• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 37
  • 3
  • 3
  • Tagged with
  • 43
  • 13
  • 6
  • 5
  • 5
  • 5
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
31

Validación de un Elisa indirecto con antígeno citosólico de Brucella abortus RB51, para la detección de anticuerpos contra Brucella ovis en ovinos

Saadi Siu, Karina Teresa January 2014 (has links)
Memoria para optar al Título Profesional de Médico Veterinario / En el presente estudio se describe el desarrollo y validación de un Ensayo inmunoenzimático indirecto (ELISA-I) para el diagnóstico serológico de la infección por Brucella ovis (B. ovis) en ovinos, utilizando proteínas citosólicas de Brucella abortus RB51 (B. abortus RB51) como antígeno. Se probaron dos tipos de placas de poliestireno, NUNC 69620 y NUNC Maxisorp, dos tampones de sensibilización de diferente pH con dos alternativas de conjugado, el anticuerpo monoclonal anti IgG-caprino/ovino (Sigma A9452) y la proteína G (Sigma P81170). Las concentraciones óptimas de antígeno citosólico, sueros y conjugados fueron determinadas mediante titulación del tipo checkerboard. Para la validación del ensayo se utilizaron 55 sueros de ovinos considerados como infectados/expuestos, positivos a examen clínico, a un ELISA-I comercial, a la fijación del complemento (FC) y a la prueba de reacción en cadena de la polimerasa (PCR) y 338 sueros de ovinos no infectados, provenientes de un rebaño ovino libre de infección, negativos a la prueba de FC. El punto de corte diagnóstico fue determinado a través del método de las características del tipo receptor-operador (ROC). El ELISA-I desarrollado con anticuerpo monoclonal como conjugado mostró mejores valores de sensibilidad (90,9%) y especificidad (95,9%). Estos resultados, a pesar de ser significativos, son deficientes para ser considerados de utilidad diagnóstica y lograr un adecuado control de la infección en rebaños ovinos. La baja sensibilidad obtenida al utilizar proteínas citosólicas como antígeno estaría relacionada con la escasa exposición al antígeno y la corta memoria inmunológica que generarían este tipo de proteínas en un animal infectado.
32

Anticuerpos anti-SARS-COV-2 en gestantes en un hospital nivel III de Perú / SARS-COVID-19 antibodies in pregnant women at a level III hospital in Peru

Guevara-Ríos, Enrique, Espinola-Sánchez, Marcos, Carranza-Asmat, César, Ayala-Peralta, Félix, Alvarez-Carrasco, Ricardo, Luna-Figueroa, Antonio, Meza-Santibáñez, Luis, Pérez-Aliaga, Carlos, Zevallos-Espinoza, Kelly, Racchumi-Vela, Augusto, Segundo-Paredes, Jorge, Arango-Ochante, Pedro 15 September 2020 (has links)
Introducción. La enfermedad de COVID-19 se propaga rápidamente. Se desconoce la seroprevalencia en mujeres embarazadas que ingresan a hospitalización y sus características propias en este tipo de población en Perú. Objetivo. Determinar la prevalencia y características clínico-epidemiológicas de gestantes con anticuerpos anti-SARS-CoV-2 en un hospital nivel III de Perú. Métodos. Estudio observacional de tipo transversal, realizado en el Instituto Nacional Materno Perinatal de Perú, entre el 15 de abril y 15 de mayo de 2020. Participaron todas las gestantes que ingresaron a hospitalización y fueron tamizadas para la infección por SARS-CoV-2 mediante pruebas serológicas, cuyos resultados fueron analizados conjuntamente con sus características clínicas y epidemiológicas, utilizando estadígrafos descriptivos e intervalos de confianza al 95%, y mediante la prueba de independencia de chi cuadrado con una significancia de 0,05.
33

Tratamiento con Tocilizumab en COVID-19 crítico: Reporte de un centro hospitalario [Breve] / Tocilizumab treatment in critical COVID-19: Report from a hospital center

