• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 57
  • 29
  • 4
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 95
  • 58
  • 53
  • 30
  • 19
  • 18
  • 17
  • 15
  • 14
  • 14
  • 12
  • 11
  • 11
  • 11
  • 11
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
51

Envolvimento das galectinas na angiogênese tumoral em modelo de melanoma murino e associação com o microambiente tumoral via receptores toll-like / Involvement of galectins in tumor angiogenesis in a murine melanoma model and association with tumor microenvironment through toll-like receptors

Camila Morais Melo 09 October 2015 (has links)
O melanoma é a forma mais letal entre os cânceres de pele. Essa neoplasia freqüentemente apresenta-se resistente a abordagens terapêuticas. A angiogênese associada ao tumor representa um crítico passo da tumorigênese, resultado da ação de diferentes citocinas e fatores de crescimento como VEGF produzidos no microambiente tumoral. As galectinas extracelulares participam de múltiplos processos biológicos incluindo angiogênese tumoral e metástases, sua interação com as células presentes no microambiente tumoral pode ocorrer via receptores toll-like sugerindo seu envolvimento nos processos pro-inflamatórios e na secreção de citocinas. Recentemente mostramos que a ausência de gal-3 no estroma e parênquima tumoral diminui a angiogênese por interferir na resposta de macrófagos via VEGF e/ou TGFbeta1. Entretanto, o envolvimento de galectinas extracelulares na angiogênese e na modulação do sistema imune no microambiente tumoral ainda não está esclarecido. Assim, este estudo visa buscar respostas ao envolvimento das galectinas no crescimento tumoral e angiogênese contribuindo ao combate do melanoma maligno. Nossos resultados mostram a participação das galectinas 1 e 3 no crescimento tumoral e seu envolvimento com macrófagos via receptores toll-like, além de coordenarem a modulação do perfil de polarização de macrófagos derivados da medula óssea de camundongos wild-type. Dessa forma, podemos inferir que essas galectinas agem como coordenadoras de mudança de perfil dos macrófagos, uma vez que inibidas extracelularmente promovem uma diminuição do crescimento tumoral em camundongos wild-type, inoculados com células de melanoma murino e uma manutenção do perfil de macrófagos M1 in vitro. Assim, concluimos que as galectinas 1 e 3 extracelulares são importantes para o crescimento tumoral de melanomas murinos pois promovem o crescimento tumoral e são coordenadoras da mudança do perfil de macrófagos / Melanoma is the most aggressive form of skin cancer. This tumor often presents itself resistant to therapeutic approaches. The tumor-associated angiogenesis is a critical step in tumorigenesis and the result of the action of several cytokines and growth factors such as VEGF produced in the tumor microenvironment. The extracellular galectins participate in multiple biological processes including tumor angiogenesis and metastasis, their interaction with cells present in the tumor microenvironment may occur via toll-like receptors suggesting their involvement in pro-inflammatory processes and the secretion of cytokines. We have recently shown that the absence of Gal-3 the stroma and tumor parenchyma decreases angiogenesis by interfering with the macrophage response by VEGF and / or TGFbeta1. However, the involvement of extracellular galectins on angiogenesis modulation of the immune system in the tumor microenvironment is not yet clear. This study aims is to find answers to the involvement of galectins on tumor growth and angiogenesis contributing to the study of the malignant melanoma. Our results demonstrate the involvement of galectin 1 and 3 on tumor growth and its involvement in macrophage by toll-like receptors pathway, and coordinating the modulation of the polarization profile in wild-type mice bone marrow derived macrophages. Therefore, we show these galectins act as coordinators of macrophages profile change, since inhibited extracellularly promote a reduction in tumor growth in wild-type mice inoculated with murine melanoma cells and macrophages M1 maintenance of profile in vitro. Thus, we conclude that galectins 1 and 3 extracellular are important for tumor growth of murine melanomas because they promote tumor growth and are coordinators of change macrophages profile
52

Aplicação diagnóstica e terapêutica de um novo anticorpo anti-FGF2 em processos de angiogênese em melanoma experimental / Diagnostic and therapeutic application of a new anti-FGF2 antibody in angiogenesis process in experimental melanoma

