• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 40
  • 19
  • 5
  • 5
  • 3
  • 2
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 85
  • 46
  • 42
  • 22
  • 18
  • 17
  • 16
  • 16
  • 12
  • 12
  • 12
  • 12
  • 11
  • 10
  • 10
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
51

Influência do excesso de iodo na ativação do oncogene RET/PTC3 na linhagem PCCL3 de tiróide de rato. / Influence of iodine excess in RET/PTC3 oncogene activated PCCL3 thyroid cell lineage.

Fiore, Ana Paula Zen Petisco 04 August 2008 (has links)
Carcinomas papilíferos (CP) estão relacionados à ativação da via de sinalização MAPK por diversos oncogenes. Estudos têm relacionado a incidência de CP com a disponibilidade de iodo, um dos mais importante reguladores da função tiroidiana. Recentemente, nosso grupo descreveu que a inibição da via de sinalização TGF<font face=\"symbol\">b pode estar vinculada ao desenvolvimento de CP. Nosso objetivo foi avaliar os efeitos do excesso de iodo na transformação de células tiroidianas. Utilizamos células PCCL3 com indução do oncogene RET/PTC3, tratadas com excesso de iodo. Observamos que o iodo reduziu a proliferação, sem alterar a morte das células e recuperou a expressão de genes específicos tiroidianos, evento geralmente vinculado à transformação maligna tiroidiana. O tratamento com excesso de iodo, ainda, reduziu a expressão de proteínas envolvidas na via MAPK e promoveu o restabelecimento da expressão da via TGF<font face=\"symbol\">b, uma importante via inibitória da proliferação de células tiroidianas. Concluímos que o excesso iodo tenha uma ação antioncogênica durante a transformação maligna tiroidiana. / Papillary Carcinomas (PC) are frequently related to MAPK signaling pathway, activation by several oncogenes. Recent studies had related PC incidence and iodine availability, one of the most important thyroid function regulators. Our group has recently showed that TGF<font face=\"symbol\">b pathway inhibition is directly related to PC development. Our aim was to evaluate iodine excess effects during thyroid cells transformation. We used the PCCL3 cells with RET/PTC3 oncogene induction, treated with iodine excess. We observed that iodine reduced the cell proliferation, not altering cell death and recovered thyroid specific genes expression, event frequently liked to thyroid cells malignant transformation. Iodine excess treatment also reduced MAPK proteins expression and reestablished TGF<font face=\"symbol\">b pathway components expression, an important inhibitory pathway of epithelial cells. We can conclude that iodine excess treatment plays an antioncogenic role during thyroid malignant transformation.
52

Caractérisation des Carcinomes Papillaires du Rein / Characterisation of Papillary Renal Cell Carcinoma

Albiges-Sauvin, Laurence 17 October 2013 (has links)
Les Carcinomes Papillaires du Rein (pRCC) représentent la seconde forme histologique de cancers du rein . Ils correspondent à une entité hétérogène de tumeurs subdivisées en type I et type II sur leurs caractéristiques anatomopathologiques. Leur pronostic au stade métastatique est inferieur à celui des carcinomes à cellules claires. Les caractéristiques biologiques des pRCC sont mal connues et n’ont pas permis de développer jusqu'à ce jour de thérapeutiques spécifiques.Ce travail propose, en première partie, une synthèse des données disponibles biologiques, anatomo-pathologiques, thérapeutiques et pronostiques des pRCC. Cette synthèse a fait l’objet d’une publication. ( Albiges et al. The Oncologist 2012)Le second volet est dédié à l’analyse de la place du proto-oncogène MET au sein des pRCC de type I et II et plus particulièrement les différentes modalités d’activation de ce gène. Cette analyse (i) caractérise les anomalies quantitatives de l’ADN du gène MET (CGH array pour les pRCC de type II et CGMA pour les pRCC de type I) et leur corrélation au niveau d’expression génique; (ii) recherche l’existence de mutations activatrices du domaine tyrosine kinase par séquençage du gène MET chez les pRCC de type I; et (iii) analyse également les niveaux d’expression du ligand et des co-activateurs de ce récepteur MET. Ces résultats sont en cours de publication (Albiges et al. Clinical Cancer Research)Le troisième et dernier volet de ce travail vise à identifier des pistes biologiques propres aux pRCC par l’analyses de sous groupes distinguable en termes de profils d’expression génique et surtout par l’analyses des anomalies de l’ADN identifiées par CGH array des pRCC de type II, couplées aux données de transcriptome. / Papillary renal cell carcinomas (pRCC) are the second most common form of Renal Carcinomas and belongs to the non clear cell carcinomas family. This tumour type is an heterogeneous group of tumours usually subdivided in type I and type II according to pathological features. The prognosis of pRCC in the metastatic setting is worse to clear cell carcinoma’s prognosis. Biological characteristics of pRCC are poorly known and did not allow the development of specific targeted therapies.This work first presents a synthesis of published data regarding biology, pathology, therapeutics and prognosis of pRCC. This review has been published. (Albiges et al. The Oncologist 2012)Second part is dedicated to the analysis of MET proto-oncogene across pRCC. The main focus is to assess MET activation drivers. This analysis (i) characterises MET gene DNA copy number alterations (CGH array for type II pRCC and CGMA approach for Type I pRCC) and their correlation with gene expression profiling; (ii) assess activating mutations within the tyrosine kinase of MET gene in the type I pRCC; and (iii) investigate expression level of ligand and co-activators of MET receptor. This analysis is under publication. (Albiges et al. Clinical Cancer Research)Third and last part of this work aims at identifing new biological pathway specific to pRCC using clustering of gene expression profiling and DNA abnormalities assessed by CGHarray inthe type II pRCC subtypes with matching gene expression data.
53

