• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 47
  • 10
  • 5
  • Tagged with
  • 65
  • 65
  • 40
  • 38
  • 20
  • 18
  • 10
  • 7
  • 7
  • 6
  • 6
  • 6
  • 6
  • 5
  • 5
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
61

Avaliação em campo de três armadilhas automáticas para capturar mosquitos (Diptera:Culicidae) em área agrícola de Pariquera-Açu, São Paulo, Brasil / Field evaluation on three automatic traps to capture mosquitoes (Diptera:Culicidae) in agricultural area of Pariquera-Açu, São Paulo, Brazil.

Ivy Luizi Rodrigues de Sá 14 August 2012 (has links)
Introdução: As diversas armadilhas apresentam rendimento diferenciado na captura, havendo a necessidade de buscar instrumentos que amostrem porções representativas das populações de mosquitos. Levanta-se a hipótese de que as armadilhas Mosquito Magnet Independence e CDC com CO2+Lurex3 sejam mais eficazes na captura de culicídeos do que a armadilha CDC luminosa. Objetivos: Avaliar a eficácia das armadilhas Mosquito Magnet Independence e CDC+CO2+Lurex3, em relação à CDC-luminosa, para a captura de culicídeos adultos em área agrícola na Fazenda Experimental em Pariquera-Açu, Vale do Ribeira, São Paulo, Brasil. Material e Métodos: Capturas mensais, das 15h00 às 21h00, por meio do delineamento em quadrado latino 3X3, no período de dezembro/2010 a novembro/2011. Perfis de diversidade de Rényi e índices de riqueza, dominância, diversidade, equabilidade e similaridade foram estimados para cada armadilha para compará-las. Resultados: Capturou-se 6.055 de 70 espécies e 12 gêneros. A CDC-luminosa amostrou 990 indivíduos de 42 espécies e 10 gêneros,a CDC+CO2+lurex31.419 indivíduos em 41 espécies e 10 gêneros e a Mosquito Magnet 3151 indivíduos de 46 espécies e 11 gêneros. A riqueza, pelo índice de Margalef e Perfil de Rényi, não apresentou diferença estatística para nenhuma armadilha no período dez/mai. A Mosquito Magnet obteve maior rendimento na mensuração da diversidade, segundos os índices de Shannon e Simpson, observados no perfil de Rényi. A dominância, pelo índice de Berger-Parker isolado,foi maior na Mosquito Magnet do que nas demais, nos dois períodos de capturas. O perfil de Rényi não apontou diferença significante para dominância. Índice de Pielou não mostrou significância em relação à CDC-luminosa para nenhuma das armadilhas nos dois períodos avaliados. Índices de Jaccard e Sorensen apontaram maior similaridade na composição de espécies entre a Mosquito Magnet e CDC+CO2+lurex3. Conclusões: A Mosquito Magnet Independence e CDC+CO2+Lurex3 apresentaram rendimento semelhante, nos meses mais frios e secos do ano. A utilização dessas armadilhas para a captura de determinados táxons pode ser importante ponto na estratégia de vigilância de espécies vetoras. Estudos com maior esforço amostral devem ser realizados para avaliar o rendimento das armadilhas Mosquito Magnet Independence e CDC+CO2 +lurex3 em áreas de ambiente alterado de Floresta Atlântica. / Introduction: The several traps have different performance in sampling mosquitoes,with the need to seek that capture representative portions of mosquito population. Formulate the hypothesis that the Mosquito Magnet trap and CDC+CO2+lurex3 are more effective in catching mosquitoes than the CDC light trap. Objectives: To evaluate the effectiveness the Mosquito Magnet Independence and CDC+CO2+lurex3 in relation to CDC light trap, to catching adult mosquitoes in the agricultural area at the Experimental Station in Pariquera-Açu, Vale do Ribeira, São Paulo, Brazil. Methods: Monthly captures, from 03:00pm-09:00pm, through the 3X3 Latin square from the December 2010 to November 2011. Rényi diversity profiles and indexes of the richness, dominance, diversity, evenness and similarity were estimated for each trap to compare them. Results: Were captured 6055 mosquitoes of the 70 species and 12 genera. CDC light traps sampled 990 specimens of 42 species and 10 genera, the CDC+CO2+lurex3 sampled 1419 specimens in 41 species and 10 genera and 3151 specimens were captured in the Mosquito Magnet belonging to 46 species and 11 genera. The richness, by the Margalef index on profile Rényi, showed no statistical difference for any trap in the period Dez/Mai. The Mosquito Magnet trap obtained higher yield in the measurement of diversity, according indexes of Shannon and Simpson, seen in profile Rényi. The dominance, by Berger-Parker index isolated, was higher in the Mosquito Magnet than in the other traps in both periods of captures. The profile Rényi showed no significant difference for dominance. Pielou index was not significant in relation to CDC light trap for any of the periods. Jaccard and Sorensen indexes showed greater similarity in composition of species between the CDC+CO2+lurex3 and Mosquito Magnet. Conclusions: The Mosquito Magnet Independence and CDC+CO2+ Lurex3 showed similar performance in colder and drier months of the year. The use of these traps to capture certain taxa can be important point in the surveillance approach vector species. Studies with greater sampling effort should be made to evaluate the performance of the Mosquito Magnet Independence and CDC+CO +lurex3 traps changed environment in areas of Atlantic Forest.
