Text in Afrikaans / Die Nimsiede het gedurende die laat 9de en vroeë 8ste eeue oor Israel geregeer. Psalm 15 is waarskynlik gedurende die 8ste eeu, tydens die regering van koning Jerobeam II geskryf. ’n Mondelinge tradisie het in die tyd van die Omriede ontstaan en is gedurende die Nimsiede-periode voortgesit . Psalm 15 reflekteer iets van die sosio-ekonomiese konteks van hierdie tydperk. ’n Analise word gedoen om ’n moontlike verbinding met die regering van die Nimsiede te bevestig. ’n Analise word ook gedoen van die emosies wat in die psalm uitdrukking vind. / Old Testament and Ancient Near Eastern Studies / M. Th. (Old Testament)

Thesis (MDram (Drama))--Stellenbosch University, 2009. / ENGLISH ABSTRACT: Kenyan culture is deeply rooted in tradition. Many problems arise from the traditional role and conceptions of the Kenyan woman. These include female genital mutilation, polygamy and lack of scholastic education. A definite correlation can be found between the problem of HIV/AIDS and other sexually transmitted infections and certain social traditions as well as the unscripted prohibition of open conversations about sex and death. Kenya does not have an indigenous tradition of puppetry, and Community Health and Awareness Puppeteers (CHAPS) have committed themselves to developing interactive puppetry to address these tradition- orientated social problems. Puppetry makes use of three sign systems, namely sound, design and movement. This sign systems, together with the imagination of the audience, brings life to a lifeless object and serves as a meaningful vehicle of communication. CHAPS use the inherent qualities of the puppet. The puppet’s symbolic and double nature demeanor gives this art form exceptional freedom of speech, which makes it possible discuss sensitive issues. The visual nature of puppetry and general principals such as exaggeration and simplification make it possible to convey a message to people irrespective of their literacy level. The absence of television in rural and impoverished areas in Kenya ensures that people from any age group relate to puppetry as a visual art form. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Kenia is ‘n baie tradisievaste land. Uit veral die tradisionele posisie van die vrou spruit ‘n aantal sosiale probleme, onder andere vroulike geslagsskending, poligamie en gebrekkige skolastiese opvoeding. Die problematiek rondom MIV/VIGS en oordraaglke geslagssiektes hou verband met sekere tradisionele sosiale gebruike en die ongeskrewe verbod om oor seks en dood te praat. Kenia het nie ‘n inheemse poppeteatertradisie nie en Community Health and Awareness Puppeteers (CHAPS) beywer hulle daarvoor om poppeteater in Kenia te bevorder en bogenoemde tradisie-verwante sosiale probleme deur middel van interaktiewe poppeteater aan te spreek. Poppeteater maak van drie tekensisteme gebruik, naamlik klank, ontwerp en beweging. Hierdie tekens, tesame met die gehoor se verbeelding, gee ‘n verbeelde lewe aan die toneelpop as ‘n lewelose voorwerp en dien as betekenisdraende kommunikasiemiddele. CHAPS benut die inherente eienskappe van die toneelpop. Die toneelpop se simboliese en dubbele aard gee aan die kunsvorm ‘n uitsonderlike vryheid van spraak wat dit moontlik maak om oor sensitiewe kwessies te praat. Die visuele aard van die poppeteater en spelbeginsels soos oordrywing en vereenvoudiging maak die kunsvorm toeganklik vir mense van enige geletterdheidsvlak. In die afwesigheid van televisie in die landelike en armoedige stedelike gebiede in Kenia, vind poppeteater as nuwigheid en visueelgerigte kunsvorm aanklank by enige ouderdomsgroep.