Análise da morfologia e da vascularização do aparelho valvar das valvas mitral e tricúspide do homem: analogia com o coração canino / Morphology and vascularization of the human valvar apparatus of the mitral and tricuspid valves: analogy with canine heart

Magali Gaspar Lourenço 13 March 2009 (has links)
Objetivou-se, neste trabalho, estudar a morfologia e vascularização do aparelho valvar das valvas mitral e tricúspide em corações humanos, comparando os resultados com aqueles obtidos em cães. A estereologia foi usada como ferramenta que permitiu avaliar os volumes entre as cúspides valvares, cordas tendíneas e mm. papilares, para o conhecimento das relações anatômicas desta estrutura. Foram analisados 15 corações humanos (10 homens e cinco mulheres, com idades variando de 9 a 77 anos) e 15 corações caninos (Canis familiaris - SRD 10 machos e cinco fêmeas, adultos). Os corações, sem alterações macroscópicas, foram dissecados, pesados e seu volume aferido com vistas a análise da morfologia. O estudo da irrigação e drenagem foi realizado por meio de moldes vasculares, em 10 corações de cada espécime. Fundamentados nos resultados obtidos, concluiu-se que as estruturas do aparelho valvar do coração canino e humano apresentam semelhanças tanto morfológicas como em relação a vascularização. / In this study we performed a comparative analysis of the morphology and vascularization of the valvar apparatus of the mitral and tricuspid valve of the human and canine heart. The volumes of the heart and valvar structures (valvar cuspids, chordae tendineae and papillary muscle) were investigated using stereological method. Fifteen human (10 men and 5 women) and 15 canine (mongrel dogs, 10 males and 5 females) hearts of different ages were studied. Ten hearts of each specimen were perfused with vascular cast material to assess and describe the vascularization. Our findings indicate that human and canine valvar apparatus of the mitral and tricuspid valves and its vascularization are similar.
54

Caracterização imunoistoquímica de linfócitos T regulatórios e T citotóxicos em carcinoma papilífero de tireoide, associado ou não com tireoidite de Hashimoto / Immunohistochemical characterization of regulatory and cytotoxic T lymphocytes in papillary thyroid carcinoma, associated or not with Hashimoto\'s thyroiditis