62

Suplementação de citrato de sódio incrementa o desempenho em lutadores de judô

Valido, Charles Nardelli 20 March 2014 (has links)
Introduction. Metabolic acidosis causes reduced performance in judo and sodium citrate has suggested as a buffering being investigated. Aim. To analyse the effect of sodium citrate oral supplementation (0.5 g.kg-1 of body mass) on the performance of judo contest. Methods. In a double-blind crossover design, 12 highly trained athletes (. purple belt) were select, but only eight completed all stages of this study. Simulation competition was realized (three matches of Five minutes and 15-minute interval) and lactate, blood gases (pH, PCO2, PO2, HCO3- and bases), perceived exertion and score by match was measure. After the third match, fighters performed Judogi Handgrip Test, and the Special Judo Fitness Test (SJFT). Results. After all the matches, lactate level was higherin Citrate group (p<0,05) and perceived exertion was higher in the Control (p<0,05). After the second and third match the supplemented group showed higher blood concentration of HCO3-, pH and lower base deficit (p<0,05). In the third match, the Control group have significantly more penalty number (10 vs. 3; p<0,05). After the simulated competition, the Citrate group showed better performance for maximum dynamic (16,5 }1,7 vs. 12,8 }1,4 rep.; p<0,05) and static force (47,4 }3,9 vs. 39,5 }4,0, sec.; p<0,05), and lower fatigue index in SJFT (13,5 }0,3 vs. 14,6 }0,3; p<0,05). Only one figther shown na adverse effect from the sodium citrate consumption. Conclusion. Prior intake (60 minutes) of sodium citrate results in better physical and competition performance in judo athletes. / Introdução. Acidose metabólica provoca queda do desempenho no judô e o citrato de sódio tem sido sugerido como um tamponante a ser investigado. Objetivo. Verificar o efeito da suplementação de citrato de sódio (0,5 g.kg-1 massa corporal) sobre o desempenho de lutadores de judô. Métodos. Em um modelo duplo-cego cruzado, 12 competidores altamente treinados (graduação mínima faixa roxa) foram selecionados, destes 8 completaram todas as etapas do estudo. Realizou-se uma simulação de competição (3 lutas com duração de cinco minutos e intervalo de 15 minutos) onde mediram-se as variáveis: lactato, gases sanguíneos (pH, PCO2, PO2, HCO3- e bases), percepção subjetiva do esforço e pontuação por combate. Após a terceira luta os lutadores realizaram o Judogi Handgrip Test, em seguida o Special Judo Fitness Test (SJFT). Resultados. Após todas as lutas, os níveis de lactato foram maiores na situação Citrato (p<0,05) e a percepção subjetiva do esforço no Controle (p<0,05). Após a segunda e terceira luta os atletas suplementados apresentaram maior concentração sanguínea de HCO3-, pH e menor déficit de bases (p<0,05). Na terceira luta, a situação controle cometeu significativamente maior quantidade de faltas (10 vs. 3; p<0,05). Após a simulação de competição, a situação Citrato apresentou melhor desempenho para a força estática (47,4±3,9 vs. 39,5±4,0, p<0,05), dinâmica (16,5±1,7 vs. 12,8±1,4, p<0,05) e menor índice de fadiga no SJFT (13,5±0,3 vs. 14,6±0,3; p<0,05). Somente um lutador apresentou efeito adverso decorrente do consumo de citrato de sódio. Conclusão. A ingestão prévia (60 minutos) de citrato de sódio resulta em melhor desempenho físico e competitivo de judocas.