Hueda Zavaleta, Miguel, Bardales Silva, Fabrizzio, Copaja Corzo, Cesar, Flores Palacios, Rodrigo, Barreto Rocchetti, Luis, Córdova Tejada, Eyner 19 August 2021 (has links)
Se realizó un estudio descriptivo en el que se evaluaron las características clínicas y laboratoriales en la evolución de pacientes con diagnóstico de síndrome de distrés respiratorio agudo (SDRA) secundario a infección por SARS-CoV-2 y que recibieron Tocilizumab. Veinticuatro pacientes recibieron Tocilizumab, la mayoría eran varones (95,8 %), la comorbilidad más frecuente fue obesidad (33,3 %), al momento de recibir Tocilizumab la mediana de PaO2/FiO2 fue 159,5 (RIC 114,5-255,3). Veintiún (87,5 %) pacientes presentaron mejoría clínica y 3 (12,5 %) fallecieron. Quince pacientes (62,5 %) desarrollaron hepatotoxicidad, la mayoría de grado 3 (33,3 %) y tres (12,5 %) pacientes presentaron injuria hepática grado 4. Once pacientes (45,8 %) presentaron sobreinfección bacteriana, siendo el germen más frecuente Acinetobacter baumannii. Luego de la administración de Tocilizumab más de la mitad de los pacientes presentó una reacción adversa, a pesar de ello la mortalidad fue baja y la mayoría tuvo una mejora clínica. / A descriptive study was carried out, in which clinical and laboratory characteristics were evaluated in patients with a diagnosis of acute respiratory distress syndrome (ARDS) secondary to SARS-CoV-2 infection and who received Tocilizumab. Twentyfour patients received Tocilizumab, the majority were male (95.8%), the most frequent comorbidity was obesity (33.3%). At the time of receiving Tocilizumab the median PAO2 / FiO2 was 159.5 (IQR 114.5-255, 3). Twenty-one (87.5%) patients presented clinical improvement and 3 (12.5%) died. Fifteen patients (62.5%) developed hepatotoxicity, the majority grade 3 (33.3%) and three (12.5%) patients presented grade 4 liver injury. Eleven patients (45.8%) presented bacterial superinfection, the more common organism being Acinetobacter baumannii. After the administration of Tocilizumab, more than half of the patients presented an adverse reaction; despite this, mortality was low, and the majority had a clinical improvement.
34

Infliximab en pacientes con artritis reumatoide que fracasaron a drogas modificadoras de enfermedad en el periodo 2008 – 2012 en el servicio de reumatología del Hospital Nacional Edgardo Rebagliati Martins

Pérez Medina, Wilkerson January 2014 (has links)
Publicación a texto completo no autorizada por el autor / El documento digital no refiere asesor / Evalua la respuesta clínica al tratamiento con infliximab en pacientes con Artritis Reumatoide en el servicio de Reumatología del HNERM. Estudio de diseño descriptivo, realizado en el Servicio de Reumatología del Hospital Rebagliati, de los 35 pacientes registrados, se evaluó a 28. El promedio de edad fue de 52 años con una media del tiempo de duración de enfermedad de 14.46 años. El uso previo de metotrexate alcanzó el 100% y de leflunomida un 53.8%, ya sea como monoterapia o en terapia combinada. Se confirmó la disminución de los parámetros clínicos de actividad según el DAS28VSG desde 5.88 +-1.13 a 4.63+- 1.57 con un p= 0.0001 y CDAI de 29.4 +-12.04 a 18.61+-12.61 con un p=0.0001. La respuesta según los criterios EULAR fue buena en 21.4%, moderada en 35.7% e insatisfactoria en 42.8%. En el 25% de pacientes se suspendió el uso de infliximab por reacciones de hipersensibilidad. La respuesta clínica favorable medidos por DAS28VSG y respuesta EULAR fue menor a la esperada en los pacientes con artritis reumatoide. Se encontró alto porcentaje de pacientes que suspendieron el tratamiento por reacciones de hipersensibilidad. / Trabajo de investigación
35

Interlaboratorial validation of serodiagnosis of infectious diseases

Kleba, Lisboa, Rafael, Luiza, Silva, Leandrini 01 January 2020 (has links)
Parallel detection of antibodies with different specificity has many potential applications in epidemiological research, vaccine development and in the diagnosis of allergies, autoimmune and infectious diseases. Although ELISA-based tests are suitable for this purpose, available assays can be time consuming and require large quantities of both sample and reagents thus limiting their application for mass screening. / Revisión por pares
36