Denise Faria Galano Carvalho 18 May 2018 (has links)
Em diversos tipos de neoplasias já foi demonstrado que diferenças no perfil do infiltrado imune tumoral têm relação com prognóstico e resposta ao tratamento. Esta relação aparece intimamente correlacionada ao perfil de expressão imunoistoquímica do tumor. A presença de linfócitos T citotóxicos(CTLs) no microambiente do tumor sugere uma característica biológica crucial para a modulação da resposta imunológica antitumoral. Por outro lado, as células T regulatórias (Tregs) são importantes na manutenção da homeostase imune, em virtude da sua capacidade em inibir a resposta imunológica. Defeitos na função ou uma diminuição do número das Tregs tem sido documentado em doenças auto-imunes, ao passo que no câncer esta população ainda pode ser mais bem estudada. Sendo estabelecido que o câncer pode ser promovido e / ou agravado pela inflamação e infecções e considerando que a superexpressão de componentes do controle da resposta inflamatória específicos de Tregs e CTLs podem representar um potente mecanismo para o processo de progressão e/ou regressão de carcinoma papilífero de tireoide (CPT), o objetivo deste estudo foi identificar e caracterizar as Tregs e CTLs , bem como avaliar e investigar a relação e o papel dessas células implicado na patogênese da resposta imune em pacientes acometidos com CPT associado ou não com a presença de Tireoidite de Hashimoto (TH), relacionando-as com fatores prognósticos clínico-patológicos. Foram selecionados 36 casos estratificados em 3 grupos (12 casos em cada grupo): CPTS correspondeu aos casos de CPT sem associação com quadro de tireoidite, CPTL aos casos de CPT associados á tireoidite linfocitica (CPTL) e CPTH, casos aonde o CPT estava associado á tireoidite de Hashimoto (CPTH) os quais foram submetidos á técnica de imunoistoquímica para os marcadores CD4, CD8, CD25, CD56, FOXP3 e Gran B e os resultados avaliados pelo método quantitativo. Os dados clínicos foram obtidos dos prontuários médicos. As leituras das células marcadas foram feitas nas regiões de carcinoma papilífero (denominadas intratumorais), nas áreas de parênquima tireoidiano de interface ao tecido neoplásico (denominadas peritumorais) e em áreas subsequentes de tecido tireoidiano normal (denominadas distantes). O número de células T do infiltrado 9 inflamatório foi expresso pela média aritmética da contagem das células dos cinco campos distintos em cada área. Foram feitas análise de variância de Medidas Repetidas Modelo Mixto e calculado o coeficiente de correlação de Pearson para as variáveis CD4 com CD8 e FOXP3 com GranB. Adicionalmente, apesar da avaliação dos CPT divididos segundo seus parâmetros clínico-patológicos não ter se apresentado significante, verificamos que em CPTH as imunovariáveis CD4 e FOXP3 (marcadores para Tregs) apresentaram maior marcação em tumores > 4,1 cm. Nesse mesmo grupo CD8 e Gran B (marcadores para CTLs) se apresentaram com maior imunomarcação em tumores não metastáticos, de estádio menor e sem recorrência. No geral, o infiltrado de células imunes entre os grupos CPTH, CPTL e CPTS, apresentou-se com diferentes densidades entre as áreas estudadas (intratumoral, peritumoral e distante). Linfócitos infiltrando o tecido de forma difusa (CPTS e CPTL) ou em agregados linfoides (CPTH) foram mais abundantes em áreas peritumorais e distantes e a proporção das células CD4+ e CD8+ variou substancialmente entre os grupos, de maneira que todos apresentaram correlação positiva (CPTH r=0,67; CPTL r=0,7 e CPTS r=0,35) crescente entre as variáveis. Em conclusão, estes resultados indicam que nos CPTs o microambiente imune parece ter uma relação com carcterísticas patológicas de progressão do tumor. Nosso estudo mostrou que em CPTH a densidade do infiltrado tumoral e peritumoral por linfócitos Tregs e T citotóxicos está inversamente relacionada. Corroborando com a importância do microambiente imune na evolução dos CPTs, os Tregs exerceram atividade pró-tumoral, favorecendo tumores mais agressivos e os CTLs, atividade antitumoral, favorecendo características de menor agressividade. / It has already been shown that differences in tumoral immune infiltrate profile are related to prognosis and response to treatment in several types of neoplasias. This relationship is closely correlated to the tumor immunohistochemical expression profile. The presence of cytotoxic T lymphocytes (CTLs) in the tumor microenvironment suggests a crucial biological feature for the modulation of the antitumor immune response. On the other hand, regulatory T cells (Tregs) are important in maintaining immune homeostasis, because of their ability to inhibit the immune response. Defects in function or a decrease in the number of Tregs has been documented in autoimmune diseases, nevertheless in cancer this population may still be better studied. With the establishment that cancer can be promoted and / or aggravated by inflammation and infections and considering that overexpression of components of the inflammatory response specific for Tregs and CTLs may represent a potent mechanism for the progression and / or regression of thyroid papilary carcinoma (CPT). The objective of this study was to identify and characterize the Tregs and CTLs, as well as to evaluate and investigate the relationship and the role of these cells involved in the pathogenesis of the immune response in patients with CPT associated or not with the presence of Hashimoto\'s thyroiditis (HT) besides relating them to clinical-pathological prognostic factors. Thirty-six stratified cases were selected in 3 groups (12 cases per group): CPTS corresponded to TLC without thyroiditis association, CPTL to cases of TLC with lymphocytic thyroiditis associated (CPTL) and CPTH was considered cases which CPT was associated to Hashimoto thyroiditis (CPTH). These three groups were submitted to the immunohistochemical technique for the CD4, CD8, CD25, CD56, FOXP3 and Gran B markers and the results was evaluated by the quantitative method. Clinical data were obtained from medical records. Stained cells readings were made in the regions of papillary carcinoma (termed intratumoral area), in the areas of the thyroid parenchyma interface to the neoplastic tissue (termed peritumoral) and in subsequent areas of normal (distal) thyroid tissue. The number of T cells of the inflammatory infiltrate was expressed by the arithmetic mean of cells counted in five distinct fields. The variance analysis of Mixed Model Repeated 11 Measurements and the Pearson correlation coefficient for the CD4 and CD8 and FOXP3 variables with GranB were calculated. In addition, although the CPT divided according to clinical-pathological parameters did not present a significant difference, we found that the CD4 and FOXP3 immunoglobulins (Tregs markers) showed higher marking in tumors> 4.1cm. In this same group, CD8 and Gran B (markers for CTLs) presented a higher immunolabeling in nonmetastatic tumors, in smaller stage and in cases without recurrence. In general, the infiltrate of immune cells between the CPTH, CPTL and CPTS groups, presented different densities between the studied areas (intratumoral, peritumoral and distant). Lymphocytes infiltrating diffuse tissue (CPTS and CPTL) or lymphoid aggregates (CPTH) were more abundant in peritumoral and distal areas and the proportion of CD4 + and CD8 + cells varied substantially between groups, so that all groups presented positive correlation (CPTH r = 0.67, CPTL r = 0.7 and CPTS r = 0.35), increasing among the variables. In conclusion, these results indicate that in the CPTs the immune microenvironment seems to have a relation with pathological characteristics of tumor progression. Our study showed that in CPTH the density of tumor and peritumoral infiltrate by Tregs and T cells is inversely related. Corroborating with the importance of the immune microenvironment in the evolution of CPTs, Tregs exerted pro-tumor activity, favoring more aggressive tumors. While CTLs exerted an antitumor activity, favoring characteristics of lower aggressiveness.
55

Análise da morfologia e da vascularização do aparelho valvar das valvas mitral e tricúspide do homem: analogia com o coração canino / Morphology and vascularization of the human valvar apparatus of the mitral and tricuspid valves: analogy with canine heart

