• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 73
  • 34
  • 3
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 113
  • 53
  • 50
  • 36
  • 26
  • 21
  • 21
  • 18
  • 15
  • 14
  • 14
  • 13
  • 12
  • 12
  • 11
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
11

Rodas de Brincar : uma experiência com atividades lúdico-corporais junto aos professores-formadores das Oficinas Pedagógicas do DF

Leite, Cristina Aparecida 30 June 2017 (has links)
Dissertação (mestrado)—Universidade de Brasília, Instituto de Artes, Programa de Pós-Graduação em Artes Cênicas, 2017. / Submitted by Albânia Cézar de Melo (albania@bce.unb.br) on 2017-08-10T15:30:33Z No. of bitstreams: 1 2017_CristinaAparecidaLeite.pdf: 5890038 bytes, checksum: 916da141df818ac56b46b8f7929e1395 (MD5) / Approved for entry into archive by Raquel Viana (raquelviana@bce.unb.br) on 2017-09-27T13:23:46Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2017_CristinaAparecidaLeite.pdf: 5890038 bytes, checksum: 916da141df818ac56b46b8f7929e1395 (MD5) / Made available in DSpace on 2017-09-27T13:23:46Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2017_CristinaAparecidaLeite.pdf: 5890038 bytes, checksum: 916da141df818ac56b46b8f7929e1395 (MD5) Previous issue date: 2017-09-27 / Esta pesquisa tem por objetivo suscitar reflexões sobre o brincar a partir de uma experiência com os professores-formadores das Oficinas Pedagógicas da Secretaria de Educação do Distrito Federal. Procura responder à questão: em que medida a oferta de um curso de formação continuada, envolvendo atividades lúdico-corporais, pode contribuir para ampliação do repertório de brincadeiras corporais dos participantes, enriquecendo sua prática pedagógica, de maneira a modificá-la? Com estas proposições, espera-se que possam ser vivenciadas experiências poéticas em dias simples do cotidiano, com os professores e, como efeito cascata, destes com os estudantes, em todas as etapas do Ensino. Trata-se de uma pesquisa-ação em que os envolvidos são, diretamente, os professores-formadores das Oficinas Pedagógicas do DF. Conceitualmente, são revisitadas as noções de corporeidade, experiência estética, ludicidade e atividades lúdico-corporais. Para tanto, estabeleço diálogo com as contribuições dos estudos de Cipriano Luckesi, Duarte Jr., Gilles Brougère, Isabel Marques, Jaqueline Braumtz e Celso Pan, Johan Huizinga, Jorge Larrosa, Lev Vigotski, Lydia Hortélio, Mário de Andrade, Maristela Loureiro e Ana Tatit, Michel Mafesolli, Paulo Freire, Tizuko Kishimoto, dentre outros. O filme documentário Tarja Branca, dirigido por Cacau Rodhen (2014), também é utilizado para a fundamentação teórica. Os procedimentos metodológicos utilizados são: oferta do curso: Formação de formadores: Rodas de Brincar- 60 horas, registro escrito e audiovisual, depoimentos, análise das informações construídas, pesquisa bibliográfica e videográfica. Com a interpretação dos dados, é possível perceber que a participação em atividades lúdico-corporais favorece a experiência de momentos estéticos compartilhados, além de potencializar a energia de viver, suscitando alegrias, que impulsionam os profissionais a transformarem a sua prática docente. Os professores-formadores das Oficinas Pedagógicas mencionam a intenção de contagiar os professores-cursistas com as vivências que, segundo eles, enriquecem seu repertório. Outro depoimento recorrente é o de que a formação é significativa, tanto para o aspecto profissional quanto para o pessoal dos participantes, que se percebem mais brincantes em sua própria vida, junto aos estudantes e às pessoas de suas famílias. É uma pesquisa em processo contínuo, envolvendo ação-reflexão-ação, que pode ser potencializada, ano após ano, com a participação dos profissionais atuantes nas Oficinas Pedagógicas do Distrito Federal (potenciais multiplicadores), no espaço da formação continuada. / This research aims to stimulate thinking about the role of the play in the classroom from an experience with the teacher-trainers of the Pedagogical Workshops of the Secretariat of Education of the Federal District. It seeks to answer the question: to what extent can the offer of a continuing education training courses for teachers, involving ludic-motor activities, contribute to expanding the repertoire of playing activities for the participants, enriching and changing their pedagogical practice? With these propositions, it is expected that poetic experiences can be experienced in dayly, with the teachers and generating a cascade effect over their students in all stages of teaching. It is an action-research involving teachers’ trainers (multipliers) participating in Pedagogical Workshops of DF (Federal District): continuing training spaces whose courses bring as guiding axes for ludic activities. As the theoretical foundation, concepts of ludicity, corporeity, ludic-bodily activities and aesthetic experience are revisited. To this end, we have contributions from studies of Cipriano Luckesi, Duarte Jr., Gilles Brougère, Isabel Marques, Jaqueline Braumtz e Celso Pan, Johan Huizinga, Jorge Larrosa, Lev Vigotski, Lydia Hortélio, Mário de Andrade, Maristela Loureiro e Ana Tatit, Michel Mafesolli, Paulo Freire, Tizuko Kishimoto, among others. The documentary White Stripe, direct by Rodhen (2014) is used to theoretical foundation too. The methodological procedure for registration and analysis included the viability of the training of trainers: Wheels of Play course – 60 hours, field diaries, audiovisual record, and testimonies, in addition to written records. Because of interpretation of the data, it’s possible to perceive that the participation in ludic-bodily activities favors the experience of shared aesthetic moments, besides potentiating the energy of living, provoking joys, that impel the professionals to transform their teaching practice. The teacher-trainers of the Pedagogical Workshops mention the intention to inspire the teachers-students with the experiences that, according to them, has enriched their repertoire of playfulness. Another recurrent testimony is that the training is significant, both for the professional and the personal aspect of the participants, who perceive themselves as more engaging in their own lives, with the students and the people of their families. This is a continuous process, involving action-reflection-action research, which can be increased, year after year, with the participation of multipliers in continuing training courses.
12