Inmunomodulación de la infección de Plum pox virus mediante la expresión estable y transitoria de anticuerpos recombinantes contra la NIb replicasa viral en plantas de Nicotiana benthamiana

Gil Capitán, María Teresa 02 December 2013 (has links)
Plum pox virus (PPV) es miembro del género Potyvirus, causa la enfermedad de la sharka que tiene un serio impacto agrícola y económico sobre el cultivo de frutales de hueso. Puesto que la utilización de variedades resistentes es la estrategia más duradera y definitiva en la lucha contra virosis de plantas. El objetivo general de esta tesis doctoral sería evaluar la expresión de anticuerpos recombinantes específicos de proteínas de PPV para interferir o inmunomodular la infección viral y servir así como estrategia para obtener resistencia. Para ello se ha utilizado el fragmento de anticuerpo recombinante scFv2A (del inglés "single chain Fv variable fragment) que reconoce específicamente a la proteína NIb replicasa de PPV. Esta proteína se localiza principalmente en el núcleo de células de plantas infectadas, aunque su función de replicación, presumiblemente, tiene lugar en estructuras membranosas derivadas del retículo endoplásmico (RE) en el citoplasma. Se transformaron plantas de Nicotiana benthamiana con tres versiones del fragmento recombinante scFv2A dirigidas a diferentes compartimentos celulares. Una versión citosólica (scFv2A), una versión nuclear (NLS-scFv2A) y otra dirigida a membranas del RE (6K2-scFv2A) por la cara citosólica. Se obtuvieron diversas líneas transgénicas: líneas A, líneas N y líneas K transformadas respectivamente con las construcciones scFv2A, NLS-scFv2A y 6K2-scFv2A. Se realizaron ensayos independientes de desafío, mediante inoculación mecánica con extractos de plantas infectadas con virus o bien inoculando con un clon recombinante de PPV fusionado a GFP (PPV-GFP). Tras los ensayos, se comprobó que las plantas de las diversas líneas transgénicas de N. benthamiana que expresaban los fragmentos scFv2A, 6K2scFv2A o NLSscFv2A presentaban diferentes grados de protección frente a la infección por PPV. Además, se determinó que varias de las líneas transgénicas, tanto líneas A como K y N, presentaban porcentajes de infección significativamente m / Gil Capitán, MT. (2010). Inmunomodulación de la infección de Plum pox virus mediante la expresión estable y transitoria de anticuerpos recombinantes contra la NIb replicasa viral en plantas de Nicotiana benthamiana [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/34204 / Palancia
37

Vías de inmovilización de biomoléculas sobre SU-8 y otras superficies poliméricas para su utilización en biosensado óptico sin marcaje

