• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 29
  • 5
  • 4
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 45
  • 16
  • 16
  • 11
  • 11
  • 11
  • 10
  • 10
  • 8
  • 8
  • 6
  • 6
  • 6
  • 6
  • 6
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
11

A práxis de Antonio Delfim Netto no reordenamento político-econômico da ditadura bonapartista: ideólogo orgânico da autocracia burguesa brasileira

Rosa, Waldeir Moreno 01 October 2015 (has links)
Made available in DSpace on 2016-04-27T19:31:12Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Waldeir Moreno Rosa.pdf: 2153826 bytes, checksum: f34031edf768e9fa5cdc0f7ad2902933 (MD5) Previous issue date: 2015-10-01 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / This master's thesis analyzes the role of Antonio Delfim Netto in the various dimensions of political and economic power of bourgeois hegemony in the sixties and seventies. Initially, focuses on the historical period in which members of the Brazilian owning class associated with international capital, before compose the Bonapartist dictatorship established in 1964, have conspired against the constitutionally elected president, João Goulart, especially if extended into the Ipês complex (Institute of Economic and Social Research). Looks up at that first moment, on the class content of the article Problems of Brazilian economic development, especially prepared by the Dauphin to ipesiana magazine Convivium. In a second chapter, attentive to the participation of the economist at the National Association of Economic and Social Planning (ANPES), created by the conspirators to March 31, 1964, as a business front to influence the new business of the military dictatorship. Analyzes there, too, the book Planning for Economic Development of the then Secretary of the São Paulo State Finance. In the third chapter, after the so-called "coup within the coup", with the laying of the Bonapartist hardline and his dictatorial closing, we investigate the ideological reasons for the meteoric rise of the economist in the Ministry of Finance of the "years of lead" that is under Costa e Silva and Emilio Garrastazu Medici (1967-1974). At this point, enumerate up their participation in the "box" of Oban (Operation Bandeirante) and his vote in favor of the Institutional Act No. 5 in the National Security Council. Are analyzed, there, the official speeches the Minister considered the Czar Bonapartist political economy in his "years of lead", seeking to associate them with the practices of Delfim Netto attitudes and thus demonstrating the social function in the context of those years exercised by delfiniano ideological complex. That is, it is understood here delfiniana ideology in its social determination and particular historical context, deciphering the internal connection inherent to his autocratic bourgeois ideology, as well as explaining the effective function that fulfilled, in practice, the ideology of Brazilian economist. In view of Marx, with the advanced contributions by Chasin about Brazilian historical formation, has taken into account in the study of Delfim Netto, which is always "the man, the real, living man who does this, has it all and decides these combats; is not the story, you can be sure that, using man as a means to carry out - as if it were a person apart - their own ends; it is only the activity of the man who goes in search of himself. " Therefore, with all documentation found in newspapers, magazines, historiographical works, official speeches and events produced in the historical period under study, it remains more than proven the participation of Delfim Netto in class conspiracy, in the coup and the subsequent service who provided the political and economic reorganization of last Bonapartist dictatorship. Unfortunately, even today, however, its influence has continued, knowing the ideologue build for posterity one self-image of technocrat "neutral", supposedly the party or dissociated from all stratagems of state terrorism mounted in this country for the benefit of bourgeois autocracy atrophic capital. Its repeated denial before the crimes of the military dictatorship, registered in testimony to the Truth Commission of the City of 7 São Paulo, however, continues to separate and disassociate from manipulative way, made by Delfim Netto said about him by himself ideologue / Esta dissertação de mestrado analisa a atuação de Antonio Delfim Netto nas várias dimensões do poder político e econômico da hegemonia burguesa nas décadas de sessenta e setenta. Inicialmente, centra-se no período histórico em que membros da classe proprietária brasileira associada ao capital internacional, antes de comporem a ditadura bonapartista instituída em 1964, já conspiravam contra o presidente constitucionalmente eleito, João Goulart, em especial se articulados no complexo Ipês (Instituto de Pesquisas Econômicas e Sociais). Debruçamo-nos, nesse primeiro momento, sobre o teor classista do artigo Problemas do desenvolvimento econômico brasileiro, especialmente elaborado por Delfim para a revista ipesiana (Ipês) Convivium. Em um segundo capítulo, atenta-se para a participação do economista na Associação Nacional de Planejamento Econômico e Social (ANPES), criada pelos conspiradores a 31 de março de 1964, como uma frente empresarial para influir nos novos negócios da ditadura militar. Analisa-se aí, também, o livro Planejamento para o Desenvolvimento Econômico do então Secretário da Fazenda do Estado de São Paulo. No capítulo terceiro, depois do chamado golpe dentro do golpe , com a imposição da linha-dura bonapartista e seu fechamento ditatorial, investigam-se os motivos ideológicos da meteórica ascensão do economista no Ministério da Fazenda dos anos de chumbo , isto é, sob Costa e Silva e Emílio Garrastazu Médici (1967-1974). Nesse ponto, enumeram-se sua participação na caixinha da Oban (Operação Bandeirante) e seu voto a favor do Ato Institucional n.º 5 no Conselho de Segurança Nacional. Analisam-se, ali, os discursos oficiais do ministro tido como o czar da economia política bonapartista em seus anos de chumbo , buscando associá-los às atitudes práticas de Delfim Netto e, assim, demostrando a função social no contexto daqueles anos exercido pelo complexo ideológico delfiniano. Ou seja, compreende-se aqui a ideologia delfiniana em sua determinação social e contexto histórico particulares, decifrando a conexão interna inerente a seu ideário autocrático-burguês, bem como explicando a função efetiva que cumpriu, na práxis, a ideologia do economista brasileiro. Na perspectiva de Marx, com as contribuições avançadas por Chasin a respeito da formação histórica brasileira, tem-se em conta, no estudo de Delfim Netto, que é sempre o homem, o homem real e vivo, quem faz isso, possui tudo isso e decide esses combates; não é a história, podem estar certos disso, que usa o homem como meio para realizar como se ela fosse uma pessoa à parte seus próprios fins; ela é apenas a atividade do homem que vai em busca dele mesmo . Diante disso, com toda documentação encontrada em jornais, revistas, trabalhos historiográficos, discursos oficiais e outras manifestações produzidas no período histórico sob estudo, resta mais do que comprovada à participação de Delfim Netto na conspiração de classe, no golpe de Estado e no serviço subsequente que prestou ao reordenamento político-econômico da última ditadura bonapartista. Infelizmente, ainda hoje, porém, sua influência não cessou, sabendo o ideólogo construir para a posteridade uma autoimagem de tecnocrata neutro , supostamente, à parte ou dissociada de todos os estratagemas 5 do terrorismo de Estado montado neste país, em benefício da autocracia burguesa do capital atrófico. Seu reiterado negacionismo diante dos crimes da ditadura militar, registrado em depoimento à Comissão da Verdade da Câmara Municipal de São Paulo, entretanto, continua a separar e dissociar, de forma manipulatória, o feito por Delfim Netto do dito sobre si pelo próprio ideólogo
12

