• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 26
  • 3
  • Tagged with
  • 29
  • 23
  • 20
  • 12
  • 8
  • 8
  • 6
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
11

Relação entre tecido adiposo e osso: associações entre vitamina D, osteocalcina, adipocinas e homeostase da glicose em crianças e adolescentes / Relationship between fat mass and bone: associations between vitamin D, osteocalcin, adipokines and glucose homeostasis among children and adolescents

Kelly Virecoulon Giudici 05 October 2015 (has links)
Introdução: O tecido adiposo e o osso dialogam entre si e influenciam a homeostase da glicose por meio da ação de seus produtos (leptina, adiponectina e osteocalcina). A insuficiência de vitamina D (VD) pode levar a alterações metabólicas em ambos tecidos. Objetivos: Investigar as relações entre concentrações séricas de 25 hidroxivitamina D [25(OH)D], osteocalcina, adipocinas, marcadores do metabolismo da glicose e estado nutricional em crianças e adolescentes. Métodos: Estudo transversal com 198 indivíduos brasileiros (14 a 18 anos) e 318 norte-americanos (8 a 13 anos). Coleta de sangue (após jejum de 12h) foi realizada para mensurar 25(OH)D, paratormônio (PTH), osteocalcina carboxilada (cOC), adiponectina (A), colesterol total, triglicérides, HDL-c, LDL-c e VLDL-c (amostra brasileira); osteocalcina total (tOC) (amostra norte-americana); glicose, insulina, osteocalcina não-carboxilada (ucOC) e leptina (L) (em ambas as amostras). Marcadores do metabolismo da glicose (HOMA-IR, HOMA- e QUICKI) foram calculados. Nos indivíduos brasileiros, o nível de atividade física foi determinado, e a ingestão alimentar foi mensurada por um Recordatório de 24 horas, repetido em 62,6 por cento da amostra. Resultados: População brasileira Indivíduos com excesso de peso (42,6 por cento ) apresentaram menores concentrações de 25(OH)D, adiponectina, cOC, ucOC, HDL-c e QUICKI, e maiores PTH, leptina, LDL-c, VLDL-c, colesterol total, triglicérides, insulina, HOMA-IR e HOMA-, comparados aos eutróficos (p<0,05). A 25(OH)D se correlacionou positivamente com ucOC (r=0,326; p<0,0001), adiponectina (r=0,151; p=0,034) e HDL-c (r=0,323; p<0,0001), e negativamente com IMC (r= -0,294; p<0,0001). A associação entre 25(OH)D e ucOC permaneceu após ajustes para idade, IMC e estação do ano (R² parcial=0,071, p<0,0001), porém ambas não se correlacionaram a marcadores do metabolismo da glicose. Fortes correlações foram observadas, porém, entre leptina e insulina (r=0,746; p<0,0001), HOMA-IR (r=0,720; p<0,0001), HOMA- (r=0,703; p<0,0001) e QUICKI (r= -0,749; p<0,0001). A razão A/L foi menor nos sedentários/insuficientemente ativos (2,2, DP=4,0 vs 5,6, DP=12,3; p=0,01), comparados aos ativos/muito ativos. A 25(OH)D foi positivamente associada à ingestão de VD, após ajustes para sexo, exposição solar e estação do ano (R2 15 parcial=0,026; p=0,02). População norte-americana Comparados aos eutróficos, indivíduos com excesso de peso (43,1 por cento ) apresentaram maior leptina, insulina, HOMA-IR e HOMA-, e menor QUICKI (p<0,0001 para todos). Concentrações de ucOC se correlacionaram negativamente com leptina (r= -0,162; p=0,04) e glicose (r= -0,159; p=0,04), porém somente a associação com leptina foi mantida após ajuste para idade, sexo e porcentagem de massa gorda corporal (R² parcial =0,03; p=0,0275). Concentrações de leptina se relacionaram com todos os marcadores do metabolismo da glicose, mesmo após ajustes para idade, sexo e porcentagem de massa gorda (insulina: R² parcial=0,23; glicose: R² parcial=0,04; HOMA-IR: R² parcial=0,23; HOMA-: R² parcial=0,09; QUICKI: R² parcial=0,23, p<0,001 para todos) Conclusões: Os resultados confirmam as relações entre excesso de peso, leptina e marcadores do metabolismo da glicose em crianças e adolescentes brasileiros e norte-americanos. Concentrações de 25(OH)D se correlacionaram negativamente ao IMC e leptina e positivamente à ucOC. A relação entre osteocalcina e a homeostase da glicose, contudo, não foi diretamente observada. Estes achados reforçam a importância do combate à obesidade, principalmente durante a infância e adolescência, período marcado por importantes mudanças corporais e fisiológicas. / Introduction: Bone and adipose tissue interact and influence glucose homeostasis through the action of their products (leptin, adiponectin and osteocalcin). Vitamin D insufficiency can lead to metabolic alterations in both tissues. Objectives: To investigate the relationships between serum 25 hidroxivitamin D [25(OH)D], osteocalcin, adipokines, markers of glucose metabolism and nutritional status among children and adolescents. Methods: Cross-sectional study with 198 Brazilian (14 to 18 years old) and 318 American (8 to 13 years old) individuals. Blood was collected after 12-hour fasting to measure 25(OH)D, parathyroid hormone (PTH), carboxylated osteocalcin (cOC), adiponectin (A), total cholesterol, triglycerides, HDL-c, LDL-c and VLDL-c (Brazilian sample); total osteocalcin (tOC) (American sample); glucose, insulin, undercarboxylated osteocalcin (ucOC) and leptin (L) (both samples). Markers of glucose metabolism were calculated (HOMA-IR, HOMA- and QUICKI). Among Brazilian individuals, physical activity level was determined and food intake was assessed by a 24-hour food record, repeated in 62.6 per cent of the sample. Results: Brazilian population Individuals with weight excess (42.6 per cent from the total) presented lower serum 25(OH)D, adiponectin, cOC, ucOC, HDL-c and QUICKI, and higher PTH, leptin, LDL-c, VLDL-c, total cholesterol, triglycerides, insulin, HOMA-IR and HOMA-, compared to normal weight individuals (p<0.05). Serum 25(OH)D positively correlated with ucOC (r=0.326; p<0.0001), adiponectin (r=0.151; p=0.034) and HDL-c (r=0.323; p<0.0001), and negatively correlated with BMI (r = -0.294; p<0.0001). The association between 25(OH)D and ucOC persisted after adjusting for age, BMI and season of the year (partial R² = 0.071, p<0.0001), but none of them were related to markers of glucose metabolism. Strong correlations were observed between leptin and insulin (r = 0.746; p<0.0001), HOMA-IR (r = 0.720; p<0.0001), HOMA- (r = 0.703; p<0.0001) and QUICKI (r = -0.749; p<0.0001). A/L ratio was lower among sedentary/insufficiently active subjects (2.2, SD=4.0 vs 5.6, SD=12.3; p=0.01), compared to active/very active subjects. Serum 25(OH)D positively associated with vitamin D intake, after adjusting for sex, sun exposure and season of the year in regression analysis (partial R2=0.026; p=0.02). American population Compared to normal weight individuals, those with weight 17 excess (43.1 per cent ) presented higher leptin, insulin, HOMA-IR and HOMA-, and lower QUICKI (p<0.0001 for all). Serum ucOC negatively correlated with leptin (r = -0.162; p=0.04) and glucose (r = -0.159; p=0.04), but only the association with leptin persisted after adjusting for age, sex and body fat mass percentage (partial R² = 0.03; p=0.0275). Leptin concentrations were related with all markers of glucose metabolism, even after adjusting for age, sex and fat mass (insulin: partial R² = 0.23; glucose: partial R² = 0.04; HOMA-IR: partial R² = 0.23; HOMA-: partial R² = 0.09; partial QUICKI: R² = 0.23, p<0.001 for all). Conclusions: Results confirm the relationship between weight excess, leptin and markers of glucose metabolism among Brazilian and American children and adolescents. Serum 25(OH)D negatively correlated with BMI and leptin and positively correlated with ucOC. However, the relationship between osteocalcin and glucose homeostasis was not directly observed. Findings reinforce the importance if fighting obesity, especially during childhood and adolescence, ages in which important physiological alterations and body changes occur.
12

