Η παρούσα εργασία έχει στόχο τη μελέτη του πεδίου της Εκπαιδευτικής Αξιολόγησης , με τη συγκριτική προσέγγιση των εκπαιδευτικών συστημάτων Ελλάδας - Ουγγαρίας - Σουηδίας, ως προς την Αξιολόγηση της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, σε σύγκριση με την Αξιολόγηση μαθητών, εκπαιδευτικών, εκπαιδευτικού έργου και κατά συνέπεια τη σύνδεση αυτών με την ποιότητα της εκπαίδευσης. / The aim of the assignment presented, is the study of the Educational Evaluation field, by the comparative approach of the educational systems of Greece - Hungary - Sweden, with regard to the Evaluation of the Primary Education, in relation to the Evaluation of students, educators, educational work and consequently the connection of them to the quality of education.

Εκπαιδευτικό λογισμικό / -

Έχει παρατηρηθεί ότι η θρησκευτική ταυτότητα είναι στοιχείο του κοινωνικο-πολιτισμικού πλαισίου. Αυτό σημαίνει ότι το κοινωνικό περιβάλλον επηρεάζεται και επηρεάζει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των ατόμων και κυρίως των Αλλοδαπών στην χώρα εισαγωγής, οι οποίοι προσπαθώντας να προσαρμοστούν και να γίνουν αποδεκτοί από αυτό μπορεί να αλλάζουν την θρησκευτική τους ταυτότητα, ή γίνονται αποδεκτοί με τη συγκεκριμένη τους ταυτότητα. Στη συγκεκριμένη εργασία ερευνάται η θρησκεία και ο ρόλος της σε Έλληνες και Αλλοδαπούς μαθητές της ΣΤ΄ Δημοτικού. Συγκεκριμένα αναφέρονται η θρησκεία και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις αυτών των μαθητών και πως αυτές οι πεποιθήσεις επηρεάζουν την καθημερινή τους ζωή. Κατ’ επέκταση γίνεται προσπάθεια να ερευνηθεί ποια είναι η θρησκευτική ταυτότητα των Ελλήνων και των Αλλοδαπών μαθητών, μέσα από τα θρησκευτικά τους πιστεύω, και πως αυτή τους η ταυτότητα επηρεάζει τις καθημερινές τους ενέργειες, τις καθημερινές τους συνήθειες, τις σχέσεις μεταξύ τους , την ευκολία ή δυσκολία προσαρμογής των Αλλοδαπών μαθητών στη χώρα υποδοχής, καθώς επίσης ερευνάται και το πώς η θρησκευτική ταυτότητα των δύο παραπάνω ομάδων, αλλά κυρίως των Αλλοδαπών μαθητών, επηρεάζεται από τις σχέσεις τους με τους συνομίληκούς τους και γενικότερα από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της χώρας υποδοχής, δηλαδή της Ελλάδας. Επομένως μοιράστηκαν ερωτηματολόγια σε 59 μαθητές του Δημοτικού, της ΣΤ΄ Δημοτικού σχετικά με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, τις καθημερινές τους ενέργειες που σχετίζονται με την θρησκεία τους, καθώς και πως οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις επηρεάζονται και επηρεάζουν τις σχέσεις μεταξύ τους. Αναφορικά με το θεωρητικό μέρος, αυτό χωρίζεται σε τέσσερα κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο γίνεται αποσαφήνιση των όρων θρησκεία, πίστη, θρησκευτική πεποίθηση, θεολογία, ταυτότητα, πολιτισμός. Στο δεύτερο κεφάλαιο δίνονται τα κύρια χαρακτηριστικά των μεγαλύτερων πληθυσμιακά θρησκειών, δηλαδή του Χριστιανισμού, του Ισλαμισμού, του Ιουδαϊσμού και του Βουδισμού. Στο τρίτο κεφάλαιο γίνεται μια εκτενέστερη ανάλυση του όρου «ταυτότητα» μέσα από τις θεωρίες της κοινωνικής ψυχολογίας και αναλύονται οι έννοιες της προσωπικής, της κοινωνικής, της συνειδητής και μη συνειδητής και της πολιτισμικής ταυτότητας, καθώς, επίσης και ο ρόλος και οι μεταβολές της θρησκευτικής ταυτότητας. Στο τελευταίο κεφάλαιο αναφέρονται ορισμένα πολιτισμικά στοιχεία που συνδέονται με την θρησκεία, όπως είναι το φύλο και η εθνικότητα. Στη συνέχεια ακολουθούν οι υποθέσεις, η μεθοδολογία, ο γενικός σκοπός της έρευνας, η ανάλυση και ο σχολιασμός των ερευνητικών δεδομένων μέσα από πίνακες και γραφήματα και τέλος τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τη συγκεκριμένη έρευνα και εργασία. / -