Rodrigo Barbosa de Aguiar 18 July 2014 (has links)
Evidências sugerem que o fator de crescimento de fibroblasto 2 (FGF2), produzido por melanomas, possui importante papel no crescimento tumoral, angiogênese e metástase. Assim, o uso de anticorpo monoclonal (mAb) que reconhece e bloqueia a atividade de FGF2 é uma abordagem a ser considerada em oncologia. O propósito desse estudo foi avaliar a aplicação diagnóstica e terapêutica de um novo anticorpo anti-FGF2, 3F12E7 IgG1, em melanoma experimental B16-F10. Para isso, camundongos C57Bl/6 foram implantados subcutaneamente (ou intravenosamente, para ensaios de metástase) com células de melanoma murino B16-F10 (5x105 células/animal). Quando tumores alcançaram 3-4 mm de diâmetro (ou 24 h pós-inóculo de células B16-F10, no caso de ensaios de metástase), camundongos foram tratados com anti-FGF2 3F12E7 IgG. Animais controle receberam igual volume do veículo ou quantidade de anticorpo controle de isotipo. Grupos: animais tratados com (1) anti-FGF2 3F12E7 IgG1; (2) ligante de CEA IgG1 (controle de isotipo); e (3) veículo. O tratamento dos camundongos portadores de tumor com anti-FGF2 IgG resultou, comparado com os controles salina e de isotipo, em uma redução no número de focos metastáticos nos pulmões (ANOVA, p < 0,05), em ensaios de metástase experimental, bem como em uma menor taxa de crescimento de tumores subcutâneos (n=7/grupo). Esse resultado é acompanhado por uma redução na densidade vascular do tumor, conforme determinado por imunomarcação para CD34 ou CD31. A captação tumoral de anti-FGF2 3F12E7 IgG foi avaliada por métodos de medicina nuclear, usando esse anticorpo radiomarcado com tecnécio-99m. Estudos SPECT/CT in vivo e de biodistribuição ex vivo revelaram que 99mTc-anti-FGF2 3F12E7 IgG pode atingir eficientemente tumores subcutâneos e metastáticos de B16-F10. Assim, esses dados sugerem que anti-FGF2 3F12E7 IgG pode ser uma estratégia antitumoral promissora para melanoma, bem como uma potencial ferramenta de imagem a ser explorada, atuando como um possível traçador para rastrear tumores FGF2-positivos e mapear esse estímulo angiogênico no microambiente tumoral. Aprovado pelo comitê de ética (CAPPesq): número 0942/09 / Compelling evidence suggests that fibroblast growth factor 2 (FGF2), produced by melanomas, plays important role in tumor growth, angiogenesis and metastasis. Therefore, the use of a monoclonal antibody (mAb) that recognizes and blocks FGF2 activity is seen as an approach to be considered in oncology. The purpose of this study was to evaluate the diagnostic and therapeutic application of a new anti-FGF2 antibody, 3F12E7 IgG1, in experimental melanoma B16-F10. For this, C57Bl/6 mice were subcutaneously (or intravenously, for experimental metastasis assay) implanted with murine melanoma B16-F10 cells (5x105 cells/animal). When tumors reached 3-4 mm in diameter (or 24 h after B16-F10 cells injection, in the case of metastasis assay), mice started receiving anti-FGF2 3F12E7 IgG. Control mice received equal volume of vehicle or isotype control IgG amount. Groups: (1) anti-FGF2 3F12E7 IgG1-treated, (2) CEA-binding IgG1-treated (isotype control) and (3) vehicle-treated mice. The treatment of tumor-bearing mice with anti-FGF2 IgG, compared with saline and isotype controls, led to a reduction in the number of metastatic foci in the lungs (ANOVA test, p < 0.05), in experimental metastasis assays, as well as to a lower subcutaneous tumor growth rate (n=7 per group). This result is accompanied by a reduction in the tumor vascular density, as determined by CD34 or CD31 staining. The anti-FGF2 3F12E7 IgG tumor uptake was evaluated by nuclear medicine approaches, using this antibody radiolabeled with technetium-99m. In vivo SPECT/CT and ex vivo biodistribution studies reveled that 99mTc-anti-FGF2 IgG could efficiently achieved B16-F10 subcutaneous and metastatic tumors. Thus, these data suggest that the anti-FGF2 3F12E7 IgG may be a promising antitumor strategy for melanoma, as well as a potential imaging tool to be explored, working as a possible tracer to identify FGF2-positive tumors and map this angiogenic stimulus in the tumor microenvironment. Ethics committee (CAPPesq) approval number 0942/09
53

Angiogênese, células-tronco neoplásicas CD34+ e sinvastatina em modelo de carcinogênese mamária induzida quimicamente / Angiogenesis, CD34+ cancer stem-cells and simvastatin in a chemically induced mammary carcinogenesis model

