Η λειτουργία των Διδασκαλείων, ως θεσμού μετεκπαίδευσης, αποτελεί εκπαιδευτική πολιτική που αποσκοπεί στην άνοδο του επιπέδου των σπουδών και στη βελτίωση των προσόντων των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η ένταξή του θεσμού της μετεκπαίδευσης στα Παιδαγωγικά Τμήματα των Πανεπιστημίων αποτελεί πολιτική αποκέντρωσης. Στη διατριβή μας, παρουσιάζουμε τα αποτελέσματα της εμπειρικής μας έρευνας που αναφέρεται στη διερεύνηση των απόψεων 133 δασκάλων που αποφοίτησαν από το Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης Γενικής Αγωγής Πατρών «Ευάγγελος Παπανούτσος». Το κεντρικό ερώτημα της μελέτης μας είναι κατά πόσο οι εκπαιδευτικοί που αποφοίτησαν από το συγκεκριμένο Διδασκαλείο πιστεύουν ότι η ακαδημαϊκή γνώση που τους προσφέρθηκε κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους σ’ αυτό είναι επαρκής και κατάλληλη στο να αντιμετωπίσουν τις αυξημένες απαιτήσεις της καθημερινής τους διδασκαλίας και του παιδαγωγικού τους έργου. Η διατριβή αποσκοπεί στο να αποδείξει ότι οι έννοιες του Bachelard «επιστημολογικό εμπόδιο» (είναι οι βαθιά ριζωμένοι τρόποι σκέψης, παλιές, εννοιολογικές και μεθοδολογικές δομές που εμποδίζουν την πρόοδο της επιστημονικής γνώσης) και επιστημολογική τομή (είναι οι τρόποι με τους οποίους η επιστημονική γνώση αντικρούει τις ιδέες ή τις πεποιθήσεις που προέρχονται πρωτίστως από την άμεση γνώση, τη διαίσθηση και τον κοινό νου) θα μπορούσαν να εφαρμοστούν και στη μετεκπαίδευση των εκπαιδευτικών. / The preservation of the Teacher Training College or Didaskaleio as an institution of in-service training is an educational policy which is intended to assist in a real raising of the level of studies and an improvement in the quality of the educational qualifications of primary school teachers. Its integration into the Pedagogical Schools of the Universities constitute a policy of decentralization. In this thesis, we present the results of our empirical research, that concerning the assessments gathered from 133 teachers who graduated from Evangelos Papanoutsos Training College (Didaskaleio) in the Primary Education Department of the University of Patras, in Greece. One key question lies at the heart of our study: whether the teachers who graduated from Didaskaleio believe that the academic knowledge they are offered is adequate and appropriate to meet the increasing demands of their everyday teaching and pedagogical work. This thesis aims to show that Bachelard’s concepts of “epistemological obstacles” (they are ingrained ways of thinking, old structures, both conceptual and methodological, impeding the progress of scientific knowledge) and “epistemological break” (in general terms, they are the ways in which scientific knowledge contradicts the ideas or beliefs that come from foremost primary knowledege, intuitive and common sense) could be applied to in-service education and training of teachers.