Díaz Betancor, Zeneida 02 September 2020 (has links)
[ES] La presente tesis "Vías de inmovilización de biomoléculas sobre SU-8 y otras superficies poliméricas para su utilización en biosensado óptico sin marcaje" tiene como objetivo el diseño, desarrollo y evaluación de diferentes métodos de anclaje de biorreceptores en distintos materiales, en formato de micromatriz, con aplicación en biosensado. En la actualidad sigue siendo un área de creciente interés desarrollar nuevos sistemas de análisis para la detección de analitos, más sensibles y selectivos, con tiempos de análisis reducidos, miniaturizables y automatizables. Estos desarrollos pueden aplicarse en dispositivos biosensores que encuentran su aplicación en campos tan diversos como diagnóstico clínico, medicina forense y medio ambiente. Con el objetivo de desarrollar biosensores con prestaciones mejoradas se estudiaron estrategias de inmovilización de sondas sobre el soporte de ensayo basadas en el empleo de hidrogeles. En una primera fase, los desarrollos se realizaron usando tecnología de micromatrices de fluorescencia, que permite utilizar una menor cantidad de muestra y analizar múltiples analitos y muestras a la vez, reduciendo el tiempo de análisis y el coste Posteriormente, los desarrollos ya optimizados se emplearon para la puesta a punto de un biosensor óptico sin marcaje de tipo BICELL (Biophotonic Sensing Cells) en colaboración con la UPM (Universidad Politecnica de Madrid), que se aplicaron a sistemas modelo y a problemas reales. Asimismo, y en colaboración con el Centro de Tecnología Nanofotónica de la UPV, se implementó la estrategia de inmovilización a través del uso de hidrogeles, en biosensores ópticos sin marcaje constituidos por guías de ondas corrugadas. En este caso, además de la inmovilización a través de hidrogeles, se estudió un método de inmovilización covalente de fragmentos de anticuerpos que permitió su fijación orientada y muy próxima a la superficie del sensor. La tesis se estructura en seis capítulos. En el Capítulo 1 se da una visión general del concepto de biosensado, atendiendo a las distintas clasificaciones y los diferentes aspectos que hay que considerar en su diseño. En el Capítulo 2 se plantean los objetivos generales y particulares de la tesis. El Capítulo 3 plantea la aplicación de dos hidrogeles fotoinducidos derivados de fosforicolina y dextrano para mejorar la inmovilización de biomoléculas en formato micromatriz, sobre superficies planas y usando el formato de micromatriz de fluorescencia para realizar ensayos de detección con proteínas y oligonucleótidos. La polimerización del gel y el anclaje de las sondas se lleva a cabo simultáneamente mediante la utilización de reacciones fotoinducidas empleando la química click de acoplamiento tiol-eno. En el Capítulo 4 se implementa el método desarrollado en micromatriz con uno de los hidrogeles en dos tipos de biosensores interferométricos sin marcaje fabricados en SU-8. Con ambos sensores se detecta CRP en suero con muy buena sensibilidad (, LOD de 21 pg/mL). Por otro lado, esta estrategia se ensaya también en sensores nanofotónicos basados en guías de ondas corrugadas con resultados prometedores. En este capítulo también se pone a punto y se evalúa en tiempo real la inmovilización de fragmentos de anticuerpo sobre la superficie del sensor nanofotónico, mediante la reacción de acoplamiento tiol-eno inducida por luz UV. La monitorización en tiempo real permite demostrar el papel indispensable de la luz en el proceso de inmovilización. Utilizando esta aproximación se ensaya la detección sin marcaje de tres biomarcadores cardíacos de interés (CRP, cTnI/T y Mioglobina). El quinto capítulo se dedica a la descripción detallada de todos los procedimientos experimentales que se llevan a cabo en los Capítulos 3 y 4. Finalmente, el Capítulo 6 recoge las conclusiones alcanzadas a partir de los resultados obtenidos en el desarrollo de la tesis doctoral. / [EN] This