Estudo das proteínas ósseas não colágenas no processo de reparação óssea alveolar em ratos idosos / Study of non-collagen bone proteins in the process of alveolar bone repair in aged rats

Barbosa, Ana Claudia da Silva 30 August 2013 (has links)
O trabalho teve como objetivo avaliar e quantificar o tecido ósseo neoformado, a distribuição e a importância das proteínas não colágenas (osteocalcina, osteopontina e osteonectina) no processo de reparação tecidual do alvéolo dental de ratos Wistar idosos após exodontia. Para sua realização, foram utilizados 80 Rattus Norvegicus albinus, linhagem Wistar, machos. Os animais foram distribuídos em dois grupos: Grupo Controle, correspondente a animais com 60 dias de vida; e Grupo Experimental correspondente aos animais com 2 anos de vida (700 dias em média). Cada grupo foi dividido em 4 subgrupos de 10 animais em cada grupo. Os animais foram submetidos à exodontia do incisivo superior direito e foram sacrificados com 05, 15, 21 e 28 dias de pós-operatório. Após a dissecção, 5 amostras foram submetidas à análise por microscopia convencional com coloração por Hematoxilina e Eosina e análise da imunohistoquímica e 5 amostras para análise por RT-PCR. Os resultados mostraram que o processo de envelhecimento não alterou a cronologia do reparo ósseo alveolar e não promoveu maior remodelação do alvéolo dental. A osteocalcina não apresentou atuação importante nos períodos pós-operatórios estudados. A osteonectina apresentou-se importante no processo de reparo, não sofrendo alterações no início da reparação óssea, apresentando marcação mais intensa durante a maturação óssea entre 21 e 28 dias de pós-operatório no grupo controle e diminuição da marcação no grupo experimental aos 28 dias de pósoperatório. O envelhecimento proporcionou uma diminuição da imunomarcação da osteonectina e demonstrou marcações positivas principalmente em osteoblastos e matriz mineralizada. A osteopontina apresentou-se importante no processo de reparo ósseo durante todos os períodos pós-operatório, apresentando marcações em osteoblastos, matriz osteóide, osteócitos e matriz mineralizada, apresentando maior marcação dos tipos celulares do no grupo experimental aos 28 de pós-operatório. Apesar desses achados, novos estudos são necessários para o melhor entendimento do processo de reparo ósseo alveolar em ratos adultos e idosos. / The aim of the present study was to evaluate and quantify the newly formed bone tissue, as well as the distribution and the importance of non-collagen proteins (osteocalcin, osteopontin and osteonectin) in the process of dental alveolar repair in Wistar aged rats submitted to tooth extraction. To perform that, about 80 male Rattus Norvegicus albinus, Wistar strain, were randomly distributed into two groups: Control Group corresponding to 60 days old rats; and Experimental Group corresponding to 2 years old animals (about 700 days old). Both groups were later subdivided into 4 subgroups consisting of 10 animals each. All animals were submitted to the upright incisive tooth extraction and were euthanized 05, 15, 21 and 28 days after the tooth extraction surgery. After the dissection, five samples from each subgroup underwent conventional microscopy analysis by hematoxylin-eosin stain as well as immunohistochemistry. Bone tissue from other five samples of each groups were subjected to Real Time RT-PCR analysis of non-collagen proteins expression The results obtained suggest that aging process was not able to change either the chronology of alveolar bone repair or the remodeling of dental alveolus. Osteocalcin did not present any important action in the post-operation periods evaluated. On the other hand, osteonectin showed an important role during the repair process, since its expression was increased in the control group and decreased in comparison to the experimental group at 28 days. Osteopontin was important in the bone repair in all times evaluated, since it was present in osteoblasts, osteiod matrix, osteocytes and mineralized matrix, being even more stained at 21 days after the surgery. Finally, besides the results obtained in the present work, other studies are necessary to better understand the alveolar bone repair in adult and aged rats.
13

Clonagem e sequenciamento de genes que expressam proteínas ósseas reconhecidas por anticorpos monoclonais produzidos a partir de células de osteossarcoma humano (MG-63) / Cloning and sequencing genes that express bone proteins recognized by monoclonal antibodies produced from human osteosarcoma cells (MG63)

