• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 192
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 198
  • 56
  • 50
  • 49
  • 37
  • 27
  • 25
  • 24
  • 22
  • 18
  • 17
  • 16
  • 16
  • 15
  • 15
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
41

Determinación del perfil de sensibilidad in vitro frente a antifúngicos en levaduras aisladas de micosis invasivas

Alvarado Pérez, Daniel January 2000 (has links)
No description available.
42

Leveduras em trato intestinal de população pediátrica hospitalizada / Yeast in the intestinal tract of infant hospitalized population

Talarico, Claudio 19 December 2003 (has links)
Nas últimas décadas, houve aumento progressivo das infecções hospitalares por leveduras principalmente, do gênero Candida. A fonte de infecção pode ser endógena ou exógena, desde que esporos unicelulares de leveduras, permanecem viáveis por meses sobre superfícies bióticas ou abióticas. Diversas espécies de leveduras são encontradas em pele e mucosas de indivíduos sadios. Em estado saprofítico ainda, as leveduras encontram-se no trato gastrintestinal humano mas, a relação entre a presença desses microorganismos e sua patogenicidade está associada a diversos fatores predisponentes, tais como: número e variedade de sítios topográficos colonizados, uso prolongado de antibióticos, infecções associadas causadas por outros microorganismos e particularmente, distúrbios imunológicos ou metabólicos. Leveduras do trato gastrintestinal podem ser transmitidas, via fecal-oral diretamente ou de modo indireto, de indivíduo para indivíduo. A transmissão de uma cepa em estado saprofítico para um hospedeiro suscetível, pode resultar em colonização seguida de infecção. A gravidade do quadro clínico depende de condições do hospedeiro e características do agente etiológico que engloba fatores de virulência e resistência a antifúngicos. Esses atributos são importantes em Candida albicans na qual, enzimas com atividade de fosfolipase e proteinase são marcadores de virulência. De outro modo, fenótipos de resistência, ocorrem, com maior freqüência, em espécies não-Candida albicans. Dada a possibilidade de instalação de doença endógena e a dispersão de cepas virulentas e resistentes, a partir de colonização gastrintestinal, estudos que contribuam para a determinação desses agentes constituintes da microbiota de pacientes internados, são importantes para o conhecimento da história natural das infecções nosocomiais por leveduras. Os objetivos deste trabalho foram avaliar o trato intestinal como fonte potencial de infecção hospitalar por leveduras, descrevendo as espécies prevalentes nas primeiras horas de internação e possíveis alterações temporais, quanto a fenótipo de virulência e resistência a antifúngicos. Foram analisadas 281 amostras de leveduras isoladas de 66 crianças internadas em unidades de pediatria e semi-intensiva de hospitais públicos das cidades de São Paulo e Guarulhos, Brasil. As amostras foram isoladas de fezes coletadas nas primeiras horas de internação e durante o período de internação. A identificação das leveduras quanto a gênero e espécie foram realizadas por métodos tradicionais, analisando aspectos morfológicos e fisiológicos. A capacidade de produção de enzimas, fosfolipase e proteinase, foram verificadas conforme proposto por Price et al. 1982 e Ruchël et al., 1982. A sensibilidade aos antifúngicos: anfotericina B (AMB), fluconazol (FZ), itraconazol (IZ), cetoconazol (CZ) e nistatina (NIS) foram analisada pela técnica de difusão por discos (CECON São Paulo, Brasil). Amostras resistentes ou com sensibilidade intermediária, foram re-avaliadas pelo método de microdiluição segundo NCCL (1997) modificado por EUCAST (2002). As espécies isoladas foram: Candida tropicalis (32,7%), C.albicans (29,9%), C.parapsilosis (27, 1%), Trichosporon cutaneum e T.inkin (3,2%), Rhodotorula mucilaginosa e R.glutinis (0,7%), C.krusei (3,6%), C.guilliermondii (2,1%), C.glabrata (0,4%) e C.kefyr (0,4%). A atividade enzimática foi observada na maioria das 84 amostras de C. albicans, sendo 96% de fosfolipase e 95% de proteinase. Entre as espécies não-albicans do gênero Candida foi verificada atividade em 97% de fosfolipase e 67% de proteinase. Amostras menos sensíveis às drogas azólicas, ou seja, amostras resistentes ou com sensibilidade dependente da dose, foram encontradas em 4,3% das 281 amostras de leveduras, sendo maior porcentagem observada em C.krusei (90%). Conclui-se que existem leveduras de diversas espécies em fezes de população pediátrica hospitalizada, com fenótipos de virulência e resistência a antifúngicos. A manutenção desses fenótipos durante o período de internação pode representar fator de risco para infecção hospitalar endógena, ou ainda, fonte de dispersão de patógenos em potencial, no meio ambiente hospitalar. / At the last decades the nosocomial infections caused by yeasts raised significantly especially by Candida yeasts. The infections source can be endogen or exogenous, since spores of unicellular and multicellular are kept viable for months and several yeasts species are found in skin and mucosa of healthy people. In a saprophytic state yeasts are found in the human gastrointestinal tract but the relationship between the presence of these microorganisms and their pathology is associated with several facts such as: number, variety of sites colonized, effective use of antibiotics, associated infections caused by another microorganisms and mainly disturbance in due to lack of immunity and metabolic. Yeasts in the gastrointestinal tract can be transmitted fecal-oral direct or indirectly from an individual to another. The transmission of a strain in a saprophytic state to a host can result in colony followed by infection. The infection can be serious depending on the host conditions and the etiologic agent that includes virulent factor and resistance to antifungal drugs. These attributes are important to Candida albicans in which enzymes with phospholipase activity are responsible for virulent factors. Resistance phenotypes, otherwise it should occur more frequently in non-albicans species. Concerning the possibility of an endogen disease and the spread of virulent and resistant strains, from the gastrointestinal colony, studies that contribute to determine these agents that constitute the microbiota of patients, are important to know the natural story of nosocomial infections caused by yeasts. This work aims at evaluating the intestinal tract as a source of hospital infections by yeasts describing the remaining species in the first hours and a possible change depending on the time that may happen to virulent phenotypic and resistance to ant fungi. Two hundred eighty one yeast samples from sixty-six children attended in pediatric and semi-intensive units in 2 public hospitals located in São Paulo and Guarulhos cities in Brazil were analyzed. The fecal samples were collected at the first hours after and during their arrival at the hospital. To identify the yeasts according to their gender and species traditional methods were used, analyzing morphological and physiological aspects. The ability to produce enzymes phospholipase and proteinase was verified the same way it was proposed by Price et al. 1982 and Ruchel et al. 1982. The sensibility to antifungals: amphotericin B (AMB), f1uconazole (FZ), ketoconazole (CZ) e nistatin (NIS), was analyzed by the diffusion technical by disks (CECON São Paulo, Brazil). Resistant samples or with intermediate sensibility were confirmed by micro-dilution method according to NCCLS (1997) modified by EUCAST (2002). The isolated species were: Candida tropicalis (30%), C.parapsilosis (27%), C.krusei (4%), Trichosporon cutaneum e T.inkin (3%), Rhodotorula mucilaginosa e R.glutinis (2%), C.guilliermondii (2%), C.glabrata (1%) and C.kefyr (1%). Enzymatic activity was verified in most of the 84 C.albicans samples being 96% of phosfolipase and 95% of proteinase production. Among the non-albicans species of Candida it was observed 97% of phospholipase and 67% of proteinase activity. Less sensitive samples to azoic drugs including resistant or SDD sensibility, which depends on the achieved dose, were found in 4.3% of the 281 samples of yeast. The hugest percentage was observed in C.krusei (90%). We can conclude that different yeast species occur in stools of pediatric population hospitalized, including virulent strains and antifungal resistant phenotypes. The persistent of these phenotypes in the intestinal tract during hospitalization period may represents a risk facto r contributing to endogen infection, or play a role in dissemination of potential pathogens inside a nosocomial environment.
43

