• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 9
  • 7
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 18
  • 7
  • 7
  • 5
  • 5
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Al saber de los antiguos: ramas, tronco y raíces del arte juglaresco del Ñuble

Santana Soto, Emilio January 2015 (has links)
Sociólogo / La presente memoria de título se estructura a partir de la pregunta ¿qué identidades conforman la poética del canto popular de raíz campesina? Siendo nuestro objetivo principal el aportar en el conocimiento y comprensión de las experiencias, sentidos y sujetos que configuran las identidades del canto popular de raíz campesina. Para ello se han distinguido cinco dimensiones y a cada una un objetivo específico: Establecer una tipología del canto popular de la región de Ñuble, reconociendo sus sujetos y sentidos (tipos de cantores); conocer las experiencias que configuran la identidad del cantor popular en el vínculo con su comunidad (ritos). Conocer las experiencias que configuran la identidad del cantor popular en su vínculo con los cultores (los antiguos y su poesía): el cantor en la tradición que canta y en la que inscribe su canto. Luego comprender la didáctica y aprendizaje del canto popular cualidad de la escucha) y, finalmente, describir algunos elementos de su cosmovisión. Para ello la entrevista en profundidad y el análisis del discurso son nuestras herramientas principales, siendo este un estudio interpretativo cuyo análisis se edifica en paráfrasis y glosas sobre el decir de los informantes
2

¿Cómo se puede enseñar a escuchar una L2? La autoevaluación de la capacidad de la comprensión auditiva

Åhman, Lisa January 2023 (has links)
En este estudio investigamos si es posible aumentar el nivel individual de autoevaluación de la capacidad de comprensión auditiva a través de estrategias diseñadas a facilitar la escucha. Esperamos ver un cambio individual en la autoevaluación de los participantes relacionada a la comprensión de material auditivo, con un nivel general más elevado después de la intervención. Se utiliza un método cualitativo, donde los participantes realizan una tarea de escucha y rellenan un formulario de autoevaluación de comprensión auditiva, a lo largo de cuatro sesiones. Al final se hace una comparación del nivel de autoevaluación antes y después de la intervención.  Los participantes tienen 15-16 años y estudian español como lengua extranjera. La intervención ha sido efectiva para los participantes de género masculino, lo cual estimamos haber sido causado por factores ajenos a nuestra intervención.
3

Leonardo Fróes e as cartografias das vertigens selvagens: a poesia, o mundo natural e o sagrado

SILVA JÚNIOR, José Juvino da 03 March 2016 (has links)
Submitted by Fabio Sobreira Campos da Costa (fabio.sobreira@ufpe.br) on 2016-10-20T12:29:22Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) Tese_JoséJuvino_BC.pdf: 950687 bytes, checksum: dad92fd87bdea4ed7749de6a6baca59a (MD5) / Made available in DSpace on 2016-10-20T12:29:22Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) Tese_JoséJuvino_BC.pdf: 950687 bytes, checksum: dad92fd87bdea4ed7749de6a6baca59a (MD5) Previous issue date: 2016-03-03 / Esta pesquisa se dedica a estudar o que denominamos poética da escuta na obra de Leonardo Fróes, atentando para as apresentações do mundo natural e do sagrado, tendo como corpus as obras Língua Franca (1968), Esqueci de Avisar que Estou Vivo (1973), Assim (1986), Argumentos Invisíveis (1995) e Chinês com Sono (2005). Em nosso estudo propomos um método de leitura que averigua tanto os livros em si mesmos como evidencia as afinidades entre as obras e um sentido de jornada. Deste modo, com base na leitura destes livros, compreendemos que a contribuição de nosso trabalho incide na apresentação da poética de Leonardo Fróes e no modo como ela articula as irrupções do sagrado e do mundo natural dentro da poesia contemporânea brasileira. Assim, construímos aportes tanto para futuros estudos sobre a obra de Leonardo Fróes, quanto para pesquisas que busquem compreender relações entre poesia, mundo natural e sagrado. / Esta investigación está dedicada al estudio de lo que llamamos la escucha poética en la obra de Leonardo Fróes, prestando atención a las presentaciones del mundo natural y lo sagrado, con el corpus Lingua Franca (1968), He olvidado de advertir que estoy vivo (1973) Así (1986), Argumentos Invisibles (1995) y Chino con sueño (2005). En nuestro estudio se propone un método de lectura que escruta tanto los libros en sí como lo demuestran las similitudes entre las obras y un sentido de viaje. Por lo tanto, en base a la lectura de estos libros, entendemos que la contribución de nuestro trabajo se centra en la presentación poética de Leonardo Fróes y la forma en que articula las irrupciones de lo sagrado y el mundo natural en la poesía contemporánea brasileña. Así, construimos aportaciones para futuros estudios sobre la obra de Leonardo Fróes, y para la investigación que trata de entender las relaciones entre la poesía, mundo natural y sagrado.
4

La videoinstalación como cristal líquido de los tiempos cruzados en el espacio, a partir del concepto cristal de tiempo de Gilles Deleuze. Propuestas creativas propias (2001-2017)