Gouveia, Veronica do Carmo Neves de 19 September 2014 (has links)
A partir de células de osteossarcoma humano (MG-63) que tem características de osteoblastos imaturos produzimos anticorpos monoclonais (Mabs) nomeados PSP 4-5, PSP 42-22 e PSP 85-9. Esses anticorpos reconhecem antígenos de 100, 26 e 20 kDa respectivamente. Avaliamos a especificidade dos mesmos, testando suas expressões em cortes congelados de tecidos oriundos da mesma célula mesenquimal, ou seja, osso, cartilagem, músculo cardíaco e tecido adiposo. Os anticorpos marcaram o periósteo, com distintos padrões de expressão, porém o PSP 42-22 foi o mais específico marcando a camada osteogênica do periósteo. Os anticorpos marcaram também células ósseas. Diante desses resultados nosso objetivo, no presente estudo, foi identificar os antígenos reconhecidos por esses anticorpos usando clonagem e sequenciamento dos genes em biblioteca de cDNA com capacidade de expressão proteica. Outro objetivo foi testar os anticorpos, pela técnica de imunohistoquímica (IHQ), em tumores ósseos primários visando estabelecer os padrões de marcação e se diferenciavam os diferentes tipos de tumores. Os antígenos reconhecidos pelos anticorpos PSP 42-22 e PSP 85-9 foram isolados, purificados e sequenciados. Devido ao elevado peso molecular do PSP 4-5 necessitaremos de outras técnicas para isolar o clone que codifica seu antígeno. O sequenciamento do clone isolado pelo PSP 42-22, mostrou uma sequência com 99% de homologia descrita no \"Homo sapiens\" como sendo \"serologically defined colon cancer antigen 3 (SDCCAG3), transcript variant 3\". A proteína SDCCAG3 foi descrita pela primeira vez em 1998 como um antígeno de câncer de cólon reconhecido por anticorpo autólogo. Vale lembrar que antígeno reconhecido pelo nosso anticorpo tem um peso molecular de aproximadamente 26 kDa, inferior ao da proteína SDCCAG3. Essa diferença poderia ocorrer devido a uma diferença no local da tradução do mRNA das células MG-63, produzindo uma proteína menor (isoforma), ou no clone isolado (3B2-3-1), poderia ocorrer uma mutação produzindo uma proteína mais curta que se expressaria na membrana celular ao contrário de uma proteína mais longa. Já o alinhamento das sequências obtidas dos clones isolados utilizando o PSP 85-9, mostrou uma sequência com 100% de concordância descrita com a porção não codante da proteína \"Homo sapiens microtubule associated protein, RP/EB family, member 1 (MAPRE1)\" portanto um falso positivo; já o clone 1A5-1-3, mostrou uma sequência de 99% de homologia com a proteína \"Homo sapiens Yip1 interacting factor homolog B (S. cerevisiae) (YIF1B), transcript variant 8\". Trata-se de uma proteína de membrana, com 6 isoformas diferentes que pode interagir com o receptor de serotonina. O resultado da IHQ nos tumores ósseos testados mostrou que o PSP 4-5 se expressou predominantemente no citoplasma de osteossarcoma, condrossarcoma e leiomiossarcoma e no núcleo de osteoblastoma. O anticorpo PSP 42-22 não reconheceu nenhum antígeno nos tumores avaliados. Quanto ao anticorpo PSP 85-9 nos condrossarcomas e leiomiossarcomas a expressão foi predominante citoplasmática e nos osteossarcomas e osteoblastoma foi nuclear. Em conclusão, identificamos os antígenos de dois dos anticorpos estudados que apresentam potencial diagnóstico diferencial em tumores ósseos primários / From human osteosarcoma cells (MG-63), which have characteristics of immature osteoblasts, we produced monoclonal antibodies (Mabs) named PSP 4-5, PSP 42-22 and PSP 85-9. These antibodies recognize antigens with 100, 26 and 20 kDa, respectively. We evaluated their specificity by testing their expression in frozen tissue sections from the same mesenchymal cells, that is, bone, cartilage, cardiac muscle and adipose tissue. The antibodies stained the periosteum, with distinct patterns of expression, but PSP 42-22 was the most specific, scoring the osteogenic layer of the periosteum. The antibodies also marked bone cells. With these results, our goal in this study was to identify the antigens recognized by these antibodies using cloning and sequencing of the genes in the cDNA library with capacity of protein expression. Another objective was to test the antibodies by immunohistochemistry (IHC) in primary bone tumors to establish standards for marking and whether they set apart different types of tumors. The antigens recognized by the PSP 42-22 and PSP 85-9 antibodies were isolated, purified and sequenced. Due to the high molecular weight of PSP 4-5 we will need other techniques to recognize its antigen. Sequencing of the clone isolated using the PSP 42-22 showed a sequence with 99% homology described in \"Homo sapiens\" as being \"serologically defined colon cancer antigen 3 (SDCCAG3), transcript variant 3\". The SDCCAG3 protein was first described in 1998 as a colon cancer antigen recognized by autologous antibody. It is worth remembering that the antigen recognized by our antibody has a molecular weight of approximately 26 kDa, lower than the SDCCAG3 protein. This difference could be due to a difference in mRNA translation site of MG-63 cells producing a lower protein; or on the isolated clone (3B2-3-1) a mutation could occur producing a shorter protein that expresses in the cell membrane instead of a longer protein. The alignment of the sequences obtained from isolated clones using the PSP 85-9 showed a sequence with 100% of homology described with the non-coding protein portion \"Homo sapiens microtubule associated protein, RP/EB family, member 1 (MAPRE1), mRNA\" therefore, a false positive; 1A5-1-3 clone showed a 99% homology sequence with the protein \"Homo sapiens Yip1 interacting factor homolog B (S. cerevisiae) (YIF1B), transcript variant 8, mRNA\". It is a membrane protein with 6 different isoforms which can interact with the serotonin receptor. The result of IHC in bone tumors tested showed that PSP 4-5 expressed predominantly in the cytoplasm of osteosarcoma, chondrosarcoma, leiomyosarcoma and osteoblastoma in was in nucleus. The PSP 42-22 antibody did not recognize any antigen in the tumors examined. As for the PSP 85-9 antibody in chondrosarcoma and leiomyosarcoma, the expression was predominantly cytoplasmic and the osteoblastoma was nuclear in osteosarcomas. In conclusion, we have identified the antigens of two of the antibodies studied which have potential differential diagnosis in primary bone tumors
14

