Spelling suggestions: "subject:"nutritive""
181 |
Intensidade e frequência de desfolhação como definidores da estrutura do dossel, da morfogênese e do valor nutritivo da Brachiaria decumbens Stapf. cv. Basilisk sob lotação intermitente / Defoliation intensity and frequency as determinants of sward structure, morphogenesis, and forage nutritive value of Brachiaria decumbens Stapf. cv. Basilisk under intermittent grazingJorge Nunes Portela 19 November 2010 (has links)
O capim-braquiária (Brachiaria decumbens Stapf. cv. Basilisk) tem grande importância para sistemas de produção pecuários no Brasil, notadamente em regiões com baixa fertilidade natural do solo. O objetivo do presente trabalho foi estudar efeitos de duas intensidades (5 e 10 cm de altura pós-pastejo) e duas frequências de desfolhação (descanso até 95 e 100% de interceptação luminosa, IL, para início do pastejo) como definidores da estrutura do dossel, da morfogênese e do valor nutritivo da B.decumbens cv. Basilisk sob lotação intermitente. O estudo foi conduzido em Brotas - SP. O período experimental foi de Jan 2007 a Ago 2008, compreendendo sete épocas (Verão/2007, Outono/2007, Inverno/2007, Final de primavera/2007, Verão/2008, Outono/2008 e Inverno/2008) para as variáveis: produção de forragem, composição morfológica, índice de área foliar (IAF), altura de dossel, IL e valor nutritivo de folhas. Para características morfogênicas, densidade e demografia de perfilhos, o período foi de Ago 2007 a Ago 2008 e para valor nutritivo da forragem de Jan 2008 a Ago 2008. Os tratamentos foram quatro combinações possíveis entre as duas intensidades e frequências de desfolhação, em arranjo fatorial, com quatro repetições num delineamento inteiramente casualizado.O manejo com 100% IL resultou em produção total de 17,1 Mg MS ha-1, enquanto que para 95% IL a produção foi de 14,2 Mg MS ha-1. Pastos sob a estratégia 100% IL resultaram em maior produção de colmos e material morto, e maior IAF-pré pastejo. A intensidade de 10 cm promoveu maior produção de forragem e colmos (16,6 e 4,4 Mg MS ha-1), e maior IL e IAF no pós-pastejo. As maiores taxas de aparecimento de folhas (TAPF) e menores taxas de senescência foliar (TSF), alongamento (TALC) e acúmulo de colmo (TAFCM), na primavera de 2007 até outono de 2008 foram obtidas para 95% IL.As maiores taxas de acúmulo de folhas (TAFLM)no final da primavera ocorreram em pastos submetidos a 95% de IL e no verão e outono para o tratamento 10/95 (24,3, 26,8 e 23,3 kg MS ha-1 dia-1). De forma geral, o tratamento 10/95 resultou em altas taxas de aparecimento e de sobrevivência de perfilhos basais nas épocas com maior disponibilidade nos fatores de crescimento, épocas em que também foram encontrados os maiores teoresem proteína bruta (PB) de folhas para 95% IL, enquanto adigestibilidade in vitro da matéria orgânica (DIVMO)de folhas foi maior para a intensidade de 10 cm. As menores DIVMOs da forragem foram encontradas nos pastos que receberam a combinação 5/100, indicando que períodos longos de descanso e intensidades altasde pastejo resultam na produção de forragem de baixo valor nutritivo. A altura de dossel no pré-pastejo para o manejo com 95% IL ficou próximo a 16 cm e para 100% IL em 22 cm. A desfolhação do capim-braquiária deve ser realizada até10 cm uma vez que isto resulta em rebrotações rápidas e, quando associado à frequência de 95% IL, permite que animais em pastejo tenham acesso a forragem com maior participação de folhas e menor de material morto e colmo. / Signalgrass (Brachiaria decumbens Stapf. cv. Basilisk) is an important forage resource in Brazilian livestock systems, mainly where soil natural fertility is low. The objective in this study was to investigate the effects of two intensities (5 and 10 cm stubble) and two frequencies of defoliation (rest periods determined by 95 or 100% light interception LI by the canopy) as determinants of sward structure, morphogenesis, and forage nutritive value of B.decumbens cv. Basilisk under intermittent grazing. The work was carried out in Brotas, SP. The experimental period was from Jan 2007 through Aug 2008, divided in seven seasons (Summer/2007, Autumn/2007, Winter/2007, Late Spring/2007, Summer/2008, Autumn/2008 and Winter/2008) for the response variables: forage production, plant-part composition, leaf area index (LAI), sward height, LI, and leaf nutritive value. For the morphogenetic characteristics, tiller density, and tiller demography, the experimental period was from Aug 2007 through Aug 2008. For forage nutritive value, it was from Jan 2008 through Aug 2008. Treatments included all possible combinations among two grazing frequencies and two intensities, in a factorial arrangement of a completely randomized design. The 100% LI management resulted in total yield of 17.1 Mg DM ha-1, whereas for the 95% LI treatments total production was 14.2 Mg DM ha-1. Pastures under the 100% LI strategy produced more stem and dead material, as well as higher pregraze LAI. The 10-cm stubble resulted in higher forage and stem yield (16.6 and 4.4 Mg DM ha-1, respectively), as well as higher postgraze LI and LAI.The highest leaf appearance rates and lowest rates of leaf senescence, leaf elongation, and stem accumulation from Spring 2007 through Autumn 2008 were recorded for 95%LI. The highest rates of leaf accumulation in late spring were found in pastures under 95% LI, and in the summer and autumn for the 10/95 treatment (24.3, 26.8 and 23.3 kg DM ha-1 d-1, respectively). In general, the 10/95 treatment resulted in high rates of basal tiller appearance and survival, when the environmental conditions were favorable, which was also when crude protein concentration in leaves was highest under 95% LI, whereas in vitroorganic matter digestibility (IVOMD) of leaves was higher for the 10 cm stubble. The lowest IVOMDs were found in pastures receiving the 5/100 treatment combination, indicating that long rest periods combined with high grazing intensities result in forage of low nutritive value. Pregraze sward height for the 95%-LI managements was around 16 cm and for the 100%-LI, around 22 cm. Defoliation of signalgrass should not be lower than 10 cm height, since this results in rapid regrowth and, when associated with the 95%-LI frequency, allows animals to harvest forage with high proportion of leaves and low proportion of stem and dead material.