Η αυτοεκτίμηση και η αυτοαντίληψη είναι δύο βασικές συνιστώσες του εαυτού, των οποίων η σημασία είναι καθοριστική για τη διαμόρφωση και εξέλιξη της προσωπικότητας του ατόμου. Είναι δυο έννοιες, οι οποίες έχουν μελετηθεί αρκετά και έχουν πραγματοποιηθεί πάρα πολλές έρευνες για την αποσαφήνισή τους και για τις παραμέτρους με τις οποίες σχετίζονται. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που έχει δοθεί σε αυτές τις έννοιες, με ώθησε να επιλέξω να ασχοληθώ με αυτές τις έννοιες. Επίσης, θεωρώ πως είναι αποστολή του εκπαιδευτικού να μπορεί να ανιχνεύει την αυτοεκτίμηση και αυτοαντίληψη των μικρών μαθητών την εποχή που διαμορφώνεται ο χαρακτήρας τους και να την ενισχύει, όπως «επιβάλλεται» από τα διδακτικά του καθήκοντα. Έτσι, αποφάσισα να διερευνήσω το βαθμό αυτοεκτίμησης και αυτοαντίληψης μαθητών της Ε΄ Δημοτικού. Λόγω της εκπαιδευτικής πραγματικότητας, όπου Έλληνες και αλλοδαποί μαθητές συνυπάρχουν, θεώρησα ιδιαίτερα ενδιαφέρον να μελετηθούν αυτές οι δυο έννοιες, όχι μόνο σε γηγενείς μαθητές, αλλά και σε μαθητές που προέρχονται από άλλες χώρες, οι οποίοι μένουν, μεγαλώνουν, μορφώνονται, κοινωνικοποιούνται στην Ελλάδα. μια άλλη παράμετρος, η οποία θα μελετηθεί είναι τι προσδοκίες αντιλαμβάνονται τα παιδιά ότι έχουν οι γονείς τους από αυτά και κατά πόσο πιστεύουν ότι ανταποκρίνονται σε αυτές. Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, κάποιος πρέπει να έχει πολλά προσόντα και πολλά είδη προσόντων, για να καταφέρει να επιβιώσει, έτσι και οι γονείς, επιθυμώντας το καλύτερο για τα παιδιά τους, προσδοκούν από αυτά πολλά πράγματα. Στο θεωρητικό μέρος της πτυχιακής μου εργασίας, αποσαφηνίζεται η έννοια του «εαυτού» και των δύο συνιστωσών του, την «αυτοεκτίμηση» και την «αυτοαντίληψη». Θα παρατεθούν διάφορες θεωρίες που έχουν διατυπωθεί για αυτές τις έννοιες στο κεφάλαιο 2.1.1. για τον «εαυτό», στο κεφάλαιο 2.1.2. για την «αυτοεκτίμηση» και στο 2.1.3. για την «αυτοαντίληψη». Στη συνέχεια, στο κεφάλαιο 2.2 αναφέρονται και αναλύονται οι παράγοντες, οι οποίοι επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό την αυτοεκτίμηση και την αυτοαντίληψη. Το οικογενειακό περιβάλλον, στο οποίο ζει και μεγαλώνει ένα παιδί είναι ένας από αυτούς από τους παράγοντες. Επιπλέον, το φύλο του παιδιού διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του επιπέδου της αυτοεκτίμησης και της αυτοαντίληψης και αυτό φαίνεται και μέσα από διαφυλικές έρευνες που παρατίθενται. Τέλος, η νέα εκπαιδευτική πραγματικότητα, όπου κυριαρχεί η διαπολιτισμικότητα – με στόχο την αμοιβαία συνεργασία όλων των λαών – προβάλλει στο προσκήνιο και αυτή ως παράγοντας ανάπτυξης της αυτοεκτίμησης και της αυτοαντίληψης. Στο επόμενο κεφάλαιο (2.3.) της εργασίας αυτής, γίνεται λόγος για τους αλλοδαπούς μαθητές στην Ελλάδα, για τις νέες