Influência da remodelação óssea na transferência de cálcio e fósforo durante hemodiálise em pacientes com doença renal crônica / Influence of the bone remodeling in the calcium and phosphorus transfer during hemodialysis in patients with chronic kidney disease

Karohl, Cristina 13 December 2010 (has links)
A cinética e os fatores determinantes da transferência do cálcio e do fósforo durante a hemodiálise foram pouco avaliados e não são completamente compreendidos até os dias de hoje, apesar de associarem-se ao desenvolvimento e progressão da doença óssea renal, à calcificação vascular e à maior mortalidade. Tanto a transferência de cálcio e a remoção de fósforo durante a diálise afetam o equilíbrio do metabolismo mineral. Este estudo tem por hipótese que o metabolismo mineral e ósseo poderia, por sua vez, afetar a cinética de ambos os íons durante a diálise. No entanto, remodelação óssea não é usualmente considerada quando modelos cinéticos são aplicados para cálcular o balanço do cálcio e do fósforo. OBJETIVO: Avaliar a cinética do cálcio e do fósforo durante a hemodiálise e o papel da remodelação óssea nessa transferência. MÉTODO: Vinte e três pacientes (idade = 43,2 ± 17 anos) com doença renal crônica em hemodiálise no Hospital das Clínicas da USP foram submetidos a 4 sessões de hemodiálise com cada uma das seguintes concentrações de cálcio no dialisato (Cad): 2,0; 2,5; 3,0 e 3,5 mEq/L. Amostras de sangue e de dialisato foram coletadas a cada 30 minutos para calcular a transferência de cálcio e fósforo e avaliar os fatores determinantes desta transferência. RESULTADOS: O balanço de cálcio foi extremamente variável em todas as Cad. A transferência de cálcio foi de 578±389, 468±563, +46±400 e +405±413 mg nas Cad de 2,0, 2,5, 3,0 e 3,5 mEq/L, respectivamente (2,0 e 2,5 vs 3,0 e 3,5 mEq/L, P<0.001; 3,0 vs 3,5 mEq/L, P<0.05). Análise de regressão multivariada mostrou que a transferência de cálcio foi dependente do gradiente de cálcio entre o sangue e o dialisato, da albumina, do PTH e da osteocalcina. A média do balanço de cálcio foi de -332±235mg para o grupo de pacientes com PTH > 300 pg/ml, e de -8±200mg no grupo com PTH 300pg/ml (P<0,005). A média de remoção de fósforo foi de 1073 ± 351,8 mg. Cad não afetou a remoção de fósforo. O balanço de fósforo foi dependente da concentração de fósforo pré hemodiálise, dos níveis de PTH, do cálcio iônico e do Kt/V. O grupo de pacientes com níveis de PTH > 300 pg/ml apresentaram remoção significativamente maior de fósforo do que o grupo com PTH 300pg/ml (1328 ± 176,7 vs. 877 ± 184,3; P<0,0001). CONCLUSÃO: Os resultados deste estudo sugerem que a remodelação óssea influencia a transferência de cálcio e a remoção de fósforo durante a hemodiálise. A remodelação óssea deveria ser considerada nos futuros modelos de cálculo da cinética do balanço do cálcio e do fósforo, assim como na escolha da Cad mais apropriada para cada paciente em tratamento hemodialítico / Few studies have evaluated the calcium and phosphorus kinetics and their determinants during hemodialysis, although both ions are associated with renal bone disease, vascular calcification and mortality in patients with chronic kidney disease (CKD). In addition, both calcium transfer and phosphorus removal during dialysis can affect mineral metabolism. This study hypothesizes that bone and mineral metabolism may influence the calcium and phosphorus transfer during hemodialysis. However, when dialysate calcium concentration (d[Ca]) is chosen or kinetic models are employed to calculate calcium and phosphorus balance, bone remodeling is rarely considered. OBJECTIVE: To evaluate calcium and phosphorus kinetics and whether bone remodeling affects calcium and phosphorus mass transfer during hemodialysis. METHODS: Twenty three patients (mean age = 43.2 ± 17 years) with CKD in hemodialysis at the Hospital das Clínicas of USP were studied. Each patient was dialyzed using a dialysate calcium concentration (d[Ca]) of 2.0, 2.5, 3.0 or 3.5 mEq/L. Blood and dialysate samples were collected at each 30 minutes. Calcium and phosphorus mass transfer were measured and associated with remodeling bone factors. RESULTS: Calcium balance varied widely depending on the d[Ca]. Calcium removal was 578±389, 468±563, +46±400 and +405±413mg when a d[Ca] of 2.0, 2.5, 3.0 or 3.5mEq/L was used, respectively; (2.0 and 2.5 vs. 3.0 and 3.5 mEq/L; P < 0.01; 3.0 vs. 3.5mEq/L, P <0.05). Multivariate analysis showed that calcium gradient between blood and dialysate, PTH and osteocalcin were determinants of calcium transfer. Mean calcium transfer was - 332±235mg in the group of patients with PTH levels > 300pg/mL whereas it was - 8±200mg in the group of patients with PTH levels 300pg/mL (P<0,005). Mean phosphorus removal was 1073 ± 351.8mg, and it removal was not affected by d[Ca]. Serum phosphorus level, PTH levels, ionized calcium and Kt/V were determinant factors to phosphorus removal. The group of patients with PTH > 300pg/ml showed higher phosphorus removal than the group with PTH 300pg/mL (1328 ± 176.7 vs. 877 ± 184.3; P<0.0001). CONCLUSIONS: These results suggest that bone remodeling affects calcium and phosphorus mass transfer during hemodialysis. The bone remodeling should be considered in further kinetic models of calcium and phosphorus, as well as it should be considered when choosing the better d[Ca] for each patient
15

Influência da remodelação óssea na transferência de cálcio e fósforo durante hemodiálise em pacientes com doença renal crônica / Influence of the bone remodeling in the calcium and phosphorus transfer during hemodialysis in patients with chronic kidney disease

