• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 1081
  • 30
  • 30
  • 29
  • 25
  • 24
  • 10
  • 9
  • 9
  • 6
  • 5
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • Tagged with
  • 1106
  • 556
  • 490
  • 257
  • 211
  • 179
  • 138
  • 127
  • 112
  • 111
  • 111
  • 90
  • 78
  • 71
  • 69
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
181

L'adaptació catalana de la història de Rebus Hispaniae de Rodrigo Jiménez de Rada: textos i transmissió (segle XIII-XV)

Quer Aiguadé, Pere 27 April 2001 (has links)
Entre el segle XIII i el segle XV, diferents versions d'una adaptació de la Historia de rebus Hispaniae (HrH) de Rodrigo Jiménez de Rada aparegueren a Catalunya. L'adaptació, que l'estudi tracta sota el nom de Crònica d'Espanya (CdE) i de la qual se'n conserven set testimonis entre llatins i catalans, compendiava la font i la interpolava amb fragments de creació pròpia o inspirats en altres obres i ha estat tradicionalment atribuïda a Pere Ribera de Perpinyà, atribució que l'estudi posa en dubte.El treball edita els testimonis conservats i s'ocupa de l'anàlisi de cada un: datació, redactors coneguts, si és el cas (és a dir, Bernat Rovira, Guillem de Vallseca i Jaume Marquilles), trets distintius, interessos concrets, fonts alternatives, continuacions de les genealogies, caracterització lingüística en el cas dels catalans, etc. També s'ocupa de la relació existent entre ells, així com de deduir els antecedents necessaris en la transmissió de l'obra i establir agrupaments per afinitats. L'estudi de la transmissió constitueix un objectiu principal de la tesi. La CdE se situa en l'àmbit dels "textos vius", aquells que no es reprodueixen amb una forma fixa sinó que van transmetent-se incorporant adaptacions, interpolacions, continuacions, etc. I la metodologia aplicada correspon a aquesta característica. Per això s'analitza el tractament d'alguns fragments i aspectes concrets en el conjunt dels textos, es caracteritzen les dues traduccions catalanes conservades i es valora la significació historiogràfica, tant de la primera versió de la crònica com de l'evolució que en marquen els successius testimonis.L'anàlisi de la transmissió permet contactar amb el rerefons de les compilacions i les adaptacions historiogràfiques medievals. L'estudi observa des dels mètodes d'importació de frases i conceptes entre textos fins al treball sobre l'ordinatio de la nova obra, passant pel tractament del material retòric en els diferents testimonis, el seu grau d'adequació a les pautes de gènere, o les intervencions aplicades en les traduccions (tant sobre la sintaxi com sobre els continguts) i els plantejaments traductològics que revelen. Dins el panorama de la historiografia catalana medieval, el treball situa la crònica en relació amb les produccions coetànies i posteriors, observa com es transmet en determinats cercles ciutadans relacionats amb juristes i clergues, i ressegueix el procés pel qual l'obra perd vigència i s'atura la seva evolució a la segona meitat del segle XV. / Between the thirteenth and fifteenth centuries, various versions of an adaptation of Historia de rebus Hispaniae (HrH) by Rodrigo Jiménez de Rada appeared in Catalonia. The adaptation dealt with in this study under the name of Crònica d'Espanya (CdE), of which versions in Latin and Catalan totalling seven are preserved, summarised the source while interpolating fragments of either original authorship or inspired in other works. The adaptation has traditionally been attributed to Pere Ribera de Perpinyà. This study sheds doubt on his authorship.This thesis annotates the versions preserved and undertakes the analysis of each one: dating, authorship where known (i.e. Bernat Rovira, Guillem de Vallseca and Jaume Marquilles), distinctive features, specific interests, alternative sources, extension of genealogies, linguistic characterisation in the case of Catalans, and others. In addition, existing relationships among them are studied, as well as the deduction of necessary antecedents in the transmission of the work and the indication of groupings by affinity. The study of this transmission is the principal aim of this thesis. CdE falls within the ambit of "living texts" (textes vivants), that is, they are not reproduced under a fixed form. Instead, they are transmitted with the incorporation of adaptations, interpolations, extensions, and so on. The methodology I have followed tallies with this characteristic. For this reason, the treatment of certain fragments and specific aspects are analysed within the larger framework of the texts, the two Catalan translations preserved are set apart and their historiographic significance is assessed both in the case of the first version of the chronicle and the evolution as shown in successive versions.Analysis of transmission enables us to establish contact with the background of medieval historiographic compilations and adaptations. The matter of this study ranges from methods of importation of phrases and concepts among texts to work on the ordinatio of the new work, including the treatment of rhetorical material in various versions, the degree of adaptation to genre patterns, or interventions found in the translations (with respect to both syntax and content) and the translation considerations arising from them. Within the panorama of medieval Catalan historiography, this thesis locates the chronicle in relation to coetaneous and subsequent production, brings to light the form of transmission in particular circles of civil life as regards jurists and clerks, and follows the process whereby the work outlives its prevalence and ceases to evolve in the latter half of the fifteenth century.
182