συνθήκες ζωής αυτών των μαθητών και για την προσαρμογή τους σε αυτές. Παρατίθενται και ερευνητικά αποτελέσματα, όπου φαίνεται η αξία του να ανήκεις σε ομάδα και η αίσθηση της εθνικής ταυτότητας, δύο στοιχεία που επηρεάζουν σημαντικά το αίσθημα της αυτοεκτίμησης. Τελειώνοντας το θεωρητικό μέρος αποσαφηνίζεται η έννοια της «προσδοκίας» (2.4.). Αρχικά, πραγματοποιείται μια γενική θεώρηση του όρου αυτού και στη συνέχεια διαφαίνεται πως οι προσδοκίες των γονέων συμβάλλουν στην αυτοεκτίμηση των παιδιών τους. Γίνεται λόγος και για τις προσδοκίες των αλλοδαπών γονέων. Συνεχίζοντας, προχωράμε στο ερευνητικό μέρος, όπου διατυπώνονται οι υποθέσεις που κάνουμε για τα αποτελέσματα της έρευνάς μας. Γίνεται μικρή περιγραφή του δείγματος και των ερευνητικών εργαλείων που χρησιμοποιήσαμε καθώς και του τρόπου ανάλυσης των δεδομένων. Ακολουθεί, στο κεφάλαιο 4, η παρουσίαση των αποτελεσμάτων της έρευνάς μας, και στο κεφάλαιο 5 διατυπώνονται τα συμπεράσματα από την έρευνα αυτή. / -

Σκοπός της παρούσας εργασίας αποτελεί η απόπειρα ανάλυσης του ευρωπαϊκού πλαισίου περί εκπαιδευτικής πολιτικής όπως αυτή εκφράστηκε μέσα από τη διαδικασία της Λισσαβόνας και τη διακήρυξη της Μπολόνια σχετικά με τη διαμόρφωση του Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΧΑΕ). Επίσης θα διερευνηθούν οι πρακτικές που επηρέασαν τα κράτη μέλη, τα οποία προσανατολίστηκαν σε αναγκαίες μεταρρυθμίσεις της δομής και της οργάνωσης της ανώτατης εκπαίδευσης, ώστε να επιτευχθεί μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα αλλά και ένας βαθμός σύγκλισης μεταξύ των διαφορετικών εκπαιδευτικών συστημάτων. Στα πλαίσια λοιπόν των παραπάνω εξελίξεων θα διερευνηθούν τα πρόσφατα μέτρα που λήφθηκαν από το γερμανικό, το γαλλικό και το ελληνικό κράτος με στόχο τον εκσυγχρονισμό και τη δημιουργία αγοράς στο εσωτερικό των ανώτατων ιδρυμάτων καθώς επίσης και η αξιολόγηση του βαθμού επιτυχίας αυτών των μέτρων. Στην μελέτη που ακολουθεί προσδιορίζουμε την μέθοδο ανάλυσης και το θεωρητικό υπόβαθρο που επιλέξαμε ως εργαλεία για την επίτευξη του στόχου μας. Κατόπιν αναλύουμε την Ευρωπαϊκή Εκπαιδευτική Πολιτική για την Ανώτατη Εκπαίδευση από το 2000 έως και το 2007. Στο πέμπτο κεφάλαιο περιγράφεται η οργάνωση της Γερμανικής Ανώτατης Εκπαίδευσης, στο έκτο κεφάλαιο η οργάνωση της Γαλλικής Ανώτατης Εκπαίδευσης και στο έβδομο κεφάλαιο η οργάνωση της Ελληνικής Ανώτατης Εκπαίδευσης. Παράλληλα αναφέρονται και οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες που κατέβαλαν τα κράτη όσο αφορά τη βελτίωση και τη συμμόρφωση των συστημάτων ανώτατης εκπαίδευσης σύμφωνα με τη διαδικασία της Μπολόνια. Στο όγδοο κεφάλαιο επιχειρείται μια ερμηνευτική προσέγγιση των ευρημάτων και τέλος στο ένατο και τελευταίο κεφάλαιο παραθέτουμε συνοπτικά τα συμπεράσματά μας. / In this research we have tried to find out, to interpret and to analyze the influence of the European’s Higher Education Policy upon the Higher Education Institutions from 2000 until 2007, in Germany, France and Greece through the Bologna Process. We interpret also the implementation of recent reforms upon the Higher Education Institutions in the three countries. We have tried to clarify the present trends but also the future challenges in this issue.