ANASZKIEWICZ, PAWEL FRANCISZEK 01 September 2017 (has links)
The video installation as a Liquid Crystal of the Crossed Times in Space, based on the concept of Crystal of Time, of Gilles Deleuze. Own creative proposals (2001-2017) We propose a methodological model to analyze video installation, based on the concept of Crystal of Time, of Gilles Deleuze, originally developed to enrich the analytic discourse about cinema. The idea of simultaneity and juxtaposition of distinct visual and sound narratives that is created in the work of media art outlines one part of our argument; the other is formed by the sensations and thoughts of its spectator/listener/participant, one dynamic and creative recipient of the video installation, who edits his own narratives and interpretations, wandering between video projections. There are two general objectives of our investigation: 1. To create a methodological model of the analysis of the video installation, named by us Liquid Crystal of the Crossed Times in Space, that emphasizes its time features: simultaneity of different visual and sound narratives spread out in the space and active role of its spectators/listeners/participants. 2. To show our own creations of video installations and video sculptures in relation to the known works of video art, applying in their analysis, the methodological model we propose. To reach our objectives, the analysis of the video installations and video sculptures we put in the context of activities of projections, programming and receptions of the videos in the areas and formats which are not included in the principal objectives of our investigation and where our suggested metodologicalal model do not applay. We validate a proposed methodological model by some philosophical arguments about time and space, by thoughts about temporality in the art criticism of the installations, the relation between electronic image and time and finally about the liquid as a metaphor of change and volatility in the sociological and existential discourses of today. We extrapolate different meanings of the concept of Crystal of Time, of Gilles Deleuze, to the suggested methodological model. Unlike the analysis of cinema, we demonstrate that the expression Liquid Crystal of Crossed Times in Space is not only a metaphorical image of the formation of time in the crystal, between its virtual and actual faces of one video projection, but also shows the different visual and sound narratives placed facing each other in the real space of the video installation and in the mental space of it spectator, listener and participant. After introducing our methodological model of the analysis of the works of video art we apply it to study different video installations and video sculptures, which create constellations of shared time characteristics. These discourses about the media works of art of the distinct artists are useful as a reference and context of the analysis of our own art creations. As a results of present investigation of the analysis of the works of video art and our experience in the production and exhibition of works of media art we came to conclusion that the proposed methodological model of Liquid Crystal of Crossed Times in Space emphasize in the significant manner the temporal features of the simultaneous visual and sound narratives, distributed in space of the video installations and the active role of its spectator/listener/participant who links moving images of video projections with his own flow of thoughts and sensations. KEY WORDS: video installation, video art, crystal of time, liquid crystal of crossed times in space, spectator/listener/participant. / La videoinstalación como cristal líquido de los tiempos cruzados en el espacio, a partir del concepto cristal de tiempo de Gilles Deleuze. Propuestas creativas propias (2001-2017) A partir del concepto de cristal de tiempo de Gilles Deleuze, desarrollado originalmente para enriquecer el discurso analítico sobre el cine, proponemos un modelo metodológico del análisis de la videoinstalación. Una parte de nuestro argumento se fundamenta en las ideas de simultaneidad e yuxtaposición de distintas narrativas visuales y sonoras que se crean en una obra mediática y la otra en las sensaciones y pensamientos de su espectador/escucha/partícipe, quien como un dinámico y creativo receptor de la videoinstalación, edita sus propias narrativas e interpretaciones deambulando entre las videoproyecciones. Los objetivos generales de nuestra investigación son: 1. Crear un modelo metodológico del análisis de la videoinstalación, que llamamos cristal líquido de los tiempos cruzados en el espacio. Tal denominación enfatiza los aspectos temporales y espaciales propios de la videoinstalación: simultaneidad de diferentes narrativas visuales y sonoras distribuidas en el espacio y el papel activo de su espectador/escucha/partícipe. 2. Presentar nuestras propias videoinstalaciones y videoesculturas, contrastándolas con conocidas obras de videoarte, aplicando en sus análisis el modelo metodológico propuesto. Para alcanzar nuestros objetivos en primer lugar contextualizamos el análisis de videoesculturas y de videoinstalaciones mostrando las actividades de proyección, programación y recepción de los videos en áreas y formatos que no están dentro de los objetivos principales de nuestra investigación y donde no aplica el modelo metodológico propuesto. Después convalidamos el modelo metodológico sugerido con algunos argumentos filosóficos sobre tiempo y espacio, también con el pensamiento sobre temporalidad en la crítica artística de las instalaciones - de la relación entre imagen electrónica y el tiempo: y finalmente, lo aproximamos los discursos sociológicos y existenciales de hoy, en particular hacia aquellos que han desarrollado la metáfora de lo líquido como cambio y volatilidad. En tercera instancia extrapolamos los significados del concepto cristal de tiempo de Gilles Deleuze al modelo metodológico propuesto. A diferencia del análisis del cine, mostramos que el término cristal líquido de los tiempos cruzados en el espacio no es solamente una figura metafórica de formación del tiempo en el cristal, entre la cara virtual y real de una videoproyección, sino también presenta diferentes narrativas visuales y sonoras, contrapuestas en el espacio real de la videoinstalación y en el espacio mental de su espectador, escucha y partícipe. Después de introducir nuestro modelo metodológico del análisis de las obras de videoarte, lo aplicamos al estudio de las diferentes videoinstalaciones y videoesculturas que crean constelaciones al compartir características temporales comunes. Estos discursos sobre las obras mediáticas de los distintos artistas, nos sirven como referencia y contexto de análisis de nuestra propia creación artística. Como resultado de la presente investigación y de nuestra experiencia en la producción y exposición de obras mediáticas, concluimos que el modelo metodológico de cristal líquido de los tiempos cruzados en el espacio enfatiza de manera significativa las características temporales de narrativas visuales y sonoras simultáneas distribuidas en el espacio de la videoinstalación además de subrayar, por otra parte, el papel activo de su espectador/escucha/partícipe, que vincula las imágenes en movimiento de las videoproyecciones con sus propios flujos de pensamiento y sensaciones. PALABRAS CLAVE: videoinstalación, videoarte, cristal de tiempo, cristal líquido de los tiempos cruzados, espectador/escucha/partícipe. / La videoinstal·lació com a cristall líquid dels temps creuats en l'espai, a partir del concepte cristall de temps de Gilles Deleuze. Propostes creatives pròpies (2001-2017) A partir del concepte de cristall de temps de Gilles Deleuze, desenvolupat originalment per a enriquir el discurs analític sobre el cinema, proposem un model metodològic d'anàlisi de la videoinstal·lació. Una part del nostre argument es fonamenta en les idees de simultaneïtat i juxtaposició de diferents narratives visuals i sonores que es creen en una obra mediàtica i l'altra en les sensacions i pensaments del seu espectador/escolta/partícip, qui com a un dinàmic i creatiu receptor de la videoinstal·lació, edita les seues pròpies narratives i interpretacions passejant entre les videoprojeccions. Els objectius generals de la nostra recerca són: 1. Crear un model metodològic de l'anàlisi de la videoinstal·lació, que anomenem cristall líquid dels temps creuats en l'espai. Tal denominació emfatitza els aspectes temporals i espacials propis de la videoinstal·lació: simultaneïtat de diferents narratives visuals i sonores distribuïdes en l'espai i el paper actiu del seu espectador/escolta/partícip. 2. Presentar les nostres pròpies videoinstal·lacions i videoescultures, contrastant-les amb conegudes obres de videoart, aplicant en el seu anàlisi el model metodològic proposat. Per a aconseguir els nostres objectius en primer lloc contextualitzem l'anàlisi de videoescultures i de videoinstal·lacions mostrant les activitats de projecció, programació i recepció dels vídeos en àrees i formats que no estan dins dels objectius principals de la nostra recerca i on no s'aplica el model metodològic proposat. Després convalidem el model metodològic suggerit amb alguns arguments filosòfics sobre temps i espai, també amb el pensament sobre temporalitat en la crítica artística de les instal·lacions - de la relació entre imatge electrònica i el temps: i finalment, ho aproximem als discursos sociològics i existencials d'avui, en particular cap a aquells que han desenvolupat la metàfora d'allò líquid com a canvi i volatilitat. En tercera instància extrapolem els significats del concepte cristall de temps de Gilles Deleuze al model metodològic proposat. A diferència de l'anàlisi del cinema, vam mostrar que el terme cristall líquid dels temps creuats en l'espai no és solament una figura metafòrica de la formació del temps en el cristall, entre la cara virtual i real d'una videoprojecció, sinó que també presenta diferents narratives visuals i sonores, contraposades en l'espai real de la videoinstal·lació i en l'espai mental del seu espectador, escolta i partícip. Després d'introduir el nostre model metodològic de l'anàlisi de les obres de videoart, ho apliquem a l'estudi de les diferents videoinstal·lacions i videoescultures que creen constel·lacions que comparteixen característiques temporals comunes. Aquests discursos sobre les obres mediàtiques dels diferents artistes, ens serveixen com a referència i context d'anàlisi de la nostra pròpia creació artística. Com a resultat de la present recerca i de la nostra experiència en la producció i exposició d'obres mediàtiques, concloem que el model metodològic de cristall líquid dels temps creuats en l'espai emfatitza de manera significativa en les característiques temporals de les narratives visuals i sonores simultànies distribuïdes en l'espai de la videoinstal·lació a més de subratllar, d'altra banda, el paper actiu del seu espectador/escolta/partícip, que vincula les imatges en moviment de les videoprojeccions amb els seus propis fluxos de pensament i sensacions. PARAULES CLAU: videoinstal·lació, videoart, cristall de temps, cristall líquid dels temps creuats, espectador/escolta/partícip. / Anaszkiewicz, PF. (2017). La videoinstalación como cristal líquido de los tiempos cruzados en el espacio, a partir del concepto cristal de tiempo de Gilles Deleuze. Propuestas creativas propias (2001-2017) [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/86168 / TESIS
5

