• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 33
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 38
  • 16
  • 11
  • 9
  • 6
  • 5
  • 4
  • 4
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
21

ANÁLISE MOLECULAR DO GENE DO RECEPTOR DE ANDRÓGENOS EM HOMENS COM SUSPEITA DE INFERTILIDADE

Melo, Caroline Oliveira Araujo 11 January 2010 (has links)
Made available in DSpace on 2016-08-10T10:38:30Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Caroline Oliveira Araujo Melo.pdf: 9819543 bytes, checksum: 9c73c3b07e3a86d2b7a6f185fa67e197 (MD5) Previous issue date: 2010-01-11 / The androgen is a generic term usually applied to describe a group of sex steroid hormones. Androgens are produced primarily by a male's testes. However, some small amounts are also produced by the ovaries in females and by the adrenal gland, in both sexes. Androgens are responsible for the male sex differentiation during embryogenesis at the 6th or 7th week of gestation , triggering the development of the testes and penis in male fetuses and is directed by the testicular determining factor, the gene SRY (sex determining region on Y chromosome), located on the short arm of chromosome Y. The differentiation of male external genitalia in penis, scrotum and penile urethra occurs between the 9th and 13th weeks of pregnancy and requires adequate concentration of testosterone and converting this to another more potent androgen dihydrotestosterone (DHT), through the action of 5α reductase in target tissues. The actions of testosterone and DHT require the presence of functional androgen receptors, which, after the connection with these hormones, activate the transcription of specific genes in target tissues. The AR gene is a protein coding gene located at Xq11.2-q12. It spans over 90 kb and codes for a protein that functions as a steroid-hormone activated transcription factor. The AR, like other members of the nuclear receptor superfamily, has three major functional domains: the AR is characterized by a modular structure consisting of four functional domains: an N-terminal domain (NTD), a DNA-binding domain (DBD), a hinge region, and a ligand (androgen-) binding domain (LBD). Mutations in the AR gene cause the X-linked Androgen Insensitivity Syndrome (AIS) characterized by androgen unresponsiveness, which affects the proper male sexual development both at embryogenesis and puberty. As a genetic disorder, AIS presents a problem and a burden to the affected people and their families and a major medical challenge for the health providers. This impaired response to androgen results from the incapacity or reduced capacity of the androgen receptor (AR) to transactivate androgen-responsive genes in target cells, and leads to abnormal differentiation and development of male internal and external genitalia, and thus leading to male pseudohermaphroditism. / Andrógeno é um termo genérico geralmente utilizado para descrever um grupo de hormônios esteroides sexuais. Os andrógenos são produzidos no homem primariamente pelos testículos. No entanto, algumas pequenas quantidades são também produzidas pelos ovários nas mulheres e pelas glândulas adrenais, em ambos os sexos. Os andrógenos são responsáveis pela diferenciação sexual masculina durante a embriogênese na 6ª ou 7ª semana de gestação, desencadeando o desenvolvimento dos testículos e pênis em fetos masculinos e é dirigido pelo fator determinante testicular, o gene SRY (região determinante do sexo no cromossomo Y), localizado no braço curto do cromossomo Y. A diferenciação da genitália externa masculina em pênis, escroto e uretra peniana ocorre entre a 9ª e 13ª semana de gravidez e requer concentração adequada de testosterona e a conversão para um outro andrógeno mais potente, a dihidrotestosterona (DHT), através da ação da 5 α- redutase em tecidos alvos. As ações da testosterona e DHT requerem a presença dos receptores androgênicos funcionais. O gene AR é uma proteína codificada para o gene localizado no Xq11.2-q12. Ele abrange mais de 90 kb e codifica pra a proteína que funciona como um hormônio esteroide que ativa o fator de transcrição. O AR, como outros membros da superfamília de receptores nucleares, tem três domínios principais: o AR é caracterizado por uma estrutura modular consistindo de quatro domínios funcionais: o domínio N-terminal (NTD), um domínio de ligação ao DNA (DBD), a região de dobradiça, e um domínio de ligação ao ligante (LBD). Mutações no gene AR causam a Síndrome de Insensibilidade aos Andrógens ligada ao cromossomo X (AIS) caracterizada pela insensibilidade androgênica, que afeta o desenvolvimento sexual adequado tanto na embriogênese quanto na puberdade. Como uma desordem genética, o AIS apresenta um problema e um fardo para as pessoas afetadas e suas famílias e um grande desafio médico para os provedores de saúde. Essa resposta prejudicada aos andrógenos resulta na incapacidade ou redução da capacidade do receptor de andrógeno (AR) de transativar os genes responsivos aos andrógenos em células alvo, e leva à diferenciação e desenvolvimento anormais da genitália masculina interna e externa, e assim, levando ao pseudohermafroditismo masculino.
22

Caracterizações morfofuncionais testiculares e cardíacas em camundongos knockout para receptor do LDL