Alves Junior, Marcos José, 1985- 20 August 2018 (has links)
Orientador: André Almeida Schenka / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Ciências Médicas / Made available in DSpace on 2018-08-20T12:37:53Z (GMT). No. of bitstreams: 1 AlvesJunior_MarcosJose_M.pdf: 2901424 bytes, checksum: 6694f752f4f5762fee8876846cf1f26c (MD5) Previous issue date: 2012 / Resumo: O câncer de mama é a neoplasia maligna mais frequente e a primeira causa de óbito por neoplasia em mulheres. A despeito de toda a pesquisa e todos os progressos realizados até o momento, a morbimortalidade ainda é alta em pacientes em estádio avançado. Recentemente, foi descrito um novo modelo de carcinogênese no qual as células-tronco (CT) seriam responsáveis pela origem, heterogeneidade morfológica e autorrenovação das neoplasias malignas. Apoiando essa teoria, observam-se, na maioria das neoplasias sólidas, células com características biológicas e fenotípicas de CT, as quais são designadas células-tronco neoplásicas (CTN). Estando associadas à resistência terapêutica e recidivas tumorais a longo prazo, as CTNs constituem um importante alvo de estudos fisiopatológicos e farmacológicos. Além das CTNs, outro importante alvo terapêutico em câncer de mama é representado pela angiogênese tumoral. Contudo, raros são os estudos focados nas interrelações dessas duas estratégias. As estatinas constituem um grupo de fármacos utilizados no tratamento de primeira linha das dislipidemias e na prevenção de suas consequências cardiovasculares. Além dos efeitos antidislipidêmicos, são descritas propriedades antineoplásicas, cujas bases parecem estar associadas a ações antiapoptóticas e antiangiogênicas, ainda não totalmente esclarecidas. Resultados preliminares in vitro de Gauthaman et al. e in vivo do grupo de pesquisa em que o presente trabalho se insere apontam um efeito inibitório de estatinas (principalmente as lipofílicas) sobre CTN mamárias humanas e murinas. Assim sendo, buscou-se neste trabalho elucidar o efeito da sinvastatina sobre angiogênese tumoral, CTNs CD34+, além de investigar possíveis interrelações fisiopatológicas desses importantes elementos tumorais. Para tanto, utilizou-se um modelo consagrado de carcinogênese mamária (baseado na indução com 7,12-dimetilbenz(a)antraceno [DMBA]) em ratas Sprague-Dawley, sendo a primeira vez em que o fenômeno de angiogênese é descrito neste modelo. Após a aplicação do protocolo experimental e a eutanásia dos animais controles e experimentais, suas linhas mamárias (contendo ou não tumores) foram avaliadas morfologicamente e do ponto de vista de imunoexpressão de CD34. Nos animais tratados com sinvastatina (na dose de 40mg/kg), houve uma maior representação tecidual relativa do subtipo histológico "carcinoma ductal" quando comparado ao tecido tumoral virgem de tratamento, fato que sugere um efeito da sinvastatina sobre a plasticidade morfológica das neoplasias induzidas pelo DMBA. Também se observou redução significativa da densidade microvascular do tecido tumoral tratado em relação ao não tratado. Contudo, não foi observado efeito significante da sinvastatina sobre as CTNs CD34+, neste modelo, o que contraria resultados in vitro relatados na literatura, bem como resultados in vivo deste grupo de pesquisa. Em conclusão, neste modelo, o tratamento crônico (14 dias) com sinvastatina (na dose de 40mg/kg, ao dia - dose comparada à utilizada na terapêutica antidislipidêmica em seres humanos), apresenta efeito antiangiogênico e modulador da heterogeneidade morfológica em tumores mamários induzidos pelo DMBA / Abstract: Breast cancer is the most common malignancy and the leading cause of death from cancer among females worldwide. Despite all the research and all the progress achieved so far, the morbidity and mortality due to this cancer remains high in patients at advanced stages. Recently, it was described a new model of carcinogenesis in which stem cells (SC) could be responsible for the origin, morphological heterogeneity and self-renewal of cancer. In support of this theory, it has been observed, in most solid tumors, the presence of cells showing phenotypic and biological characteristics of stem cells, which have thus been designated cancer stem cells (CSC). Being associated with therapeutic resistance and tumor recurrence in the long run, CSCs constitute an important target in pharmacological and pathophysiological studies. In addition to CSCs, promising therapeutical targets also include tumor angiogenesis. Nevertheless, very few studies have focused on the interrelations of these two strategies. Statins are first-line anti-dyslipidemic drugs which have been shown to possess anti-neoplastic properties - possibly related to anti-apoptotic and/or anti-angiogenic effects (although these putative mechanisms have not yet been entirely investigated). Based on preliminary results of Gauthaman et al. (in vitro data) and of our group (in vivo data), indicating that statins (specially the lipophilic ones) may have a specific inhibitory effect over mammary CSCs, we sought to elucidate the in vivo effect of simvastatin on tumor angiogenesis and CD34+ CSC, simultaneously; this was achieved using a well-recognized carcinogenesis model, where a single dose of 7,12-Dimethylbenz(a)anthracene (DMBA) is used to induce of mammary tumors in Sprage-Dawley female rats. Of notice, this is the first time angiogenesis is quantitatively and morphologically assessed in this model. Our results show that simvastatin significantly increases the relative participation of invasive ductal carcinoma as a subcomponent of the induced mixed tumors, suggesting that this drug may modulate the morphologic plasticity of DMBA-induced mammary neoplasms. It was also observed a significant reduction in the microvessel density (MVD) of treated tumor tissue, when compared to that of untreated specimens. No significant difference was seen in terms of CD34+CSC number, when comparing treated and untreated tissues, which is in clear contrast to in vitro results reported in the literature and to our own in vivo results (using other CSC markers). In conclusion, in the present protocol, simvastatin, at the dose of 40mg/kg daily for 14 days (which is comparable to the anti-dyslipidemic doses used in humans), has anti-angiogenic and morphologic effects on DMBA-induced mammary tumors, but no significant action on CD34+ CSCs / Mestrado / Farmacologia / Mestre em Farmacologia
54

Fúze a analýza multidimenzionálních medicínských obrazových dat / Fusion and Analysis of Multidimensional Medical Image Data

Peter, Roman January 2013 (has links)
Analýza medicínských obrazů je předmětem základního výzkumu již řadu let. Za tu dobu bylo v této oblasti publikováno mnoho výzkumných prací zabývajících se dílčími částmi jako je rekonstrukce obrazů, restaurace, segmentace, klasifikace, registrace (lícování) a fúze. Kromě obecného úvodu, pojednává tato disertační práce o dvou medicínsky orientovaných tématech, jež byla formulována ve spolupráci s Philips Netherland BV, divizí Philips Healthcare. První téma je zaměřeno na oblast zpracování obrazů subtrakční angiografie dolních končetin člověka získaných pomocí výpočetní X-Ray tomografie (CT). Subtrakční angiografie je obvykle využívaná při podezření na periferní cévní onemocnění (PAOD) nebo při akutním poškození dolních končetin jako jsou fraktury apod. Současné komerční metody nejsou dostatečně spolehlivé už v předzpracování, jako je například odstranění pacientského stolu, pokrývky, dlahy, apod. Spolehlivost a přesnost identifikace cév v subtrahovaných datech vedoucích v blízkosti kostí je v důsledku Partial Volume artefaktu rovněž nízká. Automatické odstranění kalcifikací nebo detekce malých cév doplňujících nezbytnou informaci o náhradním zásobení dolních končetin krví v případě přerušení hlavních zásobujících cév v současné době rovněž nesplňují kritéria pro plně automatické zpracování. Proto hlavním cílem týkající se tohoto tématu bylo vyvinout automatický systém, který by mohl současné nedostatky v CTSA vyšetření odstranit. Druhé téma je orientováno na identifikaci patologických změn na páteři člověka v CT obrazech se zaměřením na osteolytické a osteoblastické léze u jednotlivých obratlů. Tyto změny obvykle nastávají v důsledků postižení metastazujícím procesem rakovinového onemocnění. Pro detekci patologických změn je pak potřeba identifikace a segmentace jednotlivých obratlů. Přesnost analýzy jednotlivých lézí však závisí rovněž na správné identifikaci těla a zadních segmentů u jednotlivých obratlů a na segmentaci trabekulárního centra obratlů, tj. odstranění kortikální kosti. Během léčby mohou být pacienti skenováni vícekrát, obvykle s několika-mesíčním odstupem. Hodnocení případného vývoje již detekovaných patologických změn pak logicky vychází ze správné detekce patologií v jednotlivých obratlech korespondujících si v jednotlivých akvizicích. Jelikož jsou příslušné obratle v jednotlivých akvizicích obvykle na různé pozici, jejich fúze, vedoucí k analýze časového vývoje detekovaných patologií, je komplikovaná. Požadovaným výsledkem v tomto tématu je vytvoření komplexního systému pro detekci patologických změn v páteři, především osteoblastických a osteolytických lézí. Takový systém tedy musí umožnovat jak segmentaci jednotlivých obratlů, jejich automatické rozdělení na hlavní části a odstranění kortikální kosti, tak také detekci patologických změn a jejich hodnocení. Ačkoliv je tato disertační práce v obou výše zmíněných tématech primárně zaměřena na experimentální část zpracování medicínských obrazů, zabývá se všemi nezbytnými kroky, jako je předzpracování, registrace, dodatečné zpracování a hodnocení výsledků, vedoucími k možné aplikovatelnosti obou systému v klinické praxi. Jelikož oba systémy byly řešeny v rámci týmové spolupráce jako celek, u obou témat jsou pro některé konkrétní kroky uvedeny odkazy na doktorskou práci Miloše Malínského.
55