Arte e política : a obra exilada de Gontran Guanaes Netto (1969-1985)

Ribeiro, Fábio Roberto January 2014 (has links)
Orientador: Claudio Luís Camargo Penteado / Dissertação (mestrado) - Universidade Federal do ABC. Programa de Pós-Graduação em Ciências Humanas e Sociais, 2014
13

Francisco Antonio Lacaz Netto (1911-1991): um estudo biográfico

Calabria, Angelica Raiz [UNESP] 13 February 2015 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2015-09-17T15:25:09Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2015-02-13. Added 1 bitstream(s) on 2015-09-17T15:49:12Z : No. of bitstreams: 1 000846141.pdf: 9467379 bytes, checksum: 76d6b01edbc31102fba99a79d3dfed9a (MD5) / Francisco Antonio Lacaz Netto nasceu no dia 06 de fevereiro de 1911 em Guaratinguetá, interior de São Paulo. Graduou-se em Farmácia, Engenharia Geográfica e Matemática. Atuou apenas na área de Matemática como professor. Lecionou em vários colégios e instituições, dentre os quais destacamos o Instituto Tecnológico de Aeronáutica (ITA), localizado na cidade de São José dos Campos, São Paulo, onde foi contratado como professor associado desde sua criação em 1950. Além de professor, auxiliou na primeira composição do quadro docente do Departamento de Matemática do ITA, convidando profissionais que, posteriormente, se tornariam importantes pesquisadores para a Matemática brasileira. Ainda nesse instituto, foi chefe do Departamento de Matemática e, depois, reitor. Era muito amigo dos alunos e recebeu várias homenagens, como a Láurea Lacaz Netto. Professor Lacaz possui uma considerável bibliografia constituída por alguns trabalhos matemáticos e vários livros didáticos. Aposentou-se no ITA como professor titular em 1981. Nesse sentido, o presente trabalho tem como objetivo acrescentar informações à História da Matemática no Brasil e apresentar um estudo biográfico sobre o professor Francisco Antônio Lacaz Netto, descrevendo sua formação, sua carreira docente, suas principais obras e homenagens, privilegiando a sua trajetória no ITA e a sua dedicação como professor, a qual o torna, segundo nossas perspectivas, um educador matemático / Francisco Antonio Lacaz Netto was born on 06th February, 1911, in Guaratinguetá, São Paulo state. He graduated in Pharmacy, Geographic Engineering and Mathematics. As professor, he worked only in Mathematics area. He worked at several schools and institutions, one of them the Instituto Tecnológico de Aeronáutica (ITA), located in São José dos Campos, São Paulo, where he was hired as associate university lecturer since its inception in 1950. Besides being university lecturer, Lacaz has invited professionals to make part of the first staff of the Mathematics Department of ITA, they later became important Brazilian researchers. He was head of the Mathematics Department and then dean at ITA. A close friend among the students, he was honoured several times, such as the accolade Lacaz Netto. Professor Lacaz has a considerable bibliography consisting in some mathematical papers and several textbooks. He retired in the ITA in 1981 as professor. Thereby, this research aims to add information to the History of Mathematics in Brazil and It presents a biographical study about Francisco Antonio Lacaz Netto, describing his professional training, university lecturer career, major works and honours, highlighting his career at ITA and also his dedication as professor which present him as Math Educator
14