In hierdie studie word aandag gegee aan die invloed wat onderwysers, jeugwerkers en Liturgiese elemente teenwoordig in die skoolkonteks, op die geloofsvorming van kinders in Tradisioneel Afrikaans-Christelike skole uitoefen. Die kerk staan voor krisis wat vir jare reeds aan die kom is. Die kerk is nie meer die middelpunt van die samelewing nie en mense sien nie meer die kerk as noodsaaklike sosiale en geestelike bemiddelaar nie. Dit het tot gevolg dat al hoe minder mense kerk toe gaan met potensieël katastrofiese gevolge. Die kerk kan egter nie op sy louere rus nie, want ons het opdrag om die goeie nuus aan almal te verkondig om sodoende die Koninkryk van God te laat kom in mense se lewens en in die samelewing. Geloofsvorming vind tradisioneel plaas binne die veilige ruimte van die ouerhuis. Die realiteit is dat vele kinders nie meer geloofswaarhede by hul ouers leer nie en ook nie aan voorbeeldige Christelike lewenswyse blootgestel word nie. Om die leemte aan te spreek, behoort die kerk in vennootskap met die skool te staan om kinders bloot te stel aan konteks wat geloofvorming bevorder en fasiliteer. Die skoolkonteks bied geleentheid vir die kerk om kinders in hul vormingsjare te bereik, wat die beste tyd is om lewensveranderende lewenswater aan hulle te bring. Kinders het eksistensiële behoefte daaraan om blootstelling aan geloofsvormende stimuli te ontvang. Skoolkonteks, waarin voorbeeldige volwassenes en doeltreffende liturgiese elemente teenwoordig is, blyk van groot waarde te wees om die behoefte van kinders aan te spreek en die geleentheid vir kerk en samelewing te bied om noemenswaardige positiewe impak op die individu en die samelewing as geheel te voltrek. / Dissertation (MTh)--University of Pretoria, 2013. / gm2014 / Practical Theology / unrestricted

Text in English with summaries and keywords in English, Afrikaans and Zulu / Presented in two volumes. Volume 2 contains colour photographs / Bibliography: (volume 1: leaves 181-219) / The history of South African ceramics of the twentieth and twenty-first centuries tends to be presented in a compartmentalised manner in that it focuses on the leading exponents within genres and is limited to an investigation of the contexts that have an immediate bearing on their oeuvres. The result is a fragmented (and sometimes biased) view of the role players, circumstances, influences and incentives that have come to define South African ceramics. The thesis introduces key contributors who have hitherto been considered in relation to crafts and fine art but whose work with ceramic materials places them firmly within the ambit of South African ceramics. It also positions and evaluates the roles of the formal and informal twentieth-century educational and training agencies that, within the constraints of imposed political dogma, produced ceramists who successfully challenged staid Western aesthetics. Particular attention is given to how the black “traditional potters” exercised agency in negotiating a contemporary (as opposed to an ethnographic) presence in which they referenced the forms, meanings and values of “traditional pottery” to meet the expectations of the collector’s market. The thesis posits that the ceramists’ quest to claim an identity (or an “indigeneity”) in the turbulent political era of the later twentieth century has parallels with the intent and outcomes of African Modernism. African Modernism, which arose in postcolonial countries, sought to challenge Western binaries of art, craft, identity and presence and typically made use of hybridity to that end. The same presence of hybridity is evident in twentieth-century South African ceramics, which must be read as an engagement with a multi-cultural society within which the ceramists sought to position themselves. The thesis illustrates the progression of hybrid features from an initially crude and superficial referencing of indigenous and African material culture to subjective translations of that culture that are presented in innovative approaches. This theme is further explored in relation to South African ceramics of the twenty-first century, and evidence suggests that some of the ceramists’ oeuvres can now be considered transcultural and even transnational. The thesis, which is by its nature an enquiry that presents new or reassessed evidence is neither a fully inclusive nor an absolutist revision of the history of ceramics. / Die geskiedenis van Suid-Afrikaanse keramiekkuns van die twintigste en een-entwintigste eeu is geneig om op ʼn onderverdeelde wyse voorgehou te word, omdat dit op die hoofeksponente in genres