Lourenço, Magali Gaspar 13 March 2009 (has links)
Objetivou-se, neste trabalho, estudar a morfologia e vascularização do aparelho valvar das valvas mitral e tricúspide em corações humanos, comparando os resultados com aqueles obtidos em cães. A estereologia foi usada como ferramenta que permitiu avaliar os volumes entre as cúspides valvares, cordas tendíneas e mm. papilares, para o conhecimento das relações anatômicas desta estrutura. Foram analisados 15 corações humanos (10 homens e cinco mulheres, com idades variando de 9 a 77 anos) e 15 corações caninos (Canis familiaris - SRD 10 machos e cinco fêmeas, adultos). Os corações, sem alterações macroscópicas, foram dissecados, pesados e seu volume aferido com vistas a análise da morfologia. O estudo da irrigação e drenagem foi realizado por meio de moldes vasculares, em 10 corações de cada espécime. Fundamentados nos resultados obtidos, concluiu-se que as estruturas do aparelho valvar do coração canino e humano apresentam semelhanças tanto morfológicas como em relação a vascularização. / In this study we performed a comparative analysis of the morphology and vascularization of the valvar apparatus of the mitral and tricuspid valve of the human and canine heart. The volumes of the heart and valvar structures (valvar cuspids, chordae tendineae and papillary muscle) were investigated using stereological method. Fifteen human (10 men and 5 women) and 15 canine (mongrel dogs, 10 males and 5 females) hearts of different ages were studied. Ten hearts of each specimen were perfused with vascular cast material to assess and describe the vascularization. Our findings indicate that human and canine valvar apparatus of the mitral and tricuspid valves and its vascularization are similar.
56

Benzimidazolų ir dihidropiridinų poveikio kraujagyslių segmentų ir papiliarinių raumenų izometrinei funkcijai įvertinimas / Evaluation of benzimidazole and dihidropyridine effects on vascular segments and papillary muscle isometric function

Barsys, Vygantas 06 January 2014 (has links)
Šio eksperimentinio darbo tikslas buvo įvertinti 1,4-dihidropiridino ir benzimidazolo junginių poveikį jūros kiaulyčių širdies papiliarinių raumenų izometrinei funkcijai bei žmogaus kraujagyslių segmentų susitraukimui ir atsipalaidavimui. Buvo atlikti eksperimentiniai tyrimai su izoliuotais jūros kiaulyčių širdies papiliarinių raumenų preparatais ir izoliuotais žmogaus v.saphena magna ir a.thoracica interna kraujagyslių segmentais. Kraujagyslių preparatai gauti iš pacientų, kuriems buvo atliekamos širdies vainikinių arterijų jungčių suformavimo operacijos LSMU ligoninės Kauno klinikos Kardiochirurgijos klinikoje. Žmogaus izoliuotų kraujagyslių preparatų tyrimams išduotas Kauno regioninio bioetikos komiteto leidimas Nr. BE–2–64, data 2010–11–05. Buvo tiriamas 1,4-dihidropiridinų bei benzimidazolo junginių poveikis izometrinei jūros kiaulyčių širdies papiliarinių raumenų funkcijai, registruojant preparatų elektromechaninį susitraukimo jėgos ir transmembraninio veikimo potencialus. Eksperimentiniai tyrimai, atlikti in vitro sąlygomis, įvertinant 1,4-dihidropiridinų bei benzimidazolo junginių poveikį žmogaus izoliuotų kraujagyslių (v.saphena magna ir a.thoracica interna) segmentų susitraukimui ir atsipalaidavimui, skirtingų ekstraląstelinio Ca2+ koncentracijų įtaką tiriamųjų junginių poveikiui kraujagyslių segmentų susitraukimui ir atsipalaidavimui. Tiriamieji 1,4–dihidropiridinų junginiai sintezuoti Latvijos Organinės Sintezės institute. / This study aim was to evaluate the effects of 1,4-dihydropiridines and benzimidazole deriva¬tives on the isometric function of guinea pig papillary cardiac muscles and the contraction and relaxation of vascular segments in humans. The experiments were carried out on isolated samples of human great saphenous vein (v. saphena magna) and internal thoracic artery (a. tho¬racica interna). The vein and arteries samples were taken from patients who underwent coronary artery bypass. The study was approved by the Regional Ethics Committee of the Biomedical Research on 05/11/2010, license No. BE-2-64, Kaunas, Lithuania. The inotropic activity and transmembrane AP duration of the dihydropyridine derivatives were evaluated on the guinea-pig papillary muscles and aorta vascular samples. Synthesis of 1,4-dihydropyridine derivatives were performed in Latvian Organic Synthesis institute. During this study were performed the evaluation of 1,4-dihydropyridines and benzimidazole derivatives on contraction force and action potential in guinea pig papillary muscles. Effects of 1,4-dihydropyridines and benzimidazole derivatives on contraction and relaxation of the segments of the great sa¬phenous vein (v. saphena magna) and internal thoracic artery (a. tho¬racica interna) in humans, the extra-cellular concentration of Ca2+ and the effect of the studied compounds and were evaluated. Also assessment of preventive effect of the calcium channel blockers and benzimidazole derivative on contraction... [to full text]
57

Carcinomes rénaux : caractérisation moléculaire et des voies métaboliques dépendant des mécanismes hypoxiques / Renal cell carcinoma : molecular characterization and metabolic pathways dependent on hypoxic mechanisms

