• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 254
  • 39
  • 7
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 302
  • 166
  • 126
  • 70
  • 46
  • 43
  • 42
  • 38
  • 36
  • 35
  • 33
  • 30
  • 26
  • 25
  • 24
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
191

Estudo dopplerfluxométrico renal de quatis (Nasua nasua, Linnaeus, 1766) de vida livre /

Inamassu, Letícia Rocha. January 2015 (has links)
Orientador: Maria Jaqueline Mamprim / Banca: Raquel Sartor Marcelino / Banca: Carlos Roberto Teixeira / Resumo: A população de quatis tem aumentado consideravelmente, principalmente em parques públicos, fato que aumenta a preocupação com relação a ocorrência das doenças de caráter zoonótico. Existem poucos relatos do emprego da ultrassonografia convencional e Doppler na avaliação renal desses animais, assim como auxilio no diagnóstico das doenças nessa espécie. Portanto, o trabalho teve por objetivo avaliar pela ultrassonografia convencional as características de ecogenicidade comparativa dos rins e detectar, ao exame Doppler, um perfil do índice de resistividade das artérias intrarrenais de quatis de vida livre, sob contenção química. Foram avaliados 17 quatis, 4 machos e 13 fêmeas. Uma correlação positiva foi observada entre o peso (2,5 até 9,3 Kg) e comprimento dos rins (2,73 a 4,07 cm). Todos os quatis apresentaram adequada definição e proporção córtico-medular, com córtex hiperecogênico em relação à medular, mantiveram a mesma relação de ecogenicidade entre parênquima esplênico, hepático e córtex renal que os observados em cães e gatos. Foi obtido o índice de resistividade (IR) das artérias intrarrenais, com média de 0,63 ± 0,06 (variando de 0,49 a 0,82) e com pressão arterial sistêmica (PAS) média de 94 mmHg, valores de IR superiores aos encontrados nos cães e gatos não sedados. Não foi observado correlação positiva entre a PAS e o IR intrarrenal nos animais submetidos a combinação de cetamina, xilazina e midazolam. O IR desses animais deverá ser mensurados com outras combinações químicas de anestésicos / Abstract: Coati's population has increased considerably, especially in public parks, which increases the concern about the occurrence of zoonotic diseases. There are few reports of the use of conventional and Doppler ultrasound in renal evaluation of these animals, as well as an aid in the disease diagnosis in this species. Therefore, the study aimed to assess by conventional ultrasound the characteristics of comparative echogenicity of the kidneys and to detect at Doppler examination, a profile of the resistivity index of intrarenal arteries of free ranging coatis under chemical restraint. Seventeen coatis, 4 males and 13 females, were evaluated. A positive correlation was observed between body weight (from 2.5 to 9.3 kg) and renal length (from 2.73 to 4.07cm). All coatis had adequate cortico-medullary definition and ratio, with a hyperechoic cortex relative to the medulla, maintaining the same echogenicity relationship between splenic and hepatic parenchyma and renal cortex than those observed in dogs and cats. The resistive index (RI) was obtained from the intrarenal arteries, averaging 0.62 ± 0.06 (range 0.49 to 0.71) and mean systemic arterial pressure (SAP) of 95.06 mmHg, a higher RI than those found in dogs and cats not sedated. There was no positive correlation between SAP and renal RI in the animals submitted to a combination of ketamine, xylazine and midazolam. The RI of these animals should be measured with other chemical combinations of anesthetics / Mestre
192

Agricultura em unidade de conservação: conhecimento etnofaunístico e o manejo tradicional na Estação Ecológica de Juréia Itatins - SP / not available

Adriana Maria Imperador 19 December 2003 (has links)
A Mata Atlântica apresenta alto grau de endemismo e elevada riqueza de espécies. Ela encontra-se atualmente fragmentada, comprometendo a manutenção de sua biodiversidade. Visando a preservação deste ecossistema, o governo federal adotou uma política de criação de unidades de conservação, algumas delas habitadas por moradores tradicionais. A estação ecológica de Juréia Itatins, embora se caracterize por uma área de preservação permanente, possui em seu interior comunidades caiçaras. Estas comunidades apresentam uma dependência direta do meio ambiente em que estão inseridas, praticando atividades de subsistência como a pesca e a plantação de mandioca. Nesta pesquisa foram entrevistados moradores dos núcleos Rio Verde, Grajaúna e praia do Una, no período de julho de 2002 a fevereiro de 2003. As perguntas estavam relacionadas à atividade agrícola e ao manejo tradicional das roças assim como história natural, comportamento e ecologia de mamíferos silvestres, com o objetivo de se conhecer os saberes tradicionais relacionados à atividade agrícola. As informações obtidas através das entrevistas foram ordenadas em tabelas de cognição e comparadas com a literatura especializada. Também foram realizadas observações de campo com auxílio de armadilha fotográfica e moldes de pegadas. Constatou-se que todos entrevistados possuem grande conhecimento em relação a atividade agrícola e a mastofauna associada a esta atividade nesta área de Mata Atlântica, desenvolvendo formas tradicionais de manejo objetivando minimizar os impactos causados por estes animais às roças de mandioca. Os resultados contribuirão para a elaboração do plano de manejo da EEJI, confirmando a importância de se resgatar a cultura caiçara, buscando no seu modo de vida meios de utilização racional dos recursos naturais colaborando com a manutenção da biodiversidade local. / not available
193

Biologia da reprodução do cachorro-do-mato (Cerdocyon thous) e criopreservação do material genético para enriquecimento de banco de germoplasma animal / Biology of reproduction of creb-eating fox (Cerdocyon thous) and cryopreservation of genetic material is enrichment of animals gene bank