63

Associação entre maturação sexual e limiar de lactato em meninas de 10-15 anos / Influence of sexual maturation in lactate threshold in female soccer players

Nicoláo, Ana Lúcia Anauate [UNIFESP] 25 August 2010 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2015-07-22T20:49:28Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2010-08-25. Added 1 bitstream(s) on 2015-08-11T03:26:10Z : No. of bitstreams: 1 Publico-12694a.pdf: 304264 bytes, checksum: cba6cc96909393802ebc71ea67e960ba (MD5). Added 1 bitstream(s) on 2015-08-11T03:26:10Z : No. of bitstreams: 2 Publico-12694a.pdf: 304264 bytes, checksum: cba6cc96909393802ebc71ea67e960ba (MD5) Publico-12694b.pdf: 2030731 bytes, checksum: d847d011541fe13e0332367b34968461 (MD5) / Os limiares de lactato são utilizados para a avaliação da capacidade aeróbia em diferentes idades. Estudos demonstraram que crianças e adolescentes apresentam menores concentrações sanguíneas de lactato ([la]) para mesma carga de esforço do que adultos. Existem evidências de que isto está relacionado ao desenvolvimento maturacional das mesmas. Objetivo: Verificar a associação entre a maturação sexual e o limiar de lactato de atletas de futebol de 12 a 15 anos de idade. Método: A amostra foi do tipo intencional, não probabilística, com um total de 36 meninas, entre 12 e 15 anos, participantes de escolinhas de futebol da prefeitura da cidade de São Paulo. Foram obtidas da amostra a massa corporal, a estatura e a tomada de dobras cutâneas triciptal e subescapular. A maturação sexual foi feita através da observação direta, por uma médica, do desenvolvimento de órgãos genitais e de pilosidade púbica, por meio de planilhas propostas por Tanner. Para determinação do limiar de lactato foi realizado teste progressivo em pista, onde as jovens realizaram três corridas de 800 metros, com a intensidade do esforço sendo controlada por zonas de frequência cardíaca pré-estabelecidas, com mensurações das [la] no final de cada corrida. Através da interpolação linear foi encontrada a velocidade correspondente a [la] de 2,5 mmol.L-1 (V2,5). Para compreender melhor a natureza das associações entre as variáveis foi utilizada a regressão linear múltipla, tendo como variável dependente o limiar de lactato (V2,5) e como variáveis independentes idade (anos), IMC (kg/m2), estatura (cm) e somatório de dobras cutâneas (mm). Resultados: Em mais jovens, pré-púbere, as variáveis de crescimento e a maturação sexual tem pouca associação com o limiar de lactato. Sendo importante uma ponderação sobre a influência da maturação sexual no limiar de lactato. Conclusão: Levando em consideração a homogeneidade do grupo e o fato de a idade entre 12 e 15 anos ser um período de diversas modificações, o desenvolvimento maturacional, e não a idade cronológica, mostrou uma diferença significante nas variáveis analisadas. / The lactate thresholds are used to assess the aerobic capacity in different ages. Studies show that children and adolescents present less lactate blood concentrations [la] than adults under certain effort loads. There are evidences that this is related to their maturational development. Objective: To verify the association between the sexual maturation and the lactate threshold in some adolescent soccer players ranging from 12 to 15 years old. Method: The sample was related to the intentional and not probabilistic type involving 36 girls, from 12 to 15 years old, members of the soccer schools held by the Mayority of São Paulo. The body weight, height and the sum of two skinfolds – calf and triceps were obtained from the sample. A physician directly observed the sexual maturation of the genitals and pubic hair development through the Tanner index. To determine the lactate threshold a progressive test, a 3 x 800 m in running track, was performed by adolescents, their effort intensity was controlled by pre-established heart rate zones and the [la] were measured at the end of each run. The velocity corresponding to [la] of 2,5 mmol.L-1 (V2,5) was obtained through the linear interpolation. The multiple linear regression was used to better understand the nature of these associations between the variables, considering the lactate threshold (V2,5) as a dependent variable and the age (years), the body weight index (kg/m2), height (cm) and the sum of the skinfolds (mm) as independent variables. Result: The growth variables and the sexual maturation have little association with the lactate threshold in the youngest and pre-adolescent girls. It is important to take in consideration the sexual maturation influence on the threshold lactate. Conclusion: Taking in account the group homogeneity and being the range between 12 and 15 years old a period susceptible to many modifications, the maturational development and not the chronological age showed to be responsible for a significant difference in the analyzed variables. / TEDE / BV UNIFESP: Teses e dissertações