|
182 |
Desempenho de bovinos de corte alimentados com rações contendo cana-de-açúcar (Saccharum officinarum L.) fresca ou ensilada e o padrão de fermentação e a estabilidade aeróbia das silagens aditivadas / Performance of beef cattle fed with rations containing sugar cane (Saccharum officinarum L.) either green chopped or ensiled and the fermentation profile and aerobic stability of silages with additivesLucas José Mari 07 April 2008 (has links)
O presente estudo teve como objetivos avaliar o uso de aditivos químicos e microbiano na ensilagem da cana-de-açúcar (Saccharum officinarum L.), com vistas à composição químico-bromatológica, perdas fermentativas e estabilidade aeróbia das silagens, bem como os efeitos sobre o desempenho de bovinos de corte. No primeiro experimento a cana-de-açúcar ensilada foi comparada com a cana-de-açúcar in natura na alimentação de bovinos, além dessas fontes de volumosos serem avaliadas quanto à composição químico-bromatológica e estabilidade aeróbia. Foram utilizados 63 tourinhos Nelore, alimentados com ração contendo 40% de volumoso, em delineamento em blocos completos, com três tratamentos e seis repetições. Os tratamentos testados foram: cana-de-açúcar in natura (FR), silagem controle (CT) e silagem inoculada com Lactobacillus buchneri (LB). Os animais que receberam rações contendo silagem de cana-de-açúcar apresentaram desempenhos similares aos que receberam rações com cana-de-açúcar in natura. Mesmo apresentando melhora na estabilidade aeróbia, tanto comparativamente à silagem controle, quanto em relação à cana-de-açúcar fresca, a inoculação com L. buchneri não apresentou efeito em melhorar o desempenho dos animais recebendo silagem de cana-de-açúcar. O NRC (1996) subestimou os ganhos e o valor nutritivo dos volumosos, além de superestimar a IMS. Num segundo experimento foram testados aditivos químicos, microbiano e suas associações na ensilagem da cana-de-açúcar com uso de silos experimentais. O delineamento adotado neste caso constituiu-se como inteiramente casualizado, sendo oito tratamentos e quatro repetições. Os tratamentos testados foram: controle (CT), L. buchneri na dose de 5x104 ufc/g MV (LB), 1% da MV da cana-de-açúcar de CaO sem diluição em água (CLs), 1% da MV da cana-de-açúcar de CaO diluído em água (CLa), 1% da MV da cana-de-açúcar de CaCO3 sem diluição em água (CCs), 1% da MV da cana-de-açúcar de CaCO3 diluído em água (CCa), associação dos tratamentos LB e CLs (CLsLB) e dos tratamentos LB e CLa (CLaLB). A cal virgem (CaO) apresentou-se como opção de aditivo na ensilagem da cana-de-açúcar, melhorando a composição químicobromatológica, o valor nutritivo e a estabilidade aeróbia das silagens, entretanto, este aditivo elevou as perdas decorrentes do processo fermentativo. Em um terceiro ensaio avaliarou-se quatro dos tratamentos do ensaio anterior para a alimentação de ruminantes e as fontes de volumosos também foram avaliadas quanto à composição químico-bromatológica e estabilidade aeróbia. Foram utilizados 59 tourinhos threecross, alimentados com ração contendo 40% de volumoso, num delineamento em blocos completos, com três tratamentos e seis repetições. Os tratamentos avaliados foram: silagem controle (CT) e silagem inoculada com Lactobacillus buchneri (LB) e as silagens com os aditivos químicos CaO (CL) e CaCO3 (CC), ambos aplicados a seco na dose de 1% da MV. Os aditivos químicos incorporados à cana-de-açúcar na ensilagem levaram ao menor desempenho dos animais se comparados ao tratamento controle e 16 LB, contudo, o tratamento químico contendo cal virgem apresentou os melhores resultados em termos de composição química e estabilidade aeróbia das silagens neste experimento. Da mesma forma, como observado no primeiro experimento, o NRC (1996) subestimou os ganhos e o valor nutritivo dos volumosos, além de superestimar a ingestão de MS pelos animais / The objectives of these studies were to evaluate chemical and microbial additives in sugar cane silages and their effects on chemical composition, fermentative losses and aerobic stability, as well as the effects on the animal performance. In the first trial sugar cane silages were compared to green-chopped sugar cane as part of total mixed rations used to feed ruminants. The forage sources also were tested for chemical composition and aerobic stability. Sixty-three Nellore beef bulls fed with 40% of forage in TMR, in a completely randomized block design, with three treatments and six replications each. The treatments used were: green chopped sugar cane (FR), sugar cane silage without additive (CT) and sugar cane silage with Lactobacillus buchneri (LB). The silage groups (CT and LB) revealed similar performance as green chopped sugar cane group. Eventough, they have showed better results in the aerobic stability test, the LB group did not show better results than the control group. NRC (1996) underestimated daily gains and overestimated DM intake in all treatments. In the second experiment chemical, microbial additives as well as their association were tested in lab-scale sugar cane silages. It was analyzed as a completely randomized design, with eight treatments and four replications each. The treatments were: no additive (CT), L. buchneri applied at 5x104 cfu/g of forage (LB), 1% of CaO in powder form (CLs), 1% of CaO diluted in water (CLa), 1% of CaCO3 in powder form (CCs), 1% of CaCO3 diluted in water (CCa), association of LB and CLs (CLsLB) and association of LB and CLa (CLaLB). The calcium oxide treatment turned out to be a good option in sugar cane silages by enhancing the chemical composition, the nutritive value and the aerobic stability. In the third experiment, four of those eight treatments previously tested were evaluated in animal performance level. The forage sources have been also tested for chemical composition and aerobic stability. For this trial 59 three-cross breed beef bulls were fed TMR with 40% of forage, in a completely randomized block design, with four treatments and five replications each. The treatments were: sugar cane silage without additive (CT) and sugar cane silage with Lactobacillus buchneri (LB) and chemical treatments, 1% of calcium oxide (CL) and 1% of calcium carbonate (CC), both applied in a powder form. The chemical additives led to lower ADG than CT and LB animals. However, the CL treatment showed the best results in terms of chemical composition and aerobic stability among all four treatments. As observed previously NRC (1996) underestimated daily gains and overestimated DM intake.