Luciana Cristina Machado 30 September 2016 (has links)
A expansão desordenada do processo de urbanização e da malha rodoviária sem a construção de corredores ecológicos que permitam a transposição segura de várias espécies de animais silvestres contribui para os elevados índices de mortalidade observados na atualidade e constitui uma ameaça para o declínio populacional de espécies, como o cachorro-do-mato (Cerdocyon thous). Estima-se que o número de animais vitimados por atropelamentos chegue a aproximadamente 450 milhões de animais/ano nas diversas espécies, sendo: 400 milhões de pequenos vertebrados, 3 milhões de grandes vertebrados e aproximadamente 47 milhões de vertebrados de médio porte, a partir do estabelecimento de uma taxa média de 1,7 milhões de quilômetros à malha rodoviária do território brasileiro, levando-se em consideração a ampla diferença entre rodovias e estradas de asfalto e terra, pertencentes às esferas federal, estadual, e municipal. Uma estratégia para a conservação ex situ é o estudo da biologia da reprodução da espécie Cerdocyon thous é a criopreservação de seu patrimônio genético através da formação de um Banco de Germoplasma Animal, onde se contemplou o estudo do sistema reprodutor feminino de cinco espécimes por descrição morfológica e ultraestrutural, cultivo e criopreservação celular (fibroblastos). Foram utilizadas 7 (sete) fêmeas de Cerdocyon thous, (n=7), das quais 2 (duas) eram vítimas de atropelamento (Km 215 da Rodovia Anhanguera, Pirassununga - SP), tendo seus sistemas reprodutores dissecados e analisados macroscopicamente. Os respectivos animais foram encontrados em datas distintas em período que compreende os meses de janeiro a julho do ano de 2015 com sinais de evisceração e um destes apresentava avançado estágio de decomposição. Foi realizado o estudo biométrico dos animais, onde se constatou que as fêmeas encontradas eram adultas. Os achados foram compilados por meio de técnicas histológicas (Hematoxilina-Eosina, Tricrômico de Massom, Reativo de Schiff ou \"PAS\" e Alcian Blue) e microscopia eletrônica de varredura. A partir da observação macroscópica do sistema reprodutor feminino da espécie em questão, constatou-se que o formato dos ovários apresenta forma similar a um grão de feijão e tubas uterinas com comprimentos variáveis entre 5 a 8 cm para os espécimes analisados. Constatou-se também, a presença de um útero bicornuado com aproximadamente 3 cm de comprimento e cornos uterinos compridos e estreitos (9 a 11 cm de comprimento); Como já observado em estudos realizados em outras espécies (domésticas e silvestres), a cérvix dos espécimes de Cerdocyon thous analisados faz comunicação entre o útero e a vagina. A vagina apresenta musculatura alongada e circular e a vulva uma conformação anatômica densa com clitóris bastante pronunciado. Microscopicamente, foram observados que os ovários apresentavam folículos primordiais formados por um ovócito e por células foliculares achatadas, bem como a presença de folículos primários unilaminares, este último constituído por um ovócito envolvido por uma camada de células da granulosa. A análise por microscopia eletrônica de varredura evidenciou a superfície ovariana, com característica irregular. As tubas uterinas apresentaram-se com epitélio de revestimento constituído de células ciliadas e células secretoras não ciliadas. Através de análise por microscopia eletrônica de varredura, foi possível verificar que parte da parede da tuba uterina apresentou uma mucosa intensamente \"pregueada\". Microscopicamente, o útero apresentou uma parede relativamente espessa e, externamente uma camada serosa, constituída de mesotélio e tecido conjuntivo e, dependendo da porção do órgão (adventícia), constituída de tecido conjuntivo sem revestimento de mesotélio e microscopia eletrônica de varredura que evidenciou a superfície luminal, ilustrando a disposição dobrada do endométrio e a presença de fibras de músculo liso. A cérvix se apresentou com epitélio colunar simples, secretor de muco e por análise de microscopia eletrônica de varredura, foram observadas poucas fibras de músculo liso. Quanto à vagina, foi observado epitélio pavimentoso estratificado sobre um tecido conjuntivo denso, onde se constatou por microscopia eletrônica de varredura, a região de transição entre a cérvix e a vagina, onde se evidenciou a lâmina própria da mucosa vaginal, constituída por um tecido conjuntivo frouxo e, mais externamente, uma parede densa, constituída por uma camada muscular composta de fibras musculares lisas. A vulva e o clitóris foram observados recobertos por um epitélio pavimentoso estratificado com uma delgada camada de células queratinizadas na superfície. No que diz respeito à criação de uma linhagem celular (fibroblastos) para o enriquecimento de banco de germoplasma, os resultados demonstraram que as células de Cerdocyon thous apresentaram uma baixa capacidade clonogênica, especialmente quando comparadas ao cão doméstico. Por serem espécimes silvestres de histórico desconhecido (idade, hábitos alimentares), tais fatores poderiam implicar no tamanho dos telômeros das células (fibroblastos) e, consequentemente, ser um impedimento para uma satisfatória proliferação celular. Assim, o presente estudo teve caráter preservacionista, visando à conservação em longo prazo dos recursos genéticos desta espécie pertencente aos biomas brasileiros, sendo de grande relevância e os achados aqui contidos, um ponto de partida para a realização e continuidade de novas pesquisas com abordagem sobre a espécie em questão. / The disorderly expansion of the urbanization process and the road network without building ecological corridors that allow for the safe implementation of various species of wild animals contributes to the high mortality rates observed today and is a threat to the population decline of species such as the Creb-eating fox (Cerdocyon thous). It is estimated that the number of animals victims of road kill reach approximately 450 million animals / year in different species, of which: 400 million small vertebrates, 3 million of large vertebrates and approximately 47 million medium-sized vertebrates, from establishment of an average rate of 1.7 million kilometers of road network of Brazil, taking into account the wide difference between highways and asphalt roads and land belonging to the federal, state, and municipal. A strategy for ex situ conservation is the study of Cerdocyon thous species reproductive biology is cryopreservation of their genetic heritage through the formation of an Animal Germplasm Bank, where he contemplated the study of the female reproductive system of five specimens for morphological description and ultrastructural, cell culture and cryopreservation (fibroblasts). They used seven (7) female Cerdocyon thous (n = 7), of which two (2) were victims of running over (Km 215 of Anhanguera Highway, Pirassununga - SP) and their reproductive systems dissected and analyzed macroscopically. Their animals were found on different dates in a period comprising the months of January to July 2015 with evisceration signals and one of these had advanced stage of decomposition. biometric study of animals, which demonstrated that adult females were found, was performed. The findings were compiled by histological techniques (hematoxylin-eosin, Masson\'s Trichrome, Schiff Reactive or \"PAS\" and Alcian Blue) and scanning electron microscopy. From macroscopic observation of the female reproductive system of the species concerned, it was found that the shape of the ovaries features similar to a grain of beans and uterine tubes with lengths ranging from 5-8 cm for the analyzed specimens. It was also found the presence of a bicorn uterus approximately 3 cm and narrow uterine horns (9-11 cm); as noted in studies in other species (domestic and wild), the cervix of Cerdocyon thous specimens analyzed is communication between the uterus and vagina. The vagina has lengthened and circular muscle and the vulva a dense anatomical conformation quite pronounced clitoris. Microscopically, it was observed that the ovaries had primordial follicles formed by a flattened oocyte and follicular cells, as well as the presence of unilaminares primary follicles, the latter consisting of an oocyte surrounded by a layer of granulosa cells. Analysis by scanning electron microscopy revealed the ovarian surface with irregular feature. The oviducts presented with epithelium composed of ciliated and non-ciliated secretory cells. Through analysis by scanning electron microscopy, we found that part of the oviduct wall showed a mucosa intensely \"pleated\". Microscopically, the uterus showed a relatively thick wall and externally a serous layer consisting of mesothelium and connective tissue and, depending on the body portion (adventitious), composed of connective tissue without mesothelium coating and scanning electron microscopy which showed the surface luminal illustrating the folded disposition of the endometrium and the presence of smooth muscle fibers. The cervix is presented with simple columnar epithelium, mucus secreting and analytical scanning electron microscopy; a few smooth muscle fibers were observed. As the vagina was observed stratified squamous epithelium on a dense connective tissue, where it was found by scanning electron microscopy, the transition region between the cervix and the vagina, where it showed the lamina propria of the vaginal mucosa, consisting of a connective tissue loose and more externally a thick wall consisting of a muscular layer composed of smooth muscle fibers. The vulva and clitoris were observed covered by a stratified epithelium with a thin layer of keratinized cells on the surface. As regards the establishment of a cell line (fibroblasts) to the genebank enrichment, the results showed that cells had a lower Cerdocyon thous clonogenic capacity, especially when compared to the domestic dog. Being wild specimens of unknown history (age, diet), such factors could lead to the size of the telomeres of cells (fibroblasts) and thus be a hindrance to a satisfactory cell proliferation. Thus, the present study was preservationist character, aiming at long-term conservation of genetic resources of the species belonging to the Brazilian biomes, being of great importance and the findings contained herein, the starting point for the implementation and continuity of new research approach the species in question.
194