Estudi i edició de les inscripcions llatines falses d’Hispània (ca. 1440-1550)

González Germain, Gerard 12 December 2011 (has links)
Aquesta Tesi Doctoral té per objecte l’estudi i edició del conjunt d’inscripcions llatines falses atribuïdes a l’antiga Hispania i aparegudes durant el primer Renaixement, des de mitjan s. XV i fins l’any 1550. Es tracta de poc més d’un centenar de textos epigràfics que mai no van ser realment gravats, sinó que únicament van ser copiats per escrit dins dels reculls epigràfics (syllogai) redactats a l’època. El fet que la gran majoria d’aquests es basessin en síl·loges composades prèviament va fer que aquestes falsificacions literàries tinguessin una gran difusió, primer en els reculls manuscrits i posteriorment en les obres impreses. A mode d’introducció (Capítol 0), es fa un repàs de l’estudi i interès que han despertat els falsos epigràfics als s. XIX-XXI, així com una breu exposició de les problemàtiques que sorgeixen a l’hora d’abordar aquesta temàtica. La primera part de la Tesi està constituïda per un estudi del context en què van aparèixer els falsos. Aquest estudi abraça tres grans aspectes: a) el desenvolupament de les ideologies preponderants dins de la historiografia espanyola coetània al període històric romà (Capítol 1); b) la catalogació exhaustiva de tota la documentació (tant manuscrita com impresa) que recull les inscripcions falses d’Hispània, des dels primers testimonis i fins les Inscriptiones antiquae totius orbis romani (1603) de Gruter (Capítol 2), i c) l’anàlisi filològica comparativa de les síl·loges més importants (Capítol 3). La segona part de la Tesi la conforma l’edició crítica pròpiament dita juntament amb el comentari de les inscripcions falses (Capítol 4). L’edició dels textos es basa en les conclusions estemmàtiques extretes de l’estudi del tercer capítol. A més de fixar el text llatí, s’adjunta un exhaustiu aparat crític, així com una traducció del text, amb què es precisa la interpretació dels epígrafs. Al final de l’edició s’inclouen uns índexs sobre el contingut dels epígrafs falsos segons el model dels indices epigraphici propis dels corpora d’inscripcions autèntiques. El comentari de les inscripcions té com a finalitat explicar el significat de l’epígraf (sempre que aquest no és obvi) i detectar les fonts que eventualment han estat utilitzades pels falsaris per a la fabricació de cada text, ja siguin epigràfiques, literàries o numismàtiques. Igualment, s’assenyalen els paral·lels interns existents entre els diversos falsos (tant els que conformen la nostra edició com la resta de falsos epigràfics llatins humanístics), i es noten els casos més interessants de repercussió historiogràfica i pervivència d’aquests falsos. En la conclusió (Capítol 5), l’autor ofereix una anàlisi global dels falsos epigràfics hispànics de finals del s. XV i principis del s. XVI, amb un apunt sobre el possible origen i identitat dels responsables dels processos de falsificació més importants. La Tesi es completa amb quatre índexs generals: de personatges (s. XIII-XVII), de cites clàssiques, de manuscrits i d’inscripcions. / The focus of this PhD Dissertation is the study and edition of the whole of the Latin spurious inscriptions located in Roman Hispania and created during the early Renaissance, from mid-Fifteenth century until 1550. They add up to about a hundred epigraphic texts, which were actually never engraved on stone and were only written down in the epigraphical collections (syllogai) created at that time. The fact that the vast majority of them were based on earlier collections allowed a wide dissemination of these literary forgeries, at first in manuscript works and at a later stage through the press. In the introduction (Chapter 0), the author carries out an overview of the studies on epigraphic fakes from the 19th to 21st centuries, as well as a brief exposition of the problems which are encountered in dealing with this subject. The first part of the Dissertation is dedicated to the study of the context in which the fake inscriptions appeared. This study comprehends three great aspects: a) the development of the predominant ideologies in the contemporary Spanish historiography relating to the Roman period (Chapter 1); b) an exhaustive cataloguing of all documentation (both manuscript and printed) containing the fake inscriptions, from the first documents to the Inscriptiones antiquae totius orbis romani (1603) of Gruter (Chapter 2), and c) the philological analysis and comparison of the most important collections (Chapter 3). The second part of the Dissertation is constituted by the critical edition and the commentary of the fake inscriptions (Chapter 4). The textual edition is based on the stemmatic conclusions reached in chapter three. Apart from fixing the Latin text, the author furnishes a complete critical apparatus and a translation, with which the author specifies his interpretation of the texts. At the end of the edition, the indexes referring to the content of the texts are included, following the model of the indices epigraphici usually found in the corpora of authentic inscriptions. The commentary of the inscriptions aims to explain the signification of the texts (whenever it is not obvious) and to identify the sources, whether epigraphic, literary or numismatic, used as models by the forgers. Likewise, the author points out the internal parallels between the spurious inscriptions (the ones included in our edition as well as the rest of the humanistic Latin epigraphic forgeries), and he notes the most interesting cases of historiographical repercussion and their survival through time. In the conclusion (Chapter 5), the author provides a global analysis of the Hispanic epigraphic falsification at the end of the fifteenth century and the beginning of the sixteenth, with a final note abut the possible origin and identity of the humanists responsible for the most relevant sets of fake inscriptions. The Dissertation is completed with four general indexes: persons (13th-17th centuries), classical citations, manuscripts and inscriptions.
183