Βρισκόμαστε στον 21ο αι. και η εκπαίδευση εξακολουθεί να αποτελεί θέμα μείζονος σημασίας. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο, αφού, όπως αναφέρει ο Σουμάχερ, η εκπαίδευση αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή ενός πολιτισμού ( Σουμάχερ, 1980) αλλά και δέκτης όλων των κοινωνικών αλλαγών. Η μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα υποδοχής μεταναστών είχε ως φυσικό επακόλουθο, μεταξύ άλλων, την αλλαγή της σύστασης του μαθητικού πληθυσμού. Αποτελώντας οι μαθητές από ξένες χώρες το 6% του συνόλου των μαθητικού πληθυσμού, προέκυψε η ανάγκη ενσωμάτωσης κι ένταξής τους στα ελληνικά σχολεία. Οι πρώτες προσπάθειες στερούνταν «ευαισθησίας» απέναντι στα πραγματικά προβλήματα των μαθητών. Με τις τελευταίες, όμως, μεταρρυθμίσεις, τα νέα σχολικά εγχειρίδια και αναλυτικά προγράμματα αλλά και τη θέσπιση νόμων, γίνεται μια πιο συνειδητή προσπάθεια εφαρμογής της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Στην παρούσα εργασία εξετάσαμε τη δυνατότητα εφαρμογής της μέσα από τα ανθολόγια κείμενα του δημοτικού σχολείου. Πιο συγκεκριμένα, μέσα από την ανάλυση περιεχομένου των κειμένων και των δραστηριοτήτων κι ακολουθώντας το παράδειγμα της συγκεφαλαίωσης, εξετάσαμε κατά πόσο η διαπολιτισμική εκπαίδευση περιορίζεται στην ύπαρξη κάποιων στοιχείων προσθετικής/ τουριστικής προσέγγισης ή στην προβολή ουσιαστικών στοιχείων διαπολιτισμικότητας. Παράλληλα, εξετάστηκε και η ύπαρξη κειμένων/ δραστηριοτήτων που προβάλλουν στοιχεία της ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού. Από την έρευνα προέκυψε πως έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης και της μετασχηματιστικής προσέγγισης. Περισσότερο προβάλλονται στοιχεία υψηλής διαπολιτισμικότητας, στοιχεία οικουμενικά που αφορούν όλους τους ανθρώπους και λιγότερο στοιχεία προσθετικής προσέγγισης. Άλλωστε, όπως αναφέρουν και οι Bullivant (1997) και Triandis (1997) η προσθήκη στο Α.Π. τέτοιων επιφανειακών τουριστικών στοιχείων της κουλτούρας μιας γλωσσικά ή πολιτισμικά διαφορετικής ομάδας δε θα οδηγήσει τα παιδιά στην κατανόηση των πολιτισμικών διαφορών ούτε θα τα απαλλάξει από προκαταλήψεις και θα καταλήξει σε αρμονικές σχέσεις και στη βελτίωση της επικοινωνίας μεταξύ των μελών των διαφορετικών ομάδων (Αραπατζή, 2008). Σύμφωνα, δε, με τον ορισμό της UNESCO « πολιτισμός είναι το σύνολο των μοναδικών πνευματικών, υλικών, διανοητικών και συναισθηματικών πτυχών που χαρακτηρίζουν μια κοινωνία ή μια κοινωνική ομάδα. Αυτό δεν περιλαμβάνει μόνο την τέχνη και τη λογοτεχνία αλλά επίσης και μορφές ζωής, θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου, συστήματα αξιών, παραδόσεις και μορφές πίστης» ( Πανταζής, 2003β:68). Το περιεχόμενο των ελληνικών κειμένων είναι κυρίως ήπιο, ενώ οι αρνητικές αναφορές σε άλλους λαούς περιορίζονται σε μερικά κείμενα από την ελληνική ιστορία. Επίσης, σημαντικός αριθμός κειμένων με εθνικιστικό περιεχόμενο προβάλλουν έντονα και στοιχεία υψηλής διαπολιτισμικότητας. Η