Estudo epidemiológico do vírus da raiva em mamíferos silvestres provenientes de área de soltura no litoral Norte do Estado de São Paulo, Brasil. / Epidemiologic study of rabies virus in wild mammals from a release area, North coast of São Paulo State, Brazil.

Danielle Bastos Araujo 29 August 2012 (has links)
A crescente importância do ciclo silvestre da raiva envolvendo morcegos e mamíferos terrestres demonstra a importância do estudo da epidemiologia do vírus da raiva nessas espécies. Foram estudadas amostras provenientes de diversas espécies de animais silvestres terrestres procedentes de uma área de Mata Atlântica nativa no litoral Norte do Estado de São Paulo. Este estudo pesquisou a presença de anticorpos contra o vírus da raiva por meio dos Testes de RFFIT, SFIMT e ELISA em amostras de soro de animais capturados em uma área desmatada, transpostos e monitorados em uma área de soltura. E ainda a pesquisa do vírus da raiva por meio das técnicas de IFD, IC e RT-PCR em amostras de sistema nervoso central dos animais encontrados mortos na região. A positividade observada foi de 10,8% na RFFIT, 34,0% no SFIMT e 1,13% no ELISA. Todos as amostras submetidas as técnicas de IFD, IC e RT-PCR apresentaram resultados negativos. Os resultados observados demonstram circulação do vírus entre as espécies silvestres da área. / The emergent importance of rabies in terrestrial wild animals demonstrates the importance of epidemiological studies regarding rabies virus in those animal species. Samples from several wild species from a native Rainforest area in the North coast of São Paulo State Brazil were studied. The aim of the present study was the research of anti-rabies antibodies in those animals using the RFFIT, SFIMT and ELISA techniques in animals captured and monitorated in a release área. And also by rabies virus detection using FAT, MIT and RT-PCR techniques in central nervous system samples from animals found dead in the same area. The observed positivity was 10,8% on RFFIT, 34,0% on SFIMT e 1,13% on ELISA. All samples tested by the FAT, MIT and RT-PCR techniques presented negative results. The observed results are an evidence of rabies virus circulation between wild animal species in the studied area.
195

Análise morfométricas da mandíbula de cachorro-do-mato (Cerdocyon thous, Linnaeus, 1766)