Análise da densidade da microvasculatura e da expressão do gene p53 no adenocarcinoma pancreático / Evaluation of microvessel density and p53 in pancreatic adenocarcinoma

Jureidini, Ricardo 01 October 2009 (has links)
O adenocarcinoma pancreático é a neoplasia maligna mais comum do pâncreas. A alta taxa de mortalidade deve-se ao diagnóstico tardio e a alta agressividade do tumor. Freqüentemente observam-se indivíduos com neoplasias de mesmo estadio apresentarem sobrevivência diferente. Isso demonstra a necessidade de incluir mais variáveis na caracterização da doença. O processo de angiogênese é essencial para o crescimento tanto do tumor primário, quanto para o metastático. A medida da densidade intratumoral da microvasculatura (DMV) por imunoistoquímica é o método mais confiável para medir a atividade angiogênica tumoral. A perda da função do gene p53 influencia a resposta à quimio e à radioterapia além de regular a angiogênese. A sobrevivência está inversamente relacionada à positividade do p53 e à DMV em neoplasias de mama, pulmão, ovários, estômago, cólon, laringe e bexiga. No adenocarcinoma pancreático os resultados são controversos. Idealizou-se essa pesquisa retrospectiva analisando-se dados clínicos e os resultados de estudos imunoistoquímicos obtidos de adenocarcinomas de pâncreas ressecados com intenção curativa. Analisou-se dados clínicos, patológicos, re-estadiamento e resultados da DMV e da expressão do gene p53 em 49 pacientes. A densidade média de microvasos foi de 46,2 vasos/mm2 sendo que esse valor foi utilizado para dividir os pacientes em grupos de baixa ou alta densidade de vasos. A coloração para p53 nuclear foi considerada positiva em 20 de 49 pacientes (40,8%). A DMV foi significativamente maior nos pacientes com tumores maiores que 3,0 cm e nos pacientes com ressecções incompletas. A expressão do gene p53 e a DMV, não foram fatores preditivos da sobrevivência pós-operatória. Não foi possível verificar relação entre a expressão do gene p53 e a densidade da microvasculatura tumoral / The prognostic significance of microvessel density and the p53 expression was evaluated. Between 1993 and 2006, 49 patients with pancreatic adenocarcinoma were ressected with curative intention. Specimens were stained immunohistochemically with antibodies anti- p53 anti-CD34. Microvessel density (MVD) was assessed scanning ten areas of the tumoral section and counted at a high power in an adequate area. The MVD ranged from 21,2 to 54,2 vessels/mm2 (mean 46,2 vessels/mm2). Specific nuclear staining for p53 was determined positive in 20 patients (40,8%). The overall median survival was 24,1 months after resection and there was no difference in survival rates according to the MVD and p53 positivity. There was also no relation between the MVD and p53 expression. MVD and p53 expression could not predict survival in these patients with pancreatic adenocarcinoma. There was no correlation with p53 expression and intratumoral microvessel density. High MVD was associated with tumor size grater than 3,0 cm and positive margins
56

Marcadores prognósticos na nefropatia isquêmica em pacientes submetidos à intervenção terapêutica (angioplastia com ou sem implante de stent) / Markers prognostics in the ischemic nephropathy in patients submitted to the therapeutic intervention (angioplasty with or without stenting)