Ator em cena : notas sobre apropriações artísticas e pedagógicas a partir do trabalho de João Brites, o teatro o bando e seu sistema de formação para atores

Borges, Diego Pereira 29 August 2016 (has links)
Dissertação (mestrado)—Universidade de Brasília, Instituto de Artes, Programa de Pós-Graduação em Arte, 2016. / Submitted by Fernanda Percia França (fernandafranca@bce.unb.br) on 2016-12-05T11:19:44Z No. of bitstreams: 1 2016_DiegoPereiraBorges.pdf: 137548800 bytes, checksum: c165010fc41a24cbb5dd3cd0fc976fa6 (MD5) / Approved for entry into archive by Raquel Viana(raquelviana@bce.unb.br) on 2017-01-06T19:37:29Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2016_DiegoPereiraBorges.pdf: 137548800 bytes, checksum: c165010fc41a24cbb5dd3cd0fc976fa6 (MD5) / Made available in DSpace on 2017-01-06T19:37:29Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2016_DiegoPereiraBorges.pdf: 137548800 bytes, checksum: c165010fc41a24cbb5dd3cd0fc976fa6 (MD5) / Este trabalho propõe um estudo sobre alguns princípios e procedimentos do Sistema de Formação “Consciência do Ator em Cena”, criado pelo encenador português João Brites e pelo Teatro O Bando, que, desde meu primeiro contato com o grupo em 2007, vem influenciando diretamente meu trabalho com teatro. Através de uma breve contextualização histórica sobre a trajetória artística de João Brites e o período em que o Bando foi fundado, procuro compreender como foi construída uma linguagem singular onde a poética e a técnica estão aliadas ao discurso político e social. Esta pesquisa visa, ainda, discutir como tal proposta pedagógica interfere nas perspectivas e horizontes do trabalho do ator. Finalmente, procuro através da reflexão, apropriação e desdobramentos de conceitos e exercícios, perceber como alguns dos princípios do Sistema de Formação vem sendo utilizados em minha própria metodologia de trabalho enquanto ator, diretor e professor. ________________________________________________________________________________________________ ABSTRACT / This work proposes a study on some principles and procedures of the Training System "Actor Consciousness in Scene", created by Portuguese director João Brites and the Teatro O Bando, that since my first contact with the group in 2007, has a direct impact in my work. Through a brief historical background on the artistic career of João Brites and the period in which the Bando was founded, I seek to understand a how was built a natural language where the poetic and the technique are combined with the political and social discourse. This research is also intended to discuss how such pedagogical proposal interferes with the perspectives and horizons of the actor's work. Finally, I seek through reflection, apropriation of concepts and exercises, to perceive how some of the principles of the Training System has being used on my own methodology of work as an actor, director and teacher.
13

Travessias praticadas: a viagem como ensaio / Practiced crossings: travel as essay

Priscilla Menezes de Faria 26 March 2014 (has links)
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado do Rio de Janeiro / Neste trabalho investigam-se as viagens artísticas como práticas do duplo movimento de atravessar o desconhecido e ser atravessado pelas potências do imprevisível. Identifica-se a experiência viajante como uma forma de ensaio da existência e, na busca por essa compreensão, são estudados quatro movimentos distintos: narrar, atravessar, ser atravessado e bordejar. Trata-se, aqui, de apresentar relações entre a narrativa poética e a experiência viajante através daquilo que esses procedimentos provocam de desestabilizador no sujeito da razão. Busca-se investigar o que poderia haver de próprio no conhecimento do viajante, compreendendo-o como um saber adquirido na passagem pelo incógnito. Faz-se uma digressão pela margem, em uma caminhada ao redor da noção de eixo desconhecido, buscando compreender as potências das obras de arte que se dão como travessia pelo desconhecido e alguns efeitos provocados por essa forma de incursão. Chega-se, por fim, à noção de que a travessia artística implica em uma espécie de desvio, pois ser atravessado pelo incógnito não pode ser sucumbir às potências perigosas do mundo, sendo antes um exercício de bordeja-las, de deslizar por suas margens em um jogo de investidas e recuos no qual a obra de arte é criada / In this work, practices of artistic travel are investigated as the double movement of crossing the unknown and being crossed by the powers of the unpredictable . The travel experience is identified here as a kind of existence essay and, in the search of that comprehension, four distinct movements are studied: narrating, crossing, being crossed and tacking. The relations between poetic narrative and travel experience are presented here with emphasis on the destabilizing potency of these procedures. We seek to investigate what could be the singularity of the traveler knowledge, understanding it as a wisdom acquired on a passage through the incognito. We also study the concept of margin, walking around the notion of unknown axis , seeking to understand some particularities of works of art that are defined as crossings through the unknown and some effects caused by this form of incursion. Finally, we get to the notion that an artistic journey requires a deviation, because being crossed by the incognito is not succumbing to the dangerous powers of the world , but rather an exercise of bordering them, sliding along its borders in a game of onslaughts and retreats in which the artwork is created
14