Padrões de dermatoscopia da placa ungueal nas onicomicoses / Nail plate dermoscopy patterns on onychomycosis

Bet, Diego Leonardo 01 July 2015 (has links)
INTRODUÇÃO: Onicomicose é a infecção fúngica das unhas e é considerada a onicopatia mais frequente em adultos. Representa até 50% das lesões ungueais, sendo necessária confirmação diagnóstica com exame complementar que demostre a presença do fungo na unha, sendo o exame micológico direto e a cultura para fungos os mais utilizados. A dermatoscopia é um exame não invasivo, rápido e de baixo custo cujos padrões para onicomicose relatados na literatura em estudos retrospectivos chegam a 100% de sensibilidade e especificidade. Deste modo realizamos um estudo prospectivo para comparar a dermatoscopia frente ao exame micológico. MÉTODOS: Estudo prospectivo, transversal avaliando 109 pacientes e 202 unhas com suspeita diagnóstica de onicomicose. Os padrões dermatoscópicos encontrados foram descritos através de fotografias digitais. A sensibilidade e especificidade dos padrões de onicomicose distal-lateral foram determinados de acordo com o resultado do exame micológico. RESULTADOS: Foram significativos (p < 0,05) para o diagnóstico de onicomicose distal lateral e tiveram sensibilidade/especificidade calculadas os padrões: borda recortada (80,2% / 65,3%), borda linear (12,6% / 42,9%), estrias irregulares (81,1% / 65,3%), estrias finas/regulares (9,9% / 59,2%); e as cores branco (93,7% / 18,4%), amarelo (63,1% / 71,4%) e laranja (10,8% / 100%). Após análise multivariada stepwise forward os padrões de estrias irregulares, borda linear e cor amarela mantiveram significância estatística (p < 0,05). DISCUSSÃO: Os achados deste trabalho prospectivo estão de acordo com a literatura mostrando que há correlação entre o exame micológico e a dermatoscopia. Todavia, não ratifica a sensibilidade e especificidade de 100% encontrada em estudo retrospectivo para os padrões de borda recortada e borda linear. Também não demonstrado na literatura, as cores amarela, branca e laranja foram também estatisticamente significativas para o diagnóstico. CONCLUSÃO: A dermatoscopia correlaciona bem com a história natural da infecção fúngica e com o exame micológico, sendo um exame promissor para o diagnóstico de onicomicose. Sugerimos que futuros estudos comparem a dermatoscopia com exames considerados padrão-ouro (ex: microscopia de fluorescência e PCR) para detectar exames falso negativos / BACKGROUND: Onychomycosis is defined as a fungal infection of the nail and is considered the most common onychopathy in adults. It represents up to 50% of nail diseases and demonstration of the fungal pathogen is necessary for diagnostic confirmation. Direct mycological examination and fungal culture are commonly used for this purpose. Dermoscopy is a noninvasive, fast and inexpensive exam, reaching 100% diagnostic sensitivity and specificity for onychomycosis in retrospective studies. Thus, we conducted a prospective study to compare dermoscopy with mycological examination. METHODS Prospective, cross-sectional study with 109 patients and 202 nails evaluated. Dermoscopic patterns were described using digital photography and their sensitivity and specificity for distal-lateral onychomycosis were determined. RESULTS: Statistically significant (p < 0.05) patterns and colors for the diagnosis of distal-lateral onychomycosis and respective sensitivity / specificity: jagged edge (80.2% / 65.3%), linear edge (12.6% / 42 , 9%), longitudinal irregular streaks (81.1% / 65.3%), longitudinal fine / regular streaks (9.9% / 59.2%); white color (93.7% / 18.4%), yellow color (63.1% / 71.4%) and orange color (10.8% / 100%). After a stepwise forward multivariate analysis irregular streaks, linear edge and yellow color remained statistically significant (p < 0.05). DISCUSSION: Findings of this prospective study are in agreement with the literature showing that there is correlation between mycological examination and dermoscopy. However, this study does not agree with 100% sensitivity and specificity found in retrospective studies for jagged edge and linear edge patterns. In addition, white, yellow and orange colors were also statistically significant for the diagnosis of onychomycosis. CONCLUSION: Dermoscopy correlates well with the natural history of fungal nail infection and mycological examination, and we consider it a promising method for the diagnosis of onychomycosis. We suggest that future studies compare dermoscopy with a gold standard exam (ex: fluorescence microscopy, PCR) to detect false negative cases
44