Transversalidade literária : ressonâncias kafkianas em Por trás dos vidros, de Modesto Carone

Dionísio, Rita de Cássia Silva 21 March 2011 (has links)
Tese (doutorado)—Universidade de Brasília, Instituto de Letras, Departamento de Teoria Literária e Literaturas, 2011. / Submitted by alcianira lima persch (alcyrpl@yahoo.com.br) on 2011-06-28T23:07:39Z No. of bitstreams: 1 2011_RitadeCássiaSilvaDionísio.pdf: 2564047 bytes, checksum: 97b9b2a9bf641f22916bd222874a0c57 (MD5) / Approved for entry into archive by Elna Araújo(elna@bce.unb.br) on 2011-06-29T18:58:48Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2011_RitadeCássiaSilvaDionísio.pdf: 2564047 bytes, checksum: 97b9b2a9bf641f22916bd222874a0c57 (MD5) / Made available in DSpace on 2011-06-29T18:58:48Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2011_RitadeCássiaSilvaDionísio.pdf: 2564047 bytes, checksum: 97b9b2a9bf641f22916bd222874a0c57 (MD5) / Franz Kafka (1883 - 1924, Áustria), escritor tcheco de língua alemã, conforme críticos diversos, autor da mais importante obra literária do século XX, escreveu, entre outros livros, A Metamorfose (1915) e O Processo (1925) - considerado a sua obra-prima. Modesto Carone (1937 - Sorocaba, São Paulo), crítico literário, tradutor, contista, escritor conhecido e elogiado pela crítica, publicou dois livros de crítica literária, um livro de ensaios e cinco livros de ficção, entre os quais estão As marcas do real (1979), Resumo de Ana (1998) e Por trás dos vidros (2007). Trata-se de dois autores cujas prosas colocam-se no "entrelugar" das identidades linguísticas e culturais: Kafka, um homem judeu exilado em seu próprio país, não podendo se expressar em sua própria língua, mas que aprendeu a organizar as suas narrativas na língua alemã, com a qual não se identificava; Carone, conhecedor da língua e cultura alemãs, cria uma prosa em português - sua língua materna - mas efetivamente marcada pelos textos do escritor tcheco, que forjam a sua formação como escritor. Para Carone, que concluiu recentemente a tradução de toda a ficção de Kafka diretamente do alemão para o português, a sua tarefa de ficcionista está completamente relacionada à sua atividade de tradutor e crítico literário e o conjunto da sua vida literária só se completa com as obras de Kafka, de quem teria assimilado a linguagem enxuta, burocrática, protocolar. Esta tese objetiva ser uma análise crítica das obras, sobre o arcabouço teórico das seguintes disciplinas: a literatura comparada e os estudos da tradução. É importante ressaltar que, considerando os novos paradigmas da literatura comparada, o presente trabalho não se propõe a identificar laços diretos ou de influência entre os dois autores, mas sim paralelos e afinidades de caráter textual. A partir das teorias sobre as intersecções textuais e, mais especialmente, sobre o conceito de transtextualidade, de Gérard Genette, pretende-se refletir sobre as ressonâncias kafkianas presentes na obra Por trás dos vidros, de Carone - a partir de uma perspectiva comparatista entre essa e a obra Narrativas do espólio, de Kafka - considerando a influência da experiência tradutora deste autor, entre outros fenômenos, como uma forma de atualizar e renovar a obra literária do escritor tcheco. Após a apresentação das teorias sobre a impregnação dos textos, a apresentação das teorias da tradução e da análise das obras ficcionais dos autores que compõem o corpus desta investigação, como resultado final, a pesquisa apresenta uma proposta conceptual - a transversalidade literária - para nomear o procedimento de absorção do kafkiano por Modesto Carone. _________________________________________________________________________________ ABSTRACT / Franz Kafka (1883 – 1924, Austria), Czech writer of German language, according to diverse critics he is the author of the most important literary work of the XX century, wrote, among others, A Metamorfose (1915) and O Processo (1925) - that is considered his masterpiece. Modesto Carone (1937 – Sorocaba, São Paulo), a literary critical, translator, story teller, known and commended writer by critical, published two literary critical books. one book of essays and five fiction books, among them are As marcas do real (1979), Resumo de Ana (1998) and Por trás dos vidros (2007). It is about two authors whose prose put themselves in "between-place" of linguistic and cultural identities: Kafka, a Jew man exiled in his own country, unable to express in their own language, but that learned to organize their narratives in the German language, with which he himself did not identify; Carone, who knew the German language and culture, create an prose in Portuguese - his mother tongue - but effectively marked by texts of the Czech writer, which forges his training as a writer. To Carone, who recently completed the translation of all the fiction of Kafka directly from German into Portuguese, his job as fictionist is entirely related to his activities as a translator and literary critic, and the whole of his literary life is only complete with the works of Kafka, whom he had assimilated the dry , bureaucratic and protocol language. This thesis aims to be a critical analysis of the works on the theoretical framework of the following disciplines: comparative literature and translation studies. It is important to point out that, considering the new paradigms of comparative literature; this present paper does not purport to identify direct links or influence between the two authors, but parallels and affinities of textual character. From the theories about the textual intersections, and more particularly on the concept of transtextuality, by Gérard Genette, we intend to reflect about the resonances Kafkaesque present in the work Por trás dos vidros, by Carone - from a comparative perspective between that and the work Narrativas do espólio, by Kafka - considering the influence of translated experience of this author, among other phenomena, as a way to upgrade and renovate the literary work of Czech writer. After the presentation of the theories about the impregnation of the texts, the presentation of the theories of translation and analysis of fictional works of authors who make up the corpus of this research, as a final result, the research presents a conceptual proposal - the transversality literary - to name the procedure for absorption of the Kafkaesque by Modesto Carone.
15