Cristina Karohl 13 December 2010 (has links)
A cinética e os fatores determinantes da transferência do cálcio e do fósforo durante a hemodiálise foram pouco avaliados e não são completamente compreendidos até os dias de hoje, apesar de associarem-se ao desenvolvimento e progressão da doença óssea renal, à calcificação vascular e à maior mortalidade. Tanto a transferência de cálcio e a remoção de fósforo durante a diálise afetam o equilíbrio do metabolismo mineral. Este estudo tem por hipótese que o metabolismo mineral e ósseo poderia, por sua vez, afetar a cinética de ambos os íons durante a diálise. No entanto, remodelação óssea não é usualmente considerada quando modelos cinéticos são aplicados para cálcular o balanço do cálcio e do fósforo. OBJETIVO: Avaliar a cinética do cálcio e do fósforo durante a hemodiálise e o papel da remodelação óssea nessa transferência. MÉTODO: Vinte e três pacientes (idade = 43,2 ± 17 anos) com doença renal crônica em hemodiálise no Hospital das Clínicas da USP foram submetidos a 4 sessões de hemodiálise com cada uma das seguintes concentrações de cálcio no dialisato (Cad): 2,0; 2,5; 3,0 e 3,5 mEq/L. Amostras de sangue e de dialisato foram coletadas a cada 30 minutos para calcular a transferência de cálcio e fósforo e avaliar os fatores determinantes desta transferência. RESULTADOS: O balanço de cálcio foi extremamente variável em todas as Cad. A transferência de cálcio foi de 578±389, 468±563, +46±400 e +405±413 mg nas Cad de 2,0, 2,5, 3,0 e 3,5 mEq/L, respectivamente (2,0 e 2,5 vs 3,0 e 3,5 mEq/L, P<0.001; 3,0 vs 3,5 mEq/L, P<0.05). Análise de regressão multivariada mostrou que a transferência de cálcio foi dependente do gradiente de cálcio entre o sangue e o dialisato, da albumina, do PTH e da osteocalcina. A média do balanço de cálcio foi de -332±235mg para o grupo de pacientes com PTH > 300 pg/ml, e de -8±200mg no grupo com PTH 300pg/ml (P<0,005). A média de remoção de fósforo foi de 1073 ± 351,8 mg. Cad não afetou a remoção de fósforo. O balanço de fósforo foi dependente da concentração de fósforo pré hemodiálise, dos níveis de PTH, do cálcio iônico e do Kt/V. O grupo de pacientes com níveis de PTH > 300 pg/ml apresentaram remoção significativamente maior de fósforo do que o grupo com PTH 300pg/ml (1328 ± 176,7 vs. 877 ± 184,3; P<0,0001). CONCLUSÃO: Os resultados deste estudo sugerem que a remodelação óssea influencia a transferência de cálcio e a remoção de fósforo durante a hemodiálise. A remodelação óssea deveria ser considerada nos futuros modelos de cálculo da cinética do balanço do cálcio e do fósforo, assim como na escolha da Cad mais apropriada para cada paciente em tratamento hemodialítico / Few studies have evaluated the calcium and phosphorus kinetics and their determinants during hemodialysis, although both ions are associated with renal bone disease, vascular calcification and mortality in patients with chronic kidney disease (CKD). In addition, both calcium transfer and phosphorus removal during dialysis can affect mineral metabolism. This study hypothesizes that bone and mineral metabolism may influence the calcium and phosphorus transfer during hemodialysis. However, when dialysate calcium concentration (d[Ca]) is chosen or kinetic models are employed to calculate calcium and phosphorus balance, bone remodeling is rarely considered. OBJECTIVE: To evaluate calcium and phosphorus kinetics and whether bone remodeling affects calcium and phosphorus mass transfer during hemodialysis. METHODS: Twenty three patients (mean age = 43.2 ± 17 years) with CKD in hemodialysis at the Hospital das Clínicas of USP were studied. Each patient was dialyzed using a dialysate calcium concentration (d[Ca]) of 2.0, 2.5, 3.0 or 3.5 mEq/L. Blood and dialysate samples were collected at each 30 minutes. Calcium and phosphorus mass transfer were measured and associated with remodeling bone factors. RESULTS: Calcium balance varied widely depending on the d[Ca]. Calcium removal was 578±389, 468±563, +46±400 and +405±413mg when a d[Ca] of 2.0, 2.5, 3.0 or 3.5mEq/L was used, respectively; (2.0 and 2.5 vs. 3.0 and 3.5 mEq/L; P < 0.01; 3.0 vs. 3.5mEq/L, P <0.05). Multivariate analysis showed that calcium gradient between blood and dialysate, PTH and osteocalcin were determinants of calcium transfer. Mean calcium transfer was - 332±235mg in the group of patients with PTH levels > 300pg/mL whereas it was - 8±200mg in the group of patients with PTH levels 300pg/mL (P<0,005). Mean phosphorus removal was 1073 ± 351.8mg, and it removal was not affected by d[Ca]. Serum phosphorus level, PTH levels, ionized calcium and Kt/V were determinant factors to phosphorus removal. The group of patients with PTH > 300pg/ml showed higher phosphorus removal than the group with PTH 300pg/mL (1328 ± 176.7 vs. 877 ± 184.3; P<0.0001). CONCLUSIONS: These results suggest that bone remodeling affects calcium and phosphorus mass transfer during hemodialysis. The bone remodeling should be considered in further kinetic models of calcium and phosphorus, as well as it should be considered when choosing the better d[Ca] for each patient
16

Clonagem e sequenciamento de genes que expressam proteínas ósseas reconhecidas por anticorpos monoclonais produzidos a partir de células de osteossarcoma humano (MG-63) / Cloning and sequencing genes that express bone proteins recognized by monoclonal antibodies produced from human osteosarcoma cells (MG63)