Eficácia de sais imidazólicos sobre espécies micotoxigênicas de Fusarium spp. que contaminam grãos de trigo / Eficacy of imidazolium salts against mycotoxigenic Fusarium spp. affecting wheath grains

Ribas, Aícha Daniela Ribas e January 2015 (has links)
Os membros do complexo de espécies Fusarium graminearum (CEFG) estão entre os mais importantes fungos micotoxigênico que infectam tecidos florais e interferem no desenvolvimento dos grãos de cereais resultando na redução da produtividade e qualidade dos grãos. Sais imidazólicos (SI) são compostos orgânicos constituídos por um grande cátion orgânico em conjunto com um ânion e alquilo substituintes. Os cátions e ânions constituintes modificam as propriedades químicas e físicas resultando no surgimento de características interessantes destes compostos, que incluem natureza anfifílica e baixa toxicidade para as células humanas. Recentemente, SI foram testados contra fungos e bactérias patogênicas para o homem com resultados promissores. O objetivo deste estudo foi investigar a atividade antifúngica de SI contra o CEFG que afetam grãos de trigo. A sensibilidade de F. graminearum, F. asiaticum e F. meridionale foi avaliada frente a três SI, que variaram quanto aos ânions substituintes (C16MImCl, C16MImMeS e C16MImNTf2), e um fungicida comercial (tebuconazol). A avaliação foi realizada com base na germinação dos esporos e na inibição efetiva de 50% do micélio. A concentração inibitória mínima (CIM) variou de 1,56 a 6,25 μg/mL, e o CIM mais frequente foi determinado em 3,12 μg/mL. Apenas um SI, cloreto de 1-n-hexadecil-3-metilimidazolio - C16MImCl, foi capaz de reduzir 50% do crescimento micelial in vitro (CE50) para todos os isolados, a uma concentração de 0,321 g/L. As curvas de tempo de morte indicaram que o SI C16MImCl apresenta efeito fungicida significativo na concentração de 12,48 μg/mL, com a ação iniciada desde a primeira hora de incubação, que foi mantida durante o desenvolvimento do ensaio. O SI C16MImCl foi pulverizado sobre as espigas de trigo durante a floração suprimindo com sucesso os sintomas e controlando F. graminearum nas espigas e grãos quando aplicado de forma preventiva (antes da inoculação fúngica) e na dose mais elevada (2 g/L), não diferindo do fungicida usual tebuconazol. Os dados sugerem o uso potencial do SI C16MImCl para o controle do fungo micotoxigênico F. graminearum em doenças que afetam o trigo especialmente quando aplicados antes da infecção fúngica. / Members of the Fusarium graminearum species complex (FGSC) are among the most important mycotoxigenic fungi that infect floral tissues and developing kernels of cereal crops, and lead to reduced grain yield and quality. Imidazolium salts (IMSs), are organic compounds composed entirely of a large organic cation together with an anion and alkyl substituents. The cation and/or anion constituents modifiy the chemical and physical properties which may result in the emergence of interesting properties of these compounds that include an amphiphilic nature, low toxicity to human cells . Recently, IMSs have been tested against fungi and bacteria that are pathogenic to humans with promising results. The aim of this study was to investigate the antifungal activity of imidazolium salts (IMS) against FGSC which affects wheat grains. The sensitivity of F. graminearum, F. asiaticum and F. meridionale isolates to three IMS, which vary in substituent anions (C16MImCl, C16MImMeS and C16MImNTf2), and one commercial fungicide (tebuconazole) was evaluated based on spore germination and mycelial growth inhibition. The minimum inhibitory concentration (MIC) ranged from 1.56 to 6.25 μg/mL, with 3.12 μg/mL as the most frequent MIC. Only one IMS, 1-n-Hexadecyl-3-methylimidazolium chloride (C16MImCl), was able to reduce 50% of the in vitro mycelial growth (EC50) for all isolates at a concentration of 0.321g/L. The time-kill curves indicated a significant fungicidal effect at the concentration of four times the MIC (12,48 μg/mL), starting since one hour after incubation, which was maintained during the course of the experiment. The IMS C16MImCl sprayed onto the wheat spikes during flowering succesfully supressed symptoms and control of the disease in the spikes and kernels when applied preventatively (before fungal inoculation) at the highest dosage (2 g/L), not differing from tebuconazole. The data suggests the potential of using an IMS for controlling mycotoxigenic Fusarium and the resulting disease affecting wheat, especially when applied prior to fungal infection.
45

