Στην παρούσα εργασία, με βάση κυρίως ορισμένα κείμενα από το Υπόμνημα του Πρόκλου στον πλατωνικό διάλογο Τίμαιος, επιχειρήθηκε η μελέτη του τρόπου με τον οποίο ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος, Πρόκλος, προσεγγίζει με γενικευμένο τρόπο ανάλυσης και ερμηνείας την ύπαρξη των αρετών, προκειμένου να προτείνει πολιτικές απόψεις εξετάζοντας συγκεκριμένες δομές οι οποίες εδράζονται στη φύση και οι οποίες αρθρώνουν ένα ολοτελές συνεκτικό σύστημα. Ειδικότερα, όσα εξετάσθησαν μπορούν να καταταγούν στις ακόλουθες συμπερασματικές κατηγορίες: Α. Αναλύονται οι έννοιες της πολυαιτιότητας και της μονοαιτιότητας, όσον αφορά στην εξέλιξη τόσο των όντων όσο και των αρετών από τις οποίες αυτά διέπονται στο σύνολο των δραστηριοτήτων τους, με την προοπτική μίας άνευ όρων δημιουργικότητας, η οποία έχει μία κοινή έλλογη πηγή και εξακτινώνεται με την ποικιλία των αρμοδιοτήτων. Το ένα πολιτικό αρχέτυπο πολλαπλασιάζει τον ανεξάντλητο πλούτο του. Β. Επισημαίνονται, επίσης, οι λειτουργίες του Αυτοπροσδιορισμού και του Ετεροπροσδιορισμού των όντων κατά τη διαδικασία της εσωτερικής διαλεκτικής ανάπτυξης-λειτουργίας του φυσικού σύμπαντος, στον βαθμό, βέβαια, που προσιδιάζει στο καθένα. Στο πολιτικό σύστημα θα διατυπώναμε λόγο για αυτονομοθέτηση και για συνειδή υπαγωγή σε έναν σκοπό που κορυφώνει το αξιόλογο στο σύνολο των πτυχών του. Γ. Παρατηρήσαμε πώς μέσα από την Αποκλειστική κατοχή ιδιοτήτων τα όντα εξασφαλίζουν τη διαιώνιση της ύπαρξής τους, μέσω όμως της Μεταβίβασης αυτών στα επόμενα είδη του γένους στο οποίο το καθένα ανήκει, στοιχείο που προσδίδει θετικό αξιολογικό πρόσημο σε κάθε φυσικό ον, τόσο ως υποδεκτικό όσο και ως δοτικό. Η πρόσληψη διαμορφώνει ένα ύψιστο καθήκον, ώστε να μετασχηματισθεί σε προσφορά, οπότε η θετική κατάσταση υπόκειται σε ανανεώσεις. Στο κοινωνικό σώμα τα ανωτέρω κορυφώνονται στην συνειδητή αποδοχή της αλληλεγγύης. Δ. Το σύστημα των αρετών, επιπρόσθετα, παρουσιάζεται ως προϋπόθεση μιας έλλογης συνεκτικής και ολοτελούς λειτουργίας του φυσικού και του κοινωνικού συστήματος. Και σημειωτέον ότι δεν εξαντλούνται στην καταγραφή της κανονιστικότητας αλλά και στον αισθητικό τρόπο με τον οποίο μπορεί να αποτυπωθεί, ώστε όχι μόνον να καταφάσκει στο κάλλος αλλά και να προσκαλεί σε σχέσεις μέσω της παρουσίας του. Επιπλέον των ανωτέρω, έχουμε να καταγράψουμε και τα ακόλουθα: 1. Η φυσιολογία, η πολιτική και η ηθική φιλοσοφία στο σύστημα του Πρόκλου προσδιορίζονται και νοηματοδοτούνται διά της αναγωγής τους στην σφαίρα της μεταφυσικής και άρα δεν εξαντλείται η σημασία τους στις αυτοαιτιολογήσεις τους. 2. Η αρχή του ιδιαίτερου και του ανεπανάληπτου θεμελιώνουν την ύπαρξη της εγγενούς αξίας στα όντα του φυσικού σύμπαντος και άρα τον σεβασμό που πρέπει να αποδίδεται στην υπόστασή τους. 3. Το κοινοτιστικό πνεύμα δρα ως αποκλεισμός της αυθαιρεσίας, του υποκειμενισμού, και, κατ’ επέκταση, και του προσωπικού συμφέροντος, το οποίο και σε σχάσεις οδηγεί και το συντεχνιακό φρόνημα αναπτύσσει. 