FIGUEIREDO, Ariane A.B. 29 June 2018 (has links)
Submitted by Samira Ramos (samira.ramos@unifenas.br) on 2019-02-26T18:07:29Z No. of bitstreams: 1 Tese_Ariane_Borges.pdf: 1192468 bytes, checksum: 14a5f0b78794c95edf17ef4ee983572f (MD5) / Made available in DSpace on 2019-02-26T18:07:29Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Tese_Ariane_Borges.pdf: 1192468 bytes, checksum: 14a5f0b78794c95edf17ef4ee983572f (MD5) Previous issue date: 2018-06-29 / Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de Minas Gerais - FAPEMIG / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES / Variations in lipids and lipoproteins are considered a risk factor for cardiovascular diseases, such as atherosclerosis. This study evaluated the effect of genetic and alimentary dyslipidemia on testicular morphofunctional characteristics and whether its relation with the cardiovascular diseases developed by hyperlipidic diets in genetically modified mice, absent LDL receptor (Ldlr-/-) and wild type mice. In addition to evaluating the replacement of testosterone in the protection of the cardiovascular system of Ldlr-/- mice fed or not with a hyperlipidic diet. In the first study, Ldlr-/- mice were selected, divided into four groups (n = 10): S: animals fed standard diet (Nuvital®) for rodents and without testosterone application; ST: animals fed standard diet (Nuvital®) for rodents and with testosterone application (0.01 ml per week); HL: animals fed a hyperlipid diet (20% total fat, 1.25% cholesterol and 0.5% cholic acid) and without testosterone application; HLT: animals fed a hyperlipid diet (20% total fat, 1.25% cholesterol and 0.5% colic) and with testosterone application (0.01 ml per week). In the analysis of the lipid profile, the mice that received hyperlipidic diets (HL and HLT) presented severe mixed dyslipidemia with increased serum levels of total cholesterol, LDL, VLDL and triglycerides, when compared to the mice of the S and ST groups. However, the HLT group showed an increase in serum HDL levels when compared to the mice in the HL group. The mice from the S and ST groups had increased serum HDL levels in relation to the other groups studied. In the second study, it was observed that the dyslipidemia generated by the LDL receptor deficiency (Ldlr-/-) has a positive relation with the increase in the production of vascular superoxide anions, increased expression of CD40 and FasL in the testis. Genetic deletion of the LDL receptor (Ldlr-/-) in mice associated with a hyperlipidic diet increased both systemic and testicular damage. In conclusion, the metabolic disorders of the lipids generated by the deletion of the LDL gene induced testicular dysfunction, by mechanisms involving oxidative stress, inflammation and apoptosis, impairing spermatogenesis and testicular steroidogenesis. It is also suggested that testosterone may indirectly cause hypertrophy of cardiomyocytes / As variações nos lipídeos e lipoproteínas são consideradas um fator de risco para doenças cardiovasculares, como a aterosclerose. Este estudo avaliou o efeito da dislipidemia genética e alimentar nas características morfofuncionais testiculares e se sua relação com as doenças cardiovasculares desenvolvidas por dietas hiperlipídicas em camundongos geneticamente modificados, ausente do receptor do LDL (Ldlr-/-) e em camundongos selvagens (wild type). Além de avaliar a reposição da testosterona na proteção do sistema cardiovascular de camundongos Ldlr-/- alimentados ou não com dieta hiperlipídica. No primeiro trabalho, foram selecionados camundongos Ldlr-/-, divididos em quatro grupos (n=10): S: animais alimentados com dieta padrão (Nuvital®) para roedores e sem aplicação de testosterona; ST: animais alimentados com dieta padrão (Nuvital®) para roedores e com aplicação de testosterona (0,01ml por semana); HL: animais alimentados com dieta hiperlipídica (20% de gordura total, 1,25% de colesterol e 0,5% de ácido cólico) e sem aplicação de testosterona; HLT: animais alimentados com dieta hiperlipídica (20% de gordura total, 1,25% de colesterol e 0,5% de ácido cólico) e com aplicação de testosterona (0,01ml por semana). Na análise do perfil lipídico, os camundongos que receberam dietas hiperlipídicas (HL e HLT) apresentaram dislipidemia mista severa com aumento dos níveis séricos do colesterol total, LDL, VLDL e triglicérides, quando comparados com os camundongos dos grupos S e ST. Contudo os camundongos dos grupos HLT apresentaram aumento nos níveis séricos de HDL quando comparados com os camundongos do grupo HL. Os camundongos do grupo S e ST apresentaram níveis séricos de HDL aumentados em relação aos demais grupos estudados. No segundo trabalho, observou-se que a dislipidemia gerada pela deficiência do receptor de LDL (Ldlr-/-) tem uma relação positiva com o aumento da produção de ânions de superóxido vascular, aumento da expressão de CD40 e FasL no testículo. A deleção genética do receptor de LDL (Ldlr-/-) em camundongos associados a uma dieta hiperlipídica aumentou o dano sistêmico e testicular. Em conclusão, os distúrbios metabólicos dos lipídeos gerados pela deleção do gene LDL induziram a disfunção testicular, por mecanismos envolvendo estresse oxidativo, inflamação e apoptose, prejudicando a espermatogênese e a esteroidogênese testicular. Sugere-se também que a testosterona possa causar indiretamente a hipertrofia de cardiomiócitos.
23

Regulação da expressão e localização do receptor de androgeno em celulas musculares lisas prostaticas in vitro / Expression regulation and localization of androgen receptor in prostatic smooth muscle cell in vitro

Victorio, Sheila Cristina da Silva 26 January 2007 (has links)
Orientador: Hernandes Faustino de Carvalho / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia / Made available in DSpace on 2018-08-10T10:22:10Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Victorio_SheilaCristinadaSilva_M.pdf: 1499738 bytes, checksum: 1208b4b617e591a974a869b7fa20a388 (MD5) Previous issue date: 2007 / Resumo: O crescimento e função prostática dependem da estimulação androgênica e interação epitélio-estroma. Além dos andrógenos, outros fatores interagem com a próstata e são igualmente importantes para sua fisiologia. Sabe-se que os estrógenos exercem um importante papel no desenvolvimento prostático e que, combinados com andrógenos, podem contribuir para o aparecimento de patologias. A insulina é outro hormônio que afeta a atividade destes hormônios sexuais nos tecidos, inclusive na próstata. Os níveis séricos de esteróides sexuais estão intimamente relacionados com a sensibilidade a insulina, embora esta relação ainda seja pouco esclarecida. No estroma prostático, as células musculares lisas são o tipo celular predominante, influenciando a atividade do epitélio por mecanismos parácrinos e modificando a matriz extracelular em situações de remodelação, como no crescimento, na regressão e na invasão tumoral. Sabe-se que estas células apresentam receptores de andrógeno (AR) e que respondem à privação androgênica, alterando sua morfologia. O presente estudo buscou verificar a influência da testosterona, estradiol e insulina sobre a expressão e localização do AR em células musculares lisas da próstata ventral de ratos Wistar cultivadas in vitro. Os resultados mostraram que o estradiol causou alterações nos níveis protéicos, os níveis de RNAm do AR foram pouco afetados e a localização do AR foi predominantemente nuclear independente da dose de estradiol. Os tratamentos feitos com insulina mostraram que a sua presença causou uma queda da expressão da proteína e uma localização predominante nuclear do AR na situação em que os dois hormônios, insulina e testosterona, foram administrados juntamente. Os resultados permitem sugerir que a expressão do AR pode ser modulada por outros fatores como estrógeno e insulina / Abstract: The prostate function and growth depends on the androgenic stimulation and epitheliumstroma interaction. Besides androgens, other factors interact with the prostate and are also important for its physiology. It is known that estrogens exert an important role in prostate development, and combined with androgens they can contribute for the appearance of pathologies. The insulin is another hormone that interacts with these sexual hormones in tissues, and also in the prostate. The serum levels of sexual steroids are closely related with the sensitivity to the insulin, even though this relation is not yet clear. In prostatic stroma, smooth muscle cells are the predominant cell type. They influence the activity of the epithelium through paracrine mechanisms and modify the extracellular matrix in remodeling situations, such as gland growth and regression, and during tumor invasion. It is known that these cells express androgen receptor (AR) and respond to androgen deprivation by modifying its phenotype. The present study was undertaken to verify the influence of testosterone, estradiol and insulin on the expression and localization of the AR in the smooth muscle cells from the Wistar rat ventral prostate cultured in vitro. The results showed that estradiol caused alterations in the AR protein levels, the mRNA level was less affected and AR localization was predominantly nuclear irrespective of the estradiol dose. Insulin treatments caused a decrease in the expression of the protein and a predominant nuclear localization of AR in the presence of testosterone. The results suggest that AR expression and regulation might be modulated by others factors such as estrogen and insulin / Mestrado / Biologia Celular / Mestre em Biologia Celular e Estrutural
24

Striae distensae : estudo clinico e da expressão de receptores de estrogeno, androgeno e glicocorticoide por Western blot / Striae distensae : clinical study and estrogen, androgen and glicocorticoid expression by Western blot