Costa, Marcelo Maciel da 11 September 2006 (has links)
A nefropatia isquêmica é caracterizada pela piora da função renal e perda de massa renal decorrente de uma estenose hemodinamicamente significativa. A reversibilidade potencial da injúria renal após intervenção terapêutica é ponto crucial. A intervenção terapêutica tem como objetivo restabelecer um fluxo renal adequado e conseqüentemente melhorar a taxa de filtração glomerular e obter um melhor controle pressórico. Objetivo: avaliar e comparar os marcadores prognósticos tradicionais e novos (quantificação da ecogenicidade renal - relação parênquimo-sinusal (RPS) e histologia renal) na nefropatia isquêmica em pacientes submetidos à angioplastia com ou sem implante de stent. Material e Métodos: foi realizado um estudo prospectivo de casos consecutivos no HC-FMUSP com duração de dois anos e sete meses. A população foi composta de 20 pacientes com diagnóstico de estenose de artéria renal e com creatinina sérica acima 1,5mg/dl, submetida à angioplastia renal com ou sem implante de stent. Coleta de Dados e Procedimentos: realizados antes da intervenção - exames laboratoriais (creatinina sérica e cálculo da depuração de creatinina estimada - Cockcroft-Gault e da depuração de creatinina do rim submetido à angioplastia, proteinúria de 24 horas, hemoglobina, ácido úrico sérico, dosagem de atividade de renina plasmática (ATP) em veias renais e veia cava inferior); exames de imagem e de radioisótopos (ultra-sonografia renal com histograma, Doppler renal, renograma com captopril e arteriografia renal digital); biópsia renal com realização de processamento para microscopia óptica. Após a intervenção os pacientes foram divididos em: grupo 1- melhora da função renal (n=14) e grupo 2 - piora ou estabilização da função renal (n=6). End-points: Depuração de creatinina estimada - Cockcroft- Gault no primeiro mês após à angioplastia. Análise Estatística: os dados foram o submetidos a análise uni variada, com aplicação do teste t de Student ou do teste de Mann-Whitney. O teste exato de Fisher foi utilizado para comparação de proporções. A curva ROC foi realizada para análise do RPS. Resultados: A dosagem de creatinina sérica (p=0,04), a depuração da creatinina no rim submetido à angioplastia (p=0,02), o tamanho renal (p=0,02), o renograma com captopril - teste positivo (0,04) e o RPS (p=0,02) apresentaram diferença significativa entre os grupos. Através da análise da curva ROC para o RPS, o cálculo da área sob a curva ROC foi 0,833 (0.63- 1.0, IC95%). Conclusão: O RPS é um novo teste capaz de prever a evolução da taxa de filtração glomerular após angioplastia com e sem stent na nefropatia isquêmica / The ischemic nephropathy is characterized by the worsening of the renal function and loss of renal mass due to an renal artery stenosis hemodynamically significant. To the potential reversibility of the renal injury after therapeutic intervention is a crucial point and the therapeutic intervention has as objective to reestablish an appropriate renal flow, and consequently improve the glomerular filtration rate and obtain a better pressorical control. Objective: to evaluate and to compare the markers traditional and new prognostics (measure of the renal ecogenicity - relationship sinusal parênquimum (RSP) and renal histology) in the ischemic nephropathy in patients submitted to the therapeutic intervention with success. Material and Methodology: prospective studies of consecutive cases were accomplished in HC-FMUSP in two years and seven months time. The population was composed of 20 patients with diagnosis of renal artery stenosis with plasma creatinine level above 1.5 mg/dl; that had indication of therapeutic intervention - angioplasty with or without stenting. Collection of Data and Procedures: accomplished before the intervention - laboratorial exams (plasma creatinine level and calculation of creatinine clearance by Cockcroft-Gault formula, calculation of creatinine clearance of kidney submitted to the therapeutic intervention, proteinuria of 24 hours, haemoglobin, serum uric acid and renin in renal veins and inferior cava vein), image exams and of radioisotopes (renal ultrasonography with histogram, renal Doppler ultrasonography, captopril-enhanced 99mTc-DTPA renal scintigraphy and digital renal arteriography) and renal biopsy with processing accomplishment for optical microscopy. After the intervention the patients were separate in group 1 - it gets better of the renal function (n=14) and group 2 - it worsens or stabilization of the renal function (n=6). End-points: Creatinine clearance by Cockcroft-Gault formula the first month after therapeutic intervention with success. Statistical analysis: the data were submitted the unvarieted analysis, with application of the Student test or the Mann-Whitney test. Also the exact test of Fisher was used for proportions comparison. ROC curv was used for RPS analisys Results: Plasma creatinine level (p=0,04), creatinine clearance of kidney submitted to the therapeutic intervention (p=0,02), renal size (p=0,02), renal scintigraphy with positive captopril-test (p=0,04) and RSP (p=0,02) presented significant difference among the groups. In the ROC curve analysis of RSP, the calculated area under the curve was 0.833 (95% CI, 0.63-1.0). Conclusion: the RSP is a new test to predict the evolution of glomerular filtration rate after angioplasty with or without stenting
57

Avaliação imunoistoquímica da expressão das metaloproteinases de matriz 2 e 9 e CD31 em carcinomas espinocelulares de soalho bucal / Evaluation of matrix metalloproteinases 2 and 9 and CD31 immune staining in squamous cell carcinomas of the floor of the mouth

Amado, Flávio Monteiro 04 December 2007 (has links)
Avaliar a expressão das MMPs 2 e 9 e CD31 por meio de imunoistoquímica em carcinomas espoinocelulares de soalho bucal, e correlacionar os resultados com variáveis demográficas, estadiamento tumoral TNM, parâmetros microscópicos, como invasão perineural, embolização, grau de diferenciação tumoral, e sobrevida. Material e métodos: dados de prontuários de 41 pacientes foram coletados e o diagnóstico histopatológico foi revisado com lâminas recém preparadas. Seções de 5 m foram montadas em lâminas silanizadas e submetidas à imunomarcação pelo sistema streptoavidina-biotina utilizando os anticorpos anti MMP2, MMP 9 e CD31 humanos. A presença de imunomarcação das MMPs foi quantificada utilizando um retículo com 100 pontos em 20 campos de cada lâmina obtidos com objetiva de 40x. Os vasos foram identificados pela imunomarcação com anti-CD31 contando-se aqueles que apresentavam lumem e e tamanho menor do que 50m em cinco campos (objetiva de 20x) na área de maior vascularização das lesões. Para verificar a associação entre as variáveis numéricas e os marcadores, o teste não paramétrico U de Mann-Whitney foi utilizado e, em tabelas de contingência, o teste de freqüências do qui-quadrado foi aplicado. O teste exato de Fisher foi adotado quando pelo menos uma freqüência esperada foi menor do que 5 em tabelas 2X2. O Método de Kaplan-Meier foi utilizado para estimar as probabilidades de sobrevida global e o teste de logrank para comparar as curvas de sobrevida. O nível de significância de 5% foi adotado para todos os testes estatísticos. Resultados: houve correlação estatisticamente significante entre marcação para MMP 2 e metástase em linfonodo. Os fatores relacionados negativamente com a sobrevida foram estadiamento N, tipo histológico, invasão neural e marcação de MMP 9. Conclusão: a intensidade de imunomarcação de MMP 2 e MMP9 pode ser indicativa de metástase em linfonodo e menor probabilidade de sobrevida, respectivamente. / Compare the expression of MMPs 2 and 9 and CD31 by the use of immune histochemistry, in squamous cell carcinomas of the floor of the mouth, and obtain the relationship between those markers and demographic aspects, TNM stage, nerve invasion, blood vessel intravasation, degree of tumor differentiation and survival rates. Material and methods: data from 41 patients were reviewed. Tissue sections with 5 m were mounted in silanized glasses, and submmited to immune staining by the streptoavidin-biotin method, using the anti MMP2, MMP 9 and CD31 human antibodies. The presence of staining was quantified in a 100 points grade in 20 fields of each lesion, with a 40X magnification. Blood vessels smaller than 50m that were identified with the CD31 were counted in 5 fields of the hot spot area of the tumor. To verify the association between immune staining and numerical variables, the non parametric Mann-Whitney U test was used, and the chi-square test was verified. The exact Fisher test was adopted when at least one of the expected frequencies in 2X2 tables was less than 5. The Kaplan-Meier method was used to estimate the probabilities of global survival, and the log-rank test was used to compare the survival curves. Results: there was statistically significant association between MMP 2 immune staining and regional metastasis. The variables associated with poor survival rates were N stage, histological grade, nerve invasion and immune staining for MMP 9. Conclusion: the grade of immune staining can be an indicative of node metastasis and poor survival rate, respectively.
58