Práticas do dissenso: intervenções artísticas nos espaços públicos

Cruz, Pâmella Mochiute 04 August 2017 (has links)
Submitted by Marta Toyoda (1144061@mackenzie.br) on 2017-09-15T21:01:37Z No. of bitstreams: 2 Pâmella Mochiute Cruz.pdf: 26746608 bytes, checksum: a6178f67fc326e470a482d2dc6ce9df6 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) / Approved for entry into archive by Paola Damato (repositorio@mackenzie.br) on 2017-09-26T13:19:52Z (GMT) No. of bitstreams: 2 Pâmella Mochiute Cruz.pdf: 26746608 bytes, checksum: a6178f67fc326e470a482d2dc6ce9df6 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) / Made available in DSpace on 2017-09-26T13:19:52Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Pâmella Mochiute Cruz.pdf: 26746608 bytes, checksum: a6178f67fc326e470a482d2dc6ce9df6 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Previous issue date: 2017-08-04 / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico / Fundo Mackenzie de Pesquisa / The present research aims to reflect on the appropriation of public spaces through artistic interventions carried out by art collectives and artists from the city of São Paulo, with activities in the region of Centro and Barra Funda, from 1994. The Nelson Brissac’s Art/City project is adopted as period, as well as its resonances: the experience in Collective Pi, from 2009 to 2016, and participation in the research “Cultures and City: Theories and Project”, from 2015 onwards. For this purpose, we developed a mapping of works with urban wandering practices, using the conceptualization of Paola Berenstein Jacques (2014). Therefore, the study discusses the relevance of the relations between formal practices and informal occurrences in the understanding of territorial dynamics, contributing to an observation and a critical and sensitive action in the constructions and redefinitions of the public spaces of the city. / A pesquisa do Mestrado pretende refletir sobre as apropriações dos espaços públicos por meio de intervenções artísticas realizadas por coletivos e artistas da cidade de São Paulo, com atuações na região do Centro e Barra Funda, a partir de 1994. Adota-se como marco temporal o projeto Arte/ Cidade de Nelson Brissac, bem como suas ressonâncias: a experiência no Coletivo PI, de 2009 a 2016, e a participação na pesquisa “Culturas e Cidade: Teorias e Projeto”, a partir de 2015. Para isso, foi feito um mapeamento dos trabalhos com práticas de errâncias urbanas, empregando aqui a conceituação de Paola Berenstein Jacques (2014). Desta maneira, o estudo discute a relevância das relações entre práticas formais e ocorrências informais na compreensão das dinâmicas do território, contribuindo para uma observação e atuação crítica e sensível nas construções e redefinições dos espaços públicos da cidade.
15

DESARROLLO DE UN PROGRAMA MODELO DE TALLER CREATIVO, ENFOCADO EN EL AUTOCONOCIMIENTO, AUTORREGULACIÓN Y AUTOCOMPASIÓN DE JÓVENES UNIVERSITARIOS A TRAVÉS DEL ARTE