Cordeiro, Raquel Cristina Tancsik 13 August 2018 (has links)
Orientador: Aparecida Machado de Moraes / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Ciencias Medicas / Made available in DSpace on 2018-08-13T11:25:06Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Cordeiro_RaquelCristinaTancsik_D.pdf: 1883576 bytes, checksum: c00bc86b625d6d904784f53f3f6041e6 (MD5) Previous issue date: 2009 / Resumo: A estria atrófica cutânea ou striae distensae (SD) é uma afecção muito comum, sendo causa freqüente de procura por consultas dermatológicas. Ainda que não representem qualquer risco à saúde física, produzem impacto emocional e induzem busca por tratamentos trabalhosos, caros e dolorosos e, com freqüência, inadequados. Além disso, o surgimento de striae distensae pode refletir alteração do tecido conjuntivo e indicar condições patológicas locais e sistêmicas. Alguns autores descrevem as estrias cutâneas como uma condição de estiramento ou distensão da pele, com perda ou ruptura das fibras elásticas na região acometida. Entretanto, vários autores observam que as estrias não surgem com frequência sobre a pele acima de tumores abdominais, ascites, hemorragias extensas ou grandes hérnias. Atualmente admite-se que sua etiopatogenia é multifatorial, englobando aspectos mecânicos, bioquímicos e genéticos. No entanto, considerando-se a multiplicidade de fatores envolvidos, a literatura é divergente e inconclusiva. Portanto, através do estudo de fatores clínicos associados às SD e dos receptores hormonais (estrógeno, andrógeno e glicocorticóide), pretendeu-se entender melhor a participação dos hormônios na fisiopatogênese das estrias. Para o estudo clínico foram selecionados pacientes com queixa de estrias cutâneas e a comparação foi feita com grupo controle de número semelhante, atendido aleatoriamente por outras queixas no Ambulatório Geral de Dermatologia do HC, FCM/UNICAMP. O estudo da expressão dos receptores hormonais foi realizado por Western blot em oito amostras de pele de estrias recentes, com menos de um ano de evolução, comparando com a avaliação de pele sem lesão de região palpebral de oito pacientes que se submenteram a blefaroplastia. Observou-se que fatores como adolescência, gestação e obesidade estão significativamente relacionados ao surgimento das SD. Constatou-se ainda que a idade materna jovem e o ganho ponderal durante a gestação são importantes fatores associados ao desenvolvimento das lesões. Além disso, a localização das lesões correlaciona-se ao fator causador das estrias. Em relação ao estudo dos receptores hormonais, observou-se que na SD recentes há duas vezes mais expressão de receptores de estrógeno e 1,7 vezes mais expressão receptores de andrógeno e glicocorticóide. Alguns autores interpretam SD como cicatrizes. Após influência hormonal, haveria uma reação inflamatória inicial que determinaria a destruição de fibras elásticas e colágenas. O processo seria seguido de regeneração das fibras, um fenômeno de remodelação dinâmica,ou seja, um balanço entre síntese de colágeno e sua quebra, o qual reestrutura o tecido para acomodar as forças que agem sobre ele, resultando na formação das SD. O balanço entre a expressão de receptores de estrógeno, andrógeno e glicocorticóide poderia induzir as modificações específicas da matriz extracelular, o que levaria a esse fenômeno de remodelação. Em concordância com outros estudos, observamos que as estrias surgem em situação de grande modificação sistêmica, como adolescência e gestação. Através das observações morfológicas e moleculares, nota-se que as SD estão correlacionadas com intensas alterações do tecido conectivo. Os resultados mostram-se relevantes e representam mais um passo na compreensão do mecanismo fisiopatológico da estrias cutâneas e abrem espaço para novas linhas de pesquisa, relacionadas às SD e a outras alterações do tecido conectivo. / Abstract: Stretch marks or striae distensae (SD) are a very common condition which often results in persons searching dermatological treatment. While not presenting any risk to one's physical health, the emotional impact often induces those so affected to demand medical treatments, which are often laborious, expensive and painful, and frequently ineffective. Beyond this, the appearance of SD may indicate other alterations in conjunctive tissues, including both local and systemic pathologies. Some authors described cutaneous strias as a condition of stretching or distension of the skin which results in the loss or rupture of elastic fibers in the affected areas. However, many authors have also observed that SD do not occur frequently associated with abdominal tumors, ascites, extensive hemorrhages or large hernias. Current medical opinion is that its etiopathogenesis is multifactored, englobing mechanical, biochemical and genetic aspects. Nevertheless, in view of the multiplicity of the factors involved, the literature is divergent and inconclusive. This study was proposed to look for better understanding of the role played by hormones in the physiopathology of SD studying clinical factors associated with SD and hormone receptors (estrogen, androgen and glycocorticoid). Patients complaining of SD were selected for inclusion in this clinical study, and comparisons were made with a control group of a similar number of persons who had been treated for other medical conditions at the General Ambulatory Dermatology Care Facility at HC, FCM/UNICAMP. The expression of hormone receptors was undertaken of the Western Blot testing of recent skin striations, in comparison with lesion-free skin taken from the eyelids of patients who had undergone blepharoplasty. The study revealed that factors such as adolescence, pregnancy and obesity are significantly related to the appearance of SD. It was further established that age (the younger the gravid, the greater the possibility of SD) and significant weight gain during pregnancy are important factors associated with the development of SD lesions. In addition, there was a positive correlation with the location of the lesions. In relation to the study of hormone receptors, it was observed that recently-formed SD have two times more expression of estrogen receptors, and 1,7 times more expression of androgen and glycocorticoid receptors. Some authors classify SD as scars. Under hormonal influence, there is an initial inflammatory reaction which results in the destruction of elastic fibers and collagens. This is followed by the regeneration of the destroyed fibers, a phenomenon of dynamic remodeling, a balance between the synthesis and destruction of collagens, which restructures the tissue in order to accommodate the forces acting upon it, resulting in the formation of SD. The balance between the expression of estrogen, androgen and glycocorticoid may elicit the specific modifications of the extracellular matrix which leads to the phenomenon of remodalation. In agreement with other studies, we observed that the strias arise under conditions of significant system modification, such as adolescence and pregnancy. The observation of morphological and molecular changes showed that there is a correlation between SD and with intense alterations in connective tissue. The results of this study are relevant and represent an important step in the understanding of physiopathological mechanisms in stretch marks, opening new horizons for new directions in research of SD and other alterations in connective tissues as well. / Doutorado / Clinica Medica / Doutor em Clínica Médica
25

Expressão de receptores androgenicos no lobulo ventral da prostata do gerbilo da Mongolia / Androgen receptors expression in the Mongolian gerbil ventral prostate