O sentido da história para a École des Annales

Oliveira, Ana Fernanda Inocente [UNESP] 31 March 2014 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2015-03-03T11:52:58Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2014-03-31Bitstream added on 2015-03-03T12:06:46Z : No. of bitstreams: 1 000809954.pdf: 1081419 bytes, checksum: 1f5add1a88da52a587522cc53f16b37f (MD5) / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq) / Esta pesquisa tem como objetivo revelar as contribuições historiográficas da primeira geração da Ecole des Annales para compreensão da realidade social, buscando demonstrar qual o sentido da historia para este movimento. Vai, ainda, ao longo do trabalho demonstrar a presença de elementos da primeira geração nas gerações atuais dos Annales. Por ultimo, revelarà a importância e atualidade que o novo campo semântico e a nova narrativa histórica proposta pela primeira geração dos Annales possui para a compreensão da realidade social dos dias de hoje. Procuramos aqui destacar como a narrativa de testemunho e a historia das mentalidades na historiografia são a herança dos Annales (primeira geração), considerando e respeitados todos os diferentes rumos e caminhos tomados pelos posteriores diretores da corrente, mas ressaltando que elementos e noções introduzidas por Febvre e Bloch foram de fundamental importância para a construção de uma narrativa que procura compreender a realidade social, agora, à partir de uma visão mais global – a historia total -, atendo-se não mais somente no fenômeno politico mas, sobretudo, aos sujeitos, todos eles, responsáveis pela sua construção, incluindo em especial as “massas anônimas”. A pesquisa valeu-se da investigação de bibliografias dos historiadores vinculados à corrente historiográfica, bem como de seus interpretes e, por ultimo, de documentos de correspondências referentes à primeira geração. A investigação à partir das correspondências foi possivel através de um estagio doutoral realizado na Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales
184