64

Desarrollo y optimización de nuevas formulaciones de biopolímeros con principios activos para aplicaciones en el sector envase-embalaje

Rojas Lema, Sandra Paola 23 January 2023 (has links)
Tesis por compendio / [ES] Esta tesis doctoral tuvo como objetivo principal el estudio, desarrollo y caracterización de nuevos materiales poliméricos mediante el uso de diferentes matrices poliméricas de origen natural y biodegradables, así como también de aditivos naturales y residuos agroindustriales, todo ello con la finalidad de obtener biopolímeros útiles en el sector envase y embalaje. Una de las matrices seleccionadas para su uso fue el bio-poli(etileno) de alta densidad (bio-HDPE). El bio-HDPE es un material que se puede obtener a partir de fuentes naturales renovables. Sin embargo, no es susceptible de biodegradación, es por ello que se planteó la adición de cargas y aditivos naturales a la matriz polimérica, con la finalidad de obtener nuevos materiales en los que el uso de estas cargas permita una disminución de la cantidad de matriz polimérica necesaria, además de la posibilidad de proporcionarle al polímero nuevas características y propiedades gracias a los principios activos (fenoles, flavonoides, etc.) que poseen en su estructura. Las cargas utilizadas fueron por un lado harina de piel de caqui (PPF) y, por otro, lignina Kraft (KL). Teniendo en consideración la baja compatibilidad que existe entre la matriz polimérica y las cargas naturales debido básicamente a su inherente hidrofobicidad e hidrofilicidad, respectivamente, se propuso el uso de diferentes técnicas de compatibilización. Adicionalmente, teniendo en consideración que las cargas de origen natural tienen diferentes principios activos en su estructura, algunos de ellos con capacidad antioxidante se analizó su efecto en las propiedades térmicas de las muestras con (PPF). El estudio continuó con la utilización de poli(ésteres) como el poli(ácido láctico) (PLA) y poli(butilén succinato) (PBS). En el caso del PLA se buscó mejorar la fragilidad propia del material mediante la adición de un oligómero de ácido láctico (OLA) como agente plastificante y se obtuvo que a mayor cantidad de plastificante la ductilidad del PLA incrementaba. Adicionalmente, con el fin de enfocar el material al uso en el sector de envase y embalaje, se buscó mejorar sus propiedades barrera mediante la incorporación de nanomateriales, concretamente nanotubos de haloisita (HNTs). En el caso del PBS, si bien es un material biodegradable, su obtención aún depende de fuentes petroquímicas total o parcialmente, además que su producción implica un alto costo, por tanto, es importante la búsqueda de alternativas que permitan combinarlo con recursos naturales, para lograr un material menos costoso y más respetuoso con el medio ambiente. Es por ello que se consideró el uso de harina de cáscara de pistacho (SPF) como carga natural. Una última fase de la tesis consistió en el aprovechamiento de los residuos agroindustriales, mediante la extracción de algunos de sus biopolímeros, entre ellos proteínas, lignina y nanocristales de celulosa (CNC), los cuales luego fueron combinados, con la finalidad de obtener películas para su posible uso en el sector envase y embalaje. La lignina y los CNC fueron obtenidos a partir de las piñas de pino y utilizados como materiales de refuerzo para la matriz de proteína procedente del haba. La incorporación de dichos compuestos en la película de proteína dio lugar a un incremento en las propiedades mecánicas en términos de módulo de Young y resistencia a la tracción, además tuvo repercusión en las propiedades barrera, reduciendo la permeabilidad al vapor de agua y al oxígeno. En las muestras con CNC se observó un incremento en la hidrofobicidad de las películas obtenidas, relacionado también con la disminución en el contenido de humedad y la solubilidad reportados. Por tanto, de manera general se puede decir que con el trabajo desarrollado se pudieron obtener materiales biopoliméricos