Godoy Acosta, Diana Carolina 02 May 2016 (has links)
[EN] Understanding the education from an integral perspective is not an easy issue. Several institutions focus their efforts in the achievement on the top places on the national and international rankings, becoming in experts generators of well-known errant brains. But they do not intuit that education is precisely something more than the simple transmission of knowledge to a person so that it acquires a determined training. In several academic scenarios they forget that education implies the development of affective, sensitive and even moral capacities that will allow the person to fully achieve what it expects to be. Minuto de Dios University is among the selected group of Higher Education Institutions that are constantly thinking about the integrity of the entire educative community, through principles such like Christian humanism, ethical attitude, spirit of service, excellence, inclusion, educative equity, sustainability and praxeology, opening its doors to an uncountable amount of young people of every social stratum, mainly of few resources, and allowing them to reach high quality education. These two realities built a suitable scenario to create innovative strategies that allows the support of pedagogical and institutional efforts that encourage Well-Being processes within the studies of each program. And that is precisely what matters to this investigation. With the backup and initiative of the heads of the Faculty of Communication Sciences of the Minuto de Dios University, it was opened the program of Audiovisual Realization Technology which, since the beginning, included a fully structured space to encourage the creative-reflexive thought on the students that enter the program. This space, called "Taller Creativo", lead to this investigation that uses a qualitative methodology, not supported on numerical data or accuracies, but in the recollection of information through the observation of narratives, images, colors and stories, allowing an analysis that was able to identify important elements of self-acknowledgement, selfregulation, relationships present in the youngsters, and how this affects different materials in the art-therapeutically process. All this looking forward to the development of a Model Program, with the feedback of the interventions made as the semesters went by, that generates moments of catharsis, discovery and reflection that help the capacity that every person has in itself of an adequate self-management, choosing of own values, taking of own decisions, being responsible of itself at some point of its life, of accepting and knowing itself, and in that way achieve internal processes of consciousness and taking of decisions that allow self-regulation. But if there is not an intervention about it, how it is expected that different persons can generate processes that have an impact on a society such like ours? It is key to understand the importance of including within every academic activities, which makes part of a discipline scenario, this aspects that are vital if you think in the integral education of the person and not just in taking out professionals with huge brains that will end up competing between them for the same jobs. What really matters to this work is the capacity of been every time more what it is, and how to be as positive as it is capable of becoming. / [ES] Entender la educación desde una perspectiva integral no es un asunto sencillo. Muchas instituciones centran sus esfuerzos en alcanzar los primeros puestos de los rating nacionales e internacionales, convirtiéndose en expertos generadores de cotizados cerebros andantes. Pero no intuyen que la educación es precisamente algo más que la simple transmisión de conocimientos a una persona para que esta adquiera una determina formación. En muchos escenarios académicos se les olvida que la educación implica el desarrollo de capacidades afectivas, sensitivas e incluso morales que le van a permitir a la persona alcanzar la plenitud de lo que espera llegar a ser. La Universidad Minuto de Dios entra dentro del selecto grupo de Instituciones de Educación Superior que constantemente está pensando en la integralidad de toda la comunidad educativa, a través de principios como el humanismo cristiano, la actitud ética, el espíritu de servicio, la excelencia, la inclusión, la equidad educativa, la sostenibilidad y la praxeología, logrando abrir sus puertas a un sin número de jóvenes de todos los estratos sociales, principalmente de escasos recursos, y permitiéndoles acceder a una educación con calidad. Estas dos realidades gestan un escenario oportuno para crear estrategias innovadoras que permiten apoyar los esfuerzos pedagógicos e institucionales que apoyan procesos de Bienestar Universitario dentro del plan de estudios propio de los programas. Y esto es precisamente lo que compete a esta investigación. Con el apoyo e iniciativa de las directivas de la Facultad de Ciencias de la Comunicación de la Universidad Minuto de Dios se abrió el programa Tecnología en Realización Audiovisual que contó desde el principio con un espacio plenamente estructurado para detonar el pensamiento creativo-reflexivo de todos aquellos estudiantes que ingresaran al programa. Este espacio, llamado Taller Creativo, permitió desarrollar la presente investigación que utilizó una metodología cualitativa no asentada en datos numéricos o exactitudes, sino en la recolección de información a través de la observación de narrativas, imágenes, colores, historias, permitiendo de esta manera generar un análisis que logró identificar elementos importantes del autoconocimiento, la autorregulación, las relaciones presentes en los jóvenes y cómo afectan los diferentes materiales en el proceso artístico. Todo esto con el fin de desarrollar un Programa Modelo retroalimentado con las intervenciones realizadas con el paso de los semestres de clase, que logre generar momentos de catarsis, descubrimiento y reflexión que ayuden a la capacidad que toda persona tienen en sí misma de autodirigirse adecuadamente, de elegir sus propios valores, de tomar sus propias decisiones, de ser responsable de sí mismo en algún punto de su vida, de aceptarse, conocerse y así lograr procesos internos de conciencia y toma de decisiones que permitan su propia autorregulación. Pero si no hay una intervención al respecto ¿cómo esperar personas diferentes que puedan generar procesos que impacten a una sociedad como la nuestra? Es relevante entender la importancia de incluir al interior de todas las actividades académicas que hacen parte del escenario disciplinar estos aspectos que son vitales si se piensa en la educación integral de la persona y no solo en "sacar" profesionales con un cerebro gigante que al final terminan compitiendo entre ellos mismos por los mismos puestos; lo que realmente interesa a este trabajo es la capacidad de ser cada vez más lo que se es y cómo llegar a ser todo aquello positivo en lo que es capaz de convertirse. / [CAT] Entendre l'educació des d'una perspectiva integral no és un assumpte senzill. Moltes institucions centren els seus esforços en aconseguir els primers llocs dels rating nacionals i internacionals, convertint-se en experts generadors de cotitzats cervells errants. Però no intueixen que l'educació és precisament quelcom més que la simple transmissió de coneixements a una persona perquè aquesta adquireixi una determina formació. En molts escenaris acadèmics se'ls oblida que l'educació implica el desenvolupament de capacitats afectives, sensitives i fins i tot morals que li van a permetre a la persona assolir la plenitud del que espera arribar a ser. La Universitat Minut de Déu (Universidad Minuto de Dios) entra dins del selecte grup d'Institucions d'Educació Superior que constantment està pensant en la integralitat de tota la comunitat educativa, a través de principis com l'humanisme cristià, l'actitud ètica, l'esperit de servei, l'excel·lència, la inclusió, l'equitat educativa, la sostenibilitat i la praxeologia; aconseguint obrir les seves portes a un sense nombre de joves de tots els estrats socials, principalment d'escassos recursos, i permetent-los accedir a una educació amb qualitat. Aquestes dues realitats gesten un escenari oportú per crear estratègies innovadores que permeten donar suport als esforços pedagògics i institucionals que donen suport processos de Benestar Universitari dins del pla d'estudis propi dels programes. I això és precisament el que competeix a aquesta investigació. Amb el suport i iniciativa de les directives de la Facultat de Ciències de la Comunicació de la Universitat Minut de Déu (Facultad de Ciencias de la Educación de la Universidad Minuto de Dios) es va obrir el programa Tecnologia en Realització Audiovisual que va comptar des del principi amb un espai plenament estructurat per detonar el pensament creatiu-reflexiu de tots aquells estudiants que ingressessen al programa. Aquest espai, anomenat Taller Creatiu, va permetre desenvolupar la present investigació que va utilitzar una metodologia qualitativa no assentada en dades numèriques o exactituds, sinó en la recollida d'informació a través de l'observació de narratives, imatges, colors, històries, permetent d'aquesta manera generar una anàlisi que va aconseguir identificar elements importants de l'autoconeixement, l'autoregulació, les relacions presents en els joves i com afecten els diferents materials en el procés artístic. Tot això amb la finalitat de desenvolupar un Programa Model retroalimentat amb les intervencions realitzades amb el pas dels semestres de classe, que aconsegueixi generar moments de catarsi, descobriment i reflexió que ajudin a la capacitat que tota persona té en si mateixa de autodirigir adequadament, de triar els seus propis valors, de prendre les seves pròpies decisions, de ser responsable de si mateix en algun punt de la seva vida, d'acceptar-se, conèixer-se i així aconseguir processos interns de consciència i presa de decisions que permetin la seva pròpia autoregulació. Però si no hi ha una intervenció al respecte, cóm esperar que persones diferents puguin generar processos que impactin a una societat com la nostra? És rellevant entendre la importància d'incloure a l'interior de totes les activitats acadèmiques que fan part de l'escenari disciplinar aquests aspectes que són vitals si es pensa en l'educació integral de la persona i no només a "treure" professionals amb un cervell gegant que al final acaben competint entre ells mateixos pels mateixos llocs; el que realment interessa a aquest treball és la capacitat de ser cada vegada més el que s'és i com arribar a ser tot allò positiu en el que és capaç de convertir-se. / Godoy Acosta, DC. (2016). DESARROLLO DE UN PROGRAMA MODELO DE TALLER CREATIVO, ENFOCADO EN EL AUTOCONOCIMIENTO, AUTORREGULACIÓN Y AUTOCOMPASIÓN DE JÓVENES UNIVERSITARIOS A TRAVÉS DEL ARTE [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/63235 / TESIS
16