4. Η αρχή της αρμοδιότητας και της εξειδικευμένης επιτηδειότητας δρουν αξιακά στα όντα, προσδίδοντας στο καθένα τον ρόλο που του αντιστοιχεί, στο πλαίσιο μίας κοινότητας που έχει επίγνωση των στόχων που πρέπει να επιτελέσει, ως οριζόντων την ιστορικότητά της, ή άλλως την αυτοπραγμάτωσή της. 5. Η αναλογία στη σχέση των μερών του φυσικού σύμπαντος, η οποία διέπει οιαδήποτε οντική περίπτωση, υποδεικνύει τα πρότυπα σύμφωνα με τα οποία το κάθε ον λειτουργώντας οικείως αλλά και σύμφωνα με τις καθολικές αρχές θα επιτύχει την ομοίωση με το θείον. Η εν λόγω διαύγαση της ύπαρξης στο Εκείθεν θέτει ρητώς στο περιθώριο το ιδιοκτησιακό φρόνημα και την νοοτροπία της ποσοτικής αποτελεσματικότητας, υπό την έννοια πως ό,τι είναι φυσικό και προκύπτει από το θείον συνεπαγωγικώς είναι αύταρκες. 6. Ο κεφαλαιωτικός ρόλος της δικαιοσύνης, σύμφωνα με τον οποίον επιτυγχάνεται η εύτακτη και αρμονική συνύπαρξη των μερών του συνόλου του υπαρκτού, συνιστά αδιαπραγμάτευτο παράγοντα ως προς την επιλογή του. Η δικαιοσύνη δεν είναι παρά έκφραση του παγκοσμίου πνεύματος, καθότι έχει καθολική εφαρμογή και δεν επηρεάζεται από την περιπτωσιακότητα και ανεξάρτητα μάλιστα από την κατεύθυνση που προσλαμβάνουν οι νομιναλιστικές εκδοχές. / At the present dissertation a penetrative scrutiny on the comments of the neoplatonic philosopher Proclus on the platonic dialogue Timaius is attempted, which present in an analytical and synthetic way the whole of the ancient Greek cosmology. Right from the beginning we apprehend that we have before us a rational, coherent and complete system of natural sciences. In this system we permeate through to read the theological and philosophical premises, which are considered to be revealed in a sensate way, through the creation and evolution of the natural universe, and are interpreted through the use of allegorical speech in every description of any natural phenomenon whatsoever. Through our analysis, we are going to conclude that Proclus does indeed move forward with physical science, originally combining it with practical Reason both as ethical and as political philosophy. With justice being the leading thread, hand in hand with prudence, he introduces the system of virtues both in nature and in society. Since nature itself contains virtues, which are based on divine offerings, the structure of social reality should be in analogy with them. Therefore, the philosopher’s proposal is formulated indirectly but clearly: if society doesn’t function properly, it is called upon to make its self-regulations, based on rules which have already been introduced by nature and God. Otherwise it is alienated.

Στην ανά χείρας εργασία θα ασχοληθούμε με το φόβο του θανάτου. Ο στόχος είναι να δούμε κατά πόσον ο φιλόσοφος είχε δίκιο να υποστηρίζει πως ο θάνατος δεν είναι τίποτε για μας. / Was Epicurus right about his thesis that death is nothing to us?