|
183 |
Avaliação da fração carboidratos solúveis em cana-de-açúcar para animais / The evaluation of sugarcane soluble carbohydrate fraction for animal feedingEdward Hernando Cabezas-Garcia 03 October 2011 (has links)
Objetivou-se com este estudo comparar diferentes métodos de determinação de carboidratos solúveis (CS) em cana-de-açúcar com o intuito de predizer valor nutritivo da forragem: conteúdo de sólidos solúveis (BRIX), conteúdo aparente de sacarose (POL), carboidratos não fibrosos (CNF), carboidratos solúveis em extrato aquoso (CSA) e carboidratos solúveis em extrato alcoólico (CSOH). Foram conduzidos dois experimentos envolvendo amostras da fração colmo e planta inteira. O primeiro avaliou o valor nutritivo da variedade IAC 86-2480 (terceiro corte) em resposta a dois métodos de colheita: colheita manual (MAN) e colheita mecânica (MEC) durante as fases de cultivo: 150, 180, 210, 240, 270, 300, 330 e 360 dias após colheita (DAC). As estimativas do CS, composição bromatológica (MS, CP, FDN, FDA, DIVMS e DIVMO), assim como da relação FDN/CS foram similares (P>0,05) entre os tratamentos, exceto para CSOH e FDN/CSOH para a fração colmo, e FDN/POL (P<0,05) para a planta inteira. O conteúdo de CS da planta inteira representou aproximadamente 80% do teor observado na fração colmo. Foram identificados três padrões de acúmulo de CS: a) POL e CSOH, b) BRIX, c) CNF. O modelo logístico não ajustou na predição de CSA. Até os 240 e 270 DAC, as relações entre FDN/BRIX e FDN/POL seguiram a mesma tendência para os métodos MAN e MEC respectivamente. Relações entre FDN/CS foram altamente correlacionadas com a digestibilidade da forragem, especialmente a relação FDN/CNF (r>0,8). A análise de componentes principais provou ser ferramenta útil para selecionar variáveis com o intuito de caracterizar valor alimentar em cana-de-açúcar. De acordo com o primeiro componente principal, o valor nutritivo é uma resposta de variáveis bromatológicas da fração fibrosa (ex. FDN, FDA), correspondendo a 54,4 e 64% da variância total da fração colmo e planta inteira respectivamente. No segundo experimento, foram avaliadas possíveis relações entre medidas morfológicas e químicas da planta visando explicar o acúmulo de CS e o valor nutricional da cana-de-açúcar (variedade IAC 93-3046), estabelecida sob dois níveis de adubação no plantio (NPK e NPK associada com esterco 120 kg N ha-1) ao longo da fase de maturação da planta em cana de primeiro corte. As amostras foram colhidas manualmente durante os períodos de 300, 360, 420 e 540 dias após plantio (DAP). Não houve efeito (P>0,05) da adubação na concentração de CS, a exceção das folhas secas (FS), CSA e minerais, na fração colmo. Três padrões de acúmulo de CS foram identificados nas duas frações morfológicas da planta: a) BRIX e CSOH; b) CNF E c) CSA. Embora POL não fosse considerada nesse experimento, as análises das curvas de CS (BRIX e CSOH) confirmaram que a cana atingiu a maturidade no mês de setembro como reportado na literatura. Regressões simples e múltiplas foram consideradas para predizer o acúmulo de CS, MS e o valor nutricional (digestibilidade). O modelo univariado apenas considerou variáveis químicas na predição, exceto para o teor de BRIX. Equações do tipo stepwise melhoraram o ajuste dos modelos (R2 e RQMR) ao considerar variáveis morfológicas, sendo a mais importante nas predições, o número de nós da fração colmo (NN). As equações para MS e CSA tiveram o menor poder de predição tanto nas regressões simples quanto nas múltiplas. A fração FDA foi a principal variável que explicou o valor nutritivo em amostras de cana-deaçúcar. / The objective of this research was to compare some potentialities of soluble carbohydrate (SC) methods currently used in sugarcane for animal feeding purposes: soluble solid content (BRIX), apparent sucrose content (POL), non fibrous carbohydrates (NFC), water soluble carbohydrates (WSC) and ethanol soluble carbohydrates (EtOH). Two trials involving stalk and whole plant sugarcane samples were conducted. The first trial evaluated the nutritive value of IAC 86-2480 variety (second growth) in response to two harvesting methods: manual (MAN) and mechanical (MEC) along of crop growing phase: 150, 180, 210, 240, 270, 300, 330 and 360 days after harvesting (DAH). The SC estimative, chemical composition (DM, CP, NDF, ADF, IVDDM and IVOMD) and NDF/SC relationships were similar (P>0.05) across treatments, except for EtOH and NDF/EtOH relationship at stalk and NDF/POL (P<0.05) at whole plant being MAN and MEC of those cases, respectively more advantageous for each. The whole plant SC content reached represents closer to 80% of total content observed in the stalk fraction. Were identified three typical SC accumulation patterns: a) POL and EtOH, b) BRIX, c) NFC. Until 240 (MAN) and 270 (MEC) DAH, the standardized NDF/BRIX and NDF/POL stalk relationships followed the same trend. NDF/SC relationships were highly correlated with forage digestibility, especially NDF/NFC (r > 0.8). Principal Component Analysis proved to be an useful tool to select variables in order to explain sugarcane feeding value. Therefore as described at the first principal component, the sugarcane feed value is in function of forage fibrous fraction (ex. NDF, ADF), corresponding to 54.4% (stalk) and 64.0% (whole plant) of total variance respectively. The second trial studied possible relationships established between both morphological as chemical plant measurements that could explain SC accumulation and feeding value of IAC 93- 3046 variety, under two levels of fertilisation at planting (NPK and NPK associated with cattle manure 120 kg N ha-1) along of ripening phase under plant crop conditions. Forage samples were collected manually at 300, 360, 420 and 540 days after planting (DAP). There was no effect (P>0.05) of fertilisation on SC dynamics, chemical composition and morphological crop variables, with the exception to dry leaves (DLEAF), water soluble carbohydrates (WSC) and minerals (ASH), in stalk fraction (P<0.05). The age of plant was the main factor responsible of the observed variability. Three SC patterns in sugarcane during this phase were identified: a) BRIX and EtOH, b) NFC e c) WSC. Although POL was not considered in this trial, the analysis of SC curves showed that BRIX and EtOH also reached to maturity in September conforming literature. Simple and multiple (stepwise) regressions were considered to predict SC, DM accumulation and feeding value (digestibility). The univariate models only considered chemical variables to prediction, except to BRIX. Stepwise equations have account also morphological crop variables to improve statistical prediction (R2, RMSE), being the most important: number of nodes (NN). Predictions of DM and WSC had the lowest power performed through simple and multiple equations. ADF fraction best fitted to feeding value prediction (IVDMD, IVOMD) in sugarcane samples.
|
184 |
Condições microbiológicas de lanches (cachorro quente) adquiridos de vendedores ambulantes, localizados na parte central da cidade de Limeira - SP / Microbiological conditions of sandwiches (hot dogs) acquired from street vendors, located downtown in the city of Limeira-SPJacqueline Duarte do Pateo Curi 13 December 2006 (has links)
O comércio de alimentos prontos para o consumo por vendedores ambulantes pode se constituir num alto risco para a saúde dos consumidores, visto que as pessoas envolvidas nesta atividade geralmente não têm preparo para a manipulação correta de alimentos. Neste trabalho foram investigadas as condições de preparo e a qualidade higiênico-sanitária de lanches (cachorro-quente) comercializados por vendedores ambulantes de Limeira-SP. Foram colhidas 5 amostras de 10 estabelecimentos centrais cadastrados na Vigilância Sanitária, coletadas em dias diferentes. Nos cachorros-quentes foram realizadas contagens de Staphylococcus coagulase positiva, Coliformes totais, Coliformes a 45°C, Clostridium sulfito-redutor, Bacillus cereus e investigada a presença de Salmonella spp. Entre as 50 amostras de cachorros-quentes analisadas, 34% estavam fora do padrão para Staphylococcus coagulase positiva. Em nenhuma amostra foi detectada a presença de Salmonella spp. e de Clostridium sulfitoredutor. As contagens de Coliformes totais, Coliformes a 45°C e Bacillus cereus estavam dentro dos valores permitidos. Os resultados obtidos através de uma Ficha de Inspeção de Estabelecimento não foram muito satisfatórios, o que pode ter contribuído para a presença de Staphylococcus coagulase positiva em números acima dos tolerados em aproximadamente 1/3 das amostras analisadas, bem como para a presença de Coliformes fecais. Recomenda-se regulamentar a atividade de ambulantes e investir em educação e melhoria da infra-estrutura para se evitar ou minimizar riscos de toxinfecções alimentares através do consumo de alimentos comercializados em vias públicas. / The commercialization of ready-made food by street vendors can constitute a high risk to consumer?s health, as the people involved in this kind of activity, generally, have no training in correct food handling. In this paper, preparation conditions and sanitaryhygienic quality of sandwiches (hot dogs) sold by street vendors in Limeira/SP were analyzed. Five samples were taken from 10 vending carts registered at Sanitary Vigilance in the central area of the town and they were collected in different days. Counts were made on hot dog samples for Staphylococcus coagulase positive, total Coliforms, Coliforms at 45ºC, Clostridium sulfite reducers, Bacillus cereus, and it was analyzed the presence of Salmonella spp. From the 50 samples of hot dogs tested, 34% did not reach the standard for Staphylococcus coagulase positive. In none of the samples was detected the presence of Salmonella spp. and Clostridium sulfite reducers. The counts on total Coliforms, Coliforms at 45ºC and Bacillus cereus were within permitted values. The results obtained through the Inspection Form were not very satisfactory, which could have contributed to the high percentage of contaminated samples with Staphylococcus coagulase positive in numbers above of the tolerated ones showed in approximately 1/3 of the analyzed samples, besides the presence of fecal Coliforms. It is recommended to regulate the street food vending activities, invest in training and improve infrastructure to avoid or minimize risks of alimentary toxinfection in the commercialized food in public streets.