Perfil de expressão de microRNAs envolvidos na regulação de genes associados à angiogênese no carcinoma renal das células claras / MicroRna expression profile involved in the regulation of genes associated with angiogenesis in the renal clear cell carcinoma

Oliveira, Rita de Cássia 29 July 2016 (has links)
INTRODUÇÃO: O Carcinoma de Células Renais (CCR) é reposnsável por mais de 200.000 casos a cada ano no mundo, representando cerca de 2% de todos os cânceres. O CCR do tipo células claras (CRCC) é o subtipo mais comum da doença e é responsável por 75 a 80% dos casos, com maiores taxas de invasão local, desenvolvimento de metástases e mortalidade. As novas terapias alvo são baseadas em moléculas e anticorpos antiangiogênicos alterando o curso da doença, mas os resultados até agora não são satisfatórios. OBJETIVOS: Nosso objetivo nesse estudo foi estudar miRNAs e seus possíveis genes alvo relacionados com a angiogênese em CRCC tentando trazer novos conhecimentos relacionados às vias moleculares associadas à doença. MÉTODOS: Os níveis de expressão dos miRNAs miR-99a, 99b, 100, 199a, 106a, 106b, 29a, 29b, 29c, 126, 200a, 200b e seus respectivos genes alvo: mTOR, HIF1-alfa, VHL, PDGF, VEGF, VEGFR1 e VEGFR2 foram avaliados por alfaRT-PCR utilizando amostras de tecido tumoral de 56 pacientes com diagnóstico de CRCC e 5 amostras de tecido renal benigno como controle. Os resultados foram comparados com o tamanho tumoral, grau nuclear de Fuhrman e invasão microvascular, considerando os critérios de risco propostos por Dall\'Oglio et al (2007). RESULTADOS: Encontramos subexpressão da maioria dos genes, exceto VEGFA e PDGF, enquanto que a análise dos miRNAs mostrou subexpressão apenas dos miRs 100 e 126. Comparamos a expressão dos genes com seus possíveis miRNAs reguladores, e encontramos que mTOR apresentou subexpressão, enquanto miR99a apresentou superexpressão na maioria das amostras. Esta relação também ocorreu entre VEGFA e o miR126 e entre os miRNAs 106a, 106b, e seu gene alvo VHL. Considerando os grupos de risco, a superexpressão do miR200b foi associada com pacientes de alto risco (p = 0,01) e a superexpressão do miR126 foi associada com menor grau de Fuhrman (I-II) (p = 0,03). CONCLUSÕES: Os resultados mostram que em CRCC há um desequilíbrio na expressão de genes e miRNAs relacionadas com a angiogênese. Além disso através dos nossos achados podemos especular o papel do miR200b e do miR126 no prognóstico de CRCC / BACKGROUND: There are more than 200,000 cases of renal cell carcinoma (RCC) each year in the world, accounting for approximately 2% of all cancers. RCC clear cell type (ccRCC) is the most common subtype of RCC and accounts for 75 to 80% of the cases with highest rates of local invasion, development of metastasis and mortality. New target therapy is based on antiangiogenic antibodies and molecules, changing the course of the disease, but the results so far are disappointing. OBJECTIVES: Our aim is to study miRNAs and their target genes related to angiogenesis in ccRCC trying to bring some new knowledge to the molecular pathways related to the disease. METHODS: The expression levels of miRNAs miR-99a, 99b, 100; 199a; 106a; 106b; 29a; 29b; 29c; 126; 200a, 200b and their respective target genes: mTOR, HIF1-Î ±, VHL, PDGF, VEGF, VEGFR1 and VEGFR2 were evaluated using alfaRT-PCR.in snap-frozen tumor tissue samples from 56 patients diagnosed with ccRCC and 5 samples of benign renal tissue as control. The results were related to tumor size, Fuhrman nuclear grade and microvascular invasion, considering the risk criteria proposed by Dall\'Oglio et al. (2007). RESULTS: We compared the expression of genes with their possible regulatory miRNAs, and we found that mTOR was underexpressed while miR99a was overexpressed in most samples. This relationship also occurs between VEGFA and miR126 and between miRNAs 106a, 106b, and their target gene VHL. Considering the risk groups the overexpression of miR200b was associated with high-risk patients (p = 0.01) and the overexpression of miR126 was associated with lower Fuhrman grade (I-II) (p = 0.03). CONCLUSIONS: Our results show that in ccRCC there is an unbalance in the expression of genes and miRNAs related to angiogenesis and cell proliferation and survival. Furthermore with our findings we can speculate the role of miR200b and miR126 in the prognostic of ccRCC. We believe that the relationship between miRNAs and their respective genes should be more profoundly searched as markers and possible therapeutic agents in this neoplasia
59