Biocontrole de Aspergillus flavus e Fusarium verticillioides por Bacillus spp. isolados de plantas de milho / Biocontrol of Aspergillus flavus and Fusarium verticillioides by Bacillus spp. isolated from maize root system

Einloft, Tiago Centeno January 2016 (has links)
Os fungos toxigênicos Aspergillus flavus e Fusarium verticillioides podem colonizar plantas de milho em todas as etapas do cultivo, através da contaminação fúngica presente no solo, levando a queda de produtividade e qualidade do grão. Em adição, estes fungos podem produzir micotoxinas que põem em grande risco a saúde de humanos e animais que consomem os grãos contaminados. O controle biológico é um método de controle fúngico alternativo ao uso de fungicidas químicos e o uso de bactérias provenientes do sistema radicular de plantas de milho é extremamente promissor em função da capacidade competitiva e de sobrevivência destes micro-organismos. O objetivo deste trabalho foi selecionar bactérias do sistema radicular de plantas de milho com potencial para o biocontrole de Aspergillus flavus e Fusarium verticillioides no agroecossistema de cultivo do milho. Foram isolados 1283 colônias bacterianas do sistema radicular de plantas de milho e destas 24 apresentaram atividade antifúngica e 3 foram selecionados para o restante do trabalho. Os três isolados selecionados foram identificados como Bacillus safensis RF69, B. amyloliquefaciens RP103 e B. subtilis RP242. Os isolados foram capazes de reduzir a taxa de crescimento micelial in vitro dos dois fungos, assim como foram capazes de reduzir a produção, germinação e sobrevivência de conídios. Foi detectada a produção de iturina A pelos isolados B. amyloliquefaciens RP103 e B. subtilis RP242, caracterizando este metabolito como um dos responsáveis pela atividade antifúngica. Os isolados B. amyloliquefaciens RP103 e B. subtilis RP242 demonstraram a manutenção da dominância frente a A. flavus e F. verticillioides in vitro em diferentes condições ambientais, caracterizando alta eficácia no controle fúngico em situações de stress hídrico e de térmico. A bacterização de sementes com os três isolados foi efetiva na proteção radicular frente aos dois fungos, assim como levou ao aumento do comprimento e peso das plântulas, da taxa de emergência de plântulas e na germinação de sementes. Os isolados foram capazes de reduzir drasticamente as contagens fúngicas em solo não-rizosférico e no grão de milho, reduzindo também a concentração de aflatoxina B1 e fumonisina B1 nos grãos. Os isolados demonstraram-se extremamente promissores para serem utilizados em um bioformulado objetivando o controle micotoxigênico em plantas de milho em diferentes etapas da produção de grãos. / Toxigenic fungi Aspergillus flavus and Fusarium verticillioides may colonize maize grains on the field and during storage, leading to yield and quality losses, mainly by the production of aflatoxin B1 and fumonisin B1, carcinogenic and potentially carcinogenic mycotoxins, respectively. Biological control is a promising alternative control method and the usage of soil bacteria as biocontrol agents has great potential due to survival and competitive characteristics of those microorganisms. The objective of this study was to select bacteria from maize root system with potential to biocontrol Aspergillus flavus and Fusarium verticillioides on the agroecosystem of maize. We isolated 1283 bacterial colonies from maize root system, 24 of them presented antifungal activity and three were selected for the rest of the study. Selected isolates were identified as Bacillus safensis RP69, B. amyloliquefaciens RP103 and B. subtilis RP242. The isolates were capable to reduce in vitro mycelial growth rate of both fungi and reduce conidial production, germination and survival. Iturin A production was detected by B. amyloliquefaciens RP103 and B. subtilis RP242, characterizing this metabolite as one of the responsible for the antifungal activity. Isolates B. amyloliquefaciens RP103 and B. subtilis RP242 maintained in vitro dominance towards A. flavus and F. verticillioides in different environmental conditions, characterizing high efficacy on fungal control even in water and temperature stress situations. Seed bacterization was effective on root protection towards both fungi, as well as increased seedling length and weight, emergency rate and seed germination percentage. The isolates were able to reduce fungal counts on non-rhizospheric soil and on grain, and were able to decrease aflatoxin B1 and fumonisin B1 final concentrations on maize grain. The selected isolates shown extremely promising to be used as biocontrol agents on a bioformulated product aiming mycotoxigenic control on maize plants during different steps of grain production.
46

Fagocitose, produção de óxido nítrico e de citocinas pró-inflamatórias por macrófagos estimulados por diferentes agentes de cromoblastomicose\" / Phagocytosis, production of nitric oxide and proinflammatory cytokines by macrophages stimulated by different chromoblastomycosis agents