|
185 |
Consumo de carotenoides no Brasil: a contribuição da alimentação fora do domicílio / Carotenoids consumption in Brazil: a contribution of out-of-home food intakeRodrigo Dantas Amancio 08 October 2012 (has links)
Carotenoides são considerados substâncias bioativas e seu consumo tem sido associado à prevenção de doenças crônicas não transmissíveis. Os carotenoides com atividade pró-vitamínica atuam no combate à hipovitaminose A. O objetivo desta dissertação foi descrever a ingestão de carotenoides, destacando a contribuição do consumo fora do domicílio, de acordo com fatores socioeconômicos, demográficos e estado nutricional, além de identificar as principais fontes alimentares presentes na dieta da população brasileira. Utilizou-se como base de dados as informações integrantes do bloco de consumo alimentar pessoal, da Pesquisa de Orçamentos Familiares (POF 2008-2009), realizada pelo Instituto Brasileiro de Geografia e Estatística (IBGE), que envolveu 34.003 indivíduos com idade de 10 anos ou mais. Um banco de dados foi construído para viabilizar o cálculo das quantidades (médias) de carotenoides presentes na dieta dos participantes da amostra. Foram utilizadas principalmente informações contidas na base Nutrient Database for Standard Reference Release 23 - United States Department of Agriculture (USDA) e a Tabela Brasileira de Composição de Carotenoides em Alimentos. Foram elaboradas análises estatísticas descritivas envolvendo o cálculo de ingestão de carotenoides no domicílio e fora dele e as variáveis selecionadas. O consumo médio per capita foi de 4.117,0 µg/dia para carotenoides totais e 2.337,9 µg/dia para os pró-vitamínicos A. As maiores médias de ingestão de carotenoides (totais; pró-vitamínicos) foram identificadas entre os seguintes grupos: mulheres (4.245,8 µg/dia; 2.458,9 µg/dia), moradores do meio urbano (4.143,2 µg/dia; 2.364,20 µg/dia), habitantes da Região Sul (4.987,6 µg/dia; 2.948,9 µg/dia), idosos (4.694,3 µg/dia; 2.853,8 µg/dia), indivíduos com os maiores rendimentos (5.596,7 µg/dia; 3.236,6 µg/dia), com curso de pós-graduação completo (7.009,7 µg/dia; 4.143,5 µg/dia), de cor amarela (5.692,7 µg/dia; 3.436,9 µg/dia) e aqueles classificados com os maiores Índice de Massa Corporal - IMC (4.445,1 µg/dia; 2.535,0 µg/dia). Constatou-se que a contribuição fora do domicílio representou até ¼ da ingestão total de carotenoides. Observou-se que os indivíduos do sexo feminino, idade acima de 60 anos e obesos, embora ingerissem maiores quantidades destas substâncias, integraram os grupamentos que (em relação ao total) apresentaram menor participação na ingestão fora do domicílio. O crescimento da renda e da escolaridade foi fundamental para proporcionar níveis mais elevados de consumo. As principais fontes de carotenoides na dieta da população brasileira foram: salada, suco, alface, tomate, mamão, melancia, abóbora, batata-doce, cenoura, milho verde e ovo de galinha. Fora do domicílio prevaleceu a ingestão dos três primeiros alimentos/preparações. Os níveis de ingestão revelaram-se expressivamente inferiores aos preconizados como seguros. Medidas de incentivo ao consumo de frutas, verduras, legumes e seus derivados (fontes de carotenoides), sobretudo entre os jovens, são necessárias e prioritárias, especialmente com vistas à prevenção de doenças crônicas não transmissíveis e no combate à hipovitaminose A. / Carotenoids are considered bioactive substances and its consumption has been associated to prevention of chronic non communicable diseases. The carotenoids with pro-vitamin activity act against hypovitaminosis A. The aim of this dissertation was to report the carotenoids intake, highlighting the contribution of outof- home food consumption, accordingly with socioeconomic and demographical factors, nutritional status, also to identify the main food sources in the diet of Brazilian population. A secondary data from the 2008-2009 Household Budget Survey - POF - was used, published by the Brazilian Institute of Geography and Statistics (IBGE). The sample consisted of 34,003 study subjects (13,569 households), with at least 10 years-old. A database was built to allow the calculation of quantities (average) of carotenoids in the diet of study participants. Information was used primarily by the Nutrient Database for Standard Reference Release 23 - United States Department of Agriculture (USDA) and the Brazilian Table of Carotenoids Composition in Food. Descriptive statistical analysis was performed for calculation of carotenoid intake at home and out-of-home consumption. The average daily consumption per capita was 4,117.0 µg/day for total carotenoids and 2,337.9 µg/day for provitamin A carotenoids. The highest average intake of carotenoids (total; provitaminic) was found between the following groups: women (4,245.8 µg/day; 2,458.9 µg/day), urban dwellers (4,143.2 µg/day; 2,364.20 µg/day), South region population (4,987.6 µg/day; 2,948.9 µg/day), elderly people (4,694.3 µg/day; 2,853.8 µg/day), high-income individuals (5,596.7 µg/day; 3,236.6 µg/day), with full graduate degree (7,009.7 µg/day; 4,143.5 µg/day), yellow skinned person (5,692.7 µg/day; 3,436.9 µg/day) and those classified with highest Body Mass Index (BMI) (4,445.1 µg/day; 2,535.0 µg/day). The out-ofhome contribution found in this present study represented up to ¼ of the total intake of carotenoids. It was observed that individuals over 60 years, female and obese people, although ingested larger amount of these substances, belonged to the groups (in relation with total) which showed less interest in out-of-home eating. The increase in income and education was essential to provide higher levels of consumption. The main dietary carotenoids sources of Brazilian population were: salad, juice, lettuce, tomato, papaya, watermelon, pumpkin, sweet potato, carrot, corn and chicken egg. The consumption of first three food/preparation prevailed outside the home. The intake levels showed expressively lower than those recommended as safe. Policies to promote the consumption of fruits, vegetables and derived products (carotenoids sources) are necessary and priority, particularly among young people, especially aiming to prevent the risk of chronic diseases and combating hypovitaminosis A.