Ackumulering av Tungmetaller i Salix Spp : Ett Hållbart Sätt att Sanera Förorenat Sediment

Basem, Taha January 2023 (has links)
Förorenat sediment är ett miljöproblem i Sverige. Detta sediment kan innehålla giftiga tungmetaller såsom Cu, Pb och Zn som kan skada människor och djur. Antropogena aktiviteter som industriutsläpp, jordbruk och felaktig hantering av avloppssystem är en betydande anledning till att detta förorenat sediment finns. Om förorenat sediment inte hanteras eller saneras på rätt sätt kan det leda till allvarliga miljöproblem och kan det dessutom maximera risken för spridning av föroreningar. Sanering av förorenat sediment kan utföras på många olika sätt, exempelvis uppgrävning, in situ behandling, kapsling, fysisk behandling eller fytoremediering. Fytoremediering är en hållbar miljöteknik som använder växter för att ta bort vissa föroreningar såsom tungmetaller från luft, vatten och mark och den är den metod som utforskas i den här studien med hjälp av energibioväxten Salix spp.   Syftet med den här studien är att bestämma möjligheten att använda bioenergiväxten Salix spp. i fytoremedieringstekniken för att utföra en hållbar sanering av förorenat muddrat sediment i Oskarshamn. I denna studie så användes 6 stycken proväxter Salix spp. varav 3 stycken provväxter i förorenade sediment och 3 stycken kontrollerade provväxter. Med hjälp av färsk-torrvikt, ”Net ackumuleringsfaktor”, ”Transferfaktor” och relevanta statistiska tester så har det visat sig att förorenat sediment kan spela en roll i en ökad biomassproduktion. Det har visat sig också att bioenergiväxten Salix spp. kan vara effektiv att sanera förorenat sediment som är muddrat från förorenade områden.
16

Brasil, um país novo: literatura cívico-pedagógica e a construção de um ideal de infância brasileira na Primeira República / Brazil, a new country: the civic literature and the construction of an ideal Brazilian childhood in the First Republic