Cordeiro, Renato Simões 30 July 2007 (has links)
Orientador: Sebastião Roberto Taboga / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia / Made available in DSpace on 2018-08-08T20:16:45Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Cordeiro_RenatoSimoes_D.pdf: 4151474 bytes, checksum: 0ee256bf17ee9f60a582294e99e12f0c (MD5) Previous issue date: 2007 / Resumo: O crescimento normal, a diferenciação e a manutenção da integridade morfofuncional da glândula prostática são dependentes das interações de concentrações constantes de andrógenos com seus receptores. A necessidade de se estudar esta glândula em resposta aos hormônios e o efeito do bloqueio destes, deve-se ao fato da próstata humana ser o sítio de um grande número de doenças relacionadas à idade, sendo que as de maior importância clínica são o câncer prostático e a hiperplasia prostática benigna, as quais podem ser tratadas por estratégias de remoção de andrógenos. Este estudo teve por objetivo a análise imuno-histoquímica do grau de expressão do receptor androgênico (RA) no lóbulo ventral prostático do gerbilo após terapias de bloqueios androgênicos. Setenta e cinco gerbilos machos foram distribuídos, aleatoriamente, em 3 grupos de 25 animais, cada grupo representando uma fase do desenvolvimento pós-natal: jovem, adulto e senil. Em cada fase foi realizada uma análise morfológica e estereológica dos compartimentos prostáticos, bem como a análise imuno-histoquímica da expressão do RA. Além disso, estabeleceu-se a dosagem hormonal das concentrações séricas de testosterona, como método para verificar a relação da quantidade desse andrógeno com a expressão dos RA. Os resultados demonstraram haver um padrão heterogêneo de distribuição dos RA no lóbulo ventral ao longo do desenvolvimento pós-natal, em que quanto mais jovem for o animal maior a interação de andrógenos estimulando a expressão de RA nos compartimentos prostáticos. As terapias de bloqueios androgênicos diminuíram a expressão de RA no lóbulo ventral e a reposição androgênica após esses bloqueios não apresentou o mesmo grau de intensidade de expressão de RA próximo às condições fisiológicas normais. A regulação e a distribuição do RA nos tecidos prostáticos do gerbilo são mecanismos complexos e que, provavelmente, são geneticamente regulados por andrógenos antes do nascimento ou por outros fatores ainda desconhecidos. O gerbilo parece ser um modelo valioso na tentativa de melhorar o conhecimento do comportamento morfofisiológico e patológico dessa importante glândula em humanos ao longo do envelhecimento e da formulação de novas idéias de terapias de combate ao câncer de próstata / Abstract: The normal growth, differentiation and maintenance of the morphofunctional integrity of the prostate gland are dependent on the interaction of constant levels of androgens with their receptors. The need to study the responses to hormones under several conditions and the effect of their blockage is due to the fact that the human prostate is the site of a great number of age-related diseases, and the ones with a major medical importance are prostate cancer and benign prostatic hyperplasia, which can both be treated with androgen suppression. The aim of this study was to analyze immunohistochemical degree of expression of androgen receptor (AR) of the ventral lobe of the gerbil prostate during different phases of the postnatal development employing differents treatments for androgen blocking. Seventy-five male gerbils were distributed, randomly, into 3 groups of 25 animals each, where each group corresponded to one phase of postnatal development: young, adult and aged phase. In each phase, it was possible to morphologically and stereologically analyze the compartments of prostatic ventral lobe, as well as to immunohistochemically analyze the degree of expression of androgen receptor. In addition, it was possible to establish the hormonal dosage of serum testosterone concentrations given the comparative approach of the expression of androgen receptors. There is a heterogeneous pattern of AR distribution in the prostatic ventral lobe throughout postnatal development, in which the younger animal is the higher, the interaction of circulating androgens that stimulate the AR expression in the compartments prostatics. The androgen blockage therapies decreased AR expression in the ventral lobe, but the androgen reposition after these blockages was not showed the same the degree of expression of androgen receptor near normal physiological conditions. The regulation and distribution of AR along the gerbil prostatic tissues are complex mechanisms that are likely to be genetically regulated by androgens prenatally or by other factors that are still unknown. The gerbil seems to be a valuable model in the attempt to improve the understanding of the morphophysiological and pathological behavior of this important gland in humans throughout aging and to stimulate new therapeutic ideas to fight prostate cancer / Doutorado / Biologia Celular / Doutor em Biologia Celular e Estrutural
26

Acidos graxos com diferentes caracteristicas afetam o crescimento prostatico e a expressão dos receptores de androgeno (AR) e dos ativadores da proliferação dos peroxissomos y (PPARy) / Dietary fatty acids regulate AR and PPARy levels and prostate growth

Escobar, Esdras Launi Oliveira 31 January 2007 (has links)
Orientador: Hernandes Faustino de Carvalho / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia / Made available in DSpace on 2018-08-09T08:33:52Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Escobar_EsdrasLauniOliveira_M.pdf: 992060 bytes, checksum: 84890f8de9a24a3d1c8b06e7da089112 (MD5) Previous issue date: 2007 / Resumo: A próstata é uma glândula acessória do trato reprodutor masculino. Muitos são os fatores envolvidos no carcinogênese prostática. Os nutricionais são usualmente associados com a etiopatogenia do câncer de próstata, sendo que os ácidos graxos estão entre os mais importantes. O objetivo deste trabalho foi avaliar o efeito dos ácidos graxos presentes na dieta sobre o crescimento da próstata ventral de ratos, sobre a organização do tecido e sobre a expressão do receptor de andrógeno (AR) e do receptor dos ativadores da proliferação dos peroxissomos ? (PPAR?). Ratos Wistar machos foram utilizados, divididos em 5 grupos que receberam dietas isocalóricas por 10 semanas após o desmame. O grupo I foi tratado com dieta cuja porção lipídica continha óleo de soja. O grupo II recebeu óleo de soja e óleo de linhaça (1:1). O grupo III foi alimentado com óleo de linhaça. O grupo IV teve na dieta óleo de soja e banha de porco (1:1). O grupo V foi tratado com banha de porco. Ao fim do tratamento, as próstatas foram removidas e processadas para imunohistoquímica ou congeladas para análises bioquímicas. Os níveis circulantes de testosterona e do estradiol foram medidos. Os ensaios demonstraram que a banha de porco e o óleo de linhaça causaram efeitos opostos em relação ao crescimento prostático. Enquanto o primeiro promoveu um aumento no peso prostático, o outro causou uma significativa diminuição no órgão. A análise histológica revelou nítida hiperplasia epitelial, que foi confirmada pela análise estereológica, em resposta ao tratamento com dieta contendo apenas banha de porco como componente lipídico. Esta estrutura epitelial está associada a um aumento na taxa de proliferação epitelial, como demonstrado pela quantificação de células em proliferação, com o uso do antígeno Ki67. Experimentos de imunohistoquímica e Western blotting demonstraram um aumento na expressão de AR e PPAR? nos grupos que receberam banha de porco na dieta, enquanto o óleo de linhaça (contido) promoveu uma diminuição nos níveis de ambas as proteínas nucleares. Estes resultados sugerem que o crescimento prostático é influenciado por ácidos graxos presentes na dieta, e que esta influência pode ocorrer através de um aumento da expressão de AR e de PPAR?. Estes dados sugerem que PPAR? pode representar o elo de ligação entre a dieta e a predisposição ao câncer do próstata, sendo que a expressão e a função do AR podem ser alvos de regulação pelo PPAR?. Como os níveis circulantes de testosterona mostraram-se alterados é também possível que as alterações prostáticas sejam secundárias aos efeitos sistêmicos da dieta / Abstract: The prostate is an accessory gland of the male reproductive tract. Many factors are involved in prostate carcinogenesis. Nutritional factors are usually associated with the etiopathogenesis of the prostate cancer and fatty acids are among the most important ones. The objective of this work was to evaluate the effect of dietary fatty acid on the rat ventral prostate growth, tissue organization, and expression of androgen receptor (AR) and peroxisome proliferation-activator receptor ? (PPAR?). Male Wistar rats were used and divided in 5 groups that received isocaloric diets for 10 weeks after weaning. Group I was treated with soybean oil. Group II received soybean oil and linseed oil (1:1). Group III was fed on linseed oil. Group IV had soybean oil and rendered pork fat (1:1). Group V was treated with rendered pork fat. At the end of treatment, the prostates were removed and processed for immunohistochemistry or frozen for biochemical analyses. Circulating levels of testosterone and estradiol were measured. Experiments demonstrated that lard and linseed oil caused opposite effects on prostatic growth. While the former promoted an increase in prostatic weight, the latter resulted in a significantly lighter organ. Epithelial hyperplasia was observed by histological inspection and confirmed by stereology as the major tissue response to the rendered pork fat diet. This aspect was associated with higher proliferative rates as demonstrated by counting proliferating cell expressing the KI-67 antigen. Immunohistochemistry and Western blotting demonstrated increased expression of AR and PPAR? in groups receiving lard as the source of fatty acids, while linseed oil promotes a decrease on the protein levels of both nuclear receptors. These results suggest that prostate growth is influenced by dietary fatty acids and that this influence might occur via enhanced expression of PPAR? and AR. One suggests that PPAR? might represent the link between diet and predisposition to prostate cancer and that AR expression and function could be targeted by PPAR? activation. Since the levels of circulating testosterone were altered it is also possible that prostatic changes are secondary to systemic effects of the diet / Mestrado / Histologia / Mestre em Biologia Celular e Estrutural
27