|
186 |
Introdução de uma mistura de três espécies forrageiras de inverno em pastagem irrigada de capim-aruana. / Introduction of a mixture of three winter forage species in an irrigated aruanagrass pasture.Luciana Gerdes 13 November 2003 (has links)
No Instituto de Zootecnia, Nova Odessa, SP, em uma pastagem de capim-aruana (Panicum maximum Jacq. cv. Aruana) utilizada com ovinos em sistema intensivo de produção (irrigação, adubação e lotação rotacionada), foram sobre-semeadas as espécies forrageiras de inverno: aveia preta (Avena strigosa Schreb cv. Comum), azevém anual (Lolium multiflorum Lam. cv. Comum) e trevo branco (Trifolium repens L. cv. Zapicán) com o objetivo de suprir o déficit e melhorar o valor nutritivo da forragem no período crítico do ano. A sobre-semeadura foi efetuada em 14/04/00 e 07/06/01 no primeiro e segundo anos do experimento, respectivamente. Nos dois anos (14/04/00 a 18/01/01 e 07/06/01 a 22/02/02) foram avaliados, em seis períodos de pastejo: massa total de forragem pré-pastejo, sua composição botânica e porcentagem de lâminas foliares, massa de forragem pós-pastejo, acúmulo de forragem (AF) e taxa média diária de acúmulo de forragem (TMDAF) em cada período de rebrotação, altura do dossel forrageiro pré e pós-pastejo, características químicas: proteína bruta (PB), fibra em detergente neutro (FDN), fibra em detergente ácido (FDA), lignina e digestibilidade in vitro da matéria seca (DIVMS), nas amostras da massa total de forragem e nas dos componentes botânicos (aruana, aveia preta e azevém) pré-pastejo. O delineamento experimental foi o de blocos completos casualizados (quatro), com duas repetições dentro do bloco e dois tratamentos: 1) capim-aruana exclusivo (AE) e 2) sobre-semeadura da mistura das três espécies forrageiras de inverno (MFI). Os blocos eram pastejados pelo mesmo lote de animais, em sequência, por dois a três dias, até atingir 10 a 15 cm. O trevo-branco não se estabeleceu em ambos os anos. No primeiro ano, a pastagem MFI apresentou maior massa total de forragem do que a pastagem AE no segundo período e na média dos seis períodos. A aveia apresentou a maior contribuição no segundo período e o azevém no terceiro. As pastagens com a MFI apresentaram maiores AF e TMDAF que as pastagens de AE no segundo, quinto e na média dos seis períodos. A PB da forragem na pastagem de capim-aruana exclusivo foi maior em relação à sobre-semeada no terceiro período de pastejo e semelhante nos demais. A PB dos componentes aveia e azevém, no terceiro período, foi menor em relação aos do primeiro e segundo. FDN, FDA e lignina da forragem no tratamento exclusivo foram mais elevados em relação aos do tratamento sobre-semeado, na média dos seis períodos. Aveia e azevém apresentaram FDN mais baixos nos períodos iniciais de crescimento, com aumento no último. A digestibilidade da forragem foi semelhante nos dois tratamentos, em todos os períodos de avaliação. No segundo ano, a massa total de forragem apresentou quantidades semelhantes entre as duas pastagens ao longo dos seis períodos e na sua média. A aveia esteve mais presente no primeiro período e o azevém no terceiro. Não houve diferença entre tipos de pastagem para AF e TMDAF em nenhum dos seis períodos, nem na sua média. Para o componente aruana a porcentagem de lâminas foi semelhante entre os dois tipos de pastagem e para a aveia e azevém, as menores porcentagens ocorreram no período final dos seus ciclos vegetativos, em ambos os anos. O teor de PB da massa total de forragem da pastagem de capim-aruana exclusivo foi maior que o da pastagem sobre-semeada, no quarto período mas semelhante nos demais e na média dos períodos. Os teores de PB da aveia e do azevém decresceram ao longo dos períodos de pastejo. Os teores de FDN, FDA, lignina e DIVMS da forragem foram semelhantes entre as duas pastagens na média e ao longo dos seis períodos, exceto para FDN no segundo período. A aveia e o azevém apresentaram os maiores teores de FDN, FDA e lignina no último período de pastejo. A DIVMS do azevém manteve-se constante nos dois primeiros períodos de pastejo diminuindo no último. Pastos de capim-aruana convenientemente adubados e irrigados, que recebam sobre-semeadura com espécies forrageiras de inverno, produzem mais forragem no período crítico mas com valor nutritivo semelhante em relação a pastos não sobre-semeados, nas condições do Estado de São Paulo. Pastos deste capim, não sobre-semeados, mas que recebam adubação e irrigação também apresentam boa produção e valor nutritivo nesta época. / At Instituto de Zootecnia, Nova Odessa, SP, in a pasture of aruanagrass (Panicum maximum Jacq. cv. Aruana), grazed by sheep in an intensive production system (irrigation, fertilization and rotational stocking), it was introduced a three winter forage species: black oat (Avena strigosa Schreb. cv. Common), italian ryegrass (Lolium multiflorum Lam. cv. Common) and white clover (Trifolium repens L. cv. Zapican) with the objective of increasing the forage supply and its nutritive value during the dry winter period. The mixture was broadcasted sown over the grass on 04-14-00 and 06-07-01 in two years of experiment. From 04-14-00 to 01-18-01 and 06-07-01 to 02-22-02 it was evaluated, in six annual grazing periods, the forage mass, its botanical composition and leaf blades percentage pre grazing, residual mass post grazing, forage accumulation (FA) and mean forage accumulation daily rate (MFADR) in each regrowth period and sward heigth pre and post grazing, the chemical characteristics: crude protein (CP), neutral detergent fiber (NDF), acid detergent fiber (ADF), lignin and in vitro dry matter digestibility (IVDMD) in the forage on offer and in its botanical components. The experimental design was a completely randomized block (four) with two replications within the block. The treatments were: 1) grass alone and 2) the grass oversown with the mixture of the winter forages. The blocks were grazed by the same group of sheep in sequence for two or three days until the sward height reached to 10-15 cm. The white clover did not establish. In the first year the oversown treatment presented higher total forage mass than the control in the second periods and in the mean of the six periods. The black oat presented higher contribution in the second period and italian ryegrass in the third. The oversown pastures presented higher FA and MFADR than the single aruanagrass pastures, in the second, fifth and in the mean of the six periods. The CP in the forage from the grass pasture alone was greater than the one of the oversown pasture in the third period, and similar in the others. Oat and ryegrass CP was lower in the third period than the ones of the first and second ones. NDF, ADF and lignin in the forage from the grass pasture alone were greater than the ones of the oversown pasture. Oat and ryegrass NDF was lowest in the initial growth periods, increasing in the final. Forage IVDMD from the two treatments were similar in all evaluation periods. In the second year, the total forage mass was similar in the two pasture treatments in all grazing periods and in their means. The black oat contribution was higher in the first period and the one of italian ryegrass in the third. The FA and the MFADR were similar in the two pasture systems. The leaf blades percentage of aruanagrass was similar in the two pastures in all periods and the ones of black oat and italian ryegrass were lower in the final period compared to the preceeding ones, in the two years. The CP in the forage from the grass pasture alone was greater than the one of the oversown pasture in the fourth period, and similar in the others. Oat and ryegrass CP decreased along the grazing periods. NDF, ADF, lignin and IVDMD of the forage from the two treatments were similar in all evaluation periods. Oat and ryegrass NDF, ADF and lignin were greater in the last grazing period. Ryegrass IVDMD from the first two periods were similar and decreased in the final. For the São Paulo State conditions, adequately fertilized and irrigated aruanagrass pastures, when oversown with winter annual forages, yield more than single aruanagrass ones during the dry winter period but with similar nutritive value. Single aruanagrass pastures when fertilized and irrigated present also good forage yields with good nutritive value during this time.
|
187 |
Inka FusiónAvellaneda Vargas, Sandra Isabel, Calderón Vilca, Joel Adolfo, Leo Torres, Sergio Denilson, Livisaca Huamán , Wilmer, Reyes Vásquez, Laura 06 November 2020 (has links)
La idea de negocio que se ha planteado en el presente trabajo, es un Restaurante express de comida saludable a base de productos andinos, fusionándolo con otros tipos de alimentos de distinto origen que lleva por nombre “Inka Fusión”. El local estará ubicado en Miraflores, en la ciudad de Lima y desde ahí se realizará la atención y recepción de pedidos de manera online, además la entrega de los productos se efectuará por delivery o recojo en el local.
