The aim of this essay is to analyze two different educational paradigms, which I refer to broadly as the behavioristic way of learning through imitation versus intercultural education, as these are depicted in the novel Purple Hibiscus by the Nigerian writer Chimamanda Ngozi Adichie. The analysis focuses on how the narrator Kambili´s learning, identity and personal development are differently affected by these two contrastive approaches to education. After the analysis, examples of how the novel can be taught in intercultural, communicative EFL classrooms will be given. In the analysis theories of mimicry and imitation, and identity will be used as well as understandings of the terms intercultural education and behaviorism. The analysis shows that Kambili´s father Eugene represents behaviorism in the novel, whereas Kambili´s aunt Ifeoma symbolizes intercultural education. At home, Kambili learns to imitate her father´s behavior and values. In Ifeoma´s house on the other hand she encounters a kind of intercultural education, where critical thinking and questioning are encouraged. The thematization of contrastive educational and developmental paradigms in the novel is relevant to the comprehensive goals of Swedish upper secondary schools, which promote intercultural learning, as well as critical thinking and reflection on learning processes. Reading literature in the EFL classroom at this level may promote these broad educational objectives as well as the achievement of more specific, language- and culture-based learning outcomes. For many Swedish EFL students, Purple Hibiscus may represent difference, and therefore it is a suitable novel to include in intercultural education, as the students are encouraged tounderstand and reflect on different perspectives. By discussing the novel in groups, the education becomes intercultural because everyone becomes active participants and everyone´s voices are heard.

My study sought to explore one aspect of the internationalization process at the University of Saskatchewan through an examination of the internationalization of some of its curriculum. My research concentrated on the courses in the College of Education and the College of Commerce in order to find out the numbers of internationalized curricula in the two colleges. I sought the proportion of the courses in the two colleges that had an international/intercultural perspective or content and also to discover how the courses had been internationalized. <p>The definition of internationalized curriculum in my study was based on the study by OECD (1996). A number of keywords were selected as indicators of internationalized curriculum according to its definition and characteristics of the nine typologies created by OECD. A document analysis approach was adopted in my study through the data collected from the various university websites, course calendar descriptions, outlines, and related course materials. <p> I hope that my analysis of the profile and characteristics of courses in the two colleges will help instructors and administrators in the University of Saskatchewan and beyond to consider the significance of implementing internationalized curriculum and to improve or create more programs and curricula that would have an increased international or intercultural orientation.

My study sought to explore one aspect of the internationalization process at the University of Saskatchewan through an examination of the internationalization of some of its curriculum. My research concentrated on the courses in the College of Education and the College of Commerce in order to find out the numbers of internationalized curricula in the two colleges. I sought the proportion of the courses in the two colleges that had an international/intercultural perspective or content and also to discover how the courses had been internationalized. <p>The definition of internationalized curriculum in my study was based on the study by OECD (1996). A number of keywords were selected as indicators of internationalized curriculum according to its definition and characteristics of the nine typologies created by OECD. A document analysis approach was adopted in my study through the data collected from the various university websites, course calendar descriptions, outlines, and related course materials. <p> I hope that my analysis of the profile and characteristics of courses in the two colleges will help instructors and administrators in the University of Saskatchewan and beyond to consider the significance of implementing internationalized curriculum and to improve or create more programs and curricula that would have an increased international or intercultural orientation.