Imprinting estrogenico : efeito sobre a expressão do receptor de androgeno no hipotalamo de ratos Wistar / Effects of estrogenic imprinting on the androgen receptor expression in the hypothalamus of Wistar rats

Oliveira, Elusa Cristina de 04 September 2008 (has links)
Orientador: Hernandes Faustino de Carvalho / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia / Made available in DSpace on 2018-08-11T07:07:28Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Oliveira_ElusaCristinade_M.pdf: 10251411 bytes, checksum: b1a5d2634c9831ce84cdf0a70561fdc8 (MD5) Previous issue date: 2008 / Resumo: Em ratos machos, a completa função reprodutiva é criticamente dependente da adequada ação do estrógeno nos diferentes níveis do eixo hipotálamo-hipófise-gônadas. A administração de altas doses de estrógeno durante o período de diferenciação sexual resulta em diversas alterações no sistema reprodutor masculino. De forma geral, os estrógenos têm efeito anti-androgênico atuando no eixo hipotálamo-hipófise-testículos e, assim, reduzindo a produção de testosterona pelos testículos. A administração de estrógeno nos períodos. críticos do desenvolvimento promove um mecanismo conhecido como imprinting estrogênico. Este fenômeno é extremamente importante, pois pode ser acionado pela exposição do recém-nascido a várias substâncias com caráter estrogênico, e não somente ao estrógeno. Um dos efeitos do imprinting estrogênico causado por altas doses de estrógeno é a regulação negativa da expressão de receptores de andrógenos (ARs). na próstata e reduzida resposta a aplicações de andrógenos, o que parece alterar padrões de comportamento em machos. Diante disso, este trabalho investigou os aspectos relacionados aos mecanismos gerais envolvidos no imprinting estrogênico, com o propósito de analisar a participação do estrógeno e a sua influência sobre os ARs no hipotálamo de ratos Wistar. Para tanto, ratos machos foram tratados no período neonatal inicial com três doses de 15 mg/kg de 17p-estradiol (E2) e comparados com ratos controle (tratados apenas com óleo de milho) e com fêmeas que não receberam nenhum tratamento farmacológico, e os efeitos foram observados na idade adulta. Foram verificados os padrões de distribuição do AR por imunoistoquímica, o conteúdo total de AR por Western blotting e do correspondente RNAm por RT-PCR no hipotálamo dos animais submetidos à estrogenização neonatal. A estrogenização promoveu diminuição no conteúdo total de AR e na expressão do RNAm correspondente, e modificações no padrão de distribuição do AR nos núcleos ventromedial, pré-óptico medial anterior, paraventricular e área pré-óptica, aproximando-se do padrão apresentado por fêmeas. Portanto, esses dados indicam que o estrógeno é capaz de promover imprinting neonatal no hipotálamo e alterar a expressão do AR, o que possivelmente pode afetar o comportamento sexual desses animais / Abstract: In male rats, complete reproductive function is critically dependent on adequate estrogen action at different levels of the hypothalamic-pituitary-gonadal axis. The administration of high doses during the period of sexual differentiation results in irreversible alterati ns in the male reproductive system. In brief, the estrogens have anti-androgenic effects t. ey act in the hypothalamus-pituitary-testes axis, reducing the testosterone production by the testes. The administration of estrogen in critical periods of development promotes a mechanism known as estrogen imprinting. This phenomenon is extremely important, because it can be started by the exposure of the neonate to several estrogen-like substances with estrogen characteristics, and not only to estrogen. One of the estrogenic imprinting effects caused by high doses of estrogen is the negative regulation of the expression of androgen receptors (ARs) in the prostate and reduced responses to androgen exposure that seems to alter the male behavior. This study investigated the participation of estrogen and it influence on the ARs in the hypothalamus of Wistar rats afier estrogen imprinting. For this, male rats were treated in the early neonatal period with 17pestradiol (E2) three doses of 15mg/kg and compared with control rats (only treated with com oil) and with not treated females, and the effects were analyzed in the adulthood. The AR distribution pattem was analyzed by immunohistochemistry, the total content of the AR by Westem blotting and it's mRNA by RT-PCR in the hypothalamus oftreated animaIs. The neonatal estrogenization promoted decrease of expression oftne AR and its mRNA. Also revealed that the AR distribution, pattem at the ventromedial, anterior medial preoptic and paraventricular nuclei and preoptic area were altered and with a pattem close to not treated females. Therefore, our data indicate that estrogen is able to induce estrogen imprint in the hypothalamus and to alter the AR expression and possibly affecting the sexual behavior / Mestrado / Biologia Celular / Mestre em Biologia Celular e Estrutural
28

Efeito da suplementação de metiltestosterona nas propriedades anisotrópicas das fibras musculares e colágenas periuretrais de ratas / Effect of supplementation of methyltestosterone on anisotropic properties of periurethral muscle and collagen fibers of rats