Η παρούσα εργασία στοχεύει στην διερεύνηση των αντιλήψεων που έχουν διαμορφώσει οι φοιτητές των τμημάτων διοίκησης επιχειρήσεων στην Ελλάδα σχετικά με ζητήματα επιχειρησιακής ηθικής. Το κεντρικό σημείο ενδιαφέροντος είναι να εντοπιστούν αν υπάρχουν διαφορές ως προς διάφορους παράγοντες π.χ. φύλλο, θρησκευτικότητα, εργασιακή εμπειρία, αν το επίπεδο επιχειρησιακής ηθικής που έχουν διαμορφώσει οι φοιτητές διαφέρει μεταξύ των τμημάτων διοίκησης επιχειρήσεων στην Ελλάδα και μεταξύ προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών. / --

Με τον όρο «ενσυναίσθηση», ο Hoffman εννοεί την ικανότητα του ανθρώπου να κατανοεί τα συναισθήματα των άλλων και σε μια δεδομένη στιγμή να βιώνει την ίδια συναισθηματική κατάσταση με ένα άλλο πρόσωπο το οποίο πάσχει. Ο ίδιος επικεντρώνει το ενδιαφέρον του ιδιαίτερα στα κίνητρα και τα συναισθήματα της ηθικής συμπεριφοράς. Υποστηρίζει ότι υπάρχει στον άνθρωπο εγγενής προδιάθεση να συμπάσχει με το συνάνθρωπο και να επιθυμεί να προσφέρει τη βοήθειά του. Τόσο η «ενσυναίσθηση» όσο και η «ενοχή» λειτουργούν ως ηθικά κίνητρα στη συμπεριφορά του ανθρώπου και τον προδιαθέτουν στο να επιδιώκει το καλό για το συνάνθρωπο και να αποφεύγει εκείνο που βλάπτει τους άλλους. / By the term "empathy", the Hoffman means the human ability to understand the emotions of others and at a given time to experience the same emotional state with another person who is suffering. He focuses particularly on the motives and feelings of moral behavior. He argues that there is an inherent tendency in man to empathize with our fellow man and wishes to offer his help. Both the "empathy" and the "guilt" as a moral act motivated human behavior and predispose to seek the good of our fellow man, and to avoid what harms others.

Με την ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας και τη διεθνοποίηση των επιχειρήσεων, η επιχειρησιακή ηθική έχει ολοένα μεγαλύτερο αντίκτυπο και στη διεθνή αρένα. Το αυξημένο μέγεθος του διεθνούς εμπορίου και της επένδυσης που έλαβαν χώρα τις προηγούμενες δεκαετίες, οδήγησε σε άνοδο της αλληλεξάρτησης μεταξύ των μεμονωμένων εθνικών οικονομιών. Κατά συνέπεια, οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε διεθνές επίπεδο δέχονται πολύπλευρες επιδράσεις από όλο τον κόσμο, οι οποίες εμπεριέχουν σοβαρούς ηθικούς προβληματισμούς. Η παρούσα διπλωματική περιλαμβάνει θεωρητική προσέγγιση της επιχειρησιακής ηθικής στα πλαίσια της στρατηγικής ανάπτυξης των επιχειρήσεων μέσω των εξαγορών και συγχωνεύσεων σε διεθνές επίπεδο. Παρουσιάζονται οι κύριες συνιστώσες του όρου της επιχειρησιακής ηθικής, όπως οι θεωρίες ηθικής, οι θεμελιώδεις αρχές της ηθικής, οι κώδικες ηθικής συμπεριφοράς και τα βασικά μοντέλα που εφαρμόζονται, τροποποιημένα ως προς τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Θίγονται