Joyería Contemporánea, un nuevo fenómeno artístico. Análisis de las relaciones entre la joyería europea y mexicana en la actualidad

Pignotti Ramaccini, Chiara 29 December 2016 (has links)
Contemporary Jewellery is an artistic movement that developed from the 70s, when several European and American galleries and institutions related to the field of jewelry, begin to give visibility to research projects on the communicative potential jewel as significant object seeking new formal and sensory relationship with the body, experimenting with new materials. In a relatively short period of time they led jewelry to those extreme conclusions reached by the visual arts, abstracting the jewel object of his pragmatic context to insert it into self-referential conceptual speeches. According to our hypothesis Contemporary Jewellery can be, though involuntarily, an aspect of the prevailing cultural homologation which tends to overcome and undermine cultural diversity. On the other hand we also find in it the possibilities of revalidation of the arts and local crafts, the possibility from "peripheral" countries assert paradigm shifts within the hegemonic culture. Based on these premises, we affirm that the overall objective of this thesis is to contribute to the provision of data for knowledge of Mexican art jewelry, a study area still unexplored. This information is intended to be necessary for objective analysis of the Contemporary Jewellery in confrontation with its current international and Mexican cultural base scenario. What we present is the result of extensive fieldwork in Mexico that aims to analyze the recent history of Mexican art jewelry from the experiments of Victor Fosado in the 70s to the most recent demonstrations properly considered Contemporary Jewelry under international model. Atreves of qualitative methodology, we reconstructed the emergence and development of this phenomenon mainly thanks to the information resulting from interviews with artists jewelers who carried out the idea of jewelry as a personal artistic expression during the last decades. Bibliographic research also allowed us to find unpublished brochures and catalogs of exhibitions held in Mexican public and private institutions, which allowed us to accurately substantiate the history of this new artistic phenomenon. We have considered crucial point of our research symposium Gray Area, the first event that set confrontation Latin America and Europe on this subject, held in Mexico City in 2010. This event has definitely strengthened the influence of Jewelry contemporary in Mexico, creating a strong feedback among jewelers artists from both continents, leading to other projects and collaborations, that definitely changed the physiognomy of this type of jewelry in Mexico. / La Joyería Contemporánea es un movimiento artístico que se desarrolla a partir de los años 70 cuando varias galerías e instituciones relacionadas con el ámbito de la joyería, europea y estadounidense, comienzan a dar visibilidad a proyectos de investigación sobre los potenciales comunicativos de la joya como objeto significante, buscando nuevas relaciones formales y sensoriales con el cuerpo, experimentando nuevos materiales. En un lapso de tiempo relativamente breve la joyería alcanzó aquellas extremas conclusiones alcanzadas por las artes plásticas, abstrayendo el objeto joya de su contexto pragmático para insertarlo en discursos conceptuales autorreferenciales. Según nuestra hipótesis, la Joyería Contemporánea puede resultar, aunque involuntariamente, un aspecto de la homologación cultural imperante que tiende a superar y desvirtuar las diversidades culturales, y al mismo tiempo plantea la revalidación de las artes y artesanías locales, la posibilidad desde países "periféricos" de afirmar cambios de paradigma dentro de la cultura hegemónica. Basándonos en estas premisas, afirmamos que el objetivo general de esta tesis es contribuir a la aportación de datos para el conocimiento de la joyería artística mexicana, ámbito de estudio hasta ahora no explorado. Esta información pretende ser la base cultural necesaria para un análisis objetivo de la Joyería Contemporánea en confrontación con su actual escenario internacional y mexicano, resultado de un extenso trabajo de campo en México que analiza la historia reciente de la joyería artística mexicana desde las experimentaciones de Víctor Fosado en los años 70 hasta las más recientes manifestaciones propiamente consideradas como Joyería Contemporánea según el modelo internacional. A través de la metodología cualitativa, hemos reconstruido el surgir y el desarrollo de este fenómeno principalmente gracias a la información obtenida de las entrevistas a los artistas joyeros que llevaron adelante la idea de una joyería como una personal expresión artística durante las últimas décadas. Asimismo la investigación bibliográfica nos permitió el hallazgo de folletos y catálogos inéditos de las exposiciones realizadas en instituciones publicas y privadas mexicanas, que nos permitieron fundamentar con exactitud la historia de este nuevo fenómeno artístico. Hemos considerado como punto crucial de nuestra investigación el simposio Área Gris, el primer acontecimiento que puso en confrontación América Latina y Europa sobre este tema, que tuvo lugar en la Ciudad de México en 2010. Este evento ha consolidado definitivamente la influencia de la Joyería Contemporánea en México, creando un fuerte feedback entre los artistas joyeros de ambos continentes, dando lugar a otros proyectos y colaboraciones, que cambiaron definitivamente la fisionomía de este tipo de joyería en México. / La Joieria Contemporània és un moviment artístic que es desenvolupa a partir dels anys 70 quan diverses galeries i institucions relacionades amb l'àmbit de la joieria, europea i nord-americana, comencen a donar visibilitat a projectes d'investigació sobre els potencials comunicatius de la joia com a objecte significant, buscant noves relacions formals i sensorials amb el cos, experimentant nous materials. En un lapse de temps relativament breu la joieria va aconseguir aquelles extremes conclusions aconseguides per les arts plàstiques, abstraient l'objecte joia del seu context pragmàtic per inserir-lo en discursos conceptuals autoreferencials. Segons la nostra hipòtesi, la Joieria Contemporània pot resultar, encara que involuntàriament, un aspecte de l'homologació cultural imperant que tendeix a superar i desvirtuar les diversitats culturals, i al mateix temps planteja la revalidació de les arts i artesanies locals, la possibilitat des de països "perifèrics" d'afirmar canvis de paradigma dins de la cultura hegemònica. Basant-nos en aquestes premisses, afirmem que l'objectiu general d'aquesta tesi és contribuir a l'aportació de dades per al coneixement de la joieria artística mexicana, àmbit d'estudi fins ara no explorat. Aquesta informació pretén ser la base cultural necessària per a una anàlisi objectiva de la Joieria Contemporània en confrontació amb el seu actual escenari internacional i mexicà, resultat d'un extens treball de camp a Mèxic que analitza la història recent de la joieria artística mexicana des de les experimentacions de Víctor fossat en els anys 70 fins a les més recents manifestacions pròpiament considerades com Joieria Contemporània segons el model internacional. A través de la metodologia qualitativa, hem reconstruït el sorgir i el desenvolupament d'aquest fenomen principalment gràcies a la informació obtinguda de les entrevistes als artistes joiers que van portar endavant la idea d'una joieria com una personal expressió artística durant les últimes dècades. Així mateix la recerca bibliogràfica ens va permetre la troballa de fullets i catàlegs inèdits de les exposicions realitzades en institucions publiques i privades mexicanes, que ens van permetre fonamentar amb exactitud la història d'aquest nou fenomen artístic. Hem considerat com a punt crucial de la nostra investigació el simposi Àrea Gris, el primer esdeveniment que va posar en confrontació Amèrica Llatina i Europa sobre aquest tema, que va tenir lloc a la Ciutat de Mèxic en 2010. Aquest esdeveniment s'ha consolidat definitivament la influència de la Joieria Contemporània a Mèxic, creant un fort feedback entre els artistes joiers de tots dos continents, donant lloc a altres projectes i col·laboracions, que van canviar definitivament la fesomia d'aquest tipus de joieria a Mèxic. / Pignotti Ramaccini, C. (2016). Joyería Contemporánea, un nuevo fenómeno artístico. Análisis de las relaciones entre la joyería europea y mexicana en la actualidad [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/75945 / TESIS
17