thesis "Biomolecule immobilization approaches on SU-8 and other polymer surfaces for label-free optical biosensing" aims to design, develop and evaluate different methods for anchoring bioreceptors in different materials, in a microarray format, with application in biosensing. Currently, it is still an area of growing interest to develop new analysis systems for the detection of biomolecules, being more sensitive and selective, with reduced analysis time, miniaturizable and automatable. These developments can be applied in biosensing devices that find utility in fields as diverse as clinical diagnosis, forensic medicine and environmental monitoring. To develop biosensors with improved performance, here strategies for immobilization of probes on the test support based on the use of hydrogels were studied. In a first phase, the developments were carried out using microarray technology, which uses lower amount of sample and can analyze multiple targets and samples at the same time, reducing tests time and cost. Subsequently, the optimized developments were used to develop, in collaboration with UPM (Polytechnic University of Madrid), a label-free optical biosensor based onBICELLs (Biophotonic Sensing Cells), which were applied to model systems and real samples. Likewise, and in collaboration with the Nanophotonic Technology Center at UPV, the hydrogel-based immobilization strategy was implemented in other label-free nanophotonic biosensors consisting of corrugated waveguides. In this case, in addition to immobilization through hydrogels, we studied a method of covalent immobilization of antibody fragments that allowed them to be oriented and very close to the sensor surface. Thus the thesis is organized into six chapters. Chapter 1 gives an overview of the concept of biosensing, and takes into account the different classifications and different items that must be considered in its design. Chapter 2 sets out the general and particular objectives of the thesis. Chapter 3 discusses the application of two photoinduced hydrogels, derived from phosphoricoline and dextran, respectively, to improve the immobilization of biomolecules in microarray format, on planar surfaces and using the fluorescence microarray format to perform detection assays with proteins and oligonucleotides. The polymerization of the gel and the anchoring of the probes are carried out using photoinduced reactions using the thiol-ene coupling click chemistry, and derivatives, performing both steps simultaneously. In Chapter 4 the method developed with one of the hydrogels in microarray format is transferred to two types of SU-8 based interferometric label-free biosensors. Both biosensors detected CRP in blood serum with very good sensitivity (LOD de 21 pg/mL). Besides, this strategy is also tested on nanophotonic sensors based on corrugated waveguides with promising results. In this chapter, immobilization of antibody fragments on the surface of the nanophotonic sensor is also performed and assessed in real time by the UV light-induced thiol-ene coupling reaction. Real-time monitoring shows the essential role of light in the immobilization process. Using this approach, the label-free detection of three cardiac biomarkers of interest (CRP, cTnI / T and Myoglobin) is tested. The fifth chapter is devoted to the detailed description of all the experimental procedures that are carried out in chapters 3 and 4. Finally, Chapter 6 collects the conclusions reached from the results obtained in the development of the doctoral thesis. / [CA] La present tesi "Vies d'immobilització de biomolècules sobre SU-8 i altres superfícies polimèriques per a la seva utilització en biosensado òptic sense marcatge" té com a objectiu el disseny, desenvolupament i avaluació de diferents mètodes d'ancoratge de bioreceptors en diferents materials, en format de micromatriu , amb aplicació en biosensat. En l'actualitat segueix sent una àrea de creixent interès desenvolupar