La experiencia de la regresión de la escucha planteada por Theodor W. Adorno en la producción musical y el arte sonoro de 1990 a 2013

Soria Martínez, Verónica 14 December 2015 (has links)
[EN] This thesis looks into the concept of regression as described by philosopher Theodor W. Adorno in his text On the Fetish-Character of Music and the Regression of Listening, and tries to find out whether this regression is present in the listening that takes place in the present moment. Adorno believed that music, as a work of art, can make people and society progress, through advancing thinking. But with mass communication media, it becomes objectified, turning into a commodity, and responding to the conditions of its merchandising. In this new situation, of a commercial order, the listener becomes trained to responde positively to the different versions of what is in essence the same product, and taste becomes modifies through repetition. Therefore, Adorno holds that, as the complexity of what is listened reduces itself, listening loses its reflective character, so listeners thus simplify their criteria and the level of their demands. With the main objective of proving the validity and the applicability of Adorno's ideas about music fetish-character and the regression of listening to the current situation, this research intends, in the first place, to delve into the meaning of Adorno's text; and secondly, to determine how certain aspects of this text can be articulated in order to examine present listening, in two different contexts: popular music consumption; and certain practices in the field of sound art. In order to achieve this, some of Adorno's texts have been revisited, as well as other research carried out after him. Moreover, later research and works have been explored, from fields such as the philosophy, the sociology and the aesthetics, and how they have developed these aspects, in order to complement Adorno's analysis with other more recent perspectives about music on mass media and its social consequences. Lastly, the elements of this analysis have been applied to a series of works and media, in which the regressive aspects of listening can be found (such as the reproduction of global hits in online music services), in contrast with another selection of works and situations created by artists, in which this regressive situation becomes transformed. As a result, a persistence of the regressive listening described by Adorno has been observed, and even an intensification of the standardization processes, created by the use of commercial online services. However, the web space offers the opportunity as well for sound artists to generate conditions, in which another listening experience is also possible. In some cases, Internet has been the mere medium; in others, the way to spread knowledge about the works. In a number of cases, it becomes the common space, which serves as a context for a kind of public art that requires user's participation, creating a new sense of collectivity. As such, it offers the oportunity to create interrelations, in which citizens can participate in a self-aware social reflection. / [ES] Esta tesis indaga en el concepto de regresión que describió el filósofo Theodor W. Adorno en su texto Sobre el carácter fetichista de la música y la regresión de la escucha y trata de averiguar si esta regresión se presenta en la escucha que tiene lugar en el momento presente. Adorno defendió que la música, en tanto que obra de arte, puede hacer progresar a las personas y a la sociedad mediante un avance del pensamiento. Pero con los medios de comunicación de masas, se objetifica, se convierte en mercancía y responde a las condiciones de su comercialización. En esta nueva situación, de orden comercial, se adiestra al oyente a responder positivamente a las diferentes versiones de lo que es en esencia el mismo producto, y se modifica el gusto a través de la repetición. Por esta razón, Adorno sostiene que conforme se reduce la complejidad de lo que se escucha, y el oyente simplifica su criterio y su nivel de exigencia. Con el objetivo principal de comprobar la vigencia y la aplicabilidad de las ideas de Adorno sobre el carácter fetichista de la música y la regresión de la escucha a la situación actual, esta investigación se propone, en primer lugar, profundizar en el significado del texto de Adorno, y en segundo lugar, determinar cómo ciertos aspectos de este texto pueden articularse para examinar la escucha actual, en dos contextos diferentes: el consumo de música popular; y en ciertas prácticas de arte sonoro. Para ello, se ha realizado una relectura de los textos de Adorno, así como de otras investigaciones realizadas posteriormente en torno a sus estudios. Además, se ha explorado cómo reflexiones e investigaciones posteriores, procedentes de los campos de la filosofía, la sociología y la estética, han desarrollado estos aspectos, para complementar el análisis del texto de Adorno con perspectivas más recientes sobre la música en los medios de comunicación y sus consecuencias sociales. Por último, se han aplicado los elementos de este análisis a una serie de obras y soportes en que se pueden hallar aspectos regresivos de la escucha (como la reproducción de éxitos globales en servicios de escucha en línea), en contraste con otra selección de obras y situaciones creadas por artistas en que se transforma la situación de escucha regresiva. Como resultado, se ha observado una persistencia de la situación regresiva descrita por Adorno e incluso una intensificación de la homogeneización del pensamiento creada por el uso de los canales comerciales mayoritarios que existen en línea. Sin embargo, el espacio web también ofrece la oportunidad para que artistas sonoros generen condiciones en que una escucha diferente también es posible. En algunos casos, Internet ha servido como el soporte, en otros, la manera de extender el conocimiento sobre la obra. En numerosos casos supone el espacio común que sirve de contexto para un tipo de arte público que requiere la participación del usuario, creando una nueva colectividad. Como tal, ofrece la oportunidad de crear interrelaciones en que los ciudadanos pueden participar en una reflexión social autoconsciente. / [CA] Aquesta tesi indaga en el concepte de regressió que va descriure el filòsof Theodor W. Adorno al seu text Sobre el caràcter fetitxista de la música i la regressió de l'escolta i cerca d'esbrinar si aquesta regressió que es presenta en l'escolta té lloc al moment present. Adorno pensava que la música, en tant que obra d'art, pot fer progressar a les persones i la societat. Però amb els mitjans de comunicació de masses, s'objectifica i es converteix en mercancia, i respon a les condicions de la seua comercialització. En aquesta nova situació, de ordre comercial, s'ensenya al oient a respondre positivament a les diferents versions d'allò que es en esència el mateix producte, i es modifica el gust a través de la repetició. Per aquesta raó, Adorno sosté que a mesura que es reduix la complexitat d'allò que s'escolta, l'escolta perd el seu caràcter reflexiu, i per això es simplifica el criteri de l'oient i el seu nivell d'exigència. Amb l'objectiu principal de comprovar la vigència i l'aplicabilitat de les idees d'Adorno sobre el caràcter fetitxista de la música i la regressió de l'escolta a la situació actual, aquesta investigació es proposa, en primer lloc, profunditzar en el significat del text d'Adorno, i en segón lloc, determinar com certs aspectes d'aquest text poden articular-se per a examinar l'escolta actual, en dos contextos diferents: el consum de música popular; i en certes pràctiques de l'art sonor. Per a aconseguir això, s'ha realitzat una relectura dels textos d'Adorno, així com d'altres investigacions realitzades posteriorment. A més a més, s'ha explorat com reflexions e investigacions posteriors, procedents dels camps de la filosofia, la sociologia i l'estètica, han desenvolupat aquestos aspectes, per a complementar l'anàlisis del text d'Adorno amb perspectivies més recents sobre la música als mitjans de comunicació i les seues consequències socials. Per últim, s'han aplicat els elements d'aquest anàlisi a una sèrie d'obres i suports en què es poden trobar aspectes regressius de l'escolta (com ara la reproducció d'èxits globals als serveis d'escolta en línia), en contrast amb una altra selecció d'obres i situacions creades per artistes en què es transforma la situació de l'escolta regresiva. Com a resultat, s'ha observat una persistència de la situació regressiva descrita per Adorno i fins i tot una intensificació de l'homogeneització del pensament, creada per l'ús dels canals comercials majoritaris que existeixen en línia. Tanmateix, l'espai web també ofereix l'oportunitat per a que artistes sonors generen condicions en què una escolta diferent també és possible. En alguns casos, Internet ha servit com a suport, en altres, com una forma d'estendre el coneixement sobre l'obra. En nombrosos casos, supón l'espai comú que serveix com a context per a un tipus d'art públic que requereix la participació de l'usuari, creant una nova colectivitiat. Com a tal, ofereix l'oportunitat de crear interrelacions en què els ciutadans poden participar en una reflexió social autoconscient. / Soria Martínez, V. (2015). La experiencia de la regresión de la escucha planteada por Theodor W. Adorno en la producción musical y el arte sonoro de 1990 a 2013 [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/58771 / TESIS / Premios Extraordinarios de tesis doctorales
6