Hayakawa, Márcia 21 September 2005 (has links)
A cromoblastomicose é infecção da pele e do tecido subcutâneo que resulta da implantação traumática transcutânea de propágulos originários de diversas espécies fúngicas. A doença é insidiosa e as lesões causadas pelos mesmos apresentam evolução lenta e os pacientes cronicamente infectados deixam de responder a alguns tratamentos. Considerando a importância dos macrófagos na interação dos sistemas imune inato e adaptativo, bem como na ativação de células T, no presente trabalho foram realizados ensaios de fagocitose empregando conídios das principais espécies fúngicas causadoras da cromoblastomicose (Fonsecaea pedrosoi, Cladophialophora carrionii, Rhinocladiella aquaspersa e Phialophora verrucosa), viabilidade de conídios seguidos da dosagem de citocinas. Verificamos que os receptores de manose atuaram significativamente no processo de fagocitose dos fungos Fonsecaea pedrosoi e Rhinocladiella aquaspersa. Além da da manose, outros açúcares como glicose e lactose, também inibiram a fagocitose desses fungos. Já os conídios fagocitados por macrófagos, provocaram diminuição significativa na expressão de suas moléculas de superfície, tais como CD80, CD86 e MHC classe II. Foi demonstrado que os fungos Rhinocladiella aquaspersa, Phialophora verrucosa e Cladophialophora carrionii permaneceram viáveis após 72 horas de interação com os macrófagos no processo fagocítico. Assim como observamos que ocorreu uma produção elevada de NO no período de 12 horas principalmente na presença de Fonsecaea pedrosoi, entretanto, o fungo não foi eliminado pelo macrófago. Ao analisarmos a síntese de IL-1&#946; e IL-6, os fungos Rhinocladiella aquaspersa e Cladophialophora carrionii produziram esta citocina significativamente. Ao contrário, na síntese de TNF-&#945;, todos os agentes da cromoblastomicose secretaram esta interleucina. Esses resultados sugerem que apesar dos diferentes fungos causarem a mesma patologia, os vários agentes etiológicos na cromoblastomicose pode levar a uma resposta imunológica diferente e conseqüentemente alterar a evolução da doença. / Abstract not available.
47

Padrões de dermatoscopia da placa ungueal nas onicomicoses / Nail plate dermoscopy patterns on onychomycosis

Diego Leonardo Bet 01 July 2015 (has links)
INTRODUÇÃO: Onicomicose é a infecção fúngica das unhas e é considerada a onicopatia mais frequente em adultos. Representa até 50% das lesões ungueais, sendo necessária confirmação diagnóstica com exame complementar que demostre a presença do fungo na unha, sendo o exame micológico direto e a cultura para fungos os mais utilizados. A dermatoscopia é um exame não invasivo, rápido e de baixo custo cujos padrões para onicomicose relatados na literatura em estudos retrospectivos chegam a 100% de sensibilidade e especificidade. Deste modo realizamos um estudo prospectivo para comparar a dermatoscopia frente ao exame micológico. MÉTODOS: Estudo prospectivo, transversal avaliando 109 pacientes e 202 unhas com suspeita diagnóstica de onicomicose. Os padrões dermatoscópicos encontrados foram descritos através de fotografias digitais. A sensibilidade e especificidade dos padrões de onicomicose distal-lateral foram determinados de acordo com o resultado do exame micológico. RESULTADOS: Foram significativos (p < 0,05) para o diagnóstico de onicomicose distal lateral e tiveram sensibilidade/especificidade calculadas os padrões: borda recortada (80,2% / 65,3%), borda linear (12,6% / 42,9%), estrias irregulares (81,1% / 65,3%), estrias finas/regulares (9,9% / 59,2%); e as cores branco (93,7% / 18,4%), amarelo (63,1% / 71,4%) e laranja (10,8% / 100%). Após análise multivariada stepwise forward os padrões de estrias irregulares, borda linear e cor amarela mantiveram significância estatística (p < 0,05). DISCUSSÃO: Os achados deste trabalho prospectivo estão de acordo com a literatura mostrando que há correlação entre o exame micológico e a dermatoscopia. Todavia, não ratifica a sensibilidade e especificidade de 100% encontrada em estudo retrospectivo para os padrões de borda recortada e borda linear. Também não demonstrado na literatura, as cores amarela, branca e laranja foram também estatisticamente significativas para o diagnóstico. CONCLUSÃO: A dermatoscopia correlaciona bem com a história natural da infecção fúngica e com o exame micológico, sendo um exame promissor para o diagnóstico de onicomicose. Sugerimos que futuros estudos comparem a dermatoscopia com exames considerados padrão-ouro (ex: microscopia de fluorescência e PCR) para detectar exames falso negativos / BACKGROUND: Onychomycosis is defined as a fungal infection of the nail and is considered the most common onychopathy in adults. It represents up to 50% of nail diseases and demonstration of the fungal pathogen is necessary for diagnostic confirmation. Direct mycological examination and fungal culture are commonly used for this purpose. Dermoscopy is a noninvasive, fast and inexpensive exam, reaching 100% diagnostic sensitivity and specificity for onychomycosis in retrospective studies. Thus, we conducted a prospective study to compare dermoscopy with mycological examination. METHODS Prospective, cross-sectional study with 109 patients and 202 nails evaluated. Dermoscopic patterns were described using digital photography and their sensitivity and specificity for distal-lateral onychomycosis were determined. RESULTS: Statistically significant (p < 0.05) patterns and colors for the diagnosis of distal-lateral onychomycosis and respective sensitivity / specificity: jagged edge (80.2% / 65.3%), linear edge (12.6% / 42 , 9%), longitudinal irregular streaks (81.1% / 65.3%), longitudinal fine / regular streaks (9.9% / 59.2%); white color (93.7% / 18.4%), yellow color (63.1% / 71.4%) and orange color (10.8% / 100%). After a stepwise forward multivariate analysis irregular streaks, linear edge and yellow color remained statistically significant (p < 0.05). DISCUSSION: Findings of this prospective study are in agreement with the literature showing that there is correlation between mycological examination and dermoscopy. However, this study does not agree with 100% sensitivity and specificity found in retrospective studies for jagged edge and linear edge patterns. In addition, white, yellow and orange colors were also statistically significant for the diagnosis of onychomycosis. CONCLUSION: Dermoscopy correlates well with the natural history of fungal nail infection and mycological examination, and we consider it a promising method for the diagnosis of onychomycosis. We suggest that future studies compare dermoscopy with a gold standard exam (ex: fluorescence microscopy, PCR) to detect false negative cases
48