Αντικείμενο της παρούσης ερευνητικής εργασίας αποτελεί η πραγμάτευση της ταυτότητας του «άλλου», του ξένου, μέσα στο πλαίσιο των κειμένων της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Ως αντικείμενο μελέτης η αρχαία τραγωδία και αναπόσπαστο τμήμα των προγραμμάτων σπουδών στη Μέση Εκπαίδευση, αλλά και στις περισσότερες χώρες του κόσμου, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να εντοπίσουμε πώς ακριβώς αντιμετωπίζουν οι τραγικοί ποιητές τη διαφορετική εθνικότητα μέσα στα κείμενά τους και, επομένως, πώς αυτή η αντιμετώπιση καταγράφεται, κατ’ επέκταση, στο γενικότερο αρχαιοελληνικό πολιτισμό. Το ζήτημα αυτό παρουσιάζει αυξημένη σημασία, πέρα από τη φιλολογική του πλευρά και το ενδιαφέρον για την αρχαία ελληνική λογοτεχνία, από τη στιγμή που η σύγχρονη εποχή αποζητά σημεία αναφοράς και δείκτες αποδοχής ή όχι του «άλλου» στην ανάγκη της να αποσαφηνίσει το δικό της πολυπολιτισμικό και διαπολιτισμικό χαρακτήρα. Τελικός σκοπός, λοιπόν, αυτής της εργασίας είναι να φανεί πώς μπορεί η αρχαία τραγωδία να συμβάλλει, ως έργο πνευματικό και διδακτικό, στο γενικότερο δημόσιο διάλογο περί πολυπολιτισμικότητας και διαπολιτισμικών κοινωνιών. Τι άλλο από τα ίδια τα κείμενα της αρχαίας τραγωδίας αποτελούν τον οδηγό μας σε αυτήν την έρευνα. Στο πλαίσιο της διαπολιτισμικής προσέγγισης που αποπειραθήκαμε οφείλαμε να δώσουμε το λόγο στους ίδιους τους τραγικούς ήρωες. Ακολουθήσαμε, λοιπόν, όπως γίνεται έτσι, αντιληπτό, τη μέθοδο της ανάλυσης περιεχομένου, η οποία θέτει το ίδιο το κείμενο στο επίκεντρο της έρευνάς της. σε συνδυασμό με τη μέθοδο ανάλυσης των δομών του βάθους και της επιφάνειας ενός κειμένου. Το τελικό αποτέλεσμα από την ανάλυση που επιχειρείται στην εργασία αυτή δεν μπορεί παρά να είναι θετικό για τη διαπολιτισμική προσέγγιση των έργων του πνεύματος. Όπως θα φανεί και στην εξέλιξη της εργασίας, το εθνικό στοιχείο, αν και υπάρχει μέσα στην αρχαία τραγωδία και κάνει αισθητή την παρουσία του, ωστόσο, δεν αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα για την εξέλιξη και τον προσδιορισμό των πραγμάτων. / The main object of this paper is the negotiation of the identity of the “other” in the context of the texts of ancient Greek tragedy. As studied ancient tragedy and an integral part of the curriculum in secondary education, but also in most countries of the world, there is a particular interest to identify how exactly facing the tragic poets of different nationalities within their texts and, therefore, how these responses are recorded thus the overall ancient culture. This question is increasingly important, beyond the literally side and the interest in ancient Greek literature, since the modern era longs benchmarks and indicators of acceptance or not of the “other” in the need to clarify its own multicultural and intercultural character. The ultimate goal, therefore, of this paper is to show how the ancient tragedy to contribute, as spiritual and educational work in the more general debate on multiculturalism and intercultural societies. The texts of the ancient tragedy will be our guide in this research. In the context of intercultural approach we attempted ought to give the floor to the same tragic heroes. Followed, then, as is so understood, the method of content analysis, which sets the text itself at the center of the investigation in combination with the method of analysis of the structures of the surface and depth of a text. The final result of the analysis in this paper can only be positive for the intercultural approach of literally works. As will be seen in the evolution of our research, the national element, though present in the ancient tragedy and makes its presence felt, however, is not the decisive factor for the development and identification of what is happening in the plays.

Magistro darbe, remiantis Lietuvos ir užsienio moksline literatūra analizuojamas kultūros studijų mokslinių tyrimų poveikis tarpkultūriniam ugdymui. Pateikiami tarpkultūrinių kompetencijų modeliai, pagrindiniai aspektai, lemiantys kultūros studijų pranašumą tarpkultūriškumo dimensijoje gilinant tarpkultūrines kompetencijas, bei aptariamos tarpkultūrinio ugdymo papildomumo galimybės. / Basing on the Lithuanian and foreign scientific literature this master thesis analyses the effect to intercultural education made by scientific research of cultural studies. Models of intercultural competences are provided in this paper, as well as basic aspects, determining the advantages of intercultural studies of getting deeper into intercultural competences in the intercultural dimension. The possibilities of complementary intercultural education are also discussed.