con características prometedoras para su aplicación en el sector envase y embalaje, planteando con ello opciones al uso de materiales poliméricos derivados del petróleo. / [CAT] Aquesta tesi doctoral va tindre com a objectiu principal l'estudi, desenvolupament i caracterització de nous materials polimèrics mitjançant l'ús de diferents matrius polimèriques d'origen natural i biodegradables, així com també d'additius naturals i residus agroindustrials, tot això amb la finalitat d'obtindre biopolímers útils en el sector envase i embalatge. Una de les matrius seleccionades per al seu ús va ser el bio-poli(etilé) d'alta densitat (bio-HDPE). El bio-HDPE és un material que es pot obtindre a partir de fonts naturals renovables. No obstant això, no és susceptible de biodegradació, és per això que es va plantejar l'addició de càrregues i additius naturals a la matriu polimèrica, a més de la possibilitat de proporcionar-li al polímer noves característiques i propietats gràcies als principis actius (fenols, flavonoides, etc.) que posseeixen en la seua estructura. Les càrregues utilitzades van ser d'una banda farina de pell de caqui (PPF) i, per un altre, lignina Kraft (KL). Tenint en consideració la baixa compatibilitat que existeix entre la matriu polimèrica i les càrregues naturals degut bàsicament a la seua inherent hidrofobicitat i hidrofilicitat, respectivament, es va proposar l'ús de diferents tècniques de compatibilització. Addicionalment, tenint en consideració que les càrregues d'origen natural tenen diferents principis actius en la seua estructura, alguns d'ells amb capacitat antioxidant, es va analitzar el seu efecte en les propietats tèrmiques de les mostres mostres amb (PPF). L'estudi va continuar amb la utilització de polièsters com el poli(àcid làctic) (PLA) i poli(butilén succinat) (PBS). En el cas del PLA es va buscar millorar la fragilitat pròpia del material mitjançant l'addició d'un oligòmer d'àcid làctic (ONA) com a agent plastificant i es va obtindre que a major quantitat de plastificant la ductilitat del PLA incrementava. Addicionalment, amb la fi que enfocar el material a l'ús en el sector d'envàs i embalatge, es va buscar millorar les seues propietats barrera mitjançant la incorporació de nanomaterials, concretament nanotubs d'haloisita (HNTs). En el cas del PBS, si bé és un material biodegradable, la seua obtenció encara depén de fonts petroquímiques totalment o parcialment, a més que la seua producció implica un alt cost, per tant, és important la cerca d'alternatives que permeten combinar-lo amb recursos naturals, per a aconseguir un material menys costós i més respectuós amb el medi ambient. És per això que es va considerar l'ús de farina de corfa de pistatxo (SPF) com a càrrega natural. Una última fase de la tesi va consistir en l'aprofitament dels residus agroindustrials, mitjançant l'extracció d'alguns dels seus biopolímers, entre ells proteïnes, lignina i nanocristals de cel·lulosa (CNC), els quals després van ser combinats, amb la finalitat d'obtindre pel·lícules per al seu possible ús en el sector envase i embalatge. La lignina i els CNC van ser obtinguts a partir de les pinyes de pi i utilitzats com a materials de reforç per a la matriu de proteïna procedent de la fava. La incorporació d'aquests compostos en la pel·lícula de proteïna va donar lloc a un increment en les propietats mecàniques en termes de mòdul de Young i resistència a la tracció, a més va tindre repercussió en les propietats barrera, reduint la permeabilitat al vapor d'aigua i a l'oxigen. En les mostres amb CNC es va observar un increment en la hidrofobicitat de les pel·lícules obtingudes, relacionat també amb la disminució en el contingut d'humitat i la solubilitat reportats. Per tant, de manera general es pot dir que amb el treball desenvolupat es van poder obtindre materials biopolimerics amb característiques prometedores per a la seua aplicació en el sector envase i embalatge, plantejant amb això opcions a l'ús de materials polimèrics derivats del petroli. / [EN] The main objective of this doctoral thesis was the study, development, and characterization of new polymeric materials using different polymeric matrices of natural origin and biodegradables, as well as natural additives and agro-industrial wastes, all with the aim of obtaining biopolymers useful in the packaging sector. One of the matrices selected for use was high-density bio-poly(ethylene) (bio-HDPE). Bio-HDPE is a material