Hansen, Patrícia Santos 24 September 2007 (has links)
A partir do final do século XIX, importantes intelectuais brasileiros como Silvio Romero, Olavo Bilac, Coelho Netto, e outros, começaram a produzir livros de caráter cívico para o público infantil. Na primeira década do século XX, a revista O Tico-Tico, primeiro periódico brasileiro dirigido às crianças, iria somar-se àqueles pondo em prática um projeto pedagógico vinculado ao novo status da criança na família e na sociedade. Enquanto \"ser social\", a criança passava a ser vista principalmente como futuro da nação, adquirindo uma responsabilidade que seria simbolicamente reforçada pela utopia do país do futuro. Dialogando com o contexto que se configurou a partir da abolição da escravidão e da proclamação da república no Brasil, os textos cívicos além da tarefa de formar cidadãos assumiram por vezes também um caráter civilizador, divulgando novos valores éticos e sociais que ao mesmo tempo caracterizavam um estilo de vida burguês e subordinavam as escolhas, as relações, os hábitos, os sentimentos e o corpo do individuo a pátria, visando com isso efetuar uma verdadeira regeneração nacional. Nessa perspectiva, a literatura cívica da Primeira República transformou-se em um importante meio para a execução de projetos que visavam a formação de um novo homem, contido em potencial na representação de um ideal de infância brasileira, um escol de cidadãos perfeitos na forma de crianças precoces e viris, cuja construção se constitui no objeto principal deste trabalho. / By the end of the 19th century, prominent Brazilian intellectuals such as Silvio Romero, Olavo Bilac, Coelho Netto, among others, started to produce civic books for children. On the first decade of the 20th century, O Tico-Tico, the first Brazilian periodical aimed at children, would join these publications by putting into practice a pedagogical project linked to the new status that the child would achieve inside the family and society. As a \"social actor\", the child would start to be seen mainly as the future of the nation, acquiring a responsibility that would symbolically be enforced by the utopia of Brazil as the country of the future. Beyond the task of forming citizens, the Brazilian civic texts, in a dialog with the context that was configured starting with the end of slavery and the proclamation of the republic, have at times assumed a civilizing character spreading new ethical and social values, consolidating a bourgeois lifestyle and subordinating choices, relationships, habits, feelings and even the body of the individuals under the authority of the fatherland, aiming to put into effect a true national regeneration. Under this perspective, the civic literature of the First Republic (1889-1930) became a very important medium for projects that meant to create a new man, embodied on the representation of an ideal Brazilian childhood, a set of perfect citizens in the shape of precocious and virile children, whose image construction is the main object of study in this work.
17

JOSÉ RODRIGUES VIEIRA NETTO: INTELECTUAL ORGÂNICO, PROFESSOR BRILHANTE, ADVOGADO PERSEGUIDO, CIDADÃO SEM DIREITOS (1945-1973)