Dias Neto, Ramiro das Neves. January 2017 (has links)
Orientador: Carlos Roberto Teixeira / Banca: Sheila Canevese Rahal / Banca: Maria Jaqueline Mamprim / Banca: Caio Henrique Paganini Burini / Banca: Zara Bortolini / Resumo: Estudos recentes demonstram alta prevalência de afecções orais em animais selvagens. Devido ao fato de a cavidade oral ser a primeira porção do trato gastrintestinal, a manutenção da sua higidez é essencial para a saúde geral do indivíduo. Neste sentido, o conhecimento da morfologia da mandíbula é essencial para a realização de procedimentos cirúrgicos odontológicos e bloqueios anestésicos locais. Determinar a localização do forame mandibular, forame mentoniano e do canal mandibular são de extrema importância para a propedêutica adequada. Objetivou-se nesta pesquisa, realizar a caracterização morfológica dos forames mandibular e mentoniano e a descrição tomográfica do trajeto do canal mandibular de cachorro-do-mato (Cerdocyon thous). Foram utilizados seis espécimes de C. thous e 14 sincrânios da mesma espécie. Os dados mensurados, demonstraram que apesar de haver semelhanças entre as espécies de canídeos domésticos e selvagens, há particularidades anatômicas no crânio de C. thous que devem ser consideradas, tais como proximidade das raízes dentário ao canal mandibular e a localização do forame mandibular e do forame mentoniano. Estas informações contribuem para o melhor planejamento e execução de procedimentos cirúrgicos nesta espécie no tocante a exodontias, bloqueios anestésicos, colocação de implantes e osteossíntese de fraturas mandibulares. / Abstract: Recent studies have demonstrated a high prevalence of oral diseases in wild animals. The oral cavityis a first portion of the gastrointestinal tract, so a health maintenance is essential for a general health .Therefore, the knowledge of mandibular morphology is essential for performing dental surgical procedures and local anesthetic blocks. The knowledge of the location of the mandibular foramen, mentonian foramen and mandibular canal are extremely important for an adequate propaedeutic procedure. The aim of the study was to describe a morphology of the mandibular foramen, mentonian foramen, and tomographic description of the mandibular canal of crab-eating fox (C. thous). Six specimens and 14 syncranium of the crab-eating fox (C. thous). The data shows that domestic animals and wild animals have similarities, however there are anatomical peculiarities in the skull, as proximity of the dental roots to the mandibular canal and a localization of the mandibular foramen and the mentonian foramen.This data contributes to the better planning and execution of surgical procedures in this species for exodontia, anesthetic blocks, implant placement and osteosynthesis of mandibular fractures. / Doutor
196

Estudio sistemático de parientes silvestres de cultivos prioritarios en Venezuela: caso géneros Phaseolus y Macroptilium

Berlingeri, Chiara A. 28 September 2017 (has links)
Un requisito previo en cualquier programa de conservación de Recursos Fitogenéticos es la la estimación de la diversidad existente. El inventario de las especies parientes de cultivos prioritarios en Venezuela (PSC) se basó en los principales Catálogos de Flora del país, seleccionando los taxones próximamente relacionados con los cultivos. Se incluyeron 47 géneros, 217 especies y 228 taxones, correspondientes a 28 familias botánicas. De éstas, las que tienen mayor riqueza son: Fabaceae, Solanaceae, Araceae, Lauraceae, Dioscoreaceae, Poaceae, Rosaceae y Myrtaceae. Existen 26 especies endémicas, pertenecientes a los géneros Xanthosoma, Persea, Dioscorea, Prunus y Manihot. Los géneros nativos con especies del pool genético primario del cultivo son Manihot, Solanum (Sección Petota), Lycopersicon, Ananas, Capsicum, Dioscorea, Xanthosoma, Phaseolus, Theobroma, Ipomoea, Gossypium, Arracacia y Psidium. El número de taxones evaluados según los criterios de la IUCN es prácticamente nulo y la representación de accesiones venezolanas de PSC en los bancos de germoplasma nacionales e internacionales es muy baja. En relación con el estudio taxonómico del género Phaseolus, se reconocen tres especies en Venezuela: P. lunatus L., P. vulgaris L. y P. dumosus Macfad., que se diferencian fácilmente por la morfología de las flores, brácteas, bractéolas y legumbres. Phaseolus lunatus y P. vulgaris crecen en estado silvestre y cultivado y Phaseolus dumosus corresponde a la forma cultivada que se ha naturalizado. En relación al género Macroptilium, los resultados del análisis morfológico, molecular y biogeográfico de las especies del complejo Macroptilium gracile indican que los taxones pertenecen a una sola especie con tres taxones infraespecíficos, de los cuales dos son nuevas combinaciones: una subespecie no típica (Macroptilium gracile subsp. scolecocarpus (Piper) Berlingeri & M.B. Crespo, comb. nov.) y dos variedades en la subespecie tipo (M. gracile subsp. gracile var. gracile y M. gracile subsp. gracile var. subcoriaceum (Benth.) Berlingeri & M.B. Crespo, comb. nov.). Phaseolus diversifolius Pittier y P. unilobatus Pittier corresponden a sinonimias de Macroptilium gracile var. subcoriaceum y M. gracile var. gracile, respectivamente. En el género Macroptilium se reconocen seis especies en Venezuela: M. atropurpureum (DC.) Urb., M. lathyroides (L.) Urb., M. gracile (Poepp. ex Benth.) Urb., M. bracteatum (Nees & Mart.) Maréchal & Baudet, M. erythroloma (Mart. ex Benth.) Urb. y M. monophyllum (Benth.) Maréchal & Baudet. Macroptilium longepedunculatum (Mart. ex Benth.) Urb. y M. gracile (Poepp. ex Benth.) Urb., que algunos autores separan en el rango específico, corresponden a variedades extremas de una misma especie. Al tener prioridad el nombre M. gracile, M. longepedunculatum queda relegado a la sinonimia del primero.
197