Στην εργασία αυτή καταγράφονται οι εφαρμογές κοινωνικού λογισμικού με τις δυνατότητες και τα χαρακτηριστικά που έχει καθεμία από αυτές. Αυτό που μας ενδιαφέρει όμως είναι η παιδαγωγική τους αξιοποίηση και η ένταξη στην εκπαιδευτική διαδικασία. Στηριζόμενοι κυρίως στην ξένη, αλλά και εγχώρια βιβλιογραφία, σε πρόσφατα επιστημονικά άρθρα και δημοσιεύσεις, παρουσιάζονται λεπτομερώς για κάθε ένα εργαλείο κοινωνικού λογισμικού οι τρόποι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην εκπαίδευση. Αξιολογούνται συγκεκριμένες μελέτες περίπτωσης (case studies), στις οποίες εργαλεία κοινωνικού λογισμικού έχουν ενταχθεί στο πλαίσιο μαθημάτων σε πανεπιστήμια του εξωτερικού και της χώρας μας. Εξετάζεται η επίδραση που υπάρχει στη μάθηση για το συμμετέχοντα στην εκπαιδευτική διαδικασία και η ενίσχυση που προκύπτει για τις ηλεκτρονικές κοινότητες μάθησης από την χρήση των εργαλείων κοινωνικού λογισμικού. Επιπλέον, διερευνείται πως το κοινωνικό λογισμικό σχετίζεται με τις προϋποθέσεις αποτελεσματικής μάθησης στους ενήλικες και είναι συμβατό με τις αρχές μάθησης των ενηλίκων. Τέλος, εξετάζεται η σημασία του κοινωνικού λογισμικού στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση σε σχέση με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που διέπουν την από απόσταση εκπαίδευση και τους συμμετέχοντες σε αυτήν. Ελέγχεται κατά πόσο το κοινωνικό λογισμικό μπορεί αφενός να στηρίξει την αυτονομία και εξατομίκευση του εκπαιδευόμενου στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, και αφετέρου να βοηθήσει στην αλληλεπίδραση, επικοινωνία και συνεργασία μιας ομάδας εκπαιδευομένων. Η είσοδος των εργαλείων κοινωνικού λογισμικού ως νέο στοιχείο στο σχεδιασμό προγραμμάτων εξ αποστάσεως πανεπιστημιακής εκπαίδευσης είναι ιδιαίτερα σημαντική. / In the present project are recorded the social software applications with the capabilities and features of each of these. What interests us though is the pedagogical use and integration of social software into the educational process. Relying mainly on foreign, and domestic literature, in recent scientific articles and publications, are presented in detail for each one social software tool the ways in which they can be used in education. Are evaluated specific case studies, in which social software tools are introduced in courses in universities abroad and our country. It is evaluated the effect on learning for the participant in the educational process and the support for e-learning communities because of the use of social software tools. The project explores how social software is related to the conditions for efficient learning in adults and if it is compatible with the principles of adult learning. Finally, it is considered the importance of social software in distance education in relation to the particular characteristics of the distance education and its participants. It is checked whether social software can support both the autonomy and individuality of the learner in distance education, and to assist in the interaction, communication and collaboration of a group of learners. The entrance of social software tools as a new element in designing programs in distance university education is very important.

Στην παρούσα εργασία προσεγγίζεται η έννοια της επαγγελματικής αυτονομίας του εκπαιδευτικού, τα χαρακτηριστικά που τη συνθέτουν καθώς και οι επιρροές της στο έργο του εκπαιδευτικού. Ειδικότερα, διερευνώνται οι αντιλήψεις ενός δείγματος εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης σε σχολεία του Δήμου Πατρέων σχετικά με το βαθμό αυτονομίας τους. Στο θεωρητικό μέρος της εργασίας εξετάζεται η αυτονομία του εκπαιδευτικού, συνδέεται η συζήτηση με το αναλυτικό πρόγραμμα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και αναδεικνύεται η σημασία της αυτονομίας του εκπαιδευτικού καθώς συσχετίζεται με σημαντικές παραμέτρους του εκπαιδευτικού έργου. Η εμπειρική έρευνα αποκαλύπτει ότι οι εκπαιδευτικοί του δείγματος αντιλαμβάνονται την αυτονομία σε υψηλό βαθμό, αναδεικνύει δύο παράγοντες που συνθέτουν την έννοια της αυτονομίας του εκπαιδευτικού – τη γενική αυτονομία στη διδασκαλία και την αυτονομία σε σχέση με το αναλυτικό πρόγραμμα – και διαφαίνεται η ύπαρξη θετικής συσχέτισης της αυτονομίας των εκπαιδευτικών με τον επαγγελματισμό (r=0,63, p<0,05) και με την ικανοποίησή τους στην εργασία (r=0,31, p<0,05). / In the present study, we approach the concept of teacher professional autonomy, the elements it consists of and its influence on teachers’ work. Specifically, we explore the perceptions of a sample of teachers in primary education in the city of Patras concerning the degree of their autonomy. In the theoretical part of the study we examine the concept of teacher autonomy, we discuss teacher autonomy in relation to the national curriculum in the greek educational system and we identify the importance of teacher autonomy, as it is related to important factors of teachers’ work. The research shows that teachers have high degree of perceived autonomy, identifies two factors that constitute the concept of teacher autonomy – general teaching autonomy and curriculum autonomy – and a positive relationship is depicted between teacher autonomy and professionalism (r=0.63, p<0.05) and job satisfaction (r=0.31, p<0.05).