O papel de galectina-3 na via de sinalização Notch, angiogênese tumoral e resistência a quimioterápicos / The role of galectin-3 in Notch signaling activation, tumor angiogenesis and chemotherapy resistance

Santos, Sofia Nascimento dos 12 February 2016 (has links)
A galectina-3, um membro da família das proteínas de ligação a glicanas, tem sido objeto de intensa pesquisa nos últimos anos devido ao seu importante papel na biologia tumoral, como a proliferação, transformação, apoptose, angiogênese, adesão, invasão e metástase tumoral. As diferentes funções de galectina-3 nas células tumorais resultam das suas diversas localizações inter- e subcelulares que lhe permite interagir com diferentes proteínas. Esta tese teve como objetivo identificar um papel específico de galectina-3 na regulação da via de sinalização Notch, que cada vez mais tem sido associada com a progressão tumoral e angiogênese. Inicialmente, demonstramos que galectina-3 interage com o receptor Notch-1 e modula diferencialmente a ativação da via pelos ligantes DLL4 e Jagged1. A galectin-3 regulou a expressão dos ligantes de Notch assim como o receptor Notch-1 e extracelularmente recuperou a ativação de Notch na ausência de galectina-3 endógena. Em câncer gástrico humano, a galectina-3 encontrou-se positivamente correlacionada com a expressão de Jagged1, enquanto que a galectina-1, um outro membro da família das galectinas, foi positivamente correlacionado com DLL4. De seguida estudou-se o papel biológico da regulação da via Notch pela galectina-3 na angiogênese. Demonstramos que nas células endoteliais, galectina-3 liga e aumenta a meia vida de Jagged1 promovendo a ativação preferencial da Jagged1/Notch em vez de DLL4/Notch de uma forma independente de VEGF. Verificamos que condições de hipóxia alteraram a expressão de galectina-3 assim como o status de glicosilação das células endoteliais de forma a promover a ativação de Jagged1/Notch e o aumento de angiogênese. A superexpressão de Jagged1 num modelo de carcinoma de pulmão de Lewis, acelerou o crescimento tumoral in vivo que foi inibido em camundongos Lgals3-/-. Por fim, avaliou-se o papel de galectina-3 na resistência das células tumorais a quimioterápicos. Observamos que a expressão de sialil-Tn, um produto biossintético da ST6GalNAc-I, diminuiu in vitro como in vivo a presença e os sítios de ligação de galectina-3 na superfície da células levando à sua acumulação no meio intracelular. Extracelularmente, galectina-3 não levou à indução de morte celular, no entanto contribuiu para a morte induzida por quimioterápicos. As células expressando sialil-Tn encontraram-se protegidas. Em amostras de tumor gástrico, os sítios de ligação de galectina-3 encontraram-se negativamente correlacionados com a expressão de sialil-Tn. Este conhecimento possui implicações diretas no desenvolvimento de estratégias visando o controle do crescimento tumoral e angiogênese e abre novas perspectivas no combate à resistência tumoral à terapia / Galectin-3, a member of a family of glycan binding proteins has been the subject of an intense research over the past few years due to its important role in cancer biology, such as cancer cell growth, transformation, apoptosis, angiogenesis, adhesion, invasion and metastasis. The different roles of galectin-3 on cancer cells behavior appears to have originated from its diverse inter- and subcellular localizations where it interacts with several different binding partners. The aim of this thesis was to pinpoint a specific role for galectin-3 in regulating Notch signaling pathway in cancer. Notch signaling has emerged as an important pathway in carcinogenesis, and activated Notch-1 signaling has being associated with cancer progression and angiogenesis. Initially, we found that galectin-3 was able to interact with Notch-1 receptor and to differentially modulate Notch signaling activation by DLL4 and Jagged1 ligands. Galectin-3 was found to regulate the expression of the Notch ligands and Notch-1 receptor and its extracellular form was able to rescue Notch activation in the absence of endogenous galectin-3. In human gastric cancer, galectin-3 was positively correlated with the expression of Jagged1 whereas galectin1, another member of the galectin family, was positively correlated with DLL4. Furthermore, we studied the biological role of Notch regulation by galectin-3 in angiogenesis. We showed that, in endothelial cells, galectin-3 binds to and increases Jagged1 protein half-life promoting Jagged1/Notch over DLL4/Notch signaling in a VEGF independent way. Hypoxic conditions changed galectin-3 expression and the glycosylation status of endothelial cells, acting in concert to promote Jagged1/Notch activation and sprouting angiogenesis. Jagged1 overexpression in Lewis lung carcinoma accelerated tumor growth in vivo that was prevented in Lgals3-/- mice. Finally, we evaluated the role of galectin-3 in cancer cell resistance to therapy. We found that the expression of sialyl-Tn, a biosynthetic product of ST6GalNAc-I, was able to decrease cell surface galectin-3 and galectin-3-binding sites both in vitro and in vivo leading to an intracellular accumulation of this protein. Exogenously added galectin-3 was found to have no effect on cancer cell death but contributed to chemotherapy-induced apoptosis. Sialyl-Tn expressing cells were protected. In human gastric cancer samples, galectin-3 binding sites were negatively correlated with the expression of sialyl-Tn. This knowledge has direct implications for the development of strategies aimed at controlling tumor growth and angiogenesis and open novel perspectives to overcome tumor resistance to therapy
60