Funcionalidade das proteínas EF-Tu e 14-3-3 na virulência de Paracoccidioides brasiliensis /

Marcos, Caroline Maria. January 2015 (has links)
Orientador : Ana Marisa Fusco Almeida / Coorientador: Maria José Soares Mendes Giannini / Banca: Eduardo Bagagli / Banca: Alexandra Ivo de Medeiros / Banca: Márcia Regina von Zeska Kress / Banca: Angela Maria Victoriano de Cmpos Soares / Resumo: Paracoccidioides brasiliensis é o agente causador da paracoccidioidomicose (PCM), micose sistêmica com ampla distribuição na América Latina. A adesão e invasão de células do hospedeiro são eventos cruciais envolvidos na infecção e disseminação do patógeno. Além disso, estes utilizam suas moléculas de superfície para se ligar aos componentes da matriz extracelular para estabelecer a infecção. O sucesso de colonização dos tecidos do hospedeiro pelo fungo é um evento complexo, geralmente envolvendo um ligante codificado pelo patógeno (adesinas) e um receptor da célula (freqüentemente um componente da matriz extracelular). A identificação de mecanismos de adesão, invasão ou evasão imune por Paracoccidioides é extremamente relevante e tem sido alvo de pesquisas recentes desenvolvidas por vários grupos. Neste intuito o estudo dos passos envolvidos desde o contato inicial de P. brasiliensis até os que culminam com a sua entrada na célula através da caracterização funcional de proteínas de membrana de P. brasiliensis, principais alvos de interação com moléculas do hospedeiro, é de grande importância. O Fator de elongação Tu, pertence ao grupo de proteínas denominadas "moonlighting", tais moléculas possuem a capacidade de exercer mais de uma função e, normalmente, localizam-se em diferentes compartimentos da célula. Há relatos que EF-Tu de agentes patogênicos possa atuar como um fator de virulência. Previamente esta proteína foi identificada em P. brasiliensis por análise proteômica, sendo diferencialmente expressa quanto o fungo foi cultivado na presença de sangue de carneiro, porém esta ainda não foi caracterizada sendo interessante então a elucidação do seu papel na interação deste fungo às células epiteliais. O objetivo deste estudo foi produzir a proteína EF-Tu recombinante e seu respectivo anticorpo policlonal, verificar... / Abstract: Paracoccidioides brasiliensis is the causative agent of paracoccidioidomycosis (PCM), a systemic mycosis with broad distribution in Latin America. The adhesion and host cell invasion are critical events involved in the infection and dissemination of the pathogen. Furthermore, they use their surface molecules to bind to extracellular matrix components to establish infection. The successful colonization of host tissues by the fungus is a complex event, usually involving a linker encoded by the pathogen (adhesins) and a cell receptor (often an extracellular matrix component). The identification of adhesion mechanisms, invasion or immune evasion by P. brasiliensis is extremely important and has been investigated in recent studies developed by several groups. In order to study the steps involved from the initial contact of P.brasiliensis until the culminating in its entry into the host cell through the functional characterization of P. brasiliensis membrane proteins, the main targets of interaction with host molecules, is of great importance. The elongation factor Tu (EF-Tu) belongs to the group of proteins called "moonlighting" such molecules have the ability to perform more than one function, and typically are located in different compartments of the cell. There are reports that EF-Tu of pathogens can act as a virulence factor. This protein has been previously identified in P. brasiliensis by proteomic analysis, but this has not yet been characterized as being interesting then the elucidation of its role in interacting of the fungus with epithelial cells. For this purpose the aim of this study was to produce the recombinant protein and its respective polyclonal antibody, verify your role in the fungus interaction with pneumocytes, extracellular matrix and plasminogen. Also in order to characterize the EF-Tu protein the present study aimed to obtain isolated with low expression of the gene encoding EF-Tu and with this verifies the role of EF-... / Doutor
49

Functional, genomic and molecular characterisation of Mtl1, an element of the CWI pathway of Saccharomyces cerevisiae with a role in the oxidative stress response