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να μελετηθεί η ετοιμότητα μελλοντικών δασκάλων να ανταποκριθούν κατάλληλα και αποτελεσματικά στις απαιτήσεις μιας συμμετοχικής τάξης όπου μαθητές με ειδικές ανάγκες εκπαιδεύονται παράλληλα με μαθητές χωρίς ειδικές ανάγκες στο πλαίσιο της συμμετοχικής εκπαίδευσης. Τα ερωτήματα που τέθηκαν ήταν: (α) πώς διαμορφώνονται οι στάσεις, τα συναισθήματα και οι ανησυχίες των μελλοντικών δασκάλων για τη συμμετοχική εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες; (β) πώς αποτιμούν οι μελλοντικοί δάσκαλοι το βαθμό της αποτελεσματικότητάς τους στη συμμετοχική πρακτική; Το δείγμα της μελέτης μας αποτέλεσαν 148 μελλοντικοί δάσκαλοι από δύο προγράμματα προετοιμασίας δασκάλων σε δύο χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης: του Παιδαγωγικού Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών της Ελλάδας και του Τμήματος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Palacký της Τσεχίας. Η αποτίμηση της ετοιμότητας των μελλοντικών εκπαιδευτικών μετρήθηκε με τις κλίμακες SACIE-R και ΤΕΙΡ των Forlin, Earle, Loreman & Sharma (2011, 2012) οι οποίες μεταφράστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν κατάλληλα για τις ανάγκες της διερεύνησής μας. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο χωρών. Δευτερευόντως, δείχθηκε πως διαφορετικά δημογραφικά χαρακτηριστικά των συμμετεχόντων του δείγματος (όπως: (α) η επαφή με άτομα με ειδικές ανάγκες, (β) η σχετική κατάρτιση στην ειδική αγωγή, (γ) η πρακτική διδασκαλία παιδιών με ΕΑ στη διάρκεια των σπουδών και (δ) ο χρόνος και η διάρκεια της φοίτησης στο πρόγραμμα) επηρεάζουν τις επιδόσεις των εκπαιδευτικών τόσο στη διαμόρφωση των στάσεων, των συναισθημάτων και των ανησυχιών τους για τη συμμετοχική εκπαίδευση όσο και στην αποτίμηση της αποτελεσματικότητας τους για συμμετοχική πρακτική. Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας μπορεί να αποτελέσουν σημαντική ευκαιρία για ευρύτερη περαιτέρω επισκόπηση και αξιολόγηση των προγραμμάτων προετοιμασίας δασκάλων για τη συμμετοχική εκπαίδευση στις δύο χώρες. / The purpose of the preset study was the examination of the preparedness of future teachers to work in an appropriate way and effectively in an inclusive classroom where students with special needs are educated with students without special needs in the context of inclusion. Our questions were: (a) what are the attitudes, the sentiments and concerns of future teachers about inclusive education of students with special needs? (b) In which degree do future teachers consider they are prepared and effective at the implementation of inclusive practices? Our participants in the study were 148 future teachers from two departments of education in two countries of European Union: the Department of Primary Education at University of Patras (Greece) and the Department of Primary Education at Palacký University of Olomouc (Czech Republic). We used scales SACIE-R and TEIP (that were developed by Forlin, Earle, Loreman & Sharma, (2011, 2012)) to measure the readiness of future teachers. We translated and modified the scales for the necessities of our study. Results indicated that there are important differences between two countries. Secondly, it was approved that different demographic variables (like: (a) interactions with people with special needs, (b) training and knowledge in special education, (c) practice of teaching students with special needs during the program and (d) study period) impact on the performance of our future teachers in the variables of SACIE-R and TEIP scales. Implications of the study may be a good chance of further review and evaluation of programs that prepare teachers for inclusive education in both countries.