Avaliação de primatas da espécie Callithris Jacchus submetidos ao cativeiro /

Ferraz, Myrna Campos. January 2013 (has links) (PDF)
Orientador: Eunice Oba / Banca: Nereu Carlos PRestes / Banca: José Mauricio Sforcin / Banca: Wilter Ricardo Russiano Vicente / Banca: Claudio Alvarenga de Oliveira / Resumo: Os condicionamentos clássico e instrumental com a utilização de reforço positivo aplicados aos animais da espécie Callithrix jacchus foram efetuados com praticidade e sucesso. Neste estudo as concentrações da IgA salivar na espécie de primatas Callithrix jacchus foram muito baixas. Sendo essa espécie utilizada como modelo biológico em diversos estudos e sendo a imunoglobulina A importante na verificação do status imunológico e como indicadora para medir o estresse em vários animais incluindo primatas não humanos, sugerimos novos estudos utilizando outras técnicas para a quantificação da IgA presente na saliva destes animais. Possivelmente devido às condições estruturais e ao desconhecimento do histórico dos animais, não foi possível concluir a validação fisiológica para os metabolitos fecais de glicocorticóides na espécie em estudo. Sendo assim para obter resultados fidedignos em pesquisas utilizando estes animais como modelo experimental, se faz necessário possuir estrutura contra frio e calor intenso, assim como manter os animais em local protegido de visitantes, sons e outros animais. Além disso, existe a necessidade do conhecimento do histórico dos animais e da utilização de uma colônia coesa com linhagem conhecida. Os conjuntos comerciais da Cayman Chemical® para a detecção de progesterona e estradiol em plasma humano utilizado nesse estudo para dosagem de metabólitos fecais de progesterona e estradiol em Callithrix jacchus foram validados tanto fisiologicamente quanto laboratorialmente permitindo desta forma, detectar aumentos e diminuições nas concentrações da progesterona durante a atividade cíclica ovariana e na fase gestacional como também detectar aumentos e diminuições nas concentrações de estradiol nos períodos antes, durante e após as gestações. A administração da própolis bruta na alimentação de Callithrix jacchus auxiliou no ganho de peso de machos e fêmeas antes do período.. / Abstract: The classical and instrumental conditioning using positive reinforcement applied to animals Callithrix jacchus were made with practicality and success. In this study the concentrations of salivary IgA in primate species Callithrix jacchus were very low. Since this species used as a model biological studies and being important in the immunoglobulin A and immune status check as an indicator to measure the stress in many animals including non-human primates suggest further studies using other techniques to quantify IgA in the saliva these animals. Possibly due to structural conditions and the lack of past animal, could not complete validation for physiological fecal glucocorticoid metabolites in the species under study. Thus to obtain reliable results in studies using these animals as an experimental model, it is necessary to have a structure against cold and heat, as well as keep the animals protected site visitors, sounds and other animals. Furthermore, there is a need to know the history of animals and the use of a known strain with cohesive colony. The commercial kits from Cayman Chemical ® for detection of progesterone and estradiol in human plasma used in this study for the determination of fecal metabolites of progesterone and estradiol Callithrix jacchus were validated both as laboratory physiologically allowing thereby detect increases or decreases in the concentration of progesterone during the cyclic ovarian activity during pregnancy and also as detecting increases and decreases in the concentration of estradiol in the periods before, during and after pregnancy. The management of the supply of raw propolis Callithrix jacchus aided in weight gain of males and females before the gestational period besides having collaborated in maintaining weight during pregnancy treated group of females, thus suggesting a better feed conversion. Because of the difference in the behavior of animals in days when no stressful events occurred and due to... / Doutor
198

Caracterización fenológica, morfológica, fisiológica, fitoquímica, y molecular de las especies silvestres españolas del género Crocus