Ivanova Petkova, Mima 16 September 2011 (has links)
Saccharomyces cerevisiae és un microorganisme eucariota que s’utilitza com a model per l’estudi de les vies de transducció de senyal implicades en la resposta a estrès oxidatiu. Fins l’actualitat, no s’ha descrit l’existència d’una via específica de senyals d’oxidació. Mtl1 es un membre de la via CWI (Cell Wall Integrity: via d’integritat cel.lular) que funciona com un sensor transmembrana que dectecta l’estrès oxidatiu. En aquest estudi es demostra que Mtl1 es esencial en el procés de senyalització de l’estrès oxidatiu i quiescència cap a la via CWI i cap al factor general de resposta a estrès Msn2/Msn4. En aquest últim cas, la senyalització es duu a terme a través de Rom2 i Rho1 (i probablement de Pkc1) cap a l’inhibició de les funcions Tor1 i Ras2. La funció de Mtl1 es necessaria per: i) la repressió de la transcripció de gens ribosomals, ii) l’inducció transcripcional Msn2/Msn4 i iii) l’activació la via CWI en resposta a estrès oxidatiu i dejú de glucosa. En la segona part d’aquesta tesi, es demostra que el domini citoplasmàtic de Mtl1 interacciona físicament amb Rom2, la GEF (GTP Exchange Factor: factor intercanviador de GTP). Les nostres dades suggereixen que l’activitat de Slt2 es important per la supervivència en condicions de quiescència. No obstant, Msn2/Msn4 contribueixen de manera significativa a la supervivència cel.lular davant condicions oxidatives. A més a més, l’absència de TOR1 o RAS2 es suficient com per induir l’activació de Slt2 de manera independent de Mtl1, en les condiciones d’estrès anomenades prèviament. Tot això suggereix que entre CWI, TOR i RAS-cAMP s’estableixen un seguit de reaccions creuades encaminades a asegurar que les cèl.lules siguin capaces d’adaptar el seu creixement i la seva maquinaria metabòlica adecuadament. Mtl1 es N-glicosila i es O-manosila, principalment per la manosil transferasa Pmt2. Mtl1 es localitza preferentment i de manera homogènia en la perifèria cel.lular, gemma, septe i extrem apical del shmoo. La manosilació de Mtl1 es important per la localització de Mtl1 de manera regular en la perifèria i en l’extrem apical del shmoo. La O-manosilació catalizada per Pmt2 en general, i en particular la O-manosilació de Mtl1, poseeixen una gran relevancia en: a) la resposta a estrès oxidatiu; b) davant el bloqueix de la via TOR; i c) en l’extensió cronològica de la vida. / Saccharomyces cerevisiae es un microorganismo eucariota que se utiliza como modelo de estudio de las vías de transducción de señal implicadas en la respuesta a estrés oxidativo. Hasta el momento no se ha descrito la existencia de una ruta específica de señales de oxidación. Mtl1 es un miembro de la ruta CWI (Cell Wall Integrity: vía de integridad celular) que funciona como un sensor transmembrana que detecta el estrés oxidativo. En el presente estudio se demuestra que Mtl1 es esencial en el proceso de señalización del estrés oxidativo y quiescencia hacia la ruta CWI y hacia el factor general de respuesta a estrés Msn2/Msn4. En este último caso la señalización ocurre a través de Rom2 y Rho1 (y probablemente también a través de Pkc1) hacia la inhibición de las funciones Tor1 y Ras2. La función Mtl1 se requiere para: i) la represión de la trascripción de genes ribosomales, ii) la inducción del factor transcripcional Msn2/Msn4 y iii) activar la ruta CWI en respuesta a estrés oxidativo y ayuno de glucosa. En la segunda parte de la presente tesis se muestra que el dominio citoplasmático de Mtl1 interacciona físicamente con Rom2, la GEF (GTP Exchange Factor: factor intercambiador de GTP). Nuestros datos sugieren que la actividad Slt2 es importante para la supervivencia en condiciones de quiescencia. Sin embargo, Msn2/Msn4 contribuyen de manera más significativa a la supervivencia celular frente a condiciones oxidativas. Además, la ausencia de TOR1 o RAS2 es suficiente como para inducir la activación de Slt2 de manera independiente de Mtl1, en las condiciones de estrés mencionadas anteriormente. Todo ello sugiere que entre CWI, TOR y RAS-cAMP se establecen una serie de reacciones cruzadas encaminadas a asegurar que las células sean capaces de adaptar el crecimiento y su maquinaria metabólica de manera adecuada. Mtl1 se N-glicosila y se O-manosila, principalmente por la manosil transferasa Pmt2. Mtl1 se localiza preferentemente y de manera homogénea en la periferia celular, yema, septo y en la punta del shmoo. La manosilación de Mtl1 es importante para la localización de Mtl1 de manera regular en la periferia y en la punta del shmoo. La O-manosilación catalizada por Pmt2 en general, y en particular la O-manosilación de Mtl1, poseen una gran relevancia en: a) la respuesta a estrés oxidativo; b) frente al bloqueo en la ruta TOR; y c) la extensión cronológica de la vida. / The eukaryotic microorganism Saccharomyces cerevisiae serves as a model system in which to study the signal transduction pathways involved in the oxidative stress response. Up to date, there is no evidence of any MAPK cascade which is specific to oxidative signals. Mtl1 is a member of the CWI pathway, which functions as a cell wall sensor for oxidative stress. In the present study, we propose an essential role for Mtl1 in signalling oxidative stress and quiescence to the CWI pathway and to the general stress response through the inhibition of either Tor1 or Ras2 functions. The Mtl1 function is required i) to induce ribosomal gene repression, ii) to induce the general stress response driven by the transcription factor Msn2/Msn4, and iii) to activate the CWI pathway in response to both oxidative stress and glucose starvation. The signalling from Mtl1 to Tor1 and/or Ras2 inhibition under these conditions occurs through Rom2 and Rho1, and probably through Pkc1, at least that signal which target is the ribosomal gene expression. We demonstrate that the Mtl1 cytoplasmic domain physically interacts with the GEF Rom2. Our data indicate that Slt2 activity is really essential in terms of cell survival in quiescent conditions. However, in response to oxidative stress the contribution of Msn2/Msn4 function is more significant. In addition, we demonstrate that deletion of either TOR1 or RAS2 is sufficient to activate Slt2 upon the above mentioned stress conditions, independently on Mtl1. These data suggested that CWI, TOR and Ras-cAMP provide diverse cross talks in order to assure the cells to appropriately adapt metabolism and growth. We demonstrate that Mtl1 is N-glycosylated and highly O-mannosylated mostly by Pmt2 protein O-mannosyltransferase. Mtl1 localises to the cell periphery, the bud, the septum, and to the tip of the shmoo. Mtl1 O-mannosylation confers its proper localisation. We provide evidence for the importance of protein O-mannosylation in oxidative stress response, through at least Mtl1. This is the first report suggesting a role of protein Omannosylation in cell survival upon TOR blockage. Mtl1 O-mannosylation by Pmt2 is required to elicit cellular responses to TOR inhibition. Both Pmt2 and Mtl1 play positive roles in the chronological life span.
50