Escuto poesia na vida alheia : um processo de criação radiocênica

Azevedo, Mariana da Rosa January 2017 (has links)
O presente trabalho investigou o processo artístico de diferentes vocalidades a partir de histórias reais, experimentando aproximações e verticalizações entre duas linguagens: a cênica e a radiofônica. O objetivo principal da pesquisa foi encontrar na vocalidade de cada depoimento pessoal e em suas palavras o impulsionador criativo de um processo radiocênico. Durante o processo, foi investigada a ideia de um caminho radiocênico, bem como: de que forma este caminho contribui para o trabalho de atriz; de que maneira os dispositivos cênicos e radiofônicos entram em comunhão; e quais são suas especificidades. O conceito “radiocênico” foi criado pela pesquisadora durante a construção deste trabalho. A reflexão teórica e prática deste memorial artístico deu-se de maneira conjugada, a partir de ensaios práticos e percepções acerca dos conceitos operatórios trabalhados. São eles: escuta, vocalidade e radiocênico. Desta forma, lembranças e memórias de mulheres desconhecidas foram a matéria-prima para um trabalho de atuação que se propôs a construir, a partir de diferentes vocalidades, uma dramaturgia que contemplou personagens inspirados em histórias reais. Os quatro depoimentos que compõem este trabalho foram coletados em um espaço público da cidade de Porto Alegre: o Brique da Redenção, através da intervenção ESCUTO SUAS HISTÓRIAS. O intuito foi descobrir na riqueza do dia a dia o mundo sonoro de poesias e tragédias que cada um carrega em formato de histórias. / El presente trabajo investigó el proceso artístico de diferentes voces a partir de historias reales. Experimentando aproximaciones y verticalidades entre dos lenguajes: la escénica y la radiofónica. El objetivo principal de la búsqueda es encontrar en la vocalidad de cada testimonio personal y en sus palabras el impulso creativo de un proceso radioescénico. Durante el proceso se investigó la idea de un camino radioescénico, y de qué forma contribuye al trabajo de actriz, de qué manera los dispositivos escénicos y radiofónicos entran en comunión y cuáles son sus especificidades. Este conceito, radiocênico, foi criado pela pesquisadora durante la construcción desse trabajo. La reflexión teórica y práctica de ese memorial artístico se dio de manera conjugada, a partir de ensayos prácticos y percepciones a cerca de los conceptos operativos trabajados. Son ellos: escucha, vocalidad y radioescénico. De esta forma, recuerdos y memorias de mujeres desconocidas fueron la materia prima para un trabajo de actuación que se propone construir, a partir de diferentes voces, una dramaturgia que contempló personajes inspirados en historias reales. Los cuatro testimonios que componen ese trabajo fueron recogidos en un espacio público de la ciudad de Porto Alegre: El Brique de la Redención, a través de la intervención ESCUCHO SU HISTORIAS. Con el fin de descubrir en la riqueza del día a día el mundo sonoro de poesías y tragedias, que cada uno lleva en formato de historias.
7

A ética da escuta clínica em tempos de biopoder / The Ethics of the Clinical Listening in Times of Biopower / La Ética de la Escucha Clínica en Tiempos de Biopoder