Apropriações da micro-história na historiografia brasileira nas décadas de 1980 e 1990 /

Lino, Raphael Cesar. January 2017 (has links)
Orientador: Hélio Rebello Cardoso / Banca: Fabio Franzini / Banca: Igor Guedes Ramos / Resumo: A historiografia brasileira da década de 1980 foi marcada pela intensificação de novos referenciais teórico-metodológicos, ao mesmo tempo em que as pesquisas foram catalisadas pelo processo de reforma universitária que consolidou os programas de pós-graduação no Brasil. Neste movimento, uma das apropriações que chamou a atenção da comunidade acadêmica foi a micro-história. Esta prática historiográfica descende dos percursos envolvidos entre os historiadores italianos participantes da revista Quaderni Storici que estabeleceram diálogos entre a história social e a antropologia nas décadas de 1970-80. Em paralelo, também pode ser notada no desenvolvimento da própria história social brasileira, especialmente nos estudos sobre o Período Colonial que se abriu para novos aportes teóricos. Colocadas estas questões, nossa dissertação procura investigar as apropriações da micro-história na historiografia brasileira nas décadas de 1980 e 1990, por meio de três momentos distintos, construir um quadro teórico da micro-história, percorrer a trajetória da historiografia brasileira na década de 1980, e por último, analisar duas obras que podem ser classificadas nesta perspectiva teórica, Um herege vai ao paraíso - cosmologia de um ex-colono condenado pela Inquisição (1680-1744) e Dom Obá II d'África, o príncipe do povo - vida, tempo e pensamento de um homem livre de cor, defendidas no início da década de 1990 e publicadas em 1997 ... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: The Brazilian historiography of the 1980s was marked by the intensification of new theoretical and methodological references, at the same time as the research was catalyzed by the university reform process that consolidated the postgraduate programs in Brazil. In this movement, one of the appropriations that caught the attention of the academic community was the microhistory. This historiographical practice descends from the paths involved between the Italian historians, participating in the journal Quaderni Storici who established dialogues between social history and anthropology in the 1970s and 1980s. In parallel, it can also be noticed in the development of Brazilian social history itself, especially in the studies on the Colonial Period that opened for new theoretical contributions. With these questions in mind, this dissertation seeks to investigate the appropriations of microhistory in Brazilian historiography in the 1980s and 1990s, through three distinct moments, to construct a theoretical framework of it, to traverse the trajectory of Brazilian historiography in the 1980s, and finally, to analyze two works that can be classified in this theoretical perspective, Um herege vai ao paraíso - cosmologia de um ex-colono condenado pela Inquisição (1680-1744) and Dom Obá II d'África, o príncipe do povo - vida, tempo e pensamento de um homem livre de cor, defended in the early ... (Complete abstract click electronic access below) / Mestre
185

A contribuição de exposições de arte, ciência e tecnologia a partir de 1968 para a historiografia da arte contemporânea