παρουσίαση, συνεπώς, του πολιτιστικού παρελθόντος του ελληνικού πολιτισμού ενισχύει μεν την εθνική και πολιτιστική ταυτότητα, αποφεύγει όμως τα ακραία και σοβινιστικά στοιχεία που χωρίζουν τους λαούς. Συνεπώς, μπορούμε να πούμε πως τα νέα ανθολόγια παρουσιάζονται σαφώς βελτιωμένα. Επιτρέπουν στα παιδιά να αναγνωρίσουν ως θετικό κοινωνικό φαινόμενο τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ανθρώπων, επισημαίνουν συμπεριφορές που αναπαραγάγουν στερεότυπα και προκαταλήψεις, επισημαίνουν την αρνητική στάση απέναντι στο διαφορετικό κι αντιπροτείνουν «ορθές» στάσεις και συμπεριφορές που προάγουν το σεβασμό στη διαφορετικότητα, την αλληλοκατανόηση, τη συνεργασία, την κοινωνική και παγκόσμια ειρήνη, την αγάπη σε διάφορες μορφές. Προάγουν αυτό που ο Hohmann ορίζει ως «παιδαγωγική της συνάντησης» και «παιδαγωγική των συγκρούσεων». Η παιδαγωγική της συνάντησης προάγει τη διαπολιτισμική ανταλλαγή και το διαπολιτισμικό εμπλουτισμό ανάμεσα στις εθνοπολιτισμικές ομάδες και η παιδαγωγική των συγκρούσεων χρησιμοποιεί μεθόδους για την εξάλειψη του εθνικιστικού και εθνοκεντρικού τρόπου σκέψης, του ρατσισμού, της εχθρότητας για τον άλλο (Δαμανάκης, 1997). Φυσικά, πάντα υπάρχει περιθώριο για βελτίωση. Ο νόμος 2413/96 περί της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης και οι επίσημες διακρατικές συμφωνίες υπαγορεύουν την ισότιμη συμμετοχή όλων των πολιτισμικών και γλωσσικών ομάδων στα επίσημα αναλυτικά προγράμματα και στα εγχειρίδια των μαθητών. Επομένως, θα μπορούσε να αποφευχθεί η άνιση αντιπροσώπευση των λαών στα κείμενα. Θα μπορούσαν να υπάρχουν περισσότερα στοιχεία από πολιτισμούς και άλλων λαών και όχι κυρίως δυτικοευρωπαϊκών. / Faced with increasing and changing diversity as a result of immigration, Greek educational system has been called to respond to the needs of the entire student population, which is not characterized by homogeny. In this essay we examined the goals, principals, dimensions, policies and legislation concerning Greek intercultural education and its influence οn the writing of the new “anthologies” (literature books), which are used in Greek primary schools. How possible is it to apply intercultural education through these textbooks? What kind of intercultural references are prevailing? The contributions approach, the additive or the transformational approach? At the same time we examined the existence of Greek /national elements in these texts. What kind of “nationalism” is prevailing? mild or strong? To analyze our material we used the method of qualitative content analysis. Our results showed that the new textbooks have been certainly affected by the principles and the legislation of multiculturalism, as the references of “high interculturalism’’ are prevailing. There are not many references of additive or contributions approach, while the presence of “strong national elements” is not intense. The references of mild nationalism is more increased.