Londero, Mário Francis Petry January 2018 (has links)
Esta tese trata de pensar a ética da escuta clínica em tempos de biopoder. Baseado sobretudo na filosofia esquizoanalítica como intercessora da clínica psicanalítica e na poética de Fernando Pessoa, o estudo definiu como campo problemático a Rede de Atenção Psicossocial brasileira, a partir de variados serviços e intervenções de cuidado que percorreram a atenção à saúde mental, como: Consultório na Rua, Centros de Atenção Psicossocial, Unidades Básica de Saúde, Estratégias de Saúde da Família e Pesquisa na Atenção Básica. Em um contexto de biopoder, produtor de uma subjetividade mínima, entende-se que a escuta volta-se ao corpo como organismo biológico, sem mediação com o desejo. Nesta lógica, a medicalização da vida e o anestesiamento do sofrer, tornam-se as principais práticas de cuidado. No contraponto a este controle capitalístico característico do biopoder, a tese propõe pensar o ato da escuta clínica que se passa na interação junto à potência da desrazão, da loucura e do inconsciente. O ato da escuta clínica emerge aí como dispositivo que se pretende sensibilizador para os acontecimentos inventivos da vida, apoiando cada sujeito, coletivo ou serviço que possui uma angústia a enfrentá-la de maneira inventiva. Trata-se, pois, da criação de dispositivos que lancem cada sujeito a um obrar de si e do mundo. A pesquisa indica que a clínica e o clínico que conduzem o escutar a partir do inconsciente, em sua maquinaria desejante, se posicionam, na acolhida do outro que chega para ser cuidado, em um plano intensivo de dessubjetivação de si e do mundo no que tange à formatação moral exercida pelos mecanismos de controle do biopoder: a anatomopolítica, a biopolítica e a tanatopolítica O ato da escuta clínica implica a ética de questionar um viver conservador, moral e não reflexivo, para disso desviar, inventando outros mundos. Evoca, pois, um devir artista, despersonalização que o plano da arte coloca em jogo quando assombra o mundo com suas novidades que ainda não tomaram forma petrificada. Pautada pelo método cartográfico, a pesquisa se desenrola entrecruzando escritas que se confundem, se misturam, confluem e desfluem à medida que o texto vai ganhando delineamentos. Da escrita dissertativa e acadêmica às narrativas de um conto e de crônicas, que insistem em restar, há um íntimo agenciamento que maquina o escrever sobre a clínica. Tal maquinação inicia-se em um percurso afectivo-experimentativo vivenciado pelo autor que instala um campo problemático a partir do cotidiano das práticas clínicas pelas quais exercitou o escutar. Após este anúncio, é apresentada uma análise sobre os mecanismos do biopoder e a decorrente produção de uma subjetividade mínima, subscrita por um modo narcisista de ser e pela morte do desejo, que invade o cotidiano clínico. Deste pano de fundo passa-se a uma exploração textual que envolve diários de campo sobre intervenções do autor entre seu escutar clínico e uma escuta pesquisante viabilizada pela investigação sobre o cuidado em saúde mental na atenção básica. Por fim, faz-se uma aproximação da clínica com o plano da arte, articulando uma escuta do inconsciente ao ato inventivo que se movimenta na direção de um obrar-se. / This thesis deals with the ethics of clinical listening in times of biopower. The study defined the Brazilian Psychosocial Attention Network as a problematic field based,especially, on the schizoanalytic philosophy, as an intercessor of the psychoanalytic clinics, and in the poetics of Fernando Pessoa. For this purpose, it is considering several services and care interventions that covered mental health care, as:Consultation Offices in the Street, Psychosocial Care Centers, Basic Health Units, Family Health Strategies, and Primary Care Research. In a context of biopower, a producer of a minimal subjectivity, it is understood that the listening turns to the body as a biological organism without mediation with desire. In this logic, the medicalization of life and the anaesthetization of suffering become the main practices of care. In contrast to this capitalistic control characteristic of biopower, the thesis proposes to think of the act of clinical listening that takes place in the interaction with the power of unreason, madness, and the unconscious. The act of clinical listening emerges as a device that is intended to sensitizer to the inventive events of life, supporting each subject, collective or service that has an anguish to face it in an inventive way.It is, therefore, the creation of devices that launch each subject to work on himself and on the world.The research indicates that the clinical and the clinician who lead the listening from the unconscious, in their desiring machinery, are positioned in the reception of the other that arrives to be taken care of in an intensive plan of desubjectivation of oneself and of the world with regard to the formatting morality exerted by the mechanisms of control of biopower: anatomo-politics, biopolitics, and thanatopolitics The act of clinical listening causes the ethics to question a conservative, moral, and nonreflective life, to divert it, inventing other worlds. It evokes, then, a becoming artist, a depersonalization that the plane of art puts at stake when it haunts the world with its novelties that have not yet taken on petrified form. Guided by the cartographic method, the research is carried out by crisscrossing writings that merge, mingle, conjoin, and no longer converge as the text gains its outlines. From dissertation and academic writing to narratives of a short story and chronicles, that insist on remaining, there is an intimate agency that machinates writing about the clinical practice. Such machination begins in an affective-experiential path experienced by the author thatsettles a problematic field based on the daily routine of the clinical practices through which he exercised the listening. After this announcement, it is presented an analysis on the mechanisms of biopower and the resulting production of a minimal subjectivity, underwrote by a narcissistic way of being and by the death of desire, which are common on clinical routine. From this background, there is a textual exploration that involves field journals about the author's interventions from his clinical listening and hisresearcher's listening, enabled by the research on mental health care in basic care. Finally, the clinical practice is approached with the plan of art, articulating a listening from the unconscious to the inventive act that moves in the direction of a work on itself. / Esta tesis trata de pensar la ética de la escucha clínica en tiempo de biopoder. Embasado sobretodo en la filosofía esquizoanalítica como intercesora de la clínica psicoanalítica y en la poética de Fernando Pessoa, el estudio determinó como campo problemático la Red de Atención Psicosocial brasileña, a partir de variados servicios e intervenciones de cuidado que recorrieron la atención a la salud mental, como: Consultorio de Calle, Centros de atención Psicosocial, Unidades básicas de Salud, Estrategias de Salud de la Familia y Pesquisa en la Atención Básica. En un contexto de biopoder, productor de una subjetividad mínima, se entiende que la escucha se vuelve hacia cuerpo como organismo biológico, sin mediación con el deseo. En esa lógica, la medicalización de la vida y el anestesiamiento del sufrir se convierten en las principales prácticas de cuidado. En el contrapunto a ese control capitalístico característico del biopoder, la tesis propone pensar el acto de la escucha clínica que se pasa en la interacción junto a la potencia de la desrazón, de la locura y del inconsciente. El acto de la escucha clínica emerge ahí como dispositivo que se pretende sensibilizador para los acontecimientos inventivos de la vida, apoyando cada sujeto, colectivo o servicio que posee una angustia a enfrentarla de manera inventiva. Se trata, pues, de la creación de dispositivos que impulsen cada sujeto a un obrar de sí y del mundo. La pesquisa indica que la clínica y el clínico que conducen el escuchar a partir del inconsciente, en su maquinaria deseante, se posicionan, en la acogida del otro que llega para ser cuidado, en un plan intensivo de desubjetivación de sí mismo y del mundo en lo que respeta al formateo moral ejercido por los mecanismos de control del biopoder: la anatomopolítica, la biopolítica y la tanatopolítica El acto de la escucha clínica implica la ética de cuestionar un vivir conservador, moral y no reflexivo, para de eso desviar, creando otros mundos. Evoca, pues, un devenir artista, despersonalización que el plan del arte pone en juego cuando asombra el mundo con sus novedades que todavía no se volvieron petrificadas. Pautada por el método cartográfico, la pesquisa se desarrolla entrecruzando escritas que se confunden, se mesclan, confluyen y desfluyen a medida que el texto gana delineamientos. De la escritura discursiva y académica a las narrativas de un cuento y de crónicas, que insisten en restar, hay un íntimo agenciamiento que maquina el escribir a respeto de la clínica. Tal maquinación tiene inicio en un trayecto afectivo-experimentante vivido por el autor que instala un campo problemático a partir del cotidiano de las prácticas clínicas por las que ejercitó el escuchar. Posteriormente a este anuncio, es presentado un análisis sobre los mecanismos del bipoder y la decurrente producción de una subjetividad mínima, subscrita por un modo narcisista de ser y por la muerte del deseo, que invade el cotidiano clínico. De ese contexto se pasa a una exploración textual que involucra diarios de campo sobre intervenciones del autor entre su escuchar clínico y una escucha pesquisante viabilizada por la investigación sobre el cuidado en salud mental en la atención básica. Por fin, se realiza un acercamiento de la clínica con el plan del arte, articulando una escucha del inconsciente hacia el acto inventivo que se mueve en la dirección de un obrarse.
8