Costa, Regis Clemente da 17 December 2018 (has links)
Submitted by Angela Maria de Oliveira (amolivei@uepg.br) on 2019-02-07T12:40:50Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 811 bytes, checksum: e39d27027a6cc9cb039ad269a5db8e34 (MD5) Regis Clemente da Costa.pdf: 9328632 bytes, checksum: f5e377d53cc694a6d436de4a4233354b (MD5) / Made available in DSpace on 2019-02-07T12:40:50Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 811 bytes, checksum: e39d27027a6cc9cb039ad269a5db8e34 (MD5) Regis Clemente da Costa.pdf: 9328632 bytes, checksum: f5e377d53cc694a6d436de4a4233354b (MD5) Previous issue date: 2018-12-17 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / Esta tese tem por objetivo analisar a trajetória de José Rodrigues Vieira Netto, privilegiando explicar sua atuação na organização do projeto societário e educativo de caráter comunista e suas ações para mobilizar a sociedade a lutar em defesa desta proposta ético-política. O percurso analítico prevê compreender a formação de Vieira Netto a partir de suas heranças familiares, enfatizando o olhar sobre a formação escolar e a formação universitária; discutir a sua projeção e o contexto de sua atuação profissional como professor, advogado e promotor público; caracterizar seus principais campos de militância, com destaque à Aliança Liberal, ao Partido Comunista Brasileiro, à Assembleia Legislativa do Estado do Paraná, bem como as consequências dessa militância com a sua cassação e perseguição e, por fim, discutir o projeto societário e formativo de Vieira Netto relacionado ao projeto formativo do Partido Comunista Brasileiro, privilegiando uma análise da visão societária e educativa presente em suas ações e suas produções. As análises estão circunscritas ao período de 1945 a 1973, expressando o momento de filiação desta personalidade ao Partido Comunista do Brasil (1945) e o ano de seu falecimento (1973). Esta tese insere-se na História Intelectual, num movimento para compreender os sujeitos denominados intelectuais, por sua postura e atuação perante as causas da sociedade, em especial, ao assumirem posições de defesa dos chamados valores universais, como justiça, verdade e democracia. Diante das possibilidades de análise, optamos pela proposição teórica de Antônio Gramsci, particularmente o conceito de intelectual orgânico - organizador da cultura – que se trata de um agente político determinante, pois seu trabalho não se esgota na produção do conhecimento científico, artístico, filosófico, mas estende-se, principalmente, ao exercício da função organizativa, própria das lutas sociais e políticas. Esta tese apoia-se, também, nas fontes, oriundas das atas da Universidade Federal do Paraná, dos arquivos da Delegacia de Ordem Política e Social, Paraná, dos arquivos da Plataforma ‘Brasil: Nunca Mais’ Digital, das entrevistas, dos livros memorialistas para explicar como Vieira Netto atuou para sistematizar um projeto societário e de formação humana, assim como para mobilizar a classe trabalhadora a engajar-se e a lutar por esse projeto. Sustenta-se que Vieira Netto atuou como intelectual orgânico na construção do projeto societário e formativo comunista no Paraná, pois exerceu a função de professor, de advogado, de promotor público, integrou a Aliança Liberal, militou junto ao PCB elegendo-se deputado estadual e atuou junto a movimentos sociais. Essa militância implicou em um conjunto de consequências, uma vez que, de 1945 a 1973, ele foi fichado e constantemente vigiado, embora tenha sido absolvido nos processos que sofreu na ditadura militar. Foi, também, cassado em 1948, mas teve seu mandato de deputado estadual restaurado, simbolicamente, em 2013. Porém, mesmo tendo sido vítima do controle ideológico, de perseguições, de prisões e processos, manteve-se convicto de suas posições teórico-práxicas, atuando na organização da cultura e na luta em defesa do projeto societário e de formação humana. / This thesis aimed at analyzing the trajectory of José Rodrigues Vieira Netto, privileging the explanation of his action in the organization of the social and educational project of communist character as well as his work mobilizing the society for the fight defending this ethical-political proposal. The analytical process aims at understanding Vieira Netto’s qualification from his family inheritance, emphasizing a view on his school education and his university graduation; discussing his projection and the context of his professional activity as a professor, lawyer and public prosecutor; characterizing his main activism fields, highlighting the Liberal Alliance, the Brazilian Communist Party and the Legislative Assembly of the State of Parana, as well as the consequences of this activism with the restriction of his rights and persecution; and, finally, discussing Vieira Netto’s social and educational project in close relation to the Brazilian Communist Party’s educational project, privileging an analysis of the social and educational view present in his actions and productions. The analyses comprise the period from 1945 and 1973, including the moment Vieira Netto’s joined the Brazilian Communist Party (1945) and the year he died (1973). This thesis integrates the Intellectual History, in a movement to understand the subjects called intellectuals due to their posture and action when facing social issues, mainly, when they adopted positions of defence of the so-called universal rights such as justice, truth and democracy. Regarding our analysis, we chose Antonio Gramsci’s theory, mainly the concept of organic intellectual – culture organizer – who is a determining political agent, since his work is not exhausted in the production of scientific, artistic or philosophical knowledge, but is extended, mainly to the duty of the organizing function, which is characteristic of the social and political fights. This thesis is also supported by sources found in the minutes of the Federal University of Parana, the archives of the Political and Social Order Agency in Parana, the archives of the digital platform ‘Brasil: Nunca Mais’ (Brazil: Never More), interviews, and memoir books to explain how Vieira Netto worked to systematize a social project of human education, as well as to mobilize the working class to engage the fight for this project. Our view defends that Vieira Netto acted as an organic intellectual in the construction of the communist social and educational program in Parana, since he was a professor, lawyer and public prosecutor, member of the Liberal Alliance, an activist in PCB (Brazilian Communist Party) becoming a State deputy and acting in social movements. This activism had consequences, since from 1945 to 1973 he was booked and constantly monitored, despite having been acquitted in the processes that he had faced during the military dictatorship. His rights as a politician were also restricted in 1948, but his mandate as a State deputy was symbolically restored in 2013. However, even having been a victim of the ideological control, persecutions, imprisonment and law suits, he kept his theoretical approach and his praxis, acting as a culture organizer and in the fight defending the social and human educational project.
18

Brasil, um país novo: literatura cívico-pedagógica e a construção de um ideal de infância brasileira na Primeira República / Brazil, a new country: the civic literature and the construction of an ideal Brazilian childhood in the First Republic