Pastor Férriz, María Teresa 22 April 2016 (has links)
[EN] The genus Crocus belonging to the family Iridaceae, is known for its cultivated species, saffron (Crocus sativus L.). The genus includes about 100 species, many of which are of interest as ornamentals for their products or secondary metabolism, and others are exclusively wild. On the whole, they are a source of genetic variability of enormous interest. The rapid disappearance of the culture of saffron in Europe due to the significant amount of manpower required, has led to significant genetic erosion. In order to slow down and improve this situation, several national and European programs for the collection, multiplication, and characterization of germplasm of saffron and related species were initiated. In this context, this Thesis aims to complete the existing collections and characterize the available germplasm of the Spanish wild species of the genus Crocus, conserved in the Plant Germplasm Bank of the Center for Research in Agroforestry in Albaladejito (Cuenca). Seven wild species of this genus can be found in Spain, which are both autumn flowering species (C. serotinus, C. clusii, C. nudiflorus and C. cambessedesii) and spring flowering species (C. nevadensis, C. carpetanus and C. vernus), and in this work a morphological, physiological, biochemical and molecular characterization of them has been carried out. After a thorough review of the locations of these species in Spain, we have collected accessions from different locations in which their presence was described. We have developed location maps, and the description of the ecosystems these species inhabit. Of this set of accessions, a maximum of 60, which form a representation of the observed variability, were characterized morphologically. It should be noted that a microscopic characterization of the anatomy of the leaves and seed coat also identifies most species. A total of 115 accessions, representing different populations of each species collected, have been characterized phenologically. In addition, 1-2 accessions of each autumn flowering species, C. serotinus and C. nudiflorus (with hysterantia), and the spring-flowering species, C. nevadensis, C. carpetanus and C. vernus (this last species has the latter flowering date), have been characterized physiologically. We have studied the influence of temperature on the development of floral meristems in flowering, in the vegetative development, set and development of fruit and leaf senescence. These physiological studies have also allowed developing methods to break dormancy and germination, which allow a percentage of germination of the Spanish species of Crocus of around 81-95%. The biochemical characterization of 15 accessions belonging to 5 species of Spanish wild Crocus has revealed the lower content of crocins in its styles. Two of these species, C. carpetanus and C. nevadensis, have no crocins in the style. The analysis of the absence and presence of main peaks corresponding to crocins and flavonoids has enabled to separate each species which has crocins, but has provided no separation between C. nevadensis and C. carpetanus. The molecular characterization of 133 individuals, corresponding to 26 different accessions of the 7 species, using RAPDs, indicates that these markers can be a useful tool for differentiating species that share ecological niche, or with very similar vegetative morphological features. Microsatellite markers have proved to be a complementary tool for the distinction of materials which cannot be distinguished by the use of RAPDs. / [ES] El género Crocus perteneciente a la familia de las Iridáceas, es conocido por su especie cultivada, el azafrán (Crocus sativus L.). El género incluye aproximadamente 100 especies, muchas de las cuales tienen interés como ornamentales o por sus productos de metabolismo secundario, y otras son exclusivamente silvestres. En su conjunto, constituyen una fuente de variabilidad genética de enorme interés. La rápida desaparición del cultivo del azafrán en Europa, debido a la importante cantidad de mano de obra que requiere, ha conducido a una importante erosión genética. Con el fin de frenar y mejorar esta situación, se han iniciado varios programas de ámbito nacional y europeo para la recolección, multiplicación, y caracterización de germoplasma de azafrán y especies afines. En ese contexto, se enmarca esta Tesis que tiene como objetivo completar las colecciones existentes y caracterizar el germoplasma disponible de especies silvestres españolas del género Crocus, del Banco de Germoplasma Vegetal del Centro de Investigación Agroforestal de Albaladejito (Cuenca). En España pueden encontrarse 7 especies silvestres de este género, que son tanto de floración otoñal (C. serotinus, C. clusii, C. nudiflorus y C. cambessedesii) como primaveral (C. nevadensis, C. carpetanus y C. vernus), y en este trabajo se ha llevado a cabo una caracterización morfológica, fisiológica, bioquímica y molecular de las mismas. Tras una revisión minuciosa de las citas sobre la localización de estas especies en España, se han conseguido entradas de distintas áreas de las zonas en las que se ha descrito su presencia. Se han elaborado mapas de localización, así como la descripción de los ecosistemas que habitan estas especies. De este conjunto de entradas, un máximo de 60, que configuran una representación de la variabilidad observada, fueron caracterizadas morfológicamente. Hay que destacar una caracterización microscópica de la anatomía de las hojas y de la cubierta de las semillas que permite también identificar la mayoría de las especies. Un total de 115 entradas, que representan las diferentes poblaciones recolectadas de cada especie, se han caracterizado fenológicamente. Asimismo, se han caracterizado fisiológicamente 1-2 entradas de las especies de floración otoñal C. serotinus y C. nudiflorus (con histerantia), y de tres especies de floración primaveral C. nevadensis, C. carpetanus y C. vernus (esta última con floración más tardía). Se ha estudiado la influencia de la temperatura en el desarrollo de los meristemos florales, en la floración, en el desarrollo vegetativo, el cuajado y desarrollo del fruto y sobre la senescencia de las hojas. Estos estudios fisiológicos también han permitido poner a punto métodos de rotura de latencia y germinación que permiten un porcentaje de germinación de entre un 81-95%. La caracterización bioquímica de 15 entradas correspondientes a 5 de las especies analizadas, ha revelado el menor contenido en crocinas de los estilos de estas especies silvestres, dándose la ausencia total de las mismas en C. carpetanus y C. nevadensis. El análisis de la ausencia y presencia de los principales picos que corresponden a crocinas y a flavonoides, ha permitido separar entre sí las especies que presentan crocinas, pero no ha facilitado la separación entre C. nevadensis y C. carpetanus. La caracterización molecular de 133 individuos que corresponden a 26 entradas diferentes mediante RAPD, indica que estos marcadores pueden ser una herramienta útil para la diferenciación de especies que comparten nicho ecológico, o con rasgos morfológicos vegetativos muy similares. Los marcadores microsatélites se han mostrado como una herramienta complementaria que permite la distinción de materiales que no es posible llevar a cabo mediante el empleo de marcadores tipo RAPD. / [CA] El gènere Crocus pertanyent a la família de les Iridaceae, és conegut per la seua espècie conreada, el safrà (Crocus sativus L.). El gènere inclou aproximadament 100 espècies, moltes de les quals tenen interès com a ornamentals o pels seus productes de metabolisme secundari, i altres són exclusivament silvestres. El seu conjunt, constitueix una font de variabilitat genètica d'enorme interès. La ràpida desaparició del cultiu del safrà a Europa, a causa de la important quantitat de mà d'obra que requereix, ha conduït a una important erosió genètica. Per tal de frenar i millorar aquesta situació, s'han iniciat diversos programes d'àmbit nacional i europeu per a la recol·lecció, multiplicació, i caracterització de germoplasma de safrà i espècies afins. En aquest context, s'emmarca aquesta Tesi que té com a objectiu completar les col·leccions existents i caracteritzar el germoplasma disponible d'espècies silvestres espanyoles del gènere Crocus, del Banco de Germoplasma Vegetal del Centro de Investigación Agroforestal de Albaladejito (Cuenca). A Espanya es poden trobar 7 espècies silvestres d'aquest gènere, que són tant de floració tardoral (C. serotinus, C. clusii, C. nudiflorus i C. cambessedesii) com primaveral (C. nevadensis, C. carpetanus i C. vernus), i en aquest treball s'ha dut a terme una caracterització morfològica, fisiològica, bioquímica i molecular de les mateixes. Després d'una revisió minuciosa de les cites sobre la localització d'aquestes espècies a Espanya, s'han aconseguit entrades de diferents àrees de les zones en què s'ha descrit la seua presència. S'han elaborat mapes de localització, així com la descripció dels ecosistemes que habiten aquestes espècies atenent: tipus de sòl, altitud, clima, comunitat vegetal i els estressos abiòtics o biòtics més freqüents. D'aquest conjunt d'entrades, un màxim de 60, que configuren una representació de la variabilitat observada, van ser caracteritzades morfològicament. Cal destacar una caracterització microscòpica de l'anatomia de les fulles i de la coberta de les llavors que permet també identificar la majoria de les espècies. Un total de 115 entrades, que representen les diferents poblacions recol·lectades de cada espècie, s'han caracteritzat fenológicament. Així mateix, s'han caracteritzat fisiològicament 1-2 entrades de les espècies de floració de tardor C. serotinus i C. nudiflorus (amb histerantia), i de tres espècies de floració primaveral C. nevadensis, C. carpetanus i C. vernus (aquesta última amb floració més tardana). S'ha estudiat la influència de la temperatura en el desenvolupament dels meristemes florals, en la floració, en el desenvolupament vegetatiu, el quallat i desenvolupament del fruit i sobre la senescència de les fulles. Aquests estudis fisiològics també han permès posar a punt mètodes de trencament de latència i germinació que permeten un percentatge de germinació de llavors de les espècies espanyoles de Crocus entre un 81-95%. La caracterització bioquímica de 15 entrades corresponents a 5 de les espècies analitzades, ha revelat el menor contingut en crocinas d'aquestes espècies silvestres, donant-se l'absència total de les mateixes en C. carpetanus i C. nevadensis. L'anàlisi de l'absència i presència dels principals pics que corresponen a crocinas i flavonoides, ha permès separar entre si les espècies que presenten crocinas, però no ha facilitat la separació entre C. nevadensis i C. carpetanus. La caracterització molecular de 133 individus que corresponen a 26 entrades diferents mitjançant RAPD, indica que aquests marcadors poden ser una eina útil per a la diferenciació d'espècies que comparteixen nínxol ecològic, o amb trets morfològics vegetatius molt similars. Els marcadors microsatèl·lits s'han mostrat com una eina complementària que permet la distinció de materials que no és possible dur a terme mitjançant l'ús de marcadors tipu / Pastor Férriz, MT. (2016). Caracterización fenológica, morfológica, fisiológica, fitoquímica, y molecular de las especies silvestres españolas del género Crocus [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/62827
199

