb, and accounted for 7.34% of the genomic variance. The low percentage explained by the main relevant genomic regions indicates a large polygenic component for intramuscular fat. Functional analyses retrieved genes linked to pathways and function of energy, carbohydrate and lipid metabolisms. In addition, a genome scan study was performed using rabbits from the divergent selection experiment for intramuscular fat, and using three methods of selection signatures: Wright's fixation index (Fst), cross population composite likelihood ratio (XP-CLR) and cross population extended haplotype homozygosity (XP-EHH). The results showed multiple selection signatures across the rabbit genome. None of these selection signatures agreed with the associated genomic regions from GWAS findings. In synthesis, the results of both experiments, GWAS and genome scan study, suggest that the genomic architecture of intramuscular fat in rabbit seems to be highly polygenic and their causative variants would be hardly detectable. This study demonstrates that detection of causative variants and associated genetic markers depends on the hypothetical genomic architectures of traits, regardless of the successful responses attained in the two divergent selection experiments. Hitherto, these findings would not have worthwhile implications for the rabbit breeding programs. / Sosa Madrid, BS. (2020). Genomic analysis of divergently selected experimental lines in rabbit [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/141376 / TESIS
369

Phenotypic Variations In Animal Morphogenesis : Sea Urchin Twins And Cloned Rabbits / Variations phénotypiques de la morphogénèse animale : jumeaux d'oursins et lapins clonés

Fabrèges, Dimitri 11 January 2016 (has links)
La variabilité est une propriété intrinsèque aux systèmes biologiques, essentielle pour l'évolution et l'embryogénèse. Souvent considérée comme du bruit, ce n'est que récemment que l'aléatoire des processus biologiques a commencé à être systématiquement étudié. Cette thèse pose les questions suivantes : qu'est-ce qu'un développement normal ? Quel est l'étendue et le rôle de la variabilité dans la robustesse et la résilience du développement embryonnaire ?Ces questions sont posées pour le lapin (Oryctolagus cuniculus) et l'oursin (Paracentrotus lividus et Sphaerechinus granularis).Nous nous sommes aussi intéressé à la quantification du déterminisme de la variabilité embryonnaire à l'aide d'oursins jumeaux et de lapins clonés.La mesure des comportements cellulaires est effectuée sur des lignages cellulaires obtenus à partir d'imagerie 3D+temps. Nous montrons que les oursins jumeaux peuvent se développer selon trois phénotypes différents, jamais observés chez le normal, avant de converger vers une blastula d'apparence normale. De plus, les comparaisons entre et au sein des pairs de jumeaux montrent que le phénotype et la survie ne dépend que de l'histoire individuelle des embryos.Nos mesures quantitatives des pairs de jumeaux amènent des questions ouvrant de nouveaux horizons de recherche : les jumeaux sont-ils robustes ou résilient ?Le développement pré-implantatoire des lapins a été étudié sur cinq embryons numériques (trois sauvages et deux clones), du stade 32-cellules à l'éclosion.Nous montrons que les divisions asymétriques internes et externes régulent la variation du nombre de cellules internes ainsi que la taille de la masse cellulaire.De plus, la variation du nombre de cellules internes est plus grande que pour les cellules externes, ce qui semble directement lié au taux de morts cellulaires.Notre hypothèse est que le potentiel de bon développement des clones est assuré par une grande plasticité épigénétique des cellules donneuses.Ce travail espère définir des méthodes et des concepts fondateurs pour une exploration quantitative et une modélisation multi-échelle de la morphogénèse animale. / Variability is an intrinsic characteristic of biological systems, essential for evolution and embryogenesis.Considered as noise for centuries, it is only recently that the stochasticity of biological processes has began to be systematically explored.The present thesis addresses the following questions: What is a normal development?What is the extent and role of variability in developmental robustness and resilience?We tackle these issues in rabbit (Oryctolagus cuniculus) and sea urchin (Paracentrotus lividus and Sphaerechinus granularis).We also aimed to quantify determinism and stochasticity of developmental variability by means of sea urchin twins and cloned rabbits.Variations in cell behaviors were investigated through reconstruction of cell lineage from 3D+time imaging.We showed that sea urchin twins can follow three different developmental paths never observed in normal embryo, before converging to normal looking blastula.Moreover, comparisons between and within pairs of twins revealed that phenotype and survival depend on individual history alone.Our quantitative observation of twin pairs raises question opening a future line of research: are twins robust or resilient?Rabbit preimplantation development was explored with five digital specimens (three wild-types and two clones) from the 32-cell stage to hatching.We showed that inner and outer asymmetric divisions regulate the variation of inner cell number and may control inner cell mass size.In addition, the variation of inner cell number in clones is higher than outer cells which seems to be directly correlated to their cell death ratio.Our current hypothesis is that the potential to lead to viable clones requires plasticity of donor's epigenetic state.This work is expected to ground concepts and methods for a quantitative exploration and further multilevel modeling of morphogenetic processes.
370