fokus en beperk is tot ʼn ondersoek na die kontekste wat ʼn direkte uitwerking op hul oeuvres het. Die resultaat is ʼn gefragmenteerde (en soms bevooroordeelde) beskouing van die rolspelers, omstandighede, invloede en aansporings wat Suid-Afrikaanse keramiekkuns definieer. Die tesis stel sleutelbydraers bekend wat tot dusver met handwerk en beeldende kuns verbind is, maar wie se werk met keramiekmateriale hulle sonder twyfel binne die sfeer van Suid-Afrikaanse keramiekkuns plaas. Daarbenewens posisioneer en evalueer die tesis die rolle van die formele en informele twintigsteeeuse opvoeding- en opleidingsagentskappe wat, binne die beperkings van voorgeskrewe politieke dogma, keramiste opgelewer het wat oninspirerende Westerse estetika suksesvol betwis het. Aandag word veral geskenk aan hoe die swart “tradisionele pottebakkers” bemiddeling uitgeoefen het in die verwesenliking van ʼn kontemporêre (teenoor ʼn etnografiese) teenwoordigheid waarin hulle verwys het na die vorme, betekenisse en waardes van “tradisionele pottebakkery” om aan die verwagtinge van die versamelaarsmark te voldoen. Die tesis voer aan dat daar parallelle bestaan tussen die keramis se soeke om op ʼn (inheemse) identiteit te kan aanspraak maak in die onstuimige politieke era van die latere twintigste eeu, en die oogmerke en uitkomste van Afrika-modernisme. Afrika-modernisme het in na-koloniale lande ontstaan en het beoog om Westerse binêre pare van kuns, handwerk, identiteit en teenwoordigheid te betwis; om hierdie doel te bereik is hibridisme gewoonlik gebruik. Dieselfde teenwoordigheid van hibridisme kan gesien word in Suid-Afrikaanse keramiekkuns van die twintigste eeu, wat beskou moet word as ʼn gemoeidheid met ʼn multikulturele samelewing waarin die keramiste hulself probeer posisioneer. Die tesis illustreer die vooruitgang van hibriede eienskappe, van ʼn aanvanklik onafgewerkte en oppervlakkige verwysing na inheemse en Afrika- materiële kultuur, na subjektiewe interpretasies van daardie kultuur wat in innoverende benaderings voorgehou word. Hierdie tema word verder ondersoek in verband met SuidAfrikaanse keramiekkuns van die een-en-twintigste eeu, en bewyse dui daarop dat sommige van die keramiste se oeuvres nou as transkultureel en selfs as transnasionaal beskou kan word. Die tesis, wat in wese ʼn ondersoek is wat nuwe of hersiende bewyse voorhou, is nóg ʼn ten volle inklusiewe nóg ʼn absolutistiese hersiening van die geskiedenis van keramiekkuns. / Umlando weseramiki yaseNingizimu Afrika kwikhulu leminyaka lamashumi amabili namashumi amabili nanye uvamise ukwethulwa ngendlela ehlukaniswe ngezigaba ngokuthi igxile phezu kwezingcweti ezihola phambili ngaphakathi komkhakha wezinhlobo kanti lokhu kugxile kuphela kuphenyo lwezizinda ezinomthintela osheshayo phezu kwemisebenzi yonke yalezo zingcweti. Umphumela ukhombisa umbono owehlukene (kanti ngesinye isikhathi umbono owencike kwingxenye eyodwa) wabadlalindima, wezimo, wemithelela kanye neziphembeleli ezichaza iseramiki eNingizimu Afrika. Ithesisi yethula abagaleli abasemqoka ukufika manje okudala benakiwe mayelana nemisebenzi yobuciko kanye nemisetshenzana yobuciko obuncane kodwa imisebenzi yayo yomatheriyali weseramiki ibabeka ngaphakathi komkhakha wezeseramiki eNingizimu Afrika. Lokhu kuphinde futhi kuhlole izindima zezinhlaka zemfundo nezoqeqesho ezihlelekile nezingahlelekile, lezo ngaphaklathi kwezihibhe zohlelo olumatasa lwepolitiki, lukhiqize osolwazi bezeseramiki abaphonsele inselele ngempumelelo osolwazi bezobuhle beNtshonalanga. Kugxilwe kakhulu kwindlela ababumbi bendabuko abamnyama “traditional potters” abasebenzisa ngayo ubummeli uma bexoxisana ukubonakala emsebenzini wesikhathi samanje (njengoba lokhu kuphambene ne-ethinigrafi) lapho baye bariferensa izindlela, izincazelo kanye nezinga lobugugu bobuciko bendabuko bokubumba ukufeza izinhloso ezilindelwe zemakethe yabaqoqi bomsebenzi wobuciko. Ithesisi iyasho ukuthi impokophelo yosolwazi bezeseramiki yokuzitholela uphawu oluchaza ubunjalo babo (or an “indigeneity”) esikhathini esibucayi sezepolitiki sekhulu leminyaka yamashumi amabili inezimpawu ezifanayo ngenhloso kanye nemiphumela yohlelo lwesimanjemanje sase-Afrika African Modernism. Uhlelo lwe-African Modernism, oluqhamuka kumazwe avele ngemuva kombuso wobukoloni, luphonsela inselele yezinhlelo zobuciko, yesithombe sobuciko kanye nobukhona bobuciko kanti ikakhulukazi bukhandwe ngobuciko bokuhlanganisa izinhlobo (hybridity) ezahlukile. Ubukhona bohlelo lokusebenzisa izinhlaka ezahlukile lwe-hybridity lubonakala kwimisebenzi yeseramiki yesenshuwari yamashumi amabili yaseNingizimu Afrika, okufanele