Patrícia Santos Hansen 24 September 2007 (has links)
A partir do final do século XIX, importantes intelectuais brasileiros como Silvio Romero, Olavo Bilac, Coelho Netto, e outros, começaram a produzir livros de caráter cívico para o público infantil. Na primeira década do século XX, a revista O Tico-Tico, primeiro periódico brasileiro dirigido às crianças, iria somar-se àqueles pondo em prática um projeto pedagógico vinculado ao novo status da criança na família e na sociedade. Enquanto \"ser social\", a criança passava a ser vista principalmente como futuro da nação, adquirindo uma responsabilidade que seria simbolicamente reforçada pela utopia do país do futuro. Dialogando com o contexto que se configurou a partir da abolição da escravidão e da proclamação da república no Brasil, os textos cívicos além da tarefa de formar cidadãos assumiram por vezes também um caráter civilizador, divulgando novos valores éticos e sociais que ao mesmo tempo caracterizavam um estilo de vida burguês e subordinavam as escolhas, as relações, os hábitos, os sentimentos e o corpo do individuo a pátria, visando com isso efetuar uma verdadeira regeneração nacional. Nessa perspectiva, a literatura cívica da Primeira República transformou-se em um importante meio para a execução de projetos que visavam a formação de um novo homem, contido em potencial na representação de um ideal de infância brasileira, um escol de cidadãos perfeitos na forma de crianças precoces e viris, cuja construção se constitui no objeto principal deste trabalho. / By the end of the 19th century, prominent Brazilian intellectuals such as Silvio Romero, Olavo Bilac, Coelho Netto, among others, started to produce civic books for children. On the first decade of the 20th century, O Tico-Tico, the first Brazilian periodical aimed at children, would join these publications by putting into practice a pedagogical project linked to the new status that the child would achieve inside the family and society. As a \"social actor\", the child would start to be seen mainly as the future of the nation, acquiring a responsibility that would symbolically be enforced by the utopia of Brazil as the country of the future. Beyond the task of forming citizens, the Brazilian civic texts, in a dialog with the context that was configured starting with the end of slavery and the proclamation of the republic, have at times assumed a civilizing character spreading new ethical and social values, consolidating a bourgeois lifestyle and subordinating choices, relationships, habits, feelings and even the body of the individuals under the authority of the fatherland, aiming to put into effect a true national regeneration. Under this perspective, the civic literature of the First Republic (1889-1930) became a very important medium for projects that meant to create a new man, embodied on the representation of an ideal Brazilian childhood, a set of perfect citizens in the shape of precocious and virile children, whose image construction is the main object of study in this work.
19

O Rio de Janeiro de Coelho Neto : do Império à República

Gonçalves, Márcia Rodrigues January 2016 (has links)
Coelho Neto escreveu muito: produções para crianças (com o cunho educativo e cívico), peças teatrais, poesia, crônicas, contos e romances. Foi o escritor mais lido e aclamado no final do século XIX e início do XX não só no Brasil, mas também em Portugal. Escolhido o Príncipe dos Prosadores Brasileiros e indicado ao prêmio Nobel de Literatura, representando Brasil e Portugal, recebeu todas as láureas que alguém poderia conceber. Foi agente por ocasião dos principais momentos da História brasileira: a abolição e a República. Mesmo com esse currículo glamoroso, seu nome não consta nos livros didáticos da atualidade; sua fortuna crítica foi sendo retomada lentamente no final do século XX e ainda provoca divergência nos dias que seguem. A dualidade de opiniões deve-se à abundância de produções porque muitas delas, escritas por encomenda para poder sustentar a família numerosa, carecem de qualidade. Coelho Neto transitou entre várias escolas literárias sem, no entanto, filiar-se a nenhuma, preso em seu próprio estilo – outra dificuldade de aceitação pelos historiadores da Literatura Brasileira Quando se dedicou a observar a realidade local, preocupado em registrar o momento social e político em que vivia, no entanto, propiciou uma “crônica romanceada”, escritos nos quais a figura do escritor está refletida direta ou indiretamente. Este estudo pretende analisar três obras desse autor, quais sejam: A conquista (1899), A capital federal (1893) e O morto (1898), seguindo a cronologia histórica a que se remetem e não a data de publicação, as quais, por terem como pano de fundo acontecimentos seminais da História brasileira, como a abolição, a República e a Revolta da Armada, em conjunto, tecem um panorama sociológico e histórico da cidade do Rio de Janeiro, durante esse período. / Coelho Neto wrote a lot: he wrote for children (educational and civic texts), plays, poetry, essays, short stories and novels. He was the most widely read and acclaimed writer in the late nineteenth century and early twentieth century not only in Brazil but also in Portugal. He was named as “Prince of Brazilian Prose Writers” and was nominated for the Nobel Prize of Literature, representing Brazil and Portugal, having received all the honors that anyone could conceive. He was also active on the occasion of the key moments of the Brazilian history: the abolition of slaves and the Republic. Even with this glamorous resume, his name does not appear in the textbooks of today; his critical fortune was slowly taken up at the end of the twentieth century and still causes divergence. The duality of opinions is due to the abundance of productions since many of them, written by order as a mean to support the family, lack quality. Coelho Neto moved between various literary schools without, however, getting affiliated to any, trapped in his own style – another difficulty of acceptance by historians of Brazilian literature When he dedicated himself to observe the local reality, concerned to register the social and political moment in which he lived, however, he provided a “romanticized chronic”, texts in which the writer's figure is directly or indirectly reflected. This study aims to analyze three works of this author, namely: Conquest (1899), The Federal Capital (1893) and The Dead (1898), following the historical chronology to which they refer and not the date of their publication. The three of them have as background main events of Brazilian history, such as the abolition, the Republic and the Revolt of the Armada (a Navy uprising); together they weave a sociological and historical overview of the city of Rio de Janeiro during this period.
20