Στην παρούσα εργασία παρουσιάζεται η ποιοτική προσέγγιση των συνεντεύξεων, τριών Ελλήνων ομοφυλόφιλων ατόμων, που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, της 29χρονης Kacy, του 28χρονου Μανόλη και της 32χρονης Μάρθας. Η έρευνά μας εστιάζει στο αν οι νέοι ομοφυλόφιλοι στην Ελλάδα, αντιμετωπίζουν συμπεριφορές και στάσεις διάκρισης στον εκπαιδευτικό, τον επαγγελματικό χώρο καθώς και την κοινωνική ζωή και πώς αυτή η κατάσταση είναι σε θέση να επηρεάσει την ταυτότητα και τη ζωή αυτών των ατόμων. Τα αποτελέσματα των συνεντεύξεων αναλύονται και περιγράφονται σε έξι βασικές ενότητες με σκοπό την πιο σαφή και εύστοχη επεξεργασία των δεδομένων καθώς και την πιο κατάλληλη τοποθέτησή τους στο χώρο και το χρόνο: 1. Συνειδητοποίηση διαφορετικότητας-η εμπειρία της οικογένειας, 2. διαμόρφωση προσωπικότητας -η εμπειρία του σχολείου, 3. Πρώτες ερωτικές σχέσεις-η εμπειρία του πανεπιστημίου, 4. Η επίδραση της ομοφυλοφιλίας στο μορφωτικό επίπεδο και τις επαγγελματικές επιλογές, 5. Επαγγελματική σταδιοδρομία-η εμπειρία διάκρισης στην εργασία και 6. Η «ιδανική» ζωή. Η επεξεργασία των απαντήσεων των τριών συμμετεχόντων ακολουθεί χρονικά την πορεία της ζωής τους (παιδί, έφηβος, ενήλικας), γιατί θεωρήσαμε σημαντικό να φανεί πώς η διαφοροποίηση της αλληλεπίδρασης στη σχέση του εκάστοτε εξωγενούς περιβάλλοντος με την εκάστοτε ηλικιακή φάση του κάθε ομοφυλόφιλου ατόμου, επηρέασε τα στάδια ωρίμανσής του, καθώς και όλες τις πτυχές της προσωπικής και κοινωνικής ζωής τους. / This paper presents a qualitative approach of the interviews of three Greeks homosexuals, living and working in Greece, 29 year old Kacy, 28 year old Manolis and 32 year old Martha. Our research focuses on whether the young homosexuals in Greece, face anti-gay behaviors and attitudes in education, the workplace and social life and how this state is able to influence the identity and lives of these people. The results of the interviews were categorized into the following basic six sections for a more explicit and targeted processing data and a more appropriate position in space and time: 1. Awareness of diversity-the family experience, 2. Personality shaping- experience of school, 3. Raw sexual relations-the experience of university, 4. The effect of homosexuality in educational attainment and occupational choices, 5. Career experience-discrimination at work and 6. The “ideal” life. The processing of the responses of three participants follows the course of their life (child, teen, adult), because we considered important to reflect on how the modulation of the interaction in the relationship of each exogenous environment with their particular age phase of every gay person, influenced the stages of maturation, as well as all aspects of personal and social life.