Veronica do Carmo Neves de Gouveia 19 September 2014 (has links)
A partir de células de osteossarcoma humano (MG-63) que tem características de osteoblastos imaturos produzimos anticorpos monoclonais (Mabs) nomeados PSP 4-5, PSP 42-22 e PSP 85-9. Esses anticorpos reconhecem antígenos de 100, 26 e 20 kDa respectivamente. Avaliamos a especificidade dos mesmos, testando suas expressões em cortes congelados de tecidos oriundos da mesma célula mesenquimal, ou seja, osso, cartilagem, músculo cardíaco e tecido adiposo. Os anticorpos marcaram o periósteo, com distintos padrões de expressão, porém o PSP 42-22 foi o mais específico marcando a camada osteogênica do periósteo. Os anticorpos marcaram também células ósseas. Diante desses resultados nosso objetivo, no presente estudo, foi identificar os antígenos reconhecidos por esses anticorpos usando clonagem e sequenciamento dos genes em biblioteca de cDNA com capacidade de expressão proteica. Outro objetivo foi testar os anticorpos, pela técnica de imunohistoquímica (IHQ), em tumores ósseos primários visando estabelecer os padrões de marcação e se diferenciavam os diferentes tipos de tumores. Os antígenos reconhecidos pelos anticorpos PSP 42-22 e PSP 85-9 foram isolados, purificados e sequenciados. Devido ao elevado peso molecular do PSP 4-5 necessitaremos de outras técnicas para isolar o clone que codifica seu antígeno. O sequenciamento do clone isolado pelo PSP 42-22, mostrou uma sequência com 99% de homologia descrita no \"Homo sapiens\" como sendo \"serologically defined colon cancer antigen 3 (SDCCAG3), transcript variant 3\". A proteína SDCCAG3 foi descrita pela primeira vez em 1998 como um antígeno de câncer de cólon reconhecido por anticorpo autólogo. Vale lembrar que antígeno reconhecido pelo nosso anticorpo tem um peso molecular de aproximadamente 26 kDa, inferior ao da proteína SDCCAG3. Essa diferença poderia ocorrer devido a uma diferença no local da tradução do mRNA das células MG-63, produzindo uma proteína menor (isoforma), ou no clone isolado (3B2-3-1), poderia ocorrer uma mutação produzindo uma proteína mais curta que se expressaria na membrana celular ao contrário de uma proteína mais longa. Já o alinhamento das sequências obtidas dos clones isolados utilizando o PSP 85-9, mostrou uma sequência com 100% de concordância descrita com a porção não codante da proteína \"Homo sapiens microtubule associated protein, RP/EB family, member 1 (MAPRE1)\" portanto um falso positivo; já o clone 1A5-1-3, mostrou uma sequência de 99% de homologia com a proteína \"Homo sapiens Yip1 interacting factor homolog B (S. cerevisiae) (YIF1B), transcript variant 8\". Trata-se de uma proteína de membrana, com 6 isoformas diferentes que pode interagir com o receptor de serotonina. O resultado da IHQ nos tumores ósseos testados mostrou que o PSP 4-5 se expressou predominantemente no citoplasma de osteossarcoma, condrossarcoma e leiomiossarcoma e no núcleo de osteoblastoma. O anticorpo PSP 42-22 não reconheceu nenhum antígeno nos tumores avaliados. Quanto ao anticorpo PSP 85-9 nos condrossarcomas e leiomiossarcomas a expressão foi predominante citoplasmática e nos osteossarcomas e osteoblastoma foi nuclear. Em conclusão, identificamos os antígenos de dois dos anticorpos estudados que apresentam potencial diagnóstico diferencial em tumores ósseos primários / From human osteosarcoma cells (MG-63), which have characteristics of immature osteoblasts, we produced monoclonal antibodies (Mabs) named PSP 4-5, PSP 42-22 and PSP 85-9. These antibodies recognize antigens with 100, 26 and 20 kDa, respectively. We evaluated their specificity by testing their expression in frozen tissue sections from the same mesenchymal cells, that is, bone, cartilage, cardiac muscle and adipose tissue. The antibodies stained the periosteum, with distinct patterns of expression, but PSP 42-22 was the most specific, scoring the osteogenic layer of the periosteum. The antibodies also marked bone cells. With these results, our goal in this study was to identify the antigens recognized by these antibodies using cloning and sequencing of the genes in the cDNA library with capacity of protein expression. Another objective was to test the antibodies by immunohistochemistry (IHC) in primary bone tumors to establish standards for marking and whether they set apart different types of tumors. The antigens recognized by the PSP 42-22 and PSP 85-9 antibodies were isolated, purified and sequenced. Due to the high molecular weight of PSP 4-5 we will need other techniques to recognize its antigen. Sequencing of the clone isolated using the PSP 42-22 showed a sequence with 99% homology described in \"Homo sapiens\" as being \"serologically defined colon cancer antigen 3 (SDCCAG3), transcript variant 3\". The SDCCAG3 protein was first described in 1998 as a colon cancer antigen recognized by autologous antibody. It is worth remembering that the antigen recognized by our antibody has a molecular weight of approximately 26 kDa, lower than the SDCCAG3 protein. This difference could be due to a difference in mRNA translation site of MG-63 cells producing a lower protein; or on the isolated clone (3B2-3-1) a mutation could occur producing a shorter protein that expresses in the cell membrane instead of a longer protein. The alignment of the sequences obtained from isolated clones using the PSP 85-9 showed a sequence with 100% of homology described with the non-coding protein portion \"Homo sapiens microtubule associated protein, RP/EB family, member 1 (MAPRE1), mRNA\" therefore, a false positive; 1A5-1-3 clone showed a 99% homology sequence with the protein \"Homo sapiens Yip1 interacting factor homolog B (S. cerevisiae) (YIF1B), transcript variant 8, mRNA\". It is a membrane protein with 6 different isoforms which can interact with the serotonin receptor. The result of IHC in bone tumors tested showed that PSP 4-5 expressed predominantly in the cytoplasm of osteosarcoma, chondrosarcoma, leiomyosarcoma and osteoblastoma in was in nucleus. The PSP 42-22 antibody did not recognize any antigen in the tumors examined. As for the PSP 85-9 antibody in chondrosarcoma and leiomyosarcoma, the expression was predominantly cytoplasmic and the osteoblastoma was nuclear in osteosarcomas. In conclusion, we have identified the antigens of two of the antibodies studied which have potential differential diagnosis in primary bone tumors
17

Estudo das proteínas ósseas não colágenas no processo de reparação óssea alveolar em ratos idosos / Study of non-collagen bone proteins in the process of alveolar bone repair in aged rats