Filosofia e cuidado de si na escola: entre a fala e a escuta / Filosofía y cuidado si: entre hablar y escuchar

Silva, Silvia Cristina Barbosa da [UNESP] 02 February 2017 (has links)
Submitted by Silvia Cristina Barbosa da Silva null (silvia_barbosa@hotmail.com.br) on 2017-03-14T14:16:00Z No. of bitstreams: 1 Dissertação 02-02-2017 Silvia C. Barbosa da Silva.pdf: 1108047 bytes, checksum: 05e360a6417d7c4c24396e85f22578db (MD5) / Approved for entry into archive by Juliano Benedito Ferreira (julianoferreira@reitoria.unesp.br) on 2017-03-20T22:22:00Z (GMT) No. of bitstreams: 1 silva_scb_me_arafcl.pdf: 1108047 bytes, checksum: 05e360a6417d7c4c24396e85f22578db (MD5) / Made available in DSpace on 2017-03-20T22:22:00Z (GMT). No. of bitstreams: 1 silva_scb_me_arafcl.pdf: 1108047 bytes, checksum: 05e360a6417d7c4c24396e85f22578db (MD5) Previous issue date: 2017-02-02 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES) / Esta é uma pesquisa teórica que tem como objetivo analisar vozes de crianças na prática de filosofia. Para tanto, analisamos os trabalhos do GEPFC (Grupo de Estudos e Pesquisas Filosofia Para Crianças) da Unesp – FCLAr, do NEFI (Núcleo de Estudos Filosóficos da Infância) da UERJ – Universidade Estadual do Rio de Janeiro, e de outras experiências em Portugal (Rita Pedro), Itália (Giuseppe Ferraro) e Colômbia (Cortés e Vaca). A partir da concepção de infância aiónica, a análise dessas vozes consiste em uma reescuta, ou seja, uma nova escuta com o intuito de torná-las mais visíveis pela experiência diferenciada que essa prática propõe. A presença dessa filosofia no campo educacional atua como ponto de resistência frente ao poder disciplinador da instituição escolar. Constatamos, nesses relatos, um cuidado com o pensar que estrutura o cuidado de si, conceito trabalhado pelo filósofo francês Michel Foucault. Assim, partimos de alguns pressupostos foucaultianos, principalmente aqueles de seus últimos escritos, em que a questão do processo de subjetivação é problematizada pelo autor. Além do conceito de cuidado de si, também utilizaremos a parrhesía e a escuta que são algumas práticas de si exercidas na Antiguidade e que se relacionam nas análises das experiências da filosofia com crianças. Além da leitura de Foucault, apoiamo-nos em outros autores do campo da filosofia da educação, tais como Jorge Larrosa, Walter Kohan, Veiga-Neto e Silvio Gallo para repensarmos as experiências desses sujeitos no contexto escolar. / This is a theoretical research that aims to analyze voices of children in the practice of philosophy. In order to do so, we analyze the work of the GEPFC (Unesp - FCLAr Research Group and Philosophy for Children), NEFI (Nucleus of Philosophical Studies of Childhood) of UERJ - State University of Rio de Janeiro, and other experiences in Portugal Rita Pedro), Italy (Giuseppe Ferraro) and Colombia (Cortés and Vaca). From the conception of aionic childhood, the analysis of these voices consists of a reescuta, that is, a new listening with the intention of making them more visible by the differentiated experience that this practice proposes. The presence of this philosophy in the educational field acts as a point of resistance against the disciplinary power of the school institution. We find in these accounts a care with thinking that structures the care of self, a concept worked by the French philosopher Michel Foucault. Thus, we start from some Foucaultian presuppositions, especially those of his last writings, in which the question of the process of subjectivation is problematized by the author. In addition to the concept of self-care, we will also use the parrhesia and the listening that are some practices of oneself exercised in Antiquity and that are related in the analyzes of the experiences of the philosophy with children. In addition to reading Foucault, we rely on other authors in the field of the philosophy of education, such as Jorge Larrosa, Walter Kohan, Veiga-Neto and Silvio Gallo to rethink the experiences of these subjects in the school context. / Esta es una investigación teórica que tiene como objetivo analizar las voces de los niños en la filosofía de la práctica. Por lo tanto, se analizó el trabajo del GEPFC (Grupo de Estudios e Investigación Filosofía para Niños) Unesp - FCLAr, el (Centro de Estudios Filosóficos de la Infancia) NEFI de la UERJ - Universidad del Estado de Río de Janeiro, y otras experiencias en Portugal (Rita Pedro), Italia (Giuseppe Ferraro) y Colombia (Cortés y Vaca). A partir de un análisis de diseño aiónica la infancia de estas voces se compone de un reescuta, una nueva escucha con el fin de hacerlos más visibles por la diferente experiencia que esta práctica ofertas. La presencia de esta filosofía en el campo de la educación actúa como punto de resistencia contra el poder disciplinario de la escuela. Encontramos estos informes cuidado a pensar que el concepto estructura de autocuidado traído por el filósofo francés Michel Foucault. Dejamos a los supuestos de Foucault se centraron en sus últimos escritos, en los que la cuestión del proceso subjetivo es problematizada por el autor. Por ello, más allá del concepto de autocuidado también utilizará la parresía y la escucha son algunas de las prácticas que llevaba en la antigüedad para relacionar el análisis de las experiencias de la filosofía con niños. Además de la lectura de Foucault, dependemos de otros autores en el campo de la filosofía de la educación, como Jorge Larrosa, Walter Kohan, Veiga-Neto y Silvio Gallo a reconsiderar las experiencias de estos temas en el contexto escolar.
9