Ambrosetti, Damien 18 December 2015 (has links)
Les carcinomes rénaux (RCC) sont subdivisés en plusieurs sous-types, définis selon des critères histologiques, phénotypiques et génétiques. Le diagnostic différentiel de ces tumeurs est primordial avec des conséquences pronostiques et thérapeutiques. Génétique et diagnostic : Nous avons étudié les données cliniques, histologiques, immunohistochimiques et génétiques d'une série de RCC papillaires (PRCC) de type 1 et 2. Une caractérisation génomique exhaustive complétée par NGS nous a permis de classer les PRCC de type 2 dans plusieurs groupes d'évolution variable. Nos résultats fournissent des informations inédites sur la pathogenèse des PRCC qui donnent des pistes pour un traitement personnalisé. Métabolisme, grade tumoral et phénotype : Dans une série de RCC à cellules claires (ccRCC), nous avons analysé les caractéristiques de ces tumeurs et l'expression des protéines impliquées dans le métabolisme et les isoformes de HIF. Cette étude nous a permis de mettre en évidence quantitativement une corrélation entre l'expression de MCT1, GLUT1 et CAXII et le grade de Fuhrman, et qualitativement une localisation périphérique de HIF2alpha et la co-localisation des protéines HIF2alpha et HAF. Stratégies théranostiques : Dans l’optique de définir les traitements les plus appropriés pour les patients atteints de RCC, nous avons fait un parallèle entre la sensibilité aux thérapies ciblées des patients (in vivo) et de cellules dérivées de la tumeur initiale (in vitro). Nous avons démontré que la réponse chez les patients et dans les cellules était équivalente et donc que des tests in vitro sont une piste pour définir des traitements personnalisés des patients atteints de ccRCC. / Renal carcinomas (RCC) are divided into several subtypes, defined by histological, genetic and phenotypic criteria. The differential diagnosis of these tumors is important with prognostic and therapeutic implications. Genetics and diagnosis: We studied the clinical, histological, immunohistochemical and genetic of papillary RCC (PRCC) type 1 and 2 cohort. An extensive genomic characterization completed by NGS has allowed us to classify type 2 PRCC in several groups of variable clinical evolution. Our results provide new information on the pathogenesis of PRCC that provide perspectives for personalized treatment. Metabolism, tumor grade and phenotype: In a series of clear cell RCC (ccRCC), we analyzed the characteristics of these tumors and the expression of proteins involved in the metabolism and isoforms of HIF. This study allowed us to demonstrate quantitative correlation between the expression of MCT1, GLUT1 and CA XII and Fuhrman grade, and qualitatively peripheral HIF2alpha localization and co-localization of proteins HIF2alpha and HAF. Theranostic strategies: In order to define the most appropriate treatment for patients with RCC, we made a parallel between sensitivity to targeted therapies of patients (in vivo), and cells derived from the original tumor (in vitro). We have demonstrated that the response in patients and in cells and was similar, thus in vitro assays are a way to define personalized treatment for ccRCC.
58

Carcinoma de células renais de células claras e papilares tipos 1 e 2: achados nas imagens por ressonância magnética e correlação histopatológica / Clear cell, type 1 and type 2 papillary renal cell carcinomas: retrospective analyses of magnetic resonance imaging findings and histopathologic correlation