Ana Claudia da Silva Barbosa 30 August 2013 (has links)
O trabalho teve como objetivo avaliar e quantificar o tecido ósseo neoformado, a distribuição e a importância das proteínas não colágenas (osteocalcina, osteopontina e osteonectina) no processo de reparação tecidual do alvéolo dental de ratos Wistar idosos após exodontia. Para sua realização, foram utilizados 80 Rattus Norvegicus albinus, linhagem Wistar, machos. Os animais foram distribuídos em dois grupos: Grupo Controle, correspondente a animais com 60 dias de vida; e Grupo Experimental correspondente aos animais com 2 anos de vida (700 dias em média). Cada grupo foi dividido em 4 subgrupos de 10 animais em cada grupo. Os animais foram submetidos à exodontia do incisivo superior direito e foram sacrificados com 05, 15, 21 e 28 dias de pós-operatório. Após a dissecção, 5 amostras foram submetidas à análise por microscopia convencional com coloração por Hematoxilina e Eosina e análise da imunohistoquímica e 5 amostras para análise por RT-PCR. Os resultados mostraram que o processo de envelhecimento não alterou a cronologia do reparo ósseo alveolar e não promoveu maior remodelação do alvéolo dental. A osteocalcina não apresentou atuação importante nos períodos pós-operatórios estudados. A osteonectina apresentou-se importante no processo de reparo, não sofrendo alterações no início da reparação óssea, apresentando marcação mais intensa durante a maturação óssea entre 21 e 28 dias de pós-operatório no grupo controle e diminuição da marcação no grupo experimental aos 28 dias de pósoperatório. O envelhecimento proporcionou uma diminuição da imunomarcação da osteonectina e demonstrou marcações positivas principalmente em osteoblastos e matriz mineralizada. A osteopontina apresentou-se importante no processo de reparo ósseo durante todos os períodos pós-operatório, apresentando marcações em osteoblastos, matriz osteóide, osteócitos e matriz mineralizada, apresentando maior marcação dos tipos celulares do no grupo experimental aos 28 de pós-operatório. Apesar desses achados, novos estudos são necessários para o melhor entendimento do processo de reparo ósseo alveolar em ratos adultos e idosos. / The aim of the present study was to evaluate and quantify the newly formed bone tissue, as well as the distribution and the importance of non-collagen proteins (osteocalcin, osteopontin and osteonectin) in the process of dental alveolar repair in Wistar aged rats submitted to tooth extraction. To perform that, about 80 male Rattus Norvegicus albinus, Wistar strain, were randomly distributed into two groups: Control Group corresponding to 60 days old rats; and Experimental Group corresponding to 2 years old animals (about 700 days old). Both groups were later subdivided into 4 subgroups consisting of 10 animals each. All animals were submitted to the upright incisive tooth extraction and were euthanized 05, 15, 21 and 28 days after the tooth extraction surgery. After the dissection, five samples from each subgroup underwent conventional microscopy analysis by hematoxylin-eosin stain as well as immunohistochemistry. Bone tissue from other five samples of each groups were subjected to Real Time RT-PCR analysis of non-collagen proteins expression The results obtained suggest that aging process was not able to change either the chronology of alveolar bone repair or the remodeling of dental alveolus. Osteocalcin did not present any important action in the post-operation periods evaluated. On the other hand, osteonectin showed an important role during the repair process, since its expression was increased in the control group and decreased in comparison to the experimental group at 28 days. Osteopontin was important in the bone repair in all times evaluated, since it was present in osteoblasts, osteiod matrix, osteocytes and mineralized matrix, being even more stained at 21 days after the surgery. Finally, besides the results obtained in the present work, other studies are necessary to better understand the alveolar bone repair in adult and aged rats.
18

Impacto da remodelação óssea sobre a transferência da massa de cálcio durante a hemodiálise: estudo em pacientes com hiperparatireoidismo pré e pós paratireoidectomia / Effects of bone remodelling on calcium mass transfer during hemodialysis: study of patients with hyperparathyroidism pre and post parathyroidectomy

Goldenstein, Patricia Taschner 03 September 2015 (has links)
Distúrbios do metabolismo mineral e ósseo são altamente prevalentes e considerados como causa relevante da morbidade e mortalidade dos pacientes com doença renal crônica. Diversas estratégias diagnósticas e terapêuticas têm sido estudadas nesses doentes; entretanto, pouco valor é dado ao cálcio do dialisato, apesar do impacto que possa exercer sobre o balanço de cálcio durante a hemodiálise. Os fatores determinantes da transferência de cálcio durante o procedimento são ainda controversos. Nesse estudo prospectivo, avaliamos a influência da remodelação óssea sobre o balanço de cálcio em dez pacientes dialíticos em três situações consecutivas: hiperparatireoidismo grave (Pré paratireoidectomia), durante a \"síndrome de fome óssea\" (Fome óssea) imediatamente após a paratireoidectomia e após estabilização clínica (Paratireoidectomia tardia). Durante cada fase os participantes foram submetidos a três sessões randômicas de hemodiálise com diferentes concentrações de cálcio no dialisato: 2,5; 3,0 e 3,5 mEq/L. Todos os pacientes foram submetidos à biópsia óssea para análise histomorfométrica e quantificação de proteínas ósseas no início do estudo. A transferência de cálcio variou grandemente entre os pacientes em cada fase do estudo mesmo usando o mesmo cálcio no dialisato, com valores negativos de medianas no Pré paratireoidectomia e Fome óssea (-161mg e -218mg, respectivamente) e discretamente positivo no Paratireoidectomia tardio (39mg; p < 0,05 versus Pré paratireoidectomia e Fome óssea). Análise de regressão multivariada mostrou que o gradiente de cálcio entre o cálcio iônico sérico inicial e o cálcio do dialisato, a diferença entre o cálcio iônico sérico final e o inicial e a forma não carboxilada da osteocalcina foram preditores independentes da transferencia de cálcio (R2=0.48; p < 0.05). Pelo fato da remodelação óssea também influenciar os níveis séricos de cálcio iônico e suas variações durante a diálise, nesse estudo demonstramos que o esqueleto tem papel fundamental no balanço de cálcio e essas variáveis devem ser consideradas na individualização do cálcio do dialisato de nossos pacientes / Disturbances in mineral and bone metabolism are highly prevalent and are a major cause of morbidity and mortality in chronic kidney disease patients. Different diagnostic and therapeutic strategies have been studied in these patients. However, little attention is paid to the calcium concentration in the dialysate, despite the impact it could exert over calcium balance during dialysis. The variables that determine calcium transfer during hemodialysis are still controversial. In this study, we have prospectively investigated the influence of bone remodeling on calcium balance in ten dialysis patients in three consecutive situations: severe hyperparathyroidism (Pre parathyroidectomy), during \"hungry bone syndrome\" (Hungry bone) right after surgery and after stabilization of clinical status (Late parathyroidectomy). During each phase participants were submitted to 3 random hemodialysis sessions, with different dialysate calcium: 2.5, 3.0 and 3.5 mEq/L. Bone biopsy for hystomorphometric analysis and bone proteins quantification were performed in all patients at baseline. Calcium mass transfer varied widely among patients in each study phase even using the same dialysis calcium with negative median values in Pre parathyroidectomy and Hungry Bone (-161 and -218mg, respectively) and slightly positive in Late parathyroidectomy (39mg; p<0.05 versus Pre parathyroidectomy and Hungry Bone). Multiple regression analysis showed that calcium gradient between initial serum ionic calcium and the dialysate calcium, the difference between final and initial serum ionic calcium and serum undercarboxylated form of osteocalcin were independent predictors of calcium mass transfer (R2=0.48; p<0.05). As bone remodeling also influences the serum levels of ionic calcium and its variance during dialysis, in this study we have added new data by demonstrating that the skeleton plays a key role on calcium balance and these variables must be considered when individualizing calcium dialysate for our patients
19