ESTUDO DE MORFOLOGIA MACROSCÓPICA, MICROSCÓPICA TESTICULAR E EPIDIDIMÁRIA EM EMAS (Rhea americana, Linnaeus 1758)(RHEIDAE) / Macroscopic and microscopic study in testes and epididymis of great rhea (Rhea americana, Linnaeus - 1758)(Rheidae)

CARVALHO, Saulo Fernandes Mano de 15 December 2010 (has links)
Made available in DSpace on 2014-07-29T15:13:56Z (GMT). No. of bitstreams: 1 TESE SAULO FERNANDES MANO DE CARVALHO.pdf: 5897981 bytes, checksum: 9ded1ddc23ddf1eb697350aee8c49480 (MD5) Previous issue date: 2010-12-15 / The purpose of this research was studied the macroscopic morphology of rhea s testis and epididymis. Were studied testis from 54 rheas, breed in captivity. In commercial slaughter, were collected testis to analyzed macroscopic measurements of testis and epididymis, consisting in length, width, thickness, circumference, volume, parenchyma and testicular capsule weight, also shape, size and blood supply. Of these parameters were calculated media and standard deviation. The testes looks like a cylinder, the testicular capsule is thin, dense and transparent, a short testicular artery arises from the A. cranialis renalis. The organs were influenced of season with reproductive and non reproductive times. In December/2006 and May/2007 the morphmetric media (x) measurements in right testes was: volume 58.70 and 14.7 mL , length 9.87 and 3.5 cm, width 2.44 and 0.6 cm, thickness 2.49 and 0.5 cm, circumference 8.02 and 2.3 cm, parenchyma weight 27.66 and 6.1 g and testicular capsule weight 1.04 and 0.3 g, respectively. In right epididymis was: volume 7.7 and 3.0 mL, length 5.8 and 1.3 cm, width 0.7 and 0.3 cm, thickness 0.6 and 0.3 cm, circumference 2.5 and 1.2 cm, parenchyma weight 6.4 and 2.8 g and capsule weight 0.4 and 0.1 g, respectively. A few of measurements, in testes and epididymis were bigger in right side than in left side (p<0.05) showing asymmetry. The medias of November/2005 were in intermediate position (p<0.05), but near the December/2006 data, probably it could be a transition phase between the rest and sexual activity (breeding season). The observations confirms sexual activity season in this specie, by spring summer. Morphologically the Rhea`s testicles and epididymis hava many points in common with other birds, but differences were observed, and has influence of seasons. The testicle and epididymis biometric characteristics were bigger in the breeding seasons. Key words: Aves, Epididymis, Morphology, Ratites, Reproduction, Seasonality, Testes / O objetivo desta pesquisa foi estudar a morfologia macroscópica de testículos e epidídimos de emas. Foram utilizados testículos de 54 emas, criadas em cativeiro. As coletas foram realizadas em novembro de 2005 (n=14), dezembro de 2006 (n=20) e maio de 2007 (n=20). Durante abate comercial foram colhidos os testículos e epidídimos e imediatamente foram aferidas as seguintes medidas do testículo e epidídimo: largura, comprimento, espessura, circunferência, volume, peso do parênquima e da túnica albugínea, também aspectos como sua forma, implantação na cavidade, relação com outros órgãos e vascularização. A partir das características estudadas calcularam-se média e desvio-padrão, sendo que as médias foram comparadas pela analise de variância. Os testículos apresentaram formato cilíndrico, túnica albugínea fina, densa e transparente, sua vascularização foi feita pela artéria testicular que é um ramo da artéria renal cranial. Nas coletas de dezembro/2006 e maio/2007 as médias das medidas macroscópicas dos testículos direitos foram: volume 58,7 e 14,7 mL, comprimento 9,87 e 3,5 cm, largura 2,4 e 0,6 cm, espessura 2,4 e 0,5 cm, circunferência 8,0 e 2,3 cm, peso do parênquima 27,6 e 6,1 g e peso da túnica albugínea 1,0 e 0,3 g, p<0,05, respectivamente. Em relação aos epidídimos as médias das medidas macroscópicas do órgão direito coletados de dezembro/2006 e maio/2007 foram: volume 7,7 e 3,0 mL, comprimento 5,8 e 1,3 cm, largura 0,7 e 0,3 cm, espessura 0,6 e 0,3 cm, circunferência 2,5 e 1,2 cm, peso do tecido 6,4 e 2,8 g e peso da cápsula 0,4 e 0,1 g, p<0,05, respectivamente. As médias observadas no mês de novembro/2005 ficaram em uma situação intermediária (p<0,05), porém quantitativamente bem mais próximas as do mês de dezembro/2006 o que pode caracterizar um período de transição. Algumas medidas do testículo e epidídimo direito foram superiores ao do esquerdo (p<0,05), caracterizando assimetria. Morfologicamente os testículos e epidídimos de emas possuem pontos em comum ao de outras aves descritas, porém diferenças foram observadas. Os testículos e epidídimos de Rhea americana apresentam influência do ambiente, com meses de atividade reprodutiva (novembro-dezembro) primavera-verão e outra de repouso sexual (maio) outono-inverno. Foram apresentadas as médias da biometria testicular e epididimária. As características da biometria testicular e epididimária apresentaram maior magnitude na estação de atividade sexual Palavras-chave: Aves, Epidídimo, Morfologia, Ratitas, Reprodução, Sazonalidade, Testículo
200