Την δεκαετία 2000-2010 το ελληνικό κράτος παρεμβαίνει στους πληθυσμούς των Τσιγγάνων μέσω δύο προγραμμάτων: του Ολοκληρωμένου προγράμματος Δράσης για την Κοινωνική Ένταξη των Ελλήνων Τσιγγάνων και του Προγράμματος Ένταξης των Τσιγγανοπαίδων στο Σχολείο. Το πρώτο πρόγραμμα που υλοποιείται από το τότε ΥΠΕΣΔΔΑ στόχο έχει να μεριμνήσει για τη χορήγηση εγγυημένων δανείων στους Τσιγγάνους προκειμένου να ενταχθούν οικιστικά αποκτώντας ιδιόκτητη κατοικία. Το δεύτερο πρόγραμμα υλοποιείται από το ΥΠΕΠΘ και αφορά την Ένταξη των Τσιγγανοπαίδων στο Σχολείο, μέσα από ένα πλέγμα ενεργειών. Στην παρούσα έρευνα εξετάζουμε την ένταξη των οικογενειών των Τσιγγάνων ως παράγοντα που διαφοροποιεί την φοίτηση των Τσιγγανοπαίδων. Εξετάζουμε αν η οικιστική, κοινωνική, οικονομική και εκπαιδευτική ένταξη των οικογενειών των Τσιγγάνων διαφοροποιεί ποσοτικά και ποιοτικά τη φοίτηση των τέκνων τους. Η βασική μας υπόθεση ότι η ένταξη των οικογενειών των τσιγγανοπαίδων στον κοινωνικό ιστό του τόπου κατοικίας, οι αντιλήψεις των τσιγγάνων γονέων για τη φοίτηση των τσιγγανοπαίδων και οι σχετικές πρακτικές, η αξιοποίηση - διάθεση του ελεύθερου χρόνου τόσο των οικογενειών γενικά όσο και των τσιγγανοπαίδων ειδικά, η τυχόν παραβατικότητα και οι πολιτισμικές ομοιότητες και διαφορές επηρεάζουν τη φοίτηση των τσιγγανοπαίδων. Η έρευνα είναι ποιοτικής μεθοδολογίας. Βασίζεται σε συνδυασμό παρατήρησης και ανοικτής συνέντευξης με τους γονείς. Στο κείμενο των συνεντεύξεων έχει γίνει ανάλυση κειμένου. Παράλληλα έχουν χρησιμοποιηθεί στοιχεία από παρατήρηση των Τσιγγάνων μαθητών στη σχολική τάξη και το προαύλιο και συνεντεύξεις με τους ίδιους και τους δασκάλους τους. Το θεωρητικό πλαίσιο που χρησιμοποιήσαμε εντάσσεται στη Νέα Κοινωνιολογία Της Εκπαίδευσης και συγκεκριμένα στο θεωρητικό σχήμα του Basil Bernstein. Tα αποτελέσματα της έρευνας επιβεβαιώνουν σε ένα μεγάλο βαθμό την αρχική μας υπόθεση. / The sociological dimension of the present study is based on the observation that the Greek contemporary educational system is demanded to solve the problems of an even more complicated social phenomenon: the integration of the Greek Gypsies. Considering the social framework of the modern educational system we claim that parental strategies could have deep positive impact not only on the acquisition of knowledge but also on social action. We argue that B. Bernstein’s theoretical framework relates, theoretically as well as methodologically, to the integration process of the young Gypsies in the school classroom. The methodology of the specific research process is based on the qualitative techniques of observation, interview and content analysis.