Impacto da síndrome metabólica e seus componentes sobre a remodelação óssea em adolescentes

Silva, Valéria Nóbrega da. January 2019 (has links)
Orientador: Tamara Beres Lederer Goldberg / Resumo: Introdução: A osteoporose e a Síndrome Metabólica (MetS) são consideradas doenças que acometem os indivíduos e que resultam em sérios problemas relacionados à saúde pública, reduzindo a qualidade de vida de seus portadores, resultando em maior morbi-mortalidade e consumindo gastos vultuosos. O objetivo deste estudo foi avaliar o impacto da MetS sobre a Densidade Mineral Óssea (DMO) e marcadores bioquímicos de formação óssea e de reabsorção óssea em adolescentes com excesso de peso. Métodos: Estudo transversal descritivo e analítico avaliou 271 adolescentes, de ambos os sexos (10 a 16 anos). Detectou-se na amostra total, 42 adolescentes com excesso de peso e com presença de MetS (14%). Da mesma amostra total, selecionou-se 42 adolescentes com excesso de peso e ausência de MetS, pareados por idade cronológica, idade óssea e critérios de desenvolvimento pubertário para cada um dos sexos. Os adolescentes foram submetidos à antropometria, aferição da pressão arterial, exames bioquímicos, avaliação da DMO e dos biomarcadores ósseos, osteocalcina (OC), fosfatase alcalina óssea (FAO) e telopeptídeo carboxiterminal (S-CTx). Resultados: Os adolescentes com excesso de peso e com presença de MetS apresentaram diminuição significativa das concentrações de marcadores FAO, OC e S-CTx frente ao grupo pareado, a exceção do marcador OC no sexo masculino. Verificou-se correlação negativa e significativa entre DMO e FAO, OC e S-CTx para o sexo feminino. Adolescentes com três componentes apresent... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: Background: Osteoporosis and metabolic syndrome (MetS) are diseases that have serious public health consequences, reducing the quality of life of patients and increasing morbidity and mortality, with substantial healthcare expenditures. The objective of this study was to evaluate the impact of MetS on bone mineral density (BMD) and biochemical markers of bone formation and resorption in adolescents with excess weight. Methods: A descriptive and analytical cross-sectional study evaluated 271 adolescents of both sexes (10 to 16 years). From the total sample, 42 adolescents with excess weight and the presence of MetS (14%) were selected. Another 42 adolescents with excess weight and without MetS were selected and matched for chronological age, bone age, and pubertal developmental criteria to those with MetS for each sex. The adolescents weresubmitted to anthropometry, blood pressure measurement, biochemical tests, and evaluation of BMD and the bone biomarkers osteocalcin (OC), bone alkaline phosphatase (BAP), and carboxy-terminal telopeptide (S-CTx). Results: The adolescents with excess weight and MetS exhibited a significant decrease in BMD and in the concentrations of BAP, OC, and S-CTx compared to the matched group, except for OC in boys. A negative and significant correlation was observed between BMD and BAP, OC and S-CTx in girls. Adolescents with three MetS components had lower BAP and OC levels than those with zero, one, or two components. Conclusion: The presence of MetS... (Complete abstract click electronic access below) / Doutor
20

Implicaciones de la adiponectina de alto peso molecular en el eje tiroideo y el metabolismo óseo

Prats Puig, Anna 17 May 2012 (has links)
Adiponectin is a protein secreted by adipose tissue which possesses insulin-sensitivity and anti-atherosclerotic properties. In this work, we will study if high molecular weight adiponectin is a key molecule in the association between energy metabolism, thyroid axis and bone metabolism in children. To this end, we studied a population of 234 asymptomatic Caucasian children. A sample of blood was also collected to quantify HMW adiponectin, thyroid hormones, bone markers, vitamin D and sFASN. We also obtained 6 biopsies of visceral adipose tissue. The results derived from this study show a positive association of high molecular weight adiponectin with free T4 and soluble FASN and a negative association with carboxylated OC. And provide further evidence of the important role of HMW adiponectin as a biomarker of the common regulation between adipose tissue, the thyroid axis and bone metabolism in healthy children. / L'adiponectina és una proteïna secretada pel teixit adipós que té propietats insulinosensibilitzants i anti-arterioscleròtiques. L’objectiu d’aquest estudi és estudiar a l’adiponectina d’alt pes molecular com a molècula clau en la interacció entre el metabolisme energètic, l’eix tiroïdal i el metabolisme ossi. Per a tal fi, s’ha dissenyat un estudi clínic descriptiu transversal en una mostra de nens sans. A tots ells se'ls va quantificar l’adiponectina d'APM, les hormones tiroïdals, marcadors ossis, la vitamina D i FASN soluble. Addicionalment, es van obtenir 6 biòpsies de teixit adipós visceral.Els resultats derivats d’aquest estudi mostren una associació positiva de l’adiponectina d’alt pes molecular amb la T4 lliure i la FASN soluble i negativa amb la OC carboxilada. I aporten noves evidències de l'important paper de l'adiponectina d'APM com a marcador biològic de la regulació comuna entre el teixit adipòs, l’eix tiroïdal i el metabolisme ossi en edat pediàtrica.

Page generated in 0.035 seconds