Feitosa, Isabel Cristina Albuquerque, 1974- 02 July 2012 (has links)
Orientadores: Cássio Luís Zanettini Riccetto, Benedicto de Campos Vidal / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculade de Ciências Médicas / Made available in DSpace on 2018-08-21T00:28:08Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Feitosa_IsabelCristinaAlbuquerque_M.pdf: 2111462 bytes, checksum: 4056f4a3329834819c83f886cc2bfe79 (MD5) Previous issue date: 2012 / Resumo: Introdução: A incontinência urinária é um problema de saúde muito prevalente, afetando entre 10% a 50% das mulheres em algum momento de sua vida, causando morbidade social e redução na qualidade de vida. Nas mulheres entre 40-59 anos a incontinência urinária de esforço é mais frequente e naquelas acima de 60 anos a urge-incontinência é mais prevalente. A mudança de padrão de incontinência com o aumento da idade pode sugerir que o envelhecimento em geral e as alterações fisiológicas decorrentes deste processo possam contribuir com a sua patogênese. Há vários anos foi demonstrado que os tecidos originados do seio urogenital são sensíveis aos hormônios sexuais, principalmente o estrógeno. Recentemente, tem surgido importante interesse no uso da suplementação de andrógenos nas mulheres. Embora existam significativos interesses nas aplicações clínicas dos andrógenos em mulheres, não se sabe exatamente como se dá a atuação destes hormônios no assoalho pélvico e trato urinário inferior. Objetivo: Analisar o efeito da suplementação de metiltestosterona sobre as propriedades anisotrópicas das fibras musculares e colágenas periuretrais de ratas. Métodos: Foi realizado um estudo experimental com 30 ratas que foram divididas em dois grupos: 15 ratas submetidas a suplementação de metiltestosterona por 60 dias e 15 ratas controles. Posteriormente foi removida a bexiga, uretra e região perineal em bloco. A região periuretral foi analisada através de microscopia de polarização, com quantificação da birrefringência das fibras musculares e colágenas. Resultados: A densidade média de brilho da musculatura, no grupo controle foi de 65,3070. No grupo com suplementação de testosterona foi 84,7624, portanto com diferença estatisticamente significativa (p =0,006). Quanto às medidas da birrefringência do colágeno periuretral nos grupos controle e com suplementação de testosterona, foram obtidas com mediana de 95,9436 no controle e a mediana foi de 100,8646 no grupo com testosterona, com diferença estatisticamente significativa entre os dois grupos avaliados, com p = 0,005. Conclusão: O uso de testosterona promoveu um aumento nos valores de birrefringência das fibras colágenas e musculares periuretrais de ratas submetidas a suplementação de metiltestosterona quando comparadas com o grupo controle / Abstract: Introduction: Urinary incontinence is a prevalent health problem, affecting between 10% and 50% of women at some point in their lives, causing social morbidity and reduced quality of life. Among women between 40-59 years of age, stress urinary incontinence is more frequent and in those above 60 years of age urge incontinence is more prevalent. The changing pattern of incontinence with increasing age may suggest that the aging process and the physiological changes resulting from this process may play a role in its pathogenesis. It has been shown for the last years that the tissues derived from urogenital sinus are sensitive to estrogen. Recently, there has been significant interest in the use of androgen supplementation in women. Although there is significant interest in clinical applications of androgens in women, it is not known exactly how occurs the action of these hormones in the pelvic floor and lower urinary tract. Objective: To analyze the effect of methyltestosterone supplementation on the anisotropic properties of the periurethral collagen and muscle fibers of rats. Methods: We conducted an experimental study with 30 female rats that were divided into 2 groups: 15 rats subjected to supplementation of methyltestosterone for 60 days and 15 control rats. Bladder, urethra, and perineum were removed en block after sacrifice. The periurethral region was analyzed by polarized light microscopy with quantification of the birefringence of muscle and collagen fibers. Results: The mean density of brightness of the muscles in the control group was 65.3070. In the group with testosterone supplementation was 84.7624, so the difference was statistically significant (p = 0.006). The measurements of birefringence of periurethral collagen fibers in control and testosterone groups were obtained with a median of 95.9436 in control and 100.8646 in the testosterone group, with statistically significant difference between them, with p = 0.005. Conclusion: The use of testosterone promoted an increase in the values of birefringence of periurethral collagen fibers and muscle tissue of rats submitted to methyltestosterone supplementation when compared with the control group / Mestrado / Fisiopatologia Cirúrgica / Mestre em Ciências
29

Regulação hormonal da prostata de femeas do gerbilo : avaliação estrutural, citoquimica e imunocitoquimica / Hormonal regulation of the gerbil female propstate: morphology, cytochemistry and immunocytochemistry

Santos, Fernanda Cristina Alcântara dos 11 October 2006 (has links)
Orientador: Sebastião Roberto Taboga / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia / Made available in DSpace on 2018-08-07T21:06:44Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Santos_FernandaCristinaAlcantarados_D.pdf: 8013059 bytes, checksum: 981f820c48d983ff59f0fae9c64ba43d (MD5) Previous issue date: 2006 / Resumo: A próstata feminina é uma glândula funcionalmente ativa encontrada em diversas espécies de mamíferos, incluindo humanos e roedores. Em fêmeas adultas de gerbilos, a próstata apresenta localização parauretral, exibindo íntimo contato com a parede da uretra mediana e distal. Esta glândula é homóloga a próstata ventral de roedores machos, sendo formada por um conjunto de glândulas e ductos inseridos em um estroma fibromuscular. Em machos, a fisiologia prostática é regulada por hormônios esteróides, principalmente andrógenos e estrógenos. Em fêmeas, os fatores que influenciam a atividade prostática são pouco conhecidos, embora existam indícios de que alterações hormonais decorrentes da senescência estejam associadas à instalação de lesões prostáticas. Assim, o objetivo deste trabalho foi avaliar os fatores que promovem a regulação hormonal da próstata feminina do gerbilo (Meriones unguiculatus) em condições de hiperandrogenismo e de supressão da atividade estrogênica. Os resultados obtidos com as análises estruturais, ultra-estruturais, sorológicas e imunocitoquímicas permitiram concluir que a próstata feminina do gerbilo é sensível à ação de andrógenos e de agentes anti-estrogênicos. O estímulo androgênico provocou crescimento anormal da próstata, aumento da atividade secretória, além de causar displasia prostática e síndrome de ovário policístico. O tratamento com letrozol resultou em aumento dos níveis séricos de testosterona, hiperplasia glandular, incremento da atividade secretória e crescimento displásico, simulando os efeitos causados por andrógenos exógenos. Os efeitos causados pelo tamoxifeno indicam que este agente endócrino atuou como agonista estrogênico na próstata, causando hipertrofia glandular, diminuição da atividade secretória e desenvolvimento de lesões prostáticas, tais como prostatites e adenocarcinoma. Deste modo, pode-se concluir que a utilização de drogas hormonalmente ativas resulta em uma série de efeitos complexos que comprometem a fisiologia de órgãos hormônio-dependentes, como a próstata feminina e os ovários. O desequilíbrio hormonal provocado pela administração destas drogas causa profundas alterações na morfologia prostática, de maneira muito similar ao que ocorre durante o desenvolvimento de lesões espontâneas em mulheres no período pós-menopausa. Assim, essas terapias devem ser utilizadas com cautela, visto que longos períodos de tratamento podem resultar em lesões malignas da próstata feminina / Abstract: The female prostate is a functionally active gland found in several species of mammals, including humans and rodents. In adult female gerbils, the prostate presents a paraurethral location, showing close contact with the wall of urethra in its median and distal portions. This gland is homologue to the ventral prostate of male rodents and it is formed by a cluster of glands and ducts inserted into a fibermuscular stroma. In males, the prostatic physiology is regulated by steroid hormones, mainly androgen and estrogen. In females, the factors that influence the prostatic activity are unclear, although there are evidences that the hormonal alterations caused by aging are associated with the installation of prostatic lesions. Thus, the objective of this work is to evaluate the factors that promote the hormonal regulation of the gerbil (Meriones unguiculatus) female prostate in hyperandrogenic conditions and estrogenic activity suppression. The results obtained with the structural, ultrastructural, serologic and immunocytochemical analyses showed that the gerbil female prostate is responsive to androgenic and the anti-estrogenic action. The androgenic stimulus has caused an abnormal prostatic growth, increase in secretory activity, and has also caused prostatic dysplasia and polycystic ovary syndrome. The letrozole treatment has stimulated an increase in testosterone serum levels, glandular hyperplasia, increment of the secretory activity and dysplasic growth, simulating the effects provoked by exogenous androgens. The effects caused by tamoxifen indicate that this endocrine agent has acted as an estrogenic agonist on the prostate, causing glandular hypertrophy, decrease in secretory activity and prostatic lesions. Hence, it is possible to conclude that the use of hormonally active drugs results in a series of complex effects that endanger the physiology of hormone-dependent organs, like female prostate and ovaries. The hormonal unbalance caused by the administration of such drugs results in alterations in prostatic morphology similar to what occurs during the development of spontaneous lesions in post-menopausal women. Thus, the utilization of such therapies must occur in a careful manner because a long-term treatment can cause malignant lesions in female prostate / Doutorado / Biologia Celular / Doutor em Biologia Celular e Estrutural
30