Determinação de genes/proteínas endossomais em Paracoccidioides brasiliensis e em macrófagos infectados e não infectados

Voltan, Aline Raquel [UNESP] 01 March 2013 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:32:53Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2013-03-01Bitstream added on 2014-06-13T21:05:08Z : No. of bitstreams: 1 voltan_ar_dr_arafcf.pdf: 1013360 bytes, checksum: 7a427a197309b3a1913694635297ee6e (MD5) Bitstreams deleted on 2015-05-25T13:05:07Z: voltan_ar_dr_arafcf.pdf,. Added 1 bitstream(s) on 2015-05-25T13:05:43Z : No. of bitstreams: 1 000715398_20160301.pdf: 174801 bytes, checksum: 8a2d22fd4d7938bc5ecd9d9d0fdd4b6c (MD5) Bitstreams deleted on 2016-03-02T17:37:22Z: 000715398_20160301.pdf,. Added 1 bitstream(s) on 2016-03-02T17:38:08Z : No. of bitstreams: 1 000715398.pdf: 978625 bytes, checksum: f9f26554857da3d03570f04ef587630d (MD5) / Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP) / Os fungos dimórficos, Paracoccidioides brasiliensis (espécies cripticas S1, PS2, PS3) e Paracoccidioides lutzii (Pb01-like espécies), são agentes da paracoccidioidomicose (PCM), doença granulomatosa crônica, endêmica na América Latina, principalmente no Brasil. A doença apresenta grande variedade de manifestações clínicas, desde formas localizadas até disseminadas evoluindo para letalidade. O fungo tem capacidade de aderir, invadir e extravasar barreiras impostas pelos tecidos do hospedeiro. P. brasiliensis (Pb18) já foi observado tanto no interior de macrófagos, como no interior de células epiteliais in vivo e in vitro. A identificação do mecanismo pelo qual este fungo sobrevive no interior da célula hospedeira é campo fértil para a descoberta de sua patogênese, já que este microrganismo possui a capacidade de induzir sua própria endocitose em células epiteliais e muito provavelmente em macrófagos. A absorção de micronutrientes pelo fungo apresenta papel singular, tanto para sua nutrição e processo invasivo, como para sua sobrevivência no interior da célula hospedeira. A via endocítica em microrganismos é de fundamental importância na regulação de todo esse processo. O objetivo deste estudo foi avaliar a via endocítica de Pb18 e também de macrófagos infectados com este fungo. A avaliação da via endocítica de Pb18 foi realizada na condição de depleção de metais, onde foram analisados os genes Clatrina e Ypt7 (Homólogo de Rab7) por RT-PCR semi-quantitativo e PCR em tempo real (RT-PCR quantitativo). Também foi analisada a infecção de macrófagos por Pb18 cultivado na depleção de metais e em diferentes tensões de oxigênio. A via endocítica de macrófagos foi analisada por RT-PCR quantitativo e imunofluorescência. Esta análise foi realizada quando o fungo foi cultivado em... / The dimorphic fungus, Paracoccidioides brasiliensis (cryptic species S1, PS2, PS3) and Paracoccidioides lutzii (Pb01-like species), are agents of paracoccidioidomycosis (PCM), chronic granulomatous disease, endemic in Latin America, especially in Brazil. The disease has a wide variety of clinical manifestations, from localized forms to disseminated evolving to lethality. The fungus is able to adhere, invade and spill barriers imposed by host tissues. P. brasiliensis (Pb18) has already been observed both within macrophages, but also inside of epithelial cells in vivo and in vitro. Identification of the mechanism by which this fungus survive within the host cell is a fertile field for the discovery of their pathogenesis, since this microorganism has the ability to induce its own endocytosis in epithelial cells and most probably in macrophages. The micronutrient uptake by the fungus presents unique role, both for its nutritional and invasive procedure, such as for survival within the host cell. The endocytic pathway in microorganisms is of fundamental importance in the regulation of this process. The aim of this study was to evaluate the endocytic pathway of Pb18 and also macrophages infected with this fungus. The evaluation of the endocytic pathway of Pb18 was performed under the condition that depletion of metals, where the genes were analyzed Clathrin and Ypt7 (Rab7 homolog) by RT-PCR semi-quantitative and real-time PCR (RT-PCR quantitative). Was also analyzed by Pb18 infection of macrophages cultured in the depletion of metals at different oxygen tensions. The endocytic pathway of macrophages was analyzed by quantitative RT-PCR and immunofluorescence. This analysis was performed when the fungus was grown at different oxygen tensions and macrophages were infected with this and when the infection was incubated at... (Complete abstract click electronic access below)

Page generated in 0.0657 seconds