El servicio se dirige a personas de 18 y 50 años de edad, de nivel socioeconómico A y B, a los cuales se les brindará dos tipos de servicios: el primero consistirá en el servicio de platos o menú y el segundo será la opción de autoservicio, donde cada comensal puede armar su propio plato según sus necesidades o gustos. Geográficamente, el negocio se dirige al distrito de Miraflores y aledaños, tales como: San Isidro, Surco, Surquillo y San Borja.
Inka Fusión, es un proyecto a 5 años, requiere de un capital de S/132,177 que será financiado con el 60% de aporte de los accionistas y el 40% con un préstamo de terceros, la inversión destinada al proyecto obtiene un VPN FCNI de S/215,137, una TIRF de 82.75% y un tiempo de recuperación óptimo menor de 2 años. Sin duda, Inka Fusión tiene un gran potencial de crecimiento de 3% a 4.5% anual, debido al crecimiento de la cultura de comida sana. / The business idea that has been proposed in this work is an express restaurant of healthy food based on Andean products, merging it with other types of food of different origin that is called "Inka Fusion". The store will be located in Miraflores, in the city of Lima and from there the service and receipt of orders will be carried out online, in addition the delivery of the products will be made by delivery or pick-up at the premises.
The service is aimed at people between 18 and 50 years of age, of socioeconomic status A and B, to whom two types of services will be provided: the first will consist of serving dishes or menu and the second will be the self-service option, where each guest can build their own plate according to their needs or tastes. Geographically, the business is directed to the district of Miraflores and its surroundings, such as: San Isidro, Surco, Surquillo and San Borja.
Inka Fusión, is a 5-year project, requires a capital of S / 132,177 that will be financed with 60% contribution from shareholders and 40% with a third-party loan, the investment for the project obtains a NPV FCNI of S / 215,137, an IRR of 82.75% and an optimal recovery time of less than 2 years. Undoubtedly, Inka Fusión has a great growth potential of 3% to 4.5% per year, due to the growth of the healthy food culture. / Trabajo de investigación
|
188 |
Proyecto Nutriburguer / Project NutriburgerMeoño Rivadeneyra, Franco Andre, Padilla Centurion, Milagros Estefanny, Quispe Manosalva, Shirley Yohara, Ramirez Piscoya, Paulo Cesar 30 November 2019 (has links)
El presente proyecto consiste en la producción y comercialización de hamburguesas elaboradas a base de sangrecita de pollo para prevenir y combatir la anemia en las personas que la padecen. El proyecto muestra la viabilidad de su ejecución, en base a la investigación realizada en Lima Metropolitana a los NSE “A”,”B” y ”C ”, cuyo resultado nos permitió conocer el grave problema que enfrentan las familias peruanas al combatir una enfermedad latente en nuestra sociedad como lo es la anemia. Esto se debe a la falta de información y conocimiento acerca de productos alimenticios que puedan prevenir este mal. Así mismo, se pudo detectar que muchos padres de familia desconocen el valor nutricional que aporta la sangrecita de pollo, la preparación del alimento y como debe ser consumido para prevenir y combatir la anemia. Finalmente, se descubrió que los padres buscan una manera de darle a su familia alimentos fáciles de preparar y que aporten las suficientes proteínas que el cuerpo necesita.
Para poder realizar este proyecto se hizo un análisis de nuestro mercado potencial: consumidores, proveedores, competidores y otros factores externos a la empresa. Además, se utilizaron supuestas hipótesis y experimentos para comprobar la aceptación de nuestro producto. También se pusieron en marcha los siguientes planes: Plan Estratégico, Plan de Operaciones, Plan de Marketing, Plan de Recursos Humanos, Plan de Responsabilidad Social Empresarial y el Plan Financiero. Los cuales contienen las estrategias necesarias para la ejecución de este proyecto. / The present project consists in the production and commercialization of hamburgers made with chicken blood to prevent and fight anemia in people who suffer from it. The project shows the feasibility of its execution, based on the research carried out in Metropolitan Lima to the NSE “A”, “B” and “C”, whose result allowed us to know the serious problem faced by Peruvian families in fighting a disease latent in our society as is anemia. This is due to the lack of information and knowledge about food products that can prevent this disease. Likewise, it was found that many parents are unaware of the nutritional value provided by chicken blood, the preparation of food and how it should be consumed to prevent and fight anemia. Finally, it was discovered that parents are looking for a way to give their family easy-to-prepare foods and provide enough protein that the body needs.
In order to carry out this project an analysis of our potential market was made: consumers, suppliers, competitors and other factors external to the company. In addition, supposed hypotheses and experiments were used to check the acceptance of our product. The following plans were also implemented: Strategic Plan, Operations Plan, Marketing Plan, Human Resources Plan, Corporate Social Responsibility Plan and the Financial Plan. Which contain the necessary strategies for the execution of this Project. / Trabajo de investigación
|
189 |
Caracterización nutricional y aromática de flores comestibles de liliáceasZambrano Núñez, Telmo Marcelo 03 March 2023 (has links)
[ES] Muchas de las flores de plantas ornamentales son comestibles. En concreto el 95% de flores que crecen en Ecuador, y a ello se le suman las flores de plantas empleadas por su aprovechamiento agronómico, como son las flores de la familia de las Liliaceae. Se trata de plantas herbáceas, monocotiledóneas, con frecuencia perennes, con órganos subterráneos de reserva como bulbos, rizomas o raíces tuberosas. A esta familia pertenece el género Allium, que se caracteriza por la presencia de bulbos encerrados en membranas túnicas, tépalos libres o casi libres. Presentan inflorescencias en umbela globosa, esférica o hemisférica, densa, con muchas flores, por lo que el aprovechamiento de la flor puede ser complementario al uso tradicional de la planta. La mayoría los taxones producen cantidades notables de sulfóxidos de cisteína, lo que provoca el olor y el sabor pungente característicos. Con más de 800 especies, Allium se encuentran generalmente en las regiones templadas, cálidas y subtropicales de todo el mundo.
El principal objetivo de este trabajo es valorar la composición nutricional, el contenido mineral, incluyendo metales pesados, la actividad antioxidante total, el contenido polifenólico total y la fracción volátil de flores comestibles, en concreto de flores de la familia de las Liliáceas, del género Allium. Además, se han desarrollado aplicaciones gastronómicas que incluyen de forma innovadora las flores estudiadas. Las flores proceden de cuatro especies cultivadas; dos variedades de cebolla (blanca y roja) (Allium cepa L.), cebollino (Allium schoenoprasum), puerro (Allium porrum), ajo ornamental (Tulbaghia Violacea) y ajo puerro silvestre (Allium ampeloprasum).