nous sistemes d'anàlisi per a la detecció de biomolècules, que siguen més sensibles i selectius, amb temps d'anàlisi reduïts, miniaturizables i automatitzables. Aquests desenvolupaments poden aplicar-se en dispositius biosensors que troben la seva utilitat en camps tan diversos com diagnòstic clínic, medicina forense i medi ambient. Amb l'objectiu de desenvolupar biosensors amb prestacions millorades es van estudiar estratègies d'immobilització de sondes sobre el suport d'assaig basades en l'ús de hidrogels. En una primera fase, els desenvolupaments es van realitzar usant tecnologia de micromatrius, que permet utilitzar una menor quantitat de mostra i analitzar múltiples dianes i mostres alhora, reduint el temps d'anàlisi i el cost Posteriorment, els desenvolupaments ja optimitzats es van emprar per a la posada a punt d'un biosensor òptic sense marcatge de tipus BICELL (Biophotonic Sensing Cells) en col·laboració amb la UPM (Universitat Politècnica de Madrid), que es van aplicar a sistemes model i als problemes reals. Així mateix, i en col·laboració amb el Centre de Tecnologia Nanofotònica de la UPV, es va implementar l'estratègia d'immobilització a través de l'ús de hidrogels, en biosensors òptics sense marcatge constituïts per guies d'ones corrugades. En aquest cas, a més de la immobilització mitjançant hidrogels es va estudiar un mètode d'immobilització covalent de fragments d'anticossos que va permetre la seva unió orientada i molt propera a la superfície del sensor. Així donç, la tesi s'estructura en sis capítols. En el capítol 1 es dóna una visió general delconcepte de biosensat, atenent les diferents classificacions i els diferents aspectes que cal considerar en el seu disseny. En el capítol 2 es plantegen els objectius generals i particulars de la tesi. El Capítol 3 planteja l'aplicació de dos hidrogels fotoinduïts derivats de fosforicolina i dextrà respectivament per millorar la immobilització de biomolècules en format micromatriu, sobre superfícies planes i usant el format de micromatriu de fluorescència per a realitzar assajos de detecció amb proteïnes i oligonucleòtids. La polimerització dell gel i l'ancoratge de les sondes es porta a terme simultàniament mitjançant la utilització de reaccions fotoinducides emprant la química click d'acoblament tiol-eno, i derivades. En el capítol 4 s'implementa el mètode desenvolupat en micromatriu amb un dels hidrogels en dos tipus de biosensors interferométricos sense marcatge basats en SU-8. Amb tots dos sensors es detecta CRP en sèrum sanguini amb molt bona sensibilitat (LOD de 21 pg/mL). D'altra banda, aquesta estratègia s'assaja també en sensors nanofotònics basats en guies d'ones corrugades amb resultats prometedors. En aquest capítol també es posa a punt i s'avalua en temps real la immobilització de fragments d'anticòs sobre la superfície del sensor nanofotònic, mitjançant la reacció d'acoblament tiol-eno induïda per llum UV. El monitoratge en temps real permet demostrar el paper indispensable de la llum en el procés d'immobilització. Utilitzant aquesta aproximació s'assaja la detecció sense marcatge de tres biomarcadors cardíacs d'interès (CRP, cTnI / T i Mioglobina). El cinquè capítol es dedica a la descripció detallada de tots els procediments experimentals que es duen a terme en els capítols 3 i 4. Finalment, el Capítol 6 recull les conclusions assolides a partir dels resultats obtinguts en el desenvolupament de la tesi doctoral. / Agradecer a la financiación de esta investigación por Garantía Juvenil, FEDER y los proyectos del MINECO CTQ / 2016/75749‐R y TEC / 2017/84846‐R. Además, fue apoyado por el Programa Horizonte 2020 de la Unión Europea en el marco del proyecto H2020‐PHC‐634013 (PHOCNOSIS). / Díaz Betancor, Z. (2020). Vías de inmovilización de biomoléculas sobre SU-8 y otras superficies poliméricas para su utilización en biosensado óptico sin marcaje [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/149576 / TESIS
38