O Rio de Janeiro de Coelho Neto : do Império à República

Gonçalves, Márcia Rodrigues January 2016 (has links)
Coelho Neto escreveu muito: produções para crianças (com o cunho educativo e cívico), peças teatrais, poesia, crônicas, contos e romances. Foi o escritor mais lido e aclamado no final do século XIX e início do XX não só no Brasil, mas também em Portugal. Escolhido o Príncipe dos Prosadores Brasileiros e indicado ao prêmio Nobel de Literatura, representando Brasil e Portugal, recebeu todas as láureas que alguém poderia conceber. Foi agente por ocasião dos principais momentos da História brasileira: a abolição e a República. Mesmo com esse currículo glamoroso, seu nome não consta nos livros didáticos da atualidade; sua fortuna crítica foi sendo retomada lentamente no final do século XX e ainda provoca divergência nos dias que seguem. A dualidade de opiniões deve-se à abundância de produções porque muitas delas, escritas por encomenda para poder sustentar a família numerosa, carecem de qualidade. Coelho Neto transitou entre várias escolas literárias sem, no entanto, filiar-se a nenhuma, preso em seu próprio estilo – outra dificuldade de aceitação pelos historiadores da Literatura Brasileira Quando se dedicou a observar a realidade local, preocupado em registrar o momento social e político em que vivia, no entanto, propiciou uma “crônica romanceada”, escritos nos quais a figura do escritor está refletida direta ou indiretamente. Este estudo pretende analisar três obras desse autor, quais sejam: A conquista (1899), A capital federal (1893) e O morto (1898), seguindo a cronologia histórica a que se remetem e não a data de publicação, as quais, por terem como pano de fundo acontecimentos seminais da História brasileira, como a abolição, a República e a Revolta da Armada, em conjunto, tecem um panorama sociológico e histórico da cidade do Rio de Janeiro, durante esse período. / Coelho Neto wrote a lot: he wrote for children (educational and civic texts), plays, poetry, essays, short stories and novels. He was the most widely read and acclaimed writer in the late nineteenth century and early twentieth century not only in Brazil but also in Portugal. He was named as “Prince of Brazilian Prose Writers” and was nominated for the Nobel Prize of Literature, representing Brazil and Portugal, having received all the honors that anyone could conceive. He was also active on the occasion of the key moments of the Brazilian history: the abolition of slaves and the Republic. Even with this glamorous resume, his name does not appear in the textbooks of today; his critical fortune was slowly taken up at the end of the twentieth century and still causes divergence. The duality of opinions is due to the abundance of productions since many of them, written by order as a mean to support the family, lack quality. Coelho Neto moved between various literary schools without, however, getting affiliated to any, trapped in his own style – another difficulty of acceptance by historians of Brazilian literature When he dedicated himself to observe the local reality, concerned to register the social and political moment in which he lived, however, he provided a “romanticized chronic”, texts in which the writer's figure is directly or indirectly reflected. This study aims to analyze three works of this author, namely: Conquest (1899), The Federal Capital (1893) and The Dead (1898), following the historical chronology to which they refer and not the date of their publication. The three of them have as background main events of Brazilian history, such as the abolition, the Republic and the Revolt of the Armada (a Navy uprising); together they weave a sociological and historical overview of the city of Rio de Janeiro during this period.

Page generated in 0.03 seconds