MUERTE Y EXPRESIÓN ARTÍSTICA. La vivencia de la muerte y su repercusión en el arte europeo del siglo XX

Piqueras Arona, Germán 03 November 2017 (has links)
This doctoral thesis, entitled Death and artistic expression. The experience of death and its repercussion on 20th century european art, addresses the paradigmatic case of various artists whose works reflect personal experiences, as well as social, political and cultural events in their environment, where death takes on a prominent role, the repercussions of death are then echoed throughout their artwork. Therefore, this work acts as a starting point for some events taking place in twentieth-century Europe to carry out an analysis of the artistic production that emerged in this context. Likewise, the thesis includes in its first chapter an anthropological approach to the notion of what death means for the human being through thinkers as Edgar Morin, Louis-Vincent Thomas, Miguel de Unamuno or Mircea Eliade, among others. On the other hand, as a way of introduction, reference is made to an extensive historical period prior to the work that is analysed so that we can gain further depth and understanding. / La presente tesis doctoral, que lleva por título Muerte y expresión artística. La vivencia de la muerte y su repercusión en el arte europeo del siglo XX, aborda el caso paradigmático de diversos artistas cuyas obras son reflejo tanto de experiencias personales, como de acontecimientos sociales, políticos y culturales de su entorno, donde la muerte adquiere un notable protagonismo, algo que se manifiesta en la producción artística que llevan a cabo. Por tanto, el presente trabajo toma como punto de partida diversos acontecimientos que tienen lugar en la Europa del siglo XX al objeto de llevar a cabo un análisis de la producción artística surgida en este contexto. Asimismo, la tesis recoge en su primer capítulo una aproximación antropológica a la noción de lo que supone para el ser humano la muerte a través de pensadores como Edgar Morin, Louis-Vincent Thomas, Miguel de Unamuno o Mircea Eliade, entre otros. Por otro lado, a modo de introducción, se hace alusión a un extenso periodo histórico previo al siglo XX en el que el trabajo artístico de numerosos artistas es reflejo de su época. / La present tesi doctoral, que porta per títol Mort i expressió artística. La vivència de la mort i la seua repercussió en l'art europeu del segle XX, aborda el cas paradigmàtic de diversos artistes les obres dels quals són reflex tant d'experiències personals, com d'esdeveniments socials, polítics i culturals del seu entorn, on la mort adquirix un notable protagonisme, quelcom que es manifesta en la producció artística que duen a terme. Per tant, el present treball pren com a punt de partida diversos esdeveniments que tenen lloc en l'Europa del segle XX a fi de dur a terme una anàlisi de la producció artística sorgida en este context. Així mateix, la tesi arreplega en el seu primer capítol una aproximació antropològica a la noció del que suposa per a l'esser humà la mort a través de pensadors com Edgar Morin, Louis-Vincent Thomas, Miguel de Unamuno o Mircea Eliade, entre d'altres. D'altra banda, a manera d'introducció, es fa al¿lusió a un extens període històric previ al segle XX en el que el treball artístic de nombrosos artistes és reflex de la seua època. / Piqueras Arona, G. (2017). MUERTE Y EXPRESIÓN ARTÍSTICA. La vivencia de la muerte y su repercusión en el arte europeo del siglo XX [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/90427 / TESIS
18