Santos, Franciele Filipini dos 17 December 2015 (has links)
Tese (Doutorado) – Instituto de Artes da Universidade de Brasília, Programa de Pós-Graduação em Arte, 2015. / Submitted by Fernanda Percia França (fernandafranca@bce.unb.br) on 2016-05-13T17:33:35Z No. of bitstreams: 1 2015_FrancieleFilipinidosSantos.pdf: 11011117 bytes, checksum: a0bb30b67caa2e92b6a6e66cf07549aa (MD5) / Approved for entry into archive by Raquel Viana(raquelviana@bce.unb.br) on 2016-05-16T17:06:08Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2015_FrancieleFilipinidosSantos.pdf: 11011117 bytes, checksum: a0bb30b67caa2e92b6a6e66cf07549aa (MD5) / Made available in DSpace on 2016-05-16T17:06:08Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2015_FrancieleFilipinidosSantos.pdf: 11011117 bytes, checksum: a0bb30b67caa2e92b6a6e66cf07549aa (MD5) / A presente pesquisa tem como objetivo desenvolver uma análise crítico-reflexiva sobre a contribuição de algumas exposições de “Arte, ciência e tecnologia” (ACT) ocorridas a partir de 1968 até o ano de 2012, para tornar viável a construção de uma historiografia da arte contemporânea (HAContemp). Desse modo, estrutura sua abordagem em cinco capítulos, em que o capítulo 1 discute dissensos conceituais a respeito das terminologias “arte contemporânea” e ACT, trazendo o conceito de ciberespaço, que funciona como um conceito operacional para o desenvolvimento da pesquisa. O capítulo 2 trata sobre a curadoria e suas particularidades nas mostras de ACT, e discute a inserção da produção de ACT no campo da arte, a partir de três exposições e seus projetos curatoriais. O capítulo 3 apresenta duas bienais brasileiras com mostras específicas de ACT e a busca pelo seu processo de legitimação, tomando como base os projetos curatoriais. No capítulo 4, defende-se o processo de consolidação da produção artística de ACT, a partir de duas situações expositivas e seus discursos curatoriais. Por fim, o capítulo 5 retoma os questionamentos da pesquisa, respondendo-os a partir da abordagem sobre as exposições de ACT, apresentando essa produção sob o entendimento do que fora denominado no contexto dessa tese, de conceitos revisitados e conceitos instaurados no campo da arte. Apresenta também, argumentos e situações sobre o modo como a produção de ACT se relaciona com o sistema da arte contemporânea, a partir das publicações “Historicizar Arte e Tecnologia: fabricar um método, estabelecer um cânone” (2009) e New Media, Art-Science, andContemporary Art: Toward a HybridDiscourse (2011),de Edward A. Shanken, com o objetivo de defender uma historiografia da arte contemporânea (HAContemp) que compreenda a produção de ACT em seu discurso poético e teórico. / This dissertation aims to develop a critical and reflexive analysis of the contribution of a number of “Art, science and technology” (ACT, in the Portuguese acronym) exhibitions that took place from 1968 to 2012, with a view to enabling the creation of a historiography of contemporary art. In this context, the approach is structured into five chapters, the first of which discusses conceptual dissents over the “contemporary art” and ACT terminologies, introducing the cyberspace concept, which is used as an operational concept in the development of the research. Chapter 2 focuses on curatorship and its aspects in the ACT exhibitions, discussing how ACT production is inserted in the art field, based on three exhibitions and its curatorship projects. Chapter 3 presents two Brazilian biennial international exhibitions with specific ACTsegments and the pursuit of their legitimation process based on the curatorship projects. Chapter 4 upholds the process of consolidation of ACT art production, relying on two expository situations and their curating discourses. Lastly, chapter 5 reviews the research questions, providing answers based on the approach to ACT exhibitions, featuring such production in the light of the understanding of the conclusions of this dissertation, of revisited concepts and of established concepts in the art field. It also presents arguments and situations related to the way ACT production is linked to the contemporary art system, based on Edward A. Shanken’s publications “Historicizar Arte e Tecnologia: fabricar um método, estabelecer um cânone” (2009) and “New Media, Art-Science, and Contemporary Art: Toward a Hybrid Discourse” (2011), with the aim of supporting a historiography of contemporary art that encompasses ACT production in its poetic and theoretical discourses.
186

"O que o guarani vende?" um estudo sobre sitema econômico e pessoa mbyá-guarani num contexto de relações interétnicas em São Miguel das Missões-RS

Ávila, Cristian Pio January 2005 (has links)
Este trabalho, realizado entre agosto de dois mil e quatro e março de dois mil e cinco, trata de compreender a partir das análises da historiografia, da noção de pessoa e do sistema econômico - nas formas de produção, distribuição e consumo - o processo de integração dos Mbyá-Guarani, de São Miguel das Missões, Estado do Rio Grande do Sul, à sociedade nacional envolvente, dentro de um contexto de contato interétnico. Com isso, demonstra algumas transformações e tensões, advindas da situação colonial de contato, dentro do sistema cultural tradicional mbyá-guarani.
187