Šiandieninėje visuomenėje projektai tampa vis aktualesni, kadangi jie padeda spręsti verslo, meno, mokslo, technologijos bei daugelį kitų uždavinių. Vienas iš ugdymo kokybės gerinimo būdų - dalyvavimas tarptautiniuose projektuose. Tarptautinių projektų pagalba siekiama gerinti ugdymo įstaigos materialinę bazę, įtraukti tėvus į ugdymo procesą, suteikti vaikams kuo įvairesnių įspūdžių, kelti pedagogų kvalifikaciją bei įstaigos prestižą. Šio darbo tema yra aktuali dėl kelių priežasčių. Tai dėl projektinės veiklos rengimo galimybių bendrojo lavinimo įstaigose atskleidimo, taip pat tarpkultūrinio ugdymo galimybių šioje plotmėje. Apžvelgus literatūrą projektų metodo klausimais, išnagrinėjus Lietuvoje ir atlikus kiekybinį tyrimą, galime daryti sekančias išvadas: Pastebėta, kad tarpkultūrinė kompetencija sėkmingai gali būti ugdoma „keliaujant" į kultūriškai skirtingų šalių bendruomenes, ir ptojekto metodas, kaip priemonė šias siekiamybes įgyvendinti. Prieš atliekant tyrimą galima buvo numatyti, jog konkretaus patirtinio metodo, tokio kaip projekto taikymas, siekiant nustatyti tarpkultūrinės kompetencijos raišką, galimai išryškins tik kai kurias tiriamos kompetencijos struktūrines dalis. Gauti tyrimo rezultatai iš dalies patvirtino prielaidą. Tyrimo metu paaiškėjo, kad labiausiai buvo atskleistos respondentų žinios ir nuostatos, tačiau nebuvo išsamiai identifikuoti gebėjimai ir kultūrinis/kritinis sąmoningumas. Tyrimas parodė, kad tarpkultūrinė kompetencija glaudžiai siejasi su... [toliau žr. visą tekstą] / In today’s society projects become more and more relevant since they help to solve the objectives of business, art, science, technologies and many other issues. One of the ways of improvement of education quality - participation in international projects. With the help of international projects it is attempted to improve the base of learning recourses of educational institution, to involve parents into educational process, to provide the children with a diversity of impressions, to raise qualification of the pedagogues and status of the institution. The theme of the present work is relevant due to several reasons. First of all, due to revealing of the possibilities of organization of project activity in institutions of general education, also due to the opportunities of intercultural education in this field. The following conclusions may be made after review of literature on the issues of project method, analysis in Lithuania and conduction of quantitative research: It has been noticed that intercultural competence may be developed successfully when “entering” the communities of the culturally different countries, and project method as a means of implementation of these aims. Before conduction of the research it was possible to foresee that application of particular experiential method such as application of project in pursuance of determination of expression of intercultural competence may highlight only some structural parts of the competence analyzed. The results... [to full text]

In the current political, economic, cultural, education and training, and other discourses, the consequences of the processes of postmodernism and globalization are becoming increasingly pronounced. To quote J. F. Lyotard, the foundation of postmodernism is the diversity of thinking and its presentation by language, therefore, one has to learn to live by recognizing the said diversity. The vision of postmodernism includes multiplicity, the recognition and promotion of diversity, and the dialogue of differences. The notions of network society, global society, citizen of the world, intercultural education, and cultural integration have been used increasingly frequently. When one lives in a multicultural society, with one of its characteristics being a diversity of cultures, it is necessary to promote cultural exchange and collaboration: to get interested in one‘s own and other cultures and to together create a cohesive and democratic society based on intercultural relations and intercultural dialogue between representatives of different cultures or religions or individuals of a different social or economic status. / Šių dienų politiniuose, ekonominiuose, kultūriniuose, švietimo ir ugdymo bei kituose diskursuose vis ryškesni postmodernizmo ir globalizacijos procesų padariniai. Pasak J. F. Lyotard, postmodernizmo pamatas yra mąstymo ir jo įvardijimo kalba įvairovė, todėl būtina mokytis gyventi pripažįstant tą įvairovę. Postmodernybės vizija – daugybingumas, įvairovės pripažinimas ir jos skatinimas, skirtybių dialogas. Vis dažniau yra vartojamos tokios sąvokos: tinklinė visuomenė, globali visuomenė, pasaulio pilietis, daugiakultūrė visuomenė, tarpkultūrinis ugdymas, kultūrų integracija. Gyvenant daugiakultūrėje visuomenėje, kurios vienas iš požymių yra kultūrų įvairovė, būtina skatinti tarpkultūrinį bendravimą ir bendradarbiavimą: domėtis savo ir kitomis kultūromis, drauge kurti darnią ir demokratišką visuomenę, kurios pagrindas – tarpkultūriniai santykiai, tarpkultūrinis dialogas atstovaujančių skirtingoms kultūroms, religijoms asmenų, užimančių skirtingą socialinę ar ekonominę padėtį.