Programa basado en técnicas artísticas para incrementar la inteligencia emocional en jóvenes voluntarios / Artistic techniques-based program to increase emotional intelligence in young volunteers

Chirinos Lizárraga, Claudia Alison, Reyes Tejada, Grecia Stefany 05 May 2020 (has links)
Solicitud de envio manuscrito de artículo científico / El objetivo del presente estudio fue determinar los efectos del programa ART-EMO en la Inteligencia Emocional de jóvenes voluntarios que trabajan con niños en una organización privada. La muestra estuvo conformada por 10 participantes entre los 21 y 30 años, de los cuales el 10% eran hombres y el 90% mujeres. Se administró el Inventario de Inteligencia Emocional en adultos: EQ-i-M20 creado por Pérez-Fuentes, Molero, Mercader y Gázquez (2014) y validado en estudiantes peruanos por Domínguez-Lara, Merino-Soto y Gutiérrez-Torres (2017) en dos condiciones de tiempo (antes y después) y el programa ART-EMO fue creado mediante un diseño cuasi experimental con un solo grupo para fines de la investigación en el 2017, habiéndose tomado como referencia a Guerrón (2015). Los resultados evidenciaron que el programa tuvo un impacto alto a nivel total de la Inteligencia Emocional (d=.82) y en sus dimensiones Intrapersonal (d=1.04), Interpersonal (d=.90) y Adaptabilidad (d=1.01); mientras que, en Estado de ánimo (d=.67) y Manejo de estrés (d=.55), fue moderado. Se concluye que el programa es eficaz. Con ello, se pretende que las instituciones implementen planes que promuevan el desarrollo de las emociones en las personas que brindan servicios de voluntariado. / The aim of this investigation was to determine the effect of ART-EMO program on the Emotional Intelligence of young volunteers working with children in a private organization. The sample was conformed by 10 participants with ages between 21 y 30 years old, being 10% gentleman and 90% ladies. It managed the Inventory of Emotional Intelligence in Adults: EQ-i-M20 created by Pérez-Fuentes, Molero, Mercader and Gázquez (2014) and validated in Peruvian students by Domínguez-Lara, Merino-Soto and Gutiérrez-Torres (2017) in two weather conditions (before and after) and the ART-EMO program was created using a quasi-experimental design with a single group for research purposes in 2017, taking as reference Guerrón (2015). The results showed that the program had a high impact at the total level of the Emotional Intelligence (d = .82) and in its dimensions Intrapersonal (d = 1.04), Interpersonal (d = .90) and Adaptability (d = 1.01); whereas, in General Mood (d = .67) and Stress Management (d = .55), it was moderate. It concludes that the ART-EMO program was effective. Based on this, it is intended that institutions implement plans that promote the development of emotions in people who provide volunteer services. / Tesis
19

Residências artísticas: a política como experiência performativa / Artists-in-residence: politics as a performative experience