Estudio del control ambiental, hormonal y molecular de la pubertad anticipada de la lubina aplicando ventanas de corta duración de luz continua

Rodríguez Pablos, Rafael Marcial 13 October 2020 (has links)
[ES] La lubina (Dicentrachus labrax L.) es una de las principales especies marinas de la acuicultura europea. En España, después de la dorada (Sparus aurata L.), es el segundo pez marino más cultivado. Sin embargo, a pesar de que su engorde se viene realizando desde hace décadas, en la actualidad existen todavía problemas reproductivos asociados a su producción. Durante el primer año de vida de esta especie, un alto porcentaje de los machos de lubina maduran prematuramente, lo que trae consigo una disminución de su crecimiento somático durante su segundo año de vida antes de su comercialización. Esta circunstancia implica que los machos precoces tienen que ser mantenidos por mucho más tiempo en las instalaciones acuícolas hasta que alcanzan su talla comercial, lo que supone una mayor inversión en alimentación y, en consecuencia, una disminución de la rentabilidad de las empresas acuícolas. Una forma de mitigar la pubertad prematura de la lubina es mediante la aplicación de regímenes de luz continua (LL). Hay constancia que la aplicación de LL durante 12 meses es efectiva para reducir la precocidad en machos juveniles de lubina durante su primer año de vida. Asimismo existen también estudios que han permitido acotar el tiempo, entre cuatro y seis meses de duración, durante el cual la aplicación de luz continua ha sido efectiva para reducir el porcentaje de precocidad en machos prepúberes, y que han sugerido la existencia de un periodo fotosensible que en el caso de la lubina está comprendido entre Agosto y Octubre. No obstante, este tipo de estrategia no siempre resulta de fácil implementación en los lugares de cría y, además, puede provocar una condición de estrés permanente en los peces en aquellos casos en los que la aplicación de dichos tratamientos es prolongada lo que puede hacerles más vulnerables a enfermedades. Por lo tanto, se hace necesario encontrar periodos fotosensibles en los cuales se puedan aplicar terapias de luz continua de duración más corta e igual de efectivas para reducir la maduración sexual de los peces bajo condiciones de cultivo y que tengan un menor impacto en el bienestar de los animales. Por otro lado, desde un punto de vista endocrino y fisiológico, se necesita también profundizar en el conocimiento sobre cuál es el efecto de la luz continua sobre el eje endocrino que regula el proceso de maduración sexual en esta especie. Esto permitiría tener información básica sobre el control del proceso y de esta forma poder considerar nuevas estrategias enfocadas al manejo reproductivo de peces. Por todo ello, en la presente tesis se evaluaron distintos intervalos de tiempo, desde agosto a noviembre, a lo largo del primer año de vida de la lubina en los que los animales se sometieron a LL con la finalidad de identificar un periodo fotosensible de corta duración (i.e. 1 mes) que fuera efectivo para reducir la precocidad de los machos de esta especie. Los resultados obtenidos han permitido localizar dicho periodo en el mes de septiembre, un periodo crítico para el inicio de la espermatogénesis en esta especie (capítulo 4, artículo 1). De acuerdo con estos resultados, se diseñó una estrategia experimental en la que teniendo en cuenta este periodo fotolábil, se evaluó el efecto que la luz continua tiene sobre las principales hormonas reproductivas y la expresión génica de ciertos factores que a nivel del eje endocrino cerebro-hipófisis-gónada son claves en el proceso espermatogénico de la lubina (capítulo 5, artículo 2). Nuestros resultados demuestran que la luz continua puede alterar el contenido de la GnRH-1 y GnRH-2 a nivel cerebral, así como el patrón y los niveles de expresión del gen fshβ en la hipófisis. Asimismo, se observó un descenso de los niveles plasmáticos de 11-ketotestosterona, estradiol, testosterona y de la hormona estimuladora del folículo (Fsh), además de la expresión génica de los receptores de estrógenos (er), de la hormona antimülleriana (amh) y de la proteína reguladora aguda de la esteroidogénesis (stAR) en las gónadas. De acuerdo con los resultados obtenidos, hemos propuesto un mecanismo de control del proceso espermatogénico en la lubina. En este sentido, sugerimos que el estradiol podría potencialmente ser responsable de la renovación de las espermatogonias, mientras que por otro lado la Amh inhibiría su proliferación. Asimismo, nuestros resultados sugieren que la 11-ketotestosterona puede ejercer un efecto inhibitorio sobre la expresión de la amh en etapas tempranas de la espermatogénesis de esta especie. Esta hipótesis podría explicar el hecho que los animales sometidos a LL no desarrollen sus gónadas y por tanto no alcancen la maduración temprana. Los animales bajo LL mantienen niveles de expresión de fsh y niveles plasmáticos bajos de esta hormona, lo que implica una reducción de la síntesis de esteroides a nivel gonadal y por tanto niveles bajos de 11-ketotestosterona y estradiol circulantes. Esta situación desemboca con una baja proliferación de las espermatogonias, un hecho que queda constatado con lo observado en nuestros estudios. Esto es, un número reducido de mitosis a nivel testicular que va asociado con una expresión alta de amh que ejerce un efecto inhibitorio sobre el progreso de la espermatogénesis, al menos, en la lubina. Por otro lado, si bien los regímenes de luz continua son eficaces para mitigar la pubertad prematura en esta especie, el impacto que éstos tienen durante el segundo año de vida de los animales no está documentado. Por este motivo, en este trabajo se analizó también el efecto que tiene la aplicación de la luz continua a lo largo del primer y segundo año de vida de los animales (capítulo 6, artículo 3). Los resultados de este último experimento demostraron que si bien la luz continua aplicada durante el primer año de vida puede reducir significativamente la maduración precoz de la lubina, durante el segundo año de vida los animales retrasan su maduración gonadal pero son capaces de alcanzar su capacidad reproductiva. Los efectos a nivel del crecimiento también se han analizado en esta tesis, pero las variaciones observadas con otros estudios realizados previamente, requieren nuevos enfoques experimentales para dilucidar las causas de estas discrepancias. Aunque todavía quedan muchas preguntas por contestar, los resultados de esta tesis son un paso más para poder conseguir nuevas herramientas que nos permitan controlar de manera efectiva la producción de lubina en las instalaciones de engorde. / [EN] The sea bass (Dicentrachus labrax L.) is one of the main marine species of European aquaculture. However, although its culture has been taking place for decades, there are still reproductive problems associated with its production. During the first year of life of this species, a high percentage of males sea bass mature prematurely, which leads to a decrease in their somatic growth during their second year of life before commercialization. This circumstance implies that precocious males have to be maintained for much longer in aquaculture facilities until they reach their commercial size, which means a greater investment in food and, consequently, a decrease