Avaliação dos fatores de risco e dos resultados do tratamento percutâneo da estenose da anastomose bílio-entérica em crianças submetidas ao transplante de fígado / Risk factors and results evaluation of percutaneous treatment of bilio-enteric anastomotic stricture in liver transplantated children

Moreira, Airton Mota 14 August 2007 (has links)
INTRODUÇÃO: O transplante hepático é a terapêutica de escolha para pacientes com hepatopatias avançadas. Melhorias na seleção dos pacientes, avanços cirúrgicos e imunológicos aumentaram a sobrevida. As complicações biliares ocorrem em 15 a 35% dos transplantes e estão associadas a técnicas de redução hepática. A estenose anastomótica ocorre de 5 a 34% e pode ser tratada por cirurgia, acesso endoscópico ou percutâneo. Esse último apresenta bons resultados, mas carece de padronização, critérios de sucesso ou consenso quanto aos fatores que influenciam a resposta terapêutica. Neste trabalho, avaliou-se a relação entre os fatores de risco e a terapêutica, resposta mais adequada, dados de maior relação com a estenose da anastomose bílio-entérica, período de surgimento, tempo de drenagem mais adequado, incidência de complicações, eficácia e segurança terapêutica. MÉTODOS: No período de março de 1993 a maio de 2006, foram avaliadas trinta e cinco pacientes com estenose da anastomose bílio-entérica após o transplante hepático prospectiva e retrospectivamente. Trinta e quatro (97,1%) tinham idade igual ou superior a um ano. Vinte e quatro (68%) tinham mais de 10 kg. Houve compatibilidade ABO em 100%, entre gêneros em 28,6% e na relação de peso entre receptor e doador em 71,4%. A principal indicação foi atresia de vias biliares e 45% dos transplantes foram realizados com doadores vivos. Trinta transplantes (86%) foram eletivos e 18 pacientes (51,4%) foram submetidos previamente à cirurgia de Kasai. A reconstrução biliar foi feita por meio da anastomose bílio-entérica em todos os pacientes. As estenoses foram confirmadas por colangiografia percutânea, dilatadas e drenadas. O calibre dos drenos foi aumentado nas reintervenções, sendo trocado a cada três meses e mantido por pelo menos seis meses. As complicações foram avaliadas e os pacientes foram distribuídos em grupos de resposta terapêutica de G1 a G4. RESULTADOS: Febre, icterícia, exame histopatológico demonstrando padrão obstrutivo biliar e dosagem elevada de gamaglutamiltransferase estiveram mais presentes no grupo com estenose. Os pacientes submetidos à cirurgia de Kasai apresentaram melhor resposta ao tratamento percutâneo (p = 0,05). As outras variáveis não demonstraram correlação estatisticamente significativa com a melhor ou pior resposta ao tratamento. Observou-se tempo médio de drenagem de 10 meses no grupo G1, onde houve menor ocorrência de complicações. CONCLUSÕES: Houve resposta satisfatória nos grupos com uma ou duas sessões (86%) de tratamento percutâneo. A cirurgia de Kasai se associa com melhores respostas ao tratamento; o exame histopatológico demonstrando padrão obstrutivo biliar e a elevação de gamaglutamiltransferase apresentam maior relação com a estenose, que ocorreu mais freqüentemente após o primeiro ano do transplante. Os pacientes drenados por mais de seis meses apresentaram melhores resultados. Entretanto, o prolongamento da drenagem associa-se com mais complicações. O tratamento percutâneo (dilatação e drenagem) é eficaz, seguro, com baixa taxa de complicações. / INTRODUCTION: Hepatic transplant is the chosen therapy for patients with advanced hepathopathy. Improvement on patients selection, surgical and immunologic advances increases the life expectancy. Biliary complications occur between 15 to 35% transplants and are associated to hepatic reduction techniques. The anastimotic stenosis occur between 5 to 14% and can be treated by surgery, endoscopic access or percutaneous. This last one presents fair results. However, it lacks of standard type, success criteria and consensus regarding to therapeutics response. Along this work, we evaluated the relation between risk factors and therapeutic, most adequate response, higher relation data of anastomotic bilioenteric stenosis, appearance period, most adequate time of drainage, incidence of complications, security and effectiveness therapeutic. METHODS: During the period of March 1993 to May 2006, 35 patients with anastomotic bilioenteric stenosis after having hepatic transplant prospective and retrospectively were evaluated. 34 of them (97.1%) were at the age of one year of above. 24 (68%) weighted more than 10kg. There was ABO compatibility in 100%, between genders in 28.6%, and 71.4% in relation to weight between receptor and donator. The main indication was biliary atresia ducts and 45% of transplants were made with living donators. 30 transplants (86%) were elective and 18 patients (51.4%) were previously submitted to Kasai surgery. The biliar reconstruction was made through anastomosis bilioenteric in all patients, The stenosis were confirmed by percutaneous colangiography, expanded and drained. The drain caliber was enlarged during the re-intervention, changed each 3 months and kept for at least 6 months. Complications were evaluated and the patients were allotted in groups according to G1 and G4 therapeutic response . RESULTS: fever, jaundice/icterus, hystopatologic exam with obstructed biliary pattern and high levels of gamaglutamitransferase were all presented in stenosis group. Patients submitted to Kasai surgery presented better response to the percutaneous treatment (p = 0.05). The other varieties did not demonstrate any statistically relevant association including better or worse response to the treatment. For group G1 were occurred less complications, 10 months of drainage was found as medium period. CONCLUSIONS: There was a satisfactory response in the groups with one or two sessions (86%) of percutaneous treatment. Kasai surgery is associated to the best responses to the treatment; hystopatologic exam with obstructed biliary pattern and elevation of gamaglutamitransferase presented better relation to stenosis, which have occurred more often after the first year of the transplant. Patients that have been drained for more than six months presented better results. However, the drainage extension is connected to more complications. The percutaneous treatment (expansion and drainage) is effective, with low complications rate.

Page generated in 0.0725 seconds