ifundwe njengomsebenzi ohlanganiswe ndawonye nomphakathi wamasiko amaningi, kanti ngalo msebenzi ababumbi beseramiki bafuna ukuziphakamisa ngawo. Ithesisi ikhombisa intuthuko yezimpawu wumsebenzi oyingxubevange (hybrid) ovela kwindlela yokureferensa eluhlaza neyobuciko bamaqhinga bosiko lwendabuko lomatheriyeli wase-Afrika ukuphawula ngemisebenzi ehunyushiwe yalolo siko eyethulwe ngezindlela ezinamaqhinga amasha. Lesi sihloko siqhubekela phambili nokuhlolwa mayelana nohlelo lweseramiki eNingizimu Afrika kwisenshuwari yamashumi amabili, kanti ubufakazi buyasho ukuthi eminye imisebenzi yosolwazi bobuciko beseramiki ingathathwa njengemisebenzi ekhombisa ukushintsha amasiko kanye nokushintsha kwesizwe. Ithesisi, ngokwemvelo yayo ingumbuzo owethula ubufakazi obusha noma ubufakazi obubuyekeziwe, le thesis ayiwona umsebenzi oxuba konke futhi ayikona ukubuyekezwa kwangempela komlando weseramiki. / Art History, Visual Arts and Musicology / D. Phil. (Art)

Text in German with summaries in German, English and Afrikaans / Bibliography (pages 133-140) / Die vorliegende Arbeit beschäftigt sich mit der Milieufixierung der Gemeinden des Bundes Freier evangelischer Gemeinden in Deutschland, ihren möglichen inneren und äußeren Ursachen und deren Überwindung durch aktuelle oikodomische Entwürfe. Dazu werden zunächst die Auswirkungen der Milieufixierung anhand der Mitgliederentwicklung und des eingeschränkten Konversionswachstums sowie des Stagnierens und Eingehens von Gemeinden nachgezeichnet. In einem zweiten Schritt werden mögliche Ursachen anhand der Geschichte und der spezifischen Ekklesiologie und Organisationsstruktur Freier evangelischer Gemeinden diskutiert und die sozialen Veränderungen innerhalb der bundesdeutschen Gesellschaft der letzten Jahrzehnte, insbesondere die Herausbildung von Milieus, aufgezeigt. Der Hauptteil der Arbeit besteht in der systematischen Analyse und dem Vergleich von fünf oikodomischen Modellen, die innerhalb des Bundes Freier evangelischer Gemeinden Anwendung finden. Verglichen wird hier insbesondere die milieuüberwindende Potenz dieser Entwürfe. Abschließend werden in Form von sechs Thesen mögliche hilfreiche Schlussfolgerungen für den praktischen Gemeindebau im Bund Freier evangelischer Gemeinden gezogen. / The study discusses the milieu fixation found in the Free Evangelical Churches in Germany, the potential internal and external causes of it and asks how milieu fixation might be overcome by current oikodomic strategies. The effects of milieu fixation are evaluated by looking at membership development, slow congregation growth owing to lower levels of conversion, and the reasons for stagnation and decline in congregations. Thereafter the history of specific ecclesiological and organisational structures of Free Evangelical congregations (FeG), as well as the social changes in German society in recent decades, are examined and analysed. A specific focus is placed on identifying possible causes leading to the formation of milieus. The main part of the study consists of a systematic analysis and comparison of five oikodomic models applied in the Federation FeG, together with a comparison of potential models for reversing milieu fixation. Finally, six propositions are laid out to draw a possible conclusion for practically building up the church in the Federation of Free Evangelical Churches. / Hierdie studie bespreek milieufiksasie wat in die Vrye Evangeliese Kerke in Duitsland aangetref word, die potensiële interne en eksterne oorsake daarvan, en hoe milieufiksasie deur huidige oikodomiese strategieë te bowe gekom kan word. Eerstens word die uitwerking van milieufiksasie geëvalueer deur na lidmaatskapontwikkeling, lae gemeentegroei as gevolg van bekering, en redes vir stagnasie en afname in gemeentes te kyk. Daarna word die geskiedenis van spesifieke ekklesiologiese en organisatoriese strukture van Vrye Evangeliese gemeentes (VeG) en die maatskaplike veranderinge in die Duitse samelewing in onlangse dekades bestudeer en ontleed. ’n Spesifieke fokus word geplaas op die identifisering van moontlike oorsake wat tot die vorming van milieus aanleiding kon gegee het. Die belangrikste deel van die studie bestaan uit ’n sistematiese ontleding en vergelyking van vyf oikodomiese modelle wat in die Federasie van VeG toegepas word, ’n vergelyking van potensiële modelle om milieufiksasie om te keer. Ten slotte word ses stellings ontleed om tot ’n moontlike gevolgtrekking vir praktiese kerkbou in die Federasie van Vrye Evangeliese Kerke te kom. / Philosophy, Practical and Systematic Theology / M. Th. (Practical Theology)