Maria Raquel Borges Oliva 22 March 2007 (has links)
Objetivou-se descrever os padrões de sinal nos exames de ressonância magnética (RM) dos carcinomas de células renais (CCR) de células claras e papilares tipos 1 e 2, correlacionando-os com os achados histopatológicos, bem como avaliar o realce dos tumores após a administração intravenosa do meio de contraste paramagnético. Pesquisa no banco de dados da patologia nos últimos 5 anos identificou 49 CCR avaliados com imagens por ressonância magnética (RM), dos quais 37 (17 CCR papilares tipo 1, 4 CCR papilares tipo 2 e 16 CCR de células claras) tinham espécimes patológica disponíveis para avaliação. A intensidade do sinal (IS) dos CCR comparados ao córtex renal, qualitativamente e quantitativamente (IS do tumor/IS do córtex renal x 100), nas imagens por RM ponderadas em T1 e T2, assim como o realce do tumor (qualitativamente e quantitativamente) foram avaliados por 2 radiologistas independentes. Um patologista avaliou as características das células tumorais e achados associados como a presença de hemosiderina, ferritina, sangue fresco, necrose, fibrose e calcificação. Os três subtipos de CCR avaliados tinham padrão diverso nas imagens ponderadas em T1 (p>0.05). Na análise qualitativa das imagens ponderadas em T2, o hiposinal foi observado predominantemente nos CCR papilares tipos 1 e 2, e hipersinal apenas identificado entre os CCR de células claras (p<0.05); dado confirmado na avaliação quantitativa da IS dos tumores (CCR papilares tipo 1: 71% ±16%, CCR papilares tipo 2: 54% ±23% e CCR de células claras: 141% ±44%) (p<0.01). Nas imagens ponderadas em T2, uma IS do tumor de 96% ou menos teve uma sensibilidade de 96% e especificidade de 89% para CCR papilar quando comparado com CCR de células claras e uma IS de 66% ou menos teve uma sensibilidade de 54% e especificidade de 100%. A arquitetura tumoral predominante (papilar para os tumores com hiposinal e em ninho para os tumores com hipersinal) foi o único achado histopatológico que se correlacionou com a IS nas imagens por RM ponderadas em T2 (p<0.05). A maioria dos CCR de células claras apresentou um realce heterogêneo enquanto os CCR papilares tipos 1 e 2 apresentaram um realce variado. Os CCR papilares tipos 1 e 2 realçaram menos do que os CCR de células claras em todas as fases após administração do meio de contraste, sendo essa diferença estatisticamente significativa nas fases córtico-medular e nefrográficas precoce e tardia. Em conclusão, nas imagens ponderadas em T2, o hiposinal foi observado predominantemente nos CCR papilares tipos 1 e 2, e hipersinal apenas identificado entre os CCR de células claras. Houve correlação entre a IS dos tumores e a arquitetura tumoral predominante, papilar para os tumores com hiposinal em T2 e em ninho para os tumores com hipersinal em T2. Os CCR de células claras tiveram um realce mensurado maior que os CCR papilares. / The purpose of this study is to describe magnetic resonance imaging (MRI) tumor signal intensity (SI) of clear cell, and types 1 and 2 papillary renal cell carcinomas (RCC), correlating with histopathologic findings, as well as to evaluate tumor enhancement after intravenous administration of paramagnetic contrast. A query on our pathology database for the past 5 years identified 49 RCC, which were evaluated with MRI. Of these, 37 (17 papillary type 1, 4 papillary type 2, and 16 clear cell) pathology specimens were available for review. Two independent radiologists assessed tumor SI compared to renal cortex, both qualitatively and quantitatively (tumor SI/renal cortex SI x 100), on T1 and T2 weighted MRI, as well as tumor enhancement. A pathologist evaluated tumor cell characteristics and associated findings, such as the presence of hemosiderin, ferritin, fresh blood, necrosis, fibrosis, and calcification. T1 tumor SI varied among RCC subtypes. On T2-weighted images, most types 1 and 2 papillary RCC had hypo signal, whereas hyper signal was only seen among clear cell RCC (p<0.05); which was confirmed with a quantitative assessment (type 1 papillary RCC= 71% ±16%, type 2 papillary RCC= 54% ±23%, and clear cell RCC= 141% ±44%, p<0.01). Tumor T2 SI of 96% or less had a sensitivity of 96% and specificity of 89% for papillary RCC, when compared to clear cell RCC; and tumor SI of 66.2% or less had a sensitivity of 54% and specificity of 100%. Tumor predominant architecture, papillary for tumors with hypo signal and nested for tumors with hyper signal, was the only histopathologic finding to correlate with tumor SI on T2 weighted MRI (p<0.05). Most clear cell RCC had a heterogeneous enhancement, and there was no typical enhancement pattern for both type 1 and type 2 papillary RCC. Types 1 and 2 papillary RCC enhanced less than clear cell RCC on all phases and this difference was statistically significant in the cortico-medullary, as well as early and late nephrographic phases. In summary, on T2-weighted images, most types 1 and 2 papillary RCC had hypo signal, whereas hyper signal was only seen among clear cell RCC. On T1 tumor SI varied among RCC subtypes. There was correlation between tumor predominant architecture and SI on T2 weighted images, papillary for hypo signal and nested for high signal tumors. Clear cell RCC enhanced more than papillary RCC.
59

Avaliação imunoistoquimica de celulas mioepiteliais no diagnostico diferencial de lesões benignas e malignas da mama / Immunohistochemical assessment of myoepithelial cells in the differential diagnosis of benign and malignant lesions of the breast