Lima, Anna Carolina Ferreira 15 September 2016 (has links)
Esta dissertação tem início em uma inquietação partilhada por muitos estudiosos: certo interesse na relação entre práticas artísticas e pedagógicas. A partir de um horizonte agonístico, vislumbra-se aqui a indiscernibilidade entre as referidas práticas. Para tanto, aciona-se a obra de Michel Foucault em duas frentes, quais sejam: a partir de alguns ditos e escritos ativados por práticas artísticas; e de uma abordagem específica do político, considerado aqui como efeito na economia de forças. Na primeira de seis seções, afirma-se como problema de pesquisa a investigação das tensões entre o artístico e o pedagógico a partir de seus modos. Na segunda parte, apresentam-se as fontes empíricas, constituídas por registros em pesquisa de campo junto a cinco ambientes de residência artística localizados na capital paulista. Nos dois primeiros capítulos teórico-analíticos, confrontamos alguns dados do arquivo com os princípios de interpretação e mediação. Ambos os princípios são carreados por certa tradição da crítica de arte, uma especificamente fundamentada num princípio hermenêutico. No primeiro deles, os dados de arquivo compreendem a relação entre procedimento e tema nas práticas artísticas, fazendo ver certo caráter artificial no procedimento de interpretação. No segundo, relaciona-se a experiência de imersão no trabalho artístico, no interior das residências, às considerações efetuadas por alguns artistas em relação às práticas artístico-pedagógicas por eles conduzidas, confrontando essa relação com o princípio mediador. O capítulo subsequente atenta ao tônus político da relação entre práticas artísticas e pedagógicas, na medida em que ela eventualmente ensejaria uma alteração na economia de forças. O último capítulo perscruta categorias do pensamento pedagógico em curso no interior da produção das ditas obras de arte. Ao longo do percurso analítico, toma vulto uma outra agonística, esta entre dois modos de pensamento e, por conseguinte, de análise, os quais num primeiro momento apresentavam-se, de maneira estratégica, com fronteiras demarcadas: um representacional e um performativo. Em seu deslinde, a dissertação analisa os dois campos de tensão armados. / This work begins in a concern shared by many scholars: some interest in the relationship between artistic and pedagogical practices. From an agonistic horizon, it glimpses the indiscernibility between those practices. Therefore, it triggers the work of Michel Foucault on two fronts, namely: from some sayings and writings activated by artistic practices; and a specific approach of the political, considered here as an effect on the economy of forces. In the first of six sections, it is stated as research problem the investigation of the tensions between the artistic and the pedagogical by their respective ways. The second part presents the empirical sources, consisting on records in field research in five artists-in-residence environments, all located in São Paulo. In the first two theoretical and analytical chapters, we confront some file data with the principles of interpretation and mediation. Both principles are carried by certain tradition of art criticism, one specifically based on a hermeneutical principle. In the first one, the file data comprise the relationship between procedure and theme in artistic practices, making seen some artificial character about the interpretation procedure. In the second one, it relates the experience of immersion into the artistic practices, within the residences, to considerations made by some artists in relation to the artistic-pedagogical practices conducted by them, comparing this relationship with the principle of mediation. The subsequent chapter attempts to the political tone of the relationship between artistic and pedagogical practices, to the extent that it eventually would cause a change in the economy of forces. The last chapter scrutinizes pedagogical categories of thinking ongoing within the production of so-called works of art. Throughout the analytical course, it takes shape another agonistic relationship, henceforth between two modes of thinking and, therefore, of analysis, which were firstly brought forward strategically, with marked boundaries: a representational one and a performative one. In its disentangling, the thesis analyzes the two fields of tension once armed.
20

Residências artísticas: a política como experiência performativa / Artists-in-residence: politics as a performative experience

Anna Carolina Ferreira Lima 15 September 2016 (has links)
Esta dissertação tem início em uma inquietação partilhada por muitos estudiosos: certo interesse na relação entre práticas artísticas e pedagógicas. A partir de um horizonte agonístico, vislumbra-se aqui a indiscernibilidade entre as referidas práticas. Para tanto, aciona-se a obra de Michel Foucault em duas frentes, quais sejam: a partir de alguns ditos e escritos ativados por práticas artísticas; e de uma abordagem específica do político, considerado aqui como efeito na economia de forças. Na primeira de seis seções, afirma-se como problema de pesquisa a investigação das tensões entre o artístico e o pedagógico a partir de seus modos. Na segunda parte, apresentam-se as fontes empíricas, constituídas por registros em pesquisa de campo junto a cinco ambientes de residência artística localizados na capital paulista. Nos dois primeiros capítulos teórico-analíticos, confrontamos alguns dados do arquivo com os princípios de interpretação e mediação. Ambos os princípios são carreados por certa tradição da crítica de arte, uma especificamente fundamentada num princípio hermenêutico. No primeiro deles, os dados de arquivo compreendem a relação entre procedimento e tema nas práticas artísticas, fazendo ver certo caráter artificial no procedimento de interpretação. No segundo, relaciona-se a experiência de imersão no trabalho artístico, no interior das residências, às considerações efetuadas por alguns artistas em relação às práticas artístico-pedagógicas por eles conduzidas, confrontando essa relação com o princípio mediador. O capítulo subsequente atenta ao tônus político da relação entre práticas artísticas e pedagógicas, na medida em que ela eventualmente ensejaria uma alteração na economia de forças. O último capítulo perscruta categorias do pensamento pedagógico em curso no interior da produção das ditas obras de arte. Ao longo do percurso analítico, toma vulto uma outra agonística, esta entre dois modos de pensamento e, por conseguinte, de análise, os quais num primeiro momento apresentavam-se, de maneira estratégica, com fronteiras demarcadas: um representacional e um performativo. Em seu deslinde, a dissertação analisa os dois campos de tensão armados. / This work begins in a concern shared by many scholars: some interest in the relationship between artistic and pedagogical practices. From an agonistic horizon, it glimpses the indiscernibility between those practices. Therefore, it triggers the work of Michel Foucault on two fronts, namely: from some sayings and writings activated by artistic practices; and a specific approach of the political, considered here as an effect on the economy of forces. In the first of six sections, it is stated as research problem the investigation of the tensions between the artistic and the pedagogical by their respective ways. The second part presents the empirical sources, consisting on records in field research in five artists-in-residence environments, all located in São Paulo. In the first two theoretical and analytical chapters, we confront some file data with the principles of interpretation and mediation. Both principles are carried by certain tradition of art criticism, one specifically based on a hermeneutical principle. In the first one, the file data comprise the relationship between procedure and theme in artistic practices, making seen some artificial character about the interpretation procedure. In the second one, it relates the experience of immersion into the artistic practices, within the residences, to considerations made by some artists in relation to the artistic-pedagogical practices conducted by them, comparing this relationship with the principle of mediation. The subsequent chapter attempts to the political tone of the relationship between artistic and pedagogical practices, to the extent that it eventually would cause a change in the economy of forces. The last chapter scrutinizes pedagogical categories of thinking ongoing within the production of so-called works of art. Throughout the analytical course, it takes shape another agonistic relationship, henceforth between two modes of thinking and, therefore, of analysis, which were firstly brought forward strategically, with marked boundaries: a representational one and a performative one. In its disentangling, the thesis analyzes the two fields of tension once armed.

Page generated in 0.0689 seconds