Η εργασία αυτή προτείνει το συνδυασμό δυο θεωριών μάθησης, της μετασχηματίζουσας και της τοποθετημένης μάθησης στην κοινότητα πρακτικής των ιατρών. Οι νεοεισερχόμενοι ιατροί μεταβαίνουν από την περιφερειακή συμμετοχή στη πλήρη ένταξη ανάλογα με τον τρόπο που είναι σχεδιασμένη η εκπαίδευσή τους και το βαθμό στον οποίο συνειδητοποιούν και ελέγχουν τα επιμέρους έργα και τις δραστηριότητες που εκτελούν. Οι ειδικευόμενοι, αλλά και οι πιο έμπειροι ιατροί πρέπει να είναι σε θέση να συνειδητοποιούν το βαθμό και τις διαδικασίες σταδιακής ένταξής τους σε μια κοινότητα πρακτικής και αφετέρου με τον κριτικό στοχασμό να είναι σε θέση να αναλύσουν τις εμπειρίες από τη συμμετοχή τους στην κοινότητα πρακτικής, να είναι δηλαδή σε θέση να υιοθετήσουν πρακτικές με κριτική οπτική και όχι με απλή αφομοίωση. / This work proposes the combination of two theories of learning, transformative and situated learning in the community of practice of doctors. The newcomer doctors transfer from peripheral membership in full membership depending on their education and the degree to which they realise and check the individual work and the activities they execute. The specializer and the most experienced doctors should be able to realise the degree and the procedure of their progressive integration in community of practice. Through critical reflection they should also be able to analyze their experiences from attending the community of practice, that is to say to be able to adopt practices critically, not only through mere assimilation.

Η παρούσα έρευνα επιχείρησε να ανιχνεύσει το βαθμό στον οποίο τα παιδιά προσχολικής ηλικίας αντιλαμβάνονται ορισμένες από τις βασικές έννοιες της Θεωρίας των Πιθανοτήτων. Παράλληλα, αξιολογήθηκε ένα κατάλληλα σχεδιασμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα με στόχο την εισαγωγή μίας μικρής ομάδας νηπίων στις συγκεκριμένες έννοιες. / The present research attempted to reveal the level of understanding of kids of preschool age as concerns some of the basic concepts in the Theory of Probabilities. Furthermore,we evaluated an appropriately designed educational program which aimed at introducing a small group of infants to these concepts.

Η παρούσα μελέτη περίπτωσης που πραγματοποιήθηκε στο ΝΕΛΕ-ΚΕΚ Αιγίου, αποτελεί μια προσπάθεια να διερευνηθεί κατά πόσο οι εκπαιδευτές που δραστηριοποιούνται σε τμήματα αλφαβητισμού Τσιγγάνων, εφαρμόζουν τις αρχές της εκπαίδευσης ενηλίκων, προσαρμόζοντας παράλληλα τον τρόπο διδασκαλίας τους στις ιδιαιτερότητες των Τσιγγάνων. Πρόκειται για ποιοτική έρευνα. Ως μεθοδολογικά εργαλεία χρησιμοποιήθηκαν η ημιδομημένη συνέντευξη και ειδικά επεξεργασμένες φόρμες παρατήρησης. Η έρευνα στηρίχθηκε στη θεωρία του Paolo Freire, εστιάζοντας στις απόψεις του για τη σχέση εκπαιδευτή και εκπαιδευόμενων και τη δυναμική που αυτή δημιουργεί, ώστε να αφυπνιστούν οι εκπαιδευόμενοι και να διεκδικήσουν τη θέση που τους ανήκει μέσα στην κοινωνία. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι οι συγκεκριμένοι εκπαιδευτές είχαν πλήρη γνώση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των εκπαιδευόμενων, καθώς και των μεθόδων και των τεχνικών της εκπαίδευσης ενηλίκων, τις οποίες εφάρμοσαν με ιδιαίτερη ευαισθησία και συνέπεια. / The present study of case which was conducted at the NELE-KEK in Egio, constitutes an effort to investigate at what length the educators who work in gypsies’ literacy classes, apply the teaching principles of Adult Education, adjusting at the same time their teaching style in the gypsies’ particularities. It’s a quality research. As methodology tools were used: the semi-structured interview and especially processed observation forms. The research was based on the theory of Paolo Freire, focusing on his views on the educators’-learner relationship and the dynamics it creates so as to alert the trainees and lead them to claim the position they deserve within society. The results of this survey proved, that the specific educators were fully aware of the special characteristics of the trainees as well as the methods and the techniques of the adult education which they applied with particular sensitivity and consistency.