Schenka, Natalia Guimarães de Moraes 30 June 2006 (has links)
Orientador: Jose Vassalo / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Ciencias Medicas / Made available in DSpace on 2018-08-07T05:09:42Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Schenka_NataliaGuimaraesdeMoraes_D.pdf: 3809756 bytes, checksum: d4d7db8aeacfcd3c285cdee5b7c0a182 (MD5) Previous issue date: 2006 / Resumo: O sistema ductal da mama é revestido por duas camadas de células: uma constituída de células epiteliais luminais e outra de células mioepiteliais (CME). A identificação das CMEs é de grande importância na rotina em patologia cirúrgica, já que estas estão presentes em lesões benignas e geralmente ausentes nas malignas. Contudo, esta identificação morfológica (i.e., à hematoxilina-eosina) pode tornar-se difícil, sendo necessários marcadores imunoistoquímicos mioepiteliais. Até o momento, nenhum marcador mostrou-se, isoladamente, sensível e específico o bastante para auxiliar de maneira fidedigna em dilemas diagnósticos específicos, especialmente em: (1) lesões esclerosantes benignas vs. carcinoma tubular e (2) neoplasias papilíferas. No presente trabalho, dois novos marcadores mioepiteliais (p63 e CD10) foram testados e comparados com marcadores tradicionalmente empregados em patologia cirúrgica (1A4 e calponina). No primeiro dilema diagnóstico, foram estudados 10 casos de adenose esclerosante, 10 casos de cicatriz radiada e 10 casos de carcinoma tubular. Todos os marcadores demonstraram expressão nas CMEs de todas as lesões benignas e foram consistentemente negativos nos casos de carcinoma tubular, porém, p63 e CD10 mostraram maior especificidade. Os marcadores tradicionais mostraram positividade em células estromais em todos os casos de carcinoma tubular, sendo que esta reação-cruzada poderia causar problemas de interpretação ao simular uma camada de CMEs em quatro casos. Contudo, 1A4 mostrou uma positividade mais intensa e reprodutível nas CME. Concluímos, assim, que p63 e CD10 devem ser usados como anticorpos complementares ao 1A4 na distinção entre lesões esclerosantes benignas e carcinoma tubular da mama. No estudo das neoplasias papilíferas, foram avaliados 20 casos incluindo papilomas, papilomas atípicos e carcinomas papilíferos, além do tecido mamário normal adjacente. Todos os marcadores foram difusamente positivos no tecido mamário normal e papilomas, indicando sensibilidades semelhantes na identificação de CME. Uma positividade intensa foi encontrada em 100% dos casos corados para 1A4 e CD10, mas em apenas 76% e 60,5% dos corados para calponina e p63, respectivamente, sendo as diferenças estatisticamente significantes (p<0.05). Este dado sugere que os dois primeiros são tecnicamente mais reprodutíveis. Os marcadores mais específicos foram o p63 e CD10, mostrando reação-cruzada com células estromais em 0 e até 33% dos casos, respectivamente. Já os marcadores 1A4 e calponina mostraram reação-cruzada difusa em todos os casos. O CD10 mostrou uma combinação de uma maior especificidade e reprodutibilidade, com uma boa sensibilidade. Apesar de ser o mais específico, o p63 apresentou a menor sensibilidade e a impressão de uma camada de CMEs variavelmente interrompida (mesmo em tecido normal e lesões benignas), o que poderia causar problemas de interpretação. Além disto, o 1A4 mostrou-se também neste contexto, como o mais reprodutível tecnicamente. Assim sendo, no dilema diagnóstico das neoplasias papilíferas, defendemos o uso combinado do marcador CD10 com o 1A4. Em resumo, apesar de variarem em acurácia diagnóstica quando comparados entre si e com marcadores tradicionais, na dependência do dilema considerado, os novos marcadores testados neste trabalho parecem promissores no diagnóstico diferencial de lesões benignas e malignas da mama / Abstract: The myoepithelial cell (MEC) layer is usually present and continuous in normal breast tissue/benign lesions, and discontinuous to absent in atypical/malignant counterparts. Identifying MECs can be difficult on morphological grounds alone and currently relies on immunomarkers. So far, this detection has been carried out using antibodies such as alpha-smooth muscle actin (1A4) and calponin, but no immunomarker has proved to be accurate enough to identify MECs, particularly in specific diagnostic dilemmas such as: (1) benign sclerosing lesions vs. tubular carcinoma and (2) papillary neoplasms. The specificity of these markers has been questioned because they may be expressed in stromal myofibroblasts and vascular smooth muscle. Two novel myoepithelial markers have been described: the nuclear protein p63 and the surface antigen CD10. In the present study, we assessed the use of p63 and CD10 in comparison to the traditional markers in the specific diagnostic dilemmas specified above. In the first diagnostic problem, we studied 30 cases including sclerosing adenosis, radial scars and tubular carcinomas. All markers were expressed in MECs of all benign lesions and negative in all cases of tubular carcinoma. p63 and CD10 were mostly confined to MECs and thus more specific. Stromal positivity for 1A4 was present in all cases of tubular carcinoma and was misleading in 4 cases, as it simulated a MEC layer around malignant tubules. However, 1A4 was consistently more intensely expressed and thus more technically reproducible than the novel markers. So, we concluded that p63 and CD10 should be used as a complement to 1A4 in distinguishing benign sclerosing lesions from tubular carcinoma of the breast. Concerning the other diagnostic dilemma, we studied 20 cases of papillary neoplasms (including benign papillomas, atypical papillomas and papillary carcinomas), and adjacent normal breast tissue. All markers were diffusely positive in all samples of normal tissue and benign papillomas indicating similar sensitivities in the identification of MECs. Intense positivity was found in 100% of the cases stained with 1A4 and CD10, but in only 76% and 60,5% of those stained with calponin and p63, respectively; the differences were statistically significant (p<0.05), suggesting that the former two rendered more reproducible results. The most specific markers were p63 and CD10 which showed cross-reactivity in 0% and in up to 33% of the cases, respectively. 1A4 and calponin showed diffuse cross-reactivity in all cases. CD10 seems to combine the highest specificity and reproducibility with a good sensitivity. In spite of being the most specific, p63 was the least sensitive, also giving the impression of a discontinuous MEC layer even in normal tissue/benign lesions, which could potentially cause diagnostic problems. Moreover, in this context, 1A4 proved to be the most reproducible. Thus, a minimum panel for immunodetection of MEC to assess papillary lesions should include both markers. In conclusion, in spite of the variable accuracy depending on the diagnostic dilemma considered, the novel markers seem to be promising tools in the differential diagnosis between benign and malignant lesions of the breast / Doutorado / Anatomia Patologica / Doutor em Ciências Médicas
60

Analise da expressão do gene BRAF e suas possiveis implicações diagnosticas e prognosticas para pacientes portadores de carcinoma papilifero da tireoide / BRAF expression may help identify malignant nodules and define outcomes in papillary thyroid cancer patients