Expressão das enzimas: citocromo P450 aromatase, NADPH-citocromo P450 redutase e citocromo P450c17 (17-&alpha;-hidroxilase/17, 20-liase) na vagina de fêmeas de preás (Galea spixii, Wagler, 1831) / Enzymes expression: of the cytochrome P450 aromatase, NADPHcytochrome P450 redutase and cytochrome P450c17 (17-&alpha;-hidroxilase/17, 20-lyase) in the vagina of female cavies (Galea spixii, Wagler, 1831)

Santos, Amilton Cesar dos 22 November 2012 (has links)
Para a metabolização de hormônios esteroides sexuais é essencial a participação de enzimas esteroidogênicas. A enzima citocromo P450c17 é responsável pela produção de andrógenos e a enzima citocromo P450 aromatase é responsável pela produção de estrógenos, sendo que, ambas as enzimas necessitam formar um complexo com uma enzima parceira, denominada NADPH citocromo P450 redutase, para realizar a metabolização destes hormônios essenciais para a diferenciação sexual. Objetivou-se imunolocalisar as três enzimas acima citadas no tecido vaginal de fêmeas de roedores Galea spixii. Para tanto, o experimento foi desenvolvido utilizando técnicas de citologia esfoliativa vaginal para definição das fases do ciclo estral, técnicas de microscopia de Luz, Eletrônica de Varredura e testes de imunohistoquímica para detecção das enzimas: citocromo P450c17, citocromo P450 aromatase, e NADPH citocromo P450 redutase. Constatou-se no presente estudo que o ciclo estral das fêmeas de preás silvestres do semiárido apresenta ciclo estral com duração de 15,85 ± 1,4 dias, com a formação e ruptura da membrana de oclusão vaginal durante cada ciclo estral. A vagina apresenta um clitóris hipertrofiado com o óstio uretral que se abre no topo do mesmo, e ausência de um vestíbulo vaginal. O epitélio da mucosa vaginal sofre modificações proliferativas, se espessando e se adelgando de acordo com a respectiva fase do ciclo estral. As enzimas citocromo P450 aromatase e NADPH redutase estão imunolocalizadas durante todo o ciclo estral no epitélio e tecido conjuntivo da vagina de Galea spixii. Por outro lado, a enzima P450c17 está imunolocalizada no epitélio vaginal durante todas as fases do ciclo estral, porém não está presente no estro. Com estes dados pode-se sugerir que ocorre uma metabolização local de hormônios estrógenos e andrógenos no tecido vaginal o que podem estar relacionado com a proliferação celular, variação na vascularização e inervação e ruptura da membrana de oclusão vaginal. / To the metabolism of sex steroid hormones is essential the participation of esteroidogenic enzymes. The enzyme cytochrome P450c17 is responsible for androgen production; and the enzyme aromatase cytochrome P450 is responsible for estrogen production, however, both enzymes require forming a complex with an enzyme partner called NADPH cytochrome P450 reductase to perform the metabolism of these hormones, which are essential for sexual differentiation. This study aimed to immunolocalization of the three enzymes above mentioned in the vaginal tissue from female rodents Galea spixii. Therefore, the experiment was carried out using vaginal cytology techniques for definition of the estrous cycle phases, techniques for light microscopy, scanning electron and immunohistochemical tests for the detection of enzymes: cytochrome P450c17, cytochrome P450 aromatase, and NADPH cytochrome P450 reductase. It was found that the estrus cycle of Galea spixii female lasts 15.85 ± 1.4 days, with the formation and rupture of vaginal closure membrane during each oestrous cycle. The vagina has a hypertrophied clitoris with the urethral orifice that opens on top of it, and it is observed the absence of a vaginal vestibule. The vaginal mucosal epithelium undergoes proliferative changes, with thickening and thinning according to the respective estrous cycle phase. The enzymes cytochrome P450 aromatase and NADPH reductase are immunolocated throughout the oestrous cycle in the epithelium and connective tissue of the vagina from Galea spixii. On the other hand, the enzyme cytochrome P450c17 is immune located in the vaginal epithelium during all stages of the estrous cycle, except at estrous. With these data may be suggested that there is a local estrogens and androgens metabolism in vaginal tissue which may be associated with cell proliferation, vascularization and innervation variation besides the formation and rupture of the vaginal closure membrane.

Page generated in 0.0509 seconds