Avaliação miocárdica por speckle tracking bidimensional em coelhos sob diferentes modalidades ventilatórias. /

Marinho, Fabrício Andrade. January 2017 (has links)
Orientador: Aparecido Antonio Camacho / Resumo: O objetivo do presente estudo foi investigar a função miocárdica pela técnica de ecocardiografia bidimensional speckle tracking (2D STE) em pacientes submetidos à procedimentos anestésico prolongado, com a intenção de se detectar possível disfunção sistólica. Inicialmente para se determinar o intervalo normal da função sistólica na espécie, foram utilizados 31 coelhos da raça Nova Zelândia, adultos, hígidos, machos, com peso médio de 4,0 ± 0,53 kg, nos quais foram obtidos os índices sistólicos radiais como, velocidade rotacional e radial, deslocamento rotacional e radial, strain radial e strain rate radial. Posteriormente, para investigação da função sistólica sob diferentes modalidades ventilatórias, 32 coelhos foram distribuídos, aleatoriamente, em quatro grupos de modalidades ventilatórias diferentes constituídos de 8 animais cada, denominados grupo ventilação ciclada à pressão (GP), grupo ventilação ciclada à pressão associada à PEEP (GPP), grupo ventilação mandatória intermitente sincronizada (GM) e grupo ventilação espontânea (GE). Em todos os grupos, os parâmetros foram mensurados 40 minutos após a indução anestésica (M0) e reavaliados a cada vinte minutos, durante duas horas ininterruptas (M1, M2, M3 e M4). Portanto, o resultado demonstrados na presente investigação cientifica revelam que nenhuma modalidade ventilatória estudada proporcionou um quadro de disfunção sistólica a luz da técnica 2D STE quando foram comparados em cada momento de avaliação anestésica. / Abstract: The aim of this thesis was to investigate the cardiac function of patients undergoing prolonged anesthesia with the use of a two-dimensional speckle tracking (2D STE) technique to detect systolic dysfunction in order to maintain safety during anesthetic procedure. The study was carried out in healthy rabbits because this species is widely used as a model of experimentation for both humans and other animal species. Initially, the normal range of left ventricular radial systolic function was measured, for this purpose, 31 healthy male adults New Zealand rabbits were used, with average weight of 4.0 ± 0.53 kg, from a specialized producer; radial systolic indices were obtained, such as rotational and radial speed, rotational and radial displacement, radial strain and strain rate. Subsequently, 32 rabbits were randomly assigned to four groups of different ventilatory modalities consisting of 8 animals each, referred to as pressure-cycling ventilation group (GP), pressure-cycling ventilatory group associated with PEEP (GPP), synchronized intermittent mandatory ventilation group (GM) and spontaneous ventilation group (GE). In all groups, the parameters were measured 40 minutes after anesthetic induction (M0) and reevaluated every twenty minutes, for two uninterrupted hours (M1, M2, M3 and M4). Therefore, the results demonstrated in the present scientific investigation reveal that no studied ventilatory modality provided a picture of systolic dysfunction in light of the 2D STE techni... (Complete abstract click electronic access below) / Doutor

Page generated in 0.5644 seconds