We live in a world where the resources are not equally divided and that is why charity work is needed. The United Nations Children’s Fund, UNICEF, is a global organization that works for children’s human rights around the world. But perhaps even charity work, which´s often glorified in the society, need to be looked at from different directions. Research about intercultural education, globalization and charity shows that even good deeds can end up reproducing the problem that was supposed to be solved in the first place. There is no research about UNICEF´s work from this perspective and since UNICEF is a global organization that focuses on children and education and has an important role in society, they are an interesting object for research. That is why this study has examined “UNICEF Annual Report 2013” based on the problem to draw attention to minorities exposure and discrimination, without reproducing the majorities global hegemony. The questions that drove this study were which knowledge that was spread about the children and UNICEF in UNICEF´s report, what agency this knowledge enabled and which voices that were heard in the report. “UNICEF Annual Report 2013” was examined based on Faircloughs (1992) critical discourse analysis and three-dimensional method and the text, discursive practice and social practice of the report were analyzed. As a theoretical framework postcolonial theory and especially Gayatri Spivak where used due to their focus on global inequalities and the idea that there is still an ongoing colonialism of human thoughts and intellects around the world, where the European epistemology has been spread as a universal truth (Andreotti, 2011; Spivak, 2004). In “UNICEF Annual Report 2013” three different discourses where located: “Childrendiscourse”, “Educationdiscourse” and “Charitydiscourse”. The result of the critical discourse analysis showed that children are portrayed as innocent victims that only get an ability to change their life through the education that charity organizations like UNICEF provide. The knowledge about the child that gets an agency and voice through education can be criticized from a postcolonial perspective. The picture of the educated child indicates that UNICEF are able to see the children that can´t be seen and hear the voices that can´t be heard, which may lead to a contra productive dream about a local hero created by a European epistemology. Research about the ability to draw attention to minorities exposure and discrimination, without reproducing the majorities global hegemonies indicates that there is no easy solution to this dilemma. As postcolonial theory and intercultural education promotes, everyone needs to approach this problem and question the position that they speak from, otherwise they may end up reproducing the majorities global hegemony and the dilemma that they wanted to solve in the first place.