Η εργασία αυτή είναι μια μελέτη για τον τρόπο σχηματισμού της εφηβικής ταυτότητας και έχει στόχο να εγκαινιάσει ένα ψυχο-κοινωνιολογικό μοντέλο για την κατανόησή της. Μέχρι τώρα συνηθίσαμε να μιλάμε για τον έφηβο μέσα από μια βιο-αναπτυξιακή προοπτική μέσω της οποίας επιχειρείται να εξηγηθεί το σύνολο της συμπεριφοράς του, από τον επαγγελματικό του προσανατολισμό και τις σχολικές του επιδόσεις μέχρι τις χρήσεις του ελεύθερου χρόνου του. Την ίδια στιγμή, για καιρό τα περισσότερα ρεύματα της κοινωνικής θεωρίας είτε έδειχναν μια απροθυμία να εννοιολογήσουν την υποκειμενικότητα είτε το έκαναν με αναγωγιστικούς όρους. Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να συγκρίνει τον τρόπο ζωής, τις συνήθειες και τις αντιλήψεις των εφήβων μαθητών/τριών που φοιτούν σε Γενικά, Τεχνικά και Πειραματικά λύκεια μεγάλου Νομού της χώρας και να αναδείξει αφενός τις όποιες ομοιότητες και διαφορές στον τρόπο που αυτές οι διαφορετικές ομάδες εφήβων νοηματοδοτούν και βιώνουν πρόσωπα και πράγματα της καθημερινότητάς τους και αφετέρου τις πρακτικές λογικές που οργανώνουν τους κόσμους τους. Ο προβληματισμός μας έγκειται στο να δούμε πώς μέσα στις αφηγήσεις που οικοδομούν οι έφηβοι εγγράφονται θεσμικές (π.χ. σχολικές, οικογενειακές, ταξικές) διεργασίες, πολιτισμικές αξίες (π.χ. σχέση με σχολική γνώση, φιλοδοξίες, ενδιαφέροντα) και βιογραφικές διαδρομές (π.χ. μετάβαση από γυμνάσιο σε τεχνικό ή γενικό λύκειο) και πώς αυτά τα τρία επίπεδα ανάλυσης (δομής, κουλτούρας, βιογραφίας) σχηματοποιούν τις αφηγήσεις του εαυτού τους και τις αξιώσεις ταυτότητας που οικοδομούν. Αντλώντας από την παράδοση της Συμβολικής Αλληλεπίδρασης και την έννοια του habitus του Bourdieu, η έρευνά μας θέτει σε κίνηση μια ποιοτική μεθοδολογία που έχει στο επίκεντρό της την βιογραφική-αφηγηματική συνέντευξη για την άντληση των δεδομένων και την επεξεργασία τους. Μέσα από μια διετή και εντατική έρευνα πεδίου, φάνηκαν να αναδύονται τέσσερις τύποι (με τη Βεμπεριανή έννοια του όρου) κοινωνικού εαυτού, καθένας από τους οποίους συγκροτείται στη βάση μιας αμφιθυμίας που οφείλει την οργάνωσή της στα βιογραφικά αποθέματα γνώσης των κοινωνικών κόσμων που ζουν και μεγαλώνουν οι έφηβοι. Θέση μας είναι ότι η έννοια αυτή της αμφιθυμικής βιογραφικής ταυτότητας μπορεί να αποτελέσει ένα χρήσιμο αναλυτικό εργαλείο όχι μόνο για την κατανόηση της εξέλιξης της ταυτότητας των εφήβων έτσι όπως αυτή ξεδιπλώνεται στον αντιφατικό και πολύπλοκο κόσμο της εποχής μας αλλά και για την χάραξη μιας εκπαιδευτικής πολιτικής για τη Συμβουλευτική και τον Επαγγελματικό Προσανατολισμό στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. / This research is a study on adolescent identity formation and aims at inaugurating a psycho-sociological model for its understanding. Up to now we are used to talk about adolescents through a bio-developmental perspective by means of which we try to construe every aspect of their existence, from their job aspirations and school attainments to their leisure activities. At the same time, most of the currents of social theory either seem unwilling to conceptualize subjectivity per se or they do it in reductionist terms. The aim of our research contribution is to compare the way of life, the habits and the self-views of adolescents attending General, Vocational and Peiramatika schools, by shedding light not only on the similarities and differences of how these groups of adolescents narrate and experience their everyday lives but also on the practical logics that organize their social worlds. What we try to tap concerns i) how institutional arrangements (school, family, class and gender), cultural values (relation to school knowledge and life ambitions) and biographical trajectories (transition from junior high school to senior high school or to work) are inscribed in their life narratives and ii) how these three levels of analysis (structure, culture and biography) shape their