Editora Mulheres

Luclktenberg, Isabel Maria Barreiros January 2011 (has links)
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Comunicação e Expressão, Programa de Pós-Graduação em Literatura, Florianópolis, 2011 / Made available in DSpace on 2012-10-25T20:50:43Z (GMT). No. of bitstreams: 0Bitstream added on 2013-07-16T20:42:44Z : No. of bitstreams: 1 297784.pdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) / O objetivo desta dissertação é, através de um recorte a partir do estudo da formação do livro e da leitura no Brasil no século XIX, refletir sobre a sociedade leitora no período e como a história da literatura se relaciona com a solidificação de uma produção editorial. O foco da análise é a inserção das mulheres no campo literário brasileiro e como essa inserção se dá no século XX-XXI, com a atuação dos movimentos feministas e de uma produção acadêmica que se volta para o estudo da literatura produzida por mulheres. É com esse objetivo de recuperar obras de escritoras do passado, sejam elas brasileiras ou não, que surge a Editora Mulheres. Esta pesquisa busca, assim, fazer um levantamento documental das obras publicadas pela Editora desde 1996, quando de sua criação, através de pesquisa na internet e de textos mantidos pela própria Editora. Como esta pesquisa é datada, 15 anos da Editora Mulheres, até julho de 2011 foram publicadas 96 obras, entre romances, poesia, teatro, relatos de viajantes estrangeiras e estudos sobre questões de gênero; todas compostas de biografia, ensaio crítico, bibliografia e pequena amostragem de texto. Com a recuperação dessas escritoras do passado e a visibilidade e o acesso de vozes de teóricas e críticas contemporâneas, é possível ampliar a história literária brasileira e escrever uma história que não apenas inclua nomes de autoras, mas apresente, numa linha editorialmente coerente, outras e silenciadas formas de ler e de escrever.
188

Eu não canto só por cantar

Carvalho, Adriana January 2007 (has links)
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Comunicação e Expresssão. Programa de Pós-graduação em Literatura / Made available in DSpace on 2012-10-23T04:17:09Z (GMT). No. of bitstreams: 1 244810.pdf: 1774230 bytes, checksum: d05db6da0f28908d3239034a1a4adbd5 (MD5) / A cultura, um sistema de significações mediante o qual determinada ordem social é comunicada, reproduzida, vivenciada e estudada, se cria e se transforma de acordo com as condições objetivas que se alteram com o tempo e o lugar. Para Raymond Williams a cultura da escrita está ligada não somente ao desenvolvimento da técnica do alfabeto, mas também a fatores sociais que permitem ou não o acesso a esta técnica. Grande parte da população ao longo da história foi excluída desta cultura, que tem ditado o saber histórico, e marginalizado a oralidade. De acordo com Paul Zumthor, a oralidade não é apenas voz, é também o gesto mudo, o olhar, tudo o que em nós é destinado ao outro. Desta forma, ela é um evento, uma performance, em que as pessoas experimentam as suas relações. Neste sentido, estudá-la é fundamental para compreendermos as diferentes formas de comunicação que estabelecemos entre si e em comunidade. Contudo, esta preocupação é recente no campo das ciências humanas, que já deixou de registrar e analisar inúmeras práticas culturais orais que se perderam ao longo do tempo. Muitas delas fazem parte do passado, mas continuam vivas na memória de alguns. Como o passado, de acordo com Walter Benjamin, é aberto porque nem tudo nele foi realizado, está configurado não somente pelo que foi feito, mas pelo que ficou por ser realizado, por sementes dispersas que em sua época não encontraram terreno adequado, cabe pesquisar sobre estas práticas culturais neste sentido. Este trabalho se justifica nesta compreensão e teve que combinar um método interdisciplinar que vê a oralidade como campo da literatura, buscando ferramentas antropológicas como o diário de campo e as discussões da história oral, para encontrar, registrar e analisar um sujeito e um objeto da cultura popular de Florianópolis. Dona Valdete de Jesus Lima, do Bairro Sambaqui, recorda pelo menos 178 trovas da Ratoeira, uma performance popular elaborada e praticada pelas jovens que através da cantiga em roda, buscavam conquistar futuros namorados e maridos; e aliviar a dureza da labuta. A capacidade de memorização desta anciã é resultado de seu histórico protagonismo na cultura e na história local. Sua vida é marcada pelas diferentes etapas do processo de transformação que sofrera Florianópolis. Foi performer nas Ratoeiras. Basicamente não estudou. Trabalhou nas lavouras, nos engenhos de farinha. Fez renda. Pescou. Foi empregada doméstica. Margarida. Mãe. Esposa. Avó. E hoje, aposentada, viúva, com setenta e um anos, ainda trabalha numa peixaria. Não deseja a vida sacrificada do seu passado, mas gostaria de ter terra para cultivar. Sente falta da Ratoeira e lamenta que as jovens hoje não queiram aprendê-la. Seus relatos, sobre sua vida pessoal e comunitária, são testemunhos da visão daqueles que não estão totalmente satisfeitos com as mudanças. Seu conhecimento - fruto de suas experiências - contribui para preencher espaços em branco da história que, muitas vezes, marginaliza as vozes de oprimidos. As elaborações da pesquisa estão organizadas em três capítulos: 1. Uma performer, muitos poemas; 2. Ratoeira bem cantada; 3. Oralidade e memória; e em anexos: diário de campo; entrevista; trovas escritas por Dona Valdete.
189