Βρισκόμαστε στον 21ο αι. και η εκπαίδευση εξακολουθεί να αποτελεί θέμα μείζονος σημασίας. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο, αφού, όπως αναφέρει ο Σουμάχερ, η εκπαίδευση αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή ενός πολιτισμού ( Σουμάχερ, 1980) αλλά και δέκτης όλων των κοινωνικών αλλαγών. Η μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα υποδοχής μεταναστών είχε ως φυσικό επακόλουθο, μεταξύ άλλων, την αλλαγή της σύστασης του μαθητικού πληθυσμού. Αποτελώντας οι μαθητές από ξένες χώρες το 6% του συνόλου των μαθητικού πληθυσμού, προέκυψε η ανάγκη ενσωμάτωσης κι ένταξής τους στα ελληνικά σχολεία. Οι πρώτες προσπάθειες στερούνταν «ευαισθησίας» απέναντι στα πραγματικά προβλήματα των μαθητών. Με τις τελευταίες, όμως, μεταρρυθμίσεις, τα νέα σχολικά εγχειρίδια και αναλυτικά προγράμματα αλλά και τη θέσπιση νόμων, γίνεται μια πιο συνειδητή προσπάθεια εφαρμογής της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Στην παρούσα εργασία εξετάσαμε τη δυνατότητα εφαρμογής της μέσα από τα ανθολόγια κείμενα του δημοτικού σχολείου. Πιο συγκεκριμένα, μέσα από την ανάλυση περιεχομένου των κειμένων και των δραστηριοτήτων κι ακολουθώντας το παράδειγμα της συγκεφαλαίωσης, εξετάσαμε κατά πόσο η διαπολιτισμική εκπαίδευση περιορίζεται στην ύπαρξη κάποιων στοιχείων προσθετικής/ τουριστικής προσέγγισης ή στην προβολή ουσιαστικών στοιχείων διαπολιτισμικότητας. Παράλληλα, εξετάστηκε και η ύπαρξη κειμένων/ δραστηριοτήτων που προβάλλουν στοιχεία της ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού. Από την έρευνα προέκυψε πως έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης και της μετασχηματιστικής προσέγγισης. Περισσότερο προβάλλονται στοιχεία υψηλής διαπολιτισμικότητας, στοιχεία οικουμενικά που αφορούν όλους τους ανθρώπους και λιγότερο στοιχεία προσθετικής προσέγγισης. Άλλωστε, όπως αναφέρουν και οι Bullivant (1997) και Triandis (1997) η προσθήκη στο Α.Π. τέτοιων επιφανειακών τουριστικών στοιχείων της κουλτούρας μιας γλωσσικά ή πολιτισμικά διαφορετικής ομάδας δε θα οδηγήσει τα παιδιά στην κατανόηση των πολιτισμικών διαφορών ούτε θα τα απαλλάξει από προκαταλήψεις και θα καταλήξει σε αρμονικές σχέσεις και στη βελτίωση της επικοινωνίας μεταξύ των μελών των διαφορετικών ομάδων (Αραπατζή, 2008). Σύμφωνα, δε, με τον ορισμό της UNESCO « πολιτισμός είναι το σύνολο των μοναδικών πνευματικών, υλικών, διανοητικών και συναισθηματικών πτυχών που χαρακτηρίζουν μια κοινωνία ή μια κοινωνική ομάδα. Αυτό δεν περιλαμβάνει μόνο την τέχνη και τη λογοτεχνία αλλά επίσης και μορφές ζωής, θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου, συστήματα αξιών, παραδόσεις και μορφές πίστης» ( Πανταζής, 2003β:68). Το περιεχόμενο των ελληνικών κειμένων είναι κυρίως ήπιο, ενώ οι αρνητικές αναφορές σε άλλους λαούς περιορίζονται σε μερικά κείμενα από την ελληνική ιστορία. Επίσης, σημαντικός αριθμός κειμένων με εθνικιστικό περιεχόμενο προβάλλουν έντονα και στοιχεία υψηλής διαπολιτισμικότητας. Η παρουσίαση, συνεπώς, του πολιτιστικού παρελθόντος του ελληνικού πολιτισμού ενισχύει μεν την εθνική και πολιτιστική ταυτότητα, αποφεύγει όμως τα ακραία και σοβινιστικά στοιχεία που χωρίζουν τους λαούς. Συνεπώς, μπορούμε να πούμε πως τα νέα ανθολόγια παρουσιάζονται σαφώς βελτιωμένα. Επιτρέπουν στα παιδιά να αναγνωρίσουν ως θετικό κοινωνικό φαινόμενο τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ανθρώπων, επισημαίνουν συμπεριφορές που αναπαραγάγουν στερεότυπα και προκαταλήψεις, επισημαίνουν την αρνητική στάση απέναντι στο διαφορετικό κι αντιπροτείνουν «ορθές» στάσεις και συμπεριφορές που προάγουν το σεβασμό στη διαφορετικότητα, την αλληλοκατανόηση, τη συνεργασία, την κοινωνική και παγκόσμια ειρήνη, την αγάπη σε διάφορες μορφές. Προάγουν αυτό που ο Hohmann ορίζει ως «παιδαγωγική της συνάντησης» και «παιδαγωγική των συγκρούσεων». Η παιδαγωγική της συνάντησης προάγει τη διαπολιτισμική ανταλλαγή και το διαπολιτισμικό εμπλουτισμό ανάμεσα στις εθνοπολιτισμικές ομάδες και η παιδαγωγική των συγκρούσεων χρησιμοποιεί μεθόδους για την εξάλειψη του εθνικιστικού και εθνοκεντρικού τρόπου σκέψης, του ρατσισμού, της εχθρότητας για τον άλλο (Δαμανάκης, 1997). Φυσικά, πάντα υπάρχει περιθώριο για βελτίωση. Ο νόμος 2413/96 περί της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης και οι επίσημες διακρατικές συμφωνίες υπαγορεύουν την ισότιμη συμμετοχή όλων των πολιτισμικών και γλωσσικών ομάδων στα επίσημα αναλυτικά προγράμματα και στα εγχειρίδια των μαθητών. Επομένως, θα μπορούσε να αποφευχθεί η άνιση αντιπροσώπευση των λαών στα κείμενα. Θα μπορούσαν να υπάρχουν περισσότερα στοιχεία από πολιτισμούς και άλλων λαών και όχι κυρίως δυτικοευρωπαϊκών. / Faced with increasing and changing diversity as a result of immigration, Greek educational system has been called to respond to the needs of the entire student population, which is not characterized by homogeny. In this essay we examined the goals, principals, dimensions, policies and legislation concerning Greek intercultural education and its influence οn the writing of the new “anthologies” (literature books), which are used in Greek primary schools. How possible is it to apply intercultural education through these textbooks? What kind of intercultural references are prevailing? The contributions approach, the additive or the transformational approach? At the same time we examined the existence of Greek /national elements in these texts. What kind of “nationalism” is prevailing? mild or strong? To analyze our material we used the method of qualitative content analysis. Our results showed that the new textbooks have been certainly affected by the principles and the legislation of multiculturalism, as the references of “high interculturalism’’ are prevailing. There are not many references of additive or contributions approach, while the presence of “strong national elements” is not intense. The references of mild nationalism is more increased.

- / -