Profilaxia e evolução clínica de gestantes com síndrome dos anticorpos antifosfolipídeos.

Franco, Lígia Cosentino Junqueira 14 April 2005 (has links)
Made available in DSpace on 2016-01-26T12:51:56Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2005-04-14 / Antiphospholipid antibody syndrome is considered to be one of the principal causes of miscarriages. The objective of this study was to evaluate and compare with literature prophylaxis against miscarriages utilizing low doses of heparin and aspirin with emphasis on the clinical complications of the syndrome. In a prospective study, 34 gestations of women with histories of multiple miscarriages and positive levels of antiphospholipid antibodies were studied in the period from April 1998 to July 2004. These patients were compared with a control group of 40 gestations of women without history of miscarriages. Complications such as hypertensive disease in pregnancy, fetal growth restriction, oligohydramnios, premature separation of the placenta, prematurity and miscarriages were investigated. Serologic tests for anticardiolipin antibodies and lupus anticoagulant were also performed for all the women who had suffered from miscarriages. Diagnosis of anticardiolipin antibodies was achieved using the ELISA test. Investigation of the lupus anticoagulants was made by the partial activated thromboplastin time. Women with positive antiphospholipid antibodies were submitted to prophylactic treatment during the gestation using low doses of acetylsalicylic acid (100 mg/day) associated with low doses of subcutaneous heparin (5,000 IU twice daily). Statistical analysis was made using percentages, the Fisher exact test and the non-paired t-test. An alpha error of 0.05 was considered acceptable. The age range of the study group was from 17 to 41 years old and of the control group the ages varied from 18 to 36 years old. Three miscarriages (8.8%) occurred in the study group and none in the control group. Hypertensive disease specifically related to pregnancy, oligohydramnios and separation of the placenta were not associated to these antibodies. However, there was a correlation between the antibodies and intrauterine growth restriction, low birth weights and prematurity. In conclusion, prophylaxis is efficient in the prevention of miscarriages, however it does not prevent against low birth weights, prematurity and intrauterine growth restriction. / A síndrome dos anticorpos antifosfolipídeos é considerada umas das principais causas de aborto. Os objetivos do estudo foram avaliar a eficácia da profilaxia de perda fetal, comparando com a literatura, e avaliar as complicações obstétricas de gestantes com SAAF que utilizaram a profilaxia com heparina e a aspirina em baixas doses. Foram avaliadas em estudo prospectivo e aleatório, no período de abril de 1998 ajulho de 2004, 34 gestações de mulheres com história pregressa de perdas fetais e positividade para os anticorpos antifosfolipídeos. Foi comparado com um grupo controle, também prospectivo e aleatório, de 40 gestações de mulheres sem história pregressa de perdas gestacionais. Investigaram-se complicações como doença hipertensiva, restrição de crescimento fetal, oligoâmnio, descolamento prematuro de placenta, prematuridade e aborto. Os testes sorológicos para os anticorpos anticardiolipina e o anticoagulante lúpico foram realizados em todas as mulheres com história pregressa de perda fetal. O diagnóstico dos anticorpos anticardiolipina foi realizado pelo teste ELISA. A investigação do anticorpo anticoagulante lúpico foi feito com o tempo de tromboplastina parcial ativado. As mulheres portadoras de anticorpos antifosfolipídeos fizeram tratamento profilático durante a gestação com baixas doses de ácido acetilsalicílico (1 00mg/dia) associado a baixas doses de heparina subcutânea (5.000 U duas vezes ao dia). Os dados foram expressos em forma de percentagem (freqüência), e os testes estatísticos utilizados foram o teste exato de Fisher e teste t não pareado, admitindo-se um erro alfa de 5%. A faixa etária do grupo estudado variou entre 17 e 41 anos e a do grupo controle entre de 18 a 36 anos. Ocorreram três perdas gestacionais (8,8%) no grupo de estudo e nenhuma no grupo controle. A Restrição de Crescimento Intrauterino, o baixo peso dos Recém-nascidos e prematuridade foram relacionados (p <0,05). Nota de Resumo Conclui-se que a profilaxia foi eficaz na prevenção do aborto, porém não preveniu o baixo peso, a prematuridade e a restrição de crescimento intra-uterino. Não foram observadas as associaçoes destes anticorpos com a Doença Hipertensiva Específica da Gestação, o Descolamento Prematuro da Placenta e o oligoâmnio (p < 0,05), porém observa-se uma tendência ao oligoâmnio, o que seria mais bem avaliado com um estudo com maior número de gestantes.
39