that can be obtained from natural renewable sources. However, it is not susceptible to biodegradation, which is why the addition of fillers and natural additives to the polymeric matrix was proposed. All of this with the purpose of obtaining new materials in which the use of these fillers allows a decrease in the amount of polymeric matrix required. In addition to the possibility of providing the polymer with new characteristics and properties thanks to the active principles (phenols, flavonoids, etc.) contained in its structure. The fillers used were persimmon peel flour (PPF) and Kraft lignin (KL). Considering the low compatibility between the polymeric matrix and the natural fillers, basically due to their inherent hydrophobicity and hydrophilicity, respectively, the use of different compatibilization techniques was proposed. In addition, taking into consideration that the fillers of natural origin have different active principles in their structure, some of them with antioxidant capacity, their effect on the thermal properties of the samples with (PPF) was analyzed. The study continued with the use of polyesters such as poly(lactic acid) (PLA) and poly(butylene succinate) (PBS). In the case of PLA, the aim was to improve the fragility of the material by adding a lactic acid oligomer (OLA) as a plasticizing agent. It was found that the greater the amount of plasticizer, the higher the ductility of PLA. Additionally, in order to focus the material for use in the packaging sector, it was sought to improve its barrier properties by incorporating nanomaterials, specifically halloysite nanotubes (HNTs). In the case of PBS, although it is a biodegradable material, its obtention still depends totally or partially on petrochemical sources, and its production implies a high cost; therefore, it is crucial to look for alternatives that allow combining it with natural resources, in order to achieve a less expensive and more environmentally friendly material. For this reason, pistachio shell flour (SPF) was considered as a natural filler. A final phase of the thesis consisted of using natural resources and agro-industrial wastes by extracting some of their biopolymers, including proteins, lignin, and cellulose nanocrystals (CNC), which were then combined in order to obtain films for possible use in the packaging sector. Lignin and CNCs were obtained from pine cones and used as reinforcing materials for the protein matrix obtained from faba beans. Incorporating these compounds in the protein film resulted increased mechanical properties in terms of Young's modulus and tensile strength, and also impacted on the barrier properties, reducing the permeability to water vapor and oxygen. In the CNC samples, an increase in the film's hydrophobicity was observed, which is also related to the decrease in moisture content and solubility reported. Therefore, in general, it is possible to say that with the work developed, it was possible to obtain biopolymeric materials with promising characteristics for their application in the packaging sector, thus offering options for the use of petroleum-derived polymeric materials. / This research is a part of the grant PID2020-116496RB-C22 funded by MICINN/AEI/10.13039/501100011033, and the projects AICO/2021/025 and CIGE/2021/094 funded by Generalitat Valenciana-GVA. Funding for open access charge: Universitat Politècnica de València. The authors want to thank the Spanish Ministry of Science and Innovation, gthe Ministry of Science and Innovation (MICINN) [MAT2017-84909-C2-2-R]. for funding this research. S. Rojas-Lema is a recipient of a Santiago Grisolia grant from Generalitat Valenciana (GVA) (GRISOLIAP/2019/132). / Rojas Lema, SP. (2022). Desarrollo y optimización de nuevas formulaciones de biopolímeros con principios activos para aplicaciones en el sector envase-embalaje [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/191458 / Compendio
65

Influência da Poli (Ɛ-Caprolactona) e de copolímeros funcionalizados no desempenho de blendas com matriz de poli (ácido-lático). / Influence of poly (Ɛ-caprolactone) and functionalized copolymers on the performance of poly (lactic acid) matrix blends. / Influence du poly (Ɛ-caprolactone) et des copolymères fonctionnalisés sur la performance des mélanges de matrices poly (acide lactique). / Influencia de la Poli (Ɛ-Caprolactona) y de copolímeros funcionalizados en el desempeño de mezclas con matriz de poli (ácido-láctico).