τα ζητήματα των εξαγορών και συγχωνεύσεων που πραγματοποιούνται σε ξένες χώρες. Αναλύονται οι πηγές των ηθικών προβλημάτων που προκύπτουν κατά τη διάρκεια τη διαδικασίας της εξαγοράς ή συγχώνευσης καθώς και στη μετέπειτα πορεία της, τα οποία συνοπτικά είναι οι πολιτισμικές διαφορές, η συνεχής εφαρμογή τακτικών αθέμιτου ανταγωνισμού, και φυσικά τα παγκόσμια προβλήματα του φυσικού περιβάλλοντος (διάθεση επικίνδυνων αποβλήτων, υπερθέρμανση του πλανήτη κλπ). / -

Η διαδικτυακή επικοινωνία αποτελεί σύγχρονο μέσο πραγματοποίησης αλληλοδράσεων και στον εκπαιδευτικό χώρο. Η Εκπαίδευση Ενηλίκων ως ενεργός χώρος έκφρασης του προτάγματος της Δια Βίου Μάθησης έχει προχωρήσει στην ανάπτυξη συλλογικών υποκειμένων – Δίκτυα – δια των οποίων το Διαδίκτυο, μέσω των ποικίλων εφαρμογών του, αξιοποιείται ως μέσο επικοινωνίας και μάθησης μεταξύ των μελών που εργάζονται σε κοινούς στόχους. Η επικοινωνία μεταξύ των μελών δομείται με αξιώσεις εγκυρότητας, δηλαδή με εκείνες τις αναγκαίες προϋποθέσεις που καθιστούν την διυποκειμενική συνάντηση, πεδίο της συναινεσιακής θεωρίας της αλήθειας. Στην παρούσα εργασία το διακύβευμα αφορά στην κριτική διερεύνηση των αξιακών απαιτήσεων των συμμετεχόντων στο διαδικτυακό διάλογο, όπως τον μεταφέρουν τα μέλη του Ευρωπαϊκού Δικτύου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Ενηλίκων (NILE) σε μια αναστοχαστικά διατυπωμένη εμπειρία καθώς και τη συσχέτιση της στάσης τους με την νομιμοποιημένη σε επίπεδο ευρωπαϊκής ρητορικής χρήσης του Διαδικτύου, ως απόδειξη της διαλεκτικής που διέπει τον τεχνοκρατικό λόγο στην Εκπαίδευση Ενηλίκων και του λόγου του στην διαμόρφωση Κοινοτήτων Γνώσης. / The digital communication consists a modern medium for the implementation of interactions in the field of Education. In particular The Adult Education as active agent where the Life Long Learning doctrine grounded, proceeds in articulating collective subjects – Networks – where Communication and learning is possible among participants collaboration within the Internet multiple applications. The Communication is articulated in validity claims, named those prerequisites that validate the intersubjectivity as the space of ‘the consensual theory of Truth’. The present thesis is referred to the claims that participants of the European Network on Intercultural Adult Learning (NILE) critical reveal through reflective utterances, concerning the internet discourse development. Hence, we are looking into the relationship of their attitude towards internet discourse with the legitimation of the digital communication in European policy rhetoric. Our basic aim is to justify the dialectics that regulates the technοcratic discourse of the Communication in Adult Education and its reason to the articulation of the Communities of Knowledge.