Escuto poesia na vida alheia : um processo de criação radiocênica

Azevedo, Mariana da Rosa January 2017 (has links)
O presente trabalho investigou o processo artístico de diferentes vocalidades a partir de histórias reais, experimentando aproximações e verticalizações entre duas linguagens: a cênica e a radiofônica. O objetivo principal da pesquisa foi encontrar na vocalidade de cada depoimento pessoal e em suas palavras o impulsionador criativo de um processo radiocênico. Durante o processo, foi investigada a ideia de um caminho radiocênico, bem como: de que forma este caminho contribui para o trabalho de atriz; de que maneira os dispositivos cênicos e radiofônicos entram em comunhão; e quais são suas especificidades. O conceito “radiocênico” foi criado pela pesquisadora durante a construção deste trabalho. A reflexão teórica e prática deste memorial artístico deu-se de maneira conjugada, a partir de ensaios práticos e percepções acerca dos conceitos operatórios trabalhados. São eles: escuta, vocalidade e radiocênico. Desta forma, lembranças e memórias de mulheres desconhecidas foram a matéria-prima para um trabalho de atuação que se propôs a construir, a partir de diferentes vocalidades, uma dramaturgia que contemplou personagens inspirados em histórias reais. Os quatro depoimentos que compõem este trabalho foram coletados em um espaço público da cidade de Porto Alegre: o Brique da Redenção, através da intervenção ESCUTO SUAS HISTÓRIAS. O intuito foi descobrir na riqueza do dia a dia o mundo sonoro de poesias e tragédias que cada um carrega em formato de histórias. / El presente trabajo investigó el proceso artístico de diferentes voces a partir de historias reales. Experimentando aproximaciones y verticalidades entre dos lenguajes: la escénica y la radiofónica. El objetivo principal de la búsqueda es encontrar en la vocalidad de cada testimonio personal y en sus palabras el impulso creativo de un proceso radioescénico. Durante el proceso se investigó la idea de un camino radioescénico, y de qué forma contribuye al trabajo de actriz, de qué manera los dispositivos escénicos y radiofónicos entran en comunión y cuáles son sus especificidades. Este conceito, radiocênico, foi criado pela pesquisadora durante la construcción desse trabajo. La reflexión teórica y práctica de ese memorial artístico se dio de manera conjugada, a partir de ensayos prácticos y percepciones a cerca de los conceptos operativos trabajados. Son ellos: escucha, vocalidad y radioescénico. De esta forma, recuerdos y memorias de mujeres desconocidas fueron la materia prima para un trabajo de actuación que se propone construir, a partir de diferentes voces, una dramaturgia que contempló personajes inspirados en historias reales. Los cuatro testimonios que componen ese trabajo fueron recogidos en un espacio público de la ciudad de Porto Alegre: El Brique de la Redención, a través de la intervención ESCUCHO SU HISTORIAS. Con el fin de descubrir en la riqueza del día a día el mundo sonoro de poesías y tragedias, que cada uno lleva en formato de historias.
10

A ética da escuta clínica em tempos de biopoder / The Ethics of the Clinical Listening in Times of Biopower / La Ética de la Escucha Clínica en Tiempos de Biopoder