in the profitability of aquaculture companies. One way to mitigate premature puberty of sea bass is by applying continuous light (LL) regimens. There is evidence that the application of LL for twelve, six and four months of duration is an effective approach to reduce the precocity of juvenile sea bass males during their first year of life. For this reason, it has been suggested the existence of a photolabile period in sea bass located between August and October. However, this type of strategy is not always easy to implement in the breeding facilities and, in addition, these treatments can cause a permanent stress condition in the fish, thus being more vulnerable to diseases. Therefore, it is necessary to find shorter photosensitive periods and continuous light therapies to reduce the sexual maturation of sea bass under culture conditions. On the other hand, from an endocrine and physiological point of view, it is also necessary to deepen the knowledge about the effect of continuous light on the endocrine axis that regulates the process of sexual maturation in this species. This would allow to have basic information on the control of the process and it would permit to find new strategies focused on the reproductive management of fish. Therefore, in this thesis different time intervals were evaluated, from August to November, during the first year of life of the sea bass in which the animals were submitted to LL in order to identify a photosensitive period of short duration (i.e. 1 month) that was effective to reduce the precocity of the males of this species. The results obtained have allowed us to locate this period in September, a critical period for the beginning of spermatogenesis in this species (Chapter 4, Article 1). Based on these results, other experimental strategy was designed in order to evaluate the effect of continuous light over the main reproductive hormones and the gene expression of certain factors acting in the brain endocrine axis (Chapter 5, Article 2). Our results demonstrate that continuous light can alter the content of different hormones and gene expression implied in the spermatogenesis of sea bass. In this sense, our evidences suggest that estradiol could be responsible for spermatogonial renewal, while Amh would inhibit its proliferation. Also, 11-ketotestosterone may exert an inhibitory effect on the expression of amh in the early stages of spermatogenesis of this species. Animals under LL maintain fsh¿ expression levels and low plasma levels of this hormone, which implies a reduction of steroid synthesis at the gonadal level and therefore low levels of circulating 11-ketotestosterone and estradiol. In addition, a high expression of amh can exerts an inhibitory effect on the progress of spermatogenesis, at least, in sea bass. This work also analyzed the effect of the application of continuous light throughout the first and second year of life of animals (Chapter 6, Article 3). The results showed that while continuous light regime can significantly reduce the early maturation of sea bass during the first year of life, during the second year only delay the fish gonadal maturation. The results of this thesis are helpful to get new tools to control the production of sea bass in farming facilities. / [CA] El llobarro (Dicentrachus labrax L.) és una de les principals espècies marines de l'aqüicultura europea. A Espanya, després de la daurada (Sparus aurata L.), és el segon peix marí més cultivat. No obstant això, tot i que el seu engreixament es realitza des de fa dècades, en l'actualitat existeixen problemes reproductius associats a la seua producció. Durant el primer any de vida d'aquesta espècie, un alt percentatge dels mascles de llobarro maduren prematurament, la qual cosa comporta una disminució del seu creixement somàtic durant el seu segon any de vida abans de la seua comercialització. Aquesta circumstància implica que els mascles precoços han de ser mantinguts per molt més temps a les instal·lacions aqüícoles fins que arriben a la seua talla comercial, fet que suposa una major inversió en alimentació i, en conseqüència, una disminució de la rendibilitat de les empreses aqüícoles. Una forma de mitigar la pubertat prematura del llobarro és mitjançant l'aplicació de règims de llum contínua (LL). Hi ha constància que l'aplicació de LL durant 12 mesos és efectiva per reduir la precocitat en mascles juvenils de llobarro durant el seu primer any de vida. Així mateix existeixen també estudis que han permès delimitar el temps, entre quatre i sis mesos de duració, durant el qual l'aplicació de llum contínua ha sigut efectiva per a reduir el percentatge de precocitat en mascles prepúbers, i que han sugerit l'existència d'un període fotosensible que en el cas del llobarro està comprès entre agost i octubre. No obstant això, aquest tipus d'estratègia no sempre resulta de fàcil implementació en els llocs de cria i, a més, pot provocar una condició d'estrès permanent en els peixos en aquells casos en que l'aplicació dels dits tractaments és prolongada el que pot fer-los més vulnerables a malalties. Per tant, es fa necessari trobar períodes fotosensibles en els quals es puguin aplicar teràpies de llum contínua de duració més curta i igual d'efectives per a reduir la maduració sexual dels peixos baix condicions de cultiu i que tinguen un menor impacte en el benestar dels animals. D'altra banda, des d'un punt de vista endocrí i fisiològic, es necessita també aprofundir en el coneixement sobre quin és l'efecte de la llum contínua sobre l'eix endocrí que regula el procés de maduració sexual en aquesta espècie. Això permetria tindre informació bàsica sobre el control del procés i d'aquesta manera poder considerar noves estratègies enfocades al maneig reproductiu de peixos. Per tot això, en la present tesi es van avaluar diferents intervals de temps, des d'agost a novembre, al llarg del primer any de vida del llobarro en els quals els animals es van sotmetre a LL amb la finalitat d'identificar un període fotosensible de curta duració (i.e. 1 mes) que fóra efectiu per reduir la precocitat dels mascles d'aquesta espècie. Els resultats obtinguts han permès localitzar el dit període en el mes de setembre, un període crític per a l'inici de l'espermatogènesi en aquesta espècie (capítol 4, article 1). també demostren que la llum contínua pot alterar el contingut de diferents hormones com per exemple GnRH-1 i GnRH-2, 11-ketotestosterona, i l'expressió dels henes com fshß receptors d'estrògens (er) entre d'altres, totes aquestes substancies claus en l'espermatogènesi de peixos (capítol 5, article 2). D'altra banda, en aquest treball es va analitzar l'efecte que té l'aplicació de la llum contínua al llarg del primer i segon any de vida dels peixos (capítol 6, article 3). Els resultats van demostrar que si bé la llum contínua aplicada durant el primer any de vida pot reduir significativament la maduració precoç del llobarro, durant el segon any de vida els animals retarden la seua maduració gonadal però són capaços d'arribar a la seua capacitat reproductiva. / Rodríguez Pablos, RM. (2020). Estudio del control ambiental, hormonal y molecular de la pubertad anticipada de la lubina aplicando ventanas de corta duración de luz continua [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/151457 / TESIS

Page generated in 0.0712 seconds