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να παρουσιαστούν οι ιδέες του Καντ σχετικά με την ηθική αγωγή των παιδιών. Η δομή της εργασίας βασίζεται στην παραδοχή ότι η παιδαγωγική θεωρία του δεν μπορεί να κατανοηθεί αποκομμένη από την ηθική και πολιτική φιλοσοφία του. Μάλιστα, αποτελεί σημαντικό τμήμα της, καθώς διερευνά τη δυνατότητα και τους τρόπους ηθικοποίησης των ανθρώπινων υποκειμένων. Θεωρείται καθοριστική για την επίτευξη του ύψιστου αγαθού για το ανθρώπινο είδος, δηλαδή την ηθική κοινωνία με τη μέγιστη ευδαιμονία και την καθολική ηθικότητα. Στο πρώτο κεφάλαιο παρουσιάζονται κάποιες γενικές παραδοχές της ηθικής θεωρίας του Καντ σχετικά με το ανθρώπινο γένος. Στο δεύτερο κεφάλαιο αναλύεται η θεωρία του Καντ σχετικά με την ηθική αγωγή των παιδιών. Στο τρίτο κεφάλαιο παρουσιάζονται τρία ερωτήματα που προκύπτουν απ’ την ανάλυση της θεωρίας του Καντ για την ηθική αγωγή. Το πρώτο θέμα που εξετάζεται είναι το πώς συνδυάζεται η πειθαρχία και ο καταναγκασμός με την ελευθερία και την αυτονομία των μαθητών. Ένα άλλο σημείο που χρήζει σχολιασμού είναι το αν η ηθική αγωγή είναι τελικά απαραίτητη για την ηθική τελειοποίηση των μαθητών, μιας και σύμφωνα με τον Καντ όλοι οι άνθρωποι γνωρίζουν a priori τον ηθικό νόμο. Το τρίτο και τελευταίο σημείο προς ανάλυση πραγματεύεται τον ρόλο των συναισθημάτων στην ηθική αγωγή. / The purpose of this study is to present the ideas of Kant on moral education of children. The structure of the study is based on the assumption that his theory on education cannot be comprehended in isolation from his moral and political philosophy. Indeed, it comprises an important part of it, since it examines the possibility and the ways of moralisation of human beings. His theory on moral education is considered as crucial for the accomplishment of the highest good for the human race, which is the moral community with the utmost happiness combined with the universal morality. The first chapter includes some basic assumptions of Kant's moral theory related to the human race. In the second chapter Kant's theory on moral education of children is analysed. Chapter three poses three questions, which derive from the analysis of Kant's theory on education. The first issue discussed is how discipline and necessitation are combined with pupils' freedom and autonomy. An other topic worth of discussion is whether moral education is necessary for moral perfection of pupils, since according to Kant all human beings are a priori aware of the moral law. The third and final point of discussion refers to the role of feelings in moral education.

Ξεκινώντας από το θέμα του Μένωνα, χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος είναι εμφανές ήδη από την αρχή του διαλόγου, όταν ο νεαρός Θεσσαλός θα απευθύνει το ερώτημα στον Σωκράτη αναφορικά με ποιον τρόπο αποκτάται η αρετή. Σύμφωνα με την σωκρατική τοποθέτηση, το εν λόγω ερώτημα δεν είναι δυνατόν να απαντηθεί, αν πρωτίστως δεν διατυπωθεί ο ορισμός της αρετής, οπότε τίθεται εμμέσως ως το δεύτερο μέρος της θεματολογίας. Το ότι ο Μένων έχει μαθητεύσει πλησίον του Γοργία αποτελεί έναυσμα για τον Σωκράτη, ώστε να προκαλέσει τον συνομιλητή του να ορίσει την αρετή, προφασιζόμενος τον αμνήμονα. Ο Μένων επιχειρεί να ορίσει την έννοια της αρετής τρεις φορές, χωρίς μία ορισμένη επιτυχία, εφόσον ο Σωκράτης κατορθώνει να εντοπίζει σφάλματα. Ωστόσο, ο Μένων, οδηγούμενος σε αδιέξοδο, θα διερωτηθεί: πώς είναι δυνατόν κάποιος να ερευνήσει ένα θέμα το οποίο δεν γνωρίζει, και αν το γνωρίσει πώς γνωρίζει ότι αυτό είναι αυτό που αναζητούσε (το παράδοξο του Μένωνα). Ο Σωκράτης θα απαντήσει στην απορία του επικαλούμενος την θεωρία της ανάμνησης, σύμφωνα με την οποία η γνώση είναι ανάκληση του ήδη υπάρχοντος, έχοντας αναντιλέκτως προϋποθέσει την αθανασία της ψυχής. Μάλιστα θα προχωρήσει και σε απόδειξη της εν λόγω εκδοχής, προβαίνοντας σε ένα μαθηματικό πείραμα με έναν από τους δούλους του Μένωνα. Η θεωρητική παράμετρος που θα αποκομίσουν από την διαδικασία του πειράματος είναι η αξία της έρευνας, όταν σκοπός είναι η προσέγγιση της αλήθειας, όπου απαιτείται μάλιστα και η αποδοχή της άγνοιάς μας. Σε μια αντίστοιχη έρευνα έγκειται και ο φιλοσοφικός προσδιορισμός που επιδιώκει ο Σωκράτης και θα παρακινήσει τον Μένωνα να ερευνήσουν από κοινού για την αρετή. Αυτή τη φορά θα ακολουθήσουν την υποθετική μέθοδο μέσω της οποίας θα εξετάσουν με ποιον τρόπο αποκτάται η αρετή, εφόσον δεν κατόρθωσαν προηγουμένως στην συζήτησή τους να διατυπώσουν έναν επαρκή ορισμό.