Los resultados indican que las flores de las plantas comunes del género Allium (cebollino, cebolla blanca, cebolla roja y puerro) y las flores del ajo ornamental y del puerro silvestre poseen importantes cualidades como diversidad de colores, formas, texturas, tamaños, aromas y valor nutricional y las relaciones entre las variables permiten explican una alta variabilidad de los resultados. El agua es el componente principal de estas flores comestibles y los hidratos de carbono son los macronutrientes primarios. Estas flores son fuente de fibra e incluso de proteínas, con muy bajo contenido de lípidos, así como bajo aporte energético, por lo que satisfacen diversas demandas dietéticas, incluidas las vegetarianas y veganas.
Las altas concentraciones de los componentes órgano sulfurados de las flores comestibles de las especies de Allium estudiadas suministran propiedades bioactivas, caracterizando a estas flores con un alto potencial nutracéutico. La mayor actividad antioxidante de las flores de ajo ornamental y cebollino posiblemente está relacionada con la mayor presencia de sustancias orgánicas derivadas del azufre.
Las concentraciones en metales pesados han sido imperceptibles, por lo que la ingesta de estas flores es segura, respecto a la posibilidad de acumulación de este tipo de elementos. La mayor densidad mineral se presenta en las flores de cebollino, principalmente por la acumulación de fósforo, potasio y oligoelementos como el zinc, siendo la característica más influyente en la clasificación y diferenciación de estas flores frente al resto de las estudiadas.
El uso de las flores de Allium, como materia prima en elaboraciones gastronómicas, ha sido una herramienta útil como sustitución de los bulbos y hojas de estas especies. Las innovaciones organolépticas, en los diferentes productos cárnicos transformados, que las flores aportan en estas elaboraciones han sido toques aromáticos sutiles, pero no molestos, como los característicos al género Allium. La fracción volátil de las flores en las elaboraciones gastronómicas presentadas combinan los aromas frescos y dulces de las flores, con los pungentes característicos del género botánico, aportando sabores innovadores en platos tradiciones culturales o preparaciones gourmet. / [CAT] Moltes de les flors de plantes ornamentals són comestibles. En concret el 95% de flors que creixen a l'Equador, ia això se li sumen les flors de plantes emprades pel seu aprofitament agronòmic, com són les flors de la família de les Liliaceae. Es tracta de plantes herbàcies, monocotiledònies, sovint perennes, amb òrgans subterranis de reserva com bulbs, rizomes o arrels tuberoses. A aquesta família pertany el gènere Allium, que es caracteritza per la presència de bulbs tancats en membranes túniques, tèpals lliures o gairebé lliures. Presenten inflorescències en umbel·la globosa, esfèrica o hemisfèrica, densa, amb moltes flors, per la qual cosa l'aprofitament de la flor pot ser complementari a l'ús tradicional de la planta. La majoria dels tàxons produeixen quantitats notables de sulfòxids de cisteïna, cosa que provoca l'olor i el sabor pungent característics. Amb més de 800 espècies, Allium es troben generalment a les regions temperades, càlides i subtropicals de tot el món.
El principal objectiu d'aquest treball és valorar la composició nutricional, el contingut mineral, incloent-hi metalls pesants, l'activitat antioxidant total, el contingut polifenòlic total i la fracció volàtil de flors comestibles, en concret de flors de la família de les Liliàcies, del gènere Allium. A més, s'han desenvolupat aplicacions gastronòmiques que inclouen de manera innovadora les flors estudiades. Les flors procedeixen de quatre espècies cultivades; dues varietats de ceba (blanca i vermella) (Allium cepa L.), cibulet (Allium schoenoprasum), porro (Allium porrum), all ornamental (Tulbaghia Violacea) i all porro silvestre (Allium ampeloprasum).
Els resultats indiquen que les flors de les plantes comunes del gènere Allium (cibulet, ceba blanca, ceba vermella i porro) i les flors de l'all ornamental i del porro silvestre tenen importants qualitats com a diversitat de colors, formes, textures, mides, aromes i valor nutricional i les relacions entre les variables permeten expliquen una alta variabilitat dels resultats. L'aigua és el component principal d'aquestes flors comestibles i els hidrats de carboni són els macronutrients primaris. Aquestes flors són font de fibra i fins i tot de proteïnes, amb molt baix contingut de lípids, així com sota aportació energètica, per la qual cosa satisfan diverses demandes dietètiques, incloses les vegetarianes i veganes.
Les altes concentracions dels components òrgan sulfurats de les flors comestibles de les espècies d'Allium estudiades subministren propietats bioactives, caracteritzant aquestes flors amb un alt potencial nutracèutic. La major activitat antioxidant de les flors d'all ornamental i cibulet possiblement està relacionada amb la presència més gran de substàncies orgàniques derivades del sofre.
Les concentracions en metalls pesants han estat imperceptibles, per tant, la ingesta d'aquestes flors és segura respecte a la possibilitat d'acumulació d'aquest tipus d'elements. La major densitat mineral es presenta a les flors de cibulet, principalment per l'acumulació de fòsfor, potassi i oligoelements com el zinc, sent la característica més influent en la classificació i diferenciació d'aquestes flors davant de la resta de les estudiades.
L'ús de les flors d'Allium, com a primera matèria en elaboracions gastronòmiques, ha estat una eina útil com a substitució dels bulbs i fulles d'aquestes espècies. Les innovacions organolèptiques, als diferents productes carnis transformats, que les flors aporten en aquestes elaboracions han estat tocs aromàtics subtils, però no molestos, com els característics al gènere Allium. La fracció volàtil de les flors en les elaboracions gastronòmiques presentades combinen les aromes fresques i dolces de les flors, amb els pungents característics del gènere botànic, aportant sabors innovadors en plats tradicions culturals o preparacions gourmet, amb una àmplia gamma de possibilitats en el desenvolupament de aliments funcionals. / [EN] Many of the flowers of ornamental plants are edible. Specifically, 95% of the flowers that grow in Ecuador, and to this are added the flowers of plants used for their agronomic use, such as the flowers of the Liliaceae family. They are herbaceous, monocotyledonous plants, often perennial, with underground reserve organs such as bulbs, rhizomes or tuberous roots. The genus Allium belongs to this family, which is characterized by the presence of bulbs enclosed in tunic membranes, free or almost free tepals. They present inflorescences in a globose, spherical or hemispherical umbel, dense, with many flowers, so that the use of the flower can be complementary to the traditional use of the plant. Most taxon produce significant amounts of cysteine sulfoxides, which cause the characteristic odor and pungent taste. With more than 800 species, Allium are generally found in warm temperate and subtropical regions around the world.
The main objective of this work is to assess the nutritional composition, mineral content, including heavy metals, total antioxidant activity, total polyphenolic content and the volatile fraction of edible flowers, specifically flowers of the Liliaceae family, of the genus Allium. In addition, gastronomic applications have been developed that include the studied flowers in an innovative way. The flowers come from four cultivated species; two varieties of onion (white and red) (Allium cepa L.), chives (Allium schoenoprasum), leek (Allium porrum), ornamental garlic (Tulbaghia Violacea) and wild leek garlic (Allium ampeloprasum).