[fr] ÉTUDES D`HISTORIOGRAPHIE LITTÉRAIRE DE L`ABRALIC (1988-2006): UNE CARTOGRAPHIE CRITIQUE / [pt] ESTUDOS DE HISTORIOGRAFIA LITERÁRIA NA ABRALIC (1988-2006): UMA CARTOGRAFIA CRÍTICA

ERIKA KELMER MATHIAS 14 October 2010 (has links)
[pt] A presente tese, intitulada Estudos de historiografia literária na ABRALIC (1988-2006): uma cartografia crítica, tem como proposta central realizar uma avaliação crítica dos trabalhos publicados nos Anais da Associação Brasileira de Literatura Comparada (ABRALIC) desde sua fundação em 1988 até 2006, cobrindo, assim, um intervalo temporal de duas décadas. Seu intuito específico entende-se como mapeamento de pressupostos teóricos, epistemológicos, estéticos e políticos que orientam os estudos científicos dedicados à historiografia literária por pesquisadores que participam desse evento acadêmico bianual no Brasil, o que engendra o esboço de uma cartografia indicativa de algumas tendências preferenciais - e sua variações - seja em termos de tópicos temáticos, seja em sua configuração. Esta investigação fundamenta-se em perspectivas empíricas e sistêmicas nos estudos de literatura, encontrando igualmente apoio em análises quantitativas das manifestações dos trabalhos. A identificação básica de dez acentos distintos, com a ajuda de modelos de análise estatística, permitiu agrupar os diferentes ensaios de historiografia literária nas seguintes categorias: Aspectos teórico-conceituais, Prática de escrita historiográfica, Romance Histórico, Memória, Abordagem bibliográfica, História e literatura, História e ensino, História e outro setor, Genealogia e Catalogação, dedicando um espaço nomeado Outros aspectos para trabalhos isolados que não permitem uma generalização. As variações de ênfase sobre os projetos historiográficos, tornadas visíveis em sua dimensão diacrônica nos gráficos estatísticos elaborados, lançam uma luz reveladora sobre as tendências básicas dos projetos historiográficos na literatura. A leitura desses dados permite perceber, assim, além de um crescente interesse na discussão dos próprios modelos adequados à formação de uma historiografia e de novos temas na área em questão, como essas novas propostas se manifestam, no que diz respeito ao interesse dos pesquisadores, ao longo dessas duas décadas. / [fr] La présente thèse, intitulée Études d’historiographie littéraire de l’ABRALIC (1988-2006) : une cartographie critique, a pour proposition centrale de procéder à un examen critique des travaux publiés dans les annales de l`Association brésilienne de littérature comparée (ABRALIC) depuis sa fondation, en 1988, jusqu’à 2006, couvrant ainsi une période de deux décennies. Son but spécifique est d’identifier les préssupposés théoriques, épistemologiques, esthétiques et politiques orientant les études scientifiques consacrées à l`historiographie littéraire par les éventuels participants de cet évènement académique réalisé tous les deux ans au Brésil. Ceci permet d`établir l`ébauche d`une cartographie indiquant quelques tendances de prédilection - et leurs variations respectives - concernant aussi bien les topiques thématiques, que leur configuration. La présente recherche se fonde sur des perspectives empiriques et systémiques des études de littérature et trouve appui également dans des analyses quantitatives des travaux présentés. L`identification fondamentale de dix catégories différentes a été réalisée à l’aide de modèles d`analyse statistique e a permis ainsi de regrouper les différents essais d’historiographie littéraire dans les catégories suivantes : Aspects téoriques-conceptuels , Pratique de l’écriture historiographique , Roman historique , Mémoire , Approche bibliographique, Histoire et littérature, Histoire et enseignement , Histoire et d’autres secteurs, Généalogie et Catalogage. Les travaux isolés non susceptibles de généralisations ont été classés dans la catégorie Autres aspects. Les variations d’emphase sur les projets historiographiques, rendue visible dans sa dimension diachronique dans les tableaux graphiques statistiques élaborés, jettent la lumière sur les tendances principales de ce type de projet dans le domaine de la littérature. Ainsi, la lecture des données revelées permet de constater, en outre de l’intérêt croissant dans la discussion sur les modèles appropriés à la constitution d`une historiographie en soi et sur les nouveaux thèmes dans le domaine en question, comment ces nouvelles propositions se manifestent dans l’intérêt des chercheurs tout au long de ces deux décennies.
190