Londero, Mário Francis Petry January 2018 (has links)
Esta tese trata de pensar a ética da escuta clínica em tempos de biopoder. Baseado sobretudo na filosofia esquizoanalítica como intercessora da clínica psicanalítica e na poética de Fernando Pessoa, o estudo definiu como campo problemático a Rede de Atenção Psicossocial brasileira, a partir de variados serviços e intervenções de cuidado que percorreram a atenção à saúde mental, como: Consultório na Rua, Centros de Atenção Psicossocial, Unidades Básica de Saúde, Estratégias de Saúde da Família e Pesquisa na Atenção Básica. Em um contexto de biopoder, produtor de uma subjetividade mínima, entende-se que a escuta volta-se ao corpo como organismo biológico, sem mediação com o desejo. Nesta lógica, a medicalização da vida e o anestesiamento do sofrer, tornam-se as principais práticas de cuidado. No contraponto a este controle capitalístico característico do biopoder, a tese propõe pensar o ato da escuta clínica que se passa na interação junto à potência da desrazão, da loucura e do inconsciente. O ato da escuta clínica emerge aí como dispositivo que se pretende sensibilizador para os acontecimentos inventivos da vida, apoiando cada sujeito, coletivo ou serviço que possui uma angústia a enfrentá-la de maneira inventiva. Trata-se, pois, da criação de dispositivos que lancem cada sujeito a um obrar de si e do mundo. A pesquisa indica que a clínica e o clínico que conduzem o escutar a partir do inconsciente, em sua maquinaria desejante, se posicionam, na acolhida do outro que chega para ser cuidado, em um plano intensivo de dessubjetivação de si e do mundo no que tange à formatação moral exercida pelos mecanismos de controle do biopoder: a anatomopolítica, a biopolítica e a tanatopolítica O ato da escuta clínica implica a ética de questionar um viver conservador, moral e não reflexivo, para disso desviar, inventando outros mundos. Evoca, pois, um devir artista, despersonalização que o plano da arte coloca em jogo quando assombra o mundo com suas novidades que ainda não tomaram forma petrificada. Pautada pelo método cartográfico, a pesquisa se desenrola entrecruzando escritas que se confundem, se misturam, confluem e desfluem à medida que o texto vai ganhando delineamentos. Da escrita dissertativa e acadêmica às narrativas de um conto e de crônicas, que insistem em restar, há um íntimo agenciamento que maquina o escrever sobre a clínica. Tal maquinação inicia-se em um percurso afectivo-experimentativo vivenciado pelo autor que instala um campo problemático a partir do cotidiano das práticas clínicas pelas quais exercitou o escutar. Após este anúncio, é apresentada uma análise sobre os mecanismos do biopoder e a decorrente produção de uma subjetividade mínima, subscrita por um modo narcisista de ser e pela morte do desejo, que invade o cotidiano clínico. Deste pano de fundo passa-se a uma exploração textual que envolve diários de campo sobre intervenções do autor entre seu escutar clínico e uma escuta pesquisante viabilizada pela investigação sobre o cuidado em saúde mental na atenção básica. Por fim, faz-se uma aproximação da clínica com o plano da arte, articulando uma escuta do inconsciente ao ato inventivo que se movimenta na direção de um obrar-se. / This thesis deals with the ethics of clinical listening in times of biopower. The study defined the Brazilian Psychosocial Attention Network as a problematic field based,especially, on the schizoanalytic philosophy, as an intercessor of the psychoanalytic clinics, and in the poetics of Fernando Pessoa. For this purpose, it is considering several services and care interventions that covered mental health care, as:Consultation Offices in the Street, Psychosocial Care Centers, Basic Health Units, Family Health Strategies, and Primary Care Research. In a context of biopower, a producer of a minimal subjectivity, it is understood that the listening turns to the body as a biological organism without mediation with desire. In this logic, the medicalization of life and the anaesthetization of suffering become the main practices of care. In contrast to this capitalistic control characteristic of biopower, the thesis proposes to think of the act of clinical listening that takes place in the interaction with the power of unreason, madness, and the unconscious. The act of clinical listening emerges as a device that is intended to sensitizer to the inventive events of life, supporting each subject, collective or service that has an anguish to face it in an inventive way.It is, therefore, the creation of devices that launch each subject to work on himself and on the world.The research indicates that the clinical and the clinician who lead the listening from the unconscious, in their desiring machinery, are positioned in the reception of the other that arrives to be taken care of in an intensive plan of desubjectivation of oneself and of the world with regard to the formatting morality exerted by the mechanisms of control of biopower: anatomo-politics, biopolitics, and thanatopolitics The act of clinical listening causes the ethics to question a conservative, moral, and nonreflective life, to divert it, inventing other worlds. It evokes, then, a becoming artist, a depersonalization that the plane of art puts at stake when it haunts the world with its novelties that have not yet taken on petrified form. Guided by the cartographic method, the research is carried out by crisscrossing writings that merge, mingle, conjoin, and no longer converge as the text gains its outlines. From dissertation and academic writing to narratives of a short story and chronicles, that insist on remaining, there is an intimate agency that machinates writing about the clinical practice. Such machination begins in an affective-experiential path experienced by the author thatsettles a problematic field based on the daily routine of the clinical practices through which he exercised the listening. After this announcement, it is presented an analysis on the mechanisms of biopower and the resulting production of a minimal subjectivity, underwrote by a narcissistic way of being and by the death of desire, which are common on clinical routine. From this background, there is a textual exploration that involves field journals about the author's interventions from his clinical listening and hisresearcher's listening, enabled by the research on mental health care in basic care. Finally, the clinical practice is approached with the plan of art, articulating a listening from the unconscious to the inventive act that moves in the direction of a work on itself. / Esta tesis trata de pensar la ética de la escucha clínica en tiempo de biopoder. Embasado sobretodo en la filosofía esquizoanalítica como intercesora de la clínica psicoanalítica y en la poética de Fernando Pessoa, el estudio determinó como campo problemático la Red de Atención Psicosocial brasileña, a partir de variados servicios e intervenciones de cuidado que recorrieron la atención a la salud mental, como: Consultorio de Calle, Centros de atención Psicosocial, Unidades básicas de Salud, Estrategias de Salud de la Familia y Pesquisa en la Atención Básica. En un contexto de biopoder, productor de una subjetividad mínima, se entiende que la escucha se vuelve hacia cuerpo como organismo biológico, sin mediación con el deseo. En esa lógica, la medicalización de la vida y el anestesiamiento del sufrir se convierten en las principales prácticas de cuidado. En el contrapunto a ese control capitalístico característico del biopoder, la tesis propone pensar el acto de la escucha clínica que se pasa en la interacción junto a la potencia de la desrazón, de la locura y del inconsciente. El acto de la escucha clínica emerge ahí como dispositivo que se pretende sensibilizador para los acontecimientos inventivos de la vida, apoyando cada sujeto, colectivo o servicio que posee una angustia a enfrentarla de manera inventiva. Se trata, pues, de la creación de dispositivos que impulsen cada sujeto a un obrar de sí y del mundo. La pesquisa indica que la clínica y el clínico que conducen el escuchar a partir del inconsciente, en su maquinaria deseante, se posicionan, en la acogida del otro que llega para ser cuidado, en un plan intensivo de desubjetivación de sí mismo y del mundo en lo que respeta al formateo moral ejercido por los mecanismos de control del biopoder: la anatomopolítica, la biopolítica y la tanatopolítica El acto de la escucha clínica implica la ética de cuestionar un vivir conservador, moral y no reflexivo, para de eso desviar, creando otros mundos. Evoca, pues, un devenir artista, despersonalización que el plan del arte pone en juego cuando asombra el mundo con sus novedades que todavía no se volvieron petrificadas. Pautada por el método cartográfico, la pesquisa se desarrolla entrecruzando escritas que se confunden, se mesclan, confluyen y desfluyen a medida que el texto gana delineamientos. De la escritura discursiva y académica a las narrativas de un cuento y de crónicas, que insisten en restar, hay un íntimo agenciamiento que maquina el escribir a respeto de la clínica. Tal maquinación tiene inicio en un trayecto afectivo-experimentante vivido por el autor que instala un campo problemático a partir del cotidiano de las prácticas clínicas por las que ejercitó el escuchar. Posteriormente a este anuncio, es presentado un análisis sobre los mecanismos del bipoder y la decurrente producción de una subjetividad mínima, subscrita por un modo narcisista de ser y por la muerte del deseo, que invade el cotidiano clínico. De ese contexto se pasa a una exploración textual que involucra diarios de campo sobre intervenciones del autor entre su escuchar clínico y una escucha pesquisante viabilizada por la investigación sobre el cuidado en salud mental en la atención básica. Por fin, se realiza un acercamiento de la clínica con el plan del arte, articulando una escucha del inconsciente hacia el acto inventivo que se mueve en la dirección de un obrarse.

Page generated in 0.4387 seconds