SILVA, Taciana Regina de Gouveia. 06 April 2018 (has links)
Submitted by Johnny Rodrigues (johnnyrodrigues@ufcg.edu.br) on 2018-04-06T20:12:23Z No. of bitstreams: 1 TACIANA REGINA DE GOUVEIA - TESE PPG-CEMat 2014..pdf: 4953603 bytes, checksum: ea581c261908041111cd0d411a551545 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-04-06T20:12:23Z (GMT). No. of bitstreams: 1 TACIANA REGINA DE GOUVEIA - TESE PPG-CEMat 2014..pdf: 4953603 bytes, checksum: ea581c261908041111cd0d411a551545 (MD5) Previous issue date: 2014-08-28 / Capes / Os polímeros derivados do petróleo têm provocado impactos ambientais devido ao descarte inadequado. Uma alternativa para esse problema é a utilização de polímeros biodegradáveis ou a produção de blendas a partir destes polímeros. Neste trabalho, foram preparadas blendas de poli (ácido lático) - PLA, poli (caprolactona) - PCL, com três copolímeros diferentes: EMA, E-GMA e o EMAGMA que são copolímeros de etileno-acrilato de metila, etileno-metacrilato de glicidila e o terpolímero etileno-acrilato de metila-metacrilato de glicidila, respectivamente. As composições utilizadas para as blendas foram as seguintes: PLA/PCL (90/10), PLA/PCL (80/20), PLA/Copolímeros (90/10) e PLA/PCL/Copolímeros (80/10/10). Estas foram preparadas por fusão em uma extrusora de rosca dupla corrotativa e, em seguida, moldadas por injeção sob a forma de corpos de prova de tração, impacto e HDT. Todas as composições foram caracterizadas por: ensaios mecânicos de tração e impacto, temperatura de distorção térmica - HDT, calorimetria exploratória diferencial - DSC, difração de raios X - DRX, análise térmica dinâmica-mecânica - DMTA, espectroscopia na região do infravermelho por transformada de Fourier - FTIR, microscopia eletrônica de varredura - MEV, reometria de torque, ensaio reológico e reometria capilar. As propriedades mecânicas apresentaram redução nos valores do módulo e da resistência à tração e um aumento no alongamento e na resistência ao impacto para todas as composições quando comparadas com o PLA puro, com destaque para as composições que continham o copolímero EMA-GMA. A HDT não apresentou mudanças significativas para as diferentes composições em comparação com o PLA puro. O comportamento térmico e termomecânico foi avaliado por DSC e por DMTA e foi possível observar a transição térmica das blendas. Por DRX foi possível observar as fases cristalinas das blendas de PLA. A morfologia da superfície de fratura observada por MEV ilustrou que ocorreram mudanças significativas em função da composição. Os resultados de reometria de torque não apresentaram mudanças significativas no comportamento do PLA, enquanto que os resultados obtidos no ensaio reológico ilustraram aumento no módulo de armazenamento em todas as composições. A partir do ensaio de reometria capilar foi visto que houve redução da viscosidade aparente e da tensão de cisalhamento sob altas taxas de cisalhamento para todas as composições. / The polymers derived from petroleum have caused environmental impacts due to improper disposal. An alternative to this problem is the use of biodegradable polymers or blends production from these polymers. In this work, blends of poly (lactic acid) - PLA, poly (-caprolactone) - PCL, were prepared with three different copolymers: EMA, E-GMA and EMA-GMA are copolymers the ethylene-methyl acrylate, ethylene-glycidyl methacrylate and terpolymer ethylene-methyl acrylate-glycidyl methacrylate respectively. The compositions used in the blends were as follows: PLA/PCL (90/10) PLA/PCL (80/20) PLA/ Copolymer (90/10) and PLA/PCL/Copolymer (80/10/10). These were prepared by melting in an extruder twin screw co-rotating and then injection molded in the form of specimens tensile, impact and HDT. All compositions were characterized by: mechanical tensile and impact , heat distortion temperature - HDT, differential scanning calorimetry - DSC, X-ray diffraction - XRD, dynamic mechanical thermal analysis – DMTA, spectroscopy in the infrared region by transform Fourier - FTIR, scanning electron microscopy - SEM, torque rheometer, rheological testing and capillary rheometer. The mechanical properties showed reduced values of modulus and tensile strength and an increase in elongation and impact resistance for all compositions when compared with pure PLA, especially for compositions containing copolymer EMA-GMA. The HDT showed no significant changes for the different compositions compared with pure PLA. The thermal and thermomechanical behavior was evaluated by DSC and DMTA and it was possible to observe the thermal transition of the blends. XRD was possible to observe the crystalline phases of the blends of PLA. The morphology of the fracture surface was observed by SEM illustrated that significant changes as a function of composition. The torque rheometer results showed no significant change in the behavior of PLA, while the rheological test results illustrate the increase in storage modulus in all compositions. From the test capillary rheometer was seen that there was a reduction in the apparent viscosity and shear stress at high shear rates for all compositions.

Page generated in 0.0539 seconds