Η αρετή δεν είναι έμφυτη. Διαφορετικά, θα έπρεπε να διαφυλάττονται οι νέοι που γεννώνται ενάρετοι προκειμένου να μην διαφθαρούν. Η αρετή δεν είναι ούτε διδακτή, εφόσον, έπειτα από διάλογο που παρεμβάλλεται με τον Άνυτο, διαπιστώνουν ότι ούτε οι σοφιστές είναι οι αρμόδιοι δάσκαλοι ούτε και οι πολιτικοί κατόρθωσαν να μεταδώσουν στα τέκνα τους την αρετή. Άρα, ένα πρώτο συμπέρασμα στο οποίο οδηγούνται είναι ότι η αρετή δεν διδάσκεται. Όμως, πώς εξηγείται η διαπίστωση ότι υπάρχουν άνθρωποι που προβαίνουν σε ενάρετες πράξεις; Σε αυτό το σημείο ο Σωκράτης οδηγείται στην εκτίμηση ότι μία παράμετρος τους έχει διαφύγει της ερευνητικής προσοχής. Επαναπροσδιορίζουν τα όσα έχουν συζητηθεί και τελικώς εναποθέτουν τον ενάρετο χαρακτήρα των ανθρώπων στην εκ θεού αποκτηθείσα ορθή γνώμη, εισάγοντας με αυτόν τον τρόπο την διάκριση από την επιστήμη. Ωστόσο, ο διάλογος καταλήγει σε απορία, καθώς δεν διατυπώνεται ένας επαρκής ορισμός για την αρετή. / The main question of platonic dialogue Meno is distinct in two topics. The first one is manifested by the beginning of the dialogue, when younger Thessalian asks Socrates for the way that virtue is acquired. According to Socratic account, this question is impossible to be answered because it is required the formulation of determination of what the virtue is. That is the second topic of this dialogue that is mentioned indirectly. The fact that Meno was student of Gorgias is a Socrates' motivation to challenge his interlocutor to determine the notion of virtue, pretended his ignorance. Meno tries to determine the notion of virtue three times, without successful, since Socrates identifies many errors. However, Meno having reached deadlock wonders himself how someone can investigate something that he does not know it, and by extension if he know it how he can know that this is what he searched about (Meno's paradox). Socrates answers to that paradox with the theory of recollection, having presupposed the immortality of soul. Indeed, he proceed in the evidence of that theory by doing a geometrical experiment with one of Meno's slaves. What they reap from this experiment is the value of researching, for which is required the acceptance of our ignorance. The aim is to approach the Truth. In a similar way lies the philosophical determination that Socrates seeks and he prompts Meno to search about virtue together. In this point they follow the hypothetical method through which they search the way of acquiring the vitrue, since they did not succeed to give a sufficient definition.Areti is not inherent. Otherwise, young guys born virtuous should have been preserved in order not to be corrupted. Areti is not teachable. After the intervening dialogue with Anitos, they result to the fact that neither Sophists nor politicians are appropriate teachers and they are not able to teach the virtue to their children. Therefore, a first conclusion they lied to is that virtue is not teachable. But, how can someone explain the fact that there are people doing virtuous actions? Thus, at this point Socrates realizes that something is missed. They redefine their words and at the end they attribute the virtuous element of people in the orthi gnomi given by god. By this account they introduce the distinction between opinion and science. However, this dialogue result in query because an adequate definition about virtue is not formulated.