O Logos da Guerra pérsica : uma análise da perspectiva histórica da obra de Procópio de Cesareia (VI d.c.) / The logos of persian war: an analysis of historical perspective in the work of procopius of caesarea (6th century AD)

Baptista, Lyvia Vasconcelos January 2013 (has links)
Numa data próxima a 530 d.C., um educado cidadão começou a escrever a história contemporânea das guerras do imperador Justiniano contra os povos bárbaros. Esse homem foi Procópio de Cesareia; seu livro – escrito em grego – foi intitulado logos. As ações de Justiniano posicionaram o império num local de prestígio e constantes conflitos. As conquistas trouxeram prosperidade e muitas dificuldades para a capital, que teve que lidar com um império cujas fronteiras agregavam variados povos e territórios. Procópio é testemunha chave para a compreensão dos fenômenos políticos, religiosos e culturais desse momento e por essa característica foi bastante abordado pela historiografia, embora pouco estudado no Brasil. O destaque que os seus livros possuem no seio da erudição bizantina exige uma constante avaliação dos elementos que aparecem em sua escrita. O objetivo desta pesquisa é analisar a concepção de história presente na obra Guerra pérsica, com base na investigação textual da obra, norteada por quatro critérios: 1) como o autor apresenta o objeto tratado em termos de grandeza e especificidade; 2) como são colocadas as afirmações pessoais feitas pelo historiador e que tipo de relações podem ser traçadas entre o objeto da narrativa e a experiência pessoal do autor; 3) que tipo de preocupação metodológica com a apresentação do logos e tratamento dos dados pode ser vislumbrada na obra; 4) como o elemento religioso aparece na apresentação dos eventos e na percepção do desencadeamento dos fatos. / In about 530 AD, an educated citizen began writing a contemporary history of the Emperor Justinian´s wars against the barbarians. The man was Procopius of Caesarea and his book – written in Greek – was titled as Logos. Justinian´s deeds earned the empire prestige but involved it in constant conflicts. The achievements brought prosperity and many difficulties to the capital. Constantinople had to deal with an empire whose borders included a variety of peoples and territories. Although little studied in Brazil, Procopius is one of the most important witnesses of the political, religious and cultural phenomena of his time, and thus a subject for historiography. Due to the importance of his books within Byzantine literature, constant analysis of the elements of his writing is required. The aim of this research is to analyze the conception of history in the Persian war guided by four criteria: 1) how the author presents the subject in terms of magnitude and specificity; 2) how personal and biographical statements are displayed in the narrative and how subject and author are related; 3) what kind of methodological concern with the presentation of logos and treatment of data can be glimpsed in the work; and 4) how the religious issue appear in the narrative of events and in the perception of history.

Page generated in 0.0479 seconds