self-understandings and their identity claims. By drawing on Symbolic Interactionism tradition and on Bourdieu’s theory of habitus, our research sets in motion a qualitative methodology having at its center the Biographical-Narrative Interview as far as data collection and data processing is concerned. After a two-year intensive field research, there seemed to emerge four types (in the Weberian sense) of adolescent social self, each of which is made up of an ambivalence that is formed in conjunction with the biographical stocks of knowledge of the social world the adolescents live in. We argue that this concept of ambivalent biographical identity can be used not only as a conceptual tool for interpreting how adolescent identity is evolved within the realms of our contradictory and perplexed era but for implementing educational policies focusing on Counseling and job guidance in secondary education

Η παρούσα εργασία εστιάζεται στην εξέταση της υφιστάμενης κατάστασης στον Οργανισμό Λιμένος Πατρών υπό το πρίσμα της Δ.Α.Π. Πιο συγκεκριμένα επιχειρεί να διερευνήσει κατά πόσο εφαρμόζονται εκπαιδευτικά προγράμματα τα οποία συμβάλλουν στην αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό του οργανισμού. / The Present Study examines the degree to which, the public organizations make use of the advantages of Human Training and Development Programs. Also tries to identify the essential factors for successful Human Training and Development.

Πρόσφατα, υπό την επιρροή Διεθνών Οργανισμών και της ΕΕ, η Γερμανία και η Φινλανδία πήραν μέτρα που αφορούν την ανάπτυξη και εξασφάλιση της ποιότητας στην εκπαίδευση γενικά, και στη σχολική μονάδα ειδικότερα. Στην παρούσα μελέτη επιχειρείται η συγκριτική προσέγγιση του γερμανικού και του φινλανδικού εκπαιδευτικού συστήματος στο παράδειγμα της εκπαιδευτικής αξιολόγησης, στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, στη Γερμανία (Βάδη – Βυρτεμβέργη) και στη Φινλανδία. Και οι δύο χώρες αποτελούν μέλη της Ε.Ε. με ισχυρή κρατική πρόνοια αλλά με διαφορετικές ιστορικές, εθνικές καταβολές και διαφορετικό κοινωνικό οικονομικό και πολιτικό υπόβαθρο. / In recent years, under the influence of International Institutes and the EU, initiatives have been taken in Germany and Finland concerning the quality assurance and quality development of education at both the level of the school system and the level of the individual school. In the present study a comparative approach of the German and Finnish educational systems is attempted, in the paradigm of educational school evaluation, focusing on the primary education in Germany (Baden-Wuertemberg) and in Finland. The two countries constitute members of the EU with strong social welfare system but with specific historic and national heritage and different social, economic and political background.

Στόχος της εργασίας αυτής είναι αφενός μεν η διερεύνηση των νοητικών παραστάσεων των μαθητών 14-15 ετων σε σχέση με τη διάθλαση του φωτός, αφετέρου η διδακτική παρέμβαση σε ένα δείγμα 213 μαθητών διαφόρων σχολείων με τέσσερις διαφορετικές στρατηγικές. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η χρήση των προσομοιώσεων σχεδιασμένων με το λογισμικό ανοικτού τύπου Interactive Physics συνέβαλλε ουσιαστικά στο μετασχηματισμό των αρχικών νοητικών παραστάσων των μαθητών και βελτίωσε ποσοτικά αλλά και ποιοτικά την επίδοση των μαθητών στο γνωστικό αντικείμενο. / This work is the inverstigation of mental representations of 14-15 secondary educatinal students in relation to the refraction of light and the teaching in a samle of 213 students with four different strategies.The results showed that the use of simulations designed with the open source software Interactive Physics significantly contributed to the trasformation of the initial mental representations of students and improved quantitatively and qualitatively the progress of students in the subject .

- / -