Persistência de anticorpos protetores após sete anos de imunização contra hepatite b em lactentes em Goiânia – GO / Persistence of protective antibodies after seven years of immunization against hepatitis B in infants in Goiania - GO

Oliveira, Laura Ferreira 13 October 2015 (has links)
Submitted by Marlene Santos (marlene.bc.ufg@gmail.com) on 2016-04-04T20:19:20Z No. of bitstreams: 2 Dissertação - Laura Ferreira Oliveira - 2015.pdf: 1240339 bytes, checksum: 93a5f81eb7e7be949c0fb3fbffedb6c9 (MD5) license_rdf: 19874 bytes, checksum: 38cb62ef53e6f513db2fb7e337df6485 (MD5) / Approved for entry into archive by Luciana Ferreira (lucgeral@gmail.com) on 2016-04-05T11:08:20Z (GMT) No. of bitstreams: 2 Dissertação - Laura Ferreira Oliveira - 2015.pdf: 1240339 bytes, checksum: 93a5f81eb7e7be949c0fb3fbffedb6c9 (MD5) license_rdf: 19874 bytes, checksum: 38cb62ef53e6f513db2fb7e337df6485 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-04-05T11:08:20Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Dissertação - Laura Ferreira Oliveira - 2015.pdf: 1240339 bytes, checksum: 93a5f81eb7e7be949c0fb3fbffedb6c9 (MD5) license_rdf: 19874 bytes, checksum: 38cb62ef53e6f513db2fb7e337df6485 (MD5) Previous issue date: 2015-10-13 / To assess the persistence of anti-HBs protective titers after seven years of primary immunization in children who received the first dose of the Brazilian vaccine against Hepatitis B within the first 12 hours of life and who achieved protective titers after 30-45 days of vaccination (GMT = 491.78 mIU / mL), blood samples were collected between 2014 and 2015 in 147 children. Concurrently held evaluating the persistence of protective titers correlate the application site of VLC vaccine (vastu lateral thigh) or VG (ventrogluteal). Was found that 66,2% of these had no protective titers of anti-HBs, presenting GMT = 6.75 mIU / mL. A positive correlation was found between high levels of anti-HBs after primary vaccination and after seven years (rho Spearman = 0.446, p = <0.0001). None of the participants was positive for anti-HBc marker. When compared to the presence of protective titers between the two vaccine sites of application, there wasn't difference between the two groups (p = 0.756). Keywords: hepatitis B; Anti-hepatitis B antibodies; Immunization; Intramuscular injections. / Para evaluar la persistencia de títulos protectores después de siete años de la inmunización primaria en niños que recibieron la primera dosis de vacuna en las primeras 12 horas de vida y que lograron títulos protectores (GMT = 491,78 mUI / mL). Fueron reclutados en 2014-2015, 147 niños para evaluar la persistencia de títulos protectores de anticuerpos contra HBs después de siete años y correlacionar el sitio de aplicación de la vacuna VLC o VG. Se encontró que 65,3% de éstos no tenían títulos de anti-HBs protectores, presentando GMT 6,75 mUI / mL. Se encontraron una correlación positiva entre los altos niveles de anti-HBs después de la vacunación primaria y después de siete años (rho de Spearman = 0,446, p = <0,0001). Ninguno de los participantes fue positivo para el marcador anti-Hbc. Cuando se compara la presencia de títulos protectores entre los dos sitios de aplicación de la vacuna, se encontró que no había diferencia entre los dos grupos (p = 0,756). Palabras / Para avaliar a persistência de títulos protetores de anti-HBs após sete anos da imunização primaria em crianças que receberam a primeira dose da vacina brasileira contra hepatite b nas primeiras 12 horas de vida e que alcançaram títulos protetores após 30 – 45 dias da vacinação (GMT = 491,78 mUI/mL), foram coletadas amostras de sangue, entre 2014 e 2015, de 147 crianças. Concomitantemente realizou-se a avaliação da persistência de títulos protetores correlacionando o local de aplicação da vacina VLC (vasto lateral da coxa) ou VG (ventroglútea). Constatou-se que 66,2% destes não possuíam títulos de anti-HBs protetores, apresentando GMT de 6,75 mUI/mL. Uma correlação positiva foi verificada entre títulos elevados de anti-HBs pós vacinação primaria e após sete anos (rho de Spearman = 0,446; p = < 0,0001). Nenhum dos participantes apresentou positividade para o marcador anti-HBc. Quando comparada a presença de títulos protetores entre os dois locais de aplicação da vacina, verificou-se que não houve diferença entre os dois grupos, (p = 0,756). Palavras-chave: hepatite B; Anticorpos anti-hepatite B; Imunização; Injeções Intramusculares.
40

Anticuerpos neutralizantes, nuevas pruebas de laboratorio contra el SARS-CoV-2 / Neutralizing antibodies, new laboratory tests against SARS-CoV-2

Figueroa Montes, Luis Edgardo 04 February 2022 (has links)
Introducción: en la presente revisión conoceremos los detalles de esta nueva prueba de laboratorio, utilizada para cuantificar los anticuerpos neutralizantes contra el SARS-CoV-2. Esta prueba diagnóstica comienza a tener un mayor protagonismo, a razón del proceso de infección y vacunación en el mundo, para comprender los misterios del correlato de protección inmunológica. Contenido: los anticuerpos neutralizantes tienen la capacidad de bloquear la capacidad del virus, para unirse al receptor ACE2 en las células humanas y estos anticuerpos permiten eliminar el efecto de microorganismos invasores. Su actividad se genera por las proteínas situadas en la superficie de los virus, a las que se unen para «bloquear» la infección. Los anticuerpos neutralizantes se definen in vitro por su capacidad para bloquear la entrada, fusión o salida del coronavirus, es decir son anticuerpos funcionales. Resumen: en la actualidad existen diferentes pruebas de laboratorio (pruebas de inmunoensayo de alto rendimiento), que tienen la capacidad de detectar anticuerpos inmunoglobulinas G anti proteína S del SARS-CoV-2 y que se correlacionan con las pruebas de laboratorio gold standard para la determinación de estos anticuerpos. Es crucial que estas pruebas de inmunoensayo de alto rendimiento, sean validadas en su fabricación contra métodos gold standard para determinar la presencia de anticuerpos neutralizantes. Perspectiva: esta revisión pretende ampliar el conocimiento de esta nueva prueba, que en un futuro permitirán definir los valores de correlato inmunológico generados por las vacunas o por una infección previa.

Page generated in 0.05 seconds