Στην εργασία παρουσιάζεται η Θεωρία Δικαίου του Καντ, σε συνδυασμό με την Ηθική και Πολιτική Φιλοσοφία του φιλοσόφου προκειμένου να αναδειχθεί η κοινή θεμελίωσή τους στον ηθικό νόμο που ενυπάρχει στον ανθρώπινο Λόγο και ελευθερία.. Η σύνδεση πολιτικής, δικαίου και ηθικής διατυπώνεται ρητά από τον Καντ, και επίσης υπό την ανάλυση του σύγχρονου φιλοσοφικού στοχασμού (Τίμμονς, Βίλλασεκ, ΜακΝτάουελ) τεκμηριώνεται η ανεξάλειπτη ηθική διάσταση εντός του δικαίου και της πολιτικής μέσα από την πραγμάτευση των σύγχρονων αντιλήψεων, όπως η περιγραφικότητας, η εξωτερικότητα και η επιτακτικότητα, και μέσα από την απόρριψη των επιμέρους θέσεων της ανεξαρτησίας και της εξωτερικότητας του δικαίου. / In this paper, the Kant’s Doctrine of Right is presented in combination with his Moral and Political Philosophy, in order to display; their common foundation on the moral law that prevails on the human Reason and freedom. Kant has explicitly expressed the connection between politics, law and morality, and additionally in the modern philosophical thought (Timmons, Willaschek, McDowell) the ineffaceable moral dimension of right and politics is validated through the modern concepts of descriptivity, externality and prescreptivity, by the refutation of Independence and Externality Theses.

Holographic communications technologies are a new digital technology being currently  developed by companies to be available to the public in the near future. Through holographic  communications technologies, the image of one user located in one place can be captured with  special equipment from different angles, so that its three-dimensional depiction is created  realistically. The 3D depiction is then transmitted in high-quality to another user located in some  other remote place, creating a whole new experience of unconventional data communication. This  new digital technology is planned to be deployed in several fields, such as marketing, education,  medicine, business and entertainment. However, like any new technological tool that is  introduced, also in the case of holographic communication technologies there are ethical and/or  legal challenges that could emerge from its misuse and set in danger fundamental human rights.  Hence, research was conducted as an interpretive qualitative study to explore the potential ethical  and/or legal challenges of holographic communications technologies by considering the  knowledge, opinions, experiences, and perspectives of legal experts, as well as experts on ethical  issues. The empirical data was collected through individual semi-structured interviews from the  selected participants, and from the review of mainly confidential documents, before being  subjected to a thematic analysis. The analysis of the data gave prominence to five themes which  were reviewed in the context of the research question and the proposed theoretical framework  with the help of Ethical Technology Assessment (ETA). The discussion of the findings revealed  that the most prominent challenges that could arise from the use of holographic communications  technologies are privacy and data protection issues. It was further shown that existing digital  technologies with similar features and the ethical and/or legal challenges confronted in the past  about them can be of help to approach the ones regarding holographic communications  technologies. The research indicated that the designing phase of a new digital technology, and  accordingly holographic communication technologies, is important as decisions are being made  about the technical features of it, as well as the capabilities it will offer to the end users. Hence, it  plays a vital role to whether the use of the digital technology will be according to ethics and laws  later on. It was also shown that the participation of end users in this phase is important to reflect  their concerns and desires with the creators before the new digital technology is introduced, but  it is still a challenge to decide who will be included and on what criteria they will be selected.   The research showed that existing ethical and legal frameworks are important to form a  corresponding framework for holographic communications technologies and can be built upon.  However, this is also a challenge, as, according to the research, any new framework that will be  constructed with regard to holographic communications technologies cannot possibly be  unanimous as different norms and societal beliefs apply to different territories or domains, but  should rather be “personalized” according to the targeted audience.