Araujo, Priscila Pereira Costa, 1976- 15 August 2018 (has links)
Orientadores: Laura Sterian Ward, Alfio Jose Tincani / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas. Faculdade de Ciencias Medicas / Made available in DSpace on 2018-08-15T22:19:08Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Araujo_PriscilaPereiraCosta_M.pdf: 1297912 bytes, checksum: 19cfc4774cb3ee3c6b79a18cfc0b0a7f (MD5) Previous issue date: 2009 / Resumo: Introdução: O câncer de tireóide é a neoplasia endócrina mais comum em humanos, correspondendo a cerca de 1% de todos os tumores malignos. A presença de nódulos em tireóide é bastante comum, principalmente em mulheres acima dos 60 anos. O gene BRAF está sabidamente implicado na origem dos carcinomas da variante papilífera. Sua mutação BRAFV600E tem sido frequentemente relacionada ao grau de agressividade do tumor e ao prognóstico dos pacientes. Apesar do papel da expressão deste gene ser bem estabelecida como um importante iniciador da via de sinalização MAP quinase, sua relação a suscetibilidade ao câncer e o prognóstico clínico dos doentes é ainda pouco compreendida. O objetivo deste trabalho foi mensurar a expressão do gene BRAF numa determinada população portadora de nódulos de tireóide, de modo a correlacionar estes achados com o prognóstico clínico ao seguimento, bem como verificar retrospectivamente as implicações diagnósticas de sua ocorrência. Material/Métodos: Foram determinados os níveis de expressão relativa do tipo selvagem de BRAF e da mutação hot spot BRAFV600E através de tecidos coletados a fresco, utilizando-se a técnica de PCR quantitativa em tempo real (qRT-PCR) e PCR convencional com a utilização de enzimas de restrição (cDNA - PCR-RFLP - restriction fragment length polymorphism) em uma população inicial de 166 pacientes portadores de nódulos de tireóide, dos quais foram selecionados para estudo 32 portadores de carcinomas papilíferos e 35 com nódulos benignos, todos submetidos a tireoidectomia total e seguidos por até 56 meses (média de 21,3±12,45 meses). Neste material foram feitas comparações entre os parâmetros clínicos e referentes ao tumor já bem estabelecidos para o carcinoma bem diferenciado de tireóide. Resultados: Dos 32 pacientes portadores de carcinomas papilíferos, 28 (87,5%) eram do sexo feminino e um paciente apresentou recorrência local (3,1%). A mutação de BRAF foi identificada em nove pacientes (28,1%). Dos 35 pacientes portadores de nódulos benignos, sete (20%) eram portadores de adenomas foliculares e 28 (80%) correspondiam a bócios atóxicos multinodulares. Vinte e sete pacientes (77,1%) eram do sexo feminino. Estes 35 pacientes tiveram sua expressão de BRAF mensurada de modo a realizar estudo comparativo. A expressão de BRAF distinguiu entre nódulos benignos e malignos com uma sensibilidade de 80,6%, especificidade de 77,1% e acurácia de 78,8%. Verificou-se um risco para malignidade aumentado em 14 vezes quando a expressão de BRAF era acima do ponto de corte de 4,7 unidades arbitrárias (UA). Não houve correlação significativa entre a expressão de BRAF (excluídos os casos portadores da mutação) e sobrevida (r=0,54; p =0,007). Conclusão: Conclui-se que a quantificação da expressão de BRAF pode ser útil no diagnóstico de nódulos malignos. Nódulos com expressão de BRAF acima do ponto de corte (4,712 UA) apresentam 14 vezes mais risco para malignidade. Não houve correlação significativa entre a expressão de BRAF e sobrevida na amostra estudada. / Abstract: Background: Thyroid cancer is the most common endocrine malignancy, corresponding to 1% of all human neoplasms. Thyroid nodules are very frequent, mainly in women over 60 years. The relationship of BRAF gene with papillary thyroid tumorigenesis is well recognized in the literature. Its BRAFV600E mutation has been related to tumor aggressiveness and patients' prognosis. Despite the role of BRAF gene expression as an important MAPK pathway promoter, its relationship to patients' cancer suscetibility and clinical outcome is still poorly understood. The objective of this thesis was to measure mRNA BRAF expression in a determined population harboring thyroid nodules, in order to correlate these findings with prognosis at follow up, as well as to verify retrospectively the clinical importance of its ocurrence. Material/Methods: We determined the relative expression levels of wildtype BRAF and BRAFV600E mRNA obtained from fresh tissue samples collected by quantitative PCR (qRT-PCR) and cDNA-PCR-RFLP (restriction fragment length polymorphism) in a population of 166 thyroid nodule patients, in which 32 papillary thyroid cancer patients were selected for study as well as 35 patients harboring benign nodules, all submitted to total thyroidectomy and followed up to 56 months (21,3±12,45 months on average). Comparisons were made to well-recognized determinants in differentiated thyroid cancer. Results: Twenty-eight (87.5%) of 32 papillary thyroid carcinoma patients were female and one presented local recurrence at follow up (3,1%). BRAF hot spot mutation was identified in nine patients (28,1%). Of the 35 patients harboring benign nodules, seven (20%) comprehended follicular adenomas and 28 (80%) were multinodular goiters. Twenty-seven patients (77,1%) were female. These 35 patients had BRAF expression measured in order to perform a comparative study, in which BRAF expression distinguished benign and malignant nodules with a sensitivity of 80.6%, specificity of 77.1% and an accuracy of 78.8%. A 14-times increased risk for malignity was observed when BRAF expression was above the cut-off point of 4,712 arbitrary units (AU). There was not a significant correlation among BRAF expression (when mutation was excluded) and survival (r=0,54; p=0,007). Conclusion: We concluded that the quantification of BRAF expression may be useful for diagnosing malignant nodules. Nodules with BRAF expression higher than the cut-off point of 4,712 UA harbored a 14-times increased risk for malignity. There was not a significant correlation among BRAF expression and survival at this sample. / Mestrado / Clinica Medica / Mestre em Clinica Medica

Page generated in 0.063 seconds