The results indicate that the flowers of common plants of the Allium genus (chives, white onion, red onion and leek) and the flowers of ornamental garlic and wild leek have important qualities such as diversity of colors, shapes, textures, sizes, aromas and nutritional value, and the relationships between the variables allow to explain a high variability of the results. Water is the main component of these edible flowers and carbohydrates are the primary macronutrients. These flowers are a source of fiber and even protein, with a very low lipid content, as well as low energy intake, which is why they meet various dietary demands, including vegetarian and vegan ones.
The high concentrations of the organosulfur components of the edible flowers of the Allium species studied provide bioactive properties, characterizing these flowers with a high nutraceutical potential. The higher antioxidant activity of ornamental garlic and chive flowers is possibly related to the higher presence of organic substances derived from sulfur.
The concentrations of heavy metals have been imperceptible, so the intake of these flowers is safe, regarding the possibility of accumulation of this type of element. The highest mineral density occurs in chive flowers, mainly due to the accumulation of phosphorus, potassium and trace elements such as zinc, being the most influential characteristic in the classification and differentiation of these flowers compared to the rest of those studied.
The use of Allium flowers, as a raw material in gastronomic preparations, has been a useful tool as a substitute for the bulbs and leaves of these species. The organoleptic innovations, in the different processed meat products, that the flowers provide in these elaborations have been subtle aromatic touches, but not annoying, such as those characteristic of the Allium genus. The volatile fraction of the flowers in the gastronomic preparations presented combine the fresh and sweet aromas of the flowers, with the pungent aromas characteristic of the botanical genre, providing innovative flavors in traditional cultural dishes or gourmet preparations, with a wide range of possibilities in the development of functional foods. / Zambrano Núñez, TM. (2023). Caracterización nutricional y aromática de flores comestibles de liliáceas [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/192262
|
190 |
Exigências e eficiência energética e protéica de ovinos Dorper x Santa Inês alimentados com dietas contendo volumosos de valor nutricional distinto. / Requirements and efficiency of energy and protein use for Dorper × Santa Inês sheep fed diets containing roughages with different nutritive valueGalvani, Diego Barcelos 22 August 2011 (has links)
O objetivo deste trabalho foi avaliar o efeito do uso de volumosos com valor nutricional distinto sobre as exigências e a eficiência de uso da energia e da proteína por ovinos ½ Dorper × ½ Santa Inês, em crescimento. Para isso, 84 cordeiros, machos não castrados, foram desmamados aos 56 dias de idade (PV inicial = 18,0 ± 3,3 kg) e confinados em baias individuais, sendo distribuídos em dois grupos: VBVN cordeiros alimentados com dieta composta por volumoso de baixo valor nutricional (bagaço de cana in natura); e VAVN cordeiros alimentados com dieta composta por volumoso de alto valor nutricional (feno de coastcross). Destes, sete animais de cada grupo foram aleatoriamente selecionados e abatidos após um período de adaptação de 10 dias (animais referência). Dentre os remanescentes, 21 animais de cada grupo foram alimentados ad libitum e abatidos aos 25, 35 ou 45 kg de peso vivo (sete animais por grupo) sendo, os 28 demais animais, submetidos a dois níveis de restrição alimentar, de forma a obterem-se diferentes níveis de consumo de energia metabolizável (EM): 70 e 50% do consumo ad libitum. Foram determinadas as concentrações e as retenções corporais de gordura, nitrogênio e energia. Adicionalmente, seis animais ½ Dorper × ½ Santa Inês (PV médio = 52,3 ± 6,9 kg), machos não castrados canulados no rúmen, foram mantidos em gaiolas de estudo de metabolismo para avaliação da digestibilidade das dietas e estimativa das concentrações dietéticas de EM e do consumo de proteína metabolizável. A degradabilidade das dietas experimentais foi avaliada in vitro. O consumo de matéria seca e o ganho de peso médio diário foram mais elevados para os animais alimentados com a dieta contendo feno de coastcross. Por outro lado, melhor eficiência alimentar foi observada para aqueles alimentados com a dieta contendo bagaço de cana. Não houve efeito do nível de consumo sobre o teor de energia metabolizável da dieta, mas este foi maior na dieta contendo bagaço de cana in natura (3,18 vs 2,94). Os animais recebendo a dieta contendo bagaço de cana apresentaram maiores concentrações corporais de gordura e energia, o que foi reflexo de um maior acúmulo de gordura visceral. O uso de volumosos de baixo valor nutricional, em dietas com alta concentração energética, não resulta em incremento das exigências energéticas de mantença. No entanto, a elevação do teor de concentrado da ração resulta em aumento da eficiência de uso da energia metabolizável para ganho de peso, o que está diretamente associado à maior retenção de gordura visceral. Sob o ponto de vista da produção de carne, todavia, esta maior eficiência nutricional deve ser vista com cautela, uma vez que está relacionada à deposição de tecidos não destinados ao consumo humano. As exigências protéicas para ganho de peso de cordeiros ½ Dorper × ½ Santa Inês podem ser acuradamente preditas pelas equações do AFRC (1993). Nenhum dos sistemas nutricionais atuais, contudo, é capaz de predizer as exigências energéticas destes animais entre os 15 e 45 kg de peso corporal. / The objective of this study was to evaluate the effect of using roughages with different nutritive value on requirements and efficiency of energy and protein use of growing ½ Dorper × ½ Santa Inês sheep. For this purpose, eighty four non-castrated male lambs were weaned at 56 days of age (initial BW = 18.0 ± 3.3 kg) and penned in individual stalls, being divided into two groups: VBVN - lambs fed diet containing roughage with low nutritive value (sugarcane bagasse in natura); and VAVN - lambs fed diet containing roughage with high nutritive value (coastcross hay). From these lambs, seven animals from each group were randomly selected and slaughtered after a 10-day adaptation period (reference animals). Twenty one animals in each group were then fed ad libitum and slaughtered at 25, 35, or 45 kg of live weight (seven animals per group), and the remaining 28 animals were submitted to one of two levels of feed restriction: either 70 or 50% of the ad libitum intake. Concentrations and retentions of body fat, nitrogen, and energy were determined. Additionally, six non-castrated males (PV mean = 52.3 ± 6.9 kg), canulated in the rumen, were kept in metabolic cages to evaluate diets digestibility, and to estimate metabolizable energy concentrations of the diets and the metabolizable protein intake. Diet degradability was assessed by an in vitro assay. Dry matter intake and average daily weight gain were higher for animals fed the diet containing coastcross hay. On the other hand, better gain-to-feed ratio was observed for those fed the diet containing sugarcane bagasse. There was no effect of intake level on metabolizable energy content of the diet, but it was higher in the diet containing sugarcane bagasse (3.18 vs. 2.94). Animals receiving the diet containing sugarcane bagasse presented higher body fat and energy concentrations, as a response of a larger visceral fat deposition. Using roughages with low nutritive value in high energy diets for growing lambs, does not increases energy requirements for maintenance. However, increasing concentrate proportion in the diet improves the efficiency of metabolizable energy use for weight gain, which is directly associated with a larger retention of visceral fat. Under a meat production perspective, however, that increased nutritional efficiency should be took with caution, since it is related to the deposition of tissues not intended to human consumption. Protein requirements for growth of lambs ½ Dorper × ½ Santa Inês are accurately predicted by the AFRC (1993) equations. None of the current nutritional systems, however, is able to predict energy requirements of these animals from 15 to 45 kg of body weight.
|
Page generated in 0.1159 seconds